အဆုံးမဲ့အာဏာ အပိုင္း၃၁ ဆုရၿပီ"ဖူခ်န္းက လုပ္နိုင္ခဲ့ၿပီ"လီရွန္းဟန္နဲ႔ ရွန္းယုယန္က တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ဝမ္းသာၾကည္ႏူးစြာ ၾကည့္ေနၾကတယ္။ကလန္ေခါင္းေဆာင္ရာထူးနဲ႔ အဓိက မိသားစုဝင္ဆိုတဲ့ ဂုဏ္ကိုစေတးလိုက္ရေပမယ့္ ဒါကထိုက္တန္တယ္လို႔ သူတို႔ခံစားေနရတယ္။"မယုံၾကည္နိုင္စရာဘဲ။ ဘယ္သူက လီဖူခ်န္းကို အနိုင္ရမယ္လို႔ ထင္က်မွာလည္း။ "ကံၾကမၼာဆိုတာ အရမ္းထူးဆန္းတယ္ကြ။ဘယ္သူမွ ႀကိဳခန္႔မွန္းလို႔ရတဲ့အရာ မဟုတ္ဘူး။"မင္းအခုဘဲၾကည့္ေလ။ဘယ္သူက လီဖူခ်န္းကို အထင္တႀကီးရွိခဲ့လို႔လည္း။အားလုံးက လီကလန္နဲ႔ လီဖူခ်န္းအေပၚ ယုံၾကည္ခ်က္ရွိသလား။ ဒါေပမယ့္ အခုေတာ့ လီကလန္က လီဖူခ်န္းက ပထမဆုရွင္ျဖစ္ေနၿပီ"လီဖူခ်န္းက ပါရမီရွင္ၿပိဳင္ပြဲမွာပထမရခဲ့တဲ့အတြက္ ပရိသတ္အားလုံးရဲ့ ခ်ီးက်ဴးမွုကို ရေနခဲ့တယ္။အခုခ်ိန္ကစၿပီး ယုံဝူးၿမိဳ႕နဲ႔အနီးတစ္ဝိုက္ေဒသေတြမွာ သူ႔ကိုမသိသူမရွိသေလာက္ျဖစ္လာေတာ့မွာ အမွန္ပင္။ဒါေပမယ့္ သူတို႔ေတြက လီဖူခ်န္းအေပၚ ေမၽွာ္လင့္ခ်က္ႀကီးႀကီးမားမား ထားတာေတာ့မဟုတ္။သာမန္အရိုးတည္ေဆာက္မွုနဲ႔ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္က ဘာမ်ားထူးထူးျခားျခားေတြ လုပ္ျပနိုင္မွာမို႔ လည္းေလ။ဒီကမၻာေပၚမွာ လူသားနယ္ပယ္အဆင့္မွာ အရမ္းေတာ္တဲ့ သာမန္အရိုးတည္ေဆာက္ပုံ ပိုင္ရွင္ေတြအမ်ားႀကီးေပၚေပါက္ခဲ့ဖူးတယ္။ဒါေပမယ့္ သူတို႔ေတြက စိတ္တန္ခိုးတည္ေဆာက္ပုံနယ္ပယ္ေရာက္တဲ့အခါမွာေတာ့ သာမန္လူေတြ သက္သက္ဘဲျဖစ္သြားက်တာမ်ားပါတယ္။ၿပိဳင္ပြဲၿပီးဆုံးသြားတဲ့အခါမွာေတာ့ ၿမိဳ႕စား ရွန္းတုက်န္းဟီက ဆုေပးအပ္ဖို႔ စတင္လုပ္ေဆာင္ေတာ့တယ္။အနိုင္ရရွိသူ လီဖူခ်န္းကေတာ့ ေရႊျပား ၁၀၀၀၀ တန္ဖိုးရွိတဲ့ ေရႊကတ္ျပားေလးတစ္ခုနဲ႔ အတြင္းအားသန္႔စင္ေဆးပုလင္း ၂ လုံး။ဒုတိယဆုရွင္ယန္ခိုင္ ကေတာ့ ေရႊျပား၅၀၀၀ တန္ဖိုးရွိတဲ့ ေရႊကတ္ျပားနဲ႔ အတြင္းအားသန္႔စင္ေဆးပုလင္း ၁ လုံး။တတိယဆုရွင္ရွန္းတုက်ဴးကေတာ့ ေရႊျပား ၃၀၀၀ နဲ႔ စိတ္ဝိညာဥ္သန္႔စင္ေဆး ၅ ပုလင္း။စတုတၳဆုရွင္ ဟီပင္းကေတာ့ ေရႊျပား ၂၀၀၀ နဲ႔ စိတ္ဝိညာဥ္သန္႔စင္ေဆးပုလင္း ၂ ပုလင္း။ပဥၥမဆုရွင္ က်ဴးေဟာင္ရွုရဲ့ဆုေၾကးကေတာ့ ဟီပင္းရဲ့ဆုေၾကးနဲ႔ အတူတူပါဘဲ။ဒီေရႊကတ္ျပားေလးေတြက ဘဏ္ေတြဆီကေန ႀကိဳက္တဲ့အခ်ိန္ ေရႊျပားေတြ ထုတ္ယူလို႔ရပါတယ္။ေရႊကတ္ျပားေလးေတြက အနည္းဆုံးေရႊျပား ၅၀၀ တန္ေၾကးရွိတဲ့ကတ္ေတြကေန အမ်ားဆုံး ေရႊျပား ၁၀၀၀၀၀ တန္ေၾကးရွိတဲ့ကတ္အထိ အစားစားရွိတယ္။ဒီကတ္ျပားေလးေတြက ေရြျပားအထုပ္လိုက္ႀကီး သယ္သြားရတာထက္စာရင္ ပိုၿပီးအဆင္ေျပတယ္ေလ။" ေရႊျပား ၁၀၀၀၀ ဆိုတာနည္းတဲ့ေငြေၾကး မဟုတ္ဘူးဘဲ"သူ႔လက္ထဲက ေရႊကတ္ျပားေလးကို ငုံ႔ၾကည့္လိုက္ၿပီး လီဖူခ်န္းက သူ႔ရဲ့စိတ္လွုပ္ရွားမွုေတြကို မထိန္းခ်ဳပ္နိုင္ဘူးျဖစ္ေနတယ္။သာမန္မိသားစုတစ္စုက တစ္ႏွစ္ေနလို႔မွ ေရႊျပား ၁၀ ခုေလာက္ဝင္တာေလ။ေရႊျပား ၁၀၀၀၀နဲ႔ဆိုရင္ အေႁခြအရံေတြနဲ႔ တစ္ဘဝလုံးကို သက္သက္သာသာ ျဖတ္သန္းနိုင္ၿပီေလ။အတြင္းအားသန္႔စင္ေဆး ၂ ပုလင္းကလည္း သူ႔အတြက္အခ်ိန္အၾကာႀကီး အသုံးျပဳလို႔ရတယ္။ဆုေပးပြဲအစီအစဥ္ ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ ခ်န္ေဇာင္မင္က မတ္တပ္ရပ္လိုက္ၿပီး " ငါက မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းရဲ့ အျပင္စည္းအႀကီးအကဲျဖစ္တယ္။မင္းတို႔ကို မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းကို ေခၚေဆာင္သြားမယ့္ လူလည္းျဖစ္တယ္။မင္းတို႔အားလုံးဟာ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းကိုဝင္က်ရမယ့္အတြက္ ကံေကာင္းၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ အရမ္းလည္းေပ်ာ္မေနနဲ႔ဦး။ဂိုဏ္းေတာ္ရဲ့ စမ္းသပ္စစ္ေဆးမွုေတြကို ေအာင္ျမင္ၿပီးမွသာ တရားဝင္အျပင္စည္းတပည့္အျဖစ္ လက္ခံမွာျဖစ္တယ္။ မဟုတ္ရင္ေတာ့အျပင္စည္းအေထြေထြလုပ္သားတပည့္ အျဖစ္နဲ႔ဘဲ ဂိုဏ္းေတာ္မွာ ေနရလိမ့္မယ္။""ေနာက္တစ္ခ်က္အေနနဲ႔ ေကာင္းကလန္က ေကာင္းရွုက ထူးျခားတဲ့ပါရမီရွင္တစ္ေယာက္ျဖစ္ၿပီးေတာ့ အႀကီးအကဲေတြက သူမကိုအေတာ္ေလးေမၽွာ္လင့္ထားၾကတယ္။ဒါေၾကာင့္ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းက ေကာင္းကလန္အတြက္ ေနာက္ထပ္ေနရာတစ္ေနရာေပးဖို႔ဆုံးျဖတ္လိုက္တယ္။အဲတစ္ေနရာကိုေတာ့ ေကာင္းဖန္ကို ေရြးခ်ယ္လိုက္တယ္"ခ်န္ေဇာင္မင္ေၾကာ္ျငာအၿပီးမွာေတာ့ ပရိသတ္ႀကီးက ေနာက္ထပ္တစ္ခါ ဆူညံသြားျပန္တယ္။မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းက ေကာင္းကလန္ကို အထူးအခြင့္အေရးအေနနဲ႔ ေနရာတစ္ေနရာ ေပးလိုက္တယ္။ဒါက ဝင္ခြင့္ေနရာ မရခဲ့တဲ့ ေကာင္းကလန္အတြက္ကေတာ့ သတင္းထူးဘဲ။ဒီလိုျဖစ္လာမယ္လို႔ ဘယ္သူမွမထင္ထားခဲ့ဘူးေလ။ေကာင္းဖန္က စစခ်င္းေတာ့ေၾကာင္သြားတယ္။ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ အရမ္းေပ်ာ္သြားတယ္။" လီဖူခ်န္း.........ငါမင္းကို မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းထဲေရာက္တဲ့အခါက်မွ ေကာင္းေကာင္းႀကီး ပညာေပးျပမယ္ လို႔ ႀကိမ္းလိုက္တယ္။ေကာင္းဟိုကေတာ့ သူမဟုတ္ဘဲ ေကာင္းဖန္ကိုေရြးလိုက္တဲ့အတြက္ စိတ္ဓာတ္က်သြားတယ္။ေကာင္းယုနဲ႔ အျခားေသာအႀကီးအကဲေတြကလည္း အရမ္းေပ်ာ္ရႊင္သြားတယ္။" ဒီေကာင္ ပထမဆုရေတာ့လည္း ဘာအေရးလည္း။ငါ့သမီးေကာင္းရွုသာ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းရဲ့ အာ႐ုံစိုက္တာကို ခံရတာေလ။ ၾကည့္စမ္း ေနရာတစ္ေနရာေတာင္ အထူးအခြင့္အေရးအေနနဲ႔ ေပးလိုက္ေသးတယ္။"" ဘာမွလည္း ပိုထူးျခားမသြားပါဘူး"လီဖူခ်န္းကေတာ့ လုံးဝအေရးစိုက္မေနခဲ့ဘူး။ေကာင္းဖန္ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းထဲကို ဝင္ခြင့္ရမရ က သူ႔နဲ႔ဘာမွဆိုင္တာမဟုတ္ဘူးေလ။မင္းတို႔ျပင္ဆင္စရာရွိတာျပင္ဆင္ဖို႔ အခ်ိန္သုံးရက္ေပးလိုက္မယ္။ေနာက္သုံးရက္ၾကာရင္ ၿမိဳ႕စားေဂဟာကို လာခဲ့ၾက။ဒီလိုနဲ႔ဘဲ ႏွစ္ႏွစ္တစ္ႀကိမ္က်င္းပတဲ့ ပါရမီရွင္ၿပိဳင္ပြဲႀကီးက ၿပီးဆုံးသြားခဲ့ၿပီေလ။***လီကလန္ကို ျပန္အေရာက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းက အရင္နဲ႔မတူဘဲ တစ္ခုခုထူးျခားေနတာကို ခံစားေနရတယ္။အားလုံးက သူတို႔မိသားစုက ထူးဆန္းတဲ့အၾကည့္ေတြနဲ႔ ၾကည့္ေနက်တယ္ေလ။လီဖူခ်န္းက အေၾကာင္းအရင္းကိုေမးလိုက္တဲ့အခါက်မွလီရွန္းဟန္က ျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စင္ ရွင္းျပလိုက္တယ္။လီဖူခ်န္းရဲ့ မ်က္ႏွာအမူအရာက လုံးဝေအးစက္သြားတယ္။ဒီလိုအျဖစ္အပ်က္ေတြ ျဖစ္လာမယ္လို႔ သူလုံးဝမထင္ထားခဲ့ဘူးေလ။ၿပိဳင္ပြဲမွာ ပထမဆုရခဲ့တာေတာင္မွ ကလန္က သူ႔အေပၚ အထင္ေသးေနတုန္းဘဲ။" အေဖ အေမ .........ဖူခ်န္းကတိေပးပါတယ္။ ဒီကိစၥက ယာယီဘဲျဖစ္ေစရမယ္။တစ္ေန႔က်ရင္ ဘိုးေဘးအႀကီးအကဲ နဲ႔ အႀကီးအကဲေတြအားလုံးက ဒီကိစၥအတြက္ ေတာင္းပန္ေစရမယ္။"လီရွန္းဟန္က"ဖူခ်န္း .........မင္းရဲ့ ရလဒ္နဲ႔တင္ အေဖေက်နပ္ေနပါၿပီကြာ။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အရမ္းႀကီးဖိအားေပးမေနပါနဲ႔။ဒါကေခါင္းေဆာင္ဆိုတဲ့ နာမည္ေလးတစ္ခုပါဘဲ။ ငါတို႔အဓိကမိသားစုဝင္ ဟုတ္ဟုတ္မဟုတ္ဟုတ္ ဘာမွလည္းပိုၿပီးထူးျခားမသြားပါဘူး။အေဖက စ္ိတ္တန္ခိုးဖြဲ႕စည္းျခင္းနယ္ပယ္က စစ္သည္ေတာ္ေလ။အေဖ့မွာလည္း ကိုယ္ပိုင္အစြမ္းအစ ရွိပါေသးတယ္။ရွန္းယုရန္ကလည္း" ဖူခ်န္း .........အေမတို႔ကို စိတ္ပူမေနနဲ႔။မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းထဲေရာက္ရင္သာ ေကာင္းေကာင္းေလ့က်င့္ပါ။"လီဖူခ်န္းက ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္တယ္။အခုခ်ိန္မွာ သူေျပာတာေတြက ဘာမွအေရးပါမွာမဟုတ္ဘူးေလ။မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းမွာ ေကာင္းေကာင္းေလ့က်င့္ၿပီး သူ ေျမကမၻာအဆင့္ေရာက္မွ သူ႔မိဘေတြအတြက္ ေလ်ာ္ေၾကးျပန္ေတာင္းေပးဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္တယ္။တစ္ျခားေသာေနရာမွာေတာ့ လီတိုင္းဟန္က လီရွန္းဟန္ကိုအားေပးေနတယ္။" ယြန္ဟိုင္ .........မင္းဘာမွစိတ္ပ်က္ေနစရာမလိုဘူး။ မင္းဦးေလးက အျပင္စည္းဂိုဏ္းရဲ့ လက္ေထာက္အႀကီးအကဲ တစ္ေယာက္ဘဲ။အေဖငယ္ငယ္တုန္းက အေဖနဲ႔သူက အရမ္းရင္းႏွီးက်တာ။ငါသာသူ႔ကိုစာေရးၿပီးအက်ိဳးအေၾကာင္းေျပာျပလိုက္ရင္မင္းကိုသူက အေထြေထြလုပ္သားတပည့္အျဖစ္နဲ႔ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းထဲဝင္လို႔ရေအာင္ လုပ္ေပးလိမ့္မယ္။မင္းအဲမွာသာ ႀကိဳးႀကိဳးစားစားနဲ႔ ေလ့က်င့္လိုက္ရင္ အျပင္စည္းတပည့္အျဖစ္ကို အခ်ိန္တိုေလးအတြင္းမွာဘဲ ေရာက္သြားလိမ့္မယ္"" ကၽြန္ေတာ့္မွာတစ္ကယ္ဘဲ အျပင္စည္းလက္ေထာက္အႀကီးအကဲဦးေလးတစ္ေယာက္ရွိတာလား။ ကၽြန္ေတာ္လည္းတစ္ခါမွ မၾကားဖူးပလား"လီယြန္ဟိုင္က အံ့ၾသစြာျပန္ေမးလိုက္တယ္။လီတိုင္းဟန္က "ကလန္ေတြအားလုံးမွာ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းေတြနဲ႔ အခ်ိတ္အဆက္ေတြရွိၾကတယ္။ ဘာလို႔ ငါတို႔ လီကလန္မွာလည္း မရွိရမွာလည္း"အတြင္းစည္းတပည့္တစ္ေယာက္ျဖစ္ၿပီးေတာ့ အသက္၃၅ႏွစ္အထိ ေျမကမၻာအဆင့္ကို မေရာက္ခဲ့ရင္ထိုတပည့္က အတြင္းစည္းလက္ေထာက္တပည့္ အျဖစ္ရာထူးခ်ခံရတယ္။ထိုအတြင္းစည္းလက္ေထာက္တပည့္ေတြက အျပင္စည္းမွာေတာ့ လက္ေထာင္အႀကီးအကဲဆိုတဲ့ ရာထူးကို ရၾကတယ္။ေျမကမၻာအဆင့္ကို အသက္၃၅ ႏွစ္မတိုင္မွီ ေရာက္ဖို႔ဆိုတာမလြယ္တဲ့အရာတစ္ခုျဖစ္တယ္။ ယုံဝူးၿမိဳ႕စား ရွန္းတုက်န္းဟီေတာင္မွ အသက္ ၃၆ႏွစ္ေရာက္မွ ေျမကမၻာအဆင့္ကို ေရာက္နိုင္တာျဖစ္တယ္။ဒါေၾကာင့္သူက လက္ေထာက္အႀကီးအကဲကေန ၿမိဳ႕စားရာထူးရခဲ့တာျဖစ္တယ္။"လီဖူခ်န္း ။မင္းေစာင့္ေနစမ္း ။ တစ္ေန႔ငါမင္းကို ေကာင္းေကာင္းႀကီးအရွက္ျပန္ခြဲျပမယ္"လီယြန္ဟိုင္က ၾကဳံးဝါးလိုက္တယ္။***ဒီသုံးရက္အတြင္းမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းက သြားခ်င္ရာသြားၿပီးလုပ္ခ်င္တာေတြလုပ္ေနခဲ့တယ္။ဥပမာ လီေရွာင္ထန္ကို သူ႔ရဲ့ အျပာေရာင္ေက်ာက္စိမ္းလက္စြပ္ လက္ေဆာင္ေပးလိုက္တာမ်ိဳးေပါ့။သူမလို စတင္က်င့္ႀကံသူေတြအတြက္ ဒီလက္စြပ္က သင့္ေတာ္တယ္ေလ။ ေက်ာက္စိမ္းနီက်င့္စဥ္ အဆင့္ေျခာက္ရဲ့အစြမ္းနဲ႔ဆိုရင္ေတာ့ လီဖူခ်န္းက ဒီလက္စြပ္ကို မလိုအပ္ေတာ့ဘူးေလ။အခ်ိန္သုံးရက္ဟာလ်င္ျမန္စြာနဲ႔ဘဲ ကုန္ဆုံးသြားခဲ့တယ္။အခုဆိုရင္ လီဖူခ်န္းဟာ ခ်န္ေဇာင္မင္ကို သတင္းပို႔ဖို႔ ၿမိဳ႕စားစံအိမ္ကို ေရာက္လာခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။အဆုံးမဲ့အာဏာ အပိုင္း ၃၂မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းသို႔ သြားရာလမ္းမိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းနဲ႔ ယုံဝူးၿမိဳ႕က မိုင္ေပါင္း ၁၀၀၀၀ ေလာက္ကြာေဝးတာျဖစ္တယ္။တစ္ေန႔ကို မိုင္ေပါင္း ၁၀၀၀ သြားနိုင္တဲ့မိစၧာေသြးေႏွာျမင္းႀကီးေတြကိုစီးၿပီးသြားတာေတာင္မွ လဝက္ေလာက္အခ်ိန္ယူရေသးတယ္။လမ္းမႀကီးထက္မွာေတာ့ မိစၧာေသြးေႏွာျမင္းႀကီးေတြဟာ ကဆုန္ေပါက္ ေျပးလႊားေနၾကတယ္။ျမင္းေတြထက္မွာေတာ့ ခ်န္ေဇာင္မင္ ရယ္မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းရဲ့ အတြင္းစည္းတပည့္ ၇ ေယာက္ရယ္အသစ္ေရြးခ်ယ္ခံထားရတဲ့ တပည့္အသစ္ ၇ေယာက္ ပါလာတယ္။တပည့္အသစ္ ၇ ေယာက္ထဲမွာ ရွန္းတုလၽွန္နဲ႔ ေကာင္းဖန္တို႔ ပါဝင္လာၾကတယ္။ရွန္းတုကလန္က ၿမိဳ႕စားမင္းကလန္ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ေလးႏွစ္ကိုတစ္ႀကိမ္ အပိုဝင္ခြင့္တစ္ေနရာ ရေနက်ျဖစ္သည္။ယခုႏွစ္က ေလးႏွစ္ေျမာက္ျဖစ္သည့္အတြက္ ရွန္းတုလၽွန္က ကံေကာင္းေထာက္မစြာနဲ႔ ဝင္ခြင့္ရရွိခဲ့တာျဖစ္သည္။" အစ္ကိုက်န္း ......အရင္တစ္ေခါက္တုန္းက မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းက တပည့္ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ ေရြးခဲ့သလည္းဗ် "ယန္ခိုင္က ပ်င္းပ်င္းရွိသည္ႏွင့္ ယန္က်န္းကို ေမးလိုက္သည္။ယန္က်န္းက ျပန္ေျဖလိုက္တယ္။" ၁၀၀၀၀ ေလာက္ရွိမယ္ထင္တယ္""၁၀၀၀၀ ေတာင္မွလား ။မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းရဲ့နယ္နိမိတ္မွာ ဒီေလာက္မ်ားတဲ့ ၿမိဳ႕ႀကီးေတြ ရွိတယ္ေပါ့"ယန္ခိုင္က အရမ္းအံ့အားသင့္သြားတယ္။ယန္က်န္းရဲ့ေဘးနားကပ္ၿပီးစီးေနတဲ့ ယန္လီက ရွင္းျပတယ္။" ငါတို႔ရဲ့ယူံဝူးၿမိဳ႕က တစ္ျခားၿမိဳ႕ေတြနဲ႔ ယွဥ္လိုက္ရင္ တစ္ကယ့္ၿမိဳ႕ေသးေသးေလးဘဲကြ။ယုံဝူးၿမိဳ႕မွာ လူဦးေရက တစ္သန္းေလာက္ဘဲရွိတာေလ။တစ္ျခားၿမိဳ႕ေတြက လူဦးေရ ဆယ္သန္းေက်ာ္ေလာက္ရွိတယ္။ၿပီေတာ့ သူတို႔့က ဝင္ခြင့္ေနရာ ၁၀ ေနရာမက ရတယ္။ၿပီးေတာ့ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းရဲ့နယ္ပယ္ထဲမွာသိုင္းသင္တန္းေက်ာင္းေတြ အမ်ားႀကီးရွိေသးတယ္။အဲသည္ေက်ာင္းေတြကေနလည္း ဂိုဏ္းအတြက္ ပါရမီရွင္တပည့္ေတြအမ်ားႀကီးရေသးတယ္။"သိုင္းသင္တန္းေက်ာင္း ေတြလား"လီဖူခ်န္းက သိုင္းသင္တန္းေတြအေၾကာင္း အရင္ကၾကားခဲ့ဖူးတယ္။ရင္ဖန္႔းၿမိဳ႕ ရဲ့အနီးတစ္ဝိုက္မွာ ေသြးနဂါးသိုင္းသင္တန္းေက်ာင္းလို႔ေခၚတဲ့ သိုင္းသင္တန္းေက်ာင္းတစ္ခုရွိတယ္ေလ။ရင္ဖန္းၿမိဳ႕နဲ႔ ယူံဝူးၿမိဳ႕က မိုင္ေပါင္း၁၀၀ ေလာက္ဘဲကြာေဝးတာျဖစ္တယ္။သိုင္းသင္တန္းေက်ာင္းေတြဆိုတာ သာမန္ၿမိဳ႕သူ ၿမိဳ႕သားေတြအတြက္ ဖြင့္လွစ္ထားတာျဖစ္တယ္။ဒီလိုသိုင္းေက်ာင္းေတြကေန ဝင္ခြင့္တစ္ေနရာ ရရွိဖို႔က ၿမိဳ႕ေတာ္ေတြရဲ့ ပါရမီရွင္ၿပိဳင္ပြဲေတြထက္ ပိုလို႔ေတာင္ခက္ခဲေသးတယ္။ယုံဝူးၿမိဳ႕မွာဆိုရင္ ၿပိဳင္ပြဲကို လာေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္က်တဲ့ ၿပိဳင္ပြဲဝင္ေတြက၁၀၀ ေလာက္ဘဲရွိတယ္။ဒါေပမယ့္ သိုင္းသင္တန္းေက်ာင္းကေန က်င္းပတဲ့ ၿပိဳင္ပြဲမွာေတာ့ အေယာက္ ၅၀၀ နီးပါးရွိတယ္ေလ။အဲဒါေတြထက္ ပိုဆိုးတာက သိုင္းသင္တန္းေက်ာင္းေတြရဲ့ ၿပိဳင္ပြဲက ၿမိဳ႕ေတာ္ေတြရဲ့ပါရမီရွင္ၿပိဳင္ပြဲေတြထက္ ပိုၾကမ္းတမ္းၾကတယ္။ၿမိဳ႕အသီးသီးကေန လာေရာက္ၾကတဲ့ ရိုးရိုးသာမန္ၿမိဳ႕သားေတြကသူတို႔ရဲ့ဘဝႀကီး ေျပာင္းလဲသြားဖို႔အတြက္ အင္မတန္ႀကိဳးစားေလ့က်င့္က်တာျဖစ္တယ္။ကလန္မ်ားစုကေန လာေရာက္က်တဲ့ ကလန္သားေတြေတာင္ သူတို႔ရဲ့ ႀကိဳးစားမွုေတြေအာက္မွာ ေပ်ာက္ကြယ္သြားရတာျဖစ္တယ္။အျပင္စည္းအႀကီးအကဲ ခ်န္ေဇာင္မင္ကလည္း ဝင္ၿပီးထပ္ေျပာျပတယ္။သိုင္းသင္တန္းေက်ာင္းေတြက ၿမိဳ႕ေတြေလာက္ေတာ့မမ်ားဘူး။ငါးခ်ိဳး တစ္ခ်ိဴးေလာက္ဘဲရွိမယ္။မင္းတို႔ေတြက ပါရမီေတာ့ေကာင္းရင္ေကာင္းလိမ့္မယ္။ဒါေပမယ့္ သိုင္းသင္ေက်ာင္းေတြ ဝင္ခြင့္ရေအာင္ႀကိဳးစားၾကည့္မယ္ဆိုရင္ တစ္ေယာက္မွ ထိပ္ဆုံး ၁၀ ေယာက္ထဲဝင္မွာမဟုတ္ဘူး။ဒါေၾကာင့္ မင္းတို႔ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းကိုေရာက္ရင္လည္းငါမိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းရဲ့တပည့္ျဖစ္ၿပီဆိုၿပီး အရမ္းေပ်ာ္မေနက်နဲ႔ဦး။တစ္ကယ္တမ္းေတာ့ မင္းတို႔ေတြက ဘာမွမဟုတ္ေသးဘူး။ခ်န္ေဇာင္မင္ရဲ့ ေျပာစကားကိုၾကားၿပီးေနာက္ဘယ္သူမွ ဒီသတင္းေၾကာင့္ စိတ္ဓာတ္က်သြားတဲ့ပုံေတာ့မေပၚေခ်။သူတို႔ရဲ့မ်က္လုံးေတြထဲမွာ သူတို႔လည္းတစ္ျခားသူေတြထက္ ဘယ္ေနရာမွာမွ မနိမ့္က်ဘူးဆိုတာ ျပခ်င္ေနသည့္ ပုံေတြက မ်က္လုံးေတြထဲမွာ အထင္းသားေပၚေနေလသည္။***ရင္ဖန္းၿမိဳ႕ကိုေရာက္တဲ့အခါမွာေတ့ာယား............ယား............ၿမိဳ႕အဝင္လမ္းမႀကီးထက္မွာ ျမင္းစီးသမားအုပ္စု ႏွစ္စု ဆုံမိၾကေလသည္။"ဟာ အႀကီးအကဲခ်န္ပါလား......