အဆုံးမဲ့အာဏာ အပိုင္း၁၄၁လ်ိဳ႕ဝွက္နည္းစနစ္" မင္းအသုံးျပဳသြားတဲ့ လ်ိဳ႕ဝွက္နည္းစနစ္က ၾကယ္၃ပြင့္လ်ိဳ႕ဝွက္နည္းစနစ္ မဟုတ္လား "လီဖူခ်န္းက ေဇာင္ဝူက်င္းဆီကို ေရာက္တာနဲ႔ တစ္ၿပိဳင္နက္ ေမးခြန္းတစ္ခုနဲ႔ စၿပီး အေမးခံလိုက္ရပါတယ္။လီဖူခ်န္းက ေခါင္းညိတ္လိုက္ၿပီး" ဟုတ္ပါတယ္ ခင္ဗ်ာ "ေဇာင္ဝူက်င္းက ရွည္ရွည္ေဝးေဝးေျပာမေနဘဲ တစ္ခါတည္းလိုရင္းကို ေျပာလိုက္ပါတယ္။" မင္းမွာ ေရြးခ်ယ္စရာ ႏွစ္ခုရွိတယ္။ ပထမတစ္ခုက ဂိုဏ္းေတာ္ကို ဒီနည္းစနစ္ကို မေပးအပ္ဘဲ ျငင္းဆိုတာ။ ဒုတိယတစ္ခုကေတာ့ ဂိုဏ္းေတာ္ကို နည္းစနစ္ ေပးအပ္တာ။ ဂိုဏ္းေတာ္ကို လ်ိဳ႕ဝွက္နည္းစနစ္ ေပးအပ္ရင္ ေထာက္ပံ့ေရးရမွတ္ အမ်ားႀကီး ျပန္ေပးမယ္။ မင္းဘယ္ဟာကို ေရြးမလည္း "" ဒုတိယ " လီဖူခ်န္းက မဆိုင္းမတြပင္ ျပန္ေျဖလိုက္ပါတယ္။သူ႔လို ေထာက္ပံ့ေရးရမွတ္ကို လိုအပ္ေနတဲ့သူ အတြက္ကေတာ့ ဒါႀကီးက 'ေရငတ္တုန္း ေရတြင္းထဲက်' ဆိုသလိုပါဘဲ။က်န္းကလန္က လူေတြကေတာ့ မီးနဂါးလ်ိဳ႕ဝွက္နည္းစနစ္ကို ေလ့က်င့္ဖို႔အတြက္ ေက်ာက္စိမ္းဗုဒၶ႐ုပ္ပြားေတာ္ကို လိုအပ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ လီဖူခ်န္းလို နည္းစနစ္ကို ေအာင္ျမင္ၿပီးသား လူအတြက္ကေတာ့ စာရြပ္ေပၚမွာ ခ်ေရးလိုက္႐ုံပါဘဲ။" မင္းေရြးခ်ယ္တာ ေကာင္းတယ္" ေဇာင္ဝူက်င္းက လီဖူခ်န္းကို စိတ္လိုလက္ပါ ခ်ီးက်ဴးလိုက္ပါတယ္။ ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ သူက " လ်ိဳ႕ဝွက္နည္းစနစ္တစ္ခုကို ဂိုဏ္းေတာ္ကို ေပးအပ္ရင္ ဂိုဏ္းေတာ္ကျပန္ေပးအပ္တဲ့ ပမာဏက လ်ိဳ႕ဝွက္နည္းစနစ္ေတြကို လဲလွယ္တဲ့အခါ ေပးရတဲ့ ေထာက္ပံ့ေရးရမွတ္ေတြနဲ႔ေတာ့ မတူဘူးေနာ္။ ၾကယ္တစ္ပြင့္ လ်ိဳ႕ဝွက္နည္းစနစ္အတြက္ လိုအပ္တဲ့ ေထာက္ပံ့ေရးရမွတ္က ၅၀၀၀ ရွိတယ္။ ၾကယ္ႏွစ္ပြင့္ လ်ိဳ႕ဝွက္နည္းစနစ္ဆိုရင္ေတာ့ ၅၀၀၀၀ ။ ၾကယ္သုံးပြင့့္ လ်ိဳ႕ဝွက္နည္းစနစ္ ဆိုရင္ေတာ့ ၅၀၀၀၀ အထိေပါ့ေလ။ ဒါေပမဲ့ ဂိုဏ္းေတာ္ကို ေပးအပ္တဲ့အခါမွာေတာ့ ေထာက္ပံ့ေရးရမွတ္ေတြက ႏွစ္လေလာက္ တက္သြားတယ္။ အဲဒီအဓိပၸါယ္ကေတာ့ ဒီၾကယ္၃ပြင့္ လ်ိဳ႕ဝွက္နည္းစနစ္အတြက္ မင္းျပန္ရမယ့္ ေထာက္ပံ့ေရးရမွတ္က တစ္သန္းတိတိ ျဖစ္တယ္ဆိုတာဘဲ။ ဘယ္လိုလည္း မင္းေက်နပ္ရဲ့လား""ဝိုး...... ေထာက္ပံ့ေရးရမွတ္ တစ္သန္းေတာင္မွလား " လီဖူခ်န္းက မ်က္ခုံးေတာင္ ပင့္မိသြားပါတယ္။အမွတ္တစ္သန္းဆိုတာ လုံးဝကို သူေမၽွာ္လင့္ထားတာထက္ကို ပိုလြန္ေနပါတယ္ေလ။ ၾကည့္ရတာ က်န္းကလန္အေပၚ ေက်းဇူးေႂကြး တက္သြားၿပီ ထင္ပါရဲ့။မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းမွာကေတာ့ သိတဲ့အတိုင္းဘဲ ေထာက္ပံ့ေရးရမွတ္ေတြကို အရမ္းလိုအပ္တယ္ေလ။ လီဖူခ်န္းလိုခ်င္တဲ့ အဆင့္ျမင့္အတြင္းအားပညာရပ္ အတြက္ဆိုရင္ ေပးရမဲ့ ေထာက္ပံ့ေရးရမွတ္ေတြက နည္းနည္းနည္းေနာေနာမွ မဟုတ္ဘူးဆိုတာကို သူသိထားပါတယ္။ ဆန္းၾကယ္အဆင့္ျမင့္ အတြင္းအားပညာရပ္တစ္ခုက အနည္းဆုံးေတာ့ ေထာက္ပံ့ေရးရမွတ္ ၂သိန္းေအာက္ မေလ်ာ့ပါဘူး။ ဆန္းၾကယ္အထြတ္အထိပ္ အတြင္းအားပညာရပ္ဆိုရင္ ေထာက္ပံ့ေရးရမွတ္ တစ္သန္းေတာင္လိုအပ္တာေလ။ ဂိုဏ္းေတာ္ရဲ့ အဓိက အတြင္းအားက်င့္စဥ္ျဖစ္တဲ့ အစစ္အမွန္ မိုးျပာေရာင္ေရစက္ အတြင္းအားပညာနဲ႔ အစစ္အမွန္ ငရဲမီး ပညာရပ္ဆိုရင္ ၁.၅သန္းေလာက္ကို ေပးရတာပါ။ဒါေတာင္ လီဖူခ်န္းလိုခ်င္ေနတဲ့ အဆင့္ျမင့္ဓားသိုင္းက်မ္းေတြကို ထည့္မတြက္ရေသးပါဘူး။လီဖူခ်န္းရဲ့ အခုလက္ရွိ အဆင့္နဲ႔ဆိုရင္ေတာ့ အဝါေရာင္အဆင့္နိမ့္ဓားသိုင္းေတြက သူ႔ရဲ့ဓားတာအိုကို မဖြံ့ၿဖိဳးေစနိုင္ေတာ့ဘူးေလ။မတူညီတဲ့ အဝါေရာင္အဆင့္နိမ့္ဓားသိုင္း၁၀၀က ဓားပညာ အေျခခိုင္ဖို႔ပါဘဲ။အခုသူလိုအပ္တာက အဝါေရာင္အလယ္အလတ္အဆင့္ရွိတဲ့ ဓားသိုင္းစာအုပ္ေတြပါဘဲ။ မ်ားေလေလ ေကာင္းေလေပါ့။ အဲဒါေတြၿပီးရင္ေတာ့ အဝါေရာင္အဆင့္ျမင့္တန္းက ဓားသိုင္းေတြနဲ႔ အဝါေရာင္ အထြတ္အထိပ္အဆင့္က ဓားသိုင္းေတြေပါ့။အဲဒီအဆင့္ေတြအတြက္လည္း ေထာက္ပံ့ေရးရမွတ္ေတြ အမ်ားႀကီး လိုပါေသးတယ္။ဒါေတာင္ ေနာက္ထပ္ အသက္ကယ္ပစၥည္းေတြ၊ခ်ပ္ဝတ္တန္ဆာေတြ ၊ ေဆးဝါးေတြ က်န္ေနပါေသးတယ္။" ဟူး......" ေတြးရင္းနဲ႔ လီဖူခ်န္းတစ္ေယာက္ ေခါင္းေတာင္ကိုက္လာပါတယ္။ ဂိုဏ္းေတာ္ထဲမွာေတာ့ အရာရာဟာ ေထာက္ပံ့ေရးရမွတ္ပါဘဲ။ ေထာက္ပံ့ေရးရမွတ္ မရွိလို႔ကေတာ့ အရာရာက လီဖူခ်န္းအတြက္ ခဲယဥ္းေနမွာပါ။ဒီေထာက္ပံ့ေရးရမွတ္အတြက္ ငါးမၽွားဖို႔ကိုလည္း လီဖူခ်န္းက စိတ္မဝင္စားေတာ့ပါဘူးေလ။ ဘာျဖစ္လို႔လည္းဆိုေတာ့ ငါးမၽွားေနရတာက သူ႔ရဲ့ က်င့္ႀကံျခင္းအခ်ိန္ ေတ္ာေတာ္မ်ားမ်ားကို ျဖဳန္းတီးပစ္ေနသလို ခံစားေနရလို႔ပါဘဲ။" က်န္းကလန္...... တစ္ေန႔အေၾကာင္းတိုက္ဆိုင္လို႔ ခင္ဗ်ားတို႔ဆီ ေရာက္လာခဲ့မယ္ဆိုရင္ ဒီေက်းဇူးကို ဆပ္ပါဦးမယ္ " လီဖူခ်န္းက က်န္းကလန္ကို ရင္ထဲကေန လွိုက္လွိုက္လွဲလွဲ ေက်းဇူးတင္လိုက္မိပါတယ္။***ေနာက္တစ္ေန႔မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းကို ေခါင္းကိုေမာ့ ရင္ကိုေကာ့ကာ သိုင္းက်မ္းခန္းမထဲကို ဝင္လာခဲ့ပါတယ္။ဘာျဖစ္လို႔လည္းဆိုေတာ့ သူ႔မွာ ေထာက္ပံ့ေရးရမွတ္ တစ္သန္း ရွိတဲ့အျပင္ အထူးတံဆိပ္ေတာ္လည္း ရွိေနသည္ မဟုတ္ပါလား။လ်ိဳ႕ဝွက္နည္းစနစ္ေတြကလည္း ဒီသိုင္းက်မ္းေဆာင္မွာ သိမ္းဆည္းထားတာပါဘဲ။ ဒါေပမဲ့ နည္းနည္းေလးေတာ့ ပိုၿပီးေတာ့ လ်ိဳ႕ဝွက္တာေပ့ါေလ။လီဖူခ်န္းက လ်ိဳ႕ဝွက္အခန္းေရွ႕ကို ေရာက္လာတဲ့အခါမွာေတာ့ ေရွာင္လီ ၊လ်ဴဝူေဟာင္နဲ႔ အျခားသူေတြေတာ့ ေရာက္ႏွင့္ေနက်ပါၿပီ။သူတို႔အားလုံးက ႏွစ္သက္ရာ လ်ိဳ႕ဝွက္နည္းစနစ္ေတြကို ေရြးႏွင့္ေနၿပီးသားေတာင္ ျဖစ္ေနၿပီေလ။လီဖူခ်န္းကိုျမင္ေတာ့ လ်ဴဝူေဟာင္က ႏွာေခါင္းတစ္ခ်က္ရွုံ႔ၿပီး မသိဟန္ေဆာင္လိုက္ပါတယ္။လီဖူလ်န္းကလည္း ေသာက္ဂ႐ုကိုမစိုက္ပါဘူး။ သူက လ်ိဳ႕ဝွက္နည္းစနစ္ေတြ ထားထားတဲ့ စင္ဘက္ကိုဘဲ ဦးတည္လိုက္ပါတယ္။နတ္ဘုရားတို႔ရဲ့ ေျခလွမ္းသိုင္း - ေအာင္ျမင္စြာ ေလ့က်င့္ၿပီးသြားတဲ့ အခ်ိန္က်ရင္ အသုံးျပဳသူရဲ့ တည္ေနရာေရြ႕ေျပာင္းတာကို ပိုျမန္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ေပးနိုင္တယ္။ေလနကၡက္တာရာက ေျခေထာက္ေရြ႕လ်ားတာေတြကို ကူညီလာလိမ့္မယ္။" ဒီလ်ိဳ႕ဝွက္နည္းစနစ္က မဆိုးဘူးဘဲ။ ငါထြက္ေျပးတဲ့အခါက်ရင္ ဒီနည္းစနစ္က လုံးဝအေထာက္အကူျပဳမွာဘဲ။" လီဖူခ်န္းရဲ့ မ်က္လုံးေတြက အေရာင္ေတာက္သြားပါတယ္။အရိပ္မဲ့ေျခလွမ္းက ဆိုးေတာ့မဆိုးပါဘူး။ဒါေပမဲ့ အဲဒီပညာရပ္က ေျခလွမ္းသိုင္း သက္သက္ဘဲေလ။ ခရီးေဝးေတြဘာေတြ သြားမယ္ဆိုရင္ ဒီနတ္ဘုရားေျခလွမ္းသိုင္းနဲ႔ ဘယ္ယွဥ္နိုင္ပါ့မလည္း။' ေသြးေဖာက္ခြဲျခင္းနည္းစနစ္ - အသုံးျပဳသူရဲ့ ခ်ီအတြင္းအားေတြနဲ႔ ေသြးေတြကို အားျဖည့္ေပးၿပီး အဘက္ဘက္က စြမ္းရည္ေတြကို တိုးတက္လာေစနိုင္တယ္။ အထူးသျဖင့္ အလ်င္ '' လ်ိဳ႕ဝွက္အမွတ္အသား နည္းစနစ္ - ေလ့က်င့္ထားသူရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ေပၚမွာ လ်ိဳ႕ဝွက္အမွတ္အသားေလးတစ္ခု ရွိလာလိမ့္မယ္။ ထိုအမွတ္အသားကို အသုံးျပဳလိုက္တာနဲ႔ ခံနိုင္ရည္ပိုင္းနဲ႔ ခ်ီေပါက္ကြဲႏွုန္းဘက္မွာ အဆမတန္ တိုးတက္လာမယ္။''ေနၾကာပန္း ဓားခ်ီအတြင္းအား - ေနၾကာပန္းပင္တစ္ပင္က အသုံးျပဳသူရဲ့ စိတ္ဝိညာဥ္နယ္ပယ္ထဲမွာ ရွိေနလိမ့္မယ္။ အဲသည္ေနၾကာပင္က ဓားခ်ီေတြကို သန္႔စင္ေပးၿပီး အေရးႀကီးတဲ့အခ်ိန္ေတြမွာ ထုတ္ယူအသုံးျပဳခြင့္ေပးတယ္။'......စုစုေပါင္း ၾကယ္ႏွစ္ပြင့္လ်ိဳ႕ဝွက္နည္းစနစ္ ၂၇မ်ိဳးရဲ့ မာတိကာအညႊန္းကို ဖတ္ရွုၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းက နတ္ဘုရားတို႔ရဲ့ ေျခလွမ္းနည္းစနစ္ကိုဘဲ ေရြးလိုက္ပါေတာ့တယ္။ဘာျဖစ္လို႔လည္းဆိုေတာ့ ဒီနည္းစနစ္က သူ႔ထက္အစြမ္းထက္တဲ့လူေတြနဲ႔ ေတြ႕ရင္ ထြက္ေျပးနိုင္လို႔ပါဘဲ။ေရွးလူႀကီးေတြ ေျပာသလို သူရဲေကာင္းက သူ႔ထက္စြမ္းအားႀကီးတဲ့သူကို ထြက္မေျပးဘဲ အေသခံခ်တာတို႔ ဘာတို႔ဆိုတာ လီဖူခ်န္းအတြက္ေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ မနိုင္တဲ့သူကို အေသခံခ်တယ္ဆိုတာ တစ္ကယ့္ နလပိန္းတုံးေတြပါ။ သူက က်င့္ႀကံျခင္းေလာကမွာ ထိပ္ဆုံးအထိ လွမ္းတက္ဖို႔ ရည္ရြယ္ထားတဲ့အတြက္ 'နိုင္ရင္ ခ် ၊ မနိုင္ရင္ေျပး ' ဆိုတဲ့ ဗ်ဴဟာကိုဘဲ အသုံးျပဳမွာပါ။ တစ္ခါတစ္ေလမွာ ထြက္ေျပးလို႔ရနိုင္ရဲ့သားနဲ႔ ဘာလို႔ အေသခံၿပီး ခ်ေနမွာလည္းေလ။ ၿပီးေတာ့ ဒီေလာကႀကီးက အင္မတန္မွ က်ယ္ေျပာလွပါတယ္။ ဒီလိုေလာကႀကီးမွာ အျမန္ႏွုန္းနဲ႔ သြားလာနိုင္ျခင္းက ေကာင္းတဲ့အရာတစ္ခုပင္ မဟုတ္ပါလား။ ထြက္ေျပးလို႔လည္းအသုံးဝင္တယ္။ ခရိီးသြားရင္လည္း အသုံးဝင္တယ္။ ဂိုဏ္းရဲ့တာဝန္ေတြ ထမ္းေဆာင္တဲ့အခါမွာလည္း ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ အဆုံးသတ္နိုင္မယ္။ ဒီနတ္ဘုရားေျခလွမ္းက တစ္ကယ္ကိုဘဲ အသုံးဝင္မွာပါ။သူ႔မွာၾကယ္၃ပြင့္ မီးနဂါးလ်ိဳ႕ဝွက္နည္းစနစ္လည္း ရွိေနၿပီဆိုေတာ့ တစ္ျခားစြမ္းရည္တိုးတက္ေစတဲ့ နည္းစနစ္ေတြက အပိုေတြလို ျဖစ္ေနတာကလည္း တစ္ေၾကာင္းေပါ့ေလ။လ်ိဳ႕ဝွက္နည္းစနစ္ကို ေရြးယူၿပီးေနာက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းက အဝါေရာင္ အလယ္အလတ္အဆင့္ ဓားသိုင္း၃၀ကိုလည္း ယူလာခဲ့ေသးပါတယ္။ဂိုဏ္းေတာ္က ေပးထားတဲ့ သူ႔ရဲ့ကိုယ္ပိုင္ၿခံဝင္းကို ျပန္အေရာက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းက အခ်ိန္ဆြဲမေနေတာ့ဘဲ သူ႔ရဲ့နတ္ဘုရားေျခလွမ္း နည္းစနစ္ကို စတင္ေလ့လာပါေတာ့တယ္။ဒီနတ္ဘုရားေျခလွမ္းနည္းစနစ္ကလည္း မီးနဂါးလ်ိဳ႕ဝွက္နည္းစနစ္လိုပါဘဲ ။ အတြင္းအားေတြကို သတ္မွတ္ထားတဲ့ ေသြးေၾကာဆုံမွတ္ေတြထဲကို လည္ပတ္စီးဆင္းေပးရတာပါဘဲ။ မတူတာတစ္ခုကေတာ့ ဒီနည္းစနစ္က ေျခေထာက္မွာ ရွိတဲ့ ေသြးေၾကာဆုံမွတ္ေတြကို အဓိကထားပါတယ္။ဒီနတ္ဘုရားတို႔ရဲ့ေျခလွမ္းပညာရပ္ကေတာ့ အဆင့္၂ဆင့္ဘဲရွိပါတယ္။ ပထမအဆင့္ကို ေအာင္ျမင္သြားရင္ေတာ့ ေလထုရဲ့ ဖိအားကို အသုံးခ်နိုင္လာမွာပါ။ဒုတိယအဆင့္ကို ေအာင္ျမင္သြားရင္ေတာ့ အံ့ၾသဖြယ္ေကာင္းလွတဲ့ နတ္ဘုရားေလထုကို အသုံးျပဳၿပီး အရိပ္တစ္ရိပ္သဖြယ္ ေျပာင္းလဲသြားနိုင္မွာပါ။ဒီလိုနည္းစနစ္ကို အေတြ႕အၾကဳံရွိၿပီးသား ျဖစ္ေနတဲ့ လီဖူခ်န္းရဲ့ ေလ့က်င့္မွုႏွုန္းက မယုံနိုင္စရာ ေကာင္းေလာက္ေအာင္ လ်င္ျမန္လြန္းလွပါတယ္။ သုံးရက္ေလာက္ ေလ့က်င့္လိုက္တာန႔ဲ့ဘဲ သူက နတ္ဘုရားတို႔ရဲ့ေျခလွမ္း နည္းစနစ္ ပထမအဆင့္ကို ေအာင္ျမင္သြားပါေတာ့တယ္။***------******--------******သူ႔ရဲ့ၿခံဝင္းထဲက တစ္ေနရာမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းက ေရြ႕လ်ားသြားလာေနပါတယ္။သူ႔ရဲ့လွုပ္ရွားမွုေတြက လုံးဝကို ျငင္သာတိတ္ဆိတ္လြန္းလွပါတယ္။ ကိုယ္တိုင္မ်က္လုံးနဲ႔သာ မျမင္ရဘူးဆိုရင္ လီဖူခ်န္းရဲ့ တည္ေနရာေရြ႕ေျပာင္းေနတာကို လုံးဝရိပ္မိနိုင္မွာမဟုတ္ပါဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လည္းဆိုေတာ့ လီဖူခ်န္းက သူ႔ရဲ့တည္ရွိမွု အရွိန္အဝါကို လုံးဝ ေဖ်ာက္ပစ္ထားနိုင္လို႔ပါဘဲ။တစ္ခဏအၾကာမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းက ေလထဲကို ခုန္တက္လိုက္ပါတယ္။ သူ႔ရဲ့ခႏၶာကိုယ္က အေတာ္ျမင့္ျမင့္ကို ေျမႇာက္တက္သြားၿပီး ေလ႐ူးေတြနဲ႔အတူ ေလဟုန္စီးဝဲပ်ံ ေနပါေတာ့တယ္။ ဒီေလဟုန္စီးေနတဲ့ အျမန္ႏွုန္းက အေတာ္ေလးျမန္ေနတဲ့အတြက္ လီဖူခ်န္းအတြက္ သြားလိုတဲ့ေနရာကို ဦးတည္ခ်က္ထားဖို႔က အေတာ္ေလးကို ခက္ခဲေနပါတယ္။" အား.......အရမ္းကို ျမန္ေနတယ္ကြာ။ ဒီအျမန္ႏွုန္းကို အသားက်ေအာင္ ငါလုပ္ရဦးမယ္။ ဒီနည္းစနစ္ႀကီးက အရိပ္မဲ့ေျခလွမ္းထက္ သာေနတယ္ဆိုကိုေတာ့ ငါလက္ခံရမွာဘဲ။"လီဖူခ်န္းက ေနာင္ျဖစ္လာမဲ့ အရာေတြကိုလည္း ႀကိဳေတြးေနရပါေသးတယ္။ နတ္ဘုရားတို႔ေျခလွမ္းရဲ့ ပထမအဆင့္ကေတာင္ ဒီေလာက္ျမန္ေနတာ။ ဒုတိယအဆင့္က်ရင္ ေသခ်ာေပါက္ ပထမအဆင့္ကထက္ကို ႏွစ္ဆေလာက္ ျမန္လာမွာပါဘဲ။ဒီအျမန္ႏွုန္းဆိုတဲ့အရာႀကီးကို လီဖူခ်န္းက ေတြးရင္းေတြးရင္းနဲ႔ သေဘာက်လာပါေတာ့တယ္။ သူ႔ထက္အဆင့္ျမင့္တဲ့ ေျမကမၻာအဆင့္ပညာရွင္ဆိုရင္လည္း ဘာအေရးလည္း ။ အနည္းဆုံးေတာ့ ထိပ္ပုတ္၊ေခါင္းပုတ္လုပ္ၿပီး ထြက္ေျပးနိုင္ေသးသည္မဟုတ္ပါလား။နတ္ဘုရားတို႔ရဲ့ ေျခလွမ္းကို စတင္အသုံးျပဳလိုက္ၿပီဆိုတာနဲ႔ ေျခေထာက္ေတြမွာ ရွိေနတဲ့ ခ်ီေတြက ပတ္ဝန္းက်င္က စြမ္းအင္ေတြနဲ႔ သဟဇာတျဖစ္ေအာင္ ညႇိေပးလိုက္ပါတယ္။အဲသည္အခါမွာ ေလထုဖိအား အလႊာတစ္ခုက ျဖစ္ေပၚလာၿပီး အသုံးျပဳသူရဲ့ ေျခေထာက္ေတြကို ပိုျမန္လာေအာင္ အေထာက္အကူေပးတယ္ေလ။ လီဖူလ်န္းက ဘာဆြဲငင္အားကိုမွ မခံစားရေတာ့ဘဲ ပ်ံသန္းေနသလိုပါဘဲ။ ေလဟုန္စီးကာ ေပ်ာ္ပါးေနပါတယ္ေလ။ဒီနည္းစနစ္မွာ အားနည္းခ်က္ဆိုလို႔ ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့ ေနရာဦးတည္ခ်က္ေတြကို အျမန္ေျပာင္းလဲပစ္လိုက္လို႔မရတာပါဘဲ။ အရိပ္မဲ့ေျခလွမ္းလိုေတာ့ တေစၧတစ္ေကာင္လို သြားခ်င္တဲ့ေနရာသြားၿပီး ေပၚခ်င္တဲ့ေနရာမွာ ေပၚလာလို႔ေတာ့ မရဘူးေပါ့ေလ။နတ္ဘုရားတို႔ရဲ့ေျခလွမ္း ပထအဆင့္ကို ေကာင္းေကာင္းကၽြမ္းက်င္ၿပီးသြားၿပီဆိုတာနဲ႔ လီဖူခ်န္းက အခ်ိန္မဆိုင္းဘဲ ဒုတိယအဆင့္ကို စတင္ေလ့က်င့္ပါေတာ့တယ္။ဒီဒုတိယအဆင့္ကို ကၽြမ္းကၽြမ္းက်င္က်င္နဲ႔ ေအာင္ျမင္ဖို႔က ပထမအဆင့္ထက္ေတာ့ အေတာ္ေလးခက္ခဲတာေပါ့။ဒီအဆင့္မွာေတာ့ ေျခေထာက္မွာရွိတဲ့ အတြင္းအားေတြကို ပတ္ဝန္းက်င္က စြမ္းအင္စီးဆင္းႏွုန္းနဲ႔ သဟဇာတ ျဖစ္လာေအာင္တင္မကပါဘူး။ ေျခေထာက္လွုပ္ရွားလိုက္တာနဲ႔ ေလနကၡက္ေတြေပၚလာဖို႔ လိုပါေသးတယ္။ ဒါမွ ဆန္းၾကယ္နတ္ဘုရားေလထုကို ပုံေဖာ္နိုင္မွာေလ။ဒီလို ေလနကၡက္ေတြ ေပၚလာၿပီဆိုတာနဲ႔ လီဖူခ်န္းက ေျမေပၚကို မၾကာခဏ ေျခခ်စရာ မလိုေတာ့ဘဲ အခ်ိန္အၾကာႀကီး ေလထဲမွာ ပ်ံသန္းေနနိုင္မွာပါ။လီဖူခ်န္းက ဒုတိယအဆင့္ကိုေတာ့ လဝက္ေလာက္ အခ်ိန္ယူၿပီး ေလ့က်င့္လိုက္ရပါတယ္။***ေတာင္ထြတ္တစ္ခုရဲ့အေပၚမွာေတာ့ လူရိပ္တစ္ရိပ္ဟာ ေျမျပင္ေပၚကေန အေတာ္ေဝးေဝးမွာ ရွိေနၿပီး ပ်ံသန္းေနပါတယ္။ သူ႔ရဲ့အျမန္ႏွုန္းက ျမန္လြန္းတဲ့အတြက္ အရိပ္ေျခရာေတြဘဲ က်န္ေနခဲ့ပါတယ္။ ၾကည့္ရတာေတာ့ ဒီလူရိပ္က ေလေတြကို စီးနင္းေနသလိုပါဘဲ။ ဒါက တစ္ကယ္ကို မယုံနိုင္စရာေကာင္းတဲ့ ျမင္ကြင္းတစ္ခုပင္ မဟုတ္ပါလား။" လခြီး ...... ျပသနာဘဲ။ ငါအရမ္းကို ျမန္လြန္းေနၿပီ။ "လီဖူခ်န္းက ျပသနာတက္ေနပါၿပီေလ။ အရင္တုန္းက သူဘယ္ေလာက္ဘဲျမန္ျမန္ ပတ္ဝန္းက်င္က ျဖစ္ပ်က္ေနသမၽွကို အကုန္ျမင္ရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အခုေတာ့ သူ႔မ်က္လုံးေတြက ဘာမွကို သဲသဲကြဲကြဲ မျမင္ရေတာ့ပါဘူး။အရိပ္မဲ့ေျခလွမ္းတုန္းကေတာ့ သူ႔အျမင္အာ႐ုံက အရာအားလုံးကို တိတ်က်က် ျမင္ခဲ့ရၿပီး ဒီနည္းစနစ္က်မွ ဘာျဖစ္ရတာပါလိမ့္။" ငါေတာ့ ဂြက်ပါၿပီကြာ။ ဒီေလာက္ျမန္ေနမွေတာ့ ငါက သူမ်ားနဲ႔တိုက္တဲ့အခါက်ရင္ ဘယ္လိုေရွာင္နိုင္ေတာ့မွာတုန္း။"လီဖူခ်န္းက သက္ျပင္းရွည္ႀကီးတစ္ခ်က္ ခ်လိုက္ပါတယ္။သိပ္မၾကာခင္မွာဘဲ သူက နည္းလမ္းတစ္ခုကို စဥ္းစားလိုက္မိပါတယ္။ ေလအရိပ္ကိုယ္ေဖာ့ပညာနဲ႔ ေပါင္းၿပီး စမ္းသပ္ၾကည့္ရမယ္ေလ။ ေလအရိပ္ကိုယ္ေဖာ့ပညာနဲ႔ ဒီနတ္ဘုရားတို႔ရဲ့ေျခလွမ္းကိုသာ ေပါင္းစပ္လိုက္လို႔ကေတာ့ မည္မၽွေတာင္ ျမန္သြားလိုက္မလည္းေလ။သိမ္ေမြ႕ညင္သာတဲ့ လွုပ္ရွားမွုတစ္ခုကို လုပ္လိုက္ၿပီး လီဖူခ်န္းက ေပ်ာက္ကြယ္သြားပါေတာ့တယ္။ လူရိပ္တစ္ရိပ္ကေတာ့ ေလထဲမွာ ေပၚလလိုက္ ေပ်ာက္သြားလိုက္ ျဖစ္ေပၚလာပါၿပီ။" အသံကေတာ့ ၾကားနိုင္ေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့ အျမန္ႏွုန္းကေတာ့ လုံးဝခန္႔မွန္းလို႔ေတာင္ မရေတာ့ဘူး။ ၾကည့္ရတာ ဒီေလအရိပ္ကိုယ္ေဖာ့ပညာနဲ႔ နတ္ဘုရားေျခလွမ္းက ေလထုရဲ့ ခုခံအားကိုေတာ့ မေလ်ာ့က်ေစဘူးဘဲ။" လီဖူခ်န္းက ေရရြတ္လိုက္ပါတယ္။သူက ေဘးဘီကို ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါမွာေတာ့ အိုးထိန္းစက္တစ္လုံးထဲ ေရာက္ေနတဲ့အလားကို ခ်ာခ်ာလည္လာပါေတာ့တယ္။ သူက ဘာကိုမွ ေသခ်ာမျမင္ရေတာ့ပါဘူး။လီဖူခ်န္းက ေခါင္းေတြမူးလာတဲ့အတြက္ မ်က္လုံးကို မွိတ္ထားလိုက္ပါတယ္။ အဲဒီအခါမွာေတာ့ သူ႔အတြက္ ေျဖရွင္းဖို႔နည္းလမ္းတစ္ခုကို သိလိုက္ရပါတယ္။ အျပာေရာင္နဲ႔အစိမ္းေရာင္ေရာယွက္ေနတဲ့ အလင္းတန္းတစ္ခုက သူ႔ရဲ့မ်က္လုံးကေန ထြက္ေပၚလာတယ္ေလ။ ဒီအလင္းတန္းက သူ႔ရဲ့ စိတ္ဝိညာဥ္ကေန ေပၚလာတဲ့ အလင္းတန္းပါ။ ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းက သူ႔ရဲ့ပတ္ဝန္းက်င္က အရာေတြကို သဲသဲကြဲကြဲ ျမင္လာရပါၿပီ။အဆုံးမဲ့အာဏာ အပိုင္း၁၄၂ ၾကက္ေသြးေရာင္မီးဆႏၵနတ္ဘုရားတို႔ရဲ့ေျခလွမ္းကို ေလ့က်င့္ေနတဲ့ အေတာအတြင္းမွာဘဲ လီဖူခ်န္းက အဝါေရာင္အလယ္အလတ္ ဓားသိုင္းေတြကိုလည္း ေလ့က်င့္ခဲ့ပါေသးတယ္။ သူ႔ရဲ့အေျခခိုင္ေနတဲ့ ဓားတာအိုေၾကာင့္ဘဲ ျဖစ္မယ္ေတာ့ ထင္ပါတယ္။ လီဖူခ်န္းက အဝါေရာင္အလယ္အလတ္ ဓားသိုင္း၆ခုရဲ့ တစ္ဖက္ကမ္းခတ္တဲ့အဆင့္ကို ေရာက္ဖို႔အတြက္ တစ္လေတာင္ အခ်ိန္ယူစရာ မဘိုခဲ့ပါဘူး။ မဟုတ္ရင္ေတာ့ သူက အဲသည္ေလာက္အထိ ျမန္ဖို႔ရာ အေၾကာင္းမရွိပါဘူးေလ။" အဝါေရာင္အဆင့္ ဓားသိုင္းေတြက ဓားလမ္းစဥ္ရဲ့ တစ္ကယ့္အေျခခံဘဲ။ ဒါေပမဲ့ အေျခခံဆိုတာမ်ိဳးကလည္း အမ်ိဳးမ်ိဳး ကြဲျပားေနေသးတာ မဟုတ္လား။ အဝါေရာင္ အဆင့္နိမ့္ဓားသိုင္းကေတာ့ အဆင့္နိမ့္အေျခခံကိုဘဲ ေပးစြမ္းနိုင္မွာဘဲေလ။ အဝါေရာင္ အလယ္အလတ္ဓားသိုင္းကိုေတာ့ အလယ္အလတ္အဆင့္ အေျခခံလို႔ ေျပာလို႔ရပါတယ္။ ေခတ္စကားနဲ႔ ရွင္းျပရရင္ေတာ့ဗ်ာ။ ပိုက္ဆံ၁၀၀တန္က ဘယ္ေလာက္ဘဲ သစ္ပါတယ္ေျပာေျပာ ၁၀၀ဘဲ တန္သလို႔ေပါ့။ ၁၀၀၀ တန္တဲ့ ပစၥည္းကိုေတာ့ သြားဝယ္လို႔မရပါဘူး။ ၁၀၀၀တန္ပစၥည္းကို လိုခ်င္ရင္ ၁၀၀တန္ ၁၀ရြက္ေတာ့ လိုအပ္ပါတယ္။လီဖူခ်န္းက တစ္ခုခုကို ခံစားမိေနပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ သူသာ အဝါေရာင္အဆင့္ဓားသိုင္း တစ္ေထာင္ေလာက္ရဲ့ အႏွစ္သာရကို နားလည္နိုင္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ သူ႔ရဲ့ကိုယ္ပိုင္ ဓားသိုင္းအသစ္တစ္မ်ိဳးကို တီထြင္နိုင္လိမ့္မယ္ ဆိုတာပါဘဲ။ဒါေပမဲ့ ဆန္းၾကယ္အဆင့္ဓားသိုင္းကို တီထြင္နိုင္ဖို႔ကေတာ့ မလြယ္ေသးပါဘူး။ က်င့္ႀကံျခင္းေလာကမွာေတာ့ ကိုယ္ပိုင္ဆန္းၾကယ္အဆင့္ ဓားသိုင္းကို တီထြင္နိုင္တဲ့လူေတြက ဓားလမ္းစဥ္က ဆရာသခင္ေတြဘဲ ျဖစ္သြားက်တာေလ။ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းမွာရွိတဲ့ ေကာင္းကင္နယ္ပယ္က ပညာရွင္ေတြကိုဘဲ အရင္ေရတြက္ၾကည့္ပါဦး။ ဓားတာအိုလမ္းေပၚက ဆရာသခင္ဆိုတာက မရွိသေလာက္ကို ရွားပါတယ္။ကိုးမ်ိဳး......... ႏွစ္ဆယ့္ေလးမ်ိဳး...... အမ်ိဳးသုံးဆယ္။ အဝါေရာင္အဆင့္နိမ့္ဓားသိုင္းေတြ ေလ့က်င့္ခဲ့တုန္းကလိုပါဘဲ။ လီဖူခ်န္းရဲ့ ဓားသိုင္းက်င့္ႀကံမွုႏွုန္းက တစ္ျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ပိုျမန္လာခဲ့ပါတယ္။ ပထမဆုံးလမွာဘဲ ဓားသိုင္းကိုးမ်ိဳးကို တစ္ဖက္ကမ္းခတ္တဲ့အထိ ကၽြမ္းက်င္လာခဲ့ပါတယ္။ ဒုတိယလမွာေတာ့ ဓားသိုင္း၁၅မ်ိဳးအထိေပါ့။ တတိယလေရာက္ဖို႔ ၁၄ရက္သာ လိုေတာ့တဲ့အခါမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းက ဓားသိုင္းအမ်ိဳး၃၀လုံးကို ေအာင္ျမင္သြားခဲ့ၿပီေလ***လီဖူခ်န္းတစ္ေယာက္ သူ႔ရဲ့ၿခံဝင္းထဲမွာေတာ့ မတ္တပ္ရပ္လ်က္ရွိေနပါတယ္။ သူ႔ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလုံးမွာေတာ့ ဓားဆႏၵေတြက စီးေမ်ာလ်က္ရွိပါတယ္။ဒီၾကယ္ပ်ံဓားဆႏၵကေတာ့ ငတ္မြတ္ေနတဲ့ သားရဲေကာင္ႀကီး တစ္ေကာင္လိုပါဘဲ။ လီဖူခ်န္း ဆင္ျခင္သုံးသပ္လို႔ ရလာတဲ့ ဓားတာအိုရဲ့ အဆီအႏွစ္ေတြကို အငမ္းမရ ဝါးမ်ိဳစားေသာက္ေနပါတယ္။' ငါ့ရဲ့ဓားဆႏၵက အဆင့္မ်ားတက္ေတာ့မလို႔လား 'လီဖူခ်န္းက တစ္ေယာက္တည္းေတြးေတာေနမိပါတယ္။ဒီအဝါေရာင္အလယ္အလတ္အဆင့္ ဓားသိုင္း၃၀ကို ေလ့က်င့္ၿပီးသြားကတည္းက ေနာက္ထပ္ဓားသိုင္းေတြကို လီဖူခ်န္း သြားမယူေတာ့ပါဘူး။ပထမဆုံးအေနနဲ႔ သူက ဒီဓားသိုင္းေတြကို ေပါင္းစပ္နိုင္ဖို႔ အခ်ိန္ယူရဦးမွာပါ။ ဒုတိယကေတာ့ သူ႔ရဲ့ ၾကက္ေသြးေရာင္လ်ိဳ႕ဝွက္မီးေတာက္ က်င့္စဥ္က အဆင့္တတ္ေတာ့မယ္လို႔ ခံစားေနရလို႔ပါဘဲ။တစ္ကယ္လို႔သာ ၾကက္ေသြးေရာင္လ်ိဳ႕ဝွက္မီးေတာက္က်င့္စဥ္က အဆင့္တက္ၿပီဆိုရင္ ဒါက အျမင့္ဆုံးအဆင့္ကို ေရာက္သြားပါၿပီ။ ၾကက္ေသြးေရာင္ လ်ိဳ႕ဝွက္မီးေတာက္ အဆင့္၁၅ပါ။ဒါက လုံးဝလုံးဝကို အေရးႀကီးတဲ့ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ျခားတစ္နည္းေျပာရမယ္ဆိုရင္ ၾကယ္ပ်ံဓားဆႏၵကို နားလည္တာထက္ေတာင္ အေရးႀကီးေနပါေသးတယ္။ဘာျဖစ္လို႔လည္းဆိုေတာ့ ၾကက္ေသြးေရာင္လ်ိဳ႕ဝွက္မီးေတာက္ အတြင္းအားက်င့္စဥ္ရဲ့ အဆင့္က ဆန္းၾကယ္အလယ္အလတ္အဆင့္ျဖစ္ေနၿပီး ၾကယ္ပ်ံဓားသိုင္းက ဆန္းၾကယ္အဆင့္နိမ့္ဓားသိုင္း ျဖစ္ေနလို႔ပါဘဲ။ပူျပင္းေတာက္ပေသာ ေနေရာင္ျခည္က ေကာင္ကင္ယံထက္ကေနၿပီး ကမၻာေလာကႀကီးေပၚကို ျဖာက်လ်က္ရွိေနပါတယ္။လီဖူခ်န္းကေတာ့ သူ႔ရဲ့ၿခံဝင္းထဲက စက်င္ေက်ာက္တုံးႀကီး တစ္တုံးေပၚမွာ ၾကာပန္းပုံသ႑ာန္ျဖင့္ မလွုပ္မယွက္ ထိုင္ေနပါတယ္။ သူ႔ရဲ့ခႏၶာကိုယ္ကေနေတာ့ မီးေတာက္မီးလၽွံလို အရွိန္အဝါေတြက ထြက္ေပၚေနတာေပါ့။တစ္ကယ္လို႔ မင္းမွာသာ ယေန႔ေခတ္လို အိက္စ္ေရးစက္ႀကီး ရွိေနရင္ေတာ့ လီဖူခ်န္းရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ မေကာင္းတဲ့ခ်ီဓာတ္ေတြကို သန္႔စင္ေပးတဲ့ မီးျပင္းဖိုႀကီးတစ္ခု ျဖစ္ေပၚေနတာကို ေတြ႕ရမွာပါ။ အဲဒီမီးျပင္းဖိုႀကီးက အသက္ရွိေနတဲ့ အရာတစ္ခုလိုပါဘဲ။ လီဖူခ်န္းရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ထဲက မေကာင္းတဲ့ခ်ီဓာတ္ေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို စုပ္ယူၿပီးသြားပါၿပီ။ဒီမီးျပင္းဖိုႀကီးက တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္မွာဆိုရင္ သန္႔စင္လွတဲ့ ဖန္သားမီးေက်ာက္သလင္းေတြနဲ႔တူတဲ့ မီးဓာတ္ခ်ီေတြကို ျပန္ထုတ္ေပးေနပါေသးတယ္။" ငါက လ်ိဳ႕ဝွက္ေသြးမ်ိဳးဆက္ ခႏၶာကိုယ္ကို ေလ့က်င့္ထားလို႔ ေတာ္ေသးတာေပါ့။ မဟုတ္ရင္ ငါ့အေသြးအသားေတြက ဒီအပူခ်ိန္ကို ခံနိုင္ရည္ရွိမွာ မဟုတ္ဘူး။"မီးဓာတ္ကို အထူးျပဳတဲ့ အတြင္းအားပညာရပ္ေတြက တစ္ကယ္ဘဲ အႏၲရာယ္မ်ားလြန္းလွပါတယ္။ ေလ့က်င့္တဲ့သူရဲ့ ခံနိုင္ရည္ကလည္း အေတာ္ေလးကို ေကာင္းမြန္ေနမွ ျဖစ္တာပါ။ေလ့က်င့္တဲ့သူရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ ေတာင့္ခံနိုင္စြမ္းက ေကာင္းမြန္မေနဘူးဆိုရင္ အဆင့္၁၅အထိမေျပာနဲ႔။ အဆင့္၁၃ နဲ႔ အဆင့္၁၄ကိုေတာင္ ေရာက္လာနိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အဆင့္တက္နိုင္ဖို႔ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ဖိအားေပးၿပီးေလ့က်င့္တဲ့သူေတြကေတာ့ အတြင္းမီးကို မထိန္းနိုင္ေတာ့ဘဲ မီးေလာင္ကၽြမ္းခံရသလိုမ်ိဳး ခံစားရကာ ေသကုန္ၾကပါတယ္။ ကံေကာင္းတဲ့သူေတြကေတာ့ ေသြးေၾကာေတြ ေလာင္ကၽြမ္းၿပီး စိတ္အတြင္းအားပင္လယ္ ေလာင္ကၽြမ္းတဲ့အထိဘဲ ခံစားရပါတယ္။ ဒုကၡိတတစ္ပိုင္းျဖစ္ၿပီး အသက္ရွင္က်န္ခဲ့ရေတာ့တာေပါ့။တစ္ခ်ိဳ႕ကေျပာက်တာေတာ့ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းရဲ့ ပင္မအတြင္းအားပညာရပ္ ႏွစ္ခုထဲက တစ္ခုျဖစ္တဲ့ အစစ္အမွန္ငရဲမီးလၽွံ ပညာရပ္ကို ေလ့က်င့္မယ္ဆိုရင္ ခႏၶာကိုယ္ရဲ့ ခံနိုင္ရည္လိုအပ္ခ်က္က လုံးဝကို အျမင့္ဆုံးမွာ ရွိေနရပါမယ္တဲ့။ မဟုတ္လို႔ကေတာ့ ေလ့က်င့္တဲ့သူက အဆင့္တက္ဖို႔ကို လုံးဝလုပ္ေဆာင္နိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းတစ္ခုလုံးမွာဆိုရင္ အစစ္အမွန္ ငရဲမီးလၽွံပညာရပ္ရဲ့ အျမင့္ဆုံးအဆင့္ျဖစ္တဲ့ အဆင့္၂၁ကို ဘယ္သူမွ မေရာက္ရွိနိုင္ေသးပါဘူး။လီဖူခ်န္းရဲ့ လက္ရွိခႏၶာကိုယ္ အရည္အေသြးနဲ႔ဆိုရင္ေတာ့ ဒီအစစ္အမွန္ ငရဲမီးလၽွံပညာရပ္ရဲ့ အဆင့္၁၄ ဒါမွမဟုတ္ အဆင့္၁၅ထက္ ပိုၿပီးေရာက္နိုင္စရာ အေၾကာင္းမရွိပါဘူး။ အဲဒီအတြက္ လီဖူခ်န္းက သူ႔ရဲ့ခႏၶာကိုယ္ အရည္အေသြးကို ျမႇင္တင္နိုင္သေလာက္ ျမႇင့္တင္ထားဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။***အခုေနာက္ပိုင္းေန႔ရက္ေတြမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းက မနက္ေနစထြက္တာနဲ႔ အတြင္းအားက်င့္စဥ္ကို စတင္ေလ့က်င့္ၿပီး ညေနေနဝင္မွသာ ရပ္နားပါတယ္။ဒီလိုနဲ႔ဘဲ ေဆးပင္၁၀၀လ်ိဳ႕ဝွက္နယ္ေျမကို ဖြင့္ဖို႔ ရက္ေပါင္း၁၀ရက္သာ လိုပါေတာ့တယ္ေလ။ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ မီးေတာက္တစ္ခုဆီကေန ထြက္ေနတဲ့ အပူခ်ိန္ေတြဟာ ၿခံဝင္းတစ္ခုလုံးကို ပ်ံ႕ႏွံ့လို႔ လာခဲ့ပါၿပီ။ ဒီမီးေတာက္ဆႏၵဟာ လက္နဲ႔ကိုင္ျပလို႔ရတဲ့ အေကာင္အထည္ မရွိသလို မ်က္လုံးနဲ႔လည္း မျမင္နိုင္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ တစ္ကယ္ရွိေနတယ္ဆိုတာကိုေတာ့ ခံစားလို႔ရေနပါတယ္။ အဲဒီမီးဆႏၵက ဘယ္ေနရာကို ေရာက္သြားသြား အဲသည္ေရာက္သြားတဲ့ ေနရာကို ပူျပင္းေျခာက္ေသြ႕သြားေစပါတယ္။ၿခံဝင္းထဲက လီဖူခ်န္း ရွိေနတဲ့ေနရာတစ္ဝိုက္မွာေတာ့ ေျမႀကီးေတြဟာ အက္ကြဲလို႔ ေနပါၿပီ။ အဲသည္ေနာက္မွာေတာ့ နံရံေတြပါ ပက္ၾကားအက္လာပါတယ္။ အနီးအနားက သစ္ပင္ေတြက ေလာင္ကၽြမ္းကုန္တယ္။ ေနာက္ဆုံး စမ္းေခ်ာင္းေတြ ခမ္းေျခာက္ကုန္တဲ့အထိပါဘဲ။ ဒီမီးေတာက္ဆႏၵကိုၾကည့္ရတာ ေကာင္းကင္နဲ႔ေျမႀကီးက အပူဓာတ္ေတြကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ စုပ္ယူေနတဲ့ပုံပင္။" ေတာက္ေလာင္လိုက္စမ္း "လီဖူခ်န္းက ေက်ာက္တုံးႀကီးေပၚကေနဆင္းၿပီး လက္ကို ျဖန္႔လိုက္တဲ့ အခါမွာေတာ့ ၾကက္ေသြးေရာင္မီးေတာက္တစ္ခုဟာ သူ႔ရဲ့လက္ေပၚမွာ ေတာက္ေလာင္ေနပါတယ္။ သူရဲ့လက္ကို ေက်ာက္တုံးႀကီးေပၚမွာ တင္လိုက္တဲ့အခါမွာေတာ့ ေက်ာက္တုံးႀကီးဟာ ဖေယာင္းတိုင္တစ္တိုင္ကို မီးေလာင္ကၽြမ္းသြားသည့္အလား လ်င္ျမန္စြာ အရည္ေပ်ာ္သြားခဲ့ပါၿပီ။လီဖူခ်န္းရဲ့ မ်က္လုံးႏွစ္လုံးထဲမွာေတာ့ ၾကက္ေသြးေရာင္ မီးအလင္းေရာင္ေတြ ေတာက္ပလ်က္ရွိေနပါတယ္။" ဒါက ၾကက္ေသြးေရာင္လ်ိဳ႕ဝွက္မီးေတာက္ က်င့္စဥ္ရဲ့ အဆင့္၁၅လား။"သူ႔ရဲ့ ညာဘက္လက္ဖဝါးေပၚမွာေတာ့ ၾကက္ေသြးေရာင္မီးေတာက္ တစ္ခုက အညႊန္႔တစ္လူလူနဲ႔ပါဘဲ။ဒီမီးေတာက္ထဲမွာ ပိုင္ရွင္ရဲ့ စိတ္စြမ္းအင္ေတြလည္း ပါဝင္ေနပါေသးတယ္။စိတ္စြမ္းအင္ေထာက္ပံ့ခံထားရတဲ့ ဒီမီးေတာက္ဟာ လုံးဝကို ေလာင္ကၽြမ္းနိုင္စြမ္း ရွိမွာပါဘဲ။ ဘယ္ေလာက္ထိေလာင္ကၽြမ္းနိုင္စြမ္းရွိလည္း ဆိုတာကိုေတာ့ ေစာင့္ၾကည့္ရဦးမွာပါဘဲ။"ဒီၾကက္ေသြးေရာင္မီးေတာက္ရဲ့ ခ်ီဓာတ္ေတြက ပုံမွန္ေလာက္ပါဘဲ။ ဒါေပမဲ့ ၾကက္ေသြးေရာင္မီးဆႏၵကို ေပါင္းထည့္လိုက္တဲ့အခါမွာေတာ့ ေၾကာက္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ပူျပင္းသြားတာဘဲ။ ဒါက ကိုယ္ပိုင္အသိစိတ္တစ္ခု ေပါင္းထည့္လိုက္သလိုပါဘဲလား။"လီဖူခ်န္းက သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ခ်လိုက္ၿပီး အနက္ေရာင္ သတၱဳရိုင္းတုံးႀကီး တစ္တုံးေရွ႕ကို ေလၽွာက္လွမ္းလာခဲ့ပါတယ္။ သူက သူ႔ရဲ့လက္ႏွစ္ဖက္စလုံးကို သုံးၿပီး အဲဒီသတၱဳရိုင္းတုံးႀကီးေပၚကို ဖိခ်လိုက္ပါတယ္။ရြဲ...... ရြဲ......ရြဲ......လီဖူခ်န္းရဲ့လက္က ထြက္ေပၚလာတဲ့ ၾကက္ေသြးေရာင္မီးေတာက္ေတြက အနက္ေရာင္သတၱဳရိုင္းတုံးႀကီးကို စတင္ေလာင္ကၽြမ္းေစပါေတာ့တယ္။အခ်ိန္သိပ္မၾကာခင္မွာဘဲ ႏွစ္မီတာေလာက္ရွိတဲ့ သတၱဳရိုင္းတုံးႀကီးဟာ လက္ေဆးတဲ့ အင္တုံခြက္သာသာဘဲ က်န္ပါေတာ့တယ္။" ၾကက္ေသြးေရာင္မီးဆႏၵက ငါထင္ထားတာထက္ကို ပိုေၾကာက္စရာေကာင္းေနပါလား "လီဖူခ်န္းလို ဓားဆႏၵကို နားလည္သေဘာေပါက္ထားတဲ့သူေတာင္မွ ဒီမီးဆႏၵကို အေတာ္ေလး လက္ဖ်ားခါသြားပါတယ္။ဆန္းၾကယ္အဆင့္နိမ့္ပညာရပ္နဲ႔ ဆန္းၾကယ္အလယ္အလတ္ ပညာရပ္ရဲ့ၾကားထဲက ကြာဟခ်က္က ထင္ထားတာထက္ပိုၿပီး ႀကီးမားေနတဲ့ပုံပါဘဲ။သူ႔ရဲ့ၾကယ္ပ်ံဓားဆႏၵက ဓားအဆီအႏွစ္ေတြ အမ်ားႀကီးစုပ္ယူထားတာေတာင္မွဘဲ ဒီၾကက္ေသြးေရာင္ မီးဆႏၵနဲ႔ ယွဥ္လို႔မရေသးတဲ့ ပုံပါဘဲ။" ဒီဆန္းၾကယ္အလယ္အလတ္ စိတ္ဆႏၵကေတာင္ ဒီေလာက္အစြမ္းထက္ေနတာ ေျမကမၻာအဆင့္ ပညာရပ္ဆႏၵဆိုရင္ ဘယ္ေလာက္အထိ အစြမ္းထက္လိမ့္မလည္းကြာ။" " ၿပီးေတာ့ ဒ႑ာရီေတြထဲက မိုးေကာင္းကင္အဆင့္ ပညာရပ္ဆႏၵေတြဆိုရင္ ေကာင္းကင္ကို ႏွစ္ပိုင္းခြဲၿပီး ေျမႀကီးကို မီးေလာင္ေစနိုင္တယ္တဲ့။ "ေၾသာ္ ပညာရပ္ တာအိုလမ္းစဥ္တဲ့လား............ဘယ္ပညာရပ္မွာမဆို တာအိုလမ္းစဥ္ကေတာ့ ရွိေနမွာပါဘဲေလ။အဓိကအက်ဆုံးတာအိုကေတာ့ ေကာင္းကင္တာအိုပါဘဲ။ေကာင္းကင္ဘုံအဆင့္က ပညာင္ရွင္ေတြဆိုတာ ေကာင္းကင္တာအို လမ္းစဥ္ရဲ့ အစြန္းအဖ်ားေလးကို လက္လွမ္းစ ျပဳနိုင္တဲ့ သူေတြအျဖစ္ပင္ ရွိေသးသည္ မဟုတ္ပါလား။သိုင္းပညာရပ္ေတြရဲ့ ဆႏၵကို နားလည္သြားတာက ေကာင္းကင္တာအိုသို႔ သြားရာလမ္းကို ေျခတစ္လွမ္း လွမ္းလိုက္တာပါဘဲေလ။လီဖူခ်န္းက အနာဂတ္မွာ ျဖစ္လာမယ့္ ဆက္ၿပီးေခါင္းရွုပ္ခံ စဥ္းစားမေနေတာ့ပါဘူး။ သူက အခုမွ ေျမကမၻာအဆင့္ေတာင္ မေရာက္ေသးတာေလ။သူအခုေျဖရွင္းရမယ့္ ျပသနာကေတာ့ ဒီၾကက္ေသြးေရာင္လ်ိဳ႕ဝွက္မီးေတာက္ အဆင့္၁၅ကေန ထြက္ေပၚလာတဲ့ မီးဆႏၵကို ဘယ္လို တည္ၿငိမ္ေအာင္ ထိန္းထားမလည္းဆိုတာပါဘဲ။သူရဲ့ လက္ရွိ ၾကက္ေသြးေရာင္မီးဆႏၵက ေလာင္ကၽြမ္းနိုင္စြမ္း အေတာ္ေလးျမင့္ေနတဲ့အတြက္ ထိန္းခ်ဳပ္ရခက္ခဲေနပါတယ္။ ဒီမီးဆႏၵက ကေလးဆိုးတစ္ေယာက္လိုပါဘဲ။ သြားခ်င္ရာသြားၿပီး လုပ္ခ်င္တာေတြ ေလၽွာက္လုပ္ေနတာပါ။လီဖူခ်န္းရဲ့ စိတ္သေဘာအရ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ သူ႔ရဲ့ထိန္းခ်ဳပ္နိုင္စြမ္းကို ေက်ာ္လြန္ေနတဲ့ စြမ္းအားဟာ ဘယ္ေလာက္ဘဲ ေကာင္းတယ္ေျပာေျပာ သူ႔ကိုယ္ပိုင္မဟုတ္ေသးပါဘူး။ဒါေၾကာင့္သူက ဒီမီးဆႏၵကို အခ်ိန္ေပးၿပီး ထိန္းခ်ဳပ္နိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရပါဦးမယ္။***သုံးရက္ၾကာသြားၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ ထိန္းခ်ဳပ္ရခက္လွတဲ့ ၾကက္ေသြးေရာင္မီးဆႏၵက အေျခတက် ျဖစ္သြားခဲ့ပါၿပီ။ သူသာ ၾကက္ေသြးေရာင္လ်ိဳ႕ဝွက္မီးေတာက္က်င့္စဥ္ အဆင့္၁၅ကို ထုတ္မသုံးေသးသေရြ႕ကေတာ့ ၾကက္ေသြးေရာင္မီးဆႏၵကလည္း ေပၚလာေတာ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ၿပီးေတာ့ လီဖူခ်န္းက အျခားအရာတစ္ခုကိုလည္း သတိျပဳမိခဲ့ပါေသးတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ဒီၾကက္ေသြးေရာင္ မီးေတာက္ဆႏၵက သူ႔ရဲ့ကိုယ္ပိုင္ စိတ္ခံစားခ်က္နဲ႔လည္း ဆက္စပ္ေနေသးတယ္ ဆိုတာပါဘဲ။တစ္ကယ္လို႔ သူ႔စိတ္ခံစားခ်က္ေတြက မတည္မၿငိမ္ျဖစ္ေနရင္ ၾကက္ေသြးေရာင္မီးဆႏၵကလည္း လိုက္ၿပီး မတည္မၿငိမ္ျဖစ္လာပါတယ္။" ၾကည့္ရတာ ဒီဆန္းၾကယ္အလယ္အလတ္အဆင့္ ပညာရပ္ဆႏၵေတြက အသုံးျပဳသူရဲ့ စိတ္စြမ္းအားအေပၚမူတည္ၿပီး အစြမ္းအမ်ိဳးမ်ိဳး ေျပာင္းလဲကုန္က်တာဘဲ။ တစ္ကယ္ငါ့စိတ္ထဲမွာ ယုံၾကည္ခ်က္အရမ္းျပင္းထန္ေနရင္ ၾကက္ေသြးေရာင္မီးေတာက္ဆႏၵကလည္း အရမ္းသန္မာလာမွာဘဲ "လီဖူခ်န္းက သူ႔ရဲ့ စုတ္ျပတ္သတ္ၿပီး ရွုပ္ပြေနတဲ့ ၿခံဝင္းကို တစ္ခ်က္ၾကည့္ၿပီး ရယ္ေနလိုက္ပါေသးတယ္။အေကာင္းဘက္က စဥ္းစားလိုက္ရင္ေတာ့ ၿခံဝင္းက သိပ္ေတ့ာလည္း မပ်က္စီးေသးပါဘူး။ ေလာင္စရာ ေလာင္စာဘဲ မရွိေတာ့တာပါ။ ၿခံဝင္းထက္ဆိုးတာက သူေနေနတဲ့ အိမ္ပါဘဲ။ ထုပ္တန္းနဲ႔ လူတစ္ကိုယ္စာ အုပ္ႂကြပ္မိုးေလးေတြဘဲ ကံေကာင္းၿပီး က်န္ေနခဲ့ပါတယ္။ က်န္တာကေတာ့ မီးဆႏၵရဲ့ ေလာင္ကၽြမ္းျခင္းကို ခံလိုက္ရၿပီေလ။ ေတာ္ေသးတာေပါ့။ အိမ္တစ္ခုလုံး ျပာမျဖစ္သြားေသးတာကပင္ ေက်နပ္စရာဘဲ ျဖစ္သည္ မဟုတ္ပါလား။ေနာက္တစ္ေန႔ မနက္မွာေတာ့ အတြင္းစည္းပညာသင္ တပည့္တစ္ေယာက္က လီဖူခ်န္းကို စာတစ္ေစာင္လာေပးပါတယ္။ အႀကီးအကဲေခါင္ခ်ဳပ္ ေဇာင္ဝူက်င္းက သူ႔ကို ပင္မခန္းေဆာင္ကို လာခဲ့ဖို႔ ေခၚတာပါ။လီဖူခ်န္းက ေန႔ရက္ေတြကို အၾကမ္းဖ်င္း ေရတြက္ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါမွာေတာ့ ေဆးပင္၁၀၀ လ်ိဳ႕ဝွက္နယ္ေၿမ ပြင့္ဖို႔အတြက္ ရက္ဘယ္ေလာက္မွ မလိုေတာ့တာကို သိလိုက္ရပါတယ္။အဆုံးမဲ့အာဏာ အပိုင္း ၁၄၃ေဆးပင္၁၀၀ လ်ိဳ႕ဝွက္နယ္ေျမသို႔အဝင္ - အတြင္းစည္းပင္မခန္းေဆာင္ -ေဇာင္ဝူက်င္းကေတာ့ ထုံးစံအတိုင္း အလယ္မွာ ရပ္ေနၿပီး ေဘးတစ္ဖင္တစ္ခ်က္မွာေတာ့ သူနဲ႔ခ်ီအရွိန္အဝါ သိပ္မကြာတဲ့ အတြင္းစည္းအႀကီးအကဲေတြ ၿခံရံလ်က္ ရွိေနပါတယ္။သိပ္မၾကာခင္မွာေတာ့ ေရြးခ်ယ္ျခင္း ခံထားရတဲ့ အတြင္းစည္းတပည့္၁၀ေယာက္ဟာ တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ ေပၚလာပါတယ္။အားလုံးစုံသြားတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ ေဇာင္ဝူက်င္းက စၿပီး ၾသဝါဒ ေခၽြပါေတာ့တယ္။" ဒီေန႔ဟာ ငါတို႔ေတြ ေဆးပင္၁၀၀လ်ိဳ႕ဝွက္နယ္ေျမကိုသြားတဲ့ ခရီးကို စတင္မွာျဖစ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ မသြားခင္မွာ မင္းတို႔အတြက္ ရတနာဓားေတြနဲ႔ လိုအပ္တဲ့ ပစၥည္းေတြ ေပးအပ္ဖို႔ အစီအစဥ္ကို အရင္စလိုက္မယ္။ "သူ႔ရဲ့စကားဆုံးသြားတာနဲ႔ အတြင္းစည္း ႀကီးၾကပ္ေရးမွုး၁၀ေယာက္ဟာ ရတနာဓားတစ္လက္စီရယ္ သားရဲသားေရနဲ႔ခ်ဳပ္ထားတဲ့ အိတ္တစ္လုံးစီရယ္ကို ကိုင္ၿပီး ထြက္လာခဲ့ပါတယ္။ရတနာဓားကို ရၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းက ဓားကို ဆြဲထုတ္ၾကည့္လိုက္ပါတယ္။ " ရႊစ္ "ေအးစက္ေနတဲ့ ဓားအေငြ႕အသက္ေတြက ထြက္ေပၚလာခဲ့ပါတယ္။ ဓားသြားရဲ့ ထက္ျမက္ပုံကေတာ့ ဆံခ်ည္တစ္မၽွင္တင္ၿပီး မွုတ္လိုက္ရင္ေတာင္ ျပတ္ထြက္သြားတဲ့ အထိပါဘဲ။" ဒါက ဆန္းၾကယ္အလယ္အလတ္အဆင့္ရွိတဲ့ နက္ေရႊေမွာ္ဓားဘဲ"လီဖူခ်န္းက အံ့ၾသသြားပါတယ္။နက္ေရႊေမွာ္ဓားေတြဟာ တိုက္ရိုက္တပည့္ေတြအတြက္ သီးသန္႔ သြန္းလုပ္ေပးထားတဲ့ ဓားျဖစ္ပါတယ္။ ဒီဓားေတြက သတၱဳရိုင္းေတြကိုေတာင္ တိုဟူးတစ္တုံး လွီးလိုက္သလို လွီးနိုင္တဲ့ အစြမ္းရွိတယ္လို႔ ၾကားဖူးပါေသးတယ္။ တစ္ကယ္လို႔သာ အဝါေရာင္အဆင့္ရွိတဲ့ သာမန္ဓားတစ္လက္က နက္ေရႊေမွာ္ဓားနဲ႔ ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္မိရင္ အပိုင္းပိုင္းက်ိဳးျပတ္သြားနိုင္တဲ့ အထိကို အစြမ္းထက္တယ္ေလ။ လီဖူခ်န္း လက္ရွိကိုင္ေနတဲ့ အနက္ေရာင္သံေသဓားေတာင္မွ ဒီနက္ေရႊေမွာ္ဓားနဲ႔ ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္မိရင္ အေျခအေနမေကာင္းလွပါဘူး။" ဒီနက္ေရႊေမွာ္ဓားတစ္လက္ကို ေရႊျပားတစ္သိန္း တန္ဖိုးရွိတယ္။ အျပင္ေလာကမွာဆိုရင္ ဒီလိုဓားမ်ိဳးကို ဝယ္ယူနိုင္ဖို႔ဆိုတာ လုံးဝ မျဖစ္နိုင္သေလာက္ဘဲ။ " လီဖူခ်န္းက ဂိုဏ္းေတာ္ရဲ့ ေစတနာကို