အဆုံးမဲ့အာဏာ အပိုင္း၃၅၁ေရကန္ထဲက ထူးဆန္းတဲ့ အရိုးစုအခုဆိုရင္ ဆင္နဂါးခႏၶာကိုယ္ သြန္းေလာင္းျခင္း စတုတၳအခန္းရဲ့ အလုံးစုံ တတ္သိနားလည္ျခင္း အဆင့္ကို ေရာက္သြားျဖစ္တဲ့ လီဖူခ်န္းဟာ ပဥၥမအခန္းကို ေလ့က်င့္ဖို႔ ျပင္ဆင္ပါေတာ့တယ္ ။ပဥၥမအခန္းကေတာ့ ျပန္လည္ဝင္စားျခင္း နယ္ပယ္နဲ႔ သက္ဆိုင္တာပါ။ေလ့က်င့္တဲ့သူက အႀကိဳၿပီးျပည့္စုံျခင္းအဆင့္အထိ ေလ့က်င့္ထားနိုင္ရင္ေတာင္မွ အဆင့္၃ ျပန္လည္ဝင္စားျခင္းနယ္ပယ္ ပညာရွင္ရဲ့ တ္ိုက္ခိုက္မွုကို မွုစရာ မလိုေတာ့ပါဘူး ။လီဖူခ်န္းက သူ႔ရဲ့ လက္ရွိအေျခအေနကို သူသိပါတယ္။ သူက ပဥၥမအခန္းရဲ့ အႀကိဳၿပီးျပည့္စုံျခင္း အဆင့္အထိ ေလ့က်င့္နိုင္ဖို႔အတြက္ အဆင္သင့္ မျဖစ္ေသးပါဘူး ။ ဒါေပမဲ့လည္း သူ႔ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ ႀကံ့ခိုင္မွု အနည္းငယ္ ပိုေကာင္းလာလည္း နည္းလားဆိုၿပီး ေလ့က်င့္ေနတာပါ ။ေနာက္ထပ္ ေသြးအဆီအႏွစ္ တစ္စက္ ထုတ္ေသာက္လိုက္ၿပီးေနာက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ သူ႔ရဲ့ ေသြးေတြနဲ႔ ခ်ီအတြင္းအားေတြကို ဆင္နဂါးခႏၶာကိုယ္ သြန္းေလာင္းျခင္း ပဥၥမအခန္းမွာ ျပသထားတဲ့အတိုင္း လွည့္ပတ္လိုက္ပါေတာ့တယ္ ။သူ႔ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ ျဖစ္တည္ေနတဲ့ ဆင္နဂါး ခြန္အား အပိုင္းအစေလး တစ္ခုဟာ တျဖည္းျဖည္း ပိုအားေကာင္းလာ ခဲ့ပါၿပီ။ ၿပီးေတာ့ လီဖူခ်န္းက မူမမွန္တာ တစ္ခုကိုလည္း သတိျပဳမိလိုက္ပါေသးတယ္ ။အဲဒါကေတာ့ သူ႔ခႏၶာကိုယ္ရဲ့ စုပ္ယူမွုအားပါပဲ ။ သူ႔ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ဟာ ေရႊဦးခ်ိဳ သားရဲရဲ့ ေသြးအဆီအႏွစ္ကို အရင္နဲ႔ မတူေတာ့ဘဲ လ်င္ျမန္စြာ စုပ္ယူ ေနတာပါ။ အခ်ိန္အနည္းငယ္ အတြင္းမွာပဲ ေရႊဦးခ်ိဳသားရဲရဲ့ ေသြးအဆီအႏွစ္၅စက္ဟာ ကုန္ခမ္းသြားခဲ့ပါၿပီ ။လီဖူခ်န္းဟာ သူ႔ရဲ့ က်င့္စဥ္ကို အရွိန္မပ်က္ေစဖို႔အတြက္ သံျမစ္ဂ္ိုဏ္းရဲ့ အထြဋ္ေခါင္ခ်ဳပ္ အႀကီးအကဲထံကေန ရထားတဲ့ အဆင့္၅ မိစၧာသားရဲ ေသြးအဆီအႏွစ္ ပုလင္းထဲက ေသြးတစ္စက္ကို ထုတ္ယူ ေသာက္သုံးလိုက္ပါတယ္။ဝုန္း......အဆင့္၅ မိစၧာသားရဲ ေသြးအဆီအႏွစ္မွာ ခိုဝင္ကိန္းေအာင္းေနတဲ့ မိစၧာခ်ီဓာတ္ေတြဟာ လီဖူခ်န္းရဲ့ ေသြးေၾကာထဲကို အရွိန္အဟုန္ ျပင္းစြာျဖင့္ တိုးဝင္လာခဲ့ပါၿပီ ။ သည္တစ္ခါ ေသာက္သုံးလိုက္တဲ့ ေသြးအဆီအႏွစ္မွာ ခိုဝင္ကိန္းေအာင္းေနတဲ့ မိစၧာခ်ီဓာတ္ေတြက ေရႊဦးခ်ိဳ သားရဲႀကီးရဲ့ ေသြးအဆီအႏွစ္ထက္ ေတာင္မွ ပိုအားေကာင္းပါေသးတယ္ ။သူခန္႔မွန္းမိသေလာက္ ဆိုရင္ေတာ့ ဒါက အဆင့္၅ အလယ္အလတ္အဆင့္ မိစၧာသားရဲရဲ့ ေသြးအဆီအႏွစ္ပါပဲ ။ သည္ေသြးအဆီအႏွစ္ကို သံမဏိျမစ္ဂိုဏ္းရဲ့ အထြဋ္ေခါင္ခ်ဳပ္ အႀကီးအကဲက ဘယ္ကေနဘယ္လို ရခဲ့တယ္ မသိပါဘူး ။ႏွစ္စက္......ငါးစက္..................ဆယ္စက္........................အဆင့္၅ အလယ္အလတ္အဆင့္ ေသြးအဆီအႏွစ္ ေသြးစက္၅စက္ကို စုပ္ယူၿပီးတဲ့အခါမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းရဲ့ ခႏၶာကိုယ္က ဆက္ၿပီး စုပ္ယူနိုင္စြမ္း မရွိေတာ့ပါဘူး။အခုဆိုရင္ လီဖူခ်န္းဟာ ယုံေလာက္စရာမရွိတဲ့ မိစၧာသားရဲ ေသြးအဆီအႏွစ္ ပမာဏကို စုပ္ယူထားၿပီးပါၿပီ။ လူတစ္ေယာက္ဟာ မိစၧာသားရဲ ေသြးအဆီအႏွစ္ေတြကို စိတ္ရွိလက္ရွိ စုပ္ယူမယ္ဆိုရင္ အဲသည္သူဟာ အသိစိတ္ လြတ္သြားၿပီးေတာ့ မိစၧာတစ္ဝက္ ၊ လူသားတစ္ဝက္ ျဖစ္သြားတာမ်ိဳးနဲ႔ေတာင္ ၾကဳံေတြ႕နိုင္ပါတယ္။ လီဖူခ်န္းကေတာ့ သူ႔ရဲ့ စိတ္ဝိညာဥ္ေၾကာင့္ အဲသည္လို အႏၲရာယ္နဲ႔ ရင္ဆိုင္ရျခင္း မရွိတာပါ။အမွန္အတိုင္း ေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ လီဖူခ်န္းေတာင္မွ မိစၧာေသြးအဆီႏွစ္ေတြထဲမွာ ခိုဝင္ကိန္းေအာင္းေနတဲ့ မသန္႔စင္မွုေတြကို ၁၀၀ရာခိုင္ႏွုန္း သန္႔စင္နိုင္ျခင္း မရွိခဲ့ပါဘူး။ သူ႔ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ မိစၧာသားရဲခ်ီ အႂကြင္းအက်န္ေတြ က်န္ရွိေနဆဲပါပဲ။အဲသည္အက်ိဳးဆက္ကေတာ့ လုံးဝကို သိသာလြန္းပါတယ္။ အခုဆိုရင္ လီဖူခ်န္းရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ေပၚမွာ အေၾကးခြံေတြ ျဖစ္ေပၚလာခဲ့ပါၿပီ ။လီဖူခ်န္းက အေျခအေန မဟန္ေတာ့ဘူးဆိုတာကို သိတာနဲ႔ တစ္ၿပိဳင္နက္ ေသြးအဆီအႏွစ္ စုပ္ယူမွုကို ရပ္ပစ္လိုက္ပါတယ္။သူက လူတစ္ဝက္၊မိစၧာတစ္ဝက္ သတၱဝါေတာ့ မျဖစ္ခ်င္ေသးပါဘူး။" ထားလိုက္ပါေတာ့ကြာ...... ။သည္မသန္႔စင္မွုေတြကို ေခ်ဖ်က္ၿပီးမွပဲ ဆက္က်င့္ေတာ့မယ္......"ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ မတ္တပ္ ထရပ္လိုက္ၿပီး ဝကၤပါအစီအရင္ရဲ့ အားနည္းခ်က္ကို ဆက္လက္ရွာေဖြပါေတာ့တယ္ ။သူ႔ရဲ့ စိတ္ဝိညာဥ္နဲ႔ ပုံရိပ္ေယာင္ကမၻာရဲ့ လွည့္စားမွုေတြကို ခုခံၿပီး အသိစိတ္အာ႐ုံနဲ႔ ဝကၤပါအစီအရင္ရဲ့ အားနည္းခ်က္ကို ရွာေဖြတာက အလုပ္ျဖစ္တယ္လို႔ေတာ့ ေျပာရမွာပါပဲ။ သုံးရက္တိတိ မရပ္မနား ရွာေဖြၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ ဝကၤပါအစီအရင္ရဲ့ အားနည္းခ်က္ေလး တစ္ခုကို ရွာေဖြေတြ႕ရွိ သြားခဲ့ပါၿပီ။" ပ်က္စီးစမ္း "လီဖူခ်န္းက သည္အားနည္းခ်က္ကို ဖ်က္ဆီးပစ္ဖို႔ကို ေပါ့ေပါ့ေလ်ာ့ေလ်ာ့ေတာ့ မလုပ္ရဲပါဘူး ။ သူက ေျပာင္းလဲျခင္းကိုးပါး ခရမ္းေရာင္ခ်ီ နတ္ဘုရားအတြင္းအားနဲ႔ ေကာင္းကင္ပ်က္သုဥ္းျခင္း ဓားသိုင္းကို သုံးၿပီး အားနည္းခ်က္ေနရာကို အားကုန္ ခုတ္ပိုင္းပစ္လိုက္တာပါ ။ဝုန္း......ပုံရိပ္ေယာင္ကမၻာဟာ တုန္ခါလာၿပီး တျဖည္းျဖည္း ေပ်ာက္ကြယ္သြားပါေတာ့တယ္။ လီဖူခ်န္းရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ဟာလည္း ဥယ်ာဥ္ထဲမွာ ျပန္ေပၚလာခဲ့ပါၿပီ ။" မဟူရာေကာင္းကင္ဂိုဏ္းက တကယ္ေၾကာက္စရာ ေကာင္းလြန္းတာပဲ......။ ေနရာတိုင္းမွာ ဝကၤပါေတြကို ခင္းက်င္းထားတယ္......"ဥယ်ာဥ္ထဲက ျပန္ထြက္လာနိုင္ၿပီ ဆိုမွသာ လီဖူခ်န္းတစ္ေယာက္ သက္ျပင္းခ်နိုင္ပါေတာ့တယ္။မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းေတာ္မွာဆိုရင္ အခုလို ေနရာအႏွံ့မွာ ဝကၤပါ အစီအရင္ေတြ ခင္းက်င္းထားျခင္းမရွိပါဘူး။ ဆင္းရဲဒုကၡေမၽွာ္စင္ ၊ အေမြခံေမၽွာ္စင္ ၊ သိုင္းက်မ္းခန္းမနဲ႔ အရင္းအျမစ္ခန္းမတို႔မွာသာ ဝကၤပါအစီအရင္ေတြ ခင္းက်င္းထားတာပါ ။ဝကၤပါအစီအရင္ ေထာင္ေခ်ာက္ထဲမွာ တစ္ခါမိဖူးသြားတဲ့ လီဖူခ်န္းကေတာ့ အရင္လို လက္လြတ္စပယ္ မလုပ္ရဲေတာ့ပါဘူး ။သူက ေနရာအသစ္ တစ္ခုကို ေရာက္တိုင္းမွာ သူ႔ရဲ့ အသိစိတ္အာ႐ုံနဲ႔ အႀကိမ္ႀကိမ္အခါခါ စစ္ေဆးၿပီး ေသခ်ာၿပီဆိုမွသာ ေရွ႕ဆက္သြားပါေတာ့တယ္။သည္လိုနဲ႔့ပဲ လီဖူခ်န္းဟာ တိုက္ရိုက္စည္း နယ္နိမိတ္နားကို ေရာက္မွန္းမသိ ေရာက္လာခဲ့ပါၿပီ ။တိုက္ရိုက္စည္း နယ္နိမိတ္ထဲမွာေတာ့ တိုက္ရိုက္တပည့္ေတြနဲ႔ တိုက္ရိုက္ အႀကီးအကဲေတြ ေနၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း၂ေထာင္ေက်ာ္က နာမည္ေက်ာ္ၾကားခဲ့တဲ့ ဂိုဏ္းတစ္ဂိုဏ္းရဲ့ အတြင္းစည္းနယ္မိမိတ္ကို အထင္ေသးလို႔ မရပါဘူး ။ သည္ေနရာမွ ခင္းက်င္းထားတဲ့ ဝကၤပါအစီအရင္ေတြက အဆင့္၅ ထိပ္တန္းအဆင့္ မဟုတ္ရင္ အဆင့္၆ ပါပဲ ။အဆင့္၆ ဝကၤပါအစီအရင္ဆိုတာက တိုက္ပြဲဝိညာဥ္နယ္ပယ္ ပညာရွင္ေတြကိုေတာင္မွ ေလွာင္ပိတ္ထားနိုင္ပါတယ္။လီဖူခ်န္းက က်ိလင္ေခ်ာင္ျမက္ကို ရခဲ့တာနဲ႔တင္ ေက်နပ္ေနပါၿပီ။ ဒါေပမဲ့လည္း သူက တိုက္ရိုက္စည္းထဲကိုဝင္ၿပီး ကံစမ္းခ်င္ေနပါေသးတယ္။သူ႔ရဲ့ အစြမ္းက အဆင့္နိမ့္ ျပန္လည္ဝင္စားျခင္းနယ္ပယ္မွာပဲ ရွိရင္ရွိပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမဲ့ သူ႔ရဲ့ အသိစိတ္အာ႐ုံကေတာ့ ျပန္လည္ဝင္စားျခင္း နယ္ပယ္ထက္ကို သာလြန္ေနၿပီ ။ လီဖူခ်န္းက အဲသည္အခ်က္ကို အားကိုးၿပီး တိုက္ရိုက္စည္းထဲဝင္ကာ ကံစမ္းခ်င္ေနတာပါ ။တိုက္ရိုက္စည္း နယ္နိမိတ္ရဲ့ အက်ယ္အဝန္းကေတာ့ တကယ့္ကို အံ့ၾသစရာပါပဲ ။ အျပင္စည္းနယ္နိမိတ္နဲ႔ အတြင္းစည္းနယ္နိမိတ္ ေပါင္းလိုက္ရင္ေတာင္မွ တိုက္ရိုက္စည္းနယ္နိမိတ္ရဲ့ အက်ယ္အဝန္း မီမယ့္ဟန္ မရွိပါဘူး ။အေဆာက္အဦး တစ္ခုနဲ႔ တစ္ခုၾကားမွာ ရွိေနတဲ့ ေနရာလြတ္ေတြကလည္း အက်ယ္ႀကီး ရွိေနတာပါ။လီဖူခ်န္းအေနနဲ႔ သည္နယ္နိမိတ္ထဲကေန ဘာမွ ရွာမေတြ႕ခဲ့ရင္ေတာင္မွ ဝမ္းနည္းေနစရာ မရွိပါဘူး။လီဖူခ်န္းက သူ႔ရဲ့ အေျခအေနကိုေတာ့ ေကာင္းေကာင္းႀကီး သိတယ္လို႔ ဆိုရမွာပါပဲ ။ သူက တိုက္ရိုက္စည္းရဲ့ အတြင္းပိုင္းထဲအထိ မဝင္သြားဘဲနဲ႔ တိုက္ရိုက္စည္းအစပ္ တစ္ေလၽွာက္မွာသာ သြားလာေနၿပီး တစ္ခုခု ရလိုရျငား ရွာေဖြေနတာပါ ။ေန႔တစ္ဝက္ေလာက္ လမ္းေလၽွာက္အၿပီးမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ ခမ္းနားထည္ဝါလွတဲ့ စံအိမ္ႀကီးတစ္လုံးကို ေတြ႕လိုက္ရပါၿပီ ။ စံအိမ္ႀကီးရဲ့ အနီးအနားမွာေတာ့ ေရကန္တစ္ကန္ကလြဲၿပီး ဘာမွ မရွိပါဘူး။" သည္စံအိမ္နဲ႔ ေရကန္ကို ဝကၤပါအစီအရင္ေတြ ခ်ထားတာပဲ......"လီဖူခ်န္းရဲ့ အသိစိတ္အာ႐ုံက ဝကၤပါအစီအရင္ေတြ ခင္းထားတာကို အာ႐ုံခံလိုက္ မိပါတယ္။အမွန္အတိုင္းေျပာရမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ သည္ေနရာမွာ ခင္းက်င္းထားတဲ့ ဝကၤပါအစီအရင္ဟာ အေတာ္ေလး ေသသပ္လွပါတယ္။ ဒါက ျပန္လည္ဝင္စားျခင္းနယ္ပယ္ ပညာရွင္ေတြေတာင္မွ အာ႐ုံခံမိဖို႔ ခဲယဥ္းတဲ့ အဆင့္၅ ဝကၤပါ အစီအရင္ပါပဲ။" ေရကန္မွာ ခင္းက်င္းထားတဲ့ ဝကၤပါက အနည္းဆုံး အဆင့္၅ အေကာင္းစား ဝကၤပါပဲ ။ စံအိမ္မွာ ခင္းက်င္းထားတဲ့ ဝကၤပါကေတာ့ အဆင့္၅ ဝကၤပါထက္ကို သာေလာက္တယ္ "လီဖူခ်န္းက ဝကၤပါအစီအရင္ ႏွစ္ခုကိုအေစာပိုင္းက သူေတြ႕ခဲ့ရတဲ့ ဝကၤပါေတြနဲ႔ ခ်ိန္ထိုးကာ ႏွိုင္းယွဥ္ေနမိပါတယ္။" မဟုတ္ေသးဘူး......။ ေျမျပင္ေပၚမွာလည္း ဝကၤပါအစီအရင္ တစ္ခု ရွိေနတာပဲ......"ေရကန္ဆီသို႔ သြားဖို႔ျပင္ေနတဲ့ လီဖူခ်န္းရဲ့ ေျခေထာက္ေတြဟာ ရပ္တန္႔သြားခဲ့ပါၿပီ ။သူက ေျမျပင္အထက္မွာ စြမ္းအင္မတည္ၿငိမ္မွုတစ္ခု ျဖစ္သြားတာက္ို သတိျပဳမိ လိုက္ပါတယ္ ။ ေသေသခ်ာခ်ာ အာ႐ုံစူးစိုက္ထားျခင္း မရွိရင္ေတာ့ သည္အခ်က္ကို သတိျပဳမိမွာ မဟုတ္ပါဘူး ။" ဒါက ဝကၤပါေထာင္ေခ်ာက္လား......"အဲသည္အေၾကာင္းကို စဥ္းစားလိုက္မိတာနဲ႔ တစ္ၿပိဳင္နက္ လီဖူခ်န္းဟာ ေဇာေခၽြးျပန္လာခဲ့ပါၿပီ။သူက ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုလုံးကို ႏွံ့စပ္စြာ ေလ့လာၾကည့္လ္ိုက္တဲ့အခါမွာေတာ့ ေျမျပင္ေပၚမွာ ေျခတစ္ဖဝါးခ်စရာ ေက်ာက္ျပားငယ္ေလးေတြ ရွိေနတာကို သတိျပဳမိလိုက္ပါတယ္ ။သည္ေက်ာက္ျပားေလးေတြက အလကား ရွိေနတာေတာ့ မဟုတ္ေလာက္ပါဘူး ။ ဒါေတြက ရည္ရြယ္ခ်က္ တစ္ခုေၾကာင့္ ရွိေနပုံပါပဲ ။ဒါေပမဲ့ လီဖူခ်န္းရဲ့ အသိစိတ္အာ႐ုံက သည္ေက်ာက္ျပားငယ္ေလးေတြကေနၿပီး မတူညီတဲ့ ႀကိမ္ႏွုန္းေတြထြက္ေနတာကို ခံစားေနရပါတယ္။" ထူးဆန္းလိုက္တဲ့ ဝကၤပါအစီအရင္ပါလား......"