တိုက္ဆိုင္လိုက္တာဗ်ာ "ထိုစကားကိုဆိုလိုက္သူကအနက္ေရာင္ မိစၧာေသြးေႏွာျမင္းကို စီးထားတဲ့ အဘိုးအိုတစ္ဦး။ထိုအဘိုးအိုရဲ့ အေနာက္မွာေတာ့ လူငယ္အေယာက္၂၀ ေလာက္ပါလာေလသည္။" အႀကီးအကဲလ်ဴ ပါလား .........မေတြ႕တာၾကာၿပီဗ်ိဳ႕"ခ်န္ေဇာင္မင္ကလည္း ျပဳံးၿပီးႏွုတ္ဆက္လိုက္တယ္။အႀကီးအကဲလ်ဴရဲ့ နာမည္အျပည့္အစုံကေတာ့လ်ဴဖန္းတာအို ျဖစ္တယ္။သူကလည္း အျပင္စည္းအႀကီးအကဲတစ္ဦးျဖစ္တယ္။"အႀကီးအကဲခ်န္ .........ခင္ဗ်ားရဲ့ ယုံဝူးၿမိဳ႕ခရီးမွာ မေသြးရေသးတဲ့ေက်ာက္ရိုင္းတုံးကေလးေတြ မေတြ႕ခဲ့ဘူးလားဗ်။လ်ဴဖန္းတာအိုက ယန္ကိုင္နဲ႔တစ္ျခားသူေတြကိုၾကည့္ၿပီး ေမးလိုက္တယ္။သူ႔ရဲ့မ်က္လုံးထဲမွာေတာ့ ယန္ကိုင္နဲ႔က်ဴးေဟာင္ရွုရဲ့ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံေတြကိုၾကည့္ရင္း အားရေနပုံရွိတယ္။ဒါေပမယ့္ သူက လီဖူခ်န္းကိုေတြ႕လိုက္တဲ့အခါမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းကိုသနားတဲ့အၾကည့္ေတြနဲ႔ ၾကည့္လိုက္တယ္။ဒီလိုသာမန္အရိုးတည္ေဆာက္မွုပိုင္ရွင္ေတြကမိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းရဲ့ စစ္ေဆးမွုေတြကိုေက်ာ္ျဖတ္နိုင္မွာမဟုတ္ဘူးေလ။"ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ၾကယ္သုံးပြင့္အဆင့္အရိုးတည္ေဆာက္ပုံပိုင္ရွင္ႏွစ္ေယာက္ဘဲ ေတြ႕ခဲ့တယ္ဗ်ာ။က်န္တာေတြကေတာ့ သာမန္ပါဘဲ""ၾကယ္သုံးပြင့္အဆင့္ ႏွစ္ေယာက္ဟုတ္လား ...... ကံေကာင္းတာေပါ့ဗ်ာ ။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ၾကယ္သုံးပြင့္အဆင့္အရိုးတည္ေဆာက္ပုံနဲ႔ ကေလး ငါးေယာက္ဘဲရခဲ့တယ္ဗ်။"လ်ဳဖန္းတာအိုက သူ႔အေနာက္ကလူငယ္တစ္သိုက္ကို တစ္ခ်က္ၾကည့္ၿပီးေျပာလိုက္တယ္။ခ်န္ေဇာင္မင္က ျပဳံးလိုက္ၿပီး" အႀကီးအကဲလ်ဳကလည္း အရမ္းေလာဘႀကီးမေနပါနဲ႔ေလ။ၾကယ္သုံးပြင့္အဆင့္ ငါးေယာက္ဆိုတာနည္းတာမွ မဟုတ္တဲ့ဟာကို။လ်ဴဖန္းတာအိုက ျပန္ရွင္းျပတယ္။ယင္ကိုင္ သိုင္းသင္တန္းေက်ာင္းမွာလုပ္တဲ့ ၿပိဳင္ပြဲကို လာေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္တဲ့ လူငယ္ေတြက တစ္ေထာင္ေက်ာ္တယ္ဗ်။ဒီထဲမွာမွ ၾကယ္သုံးပြင့္အဆင့္ သုံးေယာက္ဘဲဆိုေတာ့ခင္ဗ်ားဘဲ စဥ္းစားၾကည့္ေလဗ်ာ။"ၾကယ္သုံးပြင့္အဆင့္အရိုးတည္ေဆာက္ပုံ ငါးေယာက္လား"လီဖူခ်န္းက တီးတိုးေရရြတ္လိုက္တယ္။ၾကယ္သုံးပြင့္အဆင့္အရိုးတည္ေဆာက္ပုံပိုင္ရွင္ေတြက လြယ္လြယ္နဲ႔ ေတြ႕ျမင္နိုင္တာမဟုတ္ဘူးေလ။သူမ်ားေတြေျပာက်တဲ့ စကားေတြအရဆိုရင္ၾကယ္ႏွစ္ပြင့္အဆင့္ရွိတဲ့ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံပိုင္ရွင္ေတြကေျမကမၻာအဆင့္ကိုတက္လွမ္းဖို႔ႏွုန္းက ငါးပုံတစ္ပုံ ရွိၿပီးၾကယ္သုံးပြင့္အဆင့္ရွိတဲ့အရိုးတည္ေဆာက္ပုံနဲ႔လူေတြကေျမကမၻာအဆင့္ကို တက္လွမ္းနိုင္ဖို႔ ဆယ္ပုံမွာ ရွစ္ပုံေလာက္က ေသခ်ာသေလာက္ရွိတယ္။ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ၾကယ္သုံးပြင့္အဆင့္နဲ႔လူေတြကအနာဂတ္ရဲ့ ေျမကမၻာအဆင့္စစ္သည္ေတာ္ေတြဘဲ။ယင္ကိုင္သိုင္းသင္တန္းေက်ာင္းကၿမိဳ႕ႀကီးေလးၿမိဳ႕က လူငယ္ေတြကို ပညာသင္ေပးေနတာေလ။ုၾကယ္သုံးပြင့္အဆင့္ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံ ငါးေယာက္ေတြ႕တယ္ဆိုတာက ပုံမွန္ေလာက္ပါဘဲ။" ၾကည့္ရတာ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းက ၾကယ္ႏွစ္ပြင့္အဆင့္အရိုးတည္ေဆာက္ပုံနဲ႔သူေတြကိုေတာင္ အေလးမထားက်ဘူးထင္တယ္။"လီဖူခ်န္းက မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းမွာ ေကာင္းမြန္တဲ့အရိုးတည္ေဆာက္ပုံနဲ႔သူေတြ ဘယ္ေလာက္ရွိမလည္းဆိုတာ စဥ္းစားေနမိတယ္ဝလ်ဴဖန္းတာအိုရဲ့ အေနာက္ကလူငယ္တစ္ခ်ိဳ႕ကလည္း လီဖူခ်န္းနဲ႔ အျခားသူေတြကို လွမ္းအကဲခတ္ေနၾကတယ္။သူတို႔ကိုၾကည့္ရတာ ကလန္ႀကီးေတြက သခင္ေလးေတြလို ဘဝင္ျမင့္ေနတဲ့ပုံေတာ့မရွိေပမယ့္သူတို႔မာနနဲ႔သူတို႔ရွိပုံေတာ့ေပၚတယ္။လီဖူခ်န္းတို႔အျခမ္းမွာေတာ့ယန္ကိုင္ရယ္ က်ဴးေဟာင္ရွု ရယ္ လီဖူခ်န္းတို႔က တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ပါဘဲ။က်န္တဲ့လူေတြကေတာ့ သူတို႔ရဲ့ေနထိုင္ရာအိမ္ကေန ပထမဆုံး အေျပာက်ယ္တဲ့ေလာကႀကီးထဲကိုေရာက္ဖူးတာျဖစ္တဲ့အတြက္ဣေျႏၵမရ့ဖစ္ေနက်သည္။သူတို႔ဟာသြားရင္းသြားရင္းနဲ႔ လမ္းမက်ယ္ႀကီးတစ္ခုေပၚကိုေရာက္လာက်တယ္။ဒီလမ္းမႀကီးကေန ခြဲထြက္သြားတဲ့ လမ္းသြယ္ေလးေတြအားလုံးက မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းကို ဦးတည္သြားတဲ့ လမ္းကေလးေတြပါဘဲ။**သူတို႔အုပ္စုဟာ တစ္ျဖည္းျဖည္းနဲ႔ တစ္ျခားအဖြဲ႕ေတြလာေပါင္းက်တဲ့အတြက္ အုပ္စုႀကီးတစ္ခုျဖစ္လာတယ္။ ဒီလူငယ္ေတြအားလုံးက သက္ဆိုင္ရာကလန္ေတြနဲ႔ ေက်ာင္းေတာ္ေတြက ေရြးခ်ယ္ခံခဲ့ရတဲ့ လက္ေရြးစင္ေတြ ခ်ည္းပါဘဲ။အေရအတြက္ဘယ္ေလာက္မွန္းေတာင္ မသိေတာ့တဲ့ အုပ္စုႀကီးထဲမွာအုပ္စုငယ္ေလးေတြက တစ္ဖက္နဲ႔တစ္ဖက္ အကဲခတ္ေနၾကတယ္။အခ်င္းခ်င္းလည္းပိုၿပီး ရင္းႏွီးလာၾကတယ္။" မင္းတို႔ သူ႔ရဲ့အရိုးတည္ေဆာက္ပုံအဆင့္ကို သိရဲ့လား"ေကာင္းဖန္က တစ္ျခားအုပ္စုေတြနဲ႔ေရာေႏွာေနၿပီးလီဖူခ်န္းကိုလက္ညႇိုးထိုးျပကာ ေမးလိုက္တယ္။" အဆင့္ဘယ္ေလာက္လည္းကြ ေျပာပါဦး ။"အားလုံးက လီဖူခ်န္းကိုၾကည့္လိုက္က်တယ္။ေကာင္းဖန္က က်ိတ္ရယ္လိုက္ၿပီး "သာမန္ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံေလ" လို႔ေျဖလိုက္တယ္။လီဖူခ်န္းရဲ့ ႏွစ္ႀကိမ္တိုင္တိုင္ အနိုင္ယူတာကို ခံရၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ေကာင္းဖန္က လီဖူခ်န္းကို အရမ္းမုန္းတီးေနတယ္။ဒီလိုလူအမ်ားေရွ႕ မွာ လီဖူခ်န္းကို ေလွာင္ရတာက သူ႔စိတ္ထဲမွာလက္စားေခ်တဲ့နည္းတစ္မ်ိဳး လို႔ ခံယူထားလိုက္တယ္။" မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းထဲကို သာမန္အရိုးတည္ေဆာက္ပုံနဲ႔ ဝင္ခြင့္ရတာကေတာ့ အေတာ္ရွားတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ဘဲကြ။"ဝင္ခြင့္ရေတာ့လည္း ဘာထူးသြားမွာလည္းကြာ။စမ္းသပ္စစ္ေဆးမွုေတြကို ျဖတ္ေက်ာ္ရတဲ့အခါက်ရင္သူက အေထြေထြလုပ္သားတပည့္ဘဲ ျဖစ္လာမွာဘဲ။ဒီလိုေကာင္ကို ငါတို႔နဲ႔ယွဥ္စရာအေၾကာင္းမရွိပါဘူးကြာ"" မွန္တယ္ကြ .........သာမန္အရိုးတည္ေဆာက္ပုံ အေယာက္တစ္ေထာင္မွာတစ္ေယာက္ေတာင္ ေျမကမၻာအဆင့္ကို ေရာက္နိုင္က်တာမဟုတ္ဘူး။ ဒါကအားလုံး သိတဲ့အမွန္တရားဘဲ။ဒီလူငယ္ေလးေတြအားလုံးက သာမန္ထက္ပိုတဲ့အရိုးတည္ေဆာက္ပုံေတြကို ပိုင္ဆိုင္ထားက်တာျဖစ္တဲ့အတြက္ သူတို႔ထက္အဆင့္နိမ့္တဲ့သူေတြကိုဆိုရင္ အထင္ေသးၾကတယ္။အထူးသျဖင့္ လီဖူခ်န္းလို သာမန္အရိုးတည္ေဆာက္ပုံပိုင္ရွင္ေတြကိုေပါ့။လီဖူခ်န္းကေတာ့ ဟိုးအေဝးႀကီးမွာရွိေနေပမယ့္သူတို႔ေျပာေနက်တာကို အတိုင္းသား ၾကားေနရတယ္။လီဖူခ်န္းက ဘာမွမေျပာဘဲ ျပဳံးေနလိုက္တယ္။ၾကည့္ရတာ သူ႔ရဲ့ဒီဘဝတစ္ေလၽွာက္မွာေတာ့သူ႔ရဲ့အရိုးတည္ေဆာက္မွုေၾကာင့္ ဒီလိုေျပာခံရတာေတြကေန လြတ္မယ့္ပုံ မေပၚဘူးေလ။ဒါေပမယ့္ လူေတြသူ႔အေပၚမွာဘယ္လိုဘဲ မွတ္ခ်က္ခ်ေနပါေစ သူဂ႐ုမစိုက္ပါဘူး။သူ႔ရဲ့ဆင့္ကဲေျပာင္းလဲလာတဲ့ စိတ္ဝိညာဥ္ေၾကာင့္သူ႔ရဲ့ေလ့က်င့္ႏွုန္းေတြက သာမန္ၾကယ္သုံးပြင့္အဆင့္ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံနဲ႔လူေတြထက္ သူေနၿပီဆိုတာကို သူကိုယ္တိုင္ဘဲသိတယ္ေလ။လဝက္ေလာက္ခရီးဆက္ၿပီးေနာက္မွာေတာ့သူတို႔က ျမင္းစီးသမားေတြ ျပည့္က်ပ္ေနတဲ့ ေတာင္ေျခတစ္ခုကို ေရာက္လာတယ္။" ဒါက မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းလား"ဟိုအေဝးႀကီးမွာရွိေနတဲ့ ေတာင္တန္းေတြကို လီဖူခ်န္းက ျမင္လိုက္ရတယ္။ေတာင္ေတြအကုန္လုံးက တိမ္တိုက္ေတြကိုေက်ာ္သြားၿပီး ေကာင္းကင္ဘုံအထိေရာက္ေနတဲ့ အတိုင္း ျမင့္မားက်တယ္။တစ္ခ်ိဳ႕ေတာင္ေတြမွာေတာ့ ခရမ္းေရာင္ပန္းေလးေတြ တစ္ေတာင္လုံးဖူးပြင့္ေနက်တယ္။ေတာင္တန္းေတြေပၚမွာလည္း အရမ္းလွပတဲ့ အေဆာက္အဦးႀကီးေတြက ေနရာအႏွံ့မွာ ရွိေနတယ္။ဒါက သိုင္းတန္ခိုးရွင္စစ္သည္ေတာ္ေတြ ပညာသင္ၾကားရာမိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းႀကီးပင္တည္း။အဆုံးမဲ့အာဏာ အပိုင္း ၃၃ဝင္ခြင့္စာေမးပြဲတစ္ျဖည္းျဖည္း မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းနဲ႔ နီးလာတာနဲ႔အမၽွ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းဟာ ဘယ္ေလာက္ႀကီးက်ယ္ၿပီး ရင္သပ္ရွုေမာဖြယ္ရာ ေကာင္းသလည္းဆိုတာ သိလာရတယ္။ေတာင္ထိပ္ေတြေပၚက ေရတံခြန္ေတြမွာေတာ့ အျဖဴေရာင္အေမာက္နဲ႔ႀကိဳးၾကာငွက္ေတြက ေအာ္ျမည္ေနက်တယ္။ဒီအျဖဴေရာင္အေမာက္နဲ႔ ႀကိဳးၾကာေတြက ၁၀ မီတာေလာက္ျမင့္ၿပီးသူတို႔ကို နတ္ႀကိဳးၾကာေတြလို႔ သိၾကတယ္။သူတို႔ရဲ့ ေတာက္ပံတစ္ခ်က္ခတ္လိုက္တာက သူတို႔ရဲ့ခႏၶာကိုယ္ေတြကို လၽွပ္စီးအလား တိမ္ထုေတြကို ထိုးေဖာက္သြားေစတယ္။ေတာင္ၾကားေတြထဲမွာေတာ့ မိစၧာသားရဲႀကီးေတြ ဟိန္းသံေတြနဲ႔ ဆူညံေနတယ္။လီဖူခ်န္းျမင္လိုက္တဲ့ ေႁမြတစ္ေကာင္ဆိုရင္ တိမ္တိုက္ေတြကို မ်ိဴေနၿပီး ေကာင္းကင္ကက်လာတဲ့ ေနေရာင္ျခည္ အဆီအႏွစ္ေတြကို စုပ္ယူေနတာျဖစ္တယ္။" ဒ႑ာရီေတြထဲကအတိုင္းဆိုရင္ ဂိုဏ္းေတာ္မွာ မိစၧာသားရဲေတြကေန တရားက်င့္ၿပီး လူအျဖစ္ေျပာင္းနိုင္တဲ့သားရဲႀကီးေတြရွိတယ္ဆိုတာအမွန္ဘဲေနမွာ"လီဖူခ်န္းက အရင္တုန္းက ဂိုဏ္းေတာ္အေၾကာင္းၾကားရတာေတြကိုယုံတမ္းစကားေတြလို႔ထင္ခဲ့တာ အခုမွ ဒါေတြဟာ အလိမ္အညာေတြမဟုတ္ဘူးဆိုတာ ငါသိရေတာ့တယ္။မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းမွာ မိစၧာ သားရဲေတြကို ထိန္းခ်ဳပ္နိုင္တဲ့နည္းရွိတယ္။အဲဒါကေတာ့ သားရဲေတြရဲ့ မိစၧာဓာတ္ကို သာမန္စြမ္းအင္အျဖစ္ေျပာင္းေပးနိုင္တဲ့ ေဆးလုံးေလးေတြျဖစ္တယ္။ဒီေဆးလုံးေလးေတြ တိုက္လိုက္ရင္ မိစၧာသားရိုင္းေတြကို အမိန္႔နာခံလာေအာင္ သင္ေပးလို႔ရတယ္ေလ။ေတာင္ေျခကိုေရာက္ၿပီး ၁၅ မိနစ္ေလာက္အၾကာမွာေတာ့ ဟိုးေကာင္းကင္ေတြေပၚကေန နတ္ႀကိဳးၾကာတစ္ေကာင္က ဆင္းသက္လာတယ္။ သူ႔ရဲ့အေပၚမွာေတာ့ အႀကီးအကဲတစ္ေယာက္ကထိုင္လ်က္လိုက္ပါလာတယ္။အဲအႀကီးအကဲက သူတို႔ကို ေတာင္ေပၚေရာက္ေအာင္လမ္းျပဖို႔လာခဲ့တာျဖစ္တယ္။အခုဒီေတာင္ကိုေတာ့ ေၾကးမုံေတာင္လို႔ ေခၚၾကတယ္။ဒီေတာင္ကို အျပင္စည္းဂိုဏ္းရဲ့ အေထြေထြဌာနအျဖစ္ အသုံးျပဳက်တယ္။အျခားေသာေတာင္ေတြထက္စာရင္ေတာ့ ဒီေၾကးမုံေတာင္က အေတာ္ေလးနိမ့္တာျဖစ္တယ္။ေတာင္တက္လမ္းတစ္ေလၽွာက္မွာေတာ့ တဲအိမ္ငယ္ေလးေတြ ေနရာအႏွံ့ ရွိေနတာကို လီဖူခ်န္းတစ္ေယာက္ ေတြ႕လိုက္ရတယ္။အဲတဲအိမ္ေလးေတြထဲမွာ အလုပ္မ်ားေနတဲ့လူေတြကေတာ့ စိတ္တန္ခိုးဖြဲ႕စည္းျခင္းနယ္ပယ္မွာ ေရာက္ေနတဲ့ လက္ေထာက္အႀကီးအကဲေတြပါဘဲ။လီဖူခ်န္းက သူေတြ႕လာရသမၽွ တဲအိမ္ေလးေတြကို ေရတြက္ၾကည့္ရာတဲအိမ္ေပါင္းတစ္ရာေက်ာ္ခန္႔ရွိတာကို သိလိုက္ရတယ္။ဂိုဏ္းေတာ္ႀကီးဟာ နာမည္ေက်ာ္ၾကားတဲ့အတိုင္းပါဘဲလား။ဒီလိုေတာင္ကုန္းေသးေသးေလးမွာေတာင္ စိတ္တန္ခိုးဖြဲ႕စည္းျခင္းအဆင့္ကသိုင္းတန္ခိုးစစ္သည္ေတာ္ေတြ အမ်ားႀကီး ခိုေအာင္းေနက်တာဘဲ။မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းမွာ ေတာင္ေပါင္း ၁၀၀ ေက်ာ္ရွိတယ္။လူသားေတြရဲ့မ်က္စိတစ္ဆုံးၾကည့္လိုက္ရင္ေတာင္မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းနယ္နိမိတ္ကေန ေက်ာ္နိုင္မွာမဟူတ္ေသးပါဘူး။ေတာင္ထိပ္ကိုအေရာက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းရဲ့မ်က္လုံးျပဴးသြားတယ္။ေၾကးမုံေတာင္ဆိုသည့္အတိုင္းေတာင္ထိပ္မ်က္ႏွာျပင္က ေၾကးမုံတစ္ခ်ပ္လို ညီညာျပန္႔ျပဴးေနသည္။မသိရင္ နတ္ဘုရားေတြကဘဲလာၿပီး ေျမမ်က္ႏွာျပင္ကို ညႇိထားေပးသည့္ အတိုင္းပင္။"အားလုံးစနစ္တက်တန္းစီၿပီး စာရင္းေပးသြင္းဖို႔ လုပ္ေတာ့။မင္းရဲ့ ကိုယ္ပိုင္အခ်က္အလက္ေတြကို တစ္ခုမွမမွားေစနဲ႔ေနာ္။"တစ္ကယ္လို႔ မွားသြားခဲ့ရင္ မင္းတို႔ကိုယ္တိုင္ဘဲတာဝန္ယူရလိမ့္မယ္။ခ်န္ေဇာင္မင္က ေလးေလးနက္နက္သတိေပးလိုက္တယ္။"ဟုတ္ကဲ့ပါ"လီဖူခ်န္းတို႔တစ္သိုက္ကလည္း ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္တယ္။သူတို႔ရဲ့အေရွ႕မွာေတာ့ အနည္းဆုံးတပည့္ တစ္ေထာင္ေလာက္က စာရင္းေပးသြင္းဖို႔ ေစာင့္ေနၾကတယ္။အျပင္စည္းေက်ာင္းသားေတြကို ဆန္းစစ္တာက တစ္ရက္တည္းနဲ႔ အၿပီးျပဳလုပ္တာမဟုတ္ပါဘူး။ေနရာေဒသအႏွံ့က တပည့္အသစ္ေတြက အခ်ိန္နဲ႔မလပ္ေအာင္ လာေနက်တာျဖစ္တဲ့အတြက္ ေရာက္လာတဲ့သူတိုင္းက တန္းစီၿပီး ကိုယ့္အလွည့္ကိုေစာင့္ရတာျဖစ္တယ္။ေက်ာင္းသားတစ္ေသာင္းေလာက္ကို တစ္ရက္တည္းစစ္နိုင္ေလာက္ေအာင္လည္း အျပင္စည္းအႀကီးအကဲေတြက အဲေလာက္မမ်ားဘူးေလ။ဒါေၾကာင့္ ဒီတစ္လလုံးကို ေက်ာင္းသားသစ္လက္ခံတဲ့လ အျဖစ္သတ္မွတ္ထားတယ္။စာရင္းေပးသြင္းရတာက အရမ္းကိုျမန္ဆန္လြန္းတယ္။အခ်ိန္တစ္နာရီေလာက္ ေစာင့္အၿပီးမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းတို႔အုပ္စု အလွည့္ေရာက္လာပါတယ္။စာရင္းေပးသြင္းၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ ပထမစမ္းသပ္စစ္ေဆးမွု ျဖစ္တဲ့ "အရိုးတည္ေဆာက္ပုံ "စာေမးပြဲခန္းကို သြားၾကရပါတယ္။အရိုးတည္ေဆာက္ပုံကိုစမ္းသပ္ဖို႔အတြက္အရိုးတည္ေဆာက္ပုံ စစ္ေဆးေက်ာက္တုံးလိုအပ္ပါတယ္။လီကလန္မွာရွိတဲ့ ေက်ာက္တုံးကေတာ့ ဦးေခါင္းခြံတစ္ခုစာေလာက္ဘဲရွိတယ္။အခုမိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းက ေက်ာက္တုံးႀကီကေတာ့ သုံးမီတာေလာက္ေတာင္ျမင့္တာျဖစ္တယ္။ဒီေက်ာက္တုံးႀကီးေပၚမွာ နားမလည္နိုင္တဲ့ အင္းကြက္ေတြ ေရးဆြဲထားတယ္။ဒီအင္းကြက္ေတြကိုက အင္းဝိဇၨာေတြဘဲ နားလည္နိုင္တာျဖစ္တယ္။"က်ားစန္းယု .........။ ၾကယ္တစ္ပြင့္အဆင့္...... အမွတ္ ၅၀"လူဟို ............ ။ ၾကယ္ႏွစ္ပြင့္အဆင့္ ............ အမွတ္ ၆၀"ဖန္းေတာင္ ............။ ၾကယ္ႏွစ္ပြင့္အဆင့္......... အမွတ္ ၆၀"ဆုကန္း ............။ ၾကယ္ႏွစ္ပြင့္အဆင့္ အမွတ္ ၆၀" လ်ိဳဒါဟီ ......... ။ ၾကယ္သုံးပြင့္အဆင့္............ အမွတ္ ၇၀......လီဖူခ်န္းက ၾကည့္ေနရင္းနဲ႔ တစ္ခုကိုသတိထားမိလိုက္တယ္။တပည့္အေယာက္၂၀ တိုင္းမွာ ၾကယ္သုံးပြင့္အဆင့္အရိုးတည္ေဆာက္ပုံပိုင္ရွင္တစ္ေယာက္ကေတာ့ အျမဲလိုလိုပါေနတာကိုဘဲ။ဒီကိစၥက ႐ုတ္တရက္ၾကည့္လိုက္ရင္ ၾကယ္သုံးပြင့္အဆင့္ေတြက အရမ္းရွားပါးတဲ့ပုံျဖစ္ေနေပမယ့္။ ဒီတပည့္ ေထာင္ေသာင္းခ်ီထဲမွာဆိုရင္ေတာ့ ၾကယ္သုံးပြင့္အဆင့္ေတြက ရိုက္သတ္လို႔မကုန္ေအာင္ေပါမ်ားေနတယ္။လြန္ခဲ့တဲ့တစ္ေခါက္တုန္းကေတာ့ တပည့္အေရအတြက္ ၁၀၀၀၀ က ဝင္ခြင့္စာေမးပြဲကိုေျဖဆိုရတယ္။ဒါေၾကာင့္ ဒီတစ္ေခါက္မွာလည္း အေရအတြက္က သိပ္ၿပီးကြာမယ့္ပုံေတာ့မရွိေပ။ အေယာက္ ၂၀ တိုင္းမွာ ၾကယ္သုံးပြင့္အဆင့္တစ္ေယာက္ပါမယ္ဆိုရင္ ဒီတစ္ေခါက္တည္းနဲ႔ေတာင္ ၾကယ္သုံးပြင့္အဆင့္နဲ႔သူေတြက အေယာက္ ၅၀၀ ရွိတဲ့သေဘာဘဲ။ပထမဆုံးအႀကိမ္ လီဖူခ်န္းဘဝမွာ မေရမရာ ခံစားလိုက္ရတယ္။ဒီလိုခံစားရတာက သူ႔ရဲ့အဆင့္နိမ့္အရိုးတည္ေဆာက္ပုံေၾကာင့္ေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီဂိုဏ္းေတာ္မွာ ေပါမ်ားလွတဲ့ ပါရမီရွင္ေတြေၾကာင့္ဘဲျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္ၿမိဳ႕မွာမဆို ၾကယ္ႏွစ္ပြင့္အဆင့္အရိုးတည္ေဆာက္ပုံနဲ႔သူေတြကို သာမန္ထက္အေလးေပးၿပီးဆက္ဆံက်တာေလ။ဒါေပမယ့္ ဂိုဏ္းေတာ္ထဲမွာေတာ့ ၾကယ္ႏွစ္ပြင့္အဆင့္ဆိုတာ ဘာမွကိုမဟုတ္ဘူး ျဖစ္ေနတယ္။ၾကယ္သုံးပြင့္အဆင့္နဲ႔ ၾကယ္ေလးပြင့္အဆင့္ေတြကလည္းဒီဂိုဏ္းေတာ္ထဲမွာေတာ့ အင္မတန္ေပါမ်ားလြန္းတယ္။သိပ္မၾကာခင္မွာဘဲ လီဖူခ်န္းတို႔အဖြဲ႕ စစ္ေဆးခံရမယ့္အခ်ိန္ေရာက္လာတယ္။ယန္ခိုင္............