လုံးဝေလးစားသြားမိတယ္ေလ။ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ သူ႔ရဲ့အၾကည့္ေတြကို သားရဲသားေရအိတ္ဘက္ကို ေျပာင္းလိုက္ပါတယ္။" ဒါက ဟင္းလင္းျပင္သားရဲ သားေရနဲ႔လုပ္ထားတဲ့ သိုေလွာင္အိတ္ဆိုတာဘဲ ျဖစ္ရမယ္။ ဒီအိတ္ရဲ့ တန္ဖိုးကေတာ့ နက္ေရႊေမွာ္ဓားရဲ့ တန္ဖိုးထက္ေတာင္ အမ်ားႀကီး ေက်ာ္သြားၿပီဘဲ။ "ဟင္းလင္းျပင္သားရဲေကာင္ေတြဟာ အဆင့္၄မိစၧာသားရဲေတြပါ။ သူတို႔က မ်ိဳခ်လိုက္တဲ့အရာမွန္သမၽွကို သိမ္းဆည္းထားနိုငိတဲ့ အစြမ္းရွိပါတယ္။ သူတို႔ရဲ့ သားေရနဲ႔ခ်ဳပ္ထားတဲ့ ဒီအိတ္ေလးဟာ အရာဝတၳဳေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို သိမ္းဆည္းထားနိုငိတယ္ေလ။ " မင္းတို႔ရဲ့ ခ်ီအတြင္းအားေတြကို ဒီအိတ္ထဲကို ပို႔လိုက္ရင္ ဒီအိတ္က ပြင့္လာလိမ့္မယ္။ တစ္ခ်က္ေလာက္ စမ္းၾကည့္လိုက္က် "ေဇာင္ဝူက်င္းရဲ့ ေဘးနားမွာရပ္ေနတဲ့ အႀကီးအကဲတစ္ေယာက္က နည္းလမ္းကို ေျပာျပလိုက္ပါတယ္။အႀကီးအကဲရဲ့ စကားအတိုင္း ခ်ီအတြင္းအားေတြကို သိုေလွာင္အိတ္ေတြထဲ ပို႔ေဆာင္လိုက္တဲ့ အခါမွာေတာ့ သိုေလွာင္အိတ္ေတြဟာ အလိုအေလ်ာက္ ပြင့္လာၾကပါတယ္။လီဖူခ်န္းက အထဲကို ၾကည့္လိုက္တဲ့ အခါမွာေတာ့ ဒီလက္တစ္ဝါးသာသာ အိတ္ေလးဟာ တစ္မီတာေလာက္ က်ယ္ဝန္းေနတာကို သိလိုက္ရပါတယ္။" တစ္ကယ့္ ပဥၥလက္အတတ္ပါလား "ေရြးခ်ယ္ခံထားရတဲ့ အတြင္းစည္းတပည့္ေတြဟာ သိုေလွာင္အိတ္ေတြကို ပထမဆုံး ျမင္ဖူးတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ အေတာ္ေလး အံ့ၾသေနက်ပါယ္။" ဒီေလာကႀကီးဟာ အလြန္က်ယ္ေျပာၿပီး ထူးျခားဆန္းက်ယ္တဲ့ အရာေတြနဲ႔ ျပည့္ႏွက္ေနတာဘဲ။ ငါ့ရဲ့စိတ္ေတြကို ေဘာင္ခတ္မထားဘဲ ဖြင့္ထားနိုင္မွ ေတာ္ကာက်လိမ့္မယ္။" လီဖူခ်န္းက အံ့ၾသေနတဲ့ သူ႔ရဲ့ အမူအယာေတြကို ျပန္ထိန္းလိုက္ပါတယ္။ေဇာင္ဝူက်င္းက " ေဆးပင္၁၀၀လ်ိဳ႕ဝွက္နယ္ေျမက ဝင္သြားၿပီးတာနဲ႔ အထဲမွာ တစ္ပတ္တိတိ ပိတ္မိေနလိမ့္မယ္။ အဲသည္တစ္ပတ္အတြင္းမွာ မင္းတို႔က ရနိုင္သေလာက္ ေဆးပင္ေတြနဲ႔ သတၱရိုင္းေတြကို ရွာခဲ့ၾက။ မလိုအပ္ဘဲနဲေတာ့ တစ္ျခားလူေတြကို မသတ္မိေစနဲ႔ ။ ဒါေပမဲ့ တစ္ဖက္ကလူေတြက စည္းေက်ာ္လာရင္ေတာ့ သတ္သာသတ္ပစ္လိုက္။ က်န္တာ ငါရွင္းေပးမယ္။ ငါတို႔ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းသားေတြက ျပသနာကို စၿပီး ရွာတဲ့လူေတြေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ ေအးဒါေပမဲ့ တစ္ျခားလူေတြ ျပသနာလာရွာတာကိုလည္း ၿငိမ္ခံေနမွာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာကို ျပလိုက္က်။ ျဖစ္နိုင္မယ္ဆိုရင္ အထဲကို ေရာက္တာနဲ႔ ဂိုဏ္းသားေတြကို ရွာၿပီး အျမန္အဖြဲ႕ဖြဲ႕လိုက္။ တစ္ျခားလူေတြ လာသတ္တာကို ၿငိမ္ခံမေနရေစနဲ႔ "" ဟုတ္ကဲ့ပါ အႀကီးအကဲေခါင္ခ်ဳပ္ ။" အတြင္းစည္းတပည့္ ဆယ္ေယာက္စလုံးက ေခါင္းညိတ္လိုက္ပါတယ္။ေဇာင္ဝူက်င္းက ဆက္ၿပီး သတိေပးပါတယ္။" တစ္ျခားဂိုဏ္းက တပည့္ေတြရဲ့ အႏၲရာယ္အျပင္ မင္းတို႔သတိထားရမွာက ေဆးပင္၁၀၀လ်ိဳ႕ဝွက္နယ္ေျမထဲမွာ က်က္စားေနတဲ့ မိစၧာသားရဲေတြဘဲ။ ဒီမိစၧာသားရဲေတြက ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ဒီနယ္ေျမထဲကို ေရာက္ေနတာလည္း ဆိုတာကိုေတာ့ ဘယ္သူမွ မသိၾကဘူး။ အရင္တစ္ခါကဆိုရင္ အဆင့္၃မိစၧာသားရဲႀကီးတစ္ေကာင္ ေပၚလာၿပီး ရွိသမၽွ ဂိုဏ္းသားေတြကို တိုက္ခိုက္သြားေသးတယ္။ "သူ႔ရဲ့ အမွာစကားေတြကို ေျပာၿပီးသြားတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ ေဇာင္ဝူက်င္းက လက္ကို ေဝွ႕ယမ္းလိုက္ၿပီး" ငါနဲ႔လိုက္ခဲ့ " ဟုေျပာကာ အတြင္းစည္းပင္မခန္းေဆာင္ရဲ့ အျပင္ကို ထြက္ခြာသြားပါေတာ့တယ္။ပင္မခန္းေဆာင္ရဲ့ အျပင္ကို အေရာက္မွာေတာ့ ေဇာင္ဝူက်င္းက သူ႔ရဲ့ေဘးနားမွာ ရွိေနတဲ့ အႀကီးအကဲတစ္ေယာက္ကို လွည့္ၿပီး စကားဆိုလိုက္ပါတယ္။" အႀကီးအကဲလ်န္ ... ေက်းဇူးျပဳၿပီးေတာ့ ခင္ဗ်ားရဲ့ တန္ဖိုးမျဖတ္နိုင္တဲ့ ရတနာေလးေတြကို ေခၚထုတ္လိုက္ပါေတာ့လား "အႀကီးအကဲလ်န္က ေခါင္းတစ္ခ်က္ညိတ္ၿပီး ေလခၽြန္သံ အရွည္ႀကီးတစ္ခုကို လုပ္လိုက္ပါတယ္။ရႊီ.....................သိပ္မၾကာခင္မွာဘဲ ေလဓာတ္ကိုအထူးျပဳတဲ့ မိစၧာသားရဲႀကီး ႏွစ္ေကာင္က ေတာင္တန္းေတြဘက္ကေန ပ်ံသန္းလာၾကပါတယ္။အား...............ဂရား...... ေဝါင္း......" အႀကီးႀကီးဘဲဟ " လီဖူခ်န္းတို႔အဖြဲ႕က ပ်ံသန္းလာတဲ့ သားရဲႀကီးေတြကို ၾကည့္ရင္းနဲ႔ မ်က္လုံးျပဴးေနက်ပါတယ္။မိစၧာသားရဲႀကီးတစ္ေကာင္ကေတာ့ ငွက္အႏြယ္ဝင္ထဲက ျဖစ္ပုံပါဘဲ။ ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလုံးကို ေရႊေရာင္ငွက္ေမႊးေတြက ဖုံးအုပ္ထားၿပီး ငွက္ေတာင္ေမႊးတစ္ေခ်ာင္းစီကိုက မီတာအနည္းငယ္ေလာက္ ရွည္လ်ားပါတယ္။ သူ႔ရဲ့ေတာင္ပံေတြကို ျဖန္႔က်က္လိုက္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ မီတာ၂၀မက ရွည္တာကို ေတြ႕ရမွာပါ။တစ္ျခားမိစၧာသားရဲႀကီးတစ္ေကာင္ကေတာ့ က်ားတစ္ေကာင္ကို ေတာင္ပံတပ္ထားေပးသလိုပါဘဲ။ ဒါေပမဲ့ အၿမီးရဲ့ ထိပ္မွာေတာ့ ငွက္တစ္ေကာင္ရဲ့ ပုံလို ျဖစ္ေပၚေနပါတယ္။ ဒီအေကာင္ႀကီးကလည္း ေတာင္ပံျဖန္႔လိုက္ရင္ မီတာ၂၀မက ရွည္တယ္ေလ။အဆင့္၄အနိမ့္စားသားရဲ ေရႊေမႊးငွက္။အဆင့္၄အနိမ့္စားသားရဲ့ ေတာင္ပံပါက်ား ။အခ်က္အလက္ေတြ အရဆိုရင္ေတာ့ ဒီေကာင္ႀကီးေတြက မိစၧာသားရဲလို႔ ေခၚလို႔မရေတာ့ပါဘူး။ စိတ္ဝိညာဥ္သားရဲေတြလို႔သာ ေခၚဆိုထိုက္ပါတယ္။စိတ္ဝိညာဥ္သားရဲေတြဆိုတာ ယဥ္ပါးေအာင္ ေလ့က်င့္ေပးထားတဲ့ သားရဲေတြပါ။ သူတို႔ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ မိစၧာဓာတ္ေတြ မရွိေတာ့ပါဘူး။ စိတ္ဝိညာဥ္ခ်ီေတြဘဲ က်န္ေနေတာ့တာေလ။" ဒီအႀကီးအကဲလ်န္က သားရဲေတြကို ထိန္းခ်ဳပ္နိုင္တဲ့ ထိပ္သီးပညာရွင္ ျဖစ္ရမယ္။"ဒီသားရဲႀကီးႏွစ္ေကာင္ထံကေန ထြက္ေပၚေနတဲ့ စိတ္ဝိညာဥ္ခ်ီေတြေၾကာင့္ လီဖူခ်န္းနဲ႔ အျခားလူေတြဟာ အသက္ရွူဖို႔ေတာင္ ခက္ခဲလာပါတယ္။အဆင့္၄အနိမ့္စား စိတ္ဝိညာဥ္သားရဲေတြဟာ ေကာင္းကင္နယ္ပယ္က အဆင့္နိမ့္ပညာရွင္ေတြနဲ႔ ညီမၽွပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔ရဲ့ အရွိန္အဝါဖိအားေတြက ပိုၿပီးေတာ့ သိပ္သည္းတယ္ေလ။ ဒီသားရဲႀကီးေတြက တိုက္ခိုက္ေရးအတတ္ပညာေတြ မတတ္လို႔သာေပါ့။ မဟုတ္လို႔ကေတာ့ ေကာင္းကင္နယ္ပယ္ အလယ္အလတ္ေလာက္က ပညာရွင္ေတြေတာင္ ဒီစိတ္ဝိညာဥ္အဆင့္နိမ့္သားရဲေတြကို အနိုင္ယူနိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ေရႊေမႊးငွက္နဲ႔ ေတာင္ပံပါက်ားတို႔ ေျမျပင္ေပၚကို ဆင္းသက္လာတဲ့အခါမွာေတာ့ ေဇာင္ဝူက်င္းက "အားလုံး တက္ၾက " ဟု အမိန္႔ေပးလိုက္ပါတယ္။ဒီေရႊေမႊးငွက္နဲ႔ ေတာင္ပံပါက်ားတို႔ရဲ့ ေက်ာျပင္ေပၚမွာေတာ့ လူအေတာ္မ်ားမ်ား တက္စီးလို႔ရတဲ့အထိ ေနရာလြတ္ေတြ ရွိေနပါတယ္ေလ။လီဖူခ်န္းက ေတာင္ပံပါက်ားရဲ့ အေပၚကို တက္လိုက္ပါတယ္။ ဒီေပၚမွာေတာ့ ေဇာင္ဝူက်င္း ၊ခ်န္ဖန္းဟြာ ၊ အျခားေသာ အတြင္းစည္းတပည့္၃ေယာက္နဲ႔ အတြင္းစည္းအႀကီးအကဲ၄ေယာက္ ရွိေနပါတယ္။က်န္တဲ့လူေတြကေတာ့ ေရႊေမႊးငွက္ရဲ့ အေပၚမွာေပါ့။" သြားစို႔ " အႀကီးအကဲလ်န္ရဲ့ ေအာ္ဟစ္အမိန္႔ေပးသံက ထြက္ေပၚလာပါတယ္။ေရႊေမႊးငွက္နဲ႔ ေတာင္ပံပါက်ားတို႔ဟာ အရွိန္ယူလိုက္ၿပီး ေကာင္းကင္ယံကို ပ်ံတက္သြားပါေတာ့တယ္။ မ်က္စိတစ္မွိတ္ အတြင္းမွာဘဲ သူတို႔ဟာ ေတာင္ေတြ တိမ္တိုက္ေတြကို ေက်ာ္လြန္ၿပီး ပ်ံသန္းခဲ့တယ္ေလ။***မဟာမိတ္ေတာင္တန္းနယ္ေျမဟာ ဂိုဏ္းႀကီးေလးဂိုဏ္းရဲ့ နယ္နိမိတ္ေတြနဲ႔ ထိစပ္လ်က္ရွိေနတာေပါ့။ ဒီထိစပ္လ်က္ရွိတဲ့ ဂိုဏ္းႀကီးေလးဂိုဏ္းကေတာ့ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္း ၊ ေကာင္းကင္နတ္ဆိုးဂိုဏ္း၊ ခရမ္းေရာင္ေဆဘာဂိုဏ္းနဲ႔ ဝိညာဥ္ကေဝဂိုဏ္းတို႔ဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။ဒီမဟာမိတ္ေတာင္တန္းရဲ့ အလည္တည့္တည့္မွာေတာ့ ေရကန္က်ယ္ႀကီးတစ္ခုရွိေနပါတယ္။ အဲသည္ေရကန္ကိုေတာ့ ေဆးပင္၁၀၀ေရကန္လို႔ ေခၚေဝၚက်ပါတယ္။ေရကန္အနီးတစ္ဝိုက္မွာေတာ့ ဂိုဏ္း၂ဂိုဏ္းက ႀကိဳၿပီးေရာက္ႏွင့္ေနက်ပုံပါဘဲ။ ဂိုဏ္းတစ္ဂိုဏ္းစီမွာ အတြင္းစည္းတပည့္၁၀ေယာက္နဲ႔ အတြင္းစည္းအႀကီးအကဲ၁၀ေယာက္ စုစုေပါင္း လူ၂၀ ပါလာပါတယ္။ႀကိဳၿပီးေရာက္ႏွင့္ေနတဲ့ ဂိုဏ္းေတြကေတာ့ ခရမ္းေရာင္ ေဆဘာဂိုဏ္းနဲ႔ ဝိညာဥ္ကေဝဂိုဏ္းတို႔ပါဘဲ။ခရမ္းေရာင္ေဆဘာဂိုဏ္း အဖြဲ႕ဝင္ေတြရဲ့ ေက်ာေပၚမွာေတာ့ ႀကီးမားလွတဲ့ ဓားျပားႀကီးေတြကို သယ္ပိုးထားၾကပါတယ္။ ဒီဓားျပားႀကီးေတြက အင္မတန္မွ ေလးလံပုံရပါတယ္။ ဓားျပားႀကီးေတြရဲ့ ကိုယ္ထည္မွာေတာ့ အကြင္းေလး၉ကြင္း ရွိၿပီး ဓားေႏွာင့္ကိုေတာ့ က်ားတစ္ေကာင္ရဲ့ ဦးေခါင္းပုံသ႑ာန္ ထြင္းထုထားပါတယ္။ သူတို႔အားလုံးကို ၾကည့္ရတာ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္မယ့္ ပုံေတြပါဘဲ။စိတ္ဝိညာဥ္ဂိုဏ္းကလူေတြကေတာ့ မီးခိုးေရာင္ ဝတ္႐ုံရွည္ႀကီးေတြကို ဝတ္ဆင္ထားၿပီး သူတို႔ရဲ့ အေငြ႕အသက္ေတြက အရမ္းကို လ်ိဳ႕ဝွင္ဆန္းၾကယ္ေနပါတယ္။ သူတို႔က အခ်ိန္မေရြးေပ်ာက္ကြယ္သြားၿပီး မင္းရဲ့အနားကိုကပ္ကာ ျပဴစားနိုင္တယ္ေလ။ ဒီဂိုဏ္းကလူေတြဟာ လုပ္ႂကြံသတ္ျဖတ္ရာမွာ အေတာ္ေလး ထူးခၽြန္မည့္ ပုံပါဘဲ။ဒီဂိုဏ္းႏွစ္ဂိုဏ္းလုံးရဲ့ တပည့္ေတြက တစ္ဖက္နဲ႔တစ္ဖက္ အကဲခတ္ေလ့လာေနၾကပါတယ္။ သူတို႔ရဲ့ မ်က္လုံးထဲမွာေတာ့ လူသတ္ခ်င္သည့္ အရိပ္အေငြ႕ေတြ ရစ္သိုင္းလ်က္နဲ႔ပါ။အား !ဂရား......!ထိုအခိုက္မွာပင္ ေကာင္းကင္ယံမွ သားရဲေအာ္သံႀကီးႏွစ္ခုက စူးရွစြာ ထြက္ေပၚလာပါတယ္။ " မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းကလူေတြ ေရာက္လာၿပီ။"အရပ္ျမင့္ျမင့္ ဗလေတာင့္ေတာင့္ႏွင့္ ခရမ္းေရာင္ေဆဘာဂိုဏ္းမွ အႀကီးအကဲတစ္ေယာက္က ေကာင္းကင္ကို ေမာ့ၾကည့္ၿပီး ေရရြတ္လိုက္ပါတယ္။ သူ႔ရဲ့ေနာက္ေက်ာမွာေတာ့ လူတစ္ရပ္စာမၽွရွိတဲ့ ဓားျပားႀကီးကို ဓားအိမ္ပါဘဲ လြယ္ထားတယ္ေလ။ သူ႔ကိုၾကည့္ရတာ ဘယ္သူ႔ကိုမွ မေၾကာက္အရြံ့ မရွိသည့္ပုံပါဘဲ။ သူ႔ကိုယ္က ထြက္ေနတဲ့ အရွိန္အဝါေတြကလည္း သတၱိႏွင့္ေသြးဆိုတာကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး ရွင္းျပေနပါတယ္။သိပ္မၾကာခင္မွာဘဲ ေရႊေမြးငွက္နဲ႔ ေတာင္ပံပါက်ားတို႔ဟာ ေဆးပင္၁၀၀ေရကန္ကို ဆင္းသက္လာပါၿပီ။" အားလုံးဘဲ ဆင္းၾကစို႔ " ေဇာင္ဝူက်င္းက အမိန္႔ေပးလိုက္ပါတယ္။ဖတ္...... ဖတ္...... ဖတ္......မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းရဲ့ လူ၂၀ဟာ ညင္သာစြာနဲ႔ ေရကန္မ်က္ႏွာျပင္ေပၚမွာ ရပ္ေနပါတယ္။အႀကီးအကဲလ်န္က သူ႔ရဲ့ သားရဲေတြကို အစာရွာထြက္ဖို႔ လက္ဟန္ျပၿပီး ခြင့္ျပဳလိုက္တယ္ေလ။" ေဇာင္ဝူက်င္း ...... မေတြ႕ရတာ ၾကာၿပီဘဲ "ခရမ္ေရာင္ေဆဘာဂိုဏ္းက အႀကီးအကဲေခါင္ခ်ဳပ္က အားရပါးရ ရယ္ၿပီး ေဇာင္ဝူက်င္းကို ႏွုတ္ဆက္လိုက္တဲ့အခါမွာေတာ့ ေၾကာက္စရာေကာင္းလွတဲ့ ေဆဘာခ်ီေတြက ထြက္ေပၚလာၿပီး ေဇာင္ဝူက်င္းကို ဖိႏွိပ္လိုက္ပါတယ္ေလ။" ဟီဆန္းဟူ ...... မင္းက အခုခ်ိန္အထိ လူမွုေရးမသိတတ္ေသးပါလား " ေဇာင္ဝူက်င္းထံကေနလည္း အလြန္ထက္ျမက္တဲ့ ဓားခ်ီေတြက ထြက္ေပၚလာၿပီး ေဆဘာခ်ီေတြကို တိုက္ခိုက္ပစ္လိုက္ပါတယ္။" ဝုန္း... ဝုန္း... ဝုန္း..."အႀကီးအကဲႏွစ္ေယာက္ရဲ့ လက္ရည္စမ္းမွုေၾကာင့္ ကန္ေရျပင္ထက္မွာေတာ့ ေပါက္ကြဲမွုေတြ အဆက္မျပတ္ ျဖစ္ေပၚလာတယ္ေလ။" ေကာင္းကင္နတ္ဆိုးဂိုဏ္းလည္း ေရာက္လာၿပီဘဲ "ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ စုန္းမတစ္ဦးအသြင္ရွိတဲ့ ဝိညာဥ္ကေဝဂိုဏ္းက အဘြားအိုတစ္ဥိီးက ေကာင္းကင္ကို ေမ့ာၾကည့္ၿပီး စကားတစ္ခြန္း ဆိုလိုက္ပါတယ္။ေကာင္းကင္ရဲ့ ဟိုးအေဝးတစ္ေနရာမွာေတာ့ ေတာင္ပံေလးခုပါတဲ့ အနက္ေရာင္ စိတ္ဝိညာဥ္သားရဲႀကီးတစ္ေကာင္က ဒီေဆးပင္၁၀၀ ေရကန္ကို ဦးတည္ပ်ံသန္းလာေနပါတယ္။ဒီအနက္ေရာင္ စိတ္ဝိညာဥ္သားရဲႀကီးက ေရႊေမြးငွက္နဲ႔ ေတာင္ပံပါက်ားတို႔ထက္ေတာင္ ႀကီးေနပါေသးတယ္။ အနည္းဆုံးေတာ့ ဒီေကာင္ႀကီးက အေတာင္ပံျဖန္႔လိုက္ရင္ မီတာ၃၀မက ရွိပါတယ္။ ႐ုတ္တရက္ ၾကည့္လိုက္မယ္ဆိုရင္ ေကာင္းကင္ယံမွာ အနက္ေရာင္တိမ္ထုႀကီးတစ္ခု ေရြ႕လ်ားေနသလိုပါဘဲ။အဆုံးမဲ့အာဏာ အပိုင္း၁၄၄အျခားဂိုဏ္းမွ ပါရမီရွင္မ်ားအဆင့္၄အလယ္အလတ္အဆင့္ စိတ္ဝိညာဥ္သားရဲ - ေတာင္ပံေလးခု ေကာင္းကင္နတ္ဆိုးသားရဲ......။ဒီစိတ္ဝိညာဥ္သားရဲက ေကာင္းကင္နတ္ဆိုးဂိုဏ္းပညာရွင္ေတြ အထူးနည္းျဖင့္ မ်ိဴးစပ္ကာ သားေဖာက္ခဲ့ရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ သူ႔ရဲ့မူလဇစ္ျမစ္ကေတာ့ ေတာင္ပံေလးခု ေျမမိစၧာသားရဲအဆင့္ဘဲ ရွိတာပါ။ဒီေတာင္ပံေလးခု ေကာင္းကင္နတ္ဆိုးသားရဲႀကီးဟာ ပုံမွန္အားျဖင့္ အျမဲရန္လိုၿပီး တ္ိုက္ခိုက္ခ်င္စိတ္ေတြ ျပည့္ႏွက္ေနတဲ့ သားရဲမ်ိဳးပါ။ ဒီေကာင္ႀကီးေတြက အဆင့္၄ အလယ္အလတ္ စိတ္ဝိညာဥ္သားရဲေတြ ျဖစ္ေပမယ့္ အဆင့္၄အဆင့္ျမင့္ စိတ္ဝိညာဥ္သားရဲေတြကိုေတာင္ ျပန္တိုက္ခိုက္နိုင္ပါတယ္။ ဒဏ္ရာရေလေလ ပိုပိုၿပီး ၾကမ္းတမ္းစြာ တိုက္ခိုက္နိုင္ေလေလ ျဖစ္တဲ့ သားရဲေကာင္ႀကီးပါ။ေတာင္ပံေလးခု စိတ္ဝိညာဥ္သားရဲႀကီးက ေျမျပင္ႏွင့္အေတာ္နီးငပ္လာခ်ိန္မွာေတာ့ ..............." ဆင္းၾကစို႔ "အနက္ေရာင္ဝတ္႐ုံကို ဝတ္ဆင္ထားတဲ့ အႀကီးအကဲတစ္ဦးက ဦးေဆာင္ကာ ေျမျပင္ေပၚကို ခုန္ခ်လာပါတယ္။သူ႔ရဲ့ေနာက္က လိုက္ပါခုန္ဆင္းလာတဲ့သူေတြကေတာ့ လူ၂၀ေက်ာ္ရွိပါတယ္။အတြင္းစည္းအႀကီးအကဲ၁၃ေယာက္နဲ႔ အတြင္းစည္းတပည့္၁၃ေယာက္ပါ။ဒီေကာင္းကင္နတ္ဆိုးဂိုဏ္းကလူေတြက တစ္ျခားဂိုဏ္းထက္ေနရာ၃ေနရာ ပိုၿပီး ရထားတာပါလား။" အဲဒါသူမဘဲ "လီဖူခ်န္းက အဲသည္အနက္ေရာင္ အုပ္စုထဲမွာ ပါလာတဲ့ အလွပေဂးေလးတစ္ေယာက္ကို သတိျပဳမိလိုက္ပါတယ္။ထိုအနက္ေရာင္မိန္းမပ်ိဳက အခုဆိုရင္ စိတ္တန္ခိုးဖြဲ႕စည္းျခင္းနယ္ပယ္ အဆင့္၉ကိုေတာင္ ေရာက္ရွိလို႔ေနပါၿပီ။ သူမရဲ့ခႏၶာကိုယ္ကေန တစ္မူထူးျခားတဲ့ အေငြ႕အသက္ေတြကို ေပးစြမ္းလို႔ ေနပါေသးတယ္။ သူမရဲ့ အၾကည့္တစ္ခ်က္ကကို မင္းကို ဓားပါးေလးေတြနဲ႔ လွီးျဖတ္လိုက္သလို ခံစားသြားရေစနိုင္ပါတယ္။" ၾကယ္၆ပြင့္အရိုးတည္ေဆာက္ပုံပိုင္ရွင္ ဆိုတဲ့အတိုင္း တစ္ကယ္အစြမ္းထက္လွပါလား။ ငါတို႔ မေတြ႕တာေတာင္မွ လအနည္းငယ္ဘဲ ရွိေသးတယ္။ဒီေကာင္မေလးက က်င့္ႀကံျခင္းအဆင့္တစ္ဆင့္တက္သြားျပန္ၿပီ။ "လီဖူခ်န္းက တစ္ေယာက္တည္း ေတြးေနမိပါတယ္။လီဖူခ်န္းက ရန္ခ်င္းဟူက ၾကည့္ေနစဥ္မွာဘဲ ရန္ခ်င္းဟူကလည္း လီဖူခ်န္းကို လိုက္ရွာေနပါတယ္ေလ။မိန္းမတို႔ရဲ့ ဆဌမအာ႐ုံလို႔ ေခၚရမွာလား ဒါမွမဟုတ္ မိန္းမတို႔ရဲ့ အလိုအေလ်ာက္ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ အသိစိတ္လို႔ ေခၚရမွာလားမသိတဲ့ စိတ္တစ္ခုက လီဖူခ်န္းတစ္ေယာက္ ဒီေန႔မွာ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းနဲ႔အတူ ပါလာလိမ့္မယ္လို႔ သူမကို ေျပာေနတယ္ေလ။သိပ္ၾကာၾကာေတာ့ မရွာလိုက္ရပါဘူး။ ရန္ခ်င္းဟူက လီဖူခ်န္းကို ေတြ႕လိုက္ရပါတယ္။ သူတို႔ရဲ့ မ်က္လုံးခ်င္းဆုံအေတြ႕မွာေတာ့ တစ္ေယာက္ရဲ့အၾကည့္က သင္တုန္းဓားလို ထက္ျမက္ၿပီး ရန္လိုေနကာ ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ့ တည္ၿငိမ္ေနတဲ့ ကန္ေရျပင္လို ၿငိမ္သက္ေနပါတယ္။" နင္က ဘာမွမျဖစ္ခဲ့သလိုေတာင္ ေနေနနိုင္တယ္ေပါ့ေလ။ " ရန္ခ်င္းဟူက ေအးစက္စက္ တစ္ခ်က္ရယ္လိုက္ၿပီး ခပ္တိုးတိုးေလး ေရရြတ္လိုက္ပါတယ္။" ညီမခ်င္းဟူ ...... မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းမွာ ညီမသိတဲ့သူတစ္ေယာက္ေယာက္ ပါေနလို႔လား။" ရန္ခ်င္းဟူရဲ့ ေဘးမွာရပ္ေနတဲ့ လူငယ္တစ္ေယာက္က ေမးလိုက္ပါတယ္။ ထိုလူငယ္ရဲ့မ်က္ႏွာက ႏွင္းပြင့္ေတြလို ျဖဴေဖြးစြတ္ေနၿပီး အသက္၂၀ေလာက္ဟု ထင္ရပါတယ္။ထိုလူငယ္က ရန္ခ်င္းဟူကို တစ္ဖက္သတ္လိုက္ႀကိဳက္ေနတဲ့ ယီမင္ရွု ျဖစ္ပါတယ္။ရန္ခ်င္းဟူက ေခါင္းခါလိုက္ၿပီး " နင္နဲ႔ဘာမွ မဆိုင္ဘူး" လို႔ ျပန္ေျဖလိုက္ပါတယ္။ရန္ခ်င္းဟူက သူမရဲ့ ျပသနာကို သူမကိုယ္တိုင္ ေျဖရွင္းနိုင္စြမ္းရွိပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ လီဖူခ်န္းထက္စာရင္ ဒီလီဝူရွုကို သူမက ပိုၿပီး မႀကိဳက္ႏွစ္သက္ပါဘူး။" ညီမခ်င္းဟူရဲ့ ကိစၥက အစ္ကို႔ရဲ့ ကိစၥဘဲေပါ့။ ၾကည့္ရတာ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းက တစ္ေယာက္ေယာက္က ညီမကို ရန္စထားတယ္ထင္တယ္။ စိတ္မပူပါနဲ႔...... အစ္ကိုလီက ဒီေကာင္ေတြ အားလုံးကိုသတ္ၿပီး သူတို႔ရဲ့ေခါင္းေတြကို ညီမဆီ ယူလာခဲ့မယ္။"လီဝူရွုက ႏွုတ္ခမ္းကို လၽွာျဖင့္ တစ္ခ်က္သပ္လိုက္ၿပီး ေသြးဆာေနတဲ့ အၾကည့္ေတြနဲ႔ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းဘက္ကို ၾကည့္လိုက္ပါတယ္။ရန္ခ်င္းဟူက ႏွာေခါင္းတစ္ခ်က္ ရွုံ႔လိုက္ၿပီး" နင္ငါ့ကိစၥထဲ ဝင္မရွုပ္စမ္းနဲ႔ "လီဝူရွုကေတာ့ သူမရဲ့စကားကို အေလးထားပုံ မရပါဘူး။" ညီမခ်င္းဟူ...... အစ္ကိုက ဝင္ရွုပ္တာမဟုတ္ဘူး။ ညီမက အစ္ကိုရဲ့ ဇနီးေလာင္းေလ။တစ္ခ်ိန္က်ရင္ အစ္ကို႔ဇနီးျဖစ္လာမွာ ။"" လီဝူရွု ...... ငါေနာက္တစ္ခါ ထပ္ေျပာမယ္။ ငါကနင့္ကို လက္ထပ္မွာမဟုတ္ဘူး။ အခုလည္း လက္မထပ္ဘူး။ ေနာင္လည္း လက္မထပ္ဘူး"လီဝူရွုကေတာ့ ရန္ခ်င္းဟူကို ကေလးတစ္ေယာက္သဖြယ္ ၾကည့္လိုက္ၿပီး " လာျပန္ၿပီလား ဒီစကားက။ ညီမ ဘယ္ေလာက္ေျပာေျပာ အစ္ကိုကေတာ့ ခ်စ္လို႔ေျပာတယ္ဘဲ မွတ္ပါတယ္။ "ရန္ခ်င္းဟူကေတာ့ ဒီတဏွာ႐ူးကို ဆက္ၿပီး ေျပာမေနေတာ့ပါဘူး။" ေဝရီပိုင္ ...... မင္းတို႔ေကာင္းကင္နတ္ဆိုးဂိုဏ္းက ဒီတစ္ခါ ေရာက္တာ ေစာလွခ်ည္လား " စိတ္ဝိညာဥ္ကေဝဂိုဏ္းက အႀကီးအကဲေခါင္ခ်ဳပ္က လွမ္းႏွုတ္ဆက္လိုက္ပါတယ္။ေဝရီပိုင္ဆိုတာက ေကာင္းကင္နတ္ဆိုးဂိုဏ္းရဲ့ အႀကီးအကဲေခါင္ခ်ဳပ္ဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သူက စိတ္ဝိညာဥ္ကေဝဂိုဏ္းရဲ့ ႏွုတ္ဆက္သံကို မၾကားဟန္ျပဳလိုက္ၿပီး ဂိုဏ္းသုံးဂိုဏ္းစလုံးကို လွမ္းအကဲခတ္လိုက္ပါတယ္။" ၾကည့္ရတာ မင္းတို႔ သုံးဂိုဏ္းစလုံးက အမွိုက္ေကာင္ေတြဘဲ ေခၚလာက်တာဘဲ။ ေကာင္းကင္နတ္ဆိုးဂိုဏ္းက တပည့္ေတြ......