အဆုံးမဲ့အာဏာ အပိုင္း၂၀၁ေျပးရျပန္ေလၿပီလီဖူခ်န္းက ေရွးေဟာင္းပစၥည္း လမ္းၾကားထဲမွာ ေလၽွာက္ေမႊေနရင္းနဲ႔ ႐ုတ္တရက္ လီဝူရွုတို႔ အုပ္စုကို ေတြ႕လိုက္ရပါတယ္။လီဖူခ်န္းက ႐ုပ္ဖ်က္ထားတဲ့အတြက္ သူ႔ကို လီဝူရွု မွတ္မိမွာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာက သိေနေပမယ့္လည္း ပိုၿပီး စိတ္ခ်ရဖို႔အတြက္ လီဝူရွုကို ေက်ာေပးလိုက္ၿပီး ခပ္သုတ္သုတ္ ထြက္သြားလိုက္ပါတယ္။ဒါေပမယ့္လည္း လီဝူရွုရဲ့ ဆဲေရးတိုင္းထြာမွုေတြကို ၾကားလိုက္ရၿပီး သိပ္မၾကာခင္မွာဘဲ လူငယ္တစ္စုက သူ႔ကို ဝိုင္းထားလိုက္ပါၿပီ။လီဖူခ်န္းက ဘာမွမသိသည့္ဟန္ျဖင္" ဘာျဖစ္တာလည္းဗ်......။ ကၽြန္ေတာ္ဘာမ်ား အကူအညီ ေပးရမလည္း "သည္ၿမိဳ႕ထဲမွာေတာ့ သူ႔ရဲ့ဇာတိ႐ုပ္ အစစ္အမွန္က မေပၚလၽွင္ ပိုေကာင္းပါသည္ေလ။ လီဝူရွုနဲ႔ ပါလာသည့္ လူငယ္ေတြကလည္း ေခမယ့္ပုံ မေပၚပါဘူး။လီဝူရွုကလည္း အနည္းငယ္ ေၾကာင္အေနပါတယ္။အေနာက္ကေန ျမင္လိုက္ရတဲ့ အေနအထားက လီဖူခ်န္းနဲ႔ အရမ္းကို ဆင္ေနသည့္အတြက္ သူက သည္လူကို လီဖူခ်န္းဟုထင္ၿပီး ဝိုင္းထားခိုင္းလိုက္တာပါ။ဒါေပမဲ့ အေရွ႕ကေန ၾကည့္တဲ့အခါမွာေတာ့ ထိုလူက လီဖူခ်န္းနဲ႔ တစ္စက္ကေလးမၽွကို မတူပါဘူး။ ၿပီးေတာ့ အသက္အရြယ္ကလည္း တစ္ျခားစီပါဘဲေလ။မားတင္းယန္က ကပ္ဖားကပ္ဖားျဖင့္ "အစ္ကိုလီ...... သည္ေကာင္က အစ္ကို႔ကို ေစာ္ကားဖူးတာလား။ သည့္ေကာင္ကို ဖမ္းေခၚသြားၿပီး ေကာင္းေကာင္းႀကီး ႏွိပ္စက္လိုက္ရေအာင္ေလ။ ၿပီးမွ ေထာင္သြင္း အက်ဥ္းခ်ထား လိုက္ၾကတာေပါ့။"" သည့္ေကာင္ကို ဝါးဆစ္ထိုင္ခုံ အေၾကာင္း ျမည္းခိုင္းလိုက္ရေအာင္။"( ဝါးဆစ္ထိုင္ခုံဆိုတာက ေရွးတုန္းက ႏွိပ္စက္နည္းတစ္ခု ျဖစ္ပါတယ္။)လီဝူရွုက သူ႔ရဲ့လက္ကို ေဝွ႕ယမ္းလိုက္ၿပီး " သြားေတာ့"သည္ေကာင္က လီဖူခ်န္းမဟုတ္မွေတာ့ သူကဆက္ၿပီး ျပသနာ မရွာခ်င္ေတာ့ပါဘူးေလ။" ဟုတ္......ဟုတ္ "လီဝူရွုဆီက အမိန္႔သံ ၾကားၿပီးတာနဲ႔ လီဖူခ်န္းကလည္း အျမန္ဘဲ လစ္ေျပးပါေတာ့တယ္။မဟုတ္ေသးဘူးေနာ္......။တစ္ခုခုေတာ့ မွားေနသလိုဘဲ......။လီဖူခ်န္းရဲ့ ေနာက္ေက်ာကို ၾကည့္ရင္းနဲ႔ လီဝူရွုက တစ္ခုခု ထူးဆန္းေနသလို ခံစားေနရပါတယ္။" လူတစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္က ခႏၶာကိုယ္ အခ်ိဳးအစား သည္ေလာက္ မတူပါဘူးကြာ။ သည္ေကာင္က ႐ုပ္ဖ်က္ထားတာမ်ားလား......"သိပ္မၾကာခင္မွာဘဲ လီဝူရွုက အဓိက လြဲမွားေနတဲ့ အခ်က္ကို ရွာေဖြေတြ႕ရွိ သြားပါၿပီ။" ေတာက္ သည္ေခြးမသား ငါ့ကို လိမ္သြားၿပီ။"" ျမန္ျမန္ေဟ့...... အေစာပိုင္းတုန္းက လူကို အျမန္လိုက္ရွာၾက။ အဲသည္လူကို ရွာေတြ႕ရင္ ငါလီဝူရွုက ေက်းဇူးျပန္ဆပ္မယ္"လီဝူရွုက အသံနက္ႀကီးျဖင့္ ႀကိမ္းဝါးရင္း လီဖူခ်န္း ထြက္သြားရာေနာက္ကို ေျပးလိုက္သြားပါေတာ့တယ္။မားတင္းယန္နဲ႔ သူ႔လူေတြကေတာ့ ေၾကာင္အၿပီး ရပ္က်န္ေနခဲ့ပါၿပီ။သူတို႔ရဲ့ စိတ္ထဲမွာေတာ့" ငါတို႔ကို ငါတို႔ ထူးဆန္းလွၿပီ ထင္ေနတာ......။ သည္ေကာင္ လီဝူရွုက ငါတို႔ထက္ေတာင္ ပိုထူးဆန္းေသးတယ္။ အေစာပိုင္းကဘဲ ဟိုလူကို သြားခြင့္ေပးလိုက္တယ္။ အခုတစ္ခါ ထပ္ၿပီးေတာ့ ျပန္ရွာခိုင္းေနျပန္ၿပီ။ သည္ေကာင္က ငါတို႔ကို လာေဆာ့ကစား ေနတာမ်ားလား......"ဒါေပမယ့္လည္း မားတင္းယန္က သူ႔လူေတြကို လိုက္ရွာဖို႔အတြက္ ေစလႊတ္လိုက္ပါတယ္။လီဖူခ်န္းကို ရွာဖို႔အတြက္ေပါ့။လီဝူရွုရဲ့ ျမင္ကြင္းကေန ထြက္သြားၿပီးတာနဲ႔ လီဖူလ်န္းက လ်င္ျမန္သြက္လက္စြာျဖင့္ ေရွးေဟာင္းပစၥည္း လမ္းၾကားထဲကေန ထြက္သြားခဲ့ပါၿပီ။" လီဝူရွုက ငါ့ကို အေနာက္ကေန ၾကည့္ၿပီးေတာင္ မွတ္မိေနတာလား။ သည္ေကာင္ကေတာ့ တစ္ကယ့္ျပသနာေကာင္ဘဲကြာ......။ သည္အတိုင္းဆိုရင္ေတာ့ ငါ႐ုပ္ဖ်က္ထားတာကိုလည္း မၾကာမီ သိသြားမွာဘဲ။ အဲသည္အခါက်ရင္ သည္ေကာင္က ငါ့ကိုလိုက္ရွာဖို႔ လူေတြ လႊတ္လိုက္လိမ့္မယ္။"လီဖူခ်န္းရဲ့ မွန္းဆခ်က္ေတြက ေသြးထြက္ေအာင္ပင္ မွန္ပါတယ္။" မျဖစ္ေတာ့ဘူး......။ ငါသည္ ၿမိဳ႕ထဲကေန အျမန္ဆုံး ထြက္သြားမွသာ ျဖစ္ေတာ့မယ္။"လီဖူခ်န္းက သူ႔ရဲ့ဦးေႏွာက္ကို အဆက္မျပတ္ အလုပ္ေပးေနသလို ခႏၶာကိုယ္ကလည္း တရစပ္ လွုပ္ရွားေနဆဲပါဘဲ။ သူက သူ႔ကိုယ္သူ လီဝူရွုေနရာမွာ ထားၿပီး စဥ္းစားေနပါတယ္။ သူသာ လီဝူရွုဆိုရင္ ရန္သူကို ဘယ္လိုလိုက္ဖမ္းမလည္း ဆိုၿပီးေတာ့ေပါ့။သူသာလီဝူရွုဆိုရင္ေတာ့ တစ္ၿမိဳ႕လုံးမွာ ပုံေတြခ်ိတ္ဆြဲၿပီး ဆုေၾကးထုတ္ေတာ့မွာပါ။အဲဒါဆိုရင္ လီဖူခ်န္းက အျပင္ကိုေတာင္ ထြက္လို႔ရေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူးေလ။ ၿမိဳ႕ထဲကေန ထြက္ေျပးမယ္ဆိုရင္လည္း ၿမိဳ႕ေစာင့္တပ္သားေတြနဲ႔ ပက္ပင္းတိုးမိနိုင္ပါေသးတယ္။ေျပာမည့္သာ ေျပာရတာပါ။ လီဝူရွုက ၿမိဳ႕တံခါးကိုေတာင္ ပိတ္ရင္ ပိတ္ၿပီးေနေလာက္ပါၿပီ။အခုခ်ိန္မွာ လီဖူခ်န္းလုပ္နိုင္တာကေတာ့ သူ႔ရဲ့အသြင္အျပင္ကို အျမန္ေျပာင္းရင္ေျပာင္း ဒါမွမဟုတ္ အခုခ်က္ျခင္း ၿမိဳ႕ထဲကကေန ေျပးရင္ေျပးပါဘဲ။အသြင္ေျပာင္းတာက အနည္းငယ္ စိုးရိမ္ေနရဦးမွာ ျဖစ္သည့္အတြက္ လီဖူခ်န္းက ဒုတိယအႀကံကိုဘဲ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္ပါတယ္။ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းက ၿမိဳ႕တံခါးဆီကို ဦးတည္ၿပီး ေျပးထြက္သြားပါေတာ့တယ္။၁၅ မိနစ္မၽွ အၾကာမွာေတာ့ မားတင္းယန္ရဲ့ လက္ေအာက္ခံေတြက အကုန္လုံး ျပန္ေရာက္လာက်ပါၿပီ။ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ကမွ လီဖူခ်န္းကို ရွာေဖြ မေတြ႕ခဲ့ပါဘူး။လီဝူရွုကေတာ့ သည္ရလဒ္ကို လုံးဝ လက္မခံနိုင္ပါဘူးေလ။ လီဝူရွုက မားတင္းယန္ကို ေျပာလိုက္ပါတယ္။" ၿမိဳ႕အဝင္အထြက္တံခါးေတြကို ပိတ္ၿပီး ဝရမ္းထုတ္လိုက္။ သူ႔ရဲပုံကို တစ္ၿမိဳ႕လုံးအႏွံ့ ကပ္ထား......။ သည္ေခြးမသားကို ငါ့လက္ထဲက ထြက္ေျပးခြင့္ေပးလို႔ မရဘူး။ "လီဝူရွုက လုံးဝကို ယူက်ဳံးမရ ျဖစ္ေနပါတယ္။ သူက ဘာျဖစ္လို႔ ထိုလူကို မဖမ္းထားဘဲ အလ်င္စလို လႊတ္ေပးလိုက္မိပါလိမ့္။ အနည္းဆုံးေတာ့ ႐ုပ္ဖ်က္ထားလား...... မထားဘူးလား ဆိုတာကို စစ္ေဆးၾကည့္ခဲ့သင့္သည္ မဟုတ္ပါလား.........။"" အစ္ကိုလီ...... ၿမိဳ႕အဝင္အထြက္တံခါးေတြကို ပိတ္ခိုင္းရေလာက္တဲ့အထိေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္မွာ လုပ္ပိုင္ခြင့္မရွိဘူးေလ။"မားတင္းယန္က ရွက္ကိုးရွက္ကန္းျဖင့္ လီဝူရွုကို ျပန္ေျပာလိုက္ပါတယ္။ မားကလန္ရဲ့ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမွာသာလၽွင္ ထိုကဲ့သို႔ အခြင့္အာဏာရွိသည္ေလ။ သူလုပ္နိုင္တာဆိုလို႔ လီဖူခ်န္းရဲ့ ပုံေတြကို ၿမိဳ႕အႏွံ့ကပ္ထားတာဘဲ ရွိပါတယ္။လီဝူရွုက စိတ္မရွည္စြာျဖင့္ " ဒါဆိုရင္လည္း သည္လိုအခြင့္အာဏာ ရွိတဲ့ တစ္ေယာက္ေယာက္ကို သြားေျပာလိုက္......။ ငါလီဝူရွု...... ေကာင္းကင္နတ္ဆိုးဂိုဏ္းရဲ့ သခင္ေလးက ၿမိဳ႕တံခါးေတြကို ပိတ္ထားေစခ်င္တယ္လို႔......။ ငါတို႔ေကာင္းကင္နတ္ဆိုးဂိုဏ္းရဲ့ ရန္သူတစ္ေယာက္ သည္ၿမိဳ႕ထဲမွာ ေရာက္ေနတယ္လို႔ပါ ေျပာလိုက္......"သူတို႔ ေကာင္းကင္နတ္ဆိုးဂိုဏ္းက အေရွ႕ယူနီကြန္း တိုက္ႀကီးတစ္ခုလုံးရဲ့ အစြမ္းအထက္ဆုံး ဂိုဏ္းေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ သည္လို ၿမိဳ႕ေလးတစ္ၿမိဳ႕ကိုေတာ့ ေကာင္းေကာင္းႀကီး ဖ်က္ဆီး နိုင္စြမ္း ရွိပါတယ္။ တစ္ကယ္လို႔ တစ္စုံတစ္ေယာက္ကသာ သူ႔ရဲ့ေတာင္းဆိုမွုကို ျငင္းပယ္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ေကာင္းကင္နတ္ဆိုးဂိုဏ္းရဲ့ အမ်က္ေဒါသကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး ခံစားသြားေစရမည္ေလ။သိပ္မၾကာခင္မွာဘဲ ...... မီးရွူးမီးပန္းတစ္ခုက ထြက္ေပၚလာၿပီး ၿမိဳ႕အ င္အထြက္ တံခါးေတြ အကုန္လုံးကို ပိတ္ပစ္လိုက္ပါေတာ့တယ္။" ဘာေတြျဖစ္ေနတာလည္း...... ဘာျဖစ္လို႔ ၿမိဳ႕တံခါးေတြက ပိတ္ကုန္တာတုန္းဟ "" မသိဘူးေဟ့...... ငါလည္း အခုမွ ေရာက္တာ "" ေသလိုက္ပါေတာ့ကြာ...... ငါ့အေမက ၿမိဳ႕ျပင္မွာဟ "ၿမိဳ႕ထဲမွာ ပိတ္မိေနတဲ့ လူေတြကေတာ့ မခ်ိတင္ကဲ ျဖစ္ေနက်ပါၿပီ။တစ္ခ်ိန္တည္းမွာဘဲ ၿမိဳ႕ေစာင့္တပ္သားေတြက ေနရာအႏွံ့မွာ အလိုရွိေၾကာင္း ေၾကာ္ျငာေတြ လိုက္ကပ္ေနပါတယ္။ ေၾကာ္ျငာထဲမွာပါတဲ့ ပုံေတြကေတာ့ ႏွစ္မ်ိဳးပါဘဲ။ ပထမပုံက လီဖူခ်န္းရဲ့ နဂိုမူလမ်က္ႏွာ ျဖစ္ၿပီး ဒုတိယပုံကေတာ့ ႐ုပ္ဖ်က္ထားတဲ့ လီဖူခ်န္းရဲ့ မ်က္ႏွာျဖစ္ပါတယ္။" အားယား...... ဘာျဖစ္လို႔ သည္လူက ညီေလးခ်န္းနဲ႔ ႐ုပ္အရမ္းဆင္ေနရတာလည္း "ႏွင္းဆီကုန္သည္အစည္းအ႐ုံးရဲ့ တံခါးေပါက္အျပင္မွာေတာ့ ေဟာင္ေျပာင္းက ေၾကာ္ျငာ စာရြက္ကို ၾကည့္ရင္းနဲ႔ စဥ္းစားခန္းဝင္ေနပါတယ္။" မင္းအေဖကို ဆင္ေနပါလား...... အဲသည္ပုံက ညီေလးခ်န္းဘဲဟ "က်န္းတက်င္းက ေဟာင္းေျပာင္းကို လွမ္းဆဲလိုက္ပါတယ္။ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ ႏွစ္ေယာက္စလုံးက တိတ္တဆိတ္နဲ႔ ႏွင္းဆီအစည္းအ႐ုံးထဲကို ျပန္ဝင္သြားၾကတယ္ေလ။အဲသည္အခ်ိန္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းက ေသြးတစ္စက္ၿမိဳ႕ရဲ့ အျပင္ကို ေရာက္ေနပါၿပီ။" သည္ေစာက္႐ူး လီဝူရွုက ငါ့ကို အခုထက္ထိ ျပသနာရွာခ်င္ေနတာဘဲ။ ေနႏွင့္ဦးေပါ့ကြာ...... တစ္ေန႔ အခြင့္အေရးၾကဳံမွ မင္းကို ယမမင္းဆီ အလည္ပို႔လိုက္ဦးမယ္။"လီဖူခ်န္းက ေတာက္တေခါက္ေခါက္ျဖင့္ မေက်မနပ္ႀကိမ္းဝါး ေနပါတယ္။ သူက ေသြးတစ္စက္ၿမိဳ႕ထဲကေန လက္မတင္ေလး ထြက္နိုင္ခဲ့တာေလ။ နည္းနည္းေလးသာ ေနာက္က်သြားလို႔ကေတာ့ လီဝူရွုရဲ့ လက္ထဲမွာ ကြိခနဲ မိသြားမွာပါဘဲ။လီဖူခ်န္းက လီဝူရွုကို တစ္ခါတည္း သတ္သြားခ်င္ေပမယ့္လည္း လီဝူရွုရဲ့အေနာက္မွာ ေကာင္းကင္နယ္ပယ္ အေစာင့္အေရွာက္တစ္ေယာက္ လိုက္လံေစာင့္ေရွာက္ေနတာကို သိေနတဲ့အတြက္ က်ိန္ဆဲေန႐ုံလြဲၿပီး ဘာမွ မတတ္နိုင္ပါဘူးေလ။***ေနာက္ထက္ရက္အနည္းငယ္ အၾကာမွာေတာ့.........ဝုန္း......ဝုန္း......လီဝူရွုက ေဒါသတႀကီးျဖင့္ အခန္းထဲက ပစၥည္းေတြ အကုန္လုံးကို ေပါက္ခြဲေနပါတယ္။" မေအေပး...... ကၽြန္သေဘာက္မသား သည္မ်ိဳးမစစ္က ၿမိဳ႕ထဲမွာဘဲ ရွိရဦးမယ္။ ဒါကို အခုထက္ထိ သည္ေခြးမသားရဲ့ အရိပ္အေယာင္ေတာင္ မေတြ႕ရေသးတာလည္း........."ေျပာမယ့္သာ ေျပာရပါတယ္။ လီဝူရွုရဲ့ မသိစိတ္ကေတာ့ လီဖူခ်န္းတစ္ေယာက္ အေစာႀကီးကတည္း ေသြးတစ္စက္ ၿမိဳ႕ထဲကေန ထြက္သြားေလာက္ၿပီဟု ထင္ျမင္ေနပါၿပီ။တစ္ဖက္လူက သူ႔ရဲ့ မ်က္စိေအာက္ကေန ထြက္ေျပးသြားတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ လီဝူရွုတစ္ေယာက္ ပိုၿပီး မခ်ိတင္ကဲ ခံစားေနရပါတယ္။ဝုန္း.........မားကလန္ရဲ့ တံခါးမႀကီးက ျခေသၤ့႐ုပ္ထုႀကီး ၂ခုနဲ႔အတူ အပိုင္းပိုင္း အစစ ျဖစ္သြားခဲ့ပါၿပီေလ။" ဘယ္သူက မားကလန္ကို လာေစာ္ကားေနတာလည္းကြ။"ေအာ္သံနဲ႔အတူ ေကာင္းကင္နယ္ပယ္ ပညာရွင္၃ဦးက မားကလန္ထဲကေန ထြက္လာခဲ့တယ္ေလ။" ငါက မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းရဲ့ အတြင္းစည္း အႀကီးအကဲဘဲကြ။ မင္းတို႔ မားကလန္က အရမ္းေတြ သတၱိရွိေနတယိေပါ့ ဟုတ္လား...... ။"မားကလန္ကို အလည္အပတ္ေရာက္လာတဲ့ သူကေတာ့ သက္လတ္ပိုင္းအရြယ္ လူႀကီးတစ္ေယာက္ပါဘဲ။ ထိုလူႀကီးက ေဝဟင္ထက္မွာ ကိုယ္ေယာင္ကိုယ္ဝါ ေတာက္ပစြာျဖင့္ ရပ္ေနသည္ေလ။တစ္ကယ္လို႔သာ လီဖူခ်န္းတစ္ေယာက္ သည္ေနရာမွာ ေရာက္ေနခဲ့မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ထိုလူႀကီးကို ေကာင္းေကာင္းသိမွာပါ။ထိုလူက အတြင္းစည္းတပည့္အျဖစ္ စစ္ေဆးတဲ့ စစ္ေဆးမွုေတြမွာ အဓိက တာဝန္ယူခဲ့တဲ့ ခ်ီဟြာပါဘဲ။ အႀကီးအကဲ ခ်ီဟြာက ေကာင္းကင္နယ္ပယ္ အဆင့္၆က ပညာရွင္ ျဖစ္ပါတယ္။တိုက္ရိုက္တပည့္ေတြက စြန္႔စားခန္းခရီးေတြ ထြက္က်သလို အတြင္းစည္းအႀကီးအကဲ ေတြကလည္း တစ္ခါတစ္ရံမွာ အျပင္ေလာကကို ေလၽွာက္သြားတတ္က်တယ္ေလ။ ခ်ီဟြာက သည္ၿမိဳ႕ကို ေရာက္လာတဲ့အခါမွာ လီဖူလ်န္းကို ဖမ္းဝရမ္း ထုတ္ထားတာကို ျမင္ေတြ႕လိုက္ရပါတယ္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူက ေဒါသတႀကီးနဲ႔ မားကလန္ကို ေရာက္လာတာပါ။" မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းလား......"မားကလန္ရဲ့ မူလအဖြဲ႕ဝင္ ၃ေယာက္က အမူအယာ ေျပာင္းသြားပါတယ္။" က်ဳပ္တို႔မားကလန္က မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းအေပၚ ဘာမ်ားက်ဴးလြန္မိလို႔ မားကလန္ရဲ့ တံခါးမႀကီးကို ဖ်က္ဆီးလိုက္ရတာလည္း "ေကာင္းကင္နယ္ပယ္ ပညာရွင္တစ္ေယာက္က ေဒါသေတြကို ျပန္သိမ္းဆည္းလိုက္ၿပီး ေမးလိုက္ပါတယ္။ခ်ီဟြာက ေအးစက္စက္ ေလသံျဖင့္" ၿမိဳ႕ထဲမွာ မင္းတို႔မားကလန္က အလိုရွိသည္ဆိုၿပီး ကပ္ထားတဲ့ ပုံပိုင္ရွင္က ငါတို႔ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းရဲ့ ေရႊအဆင့္ တိုက္ရိုက္တပည့္ကြ။ မင္းတို႔မားကလန္တစ္ခုလုံးကို ေျမလွန္မပစ္ေစခ်င္ရင္ အခုခ်က္ျခင္း အဲသည္ပုံေတြကို ျပန္သိမ္းလိုက္။ၿပီးေတာ့ ေသြးတစ္စက္ တစ္ၿမိဳ႕လုံးမွာ မားကလန္က မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းရဲ့ ခြင့္လႊတ္မွုကို ေတာင္းခံေၾကာင္း ကပ္ထား။ သုံးရက္ၾကာရင္ ငါျပန္လာခဲ့မယ္။ အဲသည္အခ်ိန္အထိ ငါေျပာတဲ့အတိုင္း မလုပ္ထားရင္ေတာ့ မင္းတို႔ မားကလန္ တစ္ခုလုံးကို ေျမလွန္ပစ္မယ္။"ခ်ီဟြာရဲ့ ေအးစက္စက္ စကားသံက မားကလန္ရဲ့ မူလအဖြဲ႕ဝင္၃ေယာက္ကို တုန္လွုပ္ ေျခာက္ျခားသြားေစခဲ့ပါတယ္။မားကလန္က အေရွ႕ယူနီကြန္း တိုက္ႀကီးတစ္ခုလုံးမွာရွိတဲ့ ဘယ္ဂိုဏ္းကိုမဆို အာခံနိုင္ေလာက္တဲ့ အင္အား မရွိေသးပါဘူး။တစ္ကယ္လို႔သာ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းက မားကလန္ကို ေျမလွန္ပစ္မယ္ဆိုရင္ ေကာင္းကင္နတ္ဆိုးဂိုဏ္းကလည္း လာေရာက္ကာကြယ္ေပးမွာ မဟုတ္ပါဘူးေလ။ေျပာၿပီးတာနဲ႔ ခ်ီဟြာက လွည့္ထြက္သြားခဲ့ပါၿပီ။ခ်ီဟြာ ထြက္သြားၿပီး သိပ္မၾကာခင္မွာဘဲ လီဖူခ်န္းကို အလိုရွိတဲ့ ေၾကာ္ျငာစာေတြအားလုံး စုတ္ျဖဲခံလိုက္ရၿပီး ေတာင္းပန္စာေတြက အစားထိုး ဝင္ေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။ေတာင္းပန္စာမွာ ပါရွိတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြကေတာ့ မားကလန္က အေျခအေနကို မသိဘဲ လူမွားခဲ့ေၾကာင္း။ ဖမ္းဝရမ္းထုတ္ခံရသည့္ လူႀကီးမင္းအား ေတာင္းပန္ပါေၾကာင္း ။ လူႀကီးမင္းကလည္း သေဘာထားႀကီးစြာျဖင့္ ခြင့္လႊတ္ေပးေစလိုေၾကာင္းတို႔ ျဖစ္ပါတယ္။မားကလန္မွာေတာ့.........ျဖန္း!မားကလန္ရဲ့ လက္ရွိေခါင္းေဆာ္ မားရွန္ဘ က မားတင္းယန္ရဲ့ မ်က္ႏွာကို ျဖတ္ရိုက္ပစ္လိုက္ပါတယ္။" မင္းကို ဘယ္သူက ေကာင္းကင္နတ္ဆိုးဂိုဏ္း သခင္ေလးရဲ့ အလိုဆႏၵအတိုင္း လိုက္လုပ္ပါလို႔ ေျပာထားလို႔လည္း......"" အေဖ...... အေဖဘဲ ေျပာခဲ့တာေလ......။ ဂိုဏ္းေတာ္က တပည့္ေတြနဲ႔ ခင္မင္ရင္းႏွီးမွုရွိေအာင္ ေနရမယ္ဆို......။ လီဝူရွုက ေကာင္းကင္နတ္ဆိုး ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ရဲ့ သားဗ်......။ ဒါက ကၽြန္ေတာ္တို႔ မားကလန္အတြက္ အခြင့္အလမ္းေကာင္းဘဲ "့ျဖန္း!မားရွန္ဘ က မားတင္းယန္ကို ေနာက္ထက္တစ္ခ်ပ္ ထပ္ရိုက္လိုက္ျပန္ပါတယ္။" မင္းဘႀကီးကို အခြင့္အေရးပါလားကြ။ ခုနေလးတင္ဘဲ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းရဲ့ အတြင္းစည္း အႀကီးအကဲတစ္ေယာက္က လာၿပီး ငါတို႔ကို ရာဇသံ ေပးသြားၿပီးၿပီ။ မင္း မဆင္မျခင္ လုပ္လိုက္တဲ့ အျပဳအမူက ငါတို႔ မားကလန္တစ္ခုလုံးကို ျပဳတ္ျပဳတ္ျပဳန္းသြား ေစနိုင္တယ္ ဆိုတာကိုေကာ သိရဲ့လား......"ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ မားရွန္ဘ က စိတ္ေလ်ာ့လိုက္ၿပီး " ဒီမွာ ငါ့သား...... ဂိုဏ္းႏွစ္ဂိုဏ္းၾကားက ျပသနာထဲ ဘယ္ေတာ့မွ မဝင္သြားမိေစနဲ႔......။ မင္းေယာင္မွားၿပီး ဝင္သြားမိရင္ ကလန္တစ္ခုလုံး ေျမလွန္ခံလိုက္ရလိမ့္မယ္ ......။ ၾကားလား......"" ဟုတ္...... ဟုတ္ကဲ့ပါ အေဖ။"မားတင္းယန္က မ်က္ႏွာငယ္ေလးျဖင့္ ေခါင္းညိတ္လိုက္ပါတယ္။့့ၿမိဳ႕ထဲက အျဖစ္အပ်က္ေတြကို သိသြားၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ လီဝူရွုက မားကလန္ကို ေရာက္ခ်လာပါတယ္။မားရွန္ဘ အျပဳံးေလးျဖင့္ ဆီးႀကိဳေနၿပီး" သခင္ေလးလီ......... ကၽြန္ေတာ္တို႔ မားကလန္ကို ခက္ခဲေအာင္ မလုပ္ပါနဲ႔ဗ်ာ......။ အေစာပိုင္းတုန္းကဘဲ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းရဲ့ အတြင္းစည္းအႀကီးအကဲတစ္ေယာက္ ေရာက္လာၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ရာဇသံေပးသြားခဲ့ၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔သာ သည္ဖမ္းဝရမ္း ေၾကာ္ျငာေတြကို မ႐ုတ္သိမ္းေပးဘူးဆိုရင္ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းက မားကလန္ တစ္ခုလုံးကို ေျမလွန္ပစ္မွာဗ်။"" သည္ေကာင္ေတြက လုပ္ရဲလို႔လား......ငါ...ငါ..."လီဝူရွုက ဆက္ၿပီးေတာ့ ေျပာခ်င္ေပမယ့္လည္း အခ်ည္းႏွီးဘဲ ဆိုတာကို နားလည္သေဘာေပါက္တဲ့အတြက္ ဘာမွဆက္မေျပာတာ့ဘဲ မားကလန္ကေန ထြက္သြားခဲ့ပါၿပီ။အဆုံးမဲ့အာဏာ အပိုင္း၂၀၂ေငြဝတ္႐ုံဂိုဏ္းတိုက္ပြဲတစ္ရာ နယ္ေျမရဲ့ ေနရာတိုင္းမွာေတာ့ သတ္ျဖတ္မွုေတြက ရွိေနတတ္တာပါဘဲ။သိုင္းပညာရွင္အခ်င္းခ်င္း တိုက္ခိုက္တာေတြ ရွိနိုင္သလို မိစၧာသားရဲေတြနဲ႔ သိုင္းပညာရွင္ေတြအၾကား တိုက္ပြဲေတြလည္း ရွိနိုင္တယ္ေလ။ေနရာအႏွံ့မွာ ေသြးေျမက် တိုက္ပြဲေတြ ရွိေနတတ္လို႔သာ တိုက္ပြဲတစ္ရာ နယ္ေျမဟု သမုတ္က်သည္ မဟုတ္ပါေလာ...။အခုဆိုရင္ လီဖူခ်န္းတစ္ေယာက္ ေသြးတစ္စက္ၿမိဳ႕ကေန ထြက္ေျပးလာတာ ၁၀ရက္တင္းတင္းကို ျပည့္ခဲ့သလို ေသြးတစ္စက္ၿမိဳ႕နဲ႔လည္း အေတာ္ေဝးေဝးကို ေရာက္ေနပါၿပီ။လီဖူခ်န္းအခု ေရာက္ေနတဲ့ ေနရာက ေတာင္ၾကားခ်ိဳင့္ဝွမ္း ေနရာေလးတစ္ခုပါဘဲ။ ခ်ိဳင့္ဝွမ္းရဲ့ အလည္တည့္တည့္မွာေတာ့ စမ္းေခ်ာင္းေလး တစ္ခု ျဖတ္စီးဆင္းေနပါတယ္။လီဖူခ်န္းက စမ္းေခ်ာင္းေဘးတစ္ေနရာမွာ ထိုင္ေနရင္းနဲ႔ စားရန္အလို႔ငွာ ရိကၡာအခ်ိဳ႕ကို ထုတ္ယူလိုက္ပါတယ္။ထြက္လာတဲ့ ရိကၡာေတြကေတာ့ အစုံပါဘဲ။ ဆန္အရက္ေတြ ၊ အသားေတြတင္မက အခ်ိဳပြဲေတြေတာင္ ပါလိုက္ပါေသးသည္။သိုေလွာင္အိတ္ေတြရွိေနသမၽွေတာ့ လီဖူခ်န္းက ငတ္မွာ မပူရေသးပါဘူး။ သူက စားနပ္ရိကၡာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို သိုေလွာင္အိတ္ထဲမွ ထည့္ယူလာခဲ့တယ္ေလ။စားသာက္လို႔ အၿပီးမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းက ထၿပီး အေညာင္းေျပ၊အညာေျပာ လမ္းေလၽွာက္ဖို႔ ျပင္လိုက္ပါတယ္။အဲသည္အခ်ိန္မွာဘဲ လူရိပ္၃ရိပ္က လီဖူခ်န္းရွိရာဘက္ကို ေျပးလာခဲ့ပါတယ္။ပထမဆုံး ေရာက္လာတဲ့ သူႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ အေတာ္ေလးကို ဒဏ္ရာျပင္းထန္ပါတယ္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ထံကေန စီးက်ေနသည့္ ေသြးေတြက စမ္းေခ်ာင္းတစ္ခုလုံးကိုေတာင္ နီရဲသြားေစသည့္ အထိပါဘဲ။သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ေနာက္ကေန လိုက္လာသည့္ လူကေတာ့ ေငြေရာင္ဝတ္႐ုံကို ဝတ္ဆင္ထားပါတယ္။ သူ႔ရဲ့ ရင္ဘတ္ေပၚမွာ အနက္ေရာင္ လက္သည္းရာ ၃ခု ရွိေနတယ္ေလ။" ေငြဝတ္႐ုံဂိုဏ္းသားလား......"