ၾကယ္သုံးပြင့္အဆင့္......... အမွတ္ ၇၀ရွန္းတုက်ဴး ......... ၾကယ္ႏွစ္ပြင့္အဆင့္ ............ အမွတ္ ၆၀ရွန္းတုလၽွန္ ............ ၾကယ္တစ္ပြင့္ အဆင့္ .........အမွတ္၅၀ေကာင္းဖန္............... ၾကယ္တစ္ပြင့္အဆင့္ ......... အမွတ္ ၆၀က်ဴးေဟာင္ရွု ......... ၾကယ္သုံးပြင့္ အထူးအဆင့္ ......... ၇၅ မွတ္ခန္းမႀကီးထဲမွာေတာ့ က်ဴးေဟာင္ရွုရဲ့ လက္ဝါးက အရိုးတည္ေဆာက္ပုံစစ္ေဆးတဲ့ေက်ာက္တုံးႀကီးအေပၚမွာ တင္ထားတယ္။ေက်ာက္တုံးကေန မွိန္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ အနီေရာင္အလင္းတန္းေလးတစ္ခုက ထြက္ေပၚလာေနတယ္။ၿပီးခဲ့တဲ့သူေတြတုန္းကေတာ့ ေက်ာက္တုံးကေန အျဖဴေရာင္အလင္းတန္းေလးဘဲ ထြက္လာခဲ့တာေလ။"ၾကယ္သုံးပြင့္ အထူးအရိုးတည္ေဆာက္ပုံပိုင္ရွင္လား"အားလုံးကမယုံၾကည္နိုင္စြာနဲ႔ က်ဴးေဟာင္ရွုကို ဝိုင္းၾကည့္ေနက်သည္။ၾကယ္သုံးပြင့္အဆင့္ဆိုတာ ဂိုဏ္းေတာ္ထဲမွာ ထိပ္တန္းလို႔သတ္မွတ္လို႔ရတယ္ေလ။ဒီလိုၾကယ္သုံးပြင့္အထူးအရိုးတည္ေဆာက္ပုံနဲ႔ လူေတြကၾကယ္ေလးပြင့္အဆင့္က လူေတြနဲ႔ေတာင္ ယွဥ္နိုင္တယ္ေလ။က်ဳးေဟာင္ရွုကလည္း အံ့ၾသသြားတယ္။က်ဴးကလန္ရဲ့ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံစမ္းသပ္တဲ့ေက်ာက္တုံးကလက္တစ္ဝါးသာသမၽွသာ ရွိသည့္အတြက္ သူမရဲ့ထူးျခားတဲ့အရည္အေသြးကို မရွာေတြ႕နိုင္ခဲ့ဘူးေလ။သူမရဲ့အရိုးတည္ေဆာက္ပုံကို မီးကို အထူးျပဳတာျဖစ္တယ္။"ၾကယ္သုံးပြင့္ မီးအထူးျပဳ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံ ............မဆိုးဘူးဘဲ "ခ်န္ေဇာင္မင္က ေက်နပ္ေနတယ္။သူက ဒီေကာင္မေလးကို ရွာေတြ႕ခဲ့တာေလ။ဂိုဏ္းေတာ္က ဒီကိစၥအတြက္ သူ႔ကို အက်ိဳးျပဳအမွတ္ေတြ ဆူအျဖစ္ေပးဦးမွာပါ။အက်ိဳးျပဳအမွတ္ေတြက အရမ္းတန္ဖိုးရွိတာျဖစ္ၿပီး ဂိုဏ္းေတာ္ရဲ့ေကာင္းက်ိဳးကို ေဆာင္ရြက္နိုင့္တဲ့အခါမွ ရရွိနိုင္တာျဖစ္တယ္။လ်ဴဖန္းတာအိုက မနာလိုျခင္းကင္းတဲ့ ေလသံနဲ႔" ဂုဏ္ျပဳပါတယ္............ အႀကီးအကဲခ်န္ ။အျပင္စည္းတပည့္ေတြထဲမွာေတာ့ မီးအထူးျပဳအရိုးတည္ေဆာက္ပုံပိုင္ရွင္ေတြက အရမ္းေတြ႕ရခက္တာဘဲ"လို႔့ဂုဏ္ျပဳလိုက္တယ္။က်ဴးေဟာင္ရွုအလွည့္ၿပီးသြားတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းက သူ႔အလွည့္ေရာက္လာၿပီျဖစ္သျဖင့္ အေရွ႕ကို လွမ္းထြက္သြားလိုက္တယ္။လီဖူခ်န္းထင္ထားတဲ့အတိုင္းဘဲ ေက်ာက္တုံးကေန ဘာတုံ႔ျပန္မွုမွ မလုပ္လာခဲ့ဘူး။ဒီအဓိပၸါယ္က လီဖူခ်န္းက သာမန္အရိုးတည္ေဆာက္ပုံဘဲ ရွိတယ္လ္ို႔ေဖာ္ျပေနတယ္ေလ။" လီဖူခ်န္း ......... သာမန္အရိုးတည္ေဆာက္ပုံ အမွတ္ ၄၀အႀကီးအကဲက ေလသံတိုးတိုးေလးနဲ႔ ေၾကာ္ျငာလိုက္တယ္။" သာမန္အရိုးတည္ေဆာက္ပုံပိုင္ရွင္တစ္ေယာက္ေတာ့ ထြက္လာၿပီဟ။ ဟား ဟား ဟား"လူေတြက ဝိုင္းၿပီးဟားေနၾကတယ္။"မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းမွာ သာမန္အရိုးတည္ေဆာက္ပုံနဲ႔ တပည့္ေတြ လက္မခံခဲ့တာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာလွၿပီဘဲ။ဒီလူငယ္ေလးက ဘယ္သူလည္းဟ။ၾကည့္ရတာ အတြက္းစည္းအႀကီးအကဲေတြရဲ့ မ်ိဳးဆက္မ်ားလား""သူ႔ရဲ့ဘိုးေဘးေတြက ဘယ္သူဘဲျဖစ္ခဲ့ျဖစ္ခဲ့ ဒီေကာင္က အေထြေထြလုပ္သားတပည့္ဘဲ ျဖစ္မွာပါကြာ"ဒီခန္းမႀကီးထဲမွာ စမ္းသပ္မွုကို လာေရာက္ခံယူတဲ့ တပည့္ေတြက ၁၀၀ နီးပါးေလာက္ရွိေနပါတယ္။သူတို႔အားလုံးရဲ့အၾကည့္ေတြထဲမွာေတာ့ သာမန္အရိုးတည္ေဆာက္ပုံနဲ႔ လီဖူခ်န္းက မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းကို ဝင္ဖို႔မထိုက္တန္ဘူးဆိုတဲ့ အထင္ေသးတဲ့ အဓိပၸါယ္ေတြပါဝင္ေနတယ္။" ဟီ ဟီ ဟီ"ေကာင္းဖန္တို႔ အုပ္စုကေတာ့ လီဖူခ်န္းျဖစ္ပ်က္ေနတာကိုၾကည့္ၿပီးဝိုင္းဟားေနၾကတယ္။လီဖူခ်န္ကေတာ့ ေအးေအးေဆးေဆးဘဲ သူ႔ေနရာကိုသူ ျပန္လာခဲ့တယ္။သူ႔ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံက သာမန္ဘဲဆိုတာ အစကတည္းက သူသိၿပီးသားဘဲေလ။သူ႔အရိုးတည္ေဆာက္ပုံက သာမန္ဘဲဆိုတာမွန္တယ္။ဒါေပမယ့္ သူ႔စိတ္ဝိညာဥ္ပင္လယ္ထဲမွာ ေရႊေရာင္လက္ဖြဲ႕အေဆာင္ေလး မေရာက္လာခင္ကတည္းက သူ႔ရဲ့ မူလက်င့္ႀကံမွုႏွုန္းက ၾကယ္တစ္ပြင့္ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံနဲ႔ လူေတြထက္ သာလြန္ေနၿပီးသားေလ။သူ႔မွာသာပါရမီမပါခဲ့ရင္ ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ၾကယ္ႏွစ္ပြင့္အရိုးတည္ေဆာက္ပုံပိုင္ရွင္ လီယြန္ဟိုင္နဲ႔ ခိုင္းႏွိူင္းခဲ့မွာလည္း။ၿပီးေတာဒါက ပထမစာေမးပြဲဘဲရွိေသးတယ္ေလ။ေနာက္ထပ္ဒုတိယေတြ ၊ တတိယေတြ က်န္ေနေသးတယ္။အဲဒီစာေမးပြဲေတြမွာ သူ႔ရဲ့အစြမ္းကိုထုတ္ျပလို႔ ရပါေသးတယ္။စာေမးပြဲသုံးခုစလုံးမွာရတဲ့ အမွတ္ေပါင္း ၁၈၀ မွတ္ ေက်ာ္တာနဲ႔ အျပင္စည္းတပည့္ျဖစ္ခြင့္ရမွာဘဲေလ။အဆုံးမဲ့အာဏာ အပိုင္း (၃၄)ဒုတိယေျမာက္ စမ္းသပ္ခ်က္ဒုတိယေျမာက္စာေမးပြဲကေတာ့ ထိုးထြင္းသိျမင္နိုင္မွုကို စမ္းသပ္တဲ့စာေမးပြဲဘဲျဖစ္တယ္။ပါဝင္ရမယ့္အဖြဲ႕ေတြကို ဆယ္ဖြဲ႕ခြဲလိုက္တယ္။တစ္ဖြဲ႕မွာ တပည့္အသစ္ ဆယ္ေယာက္ပါတယ္။ဒီစာေမးပြဲကေတာ့ ရိုးစင္းပါတယ္။စာေမးပြဲအတြင္းမွာ တပည့္တစ္ေယာက္စီကို အေျခခံဓားသိုင္းက်မ္းတစ္အုပ္စီေပးထားပါတယ္။အခ်ိန္ေစ့တဲ့အခါ သိုင္းကြက္မ်ားမ်ားပိုေလ့က်င့္နိုင္တဲ့လူကအမွတ္ပိုရမွာျဖစ္တယ္။( အေမႊးတိုင္တစ္တိုင္ ကုန္ခ်ိန္)လီဖ်ဴခ်န္းက သိုင္းက်မ္းကိုဖြင့္ဖတ္လိုက္တာနဲ႔ ဒီဓားသိုင္းက အရမ္းကိုေရွးက်ၿပီး အေျခခံက်တဲ့ သိုင္းစာအုပ္ဆ္ိုတာကို သိလိုက္တယ္။ဒီအေျခခံဓားသိုင္းေတြက အဝါေရာင္အဆင့္နိမ့္ ဓားသိုင္းက်မ္းေတြထက္ အဆင့္ျမင့္ၿပီး ဓားရဲ့အဆီအႏွစ္ေတြေတာင္ ပါဝင္လုနီးနီးဘဲေလ။" အားလုံးေပါင္း ၁၄ ကြက္ ရွိတယ္ဆိုေတာ့ သိပ္လည္းမမ်ားပါဘူး။"လီဖူခ်န္းက ဓားကြက္ေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာ ဆန္းစစ္ေနတယ္။အေမႊးတိုင္တစ္တိုင္ ထြန္းခ်ိန္က ျပည့္သြားခဲ့တဲ့အခါမွာေတာ့"ကဲအခ်ိန္ေစ့ၿပီ.........မင္းအရင္စလိုက္ "အဖြဲ႕တစ္ဖြဲ႕မွာ စာေမးပြဲစစ္တဲ့အႀကီးအကဲတစ္ေယာက္ရွိတယ္။လီဖူခ်န္းတို႔ အဖြဲ႕ရဲ့အႀကီးအကဲက လူငယ္တစ္ေယာက္ကိုလက္ညိဳးထိုးၿပီး စခိုင္းလိုက္တယ္။ထိုလူငယ္က သူ႔ရဲ့ သံမဏိဓားကို ကိုင္လိုက္ၿပီး ဓားသိုင္းကို ေလ့က်င့္ျပသလိုက္တယ္။ေျခာက္ကြက္ ။ ဒီအခ်ိန္ေလးအတြင္းမွာ လူငယ္ေလးက ဓားသိုင္းေျခာက္ကြက္ကို ေကာင္းေကာင္းေလ့လာသင္ယူနိုင္ခဲ့တယ္။"ပိုင္ေဖး ............. အမွတ္ ၆၀ "စာေမးပြဲစစ္သူအႀကီးအကဲက ရမွတ္ကို ပိုင္ေဖးရဲ့ စာရင္းေပးသြင္းတဲ့ ကိုယ္ပိုင္ေက်ာက္ျပားေပၚမွာ ေရးေပးလိုက္တယ္။ဒီအဆင့္ကို ျဖတ္သန္းနိုင္ဖို႔က အနည္းဆုံးေျခာက္ကြက္ကို တတ္ကၽြမ္းထားဖို႔ လိုအပ္သည္။မင္းတစ္ကြက္ ပိုတတ္ကၽြမ္းခဲ့ရင္ အပို ၅ မွတ္ ရမွာျဖစ္တယ္။ယန္ခိုင္ .................. ၇၅ မွတ္။ရွန္းတုက်ဴး ............ ၆၅ မွတ္။ရွန္းတုလၽွန္ ............... အမွတ္ ၄၀။ေကာင္းဖန္..................... အမွတ္ ၆၀ ။ဟီပင္း..................... အမွတ္ ၇၀ ။က်ဴးေဟာင္ရွု ............ ၇၅ မွတ္။အားလုံးထဲမွာေတာ့ ယန္ခိုင္နဲ႔ က်ဴးေဟာင္ရွုက ၇၅ မွတ္စီနဲ႔ ထိုးထြင္းသိျမင္နိုင္မွု အမ်ားဆုံးျဖစ္ေနတယ္။ရွန္းတုလၽွန္ကေတာ့ ၄ ကြက္ဘဲ ေလ့က်င့္နိုင္ၿပီး ဒီစာေမးပြဲကို က်ရွုံးခဲ့တယ္။ဒီတစ္ေခါက္မွာေတာ့ ရွန္းတုလၽွန္က အရိုးတည္ေဆာက္ပုံစစ္ေဆးျခင္းတုန္းကလို ေျမာက္ႂကြေျမာက္ႂကြ မေနနိုင္ေတာ့ဘဲစိတ္ဓာတ္က်ေနသည္။လီဖူခ်န္းရဲ့ အလွည့္ ေရာက္တဲ့အခါမွာေတာ့ အားလုံးက အသက္ေတာင္မရွူနိုင္ဘဲ လီဖူခ်န္းကို မ်က္ေတာင္မခတ္ၾကည့္ေနက်သည္။ယုံဝူးၿမိဳ႕မွာပါဝင္ယွဥ္ၿပိဳင္ခဲ့တဲ့ လူတိုင္းက လီဖူခ်န္းက သိုင္းပညာမွာ ဘယ္ေလာက္ထိုးသြင္းသိျမင္နိုင္လည္းဆိုတာ သိၿပီးသားေလ။မဟုတ္ရင္သူက ယန္ခိုင္ကိုအနိုင္ယူၿပီး ပထမေနရာကို ဘယ္လိုရခဲ့မွာလည္း။ ဒါေၾကာင့္မို႔ အခုခ်ိန္မွာ သူတို႔အားလုံးက လီဖူခ်န္းဘယ္ေလာက္ထိ လုပ္ျပနိုင္မလည္းဆိုတာကို စိတ္ဝင္စားေနၾကတယ္။အေမႊးတိုင္တစ္တိုင္ထြန္းခ်ိန္ဆိုတာ လီဖူခ်န္းအတြက္ေတာ့ အခ်ိန္ေတြအမ်ားႀကီးပိုေနေသးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူက အေျခခံဓားကြက္ေတြကို ဆင့္ပြားၿပီး ေနာက္ထပ္ဓားကြက္ေတြေတာင္ ထြင္ထားလိုက္ေသးတယ္။တစ္ကြက္ ...............ႏွစ္ကြက္...............သုံးကြက္ ...............လီဖူခ်န္းလက္ထဲက သံမဏိဓားနဲ႔ သိုင္းကြက္ေတြက ေရနဲ႔ငါးလိုဘဲအရာရာက အလိုက္သင့္ စီးေမ်ာေနၾကတယ္။လီဖူခ်န္းပုံကလည္း တိမ္ေတြနဲ႔အတူ ေမ်ာလြင့္ေနသလိုပင္။စာေမးပြဲစစ္တဲ့အႀကီးအကဲရဲ့ မ်က္လုံးက အေရာင္တစ္ျဖည္းျဖည္းေတာက္ပလာေလသည္။လီဖူခ်န္းရဲ့ ဓားကြက္ေတြက အေပၚယံၾကည့္လိုက္မယ္ဆိုရင္ တစ္ျခားသူေတြနဲ႔အတူတူပါဘဲ။ဒါေပမယ့္ အႀကီးအကဲရဲ့မ်က္လုံးထဲမွာေတာ့ တစ္ျခားသူေတြနဲ႔မတူတဲ့ထူးျခားခ်က္ေတြကို ျမင္ေနမိတယ္။တစ္ျခားေသာ တပည့္ေတြက ဓားကြက္ေတြကို တစ္ခုခ်င္းစီ သီးျခားထုတ္သုံးေနေပမယ့္လီဖူခ်န္းက ဓားကြက္ေတြကို စုစည္းၿပီး ဓားသိုင္းရဲ့အဆင့္ကိုေနာက္တစ္ဆင့္ျမႇင့္ေစခဲ့တယ္။.34ေျခာက္ကြက္ခုနစ္ကြက္ရွစ္ကြက္.....................ယန္ခိုင္တို႔ အုပ္စုရဲ့မ်က္ႏွာက တစ္ျဖည္းျဖည္းပ်က္သထက္ ပ်က္လာခဲ့တယ္။ အထူးသျဖင့္ ေကာင္းဖန္ေပါ့။ဆယ့္သုံးကြက္ဆယ့္ေလးကြက္............ဓားကြက္ဆယ့္ေလးကြက္လုံးကို ျပသၿပီးသြားတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့လီဖူခ်န္းက သူ႔ရဲ့သံမဏိဓားကို ဓားအိမ္ထဲျပန္ထည့္လိုက္ၿပီးတည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ဘဲ သူ႔ရဲ့ ရလဒ္ကို ေစာင့္ေမၽွာ္ေနတယ္။" ေကာင္းတယ္ေဟ့ ။ အေတာ္ေလး သပ္ရပ္လြန္းတယ္ "ဒါက အႀကီးအကဲအေနနဲ႔ ပထမဆုံး တပည့္အသစ္တစ္ေယာက္ကို ခ်ီးက်ဴးလိုက္တာျဖစ္သည္။" လီဖူခ်န္း ............ ၁၁၀ မွတ္"အႀကီးအကဲက လီဖူခ်န္းရဲ့ စာရင္းေပးသြင္းတဲ့ကိုယ္ပိုင္ေက်ာက္ျပားဆပ္ါမွာ မွတ္ခ်က္ေလးေတာင္ ေရးေပးလိုက္ေသးတယ္။" ဒီလူငယ္က ဓားသိုင္းပညာမွာ မယုံၾကည္နိုင္ေလာက္ေအာင္ ထိုးထြင္းသိျမင္နိုင္တယ္။အေမႊးတိုင္တစ္တိုင္ထြန္းခ်ိန္အတြင္းမွာ ဓားကြက္၁၄ကြက္ကို တတ္ကၽြမ္းခဲ့႐ုံမက ဓားကြက္ေတြကိုပါ တစ္စုတစ္စည္းထဲျဖစ္ေအာင္ ကၽြမ္းကၽြမ္းက်င္က်င္ ကစားျပနိုင္ခဲ့လို႔ အပို ၁၀ မွတ္ ထပ္ေပးလိုက္ပါတယ္။"" အမွတ္ ၁၁၀ တဲ့လား"ဟီပင္းနဲ႔ က်ဴးေဟာင္ရွုတို႔ ႏွစ္ေယာက္စလုံးကလည္း ေၾကာင္အသြားက်သည္။သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ့ အေတြးထဲမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းရဲ့ သာမန္အရိုးတည္ေဆာက္ပုံဆိုတာ အတုလို႔ ထင္သြားခဲ့တယ္။သာမန္အရိုးတည္ေဆာက္ပုံပိုင္ရွင္က ဒီလိုေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ ဓားသိုင္းအေပၚ သိျမင္နားလည္နိုင္မွု ရွိမွာလည္းေလ။" ေသစမ္းကြာ "ေကာင္းဖန္က ငိုမဲ့မဲ့မ်က္ႏွာနဲ႔ လီဖူခ်န္းကို က်ိန္ဆဲေနတယ္။လီဖူခ်န္းက အရိုးတည္ေဆာက္ပုံစာေမးပြဲမွာ အမွတ္ ၄၀ ဘဲရခဲ့ေပမယ့္အခုဒီစာေမးပြဲမွာ အမွတ္ ၁၁၀ ရသြားတဲ့အတြက္ အားလုံးေပါင္းအမွတ္ ၁၅၀ ရွိသြားခဲ့ၿပီေလ။ဒီအမွတ္က သူ႔ရဲ့အမွတ္ထက္ေတာင္ ၃၀ ပိုမ်ားေနေသးတယ္။ယန္ခိုင္ကေတာ့ လီဖူခ်န္းကို မ်က္လုံးေမွးၿပီးၾကည့္ေနတယ္။" ဒီေကာင္ အမွတ္ ၁၁၀ ရေအာင္ ဘယ္လိုမ်ားလုပ္လိုက္ပါလိမ့္"" ၾကည့္စမ္းေဟ့။ဟိုဘက္အုပ္စုမွာ အမွတ္ ၁၁၀ ရတဲ့ေကာင္တစ္ေကာင္ရွိေနတယ္။ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ေတာ္လိုက္တဲ့ေကာင္လည္းဟ"စာေမးပြဲထဲမွာ ရွိေနသည့္ တပည့္တစ္ေယာက္က လီဖူခ်န္းရဲ့ ရမွတ္ကို သတိျပဳမိသြားသည္။" အမွတ္ ၁၁၀ ေတာင္မွလား .........ငါမွတ္မိသေလာက္ဆိုရင္ အရင္တုန္းက ဘယ္စာေမးပြဲေျဖဆိုတဲ့တပည့္တစ္ေယာက္မွ မရခဲ့ဖူးဘူးကြ။အျမင့္ဆုံးရမွတ္ေတာင္မွ ၁၀၀ ဘဲ ရွိတာေလ။" ဟုတ္တယ္ကြ။ ဂိုဏ္းေတာ္က ေရြးခ်ယ္လိုက္တဲ့ ၿပိဳင္ဘက္ကင္းပါရမီရွင္ေတြမွဘဲ ဒီလိုအမွတ္ ၁၁၀ ရေအာင္ လုပ္နိုင္မွာကြ။""လြန္ခဲ့တဲ့ ၈ ႏွစ္တုန္းကေတာ့ အမွတ္၁၂၀ ရေအာင္လုပ္ခဲ့တဲ့ ၿပိဳင္ဖက္ကင္းတစ္ေယာက္ရွိတယ္ကြ။သူက ဒီဓားကြက္ ၁၄ ကြက္ကိုဆင့္ပြားၿပီး ၁၅ကြက္ျဖစ္ေအာင္လုပ္နိုင္ခဲ့တယ္ဆိုဘဲ"" သူ႔ကို အခု အားလုံးက ဓားအ႐ူးသူေတာ္ လို႔ေခၚၾကတယ္။ဂိုဏ္းေတာ္ရဲ့ တိုက္ရိုက္တပည့္ေတာင္ ျဖစ္သြားၿပီေလကြ"( တိုက္ရိုက္တပည့္ဆိုတာက အတြင္းစည္းအႀကီးအကဲေတြထဲက ရာထူးျမင့္တဲ့ သူတစ္ေယာက္က သေဘာက်လို႔ တပည့္အျဖစ္လက္ခံလိုက္တဲ့သူေတြ ျဖစ္တယ္။အတြင္းစည္းတပည့္ေတြထက္ အဆင့္ျမင့္တယ္)" ဒါေပမယ့္ ဓားအ႐ူးသူေတာ္ ဂိုဏ္းေတ္ာကို ေရာက္လာခဲ့တုန္းကလူသားနယ္ပယ္ အဆင့္ကိုး ကိုေရာက္ေနၿပီကြ။ဒီလိုပါရမီရွင္ေတြကို ငါတို႔နဲ႔ဘယ္ႏွိင္းယွဥ္လို႔ ရမွာလည္း"ဒီစာေမးပြဲအခန္းတြင္းက လူေတြအားလုံးနီးပါးက လီဖူခ်န္းတို႔ အုပ္စုကိုၾကည့္ၿပီး အမွတ္ ၁၁၀ ရသြားတဲ့သူက ဘယ္သူျဖစ္မလည္းဆိုတာခန္႔မွန္းေနၾကတယ္။ဒါေပမယ့္ ဘယ္သူကမွေတာ့ ၿပီးခဲ့တဲ့စစ္ေဆးမွုမွာ သာမန္အရိုးတည္ေဆာက္ပုံပိုင္ရွင္ျဖစ္တဲ့ လီဖူခ်န္းကို မခန္႔မွန္းခဲ့ၾကဘူး။" ၾကည့္ရတာ ဒီလီဖူခ်န္းက သာမန္အရိုးတည္ေဆာက္ပုံပိုင္ရွင္ေတြက အဆင့္ျမင့္နယ္ပယ္ေတြကို ေရာက္ေအာင္က်င့္ႀကံရတာ ခက္ခဲတယ္ဆိုတဲ့ သမိုင္းကို ေခ်ဖ်က္နိုင္မယ့္ပုံဘဲ။က်ဴးေဟာင္ရွုက ေတြးမိလိုက္သည္။***ဒုတိယေျမာက္စာေမးပြဲ စစ္ေဆးၿပီးတဲ့အခါမွာေတာ့ တစ္ကယ့္အေရးအႀကီးဆုံး စစ္ေဆးမွုႀကီးအလွည့္သို႔ ေရာက္လာေပၿပီ။" စိတ္စြမ္းအား စာေမးပြဲ"After the perception trial, came the most important trial, the willpower trial.စမ္းသပ္စစ္ေဆးမွု ၃ ခုမွာအရိုးတည္ေဆာက္ပုံ စစ္ေဆးျခင္းက လူတစ္ေယာက္ရဲ့ ေမြးရာပါအရည္အခ်င္းကို စစ္ေဆးတာျဖစ္တယ္။လူတစ္ေယာက္ရဲ့ ေမြးရာပါစြမ္းရည္ကိုေတာ့ ေျပာင္းလဲပစ္ဖို႔ မလြယ္ပါဘူး။ဒုတိယစစ္ေဆးျခင္းကေတာ့ လူတစ္ေယာက္ရဲ့ နားလည္မွုစြမ္းရည္ကို စစ္ေဆးတာျဖစ္တယ္။ဒီ စိတ္စြမ္းအား စစ္ေဆးျခင္းကေတာ့ လူတစ္ေယာက္ရဲ့ စိတ္ဓာတ္ဘယ္ေလာက္ ခိုင္မာသလည္းဆိုတာကို စစ္ေဆးတာျဖစ္တယ္။ဓားတာအိုကို ေလၽွာက္လမ္းမဲ့သူေတြက အရမ္းကိုအထီးက်န္ဆန္ၿပီးဆုံးျဖတ္ခ်က္မဖယ္မေသြ ရွိတဲ့သူေတြအတြက္သာ သင့္ေလ်ာ္တာေလ။ဒါေၾကာင့္ ဒီစစ္ေဆးမွုက အေရးအႀကီးဆုံးလို႔ေတာင္ ဆိုလို႔ရတယ္။အေကာင္းဆုံး အရိုးတည္ေဆာက္ပုံနဲ႔ လူေတြေတာင္ တစ္ေန႔က်ရင္သူတို႔ရဲ့ပါရမီ ကန္႔သတ္ခ်က္ကို ေရာက္သြားမွာေလ။အဲဒီကန္႔သတ္ခ်က္ကို ခ်ိဳးေဖာက္ၿပီး အထက္ကိုဆက္တက္နိုင္မလားဆိုတာက ဒီစိတ္စြမ္းအား အေပၚမွာအရမ္းမူတည္ေနတာျဖစ္တယ္။ေမြးရာပါ ပါရမီေကာ စိတ္စြမ္းအားခိုင္မာမွုေကာ ႏွစ္ခုစလုံးနဲ႔ျပည့္စုံတဲ့သူေတြကေတာ့ သူတို႔ရဲ့ ဓားတာအိုလမ္းေၾကာင္းမွာ အျမင့္ဆုံးအထိ တက္လွမ္းနိုင္မွာပါဘဲ။ဒီစိတ္စြမ္းအားစစ္ေဆးျခင္းကိုေတာ့ ေၾကးမုံေတာင္ေပၚမွာ ျပဳလုပ္မွာမဟုတ္ပါဘူး။ေတာင္ေတြရဲ့အနက္ပိုင္း ဟိုးေတာနက္ႀကီးေတြထဲမွာ စစ္ေဆးမွာျဖစ္တယ္။ဒီေတာင္ၾကားအဝထဲကို ဝင္ဖို႔အတြက္အစိမ္းေရာင္ျမက္ခင္းလမ္းေလးက အသင့္ေစာင့္ႀကိဳေနပါတယ္။ေတာင္ၾကားရဲ့အထဲမွာေတာ့ ထူထပ္တဲ့ျမဴႏွင္းေတြက်ေနၿပီး မေရမတြက္နိုင္တဲ့ မိစၧာသားရဲေတြက အလစ္ေခ်ာင္းတိုက္ခိုက္ဖို႔ ေစာင့္ႀကိဳေနက်မည့္ပုံပင္။" အႏၲရာယ္မ်ားမဲ့ပုံဘဲဟ"လီဖူခ်န္းက ဒီျမက္ခင္းလမ္းေလးကို ၾကည့္လိုက္တာနဲ႔ မသိစိတ္က အႏၲရာယ္ရနံ့ကို ရလိုက္တယ္။ဒါကငါတို႔ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းရဲ့ က်င္းဟူ လမ္းဘဲ။ဒီလမ္းရဲ့ အဆုံးကို ေလၽွာက္လွမ္းနိုင္မယ္ဆိုရင္မင္းကတစ္ေန႔ေက်ာ္ၾကားလာမယ့္သူလို႔ ယူဆလို႔ရတယ္။မင္းကဒီလမ္းရဲ့အဆုံးကို မေလၽွာက္နိုင္ဘူးဆိုရင္ေတာ့မင္းဟာမင္း ဘယ္ေလာက္ေကာင္းတဲ့အရိုးတည္ေဆာက္ပုံရွိေနပါေစဘာမွျဖစ္ထြန္းလာမွာ မဟုတ္ဘူး။မင္းတို႔ ဒီလမ္းအဆုံးကို ေရာက္တဲ့အခ်ိန္ကိုမူတည္ၿပီးငါတို႔က အမွတ္ေပးမွာျဖစ္တယ္။( က်င္းဟူလမ္းဆိုတာ ေအာင္ျမင္မွုသို႔ဦးတည္ရာလမ္းလို႔ အဓိပၸါယ္ရသည္ )ဒီစမ္းသပ္မွုကို စစ္ေဆးဖို႔အတြက္ အႀကီးအကဲေတြအမ်ားႀကီးက ဒီကိုေရာက္လာက်တယ္။ေရွ႕ဆုံးကဦးေဆာင္လာတဲ့အႀကီးအကဲ တစ္ျခားအႀကီးအကဲေတြနဲ႔မတူဘဲ တစ္မူထူးျခားတဲ့ အေငြ႕အသက္ေတြကို ေပးစြမ္းေနတယ္။"ၾကည့္ရတာ ဒီအႀကီးအကဲက အျပင္စည္းဂိုဏ္းရဲ့ မဟာအႀကီးအကဲဆိုတာဘဲ ျဖစ္ရမယ္ ။"" မင္းတို႔အားလုံး ဝင္လို႔ရၿပီ"မဟာအႀကီးအကဲက ဝင္ခြင့္ျပဳလိုက္တယ္။မဟာအႀကီးအကဲရဲ့ အသံကိုၾကားလိုက္ၿပီးေနာက္စာေမးပြဲေျဖဆိုမယ့္ တပည့္ေတြအားလုံးက တန္းစီၿပီး ေတာင္ၾကားထဲကိုဝင္သြားၾကတယ္။က်င္းဟူလမ္းေပၚကိုေရာက္တဲ့အခါမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းက သူ႔ရဲ့ခႏၶာကိုယ္ေပၚမွာ မျမင္ရတဲ့ဖိအားေတြ က်ေရာက္လာတာကို ခံစားလိုက္ရတယ္။" လၿခီး ............