ဒီအမွိုက္ေတြကို ေတြ႕တာနဲ႔ သတ္ပစ္က်။ လုံးဝ အရွင္မထားနဲ႔့ ။"" ဟုတ္ကဲ့ပါ အႀကီးအကဲေခါင္ခ်ဳပ္ "သူ႔ရဲ့အမိန္႔ကို ၾကားလိုက္တာနဲ႔ ေကာင္းကင္နတ္ဆိုးဂိုဏ္းရဲ့ တပည့္ေတြက သတ္ျဖတ္ျခင္းအေငြ႕အသက္ေတြကို ေဖာ္ထုတ္လိုက္က်ပါတယ္။ သူတို႔ရဲ့ မ်က္လုံးကလည္း အစာရွာထြက္လာတဲ့ သားရဲေကာင္ႀကီးတစ္ေကာင္ အတိုင္းပါဘဲ။" ဘာႀကီးလည္းဟ။ ဒီေကာင္ေတြက မိစၧာဂိုဏ္းလား " လီဖူခ်န္းက တစ္ခ်က္ေတြးလိုက္မိပါတယ္။" ဟမ့္...... တစ္ျခားဂိုဏ္းေတြကေတာ့ မင္းတို႔ေကာင္းကင္နတ္ဆိုးဂိုဏ္းကို ေၾကာက္ရင္ေၾကာက္မယ္။ ငါတို႔ ခရမ္းေရာင္ေဆဘာဂိုဏ္းကေတာ့ မင္းတို႔ကို လုံးဝမေၾကာက္ဘူးကြ။ ခရမ္းေရာင္ေဆဘာဂိုဏ္းသားေတြ နားေထာင္ၾကစမ္း။ ဒီ ေကာင္းကင္နတ္ဆိုးဂိုဏ္းသားေတြကို ေတြ႕တာနဲ႔ အျမန္သတ္ပစ္က် " ဟီဆန္းဟူကလည္း အမိန္႔ေပးလိုက္ပါတယ္။ဝိညာဥ္ကေဝဂိုဏ္းက အဘြားႀကီးကေတာ့ သူမကို လ်စ္လ်ဴရွုသြားတဲ့ ေဝရီပိုင္ေၾကာင့္ သိပ္ၿပီး မ်က္ႏွာပန္းမလွေတာ့ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့လည္း ဝိညာဥ္ကေဝဂိုဏ္း ဒီလိုအျဖစ္မ်ိဳးနဲ႔ မစိမ္းလွပါဘူးေလ။ၿပီးေတာ့ ဝိညာဥ္ကေဝဂိုဏ္းဆိုတာ ေပၚေပၚထင္ထင္ မလွုပ္ရွားဘဲ အေမွာင္ထုထဲက လုပ္ႀကံသတ္ျဖတ္က်သူေတြ မဟုတ္ပါလား။သူမကလည္း အေနာက္ကို လွည့္ၿပီး သူမရဲ့ ဂိုဏ္းသားေတြကို တီးတိုးမွာၾကားေနပါတယ္။" မင္းတို႔ ေတြ႕ၿပီမဟုတ္လား။ ဒါက ဂိုဏ္းတစ္ဂိုဏ္းနဲ႔ တစ္ဂိုဏ္းၾကားက ဆက္ဆံေရးဘဲ။ " ေဇာင္ဝူက်င္းက လီဖူခ်န္းတို႔ကို ေျပာလိုက္ပါတယ္။ ဆက္ၿပီးေတာ့ သူက ေဆးပင္၁၀၀ လ်ိဳ႕ဝွက္နယ္ေျမထဲမွာ သိသင့္သိထိုက္တာေတြနဲ႔ ဂိုဏ္းေတြအၾကားက ရန္စကိုပါ ရွင္းလင္းေျပာၾကားပါတယ္။သူရဲ့မွာၾကားခ်က္ေတြကို ၾကားအၿပီးမွာေတာ့ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းသားေတြရဲ့ မ်က္ႏွာေပၚမွာ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ ခံစားမွုေတြ ျဖစ္ေပၚလာပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ စိတ္လွုပ္ရွားလာၿပီး တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ ေၾကာက္လန္႔လာက်ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ သူတို႔ရဲ့ အရည္အေသြးကို သံသယဝင္လာၾကပါတယ္။လီဖူခ်န္းကေတာ့ မူလပုံစံအတိုင္း ေအးေအးေဆးေဆးပါဘဲ။ ေဇာင္ဝူက်င္းရဲ့ ရွင္းျပမွုေတြက သူ႔အေပၚ ဘာမွ မသက္ေရာက္ေစခဲ့ဘူးေလ။" ကဲမၾကာခင္မွာဘဲ အခ်ိန္က်ေတာ့မွာဆိုေတာ့ ငါက မင္းတို႔ကို တစ္ျခားဂိုဏ္းက ပါရမိီရွင္ေတြ အေၾကာင္းကို ေျပာျပေတာ့မယ္။ မင္းတို႔ ငါေျပာတဲ့ လူေတြနဲ႔ေတြ႕ရင္ သတိႀကီးႀကီးထားက်။"" သရဲေခါင္းနဲ႔ ေဆဘာကို လြယ္ထားတဲ့ ဂိုဏ္းသားက ခရမ္းေရာင္ေဆဘာဂိုဏ္းရဲ့ အတြင္းစည္းနံပါတ္၁ ဓားသမားဘဲ။ သူ႔နာမည္က ႐ူးေနတဲ့ ေဆဘာဓား ေသာင္းဟိုင္လို႔ေခၚတယ္။ သူရဲ့ ႐ူးသြပ္ေနသလိုက္ တိုက္ခိုက္တတ္တဲ့ ေဆဘာဓားသိုင္းက နာမည္ႀကီးဘဲ။ မင္းကတစ္ကယ္လို႔ သူ႔ကိုေတြ႕ရင္ အျမန္ဆုံး ေျပးဖို႔ ႀကိဳးစားေပေတာ့။ သူက ေသြးေတြကို ျမင္ရင္ ပိုၿပီး ႐ူးသြပ္သြားတတ္တဲ့ သဘာဝရွိတယ္။ သူက တစ္ခါတုန္းက ဂိုဏ္းသားအခ်င္းခ်င္း သတ္ျဖတ္မိလို႔ အက်ဥ္းေထာင္ေတာင္ က်ခဲ့ဖူးေသးတယ္။ အက်ဥ္းေထာင္ကေန ျပန္လႊတ္လာလာခ်င္းမွာေတာင္ အျခားဂိုဏ္းသားတစ္ေယာက္ကို ဒုကၡိတျဖစ္ေအာင္ တိုက္ခိုက္ပစ္လိုက္ေသးတာ။ အဲဒါေၾကာင့္ ခရမ္းေရာင္ေဆဘာဂိုဏ္းက သူ႔ကို ေနာက္ထပ္တစ္ႏွစ္ ထပ္ဖမ္းခ်ဳပ္ထားရေသးတယ္။ ဒီေကာင္က သာမန္ေျမကမၻာအဆင့္၁က ပညာရွင္ကိုေတာင္ တစ္ခ်က္တည္းနဲ႔ သတ္ပစ္နိုင္တယ္ ။ မင္းတို႔သူ႔ကို ျမင္တာနဲ႔ ေဝးေဝးကသာ ေရွာင္ေပေတာ့ "မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းသားအားလုံးက ေဇာင္ဝူက်င္း ညႊန္ျပေနတဲ့ ေနရာကို ၾကည့္လိုက္က်ပါတယ္။ ခရမ္းေရာင္ေဆဘာဂိုဏ္းရဲ့ လူစုထဲမွာေတာ့ ဆံပင္ေတြ ရွုပ္ပြေနၿပီး မ်က္တြင္းေတြ ခ်ိဳင့္ဝင္ေနတဲ့ အသက္၂၀ေက်ာ္ လူငယ္တစ္ေယာက္ ရွိေနပါတယ္။ သူ႔ရဲ့ပုံကိုၾကည့္ရတာ တစ္ခုခုကို ေရတြက္ေနသည့္ပုံပါဘဲ။ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္မွာ သူ႔ကို တစ္စုံတစ္ေယာက္က တစ္ခုခုေျပာလိုက္သည့္အလား ေခါင္းေထာင္ၿပီး ၾကည့္ေနတတ္ပါေသးတယ္။အထူးသျဖင့္ သူ႔ရဲ့မ်က္လုံးေတြေပါ့...............သူ႔ရဲ့မ်က္လုံးေတြက လုံးဝကို ခံစားခ်က္ကင္းမဲ့ေနၿပီး မင္းကို အဆုံးအစမဲ့တဲ့ တြင္းနက္ႀကီးထဲ ျပဳတ္က်သြားသည့္အလား ခံစားေစရပါတယ္။ ဒီမ်က္လုံးေတြက ေကာင္းကင္နတ္ဆိုးဂိုဏ္းက တပည့္ေတြရဲ့ မ်က္လုံးေတြထက္ကို ေၾကာက္စရာ ေကာင္းလြန္းပါတယ္။" ေၾကာက္စရာေကာင္းလိုက္တဲ့ မ်က္လုံးေတြပါလား "ခ်န္ဖန္းဟြာက မိန္းမပ်ိဳေလးတစ္ေယာက္သာ ျဖစ္ေသးသည့္အတြက္ ထိုမ်က္လုံးေတြကို ၾကည့္မိလိုက္တာနဲ႔ တစ္ဆတ္ဆတ္ တုန္ယင္သြားပါတယ္။" အစ္မေတာ္ခ်န္...... သူ႔မ်က္လုံးေတြကို သြားမၾကည့္နဲ႔ ။" လီဖူခ်န္းက ညင္သာႏူးညံ့တဲ့ အသံနဲ႔ သူမကို သတိေပးလိုက္ပါတယ္။လူတစ္ေယာက္ရဲ့ ယုံၾကည္မွု ၿပိဳကြဲသြားရင္ စြမ္းရည္ေတြကလည္း ယုတ္ေလ်ာ့သြားမွာပါ။ ေသခ်ာတာကေတာ့ ဒီအ႐ူးေဆဘာ ေသာင္းဟိုင္ရဲ့ မ်က္လုံးေတြက တိုက္ပြဲမစခင္မွာဘဲ တစ္ဖက္လူရဲ့ ယုံၾကည္မွုကို ယုတ္ေလ်ာ့သြားေစနိုင္ပါတယ္။ ဒီေသာင္းဟိုင္ကို ၾကည့္ရတာ ရင္ဆိုင္ဖို႔ လြယ္ကူတဲ့ သူတစ္ေယာက္ေတာ့ မျဖစ္နိုင္ပါဘူး။ခ်န္ဖန္းဟြာက လီဖူခ်န္းရဲ့ သတိေပးစကားကို ၾကားလိုက္တာနဲ႔ အလ်င္အျမန္ဘဲ ေခါင္းငုံ႔လိုက္ပါတယ္။ေဇာင္ဝူက်င္းက လီဖူခ်န္းကို ေခါင္းတစ္ခ်က္ညိတ္ၿပီး အသိအမွတ္ျပဳလိုက္ပါတယ္။ အခုသူေခၚလာတဲ့ မိုးျပာေရာင္ ဂိုဏ္းသားေတြထဲမွာ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ ရွိေနတာဆိုလို႔ လီဖူခ်န္းတစ္ေယာက္ဘဲ ရွိေနတယ္ေလ။လီဖူခ်န္းက အ႐ူးေဆဘာ ေသာင္းဟိုင္ကို တည္ၿငိမ္စြာ အကဲခတ္ေနၿပီး ေသာင္းဟိုင္ရဲ့ မ်က္လုံးေတြက သူ႔အေပၚကို ဘာမွ သက္ေရာက္မွု ရွိတဲ့ပုံ မေပၚပါဘူး။ လီဖူခ်န္းရဲ့ စိတ္ဓာတ္ခြန္အားနဲ႔ ယုံၾကည္မွုအျပည့္ရွိပုံကေတာ့ တစ္ကယ့္ထိပ္တန္းပါဘဲ။ဒီလိုလူမ်ိဳးကသာလၽွင္ အခက္အခဲ အက်ပ္အတည္းေတြၾကားကေန တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ ေက်ာ္လႊားနိုင္မွာပါ။တစ္ခါတစ္ရံမွာေတာ့ ဒီလိုေသြးေအးၿပီး တည္ၿငိမ္တယ္ဆိုတာက ေၾကာက္စရာေကာင္းလွတဲ့ အရာတစ္ခုပင္မဟုတ္ပါလား။လ်ဴဝူေဟာင္ ၊ေရွာင္လီနဲ႔ ယုဝူရွန္းတို႔ကေတာ့ ေၾကာက္ရြံ့ေနပုံ မေပၚေပမယ့္ အနည္းနဲ႔အမ်ားေတာ့ စိတ္ခံစားမွုေတြ ထြက္ေပၚလာပါေသးတယ္။ သူတို႔က လီဖူခ်န္းနဲ႔ ယွဥ္လိုက္ရင္ေတာ့ တည္ၿငိမ္ဖို႔ အမ်ားႀကီး လိုပါေသးတယ္ေလ။" အ႐ူးေဆဘာေသာင္းဟိုင္ရဲ့ ေဘးနားမွာရပ္ေနတဲ့ သူကေတာ့ ခရမ္းေရာင္ ေဆဘာဂိုဏ္းရဲ့ နံပါတ္၂အတြင္းစည္းတပည့္ လင္းေဟာင္ဘဲ။ သူ႔ကိုလည္း မင္းတို႔သတိထားရမယ္။ခရမ္းေရာင္ဂိုဏ္းတစ္ခုလုံးမွာ သူက အ႐ူးေဆဘာေသာင္းဟိုင္နဲ႔ ဓားခ်င္းယွဥ္ၿပီး ဒဏ္ရာမရတဲ့ တစ္ဦးတည္းေသာ သူဘဲ။ "ခရမ္းေရာင္ေဆဘာဂိုဏ္းရဲ့ သတိထားသင့္တဲ့သူေတြကို ေျပာျပၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ ေဇာင္ဝူက်င္းက ဝိညာဥ္ကေဝဂိုဏ္းက သတိထားရမယ့္သူေတြကို ထပ္ေျပာျပေနပါတယ္။" ဝိညာဥ္ကေဝဂိုဏ္းက တပည့္ေတြကေတာ့ လ်ိဳ႕ဝွက္သတ္ျဖတ္တဲ့ ေနရာမွာ ဆရာတစ္ဆူဘဲ။ သူတို႔မွာ မင္းတို႔မထင္မွတ္ထားတဲ့ သတ္ျဖတ္နည္းေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္။သူတို႔ရဲ့ အတြင္းစည္းနံပါတ္၁ တပည့္ကေတာ့ မွင္စာသခင္ေလး ေရွာင္းဟူဘဲ။သူက အရင္တုန္းက ေျမကမၻာအဆင့္၃မွာ ရွိတဲ့ ပညာရွင္ကိုေတာင္ လုပ္ႀကံသတ္ျဖတ္ဖူးတယ္။ သူ႔အနားမကပ္မိေစနဲ႔။ သူနဲ႔ ေဝးနိုင္သမၽွသာ ေဝးေအာင္ေန။ သူ႔ရဲ့တည္ရွိေနမွုကိုလည္း မေမ့ပစ္လိုက္နဲ႔။ မဟုတ္လို႔ကေတာ့ မင္းတို႔ကို သတ္လို႔ သတ္သြားမွန္းေတာင္ သိလိုက္မွာ မဟုတ္ဘူး။"" သူ႔ေဘးမွာ ရပ္ေနတဲ့ မိန္းမပ်ိဳကေတာ့ ကေဝမယ္ရဲ့ဟြာလို႔ေခၚတယ္။ သူက စိတ္ညႇို႔တဲ့အတတ္မွာ ဆရာတစ္ဆူဘဲ။ သူမရဲ့ မ်က္လုံးေတြကို မၾကည့္မိေစနဲ႔။ သူမရဲ့ခႏၶာကိုယ္ ဘယ္အစိတ္အပိုင္းကိုမွလည္း သြားမထိမိေစနဲ႔။ တစ္ခ်ိဳ႕အပိုင္းေတြမွာ သူမက အ႐ူးေဆဘာေသာင္းဟိုင္နဲ႔ မွင္စာသခင္ေလးေရွာင္းဟူထက္ကို ေၾကာက္စရာေကာင္းတယ္။သူမကိုလည္း ေဝးေဝးကေရွာင္တာ အေကာင္းဆုံးဘဲ။"" တတိယသတိထားရမယ့္သူက သူငယ္ေတာ္ ေရွာင္မိုဘဲ။ သူက သူ႔ခႏၶာကိုယ္ကို လိုသလို ေကြးညႊတ္လို႔ရတယ္။ သူက လူလား တေစၧလားဆိုတာကိုေတာင္ ခြဲျခားလို႔မရတဲ့ သူမ်ိဳးဘဲ။ သူ႔ရဲ့ စြမ္းရည္တိတိက်က်ကိုေတာ့ ဘယ္သူမွ မသိက်ဘူး။ ေရွာင္းဟူနဲ႔ ရဲ့ဟြာေတာင္မွ သူနဲ႔ ထိပ္တိုက္မေတြ႕လိုက်ဘူးဆိုေတာ့ သူကလည္း ေခမဲ့သူေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ "ေဇာင္ဝူက်င္းက ဆက္ၿပီးေတာ့ ေကာင္းကင္နတ္ဆိုးဂိုဏ္းရဲ့ အတြင္းစည္းတပည့္ေတြအေၾကာင္း ေျပာမည့္ဟန္ ျပင္ေနတုန္းမွာဘဲ လီဖူခ်န္းက ၾကားျဖတ္စကားေျပာလိုက္ပါတယ္။" အႀကီးအကဲ ...... ကၽြန္ေတာ္စကားတစ္ခြန္းေျပာပါရေစ။"" ဘာေျပာမလို႔လည္း လီဖူခ်န္း...... ေျပာၾကည့္ေလ " ေဇာင္ဝူက်င္းက လီဖူခ်န္းကို ေျပာခြင့္ျပဳလိုက္ပါတယ္။တစ္ျခားအႀကီးအကဲေတြကေတာ့ ဒီေကာင္ေလး အလိုက္မသိတတ္ရန္ေကာ ဟူသည့္ အၾကည့္မ်ိဳးျဖင့္ ဝိုင္းၾကည့္ေနက်ပါတယ္။အဆုံးမဲ့အာဏာ အပိုင္း၁၄၅အမ်ားနဲ႔မတူတစ္မူ( note : : ထ်န္းရွဂိုဏ္း= ေကာင္းကင္နတ္ဆိုးဂိုဏ္း)" ကၽြန္ေတာ္တို႔က ဒီေကာင္ေတြကို ဒီေလာက္ႀကီး စိုးရိမ္ေနစရာ မလိုဘူးလို႔ ကၽြန္ေတာ္ထင္ပါတယ္။ သူတို႔ကို ကၽြန္ေတာ္တို႔က ဘုရင္တစ္ပါးလို ဆက္ဆံၿပီး ေတြးေၾကာက္ေနစရာလည္း မလိုပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကိုလည္း လမ္းေဘးကေနေကာက္ၿပီး ေခၚလာခဲ့တာမွ မဟုတ္တာ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကလည္း မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းရဲ့ လက္ေရြးစင္ေတြပါဘဲ။ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းသားေတြဟာ ဓားတာအိုလမ္းစဥ္ကို က်င့္ႀကံေနတဲ့သူေတြ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ ဘယ္သူ႔ကိုမွ ေၾကာက္ရြံ့ေနမွာမဟုတ္ဘူး။ တစ္ကယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ့လမ္းမွာ နတ္ဘုရားတစ္ပါး လာပိတ္ရပ္ေနရင္ အဲဒီနတ္ဘုရားကို သတ္ပစ္မယ္။ တစ္ကယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ့လမ္းမွာ ပေစၥကဗုဒၶါေတြလာပိတ္ေနရင္ အဲဒီပေစၥကဗုဒၶါကိုပါ သတ္ပစ္မယ္။ ဒါက ဓားတာအိုကို ေလၽွာက္လမ္းတဲ့သူေတြရဲ့ ဓားတရားဘဲ။ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ့ ႏွလုံးသားမွာ ေၾကာက္ရြံ့မွုေတြ ရွိေနမယ္ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔က ေနာက္ပိုင္းလမ္းစဥ္ေတြကို ဘယ္လိုစိတ္နဲ႔ ေလၽွာက္လမ္းနိုင္မွာလည္း "လီဖူခ်န္းက သူေျပာခ်င္တာကို ထုတ္ေျပာလိုက္ပါတယ္။" မင္းေျပာခ်င္တာက ေဆးပင္၁၀၀လ်ိဳ႕ဝွက္နယ္ေျမထဲမွာ ေတြ႕သမၽွသူေတြကို သတ္ပစ္ရမယ္လို႔ ဆိုလိုတာလား "အတြင္းစည္းအႀကီးအကဲတစ္ေယာက္က ေမးခြန္းျပန္ထုတ္လိုက္ပါတယ္။လီဖူခ်န္းက တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္နဲ႔ ျပန္ေျဖပါတယ္။" အႀကီးအကဲ ေမးသလို ဟုတ္လည္းဟုတ္တယ္။ ဟုတ္လည္း မဟုတ္ဘူး။ အဓိကေျပာခ်င္တာက အေျခအေနဘဲ။ တစ္ဖက္ကလူေတြက ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို သတ္ဖို႔လုပ္ေနတာကို ေၾကာက္ရြံ့စြာနဲ႔ ရင္ဆိုင္လို႔ ျဖစ္ပါ့မလား။ လုံးဝရင္ဆိုင္လို႔ မျဖစ္နိုင္ဘူး။ အေၾကာက္တရားက ဖုံးလႊမ္းေနတဲ့အတြက္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ့ ဓားေတြက ထက္ျမက္သင့္သေလာက္ ထက္ျမက္နိုင္ေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔က ဒီအေၾကာက္တရားကို ေမာင္းထုတ္ပစ္မွရမယ္။ ဒီေကာင္ေတြရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ထဲကို ဓားထိုးသြင္းလိုက္ရင္ ထြက္လာတဲ့ အရည္ေတြကလည္း အနီေရာင္ေသြးေတြဘဲ။ ဒီေကာင္ေတြရဲ့ ေခါင္းကို ျဖတ္ပစ္လိုက္ရင္ သူတို႔လည္းေသတာဘဲ။ သူတို႔မွာ အေသြးအသားနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာလည္း အေသြးအသားနဲ႔။ ဒါကို ကၽြန္ေတာ္တို႔က သူတို႔ကို ျမင္တာနဲ႔ ဘာလို႔ ေရွာင္ပုန္းေနရမွာလည္း။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းသားေတြက သူတို႔ကို မယွဥ္နိုင္စရာ ဘာအေၾကာင္းမွ ရွိမေနဘူး။ "အေစာပိုင္းတုန္းက ေဇာင္ဝူက်င္းရဲ့ အႀကံေပးခ်က္ေတြက မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းသားေတြရဲ့ ရင္ထဲကို အေၾကာက္တရားတစ္ခု ေမြးဖြားေပးခဲ့ပါတယ္။ ဒီအေၾကာက္တရားကို မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းသားေတြက အနည္းနဲ႔အမ်ားေတာ့ ခံစားေနရပါၿပီ။ ပါရမီရွင္ေတြျဖစ္တဲ့ အ႐ူးေဆဘာေသာင္းဟိုင္တို႔ကို မေျပာနဲ႔။ သူတို႔နဲ႔ လက္ရည္ခ်င္းတူတဲ့ ဂိုဏ္းသားေတြနဲ႔ ေတြ႕ရင္ေတာင္ ႏွလုံးသားထဲမွာ အေၾကာက္တရားက ရွိေနတဲ့အတြက္ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းသားေတြဟာ အသတ္ခံလိုက္ရနိုင္ပါတယ္။" မင္းေျပာသြားတာေတြ ေကာင္းတယ္။"ေဇာင္ဝူက်င္းက လီဖူခ်န္းကို အျပစ္မတင္ဘဲ ခ်ီးက်ဴးလိုက္ပါတယ္။သူက တစ္ဖက္သူေတြရဲ့ ဂုဏ္သတင္းကိုဘဲ ေျပာၾကားခဲ့ၿပီး မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းသားေတြရဲ့ ဂုဏ္သတင္းကိုေတာ့ ေမ့သြားခဲ့တယ္ေလ။ သူေခၚလာတဲ့သူေတြကလည္း အတြင္းစည္းဂိုဏ္းရဲ့ အေတာ္ဆုံး ဓားသမားေတြ မဟုတ္ပါလား။သူက ဒီလက္ေရြးစင္ေတြ ေဆးမ်ိဳး၁၀၀လ်ိဳ႕ဝွက္နယ္ေျမထဲမွာ ေသသြားမွာကို အစိုးရိမ္လြန္ကဲသြားခဲ့တာပါ။ ၾကည့္ရတာ သူ႔ရဲ့အစိုးရိမ္လြန္မွုေတြက အေၾကာက္တရားကို ဖန္တီးေပးမိသြားတယ္နဲ႔ တူပါရဲ့။တစ္ကယ့္ဓားသမားေတြဆိုတာ အရာရာကို အေၾကာက္အလန္႔ကင္းတဲ့ ႏွလုံးသားကို လိုအပ္ပါတယ္။တစ္ကယ္လို႔ ႏွလုံးသားထဲမွာ အေၾကာက္တရားဆိုတဲ့ ဆူးေျငာင့္တစ္ခု စူးေနမယ္ဆိုရင္ အဲသည္ဓားသမားက ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ေရွ႕ဆက္နိုင္ေတာ့မည္နည္း။" ဒီအဘိုးႀကီးက အသက္ႀကီးလာေတာ့ နည္းနည္း အစိုးရိမ္လြန္းတာဘဲ။ ငါအေစာပိုင္းက ေျပာခဲ့တာေတြကို ေမ့ပစ္လိုက္ေတာ့။ ငါေျပာျပထားတဲ့ လူေတြကိုေတြ႕ရင္ နည္းနည္းသာဂ႐ုစိုက္လိုက္။ တစ္ကယ္လို႔ တိုက္ခိုက္ရမယ္ဆိုရင္လည္း ေနာက္တြန္႔မေနနဲ႔ေတာ့။ ဓားဆိုတာက ေသြးနဲ႔ေဆးမွ ပိုထက္တာ။ ဓားဆိုတာ လူသတ္လက္နက္ဘဲ။ ျပသနာလာရွာတဲ့လူေတြကို အကုန္သတ္ပစ္။ငါတို႔ရဲ့ ဓားေတြကိုသာ ဒီေကာင္ေတြေၾကာက္ရြံ့ေနေစရမယ္။မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းရဲ့ ဓားပညာဆိုတာ ဘာလည္းဆိုတာကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး ျပလိုက္စမ္းေဟ့။"လီဖူခ်န္းနဲ႔ ေဇာင္ဝူက်င္းရဲ့ ေျပာစကားေတြက မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းသားေတြရဲ့ မီးခဲျပာဖုံးေနတဲ့ ရဲစြမ္းသတၱိေတြကို ျပန္ၿပီး ေလာင္စာထည့္ေပးလိုက္သလိုပါဘဲ။ သူတို႔ရဲ့ မ်က္လုံးေတြထဲမွာ တိုက္ပြဲကို ဆာေလာင္စိတ္ေတြနဲ႔ ျပည့္ႏွက္လို႔ လာေနပါၿပီ။ သူတိုရဲ့ ထက္ျမက္တဲ့ အသြင္သ႑ာန္ေတြနဲ႔ စြမ္းအင္အရွိန္အဝါေတြကလည္း ျပန္လည္ထြက္ေပၚလာပါတယ္။ သူတို႔သည္လည္း လက္ေရြးစင္ဂိုဏ္းသားမ်ား ျဖစ္သည္မဟုတ္ပါေလာ။ လူသားအခ်င္းခ်င္း အဘယ္ေၾကာင့္ ေၾကာက္ရြံ့ေနရမည္နည္း။လ်ဴဝူေဟာင္က လီဖူခ်န္းကို စူးစူးစိုက္စိုက္ၾကည့္ေနပါတယ္။ သူက အေစာပိုင္းတုန္းက လီဖူခ်န္းကို မွုမစရာမလိုဘူးလို႔ ထင္ေနခဲ့တာေလ။ အခုအျဖစ္အပ်က္ၿပီးေနာက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းက တစ္ကယ္ေၾကာက္စရာေကာင္းေလာက္တယ္လို႔ သူက ေတြးထင္ေနခဲ့ပါၿပီ။ ဒီလိုေသြးေအးၿပီး ဘာကိုမွ မေၾကာက္ရြံ့တတ္သူက အ႐ူးေဆဘာေသာင္းဟိုင္ ဒါမွမဟုတ္ မွင္စာသခင္ေလး ေရွာင္ဟူထက္ကို ေၾကာက္စရာေကာင္းမယ္ဆိုတာ လုံးဝကို သိသာေနလြန္းပါတယ္။ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ ေဇာင္ဝူက်င္းက သူ႔ရဲ့အၾကည့္ေတြကို ေကာင္းကင္နတ္ဆိုးဂိုဏ္းကို ေရြ႕လိုက္ၿပီး ေကာင္းကင္နတ္ဆိုးဂိုဏ္းရဲ့ အတြင္းစည္းတပည့္ေတြအေၾကာင္းကို ေျပာျပပါတယ္။" ေကာင္းကင္နတ္ဆိုးဂိုဏ္းရဲ့ အေတာ္ဆုံးအတြင္းစည္းတပည့္ကေတာ့ ေသြးမိစၧာ လီဝူရွုဘဲ။ သူက ေကာင္းကင္နတ္ဆိုးဂိုဏ္းခ်ဳပ္ရဲ့ သားလည္းျဖစ္တယ္။ သူက ၾကယ္၅ပြင့္အရိုးတည္ေဆာက္ပုံျဖစ္တဲ့ ေသြးမိစၧာ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံပိုင္ရွင္။ သူ႔ရဲ့အရိုးတည္ေဆာက္ပုံက တစ္ျခားၾကယ္ငါးပြင့္ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံေတြနဲ႔ အမ်ားႀကီး ပိုေကာင္းမြန္တယ္။ ဒီအရိုးတည္ေဆာက္ပုံရဲ့ ထူးျခားခ်က္က လူပိုၿပီးသတ္ေလေလ မိစၧာဓာတ္အားက ပိုၿပီးေကာင္းလာေလေလဘဲ။ မိစၧာဓာတ္အားေကာင္းလာေလေလ သူ႔ရဲ့ပါရမီေတြ က်င့္ႀကံမွုႏွုန္းေတြက ပိုၿပီးေကာင္းလာေလေလဘဲ။ ေကာလဟာလေတြအရေတာ့ သူက သူနဲ႔အဆင့္တူတဲ့ လူအေယာက္၁၀၀၀ေက်ာ္ကို သတ္ၿပီးၿပီလို႔ဆိုတယ္။" သူက လူအေယာက္၁၀၀၀ေက်ာ္ သတ္ထားတယ္။"အေစာပိုင္းတုန္းက စိတ္ဓာတ္ေတြ ျပန္တက္ႂကြလာတဲ့ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းသားေတြဟာ လီဝူရွုရဲ့ သတင္းေတြေၾကာင့္ မ်က္ႏွာအနည္းငယ္ဘ ပ်က္သြားခဲ့ပါတယ္။ သူတို႔သတ္ခဲ့တဲ့ လူအေရအတြက္ ဆယ္ဂဏန္းမၽွသာ ရွိသည္ေလ။" ဒီေကာင္က ေသြးဆာေနတ့ဲ့ မိစၧာတစ္ေကာင္လား " ေရလွိုင္းျဖဴဓား ပိုင္ေထာင္က မေနနိုင္ဘဲ ေမးလိုက္မိပါတယ္။ေဇာင္ဝူက်င္းက ဆက္ရွင္းျပပါတယ္။" လီဝူရွုရဲ့ ညာဘက္၃မီတာေလာက္မွာ ရပ္ေနတဲ့သူကေတာ့ မိစၧာနက္ လန္ဝူခ်န္းတဲ့။ သူ႔ေဘးမွာရပ္ေနတဲ့သူကေတာ့ မိစၧာျဖဴ ေကာင္းခ်ဴ။သူတို႔ကို လူေတြက ျဖဴနက္မိစၧာႏွစ္ပါးလို႔ ေခၚက်တယ္။ သူတို႔က ႏွစ္ေယာက္ေပါင္းၿပီး တိုက္ခိုက္တဲ့ေနရာမွာ အေတာ္ေလးထူးခၽြန္တယ္။ သူတို႔တစ္ေယာက္ခ်င္းကေတာင္မွ ေျမကမၻာအဆင့္က ပညာရွင္ကိုသတ္နိုင္တယ္ဆိုေတာ့ ႏွစ္ေယာက္ေပါင္းလိုက္ရင္ ဘယ္ေလာက္စြမ္းသြားမလည္း မသိနိုင္ဘူး။"" ေနာက္ထပ္တစ္ေယာက္ကေတာ့ တေစၧလက္သည္း က်န္းရွန္။ သူက ေကာင္းကင္နတ္ဆိုးဂိုဏ္းရဲ့ အခက္ခဲဆုံး လက္သည္းသိုင္းျဖစ္တဲ့ ငရဲလက္သည္းသိုင္းကို ေလ့က်င့္ထားတာ။ေျပာက်တာကေတာ့ ေကာင္းကင္နတ္ဆိုးဂိုဏ္းတစ္ခုလုံးမွာေတာင္မွ ဒီလက္သည္းသိုင္းကို ေလ့က်င့္ေအာင္ျမင္ထားတာ ၃ေယာက္ဘဲရွိတယ္တဲ့။ အဲသည္ထဲက ႏွစ္ေယာက္က တိုက္ရိုက္တပည့္ေတြ ျဖစ္သြားက်ၿပီ။"" ေနာက္ဆုံးမိတ္ဆက္ေပးမဲ့သူကေတာ့ ေကာင္းကင္နတ္ဆိုးဂိုဏ္းရဲ့ အဓိက ကလန္ႀကီးတစ္ခုျဖစ္တဲ့ ရန္ကလန္ရဲ့ ပါရမီရွင္ ရန္ခ်င္းဟူဘဲ။သူမရဲ့ စြမ္းရည္ေတြက တစ္ျခားလူေတြေလာက္ေတာ့ မရွိေတာ့ဘူး။ ဒါေပမဲ့ သူမရဲ့ အလားအလာကေတာ့ ခန္႔မွန္းလို႔ မရနိုင္ဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လည္းဆိုေတာ့ ရန္ခ်င္းဟူက ၾကယ္၆ပြင့္ အရိုးတည္ေဆာက္ပံကို ပိုင္ဆိုင္ထားလို႔ဘဲ။ေဇာင္ဝူက်င္းရဲ့ စကားအၿပီးမွာေတာ့ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းသားေတြဟာ စဥ္းစားခန္း ဝင္ေနက်ပါတယ္။ ေဇာင္ဝူက်င္းရဲ့ ေျပာစကားေတြအရဆိုရင္ လီဝူရွုက အ႐ူးေဆဘာေသာင္းဟိုင္နဲ႔ လက္ရည္တူေလာက္ သြားက်ပါလိမ့္မယ္။ျဖဴနက္မိစၧာႏွစ္ေယာက္ကလည္း တစ္ေယာက္ခ်င္းဆိုရင္ အနည္းငယ္အားနည္းပုံေပၚေပမယ့္ ႏွစ္ေယာက္ေပါင္းလိုက္ၿပီဆိုရင္ သူတို႔က လီဝူရွုထက္ေတာင္ အစြမ္းထက္မည့္ပုံပါဘဲ။ေနာက္ထပ္တစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ တေစၧလက္သည္းက်န္းရွန္ကလည္း လီဝူရွုထက္ သိပ္ၿပီး နိမ့္က်မယ့္ပုံ မရွိပါဘူး။သူတို႔ေလးေယာက္ကို ၾကည့္လိုက္တာနဲ႔ ေကာင္းကင္နတ္ဆိုးဂိုဏ္းက ပါရမီရွင္ေတြက အျခားဂိုဏ္း၃ဂိုဏ္းထက္ ပိုၿပီးအစြမ္းထက္မယ္ဆိုတာ ယုံမွားစရာ မရွိပါဘူး။ဟုတ္ပါၿပီ။ ဒါကို အားလုံး နားလည္ေပးနိုင္ပါေသးတယ္။ဒါေပမဲ့ ရန္ခ်င္းဟူရဲ့ ၾကယ္၆ပြင့္အရိုးတည္ေဆာက္ပုံ ဆိုတာႀကီးက အားလုံးကို ေခ်ာက္ခ်ားတုန္လွုပ္သြားေစတယ္ေလ။ၾကယ္၆ပြင့္အရိုးတည္ေဆာက္ပုံဆိုတာက ဘာလည္း။အားလုံးက ဒီအဓိပၸါယ္ႀကီးကို သိၾကပါတယ္။တစ္ကယ္လို႔ ၾကယ္၄ပြင့္ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံပိုင္ရွင္ေတြကို ပါရမီရွင္ေတြလို႔ သတ္မွတ္တယ္ ဆိုၾကပါစို႔။ ဒါဆိုရင္ ၾကယ္၅ပြင့္ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံ ပိုင္ရွင္ေတြက ပထမတန္းစား ပါရမီရွင္ေတြပါ။ၾကယ္၆ပြင့္ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံ ပိုင္ရွင္ေတြဆိုတာ မ်ိဳးဆက္တစ္ခုလုံးရဲ့ ပါရမီရွင္ေတြပါဘဲ။မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းစတင္တည္ေထာင္ခ်ိန္ကေန အခုထက္ထိ ဂိုဏ္းေတာ္မွာ ၾကယ္၆ပြင့္အရိုးတည္ေဆာက္ပုံ ပိုင္ရွင္ဆိုလို႔ တစ္ေယာက္ဘဲရွိခဲ့ဖူးပါတယ္။ အဲသည္သူကေတာ့ ပထမဆုံး ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ႀကီးပါဘဲ။ၾကယ္၆ပြင့္အရိုးတည္ေဆာက္ပုံ ပိုင္ရွင္ေတြဆိုတာ ျပန္လည္ဝင္စားျခင္းနယ္ပယ္နဲ႔ အဲသည္ထက္ျမင့္တဲ့ နယ္ပယ္ေတြအထိပါ တက္လွမ္းနိုင္တဲ့ အခြင့္အေရးရွိပါတယ္ေလ။အဲသည္နယ္ပယ္ေတြအထိ ေရာက္သြားၿပီဆိုရင္ လူတစ္ေယာက္တည္းက ဂိုဏ္းတစ္ဂိုဏ္းလုံးနဲ႔ ညီသြားပါၿပီ။ လူတစ္ေယာက္တည္းက ဂိုဏ္းလုံးကၽြတ္ သတ္ပစ္လိုက္နိုင္ပါတယ္။" ေကာင္းကင္နတ္ဆိုးဂိုဏ္းက တစ္ကယ္ကို ေၾကာက္စရာ ေကာင္းတာဘဲ။" ေတာင္စြယ္ဓား လူယိရွန္က ေရရြတ္လိုက္ပါတယ္။" မွန္တယ္။ တစ္ကယ္ကို ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ေကာင္ေတြ စုထားတဲ့ ဂိုဏ္းဘဲ " လီဖူခ်န္းက သူေျပာတာကို သေဘာတူပါတယ္။လီဖူခ်န္းက ရန္ခ်င္းဟူတစ္ေယာက္ အရြယ္ေရာက္လာတဲ့အခါက်ရင္ က်န္တဲ့၃ဂိုဏ္းကို ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ဖိႏွိပ္ထားလိုက္မလည္းဆိုတာကိုေတာင္ ေတြးၾကည့္ေနမိပါတယ္။ေဇာင္ဝူက်င္းက ေအးစက္စက္ေလသံျဖင့္" ငါက မင္းတို႔အားလုံးကို အထူးမွာစရာ ရွိတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ရန္ခ်င္းဟူကို ေတြ႕တာနဲ႔ အစြမ္းကုန္ႀကိဳးစားၿပီး သတ္ပစ္ဖို႔ဘဲ။ သူမကို သတ္ပစ္နိုင္တဲ့သူကို ဂိုဏ္းေတာ္က ဆုေၾကးအျဖစ္ ေထာက္ပံ့ေရးရမွတ္ ၃သန္းေပးမယ္။ ဒီအမွတ္က အတြင္းစည္းအႀကီးအကဲတစ္ေယာက္ တစ္သက္လုံး ရွာထားတာထက္ေတာင္ မ်ားေသးတယ္။ အမွတ္၃သန္းနဲ႔ ဘာေတြလုပ္နိုင္လည္းဆိုတာကို ေတြးမိၾကတယ္မလား။" ၾကယ္၆ပြင့္အရိုးတည္ေဆာက္ပုံ ပိုင္ရွင္ဆိုတဲ့ ၿခိမ္းေျခာက္မွုႀကီးက တစ္ကယ္ကို ေၾကာက္စရာ ေကာင္းလြန္းလွပါတယ္။ ေနာက္ထပ္ႏွစ္အနည္းငယ္ ၾကာလို႔ရွိရင္ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းရဲ့ ဂုဏ္သိကၡာေတြက ဒီေကာင္မေလးရဲ့ လက္ထဲမွာေတာင္ ေရစုန္ေမၽွာသြားနိုင္သည္ေလ။" အတြင္းစည္းအႀကီးအကဲေခါင္ခ်ဳပ္ ...... စိတ္မပူပါနဲ႔။ ကၽြန္ေတာ္ ဒီေကာင္မေလးကို ရေအာင္သတ္ခဲ့ပါမယ္"ရန္ခ်င္းဟူက တစ္ကယ့္အလွမယ္ေလးတစ္ပါး ျဖစ္ေနသည့္တိုင္ေတာင္မွ ဂိုဏ္းေတာ္က ေပးအပ္တဲ့ ဆုေၾကးကလည္း မက္ေလာက္စရာပါဘဲေလ။ အခြင့္အေရးရမယ္ဆိုရင္ လ်ဴဝူေဟာင္က ေသခ်ာေပါက္ ရန္ခ်င္းဟူကို သတ္ပစ္မွာပါ။သူ႔မွာသာ လုံေလာက္တဲ့ စြမ္းပကားေတြ ရွိလာမယ္ဆိုရင္ မိန္းမေခ်ာဆိုတာ ရွားတဲ့အရာမွ မဟုတ္ေတာ့တာေလ။ ေထာက္ပံေရးရမွတ္၃သန္းဆိုတာ သူ႔ရဲ့ က်င့္ႀကံမွုအပိုင္းကို အေတာ္ႀကီးေျပာင္းလဲသြားေစမွာပါ။မိုးျပာေရာင္ ဂိုဏ္းလိုပါဘဲ။ ခရမ္းေရာင္ေဆဘာဂိုဏ္းနဲ႔ ဝိညာဥ္ကေဝဂိုဏ္းတို႔ကလည္း သူတို႔ရဲ့တပည့္ေတြကို ရန္ခ်င္းဟူကို သတ္နိုင္ရင္ ဘယ္ေလာက္ေပးမယ္ဆိုၿပီး ကမ္းလွမ္းေနပါတယ္။" လူတစ္ေယာက္ရဲ့ ပါရမီေတြက အရမ္းထူးခၽြန္ေနမယ္ဆိုရင္ ႀကီးပ်င္းလာဖို႔က တစ္ကယ္ကို ခက္ခဲလြန္းတာဘဲ"လီဖူခ်န္းက သူ႔ရဲ့ စိတ္ဝိညာဥ္အေၾကာင္းကို စဥ္းစားလိုကိရင္းနဲ႔ သူ႔ကိုယ္သူေတာင္ စိုးရိမ္လာမိပါတယ္။သူက သာမန္အရိုးတည္ေဆာက္ပုံ ပိုင္ရွင္ေလးသာ ျဖစ္ေပမဲ့ သူ႔ရဲ့ စိတ္ဝိညာဥ္ ပါရမီက အတိုင္းထက္အလြန္ကို ေကာင္းမြန္ေနခဲ့တာေလ။ သူ႔ရဲ့ ယခုလက္ရွိက်င့္ႀကံမွုႏွုန္းကေတာင္ ၾကယ္၅ပြင့္အရိုးတည္ေဆာက္ပုံပိုင္ရွင္ေတြနဲ႔ မတိမ္းမယိမ္းျဖစ္ေနပါၿပီ။ သူ႔ရဲ့ စိတ္ဝိညာဥ္တစ္ခုလုံးသာ အျပာႏုေရာင္အျဖစ္ ေျပာင္းသြားၿပီဆိုရင္ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းသြားမည္နည္း။ " ဒီေဆးပင္၁၀၀လ်ိဳ႕ဝွက္နယ္ေျမက ငါ့အတြက္ေတာ့ ပိုၿပီးတိုးတက္လာေစမယ့္ အခြင့္အေရးေကာင္းဘဲ။ ငါက ဒီအခြင့္အေရးကို ေကာင္းေကာင္း အသုံးခ်မွ ျဖစ္မယ္။"လီဖူခ်န္းမသိလိုက္တာ တစ္ခုကေတာ့ သူကိုယ္တိုင္ကိုက တစ္ျခားဂိုဏ္း၃ခုရဲ့ ပစ္မွတ္စာရင္းထဲမွာ ပါေနတယ္ဆိုတာပါဘဲ။သူတို႔ရထားတဲ့ အခ်က္အလက္ေတြအရဆိုရင္ လီဖူခ်န္း ၊လ်ဴဝူေဟာင္နဲ႔ ေရွာင္လီတို႔ကို အသက္ရွင္ခြင့္ေပးလို႔ မရပါဘူးေလ။ သူတို႔ကို ေတြ႕တဲ့ေနရာမွာ သတ္ဖို႔ အမိန္႔ထုတ္ထားက်ပါၿပီ။ ၾကယ္၅ပြင့္အရိုးတည္ေဆာက္ပုံပိုင္ရွင္ ယုဝူရွန္းကိုေတာင္မွ ဆုေၾကး ထုတ္ထားပါေသးတယ္။ေဆးပင္၁၀၀လ်ိဳ႕ဝွက္နယ္ေျမကေတာ့ အနာဂတ္ရဲ့ ဘယ္ပါရမီရွင္ေတြက ထြန္းလင္းေတာက္ပလာမလည္းဆိုတာကို သိရဖို႔အတြက္ ေစာင့္ႀကိဳေနပါၿပီေလ။ အင္အားႀကီးတဲ့သူေတြကေတာ့ ရွင္က်န္ရစ္ခဲ့ၿပီး အင္အားနည္းသူေတြကေတာ့ ယဇ္ေကာင္ေတြ ျဖစ္လာက်မွာပါဘဲ။အဆုံးမဲ့အာဏာ အပိုင္း ၁၄၆ေရခဲမီးလၽွံၾကာပန္းဒီလိုနဲ႔ ေန႔လယ္ခင္းအခ်ိန္ အခါသမယကို ေရာက္လာခဲ့ပါၿပီ။ထူးဆန္းတဲ့ ေရခိုးေရေငြ႕ေတြက ေဆးပင္၁၀၀ေရကန္ကေန ျဖစ္ေပၚလာၿပီး ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုလုံးကို ျမဴခိုးေတြအလား ဖုံးလႊမ္းသြားပါေတာ့တယ္။ ဒီျမဴခိုးေတြက အင္မတန္မွဘဲ ထူးဆန္းလွပါေသးတယ္။ တစ္စုံတစ္ေယာက္က ထိုျမဴခိုးေတြကို လြင့္ျပယ္သြားဖို႔ ႀကိဳးစားၾကည့္ေပမယ့္လည္း ထိုျမဴခိုးေတြက တစ္လက္မေတာင္ မေရြ႕သြားခဲ့ပါဘူး။ ဒီျမဴခိုးေတြကို ၾကည့္ရတာ ဒီေလာကႀကီးနဲ႔ လုံးဝ မသက္ဆိုင္သလိုပါဘဲေလ။လူအုပ္ႀကီးက ျမဴခိုးေတြၾကားမွာ ရပ္ေနစဥ္မွာဘဲ ျမစိမ္းေရာင္ တံခါးေပါက္ႀကီးတစ္ခုက အလိုအေလ်ာက္ ထြက္ေပၚလာပါေတာ့တယ္။ " ေဆးပင္၁၀၀ တံခါးေပါက္ႀကီး ေပၚလာၿပီေဟ့။"ဂိုဏ္းႀကီးေလးဂိုဏ္းရဲ့ အဖြဲ႕ဝင္ေတြက တံခါးေပါက္ဝကို စု႐ုံးေရာက္ရွိလာက်ပါတယ္။" ဒီေဆးပင္၁၀၀လ်ိဳ႕ဝွက္နယ္ေျမမွာ တည္ေနရာေရြ႕ေျပာင္းေပးတဲ့ စြမ္းရည္တစ္ခုရွိတယ္။ ဒီတံခါးေပါက္ထဲကို ဝင္သြားတဲ့သူေတြက ၾကဳံရာက်ပန္း ေနရာတစ္ခုဆီကို ေရာက္ရွိသြားလိမ့္မယ္။ ငါမွာထားတာေတြကို မေမ့ၾကနဲ႔။ သူတစ္ပါးကို ကိုယ္ကဦးေအာင္ ျပသနာ မရွာနဲ႔။ သူတစ္ပါးက ျပသနာလာရွာၿပီဆိုရင္ေတာ့ ေၾကာက္ရြံ့မေနဘဲ သတ္ပစ္လိုက္။ ကိုယ့္အေျခအေနကိုလည္း အျမဲမျပတ္ ဆင္ျခင္သုံးသပ္ေန။ လုံးဝသတိလက္လႊတ္ မေနလိုက္မိေစနဲ႔။ "" ေနာက္ၿပီးေတာ့ ထပ္မွာလိုက္ဦးမယ္။ မင္းတို႔ရဲ့ စြမ္းရည္ကို တိုးတက္လာေစနိုင္မယ့္ နည္းလမ္းမွန္သမၽွကို ရွာေဖြက်။ တစ္ကယ္လို႔ က်င့္ႀကံျခင္းအဆင့္ေတြကို တိုးတက္ေစနိုင္တဲ့ ေဆးပင္ေတြကို ေတြ႕ရင္ တစ္ခါတည္း အသုံးျပဳလိုက္။ အေရးအႀကီးဆုံးကေတာ့ မင္းတို႔ရဲ့အသက္ကို မေသဘဲ ရွင္က်န္ရစ္ေနဖို႔ဘဲ။"ေဇာင္ဝူက်င္းကေတာ့ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းသားေတြကို အထပ္ထပ္အခါခါ မွာၾကားေနပါတယ္။ေဆးပင္၁၀၀ တံခါးေပါက္ကေတာ့ တစ္ျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ပြင့္လာပါၿပီ။ ေကာင္းကင္နတ္ဆိုးဂိုဏ္းသားေတြကေတာ့ တံခါးေပါက္ပြင့္သြားတာနဲ႔ တန္းၿပီး ဝင္သြားၾကပါတယ္။မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းသားေတြထဲမွာေတာ့ လ်ဴဝူေဟာင္က ပထမဆုံး ေျပးဝင္သြားပါတယ္။ သူ႔ေနာက္မွာေတာ့ ေရွာင္လီက ကပ္လိုက္သြားပါတယ္။သိပ္မၾကာခင္မွာဘဲ ဂိုဏ္းႀကီး၄ဂိုဏ္းစလုံးက တပည့္ေတြအကုန္လုံးက ေဆးမ်ိဳး၁၀၀လ်ိဳ႕ဝွက္နယ္ေျမထဲကို ဝင္ေရာက္သြားၾကပါၿပီေလ။" ေလးစားရတဲ့ အႀကီးအကဲေခါင္ခ်ဳပ္တို႔...... ငါတို႔အားလုံး ဒီေနရာမွာ ဘာမွလုပ္စရာ မရွိဘဲ ထိုင္ေစာင့္ေနရမယ့္အတူတူ ေလာင္းေၾကးေလးေတြ ထပ္လိုက္ရေအာင္လား။ ဘယ္လိုလည္း......... ဇရွိရဲ့လား။"ေကာင္းကင္နတ္ဆိုးဂိုဏ္းရဲ့ အႀကီးအကဲေခါင္ခ်ဳပ္ ေဝရီပိုင္က စၿပီး စကားေခၚလိုက္ပါတယ္။" ဘာလို႔ မေလာင္းရဲရမွာလည္း " ဟီဆန္းဟူက မဆိုင္းမတြပင္ ျပန္ေျပာလိုက္ပါတယ္။" ေဇာင္ဝူက်င္းနဲ႔ ဝိညာဥ္ကေဝဂိုဏ္းက အဘြားအိုကလည္း ေသြးေၾကာင္မေနပါဘူး။ေဝရီပိုင္က " ငါတို႔ဂိုဏ္း၄ဂိုဏ္းထဲက ဘယ္ဂိုဏ္းက အေသအေပ်ာက္ အနည္းဆုံးလည္းဆိုတာကို ၿပိဳင္ရေအာင္။ အေသအေပ်ာက္ အနည္းဆုံးဂိုဏ္းက အနိုင္ဘဲ။ က်န္တဲ့ဂိုဏ္းေတြကေတာ့ ဂိုဏ္းသားတစ္ေယာက္ေသရင္ ေရႊျပားတစ္သန္း ေပးရမယ္။ ကဲ...... ဘယ္လိုလည္း...။"" ရတယ္ေလ ။ ငါ ေလာင္းမယ္... " ဟီဆန္းဟူက သေဘာတူလိုက္ပါတယ္။" ငါတို႔ ဝိညာဥ္ကေဝဂိုဏ္းက ရွုံးဖို႔အေၾကာင္းမရွိဘူး။ ငါလည္း ေလာင္းမယ္။" ဝိညာဥ္ကေဝဂိုဏ္းက အဘြားအိုကလည္း သူ႔ဂိုဏ္းဝင္တပည့္ေတြကို လုံးဝယုံၾကည္မွု ရွိတဲ့ပုံပါဘဲ။ သူမတို႔ ဝိညာဥ္ကေဝဂိုဏ္းဆိုတာ ပုန္းေအာင္းၿပီး လ်ိဳ႕ဝွက္သတ္ျဖတ္တာကို အထူးေလ့က်င့္ေပးထားတဲ့ဂိုဏ္း ျဖစ္တဲ့အတြက္ သူတို႔ကို သတ္ျဖတ္ဖို႔ဆိုတာ သိပ္မျဖစ္နိုင္တဲ့ အရာတစ္ခုဘဲေလ။" အင္း...... မင္းတို႔သုံးေယာက္စလုံးက ေလာင္းၿပီးေနမွေတာ့ ငါကလည္း ဘာလို႔ မေလာင္းရဲရမွာလည္း။"ေရႊျပားသန္းအနည္းငယ္ဆိုတာ ေဇာင္ဝူက်င္းအတြက္ကေတာ့ ဘာမၽွစာဖြဲ႕ေနစရာမလိုတဲ့ ပမာဏေလးပါ ။ ေရႊျပား၁၀သန္းေပးရမယ္ဆိုရင္ေတာင္ သူက တစ္ခ်က္ကေလးမၽွ လက္တြန္႔ေနမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ သူက အရွုံးသမားေတာ့ မျဖစ္ခ်င္ဘူးေလ။ ဒီေရႊျပားေတြထက္စာရင္ေတာ့ လီဖူခ်န္းတို႔တစ္သိုက္က အမ်ားႀကီး ပိုတန္ဖိုးရွိပါတယ္။" ေကာင္းၿပီေလ။ ၾကည့္ရတာ မင္းတို႔သုံးေယာက္စလုံးက အရမ္းယုံၾကည္မွု ရွိေန႔တဲ့ပုံဘဲ။ ႏွေျမာစရာေကာင္းလိုက္တာ... မင္းတို႔ဘယ္ေလာက္ဘဲ ယုံၾကည္မွုရွိရွိ အခ်ိန္တန္ရင္ေတာ့ ငါ့ကို ေရႊျပားေတြ ေပးရမွာဘဲ။"ေဝရီပိုင္က လုံးဝေက်နပ္ေနပါတယ္။ သူ႔ရဲ့အျမင္မွာေတာ့ က်န္တဲ့ ဂိုဏ္းသုံးဂိုဏ္းစလုံးဟာ လုံးဝ အရွုံးသမားေတြပါဘဲ။ ဂိုဏ္းတစ္ဂိုဏ္းဆီကေန အနည္းဆုံးေတာ့ ေရႊျပား၄သန္းေလာက္ ရမယ္လို႔ သူကတြက္ထားပါေသးတယ္။ သူကေတာ့ ဘာမွလုပ္စရာ မလိုဘဲ ေရႊျပား၁၀သန္းေက်ာ္ေလာက္ ေနရင္းထိုင္ရင္း ရေပဦးမည္ေလ။" ပြဲမၿပီးေသးဘဲနဲ႔ မင္းနိုင္ၿပီလို႔ မေျပာစမ္းပါနဲ႔ကြာ။" ေဇာင္ဝူက်င္းက ေအးစက္စြာ ရယ္ေမာရင္းနဲ႔ ေျပာလိုက္ပါတယ္။ ေဇာင္ဝူက်င္းမွာလည္း သူ႔တြက္ကိန္းနဲ႔ သူရွိပါတယ္။ သူ႔ရဲ့ ေမၽွာ္လင့္ခ်က္ကေတာ့ လီဖူခ်န္းပါဘဲ။ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းသားေတြသာ လီဖူခ်န္းနဲ႔ ေစာေစာစီးစီး ေတြ႕ဆုံၿပီး အဖြဲ႕ဖြဲ႕လိုက္လို႔ကေတာ့ နိုင္ေျခက အေတာ္ေလး မ်ားသြားမွာပါ။***ေဆးပင္၁၀၀ လ်ိဳ႕ဝွက္နယ္ေျမထဲမွာေတာ့ ေကာင္းကင္နဲ႔ေျမႀကီးရဲ့ စြမ္းအင္ေတြကေတာ့ ထင္ထားတာထက္ကို ပိုသိပ္သည္းေနပါတယ္။မိစၧာေသြးသားရဲ့ၿမိဳ႕တုန္းကထက္ေတာင္ အဆေပါင္းမ်ားစြာ ပိုသိပ္သည္းပါေသးတယ္။ ဒီေနရာမွာ က်င့္ႀကံမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဘယ္ေဆးလုံးကိုမွ မွီခိုစရာမလိုဘဲ လ်င္လ်င္ျမန္ျမန္ က်င့္ႀကံသြားနိုင္မွာပါဘဲ။" ငါသာတစ္ကယ္လို႔ ဒီေဆးပင္၁၀၀ လ်ိဳ႕ဝွက္နယ္ေျမထဲမွာ တစ္ႏွစ္ေလာက္ ေလ့က်င့္ခြင့္ရမယ္ဆိုရင္ ေျမကမၻာအဆင့္ကို တက္လွမ္းဖို႔ဆိုတာ တစ္ကယ့္လြယ္လြယ္ေလး ျဖစ္သြားနိုင္တယ္။"လီဖူခ်န္း ျမက္ခင္းျပင္တစ္ခုရဲ့ အေပၚကို ညင္သာသိမ္ေမြ႕စြာ ဆင္းသက္လိုက္ရင္းနဲ႔ တိုးတိုးတိတ္တိတ္ ေရရြတ္လိုက္ပါတယ္။" အား......... ဒါႀကီးက လုံးဝမျဖစ္နိုင္တာႀကီးပါလား ။"ျမက္ခင္းျပင္ေပၚကို အေရာက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းရဲ့ မ်က္လုံးေတြက လုံးဝကို ျပဴးက်ယ္သြားပါတယ္။ သူက လုံးဝယုံၾကည္နိုင္စရာ မရွိတဲ့ ျမင္ကြင္းတစ္ခုကို ျမင္လိုက္ရတာေလ။ဒီျမက္ခင္းျပင္တစ္ခုလုံးက လုံးဝကို ေဆးပင္ေဆးျမစ္ေတြနဲ႔ ျပည့္ႏွက္လို႔ ေနပါတယ္။ဒီေဆးပင္ေဆးျမစ္ေတြက အဝါေရာင္အဆင့္နိမ့္ အမ်ိဳးအစားျဖစ္ေပမယ့္ ဒီေဆးပင္တစ္ပင္ကို ေရႊျပား ၂ျပား ဒါမွမဟုတ္ ၃ျပားနဲ႔ ေရာင္းလို႔ရတယ္ေလ။" ဒါက ေရႊေတြနဲ႔ ျပည့္ႏွက္ေနတဲ့ ျမက္ခင္းျပင္ပါဘဲလား။"လီဖူခ်န္းက ေဆးပင္၁၀၀လ်ိဳ႕ဝွက္နယ္ေျမကို အခုမွ စေရာက္႐ုံဘဲ ရွိပါေသးတယ္။ သူ႔ရဲ့ မ်က္လုံးေတြထဲမွာေတာ့ အရာရာကို ေရႊျပားေတြအျဖစ္ စတင္ျမင္ေယာင္ေနပါၿပီ။သူက သူ႔ကိုယ္သူ တည္ၿငိမ္ေအာင္ ျပန္ထိန္းလိုက္ၿပီး တစ္ခ်က္ ရယ္မိလိုက္ပါတယ္။ဒီျမက္ခင္းျပင္တစ္ခုလုံးက ေရႊေတြျဖစ္ေနရင္ေတာင္မွ ဒါေတြကို သူနဲ႔တစ္ခါတည္း သယ္သြားလို႔ မရနိုင္ပါဘူးေလ။သိုေလွာင္အိတ္ေတြဟာ တစ္ကုဗမီတာေလာက္ဘဲ ရွိတဲ့အတြက္ တန္ဖိုးႀကီးတဲ့ အရာေတြဘဲ ထည့္ထားမွ ျဖစ္မွာပါ။ ဒီအဝါေရာင္အဆင့္နိမ့္ ေဆးပင္ေတြအကုန္လုံးကို ႏွုတ္ၿပီးထည့္သြားရင္ေတာင္ ဘယ္ေလာက္မွ အက်ိဳးအျမတ္ရမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အဲဒီထက္ပိုဆိုးတာက လီဖူခ်န္းက ဆန္းၾကယ္အဆင့္ ေဆးပင္ေတြကို သယ္သြားဖို႔ အစီအစဥ္ခ်ထားတာေလ။ ဆန္းၾကယ္အဆင့္ေဆးပင္တစ္ပင္ဆိုတာ အဝါေရာင္အဆင့္ ေဆးပင္တစ္ေထာင္ေလာက္နဲ႔ သြားညီပါတယ္။ ဆန္းၾကယ္အဆင့္ေဆးပင္နဲ႔ အဝါေရာင္အဆင့္ေဆးပင္ဆိုရင္ အားလုံးက ဆန္းၾကယ္အဆင့္ေဆးပင္ကိုဘဲ ေရြးက်မွာပါဘဲ။" ထားလိုက္ေတာ့...... ငါဒီေဆးပင္ေတြကို မႏွုတ္သြားေတာ့ဘူး "လီဖူခ်န္းက ဒီေဆးပင္ေတြကို သာမန္ျမက္ပင္ေတြအျဖစ္ ျမင္ေယာင္ရင္းနဲ႔ ထြက္သြားပါေတာ့တယ္။ဒီျမက္ခင္းျပင္ႀကီးက တစ္ကယ္ကို ႀကီးမားက်ယ္ျပန္႔လြန္းလွပါတယ္။တစ္နာရီေလာက္ မနားမေန လမ္းေလၽွာက္ေနတာေတင္မွ လီဖူခ်န္းတစ္ေယာက္ကေတာ့ ဒီျမက္ခင္းျပင္ႀကီးထဲက ထြက္ခြာသြားနိုင္မယ့္ အရိပ္အေယာင္ မျမင္ရေသးပါဘူး။" ဒါက ခုနစ္စင္ၾကယ္ၾကာပန္း ...... ဆန္းၾကယ္အဆင့္နိမ့္ ေဆးပင္ဘဲ။ဒီတစ္ပင္တည္းနဲ႔ကို ေရႊျပား၂၀၀၀၀ေတာ့ ခိုင္ၿပီေဟ့။"" ဒါကေတာ့ ႏြားသိုးဂ်ိဳႂကြ ပန္းပင္ဘဲ။ ဒါကိုေတာ့ ေရႊျပား၁၅၀၀၀နဲ႔ ေရာင္းလို႔ ရတယ္ဟ။ "" ဟင္...... ဒါက ဆန္းၾကယ္အဆင့္နိမ့္ေဆးပင္ျဖစ္တဲ့ အစိမ္းေရာင္စပ်စ္ႏြယ္ပင္ပါလား။ ဒါႀကီးက ေရႊျပား ၂၅၀၀၀ေလာက္ တန္တယ္ဟ။ "ေကာလဟာလေတြက တစ္ကယ္မွန္ေနသည့္ပုံပါဘဲ။ ဒီလ်ိဳ႕ဝွက္နယ္ေျမႀကီးထဲမွာေတာ့ ေဆးပင္ေတြဆိုတာ ဘာမွမဟုတ္သည့္ အရာတစ္ခုလိုပါဘဲ။ တစ္နာရီအတြင္းမွာဘဲ လီဖူခ်န္းက ဆန္းၾကာ္အဆင့္နိမ့္ ေဆးပင္အခ်ိဳ႕ကို ႏွုတ္ယူၿပီးသြားပါၿပီ။ အဲဒါက ေရႊျပား၇၀၀၀၀ေလာက္ ေကာက္ရလိုက္တာနဲ႔ေတာင္ သြားတူေနပါေသးတယ္။ေနာက္ထပ္ ေဆးပင္ေတြကို ရွာေဖြေနစဥ္မွာဘဲ လီဖူခ်န္းတစ္ေယာက္ မိစၧာသားရဲႀကီးတစ္ေကာင္ကို လွမ္းျမင္လိုက္ရပါတယ္။အဲဒါက အဆင့္၂ထိပ္တန္းအမ်ိဳးအစားထဲကျဖစ္တဲ့ ေသြးမီးျခဴးတစ္ေကာင္ပါ။ ဒီေကာင္မ်ိဳးက လုံးဝ သားစားဘုရင္တစ္ေကာင္ပါဘဲ။ လုံးဝအသားစားရတာကို ႀကိဳက္ႏွစ္သက္တဲ့ အမ်ိဳးပါ။ဒါေပမဲ့ အခုခ်ိန္မွာေတာ့ ေသြးမီးျခဴးႀကီးက ေျမျပင္ေပၚမွာ အေလ့က်ေပါက္ေနတဲ့ ေဆးပင္ေတြကို အားပါးတရ စားေသာက္ေနပါတယ္။လီဖူခ်န္းက ရယ္လိုက္မိပါတယ္။ ၾကည့္ရတာ ဒီေသြးမီးျခဴးက မေမၽွာ္လင့္ဘဲ ေဆးပင္၁၀၀လ်ိဳ႕ဝွက္နယ္ေျမထဲကို ေရာက္လာတယ္နဲ႔ တူပါရဲ့။ ဒီနယ္ေျမထဲမွာေတာ့ မင္းဟာမင္း သားစားမ်ိဳးႏြယ္ဘဲျဖစ္ျဖစ္ အသီးအရြက္စား မ်ိဳးႏြယ္ဘဲျဖစ္ျဖစ္ပါေလ။ စားစရာကေတာ့ ဒီေဆးပင္ေတြဘဲ ရွိတာပါဘဲ။ မင္းမစားဘူးဆိုရင္ေတာ့ ေသ႐ုံဘဲ ရွိပါတယ္။ေသြးမီးျခဴးကလည္း လီဖူခ်န္းရဲ့ အေငြ႕အသက္ကို ရသြားပုံပါဘဲ။ သူက ေခါင္းေထာင္ၿပီး လီဖူခ်န္းရွိရာကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ပါတယ္။သတ္ျဖတ္ခ်င္တဲ့အေငြ႕အသက္ေတြက ေထာင္းခနဲေပၚလာၿပီး ေသြးမီးျခဴးႀကီးက လီဖူခ်န္းဆီကို တစ္ဟုန္ထိုး ေျပးဝင္လာပါေတာ့တယ္။သားစားမ်ိဳးႏြယ္ဆိုတာ ဘယ္ေလာက္ဘဲ ဖုံးကြယ္ထားပါေစ။ အခ်ိန္တန္ရက္ေတာ့ ဗီဇဆိုတာ ေပၚလာတာပါဘဲေလ။ ဒီလူသားရဲ့ အသားဟာ အလြန္အရသာရွိမယ္ဆိုတာကို ခံစားမိတဲ့ ေသြးမီးျခဴးကေတာ့ စားလက္စ ေဆးပင္ေတြကို ထားခဲ့ၿပီး လူသားဘက္ကို အာ႐ုံက်သြားခဲ့ပါၿပီ။လီဖူခ်န္းကေတာ့ ေသြးမီးျခဴးႀကီး သူ႔ဆီကို ေျပးဝင္လာတာကို လုံးဝမသိသည့္အလား လမ္းဆက္ေလၽွာက္သြားပါတယ္။ဘန္း.........!