ပထမဆုံး ႏွစ္ေယာက္က သာမန္အဝတ္အစားေတြသာ ဝတ္ဆင္ထားသည့္အတြက္ မည္သည့္ဂိုဏ္းကလည္းဆိုတာကို လီဖူခ်န္းက မခန္႔မွန္းနိုင္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ အေနာက္ကေန လိုကိလာတဲ့ လူကေတာ့ လုံးဝကို ေသခ်ာေပါက္ ေငြဝတ္႐ုံ ဂိုဏ္းကပါဘဲ။ေငြဝတ္႐ုံဂိုဏ္းရဲ့ အဖြဲ႕ဝင္ေတြ အကုန္လုံးက ေငြေရာင္ဝတ္႐ုံကိုသာ ဝတ္ဆင္ၾကသည္ေလ။ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ႀကီးနဲ႔ အႀကီးအကဲေတြ အပါအဝင္ေပါ့။သူတို႔ရဲ့ အဆင့္အတန္းကိုေတာ့ ရင္ဘက္ေပၚက လက္သည္းရာေတြကို ၾကည့္ၿပီး သိနိုင္ပါတယ္။လက္သည္းရာ တစ္ခုဘဲ ရွိေနမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အျပင္စည္းတပည့္ ျဖစ္ပါတယ္။ လက္သည္းရာ ႏွစ္ခုဆိုရင္ေတာ့ အတြင္းစည္းတပည့္ေတြပါ။ လက္သည္းရာ သုံးခုဆိုရင္ေတာ့ တိုက္ရိုက္တပည့္ေတြပါဘဲ။ ေရႊအဆင့္တိုက္ရိုက္တပည့္ေတြရဲ့ ရင္ဘတ္ေပၚမွာေတာ့ ေရႊေရာင္လက္သည္းရာ ၃ခု ရွိပါတယ္။အခု လီဖူခ်န္းေရွ႕မွာ ေရာက္ေနတဲ့ သူကေတာ့ ေငြဝတ္႐ုံဂိုဏ္းရဲ့ တိုက္ရိုက္တပည့္ ျဖစ္မည့္ပုံပါဘဲ။" ဖန္က်င္းေဆာင္၊ ဖန္က်င္းယု ...... မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္အတြက္ ေျပးစရာေၿမ မရွိေတာ့ဘူး......။ ငါ လ်ဴေကာင္းဖန္ တာဝန္ယူထားတဲ့ ကိစၥေတြက ဘယ္ေတာ့မွ မွားယြင္း ခၽြတ္ေခ်ာ္တယ္ဆိုတာ မရွိဘူးကြ။"ေငြေရာင္ဝတ္႐ုံႏွင့္ လူငယ္က ဂုဏ္ယူဝံ့ႂကြားစြာျဖင့္ ေျပာလိုက္ပါတယ္။ဖန္က်င္းေဆာင္ဟု အမည္ရသည့္ လူငယ္က လက္သီးကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္လိုက္ၿပီး...... " မင္းရဲ့ ယုတ္ညံ့တဲ့ အဆိပ္အကူအညီ မပါရင္ ငါဖန္က်င္းေဆာင္က မင္းကို ရွုံးနိမ့္လိမ့္မယ္ ထင္ေနလား......"အရည္အခ်င္းသက္သက္ ယွဥ္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဖန္က်င္းေဆာင္က လ်ဴေကာင္းဖန္နဲ႔ သူမသာ၊ကိုယ္မသာ အေျခအေနမွာ ရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လ်ဴေကာင္းဖန္က အဆိပ္လက္နက္ပုန္းေတြ သုံးခဲ့တယ္ေလ။ အဲသည္အဆိပ္လက္နက္ပုန္းေတြက ဖန္က်င္းေဆာင္နဲ႔ သူ႔ညီမ ဖန္က်င္းယုတို႔ကို အေတာ္ေလး အထိနာေစခဲ့ပါတယ္။" ဟား...ဟား...... ရွုံးရင္ ရွုံးတယ္ေပါ့ကြာ......အခုထက္ထိ ဝန္မခံခ်င္ေသးဘူးလား......။ ဒါကို ဥာဏ္ကူတယ္လို႔ ေခၚတယ္ကြ။ "လ်ဴေကာင္းဖန္က ေလွာင္ေျပာင္ေနတယ္ေလ။' ငါဝင္ပါသင့္လား......"သစ္ပင္ႀကီး တစ္ပင္ရဲ့ အေပၚမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းတစ္ေယာက္ ရွိေနပါတယ္။ သူက ဝင္ပါသင့္၊မပါသင့္ကို အခုထက္ထိ ေဝခြဲမရေသးပါဘူး။လ်ဴေကာင္းဖန္က ေျမကမၻာအဆင့္၈ ပညာရွင္ျဖစ္သည့္အျပင္ အေတာ္ေလးလည္း အစြမ္းထက္မည့္ ပုံပါဘဲ။ေကာလဟာလေတြအရဆိုရင္ေတာ့ ေငြဝတ္႐ုံဂိုဏ္းက ေကာင္းကင္နတ္ဆိုးဂိုဏ္းႏွင့္ အေတာ္ေလး ရင္းႏွီးမွု ရွိပါတယ္။ေကာင္းကင္နတ္ဆိုးဂိုဏ္းခ်ဳပ္ရဲ့ ဇနီးမယားက ေငြဝတ္႐ုံ ဂိုဏ္းကပါ။ ေျပာက်တာကေတာ့ ေငြဝတ္႐ုံဂိုဏ္းရဲ့ အထြတ္ေခါင္ခ်ဳပ္ အႀကီးအကဲတစ္ေယာက္က ေကာင္းကင္နတ္ဆိုးဂိုဏ္းႏွင့္ နက္နက္ရွိုင္းရွိုင္းကို ပက္သက္ေနသည္တဲ့ေလ။"ရန္သူရဲ့ မိတ္ေဆြဆိုတာက လုံးဝကို ရန္သူဘဲ။ ဒါေပမယ့္ ရန္သူရဲ့ ရန္သူကေတာ့ မိတ္ေဆြ ျဖစ္လာနိုင္တယ္။ "" င့ါရဲ့ ေျမကမၻာအဆင့္ လက္နက္အပိုင္းအစကို စမ္းသပ္ဖို႔ အခ်ိန္က်ၿပီနဲ႔တူတယ္။"ေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစားၿပီးေနာက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းက ဝင္ပါဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္ပါေတာ့တယ္။လ်ဴေကာင္းဖန္က အသက္၃၀နီးပါး ရွိေနပါၿပီ။ ဖန္က်င္းေဆာင္ကေတာ့ အသက္၂၅ႏွစ္ေလာက္သာ ထင္ရပါတယ္။ အေစာပိုင္းတုန္းက ဖန္က်င္းေဆာင္ ေျပာခ့ဲ့တဲ့ စကားအရဆိုရင္ေတာ့ လ်ဴေကာင္းဖန္က ဖန္က်င္းေတာင္ကို အနိုင္ယူဖို႔ မေသခ်ာတဲ့အတြက္ အဆိပ္ကို အသုံးျပဳခဲ့ပုံပါဘဲ။ သည္အတိုင္းဆိုရင္ေတာ့ ဖန္က်င္းေဆာင္က ဂိုဏ္းတစ္ခုခုရဲ့ ေရႊအဆင့္ တိုက္ရိုက္တပည့္တစ္ေယာက္ ျဖစ္နိုင္သည္ေလ။ေရႊအဆင့္တိုက္ရိုကိတပည့္ တစ္ေယာက္ႏွင့္ ရင္းႏွီးသည္ဆိုတာက ေကာင္းသည့္အရာပင္ မဟုတ္ပါလား။လ်ဴေကာင္းဖန္က သူ႔ရဲ့ အားအထားရဆုံး သိုင္းကြက္ကို စတင္ေဖာ္ထုတ္လိုက္ပါၿပီ။ ေျမာက္မ်ားလွစြာေသာ ေငြေရာင္အလင္းတန္းေတြက ဖန္က်င္းေဆာင္ကို ေခ်ာင္ပိတ္ ထားလိုက္ပါတယ္။ဖန္က်င္းေဆာင္ရဲ့ လက္နက္ကေတာ့ ၂မီတာမၽွရွည္သည့္ သံမဏိ တုတ္တစ္ေခ်ာင္းပါဘဲ။ သူက သံမဏိတုတ္ကို အဆက္မျပတ္ ေဝွ႕ယမ္းလိုက္ၿပီး ေငြေရာင္အလင္းတန္းေတြကို ရိုက္ခ်လိုက္နိုင္ေပမယ့္လည္း ေငြအလင္းတန္းေတြရဲ့ အရွိန္က ဖန္က်င္းေဆာင္ကို ထိခိုင္သြားေစပါေသးသည္ေလ။ ဖန္က်င္းေဆာင္က ဘာမွမတတ္နိုင္ဘဲ ေသြးတစ္လုတ္ အန္ထုတ္လိုက္ရပါတယ္။ရႊမ္း......ေလထုထဲမွာေတာ့ အနက္ေရာင္အလင္းတန္းတစ္ခု ႐ုတ္တရက္ ထြက္ေပၚလာၿပီး ျပန္ေပ်ာက္ကြယ္သြားပါတယ္။" မေကာင္းေတာ့ဘူး......"လ်ဳေကာင္းဖန္က သူ႔ရဲ့ မသိစိတ္ကေန အႏၲရာယ္ႀကီးႀကီးမားမား တစ္ခုရဲ့ အနံ့ကို ရေနပါတယ္။ အဲဒါက သူ႔ခႏၶာကိုယ္ တစ္ခုလုံးကိုပါ တုန္လွုပ္ ေျခာက္ျခားသြားေစပါတယ္။လ်ဴေကာင္းဖန္က သူ႔ရဲ့ ေငြေရာင္ ေဆဘာကို ေဝွ႕ယမ္းလိုက္ပါတယ္။ရြပ္!ေဆဘာ ခုခံမွုက မေအာင္ျမင္သည့္ ပုံပါဘဲ။ အနက္ေရာင္အလင္းတန္းက လ်ဴေကာင္းဖန္ရဲ့ ရင္ဘက္ကေန ေဖာက္ဝင္သြာၿပီး ေနာက္ေက်ာကေန ျပန္ေဖာက္ထြက္လာခဲ့ပါတယ္။ အနက္ေရာင္အလင္းတန္းက ေသြး ၊ အတြင္းကလီစာအခ်ိဳ႕နဲ႔ အရိုးစအနည္းင္တို႔ကိုပါ သယ္ေဆာင္သြားပါေသးတယ္။" ရလဒ္က ငါထင္ထားတာထက္ကို ပိုေကာင္းေနပါလား......"လီဖူခ်န္းက သည္ေျမကမၻာအဆင့္ လက္နက္အပိုင္းအစေလးရဲ့ အစြမ္းအစကို ဘယ္တုန္းကမွ ယုံမွားသံသယ မဝင္ခဲ့ပါဘူး။ သည္အပိုင္းအစေလးက ေလထဲကို ပစ္လႊတ္လိုက္တာနဲ႔ တစ္ခါတည္း ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့တယ္ေလ။ အဲသည္အခ်က္က လီဖူခ်န္းကို အံ့အားသင့္ေစခဲ့တာပါ။ သူထင္တာ မမွားဘူးဆိုရင္ေတာ့ သည္အစြမ္းသတၱိက သည္ေျမကမၻာလက္နက္ အပိုင္းအစရဲ့ ဝိေသသထူးတစ္ရပ္ ျဖစ္မည့္ပုံပါဘဲ။သည္ အထူးျပဳစြမ္းရည္သာ မရွိခဲ့ဘူးဆိုရင္ လ်ဴေကာင္းဖန္က လက္နက္ အပိုင္းအစေလးကို ရိုက္ထုတ္ပစ္လိုက္နိုင္မွာပါ။လ်ဴေကာင္းဖန္က ေသသာ ေသသြားရပါတယ္။ အခုထက္ထိေတာ့ သူ႔ရဲ့ ေသျခင္းတရားကို လက္မခံလိုေသးသည့္ ပုံပါဘဲ။ေသဖို႔ကို ျပင္ဆင္ထားတဲ့ ဖန္က်င္းေဆာင္နဲ႔ ဖန္က်င္းယုတို႔ ႏွစ္ေယာက္စလုံးရဲ့ မ်က္လုံးေတြက အသက္ရွင္ၿပီဆိုတာ သိလိုက္တဲ့ အတြက္ ဝမ္းသာမွု အရိပ္အေယာင္ေတြ ထြက္လာပါတယ္။ ေလာကမွာ မည္သူက အသက္ရွင္ရတာကို မႀကိဳက္မည္နည္း။" အခုလို ကယ္တင္တဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္...... ကယ္တင္ရွင္ႀကီး ။ ဖန္က်င္းေဆာင္နဲ႔ ဖန္က်င္းယုတို႔က သည္ေက်းဇူးငို အသက္နဲ႔ရင္းၿပီး ျပန္ဆပ္ပါမယ္။ " သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ဟာ လက္နက္အပိုင္းအစေလး ထြက္ေပၚလာရာဘက္ကို လက္ႏွစ္ဆုပ္ ခါးကိုင္းၿပီး အရိုအေသျပဳလိုက္ပါတယ္။လီဖူခ်န္းက သစ္ပင္ေပၚကေန ခုန္ဆင္းလာခဲ့ပါၿပီ။" မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္က ဘယ္ဂိုဏ္းကလည္း ......"ဖန္က်င္းယုက ႏူးညံ့သည့္ ေလသံျဖင့္" ညီမတို႔က အပူအပင္မဲ့ ဂိုဏ္းကပါ ေက်းဇူးရွင္ႀကီး......"" အပူအပင္မဲ့ ဂိုဏ္းကကိုး......"လီဖူခ်န္းက အခုမွဘဲ ဇာတ္ရည္လည္သြားပါေတာ့တယ္။အပူအပင္မဲ့ ဂိုဏ္းဆိုတာက မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းနဲ႔ အဆင့္တူေလာက္ပါဘဲ။ နိမ့္က်မယ္ဆိုရင္ေတာင္ မဆိုစေလာက္ေလး နိမ့္က်မွာပါ။ ဒါေပမယ့္ သည္ဂိုဏ္းက အေတာ္ေလးကို ေက်ာ္ၾကားပါတယ္။' အပူအပင္ ကင္းမဲ့မွု နဲ႔ အခ်ဳပ္အေႏွာင္ ကင္းမဲ့မွု 'ဒါကေတာ့ အပူအပင္မဲ့ ဂိုဏ္းရဲ့ ေဆာင္ပုဒ္ပါဘဲ။ ဂိုဏ္းနာမည္ကို ၾကားလိုက္တာနဲ႔ သည္ဂိုဏ္းက အျခားေသာ ဂိုဏ္းေတြနဲ႔ မတူဘဲ တစ္မူထူးျခားေနတယ္လို႔ ခံစားရေစပါတယ္။ဟုတ္ပါတယ္ ...။ သည္ဂိုဏ္းက ေလာကီေရးရာ ကိစၥေတြကို သိပ္ၿပီး ဂ႐ုမစိုက္တဲ့ ဂိုဏ္းတစ္ခုပါဘဲ။အပူအပင္မဲ့ဂိုဏ္း နာမည္ေက်ာ္ရတာကေတာ့ သူတို႔ရဲ့ ေႏွာင္ဖြဲ႕ျခင္းကင္း ရတနာနဲ႔လည္း သက္ဆိုင္ပါတယ္။ သည္ေႏွာင္ဖြဲ႕ျခင္းကင္း ရတနာက သည္ဂိုဏ္းကို တည္ေထာင္ခဲ့တဲ့ မဟာပညာရွင္ ေႏွာင္ဖြဲ႕ျခင္းကင္း တန္ခိုးရွင္က လက္ဆင့္ကမ္းခဲ့တဲ့ ရတနာ အေမြအႏွစ္ တစ္ခုဆိုရင္လည္း မမွားပါဘူး။ သည္ရတနာေၾကာင့္လည္း အပူအပင္မဲ့ဂိုဏ္းဟာ ေက်ာ္ၾကားေနတာပါဘဲ။" မင္းတို႔ ႏွစ္ေယာက္စလုံးက အဆိပ္မိေနတယ္။ အဲဒါကို အရင္ကုလိုက္ရင္ ေကာင္းမယ္နဲ႔ တူတယ္။ "လီဖူခ်န္းက အႀကံျပဳလိုက္ပါတယ္။" ေက်းဇူးရွင္ႀကီးေျပာတာ မွန္ပါတယ္။"ဖန္းက်င္ယုနဲ႔ ဖန္က်င္းေဆာင္တို႔က လီဖူခ်န္းတစ္ေယာက္ သူတို႔မအပ္ါမွာ မေကာင္းတဲ့စိတ္ တစ္စက္ မရွိဘူးဆိုတာ သိေနတယ္ေလ။လီဖူခ်န္းမွာသာ မေကာင္းတဲ့စိတ္ ရွိေနမယ္ဆိုရင္ သူတို႔ကို ဘယ္ကယ္တင္ေတာ့မွာလည္း။သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ဟာ အလ်င္အျမန္ဘဲ ၾကာပန္းပုံသ႑ာန္ ထိုင္လိုက္ၿပီး အဆိပ္ေျဖေဆးတစ္လုံး ထုတ္ေသာက္လိုက္ကာ အဆိပ္ကို အတြင္းအားနဲ႔ တြန္းထုတ္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနပါၿပီ။လီဖူခ်န္းကေတာ့ လ်ဳေကာင္းဖန္ဆီကေန ဘာမ်ားရမလည္းဆိုၿပီး သြားေရာက္ရွာေဖြေနပါတယ္။ သူက လ်ဳေကာင္းဖန္လက္ထဲက ေငြေရာင္ေဆဘာကို အတင္းအက်ပ္ ျဖဳတ္ယူကာ သိုေလွာင္အိတ္ထဲကို ထည့္လိုက္ပါတယ္။သည္ေဆဘာက ဆန္းၾကယ္အလယ္အလတ္အဆင့္ ရတနာဓား ပါ။ ျပန္ေရာင္းမယ္ဆိုရင္ေတာင္ ေရႊျပား၂သိန္းေလာက္ေတာ့ အသာေလး ရနိုင္သည္ေလ။ ဒါေပမဲ့ ဓားေပၚမွာ ေငြဝတ္႐ုံဂိုဏ္းရဲ့ အမွတ္အသား ပါေနတဲ့အတြက္ အလြယ္တကူေတာ့ ေရာင္းလို႔ ရမည့္ပုံ မေပၚေသးပါဘူး။ေနာက္ထပ္ ရွာေတြ႕တာကေတာ့ သိုေလွာင္အိတ္ တစ္လုံးပါဘဲ။သည္သိုေလွာက္အိတ္ထဲမွာေတာ့ အမ်ိဳးအစား စုံစုံလင္လင္ ရွိေနပါတယ္။ ေရႊကတ္ျပား ၃ကတ္၊ ေရႊစ တစ္ေထာင္ေက်ာ္နဲ႔ ေဆးအမ်ိဳးမ်ိဳး။ ၿပီးေတာ့ တစ္ျခား အမ်ိဳးအမည္ မသိရေသးတဲ့ ပစၥည္းေတြ ပါေနပါေသးတယ္။သည္ေရႊကတ္ျပား ၃ခုကေတာ့ ေငြတိုက္ တစ္ခုခုကေန ေရႊျပား ၅သိန္းခြဲေလာက္ ျပန္ထုတ္လို႔ ရသည္ေလ။ေဆးဝါးေတြကေတာ့ ေငြဝတ္႐ုံဂိုဏ္းက သမားေတာ္ေတြ ထုတ္လုပ္ထားသည့္ ပုံပါဘဲ။ ေဆးအခ်ိဳ႕ဆိုရင္ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းက ေဆးဝါးေတြႏွင့္ လုံးလုံးႀကီးကို ကြဲျပားေနပါေသးတယ္။အျခားပစၥည္းေတြကေတာ့ အသက္ကယ္ ပစၥည္းေတြပါဘဲ။ အဆိပ္ဗုံး ၊ မီးခိုးဗုံးနဲ႔ အမ်ိဳးအမည္မသိေသးတဲ့ လက္နက္ပုန္းေတြေပါ့ေလ။" ေထာၿပီ "ဒါက လီဖူခ်န္း စိတ္ထဲကေန ေရရြတ္လိုက္တာပါ။ လ်ဴေကာင္းဖန္ရဲ့ ပစၥည္းေတြကို ေရာင္းခ်နိုင္မယ္ဆိုရင္ ေရႊျပား ၂သန္းေလာက္ကို ရနိုင္သည္ေလ။ ဒါက လီဖူခ်န္းရဲ့ ႂကြယ္ဝမွုေလာက္ မရွိေသးေပမယ့္လည္း အေတာ္ေလး မ်ားျပားသည့္ ေငြပမာဏပင္ မဟုတ္ပါလား......။လီဖူခ်န္းက သိုေလွာင္အိတ္ကို သိမ္းဆည္းလိုက္ၿပီး ဖန္းက်င္းယုတို႔ဘက္ကို အာ႐ုံျပန္ေျပာင္းလိုက္ပါတယ္။သည္ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ သိပ္ၿပီး အေျခအေန ေကာင္းသည့္ဟန္ မေပၚပါဘူး။ ၾကည့္ရတာ အဆိပ္မိထားတာက အေတာ္ေလး ၾကာသြားဟန္ တူပါတယ္။ အဆိပ္က သူတို႔ရဲ့ အတြင္းပိုင္း ကလီစာေတြထဲကို ေရာက္လုနီးပါး ျဖစ္ေနသည့္အတြက္ အဆိပ္ေျဖေဆးကလည္း အစြမ္းျပရခက္ေနသည္မ်ားေလလား......။" ငါကူညီေပးရမလား" လီဖူခ်န္းက ေမးျမန္းလိုက္ပါတယ္။သူ႔ရဲ့ ငရဲမီးေတာက္ အတြင္းအားေတြက အဆိပ္ေတြကို ေလာင္ကၽြမ္းေစနိုင္တယ္ေလ။ဖန္က်င္းေဆာင္က မ်က္လုံးကို အသာအယာဖြင့္လိုက္ၿပီး " ကၽြန္ေတာ္က ေတာင့္ခံနိုင္ပါေသးတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ညီမေလး ကိုယ္ထဲက အဆိပ္ေတြကို အရင္ထုတ္ကူေပးလိုက္ပါ ေက်းဇူးရွင္ႀကီး "" ရတယ္ေလ "လီဖူခ်န္းက မိန္းမပ်ိဳေလးရဲ့ အေနာက္မွာ ထိုင္လိုက္ၿပီး သူမရဲ့ ေနာက္ေက်ာကို လက္ဝါးျဖင့္ အသာအယာ ဖိကပ္လိုက္ပါတယ္။ထုိ့ေနာက္မွာေတာ့ သူ႔ရဲ့ ငရဲမီးေတာက္ အတြင္းအားေတြကို သူမရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ထဲ ပို႔ေတာင္လိုက္ပါၿပီ။အစစ္အမွန္ ငရဲမီးေတာက္ အတြင္းအားရဲ့ အကူအညီေၾကာင့္ အဆိပ္ေျဖေဆးကလည္း သူ႔ရဲ့ အစြမ္းသတၱိေတြကို စတင္ျပလာပါတယ္။ အဆိပ္ေျဖေဆးနဲ႔ ငရဲမီးေတာက္ အတြင္းအားေတြရဲ့ အစြမ္းသတၱိေတြက ဖန္က်င္းယုရဲ့ ရိုးတြင္းခ်ဥ္ဆီေတြအထိေတာင္ ပ်ံ႕ႏွံ့သြားသည့္ ပုံပါဘဲ။" ဟူး........."သက္ျပင္းရွည္ႀကီး တစ္ခ်က္နဲ႔အတူ ဖန္က်င္းယုက မ်က္လုံးဖြင့္လာခဲ့ပါၿပီ။သူမက ရွက္ေသြးျဖာလ်က္ ရွိေနၿပီး" ကူညီေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ေက်းဇူးရွင္ႀကီး......"သူမလို ယင္ဖိုေတာင္ မသန္းဖူးေသးသည့္ မိန္းမပ်ိဳေလးတစ္ေယာက္ရဲ့ ေနာက္ေက်ာအတြင္းသားကို သူစိမ္းေယာက်ာ္းေလးတစ္ေယာက္က ထိထားသည္ မဟုတ္ပါလား။လီဖူခ်န္းကလည္း ထိုအခ်က္ကို သတိျပဳမိလိုက္တယ္ေလ။ သူက အလ်င္အျမန္ဘဲ သူ႔လက္ကို ျပန္႐ုတ္လိုက္ပါတယ္။ ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းက ဖန္က်င္းေဆာင္ရဲ့ အေနာက္ကို သြားလိုက္ၿပီး အဆိပ္ကို ကူညီတိုက္ဖ်က္ ေပးလိုက္ပါတယ္။သိပ္မၾကာခင္မွာဘဲ ဖန္က်င္းေဆာင္က သတိျပန္လည္စျပဳလာပါၿပီ။ သတိျပန္ရလာလာခ်င္း ဖန္က်င္းေဆာင္ ေတြးမိသည့္ အရာကေတာ့ "ေသမင္းနဲ႔ လက္တစ္ကမ္းေလး အလိုပါဘဲလား......။"သူတို႔က အဆိပ္မိထားသည့္အခ်ိန္ အေတာ္ေလး ၾကာသြားသည့္အတြက္ အဆိပ္ေတြက သူတို႔ရဲ့ ရိုးတြင္းခ်ဥ္ဆီေတြထဲအထိ နက္နက္ရွိုင္းရွိုင္း ေရာက္သြားခဲ့တာေလ။ လီဖူခ်န္းသာ မရွိလို႔ကေတာ့ ေနာက္ႏွစ္သည္အခ်ိန္ဟာ သူတို႔ေသဆုံးတာ တစ္ႏွစ္ျပည့္ ပါဘဲ။ အခုခ်ိန္အထိေတာင္ သူတို႔ရဲ့ လက္ေတြ ၊ေျခေတြက လွုပ္ရွားလို႔ မရနိုင္ေသးဘဲ အားနည္းေနပါေသးတယ္။အဆုံးမဲ့အာဏာ အပိုင္း ၂၀၃ေျမပုံအပိုင္းအစ" ေက်းဇူးရွင္ႀကီးရဲ့ အမည္ကို သိပါရေစခင္ဗ်ာ......"ဖန္က်င္းေဆာင္က ရိုေသစြာျဖင့္ ေမးလိုက္ပါတယ္။လီဖူခ်န္းက ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ရယ္သြမ္းလိုက္ၿပီး" ငါ့နာမည္ကေတာ့ ခ်န္းဖူလီ ပါ။ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းရဲ့ တိုက္ရိုက္တပည့္တစ္ေယာက္ဘဲ ဆိုပါေတာ့။ "႐ုပ္ဖ်က္ထားတဲ့ လီဖူခ်န္းရဲ့ ႐ုပ္အသြင္အျပင္က အသက္၃၀နီးပါး ရွိေနသည္ေလ။ သည္လိုအရြယ္ဆိုတာက ဂိုဏ္းေတာ္တစ္ခုခုရဲ့ အဓိက တိုက္ရိုက္တပည့္ေတြ ရွိတတ္တဲ့ အသက္အရြယ္ပါဘဲ။" အိုး......လက္စသတ္ေတာ့ အစ္ကိုေတာ္က မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းသား တစ္ေယာက္ကိုး ......။ က်င္းယုက အစ္ကိုေတာ္ကို အရိုအေသ ျပဳပါတယ္ေနာ္။ " လီဖူခ်န္းက မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းသားတစ္ေယာက္ဆိုတာ သိသြားတဲ့အတြက္ ဖန္က်င္းေဆာင္နဲ႔ ဖန္က်င္းယုတို႔က ပိုၿပီး ခင္မင္သြားခဲ့ပါတယ္။ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းဆိုတာ ဓားလမ္းစဥ္ကို လိုက္စားသည့္ လမ္းမွန္ ဂိုဏ္းႀကီးတစ္ခုပင္ မဟုတ္ပါလား။တစ္ခ်ိဳ႕ေသာ ဂိုဏ္းေတြကေတာ့ လမ္းမွန္ဂိုဏ္းဆိုေပမယ့္ အျခားဂိုဏ္းေတြကို လႊမ္းမိုး အနိုင္က်င့္တတ္ပါတယ္။ ဥပမာအားျဖင့္ ေငြဝတ္႐ုံ ဂိုဏ္းေပါ့။ ေငြဝတ္႐ုံဂိုဏ္းသားေတြက အျခားဂိုဏ္းသားေတြကို အျမဲအနိုင္က်င့္တတ္သည္ေလ။မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းကေတာ့ ဒါမ်ိဳးအလုပ္ေတြကို လုပ္ေလ့မရွိပါဘူး။သူတို႔က အပူအပင္မဲ့ ဂိုဏ္းနဲ႔ အေတာ္ေလး ဆင္တူသည္ေလ။လီဖူခ်န္းက လက္ကာလိုက္ၿပီး" ေက်းဇူးတင္စရာ မလိုပါဘူးကြာ......