ဒီဖိအားႀကီးက ကီလိုဂရမ္ ၃၀၀ ေလာက္ရွိတဲ့ ပစၥည္းတစ္ခုကိုထမ္းၿပီးသြားေနရတဲ့ အတိုင္းဘဲကြာ"လီဖူခ်န္းရဲ့ မ်က္ႏွာက ေလးနက္သြားတယ္။ဒီလမ္းေၾကာင္းက ဘယ္ေလာက္ရွည္မလည္းဆိုတာ သူမသိထားဘူးေလ။သူ႔ရဲ့ အင္အားေတြကို စနစ္တက် အသုံးခ်နိုင္မွတာ ဒီဖိအားႀကီးကိုေက်ာ္ျဖတ္ၿပီး လမ္းအဆုံးကို ေရာက္နိုင္မွာ။***ေက်ာင္းသားေတြအကုန္လုံး ေတာင္ၾကားလမ္းေလးထဲကို ဝင္သြားအၿပီးမွာေတာ့" အႀကီးအကဲ ေရွာင္............ဒီတစ္ခါေကာ စမ္းသပ္စစ္ေဆးမွုမွာ အမွတ္ျပည့္ရမယ့္တပည့္ ေပၚလာလိမ့္မယ္လို႔ ထင္ပါသလား"ခ်န္ေဇာင္မင္က မဟာအႀကီးအကဲ ေရွာင္ခ်န္းဖန္ကို ေမးလိုက္တယ္။ေရွာင္ခ်န္းဖန္က ေလးေလးနက္နက္ ျပန္ေျဖလိုက္တယ္။" ဒီလိုလူတစ္ေယာက္ မေပၚလာမွာကိုဘဲ ငါလည္းေၾကာက္ေနမိတာ။ဒီက်င္းဟူလမ္းတစ္ေလၽွာက္မွာက ဖိအားေတြေကာ ပုံရိပ္ေယာင္ေတြေကာ ရွိေနတာေလ။ သမိုင္းေၾကာင္းတစ္ေလၽွာက္မွာေတာင္ အမွတ္ျပည့္ရတဲ့သူက သုံးေယာက္ဘဲ ရွိခဲ့ဖူးတာ။ၿပီးေတာ့ အဲသုံးေယာက္စလုံးကလည္း ၾကယ္ေလးပြင့္နဲ႔ ၾကယ္ငါးပြင့္ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံေတြရွိလို႔ အမွတ္ျပည့္ရခဲ့တာျဖစ္တယ္။အဆုံးမဲ့အာဏာ အပိုင္း ၃၅ပထမအဆင့္ အျပင္စည္းတပည့္ျမဴခိုးေတြၾကားထဲမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းက သူ႔ရဲ့ပတ္ဝန္းက်င္ကို စိတ္စြမ္းအားျဖန္႔က်က္နိုင္စြမ္း ေလ်ာ့နည္းသြားတာကို သတိျပဳမိလိုက္တယ္။စစခ်င္း ဝင္လာတုန္းက အမ်ားအျပားရွိေနတဲ့ တပည့္ေတြကလည္း ေပ်ာက္ကြယ္သြားၿပီး ျမဴခိုးေတြၾကားထဲမွာ တစ္ေယာက္တည္းလမ္းေလၽွာက္ေနရသကဲ့သို႔လည္း သူကခံစားေနရသည္။ဒီက်င္းဟူလမ္းေပၚမွာ သူေလၽွာက္ေနကတည္းက သူ႔ေျခသံေတြနဲ႔ သူ႔ႏွလုံးခုန္သံေတြကိုေတာင္ သူျပန္မၾကားရေတာ့ဘဲ လုံးဝ အရာအားလုံးက တိတ္ဆိတ္လြန္းေနတယ္။"အား .........ေနမထိထိုင္မသာ ခံစားခ်က္ႀကီးပါလားကြာ........."လီဖူခ်န္းက သူ႔ေျခလွမ္းေတြကို ပုံမွန္အတိုင္းလွမ္းေနရာမွာ အရွိန္နည္းနည္းထပ္တင္လိုက္သည္။သူက ဒီက်င္းဟူလမ္းဆုံးကို အသိစိတ္အာ႐ုံေတြ ေလ်ာ့မက်လာခင္ အျမန္ထြက္သြားခ်င္ေနတယ္ေလ။ဒီေနရာမွာ သူ႔ရဲ့ခႏၶာကိုယ္ကို ဖိႏွိပ္ထားတဲ့ ကီလိုဂရမ္ ၃၀၀ ေလာက္အေလးခ်ိန္က စကားေျပာလာေလၿပီ။လူတစ္ေယာက္ ဒီလိုဖိအားေတြနဲ႔ လွမ္းေလၽွာက္ရတာက အစပိုင္းကေတာ့မသိသာေပမယ့္ အခ်ိန္ေတြၾကာလာတာနဲ႔အမၽွ ဒီဖိအားႀကီးကေတာင္ႀကီးတစ္ခုလုံးကို သယ္ထားရသလို ေလးလံလာၿပီေလ။ဒီကိုယ့္လက္ကိုယ္ေတာင္မျမင္ရတဲ့ ျမဴခိုးထုႀကီးကလည္း စိတ္ေတြကို ပ်က္ျပားလာေစနိုင္ေသးတယ္။ ေျခလွမ္းတိုင္းမွာ အတြင္းအားကိုထုတ္ၿပီးလွမ္းေနရတာျဖစ္တဲ့အတြက္အတြင္းအားရယ္ စိတ္ဝိညာဥ္အားရယ္ ႏွစ္ခုစလုံးမလုံေလာက္ပါကလမ္းတစ္ဝင္မွာတင္ စစ္ေဆးမွုကို အရွုံးေပးသြားရနိုင္တယ္။***" အားး.....................အား.................."ျမဴခိုးေတြၾကားမွာ သူေလၽွာက္ေနရင္းမွာဘဲ ေသြးပ်က္သည့္ အသံေတြျဖင့္ ေအာ္ဟစ္ေနသံေတြကို ၾကားလိုက္ရတယ္"" ေဆြးေျမ့ေနတဲ့သစ္သားေတြကိုေတာ့ အေဆာက္အဦးေဆာက္တဲ့ေနရာမွာ ဘယ္လိုမွ သုံးလို႔ရမွာမဟုတ္ဘူးဘဲ"" တစ္ေယာက္ေယာက္ သြားၿပီးသူတို႔ကို ဆြဲထုတ္ခဲ့"ေရွာင္ခ်န္းဖန္က ေအးစက္စက္နဲ႔အမိန္႔ေပးလိုက္တယ္။" ကၽြန္ေတာ္သြားလိုက္ပါ့မယ္"အျပင္စည္းအႀကီးအကဲတစ္ေယာက္က ေလထဲကိုခုန္ပ်ံသြားၿပီးျမဴခိုးေတြၾကားထဲဝင္ေရာက္ေပ်ာက္ကြယ္သြားတယ္.။အခ်ိန္အနည္းငယ္အၾကာမွာေတာ့ သူ႔ပခုံးေပၚမွာ လူငယ္တစ္ေယာက္ကိုထမ္းၿပီး ျပန္ထြက္လာခဲ့တယ္။အဲသည္လူငယ္ရဲ့ မ်က္ႏွာေတြေပၚမွာ မ်က္ရည္စေတြနဲ႔ျဖစ္ၿပီးမ်က္ႏွာကလည္း လုံးဝျဖဴဖတ္ျဖဴေလ်ာ္ ျဖစ္ေနေလသည္။" အႀကီးအကဲ ဝမ္ .........ဒီေကာင္ေလးကိုေတာ့ ခင္ဗ်ားဘဲတာဝန္ယူလိုက္ေပေတာ့"ေရွာင္ခ်န္းဖန္က ထိုလူငယ္ေလးကိုတစ္ခ်က္ေတာင္ အဖက္မလုပ္ဘဲေျပာလိုက္သည္။အႀကီးအကဲဝမ္ဆိုတာက အျပင္စည္းအေထြေထြအလုပ္သမားဌာနက အႀကီးအကဲတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္ေလ။" ဟုတ္ကဲ့ပါ"တစ္ကယ္ေတာ့အေထြေထြလုပ္သားတပည့္ဆိုသည္မွာ ကလန္ႀကီးေတြမွလာေသာ သခင္ေလးေတြအတြက္ကေတာ့ အရွက္ရစရာ ရာထူးတစ္ခုျဖစ္သည္။ " အႀကီးအကဲခင္ဗ်ား............ကၽြန္ေတာ္က အေရွ႕က စမ္းသပ္မွုႏွစ္ခုမွာ အမွတ္ေပါင္း ၁၃၅မွတ္ရထားတဲ့သူတစ္ေယာက္ပါ။ဒီအမွတ္က သာမန္တပည့္ေတြထက္အေတာ္ေလး မ်ားျပားေနတဲ့အမွတ္ပါ။ကၽြန္ေတာ္က ဒီက်င္းဟူလမ္းမွာ က်ရွုံးတာေလးနဲ႔ အေထြေထြလုပ္သားတပည့္ ျဖစ္ရမယ္ဆိုတာက ကၽြန္ေတာ့္အတြက္လုံးဝ မမၽွတပါဘူးခင္ဗ်ာ"လူငယ္ေလးက ေဒါသထြက္ေနသည့္ ပုံျဖင့္ေစာဒက တက္လိုက္သည္။အႀကီးအကဲဝမ္က" မင္းအေရွ႕ကၿပိဳင္ပြဲႏွစ္ခုမွာ အမွတ္ ၁၅၀ ရခဲ့ရင္ေတာင္မွ မင္းရဲ့ စိတ္စြမ္အားက အေျခခံေလာက္ေတာင္မရွိတဲ့အတြက္ မင္းကိုမေရြးခ်္နိုင္ဘူး။ ေအးဒါေပမယ့္ မင္းဆီမွာ ၾကယ္ေလးပြင့္အဆင့္အရိုးတည္ေဆာက္ပုံရွိရင္ေတာ့ ငါတို႔့ျပန္စဥ္းစားေပးမယ္။"ဒါကိုမွ မင္းကမေက်နပ္ဘူးဆိုရင္ မင္းႀကိဳက္တဲ့အခ်ိန္ထြက္သြားခြင့္ရွိတယ္။ "တစ္ျခားအႀကီးအကဲတစ္ေယာက္ကေတာ့ အႀကီးအကဲဝမ္လို စိတ္ရွည္စြာျပန္ရွင္းျပမည့္ပုံေတာ့ မေပၚေပ။လူငယ္ေလးက လက္သီးကိုက်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္လိုက္ၿပီးဘာမွျပန္မေျပာေတာ့ေခ်။***အခ်ိန္ေတြဘယ္ေလာက္ၾကာေအာင္လီဖူခ်န္းတစ္ေယာက္ လမ္းေလၽွာက္ေနခဲ့ရသလည္းေတာင္မသိေတာ့ဘူး။အခုခ်ိန္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းကစၿပီး ေသြးေလေခ်ာက္ျခားသလို ခံစားေနရၿပီ။သူ႔ရဲ့ေျခေထာက္ေအာက္က ျမက္ခင္းျပင္က လူေတြရဲ့ ဦးေခါင္းခြံေတြအျပည့္နဲ႔ ခင္းထားတဲ့ လမ္းအျဖစ္ေျပာင္းသြားခဲ့ၿပီ။သူေျခလွမ္းတစ္လွမ္း လွမ္းလိုက္တိုင္းမွာလည္းေသြးေတြအိုင္ထြန္းေနတဲ့ လူေသေခါင္းေတြကိုဘဲ ေရွာင္ၿပီး လွမ္းေနရတယ္။ တစ္ျဖည္းျဖည္းနဲ႔ လီဖူခ်န္းက ေသြးအိုင္ႀကီးထဲမွာ လွမ္းေလၽွာက္ေနေနရသလို ျဖစ္ေနၿပီေလ။အခုဆိုရင္ ေသြးေတြက လီဖူခ်န္းရဲ့ ဒူးေခါင္းအထိေတာင္ ေရာက္လို႔လာခဲ့ၿပီ။ေနာက္ထပ္ဆက္ေလၽွာက္လာတဲ့အခါမွာေတာ့ ေႁမြေတြက ေကာင္းကင္ကေန မိုးေတြရြာခ်လိုက္သလို လီဖူခ်န္းအေပၚက်ေရာက္လာတယ္။မေရမတြက္နိုင္ေအာင္ အဆိပ္ျပင္းတဲ့ေႁမြဆိုးေတြက လီဖူခ်န္းရဲ့ အဝတ္အစားေတြၾကားထဲ ဝင္လိုဝင္ ထမင္းစားတူ အရြယ္သာရွိတဲ့ ေႁမြစိမ္းေလးေတြက လီဖူခ်န္းရဲ့ ႏွာေခါင္းေတြ၊ နားေတြထဲဝင္လိုဝင္ ျဖစ္ေနက်သည္။လီဖူခ်န္းက အျမန္ပင္သူ႔အေပၚက်လာေသာ ေႁမြေတြကို ခါထုတ္ပစ္ေနရသည္။ေႁမြေတြကိုေက်ာ္ျဖတ္ၿပီးတဲ့အခါမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းက သူ႔ညာဘက္ နားရြက္နားမွာ လူတစ္ေယာက္ အသက္ရွူေနတဲ့အသံကို ၾကားလိုက္ရတယ္။ခ်က္ခ်င္းသူလွည့္ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါမွာေတာ့ ျဖဴဖတ္ျဖဴေလ်ာ္ျဖစ္ေနေသာ မ်က္ႏွာတစ္ခုက သူ႔ကို စိုက္ၾကည့္ေနတာကို ျမင္လိုက္ရတယ္။" ငါ့လခြီး တေစၧလားဟ"လီဖူခ်န္းက မ်က္လုံးကိုပြတ္ၿပီးေသခ်ာျပန္ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါမွာေတာ့ထိုမ်က္ႏွာျဖဴႀကီးက ေပ်ာက္ျခင္းမလွ ေပ်ာက္သြားေလသည္။" ငါမ်က္စိမ်ား မွားေနတာလား"လီဖူခ်န္းက ပိုၿပီးအာ႐ုံစိုက္ၿပီး အေစာပိုင္းတုန္းက မ်က္ႏွာျဖဴႀကီးကိုရွာေဖြလိုက္တယ္။လီဖူခ်န္းက စိတ္ေတြ ကေယာင္ေခ်ာက္ျခားျဖစ္ေနၿပီးသူအေစာပိုင္းက ေတြ႕လိုက္ရတာက တစ္ကယ္လား အျမင္မွားတာလားဆိုတာေတာင္ ေဝခြဲမရေတာ့ဘူး။ဒါေပမယ့္ သူ႔ရဲ့အသိစိတ္ကိုေတာ့ လုံးဝအားတင္းထားၿပီးသတိေပးေနတယ္။"လီဖူခ်န္း ဒါကက်င္းဟူလမ္းရဲ့ အေႏွာင့္အယွက္ေတြဘဲ။မင္းရဲ့စိတ္ေတြကို လွည့္စားဖို႔ ႀကိဳးစားေနတာ စိတ္မေလ်ာ့လိုက္နဲ႔ ဒီလမ္းကို ၿပီးဆုံးေအာင္ မင္းေလၽွာက္ရမယ္"လီဖူခ်န္းက စိတ္ေတြအလွည့္စားခံေနရၿပီဆိုတာသိလိုက္ကတည္းကမ်က္စိကို စုံမွိတ္ၿပီး လမ္းဆက္ေလၽွာက္ေနတယ္။ဘယ္အရာေတြက သူ႔ကိုအျမင္မွားေအာင္လုပ္ေနပါေစ။သူ မျမင္ရေတာ့ဘူးဆိုရင္ လာလွည့္စားလို႔မရေတာ့ဘူးေလ။ၿပီးေတာ့ သူ႔ရဲ့ခိုင္မာတဲ့ စိတ္ထားကလည္းသူ႔ကို တစ္ဖက္တစ္လမ္းက အကူအညီေပးေနေသးတယ္။***က်င္းဟူလမ္းရဲ့အဆုံးမွာေတာ့ ေရွာင္ခ်န္းဖန္နဲ႔ အျခားအႀကီးအကဲေတြက ေစာင့္ဆိုင္းေနၾကသည္။"စမ္းသပ္မွုၿပီးဆုံးဖို႔အတြက္ အေမႊးတိုင္တစ္ဝက္စာဘဲ က်န္ေတာ့တယ္။ၾကည့္ရတာ ဒီႏွစ္လည္း အမွတ္ျပည့္ရတဲ့သူ မရွိနိုင္ေတာ့ဘူးထင္တယ္"အျပင္စည္းအႀကီးအကဲတစ္ေယာက္က ေခါင္းခါၿပီးရယ္ေနလိုက္တယ္။ခ်န္ေဇာင္မင္က တစ္ခုခုေျပာမလို႔ ျပင္ေနတုန္းမွာဘဲသူက ျမဴခိုးေတြၾကားထဲကေန အရိပ္တစ္ခုထြက္လာတာကို ျမင္လိုက္ရတယ္။" ၾကည့္စမ္းေဟ့............တစ္ေယာက္ေတာ့ ထြက္လာၿပီဟ "" တစ္ကယ္ႀကီးလားဟ"အႀကီးအကဲအားလုံးက ျမဴခိုးေတြၾကားထဲကို လွမ္းၾကည့္လိုက္တယ္။ျမဳခိုးေတြၾကားထဲကထြက္လာတဲ့ လူငယ္ကေတာ့မ်က္ခုံးေကာင္းေကာင္း အရပ္ျမင့္ျမင့္ခႏၶာကိုယ္က ပိန္သြယ္သြယ္နဲ႔ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္တယ္။" လီဖူခ်န္း......... "ခ်န္ေဇာင္မင္က မယုံၾကည္နိုင္တဲ့ မ်က္ဝန္းေတြနဲ႔ၾကည့္လိုက္ၿပီးေရရြတ္လိုက္တယ္။ေရွာင္ခ်န္းဖန္က ေမးလိုက္တယ္။" အႀကီးအကဲခ်န္ .........ဒီလူငယ္ေလးက ခင္ဗ်ားေခၚလာတဲ့ အထဲက တစ္ေယာက္လား"ခ်န္ေဇာင္မင္က ေခါင္းညိတ္လိုက္ၿပီး " သူက ယုံဝူးၿမိဳ႕လီကလန္က မိသားစုဝင္တစ္ေယာက္ပါ။ဒီေကာင္ေလးက သာမန္အရိုးတည္ေဆာက္ပုံပိုင္ရွင္တစ္ေယာက္ျဖစ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ သူ႔ရဲ့သိုင္းပညာအေပၚထိုးထြင္းသိျမင္နိုင္စြမ္းကအရမ္းကိုထူးခၽြန္လြန္းလို႔ ဒုတိယ စာေမးပြဲမွာ အမွတ္ ၁၁၀ ေတာင္ ရထားတဲ့လူငယ္ပါ အႀကီးအကဲ"ပထမတုန္းကေတာ့ ခ်န္ေဇာင္မင္က လီဖူခ်န္းကို ဘာမွျဖစ္ေျမာက္လာမယ့္ေကာင္ေလး မဟုတ္ဘူးဆိုၿပီး သိပ္အေရးမထားခဲ့မိဘူး။အခုေတာ့ လီဖူခ်န္းကို သူက အနာဂတ္မွာႀကီးႀကီးမားမားအရာတစ္ခုကို စြမ္းေဆာင္ျပနိုင္မယ့္လူလို႔ ေမၽွာ္လင့္ထားခဲ့ၿပီေလ။"သာမန္အရိုးတည္ေဆာက္ပုံတဲ့လား"ေရွာင္ခ်န္းဖန္က မ်က္ေမွာင္ၾကဳပ္လိုက္တယ္။"ႏွေျမာစရာေကာင္းလိုက္တဲ့ ကေလးကြာ။ဒီေကာင္ေလးသာ ၾကယ္ႏွစ္ပြင့္အရိုးတည္ေဆာက္ပုံသာ ရွိၾကည့္လိုက္။ ၾကယ္ေလးပြင့္အရိုးတည္ေဆာက္ပုံနဲ႔သူေတြေတာင္ သူ႔ကိုလိုက္မွီမွာ မဟုတ္ဘူး။ျမဴခိုးထဲကထြက္လာတဲ့ လီဖူခ်န္းကိုၾကည့္ၿပီးအႀကီးအကဲေရွာင္က ဂုဏ္ျပဳစကားဆိုလိုက္တယ္။" လီဖူခ်န္း ......... မင္း စိတ္တန္ခိုးစြမ္းအား စမ္းသပ္စစ္ေဆးမွုမွာ အမွတ္ျပည့္ရသြားတဲ့အတြက္ဂုဏ္ယူပါတယ္"အေမႊးတိုင္တစ္တိုင္ကုန္ဆုံးခ်ိန္အတြင္း က်င္းဟူလမ္းရဲ့ အဆုံးကိုေရာက္ေအာင္ေလၽွာက္လာနိုင္တဲ့လူတိုင္းက အမွတ္ျပည့္ရက်တာျဖစ္သည္။ေနာက္ထပ္အေမႊးတိုင္တစ္တိုင္ထြန္းလိုက္လို႔ ကုန္သြားခဲ့ရင္အဲအခ်ိန္မွာေရာက္လာတဲ့သူေတြက ၁၀ မွတ္ေလ်ာ့ခံရမွာျဖစ္တယ္။ေနာက္ထပ္အသစ္ထြန္းလိုက္တဲ့ အေမႊးတိုင္ တစ္ဝက္မကုန္မွီမွာ ေရာက္လာခဲ့ရင္ေတာ့ ၅မွတ္ ေလ်ာ့ခံရမွာပါ။ယုံဝူးၿမိဳ႕ကေန လီဖူခ်န္းနဲ႔အတူလာတဲ့အထဲမွာေတာ့ဟီပင္းက ၇၅ မွတ္ယန္ခိုင္နဲ႔ က်ဴးေဟာင္ရွုက အမွတ္ ၇၀ရွန္းတုက်ဴးက ၆၅ မွတ္ေကာင္းဖန္က အမွတ္ ၆၀ အသီးသီးစီ ရၾကတယ္။ရွန္းတုလၽွန္ကေတာ့ လမ္းတစ္ဝက္မွာဘဲ စာေမးပြဲ က်ရွုံးသြားတဲ့အတြက္ အေထြေထြလုပ္သားတပည့္ဘဲ ျဖစ္ခြင့္ ရေတာ့တယ္တပည့္အသစ္ေတြအားလုံး က်င္းဟူလမ္းအဆုံးကို ေရာက္လာၿပီးတဲ့အခါမွာေတာ့မဟာအႀကီးအကဲ ေရွာင္က ေၾကာ္ျငာလိုက္တယ္။"အမွတ္ အားလုံးစုစုေပါင္း ၁၈၀ ေအာက္ရတဲ့လူအကုန္လုံးကအေထြေထြလုပ္သားတပည့္ လုပ္က်ရမယ္။အမွတ္ ၁၈၀ကေန ၂၁၀ အတြင္းက တပည့္ေတြကေတာ့ တတိယအဆင့္ အျပင္စည္းတပည့္ေတြ အျဖစ္သင္ၾကားရမယ္။အမွတ္ ၂၁၀ ကေန ၂၄၀ အထိကေတာ့ ဒုတိယအဆင့္အျပင္စည္းတပည့္ေတြ အျဖစ္ပညာသင္ၾကားရမယ္။အမွတ္ ၂၄၀ နဲ႔ အထက္ေတြကေတာ့ ပထမအဆင့္အျပင္စည္းတပည့္ေတြအျဖစ္ ပညာသင္ၾကားက်ရမယ္။"အျပင္စည္းတပည့္ေတြကို အဆင့္အတန္းသုံးမ်ိဳး ခြဲျခားထားပါတယ္။တတိယအဆင့္ အျပင္စည္းတပည့္ေတြက အဆင့္အနိမ့္ဆုံးျဖစ္ၿပီးပထမအဆင့္ေတြကေတာ့ အဆင့္အျမင့္ဆုံးျဖစ္တယ္။အဆင့္ကြာသြားတာနဲ႔အမၽွ ရရွိတဲ့အခြင့္အေရးေတြကလည္း ကြာသြားပါတယ္။ပထမအဆင့္ အျပင္စည္းတပည့္ေတြကေတာ့ ကိုယ္ပိုင္ၿခံဝင္းနဲ႔ ေနရၿပီး ဒုတိယအဆင့္နဲ႔ တတိယအဆင့္ တပည့္ေတြကေတာ့ အေဆာက္အဦးႀကီးတစ္ခုထဲမွာ ေပါင္းၿပီးေနရတာျဖစ္တယ္။ပထမအဆင့္အျပင္စည္းတပည့္ေတြက တစ္လကို ေရႊျပား ၁၀၀၀ ရက်ၿပီးဒုတိယအဆင့္ကေတာ့ ၃၀၀တတိယအဆင့္ကေတာ့ ၂၀၀ ရက်တယ္။အဲသည္လိုဘဲ အေထြေထြလုပ္သားတပည့္ေတြမွာလည္းတတိယအဆင့္ဒုတိယအဆင့္ပထမအဆင့္ ဆိုၿပီး ခြဲျခားထားတယ္။" လၿခီးဘဲၾကာ"ရွန္းတုလၽွန္ကေတာ့ သူ႔ရဲ့အျဖစ္ကိုလက္ခံနိုင္ဖို႔ ခက္ခဲေနတယ္။စိတ္တန္ခိုး သန္မာေတာ့လည္းဘာထူးသြားမွာလည္း။အဆင့္ျမင့္ဓားသိုင္းနဲ႔ ေတြ႕ရင္ေတာ့ မင္းဟာမင္းဘာေကာင္ႀကီးဘဲျဖစ္ေနျဖစ္ေန ေဆာ္ခံရမွာဘဲ လို႔ သူကေတြးထားတာေလ။ဒါေပမယ့္ သူကက်င္းဟူလမ္းကို ဆုံးေအာင္ေလၽွာက္နိုင္ခဲ့ရင္ေတာင္သူ႔ရဲ့ အေရွ႕က စာေမးပြဲ ႏွစ္ခုေပါင္းရဲ့ ရမွတ္က အမွတ္ ၉၀ ဘဲရွိတာမလို႔ အျပင္စည္းတပည့္ျဖစ္ဖို႔ဆိုတာ သူ႔အတြက္မလြယ္ကူပါဘူး။" ကံေကာင္းလိုက္တဲ့ ေခြးသား.........ဒီေကာင္က ပထမအဆင့္ အျပင္စည္းတပည့္ေတာင္ျဖစ္သြားေသးတယ္"ေကာင္းဖန္ကေတာ့ လုံးဝအႀကီးအက်ယ္မွားယြင္းေနသလို ခံစားေနရတယ္။ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ ေကာင္းဖန္က မေနနိုင္ေတာ့ဘဲ ေမးလိုက္ေတာ့တယ္။" အႀကီးအကဲ .........ဘယ္လိုအေၾကာင္းေတြေၾကာင့္ သာမန္အရိုးတည္ေဆာက္ပုံနဲ႔သူကပထမအဆင့္အျပင္စည္းတပည့္ျဖစ္လာရတာပါလည္း"" ဟုတ္တယ္။ သူက သာမန္အရိုးတည္ေဆာက္ပုံဘဲရွိတာေလ။ဘယ္လိုမွ ပထမအဆင့္တပည့္ျဖစ္ဖို႔ မထိုက္တန္ဘူး"ဒုတိယအဆင့္တပည့္ေတြထဲမွာ ၾကယ္သုံးပြင့္အဆင့္အရိုးတည္ေဆာက္ပုံပိုင္ရွင္ ႏွစ္ေယာက္သုံးေယာက္ေလာက္ ပါဝင္ေနၾကတယ္။ထိုတပည့္ေတြကလည္း ေစာဒကဝိုင္းတက္လာတယ္။ေရွာင္ခ်န္းဖန္က ႏွာေခါင္းရွုံ႔လိုက္ၿပီး"အိမ္တိုင္းအိမ္တိုင္းမွာ ကိုယ္ပိုင္စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းေတြ ရွိသလိုဘဲငါတို႔ဂိုဏ္းမွာလည္း ကိုယ္ပိုင္စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းရွိတယ္။မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းရဲ့ သတ္မွတ္ခ်က္ေတာ့ အမွတ္ေပါင္း၂၄၀ ေက်ာ္တဲ့သူတိုင္းက ပထမအဆင့္အျပင္စည္းတပည့္ျဖစ္မွာပဲ။မင္းတို႔ဒီကိစၥကို မေက်နပ္ရင္ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ႀကီးဆီမွာ သြားေျပာလို႔ ရတယ္"" ရပါၿပီ အႀကီးအကဲခင္ဗ်ား.........