အဆုံးမဲ့အာဏာ အပိုင္း၁၇၁ငါအလွည့္ ေရာက္ၿပီကြ" ဖူခ်န္း...... အေမကေတာ့ မေကာင္းဘူးလို႔ ထင္တယ္ေနာ္။ သားသာ အဲသည္လို လုပ္မယ္ဆိုရင္ လီကလန္တစ္ခုလုံးနဲ႔ ျပသနာ တက္လိမ့္မယ္။ အလ်င္မလိုပါနဲ႔ဦး သားရယ္......။"ရွန္းယုရန္ကေတာ့ လီဖူခ်န္းကို သံသယ ရွိေနသည့္ ပုံပါဘဲ။လီရွန္းဟန္ကလည္း ေခါင္းညိတ္လိုက္ၿပီး" အလ်င္မလိုပါနဲ႔ ငါ့သားရာ......။ အခုလည္း အေဖက အဆင္ေျပပါတယ္။ ေခါင္းေဆာင္ မလုပ္ရေတာ့ ပိုၿပီး ေကာင္းေကာင္းအိပ္၊ ေကာင္းေကာင္းစားရတာေပါ့ ။ ငါ့သား အေဖ့အတြက္နဲ႔ ဒုကၡမမ်ားခ်င္ စမ္းပါနဲ႔။"သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္စလုံး ပူပန္ရမယ့္ အရာေတြ အမ်ားႀကီး ရွိတယ္ေလ။ အဓိကကေတာ့ လီဖူခ်န္းက ေျမကမၻာနယ္ပယ္ကို ေရာက္ဖို႔ လိုေနေသးတာပါဘဲ။ သူက ေျမကမၻာနယ္ပယ္ကို မေရာက္ေသးဘဲနဲ႔ေတာ့ လီကလန္ထဲမွာ လုပ္ခ်င္သလို လုပ္လို႔ မျဖစ္နိုင္ေသးပါဘူး။သာမန္အရိုးတည္ေဆာက္ပုံ ပိုင္ရွင္ဆိုတာက ေျမကမၻာနယ္ပယ္ကို တစ္သက္လုံး မေရာက္ဘဲနဲ႔လည္း ေနသြားရ နိုင္ပါေသးတယ္။ဒါေပမဲ့ လီရွန္းဟန္တို႔က လီဖူခ်န္းရဲ့ က်င့္ႀကံျခင္း အဆင့္ကို မၾကည့္ျမင္နိုင္ ေသးလို႔သာ အခုလို စိုးရိမ္ေနက်တာပါ။လီဖူခ်န္းက ျပဳံးလိုက္ၿပီး ယုံၾကည္စိတ္ခ်မွု အျပည့္နဲ႔ ေျပာလိုက္ပါတယ္။" အေဖ... အေမ...... ကၽြန္ေတာ္က အဲေလာက္ တုံးအတဲ့လူလို႔ ထင္ေနတာလား ။ ကၽြန္ေတာ္က ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ယုံၾကည္စိတ္ခ်မွု မရွိဘဲ ဒီလို အလုပ္ကို မလုပ္ပါဘူးဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ့္ကိုသာ ယုံလိုက္စမ္းပါ။ အခုအခ်ိန္ကစၿပီး ဘယ္သူ႔ကိုမွ ေၾကာက္စရာ မလိုေတာ့ဘူးဗ်။"" ဖူခ်န္း ...... မင္းတစ္ကယ္ဘဲ ......"လီရွန္းဟန္က ျဖစ္နိုင္ေခ်ကို ေတြးမိသြားတဲ့အတြက္ လီဖူခ်န္းကို ေမးလို႔ လုပ္တုန္းမွာဘဲ လီဖူခ်န္းက လက္ကာျပလိုက္ၿပီး" အေဖ ... သူမ်ားေတြ လာေနက်ၿပီ။ အေဖ့သားကို ယုံရင္ ေခါင္းေဆာင္ထိုင္ခုံမွာ ဝင္ထိုင္ေနလိုက္ေတာ့ "လီဖူခ်န္းက လူသံေတြကို ၾကားလိုက္ရတဲ့အတြက္ လီရွန္းဟန္ကို အျမန္ တိုက္တြန္းလိုက္ပါတယ္။" ဟုတ္ၿပီကြာ...... ထိုင္ဆိုေတာ့လည္း ထိုင္ရတာေပါ့ ။ အလြန္ဆုံး ေမာင္းထုတ္ခံရတာက လြဲၿပီး ဘာမွေတာ့ ျဖစ္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ "လီရွန္းဟန္က မ်က္လုံးစုံမွိတ္ၿပီး လီဖူခ်န္းကို ယုံၾကည္လိုက္ပါတယ္။ စိတ္ကေတာ့ အနည္းငယ္ လွုပ္ရွားေနတာေပါ့ေလ။ ဒီေခါင္းေဆာင္ေနရာကို ျပန္ထိုင္လိုက္ရလို႔ စိတိလွုပ္ရွားတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ သူ႔ရဲ့သား လီဖူခ်န္းက ဘယ္ေလာက္အထိ အစြမ္းထက္လာသလည္း ဆိုတာကို သိခ်င္တဲ့အတြက္ စိတ္လွုပ္ရွားေနတာပါ။မၾကာခင္မွာဘဲ ေျခသံေတြ တစ္စထက္တစ္စ က်ယ္လာၿပီး လီကလန္ရဲ့ အႀကီးအကဲေတြက ပင္မခန္းေဆာင္ထဲကို လွမ္းဝင္လာပါေတာ့တယ္။ေခါင္းေဆာင္ေနရာမွာ အခန္႔သား ထိုင္ေနတဲ့ လီရွန္းဟန္ကို ေတြ႕လိုက္ရတဲ့ အခါမွာေတာ့ အားလုံးက ပါးစပ္အေဟာင္းသား ျဖစ္သြားက်တယ္ေလ။" အရွက္မရွိလိုက္တဲ့ေကာင္ပါလား။ လီရွန္းဟန္... မင္းကို ဘယ္သူက ေခါင္းေဆာင္ေနရာမွာ ထိုင္ခြင့္ျပဳထားလို႔လည္း...... ။ မင္းက အာဏာလုဖို႔ ႀကိဳးစားေနတာလား......"" လီရွန္းဟန္ ...... ဆင္းခဲ့စမ္းပါကြာ။ မင္းအခုခ်ိန္မွာ ဆင္းခဲ့ရင္ အလ်ိန္မီေသးတယ္ဟ ။ ျပသနာ မရွာခ်င္စမ္းပါနဲ႔ကြာ......။"လီကလန္ရဲ့ အႀကီးအကဲေတြက လီရွန္းဟန္ကို ေခါင္းေဆာင္ထိုင္ခုံကေန ဆင္းခဲ့ဖို႔ ေျပာေနက်ပါတယ္။" ခင္ဗ်ားတို႔ အားလုံးရဲ့ ပါးစပ္ေတြ ပိတ္ထားလိုက္စမ္း။"ေအာ္ေပါက္သံနဲ႔အတူ လီဖူခ်န္းက သူ႔ရဲ့ ေဒါသထြက္ေနတဲ့ ခ်ီအရွိန္အဝါကို ေဖာ္ထုတ္လိုက္ပါတယ္။ သူ႔ရဲ့ မိုးၿခိမ္းသံတမၽွ က်ယ္ေလာင္ေသာ အသံက အားလုံးကို တိတ္ဆိတ္သြားေစ ခဲ့တယ္ေလ။သိပ္မၾကာခင္မွာဘဲ ေနာက္ထပ္ ေျခသံေတြ ထြက္ေပၚလာခဲ့ ျပန္ပါတယ္။ ဒီတစ္ခါ ေရာက္လာတာကေတာ့ လီတိုင္းရွန္ တို႔ပါဘဲ။လီရွန္းဟန္တစ္ေယာက္ လီကလန္ ေခါင္းေဆာင္ေနရာမွာ ထိုင္ေနတာကို ျမင္လိုက္ရတဲ့ အခါမွာေတာ့ လီတိုင္းရွန္က ေဒါသထြက္သြားၿပီး" ေကာင္းတယ္ေဟ့...... ။လီရွန္းဟန္......မင္းကိုၾကည့္ရတာ အခုထက္ထိ ေခါင္းေဆာင္ေနရာကို လိုခ်င္ေနေသးတဲ့ ပုံပါဘဲလား......။"" မင္းက ေခါင္းေဆာင္ထိုင္ခုံမွာ ထိုင္လိုက္တာနဲ႔ဘဲ လီကလန္ရဲ့ ေခါင္းေဆာင္ ျပန္ျဖစ္မယ္လို႔ ထင္ေနတာလား.......။ စိတ္ကူးေနတာေတြ ရပ္ၿပီး အခုခ်က္ျခင္း ခုံေပၚကေန ဆင္းစမ္း......။"လီတိုင္းရွန္က အမွန္တစ္ကယ္ကို ေဒါသအႀကီးအက်ယ္ ထြက္ေနပါၿပီ။သူက လက္ရွိ လီကလန္ရဲ့ ေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္ေနတာကိုေတာင္မွ သူတို႔က အခုလို ပမာမခန္႔ ျပဳရဲတယ္။ လီဖူခ်န္းက စိတ္တန္ခိုးဖြဲ႕စည္းျခင္းနယ္ပယ္ အဆင့္၇ကို ေရာက္ေနတာ မေျပာနဲ႔။ အဆင့္၉ကို ရာက္ေနရင္ေတာင္ သူ႔ရဲ့ရာထူးကို လြယ္လြယ္ကူကူ မရယူနိုင္ပါဘူး။" လီတိုင္းရွန္...... ေခါင္းေဆာင္ရာထူးဆိုတာ ဂုဏ္က်က္သေရနဲ႔ ျပည့္စုံၿပီး သမာသမတ္ က်တဲ့လူနဲ႔ဘဲ ထိုက္တန္တာကြ။ မင္းက လီကလန္ရဲ့ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ၿပီး ဘာမွ အသုံးမက်ဘူး။ မင္းက ရွန္းတုကလန္ကို သခင္တစ္ပါးလို ဝပ္တြားခယေနတာကို ငါအျပစ္ မေျပာလိုပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ လီေရွာင္ထန္က ငါတို႔ လီကလန္ရဲ့ ေသြးသားေလ။ သူမရဲ့ အေဖကို ရွန္းတုကလန္က ရွန္းတုလၽွန္က သတ္ပစ္လိုက္တာကို ေတာင္မွ မင္းက မသိသလို ၊မၾကားသလို ဟန္ေဆာင္ေနလိုက္ေသးတယ္။ မင္းကိုယ္မင္း လီကလန္ရဲ့ ေခါင္းေဆာင္ရာထူးနဲ႔ ထိုက္တန္တယ္လို႔ ထင္ေနေသးတာလား......"လီရွန္းဟန္က ေခါင္းေဆာင္ေနရာကို ထိုင္လိုက္ၿပီးၿပီ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဘာကိုမွ ေၾကာက္မေနေတာ့ပါဘူး။ သူက လီေရွာင္ထန္အတြက္ တရားမၽွတမွုကို ျပန္ရယူေပးမွ ျဖစ္ပါေတာ့မယ္။လီတိုင္ရွန္းကလည္း ျပန္လည္ေခ်ပလိုက္ပါတယ္။" လီတက်င္းရဲ့ ကိစၥက သူအရင္ လက္ပါလို႔့ျဖစ္တာေလ။ ဒါကို ဘယ္သူ႔ကိုမွ အျပစ္တင္ေနလို႔ မရဘူ။ လီရွန္းဟန္...... ငါမင္းကို ေနာက္ထပ္ အခြင့္အေရး တစ္ခု ေပးလိုက္မယ္။ အခုခ်က္ျခင္း ခုံေပၚကေနဖယ္စမ္း...... မဟုတ္လို႔ကေတာ့ မင္းကို မိသားစု စည္းကမ္းအရ အေရးယူရလိမ့္မယ္။"" သနားစရာဘဲ...... မိသားစုစည္းကမ္းအရ အေရးယူမယ္ ဟုတ္လား။ ခင္ဗ်ားကို ဘယ္သူက ေခါင္းေဆာင္လို႔ သတ္မွတ္ထားလို႔တုန္း... " လီဖူခ်န္းက ေအးစက္စက္ အသံျဖင့္ ဝင္ေျပာလိုက္ပါတယ္။လီတိုင္းရွန္က လီဖူခ်န္းကို ဝါးစားလုမတတ္ အၾကည့္ေတြနဲ႔ ၾကည့္လိုက္ၿပီး " မင္းက ဘာဝင္ေျပာတာလည္း။ ဒါက လူႀကီးေတြ စကားေျပာေနတာကြ။ မင္းလို ကေလးတစ္ေယာက္က ကိုယ့္ေနရာ ကိုယ္ သိစမ္းပါ။ ငါက လီကလန္ရဲ့ ေခါင္းေဆာင္ဆိုတာ လူတိုင္းသိတယ္ကြ။"" ခင္ဗ်ားကို ရာထူးကေန ထုတ္လိုက္ၿပီ"လီဖူလ်န္းက ေအးေအးေဆးေဆးဘဲ ထပ္ေျပာလိုက္ပါတယ္။"ဟဟ...... ရာထူးကေန ထုတ္တယ္ ဟုတ္လား...... ဘယ္သူက ထုတ္တာလည္း ..." လီတိုင္ရွန္းက အက်ယ္ႀကီး ရယ္ေမာၿပီး ေမးလိုက္ပါတယ္။လီဖူခ်န္းက အသံျပတ္ျဖင့္" က်ဳပ္ဘဲ "" မင္းက ဘာအဆင့္ ရွိလို႔လည္းကြ။ "ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ ခ်ီအရွိန္အဝါေတြက လီတိုင္းရွန္ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ကေန ထြက္ေပၚလာခဲ့ပါၿပီ။ အနာဂတ္မွာ ဘယ္လိုဘဲ ျဖစ္လာပါေစ။ ယေန႔မွာေတာ့ သူက လီကလန္ရဲ့ ေခါင္းေဆာင္အေနနဲ႔ လီဖူခ်န္းကို ဆုံးမမွကို ျဖစ္ေတာ့မွာပါ။" လီဖူခ်န္း... မင္းအခု လုပ္ေနတာက ပုန္ကန္ေနတာနဲ႔ အတူတူဘဲေနာ္။ တစ္ကယ္လို႔သာ မငိးအေဖ မဆင္းလာခဲ့ရင္ေတာ့ ငါတို႔ကို အျပစ္မဆိုနဲ႔ေတာ့။ "လီတိုင္ရွန္းကို ေထာက္ခံတဲ့ အႀကီးအကဲေတြကလည္း သူတို႔ရဲ့ အရွိန္အဝါေတြကို ေဖာ္ထုတ္လိုက္က်ပါတယ္။က်န္တဲ့ အႀကီးအကဲေတြကေတာ့ ဘယ္ဘက္ကိုမွ မပါဘဲ အေျခအေနကို အကဲခတ္ ေနတယ္ေလ။ခန္းမေဆာင္ထဲမွာေတာ့ အေျခအေနေတြက အလြန္တင္းမာေနက်ပါၿပီ။" ရွင္တို႔ လီကလန္က တစ္ကယ္ကို စည္းကမ္းမဲ့တဲ့ ေနရာဘဲ။ ငါတို႔ ရွန္ကလန္မွာသာ ဒီလို ပုန္ကန္ၾကည့္ပါလား။ အကုန္လုံးကို သတ္ပစ္လိုက္မွာ ။"ရွန္က်ားယုကေတာ့ ဇာတ္ပြဲတစ္ပြဲကို ၾကည့္ေနရတယ္လို႔ ထင္ေနပုံပါဘဲ။လီယြန္ဟီက မ်က္ႏွာ ပ်က္သြားၿပီး " စိတ္မပူပါနဲ႔ ။ ေအးေဆးသာ ၾကည့္ေနစမ္းပါ။ ဒီကိစၥက ေအးေအးေဆးေဆး ၿပီးသြားမွာ မဟုတ္ဘူး။ လီဖူခ်န္းတို႔ တစ္မိသားစုလုံးက ျပစ္ဒဏ္ အႀကီးႀကီး ခံရလိမ့္မယ္။"" ခိခိခိ... ဟား...ဟား...ဟား......"လီဖူခ်န္းကေတာ့ ရယ္ခ်င္စိတ္ကို ေအာင့္အည္းထားေသာလည္း လုံးဝ ေတာင့္မခံနိုင္ေတာ့သည့္ ပုံျဖင့္ ဝမ္းဗိုက္ကို ဖ်စ္ညႇစ္ထားၿပီး က်ိတ္ရယ္ေနပါတယ္။" လီဖူခ်န္း......မင္းဘာရယ္ေနတာလည္း။" လီတိုင္ရွန္းက လုံးဝကို အမွန္အကန္ ျဖစ္ေနသည့္ ပုံပါဘဲ။လီဖူခ်န္းက သူ႔ရဲ့ ေမးခြန္းကို မေျဖေသးဘဲ အရင္ အားရေအာင္ တစ္ဝႀကီး ရယ္လိုက္ပါေသးတယ္။ ၿပီးမွ ေအးစက္စက္ ေလသံျဖင့္" က်ဳပ္က ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အထင္ႀကီးေနတဲ့ အဘိုးႀကီးတစ္အုပ္ကို ၾကည့္ရင္းနဲ႔ ရယ္မိတာပါဗ်ာ။ စိတ္တန္ခိုးဖြဲ႕စည္းျခင္းနယ္ပယ္က အဘိုးႀကီးတစ္အုပ္က က်ဳပ္ေရွ႕မွာေတာင္ ခ်ီအရွိန္အဝါေတြ ထုတ္လႊတ္ရဲတယ္ ဟုတ္လား။ ခင္ဗ်ားတို႔က က်ဳပ္မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းကို အေပ်ာ္ခရီးထြက္သြားတယ္ ထင္ေနက်တာလား........."ေျပာၿပီးတာနဲ႔ လီဖူခ်န္း အေရွ႕ကို တစ္လွမ္းတိုးလိုက္ၿပီး သူ႔ရဲ့ ခ်ီအရွိန္အဝါေတြကို ေဖာ္ထုတ္လိုက္ပါေတာ့တယ္။ခန္းမေဆာင္တစ္ခုလုံးက ႐ုတ္ခ်ည္းပင္ အပူခ်ိန္ ျမင့္တက္လာခဲ့ပါၿပီ။လီဖူခ်န္းရဲ့ ခ်ီအရွိန္အဝါေၾကာင့္ လီတိုင္းရွန္နဲ႔ သူ႔ဘက္ေတာ္သားေတြက မ်က္ႏွာျဖဴဖတ္ျဖဴေလ်ာ္ ျဖစ္လာပါတယ္ေလ။ အဲဒါက ေတာင္ႀကီးတစ္လုံး သူတို႔အေပၚကို ပိက်လာသလိုပါဘဲ။အသက္ရွုဖို႔ေတာင္ လုံးဝကို ခက္ခဲေနပါတယ္။" ခ်ီအရွိန္အဝါေတြနဲ႔ ဖိႏွိပ္ထားတာဘဲ ။ ေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းလိုက္တဲ့ ခ်ီအရွိန္အဝါေတြပါလား......"ေဘးကေန ရပ္ၾကည့္ေနတဲ့ လီကလန္ အႀကီးအကဲေတြေတာင္မွ တုန္လွုပ္ ေခ်ာက္ျခားသြားပါတယ္။ပုံမွန္အားျဖင့္ဆိုရင္ စိတ္ဝိညာဥ္ဖြဲ႕စည္းျခင္းနယ္ပယ္ အဆင့္၉က သူေတာင္မွ ဒီလိုေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ ခ်ီအရွိန္အဝါ ဖိအားေတြကို မထုတ္လႊတ္နိုင္ပါဘူးေလ။ ေျမကမၻာအဆင့္ကို ေရာက္သြားတဲ့ ပညာရွင္ေတြ မွသာလၽွင္ ဒီလို အစြမ္းအစမ်ိဳးကို ပိုင္ဆိုင္ထားတာပါ။သူတို႔က လီဖူခ်န္းတစ္ေယာက္ ေျမကမၻာအဆင့္ကို ေရာက္ေနၿပီလား ဆိုတာကိုေတာ့ ေဝခြဲမရနိုင္ ေသးပါဘူး။ သူတို႔ေတြးမိတဲ့ အျဖစ္နိုင္ဆုံး အရာတစ္ခုကေတာ့ လီဖူခ်န္းက ဆန္းၾကယ္အဆင့္ အတြင္းအားက်င့္စဥ္တစ္ခု ေလ့က်င့္ထားလို႔ဘဲ ျဖစ္ရပါမယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူ႔ရဲ့ ခ်ီအရွိန္အဝါေတြက အရမ္း အင္အားႀကီးေနတာပါ။ဒါေပမဲ့ သူတို႔ မသိတာက အခုျပသထားတဲ့ ခ်ီအရွိန္အဝါဆိုတာ လီဖူခ်န္းရဲ့ အစစ္အမွန္ စြမ္းရည္ မဟုတ္ေသးဘူး ဆိုတာပါဘဲ။သူသာ တစ္ကယ္လို႔့ အစြမ္းကုန္ ထုတ္လိုက္မယ္ဆိုရင္ ဘယ္သူမွ ေတာင့္ခံမထားနိုင္ဘဲ တစ္ခါတည္း တန္းေသသြား နိုင္ပါတယ္။" လီဖူခ်န္း ... မင္းအခု ဘာလုပ္ေနတာလည္း။ လီကလန္က မင္းစိတ္ထင္တိုင္း လုပ္လို႔ရတဲ့ ေနရာလား......"အဲသည္အခ်ိန္မွာဘဲ ပင္မခန္းေဆာင္ရဲ့ အျပင္ဘက္ကေန ခ်ီအရွိန္အဝါတစ္ခုက ထိုးေဖာက္ဝင္ေရာက္လာပါတယ္။ဒီခ်ီအရွိန္အဝါက လုံးဝကို ႐ုန္႔ရင္းၾကမ္းတမ္း လွပါတယ္ေလ။ တစ္ကယ္လို႔သာ လီတိုင္ရွန္းရဲ့ ခ်ီအရွိန္အဝါကို ေလေျပေလးတစ္ခုနဲ႔ ႏွိုင္းမယ္ဆိုရင္ အခုဝင္လာတဲ့ ခ်ီအရွိန္အဝါက ေလနီၾကမ္းတစ္ခု လိုပါဘဲ။အသစ္ေရာက္လာတဲ့ ခ်ီအရွိန္အဝါရဲ့ အကာအကြယ္ ေပးမွုေၾကာင့္ လီတိုင္းရွန္တို႔ တစ္ေတြဟာ သက္သာရာ ရခဲ့ပါေတာ့တယ္။ လီကလန္ရဲ့ အဓိက ပင္မ အရင္းအျမစ္က ေခါင္းေဆာင္မဟုတ္ပါဘူး။ ကလန္ရဲ့ ဘိုးေဘးျဖစ္တဲ့ လီရႊမ္းဖန္ပါ။အခုေတာ့ ဘိုးေဘးႀကီး ေရာက္လာၿပီ ျဖစ္တဲ့အတြက္ လီဖူခ်န္းက ထင္သလို မလုပ္နိုင္ေတာ့ပါဘူး။" က်ဳပ္က ခင္ဗ်ားကို ေစာင့္ေနတာ။"လီဖူခ်န္းက ခန္းမေဆာင္ထဲကို ဝင္လာတဲ့ လီရႊမ္းဖန္ကို စိန္ေခၚတဲ့ အၾကည့္ေတြနဲ႔ ၾကည့္ေနပါတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၄ႏွစ္တုန္းကတည္းက ဒီလိုေန႔ကို ေရာက္လာဖို႔အတြက္ လီဖူခ်န္းက ေစာင့္ဆိုင္းေနခဲ့တာပါ။လီရႊမ္းဖန္က ရွန္က်ားယုကို ေခါင္းတစ္ခ်က္ ညိတ္ျပလိုက္ၿပီး သူ႔ရဲ့အၾကည့္ေတြကို လီဖူခ်န္းဆီကို ေျပာင္းလိုက္ပါတယ္။ဒါေပမဲ့ သူ႔ရဲ့မ်က္လုံးက လီဖူခ်န္းဆီကို မေရာက္ခင္မွာဘဲ ေခါင္းေဆာင္ထိုင္ခုံမွာ ထိုင္ေနတဲ့ လီရွန္းဟန္ဆီကို အရင္ေရာက္သြားခဲ့ပါတယ္။လီရႊမ္းဖန္က မႏွစ္သက္သည့္ ဟန္ျဖင့္" လီရွန္းဟန္...... မင္းက ဘယ္လို သတၱိနဲ႔ ဒီခုံေပၚမွာ ထိုင္ေနရဲတာလည္း......။ ၿပီးခဲ့တဲ့ တစ္ေခါက္တုန္းက ငါဆုံးမထားတာကို သင္ခန္းစာ မယူထားဘူးလား။"လီရွန္းဟန္က ဘာမွမေျပာခင္မွာဘဲ လီဖူခ်န္းက ၾကားျဖတ္ဝင္လာခဲ့ပါတယ္။" လီရႊမ္းဖန္...... ခင္ဗ်ားက က်ဳပ္ထက္ အသက္အမ်ားႀကီး ႀကီးတယ္။ ေဆြမ်ိဳးစပ္မယ္ဆိုရင္ ခင္ဗ်ားက အေဘးလို႔ေတာင္ ေျပာလို႔ရေသးတယ္။ဒါေပမဲ့ ယုံဝူးၿမိဳ႕ရဲ့ ပါရမီရွင္ ၿပိဳင္ပြဲမွာကတည္းက ခင္ဗ်ားကို က်ဳပ္က အမ်ိဳးလို႔ကို မသတ္မွတ္ေတာ့တာဘဲ။ ခင္ဗ်ားက လီကလန္ကို စတည္ထူေထာင္ခ့ဲ့တဲ့ မ်ိဳးဆက္ထဲ ဟုတ္ခ်င္ဟုတ္မယ္။ ဒါေပမဲ့ ခင္ဗ်ားကို က်ဳပ္က ေသာက္ဂ႐ုကို မစိုက္ဘူးဗ်ာ။ ခင္ဗ်ားလို တရားမမၽွတတဲ့လူကိုေတာ့ က်ဳပ္က ေကာင္းေကာင္းႀကီးကို ပညာေပးဦးမွာ......။"" ခင္ဗ်ားက လြန္ခဲ့တဲ့ ေလးႏွစ္တုန္းက က်ဳပ္အေဖကို လီကလန္ရဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေနရာက ဖယ္ရွားခဲ့တယ္။ အခုေတာ့ က်ဳပ္က က်ဳပ္အေဖကို ေခါင္းေဆာင္ ျပန္တင္မယ္။ ခင္ဗ်ား ေက်နပ္သလား.........။"" မင္းက ငါ့ကိုေတာင္ နာမည္တပ္ၿပီး ေခၚရဲတယ္။ ဘယ္သူက မင္းကို ဒီလို ေခၚရမယ္လို႔ သင္ေပးလိုက္တာလည္း ..."လီဖူခ်န္းက စကားကိုေတာင္ ဆုံးေအာင္ ေျပာခြင့္ မရလိုက္ပါဘူး။ လီရႊမ္းဖန္က ေဒါသူပုန္ ထၿပီး လီဖူခ်န္းကို တိုက္ခိုက္ လိုက္ပါေတာ့တယ္။" မိုက္ရိုင္းလိုက္တဲ့ေကာင္ပါလား......။" လီယြန္ဟီက လန္႔သြားပါတယ္။ လီဖူခ်န္းက ကလန္ရဲ့ ဘိုးေဘးႀကီးကို နာမည္တပ္ၿပီး ေခၚရဲေလာက္တဲ့ အထိ သတၱိ ရွိလိမ့္မယ္လို႔ လုံးဝကို မထင္ထားခဲ့ဘူးေလ။ ရွန္က်ားယုေတာ့ ေခါင္းကိုခါလိုက္ပါတယ္။ ေျမကမၻာအဆင့္က ပညရွင္ကိုေတာင္ ရန္စရဲတယ္ဆိုေတာ့ ဒီလီဖူခ်န္း ဆိုတဲ့ေကာင္က တုံးတာလား၊ အတာလား တစ္ခုခုေတာ့ တစ္ခုခုပါဘဲ။အဆုံးမဲ့အာဏာ အပိုင္း၁၇၂ခင္ဗ်ား တတ္နိုင္တာ ဒါဘဲလား" ဖူခ်န္း ......"လီရႊမ္းဖန္ရဲ့ ခ်ီအရွိန္အဝါ ဖိအားေအာက္မွာ ေရာက္ေနတဲ့ လီရွန္းယန္နဲ႔ ရွန္းယုရန္ တို႔က အသက္ရွုဖို႔ကိုေတာင္ မနည္းႀကိဳးစားေနရပါတယ္။သူတို႔ႏွစ္ေယာက္စလုံးက သူတို႔ကိုယ္ သူတို႔ထက္ သားျဖစ္သူ လီဖူခ်န္းကို ပိုၿပီး စိုးရိမ္မိေနတယ္ေလ။ဘာျဖစ္လို႔လည္းဆိုေတာ့ လီရႊမ္းဖန္က သူ႔ရဲ့ ခ်ီအရွိန္အဝါေတြနဲ႔ လီဖူခ်န္းကို ပစ္မွတ္ထားၿပီး ဖိႏွိပ္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနလို႔ပါဘဲ။ဒါေပမဲ့ သူတို႔ကသာ စိုးရိမ္ေနတာပါ။ လီဖူခ်န္းကေတာ့ သူ႔ကိုယ္သူ လသာညတစ္ညမွာ ပန္းၿခံတစ္ခုထဲ ေလညႇင္းခံ ထြက္ေနတယ္လို႔ေတာင္ ထင္ေနသည့္ ပုံပါဘဲ။" ဒါက ခင္ဗ်ားရဲ့ ခ်ီအရွိန္အဝါလား......... အင္း......နည္းနည္းေတာ့ ေပ်ာ့တယ္ေနာ္......။"လီဖူခ်န္းက လီရႊမ္းဖန္ရဲ့ ခ်ီအရွိန္အဝါ ဖိအားကို လုံးဝကို ခံစားရသည့္ ပုံမွာ ရွိမေနသည့္အျပင္ လက္ႏွစ္ဖက္ကိုပါ အေနာက္ကို ပစ္ထားလိုက္ပါေသးတယ္။လီရႊမ္းဖန္းနဲ႔ ခ်ီအရွိန္အဝါ ဖိအားက သူ႔အတြက္ေတာ့ ပန္းႏွင့္ ေပါက္ေနသည့္ အလားပါဘဲ။ လီရႊမ္းဖန္က မ်က္လုံးျပဴးသြားၿပီး တစ္ခုခုကို ေျပာမည့္ဟန္ ျပင္ေနတုန္းမွာဘဲ ............" ခ်ီအရွိန္အဝါဆိုတာ ဒါမ်ိဳးျဖစ္ေနမွ လူတိုင္းက ေၾကာက္မွာေပါ့။"လီဖူခ်န္းက မီးနဂါး လ်ိဳ႕ဝွက္နည္းစနစ္ကိုေတာင္ အသုံးမျပဳပါဘူး။ သူက အခုလက္ရွိ ေလ့က်င့္ေနတဲ့ အစစ္အမွန္ ငရဲမီးေတာက္ အတြင္းအား ပညာရပ္ သက္သက္နဲ႔ဘဲ ခ်ီအရွိန္အဝါေတြကို ထုတ္ေဖာ္ အသုံးျပဳလိုက္ပါတယ္။ဝုန္း.........!မီးေတာင္တစ္လုံးက ေပါက္ကြဲထြက္လာတဲ့ ေခ်ာ္ရည္ေတြလို ပူျပင္းတဲ့ ခ်ီအရွိန္အဝါ အတြင္းအားလွိုင္းတစ္ခုက ခန္းမေဆာင္ တစ္ခုလုံးကို ပ်ံႏွံ့သြားခဲ့ပါၿပီ။အခုေရာက္ရွိေနတဲ့ လူေတြအားလုံးကလည္း အရွင္လတ္လတ္ ငရဲျပည္ကို ေရာက္ရွိေနသည့္အလားကို ခံစားေနရပါတယ္။သူတို႔နင္းထားတဲ့ ၾကမ္းျပင္ေတြကလည္း ျခစ္ျခစ္ေတာက္ ပူေနၿပီး ပတ္ဝန္းက်င္ ေလထုကလည္း ပူျပင္းတဲ့ အပူခ်ိန္ေတြနဲ႔ ဖိႏွိပ္ေနပါေသးတယ္။ သူတို႔ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ေတြက မီးဖုတ္ခံထားရသည့္ ပုဇြန္ေတြလို နီရဲသြပ္လာၿပီး လည္ေခ်ာင္းေတြ ေျခာက္ကပ္လာကာ ေအးျမမွုကို အလြန္အမင္း ေတာင့္တလာက်ပါတယ္။ဒီအတိုင္းသာ ဆက္သြားမယ္ဆိုရင္ လီဖူခ်န္းရဲ့ ခ်ီအရွိန္အဝါေတြက သူတို႔ရဲ့ စိတ္ဝိညာဥ္ေတြကိုပါ ေလာင္ကၽြမ္း သြားေစေတာ့မည့္ ပုံပါဘဲ။ဒီလိုခံစားမွုမ်ိဳးကို လီဖူခ်န္းရဲ့ ေနာက္ဘက္မွာ ရပ္ေနတဲ့ လီရွန္းယန္နဲ႔ ရွန္းယုရန္ကလြဲၿပီး ခန္းမေဆာင္ထဲမွာ ေရာက္ရွိေနတဲ့ လူအကုန္လုံးက ခံစားေနရတာပါ။ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ လီဖူခ်န္းရဲ့ ခ်ီအရွိန္အဝါက ခန္းမေဆာင္ တစ္ခုလုံးကို လႊမ္းမိုး ခ်ဳပ္ကိုင္ ထားသလိုပါဘဲ။လူေတြအကုန္လုံးကေတာ့ လက္ကေလး တစ္ေခ်ာင္းကိုေတာင္ မလွုပ္နိုင္ေတာ့သည့္ အျဖစ္မ်ိဳးနဲ႔ ၾကဳံေနရပါၿပီ။ လီကလန္ရဲ့ အႀကီးအကဲေတြ အကုန္လုံးကေတာ့ လီဖူခ်န္းကို နတ္ဆိုးတစ္ေကာင္ အလား ဝိုင္းၾကည့္ေန႐ုံက လြဲၿပီး ဘာမွ မတတ္နိုင္ေတာ့ပါဘူး။ သူတို႔ရဲ့ မ်က္လုံးထဲမွာလည္း ေၾကာက္ရြံ့မွုေတြက အတိုင္းသား ျဖစ္ေပၚေနပါတယ္။ခ်ီအရွိန္အဝါ ဖိအားက သူတို႔ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ကိုတင္ ထိခိုက္ေစတာ မဟုတ္ဘဲ စိတ္ဝိညာဥ္ ကိုပါ ေလာင္ကၽြမ္းဖို႔ ႀကိဳးစားေနတာကိုမွ မေၾကာက္ရင္ အဲသည္လူက ႐ူးေနလို႔ပါဘဲ။သိပ္မၾကာခင္မွာဘဲ လီဖူခ်န္းရဲ့ ခ်ီအရွိန္အဝါေတြေၾကာင့္ လူတိုင္းက မ်က္ျဖဴဆိုက္ၿပီး သတိလစ္ေတာ့မလိုလို ခံစားေနရပါတယ္။တစ္ခ်ိဳ႕ဆိုရင္ ေသေတာ့မလို႔ကို ျဖစ္ေနၿပီး ပါးစပ္ကေန အျမႇုပ္ေတြ တစ္စီစီကို ထြက္လာခဲ့ပါၿပီ။လီဖူခ်န္းရဲ့ ခ်ီအရွိန္အဝါေတြက တစ္ျခားဂိုဏ္းက ထိပ္သီးအေက်ာ္အေမာ္ေတြကိုေတာင္ ေခြးေျပး၊ဝက္ေျပး ေျပးေစတဲ့အထိ အစြမ္းထက္ခဲ့တာေလ။ ဒီလီကလန္က အဘိုးႀကီးေတြက ေသာင္းဟိုင္တို႔ ၊လီဝူရွုတို႔လို ပါရမီရွင္ေတြနဲ႔ ယွဥ္လိုက္ရင္ ေျခေထာက္မွာ ကပ္ေနတဲ့ ေျမမွုန္႔သာသာဘဲ ရွိတာပါ။အခုခ်ိန္မွာေတာ့ လီရႊမ္းဖန္က စကားတစ္လုံးမွ ျပန္မေျပာနိုင္ေတာ့ဘဲ လီဖူခ်န္းရဲ့ ဖိအားေတြကို အစြမ္းကုန္ ခုခံေနရ ပါတယ္။သူ႔ရဲ့ မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံးက ျဖဴေဖြးစြတ္ေနၿပီး မၾကာခင္မွာဘဲ ပုံလ်က္သား လဲက်သြားေတာ့မည့္ အေနအထားကိုေတာင္ ေရာက္ရွိေနပါၿပီ။ လီရႊမ္းဖန္က လီဖူခ်န္းကို လုံးဝကို ေၾကာက္ရြံ့ သြားတဲ့ အထိပါဘဲ။ဒီေကာင္ေလးက လူသားေကာ ဟုတ္ေသးရဲ့လား.........