သူ႔ရဲ့ အသ္ိစိတ္အာ႐ုံနဲ႔ ၁၅မိနစ္ေလာက္ အႀကိမ္ႀကိမ္အခါခါ စစ္ေဆးၿပီးတဲ့ အခါမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ သည္ေက်ာက္ျပားေတြ အေၾကာင္း အနည္းငယ္ နားလည္စ ျပဳသြားပါၿပီ ။သည္ေက်ာက္ျပားေတြက ေထာက္ေခ်ာက္ေတြနဲ႔ ေရာႁပြမ္းေနတာပါ။ အခ်ိဳ႕ေက်ာက္ျပားေတြက အႏၲရာယ္ရွိၿပီး အခ်ိဳ႕ေက်ာက္ျပားေတြကေတာ့ အႏၲရာယ္ မရွိပါဘူး။ လူတစ္ေယာက္က ေက်ာက္ျပားေတြကို မွားနင္းမိလိုက္တာနဲ႔ တစ္ၿပိဳင္နက္ ဝကၤပါအစီအရင္ဟာ အသက္ဝင္လာမွာပါ ။ အဲသည္အတြက္ မွန္ကန္တဲ့ ေက်ာက္ျပားေတြကို နင္းမိဖို႔ လိုပါတယ္။ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ ေက်ာက္ျပားတစ္ျပားကို စတင္ နင္းလိုက္ပါေတာ့တယ္။ သူနင္းလိုက္တဲ့ ေက်ာက္ျပားကေတာ့ ထူးဆန္းတဲ့ ႀကိမ္ႏွုန္းေတြ မရွိတဲ့ ေက်ာက္ျပားပါပဲ။ဝကၤပါအစီအရင္ကေတာ့ အသက္ဝင္လာျခင္း မရွိပါဘူး။" ငါထင္တဲ့အတိုင္းပဲ......"လီဖူခ်န္းက သည္ေက်ာက္ျပားေတြရဲ့ သေဘာသဘာဝကို နားလည္သြားခဲ့ပါၿပီ ။ ေနာက္ထပ္ အသက္ရွုခ်ိန္ အနည္းငယ္အၾကာမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ ေရကန္ေဘးနားကို ေရာက္သြားပါေတာ့တယ္။" ဟင္......ေရကန္ထဲမွာ တစ္ခုခု ရွိေနတာပဲ......"လီဖူခ်န္းက သတိအေနအထားနဲ႔ ေျပးဖို႔ ေျခလွမ္းေတြ ျပင္ထားခဲ့ပါၿပီ ။ ေရကန္ထဲမွာ ရွိေနတာကေတာ့ မိစၧာသားရဲ အရိုးစုႀကီး တစ္ခုပါပဲ။အစီအရင္က အရိုးစုႀကီးထံကေန ထြက္ေနတဲ့ ခ်ီအရွိန္အဝါကိုေတာ့ ဖုံးကြယ္ထားနိုင္ျခင္း မရွိပါဘူး ။သည္ခ်ီအရွိန္အဝါက အရမ္းကို အားေကာင္းလြန္းေနပါတယ္။သည္လိုအရွိန္အဝါက အနည္းဆုံး အဆင့္၅ အလယ္အလတ္အဆင့္ မိစၧာသားရဲ ျဖစ္မွ ထုတ္နိုင္တာပါ ။ေသဆုံးေနတဲ့ အရိုးစုကေနေတာင္မွ အဆင့္၅အလယ္အလတ္အဆင့္ မိစၧာခ်ီေတြကို ထုတ္နိုင္ေနမွေတာ့ သည္အေကာင္ႀကီးဟာ အသက္ရွင္စဥ္တုန္းက သည္ထက္ပိုၿပီး အစြမ္းထက္ေလာက္ပါတယ္။ သ္ာသားရဲႀကီးဟာ အဆင့္၅ အထြတ္အထိပ္အဆင့္ သားရဲႀကီးေတာင္ ျဖစ္ရင္ျဖစ္ေနမွာပါ ။အဆင့္၅ အထြတ္အထိပ္အဆင့္ မိစၧာသားရဲေတာင္မွ သည္ေရကန္မွာ ပိတ္မိေနမွေတာ့ သည္ေနရာမွာရွိေနတဲ့ အစီအရင္ဟာ ဘယ္ေလာက္ေၾကာက္ဖို႔ ေကာင္းလည္းဆိုတာကို ခန္႔မွန္းသိရွိနိုင္ပါတယ္။" ကဲ......သည္ဝကၤပါ အစီအရင္ကို ဖ်က္ဖို႔ နည္းလမ္း ရွာဦးမွ......."သည္မိစၧာသားရဲရဲ့ အရိုးစုႀကီးက လီဖူခ်န္းအတြက္ အသုံးဝင္ေနဆဲပါပဲ ။ၿပီးေတာ့ သည္ေရကန္ထဲက ေရေတြကလည္း သာမန္ မဟုတ္နိုင္ဘူးလို႔ လီဖူခ်န္းတစ္ေယာက္ ခံစားေနမ္ိပါတယ္ ။သူ႔ရဲ့ အသိစိတ္နဲ႔ သုံးရက္တိုင္တိုင္ မနားမေန ရွာေဖြၿပီးတဲ့အခါမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ အစီအရင္နဲ႔ အားနည္းေနတဲ့ ေနရာေလးတစ္ခုကို ေတြ႕သြားခဲ့ပါၿပီ ။အဲသည္အားနည္းခ်က္က ေနရာအတည္တက် မရွိဘဲ ဝကၤပါ အစီအရင္ အႏွံ့ ေလၽွာက္သြားေနတာပါ။" ပ်က္စီးစမ္း "လီဖူခ်န္းက သူ႔ရဲ့ ဓားနဲ႔ အားနည္းခ်က္ေနရာကို အားကုန္ ခုတ္ခ် ပစ္လိုက္ပါတယ္။ဘန္း......အားေကာင္းလွတဲ့ ဝကၤပါအစီအရင္ရဲ့ တန္ျပန္သက္ေရာက္မွုကိုေတာ့ လီဖူခ်န္းတစ္ေယာက္ ေကာင္းေကာင္းႀကီး ခံစားလိုက္ရပါၿပီ ။" ေဝါ့ "လီဖူခ်န္းတစ္ေယာက္ေတာ့ ေသြးစိမ္းရွင္ရွင္ အန္ရင္းနဲ႔ အေနာက္ကို လြင့္ထြက္သြားခဲ့ပါတယ္။ အရွိန္က ဘယ္ေလာက္အထိ ျပင္းသလည္းဆိုေတာ့ သူ႔ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ဟန္ခ်က္ကို ျပန္ထိန္းဖို႔အတြက္ လီဖူခ်န္းဟာ ေျပာင္းလဲျခင္းကိုးပါး ခရမ္းေရာင္ခ်ီ နတ္ဘုရားအတြင္းအားကိုပါထုတ္လိုက္ရတဲ့ အထိပါပဲ ။" အား...... ငါ့ရဲ့ ခြန္အားက မလုံေလာက္ေသးတာလား......"လီဖူခ်န္းက သူ႔ရဲ့ ေျပာင္းလဲျခင္းကိုးပါး ခရမ္းေရာင္ခ်ီ နတ္ဘုရားအတြင္းအားနဲ႔ ေၾကးဝါဓားခ်ီေတြကို ေရာေႏွာအသုံးျပဳၿပီး အစီအရင္ရဲ့ ေရြ႕လ်ားေနတဲ့ အားနည္းခ်က္ကို ခုတ္ခ်လိုက္ျပန္ပါတယ္။ဖန္း......ဖန္း......ဖန္း.........