ကၽြန္ေတာ္တို႔က ဒီအတိုင္းသိခ်င္႐ုံသက္သက္ပါ"အျပင္စည္းတပည့္အသစ္ေတြက ဒီစည္းမ်ဥ္းကို မေက်နပ္လို႔ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ႀကီးဆီ သြားေျပာရမယ္။အတြင္းစည္းတပည့္ေတြေတာင္ ဒီလိုသတၱိ ရွိက်တာမဟုတ္ဘူးေလ။ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ႀကီးသာ ေဒါသထြက္သြားလို႔ကေတာ့ သူတို႔ရဲ့ကလန္တစ္ခုလုံးေတာင္ အမ်ိဳးျပဳတ္သြားနိုင္ပါတယ္။အဆုံးမဲ့အာဏာ အပိုင္း ၃၆ၾကက္ေသြးေရာင္မီးက်င့္စဥ္လီဖူခ်န္းက ဒီလိုလူေတြနဲ႔ စကားမ်ားၿပီး အခ်ိန္ျဖဳန္းမေနခ်င္ဘူး။သူတို႔ဟာ သူတို႔မမၽွတဘူးထင္ရင္ အမွတ္ ၂၄၀ေက်ာ္ေအာင္ အစတည္းက လုပ္ခဲ့ၾကေလ။ဒီလိုအသုံးမက်တဲ့ေကာင္ေတြကေတာ့ သူတို႔ထက္သာေအာင္ လုပ္နိုင္တဲ့သူေတြကိုဆိုရင္ေတာ့ မနာလိုစိတ္ေတြနဲ႔ တိုက္ခိုက္ဖို႔ဘဲ အေတြးထဲရွိတာေလ။ေကာင္းဖန္ကိုဆိုရင္ေတာ့ လီဖူခ်န္းက အဲဒီေကာင္ရဲ့ မ်က္ႏွာကိုေတာင္ ၾကည့္ခ်င္စိတ္ရွိတာ မဟုတ္ဘူး။ဒီေကာင္နဲ႔ လီယြန္ဟိုင္က တစ္ပုံစံတည္းေတြဘဲ။သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ အေတာ္ႀကီးအတတ္ႀကီးေတြထင္ၿပီး ဘဝင္ေတြျမင့္ေနက်ၿပီး သူတို႔ထက္တစ္စုံတစ္ေယာက္က သာလြန္ေအာင္လုပ္ျပလိုက္ရင္ ထိုသူကို ယုတ္မာတဲ့နည္းလမ္းေတြနဲ႔ တိုက္ခိုက္ဖို႔ ဝန္ေလးတတ္က်သူေတြ မဟုတ္။သူတို႔လို စိတ္ဓာတ္နဲ႔သူေတြက ဘဝမွာ ဘာမွႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ ျဖစ္လာမွာမဟုတ္ဘဲ သာမန္ဘဲ ေနထိုင္သြားရမယ့္ေကာင္ေတြ။စကားပုံတစ္ခုေတာင္ ရွိေသးတယ္ေလ။စိတ္ထားက်ဥ္းေျမာင္းတဲ့ လူတစ္ေယာက္ဟာ သူတို႔ဘဝကို တိုးတက္လာေအာင္ ဘယ္လိုမွ လုပ္ေဆာင္နိုင္မွာ မဟုတ္ဘူးတဲ့ ။" ဂုဏ္ျပဳပါတယ္ေနာ္"က်ဴးေဟာင္ရွုကေတာ့ လီဖူခ်န္းအနားကို ကပ္လာၿပီး ဂုဏ္ျပဳစကားတိုးတိုးေလး ဆိုလိုက္တယ္။လီဖူခ်န္းက ေႏြးေထြးစြာ ျပန္ျပဳံးျပလိုက္ၿပီး " ဒီလိုေအာင္ျမင္မွု ေသးေသးေလးက ဘာမွမဟုတ္ေသးပါဘူးကြာ။ဘဝမွာ ဒီလိုဟာထက္ အေရးႀကီးတာေတြ အမ်ားႀကီး ရွိပါေသးတယ္"" ကၽြန္မတစ္ကယ္ကို ရွင့္ရဲ့စိတ္ကို နားမလည္နိုင္ေတာ့ပါဘူးရွင္။ရွင္က အခုမွ လူငယ္ေလးဘဲ ရွိေသးတာကို အဘိုးႀကီးေတြလို စကားေတြ ဆိုလို႔ပါလား"က်ဴးေဟာင္ရွုက လီဖူခ်န္းကို ၾကည့္ၿပီးေျပာလိုက္တယ္။သူတို႔ေတြ သိၾကတာ အခ်ိန္သိပ္မၾကာေသးေပမယ့္ လီဖူခ်န္းက သူမကို ခင္မင္ေနမိတယ္။ က်ဴးေဟာင္ရွုက အရမ္းလွပတဲ့ မိန္းမငယ္ေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္သလို စိတ္ထားကလည္း ေကာင္းမဲ့ပုံေပၚေနတယ္ေလ။ ယခုအခ်ိန္အထိ သူမတစ္ေယာက္တည္းကဘဲ လီဖူခ်န္းကို အထင္မေသးဘဲ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ဆက္ဆံတဲ့သူတစ္ေယာက္ ျဖစ္တယ္။လီဖူခ်န္းက က်ဴးေဟာင္ရွုကို ဘာမွျပန္မေျပာဘဲ ႏွုတ္ဆိတ္ေနခဲ့တယ္။ ၾကည့္ရတာ သူ႔ပါရမီေတြ ေပ်ာက္ဆုံးသြားတဲ့ႏွစ္က ၾကဳံေတြ႕ခဲ့ရတဲ့ ေလာကဓံေတြေၾကာင့္ သူက အရြယ္နဲ႔မလိုက္ေအာင္ ရင့္က်က္သြားခဲ့ၿပီထင္ပါရဲ့ေလ။အေထြေထြလုပ္သားတပည့္ေတြနဲ႔ အျပင္စည္းတပည့္ေတြဟာသူတို႔အတြက္သတ္မွတ္ထားတဲ့ေနရာေတြဆီကို ေခၚေဆာင္ျခင္းခံလာရတယ္။အျပင္စည္းတပည့္ေတြရဲ့ ေနရာကေတာ့ ေတာင္ထိပ္ေတြေပၚမွာရွိတဲ့ ေျမျပန္႔ေတြမွာ ျဖစ္တယ္။ဒီေတာင္ထိပ္ေပၚက ေျမျပန္႔ႀကီးဟာခုနစ္မိုင္ ရွစ္မိုင္ေလာက္ ရွည္လ်ားပါတယ္။အျပင္စည္းတပည့္ေတြရဲ့ အဓိကခန္းမႀကီးထဲမွာေတာ့" ဒါကမင္းတို႔ကို အျပင္စည္းတပည့္ေတြဆိုတာကို အသိအမွတ္ျပဳေပးမယ့္ တံဆိပ္ျပားေတြဘဲ။ဒါကေတာ့ အျပင္စည္းတပည့္ေတြ ဝတ္ဆင္ရမယ့္ ဝတ္စုံေတြဘဲ။မင္းတို႔အားလုံး တံဆိပ္ျပားတစ္ခုရယ္ ဝတ္စုံသုံးစုံရယ္ဓားတစ္လက္စီရယ္ ရလိမ့္မယ္။"တံဆိပ္ျပားက အမ်ိဳးအမည္မသိရတဲ့ အနက္ေရာင္သတၱဳ နဲ႔လုပ္ထားတာျဖစ္ၿပီး ေက်ာဘက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းရဲ့ နာမည္ကို ေရးထိုးထားတယ္။အျပင္စည္းတပည့္ေတြရဲ့ ဝတ္စုံကေတာ့ အျပာေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ ဝတ္စုံဘဲျဖစ္တယ္။ လုံးဝရိုးရိုးရွင္းရွင္းဘဲ ခ်ဳပ္လုပ္ထားတာျဖစ္သည္။အျပင္စည္းတပည့္ေတြရဲ့ ဓားကေတာ့ ထူးဆန္းတဲ့သစ္သားတစ္မ်ိဳးနဲ႔ လုပ္ထားတာျဖစ္တယ္။ဂိုဏ္းေတာ္ရဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္က ဓားပညာကိုအခ်င္းခ်င္းလက္ရည္စမ္းနိုင္ေအာင္ ရည္ရြယ္ထားတဲ့အတြက္ သတ္ျဖတ္ခ်င္းေတြ မရွိေအာင္ သစ္သားဓားေတြကိုဘဲ ကိုင္ေဆာင္ခြင့္ျပဳတာျဖစ္တယ္။အတြင္းစည္းတပည့္ အဆင့္ေရာက္မွသာ တစ္ကယ့္ဓားအစစ္ေတြကို ကိုင္ေဆာင္ခြင့္ျပဳမွာျဖစ္တယ္။ေရွာင္ခ်န္းဖန္က ေခ်ာင္းတစ္ခ်က္ဟန္႔လိုက္ၿပီး"အခုကစၿပီး မင္းတို႔အတြက္သတ္မွတ္ေပးထားတဲ့ေနရာကို မင္းတို႔ျပန္လို႔ရၿပီ။ အားလုံးမနက္ျဖန္မနက္ဒီေနရာကို အေရာက္ျပန္လာခဲ့ရမယ္။ဂိုဏ္းေတာ္က မင္းတို႔အားလုံးအတြက္ က်င့္စဥ္တစ္ခုစီကို ဆုအေနနဲ႔ က်င့္ခြင့္ေပးမွာျဖစ္တယ္။" က်င့္စဥ္ လား"လီဖူခ်န္းက သူ႔ႏွလုံးခုန္သံေတြ ျမန္သြားသလိုေတာင္ခံစားလိုက္ရတယ္။ ဂိုဏ္းေတာ္မွာ ရွိတဲ့က်င့္စဥ္ေတြအကုန္လုံးနီးပါးက အဝါေရာင္အထြတ္အထိပ္အဆင့္ရွိတဲ့ က်င့္စဥ္ေတြႀကီးဘဲေလ။တပည့္ေတြအကုန္လုံးက မိမိႀကိဳက္ႏွစ္သက္တဲ့ က်င့္စဥ္ကို က်င့္ခြင့္ရွိတာျဖစ္တယ္။အဝါေရာင္အဆင့္ထက္ ျမင့္တဲ့ က်င့္စဥ္ေတြကို က်င့္မယ္ဆိုရင္ေတာ့မင္းရဲ့ ရမွတ္ေတြနဲ႔ လဲလွယ္ရမွာ ျဖစ္တယ္။ဒါေပမယ့္အခုလီဖူခ်န္းရဲ့အဆင့္နဲ႔ဆိုရင္ေတာ့ အဝါေရာင္အထြတ္အထိပ္အဆင့္ဆိုတာက အရမ္းႀကီးကို တန္ဖိုးရွိေနတဲ့ အရာဘဲေလ။36အျပင္စည္းတပည့္ေတြ ေနက်တဲ့နယ္ေျမကိုေတာ့ အပိုင္းသုံးပိုင္းခြဲထားပါတယ္။ပထမအဆင့္တပည့္ေတြက အတြင္းပိုင္းအက်ဆုံးနယ္ေျမမွာ ေနခြင့္ရက်တယ္။ဒီအပိုင္းမွာ ပတ္ဝန္းက်င္ကလည္း သာယာၿပီး ဆိတ္ၿငိမ္တဲ့ေနရာျဖစ္တယ္။ တပည့္တိုင္းမွာ ကိုယ္ပိုင္ၿခံဝင္းရွိၿပီး တစ္ခ်ိဳ႕တပည့္ေတြက ဓားသိုင္းေလ့က်င့္ေနၾကၿပီး တစ္ခ်ိဳ႕ေတြကေတာ့ ဥယ်ာဥ္ထဲမွာ စစ္တုရင္ထိုးေနက်တယ္။ဒီေနရာက လုံးဝကို သီးသန္႔ဆန္လြန္းေနတယ္။လီဖူခ်န္းရဲ့ ၿခံဝင္းကေတာ့ ေခ်ာင္က်တဲ့ေနရာမွာတည္ရွိပါတယ္။လူမေနတာၾကာၿပီျဖစ္တဲ့အတြက္ ၿခံဝင္းတစ္ခုလုံးကသစ္ရြက္ေျခာက္ေတြ ပင့္ကူအိမ္ေတြနဲ႔ ရွုပ္ပြေနတယ္။" မင္းက အေထြေထြလုပ္သားတပည့္ တစ္ေယာက္ကို မင္းေနရာကို သန္႔ရွင္းေပးဖို႔ အတြက္ ေတာင္းဆိုလို႔ ရတယ္။ဒါက မင္းတို႔့ ပထမအဆင့္အျပင္စည္းတပည့္ေတြရဲ့ အခြင့္အေရးဘဲ။လီဖူခ်န္းေနရမယ့္ ေနရာကို လိုက္ျပေပးတဲ့ လက္ေထာက္အႀကီးအကဲက လီဖူခ်န္းကို ရွင္းျပလိုက္တယ္။လီဖူခ်န္းက ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္ၿပီး သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ဖို႔ အေထြေထြလုပ္သားတပည့္တစ္ေယာက္ကို ေတာင္းဆိုလိုက္တယ္။သူေနရမယ့္ၿခံဝင္းနဲ႔ အိမ္ကေလးဟာ မၾကာခင္မွာဘဲ အေထြေထြလုပ္သားတပည့္ေၾကာင့္ သန္႔ရွင္းသြားၿပီး ေနခ်င့္စဖြယ္ျဖစ္သြားတယ္။လီဖူခ်န္းက အေထြေထြလုပ္သားတပည့္ေတြရဲ့ ဘဝကိုစာနာမိတယ္။ဒီလို ေဝယ်ာဝစၥေတြကို ေဆာင္ရြက္ေနရတဲ့အတြက္ အေထြေထြလုပ္သားတပည့္ေတြက က်င့္ႀကံဖို႔အခ်ိန္က နည္းပါးလြန္းတယ္ေလ။ဒါေပမယ့္ ဂိုဏ္းကေန ထြက္သြားရတာထက္စာရင္ေတာ့ ေကာင္းပါေသးတယ္ေလ။ဒီလိုကိစၥေတြကိုလုပ္ေပးရတဲ့အတြက္ အေထြေထြလုပ္သားတပည့္ေတြက ရမွတ္ေတြ ရတယ္ေလ။လတိုင္းလတိုင္းမွာ ရတဲ့ရမွတ္ေတြနဲ႔ ဂိုဏ္းေတာ္ရဲ့ အေထာက္အပံ့ပစၥည္းေတြကို လဲလွယ္ခြင့္ရွိပါတယ္။မိမိေလ့က်င့္လိုတဲ့ သိုင္းက်မ္းေတြနဲ႔လည္း လဲလွယ္လို႔ ရပါတယ္။ ဒါက ဂိုဏ္းဝင္ေတြမဟုတ္တဲ့ သူေတြထက္ေတာ့ အမ်ားႀကီးသာတဲ့ အေျခအေန ျဖစ္ပါတယ္။ညေနခင္းေရာက္တဲ့အခါမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းက သူ႔ရဲ့အျပင္စည္းတပည့္ဝတ္စုံကို ဝတ္ဆင္လိုက္ၿပီး အျပင္စည္းတပည့္ေတြရဲ့ စားဖိုေဆာင္ကို ထြက္လာခဲ့လိုက္တယ္။စားဖိုေဆာင္က ဒုတိယအဆင့္အျပင္စည္းတပည့္ေတြ ရွိတဲ့နယ္ေျမမွာ တည္ရွိတာျဖစ္တယ္။စားဖိုေဆာင္က သုံးထပ္အေဆာက္အဦးႀကီးျဖစ္ၿပီးေတာ့ သုံးထပ္စလုံးမွာအျပင္စည္းတပည့္ေတြနဲ႔ ျပည့္ႏွက္ေနပါတယ္။ပထမထပ္မွာေတာ့ သာမန္အစားအစာေတြကိုဘဲ ေရာင္းခ်ပါတယ္။ဒုတိယထပ္မွာေတာ့ အဟာရျဖစ္ေစတဲ့အစားအစာေတြကို ေရာင္းခ်ပါတယ္။ ဒုတိယထပ္က ဟင္းပြဲတစ္ပြဲကို ေငြျပား တစ္ျပားက်သင့္ပါတယ္။ တတိယထပ္မွာေတာ့ တန္ဖိုးႀကီးဟင္းလ်ာေတြကိုဘဲ ေရာင္းခ်တာျဖစ္ၿပီး ဟင္းပြဲတစ္ပြဲကို ေရႊျပားတစ္ျပားက်သင့္ပါတယ္။ဒါေပမယ့္ ဒီမွာေရာင္းခ်တဲ့ သာမန္အစားအေသာက္ေတြကေတာင္ အျပင္ေလာကက အိမ္တစ္အိမ္ရဲ့ အေကာင္းဆုံးအစားအေသာက္ဆိုတာထက္ ေကာင္းမြန္ပါတယ္။အသားတစ္ပြဲနဲ႔ အသီးအရြက္တစ္ပြဲ ပါပါတယ္။ဒုတိယထပ္မွာေရာင္းတဲ့ အစားအေသာက္ေတြကေတာ့ လီဖူခ်န္းရဲ့အိမ္မွာ စားေသာက္ခဲ့ရတာထက္ေတာင္ ပိုေကာင္းေသးတယ္။တတိယထပ္က အစားအေသာက္မ်ိဳးကိုေတာ့ လီဖူခ်န္းတို႔ လီကလန္မွာေတာင္မွ အခါႀကီးရက္ႀကီးမ်ိဳးေတြမွ စားနိုင္တာျဖစ္တယ္။ေသေသခ်ာခ်ာစဥ္းစားၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းက ဒုတိယထပ္မွာဘဲ စားေသာက္ဖို႔ စဥ္းစားလိုက္တယ္။ဒီအထပ္က သူ႔ အတြက္ သင့္ေတာ္တယ္ေလ။ဟင္းပြဲတစ္ပြဲကို မွာၾကားၿပီးေနာက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းက ထိုင္စရာေနရာတစ္ခုကို ေတြ႕သြားသျဖင့္ ထိုင္ခ်လိုက္တယ္။သူထိုင္ခ်ခ်ၿပီးခ်င္းမွာဘဲ တစ္ဖက္ဝိုင္းက စကားေျပာသံေတြကို ၾကားလိုက္ရတယ္။" မင္းတို႔ ၾကားၿပီးၿပီလား။ငါတို႔ အျပင္စည္းဂိုဏ္းရဲ့ ၿပိဳင္ဘက္ကင္းပါရမီရွင္၁၀ေယာက္ထဲကေကာင္းရွုက ေငြလွိုင္းျဖဴ က်င့္စဥ္ကို အဆင့္ငါးအထိေရာက္ေအာင္ ေလ့က်င့္နိုင္ၿပီဆို""မင္းငါ့ကို လာေနာက္ေနတာလား။ သူမက ဂိုဏ္းထဲကို လြန္ခဲ့တဲ့ေလးလေလာက္ကမွ ဝင္လာတာေလ။"" ေလးလဘဲ ရွိေသးေတာ့ ဘာျဖစ္လို႔လည္းကြ။ ေကာင္းရွုက ၾကယ္ေလးပြင့္ေရအထူးျပဳ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံ ပိုင္ရွင္ေလ။သူ႔ရဲ့ က်င့္စဥ္ကေရကိုအေျခခံတာေလ။ သူမက သူမ်ားေလ့က်င့္တာကို ႏွစ္ဆေလာက္ျမန္တာကြ။"ေငြလွိုင္းျဖဴ က်င့္စဥ္ အဆင့္ငါးတဲ့လား"လီဖူခ်န္းက အံ့ၾသသြားတယ္။သူမက ေကာင္းကလန္ရဲ့ ေရလ က်င့္စဥ္ အဆင့္ငါးကိုေရာက္ေအာင္ တစ္ႏွစ္ေလာက္ ေလ့က်င့္ခဲ့ရတာေလ။အဲဒီ ေရလက်င့္စဥ္က အဝါေရာင္အဆင့္ျမင့္ က်င့္စဥ္ ျဖစ္ၿပီးဒီေငြလွိုင္းျဖဴ က်င့္စဥ္ကေတာ့ အဝါေရာင္အထြတ္အထိပ္က်င့္စဥ္ ျဖစ္တယ္။အဝါေရာင္အထြတ္အထိပ္ က်င့္စဥ္ အဆင့္ငါးကိုေရာက္ဖို႔ေတာင္ ေလးလဘဲၾကာတယ္ဆိုေတာ့ သူမရဲ့ ပါရမီက အရမ္းေကာင္းလြန္းေနတာ သိသာလြန္းေနတယ္။အဝါေရာင္အထြတ္အထိပ္က်င့္စဥ္ဆိုတာက အဝါေရာင္အဆင့္ျမင့္က်င့္စဥ္ေတြထက္ကို အမ်ားႀကီးခက္ခဲတာျဖစ္တယ္။" ၾကည့္ရတာ ဒီေငြလွိုင္းျဖဴ က်င့္စဥ္ကလည္း ေရဓာတ္ကို အေျခခံတာျဖစ္တဲ့အတြက္ သူမ က်င့္ခဲ့တဲ့ ေရလ နည္းစနစ္နဲ႔ အေတာ္ေလးဆင္တူေနလို႔ ဒီေလာက္ေလ့က်င့္တာျမန္ေနတာဘဲ ျဖစ္ရမယ္"လီဖူခ်န္းက ေကာက္ခ်က္ခ်လိုက္တယ္။ညစာ စားၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းက သူ႔ရဲ့ကိုယ္ပိုင္ၿခံဝင္းေလးထဲကို ျပန္လာခဲ့တယ္။သူမအိပ္ခင္မွာေတာ့ သူ႔ရဲ့ ေက်ာက္စိမ္းနီဓားသိုင္းနဲ႔ ေက်ာက္စိမ္းနီက်င့္စဥ္ကို သုံးနာရီေလာက္ ျပန္က်င့္လိုက္ေသးတယ္။***ေနာက္တစ္ေန႔ မနက္ခင္းမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းက အျပင္စည္းတပည့္ေတြရဲ့ စုေဝးရာ ခန္းမကို ေရာက္လာခဲ့တယ္။အျပင္စည္းမဟာအႀကီးအကဲ ေရွာင္ခ်န္းဖန္က သူတို႔ရဲ့ ေရွ႕မွာ ရွိေနတဲ့ စားပြဲရွည္ႀကီးကို ညႊန္ျပလိုက္ၿပီး" ငါတို႔ရဲ့ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းမွာ ဝင္လာတဲ့တပည့္အသစ္ေတြအတြက္က်င့္စဥ္ ၁၀ ခု ရွိတယ္။မင္းတို႔ အစကက်င့္ခဲ့တဲ့ က်င့္စဥ္ေတြနဲ႔တူတဲ့ဟာကို ယူၿပီးေလ့က်င့္ခြင့္ရွိတယ္။မင္းတို႔က်င့္မယ့္က်င့္စဥ္ကိုေတာ့ ေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစားၿပီးယူေစခ်င္တယ္။မင္းတို႔ ေရြးၿပီးရင္ေတာ့ ျပန္ေျပာင္းခြင့္မရွိေတာ့ဘူး။မင္းတို႔နဲ႔ မကိုက္ညီတဲ့က်င့္စဥ္က မင္းတို႔ က်င့္ႀကံရာမွာ ပိုၿပီးေႏွာင့္ေႏွးေစတယ္ဆိုတာကိုေတာ့ မေမ့ၾကနဲ႔" 'တစ္နာရီေလာက္ ေစာင့္ဆိုင္းအၿပီးမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းရဲ့ အလွည့္ေရာက္လာခဲ့တယ္။ခရမ္းေရာင္ အတြင္းအားက်င့္စဥ္............... အျမဲစိမ္း အတြင္းအားက်င့္စဥ္..................သံမဏိအခြံ က်င့္စဥ္...........................ေငြလွိုင္းျဖဴက်င့္စဥ္..............................ၾကက္ေသြးေရာင္မီး အတြင္းအားက်င့္စဥ္ ..................လီဖူခ်န္းက က်င့္စဥ္ ၁၀ မ်ိဳးထဲက ငါးမ်ိဳးကို ပမာဏအျဖစ္ မ်က္စိက်ေနတယ္။ ဒီက်င့္စဥ္ေတြအကုန္လုံးက တစ္မ်ိဳးတစ္ဘာသာ ေကာင္းမြန္ၾကၿပီး အျပင္ဘက္ေလာကႀကီးမွာ မရွိတဲ့က်င့္စဥ္ေတြျဖစ္တယ္။ဒီက်င့္စဥ္ေတြသာ အျပင္ေလာကႀကီးကို ေပါက္ၾကားသြားခဲ့ရင္ ကလန္ေတြၾကားမွာ ေသြးစစ္ပြဲႀကီး ျဖစ္ပြားသြားနိုင္တယ္။မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းထဲမွာေတာ့ ဒီက်င့္စဥ္ေတြကို ႀကိဳက္တဲ့လူကို က်င့္ခြင့္ေပးထားတယ္။သူပမာဏေရြးခ်ယ္ထားတဲ့ က်င့္စဥ္ ၅ခုကို ေသေသခ်ာခ်ာေလ့လာၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းက " ၾကက္ေသြးေရာင္ မီးအတြင္းအား"ကို ေရြးခ်ယ္လိုက္တယ္။ဒီက်င့္စဥ္ကို ေရြးခ်ယ္ရတဲ့အေၾကာင္းအရင္း ႏွစ္ခု သူ႔မွာရွိပါတယ္။ပထမတစ္ခုကေတာ့ သူေလ့က်င့္ထားတဲ့ ေက်ာက္စိမ္းနီက်င့္စဥ္က မီးဓာတ္ကို အေျခခံတဲ့ က်င့္စဥ္တစ္ခုေလ။ဒါေၾကာင့္ ၾကက္ေသြးေရာင္မီးက်င့္စဥ္နဲ႔ အေျခခံအားျဖင့္တူညီပါတယ္။ဒုတိယအခ်က္ကေတာ့ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းမွာ ၿပိဳင္ဘက္ကင္းက်င့္စဥ္ႏွစ္ခုရွိတယ္။အဲဒါေတြကေတာ့ အစစ္အမွန္မိုးေရစက္ က်င့္စဥ္နဲ႔ အစစ္အမွန္ငရဲမီး က်င့္စဥ္တို႔ ျဖစ္တယ္။အစစ္အမွန္မိုးေရစက္ က်င့္စဥ္က ေရဓာတ္ကို အထူးျပဳၿပီးအစစ္အမွန္ငရဲမီး က်င့္စဥ္က မီးဓာတ္ကို အထူးျပဳပါတယ္။လီဖူခ်န္းက အစစ္အမွန္ငရဲမီး က်င့္စဥ္ကို က်င့္ဖို႔ ရည္ရြယ္ထားတာျဖစ္တဲ့အတြက္ သူက မီးကိုအေျခခံတဲ့ က်င့္စဥ္ေတြကို က်င့္ထားမွသာေနာက္ပိုင္းမွာ အဆင္ေျပမွာေလ။အဆုံးမဲ့အာဏာ အပိုင္း ၃၇ကၽြမ္းက်င္ရာ လိမၼာ" ဒါက ၾကက္ေသြးေရာင္မီး ေဆးလုံးဘဲ။ဒါကမိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းက ဒီက်င့္စဥ္အတြက္ အထူးေဖာ္စပ္ထားတာျဖစ္တယ္။ မင္းဒီေဆးလုံးကို က်င့္စဥ္အေစာပိုင္းကာလေတြမွာ ေသာက္သုံးလို႔ေတာ့ ဘာမွထူးလာမွာမဟုတ္ဘူး။ မင္း ၾကက္ေသြးေရာင္မီးက်င့္စဥ္ အဆင့္တက္ခါနီးျဖစ္တဲ့အခ်ိန္မွ ေသာက္သုံးရမွာ" သိုင္းက်မ္းေဆာင္ကိုေစာင့္တဲ့ အႀကီးအကဲက လီဖူခ်န္းလက္ထဲကို က်င့္စဥ္နဲ႔ ေဆးလုံးထည့္ေပးလိုက္ၿပီး သတိေပးလိုက္တယ္။" ကၽြန္ေတာ္ မွတ္သားထားပါ့မယ္"လီဖူခ်န္းက ခါးကိုကိုင္းလိုက္ၿပီးလက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ရိုရိုေသေသ ယူလိုက္တယ္။ဒါကလီဖူခ်န္းဘဝမွာ က်င့္စဥ္အတြက္အေထာက္အကူျပဳတဲ့ ေဆးလုံးကို ျမင္ဖူးတာဘဲျဖစ္သည္။ဒီေဆးလုံးက သန္႔စင္တဲ့ မီးဓာတ္စြမ္းအားေတြကိုသိုေလွာင္ထားတာျဖစ္သည္။ ဒီက်င့္စဥ္ကို