။ဒီခ်ီအရွိန္အဝါ တစ္ခုတည္းနဲ႔တင္ သူ႔ကိုေကာင္းေကာင္းႀကီး အနိုင္ယူနိုင္တယ္ဆိုတာကို သူက ေကာင္းေကာင္းႀကီး သေဘာေပါက္ သြားခဲ့ပါၿပီ။သူက သာမန္လူေတာင္ မဟုတ္ဘူးေလ။ သူက ေျမကမၻာနယ္ပယ္ အဆင့္၃က ပညာရွင္ပါ။ယုံဝူးၿမိဳ႕ရဲ့ ၿမိဳးစားမင္း ရွန္းတုက်န္းဟီေတာင္မွ သူ႔ကို ဒီလို အေျခအေန ေရာက္သြားေအာင္ ဖိႏွိပ္မထား နိုင္ပါဘူး။ဒါေပမဲ့ လီရႊမ္းဖန္က သူ႔ရဲ့ ကံၾကမၼာကို လက္မခံနိုင္ေသးပါဘူး။ သူက ေနာက္ဆုံးသက္ေစာင့္ အတြင္းအားေတြကိုပါ အသုံးျပဳလိုက္ၿပီး လီဖူခ်န္းရဲ့ ခ်ီအရွိန္အဝါ ဖိႏွိပ္မွုကေန ႐ုန္းထြက္ဖို႔ ႀကိဳးစားလိုက္ပါေသးတယ္။"ဟား...ဟား...... ခင္ဗ်ားလို ပမႊားေလးက က်ဳပ္လက္ထဲကေန ႐ုန္းထြက္ခ်င္တယ္ေပါ့ေလ......"လီဖူခ်န္းက ေအးစက္စက္ ရယ္ေမာလိုက္ၿပီး ခ်ီအရွိန္အဝါေတြကို ထပ္ျမႇင့္တင္ လိုက္ပါတယ္။ လီရႊမ္းဟန္ရဲ့ မ်က္ႏွာကေတာ့ သေျပသီးပုပ္ႀကီးလို ရွုံ႔တြလာၿပီး ခႏၶာကိုယ္ကလည္း တစ္ဆတ္ဆတ္ တုန္လာခဲ့ပါၿပီ။" လီရႊမ္းဖန္...... ေခြးမသားႀကီး...... အရင္တုန္းကေတာ့ ခင္ဗ်ားက ဘာအျပစ္မွ မရွိတဲ့ က်ဳပ္အေဖကို လီကလန္ ေခါင္းေဆာင္ေနရာကေန ဖယ္ရွားလိုက္တာကို က်ဳပ္က ၿငိမ္ခံေနခဲ့တယ္။ က်ဳပ္တို႔ မိသားစုကို သာမန္မိသားစု အျဖစ္ ရာထူးခ်လိုက္တာကိုလည္း ၿငိမ္ခံေနခဲ့တာဘဲ......။ အဲဒါဘာျဖစ္လို႔လည္း ......သိလား...။ ""က်ဳပ္တို႔က ခင္ဗ်ားကို ယွဥ္နိုင္ေလာက္တဲ့အထိ အစြမ္းမရွိခဲ့လို႔ဘဲ။ က်ဳပ္တို႔မိသားစုက အားနည္းခဲ့လို......။"" ဒါေပမဲ့ အခုေတာ့ က်ဳပ္ျပန္လာၿပီေလ...... ခင္ဗ်ားဘာတတ္နိုင္ေသးလည္း...။ ေျပာေလ...... ေျပာစမ္း...... "လီရႊမ္းဖန္က သူ႔ပါးစပ္ကို အတတ္နိုင္ဆုံး ႀကိဳးစားဖြင့္ၿပီး စကားေျပာဖို႔ ျပင္လိုက္ေပမယ့္လည္း အသံတစ္သံမွ ထြက္မလာခဲ့ေတာ့ပါဘူး။အခုခ်ိန္မွေတာ့ သူက လည္စင္းခံ႐ုံကလြဲၿပီး ဘာေျပာနိုင္ေတာ့ မွာတုန္းေလ။ ဘယ္သူကေကာ လီဖူခ်န္းရဲ့ တိုးတက္ႏွုန္းက သည္ေလာက္အထိ ျမန္လိမ့္မယ္လို႔ ထင္ခဲ့မိမွာလည္း။ အေစာႀကီးကတည္းက လူသားနယ္ပယ္ကေန ေျမကမၻာနယ္ပယ္အဆင့္အထိ ေရာက္ဖို႔ အခ်ိန္၄ႏွစ္ဘဲ ၾကာမယ္ဆိုတာကို သိခဲ့ရင္ျဖင့္ ...... သူက ဒီကိစၥထဲမွာ ဝင္ပါမိမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အခုခ်ိန္မွာေတာ့ အရာအားလုံးဟာ လြန္ကုန္ခဲ့ပါၿပီ။သူ႔လို ေျမကမၻာနယ္ပယ္ အဆင့့္၃က ပညာရွင္ေတာင္မွ လီဖူခ်န္း ထုတ္လႊတ္လိုက္တဲ့ ခ်ီအရွိန္အဝါရဲ့ ၁၀ရာခိုင္ႏွုန္းကိုေတာင္ မထုတ္လႊတ္နိုင္ပါဘူး။လီဖန္းရႊမ္းက စဥ္းစားရင္းနဲ႔ ေနာင္တရလာသလို မိုက္မဲတဲ့ အလုပ္ေတြ လုပ္ခဲ့မိတဲ့ သူ႔ကိုယ္သူကိုလည္း ေဒါသထြက္လာခဲ့ပါတယ္။" ဖူခ်န္း...... မင္း ေျမကမၻာနယ္ပယ္ကို ေရာက္သြားၿပီလား......"လီရွန္းဟန္က ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ အေစာပိုင္းက သူေမးခ်င္တဲ့ ေမးခြန္းကို ေမးခြင့္ရသြားခဲ့ပါၿပီ။လီဖူခ်န္းက ေခါင္းညိတ္လိုက္ၿပီး" အေဖ ...အေမ... ဖူခ်န္းက အေဖတို႔ကို စိတ္မပ်က္ ေစခဲ့ပါဘူး။ လြန္ခဲ့တဲ့ လဝက္ေလာက္ကဘဲ ကၽြန္ေတာ္က ေျမကမၻာနယ္ပယ္ အဆင့္၁ကို ေရာက္သြားခဲ့ပါတယ္။အခုဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္က မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းရဲ့ တိုက္ရိုက္တပည့္ ျဖစ္ေနပါၿပီ။"" တိုက္ရိုက္တပည့္လား"လီရွန္းဟန္ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္က စိတ္လွုပ္ရွားမွုေၾကာင့္ တုန္ယင္လာခဲ့ပါတယ္။ သူက သူ႔မိန္းမ ရွန္းယုရန္ကို ဘာမွေျပာစရာ မရွိေတာ့ဘူးဆိုတဲ့ ပုံစံမ်ိဳးနဲ႔ လွည့္ၾကည့္လိုက္တယ္ေလ။ရွန္းယုရန္က သူ႔ထက္ေတာင္ ပိုဆိုးပါေသးတယ္။ သူမက ဘယ္အခ်ိန္ကတည္းက ငိုေနမွန္းေတာင္ မသိဘူး။ မ်က္ရည္လည္ရႊဲကို ျဖစ္လို႔ ေနပါၿပီ။တိုက္ရိုက္တပည့္......။ အဲသည္ အဓိပၸါယ္ကိုေကာ သေဘာေပါက္ပါရဲ့လား။အဓိက ၿမိဳ႕ႀကီးေတြရဲ့ ၿမိဳ႕စားေတြက လြဲၿပီး က်န္တဲ့ၿမိဳ႕စားေတြ အကုန္လုံးက တိုက္ရိုက္တပည့္ေတြရဲ့ အဆင့္အတန္းကို မယွဥ္နိုင္ပါဘူး။ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ တိုက္ရိုက္တပည့္ေတြဆိုတာ အတြင္းစည္းအႀကီးအကဲေတြ ၿပီးရင္ ရာထူးအႀကီးဆုံးပါဘဲ။ အျပင္စည္းအႀကီးအကဲေတြေတာင္မွ တိုက္ရိုက္တပည့္ေတြကို မေလးမစားလုပ္လို႔ မရပါဘူး။ယုံဝူးၿမိဳ႕မွာ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းရဲ့ တိုက္ရိုက္တပည့္ မေပၚထြန္းလာတာက ႏွစ္ေပါင္းရာနဲ႔ကို ခ်ီခဲ့ပါၿပီေလ။အဲသည္ထက္ ပိုအေရးႀကီးတာက လီဖူခ်န္းက အခုမွ အသက္၁၉ႏွစ္ဘဲ ရွိေသးတာပါ။ အသက္၃၅ႏွစ္ဆိုတဲ့ ကန္႔သတ္ခ်က္ကို ေရာက္ဖို႔ ႏွစ္ေပါင္း၁၆ႏွစ္ေတာင္ လိုပါေသးတယ္။အသက္၃၀ေက်ာ္မွ တိုက္ရိုက္တပည့္ျဖစ္တဲ့ သူေတြကေတာင္ လီဖူခ်န္းထက္ကို အဆင့္အတန္း နိမ့္က်ဦးမွာပါ။" မိုးနတ္မင္းႀကီးက ငါဆိုတဲ့ လီရွန္းဟန္အေပၚမွာ တစ္ကယ္ဘဲ ေကာင္းခ်ီး ေပးခဲ့တာဘဲ။ ငါေသမယ္ဆိုရင္ေတာင္ ေနာက္ဆံမတင္းဘဲ ေအးေအးေဆးေဆး ေသသြားလို႔ ရပါၿပီကြာ။"လီရွန္းဟန္က ေကာင္းကင္ႀကီးကို ေမာ့ၾကည့္လိုက္ၿပီး သက္ျပင္းအရွည္ႀကီး တစ္ခ်က္ ခ်လိုက္ပါတယ္။ ဘယ္မိဘကေကာ ကိုယ့္သားသမီး ထူးခၽြန္တာကို မျမင္ခ်င္ဘဲ ေနခ်င္ပါ့မလည္းေလ။သူ႔သားလီဖူခ်န္းတစ္ေယာက္ ပါရမီေတြ ေပ်ာက္ဆုံးသြားၿပီး လူတစ္ကာရဲ့ အနိုင္က်င့္တာကို ခံေနရတုန္းကဆိုရင္ သူ႔ရဲ့ အသည္းေတြကို တစ္စစီ လွီးျဖတ္ေနသလိုကို ခံစားေနခဲ့ရတာေလ။အခုေတာ့ လီရွန္းဟန္က သူ႔သားအတြက္ စိတ္ခ်သြားခဲ့ပါၿပီ။အခုခ်ိန္မွာေတာ့ လီကလန္ရဲ့ ေခါင္းေဆာင္ရာထူးဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ လီကလန္ကိုဘဲျဖစ္ျဖစ္ ဘာတစ္ခုမွကို သူက ဂ႐ုမစိုက္ေတာ့ပါဘူး။လီဖူခ်န္းက ေျမကမၻာနယ္ပယ္အဆင့္ကို ေရာက္သြားၿပီလို႔ ဝန္ခံလိုက္တာကို ၾကားရၿပီး ေနာက္မွာေတာ့ လီတိုင္းရွန္တို႔ တစ္ဖြဲ႕လုံးက ေနအေနာက္က ထြက္လာတာကို ျမင္လိုက္ရသည့္အလား ေသြး႐ူးေသြးတမ္းေတြ ျဖစ္ကုန္က်ပါၿပီ။ဘယ္လိုလုပ္ ျဖစ္နိုင္မွာလည္း......။သာမန္အရိုးတည္ေဆာက္ပုံ ပိုင္ရွင္က အသက္၁၉ႏွစ္ မျပည့္ခင္မွာဘဲ ေျမကမၻာနယ္ပယ္ အဆင့္ကို တက္လွမ္းသြားနိုင္ခဲ့တယ္။အသက္၁၉ႏွစ္အရြယ္ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းရဲ့ တိုက္ရိုက္တပည့္......ဒီကိစၥႀကီးက လုံးဝကို ယုတၳိ မရွိပါဘူး။လီယြန္ဟီရဲ့ မ်က္ႏွာကလည္း ေဖြးဆြတ္လို႔ကို သြားခဲ့ပါၿပီ။ သူက လီဖူခ်န္းက တေစၧတစ္ေကာင္ကို ေတြ႕ျမင္လိုက္ရသည့္အလား ေၾကာက္ရြံ့စြာ ေၾကာင္ၾကည့္ေနပါတယ္။သူ႔ရဲ့ စိတ္ႏွလုံးကလည္း ဒီတစ္သက္ေတာ့ လီဖူခ်န္းကို ဘယ္လိုမွ လိုက္လို႔ မမီေတာ့ဘူး ဆိုတာကို ေျပာေနသည့္ အလားပါဘဲ။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္က အသက္ရြယ္တူ ျဖစ္ေပမယ့္ တစ္ဖက္လူက ေျမကမၻာအဆင့္ကိုေတာင္ ေရာက္ေနခဲ့ၿပီေလ။ သူကေတာ့ အခုမွ စိတ္တန္ခိုးဖြဲ႕စည္းျခင္း နယ္ပယ္ကိုေတာင္ မနည္းႀကိဳးစား ေနရတာပါ။ဒီလို မိစၧာနတ္ဆိုးေကာင္ကို သူက ဘယ္လိုလုပ္ ယွဥ္နိုင္ေတာ့ပါမည္နည္း......။" သခင္ေလး ဖူခ်န္း...... ဦးေလးတို႔အမွားကို သိပါၿပီ။ ေက်းဇူးျပဳၿပီး တစ္ခါေလာက္ ခြင့္လႊတ္ေပးပါဦး......"လီတိုင္းရွန္ကို ေထာက္ခံက်တဲ့ အႀကီးအကဲေတြက အလ်င္အျမန္ဘဲ ေတာင္းပန္လိုက္ၾကပါတယ္။လီဖူခ်န္းက သူတို႔ရဲ့ ေတာင္းပန္မွုေတြကို ဂ႐ုမစိုက္ဘဲ ေၾကာ္ျငာခ်က္ တစ္ခု ထုတ္လိုက္ပါတယ္။" အခုအခ်ိန္က စၿပီး လီတိုင္းရွန္ကို လီကလန္ ေခါင္းေဆာင္ေနရာကေန ဖယ္ရွားလိုက္ၿပီ။ က်ဳပ္အေဖ လီရွန္းဟန္က လီကလန္ ေခါင္းေဆာင္ေနရာကို တစ္ဖန္ျပန္လည္ ရယူလိမ့္မယ္။ မေက်နပ္တဲ့လူ ရွိလား ...... "လီကလန္ရဲ့ အႀကီးအကဲေတြကေတာ့ တစ္ေယာက္မွ အသံမထြက္ရဲပါဘူး။" အေဖ ...... က်န္တဲ့ကိစၥေတြကိုေတာ့ အေဖဘဲ ဦးေဆာင္ ေျဖရွင္းသင့္တယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ထင္တယ္။"လီဖူခ်န္းက လီကလန္ရဲ့ ေခါင္းေဆာင္မဟုတ္တဲ့အတြက္ လုပ္ထုံးလုပ္နည္းေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာ နားမလည္ပါဘူးေလ။ ဒီလိုကိစၥေတြကို ထဲထဲဝင္ဝင္ သိနားလည္တဲ့ သူ႔အေဖကသာ အေကာင္းဆုံး ဆုံးျဖတ္နိုင္မယ္လို႔ သူက ယုံၾကည္ထားပါတယ္။လီရွန္းဟန္က အသက္တစ္ဝႀကီး ရွူလိုက္ၿပီး " လီတိုင္ရွန္း...... လီကလန္ရဲ့ အတိတ္က ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ မင္းဟာ လီကလန္သားေတြအေပၚကို တရားမၽွတမွု မရွိခဲ့႐ုံသာမက တစ္ျခားကလန္က လူေတြရဲ့ တံစိုးလက္ေဆာင္ေတြကို လက္ခံယူၿပီး လူသတ္မွုကို ေမ့ေဖ်ာက္ေပးခဲ့တယ္။ငါကမင္းကို အျပစ္အေနနဲ႔............"လီရွန္းဟန္က လီကလန္ရဲ့ ေခါင္းေဆာင္အေနနဲ႔ အျပစ္ရွိတဲ့ လူေတြကို တစ္ေယာက္ခ်င္း ေခၚထုတ္ၿပီး ထိုက္တန္တဲ့ အျပစ္ေတြ ခ်မွတ္လိုက္ပါတယ္။လီရႊမ္းဖန္ အလွည့္မွာေတာ့ သူက နည္းနည္း ေခါင္းကိုက္ရပါၿပီ။ သူက လီကလန္ကို စတင္ တည္ေထာင္ခဲ့တဲ့ ဘိုးေဘးႀကီးေလ။ အခု သူတို႔ မ်ိဳးဆက္ ျဖစ္တည္လာခဲ့တာက လီရႊမ္းဖန္ရဲ့ ႀကိဳးစားမွုေတြ အမ်ားႀကီး ပါခဲ့ပါတယ္။ သူသာ လီရႊမ္းဖန္ကို အျပစ္ေပးလိုက္မယ္ဆိုရင္ ကလန္သားေတြက သူ႔ကို အယုံအၾကည္ မဲ့သြားနိုင္တဲ့ ျပသနာက ရွိပါေသးတယ္။အဲသည္အတြက္ လီရွန္းဟန္က လီရႊမ္းဖန္ကို ကလန္ကိစၥေတြမွာ ေနာက္ပိုင္းဝင္ပါတဲ့ အခါ သမာသမတ္က်က် ျပဳမူေဆာင္ရြက္ပါ့မယ္ဆိုတဲ့ ကတိကိုဘဲ ေတာင္းလိုက္ပါတယ္။လီရႊမ္းဖန္ကလည္း အေျခအေနကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး နားလည္သေဘာ ေပါက္သြားၿပီ ျဖစ္တဲ့အတြက္ သူေတာင္းတဲ့ကတိကို လိုလိုခ်င္ခ်င္ဘဲ ေပးလိုက္တယ္ေလ။လီရွန္းဟန္က အျပစ္ေတြ ေပးၿပီးလို႔ အားလုံးကို ျပန္ဖို႔ ေျပာမည့္ဟန္ ျပင္ေနတုန္းမွာဘဲ ရွန္က်ားယုက တစ္စခန္း ထလာခဲ့ပါၿပီ။" ဦးေလး တိုင္ရွန္းရဲ့ ရာထူးကေန ဖယ္ရွားခံရတာက အတည္မျဖစ္ေသးဘူး။ လီဖူခ်န္း...... နင္က လုပ္ပိုင္ခြင့္ေတြကို ေက်ာ္ၿပီး အလြဲသုံးစား လုပ္ေနတာဘဲ။"လီကလန္က သူမရဲ့ မ်က္လုံးထဲမွာေတာ့ ဘာမွမဟုတ္သည့္ ကလန္ငယ္ေလး တစ္ခုပါဘဲ။ ဒါေပမဲ့ ကလန္ေခါင္းေဆာင္ဆိုသည့္ ရာထူးက အနည္းငယ္ေတာ့ အေရးပါေနပါေသးတယ္။ သူမရဲ့ ခင္ပြန္းေလာင္းက သာမန္လူတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနလို႔ မျဖစ္ပါဘူး။ ကလန္တစ္ခုရဲ့ အနာဂတ္ေခါင္းေဆာင္ေလာင္း ဆိုတာက ပိုၿပီး နားေထာင္လို႔ ေကာင္းသည္ မဟုတ္ပါလား။" မင္းက အျပင္လူ တစ္ေယာက္ဘဲ။ မင္းလိုလူက ငါတို႔ လီကလန္ရဲ့ ကိစၥထဲမွာ ဘာမွဝင္ပါစရာ အေၾကာင္းမရွိဘူး။"လီရွန္းဟန္က ရွန္က်ားယုကို မ်က္ေမွာင္ၾကဳပ္ၿပီး ေျပာလိုက္ပါတယ္။သူက ရွန္က်ားယုရဲ့ အဆင့္အတန္းကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး သိထားတယ္ေလ။ မဟုတ္လို႔ကေတာ့ အေစာင့္ေတြကို ေခၚၿပီး အျပင္ကို ဆြဲထုတ္သြားခိုင္း လိုက္မွာပါ။" ငါဆိုတဲ့ ရွန္က်ားယုက...... ဝင္ပါသင့္လို႔ ဝင္ပါတာဘဲ။ အဲဒါကို ဘယ္သူ႔ဆီမွာ ခြင့္ေတာင္းေနရမွာလည္း " ရွန္က်ားယုက ေမာက္မာစြာနဲ႔ ျပန္ေျပာလိုက္ပါတယ္။လီဖူခ်န္းက သူ႔အေဖကို ေမာက္မာစြာ ေျပာေနတဲ့ ရွန္က်ားယုကို ဒီအတိုင္း ၾကည့္မေန နိုင္ေတာ့ပါဘူး။သူက ေအးစက္စက္ ရယ္ေမာလိုက္ၿပီး" မင္းက ဘယ္သူလည္း။ ဘာကိစၥ ငါတို႔ကလန္ရဲ့ ျပသနာထဲမွာ ဝင္ရွုပ္ေနတာလည္း......" လို႔ ေမးလိုက္ပါတယ္။ရွန္က်ားယုက ေမာက္မာစြာျဖင့္" ခၽြမ္စင္းၿမိဳ႕ရဲ့ ရွန္ကလန္က ရွန္က်ားယုဘဲ။ လီဖူခ်န္း... နင္က မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းရဲ့ တိုက္ရိုက္တပည့္ဆိုေပမယ့္ ငါနဲ႔ ထိပ္တိုက္ေတြ႕ရင္ေတာ့ ေနာက္ဆုတ္လိမ့္ရမယ္ေနာ္။"အျခားလူေတြက လီဖူခ်န္းကို ေၾကာက္ရြံ့ေနေပမယ့္ သူမကေတာ့ လုံးဝကို ေၾကာက္မေနပါဘူးေလ။ သူမရဲ့ ဝမ္းကြဲအစ္ကိုကလည္း မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းရဲ့ တိုကိရိုက္တပည့္ တစ္ဦးပင္ မဟုတ္ပါလား။ လီဖူခ်န္းဖကိကို ႏွစ္အေတာ္ေလး ေစာၿပီး တိုက္ရိုက္တပည့္ ျဖစ္ခဲ့တာပါ။လီဖူခ်န္းက ေရခဲသမၽွ ေအးစက္ေသာ ေလသံျဖင့္" ေကာင္းကင္ႀကီးရဲ့ အျမင့္ကို မသိနိုင္သလို မဟာပထဝီေျမႀကီးရဲ့ ထုကိုလည္း ဘယ္သူမွ မသိနိုင္ဘူး။ မင္းကေတာ့ ေသေသခ်ာခ်ာ သိဦးမွာ မဟုတ္ဘူးဆိုေတာ့ ငါမင္းကို တစ္ခုေျပာျပလိုက္မယ္။ မင္းတို႔ရွန္ကလန္ရဲ့ေခါင္းေဆာင္ ခၽြမ္စင္းၿမိဳ႕စားမင္းကိုယ္တိုင္ ဒီကို ေရာက္လာရင္ေတာင္မွ ငါ့ကို ေနာက္ဆုတ္ဖို႔ ေျပာနိုင္တဲ့ အဆင့္အတန္း မရွိေသးဘူး။ အခုခ်က္ျခင္း ဒီအခန္းထဲက ထြက္သြားစမ္း။ မဟုတ္ရင္ေတာ့ မင္းကို ဖမ္းခ်ဳပ္ၿပီး ရွန္ကလန္ကို လာေရြးခိုင္းလိုက္မယ္။"" လီဖူခ်န္း...... နင္လုပ္ရဲသလား......။ငါ့ရဲ့ ဝမ္းကြဲအစ္ကို ရွန္ထန္က်င္းကလည္း တိုက္ရိုက္တပည့္ တစ္ေယာက္ဘဲ။ နင္ငါ့ကို ထိရဲရင္ ထိၾကည့္စမ္း......"ရွန္က်ားယုက စူးစူးဝါးဝါးကို ေအာ္ဟစ္ၿပီး ရန္ေတြ႕လိုက္ပါတယ္။" ရွန္ထန္က်င္းလား...... ငါသူ႔နာမည္ကို ၾကားဖူးသားဘဲ။ သာမန္ ေငြအဆင့္ တိုက္ရိုက္တပည့္ေလး တစ္ေယာက္နဲ႔ ငါ့ကို ၿခိမ္းေျခာက္ ခ်င္ေနတာလား......။"" ထြက္သြားစမ္း"လီဖူလ်န္းရဲ့ လက္တစ္ဖက္ အလွုပ္မွာေတာ့ ေလေပြတစ္ခုက ျဖစ္ေပၚလာၿပီး ရွန္က်ားယုကို ခန္းမအျပင္ကို တြန္းထုတ္သြားပါေတာ့တယ္။လီယြန္ဟီကလည္း အေျခအေန မေကာင္းေတာ့ဘူး ဆိုတာကို ရိပ္မိတဲ့ အတြက္ ရွန္က်ားယုရဲ့ ေနာက္ကို ေျပးလိုက္ သြားပါတယ္။လီဖူခ်န္းက ခၽြမ္စင္းၿမိဳ႕စားမင္းကို မေၾကာက္႐ုံမက ရွန္က်ားယုရဲ့ ဝမ္းကြဲအစ္ကိုကိုပါ သာမန္ ေငြအဆင့္ တိုက္ရိုက္တပည့္ေလးလို႔ သုံးႏွုန္းရဲတယ္။ ဒါကို ၾကည့္ခ်င္းအားျဖင့္ လီဖူခ်န္းရဲ့ အဆင့္အတန္းက ဘယ္ေလာက္ ေၾကာက္စရာ ေကာင္းေနလည္း ဆိုတာကို မွန္းၾကည့္နိုင္ပါတယ္။ခန္းမေဆာင္ထဲမွာေတာ့ လီကလန္ရဲ့ အႀကီးအကဲေတြက တုတ္တုတ္မၽွ မလွုပ္ရဲၾကပါဘူး။သူတို႔ရဲ့ အေတြ႕အၾကဳံေတြအရဆိုရင္ လီဖူခ်န္းရဲ့ အဆင့္အတန္းက သူတို႔ေတြးထင္ထားတာ ထက္ေတာင္ ပိုၿပီး ေၾကာက္စရာ ေကာင္းေနသည့္ ပုံပါဘဲေလ။အဆုံးမဲ့အာဏာ အပိုင္း ၁၇၃ရွန္းတုလၽွန္ကို ထုတ္ေပးစမ္းလီရွန္းဟန္က အျပစ္ေတြ ခ်မွတ္ၿပီးလို႔ အခ်ိန္အေတာ္ ၾကာသည္အထိ ပင္မခန္းေဆာင္တစ္ခုလုံးက တိတ္ဆိတ္ ေနဆဲပါဘဲ။ဘယ္သူကမွ စၿပီး မထြက္သြားရဲဘူးေလ။လီဖူခ်န္းတစ္ေယာက္လုံးက အနားမွာ ရွိေနၿပီး ထြက္သြားဖို႔ တစ္ခြန္းမွ မေျပာေသးတာကို ဘယ္သူက သူရဲေကာင္းလုပ္ၿပီး ထြက္သြားရဲမွာ တဲ့တုန္း။လီကလန္ရဲ့ ဘိုးေဘးႀကီးေတာင္မွ စၿပီး မထြက္သြားရဲပါဘူး။လီဖူခ်န္းက အႀကီးအကဲေတြ အကုန္လုံးကို တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္ၿပီးေနာက္မွာေတာ့ လီတိုင္းရွန္ဆီကို အၾကည့္ေရာက္သြားခဲ့ပါတယ္။" လီေရွာင္ထန္ရဲ့ အေဖက ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး သတ္ခံလိုက္ရတာလည္း...... ။ အမွန္အတိုင္း ေျဖစမ္း။ တစ္ခုခု ထိမ္ခ်န္ထားခဲ့ရင္ေတာ့ က်ဳပ္အဆိုး မဆိုနဲ႔။လီတိုင္းရွန္က အေစာႀကီးကတည္းက လီဖူခ်န္းကို လိမ္ရဲတဲ့ သတၱိ မရွိေတာ့ပါဘူး။ သူက ျဖစ္သမၽွအေၾကာင္းကို မႁခြင္းမခ်န္ ျပည့္ျပည့္စုံစုံ ေျပာျပလိုက္ပါတယ္။ ရွန္းတုကလန္က လာဘ္ထိုးတဲ့ အေနနဲ႔ ေပးခဲ့တဲ့ အဝါေရာင္ အဆင့္ျမင့္ ေဆးလုံး၅လံုးကို လက္ခံခဲ့တယ့္ အေၾကာင္းပါ အပါအဝင္ေပါ့။ အမွန္အတိုင္း ေျပာရမယ္ဆိုရင္ သူက အျပစ္ကို ေက်ေက်နပ္နပ္ႀကီးကို လက္ခံခ်င္ေနတာပါ။ ေတာ္ေသးတာတစ္ခုက ဒီကိစၥမွာ သူ႔ဘက္က ေဆးလုံး၅လုံး လက္ခံယူတာကလြဲၿပီး ဘာအမွား ႀကီးႀကီးမားမားမွ မလုပ္ထားခဲ့တာပါဘဲ။ မဟုတ္လို႔ကေတာ့ လီဖူခ်န္းက သူ႔အာဏာကို ျပသည့္အေနျဖင့္ ဥပမာေပး သတ္ျဖတ္ျခင္းကိုေတာင္ ခံလိုက္ရနိုင္တယ္ေလ။" ေရွာင္ထန္ကို သြားေခၚခဲ့ၿပီး ဒီထဲကို ဝင္လာခိုင္းလိုက္"လီဖူခ်န္းက လီကလန္ရဲ့ အႀကီးအကဲတစ္ေယာက္ကို အမိန္႔ေပးလိုက္ပါတယ္။သိပ္မၾကာခင္မွာဘဲ လီေရွာင္ထန္တစ္ေယာက္ ပင္မခန္းေဆာင္ထဲကို ေယာင္နနျဖင့္ ဝင္ေရာက္လာခဲ့ပါၿပီ။သူမက လီကလန္တစ္ခုလုံးကို လီဖူခ်န္းက ခ်ဳပ္ကိုင္ထားလိုက္ တာကို သိေသးသည့္ဟန္ မေပၚေသးပါဘူး။လီကလန္႔ရဲ့ ထိပ္တန္းအႀကီးအကဲေတြ တစ္စုတစ္စည္းတည္း ေရညက္ေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရတဲ့ ေနာက္မွာေတာ့ သူမက ငိုခ်လိုက္ၿပီး ဒူးေထာက္ကာ အကူအညီ ေတာင္းပါေတာ့တယ္။" လီကလန္က အႀကီးအကဲေတြ ေရွာင္ထန္အတြက္ တရားမၽွတမွုကို ရွာေပးဖို႔အတြက္ ေတာင္းပန္ပါတယ္ရွင္......"" ေရွာင္ထန္...... မတ္တပ္ရပ္လိုက္ " လီဖူခ်န္းက လီေရွာင္ထန္ကို ထခိုင္းလိုက္ပါတယ္။ဒါေပမဲ့ လီေရွာင္ထန္ကေတာ့ ကလန္ရဲ့ ဘိုးေဘးႀကီးနဲ႔ လီတိုင္းရွန္တို႔ကို ၾကည့္ၿပီး မဝံ့မရဲ ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ မထရဲပါဘူး။လီတိုင္းရွန္က လီဖူခ်န္းကို မ်က္ႏွာလို မ်က္ႏွာရျဖင့္" ကလန္ရဲ့ လူငယ္ေခါင္းေဆာင္က မင္းကို ထခိုင္းေနတယ္ေလ။ အျမန္ ထလိုက္ပါလား "လီဖူခ်န္းက မ်က္ေထာင့္နီႀကီးျဖင့္ လီတိုင္းရွန္ကို ၾကည့္လိုက္ၿပီး ေဟာက္လိုက္ပါတယ္။" ခင္ဗ်ားကို ဘယ္သူက စကားေျပာခြင့္ ေပးထားလို႔လည္း။"ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ သူက လီေရွာင္ထန္ကို ျပဳံးျပလိုက္ၿပီး" ေရွာင္ထန္ေလး...... မေၾကာက္နဲ႔ေနာ္။ ညီမေလး ျဖစ္ခဲ့တာေတြ အားလုံးကို အစ္ကိုႀကီးကို ေျပာျပ။ အစ္ကိုႀကီးက ညီမေလးအတြက္ တရားမၽွတမွုကို ရွာေဖြေပးမယ္။ဘယ္သူမွ မလြတ္ေစရဘူး။ သတ္ပစ္သင့္တယ္ထင္ရင္လည္း သတ္ေပးမယ္ေနာ္"သူ႔ရဲ့ အခုတစ္ေခါက္ ယုံဝူးၿမိဳ႕ကို ျပန္လာတဲ့ ခရီးက ေအးေအးေဆးေဆးနဲ႔ ၿပီးသြားေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာကို သေဘာေပါက္လိုက္တဲ့ လီဖူခ်န္းက ယုံဝူးၿမိဳ႕ရဲ့ ၿမိဳ႕စားေနရာကိုပါ ေျပာင္းလဲဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္ပါၿပီ။လီေရွာင္ထန္ကလည္း ခပ္တုံးတုံး မိန္းမငယ္ေလးတစ္ေယာက္ မဟုတ္ပါဘူး။ လီဖူခ်န္းက လီတိုင္းရွန္ကို ေဟာက္လိုက္တာကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ လက္ရွိလီဖူခ်န္းဟာ အရင္တုန္းက လီဖူခ်န္း မဟုတ္ေတာ့ဘူး ဆိုတာကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး သေဘာေပါက္ လိုက္ပါတယ္။သူမက လြန္ခဲ့တဲ့ အတိတ္ကာလေတြမွာ ၾကဳံခဲ့ရတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြ အားလုံးကို ျပန္စဥ္းစားမိၿပီး ဝမ္းနည္းပက္လက္ျဖင့္ ခ်ဳံးပြဲက် ေအာ္ငိုပါေတာ့တယ္။လီဖူခ်န္းက သူမရဲ့ အေျခအေနကို သေဘာေပါက္တဲ့အတြက္ မတားဆီးဘဲ စိတ္တိုင္းက်ကို ငိုေစလိုက္တယ္ေလ။ေရွာင္ထန္ေလးက ဒီအေတာအတြင္းမွာ ေလာကဓံရဲ့ အထုအေထာင္းေတြကို က်ိတ္မွိတ္ၿပီး ခံခဲ့ရပုံပါဘဲ။ထမင္းအိုး တစ္က်က္ေလာက္အထိ ငိုအၿပီးမွာေတာ့ လီေရွာင္ထန္က မ်က္ရည္ေတြ သုတ္လိုက္ၿပီး အငိုရပ္သြားခဲ့ပါၿပီ။လီဖူခ်န္းက သူမရဲ့ ပုခုံးကို အသာအယာ မတင္လိုက္ၿပီး" အရင္မတ္တပ္ ရပ္လိုက္ပါဦး ေရွာင္ထန္ရယ္......