။ သည္ေငြဝတ္႐ုံဂိုဏ္းက ေကာင္းကင္နတ္ဆိုးဂိုဏ္းနဲ႔ ပုလင္းတူ ဘူးဆို႔ ေတြဘဲေလ။ ေငြဝတ္႐ုံဂိုဏ္းက တိုက္ရိုက္တပည့္တစ္ေယာက္ကို သတ္လိုက္နိုင္တာက ငါတို႔ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းအတြက္ ေကာင္းတဲ့ အရာတစ္ခုပါဘဲ။"ဖန္က်င္းေဆာင္က " အစ္ကိုခ်န္းက ဒါၿပီးရင္ ဘယ္ကိုသြားမယ္လို႔ စိတ္ကူးထားလည္းဗ်" ဟု ေမးလိုက္ပါတယ္။လီဖူခ်န္းက ေခါင္းခါလိုက္ၿပီး" ငါလည္း ဘယ္သြားလို႔ သြားရမယ္မွန္းကို မသိေသးပါဘူးကြာ။ ငါက သည္တိုက္ပြဲတစ္ရာ နယ္ေျမကို အေတြ႕အၾကဳံ ရခ်င္လို႔ လာခဲ့တာကြ။"ဖန္က်င္းေဆာင္က အနည္းငယ္ ခ်ီတုံခ်တုံ ျဖစ္ေနသလိုပါဘဲ။ ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ စိတ္ပိုင္းျဖတ္ၿပီးဟန္ျဖင့္ " အစ္ကိုခ်န္း...... ကၽြန္ေတာ့္ဆီမွာ ျပန္လည္ဝင္စားျခင္းနယ္ပယ္ ပညာရွင္တစ္ေယာက္ရဲ့ သင္းခ်ိဳင္းအုတ္ဂူေျမပုံ တစ္ပိုင္းရွိတယ္။ အစ္ကိုခ်န္းက ကၽြန္ေတာ္တို႔နဲ႔ အတူတူလိုက္ၿပီး အဲသည္အုတ္ဂူကို ရွာဖို႔ စိတ္ဝင္စားလားမသိဘူး။"အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ေတာ့ သူက အျခားလူစိမ္းတစ္ေယာက္ကို သ္ာအခ်က္အလက္ေတြ မေျပာျပခ်င္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ လီဖူခ်န္းက သူနဲ႔သူ႔ညီမရဲ့ အသက္ကို ကယ္တင္ခဲ့တာေလ။ သည္ေက်းဇူးကို ျပန္မဆပ္ရင္ ဖန္က်င္းေဆာင္တစ္ေယာက္ ေနလို႔ထိုင္လို႔ ေကာင္းမွာ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ၿပီးေတာ့ သည္သင္းခ်ိဳင္းအုတ္ဂူ ကို ဝင္ရသည့္အလုပ္မ်ိဳး ဆိုတာက အလြန္အႏၲရာယ္ မ်ားသည့္ အလုပ္မ်ိဳးပင္ မဟုတ္ပါလား။ေနာက္ထပ္လူတစ္ေယာက္ တိုးလာတာက ပိုၿပီး စိတ္ခ်ရသည္ေလ။" ျပန္လည္ဝင္စားျခင္းနယ္ပယ္ ပညာရွင္တစ္ေယာက္ရဲ့ ဂူသင္းခ်ိဳင္းလား"လီဖူခ်န္းက အနည္းငယ္ အံ့အားသင့္သြားပါတယ္။မဟာပညာရွင္ေတြ အေၾကာင္းအရင္းမရွိဘဲ ေပ်ာက္ကြယ္သြားၿပီးေနာက္မွာေတာ့ အေရွ႕ယူနီကြန္း တိုက္ႀကီးတစ္ခုလုံးကို ျပန္လည္ဝင္စားျခင္းနယ္ပယ္ ပညာရွင္ေတြကဘဲ အုပ္စိုးခဲ့က်တာေလ။ဂိုဏ္းတစ္ဂိုဏ္း အဓြန္႔ရွည္ တည္တံ့ဖို႔ဆိုတာက သည္ျပန္လည္ဝင္စားျခင္းနယ္ပယ္ ပညာရွင္ေတြ အေပၚမွာဘဲ မွီခိုသည္ မဟုတ္ပါလား။ျပန္လည္ဝင္စားျခင္း ပညာရွင္တစ္ေယာက္ရဲ့ ဂူသင္းခ်ိဳင္းဆိုတာက ေျမာက္မ်ားလွစြာေသာ ပညာရပ္ေတြကို ရွာေဖြေတြ႕ရွိနိုင္သည္ေလ။သည္ပညာရပ္ေတြက မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းမွာ မရွိတဲ့ ပညာရပ္ေတြေတာင္ ျဖစ္နိုင္ပါေသးသည္။ဥပမာအားျဖင့္ဆိုရေသာ္ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းမွာရွိတဲ့ ခႏၶာကိုယ္ အျပင္အား က်င့္စဥ္က အျမင့္ဆုံးဆိုလို႔ ဆန္းၾကယ္အဆင့္ျမင့္ က်င့္စဥ္အထိဘဲ ရွိပါတယ္။ လီဖူခ်န္းရဲ့ ထိုးထြင္းသိျမင္မွုနဲ႔ ဆိုရင္ေတာ့ သိပ္မၾကာခင္မွာဘဲ အစစ္အမွန္ ငရဲမီးေတာက္ အတြင္းအားပညာရပ္ရဲ့ ေနာက္ပိုင္းအဆင့္ေတြကို ေရာက္ပါေတာ့မယ္။ အဲသည္အခ်ိန္က်ရင္ေတာ့ လီဖူခ်န္းရဲ့ ခႏၶာကိုယ္က ထိုအဆင့္ေတြရဲ့ ဖိအားကို ခံနိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ထို႔ေၾကာင့္ လီဖူခ်န္းက ဆန္းၾကယ္အထြတ္အထိပ္ ခႏၶာကိုယ္ အျပင္အား က်င့္စဥ္ေတြကို လိုအပ္ပါတယ္။သည္သင္းခ်ိဳင္းဂူထဲမွာ ဆန္းၾကယ္အထြတ္အထိပ္ ခႏၶာကိုယ္ အျပင္အား က်င့္စဥ္ေတြ ရွိရင္ ရွိေနမွာပါ။ၿပီးေတာ့ လ်ိဳ႕ဝွက္နည္းစနစ္ေတြကို ေမၽွာ္လင့္နိုင္ပါေသးတယ္။မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းမွာက အေမြခံေမၽွာ္စင္ရဲ့ စတုတၳအထပ္ကို ျဖတ္ေက်ာ္နိုင္မွ ၾကယ္၄ပြင့္အဆင့္ လ်ိဳ႕ဝွက္နည္းစနစ္ေတြကို လဲလွယ္ခြင့္ရမွာပါ။ အဲသည္အဆင့္ကို ေရာက္ဖို႔ဆိုတာက သူ႔အတြက္ေတာ့ အရမ္းေဝးေနပါေသးသည္။" ေျမပုံတစ္ပိုင္းဘဲ ရွိတယ္ဆိုေတာ့ အျခားအပိုင္းေတြေကာ ရွိေနေသးတာေပါ့"လီဖူခ်န္းက သူမရွင္းသည့္ အခ်က္ကို ေသခ်ာေအာင္ ထပ္ေမးလိုက္ပါတယ္။ေျမပုံအပိုင္းအစေလး တစ္ခုကို အမွီျပဳၿပီး ဂူသင္းခ်ိဳင္းကို လိုက္ရွာရေလာက္ေအာင္ေတာ့ လီဖူခ်န္း မ႐ူးမိုက္ေသးပါဘူး။ဖန္က်င္းေဆာင္က ေခါင္းညိတ္လိုက္ၿပီး ေသေသခ်ာခ်ာ ရွင္းျပပါတယ္။" သည္ေျမပုံအစိတ္အပိုင္းက အားလုံးေပါင္း ၄ခု ရွိတယ္။ သည္၄ခုစလုံးက ေလလံပြဲတစ္ခုမွာ ေပၚေပါက္လာခဲ့တာဘဲ။အဲသည္ေလလံပြဲမွာ ဂိုဏ္းေလးဂိုဏ္းက တိုက္ရိုက္တပည့္ေတြ ရွိေနခဲ့တယ္။ အဲသည္ဂိုဏ္း၄ဂိုဏ္းကေတာ့ အပူအပင္မဲ့ဂိုဏ္း၊ ခရမ္းေရာင္ ေဆဘာဂိုဏ္း၊ ေျမကမၻာမီးလၽွံဂိုဏ္းနဲ႔ နတ္စမ္းေရ ေတာင္ၾကားဂိုဏ္းဘဲ။ေငြဝတ္႐ုံဂိုဏ္းက လ်ဴေကာင္းဖန္က ကၽြန္ေတာ့္ဆီမွာ သည္ေျမပုံအစိတ္အပိုင္း တစ္ခု ရွိေနတယ္ဆိုတာကို သိသြားလို႔ အခုလို အေကာက္ႀကံခဲ့တာ။"ခရမ္းေရာင္ေဆဘာဂိုဏ္းရဲ့ နာမည္ကို ၾကားတုန္းကေတာ့ လီဖူခ်န္းက မ်က္ခုံးအနည္းငယ္ ပင့္႐ုံကလြဲၿပီး ဘာမွ မခံစားရပါဘူး။ဒါေပမဲ့ နတ္စမ္းေရ ေတာင္ၾကားဂိုဏ္းရဲ့ နာမည္ကို ၾကားလိုက္ရတဲ့အခါမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းက ႐ုတ္တရက္ႀကီး ေခါင္းကိုက္လာသလိုေတာင္ ခံစားလိုက္ရတယ္ေလ။ခရမ္းေရာင္ ေဆဘာဂိုဏ္းဆိုတာက မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းနဲ႔ မၾကာခဏ ထိပ္တိုက္ေတြ႕ေနက် ျဖစ္သည့္အတြက္ လီဖူခ်န္းက သူတို႔အေၾကာင္းကို ေကာင္းေကာင္းႀကီးသိပါတယ္။ဒါေပမဲ့ နတ္စမ္းေရ ေတာင္ၾကားဂိုဏ္းကေတာ့ တစ္ကယ့္ျပသနာပါဘဲ။ သည္ဂိုဏ္းက မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းထက္ကို အဆင့္တစ္ဆင့္ ျမင့္တယ္ေလ။အေရွ႕ယူနီကြန္း တိုက္ႀကီးတစ္ခုလုံးမွာ ရွိတဲ့ ဂိုဏ္းေတြကို အဆင့္သတ္မွတ္ခ်က္နဲ႔ ထားပါတယ္။အပူအပင္မဲ့ဂိုဏ္း၊ ေျမကမၻာမီးလၽွံဂိုဏ္း၊ ခရမ္းေရာင္ေဆဘာဂိုဏ္း၊ ဝိညာဥ္ကေဝဂိုဏ္း ၊ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္း ၊ ေကာင္းကင္နတ္ဆိုးဂိုဏ္းနဲ႔ ေငြဝတ္႐ုံဂိုဏ္းေတြ အားလုံးက အဆင့္သတ္မွတ္ခ်က္ ၁ရွိသည့္ ဂိုဏ္းေတြပါဘဲ။ ေကာင္းကင္နတ္ဆိုးဂိုဏ္းက မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းထက္ သာလြန္ေပမယ့္လည္း ကြာဟခ်က္ႀကီးႀကီးမားမား သိပ္မရွိသည့္အတြက္ အဆင့္၁ ဂိုဏ္းေတြထဲမွာ ပါဝင္ပါတယ္။ဒါေပမဲ့ နကၡတ္တာရာဂိုဏ္း ၊ တုံလင္ကလန္နဲ႔ နတ္စမ္းေရ ေတာင္ၾကားတို႔ကေတာ့ ပိုၿပီးအဆင့္ျမင့္တဲ့ ဂိုဏ္းေတြပါ။လီဖူခ်န္းက နတ္စမ္းေရ ေတာင္ၾကားကို မေၾကာက္ပါဘူး။ နတ္စမ္းေရေတာင္ၾကားက မည္မၽွအစြမ္းထက္ေနပါေစေလ ။ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းနဲ႔ နတ္စမ္းေရေတာင္ၾကားရဲ့ ၾကားထဲမွာ နယ္ေျမေတြ အမ်ားႀကီး ပိုင္းျခားထားသည္ မဟုတ္ပါလား။သူက နတ္စမ္းေရေတာင္ၾကားကို ရန္စလိုက္မိရင္ေတာင္ သူတို႔က မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းကို လာေရာက္ရန္ရွာနိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။မဟာဂိုဏ္းစစ္ပြဲႀကီး ၿပီးကတည္းက ဂိုဏ္းေတြက တစ္ဂိုဏ္းနဲ႔တစ္ဂိုဏ္း အစြမ္းကုန္ တိုက္ခိုက္ေလ့ မရွိေတာ့ပါဘူး။ အဲဒါက ဂိုဏ္းေတြၾကားမွာ ရွိေနသည့္ မၽွေျခကို ပ်က္သြားေစနိုင္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဂိုဏ္းတိုင္းဂိုဏ္းတိုင္းက အျခားဂိုဏ္းေတြကို မ်က္ေခ်မျပတ္ ေစာင့္ၾကည့္ေနၿပီး အခြင့္ေကာင္းကို ေစာင့္ေနက်သည္ မဟုတ္ပါလား။လီဖူခ်န္းစိုးရိမ္တာက နတ္စမ္းေရေတာင္ၾကားရဲ့ တိုက္ရိုက္တပည့္ေတြကိုပါဘဲ။ သူတို႔ရဲ့ အရည္အခ်င္း ဘယ္ေလာက္ရွိသလည္းဆိုတာကို သူေကာင္းေကာင္း မသိထားဘူးေလ။ဖန္က်င္းေဆာင္က ဆက္ၿပီး ေျပာပါတယ္။" ေျမပုံမွာ ညႊန္းထားတာကေတာ့ သည္ျပန္လည္ဝင္စားျခင္းနယ္ပယ္ ပညာရွင္ရဲ့ ဂူသင္းခ်ိဳင္းက ျမဴခိုးၿမိဳ႕မွာလို႔ ေျပာတာဘဲ။ ေနာက္တစ္ပတ္ေနရင္ သည္ေျမပုံ အစိတ္ပိုင္းေတြကို ရထားတဲ့ ဂိုဏ္းေလးဂိုဏ္း တိုက္ရိုက္တပည့္ေတြက ျမဴခိုးၿမိဳ႕မွာ ဆုံၾကလိမ့္မယ္။ ေျမပုံေလးခု စုံရက္ေတာ့ အားလုံးအတူတကြ ဂူသင္းခ်ိဳင္းကို ရွာမယ္လို႔လည္း ကတိျပဳထားက်တယ္။ "" ဟုတ္ၿပီေလ။ ငါ့ကိုပါ ထည့္တြက္လိုက္ေတာ့ ။ ငါတို႔သုံးေယာက္ ျမဳခိုးၿမိဳ႕ကို သြားၾကတာေပါ့။"ျမဴခိုးၿမိဳ႕ဆိုတာက သည္ေနရာကေနသြားရင္ သိပ္ၿပီးမေဝးလွပါဘူး။ သုံးရက္ေလာက္ သြားလိုက္တာနဲ႔ကို ေရာက္ပါတယ္ေလ။အခြင့္အလမ္းက သူ႔ေရွ႕မွာ ေရာက္လာမွေတာ့ လီဖူခ်န္းက ဘာျဖစ္လို႔ မသြားရဲရမည္နည္း။လမ္းတစ္ေလၽွာက္မွာေတာ့ သူတို႔သုံးေယာက္ဟာ ပိုၿပီး ရင္းႏွီးလာခဲ့ပါတယ္။ ဖန္းက်င္းေဆာင္တို႔ရဲ ရွင္းျပမွုေတြေၾကာင့္ လီဖူခ်န္းဟာ တိုက္ပြဲတစ္ရာ နယ္ေျမအေၾကာင္း ပိုသိလာခဲ့ပါၿပီ။***ေနာက္ထပ္သုံးရက္ အၾကာမွာေတာ့ သူတို႔သုံးေယာက္ဟာ ျမဴခိုးၿမိဳ႕ကို ေရာက္လာပါေတာ့တယ္။ျမဴခိုးၿမိဳ႕ရဲ့ မိုင္တစ္ေထာင္ ပတ္လည္မွာေတာ့ ျမဴခိုးထုႀကီးေတြက အျမဲအုံ႔ဆိုင္းလ်က္ ရွိေနပါတယ္။ျမဴခိုးၿမိဳ႕ထဲမွာေတာ့ ျမဴနည္းနည္းပါးပါးဘဲ ရွိေနလို႔ ေတာ္ပါေသးသည္။ လီဖူခ်န္းတို႔ ၃ေယာက္က တည္းခိုခန္းတစ္ခုကို ရွာၿပီး အရင္ဆုံး အနားယူဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္ပါတယ္။ညဘက္ေရာက္တဲ့အခါမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းက သူ႔ရဲ့ ဗလာနယ္လက္ဝါးကို ေသေသခ်ာခ်ာ ျပန္ဆန္းစစ္ေနပါတယိ။အရင္တုန္းက အဝါေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ ျဖစ္ေနတဲ့ သူ႔ရဲ့ လက္ဝါးဟာ အခုဆိုရင္ ပုံမွန္အတိုင္း ျပန္ျဖစ္ေနခဲ့ပါၿပီ။ သည္အတိုင္းၾကည့္လိုက္မယ္ဆိုရင္ ဘာမွ ထူးျခားမွု မရွိသလိုပါဘဲ။လီဖူခ်န္း တစ္ေယာက္တည္းသာလၽွင္ သည္လက္ဝါးရဲ့ ျပင္းအားနဲ႔ ကန္႔သတ္ခ်က္ေတြကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး သိထားတာပါ။ျပန္လည္ဝင္စားျခင္းနယ္ပယ္ ပညာရွင္ရဲ့ ဂူသင္းခ်ိဳင္းကို ရွာေဖြရမယ့္ ခရီးဟာ အလြန္တရာမွ အႏၲရာယ္ မ်ားမည္ဆိုတာကို သိထားတဲ့ အတြက္ သူ႔အစြမ္း နည္းနည္းေလာက္တိုးလာရင္လည္း ေကာင္းတာပါဘဲဟု ေတြးၿပီး လီဖူခ်န္းက ျပင္ဆင္ေနတာပါ။သူတို႔၃ေယာက္ထဲမွာဆိုရင္ ဖန္က်င္းေဆာင္က ေျမကမၻာနယ္ပယ္ အဆင့္၅နဲ႔ က်င့္ႀကံမွု အျမင့္ဆုံးပါဘဲ။ ဖန္က်င္းယုကေတာ့ ေျမကမၻာနယ္ကယ္ အဆင့္၄ ျဖစ္ၿပီး လီဖူခ်န္းက ေျမကမၻာနယ္ပယ္ အဆင့္၂ပါ။သူတို႔အဖြဲ႕ရဲ့ ပ်မ္းမၽွ က်င့္ႀကံျခင္းအဆင့္က အေတာ္ေလးကို နိမ့္ေနပါတယ္။ကံေကာင္းတာ တစ္ခုကေတာ့ ဖန္က်င္းေဆာင္နဲ႔ လီဖူခ်န္းတို႔က သူတို႔သက္ဆိုင္ရာ ဂိုဏ္းေတြရဲ့ ေရႊအဆင့္ တိုက္ရိုက္တပည့္ေတြ ျဖစ္ေနတာပါဘဲ။ သူတို႔ရဲ့ အစစ္အမွန္ အရည္အခ်င္းကို က်င့္ႀကံမွုနယ္ပယ္နဲ႔ တြက္လို႔ မရပါဘူး။သည္အားသာခ်က္ေၾကာင့္လည္း လီဖူခ်န္းက ဖန္က်င္းေဆာင္တို႔နဲ႔ ပူးေပါင္းဖို႔ သေဘာတူလိုက္တာပါ။ မဟုတ္လို႔ကေတာ့ လီဖူခ်န္းက ေဝါနဲ႔ လာပင့္ရင္ေတာင္ သင္းခ်ိဳင္းဂူကို လိုက္ရွာဖို႔ သေဘာတူမွာ မယုတ္ပါဘူး။ ဒါက အခြင့္အလမ္း မဟုတ္ေတာ့ဘူးေလ။ ဒါက ေသမင္းဆီကို အလည္သြားတဲ့ ငရဲျပည္ ျဖတ္လမ္းပါဘဲ။နတ္စမ္းေရေတာင္ၾကားကို အသာထား။ ခရမ္းေရာင္ ေဆဘာဂိုဏ္းနဲ႔ ေျမကမၻာမီးလၽွံဂိုဏ္းနဲ႔တင္ ကိစၥျပတ္သြားနိုင္ပါတယ္။သည္ ကိစၥမွာ ပါဝင္မယ့္ လူေတြအားလုံးဟာ တိုက္ရိုက္တပည့္ေတြ ျဖစ္တဲ့အတြက္ သူတို႔၃ေယာက္က အရိုးအရင္းေလးေတာင္ ကိုက္လိုက္ရမွာ မဟုတ္ပါဘူး။( မွတ္ခ်က္- ဥပမာေပးေကာင္းလို႔ မင္းသားလည္း ေခြးျဖစ္ရၿပီ။)" ငါတို႔ရဲ့ က်င့္ႀကံျခင္းအဆင့္က အရမ္းနိမ့္လြန္းေနတာဘဲ။"လီဖူခ်န္းက ေခါင္းတခါခါျဖင့္ ဥာဏ္နီ၊ဥာဏ္နက္ေတြ ထုတ္ေနပါတယ္။ သူက သည္သင္းခ်ိဳင္းဂူေဖာက္မည့္ အလုပ္ကို လုံးဝ စိတ္ႏွစ္ထားသည္ေလ။ သည္ခရီးမွာေတာ့ နတ္ဆိုးသတ္ျမားသုံးစင္းနဲ႔ ေျမကမၻာအဆင့္ လက္နက္အပိုင္းအစကလည္း အမ်ားႀကီး အကူအညီ ေပးနိုင္မည့္ပုံ မေပၚပါဘူး။ သူ႔မွာေတာင္မွ သည္လို အသက္ကယ္ပစၥည္းေတြ ရွိေနေသးရင္ အျခားဂိုဏ္းက တိုက္ရိုက္တပည့္ေတြကလည္း အသက္ကယ္ပစၥည္း အစုံအလင္နဲ႔ လာမွာပါဘဲ။ တစ္ခ်ိဳ႕ဆိုရင္ သူ႔ထက္အစြမ္းထက္သည့္ အသက္ကယ္ပစၥည္းေတြေတာင္ ယူလာနိုင္ပါေသးတယ္။" လခြီး...... ရွုပ္ပါတယ္ကြာ။ ေနာင္ခါလာ ေနာင္ခါေစ်းဘဲ ။ ေနာက္မွ မီးစင္ၾကည့္ကေတာ့မယ္။ "လီဖူခ်န္းက စဥ္းစားရင္း စဥ္းစားရင္း ေခါင္းကိုက္လာသည့္ အတြက္ ထပ္မစဥ္းစားေတာ့ဘဲ ထိုးအိပ္ပစ္လိုက္ပါၿပီ။ တစ္ခ်ိဳ႕အရာေတြက စဥ္းစားေနလည္း ဘာမွ ထူးလာတာမ်ိဳးမွ မဟုတ္တာေလ။" ေအာက္ အီးအီး အြတ္........."လီဖူခ်န္းက အေစာႀကီး အိပ္ယာနိုးေနပါတယ္။ သူက မ်က္ႏွာသစ္ၿပီးတာနဲ႔ ေရွးေဟာင္ပစၥည္းလမ္းၾကားကို သြားဖို႔ ဦးတည္လိုက္ပါၿပီ။သူက ကံသြားစမ္းဦးမည္ေလ။သူမ်ားေတြ ေျပာက်တာကေတာ့ သည္ျမဴခိုးၿမိဳ႕ရဲ့ ေရွးေဟာင္းပစၥည္း လမ္းၾကားမွာ ေရာင္းတဲ့ ပစၥည္းေတြက အျခားၿမိဳ႕ေတြထက္ ပိုၿပီး ထူးျခားဆန္းၾကယ္သည္တဲ့။ေကာလဟာလေတြ အရဆိုရင္ေတာ့ သည္ျမဴခိုးၿမိဳ႕ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ရွိေနတဲ့ ျမဴေတြက သဘာဝအတိုင္း ျဖစ္ေပၚေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။မဟာပညာရွင္ေတြၾကားက တိုက္ပြဲေတြေၾကာင့္ သည္ျမဴခိုးေတြ အုံ႔ဆိင္းလာခဲ့တာပါ။သည္ျမဴခိုးအုပ္ေတြၾကားက ေကာက္ရလာတဲ့ ပစၥည္းေတြကလည္း ဘာေတြမွန္းကို ဘယ္သူမွ ေသေသခ်ာခ်ာ မသိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္လည္း ေကာက္ရလာတဲ့ ပစၥည္းေတြကိုေတာ့ လူေတြက ေရာင္းေနက်တာပါဘဲ။ အထူးသျဖင့္ ေရွးေဟာင္းပစၥည္း လမ္းၾကားမွာေပါ့ေလ။ဥပမာအားျဖင့္ လီဖူခ်န္းဝယ္လာတဲ့ အကိုင္းေလး တစ္ကိုင္းေပါ့။ အဲသည္အကိုင္းေလးက ျမဴခိုးေတြကို ထုတ္လႊတ္ေပးနိုက္ပါတယ္။ လီဖူခ်န္းက သည္အကိုင္းေလးကို ေရႊျပား တစ္ေသာင္းေပးၿပီး ဝယ္ခဲ့တာပါ။သည္အကိုင္းေလးကို ဘယ္လိုအသုံးျပဳရသလည္းဆိုတာကို သိလို႔ လီဖူခ်န္းက ဝယ္လာတာ မဟုတ္ပါဘူး။ သည္အရာေလးက အရမ္းကို ရွားပါးေနလို႔သာ ဝယ္လာခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူက ပိုက္ဆံ အရမ္းေပါေနသည္ မဟုတ္ပါလား။ ေရႊျပားတစ္ေသာင္းဆိုတာ လီဖူခ်န္းအတြက္ကေတာ့ ဖုတ္ေလသည့္ငါးပိ ရွိသည္ဟုေတာင္ မထင္ပါဘူးေလ။အဆုံးမဲ့အာဏာ အပိုင္း၂၀၄စုမုယူေနာက္ထပ္၄ရက္အၾကာမွာေတာ့ ျမဴခိုးၿမိဳ႕ရဲ့ ေျမာက္ပိုင္းၾကယ္ တည္းခိုခန္းတစ္ခုလုံးဟာ ႀကိဳတင္စာရင္း ေပးသြင္းတဲ့သူေတြနဲ႔ ျပည့္ႏွက္ေနခဲ့ပါၿပီ။တည္းခိုခန္းရဲ့ တတိယထပ္ ေထာင့္တစ္ေနရာက စားပြဲမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းတုိ့သုံးေယာက္ ရွိေနတယ္ေလ။သူတို႔က လက္ဖက္ရည္ၾကမ္းကို စိမ္ေျပနေၿပ ေသာက္ေနၿပီး အျခားတိုက္ရိုက္တပည့္ေတြ ေရာက္လာတာကို ေစာင့္ေနပါတယ္ဖ်တ္......ဖ်တ္......ေျခသံေတြနဲ႔အတူ လူငယ္၃ေယာက္က ေလွကားထိပ္ကေန ေပၚလာခဲ့ပါၿပီ။သူတို႔သုံးေယာက္က အနီေရာင္ရင့္ရင့္ ဝတ္စုံကို ဝတ္ဆင္ထားၿပီး ရင္ဘတ္ေပၚမွာေတာ့ မီးလၽွံအမွတ္အသား ပါရွိပါတယ္။သူတို႔ေတြကေတာ့ ေျမကမၻာမီးလၽွံဂိုဏ္းက တိုက္ရိုက္တပည့္ေတြပါဘဲ။ေခါင္းေဆာင္လူငယ္ကေတာ့ ဖန္က်င္းေဆာင္နဲ႔ သက္တူရြယ္တူေလာက္ဘဲ ထင္ရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူ႔ရဲ့ က်င့္ႀကံမွုနယ္ပယ္ကေတာ့ ေျမကမၻာအဆင့္၆ကို ေရာက္ေနပါၿပီ။ က်န္တဲ့ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ အသက္၃၀ ဝန္းက်င္ ျဖစ္ၿပီး တစ္ေယာက္က ေျမကမၻာနယ္ပယ္ အဆင့္၇နဲ႔ ေနာက္တစ္ေယာက္က ေျမကမၻာနယ္ပယ္ အဆင့္၈ပါ။ဒါေပမဲ့လည္း သည္လူႏွစ္ေယာက္ရဲ့ ပုံစံေတြက ေနာက္လိုက္ေတြမွန္း သိသာလြန္းေနပါတယ္။" ဖန္က်င္းေဆာင္ " ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္သူ လူငယ္က ခံစားခ်က္မဲ့သည့္ ေလသံျဖင့္ ႏွုတ္ဆက္လိုက္ပါတယ္။" ေဆာင္က်န္းဟီ "ဖန္က်င္းေဆာင္ကလည္း တစ္ဘက္လူငယ္၏နာမည္ကို ေခၚၿပီး အသိအမွတ္ ျပဳလိုက္ပါတယ္။" အစ္ကိုခ်န္း...... သူက ေဆာင္က်န္းဟီေလ...။ေျမကမၻာမီးလၽွံဂိုဏ္းရဲ့ ေရႊအဆင့္ တိုက္ရိုက္တပည့္ေပါ့။ သူက ညီမရဲ့ အစ္ကိုထက္ေတာင္ အစြမ္းထက္ေသးတယ္။"ဖန္က်င္းယုက လီဖူခ်န္းကို လ်ိဳ႕ဝွက္စြာ ရွင္းျပေနပါတယ္။လီဖူခ်န္းကလည္း သေဘာေပါက္သည့္ဟန္ျဖင့္ ေခါင္းညိတ္လိုက္ပါတယ္။မည္သည့္ဂိုဏ္းက ေရႊအဆင့္တိုက္ရိုက္တပည့္ကိုမဆို အထင္ေသးလို႔ မရပါဘူး။ သူတို႔ရဲ့ အဆင့္က ေျမကမၻာနယ္ပယ္ အဆင့္၆နဲ႔ အထက္ဆိုရင္ေတာ့ ပိုလို႔ေတာင္ ဆိုးပါေသးသည္ေလ။" သူကေကာ မင္းတို႔ အပူအပင္မဲ့ဂိုဏ္းရဲ့ တိုက္ရိုက္တပည့္ဘဲလား..."ေဆာင္က်န္းဟီက လီဖူခ်န္းကို လက္ညႇိုးထိုးၿပီး ေမးလိုက္ပါတယ္။ဖန္က်င္းေဆာင္က " သူက အစ္ကို ခ်န္းဖူလီပါ။ အစ္ကိုခ်န္းက မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္း တပည့္ေလ။ "" ဒါက ငါတို႔ သေဘာတူညီခ်က္ထဲမွာ မပါဘူးေနာ္"ေဆာင္က်န္းဟီက ႏွာေခါင္းရွုံ႔လိုက္ပါတယ္။ဖန္က်န္းေဆာင္က ျပဳံးလိုက္ၿပီး" ငါတို႔ ဂိုဏ္းေလးခု သေဘာတူထားတာက ေကာင္းကင္ပညာရွင္ေတြ မေခၚလာဖို႔ဘဲေလ။ ေျမကမၻာအဆင့္ ပညာရွင္ မေခၚလာရဘူးလို႔မွ မေျပာထားတာ။ ဒါမွမဟုတ္ မင္းတို႔ ေျမကမၻာမီးလၽွံဂိုဏ္းက သူ႔ကို ေၾကာက္ေနတာလား......"" ေၾကာက္တယ္...... ဟုတ္လား......။ မင္းေမႀကီးေတာ္ကို ေၾကာက္ပါလား။ သည္လို သာမန္ ေျမကမၻာအဆင့္၂ ပညာရွင္ေလာက္ကိုေတာ့ ငါတို႔က မ်က္လုံးထဲေတာင္ မထည့္ထားဘူးကြ။ "ေဆာင္က်န္းဟီက အထက္စီးကေန ျပန္တုံ႔ျပန္လာပါတယ္။လီဖူခ်န္းလို ေျမကမၻာနယ္ပယ္ အဆင့္၂ေလာက္ကိုေတာ့ သူက အသာအယာပင္ အနိုင္ယူနိုင္သည္ မဟုတ္ပါလား။ လီဖူခ်န္းက ေရႊအဆင့္ တိုက္ရိုက္တပည့္ ျဖစ္ေနရင္ေတာင္ ေဆာင္က်န္းဟီက အဖက္မလုပ္ပါဘူး။ သူကိုယ္တိုင္ကလည္း ေရႊအဆင့္ တိုက္ရိုက္တပည့္ တစ္ေယာက္ပါဘဲေလ။ေဆာင္က်န္းဟီက လီဖူခ်န္းကို အမွုမထားေတာ့ဘဲ စားပြဲလြတ္တစ္လုံး ရွာလိုက္ၿပီး သြားေရာက္ ထိုင္ေနပါေတာ့တယ္။ေနာက္ထပ္တစ္နာရီေလာက္ အၾကာမွာေတာ့ ေလွကားကေန တက္လာသံကို ထပ္ၾကားလိုက္ရျပန္ပါတယ္။ေလွကားထိပ္ကို မေရာက္ခင္မွာေတာင္မွ သူရဲ့ အားေကာင္းသည့္ ခ်ီအရွိန္အဝါေတြက တတိယထပ္ကို ႀကိဳေရာက္ႏွင့္ေနပါၿပီ။" ခရမ္းေရာင္ ေဆဘာဂိုဏ္း"လီဖူခ်န္းက သည္လို ခ်ီအရွိန္အဝါေတြကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး ရင္းႏွီးပါတယ္။ သည္ေကာင္ကေတာ့ ေသခ်ာေပါက္ကို ခရမ္းေရာင္ေဆဘာဂိုဏ္းကပါဘဲ။အသက္အနည္းငယ္ ႐ူခ်ိန္အတြင္းမွာဘဲ ခရမ္းေရာင္ေဆဘာ ဂိုဏ္းသားတစ္ေယာက္က တတိယထပ္ကို ေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။သည္တိုက္ရိုက္တပည့္ကေတာ့ ေျမကမၻာနယ္ပယ္ အဆင့္၇ကိုေတာင္ ေရာက္ေနပါၿပီ။ သူ႔ရဲ့ သိပ္သည္းၿပီး အားေကာင္းလွသည့္ ေဆဘာခ်ီေတြက တစ္ခန္းလုံးကိုေတာင္ ဖိအားေပးေနပါတယ္။' အားပါးပါး...... သည္ေကာင္က တစ္ကယ္ အစြမ္းထက္မယ့္ပုံဘဲဟ"လီဖူခ်န္းက မ်က္ေမွာင္ၾကဳပ္ၿပီး ေသေသခ်ာခ်ာ အကဲခတ္ေနပါၿပီ။သည္ခရမ္းေရာင္ ေဆဘာဂိုဏ္းသားက ခံစားခ်က္မဲ့ဓား ရွုဖန္းေလာက္ ေၾကာက္စရာ မေကာင္းေသးေပမယ့္ သိပ္ၿပီးေတာ့လည္း မနိမ့္က်ေနပါဘူး။" ဖူေခ်ာင္းရွန္...... မင္းတစ္ေယာက္တည္း လာခဲ့တာလား "ေဆာင္က်န္းဟီက အရင္တစ္ေခါက္ေတြ႕တုန္းကေတာ့ ဖူေခ်ာင္းရွန္ေဘးမွာ ေနာက္ထပ္ ခရမ္းေရာင္ေဆဘာဂိုဏ္းသားတစ္ေယာက္ ရွိေနတာကို မွတ္မိသည္ေလ။" ငါတစ္ေယာက္တည္းနဲ႔ လုံေလာက္ၿပီ " ဖူေခ်ာင္းရွန္က ဝံ့ႂကြားစြာျဖင့္ ျပန္ေျဖလိုက္ပါတယ္။" ဟုတ္ၿပီေလ...... ေနာက္မွ ေနာင္တ မရေစနဲ႔ "ေဆာင္က်န္းဟီက ဘာမွဆက္မေျပာေတာ့ပါဘူး။သူက ဖူေခ်ာင္းရွန္ရဲ့ အစြမ္းအစကို အသိအမွတ္ျပဳပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အခုလို ဂူသင္းခ်ိဳင္းထဲကို ဝင္မယ့္အခ်ိန္မွာေတာ့ လူတစ္ေယာက္ပိုလာတာက ပိုၿပီး အားရွိေသးေစတယ္ေလ။ သူသာဆိုရင္ေတာ့ ရသမၽွ ဂိုဏ္းသားေတြကို ေခၚလာခဲ့မွာပါ။ အခ်ိန္က သိပ္မေလာက္လို႔သာ ႏွစ္ေယာက္ဘဲ ေခၚလာရတာပါ။ အခု ဖူေခ်ာင္းရွန္က သူတစ္ေယာက္တည္းနဲ႔ ျဖစ္တယ္ဆိုေတာ့လည္း ဘာတတ္နိုင္မည္နည္း။ဖူေခ်ာင္းရွန္ကေတာ့ ဘယ္သူ႔ကိုမွ အဖက္မလုပ္ဘဲ ေခ်ာင္တစ္ေခ်ာင္မွာ သြားထိုင္ေနပါတယ္။***အခ်ိန္ေတြက တစ္ေရြ႕ေရြ႕နဲ႔ ကုန္ဆုံးေနခဲ့ပါၿပီ။သည္လိုနဲ႔ဘဲ ေနာက္ထပ္အခ်ိန္တစ္နာရီ ၾကာသြားခဲ့ပါတယ္။" သည္ နတ္စမ္းေရ ေတာင္ၾကားက တပည့္ေတြက ေတာ္ေတာ္ကို အခ်ိန္မေလးစားတဲ့ ေကာင္ေတြဘဲ။ သည္ေကာင္ေတြက ငါတို႔ကို အေရးမစိုက္တာလား ဒါမွမဟုတ္ တမင္သက္သက္ လုပ္ေနတာလား......။ ငါတို႔ခ်ိန္းထားတာက မနက္ပိုင္းေလ ......။ အခုက ေန႔လည္ကိုေတာင္ ေရာက္ေနၿပီ "ေဆာင္က်န္းဟီကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးကို စိတိမရွည္ေတာ့သည့္ ပုံပင္။" သည္ေျမကမၻာမီးလၽွံဂိုဏ္းသားက အေတာ္ေလးကို စိတ္မရွည္တာဘဲ။ ၾကည့္ရတာ သူ႔ရဲ့ အနာဂတ္ကေတာ့ သိပ္မေကာင္းနိုင္ဘူး "ဆိုင္ေအာက္ထပ္ကေန အသံတစ္သံ လြင့္ပ်ံလာခဲ့ပါတယ္။ေဆာင္က်န္းဟီကေတာ့ ေဒါသကို မနည္းမ်ိဳသိပ္ ထားေနရပါၿပီ။ တစ္က္လို႔သာ တစ္ျခားလူေတြဆိုရင္ သူက မွတ္ေလာက္သားေလာက္ရွိေအာင္ ပညာေပးလိုက္မွာပါ။ဒါေပမဲ့ အခုေတာ့ ေနာက္က်တဲ့သူေတြက နတ္စမ္းေရေတာင္ၾကား တပည့္ေတြေလ။ပင္လယ္ ၊သမုဒၵရာေတြလို တည္ၿငိမ္ၿပီး နက္ရွိုင္းတဲ့ ခ်ီအရွိန္အဝါတစ္ခုနဲ႔အတူ လူတစ္ေယာက္က ေလွကားထိပ္မွာ ေပၚလာပါတယ္။သည္လူက လူလတ္ပိုင္း အရြယ္ကိုေတာင္ ေရာက္ပါၿပီ။ လီဖူခ်န္းရဲ့ လက္ရွိ အသြင္အျပင္ထက္ကို ႀကီးရင့္ေနၿပီး အနည္းဆုံးေတာ့ အသက္၃၅ႏွစ္ေလာက္ ရွိေနသည့္ ပုံပါဘဲ။သူ႔ရဲ့ အျပဳံးက လုံးဝကို ေမာက္မာဝံ့ႂကြားေနပါတယ္။ ဒါေပမဲ့လည္း သူ႔ရဲ့ အျပဳံးမွာက ယုံၾကည္ခ်က္အျပည့္ ပါဝင္ေနပါတယ္။ ဖူေခ်ာင္းရွန္လို အလကားေနရင္း ဇြတ္ဘဝင္ျမင့္ေနသည့္ ပုံမ်ိဳး မဟုတ္ပါဘူး။ သည္ေမာက္မာဝံ့ႂကြားမွုမ်ိဳးက သူ႔ရဲ့ အဆင့္အတန္းကေန ေပါက္ဖြားလာသည့္ ပုံပါဘဲ။နတ္စမ္းေရေတာင္ၾကားဂိုဏ္းက အေရွ႕ယူနီကြန္း တိုက္ႀကီးရဲ့ ထိပ္တန္း ဂိုဏ္းေတြထဲက တစ္ဂိုဏ္းဆိုတာ လုံးဝကို အံ့ၾသစရာ မရွိပါဘူးေလ။ သည္လူက နတ္စမ္းေရေတာင္ၾကားရဲ့ သာမန္ တိုက္ရိုက္တပည့္ တစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနတာေတာင္မွ တတိယထပ္တစ္ခုလုံးကို သူ႔၏ အရွိန္အဝါေတြျဖင့္ လႊမ္းျခဳံေစနိုင္သည္ မဟုတ္ပါလား။ထိုလူရဲ့ က်င့္ႀကံမွုအဆင့္ကေတာ့ ေျမကမၻာနယ္ပယ္ အဆင့္၈ပါ။ဖန္က်င္းယုက လီဖူခ်န္းကို လ်ိဳ႕ဝွက္ရွင္းျပေနပါတယ္။" သည္လူက ေဝရွန္းဟီတဲ့။ နတ္စမ္းေရေတာင္ၾကားရဲ့ ေငြအဆင့္ တိုက္ရိုက္တပည့္ဘဲ။ သူက ေရႊအဆင့္တိုက္ရိုက္တပည့္ မဟုတ္ေပမယ့္လည္း အေတာ္ေၾကာက္ဖို႔ ေကာင္းတယ္။"လီဖူခ်န္းက ေလွကားထိပ္ကိုဘဲ ေစာင့္ၾကည့္ေနပါတယ္။ဖူေခ်ာင္းရွန္ကလည္း လီဖူခ်န္းနဲ႔ အလားတူပင္ ေလွကားကို ေစာင္ၾကည့္ေနဆဲပါဘဲ။ေပါ့ပါးၿပီး ညင္သာတဲ့ ေျခသံအခ်ိဳ႕က ေႏြဦးစမ္းေခ်ာင္းေလး တစ္စင္းထဲကို သစ္သီးေတြ ေႂကြက်ေနသည့္ အလား.........