ေလ့က်င့္ေအာင္ျမင္ထားတဲ့သူရဲ့ အတြင္းအားအဆီအႏွစ္ေတြနဲ႔ ေဖာ္စပ္ထားတာျဖစ္တဲ့အတြက္ အဆင့္တက္ခါနီးမွာ သာက္သုံးလိုက္မယ္ဆိုရင္ ေနာက္တစ္ဆင့္ကို လြယ္လြယ္ကူကူ တက္လွမ္းသြားနိုင္မွာ ျဖစ္တယ္။ခန္းမထဲကေန ထြက္လာၿပီးမၾကာမွီမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းက လူငယ္တစ္အုပ္ရဲ့ တားဆီးျခင္းကို ခံလိုက္ရတယ္။" လီဖူခ်န္း မင္းက ပထမအဆင့္ အျပင္စည္းတပည့္ျဖစ္ဖို႔ ထိုက္တန္တဲ့သူ မဟုတ္ဘူး။ ငါ က်ိဴလင္းဟူက မင္းကိုအခြင့္အေရးတစ္ခုေပးလိုက္မယ္။မင္းက ငါ့လက္ေအာက္ထဲကိုဝင္လာၿပီး လစဥ္လတိုင္း အဝါေရာင္အလယ္အလတ္အဆင့္ ေဆးတစ္လုံးကို ေပးမယ္ဆိုရင္ေတာ့ငါမင္းကို တစ္ျခားသူေတြရဲ့အနိုင္က်င့္တာကိုမခံရေအာင္ေစာင့္ေရွာက္ေပးမယ္။က်ိဳလင္းဟူက ေကာင္းဖန္ၿမိဳ႕ က်ိဳကလန္က ကလန္သားတစ္ေယာက္ျဖစ္တယ္။သူက ၾကယ္သုံးပြင့္အဆင့္အရိုးတည္ေဆာက္ပုံရွိတဲ့ သူတစ္ေယာက္လည္းျဖစ္တယ္။သူက အသစ္ဝင္လာတဲ့တပည့္ေတြကို ေစာင့္ေရွာက္ခဆိုၿပီး ေဆးလုံးေတြေတာင္းယူကာ သူ႔က်င့္စဥ္ တိုးတက္ဖို႔ အျမတ္ထုတ္ေနတဲ့ သူတစ္ေယာက္ျဖစ္တယ္။လီဖူခ်န္းက သူနဲ႔မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ရပ္ေနတဲ့ က်ိဳလင္းဟူကို ၾကည့္ၿပီးသူ႔ရဲ့ အေနအထားကို ေကာင္းေကာင္းႀကီးေလ့လာအကဲခတ္ေနတယ္။ ဒီေကာင္က လူသားနယ္ပယ္အဆင့္ ၇ဘဲရွိေသးတယ္။သူ႔ရဲ့တိုက္ခိုက္ေရး အဆင့္ကလည္းယန္ခိုင္ေလာက္ဘဲ ရွိဦးမွာ။" မင္းကိုယ္မင္း ဘာထင္ေနတာလည္း"လီဖူခ်န္းက ျပန္ေမးလိုက္တယ္။" ဟုတ္ၿပီေလ။ မင္းက ဒီလိုေတာင္ျပန္ေျပာတယ္ဆိုမွာေတာ့ ငါ့ကိုၿပီးမွ အနိုင္က်င့္တယ္လို႔ လာမေျပာနဲ႔ေတာ့"က်ိဴလင္းဟူက သူ႔ရဲ့ သစ္သားဓားကိုဆြဲထုတ္လိုက္ၿပီး လီဖူခ်န္းကို ႐ုတ္တရက္ တိုက္ခိုက္လိုက္တယ္။သူ႔ရဲ့ လွုပ္ရွားပုံကို ၾကည့္လိုက္တာနဲ႔ လီဖူခ်န္းက ဒီက်ိဳလင္းဟူက ယန္ခိုင္ထက္ အဆင့္ျမင့္တယ္ဆိုတာ သိလိုက္တယ္။ဒီသာမန္လို႔ဘဲ ထင္ရတဲ့ဓားခ်က္ရဲ့ ေနာက္ကြယ္မွာ မီးလုံးႀကီးကဲ့သို႔ ပူျပင္းတဲ့ အတြင္းအားေတြပါေနတယ္ေလ။ဒီလိုဓားခ်က္မ်ိဳးကိုေတာ့ လီဖူခ်န္းက ေက်ာက္စိမ္းနီဓားသိုင္းနဲ႔မခုခံရင္ မျဖစ္နိုင္ဘူးေလ။လီဖူခ်န္းက သူ႔ ဓားကိုထုတ္လိုက္ၿပီး ေက်ာက္စိမ္းနီထိခ်က္ ဓားကြက္နဲ႔ ခုခံလိုက္တယ္။လီဖူခ်န္းရဲ့ ဓားတစ္ခုလုံးမွာ မီးဓာတ္ေတြက ခိုေအာင္းလာတယ္။" ဟင္ "က်ိဳလင္းဟူက မ်က္ႏွာတစ္ခ်က္ ပ်က္သြားတယ္။သူ႔ရဲ့ဓားက သူထိန္းခ်ဳပ္ထားသလို လွုပ္ရွားလို႔ မရဘူးျဖစ္ေနတယ္ေလ။" ရႊမ္း "ထိုအခိုက္မွာဘဲ လီဖူခ်န္းရဲ့ ဓားဖ်ားက သူ႔ရဲ့ လည္ပင္းကို ေရာက္လာခဲ့တယ္။လီဖူခ်န္းက " မင္းကငါ့ကို မင္းရဲ့ေနာက္လိုက္ျဖစ္ေစခ်င္တယ္ဟုတ္လား။မင္းရဲ့ အဆင့္နဲ႔ ငါ့ဓားကြက္တစ္ကြက္ကိုေတာင္ မခုခံနိုင္ဘဲနဲ႔မ်ားကြာ"" ႀထီ"လီဖူခ်န္းက သူ႔ရဲ့ ဓားကို ျပန္သိမ္းၿပီး လွည့္ထြက္သြားလိုက္တယ္။" ျမန္လိုက္တဲ့ ဓား .........ေသသပ္လိုက္တဲ့ ဓားကြက္ ............ငါ ခ်န္တဟိုင္ကိုလည္း မင္းနဲ႔လက္ရည္စမ္းဖို႔ ခြင့္ျပဳပါဦးလား"လူငယ္တစ္ေယာက္က လီဖူခ်န္းကို တားလိုက္တယ္။က်ိဳလင္းဟူထက္စာရင္ ဒီ ခ်န္တဟိုင္က ပိုၿပီးအစြမ္းထက္မယ့္ပုံရွိသည္။ခ်န္တဟိုင္က ေရဓာတ္အထူးျပဳ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံပိုင္ရွင္ျဖစ္တယ္။သူ႔ရဲ့ ဓားသိုင္းကလည္း ေပ်ာ့ေျပာင္းမွုကို အေျခခံတာျဖစ္တဲ့အတြက္ လီဖူခ်န္းရဲ့ ေက်ာက္စိမ္းနီ ဓားသိုင္းကို နိုင္ဖို႔ အခြင့္အေရးေတာ္ေတာ္မ်ားတယ္ေလ။ခ်န္းတဟိုင္ ဓားကြက္စထုတ္လိုက္တာနဲ႔ လီဖူခ်န္းရဲ့တစ္ကိုယ္လုံးကို ဓားရိပ္မ်ားက ဖုံးလႊမ္းသြားၿပီး လီဖူခ်န္းရဲ့ ေရွာင္တိမ္းနိုင္မဲ့ ေနရာမွန္သမၽွကို ပိတ္ဆို႔ထားလိုက္တယ္။" မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းက တပည့္ေတြက တစ္ေယာက္မွ ေခသူမဟုတ္ဘူးဘဲ"လီဖူခ်န္းက လုံးဝအက်ပ္အတည္းထဲကို ေရာက္ေနတယ္။ယန္ခိုင္နဲ႔တိုက္ခိုက္တုန္းက သူက သူ႔စြမ္းရည္ရဲ့ ကိုးဆယ္ရာခိုင္ႏွုန္းေလာက္ဘဲ ထုတ္သုံးခဲ့တာေလ။ဒီတစ္ေခါက္မွာေတာ့ တစ္ဖက္လူက ေရဓာတ္ကိုအထူးျပဳတဲ့ ဓားသိုင္းကိုအသုံးျပေနတာျဖစ္တဲ့အတြက္ သူအစြမ္းကုန္တိုက္ခိုက္ရင္ေတာင္ နိုင္ပါ့မလားဆိုတာ မေသခ်ာဘူးေလ။ၿပီးေတာ့ ေရဓာတ္ဆိုတာ သူ႔ရဲ့ မီးဓာတ္ကို အေျချပဳတဲ့ ေက်ာက္စိမ္းနီဓာသိုင္းရဲ့ တစ္ကယ့္ဆန္႔က်င္ဘက္ ဓားသိုင္းေလ။"ေရမ်ားေရနိုင္ မီးမ်ားမီးနိုင္ဆိုတဲ့ ဆိုရိုးစကားကလည္း ရွိသည္ေလ"လီဖူခ်န္းက ေက်ာက္စိမ္းနီဓားသိုင္းကို ပထမအကြက္ဘဲ တတ္ကၽြမ္းေသးသည့္ အခ်ိန္တြင္ တစ္ဖက္ရန္သူက အဝါေရာင္အဆင့္ျမင့္ ဓားသိုင္းတစ္ခုလုံးကို တတ္ကၽြမ္းၿပီးေနၿပီ ျဖစ္သျဖင့္ အဆင့္ခ်င္းက အေတာ္ေလး ကြာေနေပသည္။" ထန္ "ဓါးႏွစ္လက္က ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္မိလိုက္သည္။'" လက္ေလ်ာ့လိုက္ေတာ့"ခ်န္တဟိုင္က ဓားခ်င္းအေတြ႕မွာ လီဖူခ်န္းရဲ့ ခြန္အားကို ခန္႔မွန္းလိုက္နိုင္သည္။လီဖူခ်န္းရဲ့ ျပင္ပခြန္အားက စုစုေပါင္းမွ ၂၀၀၀ ကီလိုဂရမ္ဘဲ ရွိသည့္အခ်ိန္မွာ သူက ျပင္ပခြန္အားကီလိုဂရမ္ ၂၀၀၀ ေက်ာ္ရွိတာျဖစ္သည္။ခ်န္တဟိုင္က သူ႔ရဲ့ဓားကို စက္ဝိုင္းေလးေတြ ဝိုင္းလိုက္ၿပီး လီဖူခ်န္းကို ေခ်ာင္ပိတ္လိုက္သည္။" ခ်ိဳးေဖာက္လိုက္စမ္း"လီဖူခ်န္းက သူ႔ရဲ့လၽွာကို အာေခါင္ကိုထိထားလိုက္ၿပီး သူ႔ရဲ့ လက္ထဝါးေပၚက ေလ်ာင္ကန္း ေသြးေၾကာက အတြင္းအားေတြအကုန္ထုတ္သုံးလိုက္ၿပီး ဓားကို မြတ္ေနေအာင္ လည္လိုက္တယ္။( ေလ်ာင္ကန္းေသြးေၾကာဆိုတာ တ႐ုတ္သိုင္းပညာရွင္ေတြ အားလုံးသိတဲ့ လက္ခြဆုံက ေသြးေၾကာျဖစ္တယ္။ဓားတစ္လက္ကို ေကာင္းေကာင္းကိုင္နိုင္ဖို႔အတြက္ ဒီေသြးေၾကာက သန္မာေနဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္)က်ယ္ေလာင္ေသာအသံႀကီးနဲ႔အတူ လီဖူခ်န္းလက္ထဲက ဓားက ခ်န္းတဟိုင္ရဲ့ ဓားကြက္ေတြၾကားကေန ေဖာက္ထြက္သြားၿပီး ခ်န္းတဟိုင္ ရဲ့ ရင္ဘတ္ကို ဦးတည္သြားလိုက္တယ္။" မေကာင္းေတာ့ဘူး "သူ႔ရဲ့ အျပင္စည္းတပည့္ဝတ္စုံေအာက္မွာ အကာအကြယ္ဝတ္စုံတစ္ထပ္ ဝတ္ထားေပမယ့္ ဒီဓားခ်က္သာ ထိလိုက္မယ္ဆိုရင္အနည္းဆုံး နံရိုးေလးေခ်ာင္းေတာ့ က်ိဳးသြားနိုင္တယ္ဆိုတာ ခ်န္းတဟိုင္က ရိပ္မိလိုက္တယ္။တစ္ကယ့္ အေရးႀကီးတဲ့ အခိုက္အတန႔္မွာေတာ့ခ်န္းတဟိုင္ရဲ့ ဘယ္ဘက္လက္က လက္ဝါးရိုက္တစ္ခ်က္ ထြက္လာၿပီးလီဖူးခ်န္းရဲ့ ဓားကို ပုတ္ထုတ္လိုက္ၿပီး လမ္းေၾကာင္းေျပာင္းသြားေစခဲ့တယ္။" ဖုန္း"လီဖူခ်န္း ရဲ့ တုံ႔ျပန္မွုေတြကလည္း ျမန္သည္။သူက အလ်င္အျမန္ဘဲ ခ်န္တဟိုင္ ရဲ့ဓားကိုင္ထားတဲ့လက္ေကာက္ဝတ္ကို ေလေပြမုန္တိုင္းကန္ခ်က္နဲ႔ ျဖတ္ကန္လိုက္ၿပီးဆက္တိုက္ဆိုသလိုပင္ ေနာက္ေျခေထာက္တစ္ဖက္နဲ႔ ခ်န္တဟိုင္ရဲ့ ရင္ဘတ္ကို ကန္ထည့္လိုက္တယ္။ဒီကန္ခ်က္က ခ်န္တဟိုင္ကို အေနာက္ကိုအမ်ားႀကီး လြင့္ထြက္သြားေစတယ္။" ေၾကာက္စရာေကာင္းလိုက္တဲ့ ကန္ခ်က္ဘဲကြာ"က်ိဴလင္းဟူက ေဘးကေန ရပ္ၾကည့္ေနရင္းနဲ႔ ေရရြတ္လိုက္တယ္။လီဖူခ်န္းက ေဘးကရပ္ၾကည့္ေနတဲ့သူေတြဘက္ကို တစ္ခ်က္လွည့္ၾကည့္လိုက္ၿပီး "ေနာက္ထပ္ ငါ့ကိုစိန္ေခၚမယ့္သူရွိေသးရင္ အခုထြက္လာလို႔ရတယ္။ေအး......... ။ ဒါေပမယ့္ငါက မင္းတို႔ကို လြယ္လြယ္ကူကူေတာ့ အနိုင္ေပးမွာ မဟုတ္ဘူးေနာ္ "သာမန္အရိုးတည္ေဆာက္ပုံနဲ႔ ပထမအဆင့္အျပင္စည္းတပည့္ျဖစ္လာတဲ့ သူ႔အေၾကာင္းက ေက်ာင္းဝန္းတစ္ခုလုံးမွာ ပ်႕ံႏွံ့ ေနခဲ့ၿပီးသားျဖစ္သည္။ဒါေၾကာင့္ ခ်န္တဟိုင္နဲ႔ က်ိဳလင္းဟူတို႔က သူ႔ကိုအနိုင္က်င့္ၿပီး သူ႔ရဲ့လစဥ္ရရွိတဲ့ ေထာက္ပံ့ေၾကးေတြကို ေခါင္းပုံျဖတ္ခ်င္ေနတာျဖစ္သည္။" ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ဘဝင္ျမင့္တဲ့ေကာင္လည္းကြ...... သာမန္အရိုးတည္ေဆာက္မွုနဲ႔ေကာင္က ဒီေလာက္ႀကီးက်ယ္ရသလား"" မင္းအခုေတာ့ ေနႏွင့္ဦးေပါ့ ။ လူသားနယ္ပယ္အဆင့္မွာေတာ့ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံကြာျခားတာကသိပ္ၿပီးမသိသာ ေသးဘူး။ ေနာက္ထပ္ႏွစ္အနည္းငယ္ၾကာရင္ေတာ့ ဘယ္သူက က်ားလည္း ဘယ္သူက ႏြားလည္းဆိုတာ သိၾကေသးတာေပါ့။"***သူ႔ရဲ့အခန္းထဲကို ျပန္ေရာက္တဲ့အခါမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းက ၾကက္ေသြးေရာင္မီး က်င့္စဥ္ကို စၿပီးဖတ္ရွုေလ့လာ လိုက္တယ္။ဒီၾကက္ေသြးေရာင္မီးက်င့္စဥ္က စုစုေပါင္းအဆင့္ကိုးဆင့္ရွိပါတယ္။ပထမဆုံး သုံးဆင့္ကေတာ့ အေျခခံျဖစ္တယ္။အဆင့္ေလးကေန ေျခာက္အထိအဆင့္မွာေတာ့ အရမ္းအားျပင္းတဲ့ မီးလၽွံေတြကိုထုတ္နိုင္တဲ့အထိ ျဖစ္လာမွာျဖစ္တယ္။အဆင့္ခုနစ္ကေန ကိုးအထိေရာက္သြားခဲ့ရင္ေတာ့ တစ္ဖက္လူရဲ့အေရျပားနဲ႔ အတြင္းအဂၤါကလီစာေတြကိုပါ ေလာင္ကၽြမ္းေစနိုင္မွာျဖစ္တယ္။ၿပီးေတာ့ ဒီၾကက္ေသြးေရာင္မီးက်င့္စဥ္က ေန႔အခါမွာ ေလ့က်င့္ရင္ အေကာင္းဆုံးပါ။အလြန္ပူျပင္းတဲ့ေနေရာင္ျခည္ကလည္း ဒီက်င့္စဥ္တိုးတက္ဖို႔ တစ္ဖက္တစ္လမ္းက အကူအညီေပးပါတယ္။ဒါေပမယ့္ ဒီေနေလာင္ဒဏ္ေၾကာင့္ ေလ့က်င့္တဲ့သူအမ်ားအျပားဟာ သဲကႏၲာရထဲကို ေရာက္သြားသလိုခံစားက်ရပါတယ္။ေဘးထြက္ဆိုးက်ိဳးအေနနဲ႔ တစ္ခ်ိဳ႕ဆို ခႏၶာကိုယ္အတြင္းက ေသြးေၾကာတစ္ခ်ိဳ႕ ေလာင္ကၽြမ္းကုန္တယ္။အဆင့္ကိုးအထိေအာင္ျမင္ခ်င္ရင္ေတာ့ ဒီလိုအျဖစ္ေတြကိုဟစေတးရမွာပါ။ဒီၾကက္ေသြးေရာင္က်င့္စဥ္က အရမ္းကိုအႏၲရာယ္မ်ားတဲ့ က်င့္စဥ္ျဖစ္တယ္။ ဒီက်င့္စဥ္ကို ေသေသခ်ာခ်ာမထိန္းခ်ဳပ္နိုင္ရင္ တစ္ဖက္လူကိုေလာင္ကၽြမ္းေစ႐ုံသာမက မိမိကိုယ္ကိုပါ ျပန္ေလာင္ကၽြမ္းေစနိုင္ပါတယ္။" ဂိုဏ္းေတာ္ရဲ့ က်င့္ႀကံျခင္းနည္းစနစ္ ပီသပါေပတယ္"လီဖူခ်န္းရဲ့စိတ္ထဲမွာ ဒီက်င့္စဥ္ကိုႀကိဳက္သြားတယ္။ဒီက်င့္စဥ္က တစ္ျခားဂိုဏ္းေတြက က်င့္စဥ္ေတြေအာက္ကို လုံးဝေရာက္မွာမဟုတ္ဘူးေလ။ ရွန္းတုကလန္ရဲ့ အေကာင္းဆုံးက်င့္စဥ္ဆိုတဲ့ ရွိုးရန္လ်ိဳ က်င့္စဥ္ထက္ကို အမ်ားႀကီးအစြမ္းထက္တယ္။ဒါေတာင္ဒီက်င့္စဥ္က ဂိုဏ္းေတာ္ကိုဝင္ဝင္ခ်င္း တပည့္ေတြအေျခခံေကာင္းေအာင္ ေလ့က်င့္ဖို႔ ေပးတဲ့ သာမန္က်င့္စဥ္ဘဲရွိေသးတယ္။ဂိုဏ္းေတာ္ရဲ့ လ်ိဳ႕ဝွက္ဆန္းၾကယ္မီးေတာက္ က်င့္စဥ္နဲ႔ အစစ္အမွန္ငရဲမီး က်င့္စဥ္ဆိုရင္ ဘယ္ေလာက္အစြမ္းထက္မလည္းေတာင္ မခန္႔မွန္းနိုင္ေတာ့ဘူး။တစ္ကယ္လို႔ သူသာ ဒီၾကက္ေသြးေရာင္မီး က်င့္စဥ္ရဲ့ အဆင့္ကိုးအထိ က်င့္နိုင္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ လ်ိဳ႕ဝွက္ဆန္းၾကယ္မီးေတာက္ က်င့္စဥ္ကို ေလ့က်င့္တဲ့အခါက်အမ်ားႀကီး ပိုလြယ္ကူသြားေစနိုင္တယ္ေလ။ဒီက်င့္စဥ္အတြက္စေတးရမယ့္ အရာေတြေတာ့နည္းနည္းေတာ့ရွိတာေပါ့ေလ။အနာခံတယ္ဆိုတာက တစ္ကယ္ေတာ့ အသာစံရမွာ မဟုတ္ပါလား။မနက္ခင္းေနမင္းႀကီးစထြက္လာၿပီဆိုတာနဲ႔လီဖူခ်န္းက သူ႔ကိုယ္ပိုင္ၿခံဝင္းထဲက ေက်ာက္တုံးႀကီးေပၚမွာ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ၾကက္ေျခခတ္ထိုင္လိုက္ၿပီး ၾကက္ေသြးေရာင္မီးက်င့္စဥ္ကို စတင္ေလ့က်င့္ပါေတာ့တယ္။ေက်ာက္စိမ္းနီက်င့္စဥ္ကို ေလ့က်င့္ခဲ့တဲ့အရွိန္ေၾကာင့္ ေနမြန္းမတည့္မွီမွာဘဲ လီဖူခ်န္းက ၾကက္ေသြးေရာင္မီး က်င့္စဥ္ရဲ့ အဆင့္တစ္ကို ေရာက္သြားခဲ့တယ္။ေနာက္ထပ္ရက္အနည္းငယ္ေလာက္အၾကာမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းက အဆင့္ႏွစ္ကို ထပ္ေရာက္သြားၿပီးလဝက္အၾကာမွာေတာ့ က်င့္စဥ္အဆင့္သုံးကို ေရာက္သြားျပန္တယ္။အဆုံးမဲ့အာဏာ အပိုင္း၃၈ခႏၶာကိုယ္ႀကံ့ခိုင္မွုတိုးျမႇင့္ေပးသည့္ေဆး" ေကာင္းလိုက္တဲ့ အတြင္းအားနည္းစနစ္ကြာ"ၾကက္ေသြးေရာင္မီးက်င့္စဥ္ရဲ့ အဆင့္သုံးက ေက်ာက္စိမ္းနီက်င့္စဥ္ရဲ့ အဆင့္ေျခာက္ေလာက္ အစြမ္းမထက္ေပမယ့္လည္းဒီက်င့္စဥ္ရဲ့ စြမ္းအားေတြကိုစုပ္ယူနိုင္စြမ္းက အမ်ားႀကီးကိုေကာင္းေနတာျဖစ္သည္။ေက်ာက္စိမ္းနီက်င့္စဥ္ရဲ့ အတြင္းအားေတြက ခႏၶာကိုယ္ကို ၅၀ ရာခိုင္ႏွုန္းေလာက္ဘဲ သန္႔စင္ေပးနိုင္ေပမယ့္ ဒီၾကက္ေသြးေရာင္မီးက်င့္စဥ္ကေတာ့ ခႏၶာကိုယ္ကို ၇၀ ရာခိုင္ႏွုန္းအထိ သန္႔စင္ေပးနိုင္ပါတယ္။" ဒီလိုက်င့္စဥ္ကိုသာ အဝါေရာင္အဆင့္ အထြတ္အထိပ္ က်င့္စဥ္လို႔ ေခၚထိုက္တယ္"လီဖူခ်န္းက အခုဆိုရင္ ဒီၾကက္ေသြးေရာင္မီးက်င့္စဥ္ကို အဆင့္ထပ္ျမႇင့္ထားတဲ့ လ်ိဳ႕ဝွက္ဆန္းၾကယ္မီးေတာက္ က်င့္စဥ္ကို က်င့္ဖို႔ မေစာင့္နိုင္ေအာင္ ျဖစ္ေနခဲ့ၿပီ။သူရဲ့ အသိစိတ္ေတြကို စိတ္စြမ္းအင္ပင္လယ္ထဲကို ပို႔လႊတ္လိုက္တဲ့အခါမွာေတာ့ သူ႔ရဲ့ ပထမစိတ္ဝိညာဥ္ကစိမ္းေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ အေရာင္ကေန အခုေတာ့ ၆၀ ရာခိုင္ႏွုန္းေလာက္က အစိမ္းေရာင္အျဖစ္ကို ေျပာင္းလဲေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ၾကည့္ရတာ အေရာင္ႏွစ္ထပ္ဆိုးထားတဲ့ အလုံးတစ္လုံးနဲ႔ေတာင္တူေနေသးတယ္။" ငါ့ရဲ့စိတ္ဝိညာဥ္တစ္ခုလုံးသာ အစိမ္းေရာင္ေျပာင္းသြားခဲ့ရင္ ဘယ္ေလာက္အထိ က်င့္ႀကံတဲ့ေနရာမွာ ျမန္သြားမလည္းမသိဘူးကြာ"အခုလက္ရွိ စိမ္းႏုေရာင္စိတ္ဝိညာဥ္ကေတာင္ လီဖူခ်န္းကို ၾကယ္ေလးပြင့္အဆင့္ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံပိုင္ရွင္ေတြရဲ့ က်င့္ႀကံမွုႏွုန္းနဲ႔ တန္းတူလိုက္နိုင္ေစတယ္ေလ။ဒါေပမယ့္ လီဖူခ်န္းေသေသခ်ာခ်ာသိထားတာတစ္ခုကေတာ့ဒီစိတ္ဝိညာဥ္က သူ႔ရဲ့ က်င့္စဥ္ေလ့က်င့္ရာနဲ႔ သိုင္းပညာေလ့က်င့္တဲ့ဘက္မွာပဲ တိုးတက္ေစနိုင္တယ္ဆိုတာဘဲ။တစ္ျခားဘက္မွာတာ့ သိပ္ၿပီးထူးမလာပါဘူး။ဥပမာေျပာရရင္ ၾကယ္ေလးပြင့္အဆင့္အရိုးတည္ေဆာက္ပုံနဲ႔ သူေတြက က်င့္စဥ္က်င့္ရာျမန္႐ုံတင္မကဘဲ ခႏၶာကိုယ္ႀကံ့ခိုင္မွုကလည္းအရမ္းေကာင္းတယ္ေလ။ဥပမာ လီဖူခ်န္းနဲ႔ ေကာင္းရွုတို႔ တစ္ေယာက္တစ္ခ်က္လက္ဝါးခ်င္းယွဥ္ရိုက္မယ္ဆိုပါစို႔။လီဖူခ်န္းက ေကာင္းရွုလက္ဝါးရိုက္ခ်က္အတိုင္း ျပင္းထန္ေအာင္လိုက္ရိုက္နိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကြာသြားတာတစ္ခုကလီဖူခ်န္းလက္ဝါးရိုက္ခ်က္ေၾကာင့္ ေကာင္းရွုက တစ္ပတ္ေလာက္ဆို ျပန္ေကာင္းသြားနိုင္ေပမယ့္လီဖူခ်န္းကေတာ့ ေျခာက္လေလာက္ ေဆးကုရင္းနဲ႔ အိပ္ယာေပၚမွာ လွဲေနရမွာျဖစ္တယ္။ဒီလိုသာမန္အရိုးတည္ေဆာက္ပုံ ပိုင္ရွင္ေတြနဲ႔ ထူးျခားေကာင္းမြန္တဲ့ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံပိုင္ရွင္ေတြရဲ့ ခံနိုင္ရည္ ကြာျခားမွူေၾကာင့္သာမန္အရိုးတည္ေဆာက္ပုံ ပိုင္ရွင္ေတြက ေျမကမၻာအဆင့္ကိုတက္လွမ္းဖို႔ အင္မတန္ခဲယဥ္းတာျဖစ္တယ္။ဒီသိုင္းတာအိုကို ေလၽွာက္တဲ့လမ္းမွာ အခက္အခဲေတြ အမ်ားဆုံးကေတာ့ နယ္ပယ္တစ္ခုကေန ေနာက္နယ္ပယ္တစ္ခုကို တက္လွမ္းတဲ့အခါမွာဘဲျဖစ္တယ္။ ဒါေပမယ့္လူသားနယ္ပယ္ကေန စိတ္တန္ခိုးနယ္ပယ္ကို လွမ္းတက္တဲ့အခါမွာေတာ့ ႁခြင္းခ်က္ရွိပါတယ္။တစ္ကယ္လို႔မင္းမွာ လုံေလာက္တဲ့ေထာက္ပံ့မွုေဆးဝါးေတြရွိရင္လူသားနယ္ပယ္ကေန စိတ္တန္ခိုးဖြဲ႕စည္းျခင္းနယ္ပယ္ကိုအလြယ္တကူ တက္လွမ္းနိုင္မွာျဖစ္တယ္။ေျမကမၻာအဆင့္ကေန ေနာက္တစ္ဆင့္ကိုတက္လွမ္းနိုင္ဖို႔ဆိုရင္ေတာ့လုံးဝခက္ခဲတဲ့အဆင့္ကိုေရာက္သြားပါၿပီ။၉၀ ရာခိုင္ႏွုန္းေသာ ေျမကမၻာအဆင့္ ပညာရွင္ေတြဟာ သူတို႔ဘဝတ္ေလၽွာက္လုံးကို အဆင့္ထပ္မတက္နိုင္ဘဲ ေနသြားက်ရတယ္။ငါ့ရဲ့ခႏၶာကိုယ္ႀကံ့ခိုင္မွုက တစ္ျခားသူေတြကို မယွဥ္နိုင္ရင္လည္းဘာျဖစ္လည္းကြာ ။ငါ့ရဲ့ စိတ္ဝိညာဥ္ႏွစ္ခုအစြမ္းနဲ႔ဆိုရင္ ငါ့ရဲ့ခႏၶာကိုယ္အားနည္းခ်က္ကို ဖုံးလိုက္နိုင္မွာဘဲ။ေျမကမၻာအဆင့္ကို တက္လွမ္းနိုင္တဲ့ သာမန္အရိုးတည္ေဆာက္ပုံသိုင္းတန္ခိုးစစ္သည္ေတာ္ေတြက ဘယ္သူမွမသိနိုင့္တဲ့ လၽွို႔ဝွက္ခ်က္ေတြနဲ႔ ကိုယ္စီျပည့္ေနတာ ျဖစ္သည္။ထို႔ေၾကာင့္လီဖူခ်န္းကလည္း သူ႔ရဲ့ကိုယ္ပိုင္လ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ကို သူယုံၾကည္ေလသည္။***လစဥ္လတိုင္းမွာ ပထမအဆင့္ အျပင္စည္းတပည့္ေတြဟာ ေရႊျပား ၁၀၀၀ ဖိုးရွိသည့္ ပစၥည္းေတြကို အလကား ဝယ္ယူခြင့္ရွိသည္။လီဖူခ်န္းကလည္း သူ႔ရဲ့ အခြင့္အေရးကို အဆုံးရွုံးခံဖို႔ အစီအစဥ္မရွိေခ်။ဒါေၾကာင့္ ေထာက္ပံ့ေရးဌာနကို ထြက္လာခဲ့ေလသည္။ေထာက္ပံ့ေရးဌာနကို အေရာက္မွာေတာ့ပ်ားပန္းခတ္မၽွ သြားလာလွုပ္ရွားေနၾကသည့္ အျပင္စည္းတပည့္ေတြကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ေဆးဝါးမ်ား......