ေသြးမီးျခဴးႀကီးက လီဖူခ်န္းကို ကိုက္မိေတာ့မည့္ဆဲဆဲမွာေတာ့ သူ႔ရဲ့ခႏၶာကိုယ္ကေန ပူျပင္းလွတဲ့ မီးေတာက္ဆႏၵတစ္ခုက ထြက္ေပၚလာၿပီး ေသြးမီးျခဴးႀကီးကို တိုက္ခိုက္လိုက္ပါတယ္။ေသြးမီးျခဴးႀကီးက ေလထဲကို အေတာ္ျမင့္ျမင့္ ေျမႇာက္တက္သြားၿပီး ျပန္အက်မွာေတာ့ အသက္ပါမလာေတာ့ပါဘူး။သူ႔ရဲ့တစ္ကိုယ္လုံးကလည္း မီးေသြးတုံးသမၽွ မည္းနက္ေနၿပီး မီးခိုးေငြ႕တစ္လူလူေတာင္ ထြက္ေနပါေသးတယ္။ဒီေသြးမီးျခဴးက ေသသာေသသြားရတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔ ဒီလူသားက သူ႔ကို တစ္ခ်က္တည္းနဲ႔ သတ္သြားနိုင္တယ္ဆိုတာကို ေရေရရာရာ သိရွိသြားပုံ မေပၚပါဘူး။ တစ္ကယ္ကို သနားစရာေကာင္းလိုက္သည့္ အေကာင္ႀကီးပါဘဲ။ေနာက္ထပ္နာရီ အနည္းငယ္အၾကာမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းက ေရခဲမီးလၽွံပန္းကို ရွာေဖြေတြ႕ရွိသြားပါတယ္။" ဆန္းၾကယ္အဆင့္ျမင့္ ေရခဲမီးလၽွံပန္းပါလား။ ဟား...ဟား... ငါေတာ့ ေရႊျပား၄သိန္းေလာက္ ေကာက္ရတာနဲ႔ အတူတူဘဲေဟ့ "ဒီပန္းထဲမွာက ေရခဲဓာတ္ေကာ မီးဓာတ္ေကာ မၽွတစြာ ပါဝင္ပါတယ္။ အပူဓာတ္ကို အားေပးတဲ့ က်င့္စဥ္ေတြကို ေလ့က်င့္တဲ့ သူေတြက ဒီပန္းကို စားလိုက္မယ္ဆိုရင္ အပူဓာတ္ကို ခံနိုင္ရည္ ရွိလာၿပီး ေသြးေၾကာေတြ ခမ္းေျခာက္သြားတဲ့ အႏၲရာယ္ကို ေရွာင္လြဲနိုင္ပါတယ္။အေအးဓာတ္ကို အားေပးတဲ့ က်င့္စဥ္ေတြကို ေလ့က်င့္တဲ့သူေတြကလည္း ဒီပန္းကို စားလိုက္မယ္ဆိုရင္ သူ႔ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္အတြင္းပိုင္းက အစိတ္အပိုင္းေတြကို ေအးခဲေစမယ့္ အျဖစ္မ်ိဳးကေန ေရွာင္လြဲနိုင္မွာပါ။ဥပမာေျပာရရင္ လီဖူခ်န္းက အစစ္အမွန္ ငရဲမီးေတာက္ပညာရပ္ကို ေလ့က်င့္မယ္ ဆိုပါစို႔။ သူ႔ရဲ့ လက္ရွိ ခႏၶာကိုယ္အေျခအေနနဲ႔ဆိုရင္ အမ်ားဆုံးေရာက္နိုင္မွ အဆင့္၁၅ပါဘဲ။ ဒါေပမဲ့ ဒီေရခဲမီးလၽွံၾကာပန္းကို စားလိုက္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ သူက အဆင့္၁၆ ဒါမွမဟုတ္ အဆင့္၁၇အထိကို ေအာင္ျမင္သြားနိုင္ပါတယ္ေလ။လီဖူခ်န္းက ဒီပန္းပင္ကိုေတာ့ ေသေသခ်ာခ်ာ ႏွုတ္ယူၿပီး ေက်ာက္စိမ္းေသတၱာတစ္ခုထဲကို ထည့္သိမ္းထားလိုက္ပါတယ္။ဒီပန္းပင္က အနာဂတ္မွာ အသုံးဝင္လာနိုင္တယ္ေလ။" ေဟ့ေကာင္... ဒီမွာလာၾကည့္စမ္း... ။ ဟိုေကာင္က မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းက လီဖူခ်န္း မဟုတ္ဘူးလား။"့ျမက္ခင္းျပင္ရဲ့ အဆုံးတစ္ေနရာမွာေတာ့ ေကာင္းကင္နတ္ဆိုးဂိုဏ္း တပည့္ႏွစ္ေယာက္ရွိေနၿပီး သူတို႔က လီဖူခ်န္းကို လွမ္းျမင္သြားပါတယ္။" ဟား...ဟား...... ငါတို႔ေတာ့ ကံေကာင္းၿပီေဟ့ ။ ဒီေကာင့္ကိုသတ္ၿပီး သူ႔ရဲ့ သိုေလွာင္အိတ္ကို လုရေအာင္။ "သိုေလွာင္အိတ္ေတြဆိုတာ ဂိုဏ္းတိုင္းရဲ့ ရတနာပစၥည္းေတြပါ။ အခုခ်ိန္မွာေတာ့ ဂိုဏ္းေတာ္က တပည့္တစ္ေယာက္စီကို အိတ္တစ္လုံးက် ေပးထားေပမယ့္ ေဆးပင္၁၀၀ လ်ိဳ႕ဝွက္နယ္ေျမက ျပန္ထြက္ၿပီးရင္ေတာ့ ဒီသိုေလွာင္အိတ္ေတြကို ျပန္ေပးအပ္ရမွာပါ။ ဒါေပမဲ့ တစ္ျခားဂိုဏ္းက လုယူထားတဲ့ သိုေလွာင္အိတ္ေတြကိုေတာ့ ျပန္အပ္စရာမလိုဘဲ ယူထားခြင့္ရွိပါတယ္။အဆုံးမဲ့အာဏာ အပိုင္း ၁၄၇အစ္မေတာ္ခ်န္ကို မထိနဲ႔" ေကာင္းကင္နတ္ဆိုးဂိုဏ္းက ေကာင္ေတြပါလား "လီဖူခ်န္းကလည္း တစ္ဖက္လူေတြကို သတိျပဳမိလိုက္ပါတယ္။ သူက သာမန္အေျခအေနေတြဆိုရင္ ေသြးဆာတတ္တဲ့ သူမ်ိဳးမဟုတ္ပါဘူး။ သူက ေႁမြေပြးလိုမ်ိဳး က်င့္ႀကံေနထိုင္တတ္သူပါ။ သူ႔ရဲ့ထိပ္ကို မပုတ္ဘဲနဲ႔ေတာ့ ျပန္မေပါက္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ အခုသူေရာက္ေနတာက ေဆးပင္၁၀၀ လ်ိဳ႕ဝွက္နယ္ေျမေလ။သူလည္း ရနိုင္သေလာက္ ေဆးပင္ေတြကို သယ္သြားခ်င္ပါေသးတယ္။ ဒီလို ေဆးပင္ေတြကို ရသေလာက္ သယ္သြားခ်င္ရင္ေတာ့ တစ္ျခားသူေတြဆီက သိုေလွာင္အိတ္ေတြကို လုယူဖို႔ လိုပါလိမ့္မယ္။သူ႔ရဲ့ ဓားလမ္းစဥ္ကို အဆုံးစြန္အထိ ေလၽွာက္လမ္းမယ္ဆိုရင္ေတာ့ လက္မွာ ေသြးအနည္းငယ္ေလာက္ စြန္းမွ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ဒါကိုလည္း သူက ဂ႐ုမစိုက္ပါဘူးေလ။ သူ႔ရဲ့လမ္းမွာ လာပိတ္ရပ္ေနတဲ့ သူေတြကိုေတာ့ ဓားစာ ေကၽြးမွကို ျဖစ္မွာပါ။ အခု သူ႔လမ္းမွာ ပိတ္မယ့္သူေတြကေတာ့ ေကာင္းကင္နတ္ဆိုးဂိုဏ္း၊ ခရမ္းေရာင္ေဆဘာဂိုဏ္းနဲ႔ ဝိညာဥ္ကေဝဂိုဏ္းက လူေတြပါဘဲ။" ငါမွားသြားရင္ ေတာင္းပန္တယ္ေနာ္။"လီဖူခ်န္းက ထိုႏွစ္ေယာက္ဆီကို ေျပးထြက္သြားပါတယ္။" ဒီေကာင္က ဘာေကာင္တုန္းဟ။ ေသခ်င္ေနတာလား မသိဘူး။ "ေကာင္းကင္နတ္ဆိုးဂိုဏ္းက တပည့္ႏွစ္ေယာက္က သူတို႔ဆီကို ေျပးဝင္လာတဲ့ လီဖူခ်န္းကိုၾကည့္ၿပီး လူသတ္ခ်င္စိတ္ေတြ တစ္ဖြားဖြား ျဖစ္ေပၚလာပုံပါဘဲ။ေကာင္းကင္နတ္ဆိုးဂိုဏ္းရဲ့ အတြင္းစည္းတပည့္ေတြဆိုတာ သူ႔တို႔ကိုယ္ သူတို႔ တစ္ျခားဂိုဏ္းကသူေတြထက္ ပိုေတာ္ ၊ပိုတတ္တယ္ဆိုၿပီး စိတ္ႀကီးဝင္ေနတဲ့ ေကာင္ေတြကို စုထားတာပါ။သူတို႔ရဲ့ မ်က္လုံးထဲမွာေတာ့ တစ္ျခားဂိုဏ္းက အတြင္းစည္းတပည့္ေတြဆိုတာ ဘယ္အခ်ိန္ ရိုက္သတ္သတ္ရတဲ့ ၿခံထဲက ၾကက္ေတြလိုပါဘဲ။ လီဖူခ်န္းလို မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းက ေကာင္က သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို ေတြ႕တာနဲ႔ ထြက္မေျပးဘဲ သူတို႔ဆီကို ေျပးဝင္လာတယ္ဆိုတာႀကီးက လုံးဝကို မခန္႔တာပါဘဲ။" မင္းရဲ့ သိုေလွာင္အိတ္ကို ငါတို႔လက္ထဲ ထည့္လိုက္စမ္း။ အဲဒါဆိုရင္ ငါတို႔က မင္းရဲ့ ႐ုပ္အေလာင္းကို လွလွပပေလး ထားေပးခဲ့မယ္။ မယူတ္လို႔ကေတာ့ ...... "ေကာင္းကင္နတ္ဆိုးဂိုဏ္းရဲ့ တပည့္ေတြ႕ စကားကိုေတာင္ ဆုံးေအာင္မေျပာလိုက္ပါဘူး။ လီဖူခ်န္းက စတင္တိုက္ခိုက္ လာပါေတာ့တယ္။သူက လက္ေတြကိုေတာင္ ေျမႇာက္စရာ မလိုပါဘူး။ ၾကက္ေသြးေရာင္မီးဆႏၵက ထြက္ေပၚလာၿပီး ထိုအတြင္းစည္း တပည့္ႏွစ္ေယာက္ဆီကို ဦးတည္သြားေနပါေတာ့တယ္။ၾကက္ေသြးေရာင္မီးဆႏၵက မီးမုန္တိုင္းႀကီးတစ္ခု တိုက္ခိုက္လာသည့္ အတိုင္းပါဘဲ။သူ႔ရဲ့ လမ္းတစ္ေလၽွာက္မွာ ရွိေန႔တဲ့ အရာမွန္သမၽွကို ေလာင္ကၽြမ္းသြားေစပါတယ္။အင့္......အင့္...ေကာင္းကင္နတ္ဆိုးဂိုဏ္းသား ႏွစ္ေယာက္က ဒဏ္ရာအႀကီးအက်ယ္ ရသြားပါတယ္။ သူတို႔ရဲ့ ခ်ီအကာအကြယ္ေတြကလည္း စကၠဴတစ္စ မီးရွို႔ခံလိုက္ရသည့္ အလားပါဘဲ။" လခြီးဘဲ...... ငါ့ရဲ့ က်င့္ႀကံမွုအဆင့္က အရမ္းကို နိမ့္ေနပါလား "လီဖူခ်န္းက ဒီႏွစ္ေကာင္ကို တစ္ခ်က္တည္းနဲ႔ ေသသြားလိမ့္မယ္လို႔ တြက္ထားခဲ့တာပါ။ ဒါေပမဲ့ အခုၾကည့္ရတာကေတာ့ ဒီအဆင့္ကို ေရာက္ဖို႔ ေတာ္ေတာ္ေလး ေလ့က်င့္ရဦးမည့္ ပုံပါဘဲ။ " ဘာျဖစ္လို႔ ဒီေကာင္က ဒီေလာက္ေတာင္ အစြမ္းထက္ေနတာလည္း။ ဒီေကာင့္ရဲ့ ခ်ီအရွိန္အဝါနဲ႔တင္ ငါတို႔ကို ဒီေလာက္အထိ ဒဏ္ရာရေစတယ္။ "ေကာင္းကင္နတ္ဆိုးဂိုဏ္းသားႏွစ္ေယာက္က အေစာပိုင္းက ဘာျဖစ္လို႔ ျဖစ္သြားမွန္းကို မသိဘဲ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ ျဖစ္ေနက်ပါတယ္။ ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ အေၾကာက္တရားက ခ်ည္းနင္းဝင္ေရာက္လာပါၿပီေလ။သူတို႔ရဲ့ စိတ္ထဲမွာေတာ့ လီဝူရွုနဲ႔ က်န္းရွန္ေတာင္မွ ဒီေလာက္ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ ခ်ီအရွိန္အဝါကို ထုတ္သုံးနိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ျဖဴနက္မိစၧာႏွစ္ေကာင္ ပူးေပါင္းလိုက္မွသာ ဒီလီဖူခ်န္းနဲ႔ လက္ရည္တူေလာက္ သြားက်ပါလိမ့္မယ္။" ေသစမ္းပါကြာ ...... ငါတို႔ဂိုဏ္းရဲ့ သတင္းဌာနက ရက္လြန္ေနတဲ့ သတင္းေတြကို ေပးေနတာဘဲဟ။ ဒီေကာင့္ကို ဘယ္လိုလုပ္ ငါတို႔က သတ္လို႔ရမွာလည္း။ ဒီေကာင္က နတ္ဆိုး......။ လုံးဝကို အႏၲရာယ္ရွိတဲ့ေကာင္ဘဲ။ ဒီေကာင္နဲ႔ေတြ႕တဲ့သူေတြက ခ်က္ျခင္းထြက္ေျပးမွ ျဖစ္လိမ့္မယ္။"" ေျပးစို႔...... ငါတို႔ ဒီသတင္းကို တစ္ျခားသူေတြကို ျပန္ေျပာမွ ျဖစ္မယ္။"အခုခ်ိန္မွာေတ့ာ ေကာင္းကင္နတ္ဆိုးဂိုဏ္းဝင္ ႏွစ္ေယာက္ရဲ့ စိတ္ထဲမွာ ရွိေနတဲ့ တစ္ခုတည္းေသာ အေတြးကေတာ့ ဒီေနရာကေန ေျပးဖို႔ပါဘဲ။ အသက္မေသခ်င္ရင္ေတာ့ ေျပးမွကို ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။" ေျပးလို႔လြတ္မယ္လို႔ ထင္ေနတာလား "လီဖူခ်န္းက နတ္ဘုရားေျခလွမ္းကို အသုံးျပဳၿပီး ထိုႏွစ္ေယာက္ေနာက္ကို လိုက္သြားကာ လက္ဝါးရိုက္ခ်က္ တစ္ခ်က္စီ ေပးလိုက္ပါေတာ့တယ္။ေကာင္းကင္နတ္ဆိုးဂိုဏ္းရဲ့ တပည့္ႏွစ္ေယာက္က ဆယ္မီတာေလာက္ကို လြင့္ထြက္သြားၿပီး ျပန္အက်မွာေတာ့ အေၾကာက္တစ္ခ်က္ဆြဲကာ အသက္ထြက္သြားပါတယ္။ သူတို႔ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ကေတာ့ မီးေသြးတုံးတစ္ခုလို မည္းနက္ေနၿပီး အသက္ရွင္က်န္မည့္ အရိပ္အေယာင္ နည္းနည္းမွကို ရွိမေနေတာ့ပါဘူး။" ၾကက္ေသြးေရာင္ မီးဆႏၵက တစ္ကယ္ကို ျပင္းထန္လြန္းတာဘဲ။ " လီဖူခ်န္းက ေရရြတ္လိုက္ပါတယ္။သူထုတ္သုံးလိုက္တဲ့ လက္ဝါးက ဒီေလာက္အထိ ျပင္းထန္သြားလိမ့္မယ္လို႔ တစ္ကယ္ကို ထင္မထားခဲ့တာပါ။ လီဖူခ်န္းက ေသဆုံးေနတဲ့ သူႏွစ္ေယာက္ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ေပၚမွာ ရွာေဖြလိုက္တဲ့ အခါမွာေတာ့ သိုေလွာင္အိတ္ႏွစ္လုံးကို ေတြ႕လိုက္ရပါတယ္။သူ႔ရဲ့ ခ်ီအတြင္းအားေတြကို ထည့္သြင္းလိုက္ၿပီး အိတ္ထဲကို ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါမွာေတာ့ ...... ဆန္းၾကယ္အဆင့္ ေဆးပင္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ရွိေနပါတယ္။ " ဒီအိတ္၃ခုနဲ႔ဆိုရင္ေတာ့ ငါလိုခ်င္တဲ့ေဆးပင္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ႏွုတ္ယူသြားလို႔ ရၿပီဘဲ "အခုခ်ိန္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းရဲ့ သိုေလွာင္အိတ္ထဲမွာ အဝါေရာင္အထြတ္အထိပ္အဆင့္ ေဆးပင္ေတြရယ္ ၊ အဝါေရာင္အေကာင္းစား ေဆးပင္ေတြရယ္နဲ႔ ျပည့္ႏွက္လို႔ ရွိေနပါၿပီ။ ဘယ္လိုဘဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီအဝါေရာင္ အဆင့္ျမင့္ေဆးပင္တစ္ပင္က ေရႊျပားရာခ်ီေပးရၿပီး အဝါေရာင္ အထြတ္အထိပ္ေဆးပင္တစ္ပင္က ေရႊျပားေထာင္ခ်ီတန္တာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ လီဖူခ်န္းက ဒါေတြကို အလဟသ မျဖစ္ခ်င္ဘူးေလ။ၿပီးေတာ့ ဒီေကာင္းကင္နတ္ဆိုးဂိုဏ္းက တပည့္ႏွစ္ေယာက္ရဲ့ ခ်ပ္ဝတ္တန္ဆာေတြနဲ႔ လက္နက္ေတြကလည္း ေရႊျပား၃သိန္းဖိုးေလာက္ တန္ပါေသးတယ္။" ဒီအတိုင္းဆိုရင္ ေဆးပင္၁၀၀လ်ိဳ႕ဝွက္နယ္ေျမထဲမွာက ေဆးပင္ေတြနဲ႔ သတၱရိုင္းေတြကဘဲ တန္ဖိုးရွိတာမဟုတ္ဘူး။ တစ္ျခားဂိုဏ္းက တပည့္ေတြကလည္း တန္ဖိုးရွိေနတာဘဲ။ ဒီေကာင္ေတြကို သတ္ၿပီး သိုေလွာင္အိတ္ေတြ ပစၥည္းေတြလုတာက ပိုၿပီး အက်ိဳးရွိမယ္ထင္တယ္။"လီဖူခ်န္းက တစ္ကယ့္အဓိက အခ်က္ကို ေတြ႕ရွိသြားပါၿပီ။ သူက ဘာျဖစ္လို႔ ေဆးပင္ေတြကို အပင္ပန္းခံၿပီး ႏွုတ္ယူေနရမည္နည္း။ တစ္ျခားသူေတြ ႏွုတ္ၿပီး သိမ္းဆည္းထားတဲ့ သိုေလွာင္အိတ္ေတြကို လိုက္လုတာကမွ ပိုၿပီး အက်ိဳးအျမတ္ ထြက္ေနတယ္ေလ။ဂ်စ္...... ဂ်စ္...... ဂ်စ္......လီဖူခ်န္းတစ္ေယာက္ အေဝးကို ထြက္သြားၿပီး မၾကာခင္မွာဘဲ ေဆးပင္၁၀၀လ်ိဳ႕ဝွက္နယ္ေျမရဲ့ ေျမမ်က္ႏွာျပင္က တစ္ျဖည္းျဖည္းအက္ကြဲလာၿပီး လီဖူခ်န္းသတ္ခဲ့တဲ့ ေကာင္းကင္နတ္ဆိုးဂိုဏ္းက တပည့္ႏွစ္ေယာက္ရဲ့ ႐ုပ္အေလာင္းကို ဝါးမ်ိဳသြားပါတယ္။ ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ ထိုအေလာင္းႏွစ္ေလာင္းရဲ့ အရိပ္အေယာင္က လုံးဝကို ေပ်ာက္ကြယ္သြားပါေတာ့တယ္။တစ္ခ်ိန္တည္းမွာဘဲ ေဆးပင္၁၀၀လ်ိဳ႕ဝွက္နယ္ေျမရဲ့ အျခားေနရာေတြမွာလည္း အလားတူ အျဖစ္အပ်က္ေတြ ျဖစ္ေပၚေနပါတယ္။ကံဆိုးတဲ့ ေတာင္စြယ္ဓား လူယိရွန္ကေတာ့ အ႐ူးေဆဘာေသာင္းဟိုင္နဲ႔ ထိပ္တိုက္သြားတိုးၿပီး သတ္ခံလိုက္ရပါတယ္။ ေသာင္းဟိုင္က ဓားတစ္ခ်က္ဘဲ သုံးသြားတာပါ။ေသြးေဆဘာ လင္းေဟာင္ကလည္း သူ႔ရဲ့ ေသြးသန္႔စင္တဲ့ ဓားသိုင္းကို အသုံးျပဳၿပီး ဝိညာဥ္ကေဝဂိုဏ္းက တပည့္ေတြကို အေလာင္းေကာင္ေတြအျဖစ္ ေျပာင္းလဲလိုက္ပါေတာ့တယ္။မွင္စာသခင္ေလး ေရွာင္ဟူကလည္း ဝိညာဥ္တစ္ေကာင္လို ေရြ႕လ်ားသြားလာေနပါေတာ့တယ္။ ခရမ္းေရာင္ေဆဘာဂိုဏ္းက တပည့္ေတြကေတာ့ သူတို႔ေသလို႔ ေသသြားမွန္းေတာင္ သိပုံ မရလိုက္ပါဘူး။ကေဝမယ္ရဲ့ဟြာနဲ႔ သူငယ္ေတာ္ ေရွာင္မိုတို႔ကလည္း ပါရမီရွင္ေတြကို ၾကက္ကေလး၊ငွက္ကေလး သတ္သည့္အလား သတ္ျဖတ္ေနက်ပါေတာ့တယ္။ေကာင္းကင္နတ္ဆိုးဂိုဏ္းရဲ့ နာမည္ႀကီး၅ေယာက္ကလည္း သူတို႔နဲ႔ ေတြ႕သမၽွလူေတြကို အလြတ္မေပးပါဘူး။ သူတို႔ကလည္း ေသြးဆာေနတဲ့ နတ္ဆိုးေတြ အလားပါဘဲ။ပထမေန႔ တစ္ရက္တည္းမွာဘဲ ဂိုဏ္းႀကီး၄ဂိုဏ္းက တပည့္၄၃ေယာက္ဟာ ေသဆုံးသြားက်ပါၿပီ။" ေျပး ...... ျမန္ျမန္ေျပး...... "ခ်န္ဖန္းဟြာနဲ႔ လုေရွာင္ေဖးလို႔ အမည္ရတဲ့ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္း အတြင္းစည္းတပည့္တို႔ကေတာ့ ေသးေျပးရွင္ေျပး ေျပးေနရပါတယ္။ သူတို႔ရဲ့ ေနာက္မွာေတာ့ တေစၧလက္သည္းက်န္းရွန္က ေၾကာင္က ႂကြက္ကေလးေလးေတြကို မသတ္ခင္မွာ ေဆာ့ကစားသည့္ပုံျဖင့္ လိုက္လာပါတယ္။ သူ႔ရဲ့ ေျပးႏွုန္းက ခ်န္ဖန္းဟြာတို႔ကို အခ်ိန္မေရြး လိုက္မီနိုင္ေသာ္လည္း သူက တမင္ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိနဲ႔ အရွိန္ေလ်ာ့ထားတာပါ။" ငါကဘာျဖစ္လို႔ တေစၧလက္သည္းက်န္းရွန္နဲ႔ လာေတြ႕ေနရတာလည္း။ တစ္ေယာက္ေယာက္ေတာ့ ငါ့ကို ကယ္ပါဦးကြာ ...... "လုေရွာင္ေဖးက မေသခ်င္ေသးပါဘူး။ သူက သူ႔ဘဝရဲ့ ခရီးအရွည္ႀကီးကို ဆက္ဖို႔ က်န္ေနပါေသးတယ္။ ဒီေဆးပင္၁၀၀ လ်ိဳ႕ဝွက္နယ္ေျမမွာ ေသပစ္လိုက္လို႔ မျဖစ္ေသးပါဘူး။ဒီေဆးပင္၁၀၀လ်ိဳ႕ဝွက္နယ္ေျမဟာ အႏၲရာယ္မ်ားတယ္ဆိုတာကို သိထားေပမဲ့လည္း အရင္တုန္းကသူဟာ မာနေတြအျပည့္နဲ႔ ဒီအႏၲရာယ္ေတြကို မွုစရာ မလိုဘူးလို႔ ထင္ထားခဲ့တာပါ။ အခုလက္ေတြ႕ ေသျခင္းတရားနဲ႔ ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္ရတဲ့ အခါမွာေတာ့ သူက မာနမႀကီးနိုင္ေတာ့ပါဘူး။ သူကလည္း ေသရမွာကို ေၾကာက္တတ္ပါတယ္။ သူ႔ဘဝမွာ ဘယ္လိုမွ ယွဥ္လို႔မရတဲ့ ၿပိဳင္ဖက္ကို ေတြ႕ရလိမ့္မယ္လို႔လည္း ေတြးမထင္ထားပါဘူး။ခ်န္ဖန္းဟြာကလည္း မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံး ျဖဴေလ်ာ့ေနၿပီး အသည္းအသန္ ထြက္ေျပးေနပါတယ္။ သူမကလည္း ေသဖို႔ကို လက္သင့္မခံနိုင္ေသးပါဘူးေလ။တစ္ကယ္လို႔ တစ္ေယာက္ဘဲ အသက္ရွင္က်န္ေနရမယ္ဆိုရင္ အဲတစ္ေယာက္ဟာ သူမျဖစ္ကိုျဖစ္မွ ရပါလိမ့္မယ္။" ဒီလိုမ်ိဳး ၿပိဳင္ဖက္ကို ေတြ႕ရင္ေတာ့ ဘာမွတတ္နိုင္မွာ မဟုတ္ဘူးေလ။ ထြက္ေျပးတာက အေကာင္းဆုံးနည္းလမ္းဘဲ။"ခ်န္ဖန္းဟြာက အခုမွ လီဖူခ်န္းဘာကို ဆိုလိုသလည္းဆိုတာကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး နားလည္လာပါေတာ့တယ္။ လီဖူခ်န္းက မနိုင္တဲ့ရန္သူနဲ႔ ေတြ႕ရင္လည္း အေသခံၿပီး ခ်ရမယ္လို႔ ေျပာခ်င္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ တစ္ဖက္ရန္သူကို ေၾကာက္ရြံ့မေနဘဲ အေျခအေနကို အေကာင္းဆုံး အကဲခတ္တတ္ဖို႔ ေျပာခဲ့တာပါ။ သူမရဲ့ အေျခအေနက တစ္ဖက္လူကို လုံးဝနိုင္ဖို႔ မျဖစ္နိုင္တာေၾကာင့္ ခ်န္ဖန္းဟြာက ထြက္ေျပးဖို႔ကို ေရြးခ်ယ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီအတြက္ေၾကာင့္ သူမက ေၾကာက္ရြံ့ျခင္းကို လုံးဝမခံစားရပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ သူမရဲ့ ဓားတာအိုလမ္းစဥ္ကလည္း မပ်က္ျပားသြားခဲ့ပါဘူး။အခုခ်ိန္မွာေတာ့ က်န္းရွန္က သူမတို႔ႏွင့္ မီတာ၁၀၀ေလာက္ဘဲ လိုပါေတာ့တယ္။" ငရဲျပည္က ဧည့္သည္ "က်န္းရွန္က သူ႔ရဲ့လက္ေတြမွာ အနက္ေရာင္ လက္သည္းေတြကို တပ္ဆင္ထားပါတယ္။ သူ႔ရဲ့လက္သည္းေတြကို တစ္ခ်က္ ေဝွ႕ယမ္းလိုက္တာနဲ႔ အလင္းတန္းအခ်ိဳ႕က ထြက္ေပၚလာခဲ့ပါၿပီ။" အား......... "လုေရွာင္ေဖးရဲ့ ခ်ီအကာအကြယ္က ဆုတ္ျဖဲခံလိုက္ရၿပီး သူဝတ္ထားတဲ့ အဆင့္၃ခ်ပ္ဝတ္တန္ဆာကလည္း ျပတ္ထြတ္သြားပါတယ္။ေသြးေတြ၊ အသားေတြနဲ႔ အရိုးေတြက ျပန္႔က်ဲသြားၿပီး လုေရွာင္ေဖးက တစ္ခ်က္တည္းနဲ႔ တန္းေသသြားပါတယ္။" အစ္ကိုလု ေသသြားၿပီလား" ခ်န္ဖန္းဟြာက ေၾကာင္အၿပီး ေျပးေနတာကို ရပ္လိုက္ပါတယ္။လုေရွာင္ေဖးရဲ့ ေတာက္ပလွတဲ့အနာဂတ္ေတြက လက္သည္းတစ္ခ်က္ေအာက္မွာဘဲ ေပ်ာက္ဆုံးသြားခဲ့ရၿပီေလ။ သူမက ေလာကႀကီးရဲ့ မတည္ျမဲျခင္းသေဘာတရားကို ပထမဆုံးအႀကိမ္အျဖစ္ ခံစားလိုက္ရပါတယ္။" ထားလိုက္ပါေတာ့ ...... ငါတတ္စြမ္းသေလာက္ေတာ့ ျပန္တုံု႔ျပန္ရမယ္။"ခ်န္ဖန္းဟြာက ထြက္ေျပးဖို႔ မႀကိဳးစားေတာ့ဘဲ က်န္းရွန္ကို ေစာင့္ေနလိုက္ပါေတာ့တယ္။ ထြက္ေျပးဖို႔ မျဖစ္နိုင္ေတာ့မွေတာ့ သူမက ဘာျဖစ္လို႔ ထြက္ေျပးေနေတာ့မည္နည္း။ တစ္ဖက္လူကို အေကာင္းဆုံး ခုခံတိုက္ခိုက္ၿပီး ေသသြားတာကမွ ပိုၿပီး ဂုဏ္ယူစရာ ေကာင္းေသးသည္ မဟုတ္ပါလား။" ထြက္မေျပးေတာ့ဘူးလား......