။သိပ္မၾကာခင္မွာဘဲ ျမစိမ္းေရာင္ နတ္သမီးေလးတစ္ပါးက တတိယထပ္မွာ ေပၚေပါက္လာခဲ့ပါၿပီ။သူမရဲ့ အလွက ရန္ခ်င္းဟူထက္ မည္သည့္ေနရာမွာမၽွ နိမ့္က်မေနပါဘူး။ ေကာင္းကင္ေပၚက လနတ္သမီးေလးတစ္ပါး မေတာ္တဆ ေျမျပင္ေပၚကို ဆင္းလာသည္ဟုေတာင္ ထင္မွတ္ရပါတယ္ေလ။ဖန္က်င္းေဆာင္ ၊ ေဆာင္က်န္းဟိီနဲ႔ ဖူေခ်ာင္းရွန္တို႔ရဲ့ မ်က္လုံးေတြကေတာ့ ျပဴးထြက္လာပါတယ္။လီဖူခ်န္း တစ္ေယာက္တည္းသာလၽွင္ ပုံမွန္အတိုင္း ထူးမျခားနား မ်က္ႏွာေပးျဖင့္ ရွိေနခဲ့တာပါ။ျမစိမ္းေရာင္ မိန္းမပ်ိဳေလးရဲ့ က်င့္ႀကံမွုနယ္ကယ္ကေတာ့ အဆင့္၄မွာဘဲ ရွိေနပါေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့လည္း လီဖူခ်န္းရဲ့ မသိစိတ္ထဲမွာေတာ့ သည္မိန္းမပ်ိဳက ဖူေခ်ာင္းရွန္ထက္ေတာင္ ပိုအႏၲရာယ္ မ်ားနိုင္ေသးသည္ဟု ခံစားေနရပါတယ္။ သူမက တတိယထပ္ထဲကို ဝင္လာတဲ့ အခါမွာေတာ့ သူမရဲ့ ကိုယ္ေယာင္ကိုယ္ဝါေတြက တင္းမာေနတဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္ ေလထုတစ္ခုလုံးကို ေျပေလ်ာ့သြားေစခဲ့ပါၿပီ။" ၾကယ္၆ပြင့္ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံလား"တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္တာနဲ႔ လီဖူခ်န္းက ထူးဆန္းသလို ခံစားေနရတယ္ေလ။ေသခ်ာပါၿပီ။ သည္မိန္းမပ်ိဳေလးက ေသခ်ာေပါက္ ၾကယ္၆ပြင့္ အရိုးတ္ာေဆာက္ပုံပါဘဲ။ ဒါေၾကာင့္ လီဖူခ်န္းက စိတ္ထဲမွာ မသိုးမသန္႔သလို ခံစားေနရတာပါ။ဖန္က်င္းယုကေတာ့ မနာလိုသည့္ ေလသံျဖင့္ ရွင္းျပေနဆဲပါဘဲ။" ညီမထင္တာ မမွားဘူးဆိုရင္ အခုဝင္လာတဲ့ မိန္းကေလးက နတ္စမ္းေရေတာင္ၾကားဂိုဏ္းရဲ့ ၾကယ္၆ပြင့္ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံ ႏွစ္ေယာက္ထဲက စုမုယူ ဘဲ ျဖစ္ရမယ္။"ၾကယ္၆ပြင့္ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံ ပိုင္ရွင္ေတြဆိုတာ သည္ေလာကႀကီးေပၚမွာ အလြန္ပင္ ရွားပါးသည့္ လူေတြေလ။ လီဖူခ်န္းနဲ႔ ရန္ခ်င္းဟူ ေတြ႕ဆုံတုန္းကေတာ့ သူမက အရမ္းကို ငယ္ရြယ္ေနေသးတဲ့အတြက္ ၾကယ္၆ပြင့္အရိုးတည္ေဆာက္ပုံ ပိုင္ရွင္ေတြရဲ့ အစြမ္းအစကို အစြမ္းကုန္ ထုတ္မသုံးနိုင္ေသးပါဘူး။ တစ္ကယ္လို႔သာ ရန္ခ်င္းဟူႏွင့္ ေနာက္ထပ္တစ္ခါ ျပန္ဆုံေတြ႕မယ္ဆိုရင္ ေသခ်ာတာတစ္ခုကေတာ့ သူမမွာလည္း စုမုယူလို ကိုယ္ေယာင္ကိုယ္ဝါေတြ ရွိေနေလာက္မွာပါ။" အားလုံးဘဲ ...... ဒါကေတာ့ ငါတို႔ နတ္စမ္းေရ ေတာင္ၾကားရဲ့ အလွနတ္သမီး စုမုယူ ဘဲ။ မင္းတို႔ေတြ ညီမေလးစုကို အခုလို ေတြ႕ရတာ ဘယ္ေလာက္ ကံေကာင္းလိုက္သလည္း။ "ေဝရွန္းဟီ ကိုယ္တိုင္က စုမုယူကို အလြန္တရာမွ ေလးစားအားက်ေနသည္ဆိုတာ သိသာလြန္းလွပါတယ္။ ေဆာင္က်န္းဟီကေတာ့ မတ္တပ္ရပ္ၿပီး စုမုယူကို ႏွုတ္ဆက္လိုက္ပါတယ္။" ေတြ႕ရတာ ဝမ္းသာပါတယ္ မိန္းကေလး စု "စုမုယူကေတာ့ သူ႔ကို အဖက္မလုပ္ဘဲ ေနရာလြတ္တစ္ခု ရွာလိုက္ကာ ထိုင္ခ်လိုက္ပါၿပီ။အဲသည္အေျခအေနေၾကာင့္ ေဆာင္က်န္းဟီ က မ်က္ႏွာႀကီး နီၿပီး ဘာလုပ္လို႔ လုပ္ရမွန္းမသိ ျဖစ္ေနပါတယ္ေလ။ဖန္က်င္းေဆာင္ကေတာ့ ထိုအျဖစ္အပ်က္ကို က်ိတ္ၿပီး သေဘာက်ေနသည့္ ပုံပါဘဲ။ ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ သူက" လူေတြအားလုံးလည္း စုံၿပီဆိုေတာ့ စလိုက္ရေအာင္ "" ခနေစာင့္ဦး" ဖူေခ်ာင္းရွန္က တားလိုကိပါတယ္။" ဘာျဖစ္လို႔လည္း " လူအခ်ိဳ႕ကေတ့ာ ဖူေခ်ာင္းရွန္ကို ၾကည့္ၿပီး ရွင္းျပတာကို ေစာင့္ေနသည္ေလ။ဖူေခ်ာင္းရွန္က ေအးစက္စက္ျဖင့္" ငါက ခရမ္းေရာင္ေဆဘာဂိုဏ္းရဲ့ တစ္ဦးတည္းေသာ တိုက္ရိုက္တပည့္ ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ အျခားဂိုဏ္းက တပည့္နည္းနည္းကို ဖိတ္ထားတယ္။ သူတို႔ကို ခနေလာက္ ေစာင့္ရေအာင္။"ထိုအခိုက္မွာပင္ လူအခ်ိဳ႕က ေလွကားထိပ္မွာ ေပၚလာပါတယ္။ပထမဆုံး ေပၚလာတဲ့လူကေတာ့ အနက္ေရာင္ ဝတ္႐ုံကို ဝတ္ဆင္ထားၿပီး အသက္၃၀နီးပါး ရွိပါတယ္။ သူ႔ရဲ့ ရင္ဘတ္မွာေတာ့ နတ္ဆိုးတစ္ေကာင္ပုံ ရွိေနတယ္ေလ။ လီဖူခ်န္းက အဲသည္နတ္ဆိုးပုံကို ျမငါလိုက္တာနဲ႔ ေကာင္းကင္နတ္ဆိုးဂိုဏ္းရဲ့ အမွတ္တံဆိပ္ဆိုတာကို မွတ္မိလိုက္ပါတယ္။ေနာက္ထပ္တစ္ေယာက္ကလည္း အနက္ေရာင္ဝတ္႐ုံနဲ႔ လူငယ္တစ္ေယာက္ပါဘဲ။အဲသည္လူငယ္ကို ျမင္လိုက္တာနဲ႔ လီဖူခ်န္းက သူ႔ရဲ့ ကံဆိုးဝါးပုံကို က်ိတ္ၿပီး က်ိန္ဆဲလိုက္မိပါၿပီ။ထိုလူငယ္ကေတာ့ တစ္ျခားသူ မဟုတ္ပါဘူး။လီဝူရွုမွ လီဝူရွုစစ္စစ္ပါဘဲ။အဆုံးမဲ့အာဏာ အပင္း၂၀၅မင္းက လီဖူခ်န္းလားဖူခ်န္းရွန္တစ္ေယာက္ ေကာင္းကင္နတ္ဆိုးဂိုဏ္းကို ဖိတ္ေခၚခဲ့တယ္ဆိုတာကလည္း အေၾကာင္းရွိပါတယ္။ သူက ေကာင္းကင္နတ္ဆိုး ဂိုဏ္းသားေတြနဲ႔ ခင္မင္ရင္းႏွီးခ်င္လို႔ မဟုတ္ပါဘူး။သူ႔လိုမာနႀကီးတဲ့ သူတစ္ေယာက္ကသာ သည္လို ဖားယားတတ္မယ္ဆိုရင္ ဒါက ရယ္စရာ အလြန္ေကာင္းတဲ့ ျပက္လုံးတစ္ခု ျဖစ္လာမွာပါဘဲ။တစ္ဂိုဏ္းနဲ႔တစ္ဂိုဏ္းအၾကား ဆက္သြယ္မွုေတြဆိုတာက သူ႔အက်ိဳး ၊ကိုယ့္အက်ိဳးအတြက္ ေမၽွာ္ကိုးၿပီး ျဖစ္ေပၚလာတာမ်ိဳးပါ။ တစ္ကယ့္ စိတ္ရင္းသက္သက္နဲ႔ ခင္မင္ရင္းႏွီးတဲ့အမ်ိဳး မဟုတ္ပါဘူး။ ၿပီးေတာ့ ခရမ္းေရာင္ေဆဘာဂိုဏ္းနဲ႔ ေကာင္းကင္နတ္ဆိုးဂိုဏ္းက ဆက္ဆံေရးကလည္း သိပ္ေကာင္းလွတာမွ မဟုတ္တာေလ။ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းနဲ႔ ေကာင္းကင္နတ္ဆိုးဂိုဏ္းရဲ့ အေျခအေနထက္ သာၿပီး ထူးမေနပါဘူး။ဖူခ်န္းရွန္တစ္ေယာက္ ဘာျဖစ္လို႔ ေကာင္းကင္နတ္ဆိုးဂိုဏ္း တပည့္ေတြကို ဖိတ္ေခၚရလည္းဆိုေတာ့ သူတို႔က ၾကယ္ေက်ာက္တုံး တစ္တုံးနဲ႔ ကမ္းလွမ္းလာလို႔ပါဘဲ။ၾကယ္ေက်ာက္တုံးေတြက ၾကယ္တာရာလမ္းမ လ်ိဳ႕ဝွက္နယ္ေျမကို ဝင္ေရာက္ဖို႔အတြက္ အဓိကေသာ့ ျဖစ္ပါတယ္။ သည္နယ္ေျမက အေရွ႕ယူနီကြန္း တိုက္ႀကီးတစ္ခုလုံးမွာ အထူးဆန္းဆုံးနဲ႔ အလ်ိဳ႕ဝွက္ဆုံး နယ္ေျမတစ္ခုပါဘဲ။အျခားလ်ိဳ႕ဝွက္နယ္ေျမေတြကေတာ့ အထဲကို ဝင္ေရာက္ဖို႔အတြက္ တိက်တဲ့ ေနရာနဲ႔ တိက်တဲ့ အခ်ိန္ လိုအပ္ပါတယ္။ ၾကယ္တာရာ လမ္းမ လ်ိဳ႕ဝွက္နယ္ေျမကေတာ့ ၾကယ္ေက်ာက္တုံး တစ္တုံးဘဲ လိုအပ္ပါတယ္။ ၾကယ္ေက်ာက္တုံးတစ္တုံးကို ေခ်မြလိုက္တာနဲ႔ ၾကယ္တာရာ လမ္းမေပၚကို ေရာက္သြားမွာပါ။ၾကယ္တာရာလမ္းမ လ်ိဳ႕ဝွက္နယ္ေျမကို ဝင္ေရာက္ဖို႔ အတြက္ကေတာ့ သတ္မွတ္ထားတဲ့ က်င့္ႀကံမွုနယ္ပယ္နဲ႔ ကန္႔သတ္ထားတဲ့ အသက္အရြယ္ေအာက္မွာ ရွိေနရပါမယ္။ အသက္၃၅ႏွစ္ေအာက္ ေျမကမၻာပညာရွင္ေတြကဘဲ သည္ၾကယ္တာရာလမ္းမ လ်ိဳ႕ဝွက္နယ္ေျမထဲကို ဝင္ခြင့္ရရွိမွာပါ။သည္ၾကယ္တာရာလမ္းမ လ်ိဳ႕ဝွက္နယ္ေျမကို ဝင္ေလ့ရွိက်တာကေတာ့ ဂိုဏ္းအသီးသီးက တိုက္ရိုက္တပည့္ေတြဘဲ မ်ားပါတယ္။ဒါေၾကာင့္လည္း ၾကယ္တာရာလမ္းမ လ်ိဳ႕ဝွက္နယ္ေျမကို ပါရမီထြဋ္ေခါင္ လ်ိဳ႕ဝွက္နယ္ေျမလို႔ ေခၚေဝၚၾကတာပါ။ၾကယ္တာရာလမ္းမ လ်ိဳ႕ဝွက္နယ္ေျမထဲကို ဝင္ဖူးတဲ့ လူေတြ ေျပာၾကားခ်က္အရ ဆိုရင္ေတာ့ သည္လ်ိဳ႕ဝွက္နယ္ေျမက ၾကယ္ေရာင္စုံ လင္းလက္ေနတဲ့ နဂါးေငြ႕တန္းေပၚက လမ္းမႀကီး တစ္ခုနဲ႔ ဆင္တုပါတယ္တဲ့။ မင္းရဲ့အလားအလာနဲ႔ ပါရမီက ပိုေကာင္းေလေလ ပိုေဝးေဝး သြားနိုင္ေလေလ ပါဘဲ။သတ္မွတ္ထားတဲ့ အကြာအေဝး တစ္ခုကို ေရာက္သြားတိုင္းမွာ အေႏွာင့္အယွက္ အတားအဆီး စမ္းသပ္ခ်က္ တစ္ခုက ေစာင့္ႀကိဳေနပါလိမ့္မယ္။ မင္းက အဲသည္အတားအဆီး စမ္းသပ္ခ်က္ကို ေက်ာ္လႊားနိုင္မွာ ေရွ႕ဆက္သြားခြင့္ ရမွာပါ။စမ္းသပ္ခ်က္ တစ္ခုကို ေက်ာ္လႊားနိုင္တိုင္းမွာလည္း မင္းကို ၾကယ္တာရာလမ္းမက ဆုေတြ ေပးဦးမွာပါ။ အဲဒါကေတာ့ ၾကယ္တာရာလမ္းမ လ်ိဳ႕ဝွက္နယ္ေျမရဲ့ မူပိုင္ျဖစ္တဲ့ က်င့္ႀကံမွုကို တိုးတက္ေစတဲ့ အရာတစ္ခုပါဘဲ။ အဲဒါကိုေတာ့ ၾကယ္တာရာလမ္းမ လ်ိဳ႕ဝွက္စြမ္းအင္လို႔ ေခၚပါတယ္။ အဲသည္စြမ္းအင္က မင္းရဲ့ က်င့္ႀကံမွုကို အလြန္တရာမွပင္ ျမန္ေစနိုင္တယ္ေလ။ဒါေပမဲ့ ၾကယ္တာရာ လမ္းမကေန ဆင္းသြားၿပီ ဆိုရင္ေတာ့ အဲသည္စြမ္းအင္က ျပန္ေပ်ာက္ကြယ္သြားမွာပါ။သည္တိုက္ပြဲတစ္ရာ နယ္ေျမကို လာတဲ့ ဂိုဏ္းအသီးသီးမွ တပည့္ေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ၾကယ္တာရာလမ္းမ လ်ိဳ႕ဝွက္နယ္ေျမထဲကို ဝင္ဖူးၿပီးက်ပါၿပီ။ ၾကယ္တာရာလမ္းမ လ်ိဳ႕ဝွက္နယ္ေျမထဲမွ ျပန္ထြက္လာတဲ့ တပည့္တိုင္းလိုလိုက က်င့္ႀကံျခင္းအဆင့္ေတြ တက္လာက်တယ္ေလ။ တစ္ခ်ိဳ႕ဆိုရင္ ေနာက္ထပ္က်င့္ႀကံျခင္း နယ္ပယ္တစ္ခုကိုေတာင္ ေရာက္သြားပါေသးတယ္။ၾကယ္တာရာလမ္းမ လ်ိဳ႕ဝွက္နယ္ေျမရဲ့ လ်ိဳ႕ဝွက္ဆန္းၾကယ္မွုက ဒါတင္လားဆိုေတာ့ မဟုတ္ေသးပါဘူး။ တစ္ကယ့္ ထိပ္တန္းပါရမီရွင္ေတြက ၾကယ္တာရာလမ္းမရဲ့ ဟိုးအနက္ရွိုင္းဆုံး ေနရာေတြအထိပါ ေရာက္ခဲ့ပါေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့လည္း သည္လူေတြက သူတို႔ၾကဳံေတြ႕ခဲ့ရတာေတြကို အျခားလူေတြကို မေျပာျပခ်င္ခဲ့ဘူးေလ။ဖူခ်န္းရွန္ ကိုယ္တိုင္ကလည္း ၾကယ္တာရာ လမ္းမ လ်ိဳ႕ဝွက္နယ္ေျမထဲကို တစ္ႀကိမ္ဝင္ေရာက္ဖို႔ စဥ္းစားခဲ့ပါေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း သူက လုံေလာက္တဲ့ အဆင့္တစ္ခုအထိ ေလၽွာက္လမ္းနိုင္မယ္လို႔ မယုံၾကည္မွု မရွိတဲ့အတြက္ သည္ျပန္လည္ဝင္စားျခင္း နယ္ပယ္ ပညာရွင္ရဲ့ ဂူသင္းခ်ိဳင္းထဲကို အရင္ဝင္ဖို႔ ႀကံစည္ထားခဲ့တာပါ။ပထမဆုံး တတိယထပ္ကို တက္လာတဲ့ ေကာင္းကင္နတ္ဆိုးဂိုဏ္းက အနက္ေရာင္ဝတ္စုံနဲ႔ လူကေတာ့ ဟူဟိုင္းရွန္ လို႔ေခၚပါတယ္။ ေငြအဆင့္ တိုက္ရိုက္တပည့္ တစ္ေယာက္ပါ။ ၾကယ္ေက်ာက္တုံးတစ္တုံး ဖူခ်န္းရွန္ကို ေပးခဲ့သူက သူကိုယ္တိုင္ပါဘဲ။ သူက အေစာပိုင္းတုန္းက တစ္ေယာက္တည္းသြားဖို႔ ႀကံစည္ထားေပမယ့္လည္း လမ္းတစ္ဝက္မွာ မေမၽွာ္လင့္ဘဲ လီဝူရွုနဲ႔ ေတြ႕ဆုံခဲ့တယ္ေလ။ ေသြးတစ္စက္ၿမိဳ႕မွာ ေဒါသူပုန္ထေနတဲ့ လီဝူရွုက အေၾကာင္းစုံကို သိရၿပီးေနာက္မွာေတာ့ သူနဲ႔လိုက္ခ်င္သည္ဟု ေတာင္းဆိုလာခဲ့ပါတယ္။လီဝူရွုရဲ့ က်င့္ႀကံျခင္းနယ္ပယ္က အရမ္းနိမ့္ေနသည့္အတြက္ ဟူဟိုင္းရွန္က မေခၚသြားခ်င္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့လည္း လီဝူရွုက ဂိုဏ္းသခင္ေလး တစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနသည့္အတြက္ ျငင္းရလည္း ခက္ေနပါတယ္။ ေနာက္ဆုံးမွာ လီဝူရွုက သူ႔အေဖ ေပးထားသည့္ အသက္ကယ္ပစၥည္းေတြကို ထုတ္ျပလိုက္မွဘဲ သူက လက္ခံလိုက္တာပါ။လီဖူခ်န္းကိုယ္တိုင္ကလည္း သည္က်က္သတုံးေကာင္ကို ေတြ႕ရလိမ့္မယ္လို႔ လုံးဝ မေမၽွာ္လင့္ထားခဲ့ပါဘူး။သိပ္မၾကာခင္မွာဘဲ လီဝူရွုက ႐ုပ္ဖ်က္ထားတဲ့ လီဖူခ်န္းကို ေတြ႕သြားပါေတာ့တယ္။" ေခြးမသား...... လီဖူခ်န္း ......။ မင္းေယာက်ာ္းမဟုတ္ဘူးလား ......႐ုပ္ဖ်က္ထားတာ ဖ်က္လိုက္စမ္း ..."လီဝူရွုက လီဖူခ်န္းကို ေတြ႕တာနဲ႔ ဆဲၿပီး ဆဲဆိုပါေတာ့တယ္။အရင္တစ္ေခါက္တုန္းက လီဖူခ်န္းတစ္ေယာက္ သူ႔လက္ထဲေန ထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္သြားတဲ့အတြက္ သူက လုံးဝကို မခံခ်ိ ၊ မခံသာ ျဖစ္ေနခဲ့တာေလ။ အခုေတာ့ မိုးနတ္မင္းႀကီးက သူ႔ဘက္မွာ ရွိေနသည့္ပုံပါဘဲ။ သည္ေခြးမသားက သူ႔ေရွ႕မွာ ျပန္ေပၚလာခဲ့ျပန္ပါၿပီ။" မေတြ႕တာၾကာၿပီ လီဝူရွု ......"အခုခ်ိန္မွေတာ့ လီဖူခ်န္းက သူ႔ရဲ့ ဇာတိ႐ုပ္အစစ္အမွန္ကို ဖုံးေနလို႔လည္း မထူးေတာ့ပါဘူးေလ။ သူ႔ရဲ့မ်က္ႏွာေပၚက ႐ုပ္ဖ်က္ထားတာေတြကို ျပန္သိမ္းလိုက္ပါတယ္။" ဟင္...... အစ္ကိုခ်န္း......"ဖန္က်င္းေဆာင္နဲ႔ ဖန္က်င္းယုတို႔ကေတာ့ အံ့ၾသလြန္းလုိ့ ပါးစပ္အေဟာင္းသား ျဖစ္ေနပါၿပီ။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ အျမဲတေစ အစ္ကိုခ်န္းဆိုၿပီး ရိုရိုေသေသ ဆက္ဆံခဲ့သူက အသက္၂၀ပင္ မျပည့္တတ္ေသးသည့္ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနခဲ့တယ္ေလ။ လီဖူခ်န္း၏ ႏုနယ္သည့္ မ်က္ႏွာေလးက ဘယ္လိုဘဲ ၾကည့္ၾကည့္ အသက္၂၀ အရြယ္ထက္ကို မေက်ာ္ေလာက္ေသးပါဘူး။ သည္ေလာက္အရြယ္ ငယ္ငယ္ေလးႏွင့္ ေျမကမၻာအဆင့္ကို ေရာက္ေနသည္ဆိုေတာ့ ေသခ်ာေပါက္ကို လက္ေရြးစင္ တပည့္တစ္ေယာက္ပါဘဲ။အဲသည္ထက္ ပိုေက်ာခ်မ္းစရာ ေကာင္းတာတစ္ခုကေတာ့ လီဖူခ်န္းက လ်ဴေကာင္းဖန္ကို တစ္ကြက္တည္းနဲ႔ သတ္ပစ္လိုက္တာေလ။လီဖူခ်န္းက ထူးဆန္းသည့္ လက္နက္တစ္ခုခုျဖင့္ သတ္ပစ္လိုက္တယ္ဆိုတာ ေသခ်ာေနေပမယ့္လည္း အဲသည္ထူးဆန္းသည့္ လက္နက္ပိုင္ရွင္ကလည္း လီဖူခ်န္းပင္ မဟုတ္ပါလား။လီဖူခ်န္းရဲ့ အစစ္အမွန္ ႐ုပ္သြင္ကို ေတြ႕လိုက္ရတဲ့အခါမွာေတာ့ ေဆာင္က်န္းဟီနဲ႔ ဖူခ်န္းရွန္တို႔ေတာင္ အံ့ၾသသြားခဲ့ပါတယ္။အသက္၂၀ေတာင္ မျပည့္ေသးသည့္ ေျမကမၻာအဆင့္၂ ပညာရွင္။ ထိုအမ်ိဳးအစား တပည့္ေတြဆိုတာ မည္သည့္ဂိုဏ္းတြင္မဆို ေသခ်ာေပါက္ ထိပ္တန္းလက္ေရြးစင္ တပည့္ေတြ ျဖစ္မွာပါဘဲ။ ၾကယ္၅ပြင့္ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံနဲ႔ ပါရမီရွင္ေတြသာ သူနဲ႔ ယွဥ္လို႔ ရမည္ေလ။ကံေကာင္းတာ တစ္ခုကေတာ့ ဖူခ်န္းရွန္တစ္ေယာက္ ခရမ္းေရာင္ေဆဘာဂိုဏ္းကေန ထြက္လာခဲ့တာ တစ္ႏွစ္မကေတာ့လို႔ပါဘဲ။ လီဖူခ်န္းသာ ေဆးပင္တစ္ရာ လ်ိဳ႕ဝွက္နယ္ေျမထဲမွာ ခရမ္းေရာင္ ေဆဘာဂိုဏ္းရဲ့ ထိပ္တန္းတပည့္ေတြကို သတ္ခဲ့တယ္ဆိုတာသိရင္ေတာ့ လီဖူခ်န္းတစ္ေယာက္ အခုခ်ိန္ဆို ပိုၿပီး ရန္သူေတြ မ်ားလာမွာပါ။ေဝရွန္းဟီနဲ႔ စုမုယူ ကလည္း လီဖူခ်န္းကို စိုက္ၾကည့္ေနပါတယ္။ေဝရွန္းဟီရဲ့ အၾကည့္ေတြမွာေတာ့ မနာလိုမွုေတြ ပါေနၿပီး စုမုယူရဲ့ အၾကည့္ေတြမွာေတာ့ စူးစမ္းလိုမွုေတြ ပါဝင္ေနခဲ့တယ္ေလ။အေစာပိုင္းတုန္းကေတာ့ စုမုယူက လီဖူခ်န္းရဲ့ တည္ရွိေနမွုကို လုံးဝ စိတ္မဝင္စားခဲ့ပါဘူး။ အခုေတာ့ လီဖူခ်န္းကို ၾကည့္ေနရင္းနဲ႔ သူမရဲ့ ရိုးတြင္ခ်ဥ္ဆီထဲကေန ေအးစိမ့္မွုေတြ ျဖစ္လာခဲ့ပါၿပီ။သည္ေကာင္ေလးရဲ့ ခ်ီအရွိန္အဝါက သူမ်ားနဲ႔မတူဘဲ တစ္မူထူးျခားေနတယ္ေလ။ တစ္ခါတရံမွာဆိုရင္ ပူျပင္းတဲ့ ေနလုံးႀကီးလို အပူဓာတ္ေတြ ထြက္ေနၿပီး တစ္ခါတရံမွာေတာ့ ေအးစက္ၿပီး အထီးက်န္ေနတဲ့ ရတနာဓားတစ္လက္ရဲ့ အရွိန္အဝါကို ခံစားေစရပါတယ္။ၾကယ္၆ပြင့္ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံ ပိုင္ရွင္ေတြရဲ့ အာ႐ုံခံစားမွုက မည္သူႏွင့္မၽွ ႏွိုင္းယွဥ္လို႔ မရတဲ့ အဆင့္တစ္ခုမွာ ရွိပါတယ္။တိတိက်က် ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ေကာင္းကင္နယ္ပယ္ ပညာရွင္ေတြေတာင္မွ ၾကယ္၆ပြင့္ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံ ပိုင္ရွင္ေတြေလာက္ အာ႐ုံခံစားမွု အပိုင္းမွာ မေကာင္းေသးပါဘူး။ၿပီးေတာ့ တစ္ကယ့္ ထြဋ္ေခါင္ပါရမီရွင္ေတြက သူတို႔အခ်င္းခ်င္း တည္ရွိေနတာကို ခံစားမိပါတယ္။ဥပမာအားျဖင့္ သံလိုက္ေတြလိုေပါ့။ မ်ိဳးတူအခ်င္းခ်င္းဆို တြန္းကန္ၾကသည္ေလ။" မင္းက လီဖူခ်န္းလား......"ဟူဟိုင္းရွန္က သတ္ျဖတ္လိုစိတ္ အျပည့္ျဖင့္ ေမးလိုက္ပါတယ္။လီဖူခ်န္းက ေကာင္းကင္နတ္ဆိုးဂိုဏ္းရဲ့ ျဖဴနက္မိစၧာႏွစ္ေဖာ္ထဲက မိစၧာျဖဴကို သတ္ခဲ့သည္ေလ။ မိစၧာျဖဴဆိုတာက သူ႔ဝမ္းကြဲညီ မိစၧာနက္ရဲ့ အခ်စ္ဆုံး သူငယ္ခ်င္းပင္ မဟုတ္ပါလား။" ေအး...... ဟုတ္တယ္။ "အေျခအေနက သည္လို ျဖစ္လာမွေတာ့လည္း လီဖူခ်န္းက ဘာကိုမွ ဖုံးကြယ္ မေနေတာ့ပါဘူး။ သည္ေကာင္ေတြက တိုက္ခ်င္တယ္ဆိုရင္လည္း တိုက္႐ုံေပါ့ေလ။ ေျမကမၻာအဆင့္၈ေသာ ဘာေသာ ေၾကာက္ေနမွာ မဟုတ္ပါဘူး။"မင္းက ငါတို႔ ေကာင္းကင္နတ္ဆိုးဂိုဏ္းရဲ့ မိစၧာျဖဴကို သတ္ခဲ့တယ္။ အခု ငါက မင္းရဲ့ အသက္ကို ျပန္ယူမယ္။"ထူးဆန္းတဲ့ အသြင္အျပင္ရွိသည့္ လက္နက္တစ္ခုက ဟူဟိုင္ရွန္းရဲ့ လက္ထဲမွာ ထြက္ေပၚလာခဲ့ပါၿပီ။ဆူးသီးတပ္ထားတဲ့ သံတုတ္ တစ္ေခ်ာင္းပါဘဲ။ တုတ္လို ရိုက္လို႔လည္း ရသလို တင္းပုတ္လိုလည္း ထုလို႔ရပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ခ်ိန္းႀကိဳးတစ္ခုက လႊဲရိုက္လို႔လည္း ရေသးသည့္ ပုံပါဘဲ။ဘုန္း!လက္နက္အရင္းပိုင္းကေန ကိုင္ၿပီး ဟူဟိုင္းရွန္က သူ႔ရဲ့လက္ကို ေျမႇာက္ကာ ရိုက္ခ်လိုက္ပါၿပီ။ဆူးသီးတပ္တုတ္ရဲ့ ထိပ္ဖ်ားက ဆူးသီးက လီဖူခ်န္းဆီကို အရွိန္အဟုန္ ျပင္းစြာနဲ႔ ဝင္ေရာက္လာပါတယ္။ ဆူးသီးနဲ႔ တုတ္ကိုေတာ့ ခ်ိန္းႀကိဳးက ခ်ိတ္ဆက္ေပးထားပါေသးတယ္။လီဖူခ်န္းကလည္း လုံးဝ ပ်ာမသြားဘဲ တည္ၿငိမ္စြာနဲ႔ သူ႔ဓားစက္ကြင္းထဲကို ဆူးသီး ဝင္လာသည္အထိ ေစာင့္ဆိုင္းေနဆဲပါဘဲ။ဗလာနယ္လက္ဝါးကို ထုတ္ေဖာ္အသုံးျပဳထားတဲ့ သူ႔ရဲ့ လက္ေတြက နက္ေရႊေမွာ္ဓားကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ကိုင္ထားပါတယ္။ဝုန္း!လီဖူခ်န္းက သူ႔ရဲ့ဓားကို အခ်ိန္ကိုက္ပင္ အသုံးျပဳကာ ဆူးသီးကို ရိုက္ထုတ္လိုက္နိုင္ပါသည္ေလ။တတိယထပ္ရဲ့ ၾကမ္းျပင္က ပြင့္ထြက္သြားသလို လီဖူခ်န္းကိုယ္တိုင္ကလည္း လမ္းမထဲကို ဆင္းလိုက္ရပါတယ္။မည္သည့္ဂိုဏ္းကပင္မဆို တိုက္ရိုကိတပည့္ေတြဆိုတာက လ်ိဳ႕ဝွက္နည္းစနစ္ေတြကို ေလ့က်င့္ထားက်သည့္ သူေတြပါဘဲ။ လီဖူခ်န္းက ၾကယ္၃ပြင့္ လ်ိဳ႕ဝွက္နည္းစနစ္ကို ေလ့က်င့္ထားသလို ဟူဟိုင္းရွန္ကလည္း ေလ့က်င့္ထားမည္သာ။ဒါေပမဲ့လည္း ေျမကမၻာအဆင့္၈ ဟူဟိုင္းရွန္က ေျမကမၻာနယ္ပယ္ အဆင့္၂က လီဖူခ်န္းကို ဖိအားမေပးနိုင္ခဲ့ပါဘူး။ ဒါက အလြန္ ရွက္စရာေကာင္းသည့္ အရာတစ္ခုပါဘဲ။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကားမွာက အဆင့္၅ ဆင့္ေတာင္ ကြာဟေနသည္ မဟုတ္ပါလား။" လီဖူခ်န္း...... မင္းရဲ့ ကံကို လက္ခံလိုက္ေတာ့ "ဟူဟိုင္းရွန္က လီဖူခ်န္းရဲ့ေနာက္ကို ထပ္ခ်ပ္မကြာ လိုက္လာခဲ့ပါၿပီ။" ေမ်ာလြင့္ဓားသိုင္း "တစ္ရစပ္ ဖိအားေပးေနတဲ့ ခ်ီအရွိန္အဝါေတြကို ခုခံဖို႔အတြက္ လီဖူခ်န္းကလည္း သူ႔ရဲ့ ခ်ီအရွိန္အဝါေတြကို ထုတ္ေဖာ္လိုက္ပါေတာ့တယ္။ ၿပီးတာနဲ႔ ဆန္းၾကယ္အလယ္အလတ္ ဓားသိုင္းတစ္ခုကို အသုံးျပဳကာ တိုက္ခိုက္လိုက္ပါတယ္။လီဖူခ်န္းရဲ့ ဓားခ်က္ေတြက အဆက္မျပတ္ ထြက္ေပၚလာၿပီး ဆူးသီးတပ္တုတ္ကို ခုခံေနပါၿပီ။ဝုန္!