စြမ္းအင္ေက်ာက္သလင္းတုံးမ်ား......ခ်ပ္ဝတ္တန္ဆာမ်ား............ လက္နက္မ်ား......... စသည္တို႔ကို ေရာင္းခ်ေနတာကိုလည္း သိလိုက္ရသည္။ေထာက္ပံ့ေရးဌာနမွာ သူထင္ထားတာထက္ ပိုစုံေနတာကိုလည္း ေတြ႕လိုက္ရသည္။ေဆးဝါးေတြဆိုရင္လည္း အဝါေရာင္အဆင့္နိမ့္ေဆးဝါးကေနစၿပီးထိပ္တန္းေဆးဝါးေတြအထိ ရမွတ္ေတြနဲ႔ လဲလွယ္လို႔ ရသည္။စြမ္းအင္ေက်ာက္သလင္းတုံးေတြကလည္းသက္ဆိုင္ရာ ျဒပ္စင္ကို ကိုယ္စားျပဳသည့္ အမ်ိဳးမ်ိဳးအစားစား ေက်ာက္သလင္းတုံးေတြေလ။ခ်ပ္ဝတ္တန္ဆာေတြကေတာ့ ပထမတန္းစား နဲ႔ ဒုတိယတန္းစားဆိုၿပီးႏွစ္မ်ိဳးဘဲရွိပါတယ္။ပထမတန္းစားေတြကိုေတာ့ ေရႊျပား ၁၀ျပားနဲ႔ ေရာင္းခ်ၿပီးဒုတိယတန္းစားေတြကိုေတာ့ ေရႊျပား ၁၀၀ နဲ႔ေရာင္းခ်ေနပါတယ္။လက္နက္ေတြကေတာ့ ဓားေတြကိုအမ်ားဆုံးေရာင္းခ်ပါတယ္။မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းက ဓားတာအိုကို ေလ့က်င့္ေပးတဲ့ ဂိုဏ္းတစ္ဂိုဏ္းေလ။ပထမအဆင့္ အျပင္စည္းတပည့္ေတြ ေရႊျပားတစ္ေထာင္တန္ဖိုးရွိတဲ့ ပစၥည္းေတြကိုဘဲ ဝယ္နိုင္တာျဖစ္သည့္အတြက္ တစ္ခ်ိဳ႕ပစၥည္းေတြကို သူတို႔ရဲ့ရမွတ္ေတြနဲ႔ လဲလွယ္ဖို႔ လိုအပ္တယ္။လီဖူခ်န္းက အခုမွဝင္လာတဲ့ေက်ာင္းသားသစ္ျဖစ္တဲ့အတြက္ ေထာက္ပံ့ေရးရမွတ္က သုံည သာရွိေသးသည္။( ရမွတ္ေတြကို ေထာက္ပံ့ေရး ရမွတ္လို႔ လည္းေခၚပါေသးသည္။ )ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းက သူ႔ရဲ့အားနည္းတဲ့ ခႏၶာကိုယ္ကို အဆင့္ျမႇင့္ဖို႔ အတြက္ ခႏၶာကိုယ္ႀကံ့ခိုင္မွု တိုးျမႇင့္ေပးတဲ့ ေဆးႏွစ္လုံးကိုေရႊျပား ၁၀၀၀ ေပးၿပီးဝယ္လိုက္သည္။38ခႏၶာကိုယ္ႀကံ့ခိုင္မွု တိုးျမႇင့္ေပးသည့္ေဆးေတြက ခႏၶာကိုယ္ရဲ့ႀကံ့ခိုင္မွုကိုျမႇင့္တင္ေပး႐ုံသာမက ခြန္အားကိုလည္းတိုးျမႇင့္ေပးတယ္။ဂိုဏ္းေတာ္ရဲ့အျပင္မွာဆို ဒီလိုေဆးေတြက ဝယ္ယူနိုင္ဖို႔ အရမ္းခက္ခဲတာျဖစ္သည္။သူဝယ္ထားတဲ့ ေဆးလုံးေတြကို လက္ခံယူၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းက ေထာက္ပံ့ေရးဌာနကို သံေယာဇဥ္မျပတ္ဘဲ အားတင္းၿပီး ထြက္လာခဲ့ရတယ္။***၉၀ကီလိုဂရမ္ဒီခႏၶာကိုယ္ႀကံ့ခိုင္မွု တိုးျမႇင့္ေပးသည့္ေဆးႏွစ္လုံးက လီဖူခ်န္းရဲ့ ျပင္ပခြန္အားကို အေတာ္ေလးတိုးတက္လာေစခဲ့သည္။ပထမတစ္လုံးက ၅၀ ကီလိုဂရမ္အားတိုးသြားေစခဲ့ၿပီးဒုတိယအလုံးက ၄၀ ကီလိုဂရမ္အားရရွိေစခဲ့တယ္။လီဖူခ်န္းရဲ့ နဂိုမူလျပင္ပအားက ၅၀၀ ကီလိုဂရမ္နီးပါး ရွိတာျဖစ္တယ္။'"လူတိုင္းရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ျပင္ပအားက ကန္႔သတ္ခ်က္ေတြရွိတယ္။ၾကည့္ရတာငါ့ခႏၶာကိုယ္ရဲ့ျပင္ပခြန္အားက အဆုံးစြန္အထိေရာက္ေသးပုံမရဘူး။ငါ့ခႏၶာကိုယ္ရဲ့ ကန္႔သတ္ခ်က္ခြန္အားက ဘယ္ေလာက္မ်ားပါလိမ့္ကြာ"ေဆးေပါင္းတစ္ေထာင္ေဆးေရကန္မွာ တစ္ခါဝင္စိမ္မယ္ဆိုရင္ျပင္ပခြန္အား ၅၀၀ ကီလိုဂရမ္နီးပါး ရရွိနိုင္ပါတယ္။ဒါေပမယ့္ဒီခြန္အားက တစ္ေယာက္ခ်င္းစီရဲ့ အေပၚမွာမူတည္ၿပီအမ်ိဳးမ်ိဳး ေျပာင္းလဲနိုင္ပါတယ္။လီဖူခ်န္းက သူ႔ရဲ့လက္ရွိအျပင္ခြန္အားကို အၾကမ္းဖ်င္းတြက္ၾကည့္လိုက္တယ္။အနည္းဆုံးေတာ့ ၇၀၀ ကီလိုဂရမ္နီးပါးေတာ့ ရွိေပသည္။ဒီေဆးႏွစ္လုံးက အျပင္ခြန္အားကို ၉၀ ကီလိုအထိတိုးေပးတာေတာ့ဟုတ္တယ္။ဒါေပမယ့္ ၇၀၀ ကီလိုဂရမ္အထိေရာက္ဖို႔ဆိုရင္ သိပ္မလြယ္ေသးဘူး။ေဆးတစ္လုံးထပ္စားလိုက္တိုင္းအက်ိဳးသက္ေရာက္မွုက နည္းသြားတာေလ။ဒီလို ၉၀ ကီလိုအားကို ရဖို႔ဆိုရင္ ေနာက္ထပ္ေဆးေျခာက္လုံးေလာက္ ေသာက္မွ ရနိုင္ေတာ့မွာ။လီဖူခ်န္းသာ သူ႔ရဲ့ခႏၶာကိုယ္ခြန္အား ကန္႔သတ္ခ်က္ကို မခ်ိဳးေဖာက္နိုင္ဘူးဆိုရင္ ေဆးဘယ္ေလာက္ထပ္ေသာက္ေသာက္ ထူးလာေတာ့မွာကိုမဟုတ္ေတာ့ဘူး။ဒါေပမယ့္ ခႏၶာကိုယ္အျပင္အားကန္႔သတ္ခ်က္ကို ခ်ိဳးေဖာက္ဖို႔ကက်င့္စဥ္အဆင့္ေတြကို ခ်ိဳးေဖာက္ဖို႔ ထက္ေတာ့လြယ္ကူပါေသးသည္။က်င့္စဥ္အဆင့္တစ္ခုကို တက္သြားတိုင္း ခႏၶာကိုယ္ျပင္ပအား ကန္႔သတ္ခ်က္ကလည္း လိုက္ၿပီးေျပာင္းသြားနိုင္တယ္ေလ။လူတစ္ေယာက္က ေနာက္ထပ္နယ္ပယ္တစ္ခုကို တက္လွမ္းသြားနိုင္ၿပီဆိုရင္ေတာ့ သူ႔ရဲ့ျပင္ပအားကန္႔သတ္ခ်က္ကလည္းတိုင္းအဆမရွိ ထပ္တိုးသြားမွာျဖစ္တယ္။သာမန္ဆိုရင္ေတာ့ လူသားနယ္ပယ္အဆင့္၉ မွာရွိတဲ့ စစ္သည္ေတာ္တစ္ေယာက္ရဲ့ အျပင္ခြန္အားက ၁၀၀၀ ကီလိုဂရမ္ေလာက္ဘဲရွိတာေလ။အရမ္းထူးခၽြန္တဲ့ပါရမီရွင္ေတြဆိုရင္ေတာ့ ၁၅၀၀ ကီလိုဂရမ္ ဒါမွမဟုတ္ ၂၀၀၀ ကီလိုဂရမ္ေလာက္အထိ ေရာက္နိုင္တာေပါ့ေလ။ဒါေပမယ့္ဒီလိုျဖစ္ရပ္ေတြကေတာ့ အရမ္းရွားပါတယ္။စိတ္တန္ခိုးနယ္ပယ္ဖြဲ႕စည္းျခင္းနယ္ပယ္ကို ေရာက္တဲ့အခါမွ သူတို႔ရဲ့ျပင္ပခြန္အား အကန္႔အသတ္က က်ိဳးေပါက္သြားၿပီး ျပင္ပခြန္အားတိုးလာနိုင္တာျဖစ္တယ္။သာမန္စိတ္တန္ခိုးဖြဲ႕စည္းျခင္းနယ္ပယ္ အဆင့္ကိုးက စစ္သည္ေတာ္တစ္ေယာက္က ျပင္ပခြန္အား ၂၀၀၀ ကီလိုဂရမ္အထိ ရွိနိုင္တယ္။ဒီထက္ပိုၿပီးလည္းမ်ားလာနိုင္ပါေသးတယ္။တစ္ကယ္လို႔ ခႏၶာကိုယ္ျပင္ပက်င့္စဥ္ေတြ ရွိမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဒီကန္႔သတ္ခ်က္ေတြခ်ိဳးေဖာက္ရာမွာ ပိုၿပီးလြယ္ကူသြားမွာျဖစ္တယ္။ဒါေပမယ့္ ခႏၶာကိုယ္ျပင္ပ က်င့္စဥ္ေတြက အရမ္းရွားၿပီးဂိုဏ္းႀကီးေတြမွာဘဲ ရွိနိုင္တာျဖစ္သည္။ခႏၶာကိုယ္ျပင္ပက်င့္စဥ္ေတြထဲက အနိမ့္ဆုံးက်င့္စဥ္ကေတာင္အဝါေရာင္အထြတ္အထိပ္အဆင့္ က်င့္စဥ္အဆင့္ျဖစ္တာေၾကာင့္ေထာက္ပံ့ေရးရမွတ္ေတြ အမ်ားႀကီးရွိမွသာ လဲလွယ္နိုင္မွာျဖစ္တယ္။" ငါ့ဆီမွာ ရမွတ္ေတြအမ်ားႀကီးရွိလာရင္ေတာ့ ဒီခႏၶာကိုယ္ျပင္ပ က်င့္စဥ္ကို သြားလဲမွကိုျဖစ္မယ္"ဒီခႏၶာကိုယ္ျပင္ပက်င့္စဥ္ကို လီဖူခ်န္းအလိုရွိရျခင္းကသူ႔ခႏၶာကိုယ္ရဲ့ အျပင္ခြန္အားေတြအတြက္တင္မကဘဲၾကက္ေသြးေရာင္မီးက်င့္စဥ္အတြက္ပါျဖစ္သည္။လီဖူခ်န္းရဲ့ အရိုးေတြက သာမန္တည္ေဆာက္ပုံသာျဖစ္သည့္အတြက္ ခံနိုင္ရည္အားက အေတာ္ေလးနည္းသည္ေလ။သူသာ ၾကယ္ေလးပြင့္အရိုးတည္ေဆာက္ပုံအဆင့္ရွိလို႔ကေတာ့ဒီခႏၶာကိုယ္ျပင္ပ က်င့္စဥ္ေတြကို ေလ့က်င့္စရာမလိုေတာ့ေပ။ဒါက လူေတြဘာလို႔သာမန္အရိုးတည္ေဆာက္ပုံေတြကို တန္ဖိုးမထားဘဲအဆင့္ျမင့္အရိုးတည္ေဆာက္ပုံေတြကိုဘဲ ပိုၿပီးတန္ဖိုးထားရသလည္းဆိုတဲ့ အေၾကာင္းအရင္းေတြထဲက တစ္ခ်က္ျဖစ္သည္။ၾကက္ေသြးေရာင္မီးက်င့္စဥ္လို အရမ္းျပင္းထန္တဲ့က်င့္စဥ္ေတြကို ေလ့က်င့္တဲ့အခါမွာေတာ့ ခႏၶာကိုယ္ရဲ့ ခံနိုင္ရည္အားက လုံးဝစကားေျပာသည္။ကိုယ့္ရဲ့ေသြးေၾကာေတြကို ေလာင္ကၽြမ္းခံၿပီးေလ့က်င့္ဖို႔ဆိုတာခႏၶာကိုယ္က အထူးႀကံ့ခိုင္ေနဖို႔လိုသည္ေလ။မဟုတ္လို႔ကေတာ့ ေလ့က်င့္သူက ေသြးေၾကာေတြရွုပ္ေထြးၿပီး႐ူးသြပ္သြားနိုင္သည္။လၽွို႔ဝွက္မီးေတာက္က်င့္စဥ္နဲ႔ အစစ္အမွန္ငရဲမီး က်င့္စဥ္ဆိုရင္ေတာ့ဘယ္ေလာက္အထိျပင္းထန္မလည္းဆိုတာေတြးၾကည့္လို႔ပင္ မရနိုင္ေခ်။"ငါ ေထာက္ပံ့ေရးရမွတ္ေတြပိုၿပီးရဖို႔ လိုအပ္လာၿပီ"လီဖူခ်န္းက ဂိုဏ္းကေပးအပ္တဲ့စစ္ဆင္ေရးေတြမလုပ္ဘဲ ရမွတ္ေတြရရွိနိုင္မည့္နည္းလမ္းကို အၾကာႀကီးစဥ္းစားေနေလသည္။တစ္ကယ္ေတာ့ ဂိုဏ္းေတာ္ကေပးတဲ့ က်င့္စဥ္ေတြကို ေပါက္ေရာက္အာင္ျမင္ေအာင္ က်င့္နိုင္မယ္ဆိုရင္လည္း ရမွတ္ေတြ ရနိုင္တာျဖစ္သည္။့ၾကက္ေသြးေရာင္က်င့္စဥ္ အဆင့္ခုနစ္အထိကို တစ္ႏွစ္အတြင္းမွာဘဲ ေရာက္ေအာင္ေလ့က်င့္နိုင္မယ္ဆိုရင္ ေထာက္ပံ့ေရးရမွတ္ ၅၀၀၀ အထိရနိုင္ပါတယ္။အဆင့္ ရွစ္အထိေရာက္ရက္ေတာ့ ရမွတ္ ၃၀၀၀၀ ျဖစ္ၿပီးအဆင့္ကိုးအထိဆိုရင္ေတာ့ ရမွတ္ ၁၀၀၀၀၀ ျဖစ္တယ္။ႏွစ္ႏွစ္အတြင္းမွာ အဆင့္ကိုးအထိက်င့္နိုင္ရင္ကို ရမွတ္ ၃၀၀၀၀ ထပ္ရဦးမွာျဖစ္တယ္။လီဖူခ်န္းက ရမွတ္ရနိုင္မယ့္နည္းလမ္းေတြကို စဥ္းစားရင္းနဲ႔ ဘယ္ဟာက အလြယ္ဆုံးနဲ႔ ရမွတ္ရနိုင္မလည္းဆိုတာကို ရွာေနမိတယ္။အဆုံးမဲ့အာဏာ အပိုင္း ၃၉ငါးမၽွားၿပီး ရမွတ္ရွာေဖြၿပီလီဖူခ်န္းက ငါးမၽွားၿပီး အမွတ္ရွာေဖြဖို႔ ေရြးခ်ယ္လိုက္တယ္။ဘာျဖစ္လို႔လည္းဆိုေတာ့ ငါးဖမ္းၿပီးရလာတဲ့ငါးေတြနဲ႔ အမွတ္ေတြ လဲလွယ္႐ုံဘဲေလ။ငါးဖမ္းရမယ့္ေနရာကိုေတာ့ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းရဲ့ ေတာင္တန္းေတြအလယ္မွာရွိတဲ့ မိုးျပာေရာင္ေရအိုင္ႀကီးမွာ ဖမ္းဖို႔ ေနရာသတ္မွတ္ေပးထားပါတယ္။ဒီေရကန္ႀကီးက အက်ယ္အဝန္း ၈မိုင္ေက်ာ္ရွိပါတယ္။တစ္ခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာဆိုရင္ ေရအနက္ဘယ္ေလာက္ရွိလည္းဆိုတာကိုေတာင္ ခန္႔မွန္းလို႔မရပါဘူး။တစ္ခ်ိဳ႕ကေျပာတာေတာ့ ေရကန္ရဲ့ေအာက္ေျခမွာ အရမ္းတန္ဖိုးရွိတဲ့ ရတနာပစၥည္းေတြ ရွိတယ္တဲ့။အဲဒီရတနာေၾကာင့္ ဒီေရကန္ထဲကငါးေတြက မ်ိဳးရိုးဗီဇေတြေျပာင္းၿပီး ရတနာငါးေတြ ျဖစ္လာက်တယ္တဲ့။ဒီရတနာငါးေတြကိုလည္း မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းက အမ်ိဳးမ်ိဳးခြဲျခားထားပါတယ္။ရိုးရိုးသာမန္ရတနာငါး ပထမတန္းစား ရတနာငါးဒုတိယတန္းစား ရတနာငါးတတိယတန္းစား ရတနာငါး အစရွိသျဖင့္ေပါ့။ရတနာငါးေတြက အဟာရဓာတ္အရမ္းျပည့္ဝတဲ့ ငါးေတြျဖစ္ပါတယ္။တစ္ကယ္လို႔ ေဆးဝါးေတြနဲ႔ ေဆးပင္ေတြကို သိုင္းတန္ခိုးစစ္သည္ေတာ္ေတြရဲ့ ေဆးအဟာရလို႔ သတ္မွတ္မယ္ဆိုရင္ဒီရတနာငါးေတြကိုက အစာအဟာရ ေတြလို႔ သတ္မွတ္နိုင္ပါတယ္။"အစာလည္းေဆး ေဆးလည္းအစာ" ဟူသည့္ စကားပုံကလည္း ရွိသည္မဟုတ္ပါလား။ဒါေပမယ့္ ဒီရတနာငါးေတြ မၽွားရတာက လြယ္ကူတဲ့အရာေတာ့ မဟုတ္ေပ။လက္ေခ်ာင္းတစ္ေခ်ာင္းစာေလာက္ဘဲရွိသည့္ သာမန္ရတနာငါးတစ္ေကာင္ကေတာင္ ၁၀ ကီလိုဂရမ္ အားရွိတာျဖစ္သည္။သာမန္ရတနာငါးအႀကီးေတြဆိုရင္ ကီလီဂရမ္ ရာပိုင္းမွ ေထာင္ပိုင္းအထိ သန္မာၾကေလသည္။သာမန္ရတနာငါး တစ္ေကာင္ဆိုရင္ေတာ့ ၁ ကီလိုဂရမ္ကို ရမွတ္ ၁၀ မွတ္ေပးၿပီး ပထမတန္းစားရတနာငါးဆိုရင္ေတာ့ ၁ ကီလိုဂရမ္ကိုရမွတ္ ၁၀၀ ရမွာျဖစ္တယ္။ငါးမၽွားဖို႔ အတြက္ဆိုရင္ေတာ့ ငါးမၽွားမဲ့သူက ငါးမၽွားတံေကာင္းေကာင္း တစ္ခုနဲ႔ ငါးစာေကာင္းေကာင္းလိုအပ္ပါတယ္။ငါးမၽွားတံနဲ႔ ငါးစာေတြကိုလည္း သာမန္ပထမတန္းစားဒုတိယတန္းစား ဆိုၿပီး ခြဲထားပါေသးတယ္။တစ္ခ်က္စဥ္းစားလိုက္ၿပီးေနာက္ လီဖူခ်န္းကေရႊျပား ၃၀၀၀ တန္ ဒုတိယတန္းစားငါးမၽွားတံ တစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ပထမတန္းစား ငါးစား ဗူး၅၀ ကို ေရႊျပား၅၀၀ ေပးၿပီးဝယ္လိုက္တယ္။ဒီပစၥည္းေတြကိုေတာ့ သက္ဆိုင္ရာဌာနေတြဆီမွာ သြားဝယ္လိုက္႐ုံပါဘဲ။***ေတာင္ပတ္လမ္းေတြေပၚမွာ ညႊန္ျပထားတဲ့အတိုင္း သြားရင္းနဲ႔ လီဖူခ်န္းက၃ ရက္အၾကာမွာ မိုးျပာေရာင္ေရကန္ေဘးကို ေရာက္လာခဲ့တယ္။ေရကန္ကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္တာနဲ႔ေရေတြကၾကည္လင္သန္႔ရွင္းၿပီးေရျပာကန္ေလးျဖစ္ေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ကန္ေရျပင္မ်က္ႏွာက ေနေရာင္ေအာက္မွာ အလင္းျပန္ေနပုံကသက္တန္႔ေရာင္ေက်ာက္သလင္းတုံးကို ေရႊေရာင္အလင္းတန္းေတြ ေဖာက္ဝင္ေနသလိုပါဘဲ။ဒီမိုးျပာေရာင္ေရကန္မွာ ငါးျမန္ျမန္မိဖို႔ဆိုရင္ ငါးမၽွားလို႔ ေကာင္းတဲ့ေနရာကို ရွာေတြ႕ဖို႔က အရမ္းအေရးႀကီးပါတယ္။အကယ္လို႔ သင္သာ ငါးနည္းတဲ့ေနရာမွာသြားထိုင္ၿပီး မၽွားေနမယ္ဆိုရင္ အခ်ိန္ျဖဳန္းေနတာ သက္သက္ကလြဲၿပီး ဘာမွျဖစ္လာမည္မဟုတ္ေပ။ ၂နာရီေလာက္ ပတ္ရွာၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ သူက စိတ္ေက်နပ္ဖြယ္ေကာင္းသည့္ ကန္ေဘးတစ္ေနရာကို ရွာေဖြေတြ႕ရွိလိုက္သည္။ဒီေနရာနားမွာ ေက်ာက္တုံးတံတားေလးတစ္ခု ရွိေနၿပီး အဲဒီတံတားေလးက ကန္ရဲ့ အတြင္းပိုင္းကို သြယ္တန္းထားပါတယ္။အဲဒီတံတားေပၚမွာေတာ့ တစ္ကိုယ္ရည္တဲကေလးေတြ အမ်ားႀကီးေဆာက္လုပ္ထားတာက္ို လီဖူခ်န္းက ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ၾကည့္ရတာ ဒီတဲေလးေတြက မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းကတပည့္ေတြ ငါးမၽွားထြက္တဲ့အခါ ညအိပ္ဖို႔ ေဆာက္လုပ္ေပးထားတာ ျဖစ္ေလာက္သည္။" ေနာက္ဆုံးေတာ့ လြတ္ေနတဲ့ တဲတစ္လုံးေတြ႕ၿပီကြ"သူနဲ႔ပါလာတဲ့ ပစၥည္းေတြကို ေနရာခ်ၿပီးေနာက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းက ငါးမၽွားတံကို သယ္ၿပီး ငါးဖမ္းဖို႔ ကန္ေဘးတစ္ေနရာကို ထြက္လာခဲ့သည္။ကန္အစပ္ကိုေရာက္သြားတဲ့အခါမွာေတာ့ ကန္ေဘးမွာ သူ႔လိုဘဲငါးလာဖမ္းတဲ့ တပည့္ေတြ အမ်ားအျပား ရွိေနတာကိုေတြ႕လိုက္ရသည္။သူတို႔အားလုံးက တစ္ေယာက္ကို မီတာ၂၀ စီ ခြါၿပီး ငါးမၽွားေနၾကသည္။"အစ္ကိုႀကီး လ်ိဳ .........လူသစ္ေရာက္လာတယ္ဗ် "အသားညိဳညိဳနဲ႔ လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္ ေပ်ာ္ရႊင္စြာနဲ႔ သူ႔ေဘးကလူငယ္ကို လွမ္းေအာ္ေျပာလိုက္တယ္။ဒီနားတစ္ဝိုက္က ငါးဖမ္းလို႔အေကာင္းဆုံးေနရာေတြကိုေတာ့ ဝါစဥ္ႀကီးတပည့္ႀကီးေတြက ေမာင္ပိုင္စီးၿပီးသားျဖစ္သည္ေလ။ထိုအသားညိဳညိဳနဲ႔ လူငယ္ကလည္း ဝါစဥ္ႀကီးတပည့္ေတြထဲက တစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။သူ႔ရဲ့ေဘးမီတာ၂၀ ေလာက္မွာ ရွိေနသည့္ ဗလေတာင့္ေတာင့္နဲ႔လူငယ္က လီဖူခ်န္းကိုၾကည့္ၿပီး " ဒီေကာင္ေလး ငါးမ်ားမ်ားဖမ္းမိပါေစလို႔ ဆုေတာင္းရမွာဘဲ။ဒါမွာငါတို႔လည္း သူ႔ဆီကလုတဲ့အခါ နည္းနည္းခ်န္ထားေပးခဲ့လို႔ ရမွာေပါ့""အိုင္းယား .........ဒီရတနာငါးေတြက ေတာ္ေတာ္ေလးဖမ္းရခက္တဲ့ ဥစၥာကိုဗ်ာ ဒီမွာေရာက္ေနတာ ၃ပတ္ေလာက္ေတာင္ ရွိေနၿပီ အခုထက္ထိ ေလာက္ေလာက္လားလားကို ဘာမွမရေသးဘူး"အသားညိဳညိဳနဲ႔ေကာင္ေလးက လီဖူခ်န္းဆီက သူ႔အာ႐ုံကို ငါးဖမ္းတဲ့ဘက္ကို ျပန္ေျပာင္းလိုက္ေတာ့တယ္။အခ်ိန္ေတြက တစ္ျဖည္းျဖည္း ကုန္ဆုံးလာေနတယ္။လီဖူခ်န္းကလည္း စိတ္ရွည္စြာနဲ႔ ေစာင့္ဆိုင္းေနတယ္။ညေနခင္းေရာက္ခါနီးေလးမွာေတာ့ သူ႔လက္ထဲက ငါးမၽွားတံကဆက္ခနဲ လွုပ္သြားသည္။လီဖူခ်န္းက ဝမ္းသာအားရနဲ႔ ငါးမၽွားတံကို ဆြဲတင္လိုက္သည္။" အားကလည္း သန္လိုက္တာဟ"ေရေအာက္ထဲကေန ငါးက ျပန္ဆြဲေနသျဖင့္ ဒီေကာင္ရဲ့႐ုန္းအားကအနည္းဆုံး ၁၀ ကီလိုဂရမ္ေလာက္ရွိမည့္ငါးဟု တြက္ခ်က္ေနသည္။သာမန္လူတစ္ေယာက္သာ ဒီငါးမၽွားတံကို ကိုင္ထားမည္ဆိုပါက ငါးရဲ့ ႐ုန္းအားေၾကာင့္ ကန္ထဲကိုေတာင္ က်သြားနိုင္ေလသည္။" ဗြမ္း"ေငြေရာင္သန္းေနသည့္ ငါးတစ္ေကာင္ကေရေအာက္ထဲကေန ခုန္တက္လာေလသည္။ဒီငါးက လက္တစ္ဝါးစာေလာက္ရွိၿပီး ေငြေရာင္အေၾကးခြံေတြက တစ္ကိုယ္လုံးကို ဖုံးအုပ္ထားသည္။ၾကည့္ရတာ သတၱဳအေၾကးခြံေတြနဲ႔ေတာင္ တူေနေသးသည္။ဒါကေငြေရာင္သံမဏိငါးျဖစ္ၿပီးသာမန္ရိုးရိုးအဆင့္ရွိတဲ့ ရတနာငါးတစ္ေကာင္ပါ။ဒီငါးရဲ့အေလးခ်ိန္က ၆၀၀ ဂရမ္ေလာက္ဘဲ ရွိေပမယ့္ ႐ုန္းအားကေတာ့နည္းတာမဟုတ္ေပ။" ဒီေကာင္ေတြကို ရတနာငါးေတြလို႔ေခၚတာ ဘာမွမထူးဆန္းဘူးဘဲ"လီဖူခ်န္းက လက္ဝါးအရြယ္မၽွရွိသည့္ ငါးေလးကိုၾကည့္ရင္းဘယ္နားက အားေတြထြက္လာတာလည္းဆိုတာကို စဥ္းစားေနမိသည္။" ပထမဆုံးေန႔မွာဘဲ ငါးမိတယ္ဆိုေတာ့ ဒီေကာင္ရဲ့ ကံက မဆိုးဘူးဘဲ" ဗလေတာင့္ေတာင္နဲ႔လူငယ္က လီဖူခ်န္းကို ေအးစက္စက္ၾကည့္ရင္းေျပာလိုက္သည္။ေနာက္ထပ္ရက္အနည္းငယ္ၾကာၿပီးေနာက္ ..................