။ ေကာင္းလိုက္တဲ့ ေရြးခ်ယ္မွုဘဲ။ ဟုတ္ၿပီး မင္းရဲ့ အဝတ္အစားေတြကို အကုန္ခၽြတ္ၿပီး ငါ့ကို စိတ္ေက်နပ္ေအာင္ ျပဳစုေပးစမ္း။ ဒါဆိုရင္ ငါက မင္းကို ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ေသခြင့္ေပးလိုက္မယ္။ မဟုတ္လို႔ကေတာ့ မင္းေသသြားရင္ေတာ့ မင္းရဲ့အေလာင္းကို နည္းေပါင္း၁၀၀ေလာက္နဲ႔ အရွက္ခြဲပစ္လိုက္မယ္။ "တေစၧလက္သည္း က်န္းရွန္က အေတာ္ကို ယုတ္ကန္းသည့္ လူျဖစ္ပုံပါဘဲ။ သူက ခ်န္းဖန္းဟြာကို သတ္ပစ္လို႔ ရတာေတာင္မွ မသတ္ေသးဘဲ အဆီကိုစားၿပီး အသားကိုမ်ိဳဖို႔ စဥ္းစားေနပါေသးတယ္။ သူ႔ရဲ့အလိုကို မလိုက္ဘူးဆိုရင္ေတာ့ ခ်န္ဖန္းဟြာရဲ့ ႐ုပ္အေလာင္းကိုေတာင္ အမ်ိဳးမ်ိဴး ဖ်က္ဆီးမည္ဟု ၿခိမ္းေျခာက္ေနပါေသးတယ္။" အယုတ္တမာ မိစၧာေကာင္ "ခ်န္ဖန္းဟြာရဲ့ မနည္းႀကိဳးစားၿပီး တည္ေဆာက္ထားတဲ့ ယုံၾကည္မွုေတြဟာ က်န္းရွန္ရဲ့ စကားလုံးေတြေၾကာင့္ ၿပိဳကြဲသြားရပါၿပီ။သူမလို မိန္းမပ်ိဳေလးက ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ဒီလိုယုတ္ကန္းသည့္ေကာင္ကို ယွဥ္ၿပိဳင္နိုင္မည္နည္း။ " မိစၧာေကာင္ ဟုတ္လား...... ဟား ...ဟား......။ ငါက မင္းေျပာတဲ့ မိစၧာဆိုတာထက္ေတာင္ အဆ၁၀၀ေလာက္ ယုတ္မာေသးတယ္ကြ။ " က်န္းရွန္က ခ်န္ဖန္းဟြာဆီကို တစ္လွမ္းျခင္း ျဖည္းညင္းစြာ ေလၽွာက္လမ္းလာပါတယ္။" ေခြးသူေတာင္းစား ......မင္းငါ့အစ္မေတာ္ခ်န္ကို လက္ဖ်ားနဲ႔ေတာင္ တို႔ဖို႔ မစဥ္းစားနဲ႔ "သိပ္မေဝးလွတဲ့ ေတာင္ကုန္းငယ္ေလးတစ္ခုေပၚကေန လူရိပ္တစ္ရိပ္က ထြက္ေပၚလာၿပီး က်န္းရွန္ကို လွမ္းဆဲလိုက္ပါတယ္။" ေမာင္ေလးလီ......" ခ်န္ဖန္းဟြာက ငိုမဲ့မဲ့ အသံျဖင့္ လီဖူခ်န္းကို အားကိုးတႀကီး ေခၚလိုက္ပါေတာ့တယ္။အဆုံးမဲ့အာဏာ အပိုင္း၁၄၈ဓားသုံးခ်က္ဘဲလိုတယ္" မင္းက မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းရဲ့ နံပါတ္၁အတြင္းစည္းတပည့္ လီဖူခ်န္းဆိုတာလား။"က်န္းရွန္က လီဖူခ်န္းကို ၾကည့္ၿပီး စကားဆိုလိုက္ပါတယ္။လီဖူခ်န္းက အသံတစ္စက္မွမထြက္ဘဲ ေပ်ာက္ကြယ္သြားၿပီး ခ်န္ဖန္းဟြာရဲ့ ေဘးမွာ ျပန္ေပၚလာပါတယ္။" အစ္မေတာ္ခ်န္...... ေဘးနားမွာထိုင္ၿပီး အနားယူလိုက္ပါလား။ ကၽြန္ေတာ္ ဒီအမွိုက္ကို ရွင္းလိုက္ဦးမယ္။"လီဖူခ်န္းက ႏြမ္းလ်ေနတဲ့ ပန္းေလးတစ္ပြင့္လို ျဖစ္ေနတဲ့ ခ်န္ဖန္းဟြာကို အားေပးလိုက္ပါတယ္။ သူမရဲ့ စိတ္ဓာတ္က လုံးဝကို ၿပိဳကြဲလုလု ျဖစ္နတာေလ။ ဒီအျဖစ္အပ်က္ကိုၾကည့္ၿပီး သူမကို စိတ္ဓာတ္အင္အား နည္းတယ္လို႔ေတာ့ သတ္မွတ္လို႔မရပါဘူး။ ဒီတေစၧလက္သည္းက်န္းရွန္ကိုက အရမ္း ယုတ္ညံ့ေနလြန္းတာပါ။ ဘယ္မိန္းမပ်ိဳမွ ဒီလိုေအာက္တန္းက်တဲ့ေကာင္ရဲ့ ေျပာစကားေတြကို ခံနိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။မိန္းမပ်ိဳေလးေတြဆိုတာ သူမတို႔ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ကို အသန္႔စင္ဆုံး အစင္ၾကယ္ဆုံးျဖစ္ေအာင္ ထားခ်င္ၾကတာ သဘာဝပါဘဲ။ ဘယ္မိန္းမပ်ိဳက ေသဆုံးၿပီးသြားရင္ေတာင္ သူ႔ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ကို နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ေစာ္ကားဦးမယ္လို႔ ၿခိမ္းေျခာက္တာမ်ိဳးကို ခံနိုင္မည္နည္း။ခ်န္ဖန္းဟြာက ေခါင္းညိတ္လိုက္ပါတယ္။ သူမရဲ့ လက္ရွိအေျခအေနကို သူမက ေကာင္းေကာင္းႀကီးနားလည္တယ္ေလ။ သူမရဲ့ ယုံၾကည္ခ်က္ေတြ စိတ္ဓာတ္အင္အားေတြ အားလုံးက က်န္းရွန္ေၾကာင့္ စုတ္ျပတ္သတ္လုနီးပါး ျဖစ္ေနပါၿပီ။" မင္းက သူ႔ကိုကယ္နိုင္မယ္ထင္ေနတာလား။ " က်န္းရွန္က ႏွာေခါင္းရွုံ႔လိုက္ပါတယ္။ သူ႔ခႏၶာကိုယ္ကေန ထြက္ေပၚလာတဲ့ မိစၧာဓာတ္ေတြက လီဖူခ်န္းကို လႊမ္မိုးနိုင္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနတယ္ေလ။" မင္းလိုေကာင္ သုံးေယာက္ေပါင္းထားရင္ေတာင္မွ ငါမကယ္နိုင္စရာ အေၾကာင္းမရွိဘူး။ " လီဖူခ်န္းက ျပန္တုံ႔ျပန္လိုက္ပါတယ္။" မင္းက မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းရဲ့ နံပါတ္၁ တပည့့္ျဖစ္ေနတာက ဘာမွ မထူးဆန္းဘူးဘဲ။ ဒီလို ယုံၾကည္မွုမ်ိဳး...။ ဒီလိုမ်က္ႏွာေပး......။ ကံအေၾကာင္းတိုက္ဆိုင္လိုက္တာကြာ...... ။ အဲလိုယုံၾကည္မွုအျပည့္ရွိတဲ့သူမ်ိဳးကို သတ္ရတာက ငါ့အႀကိဳက္ဆုံးအလုပ္ဘဲ။ ငါကမင္းကို သတ္ၿပီးရင္ အတြင္းကလီစာေတြကိုထုတ္ၿပီး ေကာက္ရိုးေတြထည့္ထားမယ္။ ဒါဆိုမင္းက ငါအားတိုင္း အပ်င္းေျပၾကည့္လို႔ရတဲ့ စာေျခာက္႐ုပ္ေလးတစ္ခု ျဖစ္လာမွာေပါ့။ " က်န္းရွန္က လီဖူခ်န္းရဲ့ စိတ္ဓာတ္ကို ရိုက္ခ်ိဳးဖို႔ ႀကိဳးစားေနပါတယ္။လီဖူခ်န္းက မခိုးမခန္႔ ရယ္လိုက္ၿပီး " တေစၧလက္သည္းက်န္းရွန္......မင္းရဲ့ အသုံးမဝင္တဲ့ နည္းစနစ္နဲ႔ ငါ့ကို လာမႀကိဳးစားနဲ႔။ သိကၡာနည္းနည္းေတာ့ ရွိစမ္းပါ။ တစ္ခါေလာက္ ေယာက်ာ္းခ်င္းပီပီ ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္ၾကည့္စမ္းပါလား ..."" အိုး " လီဖူခ်န္းရဲ့ စကားေၾကာင့္ က်န္းရွန္ရဲ့ အမူအယာေတြက ေအးစက္သြားပါတယ္။ဒီလီဖူခ်န္းက တစ္ျခားသူေတြနဲ႔မတူဘဲ အေတာ္ေလးကြဲျပားျခားနားေနတယ္ဆိုကိုလည္း သူရိပ္မိလိုက္ပါၿပီ။လီဖူခ်န္းကေတာ့ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ဘဲ ရွိေနပါတယ္။ သူ႔ရဲ့လက္ရွိအေတြးထဲမွာေတာ့ ဒီက်န္းရွန္းဆိုတဲ့ေကာင္ကို သတ္ဖို႔တစ္ခုတည္း ရွိေနတယ္ေလ။" ၾကည့္ရတာ ငါမင္းကို ေလ်ာ့တြက္လို႔ေတာ့ မရဘူးဘဲ။"က်န္းရွန္က လုံးဝတည္တည္ၾကည္ၾကည္နဲ႔ အေလးအနက္ ထားေနသည့္ပုံ ျဖစ္သြားပါတယ္။ ေနာက္ထပ္အေရးမပါတဲ့ လွည့္စားမွုေတြကို သူမလုပ္ေတာ့ဘူးေလ။" ဓားခ်က္၃ခ်က္ဘဲ " လီဖူခ်န္းကေတာ့ အေစာပိုင္းကပုံအတိုင္း ထူးမျခားနားပါဘဲ။ သူက နက္ေရႊေမွာ္ဓားကို တစ္လက္မခ်င္းစီ ဆြဲထုတ္လိုက္ပါတယ္။က်န္းရွန္က တစ္ျခားသူေတြလိုေတာ့ သာမန္အမ်ိဳးအစားထဲက မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီေကာင့္ကို သတ္ဖို႔ဆိုရင္ ဓားတစ္ခ်က္တည္းနဲ႔ေတာ့ မျဖစ္နိုင္ေပမယ့္ ဓားခ်က္၃ခ်က္ဆိုရင္ေတာ့ ျဖစ္နိုင္ေခ်ရွိပါတယ္။"ဟဟ " က်န္းရွန္က ရယ္လိုက္ပါတယ္။ ဒီေလာက္ထိ ဘဝင္ျမင့္ေနတဲ့ေကာင္မ်ိဳးကို သူတစ္ခါမွ မျမင္ဖူးခဲ့ပါဘူး။ ဒီလီဖူခ်န္းဆိုတဲ့ေကာင္ကေတာ့ ဒီရာစုႏွစ္ရဲ့ အေျပာင္ေျမာက္ဆုံးဟာသကို ေျပာနိုင္တဲ့သူဘဲလို႔ သူက သတ္မွတ္လိုက္ပါတယ္။" ပထမဓားခ်က္" လီဖူခ်န္းက သူ႔ရဲ့ဓားကြက္ကို စတင္လိုက္ပါၿပီ။ၾကက္ေသြးေရာင္ မီးဆႏၵကို ထုတ္ေဖာ္တယ္။ ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ ၾကည္ပ်ံဓားဆႏၵကို ဆက္ထုတ္ေဖာ္လိုက္ပါတယ္။ဒီဆႏၵႏွစ္ခုစလုံးက ေပါင္းစပ္သြားၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ သူ႔ရဲ့ နက္ေရႊေမွာ္ဓားနဲ႔ က်န္းရွန္ကို ပိုင္းခ်ပစ္လိုက္ပါတယ္။ဒီဓားခ်က္ရဲ့ စူးရွေတာက္ပေနမွုကေတာ့ တစ္ခါမွကို မျမင္ဖူးသည့္ အတိုင္းပါဘဲ။ ျမန္တယ္။အရမ္းကိုျမန္တယ္။ ဓားခ်က္က ျမန္လြန္လို႔ က်န္းရွန္တစ္ေယာက္ ေရွာင္တိမ္းဖို႔ မျဖစ္နိုင္ေတာ့ပါဘူး။လီဖူခ်န္းရဲ့ဓားက ဓားအိမ္ထဲက ထြက္လာတာနဲ႔ သူ႔ရဲ့အေရွ႕ကို တန္းၿပီး ေရာက္လာခဲ့တာေလ။ဒါက လုံးဝကို ေရွာင္ေျပးလို႔ မရတဲ့ ဓားခ်က္ပါဘဲ။ဒီဓားခ်က္က က်န္းရွန္ရဲ့ အရိုးထဲ အသည္းထဲအထိကို ေအးစိမ့္သြားေစပါတယ္။" ငရဲတမန္ေတာ္ လက္သည္း "က်န္းရွန္က က်ယ္ေလာင္စြာ ဟစ္ေႂကြးလိုက္ၿပီး ဓားအလင္းတန္းႀကီးကို ခုခံလိုက္ပါတယ္......။က်န္းရွန္ရဲ့ လက္သည္းခ်က္က ေျမျပင္ေပၚမွာ ျခစ္ရာႀကီးတစ္ခု ထင္က်န္သြားေစခဲ့ပါတယ္။ က်န္းရွန္ရဲ့ လက္သည္းခ်က္က လီဖူခ်န္းရဲ့ ဓားကို ထိလုနီးပါးပါဘဲ။ ဒါေပမဲ့ ဓားသြားက အရမ္းကို ျမန္ေနတဲ့အတြက္ က်န္းရွန္ရဲ့ တြက္ခ်က္မွုေတြက လႊဲမွားသြားခဲ့ရပါတယ္။သူ႔ရဲ့ ခ်ီအကာအကြယ္နဲ႔ မိစၧာသားရဲ ခ်ပ္ဝပ္တန္ဆာက ပိုင္းျဖတ္ခံလိုက္ရပါတယ္ေလ။ဓားကေန ထြက္လာတဲ့ အပူခ်ိန္က သူ႔ကို ငယ္သံပါေအာင္ ေအာ္သြားေစမိပါတယ္။သူ႔ရဲ့ ရင္အုပ္ေပၚမွာေတာ့ တူးျခစ္ေနသည့္ လက္မဝက္အရြယ္ ဓားဒဏ္ရာေလးတစ္ခု ျဖစ္ေပၚလာခဲ့ပါၿပီ။တစ္ကယ့္အေရးႀကီးတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ က်န္းရွန္က ေကာင္းကင္နတ္ဆိုးဂိုဏ္းရဲ့ ၾကယ္၂ပြင့္လ်ိဳ႕ဝွက္နည္းစနစ္ျဖစ္တဲ့ နတ္ဆိုးအင္းကြက္ခႏၶာကိုယ္ကို ထုတ္သုံးလိုက္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ဒီေလာက္ဘဲ ခံလိုက္ရတာပါ။ဒီလ်ိဳ႕ဝွက္နည္းစနစ္က နတ္ဆိုးအင္းကြက္ ေဆးမွင္ေၾကာင္ကို ခႏၶာကိုယ္ေပၚမွာ ျဖစ္ေပၚလာေအာင္ ေလ့က်င့္ထားရပါတယ္။ လိုအပ္တဲ့အခ်ိန္မွာ ဒီေဆးမွင္ေၾကာင္ကို ပုတ္လိုက္တာနဲ႔ အသုံးျပဳသူရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ ႀကံ့ခိုင္မွုကို တိုးျမႇင့္ေစနိုင္တယ္ေလ။" ဓားဆႏၵနဲ႔ ပညာရပ္ဆႏၵလား" က်န္းရွန္က ထိတ္လန္႔တုန္လွုပ္စြာနဲ႔ ေျပာလိုက္ပါတယ္။သူရထားတဲ့ အခ်က္အလက္ေတြအရဆိုရင္ လီဖူခ်န္းက ဓားဆႏၵကိုဘဲ နားလည္အသုံးျပဳနိုင္တာပါ။ ပညာရပ္ဆႏၵကို အသုံးျပဳနိုင္တယ္လို႔ မပါပါဘူး။တစ္ကယ္လို႔ ဓားဆႏၵတစ္ခုတည္းဘဲ သက္သက္ဆိုရင္ သူက ဂ႐ုမစိုက္ပါဘူး။ သူကလည္း ငရဲျပည္ကတေစၧလက္သည္း ဆႏၵကို နားလည္သေဘာေပါက္ထားတာပါဘဲ။ ၿပီးေတာ့ သူ႔ရဲ့က်င့္ႀကံျခင္းအဆင့္က လီဖူခ်န္းထက္ ၂ဆင့္ျမင့္ပါေသးတယ္။" ဘယ္လိုလုပ္ ျဖစ္နိုင္မွာလည္း...... ဒီေကာင္က စိတ္တန္ခိုးဖြဲ႕စည္းျခင္း နယ္ပယ္နဲ႔တင္ ဆန္းၾကယ္အလယ္အလတ္ အတြင္းအားပညာရပ္ကို အဆင့္အျမင့္ဆုံးအထိ ေလ့က်င့္သြားနိုင္ၿပီလား။"က်န္းရွန္က ဒီလိုျဖစ္သြားတာကို လက္မခံနိုင္ေသးပါဘူး။ သူကိုယ္တိုင္ မ်က္ျမင္ကိုယ္ေတြ႕ ၾကဳံခဲ့ရလို႔တာေပါ့။ တစ္ျခားတစ္ေယာက္က ဒီအေၾကာင္းကို လာေျပာရင္ သူက ဟားတိုက္ေလွာင္ေျပာင္မိမွာပါ။က်န္းရွန္က ဒီပထမဓားခ်က္နဲ႔တင္ လီဖူခ်န္းရဲ့ စြမ္းရည္ကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး နားလည္သြားပါၿပီ။ လီဖူခ်န္းက သူ႔ကို ဓားခ်က္၃ခ်က္လို႔ ေျပာခဲ့တာက အပိုေျပာတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီေကာင္က သူ႔ကို တစ္ကယ္ဘဲ အနိုင္ယူနိုင္စြမ္း ရွိလို႔ ေျပာခဲ့တာပါ။ က်န္းရွန္က ေဆးလုံးတစ္လုံးကို ထုတ္ေသာက္လိုက္ၿပီး သတၱဳဗုံးႏွစ္လုံးထုတ္ကာ လီဖူခ်န္းကို ပစ္ေပါက္လိုက္ပါတယ္။ သူက ထြက္ေျပးဖုိ့ လိုအပ္ေနပါၿပီ။" ဒီေစာက္႐ူးက ပညာရပ္ဆႏၵကိုပါ နားလည္ေနၿပီ။ ငါက ဒီေကာင့္ရဲ့ ၿပိဳင္ဘက္ မျဖစ္နိုင္ေတာ့ဘူး။ ဒါေပမဲ့ လုံျခဳံတဲ့ေနရာတစ္ေနရာကို ရွာၿပီး ေျမကမၻာအဆင့္ကို တက္လွမ္းလိုက္မယ္ဆိုရင္ ငါဒီေကာင့္ကို အသာေလး ျပန္အနိုင္ယူလို႔ ရေသးတယ္။"က်န္းရွန္က ဟိုးအရင္ကတည္းက အဆင့္တက္မယ္ဆိုရင္ တက္လို႔ရတဲ့ အေနအထားမွာ ရွိေနပါၿပီ။ ဒါေပမဲ့ ဒီေဆးပင္၁၀၀ လ်ိဳ႕ဝွက္နယ္ေျမထဲကို ဝင္ဖို႔ ေစာင့္ေနတဲ့အတြက္ အဆင့္မတက္ေသးဘဲ ရွိေနတာပါ။ဒါေပမဲ့ အဆင့္တက္ဖို႔ဆိုတာ ေျပာသေလာက္လည္း မလြယ္ေသးပါဘူး။ ပထမဆုံးအေနနဲ႔ သူက လုံျခဳံစိတ္ခ်ရတဲ့ ေနရာကို ရွာၿပီး က်င့္စဥ္ကို ျပန္ေလ့က်င့္ရပါဦးမယ္။ေလ့က်င့္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ တစ္ေယာက္ေယာက္က ဝင္ေႏွာင့္ယွက္လိုက္တာနဲ႔ ေသြးေၾကာေတြေဖာက္ျပန္ကာ ႐ူးရင္႐ူး ၊မ႐ူးရင္ ဒုကၡိတ ျဖစ္သြားနိုငိတဲ့ အေျခအေနေတြလည္း ရွိပါေသးတယ္။တစ္ခါတည္းတန္းၿပီး အဆင့္တက္နိုင္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ သူက အခုလို ထြက္ေျပးေနဖို႔ကို မလိုေတာ့ပါဘူး။လီဖူခ်န္းက တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္တာနဲ႔ သူ႔ဆီလြင့္ပ်ံလာတဲ့ သတၱဳဗုံးႏွစ္လုံးက မိုးႀကိဳးဗုံးေတြဆိုတာ တန္းသိလိုက္ပါတယ္။ ဒီဗုံးေတြက ေပါက္ကြဲႏွုန္းအေတာ္ေလးျပင္းတဲ့ ဗုံးအမ်ိဳးအစားပါဘဲ။သာမန္စိတ္တန္ခိုးဖြဲ႕စည္းျခင္းနယ္ပယ္ အဆင့္၉က လူေတြေတာင္ ဒီဗုံးကို လြတ္ေအာင္မေရွာင္နိုင္က်ပါဘူး။ႏွေျမာစရာပါဘဲ......။ လီဖူခ်န္းက သာမန္စိတ္တန္ခိုးဖြဲ႕စည္းျခင္းနယ္ပယ္ အဆင့္၉က လူမွ မဟုတ္တာေလ။လီဖူခ်န္းက သူ႔ရဲ့ ၾကက္ေသြးေရာင္မီးဆႏၵကို အသုံးျပဳၿပီး ခ်ီအကာအကြယ္ကို ဖန္ဆင္းလိုက္ပါတယ္။ ထိုမိုးႀကိဳးဗုံးေတြက လီဖူခ်န္းရဲ့ ခ်ီအကာအကြယ္ကို ေက်ာ္ျဖတ္နိုင္စြမ္းရွိပုံ မရပါဘူး။ ထုိ့ေနာက္မွာေတာ့ သူက နတ္ဘုရားေျခလွမ္းကို အသုံးျပဳၿပီး က်န္းရွန္းရဲ့အေနာက္ကို မီးခိုးတန္းသဖြယ္ ေျပးလိုက္သြားပါတယ္။အသက္သုံးခါရွုခ်ိန္ အၿပီးမွာဘဲ လီဖူခ်န္းက က်န္းရွန္ကို လိုက္မီသြားခဲ့ပါၿပီ။တစ္ဖက္လူက ဘယ္ေလာက္ဘဲျမန္ျမန္ သူ႔ရဲ့ နတ္ဘုရားေျခလွမ္းထက္ေတာ့ ပိုၿပီးျမန္စရာ အေၾကာင္းမရွိပါဘူး။ဝုန္း.........က်န္းရွန္က မီးခိုးဗုံးတစ္ခုကို ေဖာက္ခြဲၿပီး ထြက္ေျပးဖို႔ ႀကိဳးစားလိုက္ပါေသးတယ္။ဒါေပမဲ့ လီဖူခ်န္းကေတာ့ သားေကာင္ကို လုံးဝအလစ္မေပးတဲ့ လင္းယုန္တစ္ေကာင္လိုပါဘဲ။က်န္ရွန္ရဲ့ ေျပးလမ္းေၾကာင္းေရွ႕ကို လီဖူခ်န္းက ခုန္ဝင္ၿပီး ပိတ္ရပ္ထားလိုက္ပါတယ္။က်န္းရွန္က ထြက္ေျပးလို႔ မလြတ္ေတာ့ဘူးဆိုတာ ရိပ္မိလိုက္ပုံ ရပါတယ္။ " လီဖူခ်န္း ...... မင္းင့ါကို လႊတ္ေပးလိုက္ရင္ ေကာင္းမယ္။ မသ္းတို႔ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းက ငါတို႔ ေကာင္းကင္နတ္ဆိုးဂိုဏ္းနဲ႔ စစ္ျဖစ္ခ်င္ေနတာလား။"သူကလည္း ေသရမွာကို ေၾကာက္တတ္ပါတယ္။ အဲဒီထက္ပိုဆိုးတာက မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းသားတစ္ေယာက္ရဲ့ လက္ထဲမွာ မေသခ်င္တာပါဘဲ။" ဒုတိယ ဓားခ်က္ "လီဖူခ်န္းက သူ႔ရဲ့ ဒုတိယဓားခ်က္ကို ထုတ္လိုက္ပါတယ္။ ဒီဓားခ်က္ကိုေတာ့ မီးနဂါးလ်ိဳ႕ဝွက္နည္းစနစ္ကို အသုံးျပဳၿပီး တိုက္ခိုက္လိုက္တာပါ။ ေၾကာက္စရာေကာင္းလွတဲ့ ဓားအေငြ႕အသက္ေတြက က်န္းရွန္ကို လႊမ္းျခဳံသြားပါၿပီ။" င့ါလခြီးဘဲကြာ..." က်န္းရွန္က သူ႔ရဲ့သိုေလွာင္အိတ္ထဲက ထူးဆန္းတဲ့ ဒိုင္းတစ္ခုကို ထုတ္လိုက္ၿပီး သူ႔ေရွ႕မွာ ကာထားလိုက္ပါတယ္။ထန္ !မီးပြင့္ေလးေတြက ျဖာထြက္လာပါတယ္။ က်န္းရွန္က ေျမႀကီးထဲကို နိမ့္ဝင္သြားၿပီး သူ႔ရဲ့ လက္ေတြကလည္း ထုံက်ဥ္ေနပါတယ္ေလ။" တတိယဓားခ်က္ "လီဖူခ်န္းက က်န္းရွန္ရဲ့ ျမင္ကြင္းကေန ေပ်ာက္ကြယ္သြားၿပီး ေနာက္ေက်ာဘက္မွာ ျပန္ေပၚလာပါတယ္။ လီဖူခ်န္းရဲ့ လက္ထဲကဓားကေတာ့ က်န္းရွန္ရဲ့ ေခါင္းကို ျဖတ္ေတာက္ၿပီးသား ျဖစ္ေနခဲ့ပါၿပီ။ေကာင္းကင္နတ္ဆိုးဂိုဏ္းရဲ့ နာမည္ေက်ာ္ တေစၧလက္သည္းက်န္းရွန္ကေတာ့ လီဖူခ်န္းရဲ့ ဓားခ်က္၃ခ်က္ေအာက္မွာဘဲ အသက္ေပ်ာက္သြားခဲ့ရပါၿပီေလ။ဒီသတင္းသာ ျပန္႔သြားလို႔ကေတာ့ ဂိုဏ္းႀကီးေလးဂိုဏ္းစလုံးက တပည့္ေတြက လီဖူခ်န္းကို ေယာင္လို႔ေတာင္ ေမာ့ၾကည့္ရဲေတာ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး။က်န္းရွန္အခုလို ေသသြားရတာက သူ႔ရဲ့ အဆင္ျခင္မဲ့တဲ့ စိတ္ဓာတ္ေၾကာင့္ပါဘဲ။ သူသာ ဒီနယ္ေျမထဲကို ေရာက္လာကတည္းက လုံျခဳံစိတ္ခ်ရဲတဲ့ ေနရာတစ္ေနရာရွာၿပီး ေျမကမၻာအဆင့္ကို ခ်ိဳးေဖာက္ဝင္ေရာက္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ အခုလို အလြယ္တစ္ကူ ေသမွာမဟုတ္ပါဘူး။လီဖူခ်န္းရဲ့ အစြမ္းအစနဲ႔ဆိုရင္ ေကာင္းကင္နတ္ဆိုးဂိုဏ္းရဲ့ ေျမကမၻာအဆင့္၁က ပါရမီရွင္ကို သတ္ျဖတ္နိုင္ဖို႔ဆိုတာ လုံးဝမျဖစ္နိုင္ေသးပါဘူးေလ။" ဒါက ဆန္းၾကယ္အဆင့္နိမ့္ ဒိုင္းဘဲဟ "လီဖူခ်န္းက ဝမ္းသာအားရနဲ႔ ေကာက္ယူသိမ္းဆည္းလိုက္ပါတယ္။ဒီဒိုင္းတစ္ခုတည္းနဲ႔တင္ကို ေရႊျပားတစ္သိန္းေလာက္က ေသခ်ာေနပါၿပီေလ။ ၿပီးေတာ့ က်န္းရွန္မွာက သိုေလွာင္အိတ္ႏွစ္ခု ရွိေနပါေသးတယ္။ တစ္ခုက သူတို႔ေကာင္းကင္နတ္ဆိုးဂိုဏ္းက သိုေလွာင္အိတ္ျဖစ္ၿပီး ေနာက္တစ္ခုက မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းက လုေရွာင္ေဖးရဲ့ သိုေလွာင္အိတ္ပါ။ သိုေလွာင္အိတ္တစ္ခုခ်င္းစီမွာေတာ့ သူတို႔ရဲ့ သက္ဆိုင္ရာ ဂိုဏ္းအမွတ္အသားေတြ ေရးထိုးထားတယ္ေလ။က်န္းရွန္ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ေပၚမွာ အားရေအာင္ ရွာေဖြလို႔ အၿပီးမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းက ခ်န္းဖန္းဟြာဆီ ျပန္လာခဲ့ပါတယ္။" ေမာင္ေလးလီ...... က်န္းရွန္ဘယ္ေရာက္သြားၿပီလည္း " ခ်န္ဖန္းဟြာက လီဖူခ်န္းဆီ အေျပးလာၿပီး ေမးလိုက္ပါတယ္။" ေသၿပီ "လီဖူခ်န္းက ခပ္တိုတိုဘဲ ျပန္ေျဖလိုက္ပါတယ္။" ေသသြားၿပီလား " ခ်န္ဖန္းဟြာက မ်က္လုံးအျပဴးသားျဖင့္ လီဖူခ်န္းကို ၾကည့္လိုက္မိတယ္ေလ။ဒီေလာက္ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ က်န္းရွန္က လီဖူခ်န္းရဲ့လက္ထဲမွာ တစ္ကယ္ဘဲ ေသသြားခဲ့ဲၿပီလား......