ေပါက္ကြဲသံ တစ္ခုနဲ႔အတူ လမ္းေပၚမွာ ခ်ိဳင့္ႀကီးတစ္ခု ျဖစ္ေပၚလာခဲ့တယ္။ သည္တစ္ႀကိမ္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းက ေနာက္ကို၃လွမ္းဘဲ ဆုတ္လိုက္ရပါတယ္။ဟူဟိုင္းရွန္ကလည္း ၾကယ္၃ပြင့္ လ်ိဳ႕ဝွက္နည္းစနစ္ကို အသုံးျပဳထားပမယ့္ နည္းစနစ္ကို ထဲထဲဝင္ဝင္ နားလည္တဲ့ အပိုင္းမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းကို မီဖို႔ မျဖစ္နိုင္ေသးပါဘူး။ဆန္းၾကယ္အလယ္အလတ္အဆင့္ ဓားဆႏၵကိုပါ ေပါင္းထည့္လိုက္တဲ့ အခါမွာေတာ့ ဟူဟိုင္းရွန္ကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး ခုခံနိုင္သြားခဲ့ပါၿပီ။ဒါက တစ္ကယ့္အစစ္အမွန္ ပါရမီရွင္တစ္ေယာက္နဲ႔ သာမန္ပါရမီရွင္တို႔ၾကားက ကြာျခားမွုပါဘဲ။" မျဖစ္နိုင္ဘူး......။ သည္...... သည္ေကာင္က ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး အခုေလာက္အထိ အစြမ္းထက္လာတာလည္း "လီဝူရွုက ပါးစပ္ အေဟာင္းသား ျဖစ္ေနခဲ့ပါၿပီ။ အရင္တုန္းက ေဆးပင္တစ္ရာ လ်ိဳ႕ဝွက္နယ္ေျမထဲက လီဖူခ်န္းကေတာင္ ေၾကာက္စရာ ေကာင္းလွပါၿပီဆိုေနမွ အခုေတာ့ သည္လီဖူခ်န္းက အရင္ကထက္ေတာင္ ပိုေၾကာက္စရာ ေကာင္းလာပါေရာလား။ဒါေပမဲ့ လီဖူခ်န္းတစ္ေယာက္ ပိုၿပီး ေၾကာက္စရာ ေကာင္းလာေလေလ လီဝူရွုရဲ့ သတ္ပစ္ခ်င္စိတ္ေတြက ပိုၿပီး ျပင္းထန္လာေလေလပါဘဲ။ လီဖူခ်န္းကို အခုခ်ိန္မွာ မသတ္ပစ္နိုင္ဘူးဆိုရင္ေတာ့ ေနာက္ဆို ပိုလို႔ေတာင္ မျဖစ္နိုင္ေတာ့ပါဘူးေလ။လီဖူခ်န္းက သူ႔ႏွလုံးသားရဲ့ နတ္ဆိုးတစ္ေကာင္ ျဖစ္လာေတာ့မွာပါ။" ဆန္းၾကယ္အလယ္အလတ္ ဓားဆႏၵပါလား...... ငါထင္ထားတဲ့ အတိုင္းဘဲ "တတိယထပ္မွာေတာ့ ထိုင္စရာေနရာ အနည္းအက်ဥ္းဘဲ ရွိေနပါေတာ့တယ္။ စုမုယူ ထိုင္ေနတဲ့ ေနရာကေတာ့ ကံေကာင္းစြာျဖင့္ အေကာင္းပကတိ ရွိေနပါေသးသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူမက တိုက္ပြဲကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး ျမင္ေနရတယ္ေလ။လီဖူခ်န္း၏ ဓားသိုင္းကို ျမင္ရအၿပီးမွာေတ့ာ စုမုယူ ရဲ့ စိတ္ဝင္စားမွုေတြက ပိုၿပီး ျမင့္တက္လာခဲ့ပါၿပီ။သူမက ေငြအဆင့္ တိုက္ရိုက္တပည့္ေတြ မေျပာႏွင့္ ေရႊအဆင့္ တိုက္ရိုက္တပည့္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကိုေတာင္ မ်က္လုံးထဲမွာ ထည့္ထားတာ မဟုတ္ပါဘူး။သူမ တကယ့္ ထြဋ္ေခါင္ပါရမီရွင္ေတြကိုသာ စိတ္ဝင္စားတာပါ။ အခုေတာ့ လီဖူခ်န္းက သူမရဲ့ စိတ္ဝင္စားမွုေတြကို ညႇို႔ယူထားခဲ့ၿပီေလ။ လီဖူခ်န္းရဲ့ က်င့္ႀကံမွုနယ္ပယ္ က အဆင့္နိမ့္ေနေသးေပမယ့္လည္း အျခားပညာရပ္ေတြ ဘက္မွာေတာ့ တစ္ကယ့္ထြဋ္ေခါင္ ပါရမီရွင္ေတြနဲ႔ေတာင္ ယွဥ္လို႔ရတယ္ဆိုတာ ယုံမွားစရာ မရွိပါဘူး။အဆုံးမဲ့အာဏာ အပိုင္း၂၀၆ေနာက္ထပ္ တိုက္ခိုက္ဖို႔ ျပင္ေနတဲ့လူအားလုံး ေသေစရမယ္" လီဖူခ်န္း...... မင္းသည္ေန႔ ေသကိုေသရမယ္။ "လီဖူခ်န္း ရဲ့ နတ္ဆိုးတစ္ေကာင္လို ထက္ျမက္မွုေတြက ဟူဟိုင္ရွန္းရဲ့ သတ္ျဖတ္ခ်င္စိတ္ေတြကို ပိုၿပီး လွုံ႔ေဆာ္လိုက္သလိုပါဘဲ။လီဖူခ်န္းက ေျမကမၻာအဆင့္၂နဲ႔ေတာင္ သူ႔ကို ခုခံနိုင္ေနသည္ေလ။ အကယ္၍သာ လီဖူခ်န္းတစ္ေယာက္ ေျမကမၻာအဆင့္၃ကို ေရာက္သြားမယ္ဆိုရင္ သူနဲ႔့လက္ရည္တူေလာက္ သြားက်နိုင္ပါတယ္။ ေနာက္ထပ္ ေျမကမၻာအဆင့္၄ ဆိုရင္ေတာ့ ဇာတ္လမ္းက ေသခ်ာေပါက္ ျပတ္ၿပီ မဟုတ္ပါလား။ဟူဟိုင္းရွန္က လီဖူခ်န္းကို ဆက္လက္ႀကီးထြားခြင့္ မေပးနိုင္ေတာ့ပါဘူး။ရွိသမၽွ စြမ္းအားအကုန္ကို စုစည္းလိုက္ၿပီး ဟူဟိုင္းရွန္က ဆူးသီးတပိတုတ္ျဖင့္ လီဖူခ်န္းကို တစ္ခ်က္ၿပီးတစ္ခ်က္ ဆင့္ကာဆင့္ကာ ရိုက္ခ်လိုက္ပါတယ္။သည္ရိုက္ခ်က္ရဲ့ လ်င္ျမန္မွုနဲ႔့ျပင္းထန္မွုကေတာ့ အေစာပိုင္းတုန္းကနဲ႔ ယွဥ္ရင္ ဆီနဲ႔ေရလိုပါဘဲ။လီဖူခ်န္းက ေနာက္ကိုဘဲ တစ္ဆုတ္တည္း ဆုတ္ေနရပါၿပီ။' သည္အတိုင္း ယွဥ္ခ်ေနမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ငါ့အျဖစ္က ေက်ာက္ေတာင္ကို ၾကက္ဥနဲ႔ ေပါက္ေနသလို ျဖစ္ေနေတာ့မွာဘဲ။ ငါ ဥာဏ္နည္းနည္းကူမွ ျဖစ္ေတာ့မယ္။'႐ုတ္တရက္ ခ်က္ျခင္းဆိုသလို လီဖူခ်န္းက တေစၧတစ္ေကာင္ပမာ ဟူဟိုင္းရွန္ရဲ့ ျမင္ကြင္းကေန ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့ပါတယ္။ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ ဟူဟိုင္းရွန္းက ေနရာတကာမွာ လီဖူခ်န္းရဲ့ အရိပ္ေတြကို ျမင္လာရပါၿပီ။ဒါေတာင္မွ လီဖူခ်န္းက ေလအရိပ္ေျခလွမ္းကို ထုတ္မသုံးေသးလို႔ပါ။ လီဖူခ်န္းသာ ေလအရိပ္ေျခလွမ္းကို အစြမ္းကုန္ ထုတ္သုံးလိုက္မယ္ဆိုရင္ ဟူဟိုင္းရွန္တစ္ေယာက္ လီဖူခ်န္းရဲ့ အရိပ္ကိုေတာင္ ျမင္ရမွာ မုတ္ပါဘူး။ဒါေပမယ့္လည္း လီဖူခ်န္းက ေလအရိပ္ေျခလွမ္းကို ထုတ္မသုံးရဲပါဘူး။ ေလအရိပ္ေျခလွမ္းကို ထုတ္သုံးဖို႔ဆိုတာက ပထမဦးဆုံးအေနျဖင့္ အစစ္အမွန္ ငရဲမီးေတာက္ အတြင္းအားကို အရင္ဆုံး ႐ုတ္သိမ္းရမည္ေလ။ ဟူဟိုင္းရွန္ရဲ့ အစြမ္းအစက အရမ္းကို ထက္ျမက္လြန္းေနတဲ့အတြက္ သည္အကူးအေျပာင္း ကာလေလးမွာတင္ လီဖူခ်န္းကို ဒုကၡေကာင္းေကာင္း ေပးသြားနိုင္ပါတယ္။ လီဖူခ်န္းက သည္လိုစြန္႔စားမွုႀကီးကို အတင့္ရဲၿပီး မလုပ္လိုက္ခ်င္ပါဘူး။ၿပီးေတာ့ အရိပ္မဲ့ေျခကြက္ႏွင့္ပင္ အဆင္ေျပေနသည္ မဟုတ္ပါလား။ဟူဟိုင္းရွန္ကေတာ့ ေလကို လိုက္ဖမ္းေနသည့္ လူပိန္းတစ္ေယာက္လို ျဖစ္ေနပါၿပီ။လီဖူခ်န္းက သူ႔ရဲ့ ဆူးသီး ၁၈ႀကိမ္တိတိ လွပစြာ ေရွာင္ထြက္ျပသြားသည္ေလ။" မင္းရဲ့ ေျခကြက္ေတြက တစ္ကယ္ျမန္တယ္ဆိုတာ ငါလက္ခံပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ငါ့ကိုလည္း ေလ်ာ့မတြက္နဲ႔ "ဟူဟိုင္းရွန္ရဲ့ လွုပ္ရွားမူေတြနဲ႔ တိုက္ခိုက္ႏွုန္းေတြကလည္း လ်ပ္ျပက္သည့္အလား ျမန္လာခဲ့ပါၿပီေလ။တစ္ခ်ိဳ႕ ရိုက္ခ်က္ေတြကိုဆိုရင္ လီဖူခ်န္းတစ္ေယာက္ ေသလုေမ်ာပါးပင္ ေရွာင္ေနရပါတယ္။ဘယ္လိုျဖစ္ျဖစ္ ဟူဟိုင္းရွန္က ေျမကမၻာနယ္ပယ္ အဆင့္၈ ပညာရွင္ ျဖစ္ေနသးသည္ မဟုတ္ပါလား။လီဖူခ်န္းက သည္အတိုင္းဘဲ ဆက္သြားေနမယ္ဆိုရင္ မျဖစ္ေတာ့ဘူးဆိုတာ ေကာင္းေကာင္းႀကီး ရိပ္မိပါတယ္။"မီးနဂါးခ်ီ လာစမ္း "လီဖူခ်န္းတစ္ေယာက္ မီးနဂါးလ်ိဳ႕ဝွက္နည္းစနစ္ ကို အသုံးျပဳလိုက္တဲ့ အခါမွာေတာ့ သူ႔ရဲ့ အျမန္ႏွုန္းက ေနာက္ထပ္တစ္ဆင့္ကို ေရာက္သြားျပန္ပါၿပီေလ။ဗလာနယ္လက္ဝါးက သူ႔ရဲ့ လက္ေတြနဲ႔ ခ်ီေပါက္ကြဲမွုကိုဘဲ အားေကာင္းေစတာပါ။ မီးနဂါးလ်ိဳ႕ဝွက္နည္းစနစ္ကေတာ့ မတူပါဘူး။ ဘက္ေပါင္းစုံ စြမ္းရည္ကို ေနာက္ထပ္တစ္ဆင့္ တက္သြားေစနိုင္ပါတယ္။ႏွစ္ေယာက္စလုံးရဲ့ စြမ္းရည္ေတြက အဖက္ဖက္မွာ ညီမၽွေနမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဗလာနယ္လက္ဝါးက ပိုအသုံးဝင္မွာ ျဖစ္ေပမယ့္ အခုလို အေျခအေနမ်ိဳးမွာေတာ့ မီးနဂါး လ်ိဳ႕ဝွက္နည္းစနစ္က ပိုၿပီး အက်ိဳးသက္ေရာက္မွု ရွိတယ္ေလ။သည္လ်ိဳ႕ဝွက္နည္းစနစ္ ႏွစ္ခုက အေျခအေနနဲ႔ အခ်ိန္အခါကိုလိုက္ၿပီး သုံးစြဲရမွာပါ။အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ ဟူဟိုင္းရွန္က လီဖူခ်န္းရဲ့ အဟုန္က္ို လိုက္မမီေတာ့ပါဘူး။အရိပ္မဲ့ ေျခကြက္က အျမန္ႏွုန္းကိုဘဲ အားျပဳတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ခႏၶာကိုယ္ အလွည့္အေျပာင္း နဲ႔ တစ္ဖက္လူကို စိတ္ရွုပ္ေအာင္လည္း လုပ္နိုင္ပါတယ္။ သည္အတိုင္း အျမန္ႏွုန္းခ်င္း ယွဥ္မယ္ဆိုရင္ ဟူဟိုင္းရွန္က လီဖူခ်န္းကို မီေပမယ့္လည္း အခုလို အေရြ႕အေျပာင္း အတိုးအလွုပ္ေတြ ပါလာတဲ့အခါမွာေတာ့ လုံးဝ မယွဥ္နိုင္ဘဲ ေနာက္ေကာက္ က်ခဲ့ရပါၿပီ။ဒါေပမဲ့ ႏွေျမာစရာ ေကာင္းတာ တစ္ခုကေတာ့ ကိုယ္ေဖာ့ပညာက အရာရာအတြက္ အေျဖမဟုတ္တာပါဘဲ။သိုင္းပညာရွင္ ႏွစ္ေယာက္ၾကားက တိုက္ပြဲဆိုတာ သည္ေလာက္ မရိုးရွင္းပါဘူး။ မဟုတ္လို႔ကေတာ့ လူတိုင္းက ကိုယ္ေဖာ့ပညာေတြကိုဘဲ က်င့္ေနေတာ့မွာေပါ့ေလ။မင္းက တစ္ဖက္ရန္သူထက္ ပိုျမန္ေနေပမယ့္လည္ တစ္ဖက္လူက မင္းရဲ့ လွုပ္ရွားပုံေတြကို ရိပ္စားမိလာရင္ ေခ်ာင္ပိတ္ၿပီး တိုက္ခိုက္နိုင္ပါေသးတယ္။" မင္း သည္ရိုက္ခ်က္ကို ေရွာင္နိုင္ရင္ေရွာင္စမ္းကြာ "" မိုးထိေတာင္တန္းက ရိုက္ခ်က္ ၁၈ခ်က္ "ဟူဟိုင္းရွန္ကလည္း အေတြ႕အၾကဳံ မ်ားသည့္ လူတစ္ေယာက္ပါဘဲ။ သိပ္မၾကာခင္မွာဘဲ သူက လီဖူခ်န္းကို ေခ်ာင္ပိတ္ထားလိုက္နိုင္ပါတယ္။ သူအခု သံုံးလိုက္တဲ့ ရိုက္ခ်က္ကေတာ့ သူ႔ရဲ့ အားအထားရဆုံး သိုင္းကြက္ တစ္ခုပါဘဲ။သည္ရိုက္ခ်က္ရဲ့ အားသာခ်က္ကေတာ့ အရပ္မ်က္ႏွာ အကုန္လုံး တစ္ကြက္တည္းနဲ႔ တိုက္ခိုက္နိုင္တာပါ။ၿပီးေတာ့ သည္သိုင္းကြက္က လွုပ္ရွားသြက္လက္မွု အရမ္းျမန္သည့္ သိုင္းပညာရွင္ေတြနဲ႔ တိုက္ခိုက္တဲ့ အခါမွာ သုံးဖို႔ တီထြင္ထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။" မင္းတို႔ ေကာင္းကင္နတ္ဆိုးဂိုဏ္းက ေတာ္ေတာ္မႏွစ္ၿမိဳ႕စရာ ေကာင္းတာဘဲ။ ေနာက္ဆုတ္စမ္း......"ဖန္က်င္းေဆာင္က က်ယ္ေလာင္စြာျဖင့္ ေအာ္ဟစ္လိုက္ကာ တိုက္ပြဲထဲကို ဝင္လာခဲ့ပါၿပီ။ဟူဟိုင္းရွန္ စတင္ တိုက္လိုက္လိုက္တုန္းကေတာ့ အရမ္းကို ျမန္ဆန္ေနသည့္အတြက္ သူက ဘာမွ တုံျပန္ခ်ိန္ မရလိုက္ပါဘူး။သူ ဝင္ပါမယ္ လုပ္တဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ ႏွစ္ေယာက္စလုံးက လမ္းမေပၚကို ေရာက္ေနၾကပါၿပီ။ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းက ဟူဟိုင္းရွန္ရဲ့ တိုက္ခိုက္မွုေတြကို ခုခံေနနိုင္ေသးတဲ့အတြက္ ေဘးကေနဘဲ ရပ္ၾကည့္ေနခဲ့တယ္ေလ။ သူက သည္အခြင့္အေရးကို သုံးၿပီး ဟူဟိုင္းရွန္ရဲ့ ဟာကြက္ေတြက္ို ရွာေနခဲ့တာပါ။အခုေတာ့ လီဖူခ်န္းက အေရးနိမ့္ေနပါၿပီ။ ဖန္က်င္းေဆာင္က သူဝင္ႏႊဲမွရေတာ့မယ္ဆိုတာကိုလည္း သိပါတယ္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူက တိုက္ပြဲထဲကို ဝင္လာတာပါ။ ဖန္က်င္းေဆာင္ရဲ့ သံမဏိတုတ္က ဟူဟိုင္းရွန္ရဲ့ ဆူးသီးတပ္တုတ္ရဲ့ ရိုက္ခ်က္ေတြ အကုန္လုံးကို တြန္းထုတ္ပစ္လိုက္ပါတယ္။" မင္းက ေသခ်င္ေနတာလား......။ ဒါက ငါတို႔ ေကာင္းကင္နတ္ဆိုးဂိုဏ္းနဲ႔ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းၾကားထဲက ကိစၥကြ။ မင္းတို႔ အပူအပင္မဲ့ ဂိုဏ္းက ကိုယ့္ကိစၥမဟုတ္ဘဲ ဝင္မပါရင္ေကာင္းမယ္။"ဟူဟိုင္းရွန္က ေဒါသတႀကီးျဖင့္ ေအာ္လိုက္ပါတယ္။ဖန္က်င္းေဆာင္ရဲ့ အစြမ္းအစက တစ္ကယ့္ ထိပ္သီးစာရင္းထဲမွာ ပါပါတယ္။ သူက ဟူဟိုင္းရွန္ရဲ့ ရိုက္ခ်က္ေတြကို အသာအယာဘဲ ဖယ္ထုတ္လိုက္တာေလ။ဖန္က်င္းဟိုင္ ဟူဟိုင္းရွန္ရဲ့ ေဒါသကို ဂ႐ုမစိုက္ဘဲ ေအးစက္စက္ျဖင့္" လီဖူခ်န္းက ငါ့ရဲ့ အသက္သခင္ ေက်းဇူးရွင္ကြ။ မင္းသူ႔ကို ျပသနာရွတာက ငါ့ကို ျပသနာ ရွာတာနဲ႔ အတူတူဘဲ။ "ဖန္က်င္းေဆာင္ကလည္း အပူအပင္မဲ့ဂိုဏ္းရဲ့ ေရႊအဆင့္ တိုက္ရိုက္တပည့္ တစ္ေယာက္ပါဘဲ။ သူက ဘာအေၾကာင္းနဲ႔မွ ေျမကမၻာအဆင့္၈ တိုက္ရိုက္တပည့္ တစ္ေယာက္ကို ေၾကာက္ေနစရာအေၾကာင္း မရွိပါဘူး။သူ႔ရဲ့ အရည္အခ်င္းက ဟူဟိုင္းရွန္က္ို အသာအယာပင္ အနိုင္ယူနိုင္ပါတယ္။" ဖူေခ်ာင္းရွန္ ...... မင္းသည္လိုပဲ ရပ္ေနေတာ့မွာလား...။ တစ္ခုခု လုပ္ဦးေလ"ဟူဟိုင္းရွန္က ဖန္က်င္းေဆာင္ကို မနိုင္ဘူးဆိုတာ သိေနတဲ့အတြက္ စစ္ကူ လွမ္းေခၚလိုက္ပါတယ္။ဖူေခ်ာင္းရွန္က စိတ္မဝင္စားသည့္ဟန္ျဖင့္ " ဒါက မင္းတို႔ ဂိုဏ္း၂ဂိုဏ္းၾကားက ကိစၥေလ...။ ငါက ဘာလို႔ ဝင္ပါရမွာလည္း "သူ႔မွာ ေကာင္းကင္နတ္ဆိုးဂိုဏ္းဘက္ကေန ဝင္တိုက္ေပးဖို႔ ဘာအေၾကာင္းအရင္းမွ မရွိပါဘူးေလ။လီဝူရွုက " ဖူေခ်ာင္းရွန္...... မႏွစ္တုန္းက မင္းတို႔ ခရမ္းေရာင္ေဆဘာဂိုဏ္းရဲ့ ပါရမီရွင္ ၁၀ေယာက္ ေဆးပင္တစ္ရာ လ်ိဳ႕ဝွက္နယ္ေျမထဲကို ဝင္သြားတာကို သိလား။ အဲသည္ ပါရမီရွင္ ၁၀ေယာက္မွာ ၅ေယာက္ဘဲ အသက္ရွင္လ်က္ ျပန္ထြက္လာနိုင္တယ္။ ေအး...... အဲသည္၅ေယာက္စလုံးကို သတ္ပစ္လိုက္တဲ့သူက မင္းအေရွ႕မွာ ရပ္ေနတဲ့ လီဖူခ်န္းဘဲ။ မင္းတို႔ ဂိုဏ္းရဲ့ နာမည္ေက်ာ္ ရွန္ေဖးဟီေတာင္ သူ႔လက္ကေန မလြတ္သြားခဲ့ဘူး။ "လီဝူရွုရဲ့ စကားကို ၾကားအၿပီးမွာေတာ့ ဖူေခ်ာင္းရွန္က လမ္းမေပၚကို ခုန္ခ်လာၿပီး လွမ္းေမးလိုက္ပါတယ္။" အဲေကာင္ေျပာတာ ဟုတ္သလား......"" ေအး... ဟုတ္ေတာ့ ဘာျဖစ္လည္း။ "လီဖူခ်န္းက ျငင္းမေနေတာ့ပါဘူးေလ။ သူ တစ္ကယ္တမ္း သတ္ခဲ့တာက တစ္ေယာက္စ ႏွစ္ေယာက္စေလာက္သာ ျဖစ္ေပမယ့္လည္း အပင္ပန္းခံၿပီး ရွင္းျပမေနခ်င္ေတာ့ပါဘူး။ ဘယ္လိုဘဲျဖစ္ျဖစ္ ဖူေခ်ာင္းရွန္က သူ႔ကို တိုက္မွာပါဘဲ။" မင္းက တကယ္ ေသရမယ့္ေကာင္ဘဲ "ဖူေခ်ာင္းရွန္က လၽွပ္ျပက္သည့္အလား လီဖူခ်န္းဆီကို ေျပးဝင္လာခဲ့ပါတယ္။ထန္!သံမဏိတုတ္ႏွင့္ ေဆဘာတို႔က ထိပ္တိုက္ ရင္ဆိုင္မိသြားပါၿပီ။ဖန္က်င္းေဆာင္က အေနာက္ကို ေျခလွမ္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ဆုတ္လိုက္ရသည္ေလ။ဖန္က်င္းေဆာင္က ေရႊအဆင့္ တိုက္ရိုက္တပည့္ ျဖစ္သလို ဖူေခ်ာင္းရွန္ကလည္း ေရႊအဆင့္ တိုက္ရိုက္အဆင့္ပါဘဲ။ ၿပီးေတာ့ ဖူေခ်ာင္းရွန္ရဲ့ က်င့္ႀကံျခင္းအဆင့္က ဖန္က်င္းေဆာင္ထက္ ၂ဆင့္ သာေနပါေသးတယ္။" အစ္ကို...... ညီမေလးပါ ဝင္ကူမယ္ "ဖန္က်င္းယုကလည္း လမ္းမေပၚကို ခုန္ခ်လာၿပီး လီဖူခ်န္းနဲ႔ ဖန္က်င္းေဆာင္တို႔ရဲ့ ေဘးမွာ ရပ္လိုက္ပါတယ္။" ဖန္က်င္းေဆာင္...... မင္းေဘးဖယ္လိုက္ရင္ ေကာင္းမယ္ "ဖူေခ်ာင္းရွန္က ေသြးဆာေနသည့္ အၾကည့္ေတြျဖင့္ ဖန္က်င္းေဆာင္ကို ၾကည့္လိုက္ၿပီး အမိန္႔ေပးလိုက္ပါတယ္။ဖန္က်င္းေဆာင္ကလည္း လုံးဝ ဖယ္မေပးပါဘူး။" ဖူေခ်ာင္းရွန္ ...... ငါ့ဆီမွာ ေျမပုံတစ္ပိုင္းရွိေနတယ္ဆိုတာ မေမ့လိုက္နဲ႔ဦး။ ငါမပါဘူးဆိုရင္ မင္းတို႔လည္း ဂူသင္းခ်ိဳင္းကို ေမ့လိုက္လို႔ရၿပီ။"" ေအး...... ငါမင္းကို သတ္ၿပီးမွဘဲ ေျမပုံ ယူေတာ့မယ္။"ဖူေခ်ာင္းရွန္ရဲ့ လူသတ္ခ်င္စိတ္ေတြက ျပင္းထန္သထက္ ျပင္းထန္လာခဲ့ပါၿပီ။" ဒါဆိုလည္း စမ္းၾကည့္လိုက္ေလ "ဖန္က်င္းေဆာင္က အသက္တစ္ဝႀကီး ရွုလိုက္ၿပီး ခ်ီအရွိန္အဝါေတြကို ထုတ္ေဖာ္လိုက္ပါတယ္။" ဖန္က်င္းေဆာင္ ... အဲေကာင္ကို ငါနဲ႔ လႊတ္ထားလိုက္ "လီဖူခ်န္းကေတာ့ ေျမကမၻာ လက္နက္အပိုင္းအစေလးကို ထုတ္ၿပီး လက္မွာ ကိုင္ထားလိုက္ပါၿပီ။ သူက တိုက္ပြဲစၿပီ ဆိုတာနဲ႔ အစြမ္းအထက္ဆုံးလူကို အရင္သတ္ရမယ္ ဆိုတဲ့ ဥပေဒကို နားလည္ပါတယ္။ လီဖူခ်န္းက အခုခ်ိန္မွာေတာ့ ဂိုဏ္းေတြၾကားမွာ ျဖစ္လာမယ့္ ျပသနာေတြကိုလည္း မစဥ္းစားအားေတာ့ပါဘူး။ ယခု အခ်ိန္မွာေတာ့ အသက္ရွင္သန္ေရးသည္သာ အေရးအႀကီးဆုံး မဟုတ္ပါလား။ဖန္က်င္းေဆာင္က လီဖူခ်န္းလက္ထဲမွာ ရွိေနသည့္ သတၱဳအပိုင္းအစေလးကို ျမင္တာနဲ႔ သေဘာေပါက္သြားပါတယ္။ လီဖူခ်န္းက ထူးဆန္းသည့္ လက္နက္တစ္ခုကို ပိုင္ဆိုင္ထားေသးသည္ေလ။ သူက အဲသည္အခ်က္ကို လုံးလုံး ေမ့ေနခဲ့တာပါ။" ဖူေခ်ာင္းရွန္ ...... ငါတို႔ေပါင္းၿပီး သည္သုံးေယာက္ကို အရင္သတ္လိုက္ရေအာင္ "ဟူဟိုင္းရွန္က အေဖာ္ညႇိလိုက္ပါတယ္။"ဟုတ္တယ္...... သည္ေကာင္ေတြကို သတ္ရေအာင္ "လီဝူရွုကလည္း အနီေရာင္ အလံတစ္ခုကို ထုတ္လိုက္ပါတယ္။ အဲသည္ အလံမွာက ေသြ႕ေငြ႕ေတြ ရစ္သိုင္းေနတယ္ေလ။" ေတာ္ၾကပါေတာ့ ......။ မင္းတို႔ ဆီမွာ ဘယ္လိုရန္ေႂကြးေတြ ရွိေနသလည္းဆိုတာကို ငါမသိဘူးး။ ဂူသင္းခ်ိဳင္းကို ရွာမေတြ႕ခင္မွာ တိုက္လိုက္တာမ်ိဳးေတြကို ခနရပ္ထားရင္ ေကာင္းမယ္ "စုမုယူက မတ္တပ္ရပ္လိုက္ၿပီး သူမရဲ့ ႏူးညံ့တဲ့ ခ်ီအရွိန္အဝါေတြကို ထုတ္ေဖာ္လိုက္ကာ တိုက္ပြဲကို ရပ္တန္႔ဖို႔ ႀကိဳးစားလိုက္ပါတယ္။ဒါေပမယ့္လည္း သူမရဲ့ ႀကိဳးစားမွုေတြက အရာေရာက္ခဲ့ပုံ မရပါဘူး။" သတ္ "ဟူဟိုင္းရွန္က ပထမဆုံး စၿပီး လွုပ္ရွားလိုက္ပါတယ္။" ေဒါင္......"စုမုယူက လ်ိဳ႕ဝွက္နည္းစနစ္ တစ္ခုကို ထုတ္သုံးလိုက္သည့္ ပုံပါဘဲ။ သူမရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ေပၚက ေရာင္ျခည္ေတြ ျဖာထြက္လာၿပီး ပတ္ဝန္းက်င္ တစ္ခုလုံးကို လႊမ္းျခဳံသြားပါတယ္။အဲဒါက တိုက္ခိုက္ဖို႔ တာစူေနသည့္ လူေတြကို မွိန္းေမာသြားေစသည္ေလ။ စုမုယူက သူတို႔ရဲ့ အသက္ေတြ ၊ဝိညာဥ္ေတြကို ႏုတ္ယူသြားေတာ့မည့္ ပုံပါဘဲ။" ေနာက္ထပ္ တိုက္ခိုက္ဖ္ို႔ လုပ္တဲ့သူမွန္သမၽွကို သတ္ပစ္မယ္ "စုမုယူရဲ့ လက္ထဲမွာေတာ့ အစိမ္းရင့္ေရာင္ ခ်ိတ္ေကာက္ တစ္ခု ေရာက္ေနပါၿပီ။ သူမရဲ့ ပုံစံက တစ္ကယ္ကို ေျပာသည့္အတိုင္း လုပ္ေတာ့မည္ဟု ထင္ရပါတယ္။" စုမုယူ ...... မင္းက ဘာကို ဆိုလိုတာလည္း"သည္လူစုထဲမွာေတာ့ စုမုယူ တစ္ေယာက္တည္းသာလၽွင္ ဖူေခ်ာင္းရွန္ကို ေၾကာက္ရြံ့ေစတာပါ။စုမုယူက ၾကယ္၆ပြင့္အဆင့္ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံ ပိုင္ရွင္ေလ။ သူမက မည္သူႏွင့္မွ ယွဥ္လို႔မရတဲ့ ၿပိဳင္ဖက္ကင္းပါရမီရွင္ဟု သတ္မွတ္လို႔ ရပါတယ္။" ညီမေလးစု က တိုက္ပြဲကို ရပ္ေစခ်င္မွေတာ့ ...... မင္းတို႔အားလုံး ရပ္လိုက္တာ ေကာင္းမယ္ေနာ္......"ေဝရွန္းဟီကလည္း ထလာၿပီး သူ႔ရဲ့ အရွိန္အဝါေတြကို ထုတ္လႊတ္လိုက္ပါၿပီ။အဆုံးမဲ့အာဏာ အပိုင္း၂၀၇့ျမဴခိုးတို႔ ႀကီးစိုးရာေျမ" ဖူေခ်ာင္းရွန္ ...... သည္ကိစၥကို ေနာက္မွ ရွင္းလည္း ရတာဘဲကြာ......။ သင္းခ်ိဳင္းဂူကို ရွာတာက ငါတို႔အားလုံးအတြက္ အခုအခ်ိန္မွာ အေရးအႀကီးဆုံး မဟုတ္ဘူးလား......။ အလုပ္ႀကီး လုပ္မယ့္သူက အဓိက နဲ႔ သာမညကို ခြဲျခားတတ္ဖို႔ လိုတယ္ကြ။ သင္းခ်ိဳင္းဂူကို ရွာေတြ႕ၿပီးတဲ့ အခ်ိန္က်ရင္ေတာ့ မင္းတို႔ဘာသာ မင္းတို႔ သတ္ဘဲသတ္သတ္ ဖက္ဘဲဖက္ဖက္ ဘယ္သူမွ တားမေနေတာ့ဘူးကြ။"ေဆာင္က်န္းဟီကလည္း ဝင္ၿပီး ေျဖာင္းဖ် ရွာပါတယ္။ဖူေခ်ာင္းရွန္တို႔ တစ္သိုက္ဟာ မ်က္ႏွာႀကီး မည္းေမွာင္ေနၿပီး ေအးစက္စက္ ျဖစ္သြားပါၿပီ။အထူးသျဖင့္ လီဝူရွုေပါ့ေလ ။ သူက စုမုယူကို တူးတူးခါးခါးကို မုန္းတီးသြားပါတယ္။လီဝူရွုရဲ့ ဆ႒မအာ႐ုံ လွုံ႔ေဆာ္မွုအရ လီဖူခ်န္းကို သည္တစ္ေခါက္မွာ မသတ္နိုင္ဘူးဆိုရင္ ေနာက္ဆိုရင္ ပိုၿပီး ခက္ခဲသြားလိမ့္မယ္ဆိုတာ ေကာင္းေကာင္းႀကီး သိေနတယ္ေလ။ွ' ဟုတ္ၿပီေလ...... ထားလိုက္ပါေတာ့......။ ငါလီဝူရွု သန္မာလာတဲ့ တစ္ေန႔က်ရင္ မင္းတို႔အားလုံးကို ငရဲျပည္ ပို႔ပစ္မယ္ "လီဝူရွုကေတာ့ စိတ္ထဲက ၾကဳံးဝါးေန႐ုံကလြဲၿပီး ဘာမွ မတတ္နိုင္ေတာ့ပါဘူး။" ဟူး......"ဟူဟိုင္းရွန္က စိတ္ပ်က္သည့္ဟန္ျဖင့္ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ ခ်လိုက္ၿပီး" ေခြးမသားေလး...... မင္းသည္ေန႔ ကံေကာင္းသြားတယ္လို႔ မွတ္လိုက္ ။ ငါတို႔ သင္းခ်ိဳင္းဂူကို ရွာေတြ႕ၿပီးေတာ့မွဘဲ မင္းကို သတ္ေတာ့မယ္။"အခုအခ်ိန္မွာ ထပ္ၿပီး တိုက္ခိုက္ဖို႔ကို စိုင္းျပင္းမယ္ဆိုရင္ ႐ူးမိုက္တာဘဲဆိုတာ သူကိုယ္တိုင္လည္း သိပါတယ္။ သူတို႔သုံးေယာက္ေပါင္းလိုက္ရင္ေတာင္ သည္ေနရာမွာ ရွိသမၽွ လူေတြရဲ့ ဝိုင္းဝန္းတိုက္ခိုက္မွုကို ဘယ္ေလာက္မွ ခံနိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ရႊမ္း!