။ ညီမေလး ဘာေတြ ျဖစ္ခဲ့သလည္းဆိုတာကို အစ္ကိုဖူခ်န္းကို ေျပာစမ္းပါ။ အစ္ကိုက ညီမေလးကို ေက်နပ္ေအာင္ ေျဖရွင္းေပးပါ့မယ္။"" အစ္ကိုဖူခ်န္း......" လီေရွာင္ထန္က မတ္တပ္ထရပ္လိုက္ၿပီး ငိုသံေလးနဲ႔ လီဖူခ်န္းကို လွမ္းေခၚလိုက္ပါတယ္။ ဒီအေတာအတြင္းမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းရဲ့ မိဘေတြကသာ သူမအေပၚမွာ ေႏြးေႏြးေထြးေထြး ဆက္ဆံခဲ့က်တာေလ။ မဟုတ္လို႔ကေတာ သူမက သတ္ေသေနၿပီး ေလာက္ပါၿပီ။ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ သူမက ျဖစ္သမၽွ အေၾကာင္းေတြကို ငိုသံေလးနဲ႔ ျပည့္ျပည့္စုံစုံ ေျပာျပပါေတာ့တယ္။ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ညီမေလးတစ္ေယာက္က သူမရဲ့ အစ္ကိုကို အားကိုးတစ္ႀကီးနဲ႔ လွမ္းတိုင္သလိုေပါ့ေလ။ ေရွာင္ထန္ရဲ့ ေျပာျပမွုေတြက လီတိုင္းရွန္ရဲ ရွင္းျပမွုေတြထက္ကို ပိုၿပီး ျပည့္စုံတိက် ပါတယ္။လီေရွာင္ထန္ရဲ့ စကားအဆုံးမွာေတာ့ လီကလန္ရဲ့ အႀကီးအကဲေတြက အလြန္အမင္း အရွက္ရေနခဲ့ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ဆိုရင္ ရွက္လြန္းလို႔ ေျမႀကီးထဲမွာ ေခါင္းထိုးထည့္ၿပီး သတ္ေသဖို႔ကိုေတာင္ စဥ္းစားေနက်ပါၿပီ။လီဖူခ်န္းကေတာ့ နားေထာင္ေနရင္းနဲ႔ကို ေဒါသေတြ အလိပ္လိုက္ ျဖစ္လာတဲ့အတြက္ သူ႔ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ကေန သတ္ျဖတ္ျခင္း အေငြ႕အသက္ေတြက ထိန္းမနိုင္ သိမ္းမနိုင္ ထြက္ေပၚလာခဲ့တဲ့ အထိပါဘဲ။ဒီရွန္းတုကလန္က ေကာင္ေတြကေတာ့ သတ္ပစ္မွကို ေအးမွာပါ။***အျဖစ္အပ်က္ေတြ အားလုံးက လြန္ခဲ့တဲ့ လအနည္းငယ္စၿပီး ျဖစ္ေပၚခဲ့တာပါ။အရြယ္ေရာက္လာတာနဲ႔ အမၽွ လီေရွာင္ထန္ေလးဟာ ပိုပိုၿပီး လွပလာတဲ့အတြက္ ယုံဝူးၿမိဳ႕တစ္ဝိုက္မွာေတာ့ အလြန္ဘဲ နာမည္ႀကီး လာခဲ့တယ္ေလ။သူမရဲ့ အလွက ေကာင္းရွုနဲ႔ေတာ့ ယွဥ္လို႔ မရေပမယ့္ ယုံဝူးၿမိဳ႕ထဲမွာေတာ့ ထိပ္တန္း အလွမယ္ေလး တစ္ပါးလို႔ သတ္မွတ္လို႔ ရတဲ့ အေနအထားကို ေရာက္ေနပါၿပီ။တစ္ေန႔မွာေတာ့ ယုံဝူးၿမိဳ႕ထဲမွာ ရွန္းတုလၽွန္နဲ႔ လီေရွာက္ထန္က အမွတ္တမဲ့ တိုက္မိခဲ့ပါတယ္။ အဲသည္အခ်ိန္ကစၿပီး ရွန္းတုလၽွန္က လီေရွာင္ထန္ရဲ့ အလွအပေတြထဲမွာ အ႐ူးအမူး ျဖစ္သြားေတာ့တာပါဘဲ။ရွန္းတုလၽွန္က ရွန္းတုကလန္ရဲ့ သခင္ေလးတစ္ေယာက္ ျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့ အခ်က္နဲ႔ ယုံဝူးၿမိဳ႕ထဲမွာ ထင္ရာစိုင္းေနတဲ့ သူတစ္ေယာက္ပါ။သူက ဒီအားသာခ်က္ကို အသုံးျပဳၿပီး ၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သားေတြကို နိုင္ထက္စီးနင္း လုပ္ေနခဲ့တာေလ။ ကလန္ငယ္ေလးေတြက ေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ့ မယားငယ္ငယ္ ေခ်ာေခ်ာေလးေတြကို ျဖတ္ခုတ္သြားတဲ့သူဆိုရင္ ေဝးေဝးကို ရွာေနစရာ မလိုပါဘူး။ ရွန္းတုလၽွန္ပါဘဲ။ၿမိဳ႕အႏွံ့က မိန္းမေခ်ာေလးေတြကို ေတြ႕ရင္လည္း သူက အတင္းအဓမၼ ေခၚေဆာင္သြားတတ္ပါေသးတယ္။ရွန္းတုလၽွန္က လီေရွာင္ထန္ကို ေတြ႕ေတြ႕ခ်င္းမွာဘဲ စိတ္ဝင္စားသြားတဲ့ အတြက္ သူ႔ရဲ့ ေနာက္လိုက္ေတြကို ဖမ္းဆီးေခၚေဆာင္လာဖို႔ အမိန္႔ေပးလိုက္တယ္ေလ။လီေရွာင္ထန္က ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ လီရွန္းဟန္တို႔ လင္မယား ေစ်းဝယ္ထြက္လာတာနဲ႔ သြားၾကဳံေနပါတယ္။သူတို႔ရဲ့ ကလန္သားေတြကို အနိုင္က်င့္ေနတာကို သိလိုက္တဲ့ လီရွန္းဟန္တို႔ကလည္း ၿငိမ္ခံမေနဘဲ ဝင္ပါတဲ့အတြက္ ရွန္းတုလၽွန္ ေနာက္ဆုတ္ လိုက္ရပါတယ္။ဒီကိစၥမွာ သူ႔ဘက္က မွားတယ္ဆိုတာကို သိတဲ့ ရွန္းတုလၽွန္က ျပန္တုံ႔ျပန္တာမ်ိဳးေတာ့ မလုပ္ခဲ့ပါဘူး။အဲသည္အစား သူက လီကလန္ရဲ့ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္တဲ့ လီတိုင္ရွန္းကို အပူကပ္ခဲ့တယ္ေလ။လီတိုင္ရွန္းက လီေရွာင္ထန္ကို ရွန္းတုလၽွန္နဲ႔ လက္ထပ္ဖို႔ အမိန္႔ေပးခဲ့ပါတယ္။ဒီအမိန္႔ကို လီေရွာင္ထန္က လက္မခံသလို သူမရဲ့အေဖ လီတက်င္းကလည္း တူးတူးခါးခါးကို ျငင္းဆန္ခဲ့ပါတယ္။ဒီလိုနဲ႔ဘဲ ဒီကိစၥက ေဝ့လည္လည္ ျဖစ္ေနခဲ့တာပါ။ ဒါေပမဲ့ လြန္ခဲ့တဲ့ တစ္လေလာက္တုန္းကေတာ့ လီတက်င္းနဲ႔ လီေရွာင္ထန္တို႔ဟာ ယုံဝူၿမိဳ႕ထဲက ေစ်းကို လိုအပ္တာေလးေတြ ဝယ္ဖို႔အတြက္ ထြက္လာခဲ့တယ္ေလ။ အဲသည္မွာဘဲ ရွန္းတုလၽွန္ရဲ့ လက္ေအာက္ငယ္သားေတြက သူမကို အတင္းအၾကပ္ ဆြဲေခၚဖို႔ ႀကိဳးစားက်ပါေတာ့တယ္။သူ႔ရဲ့သမီးကို အတင္းအဓမၼ ဆြဲေခၚေနတာကို ေတြ႕သြားတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ လီတက်င္းက ႐ူးသြပ္လုမတတ္ ျဖစ္သြားၿပီး ရွန္းတုလၽွန္ရဲ့ လူေတြကို အသက္နဲ႔ရင္းၿပီး ခုခံပါေသးတယ္ေလ။ဒါေပမဲ့လည္း စိတ္တန္ခိုးဖြဲ႕စည္းျခင္းနယ္ပယ္ အဆင့္၂ေလာက္ဘဲ ရွိတဲ့ လီတက်င္းက ရွန္းတုလၽွန္နဲ႔ သူ႔လူေတြကို ဘယ္လို ယွဥ္နိုင္ပါ့မလည္းေလ။အဆုံးသတ္မွာေတာ့ လီတက်င္းက ဒဏ္ရာအႀကီးအက်ယ္ရၿပီး ေသဆုံးသြားခဲ့ပါတယ္။ရွန္းတုလၽွန္က လီတက်င္း ေသဆုံးသြားတာကိုေတာင္ တိုက္ခိုက္တာ မရပ္ေသးဘဲ အားရသည္အထိ အဆက္မျပတ္ ကန္ေက်ာက္ေနခဲ့ပါေသးတယ္။ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ သူက လီေရွာင္ထန္ကို ၿခိမ္းေျခာက္ခဲ့ပါတယ္။ သူက ဒီေန႔မွာေတာ့ လီေရွာင္ထန္ကို အတင္းဆြဲေခၚ သြားေတာ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ လီေရွာင္ထန္က အသာတၾကည္နဲ႔ သူ႔အိပ္ယာထဲကို မလာခဲ့ဘူးဆိုရင္ေတာ့ သူမရဲ့ အေမကိုလည္း ဒီလို အျဖစ္မ်ိဳးနဲ႔ ၾကဳံရေစမယ္ လို႔ေပါ့ေလ။အဲသည္ေန႔မွာဘဲ လီေရွာင္ထန္ရဲ့ မိခင္ျဖစ္သူဟာ ဗုန္းဗုန္းလဲၿပီး အိပ္ယာထဲကေန မထနိုင္ေတာ့ပါဘူး။အဲသည္အခ်ိန္ကစၿပီး လီေရွာင္ထန္ဟာ ေန႔တိုင္း လီတိုင္းရွန္ဆီကို လာၿပီး တရားမၽွတမွုကို ရွာေဖြေပးဖို႔ ေတာင္းပန္ေနခဲ့တာပါ။" ေစာက္သုံးမက်တဲ့ ေကာင္ေတြ...... အသက္ႀကီးၿပီး အခ်ိန္မစီးတဲ့ အဘိုးႀကီးေတြ...... ခင္ဗ်ားတို႔ လီကလန္မွာ ရွိေနတာက ဘာအသုံးက်သလည္း "သတ္ျဖတ္ျခင္း အေငြ႕အသက္ေတြနဲ႔ ျပည့္ႏွက္ေနတဲ့ လီဖူခ်န္းက သူ႔ရဲ့ ခ်ီအရွိန္အဝါေတြကို တစ္ဖန္ျပန္ၿပီး ထုတ္လိုက္ပါတယ္။လီတိုင္းရွန္ဘက္က ေထာက္ခံတဲ့ အႀကီးအကဲေတြ အားလုံးဟာ လြင့္ထြက္သြားက်ၿပီ္း ေသြးတစ္လုတ္စီ အန္လိုက္ရတယ္ေလ။ကလန္ရဲ့ ဘိုးေဘးႀကီး လီရႊမ္းဖန္ေတာင္မွ လီဖူခ်န္းရဲ့ ေဒါသစက္ကြင္းထဲက မလႊတ္ပါဘူး။" လီရႊမ္းဖန္...... ခင္ဗ်ားက လီကလန္ရဲ့ ဘိုးေဘးလည္း ျဖစ္တယ္။ ေျမကမၻာအဆင့္ ပညာရွင္ဆိုရင္လည္း မမွားဘူး။ ဒါေပမဲ့ ခင္ဗ်ား ဘာအသုံးက်သလည္း။ လီကလန္သားတစ္ေယာက္ ဒီေလာက္အထိ အေစာ္ကား ခံေနရတာကိုေတာင္ သတိမျပဳမိဘူးလား။ ခင္ဗ်ားက တစ္ဘို႔တည္းဘဲ ၾကည့္တတ္တဲ့ အဘိုးႀကီးဘဲ။ က်ဳပ္တို႔ လီကလန္ရဲ့ အဆင့္အတန္းေတြ နိမ့္က်လာတာလည္း မဆန္းေတာ့ပါဘူး။ "" လီတိုင္းရွန္...... ခင္ဗ်ားကိုယ့္ကိုကိုယ္ေကာ မွန္ထဲမွာ ျပန္ၾကည့္ရဲ ေသးရဲ့လား။ ဒီလိုစိတ္ဓာတ္နဲ႔ လီကလန္ရဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေနရာကို ရခ်င္ေသးတာလား။ ခင္ဗ်ားလိုလူကို သတ္ပစ္လိုက္ဖို႔ဘဲ ေကာင္းေတာ့တယ္။"" ၿပီးေတာ့ ဟိုအဘိုးႀကီးေတြ ...... ခင္ဗ်ားတုိ့အားလုံးက အာဏာနဲ႔ အက်ိဴးအျမတ္ကိုဘဲ တြက္ေနက်တယ္။ ဘယ္ဘက္က အင္အားသာမလည္း ...... ။ သာမယ့္ဘက္ကို ကူးလိုက္ဖို႔ ဝန္မေလးက်ဘူး။ ခင္ဗ်ားတို႔နဲ႔ ေခြးေတြနဲ႔ ယွဥ္ရင္ ေခြးေတြကေတာင္ ပိုၿပီး သစၥာ ေစာင့္သိဦးမယ္။"လီဖူခ်န္းရဲ့ တုတ္ထိုးအိုးေပါက္ ေျပာလိုက္တဲ့ စကားေတြက အႀကီးအကဲေတြ အကုန္လုံးရဲ့ ရင္ထဲကို ဓားပ်ံေလးေတြ ပစ္ခတ္လိုက္သည့္ အလားပါဘဲ။လီတိုင္းရွန္ကေတာ့ အေတာ္ေလးကို ပါးနပ္သည့္ လူတစ္ေယာက္လို႔ ဆိုရမွာပါ။ သူက လီဖူခ်န္းတစ္ေယာက္ ေျပာေနရင္းနဲ႔ မာန္ပါလာၿပီး သူ႔ကို သတ္ပစ္လိုက္မွာ စိုးတဲ့အတြက္ အလ်င္အျမန္ ဒူးေထာက္ၿပီး ခြင့္လႊတ္မွုကို ေတာင္းဆိုလိုက္ပါတယ္။သူခြင့္လႊတ္မွုကို ေတာင္းဆိုသည့္လူကေတာ့ လီဖူခ်န္းရဲ့ အေဖကိုပါဘဲ။လီတိုင္းရွန္က လီရွန္းဟန္ရဲ့ စိတ္သေဘာထားကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး နားလည္ထားပါတယ္။" တိုင္းရွန္က အလြန္ႀကီးမားတဲ့ အမွားတစ္ခုကို က်ဴးလြန္မိခဲ့ပါၿပီ။ေခါင္းေဆာင္ႀကီးက ကၽြန္ေတာ့္ကို အသက္ခ်မ္းသာေပးမယ္လို႔ ေမၽွာ္လင့္မိပါတယ္။ အခု အခ်ိန္ကစၿပီး တိုင္းရွန္က လီကလန္အတြက္ကို အရိုးေက်ေက် အေရခမ္းခမ္း ႀကိဳးစားသြားပါ့မယ္"လီရွန္းဟန္က ၾကင္နာတတ္သည့္ လူတစ္ေယာက္ ျဖစ္တဲ့အတြက္ သူ႔ကို သတ္မွာ မဟုတ္ဘူး ဆိုတာကို လီတိုင္းရွန္က ေကာင္းေကာင္းႀကီး သိထားတယ္ေလ။သူထင္ထားသည့္ အတိုင္းပါဘဲ ။လီရွန္းဟန္က အရင္ဆုံး ဖမ္းခ်ဳပ္ထားဖို႔ကိုဘဲ အမိန္႔ေပးလိုက္ပါတယ္။" မင္းရဲ့အျပစ္က ေသသင့္မေသသင့္ ဆိုတာကို ေနာက္မွ စဥ္းစား ဆုံးျဖတ္တာေပါ့။ လာၾကစမ္း...... လီတိုင္းရွန္ကို ေထာင္သြင္း အက်ဥ္းခ် ထားလိုက္က်။"လီေရွာင္ထန္ကေတာ့ လီဖူခ်န္းကို ေငးၿပီး ၾကည့္ေနမိပါတယ္။သူမရဲ့ ဝမ္းကြဲအစ္ကိုက ငယ္တုန္းကလို သူမကို ခင္မင္ေနဦးမွာလား ေပါ့ေလ။ႏွစ္အနည္းငယ္ေလး အတြင္းမွာဘဲ လီဖူခ်န္းက အကိုင္း၊ အခက္အလက္ေတြ စုံလင္ေနတဲ့ သစ္ပင္ႀကီး တစ္ပင္လို ျဖစ္လာပါေရာလား......။ငယ္ငယ္တုန္းက သူမ်ားေတြ အနိုင္က်င့္တာကို ခံခဲ့ရတဲ့ ပါရမီေတြ ဆပ်ာက္ဆုံးေနတဲ့ လူငယ္ေလး မဟုတ္ေတာ့ပါလား။" အေဖ...... က်န္တဲ့ကိစၥေတြကို အေဖဘဲ ၾကည့္ၿပီး ေျဖရွင္းလိုက္ေတာ့ဗ်ာ။ ေရွာင္ထန္...... လာခဲ့ ။ ငါတို႔ ရွန္းတုကလန္ကို သြားၿပီး ေလ်ာ္ေၾကး သြားေတာင္းမယ္။"လီဖူခ်န္းက လီေရွာင္ထန္ကို ေခၚၿပီး ထြက္သြားဖို႔ ျပင္ေနပါတယ္။လီရွန္းဟန္က မေနနိုင္ဘဲ ေမးလိုက္ မိပါတယ္။" ဖူခ်န္း...... သားက ရွန္းတုကလန္ကို ဘာသြားလုပ္မလို႔လည္း "သူ႔ရဲ့ အေတြ႕အၾကဳံေတြအရ လီဖူခ်န္းက ရွန္းတုကလန္ကို မိတ္ဆက္စကား သြားေျပာမွာ မဟုတ္တာကေတာ့ အေသအခ်ာပါဘဲ။" ေခြးမသားေတြကို သတ္ဖို႔"သူ႔ရဲ့စကား ဆုံးတာနဲ႔ လီဖူခ်န္းက ေရွာင္ထန္ရဲ့ လက္ကို ဆြဲၿပီး ရွန္းတုကလန္ဆီကို ဦးတည္သြားပါေတာ့တယ္။လီဖူခ်န္း ထြက္သြားတာနဲ႔ က်န္ေနခဲ့တဲ့ အႀကီးအကဲေတြကလည္း စိတ္ကို ေလ်ာ့ခ်လိုက္သည့္ ပုံပါဘဲ။ အႀကီးအကဲေတြ အကုန္လုံးက ထိုင္ခုံေတြေပၚမွာ ေျခပစ္လက္ပစ္ကို ထိုင္ေနေတာ့တယ္ေလ။ သူတို႔ရဲ့ အႀကီးအကဲဆိုတဲ့ သိကၡာေတြကလည္း ရစရာကို မရွိေတာ့ပါဘူး။***ယုံဝူးၿမိဳ႕ရဲ့ ၿမိဳ႕စားမင္း ေဂဟာမွာေတာ့............" ဘယ္သူလည္း...... ရပ္လိုက္စမ္း...... ဒါက ၿမိဳ႕စားမင္း ေဂဟာဆိုတာ မသိဘူးလားကြ။"ဝုန္း......က်ယ္ေလာင္ေသာ အသံႀကီးတစ္ခုနဲ႔အတူ ၿမိဳ႕စားေဂဟာရဲ့ ပိတ္ထားတဲ့ တံခါးမႀကီးက တစ္စစီ ျဖစ္သြားခဲ့ပါၿပီ။တံခါးမႀကီးရဲ့အေရွ႕မွာေတာ့ တံခါးေစာင့္ တပ္သားေတြဟာ အတုံးအ႐ုံးကို လဲက် ေနက်ပါတယ္။" ရွန္းတုလၽွန္ ထြက္ခဲ့စမ္း...... ဒီေန႔ကေတာ့ မင္းရဲ့ ေသေန႔ဘဲ"လီဖူခ်န္းရဲ့ အသံဝါႀကီးက ၿမိဳ႕စားေဂဟာ တစ္ခုလုံးကို ပဲ့တင္သံ ထပ္သြား ေစခဲ့ပါၿပီ။အဆုံးမဲ့အာဏာ အပိုင္း၁၇၄ၿမိဳ႕စားေဂဟာကို ဝင္ေမႊၿပီ" ဘယ္သူက ၿမိဳ႕စားေဂဟာထဲကို ဝင္ၿပီး ေသာင္းက်န္းေနတာလည္းကြ ......။ ေသစမ္း..."ၿမိဳ႕စားေဂဟာ ျဖစ္သည့္အေလ်ာက္ ရွန္းတုကလန္ဟာ ထိပ္သီး ပညာရွင္ေတြနဲ႔ ျပည့္ႏွက္ေနပါတယ္ေလ။ ေအာ္သံနဲ႔ အတူ စိတ္တန္ခိုးဖြဲ႕စည္းျခင္းနယ္ပယ္ ပညာရွင္တစ္အုပ္က ေဂဟာထဲကေန ေျပးထြက္လာခဲ့ပါၿပီ။သူတို႔ကို ဦးေဆာင္လာခဲ့တဲ့သူကေတာ့ ေျမကမၻာနယ္ပယ္ အဆင့္၁က ပညာရွင္ပါဘဲ။ထိုသူက သူရဲ့ဓားကို လႊဲေျမာက္ကာ လီဖူခ်န္းကို အားရပါးရ ပိုင္းခ်လိုက္ပါတယ္။သူ႔ရဲ့ ဓားခ်က္က ေလးကိုင္းကေန ပစ္လႊတ္လိုက္တဲ့ ျမားတစ္စင္းလို အရွိန္နဲ႔ လီဖူခ်န္းဆီကို တိုးဝင္လာခဲ့ ပါၿပီ။သူ႔ရဲ့ ႀကိဳးစားမွုက အရာမထင္တာေတာ့ ဝမ္းနည္းစရာပါဘဲ။ လီဖူခ်န္းက သူ႔ရဲ့ လက္ညႇိုးနဲ႔ လက္ခလယ္ကို အသုံးျပဳၿပီး တစ္ဖက္လူရဲ့ ဓားကို အလြယ္တစ္ကူ ညႇပ္ထားလိုက္တယ္ေလ။" အေတာ္ ရက္စက္တဲ့ ဓားခ်က္ပါလား။ ငါ့ရဲ့ လူသတ္ခ်င္စိတ္ေတြကို မင္းနဲ႔ စၿပီး ေျဖေဖ်ာက္ရမွာဘဲ "သူ႔ရဲ့စကားဆုံးတာနဲ႔ လီဖူခ်န္းက လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို အားစိုက္လိုက္ၿပီး ဓားကို ႏွစ္ပိုင္း ခ်ိဳးလိုက္ပါတယ္။ တစ္ေပေလာက္ဘဲ ရွိေတာ့သည့္ ဓားထိပ္ဖ်ားက လီဖူခ်န္းရဲ့ လက္ထဲမွာေတာ့ နတ္ဘုရားေတြ သြန္းလုပ္လိုက္သည့္ လက္နက္တစ္ခုလိုပါဘဲ။မ်က္စိတစ္မွိတ္အတြင္းမွာဘဲ ဓားဖ်ားက တစ္ဖက္လူရဲ့ လည္မ်ိဳထဲကို ထုတ္ခ်င္းေဖာက္ ေပါက္ထြက္သြားခဲ့ပါတယ္။" င့ါအနားကို ကပ္လာတဲ့ ေကာင္ေတြ အကုန္လုံးကို သတ္ပစ္မယ္......အသက္အပိုပါတယ္လို႔ ထင္တဲ့ေကာင္ေတြ လာခဲ့စမ္း..."လီဖူခ်န္းရဲ့ အညႇာအတာ ကင္းမဲ့သည့္ လုပ္ရပ္ေၾကာင့္ က်န္တဲ့သူေတြက အေနာက္ကို ေျခတစ္လွမ္းစီ ဆုတ္လိုက္ပါတယ္။ ရွန္းတုကလန္ရဲ့ ေျမကမၻာအဆင့္၁က ပညာရွင္ကိုေတာင္ တစ္ခ်က္တည္းနဲ႔ သတ္ပစ္လိုက္နိုင္သူရဲ့ အနားကို ဘယ္စိတ္တန္ခိုး ဖြဲ႕စည္းျခင္းနယ္ပယ္ ပညာရွင္က ကပ္ရဲေတာ့ပါမည္နည္း။အေျခအေနကေတာ့ ၿမိဳ႕စားမင္း ေရာက္လာသည္အထိ ေစာင့္ဆိုင္းေန႐ုံဘဲ ရွိပါေတာ့တယ္။ၿမိဳ႕စားမင္း ရွန္းတုက်န္းဟီက ေျမကမၻာအဆင့္၅ ပညာရွင္ ျဖစ္တဲ့အတြက္ သူေရာက္လာရင္ေတာ့ ဒီလူငယ္ကို ေသခ်ာေပါက္ အနိုင္ယူနိုင္မွာပါဘဲ။ရွန္းတုကလန္မွာ ေျမကမၻာနယ္ပယ္ ပညာရွင္ေတြကေတာ့ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ရွိေနတာပါ။တစ္ကိုယ္ေတာ္ ေလလြင့္ေနတဲ့ ပညာရွင္ေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကလည္း ဒီေဂဟာထဲမွာ ခိုလွုံေနက်တာပါဘဲ။သိပ္မၾကာခင္မွာဘဲ ေျမကမၻာနယ္ပယ္ ပညာရွင္ ငါးေယာက္က ျပသနာ ျဖစ္ေနရာကို အေျပးေလး ေရာက္လာက်ပါတယ္။လီဖူခ်န္း သတ္ထားတဲ့ လူကို ျမင္လိုက္ရတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ သူတို႔က အလြန္အမင္းကို ေဒါသထြက္သြား က်တယ္ေလ။ၿမိဳ႕စားမင္းရဲ့ ေဂဟာထဲကို ဝင္ၿပီး လူသတ္ရဲတဲ့လူကို မျမင္ဖူးခဲ့တာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ၾကာခဲ့မွန္းကို မမွတ္မိေတာ့ပါဘူး။ဒါေပမဲ့ သူတို႔ မွတ္မိတာ တစ္ခုကေတာ့ အဲသည္တုန္းက လူက ေသသြားခဲ့တယ္ ဆိုတာပါဘဲ။" မင္းကဘယ္သူလည္း...... မင္းက ၿမိဳ႕စားမင္း ေဂဟာထဲမွာေတာင္ လူသတ္ရဲတယ္ေပါ့ေလ။ အခုခ်က္ျခင္း ဒူးေထာက္လိုက္စမ္း......။ မင္းကို ငါတို႔က ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္နဲ႔ ေသခြင့္ေပးလိုကိမယ္။"ေျမကမၻာနယ္ပယ္ ပညာရွင္ ၅ေယာက္ထဲက တစ္ေယာက္က ေအာ္လိုက္ပါတယ္။" အႀကီးအကဲ ...... သူက လီဖူခ်န္းပါ။ အရင္ လီကလန္ေခါင္းေဆာင္ရဲ့ သားျဖစ္ပါတယ္။ " အေစာပိုင္းက ေရာက္ေနတဲ့ လူေတြထဲက တစ္ေယာက္က အသက္အႀကီးဆုံး ေျမကမၻာ ပညာရွင္ကို ခပ္တိုးတိုး အစီရင္ ခံလိုက္ပါတယ္။" ဒီအဘိုးႀကီးကေတာ့ ရွန္းတုခ်န္းဖန္ဘဲ ။ မင္းက လီဖူခ်န္း ဆိုတာလား......"ရွန္းတုခ်န္းဖန္က တစ္ဖက္လူကို လီဖူခ်န္းမွန္း သိလိုက္တဲ့ အတြက္ ေလသံနည္းနည္း ေပ်ာ့သြားခဲ့ပါၿပီ။သူက လီဖူခ်န္းဆိုတဲ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းမွာ ဘယ္လို ေအာင္ျမင္မွုမ်ိဳးေတြ ရေနသလည္းဆိုတဲ့ သတင္းကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး သိေနခဲ့တယ္ေလ။လီဖူခ်န္းက ၿမိဳ႕စားေဂဟာထဲကို ဝင္လာၿပီး အႀကီးအကဲတစ္ေယာက္ကို သတ္ပစ္ရဲတယ္ ဆိုကတည္းက သူ႔ရဲ့ အဆင့္အတန္းက သာမန္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး ဆိုတာကို ရိပ္စားမိေန ခဲ့ပါတယ္။ၾကည့္ရတာေတာ့ လီဖူခ်န္းက စိတ္တန္ခိုး ဖြဲ႕စည္းျခင္း နယ္ပယ္ အဆင့္၉ကို ေရာက္ေနသည့္ ပုံပါဘဲ။ သူ႔လို ဂိုဏ္းေတာ္ တပည့္တစ္ေယာက္က ေျမကမၻာနယ္ပယ္ အဆင့္၁ ပညာရွင္ကို သတ္ပစ္နိုင္တာကေတာ့ အထူးအဆန္း မဟုတ္ေတာ့ပါဘူးေလ။"ရွန္းတုန္လၽွန္ကို အခုခ်က္ျခင္း ထုတ္ေပးစမ္း။ ငါက မင္းတို႔လို အဆင့္နိမ္တဲ့ လူေတြနဲ႔ စကားေျပာဖို႔ စိတ္မဝင္စားဘူး။"" လီဖူခ်န္း ...... မင္းကိုယ္မင္း မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းရဲ့ အတြင္းစည္း တပည့္ဆိုၿပီး လုပ္ခ်င္တိုင္း လုပ္လို႔ရမယ္ ထင္ေနတာလား ။ဒါက ၿမိဳ႕စားေဂဟာကြ ။ အျပင္စည္း အႀကီးအကဲေတြေတာင္မွ ဒီေနရာမွာ မေလးမစား မလုပ္ရဲဘူး။ မင္းရဲ့ လီကလန္ကို ဒုကၡ မေပးခ်င္စမ္းပါနဲ႔။ အခုခ်ိန္မွာ အညံ့ခံလိုက္မယ္ဆိုရင္ မင္းကို ေလ်ာ့ေလ်ာ့ေပါ့ေပါ့ စဥ္းစားေပးမယ္။"လီဖူခ်န္းက ေအးစက္စက္ တစ္ခ်က္ ရယ္လိုက္ၿပီး " မင္းတို႔ ရွန္းတုကလန္က ငါ့ကို အညံ့ခံဖို႔ ေျပာလို႔ ရတဲ့ အဆင့္ မရွိေသးဘူးကြ။"" အိုး...... ဘယ္သူက ငါတို႔ ရွန္းတုကလန္ကို အဆင့္မရွိဘူးလို႔ ေျပာလိုက္တာလည္း။ လီဖူခ်န္း...... ၾကည့္ရတာ မင္းက အတြင္းစည္း တပည့္ ျဖစ္သြားၿပီဆိုၿပီး အရမ္း ယုံၾကည္မွုေတြ ရွိေနတယ္နဲ႔ တူတယ္။ ငါ့ရဲ့ ေဂဟာထဲကို ဝင္လာၿပီး လူတစ္ေယာက္ကိုေတာင္ သတ္လိုက္ေသးတယ္။"" ငါက မင္းရဲ့ ေသြးေၾကာေတြကို ဖ်က္ဆီးလိုက္ရင္ေတာင္ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းက ငါ့ကို ဘာမွ အျပစ္ယူမွာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ မင္းသိရဲ့လား......"ၾသဇာသံ အျပည့္ႏွင့္ အသံတစ္ခုက ႐ုတ္တရက္ ထြက္ေပၚလာခဲ့ပါတယ္။အသံပိုင္ရွင္ကေတာ့ ရွန္းတုကလန္ရဲ့ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္တဲ့ ယုံဝူးၿမိဳ႕စား ရွန္းတုက်န္းဟီပါဘဲ။ၿမိဳ႕စားမင္းတစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ ရွန္းတုက်န္းဟီက အျပင္စည္း အႀကီးအကဲ တစ္ေယာက္ႏွင့္ ညီမၽွတဲ့ အဆင့္အတန္းမ်ိဳးကို ပိုင္ဆိုင္ထားတာပါ။တစ္ကယ္လို႔ သာမန္ အေျခအေနမ်ိဴးမွာ ဆိုရင္ေတာ့ ရွန္းတုက်န္းဟီက လီဖူခ်န္းကို အျပစ္ေပးလို႔ ရတဲ့ အေနအထားမွာ မရွိပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ အခုကေတာ့ အေျခအေန မတူေတာ့ပါဘူးေလ။ လီဖူခ်န္းက ရွန္းတုက်န္းဟီရဲ့ ေဂဟာထဲကို ဝင္လာၿပီး အရင္ ရန္စခဲ့တာပါ။လီဖူခ်န္းက ေဂဟာထဲကို ဝင္လာ႐ုံမက ရွန္းတုကလန္ရဲ့ အႀကီးအကဲ တစ္ေယာက္ကိုပါ သတ္ပစ္ခဲ့ပါေသးတယ္။ ဒါက အႀကီးအက်ယ္ကို ရန္စလိုက္တာပါဘဲ။ ရွန္းတုက်န္းဟီက လီဖူခ်န္းရဲ့ ေသြးေၾကာေတြကို ဖ်က္ဆီးပစ္လိုက္ရင္ေတာင္ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းက ဘာမွ အျပစ္ေပးမွာ မဟုတ္ပါဘူးေလ။ လီဖူခ်န္းက သူ႔ရဲ့ ေခါင္းကို လွည့္ၿပီး ၾကည့္လိုက္တဲ့ အခါမွာေတာ့ သတ္လတ္ပိုင္းအရြယ္ လူႀကီးတစ္ေယာက္က သူ႔ဆီကို လွမ္းလာေနတာကို ျမင္လိုက္ရပါတယ္။အဲသည္သူကေတာ့ ရွန္းတုက်န္းဟီ ပါဘဲ။ရွန္းတုက်န္းဟီက အသက္၅၀ေလာက္ ရွိေနပါၿပီ။ သူရဲ့ ခႏၶာကိုယ္က ေတာင့္ေတာင့္တင္းတင္း ရွိၿပီး ၾကည့္ေကာင္းတဲ့ ႐ုပ္ရည္ကိုလည္း ပိုင္ဆိုင္ထားပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သိမ္းငွက္တစ္ေကာင္လို ေကာက္ေနတဲ့ ႏွာေခါင္းနဲ႔ က်ဥ္းေျမာင္းတဲ့ မ်က္လုံးအစုံကေတာ့ သူ႔ရဲ့ ပုံရိပ္ကို ထိခိုက္ေစတယ္ေလ။" လီဖူခ်န္း...... မင္းရဲ့ အျပစ္ေတြကို ဝန္ခံလား "ရွန္းတုက်န္းဟီက ေလသံမာမာျဖင့္ ေမးလိုက္ပါတယ္။" က်ဳပ္လား...... က်ဳပ္က ဘာအျပစ္ လုပ္ထားလို႔ ဝန္ခံရမွာလည္း။"လီဖူခ်န္းကလည္း အေၾကာမာတဲ့ သူတစ္ေယာက္ပါဘဲ။ သူ႔ရဲ့ လက္ရွိ အရည္အခ်င္းက ရွန္းတုက်န္းဟီကို ေၾကာက္စရာကို မလိုပါဘူးေလ။" ဘာအျပစ္လည္း ဟုတ္လား......။ မင္းက ငါရဲ့ ေဂဟာထဲကို အတင္းဝင္လာတာက အျပစ္ေပါ့ကြ။ ၿပီးေတာ့ ငါ့ေဂဟာထဲမွာလည္း အႀကီးအကဲတစ္ေယာက္ကို သတ္ပစ္လိုက္ေသးတယ္။ ဒါေတြက အျပစ္မဟုတ္လို႔...... မင္းအေမလင္လား......"" ဒီေန႔မွာေတာ့ ငါဆိုတဲ့ ရွန္းတုက်န္းဟီက မင္းကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး ဆုံးမမွ ျဖစ္ေတာ့မယ္။"" ခိခိ...... အဲဒါေတြက အျပစ္လား...... ။ က်ဳပ္ရဲ့ အျမင္မွာေတာ့ ခင္ဗ်ားတို႔ ရွန္းတုကလန္ တစ္ခုလုံးကို အမ်ိဳးျဖဳတ္ သတ္ပစ္လိုက္ရင္ေတာင္ အျပစ္မဟုတ္ေသးဘူးလို႔ ထင္ေနတာဗ်။"" မိုက္ရိုင္းလိုက္တဲ့ေကာင္ "လီဖူခ်န္းရဲ့ ရင့္သီးလွတဲ့ စကားေတြကို ၾကားအၿပီးမွာေတာ့ ရွန္းတုက်န္းဟီက ဘယ္လိုမွကို သည္းမခံနိုင္ေတာ့ပါဘူး။ရွန္းတုက်န္းဟီရဲ့ အရွိန္အဝါေတြက လုံးဝကို ေပါက္ကြဲ ထြက္လာခဲ့တယ္ေလ။ ေျမကမၻာနယ္ပယ္ အဆင့္၅က ပညာရွင္ ျဖစ္သည့္အေလ်ာက္ သူ႔ရဲ့ ခ်ီအရွိန္အဝါေတြက လုံးဝကို လႊမ္းမိုးနိုင္စြမ္း ႀကီးမားလြန္း လွပါတယ္။လီဖူခ်န္းကေတာ့ လုံးဝ အျပဳံးမပ်က္ ရွိေနဆဲပါဘဲ။" ခင္ဗ်ားက အသက္ေတြ ႀကီးလာလို႔ မ်က္လုံးေတြလည္း သိပ္မေကာင္းေတာ့ဘူး ထင္ပါရဲ့...။ က်ဳပ္က အတြင္းစည္းတပည့္ မဟုတ္ဘူးဗ်။ က်ဳပ္က မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းရဲ့ တိုက္ရိုက္တပည့္ တစ္ေယာက္ဘဲ။အစစ္အမွန္ ငရဲမီးေတာက္ အတြင္းအား ပညာရပ္ကို ေလ့က်င့္ထားတဲ့ လီဖူခ်န္းရဲ့ ခ်ီအရွိန္အဝါေတြကလည္း ေပါက္ကြဲထြက္လာခဲ့ပါၿပီ။ဝုန္း......သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ရဲ့ ခ်ီအရွိန္အဝါေတြက ထိပ္တိုက္ ေတြ႕ဆုံမိတဲ့ အခါမွာေတာ့ ရွန္းတုက်န္းဟီရဲ့ မ်က္ႏွာက လုံးဝကို ျဖဴဖတ္ျဖဴေလ်ာ္ ျဖစ္သြားခဲ့ပါၿပီ။" ေျမကမၻာနယ္ပယ္ အဆင့္၁လား......"သူက အံ့ၾသစြာနဲ႔ လီဖူခ်န္းကို ေမးလိုက္ပါတယ္။" သိပ္မွန္တာေပါ့...... ယုံဝူးၿမိဳ႕စား ရာထူးဆိုတာ က်ဳပ္မ်က္လုံးထဲမွာေတာ့ ပုရြက္ဆိတ္ သာသာဘဲ ရွိတယ္။ အခုဆိုရင္ေကာ ရွန္းတုလၽွန္ကို ေခၚထုတ္ေပးလို႔ ရၿပီလား......"လီဖူခ်န္းကေတာ့ သူေတြ႕ခ်င္ေနသည့္ လူကိုသာ ေတာင္းဆိုေနပါတယ္။ၿမိဳ႕စားေဂဟာထဲက လူေတြ အကုန္လုံးကေတာ့ မ်က္လုံး အျပဴးသားနဲ႔ ျဖစ္ေနက်ပါၿပီ။တိုက္ရိုက္တပည့္လား......လီဖူခ်န္းက တစ္ကယ္ႀကီးကို တိုက္ရိုက္တပည့္ ျဖစ္ေနတာလား။မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းရဲ့ နယ္နိမိတ္ထဲမွာ ေနထိုင္တဲ့သူေတြ အားလုံးက တိုက္ရိုက္တပည့္ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး သိထားက်တဲ့ သူေတြပါဘဲ။ဒီအရာက သာမန္ၿမိဳ႕စားေတြထက္ကို အဆင့္အတန္း ျမင့္တဲ့ ရာထူးတစ္ခုေလ။တိုက္ရိုက္တပည့္နဲ႔ ယွဥ္လိုက္ရင္ေတာ့ ရွန္းတုက်န္းဟီရဲ့ ၿမိဳ႕စားဆိုတဲ့ ဂုဏ္ပုဒ္က ဟာသ တစ္ခုလိုပါဘဲ။အေစာပိုင္းတုန္းက လီဖူခ်န္းကို အညံ့ခံဖို႔ ေျပာခဲ့တဲ့ အႀကီးအကဲကေတာ့ အသံတစ္သံေတာင္ မထြက္လာရဲ ေတာ့ပါဘူး။ဒါက တိုက္ရိုက္တပည့္ တစ္ေယာက္နဲ႔ ၿမိဳ႕စားတစ္ေယာက္ရဲ့ ျပသနာပါဘဲ။ ဘယ္သေကာင့္သားကမွ သူရဲေကာင္းလုပ္ၿပီး ဒီျပသနာၾကားထဲကို ဝင္လာရဲစရာ အေၾကာင္း မရွိပါဘူး။လီဖူခ်န္းက တိုက္ရိုက္တပည့္ ျဖစ္ေနတာကို သိသြားတဲ့ ေနာက္မွာေတာ့ ရွန္းတုက်န္းဟီကလည္း သူ႔ေဒါသေတြကို မ်ိဳသိပ္ လိုက္ရပါၿပီ။သူက သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ ခ်လိုက္ၿပီး လူတစ္ေယာက္ကို ေခၚကာ" ရွန္းတုလၽွန္ကို ဒီကို သြားေခၚလာ ခဲ့စမ္း" ဟု အမိန္႔ေပးလိုက္ ပါေတာ့တယ္။သူက ရွန္းတုလၽွန္ရဲ့ ကိစၥကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး သိထားၿပီးပါၿပီ။ ဒါေပမဲ့လည္း သူက ဒီကိစၥကို သိပ္ၿပီး အေရးမလုပ္ ခဲ့ပါဘူး။ လီတက်င္းက လီကလန္မွာ ဘာမွ အေရးပါတဲ့သူ မဟုတ္ဘူးဆိုတာကို သိထားခဲ့တဲ့အတြက္ သူက အေရးမလုပ္ဘဲ ေနခဲ့မိတာပါ။ ၿပီးေတာ့ သူက ေလ်ာ္ေၾကးအျဖစ္ အဝါေရာင္ အဆင့္ျမင့္ ေဆးလုံး၅လုံးကိုေတာင္ ေပးခဲ့လိုက္ပါေသးတယ္။အခုေတာ့ လီဖူခ်န္းက လိုက္လာခဲ့ပါၿပီ။ လီဖူခ်န္းက ရွန္းတုလၽွန္ကို သတ္ဖို႔ ေရာက္လာမွန္းကိုလည္း သူက ေကာင္းေကာင္းႀကီး ရိပ္မိပါတယ္ေလ။ရွန္းတုလၽွန္က သူ႔ရဲ့ တူအရင္း ျဖစ္တဲ့အတြက္ ရွန္းတုက်န္းဟီက ေနာက္ဆုံးအေနနဲ႔ တစ္ခါေလာက္ ညိႏွိုင္းလိုက္ပါေသးတယ္။" လီဖူခ်န္း...... ဦးေလးကို တစ္ခါေလာက္ မ်က္ႏွာသာ ေပးလိုက္ပါလား...... ။ ၿပီးခဲ့တဲ့ ကိစၥေတြကို ၿပီးပါေစေတာ့ေလ။ ဦးေလးက ရွန္းတုလၽွန္ကို ေကာင္းေကာင္းဆုံးမၿပီး အက်ဥ္းေထာင္ထဲမွာ တစ္လတိတိ ဖမ္းခ်ဴပ္ထားလိုက္ ပါ့မယ္။"ရွန္းတုက်န္းဟီက စကားကို အတတ္နိုင္ဆုံး ခ်ိဳခ်ိဳသာသာေလး ေျပာလိုက္ပါတယ္။ သူ႔ရဲ့ ၿမိဳ႕စားမင္းဆိုတဲ့ ဂုဏ္သိကၡာကိုေတာင္ ေဘးဖယ္ထားလိုက္ပါၿပီ။ သူ႔ဘဝမွာ ဘယ္သူ႔ကိုမွ အခုေလာက္ထိ ေအာက္က်ိဳ႕ခံၿပီး မေျပာခဲ့ ဖူးပါဘူး။လီဖူခ်န္းကေတာ့ သူ႔ကို အဖက္ကို မလုပ္ပါဘူးေလ။သိပ္မၾကာခင္မွာဘဲ ရွန္းတုလၽွန္က ေရာက္လာပါေတာ့တယ္။ရွန္းတုက်န္းဟီ ရွိေနတဲ့အတြက္ ရွန္းတုလၽွန္ကို ၾကည့္ရတာ ေၾကာက္ေနတဲ့ပုံ မရပါဘူး။ ရွန္းတုလၽွန္ကို ျမင္လိုက္တဲ့ လီေရွာင္ထန္ကေတာ့ မီးဝင္းဝင္းေတာက္တဲ့ မ်က္လုံးေတြနဲ႔ ၾကည့္ေနပါေတာ့တယ္။" မင္းက ရွန္းတုလၽွန္လား" လီဖူခ်န္းက ခပ္ျပတ္ျပတ္ဘဲ ေမးလိုက္ပါတယ္။" ဟုတ္တယ္။ ဒီမွာ လီဖူခ်န္း...... ငါမွားတယ္ဆိုတာကို ငါဝန္ခံပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ လူေသသြားတာကေတာ့ တစ္ကယ္ဘဲ မေတာ္တဆ ျဖစ္သြားတာပါ။ ၿပီးေတာ့ လီေရွာင္ထန္က ငါ့ကို ျမဴဆြယ္ၿပီး စည္းစိမ္ခ်မ္းသာေတြကို လိုခ်င္ေနတာ......။ ဒီအေၾကာင္းကို သိတဲ့လူေတြကလည္း ယုံဝူးၿမိဳ႕ထဲမွာ အမ်ားႀကီးဘဲ။ မင္းမယုံရင္ ..."ရြပ္......ရွန္းတုလၽွန္က စကားကို ၿပီးေအာင္ေတာင္ မေျပာလိုက္ရေသးပါဘူး။ဓားတစ္စင္းက သူ႔ရဲ့ လည္မ်ိဳထဲကို တိုးဝင္သြားခဲ့ပါၿပီ။လီဖူခ်န္းက ျငင္းခုံ ေနရတာမ်ိဳးကို သိပ္ၿပီး စိတ္မဝင္စားပါဘူး။ တစ္ခ်ိဳ႕အရာေတြက ဓားနဲ႔ ေျဖရွင္းလိုက္တာဘဲ ပိုအဆင္ေျပတာ မဟုတ္ပါလား ။ ၿပီးေတာ့ သူက လီေရွာင္ထန္ေလးကို အႂကြင္းမဲ့ ယုံၾကည္ထားတယ္ေလ။ရွန္းတုလၽွန္ကေတာ့ လည္ပင္းကို ဆုပ္ကိုင္ၿပီး ေျမေပၚကို ပုံလ်က္သား လဲက်သြားခဲ့ပါတယ္။ သူက ေသဆုံးသြားတာေတာင္မွ လီဖူခ်န္းတစ္ေယာက္ ဘာျဖစ္လို႔ ရွန္းတုက်န္းဟီရဲ့ ေရွ႕မွာ သူ႔ကို သတ္ရဲတာလည္းဟု စဥ္းစားေနေသးသည့္ ပုံပါဘဲ။လူေတြအားလုံးကလည္း ျဖစ္ပ်က္သြားသမၽွကို ေၾကာင္ၿပီး ေငးၾကည့္ေန က်တယ္ေလ။လီေရွာင္ထန္ေတာင္မွ ဒီလိုအျဖစ္မ်ိဳးကို လုံးဝ မေမၽွာ္လင့္ထား ခဲ့ပါဘူး။ သူမ က ေလ်ာ္ေၾကးေတာင္း ဒါမွမဟုတ္ ေတာင္းပန္ၿပီးရင္ ၿပီးသြားမယ္လို႔ဘဲ ထင္ထားခဲ့တာေလ။အခုေတာ့ လီဖူခ်န္းက သူမအေဖကို သတ္သြားတဲ့လူကို ျပန္သတ္ပစ္လိုက္ပါၿပီ။" ငါတို႔ လီကလန္က လူကို သတ္သြားတဲ့ တရားခံက ေသတာကလြဲၿပီး ဘာမွ ေရြးခ်ယ္စရာ မရွိဘူး။"လီဖူခ်န္းကေတာ့ ခပ္တိုးတိုး ေရရြတ္လိုကိပါတယ္။အဆုံးမဲ့အာဏာ အပိုင္း ၁၇၅ၿမိဳ႕စားကိုဖယ္ရွားရွန္းတုက်န္းဟီရဲ့ ခႏၶာကိုယ္က ေဒါသထြက္လြန္းလို႔ တဆတ္ဆတ္ တုန္ခါေနပါတယ္။လုံးဝကို သည္းမခံနိုင္ေတာ့ပါဘူး။လီဖူခ်န္းရဲ့ လုပ္ရပ္က သူ႔ရဲ့ သည္းခံနိုင္စြမ္းကို ေက်ာ္လြန္သြားခဲ့ပါၿပီ။သူက လီဖူခ်န္းကို သည္ေလာက္အထိ ေအာက္က်ိဳ႕ခံၿပီး ေတာင္းပန္ခဲ့တာေတာင္မွ ဒီေကာင္က ရွန္းတုန္လၽွန္ကို ရက္ရက္စက္စက္ သတ္ပစ္လိုက္တယ္။သူက တိုက္ရိုက္တပည့္ ျဖစ္ေတာ့လည္း ဘာျဖစ္လည္း။ တိုက္ရိုက္တပည့္ဆိုၿပီး အိမ္တိုင္ယာေရာက္ လာေစာ္ကားေနတာကို ၿငိမ္ခံ ေနရေတာ့မွာလား။ သူ႔မွာလည္း ဂုဏ္သိကၡာနဲ႔ မာနတရား ရွိပါေသးတယ္။ ဒီေခြးမသားေလးကို သတ္ပစ္ၿပီး မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းက ေပးတဲ့ အျပစ္ေတြကို ခံယူလိုက္တာကမွ ပိုေကာင္းေသးသည္ မဟုတ္ပါလား။ " မင္းက ငါ့ကလန္သား တစ္ေယာက္ကိုေတာင္ သတ္ရဲတယ္လား......"ရွန္းတုက်န္းဟီက သူ႔ရဲ့ဓားကိုေတာ့ ဆြဲထုတ္လိုက္ပါတယ္။" သတ္ရဲလို႔ သတ္လိုက္တာ မျမင္ဘူးလား...။ ဒီလို ေခြးမ်ိဳးကိုေတ့ာ အခါ၁၀၀ေလာက္ကို သတ္ပစ္သင့္တာ။ ဆန္ကုန္ေျမေလးဆိုတာ ဒီလိုေကာင္မွ အစစ္ဘဲ။ ခင္ဗ်ားလည္း သတၱိရွိရင္ စမ္းၾကည့္လို႔ရတယ္ေနာ္။"လီဖူခ်န္းက တစ္စက္ကေလးမၽွ ေၾကာက္ရြံ့ဟန္မျပဘဲ ရွန္းတုက်န္းဟီကိုေတာင္ ျပန္ၿပီး စိန္ေခၚလိုက္ပါေသးသည္။" ေခြးမသား......"ၾကက္ေသြးေရာင္ လ်ိဳ႕ဝွက္မီးေတာက္ အဆင့္၁၄ အတြင္းအားေတြကို ထုတ္ေဖာက္လိုက္တဲ့ အခါမွာေတာ့ ၾကက္ေသြးေရာင္ မီးေတာက္ခ်ီ တစ္ခုက ရွန္းတုက်န္းဟီရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ကေန ထြက္ေပၚလာခဲ့ပါၿပီ။ရွန္းတုက်န္းဟီရဲ့ ဓားတစ္ခ်က္ လွုပ္လိုက္တာနဲ႔ ဓားအရိပ္ အထပ္ထပ္က ထြက္ေပၚလာၿပီး လီဖူခ်န္းဆီကို တိုးဝင္သြားၾက ပါေတာ့တယ္။သူသုံးလိုက္တဲ့ ဓားသိုင္းကေတာ့ ဆန္းၾကယ္အဆင့္နိမ့္ဓားသိုင္း ျဖစ္တဲ့ " ေတာင္စြယ္အထပ္ထပ္" ဓားသိုင္းပါဘဲ။ရွန္းတုက်န္းဟီက သည္ဓားသိုင္းကို ႏွစ္ေပါင္း၃၀ေလာက္ ေလ့က်င့္လာတာ ျဖစ္သည့္အတြက္ အလုံးစုံ တတ္သိနားလည္ျခင္း အဆင့္ကိုေတာင္ ေရာက္ေနခဲ့ ပါၿပီေလ။သူ႔ရဲ့ ဓားကြက္ကို ထုတ္လိုက္ရင္ သာမန္ ေျမကမၻာနယ္ပယ္ အဆင့္ျမင့္တန္းက ပညာရွင္ေတာင္မွ မခုခံနိုင္ဘဲ ေသဆုံးသြားနိုင္ပါတယ္။ဒါေပမဲ့ သူ႔ရဲ့ ဓားကြက္က လီဖူခ်န္ူနဲ႔ အေတြ႕မွာေတာ့ အလဟသ ျဖစ္သြားခဲ့ ရပါၿပီ။" ပ်က္စမ္း "လီဖူခ်န္းက သူ႔ရဲ့ ဓားကိုထုတ္ၿပီး ရွန္းတုန္က်န္းဟီရဲ့ ဟာကြက္ တည့္တည့္ကို တိုက္ခိုက္လိုက္ပါတယ္။ဘုန္း.........သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ့ ဓားခ်ီေတြက ထိပ္တိုက္ ရင္ဆိုင္ မိလိုက္တာနဲ႔ မုန္တိုင္းတစ္စင္းလို ျဖစ္သြားၿပီး ၿမိဳ႕စားေဂဟာ တစ္ခုလုံးကိ ု ရွုပ္ပြသြားေစခဲ့တယ္ေလ။ ေျမျပင္ေပၚမွာလည္း ေထာင္နဲ႔ခ်ီတဲ့ ဓားခ်က္ေတြက ျဖစ္ေပၚလာပါေသးတယ္။မၾကာမီမွာဘဲ မုန္တိုင္းထဲကေန လူရိပ္တစ္ရိပ္ လႊင့္စင္လာၿပီး သစ္ပင္ႀကီး တစ္ပင္ကို ဝင္ေဆာင့္လိုက္ပါတယ္။ သနားစရာ သစ္ပင္ႀကီးကေတာ့ ႏွစ္ပိုင္းကို ျပတ္ထြက္သြားခဲ့ပါၿပီ။" ဒီလူႀကီးက ၾကက္ေသြးေရာင္ လ်ိဳ႕ဝွက္မီးေတာက္ အတြင္းအားကိုေတာင္ ေလ့က်င့္ထားတာဘဲ။"လီဖူခ်န္းက မအံ့ၾသေတာ့ပါဘူး။ ရွန္းတုက်န္းဟီနဲ႔ သူက အဆင့္၄ဆင့္ေတာင္ ကြာဟေနတာဘဲေလ။ သူက အစစ္အမွန္ ငရဲမီးေတာက္ ပညာရပ္ရယ္ ၊ၾကက္ေသြးေရာင္ မီးေတာက္ဆႏၵရယ္၊ ၾကယ္ပ်ံဓားဆႏၵကို စုေပါင္းၿပီး တိုက္ခိုက္တာေတာင္မွ မယွဥ္နိုင္တာကလည္း ဘာမွထူးဆန္းတဲ့အရာ မဟုတ္ပါဘူး။" သူက ၿမိဳ႕စားမင္းကို မယွဥ္နိုင္ပါဘူးကြာ "ရွန္းတုကလန္က လူေတြကေတာ့ ဝမ္းသာၾကည္ႏူး ေနတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ လီေရွာင္ထန္က ရင္တစ္မမနဲ႔ ျဖစ္ေနပါၿပီ။" လီဖူခ်န္း...... ဒီေန႔မင္းကို ေျမကမၻာနယ္ပယ္ အဆင့္၅ဆိုတာ ဘာလည္းဆိုတာ ေကာင္းေကာင္းႀကီး ျပေပးရတာေပါ့။"ရွန္းတုက်န္းဟီက ေျမျပင္ကို ဖေနာင့္တစ္ခ်က္ ေဆာင့္လိုက္ၿပီး ျမႇားတစ္စင္းလို အရွိန္နဲ႔ လီဖူခ်န္းဆီကို တိုးဝင္လာခဲ့ပါတယ္။" ရွန္းတုက်န္းဟီ...... အရမ္းလည္း ေပ်ာ္မေနနဲ႔ဦး...။ က်ဳပ္ကလည္း အစြမ္းကုန္ မတိုက္ရေသးပါဘူး။"" မီးနဂါးခ်ီ...... ထြက္လာခဲ့စမ္း"လီခ်န္းက သူ႔ရဲ့ မီးနဂါး လ်ိဳ႕ဝွက္နည္းစနစ္ကို စတင္ အသုံးျပဳလိုက္ပါၿပီ။ လီဖူခ်န္းရဲ့ အစစ္အမွန္ငရဲမီးေတာက္ ခ်ီေတြက မီးနဂါး ခ်ီေတြအျဖစ္ ေျပာင္းလဲသြားခဲ့တယ္ေလ။မီးနဂါးခ်ီေတြက အလြန္ဘဲ သိပ္သည္းလွပါတယ္။ ေက်ာက္ရည္ပူေတြလို ပြက္ပြက္ဆူေနတဲ့ အတြင္းအားစီးေၾကာင္းတစ္ခုကေတာ့ လီဖူခ်န္းရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ လွည့္ပတ္ စီးဆင္းေနခဲ့ပါၿပီ။တစ္ခ်ိန္တည္းမွာဘဲ အစစ္အမွန္ဆန္သည့္ ခ်ီအရွိန္အဝါ တစ္ခုက ေပါက္ကြဲထြက္လာၿပီး ရွန္းတုက်န္းဟီရဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္ တစ္ခုလုံးကို လိုက္ကာစ တစ္ခုလုံး လႊမ္းျခဳံသြားခဲ့ပါတယ္။ရွန္းတုက်န္းဟီရဲ့ မ်က္ႏွာအမူအယာ ကေတာ့ ေလးနက္တည္ၾကည္သြားခဲ့ပါၿပီ။သူ႔ရဲ့ အာ႐ုံခံစားမွုေတြအရ လီဖူခ်န္းဆီကေန ေၾကာက္စရာေကာင္းလွတဲ့ အပူလွိုင္းလုံးႀကီးေတြ တစ္လုံးၿပီးတစ္လုံး ထြက္လာတာကို သိလိုက္ရတယ္ေလ။အဲသည္ လွိုင္းလုံးႀကီးေတြက သူ႔ရဲ့ ခ်ီအရွိန္အဝါေတြကို ထိပ္တိုက္ေတြ႕ဆုံ လာခဲ့ၿပီး ျပန္ခုခံ လာခဲ့ပါၿပီ။ရွန္းတုက်န္းဟီက ျပင္းထန္လွတဲ့ အပူခ်ိန္ေတြရဲ့ ေအာက္မွာေတာ့ ေနရထိုင္ရတာေတာင္ အနည္းငယ္ မသက္မသာ ျဖစ္လာသလိုပါဘဲ။သူ႔ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ကလည္း ပိုမို ေလးလံလာၿပီး အရင္ကလို မသြက္လက္ ေတာ့ဘူးလို႔ ခံစားေနရ လာပါၿပီ။"ဒီေကာင္ေလးရဲ့ ခ်ီအရွိန္အဝါေတြက ဘယ္လိုလုပ္ ႐ုတ္တရက္ႀကီး ျပင္းထန္ လာရတာလည္း "ရွန္းတုက်န္းဟီက အေၾကာင္းအရင္းကို စဥ္းစားလို႔ မရဘဲ ျဖစ္ေနပါတယ္။ခ်ီအရွိန္အဝါေတြကို ေယဘူယ်အားျဖင့္ ႏွစ္မ်ိဳး ခြဲျခားနိုင္ပါတယ္။မူလခ်ီ အရွိန္အဝါနဲ႔ စိတ္ဝိညာဥ္စြမ္းအား အရွိန္အဝါ ဆိုၿပီးေတာ့ေပါ့။မူလခ်ီအရွိန္အဝါ ကေတာ့ လူတစ္ေယာက္မွာ ပိုင္ဆိုင္ထားတဲ့ ခ်ီအရွိန္အဝါနဲ႔ဘဲ တိုက္ရိုက္ သက္ဆိုင္ပါတယ္။ က်င့္ႀကံျခင္းနယ္ပယ္ အဆင့္ျမင့္လာမယ္။ အတြင္းအားက်င့္စဥ္ ပိုေကာင္းတာေတြ ေလ့က်င့္ထားမယ္။ အဲလိုဆိုရင္ေတာ့ သူ႔ရဲ့ မူလခ်ီအရွိန္အဝါေတြက ပိုၿပီး အားေကာင္းလာပါလိမ့္မယ္။စိတ္ဝိညာဥ္စြမ္းအားကေတာ့ က်င့္ႀကံျခင္းနယ္ပယ္ နဲ႔ဘဲ ဆက္ႏြယ္ ေနတတ္ပါတယ္။က်င့္ႀကံျခင္း နယ္ပယ္ အဆင့္ျမင့္လာေလေလ စိတ္ဝိညာဥ္စြမ္းအား ပိုအားေကာင္းလာေလေလပါဘဲ။ဒါေပမဲ့ ႁခြင္းခ်က္ေတာ့ ရွိပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕လူေတြက ေမြးရာပါ စိတ္ဝိညာဥ္ အားေကာင္းမွုေတြကို ပိုင္ဆိုင္ထားတတ္ က်တယ္ေလ။ လီဖူခ်န္းကိုလည္း ႁခြင္းခ်က္လို႔ သတ္မွတ္ရမွာပါဘဲ။လီဖူခ်န္းရဲ့ စိတ္ဝိညာဥ္စြမ္းအားက အရင္တုန္းကေတာ့ သာမန္ပါဘဲ။ဒါေပမဲ့ သူ႔ရဲ့ ပါရမီေတြ ဆုံးရွုံးသြားခဲ့တုန္းက သူ႔ေလ့က်င့္လိုက္တိုင္းမွာ သူ႔ရဲ့ စိတ္ဝိညာဥ္က ေပါက္ကြဲထြက္သြားေတာ့ မလိုကို ျဖစ္ေနခဲ့တာေလ။ အဲသည္တုန္းက သူ႔ရဲ့ မေလ်ာ့ေသာ ဇြဲနဲ႔ ေလ့က်င့္မွုေတြက စိတ္ဝိညာဥ္ကို အေရာင္တင္ေပးသလိုကို ျဖစ္လာခဲ့တာပါ။ လူတစ္ကာရဲ့ ေလွာင္ေျပာင္မွုေတြ၊ အနိုင္က်င့္မွုေတြက သူ႔ရဲ့ စိတ္ဝိညာဥ္ကို သံမဏိ တစ္စလို မာေက်ာ ေစခဲ့ပါတယ္။ ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ သိတဲ့အတိုင္းဘဲ ေရႊေရာင္လက္ဖြဲ႕အေဆာင္က သူ႔ရဲ့ စိတ္ဝိညာဥ္နယ္ပယ္ထဲကို ဝင္ေရာက္လာခဲ့ၿပီး သူ႔ရဲ့ စိတ္ဝိညာဥ္ကို ဆင့္ကဲ ေျပာင္းလဲေစပါတယ္။ထပ္ေပါင္းၿပီး ေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ မီးနဂါးက လ်ိဳ႕ဝွက္နည္းစနစ္ကလည္း နဂါးေတြရဲ့ အရွိန္အဝါေတြ အနည္းငယ္ ပါဝင္ေနတဲ့ လ်ိဳ႕ဝွက္နည္းစနစ္ တစ္ခုဘဲေလ။ဒီအားသာခ်က္ေတြ အားလုံးကို ေပါင္းလိုက္တဲ့ အခါမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းရဲ့ ခ်ီအရွိန္အဝါက ရွန္းတုက်န္းဟီရဲ့ ခ်ီအရွိန္အဝါကို ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္ လာနိုင္တဲ့အထိ အစြမ္းထက္လာေတာ့တာပါဘဲ။" အရွုံးေပးစမ္း"မ်က္စိေတြ က်ိန္းစပ္သြားေလာက္ေအာင္ ေတာက္ပလြန္းတဲ့ ဓားအလင္းတန္း တစ္ခုက ရွန္းတုက်န္းဟီရဲ့ ခ်ီအကာအကြယ္ကို ေဖာက္ထြင္းၿပီး ခႏၶာကိုယ္ေပၚမွာ စိုက္ဝင္သြားခဲ့ပါၿပီ။" ေဝါ့"ရွန္းတုက်န္းဟီက ေသြးစိမ္းရွင္ရွင္ တစ္လုတ္မၽွ အန္ထုတ္လိုက္ရၿပီး အေနာက္ကို လႊင့္ထြက္သြားခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ဆုံး ၿမိဳ႕စားေဂဟာရဲ့ နံရံေတြနဲ႔ တိုက္မိမွဘဲ အရွိန္ကို ထိန္းလိုက္နိုင္ပါတယ္။ျဖစ္ပ်က္သြားတဲ့ အေျခအေနေတြက ျမန္ဆန္လြန္းလွတဲ့ အတြက္ ၾကည့္ေနတဲ့ သူေတြေတာင္မွ ဘာျဖစ္လို႔ ျဖစ္သြားမွန္းကို မသိလိုက္ပါဘူး။သူတို႔အားလုံး သတိျပဳမိလိုက္တဲ့ အခါမွာေတာ့ ရွန္းတုက်န္းဟီက ဒဏ္ရာအႀကီးက်ယ္ရၿပီး အုတ္ပုံေတြၾကားထဲမွာ လဲက်ေနခဲ့ပါၿပီ။ၿမိဳ႕စားေဂဟာရဲ့ ဘက္ေတာ္သားေတြကေတာ့ အေျခအေနကို သေဘာေပါက္သြားခဲ့ပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ အခုအခ်ိန္ကစၿပီး ယုံဝူးၿမိဳ႕ရဲ့ အရွင္သခင္က ရွန္းတုက်န္းဟီ မဟုတ္ေတာ့ဘူး ဆိုတာပါဘဲ။ ရွန္းတုကလန္ တစ္ခုလုံးက ဆက္ၿပီး တည္ရွိနိုင္ဦးမလား ဆိုတာကိုေတာင္ သံသယ ဝင္စရာ ျဖစ္လာခဲ့ပါၿပီ။ ယုံဝူးၿမိဳ႕ရဲ့ အရွင္သခင္ကေတာ့ ဒီလူငယ္ေလးဘဲ ဆိုတာကို လူတိုင္းက နားလည္လိုက္က်တယ္ေလ။ဘယ္သူကမွ အသံ မထြက္ရဲေတာ့သလို...... ဘယ္သူမွလည္း လီဖူခ်န္းကို ရန္သူတစ္ေယာက္လို မၾကည့္ရဲေတာ့ပါဘူး။တိုက္ရိုက္တပည့္ဆိုတာ အလကား မဟုတ္ဘူးေလ။ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းရဲ့ တိုက္ရိုက္တပည့္ကို မေလးမစား လုပ္ရဲတဲ့ သတၱိ သူတို႔မွာ မရွိပါဘူး။ " အစ္ကိုဖူခ်န္း...... ေက်းဇူးပါဘဲေနာ္......"လီေရွာင္ထန္က အသံတိုးတိုးေလးနဲ႔ ေရရြတ္လိုက္ပါတယ္။တစ္ျခားလူေတြရဲ့ မ်က္လုံးေတြ ထဲမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းက ဘယ္သူမွ မၿဖိဳဖ်က္နိုင္တဲ့ နံရံႀကီးတစ္ခု ျဖစ္ရင္ ျဖစ္ေနပါမယ္။ ဒါေပမဲ့ သူမရဲ့ မ်က္လုံးထဲမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းက ေဆာင္းတြင္း မနက္ခင္းတစ္ခုမွာ ကမၻာေလာကႀကီးတစ္ခုလုံးကို ပူေႏြးသြားေအာင္ ေပးစြမ္းနိုင္တဲ့ ေနမင္းႀကီး တစ္စင္းပါဘဲေလ။လီဖူခ်န္းက သူ႔ရဲ့ အိတ္ထဲက ေရႊေရာင္ တံဆိပ္ေတာ္ တစ္ခုကို ထုတ္လိုက္ၿပီး ေၾကာ္ျငာခ်က္ တစ္ခုကို ထုတ္ျပန္လိုက္ပါတယ္။" မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းရဲ့ ေရႊအဆင့္ တိုက္ရိုက္တပည့္ျဖစ္တဲ့ ငါက အခုခ်ိန္ကစၿပီး ရွန္းတုက်န္းဟီကို ယုံဝူးၿမိဳ႕ရဲ့ ၿမိဳ႕စားမင္း ရာထူးကေန ဖယ္ရွားလိုက္ၿပီ။ သုံးရက္အတြင္းမွာဘဲ ရွန္းတုကလန္ဟာ ၿမိဳ႕စားမင္း ေဂဟာကေန ထြက္သြားရမယ္။ ငါ့အမိန္႔ကို မနာခံတဲ့ လူမွန္သမၽွကို အစစ္အေဆးမရွိ သတ္ပစ္မယ္"တိုက္ရိုက္တပည့္ ဆိုရင္ေတာင္မွ လူေတြက ေၾကာက္လန္႔ေနက်ပါၿပီ ဆိုေနမွ လီဖူခ်န္းက ေရႊတံဆိပ္ေတာ္ကို ထုတ္ျပၿပီး ေရႊအဆင့္ တိုက္ရိုက္တပည့္ ျဖစ္ေၾကာင္း ထုတ္ျပလိုက္ပါေသးတယ္။ေထာင္ေသာင္းခ်ီတဲ့ မိုးျပာေရာင္ ဂိုဏ္းဝင္ေတြထဲမွာမွ ေရႊအဆင့္ တိုက္ရိုက္ တပည့္အေရအတြက္က အေယာက္၃၀ဘဲ ရွိတာေလ။ အခုလီဖူခ်န္းနဲ႔ ဆိုရင္ေတာ့ ၃၁ေယာက္ေပါ့။ေရႊအဆင့္တပည့္ တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ လီဖူခ်န္းက ရွန္းတုက်န္းဟီကို ၿမိဳ႕စားရာထူးကေန ဖယ္ရွားနိုင္တဲ့ အခြင့္အာဏာ ရွိပါတယ္ေလ။ ဒါက ဂိုဏ္းေတာ္က ေရႊအဆင့္ တိုက္ရိုက္တပည့္ေတြကို ေပးထားတဲ့ အထူးအခြင့္အေရးပါဘဲ။ဒါေပမဲ့ ဂိုဏ္းေတာ္ရဲ့ အႀကီးအကဲေတြက လီဖူခ်န္းတစ္ေယာက္ တမင္သက္သက္ အေၾကာင္းမရွိဘဲ ရွန္းတုက်န္းဟီကို ရာထူးကေန ဖယ္ရွားလိုကိတာလား ဆိုတာကိုေတာ့ ျပန္စုံစမ္းဦးမွာပါ။ လီဖူခ်န္းကသာ အေၾကာင္းအရင္း မယ္မယ္ရရ မရွိဘဲ လုပ္လိုက္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ အျပစ္ေတာင္ ေပးခံရနိုင္တယ္ေလ။ ဒါေပမဲ့ အဲသည္အခ်က္ကိုေတာ့ လီဖူခ်န္းက စိုးရိမ္စရာ မရွိပါဘူး။ ရွန္းတုကလန္ရဲ့ မတရား ဗိုလ္က်မွုေတြကို ယုံဝူးၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သားေတြက သက္ေသျပဳေပး နိုင္သည္ေလ။" ေရႊအဆင့္ တိုက္ရိုက္တပည့္လား"ရွန္းတုက်န္းဟီကေတာ့ မူးေမ့လဲခ်င္ သလိုလိုေတာင္ ျဖစ္သြားခဲ့ပါၿပီ။လီဖူခ်န္းက ေငြအဆင့္ တိုက္ရိုက္တပည့္ေတာင္ မဟုတ္ဘဲ ေရႊအဆင့္ တိုက္ရိုက္ တပည့္တဲ့လား......။ဒီမေအေဘးေလးက ဘာျဖစ္လို႔ အေစာႀကီးကတည္းက ေရႊတံဆိပ္ေတာ္ကို မျပခဲ့ရတာလည္း......။လီဖူခ်န္းသာ ေရႊအဆင့္တပည့္ဆိုတာ သိခဲ့ရင္ေတာ့ ရွန္းတုက်န္းဟီက ဒီျပသနာထဲကို ဝင္ပါမိမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ရွန္းတုလၽွန္လို ေခြးသူေတာင္းစား အေယာက္၁၀၀ကို သတ္ပစ္ရင္ေတာင္ သူက ျပဳံးၿပီး ၾကည့္ေနလိုက္မွာပါ။အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ အရာအားလုံးက ေနာက္က်သြားခဲ့ပါၿပီေလ။ ရွန္းတုကလန္ရဲ့ က်ဆုံးခ်ိန္ တန္ခဲ့ပါၿပီ။လီဖူခ်န္းက ရွန္းတုလၽွန္ရဲ့ ေခါင္းကို ျဖတ္လိုက္ၿပီး လီေရွာင္ထန္ကို ႏွစ္သိမ့္လိုက္ပါတယ္။" အစ္ကိုက ဦးေလးအတြက္ ေလ်ာ္ေၾကး ယူေပးလိုက္ၿပီ။ ဦးေလး က တမလြန္ကေန ၾကည့္ၿပီး ေကာင္းေကာင္း ေက်နပ္ေနမွာပါ ေရွာင္ထန္"" ဟုတ္ကဲ့ အစ္ကိုဖူခ်န္း"လီေရွာင္ထန္ေလးက ေခါင္းညိတ္လိုက္ပါတယ္။***တစ္ရက္အတြင္းမွာဘဲ လီဖူခ်န္းက ရွန္းတုက်န္းဟီကို အနိုင္ယူၿပီး ၿမိဳ႕စားရာထူးကေန ဖယ္ရွားလိုက္တယ္ဆိုတဲ့ သတင္းက မုန္တိုင္းတစ္ခုလို ယုံဝူးၿမိဳ႕ကို ရိုက္ခတ္သြားပါတယ္။ လီဖူခ်န္းရဲ့ အဆင့္အတန္းငိုလည္း အားလုံးက သိသြားက်ပါၿပီ။တိုက္ရိုက္တပည့္......ေရႊအဆင့္ တိုက္ရိုက္တပည့္.........