သည္တစ္ခါမွာေတာ့ ဝကၤပါ အစီအရင္ႀကီးဟာ ပ်က္စီးသြားခဲ့ပါၿပီ။ပူျပင္းလွတဲ့ ခ်ီအရွိန္အဝါႀကီး တစ္ခုဟာလည္း ေကာင္းကင္ယံသို႔တိုင္ ထိုးတက္သြားခဲ့ပါတယ္။" အဲဒါက ဘယ္သူ႔ရဲ့ ခ်ီအရွိန္အဝါလဲ........."ေရကန္နဲ႔ မိုင္ေပါင္းအနည္းငယ္ ကြာေဝးတဲ့ အရပ္မွာေတာ့ ကၽြဲဦးေခါင္းနဲ႔ လူသားခႏၶာကိုယ္ရွိတဲ့ ကၽြဲမိစၧာႀကီးတစ္ေကာင္ ရွိေနပါတယ္။ သူက သည္ခ်ီအရွိန္အဝါကို ခံစားေနရင္းနဲ႔ တစ္ခုခုကို စားခ်င္ဝါးခ်င္သလို ျဖစ္လာခဲ့ပါၿပီ ။" ဒါ...... လူသားတစ္ေယာက္ပဲ......"ဟူး......ဟူး......ကၽြဲမိစၧာႀကီးက ခ်ီအရွိန္အဝါ ထြက္ေပၚလာရာ ေနရာဆီသို႔ တစ္ခ်ိဳးတည္း ေျပးထြက္သြားခဲ့ပါၿပီ ။*****" လာစမ္း "လီဖူခ်န္းက သူ႔ရဲ့ ေလဟာနယ္ လက္ဝါးနဲ႔ မိစၧာသားရဲ အရိုးစုႀကီးကို ဆြဲယူလိူက္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့လည္း သူ႔ရဲ့ ေလဟာနယ္လက္ဝါးက ရည္ရြယ္ရာကို မေရာက္ခဲ့ပါဘူး ။သူ႔ရဲ့ ခ်ီအတြင္းအားေတြဟာ ကန္ေရျပင္နဲ႔ ထိတာနဲ႔ တစ္ၿပိဳင္နက္ ပ်က္ျပယ္သြားခဲ့ပါတယ္ ။" ဟာ...... ဘာျဖစ္ရတာလဲကြာ......"လီဖူခ်န္းကေတာ့ လုံးဝ မခံစားနိုင္ေတာ့ပါဘူး ။ သူ႔အျဖစ္က ျမင္သာျမင္ မၾကင္ရ ဆိုသလိုပါပဲ ။အဲသည္အခ်ိန္မွာပဲ တဟုန္ထိုး ေျပးလာေနတဲ့ ကၽြဲမိစၧာႀကီးဟာ လီဖူခ်န္းကို ေတြ႕ျမင္သြားခဲ့ပါၿပီ ။" သည္ခ်ီအရွိန္အဝါက ေရကန္ကေန လာေနတာကိုး......။ ေသလိုက္စမ္း လူသား......"ကၽြဲမိစၧာႀကီးက သည္ေနရာမွာ ဝကၤပါ အစီအရင္ေတြ ရွိေနတာကို သတိထားမိပုံ မေပၚပါဘူး ။ သူက ေရကန္နားမွာ ရပ္ေနတဲ့ လီဖူခ်န္းကို ျမင္လိုက္တာနဲ႔ တစ္ၿပိဳင္နက္ အားရပါးရ ခုန္ၿပီး ထိုးခ်လိုက္ပါတယ္။" အိုး....... အဲဒါကက ဥာဏ္မ်ားတဲ့ မိစၧာကၽြဲအိုႀကီးပဲ......"လီဖူခ်န္းက သူ႔ဆီကို ခုန္ဝင္လာတဲ့ ကၽြဲမိစၧာႀကီးကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး မွတ္မိေနပါတယ္ ။ သည္ေကာင္ႀကီးက အလင္းတမာန္ဂိုဏ္းရဲ့ အထြဋ္ေခါင္ခ်ဳပ္ အႀကီးအကဲျဖစ္သူ ေကာဟိုင္နဲ႔ တိုက္ခိုက္ခဲ့တဲ့ ကၽြဲမိစၧာႀကီးပါ ။ သည္ေကာင္ႀကီးကိုေတာ့ လီဖူခ်န္းအေနနဲ႔ ဘယ္လိုမွ ယွဥ္နိုင္စရာ အေၾကာင္း မရွိပါဘူး ။ဒါေပမဲ့လည္း ေျမျပင္ေပၚမွာ အစီအရင္ေတြ ရွိေနဆဲပါပဲ ။ခၽြမ္......ခၽြမ္......ခၽြမ္.........ေျမျပင္ေပၚမွာ ရွိေနတဲ့ ဝကၤပါ အစီအရင္ကေတာ့ အသက္ဝင္လာခဲ့ပါၿပီ ။ ေျမႀကီးထဲကေန သင္တုန္းဓားသဖြယ္ ထက္ျမေနတဲ့ ျမက္ရိုင္းပင္ေတြဟာ ႐ုတ္တရက္ ေပၚထြက္လာၿပီး ကၽြဲမိစၧာႀကီးကို ခုတ္ပိုင္းပစ္လိုက္ၾကပါတယ္။ရႊမ္း...ရႊမ္း...ရႊမ္း......ရႊမ္း......သည္ျမက္ရိုင္းပင္ေတြရဲ့ ထက္ရွမွုကေတာ့ တကယ့္ကို အံ့မခန္းပါပဲ ။ မိစၧာကၽြဲႀကီးေတာင္မွ သည္ျမက္ရိုင္းပင္ေတြရဲ့ တိုက္ခိုက္မွုကို မခံနိုင္ခဲ့ပါဘူး။ေဝါင္း......ေဝါင္း......ေဝါင္း.........ဂါး......ဂရား......မ်က္စိတစ္မွိတ္ အတြင္းမွာပဲ အဆင့္၅ အလယ္အလတ္အဆင့္ မိစၧာသားရဲႀကီးဟာ အရိုးတျခား အသားတျခား ျဖစ္သြားခဲ့ပါၿပီ ။ ကၽြဲမိစၧာႀကီးဟာ သူ႔ရဲ့သားရဲပုံကိုေတာင္ ေျပာင္းခ်ိန္ မရလိုက္ပါဘူး ။ကၽြဲမိစၧာႀကီးကို သတ္ျဖတ္ၿပီးခ်ိန္မွာေတာ့ ေျမျပင္ဟာ နဂိုမူလပုံစံအတိုင္း ျပန္ျဖစ္သြားခဲ့ပါၿပီ ။" အမယ္ေလး......ေတာ္ေသးလို႔ပါလားကြာ......"