ဖူေခ်ာင္းရွန္က သူ႔ရဲ့ ေဆဘာရွည္ႀကီးကို ဓားအိမ္ထဲ ျပန္ထည့္လိုက္ၿပီး " မင္းသည္တစ္ႀကိမ္ ကံေကာင္းသြားတယ္။ ငါ့ရဲ့ ေဆဘာက ဆြဲထုတ္ၿပီးၿပီဆိုရင္ တစ္ေယာက္ေယာက္ ေသြးေျမမက်ဘဲ ျပန္သိမ္းေလ့ မရွိဘူး။ င့ါေဆဘာက ေသြးရဲ့ အရသာကို ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ေနၿပီ။ ဒါေပမဲ့ သည္တစ္ေခါက္မွာေတာ့ ခၽြင္းခ်က္ အေနနဲ႔ ထားေပးလိုက္မယ္။ေနာက္မွ မင္းဆီက အတိုးေကာအရင္းပါ ေပါင္းၿပီး ယူမယ္ "သူ႔ရဲ့ မ်က္လုံးထဲမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းက ေသလူပါဘဲ။ နည္းနည္းေလာက္ အသက္ဆက္ရွင္ ခိုင္းလိုက္ရတာက သူ႔အတြက္ ဘာျပသနာမွ မရွိပါဘူး။လီဖူခ်န္းကေတာ့ ဘာမွျပန္မေျပာဘဲ ဓားကိုသာ ျပန္သိမ္းလိုက္ပါတယ္။ သည္ဂူသင္းခ်ိဳင္း ခရီးမွာ လီဝူရွုတို႔ သုံးေယာက္စလုံးကို သတ္ဖို႔အခြင့္အေရး ရမယ္လို႔ သူက ယုံၾကည္ထားတယ္ေလ။ အဲဒါကို အပိုေတြလုပ္ၿပီး ေျပာေနဖို႔လည္း အေၾကာင္းမရွိပါဘူး။သူက မ်က္လုံးေတြ မွိတ္လိုက္ၿပီး ခ်ီအရွိန္အဝါေတြကို ျပန္ေလ်ာ့ခ်လိုက္ပါတယ္။ ၿပီးတဲ့ အခါမွာေတာ့ အေစာပိုင္းတုန္းက ဘာမွ မျဖစ္ခဲ့သည့္အလား ပုံစံျဖင့္ ဖန္က်င္းေဆာင္တို႔ကို ေခၚၿပီး တတိယထပ္ကို ျပန္တက္လာခဲ့ပါၿပီ။လီဖူခ်န္းရဲ့ အမူအက်င့္ကို သတိျပဳမိလိုက္တဲ့ စုမုယူကေတာ့ ႏွုတ္ခမ္းေလး တြန္႔႐ုံမၽွ ျပဳံးလိုက္မိပါတယ္။ဟူဟိုင္းရွန္ ၊ ဖူေခ်ာင္းရွန္နဲ႔ လီဝူရွုတို႔ သုံးေယာက္စလုံး ကံဆိုးေတာ့မယ္ ဆိုတာကို သူမက ႀကိဳတင္ ခံစားမိေနတယ္။လီဖူခ်န္းလို လူက မပိုင္ေသးဘဲနဲ႔ေတာ့ ဘာမွ လုပ္ဦးမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ လီဖူခ်န္း တစ္ကယ္ လွုပ္ရွားလာတဲ့အခါက်ရင္ သူမကိုယ္တိုင္ေတာင္ တားဆီးနိုင္မလား ဆိုတာကို ေဝခြဲမရေသးပါဘူး။ စုမုယူ က ဘာျဖစ္လို႔ အခုလို သိေနရသလည္းဆိုေတာ့ သူမက တစ္ကယ့္ပါရမီရွင္ေတြရဲ့ အမူအက်င့္ေတြကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး နားလည္ေနတဲ့ အတြက္ပါဘဲ။ သူမကိုယ္တိုင္မွာလည္း သည္လို အမူအက်င့္မ်ိဳး ရွိေနသည္ မဟုတ္ပါလား။လီဖူခ်န္းက တစ္ေန႔မွာ သည္သုံးေယာက္စလုံးကို ေသခ်ာေပါက္ သတ္ျဖတ္နိုင္ပါလိမ့္မည္။" ေကာင္းၿပီ......။ အားလုံးလည္း စုံေနၿပီဆိုေတာ့ ေျမပုံေတြကို ထုတ္လိုက္ရေအာင္......။ " စုမုယူက ေဝရွန္းဟီကို မ်က္ရိပ္တစ္ခ်က္ ျပလိုက္ပါတယ္။စုမုယူ ရဲ့ စကားအဆုံးမွာေတာ့ ေဝရွန္းဟီက ေျမပုံတစ္ပိုင္းကို ထုတ္ယူလိုက္ပါၿပီ။" သည္ေျမပုံ အရမ္းကို ရွုပ္ေထြးလြန္းတယ္။ ဒါကို ဘယ္သူမွ မွတ္မိနိုင္မယ္ မထင္ဘူး။ ငါတို႔ အကုန္လုံး အတူတူ ဝိုင္းၿပီး ခန္႔မွန္းၾကရေအာင္။"ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ ေျမပုံကို ပိုင္ဆိုင္ထားတဲ့ လူေတြကလည္း သူတို႔ရဲ့ ေျမပုံေတြကို ထုတ္ၿပီး ၿပီးျပည့္စုံတဲ့ ေျမပုံတစ္ခုေအာင္ ဆက္လိုက္ပါတယ္။အဲသည္အခ်ိန္မွာဘဲ ၿမိဳ႕ေစာင့္တပ္သား တစ္စုက သူတို႔ဆီကို ေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။သူတို႔ထဲက ေလးေယာက္ကေတာ့ ေျမကမၻာနယ္ပယ္ အထြတ္အထိပ္ကို ေရာက္ေနပါၿပီ။" သည္မွာ ရွိေနတဲ့ လူေတြအကုန္လုံး နားေထာင္ၾကစမ္း ...... ။ မင္းတို႔ေကာင္ေတြ ဘာေတြဘဲျဖစ္ျဖစ္ ငါ ဂ႐ုမစိုက္ဘူး။ စိတ္လည္း မဝင္စားဘူး။ မင္းတို႔က ျမဴခိုးၿမိဳ႕ရဲ့ အေဆာက္အဦးေတြကို ဖ်က္ဆီးခဲ့တဲ့ အတြက္ ေလ်ာ္ေၾကး ျပန္ေပးရမယ္။ မဟုတ္ဘူးဆိုရင္ေတာ့ ငါတို႔ အံ့ဖြယ္ကိရိယာ ဂိုဏ္းအေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္းႀကီး သိေစရမယ္။"ေျမကမၻာနယ္ပယ္ အထြတ္အထိပ္ ပညာရွင္တစ္ေယာက္က အမိန္႔ေပးလိုက္ပါတယ္။တိုက္ပြဲတစ္ရာ နယ္ေျမထဲမွာေတာ့ အခ်ိဳ႕ေသာၿမိဳ႕ေတြက ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ေပးတဲ့ ဂိုဏ္းေတြ ရွိေနၿပီး အခ်ိဳ႕ၿမိဳ႕ေတြမွာေတာ့ မရွိပါဘူး။ၾကည့္ရတာေတာ့ သည္ျမဴခိုးၿမိဳ႕ကို အံ့ဖြယ္ကိရိယာဂိုဏ္းက ေစာင့္ေရွာက္ေနသည့္ ပုံပါဘဲ။အံဖြယ္ကိရိယာဂိုဏ္းကို ေစာင့္ေရွာက္ခအျဖစ္ ျမဴခိုးၿမိဳ႕က ထိုက္သင့္သည့္ အဖိုးအခေတာ့ ျပန္ေပးရမွာပါ။" ဘယ္ေလာက္ေလ်ာ္ရမလည္း ေျပာလိုက္ "ဖန္က်င္းေဆာင္က ေမးလိုက္ပါတယ္။ေျမကမၻာအထြတ္အထိပ္ ပညာရွင္ေတြက အထိအခိုက္ အပ်က္အစီးေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာ စစ္ေဆးလိုက္ၿပီး" တည္းခိုခန္းကို ပ်က္စီးေစတဲ့ အတြက္ ေရႊျပား၅ေသာင္း ၊ လမ္းမကို ပ်က္စီးေစတဲ့ အတြက္ ေရႊျပား၅ေသာင္း "" ေရာ့...... သည္မွာ ေရႊျပား၅သာင္း ......"လီဖူခ်န္းက ေရႊျပား၅ေသာင္းႏွင့္ ညီမၽွသည့္ ေရႊေရာင္ကတ္ျပားေလးတစ္ခုကို သိုေလွာင္အိတ္ထဲက ထုတ္ယူလိုက္ၿပီး ၿမိဳ႕ေစာင့္တပ္ဘက္ကို ပစ္ေပးလိုက္ပါတယ္။" ေရာ့သည္မွာ ေနာက္ထပ္၅ေသာင္း "ဟူဟိုင္းရွန္ကလည္း ေရႊကတ္ျပား တစ္ခုကို ထုတ္ေပးလိုက္ပါတယ္။ " သြားစို႔ "ေလ်ာ္ေၾကးရၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ ၿမိဳ႕ေစာင့္တပ္က ျပန္ထြက္သြားခဲ့ပါၿပီ။လူသတ္မွု မျဖစ္ေသးသေရြ႕ေတာ့ သည္တိုက္ရိုက္တပည့္ေတြက ဂုဏ္ထူးေဆာင္ ဧည့္သည္ေတြပင္ မဟုတ္ပါလား။တစ္ကယ္လို႔သာ တစ္ျခားသူေတြ ဆိုရင္ေတာ့ ၿမိဳ႕ေစာင့္တပ္က ဖမ္းၿပီး အခ်ဳပ္ထဲ ၂ရက္ေလာက္ ထည့္ထားလိုက္မွာပါ။***သိပ္မၾကာခင္မွာေတာ့ တိုက္ရိုက္တပည့္ တစ္သိုက္ဟာ ျမဴခိုးၿမိဳ႕ရဲ့ အေနာက္ဘက္ ကို ဦးတည္ၿပီး ထြက္လာခဲ့ပါၿပီ။ သည္ဘက္မွာေတာ့ ျမဴခိုးေတြက ပိုၿပီး ထူထပ္သိပ္သည္းေနပါတယ္။ ဘယ္သူကမွ သူတို႔ရဲ့ လက္တစ္ကမ္း အကြာေလာက္ထက္ပိုၿပီး မျမင္နိုင္ေတာ့ပါဘူး။ျမဴခိုးေငြ႕ေတြၾကားမွာ တည္ရွိေနတဲ့ ေတာင္ႀကီးေတြကလည္း သားေကာင္ကို ဝါးမ်ိဳဖို႔အတြက္ ေစာင့္ႀကိဳေနသည့္ မိစၧာသားရဲႀကီးေတြ အလားပါဘဲ။ေတာင္တစ္ေတာင္အေပၚကို အေရာက္မွာေတာ့ ေဝရွန္းဟီက " ျမဴခိုးေတြက အရမ္းကို ထူထပ္လြန္းေနတယ္။ သည္အတိုင္းဆိုရင္ေတာ့ ေျမပုံမွာ ေဖာ္ျပထားတဲ့ ေနရာကို ရွာနိုင္ေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး။"" အားမေလ်ာ့ စမ္းပါနဲ႔ကြာ ...... ေျမပုံ တစ္ခုလုံးရွိေနမွေတာ့ ငါတို႔ ဂူသင္းခ်ိဳင္းကို ရွာေတြ႕မွာပါ။ "ဆန္က်န္းဟီက အားေပးလိုက္ပါတယ္။ေျမပုံေပၚမွာ ျပထားတဲ့ ပထမဆုံး အမွတ္အသားကေတာ့ သည္ေတာင္ကို ရည္ညႊန္းထားတာပါဘဲ။ အခုသူတို႔ လုပ္စရာဆိုလို႔ ဒုတိယ အမွတ္အသားကို ရွာေတြ႕ဖို႔ဘဲ လိုတာပါ။အမွတ္အသား၅ခုကို ရွာေတြ႕တာနဲ႔ သည္ဂူသင္းခ်ိဳင္းက ေပၚလာေတာ့မည္ မဟုတ္ပါလား။" ဒုတိယ အမွတ္အသားက ေရကန္ တစ္ကန္ဘဲ။ တစ္ကယ္လို႔သာ ငါတို႔ သည္စမ္းေခ်ာင္းအတိုင္း လိုက္သြားမယ္ဆိုရင္ ေသခ်ာေပါက္ ေရကန္ကို ရွာေတြ႕မွာဘဲ။ "စုမုယူက ေတာင္ခါးပန္းေလာက္မွာ ရွိေနတဲ့ ေရတံခြန္တစ္ခုကို တစ္ခ်က္ၾကည့္ၿပီး ေျပာလိုက္ပါတယ္။ သည္ေရတံခြန္ကေန ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ စမ္းေခ်ာင္းေလး တစ္ခုက အျခားတစ္ေနရာကို စီးဆင္းေနတယ္ေလ။ ျမဴခိုးေတြ အုံ႔ဆိုင္းေနသည့္အတြက္ ေသေသခ်ာခ်ာ မေျပာနိုင္ေပမယ့္သူမရဲ့ အသိစိတ္ အာ႐ုံကေတာ့ ခံစားမိေနသည္ေလ။သည္စမ္းေခ်ာင္းေလးက ဟိုးအေဝးတစ္ေနရာမွာ ရွိေနတဲ့ ထူးဆန္းသည့္ စြမ္းအင္ေတြကို ညႊန္ျပေနသလိုပါဘဲ။ဖန္က်င္းေဆာင္ ၊ဖန္က်င္းယုနဲ႔ လီဖူခ်န္းတို႔ကေတာ့ တိတ္တဆိတ္ တိုင္ပင္ေနၾကပါၿပီ။" လီဖူခ်န္း ...... ငါတို႔သင္းခ်ိဳင္းဂူကို ရွာေတြ႕တာနဲ႔ သည္ေကာင္ေတြထဲက တစ္ေယာက္ကို သုံးေယာက္ေပါင္းၿပီး အျမန္ သတ္လိုက္ရေအာင္။ "" ညီမအစ္ကို ေျပာတာမွန္တယ္။ သူတို႔သုံးေယာက္က ညီမတို႔ထက္ သာေနတယ္။ တိုက္ပြဲစတာနဲ႔ တစ္ေယာက္က္ို အရင္ရွင္းထားနိုင္မွ ေတာ္ကာက်လိမ့္မယ္"လီဖူခ်န္းက လက္ကာျပလိုက္ၿပီး" အမွန္အတိုင္း ေျပာရမယ္ဆိုရင္ မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္ သည္ကိစၥထဲ ဝင္မပါတာ ပိုေကာင္းမယ္ထင္တယ္။ မင္းတို႔အေပၚမွာ တင္ရွိေနတဲ့ ေက်းဇူးေႂကြးက သည္သင္းခ်ိဳင္းဂူ ခရီးကို ေခၚလာတာနဲ႔တင္ ေက်ေနပါၿပီကြာ ။"" မင္းဘာေတြ ေျပာေနတာလည္း လီဖူခ်န္း......။ ငါဖန္က်င္းေဆာင္က ေသရမွာေၾကာက္တဲ့ ငႏုံတစ္ေကာင္လို႔ ထင္ေနတာလား။ သည္ကိစၥက မင္းငါ့ကို ကယ္တင္ထားတဲ့ ေက်းဇူးေၾကာင့္ လုပ္ေနတာ မဟုတ္ဘူးကြ။ ငါက မင္းကို ရဲေဘာ္ရဲဘက္လို သေဘာထားတာကြ။ မင္းအတြက္ ငါက အသက္စြန္႔ၿပီးေတာင္ တိုက္ခိုက္ရဲတယ္။ "" ဟမ့္ ရဲေဘာ္ရဲဘက္လား...... ရပါၿပီ။ ေနပါေစေတာ့ ...... ေက်းဇူးပါ။"လီဖူခ်န္းက သည္ေမာင္ႏွမ ႏွစ္ေယာက္ကို ဘယ္လိုမွ မစြန္႔စားေစခ်င္တဲ့အတြက္ ခပ္ျပတ္ျပတ္ဘဲ ျငင္းလိုက္ပါတယ္။တစ္ခ်ိန္တည္းမွာဘဲ ဟူဟိုင္းရွန္ တို႔ သုံးေယာက္ကလည္း က်ိတ္ၿပီး တိုင္ပင္ေနက်ပါၿပီ။" ငါတို႔ သင္းခ်ိဳင္းဂူကို ရွာေတြ႕တာနဲ႔ ပထမဆုံး လုပ္ရမယ့္ အလုပ္က ဖန္က်င္းယုကို သတ္ဖို႔ဘဲ။ သူမက အဲသည္သုံးေယာက္ထဲမွာ အားအန္းဆုံး။ ၿပီးရင္ေတာ့ က်န္တဲ့ ႏွစ္ေယာက္ကို ေအးေအးေဆးေဆး သတ္လို႔ရၿပီ။ "ဟူဟိုင္းရွန္က အႀကံျပဳပါတယ္။ဖူေခ်ာင္းရွန္ကလည္း ေခါင္းညိတ္လိုက္ၿပီး" မင္းေျပာတာကို ငါလက္ခံတယ္။ အဲဒါ အေကာင္းဆုံးဘဲ။ တစ္ေယာက္ခ်င္း ယွဥ္ရင္ေတာင္ ငါတို႔ဘက္က အမ်ားႀကီး သာေနေသးတယ္။ "သူတို႔က ဖန္က်င္းေဆာင္နဲ႔ လီဖူခ်န္းကို တစ္ကြက္တည္းနဲ႔ သတ္နိုင္လိမ့္မယ္လို႔ မယူဆထားပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ သူတို႔က ေသခ်ာတဲ့လူကိုဘဲ အရင္ရွင္းပစ္မွာပါ။စမ္းေခ်ာင္းေလးရဲ့ အဆုံးမွာေတာ့ တကယ္ဘဲ ေရကန္ႀကီးတစ္ခု တည္ရွိေနပါတယ္။ေရကန္ မ်က္ႏွာျပင္ တစ္ခုလုံးကိုေတာ့ ျမဴခိုးေတြက ဖုံးလႊမ္းထားတဲ့အတြက္ ေရကန္အက်ယ္အဝန္းကို ေသေသခ်ာခ်ာ မခန္႔မွန္းနိုင္ေသးပါဘူး။" ေျမပုံအရဆိုရင္ေတာ့ တတိယ အမွတ္အသား က ေရတံခြန္ႀကီး တစ္ခုဘဲ။ ၾကည့္ရတာ ေရကန္ရဲ့ ဟိုဘက္အျခမ္းမွာ ရွိေနတာမ်ားလား......"ေျမပုံထဲမွာ ေဖာ္ျပထားတာကေတာ့ အမွတ္အသားေတြဟာ တစ္ခုနဲ႔တစ္ခု အစဥ္လိုက္ ဆက္စပ္ေနပါတယ္တဲ့။ အခု သည္စမ္းေခ်ာင္းေလးက ေရကန္နဲ႔ ထိစပ္ေနသလိုေပါ့ေလ။ ေရကန္နဲ႔ ေရတံခြန္ကလည္း လုံးဝကို ထိစပ္ေနမွာပါဘဲ။" သည္ေရကန္ကို ျဖတ္ကူးဖို႔ ေလွအရင္ လုပ္လိုက္ရေအာင္။ "သည္တိုက္ရိုက္တပည့္ အဖြဲ႕ထဲမွာ ထုံအေနတဲ့သူ တစ္ေယာက္မွ မပါပါဘူး။ လူေတြအားလုံးက ေလွတစ္စင္း ဘယ္လိုေဆာက္ရမလည္း ဆိုတာကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး သိပါတယ္။အခ်ိန္တိုေလးအတြင္းမွာဘဲ ေလွေလးစင္း ျဖစ္ေပၚလာခဲ့ပါၿပီ။လီဖူခ်န္းကေတာ့ ဖန္က်င္းေဆာင္ ၊ ဖန္က်င္းယုတို႔နဲ႔အတူ ေလွတစ္စင္းေပၚမွာ ေနရာယူထားပါတယ္။သိပ္မၾကာခင္မွာဘဲ ေလွေလးစင္းက ေရကန္ရဲ့ အနက္ရွိုင္းဆုံး အပိုင္းဘက္ကို ဦးတည္သြားေနပါၿပီေလ။နာရီ အနည္းငယ္မၽွ အၾကာမွာေတာ့ လူတိုင္းက မိုးၿခိမ္းသံကဲ့သို႔ က်ယ္ေလာင္လြန္းသည့္ ေရတံခြန္ မွ ေရက်ေနသံေတြကို ၾကားလိုက္ရပါတယ္။သူတို႔ရဲ့ အသိစိတ္ အာ႐ုံေတြအရ ဆိုရင္ေတာ့ သည္ေရကန္ရဲ့ အဆုံးမွာ ေရတံခြန္ႀကီးတစ္ခု ေစာင့္ႀကိဳေနတယ္ဆိုတာကို သိေနက်တယ္ေလ။ဒါေပမယ့္ ေရတံခြန္က ဘယ္ေလာက္အထိ နက္ရွိုင္းလည္းဆိုတာကို မခန္႔မွန္းနိုင္သည့္ ေခ်ာက္နက္ႀကီး တစ္ခု လိုပါဘဲ။" ဆင္းလိုက္ရေအာင္ "စုမုယူကေတာ့ သူမရဲ့ ေလွကို လုံးဝ အရွိန္မေလ်ာ့ပါဘူး။ဝုန္း...ဝုန္း......ဝုန္း......ေလွေလးစင္းလုံးကေတာ့ ေရတံခြန္ရဲ့ ေအာက္ေျခဆီကို ထိုးဆင္းသြားပါၿပီ။သူတို႔ရဲ့ ေအာက္ေျခမွာ ရွိေနတဲ့ ေရထုကို ခန္႔မွန္းနိုင္သြားတဲ့ အခါမွာေတာ့ တိုက္ရိုက္တပည့္ေတြ အကုန္လုံးက ေလွကို အားယူၿပီး ခုန္ထြက္လိုက္က်ပါတယ္။ကမ္းစပ္ကို အေရာက္မွာေတာ့ လ်ိဳေျမာင္ႀကီးတစ္ခုကို လူအားလုံး ျမင္ေတြ႕လိုက္ရပါၿပီ။ သည္လ်ိဳေျမာင္ကေတာ့ စတုတၳေျမာက္ အမွတ္အသားပါဘဲ။" ဒါ့ေၾကာင့္လည္း သည္ေနရာကို ျမဳခိုးေျမလို႔ ေခၚက်တာကိုး......။ သည္ေနရာမွာ ဘယ္ေလာက္အထိ လ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ေတြ ရွိေနဦးမလည္း မသိဘူး" လီဖူခ်န္းကေတာ့ မွတ္ခ်က္တစ္ခု ခ်လိုက္ပါတယ္။ျမဴခိုးၿမိဳ႕ရဲ့ အေနာက္ဘက္ အပိုင္းကိုေတာ့ ျမဴခိုးတို႔ ႀကီးစိုးရာေၿမ ဆိုၿပီး လူတိုင္းက သိၾကပါတယ္။ သည္ေနရာရဲ့ လ်ိဳ႕ဝွက္ဆန္းၾကယ္မွုေတြကိုေတာ့ အခုထက္ထိ တစ္ေယာက္မွ မေဖာ္ထုတ္နိုင္ေသးပါဘူး။ၿပီးခ့ဲ့ တဲ့ ရာစုႏွစ္ေတြမွာ သည္ဘက္အပိုင္းကို လူစြန္႔စားေတြ ေထာင္နဲ႔ခ်ီၿပီး လာေရာက္ခဲ့ေပမယ့္လည္း အခုအခ်ိန္ထိ ဘာတစ္ခုမွ ေရေရရာရာ မသိနိုင္ေသးပါဘူးေလ။ သည္အခ်က္ကဘဲ လူေတြကို ေၾကာက္လန္႔ေနေစတာပါ။အဆုံးမဲ့အာဏာ အပိုင္း၂၀၈ဂူသင္းခ်ိဳင္းေရွ႕က ပရမ္းပတာတိုက္ပြဲလ်ိဳေျမာင္ထဲမွာ ရွိေနတဲ့ ျမဴေတြကေတာ့ အျခားေနရာေတြထက္ကို သိပ္သည္းေနတယ္။ မင္းရဲ့လက္ကို ဆန္႔ထုတ္လိုက္ရင္ေတာင္ လက္ေခ်ာင္းေတြကို ျပန္မျမင္ရတဲ့ အထိပါဘဲ။သူတို႔ရဲ့ အားေကာင္းလွတဲ့ စိတ္အာ႐ုံခံစားမွုေတြကေတာင္ ၁၀မီတာ ပတ္ဝန္းက်င္ေလာက္က အရာေတြကိုဘဲ ခံစားနိုင္ပါတယ္။ဆယ္မီတာထက္ေက်ာ္ၿပီးေတာ့ ဘယ္သူမွ အာ႐ုံမခံနိုင္ပါဘူး။လ်ိဳေျမာင္ထဲမွာ သြားေနရင္းနဲ႔ ေကာင္းကင္ႀကီးကလည္း တျဖည္းျဖည္း ေမွာင္မဲစ ျပဳလာပါၿပီ။ျမဴခိုးေတြနဲ႔ ေကာင္းကင္ႀကီးက လိုက္ေလ်ာညီေထြစြာ ျဖစ္သြားတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ လူတိုင္းရဲ့ အသိအာ႐ုံေတြ ထပ္ၿပီးေတာ့ ယုတ္ေလ်ာ့သြားျပန္ပါတယ္ေလ။သည္လိုနဲ႔ဘဲ တစ္ညလုံး စမ္းတဝါးဝါးနဲ႔ ခရီးဆက္ေနရပါေတာ့တယ္။***ေနာက္တစ္ေန႔ မနက္ကို ေရာက္တဲ့အခါမွာေတာ့ ......အေရွ႕အရပ္မွ ရွင္ေနမင္းကေတာ့ ေရာင္ျခည္တစ္ေထာင္ အလင္းကိုေဆာင္ေနပါၿပီ။ေနအလင္းေရာင္က ျမဴခိုးေတြကို လုံးဝ ျပတ္သားၾကည္လင္ေနေအာင္ မထိုးေဖာက္နိုင္ေပမယ့္လည္း အနည္းငယ္ေတာ့ မွုန္ဝါးဝါး ျမင္လာေစနိုင္ပါတယ္။ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ တိုက္ရိုက္တပည့္ အုပ္စုတစ္စုဟာ လ်ိဳေျမာင္ရဲ့ဘအဆုံးကို ေရာက္ရွိသြားက်ပါၿပီ။သည္ေနရာက လ်ိဴေျမာင္ရဲ့ အဆုံးဆိုတာ တစ္ကယ္ဟုတ္လား ၊ မဟုတ္ဘူးလား ဆိုတာကိုေတာ့ ဘယ္သူမွ ေသခ်ာမသိပါဘူးေလ။ဒါေပမယ့္ သူတို႔အားလုံး သိတာကေတာ့ သူတို႔ရဲ့အေရွ႕မွာ ျမဴခိုးေတြ ျဖစ္ေပၚေနတဲ့ ဝဲၾသဃႀကီးတစ္ခု ရွိေနတယ္ဆိုတာပါဘဲ။အဲသည္ ျမဴခိုးဝဲၾသဃႀကီးက အလြန္သိပ္သည္းေနၿပီး ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုလုံးကို ပ္ိတ္ဆို႔ထားပါတယ္။ ၾကည့္ရတာေတာ့ အဲသည္နားကို သြားဖို႔ကို မနည္းႀကိဳးစားရမည့္ ပုံပါဘဲ။" သည္ျမဴခိုးေျမမွာ ရွိေနတဲ့ ျမဴခိုးေတြက သည္ဝဲၾသဃကေန ျဖစ္လာတာမ်ားလား......"လီဖူခ်န္းက ထင္ျမင္ခ်က္တစ္ခု ေပးလိုက္ပါတယ္။ဖန္က်င္းေဆာင္ကေတာ့ ေခါင္းခါလိုက္ၿပီး" သည္ျမဴခိုးတို႔ ႀကီးစိုးရာေျမက မင္းထင္ထားတာထက္ ပိုၿပီး လ်ိဳ႕ဝွက္ဆန္းၾကယ္ ......။သည္နယ္ေျမထဲမွာ အခုလို ျဖစ္ေပၚေနတဲ့ ျမဴဝဲၾသဃေတြ အမ်ားႀကီးဘဲ။ အႀကီးဆုံး ဝဲၾသဃေတြက အိမ္တစ္အိမ္ ေလာက္ကို ရွိတယ္တဲ့။"သည္ျမဴေတြ ဘယ္လိုလုပ္ ေပၚလာသလည္းဆိုတာကို ဘယ္သူမွ မသိပါဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လည္းဆိုေတာ့ သည္ျမဴခိုးေၿမ ျဖစ္ေပၚလာတာ က ႏွစ္ရာစုနဲ႔ခ်ီၿပီး ၾကာျမင့္ေနခဲ့တာ မဟုတ္ပါလား။တိုက္ရိုက္တပည့္ တစ္စုကေတာ့ တြန္႔ဆုတ္တြန္႔ဆုတ္ျဖင့္ ျမဴဝဲၾသဃ ထဲကို ဝင္သြားက်ပါၿပီ။ ျမဴဝဲၾသဃရဲ့ အျခားတစ္ဖက္မွာေတာ့ လုံးဝကို ျမဴခိုးေတြ ကင္းစင္ေနတဲ့ ေလာကႀကီးတစ္ခု ရွိေနပါတယ္။ အေနာက္ကို လွည့္ၾကည့္လိုက္တဲ့ အခါမွာေတာ့ ထူထပ္သိပ္သည္းေနတဲ့ ျမဴခိုးထုႀကီးဘဲ ရွိေနၿပီး ျမဴဝဲၾသဃကေတာ့ လုံးဝကို ရွာမေတြ႕ေတာ့ပါဘူး။" ထူးဆန္းအံ့ၾသဖို႔ ေကာင္းလိုကိတဲ့ ေနရာဘဲ "လီဖူခ်န္းကေတာ့ တိတ္တခိုး ေရရြတ္လိုက္မိပါတယ္။ဂစ္...... ဂစ္......အဲသည္အခ်ိန္မွာဘဲ စူးရွတဲ့ ေအာ္သံတစ္ခုက ထြက္ေပၚလာပါတယ္။ အဲသည္ေအာ္သံက ဘယ္ေလာက္အထိ စူးရွသလည္းဆိုေတာ့ တိုင္ရိုက္တပည့္ေတြရဲ့ ဒြါရ၅ေပါက္ကေန ေသြးေတြ ယိုစီးလာလုမတတ္ပါဘဲ။လူေတြအားလုံးကေတာ့ သူတို႔ရဲ့ အတြင္းအားေတြကို ထုတ္ၿပီး ကာကြယ္လိုက္ရပါတယ္။အေပၚကို ေမာ့ၾကည့္လိုက္တဲ့ အခါမွာေတာ့ လင္းနို႔တစ္ေကာင္ႏွင့္ ဆင္တူလွသည့္ မိစၧာသားရဲႀကီးတစ္ေကာင္က သူတို႔ဆီကို ေရွးရွုၿပီး ပ်ံသန္းလာတာကို ေတြ႕လိုက္ရပါၿပီ။"အဆင့္၃ ထိပ္တန္းသားရဲ ျဖစ္တဲ့ မဟာေသြးလင္းနို႔ လား"တိုက္ရိုက္တပည့္ေတြအားလုံးက ထိတ္လန္႔တုန္လွုပ္သြားပါတယ္။အဆင့္၃ ထိပ္တန္းသားရဲႀကီးေတြရဲ့ အဆင့္ေတြကလည္း အမ်ိဳးအစားေပၚ မူတည္ၿပီး စြမ္းေဆာင္ရည္ ေျပာင္းသြားပါတယ္။လူသားေတြထဲမွာ ရိုးရိုးသာမန္လူနဲ႔ ပါရမီရွင္ေတြ ကြာျခားသလိုေပါ့။သည္မဟာေသြးလင္းနို႔ မိစၧာသားရဲေတြက အဆင့္၃ထိပ္တန္းသားရဲေတြထဲမွာေတာ့ လက္ေရြးစင္ေတြပါဘဲ။ သည္ေကာင္ႀကီးေတြကို သတ္နိုင္ဖို႔ဆိုတာ အေမြခံေမၽွာ္စင္ရဲ့ တတိယထပ္ကို ေက်ာ္ျဖတ္နိုင္ဖို႔ လိုဘဲ ခက္ခဲလွပါတယ္။သည္ေကာင္ႀကီးကို တစ္ေယာက္ခ်င္း တိုက္ရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ျဖင့္ အခုေရာက္ရွိေနတဲ့ လူစုထဲက တစ္ေယာက္မွ ယွဥ္နိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ခံစားခ်က္မဲ့ဓား ရွုဖန္းလို အဆင့္မ်ိဳးကို ေရာက္ေနတဲ့ သူေတြကဘဲ သတ္ျဖတ္နိုင္မွာပါ။" အဲဒါက မဟာေသြးလင္းနို႔ဘဲ။ အျမန္ ျပင္ဆင္ၾကေဟ့"ေဝရွန္းဟီကလည္း သည္မိစၧာသားရဲႀကီးရဲ့ အေၾကာင္းကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး သိထားပါတယ္။ သူက အလ်င္အျမန္ဘဲ ခ်ီအတြင္းအားေတြကို မဟာေသြးလင္းနို႔ႀကီးဆီကို ပစ္လႊတ္ကာ တိုက္ခိုက္လိုက္ပါတယ္။က်န္တဲ့သူေတြကလည္း သူတို႔ရဲ့ ခ်ီအတြင္းအား ကိုယ္စီ ထုတ္ၿပီး တိုက္ခိုက္လိုက္ပါၿပီ။မဟာေသြးလင္းနို႔ေတြဟာ အလြန္တရာမွ ျမန္ပါတယ္။ တစ္ကယ္လို႔ သည္ေကာင္ႀကီးကို မသတ္နိုင္ဘူးဆိုရင္ သူတို႔ကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး ျပန္ဒုကၡ ေပးသြားမွာပါ။ခ်ီအတြင္းအား ၁၁ခုက ေလထဲကို ထိုးတက္သြားပါတယ္။ဒါေပမယ့္လည္း သူတို႔ရဲ့ ခ်ီအတြင္းအားေတြက ပစ္မွတ္ကို လုံးဝလြဲေခ်ာ္ကုန္ပါတယ္။ မဟာေသြးလင္းနို႔က သူတို႔ထင္ထားတာထက္ကို ပိုၿပီး လ်င္ျမန္သြက္လက္ ေနပါေသးသည္။ဂစ္! မ်က္စိနဲ႔ ျမင္ေတြ႕နိုင္တဲ့ အသံလွိုင္းတစ္ခုက လူတိုင္းရဲ့ နားထဲကို ဝင္ေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။ လူေတြအားလုံးကေတာ့ ကမၻာႀကီးေျပာင္းျပန္ လည္သြားသလားလို႔ေတာင္ ထင္မွတ္ေနပါၿပီ။သည္အသံလွိုင္းတိုက္ခိုက္မွုက အရမ္းကို ျမန္လြန္းေနတဲ့အတြက္ စုမုယူေတာင္မွ ေရွာင္တိမ္းဖို႔ အခ်ိန္မရလိုက္ပါဘူး။" အားလုံး လူစုခြဲ "စုမုယူက တိုက္ခိုက္နည္းဗ်ဴဟာက်မ္းေတြကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး ေလ့လာထားသည့္ ပုံပါဘဲ။ သူမက သည္လင္းနို႔ကို အေကာင္းဆုံး တိုက္ခိုက္နိုင္မည့္ နည္းဗ်ဴဟာ တစ္ခုကို ပုံေဖာ္လိုက္ပါတယ္။ပထမဆုံး အေနနဲ႔ စုမုယူက ဆယ္မီတာေလာက္ ေဝးသည့္ေနရာကို ခုန္ထြက္သြားပါတယ္။ သူ႔ရဲ့ ေနာက္မွာေတာ့ ေဝရွန္းဟီက ထပ္ခ်ပ္မကြာ ကပ္လ်က္ ပါသြားတယ္ေလ။မ်က္စိတစ္မွိတ္အတြင္းမွာဘဲ တိုက္ရိုက္တပည့္ေတြက အရပ္ေလးမ်က္ႏွာမွာ ေနရာယူလိုက္က်ၿပီး အလွည့္က် တိုက္ခိုက္လိုက္ပါတယ္။မဟာေသြးလင္းနို႔ကေတာ့ ဒြိဟ ျဖစ္သြားသည့္ပုံပါဘဲ။ သူက အတန္ၾကာ ေလထဲမွာ ပ်ံဝဲေနၿပီး ေနာက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းတို႔ဆီကို ထိုးဆင္းသြားခဲ့ပါၿပီ။မိစၧာသားရဲေတြမွာ ရွိေနသည့္ အာ႐ုံတစ္ခုက လီဖူခ်န္းတို႔အုပ္စုသာ အားအနည္းဆုံးဆိုတာကို ေဖာ္ျပေနသည္ မဟုတ္ပါလား။" သြားစမ္း "ဖန္က်င္းေဆာင္က သူ႔ရဲ့တုတ္ကို အဆက္မျပတ္ လွုပ္ရွားလိုက္ပါတယ္။ ရာနဲ႔ခ်ီေနသည့္ ရိုက္ခ်က္ေတြက မဟာေသြးလင္းနို႔ကို ဟန္႔တားဖို႔ ႀကိဳစားေနပါတယ္။ဒုတ္... ဒုတ္...... ဖုန္း......