။ လီဖူခ်န္းက ဘယ္ေလာက္ေတာင္မွဘဲ အစြမ္းထက္ေနပါလိမ့္။ ၾကည့္ရတာ လီဖူခ်န္းက ဒီသုံးလအတြင္းမွာ ထပ္ၿပီးေၾကာက္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ တိုးတက္လာေသးတာလား။ခ်န္ဖန္းဟြာက အသက္ကို တစ္ဝႀကီး ရွူလိုက္ၿပီး အေၾကာင္းစုံကို ေမးျမန္းလိုက္ပါတယ္။လီဖူခ်န္းေတာ့ ရိုးရိုးရွင္းရွင္းဘဲ ေျဖလိုက္ပါတယ္။" ကၽြန္ေတာ္ ဓားသုံးခ်က္ ခုတ္လိုက္တယ္။ က်န္းရွန္က မခံနိုင္ဘဲ ေသသြားရတယ္" လို႔ေပါ့။လီဖူခ်န္းရဲ့ အေျဖကို ၾကားရၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ ခ်န္ဖန္းဟြာက လီဖူခ်န္းတစ္ေယာက္ ဘယ္ေလာက္ေၾကာက္စရာ ေကာင္းလိုက္သလည္းဆိုတာကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး နားလည္သေဘာေပါက္သြားခဲ့ပါၿပီ။ ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ နတ္ဆိုးေတြလို အစြမ္းထက္တဲ့ ပါရမီရွင္ေတြက သူမရဲ့ ဂိုဏ္းတူေမာင္ေလး လီဖူခ်န္းရဲ့ အေရွ႕မွာေတာ့ ၾကက္ကေလး ငွက္ကေလးေတြထက္ပိုၿပီး ဘာမွ ထူးမေနပါဘူး။အဆုံးမဲ့အာဏာ အပိုင္း၁၅၀ေသြးေဆဘာ လင္းေဟာင္" အရမ္းအစြမ္းထက္လာတာဘဲ။" လီဖူခ်န္းက ေခါင္းညိတ္ၿပီး အသိအမွတ္ျပဳလိုက္ပါတယ္။တေစၧလက္သည္းက်န္းရွန္ထက္ အမ်ားႀကီးကိုအစြမ္းထက္ေနပါၿပီ။ဂိုဏ္းေတာ္က ပါရမီရွင္တစ္ေယာက္ ေျမကမၻာအဆင့္ကို တက္လွမ္းသြားနိုင္တာက က်ားတစ္ေကာင္ကို အေတာင္တပ္ေပးလိုက္သလိုပါဘဲ။ အေစာပိုင္းတုန္းက ခ်န္ဖန္းဟြာ ထုတ္လိုက္တဲ့ လက္ဝါးရိုက္ခ်က္က သာမန္ေျမကမၻာအဆင့္၁က ပညာရွင္တစ္ေယာက္ကိုေတာင္ တစ္ခ်က္တည္းနဲ႔ သတ္ပစ္လိုက္နိုင္ပါတယ္။" ေမာင္ေလးလီ... ဒါက သတၱရိုင္းနဲ႔ တူတယ္"ခ်န္ဖန္းဟြာက တစ္ခုခုေျပာဖို႔ ျပင္ေနစဥ္မွာဘဲ ႐ုတ္တရက္ ေျမျပင္ေပၚက အရာတစ္ခုကို သတိျပဳမိသြားပါတယ္။သူမရဲ့ လက္ဝါးရိုက္ခ်က္ေၾကာင့္ ကြဲအက္သြားတဲ့ ေျမႀကီးအက္ၾကား တစ္ေနရာမွာေတာ့ သတၱဳေရာင္ေတြ တစ္ဖိတ္ဖိတ္ ေတာက္ပေနတယ္ေလ။" ကၽြန္ေတာ္ၾကည့္ၾကည့္လိုက္မယ္"လီဖူခ်န္းက သူ႔ရဲ့ အသိစိတ္အာ႐ုံကို ေျမေအာက္ထဲကိုပို႔ၿပီး စစ္ေဆးၾကည့္လိုက္ပါတယ္။သိပ္မၾကာခင္မွာဘဲ ခရမ္းေရာင္နဲ႔့ေငြေရာင္ ေရာစပ္ေနတဲ့ အရိုးျပာအိုးတစ္လုံးစာ သတၱရိုင္းတစ္ခုက သူ႔ရဲ့ အသိစိတ္အာ႐ုံထဲမွာ ေပၚလာခဲ့ပါၿပီ။" ဒါက ဆန္းၾကယ္အဆင့္နိမ့္ ခရမ္းေရာင္ေငြစင္ သတၱဳရိုင္းဘဲ။"လီဖူခ်န္းက ခ်န္ဖန္းဟြာကို အသိေပးလိုက္ပါတယ္။လီဖူခ်န္းက ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး သိလည္းဆိုတာကို ခ်န္ဖန္းဟြာက စိတ္မဝင္စားပါဘူး။ သူမက ရႊန္းလဲ့တဲ့ အၾကည့္ေတြနဲ႔ လီဖူခ်န္းကိုဘဲ စိုက္ၾကည့္ေနတာပါ။ခရမ္းေရာင္ေငြစင္သတၱဳရိုင္း တစ္ကီလိုဂရမ္က ေထာက္ပံ့ေရးရမွတ္ ၇၀၀ ရွိတယ္ေလ။ ၁၀၀၀ကီလိုဂရမ္ဆိုရင္ ေထာက္ပံ့ေရးရမွတ္ ၇သိန္း ရမွာပါ။ ဒါကေတာ္ေတာ္မ်ားတဲ့ ပမာဏပါဘဲ။သတၱဳရိုင္းတုံးႀကီးကို တူးယူၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းက ကိုင္ၾကည့္ၿပီး အေလးခ်ိန္ကို မွန္းဆလိုက္ပါတယ္။" ၂၀၀၀ကီလိုဂရမ္ကေတာ့ အသာေလးဘဲ "ခ်န္ဖန္းဟြာက သူမရဲ့ နက္ေရႊေမွာ္ဓားကို ဆြဲထုတ္ၿပီး ဓားခ်က္၃ခ်က္ ဆက္တိ္ုက္သုံးကာ သတၱဳရိုင္းတုံးကို ပိုင္းျဖတ္လိုက္ပါတယ္။တစ္ပိုင္းကေတာ့ အေတာ္ေလးႀကီးၿပီး ေနာက္တစ္ပိုင္းကေတာ့ ၃၀၀ ကီလိုဂရမ္ေလာက္ဘဲ ရွိမယ့္ပုံပါ။" ငါက ေသးတဲ့အပိုင္းယူလိုက္မယ္။ နင္ကေတာ့ ႀကီးတဲ့အပိုင္းကို ယူလိုက္ " လီဖူခ်န္းသာ မရွိခဲ့ရင္ သူမက အခုခ်ိန္အထိ အသက္ရွင္ေနမွာ မဟုတ္ဘူးေလ။ သူမအတြက္ကေတာ့ ဒီကီလိုဂရမ္၃၀၀ရွိတဲ့ ခရမ္းေရာင္ေငြစင္ သတၱရိုင္းတုံးနဲ႔ကို လုံေလာက္ေနပါၿပီ။လီဖူခ်န္းက ခ်န္ဖန္းဟြာရဲ့ စိတ္ဓာတ္ကို နားလည္တဲ့အတြက္ ဘာမွေျပာမေနေတာ့ဘဲ က်န္ေနတဲ့ သတၱဳရိုင္းတုံးကို သိုေလွာင္အိတ္ထဲ ထည့္လိုက္ပါတယ္။ေကာင္းကင္ႀကီးတစ္ခုလုံးက ေမွာင္မိုက္ေနေပမဲ့လည္း လီဖူခ်န္းတို႔ ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ ေတာင္ၾကားခ်ိဳင့္ဝွမ္းေဒသေလးထဲက ထြက္ခြာဖို႔ကို ျပင္ဆင္ေနက်ပါတယ္။သူတို႔ရဲ့ လက္ရွိအရည္အခ်င္းနဲ႔ဆိုရင္ ဒီေဆးပင္၁၀၀လ်ိဳ႕ဝွက္နယ္ေျမထဲမွာ ေၾကာက္ရမယ့္သူ မရွိေတာ့ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ လီဖူခ်န္းတို႔က ပုန္းေအာင္းမေနေတာ့ဘဲ ထြက္လာခဲ့က်တာပါ။***" ေနာက္ဆုံးေတာ့လည္း ငါက ေျမကမၻာနယ္ပယ္ အဆင့္၁ကို ေရာက္ခဲ့ၿပီ " သာယာလွပတဲ့ ေတာအုပ္ႀကီးရဲ့ အတြင္းပိုင္းတစ္ေနရာမွာေတာ့ လ်ဴဝူေဟာင္တစ္ေယာက္ ရွိေနပါတယ္။သူက မ်က္လုံးေတြကို ျဖည္းညင္းစြာ ဖြင့္လိုက္တဲ့ အခါမွာေတာ့ အရာရာကို အုပ္စိုးမယ့္ ခ်ီအရွိန္အဝါေတြက ထြက္ေပၚလာခဲ့ပါၿပီ။အဲဒီအရွိန္အဝါက ဆယ္မီတာအတြင္းမွာရွိတဲ့ သစ္ပင္ေတြကို သစ္ရြက္ေတြ တစ္ရြက္မွ မရွိေတာ့သည္အထိ ျဖစ္သြားေစခဲ့တယ္ေလ။" ေသစမ္း "လ်ဴဝူေဟာင္ေလ့က်င့္ေနတဲ့ ေနရာနဲ႔ မီတာအနည္းငယ္ အကြာအေဝးမွာေတာ့ အဆင့္၂မိစၧာသားရဲတစ္ေကာင္ကေတာ့ လ်ဴဝူေဟာင္ရဲ့ တည္ရွိေနမွုကို အႏၲရာယ္လို႔ ခံစားရတဲ့အတြက္ အေဝးကို ထြက္ေျပးဖို႔ ႀကိဳးစားေနပါတယ္။ ဒါေပမဲ့လည္း ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္တဲ့ နဂါးတစ္ေကာင္နဲ႔ ဆင္တူတဲ့ ခ်ီအတြင္းအားေတြက ထြက္ေပၚလာၿပီး မိစၧာသားရဲႀကီးကို အပိုင္းပိုင္းအစစ ျဖစ္သြားေစခဲ့တယ္ေလ။" ဒါက ေျမကမၻာနယ္ပယ္အဆင့္၁က ပညရွင္တစ္ေယာက္ရဲ့ အစြမ္းေတြေပါ့ " လ်ဴဝူေဟာင္ရဲ့ အရာရာကို အထက္စီးကေန လႊမ္းမိုးခ်ဳပ္ကိုင္ခ်င္တဲ့ အာဏာရွင္ အေငြ႕အသက္ေတြကေတာ့ တစ္ဖန္ထြက္ေပၚလာခဲ့ျပန္ပါၿပီ။တစ္ခ်ိန္တည္းမွာဘဲ ေျမကမၻာအဆင့္ကို ခ်ိဳးေဖာက္ဝင္ေရာက္သြားတဲ့ အျခားသူေတြလည္း အမ်ားအျပား ရွိေနပါတယ္။မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းကဆိုရင္ေတာ့ ေရွာင္လီ ၊ပိုင္ေထာင္နဲ႔ လင္းဝမ္က်င္းတို႔ေပါ့။ ခရမ္းေရာင္ေဆဘာဂိုဏ္းကလည္း ဂိုဏ္းသား၆ေယာက္က ေျမကမၻာအဆင့္၁ကို ခ်ိဳးေဖာက္ ဝင္ေရာက္သြားက်ပါၿပီ။ဝိညာဥ္ကေဝအဖြဲ႕ကလည္း ၆ေယာက္ပါဘဲ။ေကာင္းကင္နတ္ဆိုးဂိုဏ္းကေတာ့ စုစုေပါင္း၈ေယာက္နဲ႔ အမ်ားဆုံး ျဖစ္ေနပါတယ္။***တတိယေျမာက္ေန႔မွာေတာ့ ........." ရန္ခ်င္းဟူ ...... မင္းက ဒီေဆးပင္၁၀၀လ်ိဳ႕ဝွက္နယ္ေျမကေန အသက္ရွင္လ်က္ ထြက္ခြင့္ရေတာ့မွာမွ မဟုတ္တာ။ ဘာျဖစ္လို႔ မေသခင္မွာ မိန္းမတစ္ေယာက္ ခံစားသြားသင့္တဲ့ ကာမဂုဏ္အရသာကို အားရပါးရ မျမည္းစမ္းၾကည့္ခ်င္တာလည္း။ " ခရမ္းေရာင္ေဆဘာဂိုဏ္းက ဂိုဏ္းသားတစ္ေယာက္က ရန္ခ်င္းဟူနဲ႔ ထိပ္တိုက္ေတြ႕ဆုံမိၾကပါတယ္။ဒီခရမ္းေရာင္ေဆဘာဂိုဏ္းသားရဲ့ နာမည္က ဖန္ယီထုံလို႔ ေခၚပါတယ္။ အခုလက္ရွိသူက ေျမကမၻာနယ္ပယ္ အဆင့္၁ကို ေရာက္ေနပါၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ သူက သူ႔ရဲ့ ခ်ီအရွိန္အဝါေတြကို ေဆဘာမုန္တိုင္းတစ္ခုသဖြယ္ ဖန္ဆင္းထားၿပီး ရန္ခ်င္းဟူကို ေလွာင္ပိတ္ထားပါတယ္။" မင္းလို ေခြးသာသာေကာင္နဲ႔လား " ရန္ခ်င္းဟူက သူမရဲ့ လျခမ္းေကြးဓားေပၚကို လက္တင္ထားလိုက္ပါၿပီ။" ဒါေပါ့ကြ။ ငါ့လိုလူနဲ႔ေပါ့ ။ မင္းက ဘယ္ေလာက္ဘဲ အစြမ္းထက္ထက္ အခုခ်ိန္မွာေတာ့ ငါ့ရဲ့ၿပိဳင္ဘက္ မျဖစ္နိုင္ေတာ့ဘူး။ မင္းဒီအတိုင္းအေသခံမဲ့အစား မင္းရဲ့ အပ်ိဳစင္ဘဝကို ဒီအစ္ကိုႀကီးဆီမွာ ပုံအပ္လိုက္စမ္းပါ။ ဒါဆိုရင္ မင္းေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္နဲ႔ ေသရမွာေပါ့။ "" အင္း...... အမွန္ဆိုရင္ ငါကလည္း ပန္းကေလးလို ႏူးညံ့လွပတဲ့ မင္းေလးကို မသတ္ခ်င္ပါဘူးကြာ ။ မင္းရဲ့ ၾကယ္၆ပြင့္ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံကိုဘဲ အျပစ္တင္လိုက္ပါေတာ့ ...... "" နင့္လို ေခြးတစ္ေကာင္ကို ငါက ေၾကာက္ေနရမွာလား။ ေျမကမၻာနယ္ပယ္ အဆင့္၁ဆိုတာနဲ႔ ငါ့ကို နိုင္ၿပီလို႔ ထင္ေနတယ္ေပါ့ေလ။"" အနက္ေရာင္လျပည့္ည "ရန္ခ်င္းဟူက သူမရဲ့ ဓားကြက္ကို စတင္လိုက္ပါၿပီ။လြန္ခဲ့တဲ့၅လ ေဖးရွုေတာင္တန္းေပၚက ရန္ခ်င္းဟူထက္စာရင္ ယခုလက္ရွိ ရန္ခ်င္းဟူက အဆေပါင္းမ်ားစြာ အစြမ္းထက္ေနခဲ့ၿပီေလ။ဒီလေတြထဲမွာ သူမရဲ့ အနက္ေရာင္လ ေဆဘာဓားဆႏၵက စိတ္ႀကိဳက္သုံးစြဲလို႔ ရတဲ့အေနအထားကို ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာဘဲ ရန္ခ်င္းဟူက သူမတို႔ ရန္မ်ိဳးရိုးပိုင္ ၾကယ္၃ပြင့္လ်ိဳ႕ဝွက္နည္းစနစ္ျဖစ္တဲ့ ပ်ံလႊားကႀကိဳးကို ေလ့က်င့္ခဲ့ပါေသးတယ္။ဒီပ်ံလႊားကႀကိဳးက အသုံးျပဳသူရဲ့ လွုပ္ရွားသြားလာမွုေတြကို နဂိုကထက္ ၂ဆေလာက္ လ်င္ျမန္သြားေစတာပါ။လုံးဝအသံမထြက္ဘဲ ေျမာက္မ်ားစြာေသာ ရန္ခ်င္းဟူေတြက ေလေပၚမွာ ေပၚလာပါတယ္။ ဖန္ယီထုံက ဘယ္ဟာက ရန္ခ်င္းဟူအစစ္ ဘယ္ဟာက ရန္ခ်င္းဟူအတုဆိုတာကို ခြဲျခားနိုင္စြမ္း မရွိပါဘူးေလ။" ဒါ... ဒါက ...... ဘာလ်ိဳ႕ဝွက္နည္းစနစ္လည္း " ဖန္ယီထုံက စတင္ ေျခာက္ခ်ားလာပါၿပီ။ဖန္ယီထုံလို နာမည္ႀကီးတစ္ေယာက္ကေတာင္ ရန္ခ်င္းဟူနဲ႔ ရင္ဆိုင္အေတြ႕မွာေတာ့ ျပသနာတက္ေနပါၿပီ။ရႊမ္း......ရန္ခ်င္းဟူ အားလုံးက တစ္ခ်ိန္တည္းမွာဘဲ ဖန္ယီထုံကို ပိုင္းခ်လိုက္ပါတယ္။" ငါမင္းရဲ့ တိုက္ကြက္ကို ဖ်က္ဆီးပစ္မယ္"ဖန္ဟီထုံက အားရပါးရ ဟစ္ေအာ္လိုက္ၿပီး သူ႔လက္ထဲက ဓားကို ေရပက္မဝင္ေအာင္ ေဝွ႕ယမ္းလိုက္ပါတယ္။ထန္...... ထန္...... ထန္.........ဓားဓားခ်င္း ထိပ္တိုင္ရင္ဆိုင္လိုက္မိတဲ့အတြက္ မီးပြင့္ေလးေတြက ျဖာထြက္လာၿပီး ရန္ခ်င္းဟူက အေနာက္ဆုတ္လိုက္ရပါတယ္။ ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ ရန္ခ်င္းဟူက ေနာက္ထပ္တစ္ႀကိမ္ ဖန္ယီထုံဆီကို ခုန္ဝင္သြားျပန္ပါတယ္။အခ်ိန္၁၅မိနစ္ ၾကာၿပီးသြားတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ ဖန္ယီထုံရဲ့ေက်ာုပင္တစ္ခုလုံးက ေခၽြးေတြရႊဲနစ္လို႔ ေနခဲ့ပါၿပီ။ဒီ၁၅မိနစ္စလုံးမွာ သူက သူ႔ရဲ့ခံစစ္ကို လုံးဝကို အားမေလ်ာ့ဘဲ ခုခံေနရတာပါ။သူက ရန္ခ်င္းဟူရဲ့ တိုက္စစ္ကို အစြမ္းကုန္ ခုခံေနရတာေလ။ သူ႔ရဲ့လက္ေတြက ထုံက်င္ေနၿပီး မ်က္လုံးေတြေတာင္ ေဝေဝဝါးဝါး ျဖစ္ေနခဲ့ပါၿပီ။" ေသစမ္း " ေျမာက္မ်ားလွစြာေသာ ရန္ခ်င္းဟူေတြက ႐ုတ္တရက္ တစ္ေယာက္တည္းအျဖစ္ ျပန္လည္ေပါင္းစည္းသြားက်ပါတယ္။ ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ အနက္ေရာင္ လျခမ္းေကြးဓားရိပ္တစ္ခုက ထြက္ေပၚလာၿပီး ဖန္ယီထုံဆီကို က်ေရာက္လာတယ္ေလ။ ဒီဓားခ်က္က လျပည့္ညမွာ သာေနတဲ့ လမင္းႀကီးကို တိမ္မည္းတစ္အုပ္က ဖုံးအုပ္သြားသလိုပါဘဲ။ရႊမ္း.........ရန္ခ်င္းဟူရဲ့ ဓားခ်က္က ဖန္ယီထုံကို ႏွစ္ပိုင္းျပတ္သြားေစတဲ့အျပင္ ေျမျပင္တစ္ခုလုံးကိုပါ တုန္ဟီးသြားေစပါတယ္။ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ ရန္ခ်င္းဟူက ေျမျပင္ေပၚကို ညင္သာစြာ ျပန္ဆင္းလာခဲ့တယ္ေလ။ သူမရဲ့ မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံးကေတာ့ ေသြးမရွိေတာ့သလို ျဖဴေလ်ာ့ေနခဲ့ပါၿပီ။ဖန္ယီထုံလို နာမည္ေက်ာ္ပါရမီရွင္တစ္ေယာက္ကို အနိုင္ယူဖို႔အတြက္ သူမကလည္း အေတာ္ေလးေပးဆပ္လိုက္ရတယ္ေလ။ ရန္ခ်င္းဟူက ဘယ္ေလာက္ဘဲ အစြမ္းထက္ေနပါေစေလ တစ္ဖက္လူကလည္း ေျမကမၻာနယ္ပယ္အဆင့္၁က ပညာရွင္ပင္ မဟုတ္ပါလား။ စိတ္တန္ခိုးဖြဲ႕စည္းျခင္းနယ္ပယ္ကေန ေျမကမၻာအဆင့္ကို တက္လွမ္းသြားနိုင္တဲ့ သူဆိုတာကလည္း ႏွယ္ႏွယ္ရရမွ မဟုတ္တာေလ။ ရန္ခ်င္းဟူသာ ၾကယ္၃ပြင့္လ်ိဳ႕ဝွက္နည္းစနစ္ျဖစ္တဲ့ ပ်ံလႊားကႀကိဳးနည္းစနစ္ကိုသာ မေလ့က်င့္ထားခဲ့ရင္ ဖန္ယီထုံရဲ့ ေစာ္ကားသတ္ျဖတ္ျခင္းကို ခံရမွာ အမွန္ပါဘဲ။" ငါေျမကြဲသစ္သီးကို အျမန္ရွာေတြ႕မွ ျဖစ္ေတာ့မယ္။ " ရန္ခ်င္းဟူက ဆုံးျဖတ္ခ်က္တစ္ခု ခိုင္ခိုင္မာမာခ်လိုက္ၿပီး ေျပးထြက္သြားပါေတာ့တယ္။***မ်က္စိတစ္မွိတ္အတြင္းမွာဘဲ အခ်ိန္၄ရက္က ကုန္ဆုံးသြားခဲ့ပါၿပီ။ သတ္ျဖတ္မွုေတြကေတာ့ ေန႔ရက္တိုင္းမွာ ျဖစ္ေပၚေနတာပါဘဲ။ ေျမကမၻာအဆင့္ကို မေရာက္ေသးတဲ့ လူေတြကေတာ့ တစ္ျခားဂိုဏ္းက လူေတြနဲ႔ မဆုံေတြ႕ဖို႔ ဆုေတာင္းေန႐ုံကလြဲၿပီး ဘာမွ မတတ္နိုင္ေတာ့ပါဘူး။ သူတို႔အားလုံးက လုံျခဳံတဲ့ေနရာေတြမွာ ပုန္းေအာင္းေနရပါတယ္။" လခြီးဘဲကြာ။ အဆင့္မတက္နိုင္ေတာ့ဘူးဆိုရင္ ငါဒီေနရာမွာ ေသသြားနိုင္တယ္။ " ေတာင္တန္းေတြရဲ့ တစ္ေနရာမွာေတာ့ ယုဝူရွန္းက သူ႔ကိုယ္သူ အားမလိုအားမရ ျဖစ္ေနပါတယ္။သူက စိတ္တန္ခိုးဖြဲ႕စည္းျခင္းနယ္ပယ္ အဆင့္၈မွာဘဲ ရွိေနၿပီး ဓားဆႏၵကိုလည္း နားမလည္နိုင္ေသးပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္သူက ဒီလ်ိဳ႕ဝွက္နယ္ေျမထဲကို ေရာက္တာနဲ႔ ပုန္းေအာင္းၿပီး ေလ့က်င့္ေနရတယ္ေလ။တစ္ေန႔တုန္းကဆိုရင္ ေကာင္းကင္နတ္ဆိုးဂိုဏ္းက တပည့္တစ္ေယာက္က ဝိညာဥ္ကေဝဂိုဏ္းက တပည့္တစ္ေယာက္ကို တစ္ခ်က္တည္းနဲ႔ သတ္ပစ္လိုက္တာကိုေတာင္ ျမင္ခဲ့ရပါေသးတယ္။ အဲဒီအျဖစ္အပ်က္ကို ျမင္ၿပီးကတည္းက သူက ေၾကာက္ေၾကာက္လန္႔လန္႔နဲ႔ ပုန္းေအာင္းၿပီး အဆင့္တက္ေအာင္ အသည္းအသန္ ႀကိဳးစားေနတာပါ။သူက ၾကယ္၅ပြင့္ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံပိုင္ရွင္ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီလို လ်ိဳ႕ဝွက္နယ္ေျမေလးတစ္ခုမွာ မေသလိုေသးပါဘူး။ သူ႔မွာ ေရွ႕ဆက္ေလၽွာက္ရမယ့္ ခရီးေတြ အမ်ားႀကီး ရွိေနပါေသးတယ္။" ညီေလး ယုဝူ "ဒီေန႔မွာေတာ့ ယုဝူရွန္းက ပုန္းေအာင္းတဲ့ေနရာက ထြက္လာၿပီး ပတ္ဝန္းက်င္အေျခအေနကို အကဲခတ္ေနခ်ိန္မွာဘဲ သိပ္မေဝးလွတဲ့ ေတာင္ကုန္းတစ္ခုေပၚကေန လွမ္းေခၚလိုက္သံကို ၾကားလိုက္ရပါတယ္။" အစ္ကိုေရွာင္ " ယုဝူရွန္းရဲ့ မ်က္လုံးေတြက အားကိုးရာကို ရွာေတြ႕သြားတဲ့ ယုန္သူငယ္လိုပါဘဲ။" ေတာ္ေသးတာေပါ့ ။ ငါကမင္းကို အရင္ရွာေတြ႕သြားလို႔ ။ အခုခ်ိန္ကစၿပီး ငါ့နဲလိုက္ခဲ့ေတာ့ ။ ၿပီးေတာ့ ေျမကမၻာအဆင့္ကို တက္လွမ္းဖို႔ လိုအပ္တဲ့ ေဆးပင္ေတြကို ရွာရမယ္။ " ေရွာင္လီက ယုဝူရွန္းကို သူနဲ႔အတူ လိုက္ခဲ့ဖို႔ ေခၚလိုက္ပါတယ္။" ေက်းဇူးပါဘဲ အစ္ကိုေရွာင္...... "ယုဝူရွန္းက တစ္ကယ္ဘဲ ေရွာင္လီကို ေက်းဇူးအထူးတင္မိပါတယ္။ ေရွာင္လီတစ္ေယာက္ ေျမကမၻာအဆင့္ကို ေရာက္သြားၿပီဆိုတာကိုသူက ေကာင္းေကာင္းႀကီး ခံစားမိေနတယ္ေလ။ ေရွာင္လီရဲ့ ကာကြယ္မွုနဲ႔ဆိုရင္ေတာ့ သူက အေတာ္ေလး လုံျခဳံသြားပါၿပီ။ေရွာင္လီက လက္ကာျပလိုက္ၿပီး " မလိုပါဘူး ညီေလး။ ငါတို႔က တစ္ဂိုဏ္းတည္းသားေတြဘဲ မဟုတ္ဘူးလား။ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ကူညီတာက လုပ္သင့္တဲ့ အရာတစ္ခုဘဲေလ "ေရွာင္လီက မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းသားေတြကို လိုက္ရွာၿပီး တစ္ေပါင္းတစ္စည္းတည္းေနဖို႔ အစီအစဥ္ရွိပါတယ္။ တစ္ေယာက္တည္း လွုပ္ရွားေနတာက အရမ္းကို အႏၲရာယ္မ်ားတဲ့ အရာတစ္ခုပင္ မဟုတ္ပါလား။ ေျမကမၻာအဆင့္ကို ေရာက္ေနတဲ့ သူေတာင္မွ တစ္ေယာက္တည္းသြားရင္ သတ္ခံရနိုင္ပါတယ္။သူတို႔နဲ႔၁၀မိုင္ေလာက္အကြာမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းနဲ႔ခ်န္ဖန္းဟြာတို႔က ခရမ္းေရာင္ေဆဘာဂိုဏ္းရဲ့ နာမည္ႀကီးအေက်ာ္အေမာ္ ေသြးေဆဘာလင္းေဟာင္နဲ႔ ထိပ္တိုက္ေတြ႕ေနက်ပါၿပီ။ေသြးေဆဘာလင္းေဟာင္ကလည္း ေျမကမၻာနယ္ပယ္အဆင့္၁ကို ေရာက္ေနၿပီး ခ်န္ဖန္းဟြာထက္ကို အမ်ားႀကီး ပိုအစြမ္းထက္ေနပါေသးတယ္။သူတို႔ႏွစ္ဖက္ရဲ့ ၾကားထဲမွာေတာ့ သိပ္သည္းတဲ့ ဝိညာဥ္လွိုင္းေတြ ထုတ္လႊတ္ေနတဲ့ ေဆးပင္တစ္ပင္ ရွိေနပါတယ္။ဆန္းၾကယ္အလယ္အလတ္အဆင့္ျဖစ္တဲ့ စိတ္ဝိညာဥ္တန္ခိုး ေဆးပင္ပါဘဲ။ဒီေဆးပင္က စိတ္တန္ခိုးဖြဲ႕စည္းျခင္းနယ္ပယ္က ပညာရွင္တစ္ေယာက္ကို အဆင့္တစ္ဆင့္ တက္လွမ္းသြားေစနိုင္ပါတယ္။ အဲဒီထက္ ပိုကာင္းတာက ဒီေဆးပင္က လုံးဝကို ေဘးထြက္ဆိုးက်ိဳး မရွိပါဘူး။ စားသုံးလိုက္တဲ့သူက သူ႔ရဲ့ကိုယ္ပိုင္ ခ်ီအတြင္းအားနဲ႔ အဆင့္တက္သြားသလိုကို ခံစားရမွာပါ။" မင္းတို႔က ဒီေဆးပင္ကို အရမ္းလိုခ်င္ေနတယ္ဆိုတာ ငါသိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ႏွေျမာစရာဘဲ။ ငါကလည္း ဒီေဆးပင္ကို မင္းတို႔ကို ႏွုတ္ယူခြင့္ မေပးနိုင္ဘူး။ " သူက လီဖူခ်န္းတို႔ကို ၿခံထဲက ၾကက္ေတြကို ၾကည့္တဲ့ အၾကည့္နဲ႔ၾကည့္ရင္း ေျပာလိုက္ပါတယ္။"ေမာင္ေလးလီ...... ငါသူ႔ကို အခ်ိန္ဆြဲထားလိုက္မယ္။ နင္က ေဆးပင္ကို ႏွုတ္ယူၿပီးတာနဲ႔ ထြက္ေျပးေပးေတာ့ " ခ်န္ဖန္းဟြာက လီဖူခ်န္းကို ေျပာလိုက္ပါတယ္။လီဖူခ်န္းက ေခါင္းခါလိုက္ၿပီး " အစ္မက သူ႔ရဲ့ၿပိဳင္ဖက္မျဖစ္နိုင္ဘူး "
YOU ARE READING
အဆုံးမဲ့အာဏာ (လီဖူချန်း)
Actionမူရင်းဘာသာပြန်ဆိုသူ - လေလွင့်လုလင် (အကုန်တတ်သခင်လေး) ZAWGYI / UNICODE