လီဖူခ်န္းက အရိုးတျခား အသားတျခား ျဖစ္သြားတဲ့ ကၽြဲမိစၧာႀကီးကို ၾကည့္ၿပီး သက္ျပင္းခ်ေနမိပါတယ္။အေစာပိုင္းတုန္းက သူသာ ေျမျပင္ေပၚက စြမ္းအင္ႀကိမ္ႏွုန္းတစ္ခ်ိဳ႕ကိုသာ သတိမျပဳမိခဲ့ရင္ေတာ့တကယ့္ကို မေတြးဝံ့စရာပါပဲ ။ လီဖူခ်န္းဟာ ေရကန္ထဲက အရိုးစုကို ဆယ္ယူဖို႔့အတြက္ လက္ေလ်ာ့လိုက္ပါၿပီ ။ သူက သူ႔ရဲ့ ပစ္မွတ္ကို စံအိမ္ႀကီးဘက္ ျပန္ေျပာင္းလိုက္ပါၿပီ။အေစာပိုင္းတုန္းက ေရကန္ရဲ့ အစီအရင္ကို ဖ်က္ဆီးတဲ့ေနရာမွာ အေတြ႕အၾကဳံ ရခဲ့တဲ့ လီဖူခ်န္းဟာ သည္စံအိမ္ႀကီးရဲ့ အစီအရင္ကိုလည္း ဖ်က္ဆီးနိုင္လိမ့္မယ္လို႔ ယုံၾကည္ေနပါတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ အဲသည္အစီအရင္က အဆင့္၆ ဝကၤပါ ျဖစ္မေနဖို႔ေတာ့ လိုတာေပါ့ေလ ။အဆုံးမဲ့အာဏာ အပိုင္း၃၅၂စံအိမ္ထဲက မဟာကံေကာင္းမွုသည္စံအိမ္ကို အကာအကြယ္ ေပးထားတဲ့ ဝကၤပါအစီအရင္ဟာ လီဖူခ်န္း ထင္ထားတာထက္ကိုေတာင္မွ ပိုေကာင္းမြန္ေနပါတယ္။ သူ တစ္ပတ္လုံးလုံး မနားမေနဘဲ ႀကိဳးစားပမ္းစား ရွာေဖြခဲ့ေပမဲ့လည္း ဝကၤပါအစီအရင္ရဲ့ အားနည္းခ်က္ကို ရွာမေတြ႕ခဲ့ပါဘူး။" ႏွစ္ေပါင္း၂၀၀၀ ၾကာခဲ့တာေတာင္မွ သည္ဝကၤပါအစီအရင္က အားနည္းခ်က္ ရွိမေနတာလား......။ ဒါက လုံးဝ မျဖစ္နိုင္ဘူး ။ ၾကည့္ရတာ ငါ့ရဲ့ အသိစိတ္အာ႐ုံကပဲ သည္ဝကၤပါအစီအရင္ရဲ့ အားနည္းခ်က္ကို ရွာနိုင္ဖို႔အတြက္ မလုံေလာက္ေသးတာပဲ ျဖစ္ရမယ္ "လီဖူခ်န္းက အေတာ္ေလးကို စိတ္အားေလ်ာ့ ေနပါၿပီ ။ ဒါေပမဲ့ သူက သည္ေလာက္အထိ အခ်ိန္ေတြ ျဖဳန္းထားၿပီးမွေတာ့ လက္ေလ်ာ့ၿပီး ျပန္မသြားခ်င္ပါဘူး ။ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ သူဟာ ေနရာတစ္ခုခ်င္းစီကို ေသေသခ်ာခ်ာ အခ်ိန္ေပးၿပီး သူ႔ရဲ့ အသ္ိစိတ္အာ႐ုံနဲ႔ ဆန္းစစ္ၾကည့္ပါေတာ့တယ္။" အိုး...... ဒါက ခ်ီအရွိန္အဝါ တစ္ခုပဲ "ရက္အနည္းငယ္ အၾကာမွာေတာ့ ေနာက္ထပ္မိစၧာသားရဲႀကီးတစ္ေကာင္ဟာ လီဖူခ်န္း ရွိေနရာသို႔ ေရာက္လာျပန္ပါတယ္ ။အဲဒါကေတာ့ အဆင့္၅ အဆင့္ျမင့္ မိစၧာသားရဲျဖစ္တဲ့ ေငြဝက္ဝံပါပဲ။ေငြဝက္ဝံရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ေပၚမွာေတာ့ အေမႊးအမၽွင္ေတြ ရွိမေနဘဲ ေငြေရာင္ သတၱဳအပိုင္းအစေလးေတြ ရွိေနပါတယ္။ ေကာလဟာလေတြအရ ဆိုရင္ေတာ့ သည္မိစၧာသားရဲရဲ့ ခံနိုင္ရည္က အဆင့္၅ အထြတ္အထိပ္အဆင့္ သားရဲေတြထက္ကို သာလြန္ပါတယိတဲ့ ။ကၽြဲမိစၧာႀကီးလိုပါပဲ ။ သည္ေငြဝက္ဝံကလည္း လီဖူခ်န္းနဲ႔ ေရကန္ထဲက မိစၧာသားရဲႀကီးရဲ့ ခ်ီအရွိန္အဝါေတြကို အာ႐ုံခံမိတဲ့အတြက္ သည္ေနရာကို ေရာက္လာခဲ့တာပါ ။ဂါး......ဂရား......ေငြဝက္ဝံႀကီးက လီဖူခ်န္းကို ေတြ႕လိုက္တာနဲ႔ တစ္ၿပိဳင္နက္ ေဒါသႀကီးစြာျဖင့္ ေျပးဝင္လာခဲ့ပါတယ္။ သူက သည္ေနရမွာ ရွိေနတဲ့ ေျမျပင္ကို သာမန္ေျမျပင္တစ္ခုဟု ထင္ေနပုံပါပဲ ။ခၽြမ္......ခၽြမ္......ခၽြမ္......ဝကၤပါအစီအရင္ကေတာ့ အသက္ဝင္လာခဲ့ပါၿပီ ။ ေျမျပင္ထဲကေန ထြက္ေပၚလာတဲ့ ျမက္ရိုင္းပင္ေတြဟာ ေငြဝက္ဝံႀကီးကို တိုက္ခိုင္လိုက္ျပန္ပါတယ္ ။ထန္...ထန္...ထန္......ထန္......ေငြဝက္ဝံရဲ့ ခႏၶာကိုယ္က အလြန္အမင္း မာေက်ာပုံပါပဲ ။သင္တုန္းဓားသမၽွ ထက္ရွေနတဲ့ ျမက္ရိုင္းပင္ေတြက ေငြဝက္ဝံကိုေတာ့ အရိုးတျခား အသားတျခားျဖစ္ေအာင္ စြမ္းေဆာင္နိုင္ျခင္း မရွိပါဘူး ။ သည္ျမက္ရိုင္းပင္ေတြရဲ့ တိုက္ခိုက္မွုက ေငြဝင္ဝံရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ေပၚမွာ ျခစ္ရာေလးေတြသာ ထင္က်န္ေစခဲ့ပါတယ္။ သူ႔ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ေပၚမွာ ရွိတဲ့ ေငြ သတၱဳျပားေလးေတြနဲ႔ ျမက္ရိုင္းပင္တို႔ရဲ့ ထိပ္တိုက္ေတြ႕ဆုံမွုေၾကာင့္ မီးပြားေလးေတြေတာင္ တလက္လက္ ေတာက္ပေနပါေသးတယ္။ဒါေပမယ့္ အခ်ိန္ၾကာလာတာနဲ႔အမၽွ ေငြဝက္ဝံဟာ ျမက္ရိုင္းပင္ရဲ့ တိုက္ခိုက္မွုကို ေတာင့္ခံနိုင္ျခင္း မရွိေတာ့ပါဘူး။အရာရာတိုင္းမွာ ကန္႔သတ္ခ်က္ဆိုတာ ရွိပါတယ္။မာလွပါတယ္ဆိုတဲ့ ေက်ာက္တန္းႀကီးေတြေတာင္မွ ေရတိုက္စားတာကို ခံရေသးတာပင္ မဟုတ္ပါလား ။ရြပ္......ရြပ္...... ရြပ္......ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ ေငြဝက္ဝံႀကီးရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ႀကီးဟာ ျမက္ရိုင္းပင္ေတြရဲ့ အဆက္မျပတ္ တ္ိုက္ခိုက္မွုေၾကာင့္ အပိုင္းပိုင္းအစစ ျဖစ္သြားပါေတာ့တယ္။" အဆင့္၅ အဆင့္ျမင့္ မိစၧာသားရဲေတာင္မွ သည္ဝကၤပါအစီအရင္ရဲ့ တိုက္ခိုက္မွုကို ေတာင့္မခံနိုင္ဘူးလား......"လီဖူခ်န္းက သည္ေျမကြက္လပ္ေပၚမွာ ခင္းက်င္းထားတဲ့ ဝကၤပါအစီအရင္ရဲ့ ေၾကာက္စရာေကာင္းပုံကို ပိုပိုၿပီး နားလည္လာခဲ့ပါၿပီ ။အဆင့္၅ အထြတ္အထိပ္အဆင့္ မိစၧာသားရဲေတြေတာင္မွ သည္ဝကၤပါအစီအရင္ထဲကို ေရာက္သြားခဲ့ရင္ မရွုမလွ အပိုင္းပိုင္းျပတ္ၿပီး ေသပြဲဝင္ရမွာပါ ။ သာမန္ အဆင့္ျမင့္ ျပန္လည္ဝင္စားျခင္းနယ္ပယ္ ပညာရွင္ဆိုရင္ေတာ့ ဘယ္ေလာက္မွကို ခံမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းက ေငြဝက္ဝံအေၾကာင္းကို ေခါင္းထဲက ထုတ္လိုက္ၿပီး စံအိမ္ကို အကာအကြယ္ ေပးထားတဲ့ ဝကၤပါ အစီအရင္အေၾကာင္းကိုသာ အာ႐ုံစိုက္လိုက္ပါတယ္။ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ မေလ်ာ့ေသာဇြဲလုံ႔လရဲ့ အသီးအပြင့္ကို လီဖူခ်န္းတစ္ေယာက္ ခံစားခဲ့ရပါၿပီ ။ ေငြဝက္ဝံႀကီး ေသၿပီးလို႔ ၇နာရီေလာက္ အၾကာမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ ဝကၤပါအစီအရင္ရဲ့ အားနည္းခ်က္တစ္ခုကို ရွာေတြ႕သြားပါေတာ့တယ္။သူ႔ရဲ့ အသိစိတ္အာ႐ုံကို အပါးလ်ဆုံး အေျခအေနတစ္ခုအထိ ေျပာင္းလဲလိုက္တဲ့အခါမွာဆိုရင္ သူ႔ရဲ့ အသိစိတ္အာ႐ုံဟာ ဝကၤပါရဲ့ အခ်ိဳ႕ေနရာေတြကို တိုးဝင္သြားနိုင္စြမ္း ရွိလာပါတယ္ ။သူ႔ရဲ့ အသ္ိစိတ္အာ႐ုံ တိုးဝင္သြားလာနိုင္စြမ္း ရွိတဲ့ ေနရာေတြကေတာ့ ဝကၤပါအစီအရင္ရဲ့ အားနည္းခ်က္ ေနရာေတြပါပဲ ။ ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ အားနည္းခ်က္ေတြ တစ္ခုၿပီးတစ္ခု ေတြ႕လာခဲ့ပါၿပီ ။သူ႔အေနနဲ႔ သည္အားနည္းခ်က္ေတြထဲက အားအေပ်ာ့ဆုံး ေနရာတစ္ခုကို ဖ်က္ဆီးဖို႔ပဲ က်န္ပါေတာ့တယ္။ဒါေပမဲ့ လီဖူခ်န္းက ဝကၤပါအစီအရင္ကို ဖ်က္ဆီးဖို႔အတြက္ အလ်င္စလို မလုပ္ရဲေသးပါဘူး ။ အေရွ႕တစ္ေခါက္တုန္းက အလ်င္စလို ျပဳလုပ္လိုက္တဲ့အတြက္ သူဟာ ေသြးစိမ္းရွင္ရွင္ အန္ခဲ့ရၿပီးပါၿပီ ။အႀကိမ္ႀကိမ္အခါခါ စစ္ေဆးၿပီးလို႔ ေသခ်ာၿပီဆိုမွ လီဖူခ်န္းဟာ သူ႔ရဲ့ ဘုံခုနစ္ဆင့္ ေကာင္းကင္ဓားကို ထုတ္လိုက္ပါတယ္ ။ သည္တစ္ခါမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ သူ႔ရဲ့ ဓားနက္ႀကီးကို သုံးဖို႔အတြက္ ယုံၾကည္ခ်က္ မရွိပါဘူး ။" ပ်က္စီးစမ္း "ေျပာင္းလဲျခင္းကိုးပါး ခရမ္းေရာင္ခ်ီ နတ္ဘုရားအတြင္းအားနဲ႔ ေၾကးဝါဓားခ်ီေတြကို အသက္သြင္းၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ ဝကၤပါအစီအရင္ရဲ့ အားအနည္းဆုံး ေနရာကို ခုတ္ပိုင္းပစ္လိုက္ပါၿပီ ။ခရပ္......ဘုံခုနစ္ဆင့္ ေကာင္းကင္ဘုံဓားဟာ မျမင္ရတဲ့ အရာတစ္ခုခုကို ခုတ္ပိုင္းမိလိုက္တယ္လို႔ လီဖူခ်န္းတစ္ေယာက္ ခံစားမိလိုက္ပါတယ္။ ဝကၤပါအစီအရင္ရဲ့ စြမ္းအင္ႀကိမ္ႏွုန္းေတြက အနည္းငယ္ မတည္မၿငိမ္ ျဖစ္လာခဲ့ပါၿပီ ။ ဒါေပမယ့္ ဝကၤပါအစီအရင္က လုံးလုံးလ်ားလ်ားႀကီး ပ်က္စီးသြားတာ မဟုတ္ေသးပါဘူး။"ပ်က္စီးစမ္းကြာ......"လီဖူခ်န္းက ဘုံခုနစ္ဆင့္ေကာင္းကင္ဘုံ ဓားကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ၿပီး အားကုန္ ခုတ္ခ်ပစ္လိုက္ ျပန္ပါတယ္ ။ဝုန္း......