ပထမဦးဆုံး လီကလန္ကို ျပန္လာၿပီး သူ႔အေဖ လီရွန္းယန္ရဲ့ ေခါင္းေဆာင္ ရာထူးကို ျပန္ယူေပးတယ္။အဲသည္ေနာက္မွာေတာ့ ၿမိဳ႕စားေဂဟာထဲကို ဝင္ၿပီး ရွန္းတုကလန္ရဲ့ ဧည့္သည္ အႀကီးအကဲ တစ္ေယာက္နဲ႔ ရွန္းတုလၽွန္ကို သတ္ပစ္လိုက္တယ္။ ရွန္းတုက်န္းဟီကိုေတာ့ မသတ္ဘဲ ဒဏ္ရာအႀကီးအက်ယ္ ရ႐ုံဘဲ တိုက္ခိုက္ခဲ့တဲ့ လူငယ္ သူရဲေကာင္းေလး......။ၿမိဳ႕စားမင္းရာထူးကို ဖယ္ရွားလိုက္တဲ့ ေရႊအဆင့္ တိုက္ရိုက္တပည့္......။ဘယ္အေၾကာင္းအရာဘဲ ျဖစ္ေနပါေစေလ...... လီဖူခ်န္းရဲ့ အေၾကာင္းေတြကေတာ့ ၿမိဳ႕တစ္ခုလုံးကို တုန္လွုပ္သြားေစသည္ဘဲ။ေကာင္းကင္ဘုံကိုးဆင့္က ပစ္ခ်လိုက္သည့္ နတ္မိုးႀကိဳး တစ္စင္း ယုံဝူးၿမိဳ႕ကို ေရာက္လာသည့္ အတိုင္းပါဘဲ။ရွန္းတုကလန္ရဲ့ အနိုင္က်င့္မွုေတြကို ခံခဲ့ရတဲ့ ယုံဝူးၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သားေတြကေတာ့ ေပ်ာ္ပြဲရႊင္ပြဲေတြ က်င္းပၿပီး လီဖူခ်န္းတစ္ေယာက္ သက္ေတာ္ရာေက်ာ္ ရွည္ပါေစဟုေတာင္ ဆုေတာင္းေပးေနက်သည္ေလ။အိမ္ေထာင္သည္ေတြကေတာ့ သူတို႔ရဲ့ သားေတြကို ဖူခ်န္းဟု နာမည္ေျပာင္းေပးဖို႔ေတာင္ လုပ္ေနက်ပါၿပီ။လူငယ္ေယာက်ာ္းေလးေတြကေတာ့ လီဖူခ်န္း ဝတ္ဆင္ေလ့ရွိတဲ့ ဝတ္႐ုံအျဖဴေတြကို ေစ်းဆိုင္ေတြမွာ မွာယူေနက်ၿပီး မိန္းမပ်ိဳေလးေတြကေတာ့ လီဖူခ်န္းရဲ့ အိပ္ခန္းထဲကို ခိုးဝင္ဖို႔ နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ႀကံစည္ေနက်ပါတယ္။လီဖူခ်န္းနဲ႔ တစ္ညတာ ျဖတ္သန္းလိုက္ရရင္ကို ေသေပ်ာ္ပါၿပီဟု ေႂကြးေၾကာ္ေနသည့္ မိန္းမပ်ိဳေလးေတြကလည္း ရွိေနပါေသးတယ္။လီဖူခ်န္းလို ၿမိဳ႕စားမင္းတစ္ေယာက္ကိုေတာင္ ဖယ္ရွားနိုင္သည့္ ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ကို သူမတို႔ရဲ့ အပ်ိဳစင္ဘဝ ေပးဆပ္ရမည့္အျဖစ္က လုံးဝကို ဂုဏ္ယူစရာ တစ္ခုပင္ မဟုတ္ပါလား။တစ္ဖက္မွာေတာ့ လီကလန္ႏွင့္ ရန္ၿငိဳးရန္စ ရွိခဲ့သည့္ ကလန္ေတြက ေၾကာက္ဒူး တုန္ေနက်ပါၿပီ။အထူးသျဖင့္ ယန္ကလန္နဲ႔ ေကာင္းကလန္ေပါ့ေလ။သူတို႔ကလန္ ႏွစ္ခုစလုံးက လီကလန္ကို ေပါင္းၿပီး အနိုင္က်င့္ခဲ့သည့္ အေရအတြက္က နည္းတာမွ မဟုတ္ခဲ့တာ။ယန္ကလန္ တစ္ခုလုံးက လုံးဝ သုသာန္တစ္စျပင္ တစ္ခုလို တိတ္ဆိတ္ေနပါတယ္။ေကာင္းကလန္ကေတာ့ ပိုလို႔ေတာင္ တိတ္ဆိတ္ေနပါေသးတယ္။ ေကာင္းကလန္တစ္ခုလုံးမွာ ေခြးတစ္ေကာင္ ေၾကာင္တစ္ၿမီးေတာင္မွ လွုပ္ရွားမွု မရွိပါဘူး။သူတို႔က လီဖူခ်န္းကို ေကာင္းရွုနဲ႔ မတန္ဘူးဆိုၿပီး ေစ့စပ္တာကို ဖ်က္သိမ္းခဲ့သည့္အျပင္ ေကာလဟာလေတြေတာင္ လႊင့္ခဲ့ေသးသည္ မဟူတ္ပါလား။ေကာင္းကလန္ရဲ့ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္တဲ့ ေကာင္းယုကေတာ့ ေကာင္းရွုရဲ့ ေစ့စပ္ပြဲကို ဖ်က္သိမ္းဖို႔ အႀကံေပးခဲ့တဲ့ တရားခံက ဘယ္သူလည္းဆိုတာကို သဲႀကီးမဲႀကီး ရွာေနပါၿပီ။ေကာင္းရွုရဲ့ ေစ့စပ္ပြဲကို ဖ်က္သိမ္းဖို႔ သေဘာတူခဲ့တဲ့ သူ႔ကိုယ္သူကိုလည္း လုံးဝ ခြင့္မလႊတ္နိုင္ ျဖစ္ေနပါတယ္။ေကာင္းကလန္ရဲ့ ဘိုးေဘးႀကီးျဖစ္တဲ့ ေကာင္းတုံကလည္း ႐ူးခ်င္သဘိုလိုေတာင္ ျဖစ္ေနပါၿပီ။ပါရမီရွင္ ၿပိဳင္ပြဲတုန္းက လီဖူခ်န္းကို ရွုံးသြားေအာင္ လ်ိဳ႕ဝွက္အသံလွိုင္းနဲ႔ အေႏွာင့္အယွက္ ေပးခဲ့သူမွာ သူကိုယ္တိုင္ပင္ ျဖစ္သည္ မဟုတ္ပါလား......။ေကာင္းတုံက သူ႔အသက္အရြယ္ကိုေတာင္ မေထာက္ေတာ့ဘဲ အခုခ်က္ျခင္း လီကလန္ကို ေျပးၿပီး လီဖူခ်န္းကို ေတာင္းပန္ဖို႔ေတာင္ စဥ္းစားေနပါၿပီ။အဆုံးမဲ့အာဏာ အပိုင္း၁၇၆ႊရွန္ကလန္ေကာင္းကလန္ ၊ ယန္ကလန္နဲ႔ ရွန္းတုကလန္သားေတြက စိတ္ဓာတ္အႀကီးအက်ယ္ က်ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ လီကလန္သားေတြက ေမာ္တျပဳံးျပဳံးနဲ႔ ယုံဝူၿမိဳ႕ထဲမွာ လမ္းသလား ေနက်ပါတယ္။အခုလက္ရွိ အခ်ိန္မွာေတာ့ သူတို႔ရဲ့ ေခါင္းေဆာင္သခင္ေလးက မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းရဲ့ ေရႊအဆင့္ တိုက္ရိုက္တပည့္ေလ။ ဘယ္သူက လီကလန္ကို မေလးမစား လုပ္ရဲမည္နည္း။ ဘယ္သူက သူတို႔နဲ႔ ထိပ္တိုက္ ေတြ႕ရဲမည္နည္း။ လီကလန္သားေတြက ယုံဝူးၿမိဳ႕အႏွံ့ကို ေလၽွာက္သြားၿပီး ကလန္သုံးခုက လူေတြကိုမ်ား ေတြ႕လိုေတြ႕ျငားဆိုၿပီး ပတ္ရွာေနၾကပါတယ္။လီကလန္သားေတြက ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေပအျဖစ္နဲ႔ ၿငိမ္ခံေနခဲ့ၿပီးပါၿပီ။အခုကေတာ့ တူျဖစ္တဲ့ အလွည့္ပါဘဲ။လီကလန္သား တစ္ခ်ိဳ႕ဆိုရင္ ေကာင္းကလန္ရဲ့ အေရွ႕ကို သြားၿပီး စိန္ေခၚေနသည့္ အထိပါဘဲ။မေအ၊ႏွမ ကိုင္တုတ္ၿပီး ဆဲေသာ္လည္း ေကာင္းကလန္ကေတာ့ တုတ္တုတ္မၽွကို မလွုပ္ပါဘူး။****အရင္အခ်ိန္ေတြတုန္းကေတာ့ လီကလန္ဟာ ယုံဝူးၿမိဳ႕ရဲ့ ကလန္ႀကီး ေလးခုထဲက တစ္ခုအပါအဝင္ဆိုတဲ့ နာမည္သာ ရွိခဲ့ၿပီး ရပိုင္ခြင့္က မယ္မယ္ရရကို မရွိခဲ့ပါဘူးေလ။ယုံဝူးၿမိဳ႕က ၿမိဳ႕ငယ္ေလးတစ္ခု ျဖစ္သည့္အတြက္ လူဦးေရ ၂သိန္းေလာက္ဘဲ ရွိတာပါ။ ၿမိဳ႕ပတ္ပတ္လည္ ေဒသတစ္လုံး ေပါင္းရင္ေတာင္မွ လူဦးေရ ၁သန္းထက္ ပိုစရာ မရွိပါဘူး။ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္းမွာ ကလန္၃ခုက ေရႊျပား တစ္သန္းေက်ာ္လာက္ကို ေဝပုံက် ရပါတယ္။ယန္ကလန္က ရလာသမၽွ ေရႊျပားေတြထဲက ၅သိန္း ေလာက္ကို ခြဲယူပါတယ္။ေကာင္းကလန္က ေရႊျပား၄သိန္းေလာက္ကို ယူပါတယ္။လီကလန္ကေတာ့ အားအနည္းဆုံး ျဖစ္သည့္အတြက္ ေရႊျပား ၂သိန္းေအာက္ေလာက္သာ ေဝစုရတယ္ေလ။အခုလို ျခားနားရတဲ့ အေၾကာင္းက ယန္ကလန္နဲ႔ ေကာင္းကလန္ရဲ့ စီပြားေရး ပူးေပါင္းမွုေၾကာင့္ ဆိုရင္လည္း မမွားပါဘူး။ ရွန္းတုကလန္ကလည္း သူတို႔ ကလန္၂ခုရဲ့ အေနာက္ကေန ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံ ျပဳထားေသးတယ္ေလ။လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၀ႏွစ္တုန္းကဆိုရင္ လီကလန္က ယုံဝူးၿမိဳ႕တစ္ခုလုံးမွာ ေစ်းဆိုင္းေပါင္း ၈၀မၽွ ရွိခဲ့ေပမယ့္ အခုခ်ိန္မွာေတာ့ ေစ်းဆိုင္ေပါင္း ၃၀မၽွသာ က်န္ပါေတာ့တယ္။ရွန္းတုကလန္ကေတာ့ ၿမိဳ႕စားမင္းရဲ့ ကလန္ ျဖစ္တဲ့ အတြက္ ဂိုဏ္းစည္းကမ္းအရ ၿမိဳ႕ရဲ့ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းေတြမွာ ဝင္ပါခြင့္မရွိပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔က လီကလန္ကို ကြက္ၿပီး အခြန္အတုပ္ေတြ တိုးေကာက္ကာ ပညာျပပါတယ္။အခုေတာ့ လီကလန္မွာ လီဖူခ်န္း ရွိလာပါၿပီ။ လီကလန္က မၾကာခင္မွာဘဲ သူတို႔ရဲ့ ရပိုင္ခြင့္ေတြကို ျပန္ယူပါေတာ့မယ္။***ခၽြမ္စင္းၿမိဳ႕ရဲ့ ၿမိဳ႕စားေဂဟာထဲမွာေတာ့..............."ဦးေလး ...... အဲသည္ လီဖူခ်န္းဆိုတဲ့ေကာင္က အရမ္းကို ေမာက္မာတာဘဲ။ သမီးအတြက္ လက္တုံ႔ျပန္ေပးပါေနာ္......။ "ရွန္က်ားဟူက မ်က္ရည္ေလး စမ္းတမ္းစမ္းတမ္းျဖင့္ သူမရဲ့ ဦးေလးျဖစ္သူ ခၽြမ္စင္းၿမိဳ႕စား ရွန္တိုင္းေခ်ာင္ကို အသနား ခံေနပါတယ္။ရွန္တိုင္းေခ်ာင္က အတန္ၾကာ စဥ္းစားၿပီး ေနာက္မွာေတာ့ ျဖည္းညႇင္းစြာျဖင့္ " မနက္ျဖန္က်ရင္ လီဖူခ်န္းကို ေတာင္းပန္ဖို႔ ယုံဝူးၿမိဳ႕ကို သြားက်တာေပါ့။"" ေဟး...... ဒါမွ တို႔ဦးေလးကြ။ "ရွန္က်ားယုက ဝမ္းသာအားရ ခုန္ေပါက္ေနပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ မၾကာခင္မွာဘဲ သူမက တစ္ခုခု မွားယြင္းေနသလို ခံစားလိုက္ရတယ္ေလ။ဟင္ ......ေနပါဦး......။ ဦးေလးက သြားဆုံးမက်မယ္လို႔ မေျပာဘဲ သြားေတာင္းပန္က်မယ္လို႔ ေျပာလိုက္တာလား......။ရွန္က်ားယုက သူမကိုယ္သူမ နားၾကားမွားေနတာလား လို႔ေတာင္ ထင္မွတ္သြားမိပါတယ္။ဒါေပမဲ့ လီယြန္ဟီကေတာ့ ေသေသခ်ာခ်ာႀကီးကို ၾကားလိုက္ရတယ္ေလ။လီယြန္ဟီက ရွန္က်ားယုရဲ့ အျပန္လမ္းမွာ ျပသနာ တစ္စုံတစ္ခု တက္မွာ စိုးတဲ့အတြက္ အေစာင့္ႏွစ္ေယာက္ကို ေခၚယူၿပီး လိုက္လာခဲ့တာပါ။" ဦးေလး...... သြားေတာင္းပန္မယ္လို႔ ေျပာလိုက္တာလား......။ သမီးမ်ား နားၾကားမွားသြားတာလား "ရွန္က်ားယုက မယုံနိုင္သည့္ ပုံျဖင့္ သူမရဲ့ ဦးေလးျဖစ္သူ ရွန္တိုင္းေခ်ာင္ကို ျပန္ေမးလိုက္ပါတယ္။ရွန္တိုင္းေခ်ာင္က ေလသံ ခပ္ေအးေအးျဖင့္ " နားၾကားမမွားဘူး သမီး" ရွန္က်ားယုက လုံးဝကို ဒီဆုံးျဖတ္ခ်က္ကို လက္မခံ နိုင္ပါဘူး။" ဘာျဖစ္လို႔လည္း...ဦးေလး...။ ဘယ္တုန္းက သမီးတို႔ ရွန္ကလန္က တိုက္ရိုက္တပည့္ တစ္ေယာက္ကို ေၾကာက္သြားခဲ့တာလည္း......။ ဝမ္းကြဲအစ္ကိုကလည္း တိုက္ရိုက္တပည့္ တစ္ေယာက္ဘဲေလ။ ၿပီးေတာ့ သူက တိုက္ရိုက္တပည့္ ျဖစ္ေနတာ ႏွစ္အနည္းငယ္ေလာက္ ရွိေနၿပီဘဲ။""က်ားယု...... မင္းသိထားတာေတြက အရမ္းနည္းေနေသးတယ္"စကားသံနဲ႔အတူ လူငယ္တစ္ေယာက္က ခန္းမေဆာင္ရဲ့ အျပင္ဘက္ကေန လွမ္းဝင္လာခဲ့ပါတယ္။ရွန္က်ားယု နဲ႔ လီယြန္ဟီက လွည့္ၿပီး ၾကည့္လိုက္ မိတဲ့အခါမွာေတာ့ အစိမ္းေရာင္ ဝတ္႐ုံရွည္ကို ဝတ္ဆင္ထားတဲ့ လူငယ္တစ္ေယာက္ကို႔မင္လိုက္ရပါတယ္။ရွန္က်ားယုက " အစ္ကို ထန္က်င္း...... ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ျပန္ေရာက္လာတာလည္း "ထိုလူငယ္ကေတာ့ ရွန္ကလန္ရဲ့ ပါရမီရွင္ ျဖစ္တဲ့အျပင္ တစ္ဦးတည္းေသာ တိုက္ရိုက္တပည့္လည္း ျဖစ္တဲ့ ရွန္ထန္က်င္း ပါဘဲ။" ငါျပန္ေရာက္လာလို႔ ေတာ္ေသးတာေပါ့။ မင္းက ရွန္ကလန္ တစ္ခုလုံးကို ေျမာင္းထဲ ဆြဲခ်မလို႔ လုပ္ေနတာဘဲ။ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းရဲ့ တိုက္ရိုက္တပည့္ေတြကို ၂မ်ိဳး ၂စား ခြဲထားတယ္ ဆိုတာကို နင္လည္း သိတာဘဲ မယုတ္လား......။ ငါက ေငြအဆင့္ တိုက္ရိုက္တပည့္ဘဲ ရွိေသးတယ္ဟ။ ေအး နင္ျပသနာ ရွာခဲ့တဲ့ လီဖူခ်န္းက ေရႊအဆင့္ တပည့္ျဖစ္ေနၿပီ။ မိုးျပာေရာင္ ဂိုဏ္းတစ္ခုလုံးမွာေတာင္ ေရႊအဆင့္ တိုက္ရိုက္ တပည့္ေတြက ၃၁ေယာက္ဘဲ ရွိတာ ......။ နင္ရွာခဲ့တဲ့ ျပသနာက ဘယ္ေလာက္ႀကီး သလည္းဆိုတာ နားလည္ၿပီလား..."ရွန္ထန္က်င္းက ရွန္က်ားယုကို ျပည့္ျပည့္စုံစုံ ရွင္းျပလိုက္ပါတယ္။" ေရႊအဆင့္ တိုက္ရိုက္တပည့္လား......" ရွန္က်ားယုက မ်က္လုံးျပဴးမ်က္ဆန္ျပဴး ျဖစ္သြားခဲ့ပါၿပီ။" ေရႊအဆင့္ တိုက္ရိုက္တပည့္ေတြက သာမန္ၿမိဳ႕စား တစ္ေယာက္ကိုေတာင္ ရာထူးကေန ျဖဳတ္ခ်နိုင္တဲ့ အခြင့္အာဏာ ရွိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေငြအဆင့္ တိုက္ရိုက္တပည့္ေတြက အဲလို အာဏာမ်ိဳး မရွိဘူး။ ငါတို႔ ရွန္ကလန္ မေျပာနဲ႔ အဓိကၿမိဳ႕ႀကီးေတြရဲ့ ၿမိဳ႕စားမင္းေတြေတာင္မွ ေရႊအဆင့္ တိုက္ရိုက္တပည့္ေတြကို ရန္မစရဲဘူး။ နင္ကေတာ့ အေတာ္ေလးကို သတၱိရွိရွိနဲ႔ ေရႊအဆင့္ တပည့္တစ္ေယာက္ကို ရန္ရွာခဲ့တာဘဲ"" ၿမိဳ႕စားတစ္ေယာက္ကိုေတာင္ ျဖဳတ္ခ်နိုင္တယ္။ "ရွန္က်ားယုနဲ႔ လီယြန္ဟီတို႔က အသက္ကို ဘယ္နားကေန ရွုရမလည္း ဆိုတာကိုေတာင္ ေမ့သြားတဲ့ အထိပါဘဲ။ေရႊအဆင့္ တိုက္ရိုက္တပည့္ေတြက သည္ေလာက္ႀကီးအထိ တန္ခိုးထြားတာလား......။ သူတို႔က ၿမိဳ႕စားေတြကိုေတာင္ ရာထူးကေန ျဖဳတ္ခ်နိုင္တယ္။ရွန္ထန္က်င္းက သူ႔ရဲ့ စကားကို ဆက္ပါတယ္။" လီဖူခ်န္းက ေရႊအဆင့္ တိုက္ရိုက္တပည့္ မဟုတ္ဘဲ ေငြအဆင့္ တိုက္ရိုက္တပည့္ ဆိုရင္ေတာင္ ငါတို႔က သူနဲ႔ ျပသနာ တက္လို႔ မျဖစ္ေသးဘူး။ အသက္၁၉ႏွစ္နဲ႔ အတြင္းစည္းတပည့္ ျဖစ္တဲ့ တိုက္ရိုက္တပည့္ဆိုတာ ငါ့ထက္အဆင့္အတန္း ျမင့္တယ္။ နင္က ငါတို႔ရွန္ကလန္ကို ဘာထင္ေနတာလည္း......။ နင္လုပ္တဲ့ အမွား တစ္ခုေၾကာင့္ ငါတို႔ တစ္ကလန္လုံး ကပ္ဆိုက္ သြားနိုင္တယ္ေနာ္။""ဒါဆို ညီမတို႔ ဘာလုပ္က်မလည္း " ရွန္က်ားယုက မ်က္ႏွာငယ္ေလးျဖင့္ ျဖစ္ေနပါၿပီ။သူမက မာနႀကီးၿပီး ေမာက္မာတဲ့သူ ျဖစ္ေပမယ့္ အေျခအေနကို နားမလည္တတ္တဲ့ နလဗိန္းတုံး မဟုတ္ပါဘူး။ ရွန္ကလန္သာ ဒုကၡေရာက္သြားမယ္ဆိုရင္ သူမ အခုလို ေမာ္ႂကြားေနနိုင္မွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး ဆိုတာကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး သိပါတယ္။" သြားေတာင္းပန္ရမယ္...... ငါတို႔ ေသေသခ်ာခ်ာေလးကို သြားေတာင္းပန္မွ ျဖစ္မယ္။ ၿပီးေတာ့ ခၽြမ္စင္းၿမိဳ႕ထဲမွာ လီကလန္ရဲ့ ဆိုင္ေတြကိုပါ ဖြင့္ခြင့္ ေပးလိုက္မွ ျဖစ္မယ္။ "ရွန္ထန္က်င္းက လီဖူခ်န္းနဲ႔ လုံးဝကို ျပသနာ မျဖစ္ခ်င္ပါဘူး။သူက မၾကာခင္ရက္ပိုင္းကမွ မိုးျပာေရာင္ ဂိုဏ္းကေန ျပန္လာခဲ့သူ ျဖစ္တဲ့ အတြက္ လီဖူခ်န္းတစ္ေယာက္ ဘယ္ေလာက္ လက္သံေျပာင္ၿပီးအစြမ္းထက္သလည္း ဆိုတာကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး သိထားပါတယ္။လီဖူခ်န္းက သာမန္အရိုးတည္ေဆာက္ပုံ နဲ႔ လူဆိုတာကို သိေပမဲ့လည္း သူ႔ရဲ့ လက္ရွိ စြမ္းေဆာင္ျပထားတဲ့ အရည္အခ်င္းေတြအရ ဆိုရင္ေတာ့ လုံးဝကို ရန္စလို႔ မျဖစ္တဲ့ သူပါဘဲ။ရွန္ထန္က်င္းက က်ားအသည္း စားထားရင္ေတာင္ မလုပ္ရဲပါဘူး။ရွန္တိုင္ေခ်ာင္းကလည္း ေခါင္းညိတ္လိုက္ၿပီး" ထန္က်င္းေျပာတာ မွန္တယ္။ ငါတို႔က လီဖူခ်န္းကို ေတာင္းပန္႐ုံနဲ႔ မလုံေလာက္ေသးဘူး။ ငါတို႔က သူတို႔ရဲ့ စီးပြားေရး ကိစၥေတြကိုပါ ကူညီေပးရမယ္။"" ဦးေလး...... ဝမ္းကြဲအစ္ကို ...... သမီး မွားသြားပါတယ္။"ရွန္က်န္းယု က အေတာ္ေလးကို ေၾကာက္ရြံ့ေနပါၿပီ။ သူမေၾကာက္တာကေတာ့ လီဖူခ်န္းတစ္ေယာက္ သူမနဲ႔ ရွန္ကလန္ကို အၿငိဳးထားေန မွာကိုပါဘဲ။ ရွန္ထန္က်င္း ရယ္ေမာလိုက္ၿပီး " က်ားယု... အဲသည္ေလာက္ႀကီးလည္း စိုးရိမ္မေနပါနဲ႔။ ဒါက ငါတို႔ ရွန္ကလန္အတြက္ ျပသနာႀကီး တစ္ရပ္ ျဖစ္ေပမဲ့ အခြင့္အလမ္းေကာင္း တစ္ခုလည္း ျဖစ္လာနိုင္တာပါဘဲ။ တစ္ကယ္လို႔သာ လီဖူခ်န္းက အၿငိဳးမထားတတ္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ ဆိုရင္ ဒီအျဖစ္အပ်က္ကေန လီကလန္နဲ႔ ရင္းႏွီးမွု တည္ေဆာက္လို႔ ရတယ္ေလ။ အဲဒါဆိုရင္ ငါတို႔ ရွန္ကလန္က ပိုၿပီးေတာ့ေတာင္ တန္ခိုး ထြားလာဦးမွာဘဲ။ ငါတို႔က ဒီအခြင့္အေရးကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး အသုံးခ်ရမယ္။"ေရႊအဆင့္ တိုက္ရိုက္တပည့္ တစ္ေယာက္နဲ႔ ရင္းႏွီးေနတယ္ ဆိုတဲ့ အခ်က္ႀကီးက အနာဂတ္မွာ ေကာင္းေကာင္းႀကီး အသုံးဝင္မဲ့ အရာတစ္ခုပင္ မဟုတ္ပါလား......။" မင္းရဲ့ ဝမ္းကြဲအစ္ကို ေျပာတာ မွန္တယ္။ ငါတို႔က ဒီအျဖစ္အပ်က္ကေန ေကာင္းေကာင္းႀကီး အခြင့္အေရး ယူလို႔ ရတယ္။"ရွန္တိုင္းေခ်ာင္က အေတြ႕အၾကဳံ ရင့္က်က္ေနတဲ့ လူႀကီး တစ္ေယာက္ ျဖစ္တဲ့ အတြက္ အခြင့္အေရးေတြကို ဘယ္လို အသုံးခ်ရမလည္း ဆိုတာ ေကာင္းေကာင္းႀကီး သိထားတယ္ေလ။ဒါၾကာင့္လည္း သူက ရွန္က်ားယုကို အျပစ္ ႀကီးႀကီးမားမား မေပးခဲ့တာပါ။ရွန္က်ားယုကေတာ့ အျမင္ေတြ က်ယ္သြားခဲ့ပါၿပီ။ ေလာကႀကီးက ဘယ္ေလာက္အထိ က်ယ္ျပန္႔သလည္း ဆိုတာကိုလည္း နားလည္သြားခဲ့ သလိုပါဘဲ။ သူမက ရွန္ကလန္ရဲ့ အရိပ္ေအာက္မွာေနၿပီး ေလာကႀကီးကို ေဘာင္ခတ္ၾကည့္ေနတဲ့ ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ သာသာဘဲ ရွိပါေသးတယ္ေလ။**** - လီကလန္ -အခုေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ လီေဂဟာ တစ္ခုလုံးက လာေရာက္ လည္ပတ္တဲ့ လူေတြနဲ႔ စည္ကားလို႔ ေနပါတယ္။ယုံဝူးၿမိဳ႕ရဲ့ ေရေပၚဆီ အသိုင္းအဝိုင္းက လူေတြကလည္း လီကလန္ကို အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳး ျပၿပီး ေန႔စဥ္ လာေရာက္ ဂုဏ္ျပဳ ေနက်တယ္ေလ။အနီးအနား ေဒသက လူေတြကလည္း လက္ေဆာင္ပ႑ာေတြ ယူလာၿပီး လီကလန္ကို လာေရာက္ေနက်ပါတယ္။သူတို႔ကို လီကလန္က မွတ္မိမွာ မဟုတ္ဘူး ဆိုတာကို သိေပမယ့္လည္း သူတို႔က လီကလန္ကို လာေရာက္ ဂုဏ္ျပဳေနက် တုန္းပါဘဲ။" ရွန္းဟန္...... ဒီရက္ေတြမွာ လာလည္တဲ့ ဧည့္သည္ေတြကလည္း အရမ္းကို မ်ားလိုက္တာေနာ္...... " ရွန္းယုရန္က ပင္ပန္းသည့္ ဟန္ျဖင့္ သူ၏ ခင္ပြန္းျဖစ္သူကို ေျပာလိုက္ပါတယ္။ သူမရဲ့ မ်က္လုံးထဲမွာေတာ့ ဂုဏ္ယူေနသည့္ အရိပ္အေယာင္ေတြက အထင္းသား ျဖစ္ေနတယ္ေလ။သူမရဲ့ သားက သူမကို ဂုဏ္ယူေစခဲ့ပါၿပီ။ အခုလို အရွိန္အဝါ ႀကီးမားလာတာကို မေပ်ာ္ဘူး ဆိုလို႔ကေတာ့ ဒါက လိမ္ေနတာပါဘဲ။လီရွန္းဟန္က " ဒါက ေလာကႀကီးမွာ ျဖစ္ေနက် သေဘာတရား ေတြပါဘဲ ရွင္မ ရာ...... ။ မင္းမွာသာ လုံေလာက္တဲ့ အစြမ္းေတြ ရွိလာမယ္ဆိုရင္ လူေတြက ဝိုင္းၿပီး ေျမႇာက္ပင့္ က်မွာဘဲေလ။ ဒါကို ဘယ္သူမွ ေျပာင္းလဲ ေပးနိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး။ ငါတို႔ လုပ္နိုင္တာ ကေတာ့ သူတို႔ ေပးတဲ့ လက္ေဆာင္ေတြကို လက္ခံ ထား႐ုံဘဲ ရွိတယ္။ သူတို႔ေပးတဲ့ လင္ေဆာင္ေတြကို လက္ခံတာက ဘာမွ အက်ိဳးယုတ္စရာ မရွိပါဘူးေလ......။"လီကလန္ရဲ့ ေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ လုပ္လာတဲ့ လီရွန္ားန္က ဒီလို အျဖစ္မ်ိဳးကိုေတ့ာ ေကာင္းေကာင္းႀကီး နားလည္ထားပါတယ္။ ဒါက ေလာကရဲ့ နိယာမ တရား တစ္ခုပင္ မဟုတ္ပါေလာ။" ကၽြန္မ နားလည္ပါတယ္ ေယာက်ာ္းရယ္ "ရွန္းယုရန္ကလည္း ေခါင္းညိတ္ လိုက္ပါတယ္။ သူမကလည္း ဒီနိယာမ တရားကို မသိဘဲ ဘယ္ေနပါ့ မလည္းေလ။" ေခါင္းေဆာင္ႀကီး ခင္ဗ်ား......... ခၽြမ္စင္းၿမိဳ႕ရဲ့ ၿမိဳ႕စားမင္း ရွန္တိုင္းေခ်ာင္က ေတြ႕ခြင့္ရဖို႔ အတြက္ ခြင့္ေတာင္းေနပါတယ္။ "လီကလန္ရဲ့ အေစာင့္တစ္ေယာက္က ပင္မခန္းေဆာင္ထဲကို ဝင္လာၿပီး အစီရင္ ခံလိုက္ပါတယ္။" ရွန္တိုင္းေခ်ာင္" လီရွန္းဟန္နဲ႔ ရွန္းယုရန္တို႔က တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ ၾကည့္မိလိုက္က် ပါၿပီ။ရွန္တိုင္းေခ်ာင္ ဆိုတာက သူတို႔ထက္ အမ်ားႀကီး အဆင့္ျမင့္တဲ့ သူတစ္ေယာက္ပင္ မဟုတ္ပါလား......။ ရွန္းတုကလန္က ရွန္းတုက်န္းဟီကိုေတာင္ ရွန္တိုင္းေခ်ာင္က မ်က္လုံးထဲ ထည့္တာ မဟုတ္ဘူးေလ။အဲလို ႀကီးျမတ္တဲ့ လူတစ္ေယာက္က လီကလန္ကို လာၿပီး ေတြ႕ခြင့္ေတာင္းမယ္လို႔ တစ္ခါမွ မထင္ခဲ့ဖူးပါဘူး။" သူ႔ကို သြားၿပီး ႀကိဳက်ရေအာင္" ရွန္းယုရန္က လီရွန္းဟန္ကို တိုင္ပင္လိုက္ပါတယ္။" သြားက်တာေပါ့ " လီရွန္းဟန္ကလည္း တစ္ဖက္လူရဲ့ အဆင့္အတန္းကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး သိထားတဲ့ အတြက္ သေဘာတူလိုက္ပါတယ္။သူတို႔က ဘဝေတြ ျမင့္ၿပီး ဘဝကို ေမ့တတ္တဲ့ သူေတြထဲမွာ မပါပါဘူးေလ။ သူတို႔ရဲ့ အခုလက္ရွိ အေျခအေနေတြက သူ႔တို႔ရဲ့ ဦးေႏွာက္ေတြကိုေတာ့ အမိုက္ေမွာင္ ဖုံးမသြားေစပါဘူး။ခန္းမေဆာင္ရဲ့ အျပင္ဘက္မွာေတာ့ ရွန္တိုင္းေခ်ာင္ ၊ရွန္ထန္က်င္းနဲ႔ ရွန္က်ားယုတို႔ အကုန္လုံးက စုံစုံညီညီ ေရာက္ရွိလို႔ ေနပါတယ္။လီရွန္းဟန္ ကိုယ္တိုင္က လာေရာက္ ႀကိဳဆိုတာကို ေတြ႕လိုက္ရတဲ့ ရွန္တိုင္းေခ်ာင္က အလြန္အမင္း အားနာသည့္ ေလသံျဖင့္" အား...... ေခါင္းေဆာင္လီ ကိုယ္တိုင္ လာေရာက္ ႀကိဳဆိုေနတာပါလား......။ အားနာစရာႀကီးဗ်ာ......။ ကၽြန္ေတာ္က ဒီ မသိတတ္တဲ့ တူမေလး အစား ေတာင္းပန္ဖို႔ လာခဲ့တာပါ။"လီရွန္းဟန္က လက္ကာျပလိုက္ၿပီး " ၿမိဳ႕စားမင္းကလည္း အားနာစရာ မလိုပါဘူးဗ်ာ...... လာပါ...... အထဲမွာ ေအးေအးေဆးေဆး ေျပာက်တာေပါ့။"ဘယ္လိုကိစၥေတြဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ လူႀကီးလူေကာင္းေတြ ဆိုတာ အထဲမွာ ေအးေအးေဆးေဆး ညႇိႏွိုင္းလို႔ ရသည္ မဟုတ္ပါလား......