မဟာေသြးလင္းနို႔ႀကီးက ဖန္က်င္းေဆာင္ရဲ့ ရိုက္ခ်က္ေတြကို မေရွာင္ဘဲ အတင္းတိုးဝင္လာကာ လက္သည္းျဖင့္ ကုပ္ဆြဲ လိုက္သည္ေလ။ဖန္က်င္းေဆာင္ရဲ့ တုတ္ခ်က္ေတြက သူ႔ကို အေပၚယံ ဒဏ္ရာေတြေလာက္ဘဲ ရေစမွာပါ။ ဒါေပမဲ့ သူ႔ရဲ့ လက္သည္းကုပ္ခ်က္ ထိသြားရင္ေတာ့ ဖန္က်င္းေဆာင္ တစ္ေယာက္ ေသသြားနိုင္သည္ကို တြက္ခ်က္ၿပီးထားသည့္ အလားပါဘဲ။" အစ္ကိုႀကီး "ဖန္က်င္းယုရဲ့ လက္နက္ကေတာ့ လျခမ္းေကြး ဓားေလးႏွသးစ္လက္ပါဘဲ။ သူမက အလ်င္အျမန္ပင္ ေသြးလင္းနို႔ႀကီး၏ အေနာက္ဘက္ကို ခုန္သြားၿပီး မေရမတြက္နိုင္တဲ့ ဓားခ်က္ေတြကို ထုတ္လိုကိပါတယ္။" သြားစမ္း "လီဖူခ်န္းကလည္း အေစာႀကီးကတည္းက သူ႔ရဲ့ အေကာင္းဆုံးဓားကြက္ကို ျပင္ဆင္ထားၿပီးပါၿပီ။ မဟာေသြးလင္းနို႔ႀကီးက ထိုးဆင္းလာတာနဲ႔ တစ္ၿပိဳင္နက္ သူက ေမ်ာလြင့္ဓားသိုင္းကို ထုတ္သုံးလိုက္တယ္ေလ။ မီးေတာက္မီးလၽွံေတြက ေသြးလင္းနို႔ကို အနည္းငယ္မၽွ တုံ႔ဆိုင္း သြားေစခဲ့ပါတယ္။ အဲသည္တုံ႔ဆိုင္းသြားတဲ့ အခ်ိန္ေလးမွာဘဲ ဖန္က်င္ေဆာင္က ေဘးကို ခုန္ထြက္သြားခဲ့ပါၿပီ။ တစ္ခ်ိန္တည္းလိုလိုမွာပင္ ဖန္က်င္းယုရဲ့ လျခမ္းေကြး ဓားခ်က္ေတြကလည္း မဟာေသြးလင္းနို႔ႀကီးရဲ့ ကိုယ္ေပၚကို က်ေရာက္သြားခဲ့ပါတယ္။" တိုက္ "ေဝရွန္းဟီ နဲ႔ ေဆာင္က်န္းဟီတို႔ ႏွစ္ဖြဲ႕ကလည္း လုံးဝ လက္ေႏွးမေနဘဲ အခြင့္အေရးကို မိမိရရ ယူနိုင္ပါတယ္။ဖူေခ်ာင္းရွန္၊ ဟူဟိုင္းရွန္နဲ႔ လီဝူရွုတို႔ သုံးေယာက္ကသာ မသိသလိုနဲ႔ ဖာတိဖာသာ ေနေနတာပါ။သူတို႔က မဟာေသြးလင္းနို႔ႀကီး လီဖူခ်န္းတို႔ကို သတ္သြားတာကို ေစာင့္ၾကည့္ေနက်တာပါ။ဒုတ္...... ျမစိမ္းေရာင္ အလင္းတန္းတစ္ခုက ထြက္ေပၚလာခဲ့ပါၿပီ။ အဲသည္အလင္းတန္း ပိုင္ရွင္ကေတာ့ စုမုယူ ပါဘဲ။ သူမက မည္သည့္အခ်ိန္ကတည္းက ေသြးလင္းနို႔ႀကီးရဲ့ ညာဘက္အေပၚနားကို ေရာက္ေနမွန္း မသိပါဘူး။ သူမရဲ့ ျမစိမ္းေရာင္ ခ်ိတ္ေကာက္ဓားက မဟာေသြးလင္းနို႔ႀကီးရဲ့ ေတာင္ပံတစ္ဖက္ကို ေသြးစိမ္းရွင္ရွင္ ပန္းထြက္သြားေစပါတယ္။" အစြမ္းထက္လွခ်ည္လား ......သူမက ခံစားခ်က္မဲ့ဓား ရွုဖန္းနီးပါး အစြမ္းထက္ေနၿပီဘဲ။"လီဖူခ်န္းက မ်က္လုံးျပဴးသြားပါတယ္။စုမုယူရဲ့ အစြမ္းအစကေတာ့ သူေတြ႕ဖူးသမၽွ တိုက္ရိုက္တပည့္ေတြထဲမွာ ရွုဖန္းၿပီးရင္ ဒုတိယေျမာက္ အစြမ္းအထက္ဆုံးပါဘဲ။ဒါေပမဲ့လည္း သူက အျခားေသာ ထိပ္သီးတပည့္ေတြကို မေတြ႕ေသးလို႔လည္း ျဖစ္နိုင္ပါတယ္။ဥပမာ ေျပာရရင္ေတာ့ လီဖူခ်န္းက အခုထက္ထိ ဓားအ႐ူးသူေတာ္နဲ႔ က်ားဓားရွင္ကို မေတြ႕ရေသးဘူးေလ။မဟာေသြးလင္းနို႔ႀကီးကေတာ့ ေတာင္ပံတစ္ဖက္ ဒဏ္ရာရသြားသည့္အတြက္ ေလထဲမွာ မပ်ံသန္းနိုင္ေတာ့ဘဲ ေျမျပင္ေပၚကို ျပဳတ္က်လာခဲ့ပါၿပီ။ေလေပၚပ်ံနိုင္တဲ့ အေကာင္ေတြက ေျမျပင္ေပၚေရာက္သြားရင္ မူလ စြမ္းရည္ရဲ့ ၃၀ရာခိုင္ႏွုန္းေလာက္ ေလ်ာ့သြားတတ္သည္ မဟုတ္ပါလား။လင္းနို႔ႀကီးကဘတိုက္ရိုက္တပည့္ေတြရဲ့ ဝိုင္းဝန္းတိုက္ခိုက္မွုကို ဘယ္လိုမွ ခံနိုင္စရာ အေၾကာင္း မရွိေတာ့ပါဘူး။ သိပ္မၾကာခင္မွာဘဲ မဟာေသြးလင္းနို႔ႀကီးဟာ ေသသြားခဲ့ပါၿပီ။ တိုက္ရိုက္တပည့္ေတြက လင္းနို႔ႀကီးရဲ့ ရင္ကိုဖြင့္ၿပီး အျမဳေတေလး ရွိလိုရွိျငား ရွာခဲ့ေသးေသာ္လည္း ဘာမွ မရခဲ့ပါဘူး။ေနာက္ပိုင္းမွာလည္း သူတို႔အုပ္စုဟာ အဆင့္၃ မိစၧာသားရဲ အခ်ိဳ႕နဲ႔ ၾကဳံခဲ့ရပါေသးတယ္။ အခ်ိဳ႕ကေတာ့ သန္မာၿပီး အခ်ိဳ႕ကေတာ့ အားနည္းတာေပါ့ေလ။ သူတို႔့ရဲ့ စုေပါင္းတိုက္ခိုက္မွုေတြက အလြန္ဘဲ အစြမ္းထက္ေနသည့္အတြက္ ဘာျပသနာ ႀကီးႀကီးမားမားမွေတာ့ မၾကဳံရေတာ့ပါဘူး။ျမဴခိုးေတြ မရွိေတာ့သည့္ ေနာက္မွာေတာ့ သူတို႔ရဲ့ ခရီးက ပိုၿပီး လ်င္ျမန္ ေခ်ာေမြ႕လာခဲ့ပါၿပီ။ေန႔တစ္ဝက္ေလာက္ ခရီးဆက္အၿပီးမွာေတာ့ တိုက္ရိုက္တပည့္ တစ္စုဟာ ဂူသင္းခ်ိဳင္းအဝင္ဝကို ရွာေတြ႕သြားပါေတာ့တယ္။ဝင္ေပါက္ကေတာ့ ေတာင္ကမူေလး တစ္ခုမွာပါဘဲ။အျပင္ဘက္မွာေတာ့ သတၱဳေရာင္ တံခါးမႀကီးတစ္ခု ရွိေနတယ္ေလ။" ေသစမ္း "တစ္ခ်ိန္တည္းလိုလိုပင္ လီဖူခ်န္းတို႔ အဖြဲ႕နဲ႔ လီဝူရွုတို႔အဖြဲ႕က စတင္ လွုပ္ရွားလိုက္က်ပါၿပီ။လီဖူခ်န္းတို႔ရဲ့ ပစ္မွတ္ကေတာ့ ဟူဟိုင္းရွန္ျဖစ္ၿပီး လီဝူရွုတို႔ကေတာ့ ဖန္က်င္းယုကို ပစ္မွတ္ထား တိုက္ခိုက္လိုက္တာပါ။လီဝူရွုတို႔အဖြဲ႕ မေမၽွာ္လင့္ထားတာ တစ္ခုကေတာ့ လီဖူခ်န္းတို႔ အဖြဲ႕ရဲ့ ေနရာ ယူထားသည့္ ပုံပါဘဲ။ လီဖူခ်န္းတို႔က သူတို႔၏အႀကံကို ႀကိဳတင္ရိပ္စားမိေနသည္လား။ လီဖူခ်န္းတို႔က ႀတိဂံပုံသ႑ာန္ ေနရာယူထားၿပီး ဖန္က်င္းယုကိုေတာ့ ဟိုးအတြင္းပိုင္းထဲမွာ ပို႔ထားပါတယ္။ ဖန္က်င္းယုကို သတ္ျဖတ္ခ်င္သည္ ဆိုပါက အေရွ႕မွာ ရွိေနတဲ့ လီဖူခ်န္းနဲ႔ ဖန္က်င္းေဆာင္ကို အရင္ဆုံး ေက်ာ္ျဖတ္ရမွာပါ။ပထမဆုံး တိုက္ခိုက္မွုကေတာ့ ရွင္းပါတယ္။ ႏွစ္ဖက္စလုံးက သူတို႔ရဲ့ အားသန္ရာ လက္နက္ပုန္းေတြကို ထုတ္ၿပီး ပစ္ေပါက္လိုက္တာပါဘဲ။လီဖူခ်န္းက ဒါဇင္နဲ႔ခ်ီတဲ့ မိုးႀကိဳးဗုန္းေတြကို ထုတ္ၿပီး ဟူဟိုင္းရွန္ကို ပစ္ေပါက္လိုက္ပါတယ္။ ဒါက ေသာင္းနဲ႔ခ်ီသည့္ ေထာက္ပံေရးရမွတ္ေတြဆိုေပမယ့္ လီဖူခ်န္းက မႏွေျမာေနေတာ့ပါဘူး။ဖန္က်င္းေဆာင္နဲ႔ ဖန္က်င္းယု တို႔ကေတာ့ သတၱဳဗုန္းေတြကို ထုတ္ၿပီး ပစ္လိုက္တာပါ။ သတၱဳဗုံးေတြေတြက ေလထဲမွာ ေပါက္ကြဲသြားၿပီး မေရမတြက္နိုင္တဲ့ သတၱဳေစ့ေလးေတြ ထြက္ေပၚလာပါတယ္။ သူတို႔ရဲ့ လက္နက္ပုန္းေတြကလည္း တစ္မ်ိဳးတစ္ဖုံေတာ့ ေၾကာက္စရာ ေကာင္းသည္သာ။ဖူေခ်ာင္းရွန္တို႔ သုံးေယာက္စလုံးကေတာ့ မိုးႀကိဳးဗုန္းေတြဘဲ ပစ္လႊတ္လိုက္ပါတယ္။မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္း၊ ခရမ္းေရာင္ေဆဘာဂိုဏ္းနဲ႔ ေကာင္းကင္နယ္ဆိုးဂိုဏ္းတို႔ဟာ နယ္နိမိတ္ခ်င္း ထိစပ္ေနတဲ့ ဂိုဏ္းေတြပါ။ သူတို႔ဂိုဏ္းေတြ နားမွာေတာ့ နာမည္ႀကီး မိုးႀကိဳးဂိုဏ္း ရွိပါတယ္။အဲသည္မိုးႀကိဳးဂိုဏ္းက လက္နက္ပုန္းေတြ ထုတ္လုပ္သည့္ ေနရာမွာ ေက်ာ္ၾကားပါတယ္။ သည္ဂိုဏ္းသုံးဂိုဏ္းစလုံးက မိုးႀကိဳးဂိုဏ္းရဲ့ ေဖာက္သည္အႀကီးစားေတြပါ။ ဒါေၾကာင့္လည္း သူတို႔ထုတ္သုံးတဲ့ လက္နက္ပုန္းေတြက အမ်ိဴးအစား တူေနတာပါဘဲ။မိုးႀကိဳးဗုံးတစ္လုံးက ေျမကမၻာအဆင့္နိမ့္ ပညာရွင္တစ္ေယာက္ကို ေပါက္ကြဲၿပီး ေသေစနိုင္သည္အထိ ျပင္းထန္ပါတယ္။ဝုန္း...... ဝုန္း......ဝုန္း...... ဝုန္း......ေပါက္ကြဲမွုေတြကေတာ့ လုံးဝကို အဆက္မျပတ္ ျဖစ္ေပၚေနပါၿပီ။ မီတာတစ္ရာ ပတ္လည္မွာေတာ့ မိုးႀကိဳးဗုန္းေတြရဲ့ ေပါက္ကြဲမွုေၾကာင့္ ရစရာကို မရွိေတာ့ပါဘူး။ အဲသည္ၾကားထဲမွာ ၾကက္ေသြးေရာင္ သတၱဳေစ့ေတြကလည္း ပတ္ဝန္းက်င္ တစ္ခုလုံးမွာ ပ်ားပန္းခတ္မၽွ ျဖစ္ေပၚေနပါေသးတယ္။စုမုယူနဲ႔ က်န္တဲ့သူေတြကေတာ့ အေစာႀကီးကတည္းက လီဖူခ်န္းတို႔နဲ႔ ေဝးရာကို ဆုတ္ထားၿပီးပါၿပီ။ သူတို႔က တိုက္ပြဲကို တစ္ခဏမၽွ ၾကည့္ၿပီးတဲ့ ေနာက္မွာေတာ့ စိတ္မဝင္စားသည့္ ပုံျဖင့္ သတၱဳေရာင္ တံခါးမႀကီးဆီ ဦးတည္သြားပါေတာ့တယ္။ဟိုးအေနာက္ဘက္ မီတာ ေတာ္ေတာ္ေဝးေဝးမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းတို႔ရဲ့ လက္နက္ပုန္း တိုက္ပြဲက ျဖစ္ေနဆဲပါဘဲ။လီဖူခ်န္းက သိုေလွာင္အိတ္ထဲကေန လိပ္ခုံးပုံသ႑ာန္ ဒိုင္းကာႀကီးတစ္ခု ထုတ္လိုက္ၿပီး သူတို႔သုံးေယာက္စလုံးကို ကာကြယ္ထားပါတယ္။ဖန္က်င္းေဆာင္နဲ႔ ဖန္က်င္းယုတို႔ လက္ထဲမွာဘည္း ဒိုင္းကိုယ္စီရွိပါတယ္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ လီဖူခ်န္းရဲ့ ဒိုင္း မကာကြယ္နိုင္တဲ့ ဘက္ေတြကို ကာကြယ္ထားပါတယ္။တစ္ဖက္မွာေတာ့ ဖူေခ်ာင္းရွန္တို႔ အဖြဲ႕က အေျခအေန စိုးရိမ္ေနရပါၿပီ။သူတို႔သုံးေယာက္ လက္ထဲမွာလည္း ဒိုင္းကိုယ္စီ ရွိေနေပမယ့္ သူတို႔က တစ္ေယာက္ခ်င္းစီ သီးသန္႔ လွုပ္ရွားေနၾကသည္ေလ။မိုးႀကိဳးဗုန္းနဲ႔ သတၱဳေစ့ ဒဏ္ေတြကို အမ်ားဆုံး ခံေနရတာကေတာ့ လီဝူရွုပါဘဲ။ သူ႔ရဲ့ တစ္ကိုယ္လုံးမွာ ဒဏ္ရာေတြက ဗရပြ ျဖစ္ေနၿပီး ေသြးေတြကလည္း ရႊဲရႊဲစိုေနပါၿပီ။အဆုံးမဲ့အာဏာ အပိုင္း၂၀၉ၾကည့္ရတာေတာ့ ႏွစ္ဖက္စလုံးက သူတို႔ရဲ့ ပစ္မွတ္ေတြကို ထိေအာင္ ပစ္နိုင္မယ့္ ပုံ မေပၚပါဘူး။အပူင္အပင္မဲ့ ဂိုဏ္းရဲ့ သတၱဳဗုန္းေတြကလည္း ေတာ္ေတာ္ေလး အစြမ္းထက္လွပါတယ္။ သည္ဗုန္းေတြက ခ်ီအကာအကြယ္ေတြကို ေဖာက္ဝင္နိုင္သည့္ အစြမ္းသတၱိ ရွိတယ္ေလ။ဒါေပမယ့္ ေသးငယ္လွတဲ့ သတၱဳေစ့ေတြ ျဖစ္တာေၾကာင့္ တစ္ဖက္လူကို ေသေစနိုင္သည္အထိေတာ့ သက္ေရာက္မွု မရွိပါဘူး။ၿပီးေတာ့ မိုးႀကိဳးဗုန္းေလာက္လည္း ေပါက္ကြဲအား မေကာင္းပါဘူး။ဒါေပမယ့္လည္း အျခားေရြးစရာ မရွိပါဘူးေလ။ မိုးႀကိဳးဗုန္းေတြက တစ္ဖက္လူေတြရဲ့ အကာအကြယ္ဒိုင္းကို ေက်ာ္လႊားနိုင္တာမွ မဟုတ္ခဲ့တာ။သိပ္မၾကာခင္မွာဘဲ ႏွစ္ဖက္စလုံးမွာရွိတဲ့ လက္နက္ပုန္းေတြက ကုန္သြားေတာ့မွာပါ။ ႏွစ္ဖက္စလုံးက သူတို႔ရဲ့ ဝွက္ဖဲေတြကို ထုတ္ျပရေတာ့မည့္ အေျခအေနကို ေရာက္ေနပါၿပီ။သာမန္ တပည့္ေတြ ဆိုရင္ေတာ့ သည္ေလာက္မ်ားတဲ့ လက္နက္ပုန္းေတြကို ထုတ္သုံးနိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လည္းဆိုေတာ့ သူတို႔၆ေယာက္ ထုတ္သုံးထားသည့္ လက္နက္ပုန္းေတြရဲ့ တန္ဖိုးက ေရႊျပားသန္းနဲ႔ခ်ီၿပီး တန္ဖိုးရွိေနသည္ေလ။ သာမန္ေျမကမၻာနယ္ပယ္ ပညာရွင္တစ္ေယာက္ကိုသာ သည္ေလာက္မ်ားသည့္ လက္နက္ပုန္းေတြျဖင့္ ပစ္ေပါက္လိုက္မယ္ဆိုရင္ အခါတစ္ရာျပန္ေတာင္ ေသသြားနိုင္ပါေသးတယ္။သူတို႔ေျခာက္ေယာက္စလုံးက ေနာက္ထပ္တစ္ႀကိမ္ ျပန္တိုက္ခိုက္ဖို႔ ျပင္လိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာဘဲ.........ကလစ္.........စုမုယူတို႔က ဘယ္လိုနည္းလမ္းေတြ သုံးလိုက္မွန္း မသိပါဘူး။ သတၱဳေရာင္ တံခါးမႀကီးကေတာ့ ပြင့္သြားခဲ့ပါၿပီ။ ဒါေပမယ့္ မ်က္စိက်ိန္းေလာက္ေအာင္ စူးရွေနသည့္ အျပာေရာင္ အလင္းတန္းတစ္ခုက အထဲကေန ထြက္လာခဲ့ပါတယ္။ အဲသည္အလင္းေရာင္က စုမုယူ တို႔ တစ္သိုက္ကို ဆြဲယူသြားပါတယ္။တ္ိုက္ခိုက္ေနတဲ့ လီဖူခ်န္းတို႔ကိုလည္း ခ်န္မထားခဲ့ပါဘူး။အျပာေရာင္ အလင္းတန္းႀကီး ေပ်ာက္ကြယ္သြားတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ တံခါးမႀကီးနဲ႔အတူ လူေတြအကုန္လုံး ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့ပါၿပီ။" ဒါက သင္းခ်ိဳင္းဂူ အတြင္းဘက္လား......"ေက်ာက္တုံးေတြႏွင့္ ျပဳလုပ္ထားတဲ့ ခန္းမတစ္ခုထဲမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းရဲ့ ပုံရိပ္က ျပန္ေပၚလာပါတယ္။သူက ေခါင္း ေမာ့လိုက္ၿပီး ပတ္ပတ္လည္ ကို တစ္ခ်က္ အေျခအေန အကဲခတ္လိုက္ပါေသးတယ္။သည္အခန္းကို တည္ေဆာက္ထားတဲ့ ေက်ာက္တုံးႀကီးေတြက အလြန္ပင္ ေရွးက်မည့္ ပုံပါဘဲ။ ၾကည့္ရတာ ႏွစ္ေပါင္း ရာနဲ႔ခ်ီၿပီး တည္ရွိေနတာမ်ားလား။ သူ႔ရဲ့ အထက္ ၈မီတာ ေလာက္မွာေတာ့ ႀကီးမားတဲ့ ဆီမီးအိမ္ႀကီးေတြ ရွိေနပါေသးတယ္။သူသည္ေနရာကို ေရာက္လာမွဘဲ အဲသည္ မီးအိမ္ေတြက မီးေတာက္လာခဲ့သည့္ ပုံပင္။" ျပန္လည္ဝင္စားျခင္း နယ္ပယ္ ပညာရွင္ရဲ့ ဂူသင္းခ်ိဳင္းက သည္ေလာက္အထိ ဆန္းၾကယ္တာလား...... "လီဖူခ်န္းက သံသယ ဝင္လာခဲ့ပါၿပီ။ သည္ျမဴခိုးေျမေပၚမွာ သည္ေလာက္ေရွးက်ၿပီး ဆန္းၾကယ္တဲ့ ဂူသင္းခ်ိဳင္းတစ္ခု ေဆာက္ဖို႔ဆိုတာ ေတာ္ေတာ္အစြမ္းထက္မွ ရနိုင္မည္ မဟုတ္ပါလား။ ၿပီးေတာ့ ေနာက္ထပ္ သံသယ ဝင္စရာတစ္ခုကေတာ့ အေစာပိုင္းတုန္းက ထြက္ေပၚလာတဲ့ အျပာေရာင္ အလင္းတန္းပါဘဲ။ အဲသည္အလင္းတန္းရဲ့ အရွိန္အဝါက ျပန္လည္ဝင္စားျခင္းနယ္ပယ္ ပညာရွင္တစ္ေယာက္ရဲ့ အရွိန္အဝါေတြထက္ကို သာလြန္ေနပါေသးတယ္။လီဖူခ်န္းက မီးအိမ္ေတြေပၚမွာ ရွိေနတဲ့ မီးေတာက္တစ္ခုကို ဆြဲယူၾကည့္လိုက္ပါတယ္။ရြဲ......လီဖူခ်န္းရဲ့ အကာအကြယ္ခ်ီက တစ္မုဟုတ္ခ်င္း ေလာင္ကၽြမ္းသြားၿပီး ၾကက္ဥအရြယ္ မီးေတာက္က ၾကမ္းျပင္ေပၚကို ျပဳတ္က်သြားတယ္ေလ။ ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ က်ေနတဲ့ မီးေတာက္က မၿငိမ္းသြားခဲ့ပါဘူး။ သည္အျပာေရာင္မီးေတာက္က တကယ့္ သလင္းေက်ာက္ တစ္ခုလိုပါဘဲ။ မီးေတာက္ရဲ့ အလည္တည့္တည့္မွာေတာ့ အျပာေရာင္ အစက္ေလးတစ္ခု ရွ္ိေနပါတယ္။" ဒါက အဆင့္၆ မိစၧာသားရဲ ျဖစ္တဲ့ အထီးက်န္ အျပာေရာင္ေသြးမီးေတာက္ မိစၧာသားရဲရဲ့ ေသြးမ်ားလား "လီဖူခ်န္းက ဇေဝဇဝါ ျဖစ္ေနပါတယ္။သူက သည္သားရဲေကာင္ႀကီး အေၾကာင္းက္ို စာအုပ္ေတြထဲမွာ တစ္ခါ ဖတ္ဖူးခဲ့တယ္ေလ။ေခါင္းစဥ္ကေတာ့' အင္မတန္မွ အစြမ္းထက္သည့္ မိစၧာသားရဲႀကီးမ်ား' ပါ။သည္သားရဲႀကီး၏ ခႏၶာကိုယ္ တစ္ခုလုံးကို အျပာေရာင္ မီးလၽွံေတြျဖင့္ လႊမ္းျခဳံထားၿပီး မီးေတာက္တစ္စကေတာင္ ထိပ္သီး ျပန္လည္ဝင္စားျခင္း နယ္ပယ္ ပညာရွင္ကို ေသေစနိုင္ပါတယ္။ ေသသြားရင္ေတာင္မွ အဲသည္မီးေတာက္ေတြက တစ္နာရီေလာက္ ဆက္ၿပီး ေလာင္ကၽြမ္းေနဦးမွာပါ။သည္အဆင့္၆ အထီးက်န္အျပာေရာင္ေသြးမီးေတာက္က လုံးဝကို မခန္႔မွန္းနိုင္ေအာင္ ျမင့္ျမတ္သည့္ မိစၧာသားရဲတစ္ေကာင္။ ျပန္လည္ဝင္စားျခင္းနယ္ပယ္ ပညာရွင္ကိုေတာင္ အသက္တစ္ခါ ရွုခ်ိန္ေလးအတြင္ူမွာ သတ္ပစ္နိုင္တဲ့ အစြမ္းထက္ မိစၧာသားရဲ။သည္လို မိစၧာသားရဲတစ္ေကာင္ရဲ့ ေသြးကို သည္ဂူသင္းခ်ိဳင္းထဲမွာေတာ့ မီးထြန္းဖို႔ အသုံးျပဳေနတယ္။ကေလးကို သြားေျပာရင္ေတာင္ ယုံမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ သည္ဂူသင္းခ်ိဳင္းက ဘယ္လိုနည္းနဲ႔မွ ျပန္လည္ဝင္စားျခင္းနယ္ပယ္ ပညာရွင္ရဲ့ သင္းခ်ိဳင္း မျဖစ္နိုင္ပါဘူး။လီဖူခ်န္းက သည္မီးေတာက္ကို သိမ္းထားခ်င္ေပမယ့္လည္း ဘယ္လိုမွ ေကာက္ယူလို႔ မရဘူး ျဖစ္ေနပါတယ္။သူ႔ရဲ့ ခ်ီအတြင္းအားေတြက မီးေတာက္နားကို ေရာက္သြားတာနဲ႔ ေလာင္ကၽြမ္းကုန္တယ္ေလ။ၿပီးေတာ့ ေရွးေဟာင္းဆီမီးအိမ္ႀကီးကလည္း ထူးဆန္းသည့္ စြမ္းအင္လွိုင္းေတြ ထုတ္ၿပီး အျပာေရာင္မီးေတာက္ကို မူလေနရာကို ျပန္ဆြဲေခၚေနပါေသးတယ္။" သည္ဂူသင္းခ်ိဳင္း ပိုင္ရွင္ရဲ့ က်င့္ႀကံမွု အဆင့္က ဘယ္အထိ ေရာက္ေနၿပီလည္းေတာင္ မခန္႔မွန္းနိုင္ေတာ့ဘူးကြာ "လီဖူခ်န္းက စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ျဖင့္ ညီးတြားလိုက္ပါတယ္။မဟာပညာရွင္ေတြ ေပ်ာက္သြားတဲ့ ေခတ္အေၾကာင္းကို မွတ္တမ္းတင္ထားသည့္ က်မ္းစာအုပ္ေတြကေတာ့ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းရဲ့ စာၾကည့္တိုက္မွာ ရွိမွာပါဘဲ။ ဒါေပမယ့္လည္း သည္အေၾကာင္းေတြကို ဖတ္ခြင့္ရဖို႔ ျပန္လည္ဝင္စားျခင္းနယ္ပယ္ကို ေရာက္ေနဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ အဆင့္နိမ့္နယ္ပယ္ ပညာရွင္ေတြကေတာ့ သည္အေၾကာင္းေတြကို သိနိုင္မယ့္ အခြင့္အေရး လုံးဝမရွိပါဘူး။သည္ခန္းမထဲမွာ ေနာက္ထပ္ စိတ္ဝင္စားစရာေတြကို ရွာမေတြ႕တဲ့ေနာက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းက ခန္းမထဲက ထြက္သြားပါၿပီ။သည္ဂူသင္းခ်ိဳင္းႀကီးက လ်ိဳ႕ဝွက္ဆန္းၾကယ္သလို လမ္းေတြကလည္း ဝကၤပါေတြလို ရွုပ္ယွက္ခတ္ေနတာပါဘဲ။လီဖူခ်န္းတစ္ေယာက္ သည္လမ္းေတြေပၚမွာ အခ်ိန္မည္မၽွ ၾကာေအာင္ ေလၽွာက္ခဲ့ၿပီးမွန္းေတာင္ မသိေတာ့ပါဘူး။" အိုး...... အခန္းတစ္ခုပါလား "ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းက အခန္းတစ္ခုကို ေတြ႕လိုက္ရပါၿပီ။ဝုန္း!လီဖူခ်န္းတစ္ေယာက္ အခန္းထဲကို ဝမ္းသားအားရျဖင့္ ေျပးဝင္သြားမည္ အလုပ္မွာပင္ ထူးဆန္းတဲ့ စြမ္းအင္လွိုင္းတစ္ခုက လီဖူခ်န္းကို လြင့္ထြက္သြားေစခဲ့ပါတယ္။လီဖူခ်န္းက ေၾကာင္အအျဖင့္ လူးလဲၿပီး ျပန္ထလာပါတယ္။ သည္တစ္ခါေတာ့ သူက ညာဘက္လက္ကို ျဖည္းညင္းစြာျဖင့္ အေရွ႕ကို တြန္းပို႔လိုက္ၿပီး စမ္းသပ္ၾကည့္လိုက္ပါၿပီ။သည္အတိုင္း ၾကည့္လိုက္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ အခန္းေပါက္ဝမွာ ဘာအတားအဆီးမၽွ ရွိသည့္ပုံ မေပၚေပမယ့္လည္း တစ္စုံတရာကေတာ့ လီဖူခ်န္းရဲ့ လက္ကို တားဆီးေနပါတယ္။ အဲသည္အရာက သူ႔ရဲ့လက္ကိုေတာင္ ထုံက်ဥ္သြားေစတယ္ေလ။" ဒါက သိုင္းတာအိုအသိဆႏၵလား "လီဖူခ်န္းက ေတြးေတြးဆဆျဖင့္ ေကာက္ခ်က္ခ်လိုက္ပါတယ္။ေျမကမၻာအဆင့္ သိုင္းတာအို အသိဆႏၵေတြက အသုံးျပဳသူရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ကေန ခြဲထြက္သြားၿပီး သီးျခား ရပ္တည္နိုင္ပါတယ္။ၾကည့္ရတာ သည္အခန္းရဲ့ ဝင္ေပါက္ဝမွာ သိုင္းတာအိုအသိဆႏၵတစ္ခု ခ်န္ထားခဲ့သည့္ ပုံပါဘဲ။ အဲသည္ အသိဆႏၵ မပ်က္စီးသေရြ႕ေတာ့ အခန္းထဲကို ဘယ္သူမွ ဝင္နိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။လီဖူခ်န္းက သူ႔ရဲ့ နက္ေရႊေမွာ္ဓားကို ထုတ္လိုက္ၿပီး အဝင္ဝက ေလဟာနယ္ကို ခုတ္ခ်လိုက္ပါတယ္။တစ္ခုခုက ေပါက္ထြက္သြားတဲ့ ပုံပါဘဲ။ အဲသည္အတားအဆီး ေပါက္ျပသြားမွု အရွိန္က လီဖူခ်န္းကိုေတာင္ ေခ်ာ္လဲက်သြားေစခဲ့ပါတယ္။" အလုပ္ျဖစ္သားဘဲ "လီဖူခ်န္း ေက်နပ္သြားခဲ့ပါၿပီ။ သည္အသိဆႏၵက ဖ်က္ဆီးလို႔ ရေနသည္ဘဲ။ မီးေတာက္ၾကယ္ ဓားဆႏၵ !ေမ်ာလြင့္ဓားသိုင္း ဓားဆႏၵ !