လီဖူခ်န္းက ဒီအေတာအတြင္းမွာ တစ္ရက္ကိုငါးတစ္ေကာင္နီးပါး ပုံမွန္ဖမ္းမိေလသည္။သူဖမ္းမိသမၽွထဲမွာ အေလးဆုံးေကာင္က ၁၂၀၀ ဂရမ္ေလာက္ရွိၿပီးအေပါ့ဆုံးေကာင္က ၆၀၀ ဂရမ္ေလာက္ရွိသည္။အားလုံးက ဒီေကာင္ကံအရမ္းေကာင္းလြန္းသည္ဟု ေတြးေနၾကသည္။ဝါစဥ္ႀကီးတပည့္ေတြကဆိုရင္ လီဖူခ်န္းဆီကလုဖို႔ကို မေစာင့္နိုင္ေလာက္ေအာင္ပင္ ျဖစ္ေနက်သည္ေလ။လီဖူခ်န္းက ငါးမၽွားေနရင္းနဲ႔ အားသည့္အခ်ိန္တြင္ သူ႔ရဲ့က်င့္စဥ္ေတြကို ေလ့က်င့္ေလ့ရွိသည္။သူ႔မွာလုပ္စရာေတြက အမ်ာႀကီးက်န္ေနပါေသးသည္။ပထမဆုံးက ေက်ာက္စိမ္းနီက်င့္စဥ္ရဲ့ အျမင့္ဆုံးျဖစ္သည့္ အဆင့္၇ ကိုေရာက္ေအာင္က်င့္ရဦးမည္။ဒုတိယကေတာ့ ၾကက္ေသြးေရာင္မီးက်င့္စဥ္ရဲ့ အဆင့္၂ ကိုေရာက္ဖို႔ေပါ့။သူ႔ရဲ့ စိတ္ဝိညာဥ္ကေတာ့ အစိမ္းႏုေရာင္ကေန လုံးလုံးအစိမ္းေရာင္အျဖစ္သို႔ ေျပာင္းသြားၿပီျဖစ္သည္။သူ႔ရဲ့က်င့္ႀကံႏွုန္းက ေကာင္းရွုကို လိုက္မွီေနၿပီလားလို႔ပင္ ေတြးေနမိသည္။သူၾကားရသေလာက္ဆိုရင္ ေကာင္းရွုက ဂိုဏ္းေတာ္ထဲကို ေရာက္လာကတည္းက အရင္ကထက္ အမ်ားႀကီး ေလ့က်င့္ရာမွာ ျမန္လာတယ္တဲ့။ ဒီေလးလအတြင္းမွာဘဲ ေကာင္းရွုက လူသားနယ္ပယ္အဆင့္၈ကို ေအာင္ျမင္သြားခဲ့ၿပီ။သူမရဲ့စြမ္းရည္က အျပင္စည္းေက်ာင္းသားေတြထဲမွာဆိုရင္ထိပ္ဆုံး ၅၀၀ စာရင္းထဲကိုေတာင္ ေရာက္ေနၿပီျဖစ္သည္။မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းမွာ အျပင္စည္းတပည့္စုစုေပါင္းက ၃၀၀၀၀ေက်ာ္ရွိတာျဖစ္တယ္။လူသားနယ္ပယ္အဆင့္ ၉ ကိုေရာက္ေနတဲ့ တပည့္ေတြကေတာ့ ၅၀၀၀ နီးပါးရွိပါတယ္။ဒါေပမယ့္ ေကာင္းရွုကေတာ့ သူမရဲ့ ပါရမီေကာင္းမွုေၾကာင့္လူသားနယ္ပယ္အဆင့္၈ နဲ႔တင္ ထိပ္ဆုံး၅၀၀ စာရင္းကိုဝင္ေနပါၿပီ။ေက်ာက္စိမ္းနီက်င့္စဥ္နဲ႔ ၾကက္ေသြးေရာင္မီးက်င့္စဥ္က တစ္ကယ္ေလ့က်င့္တဲ့အခါမွာေတာ့ အေတာ္ကေလးကြာျခားေနပါတယ္။ေက်ာက္စိမ္းနီက်င့္စဥ္က မီးအဖိုဓာတ္ကို အေျခခံတယ္ဆိုေပမယ့္သူ႔ရဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္က ႏူးညံ့ၿပီးညင္သာတယ္။ေန႔အခါမွာေလ့က်င့္ရင္ေတာင္ ေလ့က်င့္တဲ့သူရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ကို ဘာမွသိပ္ၿပီးထိခိုက္မွု မေပးပါဘူး။ၾကက္ေသြးေရာင္ မီးက်င့္စဥ္ကေတာ့ ဆန္႔က်င္ဘက္ပါဘဲ။ဒီက်င့္စဥ္က ဝုန္းခနဲ ႐ုတ္တရက္ ထေတာက္တတ္သည့္ မီးလၽွံမ်ိဳးႏွင့္တူသည္။က်င့္စဥ္ကလည္းအရမ္းျပင္းထန္လြန္းသလို ေလ့က်င့္တဲ့သူကလည္း ခံနိုင္ရည္အရမ္းရွိဖို႔ လိုအပ္တာျဖစ္တယ္။ေန႔အခါမွာေလ့က်င့္ရင္ အက်ိဳးသက္ေရာက္မွုကလည္း ႏွစ္ဆရွိသလိုဆိုးက်ိဳးကလည္းႏွစ္ဆေလာက္ ခံရေပသည္။လီဖူခ်န္းက ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ ညအခါမွာ ေက်ာက္စိမ္းနီက်င့္စဥ္ကိုက်င့္ၿပီး ေန႔အခါမွာ ၾကက္ေသြးေရာင္မီးက်င့္စဥ္ကို ေလ့က်င့္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။က်င့္စဥ္ႏွစ္ခုကိုတစ္ၿပိဳင္တည္းေလ့က်င့္ၿပီးေနာက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းက ေကာင္းကင္ႏွင့္ေျမႀကီးတို႔ရဲ့ အဆီအႏွစ္ေတြကို အနည္းငယ္နားလည္စျပဳလာသည္။" ဗြမ္း"ကန္ေရျပင္ကို လွုပ္ခတ္သြားသည့္အသံကို မီတာ ၁၀၀ ေလာက္ကပင္ၾကားလိုက္ရသည္။" လွလိုက္တဲ့ အေကာင္ႀကီးကြာ......ၾကည့္ရတာ ဒီငါးက ပထမတန္းစား ရတနာငါးဘဲျဖစ္ရမယ္"" ၾကည့္စမ္းေဟ့ ......ဒီေကာင္ႀကီးကအနည္းဆုံး ၇ ကီလိုေလာက္ေတာ့ရွိမွာဘဲ။ဒါက အမွတ္ ၇၀၀ တန္ႀကီးကြ"အဲသည္ငါးႀကီးကို ဖမ္းမိတဲ့သူကေတာ့ လီဖူခ်န္းပင္ျဖစ္ေပသည္။ဒီငါးႀကီးရဲ့နာမည္က သုံးေရာင္ျခယ္ငါးဟုေခၚေပသည္။ပထမတန္းစားငါးျဖစ္ၿပီး ေရထဲမွာဆိုရင္ ႐ုန္းအားက ကီလိုဂရမ္ ၃၀၀ ေက်ာ္ေပသည္။အသားညိဳညိဳနဲ႔လူငယ္ေကာ ဗလေတာင့္ေတာင္နဲ႔လူငယ္ေကာကလီဖူခ်န္းကိုေၾကာင္ၿပီး ေငးၾကည့္ေနက်သည္။ဒီရက္ပိုင္းအတြင္းမွာ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္က လီဖူခ်န္းကို ေကာင္းေကာင့္ေလ့လာေနၾကတာျဖစ္တယ္။အသားညိဳညိဳနဲ႔လူငယ္က မေအာင့္နိုင္ေတာ့သည့္ပုံျဖင့္" အစ္ကိုလ်ိဳ ......ဒီေကာင့္ကိုၾကည့္ရတာ ကံအရမ္းေကာင္းလြန္းေနတယ္။ဒီေလာက္ကံေကာင္းတာႀကီးက မဟုတ္ေတာ့ဘူးထင္တယ္ေနာ္"ဗလေတာင့္ေတာင့္နဲ႔ လူငယ္က မ်က္လုံးအစုံကိုေမွးၿပီး"လုံေလာက္တဲ့ ကၽြမ္းက်င္မွု တစ္ခုခုမရွိရင္မင္းဟာမင္းကံဘယ္ေလာက္ေကာင္းေကာင္း ငါးမိမွာမဟုတ္ဘူးကြ။ဒီေကာင္ ဒီထက္ငါးမၽွားမၽွားပိုမိပါေစလို႔ဘဲ ငါဆုေတာင္းေနပါတယ္။"သူတိုႏွစ္ေယာက္စလုံးမသိတာကေတာ့ လီဖူခ်န္းက ကံေကာင္းၿပီးငါးမိေနတာမဟုတ္ဘူးဆိုတာကိုဘဲ။သူက ငါးမၽွားတဲ့ေနရာမွာ သူ႔ရဲ့စိတ္ဝိညာဥ္ကို အသုံးျပဳၿပီးမၽွားေနတယ္ဆိုတာဘဲ။သူငါးမၽွားေနရင္းနဲ႔ ဒီနည္းလမ္းကိူေတြ႕ရွိခဲ့တာျဖစ္သည္။သူ႔ရဲ့ စိတ္ဝိညာဥ္ကို ငါးမၽွားခ်ိတ္ဆီကို ပို႔ၿပီး ေရေအာက္ထဲမွာငါးေတြသြားေနတာကို ၾကည့္လို႔ ရတာကို သူမေမၽွာ္လင့္ဘဲ သိခဲ့ရသည္ေလ။ဒီနည္းလမ္းကိုသုံးၿပီး လီဖူခ်န္းက ငါးႀကီးေတြမိေနတာျဖစ္သည္။ဒါေပမယ့္ဒီလိုလုပ္ရတာက သူ႔ရဲ့စိတ္စြမ္းအင္ေတြအမ်ားႀကီးကုန္ဆုံးေစသျဖင့္အလြန္အကၽြံ မသုံးမိေအာင္ေတာ့ သတိထားရေပသည္။အဆုံးမဲ့အာဏာ အပိုင္း၄၀လက္ခုပ္ထဲကေရေနာက္တစ္ေန႔မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းက ထပ္ၿပီး၂၀ ကီလိုေက်ာ္တဲ့ သာမန္ရတနာငါးတစ္ေကာင္ကို ထပ္ၿပီးမိျပန္တယ္။သူ႔ရဲ့ ကံေကာင္းမွုေတြကို ၾကည့္ရင္း ဗလေတာင့္ေတာင့္နဲ႔ လူငယ္တို႔ အဖြဲ႕က လုံးဝအံ့အားသင့္ေနတယ္။ၿပီးေတာ့ ေလာဘလည္းပိုတက္လာခဲ့တယ္။လီဖူခ်န္းရဲ့ ငါးေတြကိုသူတို႔ လုၿပီးတဲ့အခါက်ရင္ ရမယ့္အမွတ္ေတြကသူတို႔အတြက္ ေနာက္ထပ္ ႏွစ္လသုံးလေလာက္ အသုံးခံတယ္ေလဝ" ဖမ္းထားစမ္း...ဒီထက္ပိုၿပီး ဖမ္းထားစမ္း ။အခ်ိန္တန္ရင္ေတာ့ ဒါေတြအားလုံးက ငါ့အတြက္ဘဲျဖစ္မွာ"ဗလေတာင့္ေတာင့္နဲ႔ လူငယ္ရဲ့ မ်က္လုံးေတြက ေလာဘေၾကာင့္ အေရာင္ေတာက္သထက္ေတာက္လာခဲ့တယ္။လဝက္ေလာက္မွာဘဲ လီဖူခ်န္းက ပထမတန္းစားရတနာငါးေလးေကာင္နဲ႔ သာမန္ရတနာငါး ၁၀ေကာင္ကို ဖမ္းမိခဲ့တယ္။သူယူလာတဲ့ ငါးစာ ဘူး၅၀ မွာလည္းႎဘူး၂၀ ကို သူအသုံးျပဳခဲ့ၿပီးသြားၿပီ။***ညေရာက္တဲ့အခါမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းက တဲရဲ့ အလည္တည့္တည့္မွာ ဒူးေထာက္ၿပီးထိုင္ေနတယ္။ေက်ာက္စိမ္းနီက်င့္စဥ္ရဲ့ အဆင့္ေျခာက္ကို ေလ့က်င့္လိုက္တဲ့အခါမွာေတာ့ အနီေရာင္အလင္းတန္းေလးတစ္ခုက လီဖူခ်န္းရဲ့ ခ်က္ကေန ထြက္ေပၚလာတယ္။တစ္ခ်ိန္တည္းမွာဘဲ အပူစီးေၾကာင္းတစ္ခုက လီဖူခ်န္းရဲ့ ဦးေခါင္းဆီကိုဆန္တက္လာၿပီး အျဖဴေရာင္ အခိုးအေငြ႕ကလည္း ထြက္လာခဲ့တယ္။ဒီငါးမၽွားစခန္းမွာ လဝက္ေလာက္ေလ့က်င့္အၿပီးမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းရဲ့ ေက်ာက္စိမ္းနီက်င့္စဥ္ အဆင့္ေျခာက္က အထြတ္အထိပ္ကိုေရာက္ႏွိလာၿပီးျဖစ္တယ္။ေနာက္ထပ္အတားအဆီး နည္းနည္းေလးကိုထိုးေဖာက္နိုင္ခဲ့ရင္ အဆင့္ခုနစ္ကို ေရာက္ေတာ့မွာျဖစ္တယ္။အခ်ိန္ေတြ ကုန္ဆုံးလာတာနဲ႔အမၽွ လီဖူခ်န္းရဲ့ေခါင္းေပၚမွာေပၚေနတဲ့အျဖဴေရာင္အခိုးအေငြ႕ေတြက ထူထပ္သထက္ထူလာခဲ့ၿပီ။လီဖူခ်န္းရဲ့ ခ်က္ေပၚကထြက္ေနတဲ့ အနီေရာင္အလင္းတန္းေလးကေတာ့ မီးက်ီမီးခဲေတာက္သလို ရဲရဲေတာက္ေနေတာ့သည္။လီဖူခ်န္းရဲ့ အခန္းကလည္း မီးဖိုတစ္ခုထဲမွာေရာက္ေနသည့္အတိုင္းပူေလာင္ေနသည္။ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းရဲ့ေခါင္းေပၚက အခိုးအေငြ႕ေတြက အနီေရာင္ဘက္သို႔ တစ္ျဖည္းျဖည္းေျပာင္းလာခဲ့ၿပီ။သူ႔ရဲ့ခ်က္ကထြက္ေနတဲ့ အနီေရာင္အလင္းတန္းကလည္း နဖူးအလည္တည့္တည့္ကို ေျပာင္းသြားခဲ့ၿပီ။အခုအခ်ိန္မွာ လီဖူခ်န္းကို ၾကည့္လိုက္မယ္ဆိုရင္အေၾကာင္းအရင္းကိုမသိပါက ေသြးဂိုဏ္းက ေသြးနတ္ဆိုးမင္းလူ႔ျပည္ကို အလည္ေရာက္လာသည္ဟုထင္ေနက်မည္မွာ အမွန္ပင္။ေနာက္ဆုံးေတာ့လည္းေက်ာက္စိမ္းနီအဆင့္ ခုနစ္ကို ေရာက္ရွိသြားခဲ့ၿပီ။" ဝုန္း"လီဖူခ်န္းက လက္သီးတစ္လုံးကိုေလထဲပစ္ထိုးလိုက္သည္။တဲအိမ္အတြင္းမွာ မီးလုံးႀကီးတစ္လုံးေလာင္ကၽြမ္းေနသကဲ့သို႔ပင္ ျဖစ္သြားသည္။"ငါ့ရဲ့ေသြးေၾကာအပို ၉ခုေတာင္ပြင့္သြားတာဘဲ။ငါ့ရဲ့အတြင္းအားကလည္း ပိုၿပီးေတာင္ သိပ္သည္းသြားတယ္။"ေသြးေၾကာေတြ ပိုပြင့္သြားသည့္အတြက္ လီဖူခ်န္းရဲ့ အတြင္းအားလွည့္ပတ္ႏွုန္းကလည္း ပိုၿပီးျမန္လာေပသည္။ဒ႑ာရီေတြအရဆိုရင္ ေကာင္းကင္အဆင့္က်င့္စဥ္ကိုသာက်င့္လိုက္နိုင္မယ္ဆိုရင္ ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလုံးက ေသြးေၾကာေတြေတာင္ပြင့္သြားမွာျဖစ္သည္။ဒါေပမယ့္ဒီအဆင့္က လီဖူခ်န္းနဲ႔ အေဝးႀကီးလိုပါေသးသည္။မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းမွာ ရွိတဲ့အျမင့္ဆုံးက်င့္စဥ္ကေတာင္ ေျမကမၻာအဆင့္ဘဲ ျဖစ္သည္ေလ။"ငါ့လက္ဝါးရဲ့အပူခ်ိန္က ဘယ္ေလာက္ေတာင္ရွိမလည္းမသိဘူး"လီဖူခ်န္းက ကန္ထဲကဖမ္းလားသည့္ ၁ကီလိုေလာက္ရွိသည့္ ေငြသံမဏိငါးကိုထုတ္ယူလိုက္ၿပီး လက္ဝါးနဲ႔ဖိအုပ္ၾကည့္လိုက္သည္။"ရြဲ ရြဲ"ေငြသံမဏိငါးက မီးေသြးခဲကဲ့သို႔ မည္းနက္သြားၿပီးမီးတူးသြားသည့္ အနံ့ေတြကလည္းထြက္လာေပသည္။" ငါေမၽွာ္လင့္ထားသလိုဘဲ ေက်ာက္စိမ္းနီက်င့္စဥ္ အဆင့္ခုနစ္ကအစြမ္းထက္လြန္းတာဘဲ။"ေက်ာက္စိမ္းနီက်င့္စဥ္အဆင့္ေျခာက္ကေတာင္ ငါးတစ္ေကာင္ကိုက်က္သြားေစနိုင္တဲ့အစြမ္းရွိတယ္။ဒါေပမယ့္ ဒီရတနာငါးေတြကိုေတာ့ မျဖစ္နိုင္ေပ။ေက်ာက္စိမ္းနီက်င့္စဥ္ အဆင့္ခုနစ္ျဖင့္သာ ရတနာငါးေတြကို ဒီလိုေလာင္ကၽြမ္းေအာင္ လုပ္နိုင္ေပသည္။လီဖူခ်န္းရဲ့ လက္ဝါးကေန မွိန္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ အနီေရာင္မီးေတာက္ေလးကထြက္ေနသည္။ဒီမီးေလးကဘဲ ေငြသံမဏိငါးကို မီးကၽြမ္းသြားေအာင္ လုပ္နိုင္ခဲ့တာျဖစ္သည္။"စိတ္တန္ခိုးျဖင့္ စြမ္းအင္ကိုပုံေဖာ္ျခင္း"'ဒီအဆင့္က စိတ္တန္ခိုးဖြဲ႕စည္းျခင္းနယ္ပယ္က သိုင္းတန္ခိုးစစ္သည္ေတာ္မ်ားသာ ျပဳလုပ္နိုင္သည့္အရာျဖစ္သည္။ဒီစိတ္တန္ခိုးစြမ္းအင္ကို ဓား ဒါမွမဟုတ္ လက္ဝါးနဲ႔တြဲသုံးလိုက္မယ္ဆိုရင္ သူ႔ရဲ့ဖ်က္ဆီးနိုင္စြမ္းက မူလထက္ကို ပိုၿပီးျပင္းထန္လာမွာျဖစ္တယ္။ေက်ာက္စိမ္းနီက်င့္စဥ္ အဆင့္ခုနစ္ကိုေရာက္သြားၿပီျဖစ္တဲ့အတြက္လီဖူခ်န္းက စိတ္တန္ခိုးစြမ္းအင္ကိုပုံေဖာ္လို႔ ရသြားခဲ့ၿပီ။လီဖူခ်န္းလို လူသားနယ္ပယ္အဆင့္ေျခာက္နဲ႔ ဒီလိုလုပ္နိုင္တယ္ဆိုတာ တစ္ကယ့္ထူးျခားျဖစ္စဥ္ပါဘဲ။ဒါေပမယ့္လီဖူခ်န္းရဲ့ ပုံေဖာ္တဲ့နည္းစနစ္က စိတ္တန္ခိုးဖြဲ႕စည္းျခင္းနယ္ပယ္က လူေတြနဲ႔ေတာ့ ကြာျခားပါတယ္။စိတ္တန္ခိုးဖြဲ႕စည္းျခင္းနယ္ပယ္က စစ္သည္ေတာ္ေတြကေတာ့အခ်ိန္မေရြး ထုတ္သုံးနိုင္တာျဖစ္ၿပီးလီဖူခ်န္းကေတာ့ သူ႔အတြင္းအားေတြက အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ စုစည္းၿပီးမွသာ အသုံးျပဳနိုင္တာျဖစ္သည္။စိတ္တန္ခိုးစြမ္းအင္ကို ခ်က္ျခင္းပုံမေဖာ္နိုင္တာျဖစ္တဲ့အတြက္ဒီနည္းစနစ္ဟာ အနီးကပ္တိုက္ပြဲေတြမွာေတာ့ အသုံးဝင္မွာမဟုတ္ပါဘူး။ ဘယ္ရန္သူက သူ႔ကိုေဆာ္ဖို႔ အတြင္းအားစုေနတာကို ၿငိမ္ၿပီးရပ္ၾကည့္ေနနိုင္မွာလည္း။" ငါသာ ၾကက္ေသြးေရာင္မီးက်င့္စဥ္ အဆင့္ကိုးကိုေရာက္သြားရင္ဘယ္လိုျဖစ္သြားမလည္းမသိဘူး"့ၾကက္ေသြးေရာင္မီးက်င့္စဥ္က ေက်ာက္စိမ္းနီက်င့္စဥ္ထက္ ပိုအဆင့္ျမင့္တာျဖစ္တဲ့အတြက္ ၾကက္ေသြးေရာင္မီးက်င့္စဥ္အဆင့္ေျခာက္ကေတာင္ ေက်ာက္စိမ္းနီက်င့္စဥ္အဆင့္ခုနစ္နဲ႔ အစြမ္းခ်င္းတူညီတယ္ေလ။အဆင့္ခုနစ္ ............အဆင့္ရွစ္ ............အဆင့္ကိုးသာ ေရာက္သြားခဲ့မယ္ဆိုေတာ့ဘယ္ေလာက္အစြမ္းထက္မလည္းဆိုတာေတာင္ ခန္႔မွန္းမရေတာ့ေပ။ေငြသံမဏိငါးရဲ့ တူးေနတဲ့အေၾကးခြံေတြကိုဖယ္လိုက္တဲ့အခါမွာေတာ့ေမႊးပ်႕ံေနတဲ့ အတြင္းသားထဲက အသားကင္အနံ့ေတြက ေမႊးႀကိဳင္စြာထြက္ေပၚလာေပသည္။လီဖူခ်န္းက တစ္ဖဲ့ေလာက္ကိုက္စားၾကည့္လိုက္သည္။အရသာက မဆိုးေပ။ငါးအသားက ဗိုက္ထဲကိုေရာက္သြားခ်ိန္တြင္ ေႏြးေထြးတဲ့အပူစီးေၾကာင္းေလးကခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလုံးကို ေရာက္သြားၿပီး ေႏြးေထြးတဲ့ခံစားမွုေလးတစ္ခုကိုရလိုက္သည္။ဒီရတနာငါးရဲ့ အက်ိဳးေက်းဇူးက ခႏၶာကိုယ္ႀကံခိုင္မွု တိုးျမႇင့္ေပးသည့္ ေဆးေတြနဲ႔ တူညီသည္။ဒါေပမယ့္ အက်ိဳးသက္ေရာက္မွုကေတာ့ ေဆးေတြႏွင့္မယွဥ္နိုင္ေပ။ဒါေၾကာင့္ ခႏၶာကိုယ္ႀကံ့ခိုင္မွုတိုးျမႇင့္ေပးတဲ့ေဆးတစ္လုံးကို ေရႊျပား၅၀၀ ေပးရၿပီးဒီေငြသံမဏိငါးတစ္ေကာင္ကေတာ့ ေရႊျပား၁၀ျပားေလာက္ဘဲေပးရတာျဖစ္သည္။ေက်ာက္စိမ္းနီက်င့္စဥ္ အဆင့္ခုနစ္ကိုေရာက္ၿပီးႏွစ္ရက္အၾကာမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းက ၾကက္ေသြးေရာင္မီးက်င့္စဥ္မွာလည္း အဆင့္ေလးကို ေရာက္သြားခဲ့တယ္။သူ႔ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလုံးက အတြင္းအားေတြကိုစုစည္းလိုက္ရင္ေပါက္ကြဲေတာ့မည့္ မီးေတာင္ႀကီးတစ္လုံးကဲ့သို႔ ျဖစ္လာေနေခ်ၿပီ။xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx" ဒီကညီေလး............အစ္ကိုႀကီးက ညီေလးရဲ့နာမည္နဲ႔ ဘယ္မိသားစုကလည္းဆိုတာ သိလို႔ရမလား"လီဖူခ်န္းက တံခါးကိုတြန္းဖြင့္လိုက္ၿပီး ခါတိုင္းလိုငါးဖမ္းဖို႔ထြက္အလာမွာ အသက္ ၁၇ ႏွစ္ေလာက္ရွိသည့္ လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္က သူ႔လမ္းကို ပိတ္လိုက္ရင္းနဲ႔ ေမးလိုက္သည္။လီဖူခ်န္း ထိုလူငယ္ကိုၾကည့္လိုက္တာနဲ႔ ေကာင္းေသာရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ေမးတာမဟုတ္ဘူးဆိုတာ ေကာင္းေကာင္းႀကီးရိပ္မိလိုက္သည္။ဒီလူငယ္က လီဖူခ်န္းသာ နာမည္ႀကီးကလန္ေတြထဲကျဖစ္ေနခဲ့ရင္ ေတာင္းပန္စကားဆိုၿပီး လွည့္ထြက္သြားမည္မွာအမွန္ပင္။ထိုလူငယ္ရဲ့ေမးခြန္းကိုနားလည္ေသာ္လည္းလီဖူခ်န္းက ဂ႐ုမစိုက္ဘဲ နာမည္ေျပာျပလိုက္သည္။" လီဖူခ်န္း"" ညီေလးဖူခ်န္း အစ္ကို႔နာမည္က ေဟာင္ရွန္ထန္ပါ။ညီေလးနဲ႔ နည္းနည္းေလးေဆြးေႏြးစရာ ရွိလို႔ပါ။"" ဘာေဆြးေႏြးမလို႔လည္း"လီဖူခ်န္းကျပန္ေမးလိုက္သည္။" ဒီလဝက္ေလာက္အတြင္းမွာ ညီေလးလီက ငါးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဖမ္းမိတာကို အစ္ကိုသတိထားမိတယ္ေလ။ဒါေၾကာင့္ ညီေလးဆီက ငါးေလးေတြဝယ္ခ်င္လို႔ပါ။သာမန္ရတနာငါး တစ္ကီလိုကို ေရႊျပား၁ ျပား ။ပထမတန္းစားငါး တစ္ကီလိုကို ေရႊျပား ၁၀ ျပားေပးၿပီးဝယ္မယ္ေလ။ဘယ္လိုလည္းညီေလးလီ ......အစ္ကိုႀကီးကို ေရာင္းမွာလား"" အစ္ကို ေဟာင္......ဖူခ်န္းက ဒီေနရာကိုေရက္လာတာမၾကာေသးတဲ့အသစ္ဆိုေပမယ့္ထုံအေနတဲ့လူေတာ့ မဟုတ္ဘူးေနာ္။ကၽြန္ေတာ္သိသေလာက္ဆိုရင္သာမန္ရတနာငါးတစ္ကီလိုက ေရႊျပား ၂၀ တန္ၿပီးပထမတန္းစားငါးက တစ္ကီလိုကို ေရႊျပား ၂၀၀ တန္တယ္။ေဟာင္ရွန္ထန္က ရယ္လိုက္ၿပီး" ညီေလးလီ.........အစ္ကိုႀကီးေပးတဲ့ေစ်းက နည္းရင္နည္းလိမ့္မယ္။အနည္းဆုံးေတာ့ ညီေလးသုံးစရာရတာေပါ့။တစ္ျခားလူဆိုရင္ ညီေလးကိုတစ္ျပားမွမေပးဘဲရိုက္ၿပီးလုသြားမွာေလ"လီဖူခ်န္းမွာ ရွိတာက သာမန္ငါးကီလို၁၀၀ ေက်ာ္နဲ႔ ပထမတန္းစားငါးကီလို ၄၀ ေက်ာ္ေလာက္ရွိတာေလ။လီဖူခ်န္းက သူ႔ကိုေရာင္းလိုက္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ေရႊျပားရာေက်ာ္ ရဦးမွာျဖစ္တယ္။လီဖူခ်န္းက ေဟာင္ရွန္ထန္ကိုေျပာလိုက္တယ္။" အစ္ကိုေဟာင္ .........ကၽြန္ေတာ္က မေရာင္းဘူးဆိုရင္ ဘာဆက္ျဖစ္နိုင္မလည္း"ေဟာင္ရွန္ထန္က"အဲဒါဆိုရင္ ညီေလးဖမ္းထားတဲ့ငါးေတြ တစ္ေကာင္မွမက်န္မယ့္အျပင္ညီေလးက ေဆးဖိုးဝါးခပါ ထပ္ကုန္ဦးမွာေပါ့" လို႔ လီဖူခ်န္းကို ၿခိမ္းေျခာက္လိုက္တယ္။ဒီလူသစ္ေလးကို သူက မနိုင္စရာအေၾကာင္းမရွိဘူးေလ။
YOU ARE READING
အဆုံးမဲ့အာဏာ (လီဖူချန်း)
Actionမူရင်းဘာသာပြန်ဆိုသူ - လေလွင့်လုလင် (အကုန်တတ်သခင်လေး) ZAWGYI / UNICODE