။အပိုင္း ၁၇၇ ေႁမြေႁမြခ်င္း ေျချမင္" ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အသက္ႀကီးလာလို႔ ထင္တယ္ဗ်ာ။ ကလန္သားေတြကို ေကာင္းေကာင္း မဆုံးမ နိုင္ေတာ့ဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ သူမက လီကလန္ကို ေစာ္ကားခဲ့တယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းကို ၾကားတာနဲ႔ အျမန္ဘဲ ေတာင္းပန္ဖို႔ လာခဲ့တာပါ။ က်ားယု...... ဒီကိုလာၿပီး ဦးေလးတိုင္ရွန္ဆီက ခြင့္လႊတ္မွုကို ေတာင္းလိုက္ "ရွန္တိုင္းေခ်ာင္က ရွန္က်ားယု ကို မ်က္ႏွာရိပ္ မ်က္ႏွာကဲ ျပလိုက္ပါတယ္။ရွန္က်ားယုက တုန္တုန္ယင္ယင္နဲ႔ ထြက္လာၿပီး အရိုအေသ ေပးလိုက္ပါတယ္။ " ေခါင္းေဆာင္လီ...... က်ားယုက အေျခအေနကို နားမလည္ဘဲ လီကလန္ကို ေစာ္ကားမိခဲ့ပါတယ္။ ေခါင္းေဆာင္လီက ဒီအမိုက္အမဲမကို တစ္ႀကိမ္ေလာက္ ခြင့္လႊတ္ေပးပါလို႔ ေတာင္းဆိုပါရေစ။"လီရွန္းဟန္က ရွန္က်ားယုရဲ့ ေတာင္းပန္စကားကို နားေထာင္ၿပီးတာနဲ႔ ခ်က္ျခင္း အေျဖမေပးေသးဘဲ ရွန္တိုင္းေခ်ာင္ကို ၾကည့္လိုက္ပါတယ္။သူတို႔က ေခါင္းေဆာင္ေတြ ျဖစ္သည့္အေလ်ာက္ ေတာင္းပန္မွုကို ခြင့္လႊတ္ဖို႔ ဆိုတာ လြယ္လြယ္နဲ႔ ေတာင္းဆိုလို႔ မရမွန္းကို နားလည္ထားတယ္ေလ။ ဒီလို ကိစၥမ်ိဳးဆိုတာ လြယ္လြယ္ႏွင့္ ၿပီးသြားသည့္ အရာမ်ိဳး မဟုတ္ပါဘူး။ ရွန္တိုင္းေခ်ာင္က ေတာင္းပန္ဖို႔အတြက္ တစ္ခုခုေတာ့ ျပင္ဆင္လာခဲ့ မွာပါဘဲ။ရွန္တိုင္းေခ်ာင္ကလည္း လီရွန္းဟန္ရဲ့ အၾကည့္ကို သေဘာေပါက္ပါတယ္။ "" ေခါင္းေဆာင္လီ...... ဒီအဘိုးႀကီးကေလ အသက္ႀကီးလာလို႔ဘဲ ေနမွာပါ။ ေျပာဖို႔ ေမ့ေနတာေလး တစ္ခု က်န္ေနပါေသးတယ္။ အခုတစ္ေလာမွာ က်ဳပ္တို႔ ခၽြမ္စင္းၿမိဳ႕က အေျခအေန သိပ္မေကာင္းဘူးဗ်ာ။ ေခါင္းေဆာင္လီတို႔ ကလန္က ေစ်းဆိုင္ေလးေတြ ဘာေလးေတြ ဖြင့္ၿပီး ရင္းႏွီး လာျမဳပ္ႏွံရင္ သိပ္ေကာင္းမွာဘဲ ။ ေခါင္းေဆာင္လီတို႔လည္း အဆင္ေၿပ ခၽြမ္စင္းၿမိဳ႕ႀကီးလည္း စည္ကားလာတာေပါ့။ ေခါင္းေဆာင္လီက ကၽြန္ေတာ္တို႔ ခၽြမ္စင္းၿမိဳ႕ႀကီးအတြက္ အကူအညီ ေပးခ်င္စိတ္ ရွိလားေတာ့ မသိပါဘူး ။ ဒါေပမဲ့ ေခါင္းေဆာင္လီတို႔က လာရင္းႏွီး ျမဳပ္ႏွံမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ဘက္ကလည္း အလိုက္သိတဲ့ အေနနဲ႔ ငါးႏွစ္တိတိ အခြန္ကင္းလြတ္ခြင့္ ျပန္ေပးမယ္ဗ်ာ။"တစ္ဖက္လူကို ေတာင္းပန္တယ္ဆိုတာကလည္း သူ႔ပညာနဲ႔သူ ရွိပါတယ္ေလ။ ရွန္တိုင္းေခ်ာင္က ေတာင္းပန္တဲ့ အေနနဲ႔ လီကလန္ကို စခၽြမ္းစင္းၿမိဳ႕မွာ စီးပြားေရး ခ်ဲ႕ထြင္ခြင့္ ေပးမယ္လို႔ ကမ္းလွမ္းလိုက္မယ္ဆိုရင္ အရမ္းကို ရိုင္းရာ က်သြားပါလိမ့္မယ္။ လီကလန္ကလည္း လက္ခံမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အခုေတာ့ သူက စကားလုံးလွလွေလး သုံးၿပီး လီရွန္းဟန္ကို အကူအညီ ေတာင္းလိုက္တာေလ။တစ္ကယ္လည္း ခၽြမ္စင္းၿမိဳ႕ရဲ့ အေျခအေနက အေကာင္းႀကီးေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ အဲဒါက ျပင္ပ အဖြဲ႕အစည္းေတြရဲ့ အကူအညီကို လိုအပ္တယ္လို႔ မဆိုလိုပါဘူးေလ။ ရွန္တိုင္းေခ်ာင္က လီကလန္နဲ႔လည္း ေရရွည္ ဆက္ဆံခ်င္တဲ့အတြက္ တစ္ခ်က္ခုတ္ ႏွစ္ခ်က္ျပတ္ ႀကံလိုက္တာပါ။ လီကလန္ကို ခၽြမ္စင္းၿမိဳ႕ထဲကို စီးပြားေရး ခ်ဲ႕ထြင္ခြင့္ ေပးလိုက္တာက လုံးဝကို အေမၽွာ္အျမင္ရွိတဲ့ လုပ္ရပ္တစ္ခုပါဘဲ။လီရွန္းဟိုင္က ရွန္တိုင္းေခ်ာင္ရဲ့ ကမ္းလွမ္းမွုကို ၾကားလိုက္ရတဲ့ အခါမွာ လုံးဝကို ေပ်ာ္သြားပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူကလည္း ေျမေခြးအိုႀကီး တစ္ေကာင္ ျဖစ္တဲ့အတြက္ သူ႔ရဲ့ ခံစားခ်က္ေတြကို မ်က္ႏွာေပၚမွာ လုံးဝ မေပၚေစပါဘူး။သူက မတတ္နိုင္သည့္ပုံျဖင့္" မျဖစ္ပါဘူးဗ်ာ...... ခၽြမ္စင္းၿမိဳ႕က အရမ္းေဝးတယ္ဗ်။ အဲေလာက္ ေဝးတဲ့ ေနရာမွာ ဆိုင္ေလး တစ္ဆိုင္၊ႏွစ္ဆိုင္ေလာက္ ဖြင့္ဖို႔ကို မစြန္႔စားခ်င္ေတာ့ပါဘူးဗ်ာ။ "လီရွန္းဟန္ရဲ့ ပါးစပ္က ေလသံကို ၾကားလိုက္တာနဲ႔ ရွန္ထန္က်င္းကလည္း လုံးဝကို သေဘာေပါက္ပါတယ္။ လီရွန္းဟန္က စကားေခၚေနသည္ မဟုတ္ပါလား။ ဒီေလာက္ေလးမွ မနပ္ရင္ေတာ့ ရွန္ထန္က်င္းကလည္း ၿမိဳ႕စားမင္း လုပ္မေနေတာ့ပါဘူးေလ။ သူက လက္ကာျပလိုက္ၿပီး" ေခါင္းေဆာင္လီကေတာ့ ေနာက္ေနျပန္ၿပီဗ်ာ။ ဆိုင္ေလး တစ္ဆိုင္ႏွစ္ဆိုင္ေလာက္ ဖြင့္တာနဲ႔ ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ခၽြမ္စင္းၿမိဳ႕ကို ကူညီနိုင္မွာတုန္းဗ်။ ဆိုင္၅၀ ...... ဆိုင္ေပါင္း ၅၀ ေလာက္မွ အဆင္ေျပမွာေပါ့။ ၿပီးေတာ့ လီကလန္မွာ ဆိုင္ေဆာက္ဖို႔ ရန္ပုံေငြ မလုံေလာက္ဘူးဆိုရင္လည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရွန္ကလန္က အတိုးမဲ့ ေခ်းေပးဦးမယ္ဗ်ာ။"ရွန္တိုင္းေခ်ာင္ရဲ့ ကမ္းလွမ္းမွုကို ၾကားအၿပီးမွာေတာ့ လီရွန္းယန္က ခ်င္ျခင္းဘဲ ရွန္က်ားယုဘက္ကို လွည့္လိုက္ၿပီး" ဦးေလးလီက သမီးကို ခြင့္လႊတ္ပါတယ္ကြယ္။ ဦးေလးလီလို ကလန္ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္က မ်ိဳးဆက္သစ္ေလးတစ္ေယာက္ ေတာင္းပန္ေနတာကို ခြင့္မလႊတ္ဘဲ ဘယ္ေနနိုင္မွာလည္း" ဟု ျပဳံးျပဳံးႀကီး ေျပာလိုက္ေတာ့သည္ေလ။ဆိုင္ေပါင္း၅၀......။ ဆိုင္ေပါင္း၅၀ဆိုတာ နည္းသည့္အေရအတြက္မွ မဟုတ္တာေလ။ ေယဘူယ်အားျဖင့္ဆိုရင္ သာမန္ ဆိုင္တစ္ဆိုင္က တစ္ႏွစ္ကို အျမတ္ႀကီးဘဲ ေရႊျပား၅ေထာင္ေလာက္ ရွာေပးနိုင္ပါတယ္။ ဆိုင္ေပါင္း၅၀ ဆိုရင္ေတာ့ တစ္ႏွစ္ကို ၂သန္းခြဲေလာက္ကို ျမတ္မွာပါ။ၿပီးေတာ့ အခြန္က ကင္းလြတ္ခြင့္ ရဦးမယ္။ဟူး...... ေရႊေတြကို အိတ္ထဲထည့္ၿပီး ယူ႐ုံပါဘဲ။" ေဟ့...... ဘာလုပ္ေနတာလည္း...... တစ္ေယာက္ေယာက္ လာခဲ့စမ္း။ ဒီမွာ ခၽြမ္စင္းၿမိဳ႕စားမင္း ေရာက္ေနတာကို မျမင္ဘူးလား ။ ကလန္ရဲ့ အေကာင္းဆုံး လက္ဖက္ေျခာက္ ခတ္ထားတဲ့ လက္ဖက္ရည္ၾကမ္းေတြပါ ယူလာ......။"" ၿမိဳ႕စားမင္းရွန္ ...... နားနားေနေန ထိုင္ပါဦးဗ်ာ ......။ ခရီးေဝးက လာရတာဆိုေတာ့ အေတာ္ေလး ပင္ပန္း ေနမွာဘဲ "လီရွန္းဟန္က ရွန္တိုင္းေခ်ာင္ကို လွိုက္လွိုက္လွဲလွဲ ဧည့္ခံေနပါေတာ့တယ္။ သူ႔ရဲ့ မ်က္လုံးထဲမွာေတာ့ ရွန္တိုင္းေခ်ာင္က ေငြထုပ္ႀကီး ျဖစ္ေနၿပီ မဟုတ္ပါလား......။ၿပီးေတာ့ တစ္ဖက္သားရဲ့ အလိုက္တသိ ေတာင္းပန္မွုမ်ိဳးဆိုတာ ျငင္းဆန္လို႔ ေကာင္းတဲ့ အရာမ်ိဳး မဟုတ္ဘူးေလ။ ေရွးလူႀကီးေတြ ေျပာေနက် စကားေလး တစ္ခြန္းေတာင္ ရွိပါေသးတယ္။ ဘာတဲ့........." မေလ်ာ့မတင္း ေစာင္းႀကိဳးညႇင္းတဲ့"ေပ်ာ့လြန္းရင္လည္း တစ္ပါးသူ၏ အေစာ္ကားကို ခံရတတ္တယ္။ တင္းလြန္းရင္လည္း ရန္မ်ား တတ္တယ္ ။ ဒါေၾကာင့္ ေစာင္းႀကိဳးလိုဘဲ မေလ်ာ့ မတင္းေလး ေနပါ လို႔ ေရွးလူႀကီးေတြက ဆုံးမထားတာပါ။" ဟား...ဟား...... ေခါင္းေဆာင္လီကေတာ့ အရမ္းကို ေဖာ္ေရြလြန္းေနပါၿပီဗ်ာ "ရွန္တိုင္းေခ်ာင္က အခုမွ သက္ျပင္းရဲရဲ ခ်နိုင္ပါေတာ့တယ္။ လီတိုင္းရွန္က က်ားယုကို ခြင့္လႊတ္ေပးလိုက္သည့္အျပင္ ရွန္ကလန္နဲ႔လည္း ရင္းႏွီးမွု တည္ေဆာက္သြားခဲ့တယ္ေလ။လီကလန္နဲ႔ ရင္းႏွီးတာကို အေၾကာင္းျပၿပီး အက်ိဳးအျမတ္ အမ်ားႀကီး ရွာဖို႔ကိုေတာင္ သူက စၿပီး စဥ္းစားေနပါၿပီ။ လီရွန္းဟန္ကလည္း ျပဳံးရႊင္ေနၿပီး" မဟုတ္တာဗ်ာ... ။ ခၽြမ္စင္းၿမိဳ႕စားမင္းက လီကလန္ကို လာလည္တယ္ဆိုတာ နည္းတဲ့ မ်က္ႏွာသာ ေပးမွုမ်ိဳးမွ မဟုတ္တာ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လီကလန္ကေတာင္ ဂုဏ္ယူရဦးမွာပါ။ ဒါနဲ႔ ဟိုဆိုင္၅၀ ဖြင့္ဖို႔ ရန္ပုံေငြကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လီကလန္မွာ အလုံအေလာက္ ရွိပါေသးတယ္။ ဒီအေသးအဖြဲ ကိစၥေလာက္နဲ႔ေတာ့ ရွန္ကလန္ကို အပူမကပ္ေတာ့ပါဘူးဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လီကလန္ကိုလည္း ၿမိဳ႕စားမင္းကဘဲ ေစာင္မၾကည့္ရွု ေပးပါဦးလို႔ အႏူးအညြတ္ ေတာင္းဆိုပါရေစ။"" ဒါေပါ့ဗ်ာ...... အခ်င္းခ်င္းေတြဘဲကို ။ ဒီေလာက္ေလးကိုေတာ့ ေခါင္းေဆာင္လီ ေတာင္းဆိုစရာကို မလိုပါဘူး " ရွန္တိုင္းေခ်ာင္ကလည္း ေခါင္းတစ္ညိတ္ညိတ္ျဖင့္ အာမခံ ေနပါတယ္။အဲသည္အခ်ိန္မွာဘဲ အမ်ိဳးသမီး အေစခံေတြက လက္ဖက္ရည္ၾကမ္းေတြနဲ႔ လာေရာက္ ဧည့္ခံသျဖင့္ စကားစ ျပတ္သြားခဲ့ပါတယ္။ခန္းမတြင္းက လူေတြကလည္း လက္ဖက္ရည္ၾကမ္းကို အရသာခံၿပီး ေသာက္ေနက်ပါၿပီ။ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ ရွန္ထန္က်င္းက မတ္တပ္ထလိုက္ၿပီး လီရွန္းဟန္ကို အရိုအေသေပးလိုက္ကာ" ေခါင္းေဆာင္လီ ခင္ဗ်ား...... ကၽြန္ေတာ္ ရွန္ထန္က်င္းကလည္း မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းရဲ့ တိုက္ရိုက္တပည့္ တစ္ေယာက္ပါဘဲ။ ကၽြန္ေတာ္က ညီေလးလီရဲ့ အေၾကာင္းကို ၾကားဖူးေပမဲ့ တစ္ခါမွေတာ့ လူခ်င္း မေတြ႕ခဲ့ ဖူးပါဘူး။ ေခါင္းေဆာင္လီက ကၽြန္ေတာ့္ကို ညီေလးလီနဲ႔ ေတြ႕ခြင့္ရေအာင္ စီစဥ္ ေပးနိုင္ပါ့မလားဗ်ာ " ဟု အကူအညီ ေတာင္းလိုက္ပါတယ္။လီရွန္းဟန္က အေစာႀကီးကေန ရွန္ထန္က်င္းကို သတိထားမိ ေနတာပါ။ ရွန္ထန္က်င္းကလည္း တိုက္ရိုက္တပည့္ တစ္ေယာက္ဆိုတာကို သိလိုက္ရတဲ့ ေနာက္မွာေတာ့ အရမ္းကို အံ့အားသင့္မိ သြားပါတယ္။'ၾကည့္ရတာ ဒီလူငယ္က ရွန္ကလန္ရဲ့ အထက္ဆုံး ဓားတစ္လက္ ေနမွာဘဲ'ဒါေပမဲ့လည္း လီဖူခ်န္းက တံခါးပိတ္ ေလ့က်င့္ေနတဲ့အတြက္ ဘယ္သူ႔ကိုမွ ေတြ႕ဆုံမွာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာကို လီရွန္းဟန္က သိေနခဲ့ပါတယ္။သူက အားနာစြာျဖင့္" စိတ္မေကာင္းလိုက္တာ ေမာင္ရင္ရယ္ ... ။ ဖူခ်န္းက ဓားသိုင္းေလ့က်င့္မယ္ဆိုၿပီး ထြက္သြားလိုက္တာ အခုထက္ထိကို ျပန္မလာေသးဘူးေလ "ရွန္ထန္က်င္းကလည္း ေခသည့္သူ တစ္ေယာက္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။သူက သိပ္အေရးမႀကီးဟန္ျဖင့္ ခပ္ေပါ့ေပါ့ ရယ္သြမ္းလိုက္ၿပီး" ညီေလးလီက ဓားသိုင္းေလ့က်င့္ေနတယ္ ဆိုေတာ့လည္း ကၽြန္ေတာ္က မေႏွာင့္ယွက္ေတာ့ပါဘူးဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္က ညီေလးလီနဲ႔ ဂိုဏ္းေတာ္မွာ ျပန္ဆုံနိုင္ပါေသးတယ္။"ေရႊအဆင့္ တိုက္ရိုက္တပည့္ေတြက တစ္ေယာက္တစ္မ်ိဳး ထူးျခားတဲ့ သူေတြဆိုတာကို ရွန္ထန္က်င္းက ေကာင္းေကာင္းႀကီး သိထားပါတယ္။ ၾကည့္ရတာ ဒီလီဖူခ်န္းကေတာ့ ဓား႐ူးဘဲ ေနမွာပါ။*******အဲသည္အခ်ိန္မွာေတာ့ ေကာင္းကလန္က ကမၻာပ်က္သည့္အလား ျဖစ္ေနပါၿပီ။" ေခါင္းေဆာင္...... ခၽြမ္စင္းၿမိဳ႕စားမင္းက လူကိုယ္တိုင္ သြားေရာက္ၿပီး လီကလန္ကို ေတာင္းပန္ခဲ့တယ္ဆိုတဲ့ သတင္းက အမွန္ပါဘဲ။"ေကာင္းကလန္ရဲ့ ဆက္သား တစ္ေယာက္က ဒူးေထာက္ၿပီး အစီရင္ ခံေနပါတယ္။ေကာင္းယုရဲ့ မ်က္ႏွာကေတာ့ ရွုံ႔မဲ့လို႔ ေနခဲ့ပါၿပီ။လီဖူခ်န္းတစ္ေယာက္ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းမွာ အစြမ္းျပေနၿပီလို႔ ၾကားကတည္းက ေကာင္းယုရဲ့ ရင္ထဲမွာ ေနာင္တေတြကို ေထြးပိုက္ကာ ရင္တစ္ထိတ္ထိတ္နဲ႔ ေနေနရတာပါ။ေကာင္းကလန္က ေစ့စပ္ပြဲကို ဖ်က္သိမ္းခဲ့သည့္အျပင္ အျခားေသာ ဆိုးရြားသည့္ အရာေတြကိုလည္း လီကလန္ အေပၚမွာ လုပ္ခဲ့ပါေသးတယ္။ၿပီးပါၿပီ...ဇာတ္လမ္းက ဆုံးသြားပါၿပီ။ေကာင္းကလန္က ေနာက္ဆုတ္စရာ လမ္းေၾကာင္း မရွိေတာ့ပါဘူး။ေကာင္းရွုလည္း မကယ္နိုင္ေတာ့ပါဘူး။ လီဖူခ်န္းက ေရႊအဆင့္ တိုက္ရိုက္တပည့္ ျဖစ္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ေကာင္းရွုက အတြင္းစည္း တပည့္ဘဲ ျဖစ္ေနပါေသးတယ္။သူမကလည္း ဘယ္လိုမွ လီဖူခ်န္းကို တားဆီးနိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။လီဖူခ်န္းရဲ့ ပါးစပ္က ထြက္လာတဲ့ စကားတစ္ခြန္းကတင္ ေကာင္းကလန္ တစ္ခုလုံးကို ပ်က္သုဥ္းသြားေစ နိုင္ပါတယ္ေလ။" သြားလို႔ရၿပီ။"ေကာင္းယုရဲ့ အမိန္႔သံကို ၾကားအၿပီးမွာေတာ့ သတင္းလာပို႔တဲ့ ဆက္သားကလည္း ျပန္ထြက္သြားပါေတာ့တယ္။ေကာင္းယုက အခုတစ္ေလာမွာတင္ အရင္ကထက္ ပိုၿပီး အိုစာလာသလိုပါဘဲ။" လီဖူခ်န္း...... မင္းကေတာ့ ငါတို႔ ေကာင္းကလန္ အတြက္ တစ္ကယ့္ အဆိပ္အေတာက္ ပါလားကြာ "ေကာင္းယုက ခပ္တိုးတိုး ေရရြတ္လိုက္ပါတယ္။ပါရမီရွင္ ၿပိဳင္ပြဲတုန္းကလည္း လီဖူခ်န္းေၾကာင့္ ေကာင္းကလန္က ေနရာ တစ္ေနရာမွ မရခဲ့ပါဘူး။ ေကာင္းရွုရွိေနလို႔သာ သက္သာရာ ရခဲ့တာပါ။ငယ္ကတည္းက ေကာင္းကလန္ကို ဒုကၡေပးေနတဲ့ လီဖူခ်န္း.........။အခုလည္း ၄ႏွစ္အၾကာမွာ ထပ္ၿပီး ဒုကၡ ေပးလာျပန္ပါၿပီ။" ေကာင္းယု ...... လီကလန္ကို သြားၿပီး ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ သြားေတာင္းပန္လိုက္။ ၿပီးတာနဲ႔ ငါတို႔ ေကာင္းကလန္က ယုံဝူးၿမိဳ႕ကေန ထြက္သြားက်မယ္။"အႀကီးအကဲ တစ္ေယာက္က ေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။သူကေတာ့ ေကာင္းကလန္ရဲ့ ဘိုးေဘးႀကီး ေကာင္းတုံ ပါဘဲ။" ဘိုးေဘးႀကီး ...... မဟုတ္ေသးဘူးေနာ္...။ ယုံဝူးၿမိဳ႕ကေန ထြက္သြားၿပီး ေကာင္းကလန္က ဘယ္မွာ သြားေနက်မွာတုန္း"ၿမိဳ႕တိုင္းၿမိဳ႕တိုင္းမွာက သက္ဆိုင္ရာ ကလန္ေတြ ရွိပါတယ္။ ၿမိဳ႕တစ္လခုမွာ ကလန္အသစ္တစ္ခု တိုးလာတာက ကလန္ေတြရဲ့ မၽွေျခက္ို ပ်က္သြားနိုင္တယ္ေလ။ေကာင္းတုံက အသံမာမာျဖင့္ "အခုထက္ထိ မင္းနားမလည္ေသးဘူးလား...... ဒီအတိုင္း ဆက္သြားမယ္ဆိုရင္ ငါတို႔ ေကာင္းကလန္က အဖတ္ကို ျပန္ဆည္လို႔ရေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူးကြ။ ဒီယုံဝူးၿမိဳ႕ထဲကေန ထြက္သြားမွသာ ျပန္လည္ တည္ေဆာက္လို႔ ရမွာ။ ငါမင္းကို သြားေတာင္းပန္ခိုင္းတယ္ဆိုတာ ငါတို႔ကို ၿမိဳ႕ထဲက ေအးေအးလူလူ ထြက္ခြာခြင့္ေပးဖို႔ ေတာင္းပန္ခိုင္းတာဟ။"***ယန္ကလန္ကလည္း အေျခအေန မေကာင္းလွပါဘူး။ယန္ကလန္ရဲ့ ဘိုးေဘးေတြနဲ႔ အႀကီးအကဲေတြက ေခါင္းခ်င္းတိုက္ၿပီး အႀကီးအက်ယ္ ေဆြးေႏြးေနက်ပါတယ္။ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ လီကလန္ကို ေတာင္းပန္ၿပီး ယုံဝူးၿမိဳ႕ထဲက ထြက္သြားသည့္ နည္းကသာ အေကာင္းဆုံး ဆိုတာကို လက္ခံလိုက္က်ပါၿပီ။ဒါေပမဲ့လည္း လီကလန္က သူတို႔ကို ထြက္သြားခြင့္ ျပဳမျပဳက ရွိပါေသးတယ္။***ယေန႔မွာေတာ့ ေကာင္းကလန္နဲ႔ ယန္ကလန္က အႀကီးအကဲေတြ အကုန္လုံး နီးပါး လီကလန္ကို ေရာက္လာက်ၿပီး ခြင့္လႊတ္မွုကို ေတာင္းခံက်ပါတယ္။ေန႔တစ္ဝက္ေလာက္ အၾကာမွာေတာ့ ေကာင္းကလန္နဲ႔ ယန္ကလန္က လူေတြဟာ ယုံဝူးၿမိဳ႕ကေန ေျပာင္းေရႊ႕ သြားက်ပါေတာ့တယ္။ယုံဝူး ၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သားေတြကေတာ့ အလြန္အမင္းကို အံ့့ၾသ ေနက်တယ္ေလ။ တစ္ခ်ိဳ႕ေတြကေတာ့ ေပ်ာ္ရႊင္ေနၿပီး တစ္ခ်ိဳ႕ေတြကေတာ့ ဝမ္းနည္းေနက်ပါတယ္။ေကာင္းကလန္လည္း ေရႊ႕ေျပာင္းသြားၿပီ။ယန္ကလန္လည္း ေရႊ႕ေျပာင္းသြားခဲ့ၿပီ။ယုံဝူးၿမိဳ႕မွာ က်န္ေနခဲ့တာ ဆိုလို႔ လီကလန္နဲ႔ ရွန္းတုကလန္ဘဲ ရွိပါေတာ့တယ္။သည္ပုံစံ အတိုင္းဘဲ ဆိုရင္ေတာ့ ရွန္းတုကလန္ကလည္း မၾကာခင္မွာ ေရႊ႕ေျပာင္းသြားေတာ့မည့္ ပုံပါဘဲ။ဒါဆိုရင္ေတာ့ လီကလန္က ယုံဝူးၿမိဳ႕ရဲ့ တစ္ခုတည္းေသာ အႀကီးက်ယ္ဆုံး ကလန္ ျဖစ္သြားေတာ့ မွာပါ။အဓိက ကလန္ႀကီးေတြ ေရႊ႕ေျပာင္းသြားတဲ့ အျဖစ္မွာ အေပ်ာ္ဆုံး လူေတြကို ျပပါဆိုရင္ေတာ့ ယူံဝူးၿမိဳ႕ထဲက ကလန္ငယ္ေလးေတြကို ျပရမွာပါဘဲ။ သူတို႔က အခုဆိုရင္ အေတာ္ေလးကို အေနအစား ေခ်ာင္သြားခဲ့ၿပီ မဟုတ္ပါလား......။အဆုံးမဲ့အာဏာ အပိုင္း ၁၇၈ဂိုဏ္းအႀကီးအကဲ ကန္ႏွစ္ပတ္မၽွ အၾကာမွာေတာ့ ဂိုဏ္းေတာ္က အေျခအေနေတြကို စုံစမ္း စစ္ေဆးဖို႔ အတြက္ အႀကီးအကဲ တစ္ေယာက္ကို လႊတ္လိုက္ပါတယ္။ေစလႊတ္လိုက္တဲ့ သူကေတာ့ အတြင္းစည္း အႀကီးအကဲကန္ ပါဘဲ။အႀကီးအကဲကန္က အတြင္းစည္းအႀကီးအကဲေခါင္ခ်ဳပ္ရဲ့ အမိန္႔အရ ယုံဝူးၿမိဳ႕ကို ေရာက္လာခဲ့တာပါ။ သူက ဒီယုံဝူးၿမိဳ႕ကို မလာခင္မွာဘဲ ယုံဝူးၿမိဳ႕ရဲ့ ၿမိဳ႕စားကလန္ ရွန္းတုကလန္အေၾကာင္းကို စုံစမ္းလာခဲ့ပါေသးတယ္။ ရွန္းတုကလန္က ဒီဘက္ႏွစ္ေတြမွာ ယုံဝူး ၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သားေတြကို မတရားလုပ္တာေတြ ၊ ကလန္ငယ္ေလးေတြကို အနိုင္က်င့္တာေတြကိုလည္း သိခဲ့ရတယ္ေလ။ သာမန္အေျခအေနေတြမ်ိဳးမွာ ဆိုရင္ေတာ့ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းက ဒီကိစၥမ်ိဳးေတြမွာ ဝင္ပါေလ့ မရွိပါဘူး။ ၿမိဳ႕စားကလန္ ျဖစ္လာခဲ့ ၿပီးရင္ေတာ့ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းပါတယ္ဆိုတဲ့ ကလန္ဘဲျဖစ္ျဖစ္ အနည္းနဲ႔အမ်ားေတာ့ ေျပာင္းလဲ သြားက် မွာဘဲေလ။ ေတာ္႐ုံတန္႐ုံ အမွုမ်ိဳးေတြကိုေတာ့ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းက မသိသလို ေနေပးလိုက္တာပါဘဲ။ဒါေပမဲ့ အခုတစ္ခါကေတာ့ ေရႊအဆင့္တိုက္ရိုက္တပည့္ တစ္ေယာက္က ၿမိဳ႕စားတစ္ေယာက္ကို ရာထူးကေန ဖယ္ရွားလိုက္တာပါ။ဒါေၾကာင့္ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းက ဒီကိစၥမွာေတာ့ ေလးေလးနက္နက္ထားၿပီး ေဆာင္ရြက္ပါတယ္။ ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ ရွန္းတုကလန္ရဲ့ အမွားဆိုတာကို မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းက လက္ခံသြားခဲ့ပါၿပီ။ယုံဝူးၿမိဳ႕ရဲ့ ေကာင္းကင္ထက္မွာေတာ့ အႀကီးအကဲကန္ရဲ့ အသံက ဖုံးလႊမ္းေနပါတယ္။" ရွန္းတုက်န္းဟီက ၿမိဳ႕စားတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေပမယ့္ ၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သားေတြကို ေကာင္းေကာင္း မအုပ္ခ်ဳပ္ နိုင္ခဲ့ဘူး။ ရွန္းတုကလန္သားေတြဟာ လူသတ္တယ္၊ ဓားျပတိုက္တယ္ ၊ မိန္းကေလးေတြကို အတင္းအဓမၼ က်င့္တယ္။ ဒါေတြကို ရွန္းတုက်န္းဟီက သိေနေပမယ့္ မသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနခဲ့တယ္။သူ႔ရဲ့ ျပစ္မွုေတြ ထင္ရွားတဲ့ အတြက္ အခုခ်ိန္စၿပီး ရွန္းတုက်န္းဟီကို ၿမိဳ႕စားရာထူးကေန ဖယ္ရွားလိုက္ၿပီ။ လစ္လပ္ေနတဲ့ ၿမိဳ႕စားရာထူးကိုေတာ့ လီကလန္ေခါင္းေဆာင္ လီရွန္းဟန္က ယာယီ ရယူထားလိမ့္မယ္ ။ ၿမိဳ႕စားအသစ္ တစ္ေယာက္ကိုေတာ့ သင့္ေတာ္တာနဲ႔ လႊတ္လိုက္လိမ့္မယ္။"အႀကီးအကဲကန္ရဲ့ အမိန္႔သံ ဆုံးသြားတာနဲ႔ ယုံဝူးၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သားေတြကေတာ့ အမ်ိဳးမ်ိဳး မွတ္ခ်က္ ေပးၾကပါတယ္။" ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ ယုံဝူးၿမိဳ႕ကို ႀကီးစိုးခဲ့တဲ့ ရွန္းတုကလန္ရဲ့ အခ်ိန္ေတြက ၿပီးဆုံးခဲ့ၿပီဘဲ"" ငါမွတ္မိတာ မမွားဘူးဆိုရင္ ရွန္းတုက်န္းဟီက ၿမိဳ႕စားျဖစ္ခဲ့တာ ၁၈ႏွစ္ေလာက္ ရွိေနၿပီဘဲ။ "" ဟုတ္တယ္ ......။ ရွန္းတုက်န္းဟီ ၿမိဳ႕စားမင္းျဖစ္ကတည္းက ရွန္းတုကလန္က ႀကီးထြားလာလိုက္တာ ယုံဝူးၿမိဳ႕ရဲ့ အဓိက ကလန္ႀကီး ေလးခုထဲမွာေတာင္ ဦးစီးဦးေဆာင္ ျဖစ္လာတဲ့ အထိဘဲ။ အခု၁၈ႏွစ္ အၾကာမွာေတာ့ ရွန္းတုကဘန္က ေျမလွန္ခံလိုက္ ရၿပီဘဲ။ သူၿမိဳ႕စားမင္း ျဖစ္ခဲ့လို႔ ရွန္းတုကလန္က ေအာင္ျမင္ခဲ့တယ္။ သူၿမိဳ႕စားမင္းျဖစ္လို႔ဘဲ ရွန္းတုကလန္က ပ်က္စီး ခဲ့ရတာဘဲ။"*** - လီကလန္-အႀကီးအကဲကန္က လီဖူခ်န္းဆီကို ေသေသခ်ာခ်ာကို လာလည္ခဲ့ပါတယ္။လီဖူခ်န္းနဲ႔ အႀကီးအကဲကန္ တို႔ကေတာ့ လီေဂဟာထဲက ပန္းၿခံေလးတစ္ခုထဲမွာ စကားစျမည္ ေျပာဆိုေနက်တယ္ေလ။အႀကီးအကဲကန္က လီဖူခ်န္းရဲ့ စိတ္ကို စမ္းခ်င္ေနသည့္ ပုံပါဘဲ။" ဂုဏ္ယူပါတယ္ ...လီဖူခ်န္း......