သည္တံခါးေပါက္ဝက သိုင္းတာအို အသိဆႏၵကို ဖ်က္ဆီးဖို႔အတြက္ဆို သူ႔ရဲ့ ကိုယ္ပိုင္ ပညာရပ္ဆႏၵေတြကို အသုံးျပဳဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ ပညာရပ္ဆႏၵကို အသုံးမျပဳဘဲနဲ႔ေတာ့ သည္အတားအဆီးကို ဘယ္လိုမွ ေက်ာ္ျဖတ္နိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။တစ္နာရီေလာက္ မရပ္မနား ႀကိဳးစားခဲ့အၿပီးမွာေတာ့ အတားအဆီးက ပ်က္စီးသြားခဲ့ပါၿပီ။အခန္းထဲကို လွမ္းဝင္လိုက္တဲ့ အခါမွာေတာ့ စားပြဲရွည္တစ္ခု ရွိေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရပါတယ္။ စားပြဲရဲ့ အေပၚမွာေတာ့ မိစၧာသားရဲ သားေရျဖင့္ ျပဳလုပ္ထားသည့္ စာလိပ္တစ္ခု ရွိေနတယ္ေလ။" ဒါက ေသခ်ာေပါက္ သိုင္းစာလိပ္ဘဲ ျဖစ္ရမယ္။ "လီဖူခ်န္းက စာလိပ္ကို ျဖန္႔လိုက္ၿပီး မာတိကာကို ဖတ္လိုက္ပါတယ္။" မူလအဆီအႏွစ္ အတြင္းအား ပညာရပ္။ ဆန္းၾကယ္ အလယ္အလတ္ အဆင့္။ သည္က်င့္စဥ္ကို ေအာင္ျမင္သြားခဲ့ရင္ ေလ့က်င့္သူရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ သိပ္သည္းၿပီးသန္႔စင္တဲ့ မူလီအဆီအႏွစ္ ခ်ီအတြင္းအားေတြ ျဖစ္ေပၚလာလိမ့္မယ္။ သည္ပညာရပ္က ေလ့က်င့္သူကို အသက္၁၀၀ ပိုၿပီး ဆြဲဆန္႔ေပးနိုင္တယ္။"လီဖူခ်န္းက မ်က္ခုံးေတြေတာင္ ပင့္လိုက္ရပါၿပီ။လူ႔သက္တမ္းကို ဆြဲဆန္႔ေပးနိုင္သည့္ အတြင္းအား က်င့္စဥ္ေတြဆိုတာက အင္မတန္ ရွားပါးသည္မဟုတ္ပါလား။အဓိက က်င့္စဥ္အမ်ားက ခ်ီအတြင္းအားေတြကို ပိုၿပီး သန္႔စင္ေပးတဲ့ က်င့္စဥ္ေတြပါဘဲေလ။ျပန္လည္ဝင္စားျခင္း နယ္ပယ္ကို မေရာက္ေသးတဲ့ သိုင္းပညာရွင္ေတြရဲ့ ပ်မ္းမၽွအသက္ကေတာ့ ၁၀၀ ဝန္းက်င္ပါဘဲ။လီဖူခ်န္းရဲ့ အစစ္အမွန္ ငရဲမီးေတာက္ ပညာရပ္ဆိုရင္ လူကို အသက္ရွည္ဖို႔ မေျပာႏွင့္။ လုံေလာက္တဲ့ ခႏၶာကိုယ္ ႀကံ့ခိုင္မွုသာ မရွိခဲ့ရင္ မီးေလာင္ၿပီးေတာင္ ေသသြားနိုင္ပါတယ္။" သည္က်င့္စဥ္က င့ါမိဘေတြအတြက္ သင့္ေတာ္တယ္။"သည္က်င့္စဥ္နဲ႔ ဆိုရင္ေတာ့ လီဖူခ်န္းရဲ့ မိဘေတြကေတာ့ အသက္၁၀၀ ေလာက္ ပိုရွည္သြားပါလိမ့္မယ္။လီဖူခ်န္းကိုယ္တိုင္ကေတာ့ ျပန္လည္ဝင္စားျခင္းနယ္ပယ္ထက္ ျမင့္တဲ့ေနရာေတြကို ေရာက္ေအာင္ ေလ့က်င္မွာဆိုေတာ့ မလိုေတာ့ပါဘူးေလ။စာလိပ္ကို သိုေလွာင္အိတ္ထဲ ထည့္ၿပီး လီဖူခ်န္းက အခန္းထဲကဟထြက္ခဲ့ပါၿပီ။တစ္ခ်ိန္တည္းမွာဘဲ အျခားေသာ တိုက္ရိုက္တပည့္ေတြကလည္း သူတို႔ရဲ့ ပထမဦးဆုံး အခန္းကိုယ္စီကို ရွာေတြ႕သြားခဲ့ပါတယ္။စုမုယူ က လြဲၿပီး အျခားေသာသူေတြက ဆန္းၾကယ္အလယ္အလတ္ ဆႏၵေတြကို မပိုင္ဆိုင္ေသးတဲ့အတြက္ အခ်ိန္တိုအတြင္းမွာေတာ့ သူတို႔က အခန္းထဲကို ဝင္နိုင္မွာ မဟုတ္ေသးပါဘူး။လီဖူခ်န္းက ေလၽွာက္သြားေနရင္းနဲ႔ ႐ုတ္တရက္ ဆဲဆိုေနတဲ့ အသံတစ္ခုကို ၾကားလိုက္ရပါတယ္။" ငါ့လခြီးဘဲကြာ......။ သည္အတားအဆီးဆႏၵက ဘာျဖစ္လို႔ သည္ေလာက္အထိ ဖ်က္ဆီးရ ခက္ေနတာလည္း။ ငါႏွစ္နာရီေလာက္ ဆက္တိုက္ ႀကိဳးစားေနတာေတာင္ အခုထက္ထိ မရေသးဘူး။ "ဟူဟိုင္းရွန္က တံခါးဝကို သူ႔ရဲ့ ဆူးသီးတပ္တုတ္ျဖင့္ ရိုက္ဖြင့္ေနရင္း ဆဲဆိုေနတယ္ေလ။ဟူဟိုင္းရွန္က ႐ုတ္တရက္ အသံတစ္ခုကို ၾကားလိုက္ရတဲ့အတြက္ ခ်က္ျခင္း လွည့္ၾကည့္လိုက္ပါတယ္။အနက္ေရာင္ အလင္းတန္းတစ္ခုက သူ႔ဆီကို တိုးဝင္လာေနပါၿပီ။ ၿပီးေတာ့ အဲသည္အရာက လမ္းတစ္ဝက္မွာဘဲ ေပ်ာက္သြားတယ္ေလ။" အႏၲရာယ္"ဟူဟိုင္းရွန္းရဲ့ ေက်ာရိုးထဲကေနၿပီး ေအးစိမ့္လာခဲ့ပါတယ္။ သူက ေဘးကို ခ်က္ျခင္း ကပ္လိုက္ ေပမယ့္လည္း အနည္းမၽွ ေနာက္က်သြားခဲ့ပါၿပီ။ေဖာက္......အနက္ေရာင္ အရာဝတၳဳ တစ္ခုက သူ႔ရဲ့ ေက်ာကေန ေဖာက္ထြက္သြားၿပီး နံရံမွာ သြားစိုက္ေနပါတယ္။" ေသစမ္း"လီဖူခ်န္းက အေမွာင္ရိပ္ထဲကေန ႐ုတ္တရက္ ထြက္လာၿပီး တိုက္ခိုက္လိုက္ပါတယ္။" လီဖူခ်န္း...... မင္းက ကိုယ့္ေသတြင္း ကိုယ္တူးေနတာဘဲ။"ဟူဟိုင္းရွန္က ဒဏ္ရာအျပင္းအထန္ ရသြားေသာ္လည္း အခုထက္အထိေတာ့ ေျမကမၻာနယ္ပယ္ အဆင့္၈က ပညာရွင္ ျဖစ္ေနတုန္းပါဘဲ။သူရဲ့ ဆူးသီးတပ္တုတ္ကို ေျမႇာက္ၿပီး ဟူဟိုင္းရွန္က ခုခံလိုက္ပါတယ္။ထန္.........မီးပြင့္ေလးေတြ ျဖစ္ေပၚလာၿပီး ဟူဟိုင္းရွန္က အေနာက္က္ို လြင့္ထြက္သြားခဲ့ပါတယ္။ သူရဲ့ ပါးစပ္ကေနလည္း ေသြးစိမ္းရွင္ရွင္ တစ္လုတ္ အန္ထြက္လာခဲ့ပါၿပီ။လီဖူခ်န္းက သူ႔ရဲ့ ေျမကမၻာအဆင့္ လက္နက္အပိုင္းအစနဲ႔ ဟူဟိုင္းရွန္ကို မသတ္နိုင္ခဲ့တဲ့အတြက္ေတာ့ စိတ္ဓာတ္မက်သြားခဲ့ပါဘူး။ေငြဝတ္႐ုံဂိုဏ္းက လ်ဴေကာင္းဖန္ကို သတ္တုန္းကေတာ့ တစ္ဖက္လူက သူ႔ရဲ့ တည္ရွိမွုကို မရိပ္မိခဲ့ဘူးေလ။ဟူဟိုင္းရွန္ကေတာ့ သတိျပဳမိသြားတဲ့အတြက္ အနည္းငယ္ ေရွာင္လိုက္နိုင္ပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ေျမကမၻာ လက္နက္အပိုင္းအစက သူ႔ရဲ့ ႏွလုံးကေန အနည္းငယ္ေလး ကပ္ၿပီး လြဲသြားခဲ့တာပါ။" လီဖူခ်န္း ...... မင္း...... မင္း...... ငါ့ကို အလစ္လုပ္ႀကံရဲတာလား......။ ငါတို႔ ေကာင္းကင္နတ္ဆိုးဂိုဏ္းက မင္းကို သည္အတိုင္း လႊတ္ထားမွာ မဟုတ္ဘူးေနာ္"ဟူဟိုင္းရွန္က ေၾကာက္ေၾကာက္လန္႔လန္႔ျဖင့္ လီဖူခ်န္းကို ၿခိမ္းေျခာက္လိုက္ပါေသးတယ္။အဆုံးမဲ့အာဏာ အပိုင္း၂၁၀ၾကယ္ေက်ာက္တုံး" ငါက မင္းကို ဘာလို႔ မသတ္ဘဲထားရင္ေကာ မင္းတို႔ ေကာင္းကင္နတ္ဆိုးဂိုဏ္းက ငါ့ကို သည္အတိုင္း လႊတ္ထားမွာလား......"လီဖူခ်န္းက ရယ္ရလြန္းလို႔ အူတက္မတက္ေတာင္ ျဖစ္ေနပါၿပီ။ အေစာပိုင္းတုန္းက တစ္ကယ့္ သိုင္းသူရဲေကာင္းႀကီးတစ္ေယာက္လို ျပဳမူေနတဲ့ ဟူဟိုင္းရွန္က အခုေတာ့လည္း မ်က္ႏွာငယ္ေလး ျဖစ္ေနသည္ မဟုတ္ပါလား ။ ဂိုဏ္းနဲ႔ေတာင္ ဆြဲၿပီး ၿခိမ္းေျခာက္လိုက္ပါေသးတယ္။လူတစ္ေယာက္ရဲ့ တကယ့္ အစစ္အမွန္ ဇာတိ႐ုပ္ဆိုတာ ေသခါနီးမွ ေပၚတတ္ေလသည္လား။တကယ့္ သိုင္းသူရဲေကာင္း တစ္ေယာက္ဆိုတာက ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီး သတ္ရဲသလို ရဲရဲႀကီးလည္း အေသခံဝံ့သူေတြေလ။သည္ ဟူဟိုင္းရွန္က အဲလိုလူစားထဲမွာ မပါဘူးဆိုတာ အရမ္းသိသာ ေနလြန္းပါတယ္။သူက အားနည္းသည့္ လူေတြကိုဘဲ အနိုင္က်င့္တတ္သည့္ လူ တစ္ေယာက္ပါဘဲ။" မင္းငါ့ကို သတ္လိုက္မယ္ဆိုရင္ ...... ငါတို႔ ေကာင္းကင္နတ္ဆိုးဂိုဏ္းကို တကယ္ ရန္စလိုက္သလို ျဖစ္သြားမွာဘဲ။ ငါက မင္းကို အမွား မလုပ္ေစခ်င္ဘူး။ ဟူဟိုင္းရွန္းက ဒဏ္ရာအႀကီးအက်ယ္ ရေနပါၿပီ။ အေစာပိုင္းတုန္းက လီဖူခ်န္း ပစ္လိုက္သည့္ အရာက တစ္ကယ္ပဲ အစြမ္းထက္လွသည္ေလ။ သူထင္တာ မမွားဘူးဆိုရင္ေတာ့ ေျမကမၻာအဆင့္ လက္နက္ အပိုင္းအစ တစ္ခုပဲ ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ ၿပီးေတာ့ အဲသည္အစိတ္အပိုင္းမွာက ထူးျခားတဲ့ ဂုဏ္သတၱိ တစ္ခုလည္း ရွိေနေလာက္ပါေသးတယ္။" သည္လိုလုပ္...... ငါ့မွာရွိတဲ့ အဖိုးတန္ ပစၥည္းေတြကို ေပးမယ္ကြာ။"ေသမင္းနဲ႔ လက္တစ္ကမ္းအလိုမွာ ေရာက္ေနၿပီဆိုတာကို သတိျပဳမိတဲ့ ဟူဟိုင္းရွန္က လီဖူခ်န္းကို ညႇိႏွိုင္းဖို႔ ႀကိဳးစားေနပါတယ္။" မင္းရဲ့ ပစၥည္းေတြကိုလည္း ယူမယ္။ မင္းကိုလည္း သတ္မယ္။"လီဖူခ်န္းကေတာ့ တစ္လွမ္းခ်င္း ေလၽွာက္လမ္းလာခဲ့ပါၿပီ။" လီဖူခ်န္း...... မင္းငါ့ကို သတ္လိုက္မယ္ဆိုရင္ မိုးအဆုံး ၊ေျမအဆုံး ေျပးလို႔ေတာင္ လႊတ္မွာ မဟုတ္ဘူးေနာ္။ ၿပီးေတာ့ ငါတို႔ ေကာင္းကင္နတ္ဆိုးဂိုဏ္းက မင္းရဲ့ တစ္ကလန္လုံးကိုပါ သုတ္သင္ ပစ္လိမ့္မယ္။ "ဟူဟိုင္းရွန္က ေနာက္ကိုသာ တစ္ဆုတ္တည္းဆုတ္ရင္းနဲ႔ ျဖစ္လာနိုင္သည့္ အက်ိဳးဆက္ေတြကို ရွင္းျပေနပါေသးတယ္။" မင္းက ေသခါနီးေတာင္ ေစာက္စကား မ်ားေနေသးတာဘဲ "လီဖူခ်န္းကေတာ့ ေအးစက္စက္ ျပဳံးရင္း ခ်ည္းကပ္လာပါတယ္။ သူက ဟူဟိုင္းရွန္းကို ေသေအာင္သတ္နိုင္မလားဆိုတာ သိပ္မေသခ်ာေသးတဲ့အတြက္ ဟူဟိုင္းရွန္ရဲ့ စိတ္ဓာတ္ကို အရင္ ရိုက္ခ်ိဳးဖို႔ ႀကိဳးစားေနတာပါ။အခုခ်ိန္မွာေတာ့ ဟူဟိုင္းရွန္ရဲ့ တိုက္ပြဲဝင္ စိတ္ဓာတ္ကလည္း လီဖူခ်န္းရဲ့ အမူအယာေတြေအာက္မွာ တစ္စစီ ရိုက္ခ်ိဳးခံလိုက္ရပါၿပီ။လီဖူခ်န္းက ဟူဟိုင္းရွန္ကို လုံးဝ မေၾကာက္ေတာ့ပါဘူး။" မီးေတာက္ၾကယ္ ...... ေလာင္ကၽြမ္းစမ္း "" ဆူးသီးတပ္တုတ္ ကာကြယ္စမ္း "ဟူဟိုင္းရွန္ရဲ့ ဆူးသီးနဲ႔ တုတ္ကို ဆက္ထားတဲ့ သံႀကိဳးက ႐ုတ္တရက္ ရွည္ထြက္လာၿပီး လီဖူခ်န္းရဲ့ ဓားခ်က္ကို ခုခံလိုက္ပါေသးတယ္။ဒါေပမယ့္လည္း ဒဏ္ရာအႀကီးအက်ယ္ ရေနတဲ့ ဟူဟိုင္းရွန္ရဲ့ လွုပ္ရွားမွုေတြက အရင္လို မျမန္ေတာ့ပါဘူးေလ။ရြပ္......ရြပ္......လီဖူခ်န္းရဲ့ ဓားခ်က္ႏွစ္ခ်က္က ဟူဟိုင္းရွန္ရဲ့ ရင္ဘတ္နဲ႔ ဘယ္ဘက္ပုခုံးကို ထိုးစိုက္သြားပါေတာ့တယ္။ဒါေပမယ့္ ဟူဟိုင္းရွန္ကို ေသေစေလာက္တဲ့အထိေတာ့ မစြမ္းေဆာင္နိုင္ေသးပါဘူး။ခ်လြမ္...... ဒုန္း......ဟူဟိုင္းရွန္က သူ႔ရဲ့ ဆူးသီးတပ္တုတ္ကို ပစ္ခ်လိုက္ၿပီး အလ်င္အျမန္ ဒူးေထာက္ခ်လိုက္ပါတယ္။"ညီ......ညီေလးလီ...... အစ္ကိုႀကီးကို မ......မသတ္ပါနဲ႔ကြာ။ အစ္ကိုမွားတာကို သိ...သိပါၿပီ။ အစ္......အစ္ကိုႀကီး သစၥာ ဆိုပါတယ္ကြာ။ ေနာက္ဘယ္ေတာ့မွ ညီေလးကို ျပသနာ မရွာေတာ့ပါဘူး။"ဟူဟိုင္းရွန္က တစ္ကယ္ႀကီးကို ေနာင္တရေနပါၿပီ။ သူက တိုက္ရိုက္တပည့္ တစ္ေယာက္ေလ။ အနာဂတ္မွာ ပိုၿပီး လွပနိုင္ေသးသည္မဟုတ္ပါလား။ အကယ္လို႔ သူသာ မေသေသးဘူးဆိုရင္ အမ်ားႀကီး ျဖစ္နိုင္ပါေသးတယ။ 'ဘာျဖစ္လို႔မ်ား...... လီဖူခ်န္းကို ရန္သြားစခဲ့မိပါလိမ့္'ဒါကေတာ့ သူေနာက္ဆုံး ေတြးမိလိုက္တဲ့ အေတြးတစ္ခုပါဘဲ။ရႊမ္း.........လီဖူခ်န္းရဲ့ ဓားက သူ႔ဦးေခါင္းကို ျဖတ္သြားခဲ့ပါၿပီ။ဦးေခါင္းျပတ္သြားတာေတာင္မွ ဟူဟိုင္းရွန္က သူ႔ကံၾကမၼာကို လက္မခံနိုင္ေသးပါဘူးေလ။ဟူဟိုင္းရွန္က မေသခင္ေလးမွာ 'အကယ္၍ ေနာက္ဘဝမ်ား ရွိခဲ့ရင္ လီဖူခ်န္းလို ေကာင္မ်ိဳးနဲ႔ ေဝးေဝးေရွာင္ရပါလို၏' ဟု ဆုေတာင္းခဲ့မည္ေလလား။" ဟူး..."လီဖူခ်န္းက ေလပူတစ္ခ်က္ကို မွုတ္ထုတ္လိုက္ၿပီး သူ႔ရဲ့ဓားကို ျပန္သိမ္းလိုက္ပါၿပီ။ဓားတာအ္ိုလမ္းစဥ္က သူထင္ထားတာထက္ေတာင္ ပ္ိုၿပီးေတာ့ ခက္ခဲၾကမ္းတမ္း လွပါသည္ေလ။သည္လမ္းစဥ္ တစ္ေလၽွာက္မွာေတာ့ ေသြးနဲ႔ သတ္ျဖတ္မွုေတြဆိုတာ ဒြန္တြဲ တည္ရွိေနမွာပါ။ လီဖူခ်န္းက သတ္ျဖတ္ျခင္းကို ရြံမုန္းေပမယ့္လည္း လိုအပ္လာရင္ေတာ့ သတ္ျဖတ္ရမယ္ဆိုတာကို ေကာင္းေကာင္း သေဘာေပါက္ထားပါတယ္။ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းက ဟူဟိုင္းရွန္ရဲ့ သိုေလွာင္အိတ္ကို ရွာေဖြ ေတြ႕ရွိသြားၿပီ။သူ႔ရဲ့ အတြင္းအားေတြကို ပို႔ေဆာင္လိုက္တဲ့ အခါမွာေတာ့ သိုေလွာင္အိတ္က ပြင့္သြားခဲ့တယ္ေလ။အထဲမွာေတာ့ ေရႊကတ္ျပား အနည္းငယ္ နဲ႔ ေဆးဝါး အေျမာက္အမ်ား ရွိေနပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ထူးဆန္းတဲ့ ေက်ာက္တုံးတစ္တုံး ေပါ့။" သည္ေက်ာက္တုံးက......"လီဖူခ်န္းက သူ႔ရဲ့ဦးေႏွာက္ကို အလ်င္အျမန္ အလုပ္ေပးလိုက္ပါတယ္။ သိပ္မၾကာခင္မွာဘဲ နာမည္တစ္ခု ေပၚလာခဲ့ပါၿပီ။" ၾကယ္ေက်ာက္တုံး......။ ဒါက ၾကယ္တာရာ လမ္းမ လ်ိဳ႕ဝွက္နယ္ေျမကို ဝင္လို႔ရတဲ့ ေသာ့ဘဲ။ "ေကာလဟာလေတြ အရဆိုရင္ေတာ့ သည္ေက်ာက္တုံးေတြက ေကာင္းကင္ဘုံကေန က်လာတာပါ။တစိေန႔မွာ တိုက္ပြဲတစ္ရာ နယ္ေျမရဲ့ ေကာင္းကင္ႀကီးတစ္ခုလုံး နီရဲလာၿပီး ဥကၠာခဲေတြ က်လာပါတယ္တဲ့။ သည္ၾကယ္ေက်ာက္တုံးေတြကေတာ့ အဲသည္ ဥကၠာခဲေတြနဲ႔ အတူ ပါလာတာပါ။သည္ၾကယ္ေက်ာက္တုံးေတြကို အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ ေလ့လာအၿပီးမွာေတာ့ လ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ေတြကို သိရွိခဲ့ရပါတယ္။ အသက္၃၅ႏွစ္ေအာက္ ေျမကမၻာနယ္ပယ္ ပညာရွင္ေတြသာလၽွင္ သည္လ်ိဳ႕ဝွက္နယ္ေျမထဲကို ဝင္နိုင္မယ္ဆိုတာကို သိရဖို႔အတြက္ေတာ့ ၾကယ္ေက်ာက္တုံး ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ျဖဳန္းတီးလိုက္ရပါေသးတယ္။သည္ၾကယ္ေက်ာက္တုံး တစ္တုံးကို ရဖို႔အတြက္ ေငြရွိတိုင္းေတာင္ ဝယ္လို႔ မရပါဘူး။ တစ္ကယ္ ကံေကာင္းလြန္းမွသာ ရရွိနိုင္တာပါ။" သည္ဟူဟိုင္းရွန္က ကံေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတာဘဲ။ ႏွေျမာစရာ ေကာင္းတာက သည္ေက်ာက္တုံးကို အသုံးမျပဳလိုက္ရတာဘဲ။ ေအးေလ...... ရတနာဆိုတာက လူေကာင္းသူေကာင္းနဲ႔ဘဲ ထိုက္တန္တာကိုး"လီဖူခ်န္းကေတာ့ ၾကယ္တာရာလမ္းမ လ်ိဳ႕ဝွက္နယ္ေျမထဲကို ေနာက္မွဘဲ ဝင္ဖို႔ စဥ္စားထားလိုက္ပါတယ္။ ပထမဦးဆုံးအေနနဲ႔ သည္ဂူသင္းခ်ိဳင္း ထဲက ထြက္ခြာနိုင္ဖို႔ လိုေသးသည္ မဟုတ္ပါလား။ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းက အခန္းထဲကို ဝင္ဖို႔အတြက္ အာ႐ုံစိုက္လိုက္ပါတယ္။ သည္အခန္းရဲ့ အတားအဆီး ဆႏၵက လီဖူခ်န္းၾကဳံခဲ့ရသည့္ တံခါးထက္ ကို ပိုေကာင္းေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ဟူဟိုင္းရွန္က လီဖူခ်န္းရဲ့ အလစ္တိုက္ခိုက္ျခင္းကို ခံလိုက္ရတာ ျဖစ္ပါမည္။တစ္နာရီမၽွ အၾကာမွာေတာ့ အခန္းရဲ့ အတားအဆီး ဆႏၵကို ဖ်က္ဆီးပစ္လိုက္ နိုင္ပါၿပီ။အရင္အခန္းလိုဘဲ သည္အခန္းထဲမွာလည္း စားပြဲရွည္ႀကီးတစ္ခုနဲ႔ မိစၧာသားရဲ သားေရလိပ္ တစ္ခု ရွိေနပါတယ္ေလ။ဖြင့္ဖတ္ၾကည့္လိုက္တဲ့ အခါမွာေတာ့'မူလအသက္ရင္းျမစ္ နည္းစနစ္ ။ ၾကယ္သုံးပြင့္ လ်ိဳ႕ဝွက္နည္းစနစ္ျဖစ္သည္။ လူတစ္ေယာက္ရဲ့ အသက္ဓာတ္စြမ္းအင္ကို အသုံးျပဳၿပီး ဒဏ္ရာေတြကိုလည္း ခ်က္ျခင္း ျပန္လည္ ေကာင္းမြန္ေအာင္ ကုသေပးနိုင္သည္။ အရမ္း အစြမ္းထက္သည့္ နည္းစနစ္ ျဖစ္တဲ့အတြက္ သတိနဲ႔ယွဥ္ၿပီး အသုံးျပဳပါ။'" အိုး...... ဒါက ကုသမွုအမ်ိဳးအစား လ်ိဳ႕ဝွက္နည္းစနစ္ဘဲ။ " လီဖူခ်န္းရဲ့ မ်က္လုံးေတြက အေရာင္ေတာက္သြားပါၿပီ။က်င့္ႀကံျခင္း ေလာကမွာေတာ့ ဒဏ္ရာမရဖူးသည့္ လူဆိုတာ မရွိေသးပါဘူး။ ေတာ္႐ုံတန္႐ုံ ဒဏ္ရာေလာက္ဆိုရင္ေတာ့ ကိစၥမရွိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ တစ္ခ်ိဳ႕ဒဏ္ရာေတြက သိုင္းပညာရွင္ေတြကို ေသလုေမ်ာပါး ျဖစ္ေစနိုင္သည္ေလ။ မူလအသက္ရင္းျမစ္ လ်ိဳ႕ဝွက္နည္းစနစ္ကို က်င့္ႀကံထားရင္ေတာ့ ဒဏ္ရာေတြကို တစ္မုဟုတ္ခ်င္း ျပန္ေကာင္းေစမည္ မဟုတ္ပါလား။ သည္လ်ိဳ႕ဝွက္နည္းစနစ္ရဲ့ အသုံးဝင္မွုက ၾကယ္၄ပြင့္ လ်ိဳ႕ဝွက္နည္းစနစ္ေတြႏွင့္ေတာင္ ယွဥ္နိုင္မွာပါ။ဒါေပမယ့္လည္း ရယူမွုတိုင္းမွာ ေပးဆပ္မွုေတြကေတာ့ ရွိစျမဲပါဘဲ။သည္ မူလအသက္ရင္းျမစ္ လ်ိဳ႕ဝွက္နည္းစနစ္ကို အသုံးျပဳလိုက္တိုင္းမွာ အသုံးျပဳသူရဲ့ အသက္ဓာတ္က ေလ်ာ့ပါးသြားမွာပါ။ အသက္ဓာတ္အားလုံး ကုန္သြားရင္ေတာ့ လူလည္း ေသပါၿပီ။လူတစ္ေယာက္က ေသလုေမ်ာပါး ဒဏ္ရာရေနမွေတာ့ ဘာျဖစ္လို႔ အသက္ဓာတ္ကို ဂ႐ုစိုက္ေနရဦးမည္နည္း။လူတစ္ေယာက္လုံး အသက္ရွင္က်န္ေနမွေတာ့ အသက္ဓာတ္ကလည္း ျပန္လည္တိုးပြားလာနိုင္သည္ မဟုတ္ပါလား။" သည္နည္းစနစ္ကို ေအာင္ျမင္သြားရင္ေတာ့ အသက္အပိုတစ္ခု ရလိုက္သလို ေနမွာဘဲ"လီဖူခ်န္းက သည္သားေရလိပ္ကိုလည္း သိုေလွာင္အိတ္ထဲ ထည့္ၿပီး ထြက္သြားပါေတာ့တယ္။ဒါေပမယ့္ လီဖူခ်န္းမသိလိုက္တာ တစ္ခုကေတာ့ သူထြက္သြားၿပီး သိပ္မၾကာခင္မွာဘဲ ဟူဟိုင္းရွန္ရဲ့ ဦးေခါင္းက ခႏၶာကိုယ္နဲ႔ ျပန္ဆက္သြားၿပီး အေကာင္းပကတိ ျဖစ္သြားတယ္ ဆိုတာပါဘဲ။ သူရဲ့ မ်က္လုံး သူငယ္အိမ္ေတြက အနက္ေရာင္လုံးလုံး ျဖစ္ေနၿပီး မ်က္ဆံေတြကေတာ့ အျဖဴေရာင္ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒါက လုံးဝကို လူတစ္ေယာက္ရဲ့ မ်က္လုံးေတြနဲ႔ မတူေတာ့ပါဘူး။သူ႔ရဲ့ ဒဏ္ရာေတြ အားလုံးကလည္း ျပန္ပိတ္သြားၿပီး နဂိုမူလအတိုင္း ျပန္ျဖစ္လာပါတယ္။" ခိ......ခိ......။ ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုကို ျပန္ရလိုက္တာက လုံးဝကို ေနသာထိုင္သာ ရွိေစတာဘဲ။ ဒါေပမယ့္လည္း သည္ခႏၶာကိုယ္က အရမ္းအားနည္းလြန္းတယ္။ ငါနဲ႔ လိုက္ဖက္မယ့္ ခႏၶာကိုယ္ကို ျမန္ျမန္ရွာမွ ျဖစ္မယ္။"ဟူဟိုင္းရွန္က တစ္ေတာင္ေလာက္ ရွည္သည့္ သူ႔၏လၽွာႀကီးကို ထုတ္လိုက္ၿပီး ႏွုတ္ခမ္းသပ္လိုက္ပါေသးသည္။***" လီဖူခ်န္း......"လီဖူခ်န္းက လမ္းခ်ိဳးတစ္ခုထဲကို ေကြ႕ဝင္လိုက္တဲ့ အခါမွာေတာ့ သူ႔နာမည္ကို အားကိုးတႀကီးနဲ႔ ေခၚလိုက္တဲ့အသံကို ၾကားလိုက္ရပါတယ္။အသံပိုင္ရွင္ကေတာ့ ဖန္က်င္းယု ပါဘဲ။သူမက အခန္းတစ္ခုရဲ့ အေရွ႕မွာ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ထိုင္ေနသည္ေလ။ " အခုထက္ထိ မရေသးဘူးလား "လီဖူခ်န္းက ေမးလိုက္ပါတယ္။ဖန္က်င္းယုက ေခါင္းညိတ္လိုက္ၿပီး" သည္အခန္းရဲ့ အတားအဆီးက ပညာရပ္ အသိဆႏၵနဲ႔ဘဲ ဖ်က္ဆီးလို႔ရမွာ။ ညီမရဲ့ ပညာရပ္ဆႏၵက အရမ္းအားနည္းေနေသးတယ္။"" ငါပါ ဝင္ၿပီး ကူေပးမယ္ေလ "လီဖူခ်န္းက သူ႔ရဲ့ မီးေတာက္ၾကယ္ ဓားဆႏၵကို ထုတ္ၿပီး အတားအဆီးကို ခ်ိဳးဖ်က္ဖို႔ ႀကိဳးစားလိုက္ပါတယ္။အခ်ိန္အေတာ္အၾကာမွာေတာ့ အတားအဆီးက ပ်က္စီးသြားခဲ့ပါၿပီ။" ေက်းဇူးဘဲ"ဖန္က်င္းယုရဲ့ မ်က္လုံးေတြက အေရာင္ေတာက္သြားပါတယ္။သူမကလည္း လီခ်န္းနည္းတူ သည္ဂူသင္းခ်ိဳင္းက ျပန္လည္ဝင္စားျခင္းနယ္ပယ္ ပညာရွင္ရဲ့ ဂူသင္းခ်ိဳင္းမဟုတ္ဘူးဆိုတာ ရိပ္စားမိေနပါၿပီ။ သည္ဂူသင္းခ်ိဳင္းက တိုက္ပြဲဝိညာဥ္ နယ္ပယ္ က ပညာရွင္တစ္ေယာက္ရဲ့ ဂူသင္းခ်ိဳင္း ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။တိုက္ပြဲဝိညာဥ္နယ္ပယ္ ပညာရွင္တစ္ေယာက္ရဲ့ ဂူသင္းခ်ိဳင္းကဘဲ သည္ေလာက္အထိ ထူးျခားဆန္းၾကယ္ ေနနိုင္တာပါ။" သြား...... အထဲကို ဝင္သြားလိုက္ ။ ငါသည္ကေန ေစာင့္ေနမယ္။"လီဖူခ်န္းက ဖန္က်င္းယုကို တိုက္တြန္းလိုက္ပါတယ္။" အင္း" ဖန္က်င္းယုက ေခါင္းညိတ္ၿပီး ဝင္သြားပါတယ္။သိပ္မၾကာခင္မွာဘဲ ဖန္က်င္းယုက စိတ္လွုပ္ရွားစြာျဖင့္ ျပန္ထြက္လာခဲ့ပါၿပီ။သူမရဲ့ လက္ထဲမွာေတာ့ မိစၧာသားရဲ သားေရလိပ္ တစ္ခုကို ကိုင္လာပါတယ္။" ဒါက ၾကယ္သုံးပြင့္အဆင့္ လ်ိဳ႕ဝွက္နည္းစနစ္ဘဲဟ။ အသားအေရ သန္႔စင္ေပးတဲ့ ပညာရပ္ေလ။ သည္နည္းစနစ္က ေလ့က်င့္တဲ့သူကို ဆယ္ေက်ာ္သက္ေလး တစ္ေယာက္လို အျမဲႏုပ်ိဳ ေစနိုင္တယ္။"ဖန္က်င္းယုကေတာ့ အရမ္းကို ေပ်ာ္ေနသည့္ ပုံပါဘဲ။' ဒါက ၾကယ္သုံးပြင့္အဆင့္ လ်ိဳ႕ဝွက္နည္းနစ္ဆိုေပမယ့္ မင္းကို အသားအေရ ေခ်ာေမြ႕ၿပီး အရြယ္တင္ ႏုပ်ိဳေစနိုင္တာဘဲ ရွိတာေလ။ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ၾကယ္တစ္ပြင့္ လ်ိဳ႕ဝွက္နည္းစနစ္ေလာက္ေတာက္ အစြမ္းထက္တာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါကို ဘာျဖစ္လို႔ ဖန္က်င္းယုက အဖိုးမျဖတ္နိုင္သည့္ က်င့္စဥ္ကို ရလာသလို ေပ်ာ္ေနပါလိမ့္။'လီဖူခ်န္းက စိတ္ထဲမွာ က်ိတ္ၿပီး ေတြးေနမိပါတယ္။"ၾကည့္ရတာ သည္ဂူသင္းခ်ိဳင္းပိုင္ရွင္က က်န္းမာေရးနဲ႔ အသက္အရြယ္ႏုပ်ိဳမွု ကို ေတာ္ေတာ္ဂ႐ုစိုက္တာဘဲ "လီဖူခ်န္းက ရယ္ၿပီးေျပာလိုက္ပါတယ္။မူလအဆီအႏွစ္ နည္းစနစ္။ မူလအသက္ရင္းျမစ္ နည္းစနစ္ ။ အခုတစ္ခါ ထပ္ၿပီး ေတြ႕တာကလည္း အသားအေရလွပေစတဲ့ နည္းစနစ္။သည္နည္းစနစ္ေတြအားလုံးက က်န္းမာေရးနဲ႔ အသက္ဓာတ္ေတြကို အားေပးတဲ့ နည္းစနစ္ေတြဘဲ မဟုတ္ပါလား။" အစ္ကိုေကာ ဘာနည္းစနစ္ေတြ ရခဲ့လည္း "ဖန္က်င္းယုက လီဖူခ်န္းကို ေမးလိုက္ပါတယ္။လီဖူခ်န္း ျပဳံးၿပီး" ငါကေတာ့ ဆန္းၾကယ္အလယ္အလတ္အဆင့္ မူလအဆီအႏွစ္ ဆိုတဲ့ အတြင္းအားက်င့္စဥ္ရယ္၊ကုသမွုပိုင္းမွာ အသုံးဝင္တဲ့ မူလအသက္ရင္းျမစ္ဆိုတဲ့ ၾကယ္သုံးပြင့္ လ်ိဳ႕ဝွက္နည္းစနစ္တစ္ခု ရခဲ့တယ္။ ငါတို႔ အျပင္ေရာက္ရင္ အတူတူ ေလ့က်င့္ၾကတာေပါ့။"သည္နည္းစနစ္ေတြက တန္ဖိုးရွိေပမယ့္လည္း လီဖူခ်န္းက တစ္ေယာက္ထဲ ေမာင္ပိုင္စီးဖို႔ေတာ့ မစဥ္းစားထားပါဘူး ။သူတို႔သုံးေယာက္ အေစာႀကီးကတည္းက တိုင္ပင္ထားတာကေတာ့ သည္ဂူသင္းခ်ိဳင္းမွာ ရလာတဲ့ ပညာရပ္ေတြကို အတူတူေလ့က်င့္မယ္ ဆိုတာပါဘဲ။" သည္ဂူသင္းခ်ိဳင္းထဲမွာ ၾကယ္ေလးပြင့္ ဒါမွမဟုတ္ ငါးပြင့္အဆင့္ရွိတဲ့ လ်ိဳ႕ဝွက္နည္းစနစ္ေတြ ရွိေနမယ္လို႔ေကာ အစ္ကိုထင္လား "ဖန္က်င္းယုက ထပ္ေမးလိုက္ပါေသးတယ္။လီဖူခ်န္းက ေခါင္းကုတ္လိုက္ၿပီး သူ႔အထက္ကို ေျပာလိုက္ပါတယ္။" ရွိမယ္လို႔ေတာ့ ထင္တာဘဲ။ ဒါေပမယ့္ သည္ဂူသင္းခ်ိဳင္းက သိပ္မူမမွန္ဘူးလို႔ ငါခံစားေနရတယ္။ သည္ဂူသင္းခ်ိဳင္းထဲက ျမန္ျမန္ထြက္နိုင္ရင္ ပိုေကာင္းမယ္ ထင္တယ္။"
YOU ARE READING
အဆုံးမဲ့အာဏာ (လီဖူချန်း)
Actionမူရင်းဘာသာပြန်ဆိုသူ - လေလွင့်လုလင် (အကုန်တတ်သခင်လေး) ZAWGYI / UNICODE