။ မင္းရဲ့ လီကလန္က အခုဆိုရင္ ယုံဝူးၿမိဳ႕ရဲ့ နံပါတ္တစ္ ကလန္ ျဖစ္သြားခဲ့ၿပီဘဲ။"လီဖူခ်န္းက လက္ကာျပလိုက္ၿပီး" အႀကီးအကဲကန္ ကေတာ့ ရယ္စရာေတြ ေျပာေနျပန္ပါၿပီဗ်ာ။ ဒီမွာ အေျခအေနေတြ အားလုံး တည္ၿငိမ္သြားၿပီ ဆိုတာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္က ဂိုဏ္းေတာ္ကို ျပန္ေတာ့မွာဗ် ။ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ ရည္မွန္းခ်က္က သိုင္းတာအိုလမ္းစဥ္ကို အဆုံးအထိ ေလၽွာက္လမ္းနိုင္ဖို႔ပါဘဲ။"အႀကီးအကဲကန္က လီဖူခ်န္းရဲ့ အေျဖကို သေဘာက်သည့္ပုံျဖင့္ ေခါင္းတစ္ဆတ္ဆတ္ ညိတ္လိုက္ၿပီး " မင္းက အရြယ္ငယ္ငယ္ေလးနဲ႔ အခုလို ရည္မွန္းခ်က္ႀကီးႀကီး ထားနိုက္တယ္ဆိုတာ ေကာင္းတဲ့ အရာတစ္ခု ဘဲကြ။ ပါရမီရွင္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ အဆင့္တစ္ခုအထိ ေရာက္ၿပီးသြားတဲ့ အခါမွာ လိုအင္ဆႏၵၵၵေတြ မ်ားလာၿပီး တာအိုလမ္းစဥ္ကေန ေသြဖယ္သြားတတ္က်တယ္။ တစ္ကယ့္ စိတ္ဓာတ္ ခိုင္မာၿပီး ဇြဲလုံ႔လနဲ႔ ျပည့္စုံသူေတြကသာ သိုင္းတာအို လမ္းစဥ္ကို အဆုံးအထိ ေလၽွာက္လမ္းနိုင္က်တယ္။"အႀကီးအကဲကန္က လီဖူခ်န္းကို အေတာ္ေလး သေဘာေခြ႕ေနပါတယ္။ ဒီလူငယ္ေလးက သူထင္ထားတာထက္ေတာင္ တည္ၿငိမ္ၿပီး ရည္မွန္းႀကီးေနေသးတယ္ေလ။ လီဖူခ်န္းကို ၾကည့္ရတာ အသက္၁၉ႏွစ္အရြယ္ လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ေတာင္ မတူတဲ့အထိ ရင့္က်က္တည္ၿငိမ္ေနတာပါ။အႀကီးအကဲကန္က လက္ဖက္ရည္ၾကမ္း တစ္က်ိဳက္ကို မွုတ္ေသာက္လိုက္ၿပီး " ဆက္ၿပီးႀကိဳးစားထား လူငယ္ေလး...... မင္းက ေရႊအဆင့္ တိုက္ရိုက္တပည့္ ျဖစ္လာတယ္ ဆိုကတည္းက မင္းဆီမွာ အလားအလာေကာင္းေတြ အမ်ားႀကီး ရွိေနတယ္ဆိုတာကို သက္ေသျပေနတာဘဲ။ ဒါေပမဲ့ အရမ္းႀကီး ဘဝင္ျမင့္ၿပီး ဘဝကို မေမ့သြားေစနဲ႔။ အေရွ႕ယူနီကြန္း တိုက္ႀကီးဆိုတာက လုံးဝကို က်ယ္ေျပာတဲ့ တိုက္ႀကီးတစ္ခုဘဲ။ ငါတို႔ ဂိုဏ္းႀကီး၄ဂိုဏ္းဆိုတာ ပက္လယ္ႀကီးထဲက ေရတစ္စက္ေလာက္ သာသာဘဲရွိတာ။ တစ္ျခားဂိုဏ္းေတြက ထိန္းခ်ဳပ္ထားတဲ့ နယ္ေျမေတြ အမ်ားႀကီး ရွိေနေသးတယ္။အရမ္းကို ပရမ္းပတာ ျဖစ္ေနတဲ့ တိုက္ပြဲတစ္ရာနယ္ေျမတို႔၊ မိစၧာေတြ ႀကီးစိုးတဲ့ နယ္ေျမေတြကိုလည္း မင္းေရာက္ဖူး ရမယ္။"" သာမန္ပညာရွင္ေတြကေတာ့ အေရွ႕ယူနီကြန္း တိုက္ႀကီးတစ္ခုလုံးရဲ့ ၇၀ရာခိုင္ႏွုန္း ေလာက္ဘဲကို ျဖတ္သန္းသြားလာ နိုင္ခဲ့တယ္။ ပညာရွင္ေတြ မေရာက္ဖူးေသးတဲ့ ေဒသေတြလည္း အမ်ားႀကီး ရွိေနေသးတယ္။အေရွ႕ယူနီကြန္း တိုက္ႀကီးတစ္ခုလုံးနဲ႔ ယွဥ္ရင္ေတာ့ ငါတ္ို႔ မိုးျပာေရာင္ ဂိုဏ္းဆိုတာ သာမန္ဂိုဏ္းေလး တစ္ခုဘဲ။မင္း တိုက္ႀကီးတစ္ခုလုံးအႏွံ့ကို ေလၽွာက္သြားခ်င္တယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ဒီထက္ကို ပိုတိုးတက္လာမွဘဲ ရလိမ့္မယ္။"" အေရွ႕ယူနီကြန္း တိုက္ႀကီးရဲ့ သမိုင္းမွာေတာ့ ဂိုဏ္းစစ္ပြဲႀကီး ၃ခါတိတိ ျဖစ္ခဲ့ၿပီးၿပီ။ ဂိုဏ္းစစ္ပြဲႀကီးေတြတိုင္းမွာေတာ့ ဂိုဏ္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ စစ္ေဘးဒဏ္ကို ခံရတာဘဲ။ တစ္ခ်ိဳ႕ဆိုရင္ တစ္ဂိုဏ္းလုံးကို မ်ိဳးဆက္ ျပတ္သြားကုန္တယ္။ ငါတို႔ မိုးျပာေရာင္ ဂိုဏ္းကေတာ့ ဂိုဏ္းစစ္ပြဲေတြထဲမွာ တစ္ခါမွ မပါဖူးေသးဘူး။ ဒါေပမဲ့ ငါတို႔က ေလးႀကိမ္ေျမာက္ ဂိုဏ္းစစ္ပြဲႀကီး စရင္ေတာ့ ဝင္ပါလိမ့္မယ္။""ငါက မင္းကို ဖိအား ေပးခ်င္လို႔ ေျပာေနတာ မဟုတ္ဘူးေနာ္။မင္းက အခုမွ ေျမကမၻာအဆင့္ဘဲ ရွိေသးတယ္ဆိုေတာ့ တိုက္ႀကီးတစ္ခုလုံးမွာ ျဖစ္ေနတာေတြကို သိေစခ်င္လို႔ ေျပာျပေနတာ။ေနာက္လာမယ့္ ေလးႀကိမ္ေျမာက္ ဂိုဏ္းစစ္ပြဲမွာ ပါခ်င္ရင္ေတာ့ မင္းဒီထက္ ပိုႀကိဳးစားမွ ျဖစ္မယ္ဆိုတာကို သိေစခ်င္တာ။ သာမန္ ေျမကမၻာအဆင့္ ပညာရွင္ေတြကေတာ့ စစ္ပြဲထဲမွာ ေျမစာပင္ ျဖစ္သြားမွာဘဲ။"အႀကီးအကဲကန္က ေဇာင္ဝူက်င္း ေစလႊတ္လိုက္တဲ့ လူယုံေတာ္တစ္ေယာက္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူက လီဖူခ်န္းကို ႀကိဳးစားခ်င္စိတ္ေတြ ထက္သန္လာေအာင္ ရွင္းျပေနတာပါ။လီဖူခ်န္းက ေခါင္းညိတ္လိုက္ၿပီး" စိတ္မပူပါနဲ႔ အႀကီးအကဲကန္...... ကၽြန္ေတာ္က အႀကီးအကဲ ေျပာတာေတြ အကုန္လုံးကို နားလည္ သေဘာေပါက္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က ေအာက္ေျခလြတ္ၿပီး ဘဝင္ျမင့္ေနတဲ့လူ မျဖစ္ေစရပါဘူး။"လီဖူခ်န္းက ရဲရဲႀကီးကို အာမခံလိုက္ပါတယ္။ေရႊေရာင္လက္ဖြဲ႕အေဆာင္ကို ပိုင္ဆိုင္ထားတဲ့အတြက္ လီဖူခ်န္းရဲ့ ဆင္ျခင္ သုံးသပ္နိုင္မွုေတြက အျခားလူေတြထက္ကို ပိုေကာင္းပါတယ္။ သူ႔ရဲ့ စိတ္ကူးထဲမွာ ဘာၿပီးရင္ ဘာဆက္လုပ္ရမလည္း ဆိုတာကို အျမဲ ႀကံစည္ေနတာပါ။ ၿပီးေတာ့ ဒီေရႊေရာင္လက္ဖြဲ႕အေဆာင္က ဒီကမၻာက မဟုတ္ဘဲ အျခားကမၻာတစ္ခုက ေရာက္လာတာမ်ားလား ဆိုၿပီးေတာင္ သူက သံသယ ဝင္ေနတယ္ေလ။ ဘယ္လိုဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ပါေလ။ ဒီေရႊေရာင္ လက္ဖြဲ႕အေဆာင္ကိုေတာ့ စိတ္ပ်က္သြားေအာင္ သူမလုပ္ခ်င္ပါဘူး။ လီဖူခ်န္းက သူ႔ရဲ့ ကန္႔သတ္ခ်က္ေတြကို စိန္ေခၚၿပီး ေရွ႕ဆက္သြားဖို႔ကိုဘဲ ဆုံးျဖတ္ထားပါတယ္။ တစ္ေန႔မွာေတာ့ သူက ေရႊေရာင္လက္ဖြဲ႕ အေဆာင္ရဲ့ လ်ိဳ႕ဝွက္ဆန္းၾကယ္မွုေတြကို နားလည္လာနိုင္မွာပါ။ႏွစ္နာရီေလာက္ စကားေျပာအၿပီးမွာေတာ့ အႀကီးအကဲကန္က ရွန္းတုက်န္းဟီကို ေခၚၿပီး ယုံဝူးၿမိဳ႕ကေန ထြက္ခြာသြားခဲ့ပါၿပီ။ဘယ္လိုဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ ရွန္းတုက်န္းဟီက မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းရဲ့ အျပင္စည္း အႀကီးအကဲတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနေသးသည္ေလ။ ၿမိဳ႕စားမင္းရာထူးက ဖယ္ရွားခံလိုက္ရေပမယ့္ အျခားေနရာေတြမွာေတာ့ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ခြင့္ရွိပါေသးတယ္။" အေဖ ...အေမ... ကလန္ကိစၥေတြကို တစ္ျခားသူေတြနဲ႔ ခဏေလာက္ လႊဲထားလိုက္ပါဦး။ အေဖတို႔မွာ အေရးတႀကီး လုပ္ရမယ့္ အရာေတြ ရွိေနေသးတယ္။"ယေန႔မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းက သူ႔မိဘေတြကို လာေတြ႕ခဲ့ပါတယ္။လီရွန္းဟန္က " ဘာေတြ အေရးႀကီးေနတာတုန္း ဖူခ်န္းရဲ့"လီဖူခ်န္းက သိုေလွာင္အိတ္၃ခုကို ဆြဲထုတ္လိုက္ၿပီး ရွင္းျပလိုက္ပါတယ္။ " ဒီအိတ္၃အိတ္ထဲမွာ ေဆးပင္ေဆးျမစ္အခ်ိဳ႕နဲ႔ ေဆးလုံးအခ်ိဳ႕ ရွိတယ္"" သိုေလွာင္အိတ္လား" လီရွန္းဟန္နဲ႔ ရွန္းယုရန္ကေတာ့ မ်က္လုံးအျပဴးသား ျဖစ္သြားခဲ့ပါၿပီ။သိုေလွာင္အိတ္ ဆိုတာကို သူတို႔က ၾကားဘဲ ၾကားဖူးခဲ့တာေလ။ သူတို႔ဘဝ တစ္ေလၽွာက္လုံးမွာ တစ္ခါမွကို မျမင္ခဲ့ ဖူးပါဘူး။ သူမ်ားေတြ ေျပာတာကေတာ့ သိုေလွာင္အိတ္တစ္လံုးက ေရႊျပားသိန္းနဲ႔ခ်ီၿပီး ေပးရတယ္ ဆိုပါဘဲ။မင္းရဲ့ အဆင့္အတန္းက နိမ့္ေနတယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ေရႊျပားေတြ အလုံအေလာက္ ရွိေနရင္ေတာင္ သိုေလွာင္အိတ္ေတြကို ဝယ္လို႔ မရပါဘူး။အခုေတာ့ လီဖူခ်န္းက သိုေလွာင္အိတ္ ၃အိတ္ကို တစ္ခါတည္းနဲ႔ ထုတ္ယူလာခဲ့ပါၿပီ။ဒါကိုမွ မ်က္လုံးမျပဴးရင္ ျပဴးစရာကို မရွိေတာ့ပါဘူး။သိုေလွာင္အိတ္ေတြကို ဖြင့္လိုက္တဲ့ အခါမွာေတာ့ လီရွန္းဟန္နဲ႔ ရွန္းယုရန္တို႔က ေနာက္ထပ္တစ္ခါ မ်က္လုံးျပဴးရ ျပန္ပါၿပီ။ သိုေလွာင္အိတ္ထဲမွာေတာ့ အဝါေရာင္ အဆင့္ျမင့္ ေဆးပင္ေတြ၊ အဝါေရာင္ အထြတ္အထိပ္ ေဆးပင္ေတြသာမက ဆန္းၾကယ္အဆင့္ ေဆးပင္ေတြေတာင္ ရွိေနလိုက္ပါေသးတယ္။အဲသည္ထက္ ပိုဆိုးတာက အဝါေရာင္ အထြတ္အထိပ္ ေဆးပုလင္းေတြ ၊အဝါေရာင္ အဆင့္ျမင့္ ေဆးပုလင္းေတြကလည္း ပုံေနတာပါဘဲ။ဒီေဆးလုံးေတြကိုသာ ထုတ္ေရာင္းလိုက္မယ္ဆိုရင္ ေရႊျပား၂သန္းေလာက္ကို ရနိုင္ပါတယ္။ ဒီပမာဏက လီကလန္ရဲ့ ၁၀ႏွစ္စာ ရွာေဖြထားတာနဲ႔ေတာင္ ညီမၽွေနပါၿပီ။" ဖူခ်န္း...... ဒါေတြကို မင္းက ငါ့တို႔ထက္ေတာင္ လိုအပ္ေနေသးတယ္။ အေဖတို႔က ဒါေတြကို လက္မခံနိုင္ဘူးေနာ္။"လီရွန္းဟိုင္က ျငင္းလိုက္ပါတယ္။လီဖူခ်န္းက ေခါင္းခါလိုက္ၿပီး" ကၽြန္ေတာ္က ေဆးပင္၁၀၀ လ်ိဳ႕ဝွက္နယ္ေျမမွာ ေကာင္းေကာင္း စြမ္းေဆာင္နိုင္ခဲ့တဲ့ အတြက္ ေထာက္ပံ့ေရးရမွတ္ ၁၀သန္းေတာင္ ရထားတာ အေဖရ။ ဒီေလာက္ေလးကေတာ့ ဘယ္ေလာက္မွေတာင္ မကုန္ပါဘူးဗ်ာ။ အေဖတို႔ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ စိုးရိမ္စရာ မလိုပါဘူး။"သူ႔ရဲ့ စကားဆုံးတာနဲ႔ လီဖူခ်န္းက ေနာက္ထပ္ အိတ္တစ္ခုကို ထုတ္လိုက္ျပန္ပါၿပီ ။ ဒါေပမဲ့ ဒီအိတ္ကိုေတာ့ သူကိုယ္တိုင္ဘဲ ဖြင့္ျပလိုက္ပါတယ္။ သူက စိတ္ဝိညာဥ္ပင္နဲ႔ ေျမကြဲသစ္သီးေတြကို ထည့္ထားတဲ့ ေက်ာက္စ္ိမ္းေသတၱာေလးေတြကို ထုတ္ယူလိုက္ပါတယ္။" အေဖ...အေမ...... ဒါက စ္ိတ္ဝိညာဥ္ပင္ဘဲ။ ဒီေဆးပင္က အေဖတို႔ကို အဆင့္တစ္ဆင့္ တက္နိုင္ေအာင္ ကူညီေပးလိမ့္မယ္။ ေဘးထြက္ဆိုးက်ိဳးလည္း လုံးဝမရွိဘူး။"" အေဖက အခု စိတ္တန္ခိုး ဖြဲ႕စည္းျခင္းနယ္ပယ္ အဆင့္၇ဆိုေတာ့ ႏွစ္ပင္စားလိုက္တာနဲ႔ စိတ္တန္ခိုး ဖြဲ႕စည္းျခင္းနယ္ပယ္ အဆင့္၉ကို ေရာက္သြားလိမ့္မယ္။"" အေမကေတာ့ စိတ္တန္ခိုးဖြဲ႕စည္းျခင္းနယ္ပယ္ အဆင့္၂ဘဲ ရွိေသးတယ္ဆိုေတာ့ စိတ္တန္ခိုးဖြဲ႕စည္းျခင္းနယ္ပယ္ အဆင့္၉ကို ေရာက္ဖို႔ေတာ့ လြယ္မွာ မဟုတ္ေသးဘူး။ ဒါေပမဲ့ ႏွစ္အနည္းငယ္ အတြင္းမွာေတာ့ ေရာက္သြားနိုင္မွာပါ။"စိတ္ဝိညာဥ္ပင္ေတြက ေဘးထြက္ဆိုးက်ိဳးေတာ့ မရွိေပမယ့္ ကန္႔သတ္ခ်က္ေတာ့ ရွိပါတယ္ေလ။လီဖူခ်န္းက ေျမကြဲသစ္သီးေတြကို သိမ္းထားတဲ့ ေက်ာက္စိမ္းေသတၱာကိုပါ ထပ္ဖြင့္လိုက္ပါတယ္။" အေဖ......ဒါက ေျမကြဲသစ္သီးဘဲ။ အေဖ စိတ္တန္ခိုးဖြဲ႕စည္းျခင္းနယ္ပယ္ အဆင့္၉ရဲ့ အထြတ္အထိပ္ကို ေရာက္သြားၿပီဆိုရင္ ဒီသစ္သီးကို စားလိုက္႐ုံဘဲ။ ဒီသစ္သီးက အေဖ့ကို ေျမကမၻာနယ္ပယ္ကို ေရာက္သြားေစလိမ့္မယ္။"လီဖူခ်န္းရဲ့ တစ္ခုၿပီးတစ္ခု ရွင္းျပမွုေတြက လီရွန္းဟန္နဲ႔ ရွန္းယုရန္ကို မူးေဝသြားေစပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေမ့လဲသြားေစမယ့္ သတင္းကေတာ့ အခုမွ လာမွာပါ။လီဖူခ်န္းက ခုနစ္ေရာင္ျခယ္ စပ်စ္သီးနဲ႔ အဝါေရာင္ အထြတ္အထိပ္ အတြင္းအား က်င့္စဥ္တစ္ခုကို ဆြဲထုတ္လိုက္တဲ့ အခါမွာေပါ့။အဆုံးမဲ့အာဏာ အပိုင္း၁၇၉အျပာေရာင္ ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ စိတ္ဝိညာဥ္" ဒီေဆးပင္က ေျမကမၻာအဆင့္နိမ့္ ေဆးပင္ဘဲ အေဖ။ ခုနစ္ေရာင္ျခယ္ စပ်စ္ပင္လို႔ ေခၚတယ္။ ၾကယ္သုံးပြင့္ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံ ေအာက္မွာရွိတဲ့ ပညာရွင္တိုင္းက ဒီစပ်စ္သီးတစ္လုံးကို စားလိုက္ရင္ ၾကယ္တစ္ပြင့္ တက္လာလိမ့္မယ္။ဒီစပ်စ္သီးေတြက အရိုးတည္ေဆာက္ပုံကို အဆင့္တစ္ဆင့္ တက္ေပးနိုင္စြမ္း ရွိတယ္။အေဖက ၾကယ္တစ္ပြင့္ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံ ပိုင္ရွင္ဆိုေတာ့ ဒီစပ်စ္သီးကို စားလိုက္ရင္ ၾကယ္၂ပြင့္ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံ ပိုင္ရွင္ ျဖစ္လာလိမ့္မယ္""အေမကေတာ့ သားလိုဘဲ သာမန္အရိုးတည္ေဆာက္ပုံ ပိုင္ရွင္ဆိုေတာ့ ဒီစပ်စ္သီး တစ္လုံး စားလိုက္ရင္ ၾကယ္တစ္ပြင့္ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံ ပိုင္ရွင္ ျဖစ္သြားလိမ့္မယ္။"လီဖူခ်န္းက သူ႔မိဘေတြကို ခုနစ္ေရာင္ျခယ္ စပ်စ္သီးရဲ့ အစြမ္းကို ေသေသခ်ာခ်ာ ရွင္းျပလိုက္ပါတယ္။တဖိတ္ဖိတ္ ေတာက္ပ ေနတဲ့ ခုနစ္ေရာင္ျခယ္ စပ်စ္သီးေတြကို ၾကည့္ရင္းနဲ႔ လီရွန္းဟန္တို႔ဟာ ဘာေျပာလို႔ ေျပာရမွန္းေတာင္ မသိဘဲ ျဖစ္ေနခဲ့ပါၿပီ။ လီရွန္းဟန္က မရွင္းတဲ့ အခ်က္တစ္ခုကို ျပန္ေမးလိုက္ပါတယ္။ " ဖူခ်န္း...... တစ္ကယ္လို႔ ခုနစ္ေရာင္ျခယ္ စပ်စ္သီးႏွစ္လုံး စားလိုက္ရင္ေကာ ဘာျဖစ္လာမွာလည္း"လီဖူခ်န္းက ရယ္လိုက္ၿပီး" ေျပာဖို႔က်န္ခဲ့တာ အေဖေရ...... ဒီစပ်စ္သီးက တစ္လုံးဘဲ အက်ိဳးသက္ေရာက္မွု ရွိတယ္။ ဒုတိယ အလုံးကစၿပီး ဘာသက္ေရာက္မွုမွ ျဖစ္လာမွာ မဟုတ္ဘူး။"" ေၾသာ္......အဲလိုလား......"လီရွန္းဟန္နဲ႔ ရွန္းယုရန္ကေတာ့ စိတ္လွုပ္ရွားလြန္းလို႔ တစ္ကိုယ္လုံးေတာင္ တုန္တုန္ယင္ယင္ ျဖစ္ေနပါတယ္။အရိုးတည္ေဆာက္ပုံဆိုတာ လူတစ္ေယာက္ရဲ့ အေျခခံဘဲေလ။ ေဆးလုံးေတြတို႔ အျခား အေထာက္အကူျပဳ ပစၥည္းတို႔ ဆိုတာက ယာယီပါဘဲ။ သိုင္းပညာရွင္တစ္ေယာက္ရဲ့ ဘဝမွာေတာ့ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံက အသက္ထက္ကို အေရးႀကီးပါတယ္။လူတစ္ေယာက္ရဲ့ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံကို ျမႇင့္တင္ေပးတယ္ဆိုတာက အေရွ႕ယူနီကြန္း တိုက္ႀကီးရဲ့ အေတာ္ဆုံး ပညာရွင္ေတာင္မွ မတတ္နိုင္တဲ့ အရာပါ။ဒီအလုပ္က တစ္ကယ့္ကို သိမ္ေမြ႕နက္နဲၿပီး ေလာကႀကီးရဲ့ လ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ေတြ ပါဝင္ပါတယ္။" ေရာ့...... ခုနစ္ေရာင္ျခယ္ စပ်စ္သီး၃လုံးကို ယူထားလိုက္ အေဖ။ အေဖနဲ႔ အေမက တစ္ေယာက္တစ္လုံးစီ စားလိုက္ေပါ့။ က်န္တဲ့ တစ္လုံးကေတာ့ ေရွာင္ထန္ေလးကို ေပးလိုက္ရင္ ေကာင္းမယ္နဲ႔ တူတယ္။"ခုနစ္ေရာင္ျခယ္ စပ်စ္သီး၇လုံး ရွိတဲ့အထဲမွာ လီဖူခ်န္းက တစ္လုံး စားလိုက္ၿပီးပါၿပီ။ အခု ေနာက္ထပ္၃လုံးကို သူ႔မိဘေတြနဲ႔ လီေရွာင္ထန္အတြက္ ေပးလိုက္ပါတယ္။ ေနာက္ဆုံး က်န္တဲ့ ၃လုံးကိုေတာ့ လီရွန္းရွီ၊ လီက်င္းရြယ္နဲ႔ လီရွန္းတု တို႔ကို ေပးလိုက္မယ္လို႔ လီဖူခ်န္းက ဆုံးျဖတ္ထားတယ္ေလ။ ဘာျဖစ္လို႔လည္းဆိုေတာ့ လီကလန္မွာ သူကလြဲရင္ အလားအလာ အရွိဆုံးက သည္သုံးေယာက္ဘဲ ရွိတာမို႔လို႔ပါဘဲ။ေနာက္ဆုံးအေနနဲ႔ လီဖူခ်န္းက က်မ္းစာအုပ္ကို ညႊန္ျပလိုက္ၿပီး " ဒါကေတာ့ အဝါေရာင္ အထြတ္အထိပ္ အတြင္းအား က်င့္စဥ္ပါ အေဖ။ ဘုံသုံးဆင့္ အတြင္းအား ပညာရပ္လို႔ ေခၚတယ္။ ဒါကို ကၽြန္ဆတ္ာက ဂိုဏ္းတာဝန္တစ္ခု ထမ္းေဆာင္တုန္းက ရလာခဲ့တာ။ ဒါက ဂိုဏ္းေတာ္က ပိုင္တဲ့ ပညာရပ္မဟုတ္ဘူး။ ဒီက်င့္စဥ္ကို အေဖတို႔ စိတ္ရွင္းရွင္းနဲ႔ ေလ့က်င့္လို႔ ရတယ္။"" အဝါေရာင္ အထြတ္အထိပ္ အတြင္းအား က်င့္စဥ္လား......"လီရွန္းဟိုင္နဲ႔ ရွန္းယုရန္တို႔က ဒီတစ္ခါမွာေတာ့ မအံ့ၾသေတာ့ပါဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လည္းဆိုေတာ့ သူတို႔က တစ္ေယာက္လက္ကို တစ္ေယာက္ ဆုပ္ကိုင္ထားၿပီး ေမ့လဲဖို႔ ျပင္ေနလို႔ပါဘဲ။ဒါေပမဲ့ သူတို႔က အဝါေရာင္ အထြတ္အထိပ္ အတြင္းအားက်င့္စဥ္ဆိုတဲ့ အသံေၾကာင့္ ေမ့လဲဖို႔ ျပင္ေနရာကေန သတိျပန္ဝင္ လာက်ပါတယ္။လူတစ္ေယာက္က ၾကယ္၂ပြင့္အဆင့္ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံ ျဖစ္ေနရင္ေတာင္ ေကာင္းမြန္တဲ့ အတြင္းအား ပညာရပ္ မရွိရင္ ေျမကမၻာအဆင့္ကို တက္လွမ္းနိုင္ဖို႔ဆိုတာ မျဖစ္နိုင္သေလာက္ပါဘဲ။ သူတို႔ရဲ့ တစ္သက္လုံး ေလ့က်င့္သြားရင္ေတာင္ ဆံျဖဴသြားက်ိဳး ေသ႐ုံကလြဲၿပီး ဘာမွ ထူးျခားလာစရာ မရွိပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အတြင္းအားက်င့္စဥ္ဆိုတာကလည္း အရိုးတည္ေဆာက္ပုံၿပီးရင္ အေရးအႀကီးဆုံး အရာတစ္ခု ပါဘဲ။ညပိုင္းကို ေရာက္တဲ့အခါမွာေတာ့ လီရွန္းဟန္နဲ႔ ရွန္းယုရန္တို႔ဟာ စိတ္လွုပ္ရွားရလြန္းလို႔ လုံးဝကို အိပ္မေပ်ာ္ဘဲ ျဖစ္ေနပါတယ္။ လီရွန္းဟန္ကဆိုရင္ မအိပ္ေတာ့ဘဲ ခုနစ္ေရာင္ျခယ္ စပ်စ္သီးကို ထစားဖို႔ ျပင္ေနလို႔ ရွန္းယုရန္က ဆူပူႀကိမ္းေမာင္း ေနရပါၿပီ။သုံးရက္အၾကာမွာေတာ့ လီရွန္းဟန္က စိတ္ဝိညာဥ္ပင္ရယ္၊ ခုနစ္တရာင္ျခယ္ စပ်စ္သီးရဲ့ အစြမ္းနဲ႔ စိတ္တန္ခိုးဖြဲ႕စည္းျခင္းနယ္ပယ္ အဆင့္၉ကို ခုန္ပ်ံေက်ာ္လႊားၿပီး ေရာက္သြားပါေတာ့တယ္။ရွန္းယုရန္ကလည္း စိတ္တန္ခိုးဖြဲ႕စည္းျခင္းနယ္ပယ္ အဆင့္၅ကို ေရာက္သြားပါၿပီ။သူတို႔ႏွစ္ေယာက္စလုံးရဲ့ မ်က္လုံးထဲမွာေတာ့ စိတ္အားထက္သန္ျခင္းေတြက အရည္လဲ့လ်က္ ရွိေနပါတယ္။သိုင္းပညာရွင္ေတြဆိုတာ အစြမ္းပိုထက္လာတာကို ေက်နပ္တဲ့ သူေတြခ်ည္းပါဘဲေလ။ အစြမ္းထက္လြန္းလို႔ စိတ္ညစ္ေနပါတယ္ဆိုတဲ့ သူကေတာ့ လိမ္ေနတာပါဘဲ။***လီကလန္တစ္ခုလုံးက စနစ္တက် လည္ပတ္ေနၿပီ ျဖစ္တဲ့အတြက္ လီရွန္းဟန္တစ္ေယာက္ကေတာ့ အရင္လို အလုပ္ရွုပ္စရာ မလိုေတာ့ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ သူက ယာယီၿမိဳ႕စား ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ ယုံဝူၿမိဳ႕ထဲက အေရးအခင္းေတြနဲ႔ ေခါင္းရွုပ္ ေနရဆဲပါဘဲ။လီရွန္းဟန္က တရားဝင္ ၿမိဳ႕စားတစ္ေယာက္ ျမန္ျမန္လာပါေစဟု ညအိပ္ယာဝင္တိုင္း ဆုေတာင္းေနရပါတယ္။ ဒါမွဘဲ သူက လီဖူခ်န္းေပးထားတဲ့ အတြင္းအားက်င့္စဥ္ကို ေအးေအးေဆးေဆး ေလ့က်င့္လို႔ ရမွာေလ။ေကာင္းကင္ဘုံက မိုးနတ္မင္းႀကီးကေတာ့ သူ႔ရဲ့ နားပူဆာပူ လုပ္တာကို မခံနိုင္ေတာ့ဘူး ထင္ပါရဲ့...။ႏွစ္ပတ္ေလာက္ အၾကာမွာေတာ့ တစ္ကယ္ႀကီးကို တရားဝင္ ၿမိဳ႕စားမင္းတစ္ေယာက္ ေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။အခုေရာက္လာတဲ့ ၿမိဳ႕စားကေတာ့ လၽွံက်င္းရႊီ လို႔ေခၚပါတယ္။ သူက အတြင္းစည္း ႀကီးၾကပ္ေရးမွုး တစ္ေယာက္ပါ။ ဒါေပမဲ့ ယုံဝူးၿမိဳ႕မွာ ၿမိဳ႕စားမင္းေနရာ လစ္လပ္ေနတဲ့အတြက္ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းက သူ႔ကို အျပင္စည္းအႀကီးအကဲအျဖစ္ ရာထူးတစ္ဆင့္ တိုးေပးလိုက္တယ္ေလ။လၽွံက်င္းရႊီကလည္း လူပါးလူနပ္ တစ္ေယာက္ပါဘဲ။ သူအခုလို ၿမိဳ႕စားျဖစ္လာတာက လီဖူခ်န္းေၾကာင့္ ဆိုတာကို သိတဲ့အတြက္ ယုံဝူးၿမိဳ႕ကို ေရာက္တာနဲ႔ ၿမိဳ႕စားေဂဟာကိုေတာင္ မဝင္ေသးဘဲ လီကလန္ကို အရင္ဆုံး သြားေရာက္ လည္ပတ္လိုက္ပါတယ္။သူက ၿမိဳ႕စားမင္း ျဖစ္ေပမဲ့ ယုံဝူးၿမိဳ႕ရဲ့ တစ္ကယ့္ အရွင္သခင္ဟာ လီကလန္ ဆိုတာကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး နားလည္ပါတယ္။လီဖူခ်န္းလို ေရႊအဆင့္ တိုက္ရိုက္တပည့္ တစ္ေယာက္က ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံ လုပ္ထားတဲ့ လီကလန္ကို သူ႔လို သာမန္အျပင္စည္း အႀကီးအကဲ တစ္ေယာက္က မေလးမစား မလုပ္ဝံ့ပါဘူးေလ။လီကလန္ကလည္း လၽွံက်င္းရႊီကို ေဖာ္ေရြစြာနဲ႔ ခရီးဦႀကိဳ ျပဳပါတယ္။ လီဖူခ်န္း ကိုယ္တိုင္ေတာင္မွ သူ႔ကို လာေရာက္ ႏွုတ္ဆက္တယ္ေလ။တစ္နာရီေလာက္ စကား ေျပာအၿပီးမွာေတာ့ လၽွံက်င္းရႊီက လီဖူခ်န္း ဘက္ေတာ္သား လုံးလုံးကို ျဖစ္သြားခဲ့ပါၿပီ။ လီဖူခ်န္း မရွိတဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာ ၿမိဳ႕စားမင္းျဖစ္တဲ့ လၽွံက်င္းရႊီက လီကလန္ကို ေကာင္းေကာင္း ေစာင့္ေရွာက္ေပးမယ္ဆိုတာ ယုံမွား သံသယ ဝင္စရာကို မလိုေတာ့ပါဘူး။အရာအားလုံး အေျခတက် ျဖစ္သြားၿပီးတဲ့ ေနာက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ ယုံဝူးၿမိဳ႕ကေန မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းကို ျပန္လာခဲ့ပါေတာ့တယ္။ယုံဝူးၿမိဳ႕ တစ္ၿမိဳ႕လုံးကလည္း လီဖူခ်န္းကို ၿမိဳ႕အျပင္အထိ လိုက္လံ ပို႔ေဆာင္ ခဲ့ပါေသးတယ္။ ဘယ္လိုဘဲျဖစ္ျဖစ္ လီဖူခ်န္းက ယုံဝူးၿမိဳ႕ရဲ့ ဂုဏ္ထူးေဆာင္ တစ္ေယာက္ပင္ မဟုတ္ပါလား......။***မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းကို ျပန္ေရာက္တာနဲ႔ လီဖူခ်န္းကေတာ့ ခ်က္ျခင္းဘဲ ေလ့က်င့္ပါေတာ့တယ္။ဒီႏွစ္လအတြင္းမွာ သူက ယုံဝူးၿမိဳ႕ကို ေရာက္ေနေပမယ့္လည္း ေလ့က်င့္တာကို မျပတ္ခဲ့ပါဘူး။ သူ႔ရဲ့ ေနမင္းေရာင္ျခည္ ဓားသိုင္းက အလုံးစုံ တတ္သိနားလည္ျခင္း အဆင့္ကို ေရာက္ေနၿပီး တစ္ဖက္ကမ္းခတ္တဲ့ အဆင့္ကို ေရာက္ဖို႔ ဘယ္ေလာက္မွ မလိုေတာ့တာကို သတိထားမိတဲ့ အတြက္ လီဖူလ်န္းက ေနမင္းေရာင္ျခည္ ဓားဆႏၵကို ရဖို႔ အသည္းအသန္ ႀကိဳးစားေနတာပါ။တစ္ခ်ိန္တည္းမွာဘဲ သူ႔ရဲ့ စိတ္ဝိညာဥ္က ဆင့္ကဲ ေျပာင္းလဲေတာ့မယ့္ အရိပ္အေယာင္ေတြ ျပေနပါၿပီ။လြန္ခဲ့တဲ့ တစ္လေလာက္ကတည္းက သူ႔ရဲ့ စိတ္ဝိညာဥ္က အျပာေရာင္ ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ဘက္ကို ၉၉ရာခိုင္ႏွုန္းေလာက္ ကူးေျပာင္းေနတာပါ။ ဘယ္အခ်ိန္မွာ တစ္ကယ္ ဆင့္ကဲ ေျပာင္းလဲသြားမလည္း ဆိုတာကိုဘဲ ေစာင့္ေမၽွာ္ေနရတာေလ။ဒါေပမဲ့ အဲသည္ ၁ရာခိုင္ႏွုန္းေလးကို ေျပာင္းဖို႔ ေစာင့္ေနရတာကိုက တစ္ကမၻာေလာက္ ၾကာေနၿပီလို႔ လီဖူခ်န္းက ခံစားေနရပါတယ္။သူ႔ရဲ့ စိတ္ဝိညာဥ္က လုံးဝ မေျပာင္းေသးဘူး ဆိုတာကို ေသခ်ာ သြားတဲ့ ေနာက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းက ေစာင့္ေမၽွာ္ မေနေတာ့ပါဘူး။ၾကည့္ရတာ လုံးဝဆင့္ကဲေျပာင္းလဲဖို႔က တစ္ႏွစ္ေလာက္ကို ၾကာဦးမည့္ ပုံပါဘဲ ။ ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းက ပုံမွန္အတိုင္းဘဲ သူလုပ္စရာ ရွိတာေတြကို လုပ္ေနပါေတာ့တယ္။သူက သိုင္းက်မ္းေဆာင္ကို သြားၿပီး ရွိသမၽွ အဝါေရာင္ အလယ္အလတ္ ဓားသိုင္းေတြကို ယူခဲ့ပါတယ္။တစ္ခုၿပီး တစ္ခု......လီဖူခ်န္းက အေနာက္ကေန က်ားတစ္ကာင္ လိုက္ေနသည့္အလား သဲႀကီးမဲႀကီးကို ေလ့က်င့္ေနပါၿပီ။ဒီလိုနဲ႔ဘဲ ေနာက္ထပ္ အခ်ိန္ ႏွစ္ပတ္က ကုန္ဆုံးသြားခဲ့တယ္ေလ။ၿခံဝင္းက်ယ္ႀကီး တစ္ခုရဲ့ ေျမကြက္လပ္ ေပၚမွာေတာ့ ဓားေရာင္ေတြ ေတာက္ပ ေနပါတယ္။လီဖူခ်န္းရဲ့ ဓားအေျခခံေတြက ေနမင္းေရာင္ျခည္ ဓားဆႏၵကို နားလည္ေအာင္ ႀကိဳးစားတဲ့ အခါမွာ ေတာ္ေတာ္ေလး ကူညီေပးနိုငိပါတယ္။ၿပီးေတာ့ ၾကယ္ပ်ံဓားသိုင္းနဲ႔ ေနမင္းေရာင္ျခည္ ဓားသိုင္းက သေဘာသဘာဝလည္း သိပ္မကြာလွဘူးေလ။ လီဖူခ်န္းက ေနမင္းေရာင္ျခည္ ဓားဆႏၵကို ၾကယ္ပ်ံဓားဆႏၵထက္ ၃လေလာက္ ေစာၿပီး နားလည္ သေဘာေပါက္ သြားခဲ့ပါတယ္။ေနမင္းေရာင္ျခည္ ဓားဆႏၵရဲ့ အကူအညီေၾကာင့္ လီဖူခ်န္းဟာ ေနမင္းေရာင္ျခည္ ဓားကြက္ကို ထုတ္ေဖာ္ရာမွာ ပိုၿပီး ျမန္ဆန္လာခဲ့ပါၿပီ။ၾကယ္ပ်ံဓားဆႏၵထက္ကိုအဆေပါင္းမ်ားစြာ ပိုၿပီး ျမန္ဆန္လာတဲ့ အထိပါဘဲ။" ဓားခ်က္ေတြက အရမ္းကို ျမန္လြန္းေနပါလား"လီဖူခ်န္းက သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ ခ်လိုက္ပါတယ္။သူက ဒီေနမင္းေရာင္ျခည္ ဓားဆႏၵကို အခုမွ နားလည္သေဘာေပါက္ခါစဘဲ ရွိေနေသးတာမို႔ ေကာင္းေကာင္းႀကီး ထိန္းခ်ဳပ္နိုင္စြမ္း မရွိေသးပါဘူးေလ။ ဓားဆႏၵထြက္ေပၚလာတာနဲ႔ ဓားကြက္ အရွိန္ကို အတင္အခ် မလုပ္နိုင္ေတာ့တာေၾကာင့္ ဒီျဖစ္ရပ္ဟာ လီဖူခ်န္းကို စိတ္မသက္မသာ ခံစားေစရပါတယ္။ဒီခံစားခ်က္ႀကီးက ဘာနဲ႔ တူသလည္း ဆိုေတာ့ ျမင္းတစ္စီိးကို ဝယ္ၿပီး ကိုယ္တိုင္ မစီးနိုင္ဘဲ ျမင္းက ကိုယ့္ကို ျပန္စီး ေနသလိုပါဘဲ။' ငါ့စိတ္တိုင္းက် မထိန္းနိုင္ဘဲနဲ႔ေတာ့ ဒီဓားကြက္ကို ဘာလုပ္ရမွာလည္း......။ ၾကည့္ရတာ အမ်ားႀကီး ေလ့က်င့္ရဦးမွာဘဲ။"လီဖူခ်န္းက စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ေရရြတ္လိုက္တယ္ေလ။ေနာက္တစ္ေန႔ မနက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းက ထုံးစံအတိုင္း ဓားသိုင္းေလ့က်င့္ဖို႔ ျပင္ဆင္ေနစဥ္မွာဘဲ သူ႔ရဲ့ခႏၶာကိုယ္က အေၾကာဆြဲကာ တစ္ဆတ္ဆတ္ တုန္လာခဲ့ၿပီး ႐ုတ္တ႐ုတ္ အသိလြတ္ သြားခဲ့ပါတယ္။ သူ႔ရဲ့ မ်က္လုံးေတြက အသက္ကင္းမဲ့ေနၿပီး အျပာေရာင္ လဲ့လဲ့ ေတာက္ပ ေနခဲ့ပါတယ္။လီဖူခ်န္းရဲ့ စိတ္ဝိညာဥ္နယ္ပယ္ထဲမွာေတာ့ စိတ္ဝိညာဥ္က အျပာေရာင္ ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ကို လုံးဝ ကူးေျပာင္း ေနပါၿပီေလ။လီဖူခ်န္းရဲ့ အသိစိတ္ကလည္း စိတ္ဝိညာဥ္နယ္ပယ္ထဲကို ေရာက္ေနပါၿပီ။ အျပာေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ စိတ္ဝိညာဥ္လုံးေလးက လုံးဝကို သန္႔စင္ေနခဲ့ၿပီး အျပစ္အနာအဆာ တစ္ခုကို မရွိပါဘူး။မူလက ဘာမွ မရွိခဲ့တဲ့ စိတ္ဝိညာဥ္ေပၚမွာ မ်ဥ္းေၾကာင္းေလးေတြ ျဖစ္ေပၚလာခဲ့ၿပီး လုံးဝ ရွုပ္ယွက္ခက္စြာ ဆက္သြယ္ေနၾကပါတယ္။တစ္ခ်ိဳ႕မ်ဥ္းေၾကာင္းေတြကေတာ့ ပီပီျပင္ျပင္ ထင္ထင္ရွားရွား ရွိမေနေသးပါဘူး။ထပ္...ထပ္...... ပဇိစ္ ...... ပဇိစ္......႐ုတ္တရက္ အျပာေရာင္ လၽွပ္စီးေၾကာင္းေတြက မ်ဥ္းေၾကာင္းေတြ တစ္ေလၽွာက္ ျဖစ္ေပၚလာခဲ့ၿပီး လၽွပ္စီးပတ္လမ္းေတြ ထြက္ေပၚလာခဲ့တယ္ေလ။ဒီလၽွပ္စစ္စီးေၾကာင္းေတြ အရမ္းကို အရိုင္းဆန္ၿပီး ျပင္းထန္မယ့္ ပုံပါဘဲ။ မ်ဥ္းေၾကာင္းေလးေတြက တစ္ခုနဲ႔ တစ္ခု ခ်ိတ္ဆက္လာတာနဲ႔မာအမၽွ လၽွပ္စီးပတ္လမ္းေတြကလည္း ပိုၿပီး စနစ္တက် ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။.လၽွပ္စစ္စီးေၾကာင္းေတြ အေျခတက် ျဖစ္သြားၿပီးတဲ့ ေနာက္မွာေတာ့ မ်ဥ္းေၾကာင္းေတြဟာ တစ္ခါမွ မရွိဖူးခဲ့သည့္အလား ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့ပါၿပီ။" အိုး...... ဒါက အျပာႏုေရာင္ စိတ္ဝိညာဥ္ ျဖစ္သြားၿပီေပါ့ေလ။"လီဖူခ်န္းရဲ့ အသိစိတ္အာ႐ုံက လူနဲ႔ တစ္သားတည္း ျပန္ကပ္လာပါၿပီေလ။" ဟူး......"လီဖူခ်န္းက သက္ျပင္းရွည္ႀကီး တစ္ခ်က္ ခ်လိုက္ၿပီး အေၾကာဆန္႔လိုက္ ပါတယ္။" ငါ့ရဲ့ ထိုးထြင္းသိျမင္မွုက ဘယ္လိုျဖစ္လာမလည္း မသိဘူး"လီဖူခ်န္းက ဓားကို ဆြဲထုတ္လိုက္ၿပီး ေနမင္းေရာင္ျခည္ ဓားကြက္ကို အစအဆုံး ျပန္ေလ့က်င့္လိုက္ပါတယ္။လုံးဝကို မယုံနိုင္စရာပါဘဲ။အေစာပိုင္းတုန္းက သူ႔စိတ္တိုင္းက် ထိန္းခ်ဳပ္နိုင္ျခင္း မရွိခဲ့တဲ့ ေနမင္းေရာင္ျခည္ ဓားဆႏၵဟာ အခုေတာ့လည္း ေခြးလိမၼာလည္း တစ္ေကာင္လိုပါဘဲေလ။ လုံးဝကို အထစ္အေငါ့ မရွိဘဲ စီးဆင္းေနသည့္ ျမစ္ေရအလားကို ေခ်ာေမြ႕ေနခဲ့ပါၿပီ။လီဖူခ်န္းက ေနာက္ထပ္ စမ္းသပ္တဲ့ အေနနဲ႔ အဝါေရာင္ အလယ္အလတ္အဆင့္ ဓားသိုင္း တစ္ခုကို ယူၿပီး ေလ့က်င့္လိုက္ပါတယ္။တစ္နာရီအတြင္းမွာဘဲ လီဖူခ်န္းက တစ္ဖက္ကမ္းခတ္တဲ့ အဆင့္ကို ေရာက္သြားတယ္ေလ။သူက ဆက္ၿပီး ထပ္ေလ့က်င့္လိုက္တဲ့ အခါမွာေတာ့ ၂နာရီ အတြင္းမွာဘဲ ဓားသိုင္း၃ခုရဲ့ အျမင့္ဆုံး အဆင့္ကို ေရာက္ရွိသြားၿပီး၄နာရီ အၾကာမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းက အဝါေရာင္ အလယ္အလတ္အဆင့္ ဓားသိုင္၇မ်ိဳးကို တစ္ဖက္ကမ္းခတ္ ကၽြမ္းက်င္သြားခဲ့ၿပီေလ။လီဖူခ်န္းရဲ့ အေတြးေတြ အသိအျမင္ေတြက တစ္ခါမွကို သည္ေလာက္အထိ မရွင္းလင္းခဲ့ ဖူးပါဘူး။ လီဖူခ်န္းရဲ့ ၾကဳံခဲ့သမၽွ တိုက္ပြဲ အေတြ႕အၾကဳံေတြကလည္း ျပန္လည္ေပၚေပါက္လာၿပီး ဓားရဲ့လ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ေတြကို တစ္စထက္ တစ္စ ပိုနားလည္လာသလို ခံစားေနရပါတယ္။ယုတ္စြအဆုံး ေကာင္းကင္ကို ေမာ့ၾကည့္လိုက္ရင္ေတာင္ တိမ္ေတြရဲ့ ေရြ႕လ်ားမွုက ဓားကြက္ေတြနဲ႔ ဆင္တူေနတယ္လို႔ ခံစားရလာတဲ့ အထိကို လီဖူခ်န္းရဲ့ ထိုးထြင္း သိျမင္မွုေတြက တိုးတက္လာခဲ့ပါၿပီ။အဆုံးမဲ့အာဏာ အပိုင္း၁၈၀" ဒီအျပာႏုေရာင္ စိတ္ဝိညာဥ္ရဲ့ ထိုးထြင္းသိျမင္နိုင္စြမ္းက အစိမ္းေရာင္ စိတ္ဝိညာဥ္ထက္ကို အဆေပါင္းမ်ားစြာ သာေနပါလား......။ဒီစိတ္ဝိညာဥ္က ေလအရိပ္ေျခလွမ္း ဆႏၵ၊ အရည္ေပ်ာ္လက္ဝါး ဆႏၵနဲ႔ အရိပ္မဲ့ေျခေထာက္ ဆႏၵၵေတြ ကိုေကာ နားလည္သေဘာေပါက္ နိုင္မလားမသိဘူး"ထိုးထြင္းသိျမင္နိုင္မွုက အဆင့္တစ္ခုအထိ ေရာက္သြားရင္ သိုင္းပညာရပ္ အားလုံးေပၚမွာ သက္ေရာက္မွု ရွိနိုင္တယ္ေလ။ ပထမဆုံး ေလအရိပ္ေျခလွမ္း ဆႏၵ.........ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ အရိပ္မဲ့ ေျခေထာက္ ဆႏၵ......ဒီဆႏၵႏွစ္ခုစလုံးဟာ တစ္ခုနဲ႔ တစ္ခု ဆက္စပ္ေနပါတယ္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ႏွစ္ခုစလုံးက ေလဓာတ္ႏွင့္ ပက္သက္ေနသည္ မဟုတ္ပါလား။ေတာင္ခါးပန္း တစ္ေလၽွာက္မွာေတာ့ အရိပ္တစ္ရိပ္က ဗလာနယ္ထဲကေန ေပၚလာလိုက္ ေပ်ာက္သြားလိုက္ျဖင့္ ခုန္ေပါက္ သြားလာေနပါတယ္။ဒီအရိပ္ရဲ့ လွုပ္ရွားသြားလာမွုႏွုန္းက ဘယ္ေလာက္ထိ ျမန္လည္းဆိုေတာ့ ရွင္းျပလို႔ မရေတာ့တဲ့ အထိကို ျဖစ္ေနပါၿပီ။သူ႔ကိုၾကည့္ရတာ ေလထက္ကို ျမန္ၿပီး ငွက္တစ္ေကာင္အလား တက့္ကြ ဖ်တ္လတ္ ေနပါတယ္။သူ႔ရဲ့ တစ္ေနရာကေန တစ္ေနရာကို ေရြ႕လ်ားေနတာက အသံတစ္စက္မွ မထြက္သည့္အျပင္ သူ႔ရဲ့ တည္ရွိမွုကိုပါ ေဖ်ာက္ထားနိုင္တဲ့ အထိပါဘဲ။" ေလအရိပ္ေျခလွမ္း ဆႏၵနဲ႔ အရိပ္မဲ့ေျခေထာက္ ဆႏၵကို ေပါင္းစပ္လိုက္တဲ့ အျမန္ႏွုန္းက နတ္ဘုရားေျခလွမ္းထက္ ပိုျမန္ၿပီး ပိုထိန္းခ်ဳပ္လို႔ အဆင္ေျပေနတာပါလား"နတ္ဘုရား ေျခလွမ္းက ဒီအတိုင္း ေျမျပန္႔ေတြမွာ သုံးရင္ေတာ့ အလြန္တရာမွဘဲ ျမန္ဆန္ၿပီး အသုံးဝင္လွပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီေျခလွမ္းက မ်ဥ္းေျဖာင့္အတိုင္း တစ္ေျဖာင့္တည္းဘဲ သြားနိုင္ပါတယ္။ ေလအရိပ္ေျခလွမ္း ဆႏၵနဲ႔ အရိပ္မဲ့ေျခေထာက္ ဆႏၵတို႔ကို ေပါင္းစပ္လိုက္တာက ေျမျပန္႔ဘဲျဖစ္ျဖစ္ ေတာင္ေပၚလမ္းေတြမွာဘဲျဖစ္ျဖစ္ အသုံးဝင္ပါတယ္။ ဒီေပါင္းစပ္မွုက အခ်ိဳးအေကြ႕ေတြ ခႏၶာကိုယ္ အလွည့္အေျပာင္းေတြ မွာလည္း စိတ္တိုင္းက်ကို လုပ္ေဆာင္နိုင္တယ္ေလ။ဖေနာင့္တစ္ခ်က္ အေဆာင့္မွာဘဲ သစ္ရြက္ေလး တစ္ရြက္က လြင့္ပ်ံ တက္လာခဲ့ပါၿပီ။လီဖူခ်န္းကေတာ့ အဲသည္ သစ္ရြက္ေလးကို နင္းၿပီး ေျခကုပ္ယူကာ ေလထဲမွာ သိုင္းကႀကိဳးကေဝတစ္ပါး ကဲ့သို႔ ေမ်ာလြင့္ေနတယ္ေလ။" ငါ့ရဲ့ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံ အဆင့္တက္လာတာက ဘာမွလည္း မထူးပါဘူးကြာ။ ဒီ ထိုးထြင္းသိျမင္မွုကိုဘဲ အားကိုးရေနတုန္းပါဘဲ။"လူတစ္ေယာက္ရဲ့ ထိုးထြင္းသိျမင္မွုက ေကာင္းေနတယ္ ဆိုရင္ ဘာမွ ေၾကာက္စရာ မလိုပါဘူး။ ေအး......ဒါေပမဲ့ ...လူတစ္ေယာက္ရဲ့ ထိုးထြင္းသိျမင္မွုက ကန္႔သတ္ခ်က္ေတြကို ေက်ာ္သြားၿပီ ဆိုရင္ေတာ့ အဲသည္လူကို လူတိုင္းက ေၾကာက္ရမွာပါဘဲေလ။ဘယ္ပညာရပ္ကိုမဆို အလြယ္တကူ နားလည္တတ္ကၽြမ္း နိုင္တဲ့လူကို မေၾကာက္ဘူး ဆိုရင္ေတာ့ မင္းက ႐ူးေနလို႔ပါဘဲ။ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းက အရည္ေပ်ာ္လက္ဝါး ဆႏၵကို နားလည္သေဘာေပါက္ဖို႔ အာ႐ုံစိုက္ ေလ့က်င့္လိုက္ပါတယ္။ဒီပညာရပ္ကေတာ့ မီးဓာတ္နဲ႔ ပက္သက္တဲ့ ပညာရပ္ပါဘဲ။အရည္ေပ်ာ္လက္ဝါးကို ၿပီးျပည့္စုံျခင္း အဆင့္အထိဘဲ ေလ့က်င့္နိုင္တုန္းကေတာင္ သတၱဳေတြကို အရည္ေပ်ာ္ေစနိုင္ၿပီး သတၱဳရိုင္းေတြကို သန္႔စင္နိုင္ခဲ့ပါတယ္။အရည္ေပ်ာ္လက္ဝါး ဆႏၵကို ရခဲ့ရင္ေတာ့ ဘယ္ေလာက္အထိကို အစြမ္းထက္သြားမလည္း ဆိုတာကို လီဖူခ်န္း ကိုယ္တိုင္လည္း မသိေတာ့ပါဘူး။အရည္ေပ်ာ္လက္ဝါး ဆႏၵကို နားလည္အသုံးျပဳ နိုင္ဖို႔အတြက္ လီဖူခ်န္းက မီးျပင္းဖိုႀကီး တစ္ခုကို ျပင္ဆင္ခဲ့ရပါတယ္။ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ မီးေသြးေတြ ထင္းေတြ ပစ္ထည့္ၿပီး မီးေမႊးလိုက္ပါၿပီ။ဝုန္း.........မီးေတာက္ႀကီးတစ္ခုက ႐ုတ္ခ်ည္း ထြက္ေပၚလာပါတယ္ ။ " မီး......... မီးဆိုတာက ေလာင္ကၽြမ္းဖို႔ အတြက္ ေလာင္စာလိုအပ္တယ္။ တစ္ကယ္လို႔ ေလာင္ကၽြမ္းစရာသာ အလုံအေလာက္ ရွိမယ္ဆိုရင္ မီးကို ဘယ္သူမွ တားနိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး။"လီဖူခ်န္းက သူ႔ရဲ့ ညာဘက္လက္ကို ဆန္႔ထုတ္လိုက္ၿပီး အစစ္အမွန္ ငရဲမီးေတာက္ အတြင္းအားေတြကို လက္ဖဝါးဆီသို႔ ပို႔ေဆာင္လိုက္ပါတယ္။လီဖူခ်န္းရဲ့ လက္ဖဝါးအေပၚမွာ ရွိေနတဲ့ ေလဟာနယ္ကေတာ့ တျဖည္းျဖည္း အက္ကြဲၿပီး တြန္႔လိမ္ လာခဲ့ပါၿပီ။ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ အစိမ္းေရာင္ မီးေတာက္တစ္ခုက ထြက္ေပၚလာၿပီး လီဖူခ်န္းရဲ့ လက္ဖဝါး တစ္ခုလုံးကို ဖုံးအုပ္သြားခဲ့ပါတယ္။လီဖူခ်န္းက ထင္းတစ္ေခ်ာင္းကို ညာဘက္လက္နဲ႔ ဆုပ္ကိုင္ ၾကည့္လိုက္တဲ့ အခါမွာေတာ့.........မ်က္စိတစ္မွိတ္ အတြင္းမွာဘဲ ထိုထင္းေခ်ာင္းက ေလာင္ကၽြမ္းသြားၿပီး ျပာအျဖစ္ကို ေျပာင္းလဲသြားတယ္ေလ။ထိုမၽွေလာက္န႔ဲ့ေတာ့ လီဖူခ်န္းက မေက်နပ္ နိုင္ေသးဘဲ သူရဲ့ သိုေလွာင္အိတ္ထဲကေန အဝါေရာင္ အထြတ္အထိပ္ သတၱဳတစ္ခုကို ထုတ္ယူလိုက္ၿပီး စမ္းၾကည့္လိုက္ပါ ေသးတယ္။အခ်ိန္ တစ္ခဏေလး အတြင္းမွာဘဲ ထိုသတၱဳက အရည္ေပ်ာ္သြားၿပီး အရည္က်ိဴလိုက္ သကဲ့သို႔ ျဖစ္သြား ျပန္ပါတယ္။" ေကာင္းလိုက္တဲ့ ဖ်က္ဆီးနိုင္စြမ္း ပါလားဟ"လီဖူခ်န္းက အရည္ေပ်ာ္လက္ဝါးရဲ့ ဖ်က္ဆီးနိုင္စြမ္းကို လုံးဝ သေဘာက် သြားခဲ့ပါၿပီ။ဒီအရည္ေပ်ာ္လက္ဝါးဆႏၵကေတာ့ တစ္ကယ္ကို အားရစရာ ပါဘဲေလ။အရည္ေပ်ာ္လက္ဝါးဆႏၵက ဘာျဖစ္လို႔ ဒီေလာက္အထိ အစြမ္းထက္ေနရသလည္းဆိုေတာ့ လီဖူခ်န္း အသုံးျပဳထားတဲ့ အစစ္အမွန္ ငရဲမီးေတာက္ အတြင္းအားေတြ ေၾကာင့္ပါဘဲ။ဒီပညာရပ္ ႏွစ္ခုစလုံးက မီးဓာတ္ကို အေျချပဳတဲ့အတြက္ လုံးဝကို သဟဇာတ ျဖစ္သြားၿပီး ေၾကာက္စရာ ေကာင္းလွတဲ့အထိ ဖ်က္ဆီးနိုင္စြမ္း ရွိလာတာပါ။လီဖူခ်န္းရဲ့ မ်က္လုံးေတြထဲမွာ မီးေတာက္ပုံသ႑ာန္ ေပၚလာၿပီး မီးဆႏၵတစ္ခုက ဦးေခါင္းထက္မွာ သရဖူသဖြယ္ ေနရာယူလာ ခဲ့ျပန္ပါၿပီ။လီဖူခ်န္းကေတာ့ ၾကက္ေသြးေရာင္မီးဆႏၵနဲ႔ အရည္ေပ်ာ္လက္ဝါးကို တြဲသုံး ၾကည့္ဦးမည့္ ပုံပါဘဲ။" မီးေတာက္စမ္း"အစိမ္းေရာင္ မီးေတာက္ကေန ၾကက္ေသြးေရာင္ မီးေတာက္အျဖစ္ ေျပာင္းလဲသြားခဲ့ပါၿပီ။ထိုမီးေတာက္နဲ႔ ထိမိတဲ့ ထင္းေခ်ာင္းကေတာ့ တစ္မုဟုတ္ခ်င္းကို ျပာျဖစ္သြားခဲ့တယ္ေလ။လီဖူခ်န္းက သတၱဳရိုင္းတုံး တစ္ခုကို ကိုင္ၾကည့္လိုက္တဲ့ အခါမွာေတာ့ အဲအရာ လ်င္ျမန္စြာ အရည္ ေပ်ာ္ဆင္းသြားခဲ့ပါတယ္။ သာမန္လူသား တစ္ေယာက္ရဲ့ မ်က္လုံးကေတာင္ ေခ်ာ္ခဲႀကီးတစ္တုံးလို အရည္ေပ်ာ္က် ေနတာကို ေတြ႕ျမင္ေနနိုင္တယ္ေလ။" ငါ့ရဲ့ လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ေတာင္ သတၱဳေတြကို အရည္က်ိဴ ေနနိုင္ၿပီဘဲ။ ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔လည္း ပန္းပဲဌာန အႀကီးအကဲေတြက ဒီအရည္ေပ်ာ္လက္ဝါးကို ေလ့က်င့္ၾကတာကိုး......"မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းဟာ ဓားတာအိုလမ္းစဥ္ကို ေလၽွာက္လမ္းတဲ့ ဂိုဏ္းတစ္ခု ျဖစ္ပါတယ္။ ဂိုဏ္းေတာ္အတြက္ လိုအပ္တဲ့ ဓားေတြကိုေတာ့ ပန္းကဲဌာနကဘဲ သြန္းလုပ္ေပးတာပါ။ ဂိုဏ္းသားေတြ ကိုင္တဲ့ ဓားဘဲျဖစ္ျဖစ္ အႀကီးအကဲေတြ ကိုင္တဲ့ဓားဘဲျဖစ္ျဖစ္ အားလုံးက ဒီပန္းပဲဌာနကဘဲ ထြက္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ပန္းပဲပညာရွင္အႀကီးအကဲေတြ ရွိတဲ့အတြက္ ပန္းပဲပညာသင္ တပည့္ေတြလည္း ရွိပါေသးတယ္။ပန္းပဲဌာနက တပည့္ေတြကိုေတာ့ သူတို႔ေတြ သြန္းလုပ္လိုက္တဲ့ ဓားရဲ့ အရည္အေသြးအေပၚ မူတည္ၿပီး ေထာက္ပံ့ေရး ရမွတ္ေတြ ထုတ္ေပးတာပါ။***တစ္လေလာက္ ၾကာအၿပီးမွာေတာ့............လီဖူခ်န္း တစ္ဖက္ကမ္းခတ္ တတ္ေျမာက္ခဲ့တဲ့ ဓားသိုင္းအေရအတြက္ကလည္း ၃၅၀ေလာက္ကို ရွိလာခဲ့ပါၿပီ။အဲဒါေတြကေတာ့ အဝါေရာင္ အဆင့္နိမ့္ဓားသိုင္း ၁၀၀ ၊အဝါေရာင္ အလယ္အလတ္ ဓားသိုင္း၁၀၀ ၊အဝါေရာင္အဆင့္ျမင့္ ဓားသိုင္း၁၀၀နဲ႔ အဝါေရာင္ အထြတ္အထိပ္အဆင့္ ဓားသိုင္း ၅၀ ပါဘဲ။သူ႔ရဲ့ ဓားအေျခခံက ပိုၿပီး အေျခခိုင္ လာတာနဲ႔အမၽွ သူ႔ရဲ့ ဓားတာအိုအေပၚ နားလည္မွုကလည္း ပိုၿပီး နက္ရွိုင္း လာခဲ့တယ္ေလ။ေနာက္ထပ္တစ္ပတ္ အတြင္းမွာဘဲ လီဖူခ်န္းက ဆန္းၾကယ္အဆင့္နိမ့္ဓားသိုင္းျဖစ္တဲ့ ေကာင္းကင္ၿပိဳ ဓားသိုင္းကို တစ္ဖက္ကမ္းခတ္တဲ့အဆင့္အထိ တတ္ကၽြမ္းလာခဲ့ၿပီး ေကာင္းကင္ၿပိဳ ဓားဆႏၵကိုလည္း နားလည္ သေဘာေပါက္ခဲ့ ျပန္ပါတယ္။ေနာက္ထပ္၅ရက္ အၾကာမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းက ဆန္းၾကယ္အဆင့္နိမ့္ ဓားသိုင္းျဖစ္တဲ့ တိမ္ပ်ံ ဓားသိုင္းလည္း တစ္ဖက္ကမ္း တတ္ေျမာက္သြားၿပီး တိမ္ပ်ံ ဓားဆႏၵကို နားလည္ခဲ့ ျပန္ပါတယ္။ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ ဆည္းဆာဓားသိုင္း၊ ေတေဇာဓားသိုင္းနဲ႔ ေျမသိမ့္တုန္ ဓားသိုင္းတို႔ရဲ့ ဓားဆႏၵေတြကို ပိုင္ဆိုင္ခဲ့ ပါတယ္။လီဖူခ်န္းက အခုဆိုရင္ ဓားဆႏၵ၇မ်ိဳးကို ထုတ္ေဖာက္အသုံးျပဳ ေနနိုငင္ပါၿပီ။တစ္ခ်ိန္တည္းမွာဘဲ လီဖူခ်န္းရဲ့ အစစ္အမွန္ ငရဲမီးေတာက္ အတြင္းအား က်င့္စဥ္က အဆင့္၁၃ကေန အဆင့္၁၄ကို ေရာက္သြားၿပီး အဆင့္၁၅ဆီသို႔ ျဖည္းျဖည္းႏွင့္မွန္မွန္ ခ်ီတက္ေနပါတယ္။" အင္း...... ဆန္းၾကယ္အလယ္အလတ္ ဓားသိုင္းတစ္ခုေလာက္ေတာ့ ေလ့က်င့္ဖို႔ အခ်ိန္တန္ၿပီဘဲ။"ဆန္းၾကယ္ အလယ္အလတ္အဆင့္ ဓားသိုင္းေတြဟာ ေျမကမၻာနယ္ပယ္ အဆင့္ျမင့္ပိုင္းက ပညာရွင္ေတြ အတြက္ေတာင္ ေလ့က်င့္ရတာ ခက္ခဲတဲ့ ဓားသိုင္းျဖစ္ပါတယ္။မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းရဲ့ တိုက္ရိုက္တပည့္ေတြ ထဲမွာေတာင္မွ ဆန္းၾကယ္အလယ္အလတ္အဆင့္ ဓားဆႏၵကို နားလည္သေဘာေပါက္ နိုင္တဲ့သူေတြက ၁၀ေယာက္ထက္ မပိုပါဘူး။ သူတို႔ေတြကေတာ့ ဓားအ႐ူးသူေတာ္၊က်ားဓားရွင္၊ သံေယာဇဥ္မဲ့ဓားသမားနဲ႔ အျခားသူေတြပါဘဲ။***သိုင္းက်မ္းေဆာင္ထဲကို ေရာက္တာနဲ႔ လီဖူခ်န္းက ဆန္းၾကယ္အလယ္အလတ္ ဓားသိုင္းေတြကို တစ္ခုၿပီး တစ္ခု ေကာက္ယူ ၾကည့္လိုက္ပါတယ္။" ေတာင္တန္းနဲ႔ျမစ္ျပင္ ဓားသိုင္း- ဓားအရွိန္အဝါကို အရွိန္အဟုန္ ျပင္းျပင္းနဲ႔ အသုံးျပဳနိုင္တယ္တဲ့လား"" တိမ္ျဖဴဓားသိုင္း - တည္ၿငိမ္ၿပီး ခံစားခ်က္ကင္းတဲ့ လူေတြနဲ႔ဘဲ သင့္ေတာ္တယ္။"" ေျပာင္းလဲျခင္းကိုးကြက္ ဓားသိုင္း- ဓားကြက္တစ္ကြက္မွာ ကြက္ေျပာင္း၉ကြက္ ပါတယ္။"" ေမ်ာလြင့္ဓားသိုင္း - ရက္စက္တဲ့ ဓားအရွိန္အဝါကို ပိုင္ဆိုင္နိုင္လိမ့္မယ္။"" မီးေတာက္ၾကယ္ ဓားသိုင္း- ဓားခ်က္တစ္ခ်က္ ထြက္တိုင္းမွာ မီးဟုန္းဟုန္း ေတာက္တယ္။"......ဆန္းၾကယ္ အလယ္အလတ္အဆင့္ ဓားသိုင္းေတြက တစ္မ်ိဳးကို အနည္းဆုံး ေထာက္ပံ့ေရးရမွတ္ ၃သိန္းေလာက္ ေပးရပါတယ္။ လီဖူခ်န္းကေတာ့ တစ္ဝက္ဘဲ ေပးရမွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ေထာက္ပံေရးရမွတ္ တစ္သိန္းခြဲ ႏွစ္သိန္းေလာက္ဘဲ ေပးရမွာပါေလ။ဒီပမာဏေလာက္ကိုေတာ့ လီဖူခ်န္းက မွုစရာကို မလိုပါဘူး။ သူက ေထာက္ပံ့ေရးရမွတ္ ၁၀သန္းနီးပါးေတာင္ က်န္ေနပါေသးတယ္ေလ။လီဖူခ်န္း သူနဲ႔သင့္ေတာ္မယ့္ ဓားသိုင္းေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစားေနပါတယ္။အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ စဥ္းစားၿပီးတဲ့ ေနာက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းက ေျပာင္းလဲျခင္းကိုးကြက္ဓားသိုင္း၊ ေမ်ာလြင့္ဓားသိုင္းနဲ႔ မီးေတာက္ၾကယ္ဓားသိုင္းတို႔ကို ေရြးခ်ယ္လိုက္ပါေတာ့တယ္။သိုင္းက်မ္းေဆာင္ အႀကီးအကဲက လီဖူခ်န္းတစ္ေယာက္ ဆန္းၾကယ္အဆင့္ ဓားသိုင္း၃ခုကို ေရြးလိုကိတာကို သတိျပဳမိလိုက္ပါတယ္။သူက တစ္ခဏမၽွ ေၾကာင္သြားၿပီး 'ဒီေကာင္ေလးက ကိုယ့္ကိုယ္ကို အထင္ႀကီးလြန္းတာလား ဒါမွမဟုတ္ ေလာဘႀကီးတာလား'ဟု ေတြးမိလိုက္ပါေသးတယ္။သူက လီဖူခ်န္းကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး သိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့လည္း သူ႔အျမင္မွာေတာ့ ေျမကမၻာအဆင့္က ပညာရွင္ေတြက ဆန္းၾကယ္အလယ္အလတ္ ဓားသိုင္းတစ္ခုကို တစ္ဖက္ကမ္းခတ္ တတ္ကၽြမ္းနိုင္ရင္ေတာင္ အေတာ္ႀကီး လြန္လွပါၿပီ။ ဓားသိုင္း၃ခုစလုံးကို တစ္ၿပိဳင္နက္တည္း ေလ့က်င့္နိုင္ဖို႔ဆိုတာက လုံးဝကို မျဖစ္နိုင္တဲ့ အရာပါဘဲေလ။သိုင္းက်မ္းေဆာင္ အႀကီးအကဲက ေခါင္းကို ခါေန႐ုံဘဲ တတ္နိုင္ပါတယ္။ေရႊအဆင့္ တိုက္ရိုက္တပည့္ေတြ အားလုံးက ေခါင္းမာတဲ့ သူေတြခ်ည္းပါဘဲ။ သူတို႔က ဆုံးျဖတ္ၿပီးသြားၿပီဆိုရင္ မိုးနတ္မင္းႀကီး ဆင္းတားရင္ေတာင္ မျဖစ္နိုင္ေတာ့ပါဘူးေလ။လီဖူခ်န္းကေတာ့ ဘယ္သူ႔ကိုမွ ဂ႐ုမစိုက္ဘဲ သိုင္းက်မ္း၃အုပ္ကို ယူၿပီး ျပန္ထြက္သြားပါၿပီေလ။သူ႔ရဲ့ ကိုယ္ပိုင္ ၿခံဝင္းထဲကို အေရာက္မွာေတာ့.........လီဖူခ်န္း တစ္ေယာက္ ဘယ္ဓားသိုင္းကို အရင္ စက်င့္ရမလည္း ဆိုတာကို အႀကီးအက်ယ္ စဥ္းစားခန္း ဝင္ေနပါၿပီ။မိနစ္၃၀ေလာက္ စဥ္းစားအၿပီးမွာေတာ့ သူက မီးေတာက္ၾကယ္ ဓားသိုင္းကို အရင္စက်င့္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္ပါတယ္။ဒီဓားသိုင္းက မီးဓာတ္ကို အထူးျပဳတဲ့အတြက္ သူ႔အတြက္ ေလ့က်င့္ရတာ ပိုလြယ္ကူ နိုင္ပါတယ္ေလ။အေတာ္ေလး ေလ့က်င့္ၿပီးသြားတဲ့ အခါမွာေတာ့ ဓားသိုင္းဆိုတာက အတြင္းအားက်င့္စဥ္နဲ႔ တစ္ျခားစီဘဲ ဆိုတာကို သေဘာေပါက္သြားခဲ့ပါၿပီ။ဓားသိုင္းဆိုတာက လူသတ္ဖို႔အတြက္ သီးသန္႔ တီထြင္ထားတာပင္ မဟုတ္ပါလား။ သူက ၾကက္ေသြးေရာင္မီးဆႏၵကို နားလည္တတ္ကၽြမ္း ထားတာေတာင္မွ ဒီဓားသိုင္း ကို ယွဥ္နိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး ဆိုတာကို သိလိုက္ပါတယ္။ဒီမီးေတာက္ၾကယ္ ဓားသိုင္းက ၾကယ္ပ်ံဓားသိုင္းလို တိုက္ခိုက္မွုအပိုင္းကိုဘဲ အားေပးတဲ့ ဓားသိုင္းပါ။ ၾကယ္ပ်ံဓားသိုင္းထက္ကို ပိုၿပီး အစြန္းေရာက္ပါေသးတယ္။ဒီဓားသိုင္းမွာ လိုအပ္ခ်က္တစ္ခု ရွိပါေသးတယ္။ အဲဒါကေတာ့ မီးဓာတ္ကို အထူးျပဳတဲ့ အတြင္းအားကို ေလ့က်င့္ထားတဲ့ သူေတြကသာ ဒီဓားသိုင္းနဲ႔ သင့္ေတာ္တယ္ ဆိုတာပါဘဲ။
YOU ARE READING
အဆုံးမဲ့အာဏာ (လီဖူချန်း)
Actionမူရင်းဘာသာပြန်ဆိုသူ - လေလွင့်လုလင် (အကုန်တတ်သခင်လေး) ZAWGYI / UNICODE