ေပါက္ကြဲသံႀကီးတစ္ခုနဲ႔အတူ ေရာင္စဥ္တန္းေတြ ျဖာထြက္လာၿပီးေနာက္မွာေတာ့ ဝကၤပါအစီအရင္ဟာ ပ်က္ျပယ္သြားခဲ့ပါၿပီ ။ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ စံအိမ္ရဲ့ ၿခံဝင္းတံခါးကို တြန္းဖြင့္ကာ အထဲသို႔ ဝင္သြားပါေတာ့တယ္။လီဖူခ်န္းရဲ့ ျမင္ကြင္းထဲကို ပထမဦးဆုံး ဝင္လာတာကေတာ့ ေျခာက္ေသြ႕စျပဳေနတဲ့ သစ္ပင္ႀကီး တစ္ပင္ပါပဲ ။ အဲသည္သစ္ပင္ႀကီးရဲ့ အကိုင္းတစ္ခုမွာေတာ့ ဝါက်င့္က်င့္ ပန္းေလးတစ္ပြင့္ ပြင့္ေနပါတယ္ ။ လီဖူခ်န္းက အေဝးကေနေတာင္မွ သည္ပန္းပြင့္ရဲ့ သင္းပ်ံ႕တဲ့ ေမြးရနံ့ကို ရေနပါတယ္။" ငါ့ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္က ပိုၿပီးေတာ့ သက္ေတာ့သက္သာ ရွိလာပါလား......။ ဒါက ဘာပန္းပါလိမ့္......"လီဖူခ်န္းက အနည္းငယ္ အံ့အားသင့္သြား မိပါၿပီ။သူ႔ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္က မိစၧာသားရဲ ေသြးအဆီအႏွစ္ေတြကို အမ်ားႀကီး စုပ္ယူထားမိတဲ့အတြက္ ကိုယ္တြင္းအဂၤါေတြထဲမွာ မသန္႔စင္တဲ့ မိစၧာဓာတ္ေတြ က်န္ေနခဲ့ပါတယ္ ။ အဲသည္အက်ိဳးဆက္ကေတာ့ လီဖူခ်န္းအေနနဲ႔ ကိုယ္လက္မအီမသာ ခံစားရတာပါပဲ ။ ဒါေပမယ့္ သည္ပန္းပြင့္ေလးရဲ့ ရနံ့ကို ရွူရွိုက္လိုက္႐ုံနဲ႔တင္ အဲသည္ခံစားမွုေတြက ယူပစ္လိုက္သလိုကို ေပ်ာက္သြားခဲ့ပါၿပီ ။တကယ္လို႔သာ အေတြ႕အၾကဳံရင့္တဲ့ ျပန္လည္ဝင္စားျခင္းနယ္ပယ္ ပညာရွင္တစ္ေယာက္ဆိုရင္ေတာ့ သည္သစ္ပင္ကို ျမင္လိုက္တာနဲ႔ တန္းၿပီး သိေလာက္မွာပါ ။ ဒါက လိပ္ျပာငင္ သစ္ပင္ျဖစ္ၿပီး သစ္ကိုင္းေပၚက ပန္းကေတာ့ လိပ္ျပာငင္ပန္းပြင့္ ျဖစ္ပါတယ္။လိပ္ျပာငင္ပန္းပြင့္ဟာ ျပန္လည္ဝင္စားျခင္းနယ္ပယ္ ပညာရွင္ေတြအဖို႔ ေတာ့ အရမ္းအဖိုးထိုက္တန္တဲ့ ပန္းပြင့္ တစ္ပြင့္ပါပဲ ။ သည္ပန္းပြင့္ဟာ ုျပန္လည္ေမြးဖြားျခင္း ေမွာ္ေဆးရည္ကို ျပဳလုပ္တဲ့ေနရာမွာ အသုံးျပဳရတဲ့ အေရးအႀကီးဆုံး ပါဝင္ပစၥည္း ျဖစ္ပါတယ္။ သည္ပန္းပြင့္ခ်ည္း သီးသန္႔ကိုမွ မသန္႔စင္မွုေတြကို သန္႔စင္ေပးနိုင္တဲ့ အစြမ္း ရွိပါတယ္ ။လိပ္ျပာငင္ သစ္ပင္ေတြဟာ ႏွစ္ေပါင္းတစ္ရာၾကာမွ တစ္ခါသာ ပြင့္တာပါ ။ အပင္ရဲ့ သက္တမ္းကိုေတာ့ ပန္းပြင့္ အေရအတြက္ကို ၾကည့္ၿပီး သိရွိနိုင္ပါတယ္ ။ႏွစ္ေပါင္းတစ္ရာ သက္တမ္းရွိတဲ့ လိပ္ျပာငင္ သစ္ပင္တစ္ပင္ဟာ ပန္းပြင့္ဆယ္ပြင့္သာ ပြင့္ၿပီး ႏွစ္ေပါင္းတစ္ေထာင္ သက္တမ္းရွိတဲ့ လိပ္ျပာငင္ သစ္ပင္ဟာ ပန္းပြင့္တစ္ရာ ပြင့္ပါတယ္ ။လိပ္ျပာငင္သစ္ပင္ေတြနဲ႔ ပက္သက္တဲ့ ေကာလဟာလေတြကေတာ့ အမ်ားႀကီးပါပဲ ။ တစ္ခ်ိဳ႕ကေျပာက်တာကေတာ့ လိပ္ျပာငင္သစ္ပင္တစ္ပင္ဟာ ႏွစ္ေပါင္းတစ္ေသာင္းတိတိ သက္တမ္းရွိသြားၿပီဆိုရင္ ေရႊေရာင္လိပ္ျပာငင္ပန္း ဆယ္ပြင့္တိတိ ပြင့္ပါတယ္တဲ့ ။ အဲသည္ ေရႊေရာင္လိပ္ျပာငင္ပန္းေတြကိုေတာ့ မေသမ်ိဳးလိပ္ျပာငင္ပန္းလို႔ ေခၚပါတယ္။ဒါေပမဲ့လည္း လိပ္ျပာငင္ သစ္ပင္တစ္ပင္ဟာ ႏွစ္ေပါင္းတစ္ေသာင္းအထိ ရွင္သန္ဖို႔ကေတာ့ မလြယ္ပါဘူး။ သည္သစ္ပင္ဟာ ေကာင္းေကာင္းရွင္သန္ဖို႔အတြက္ အစာအဟာရ ေကာင္းေကာင္းႀကီး လိုအပ္ပါတယ္။ အစာအဟာရ နည္းနည္းေလး မေလာက္မင ျဖစ္သြားၿပီ ဆိုတာနဲ႔ လိပ္ျပာငင္သစ္ပင္ေတြဟာ ေျခာက္ေသြ႕သြားပါၿပီ ။ အဲသည္လို ျဖစ္သြားရင္ေတာ့ နတ္ေရစင္ ပက္ျဖန္းေပးရင္ေတာင္မွ လိပ္ျပာငင္သစ္ပင္ေတြဟာ ျပန္လည္စိမ္းစိုလာေတာ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး ။လီဖူခ်န္းက သူ႔ရဲ့လက္ကို ဆန္႔ထုတ္လိုက္ၿပီး ဝါက်င့္က်င့္ ပန္းပြင့္ေလးကို ညင္သာစြာ ခူးယူလိုက္ပါတယ္။ခရက္......လီဖူခ်န္းရဲ့ လက္ထဲကို ပန္းပြင့္ေလး ေရာက္သြားၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ သစ္ပင္ေျခာက္ႀကီးရဲ့ အသက္ဓာတ္ေတြကေတာ့ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းသြားခဲ့ပါၿပီ။လီဖူခ်န္းက ပန္းပြင့္ေလးကို ေက်ာက္စိမ္းေသတၱာတစ္ခုထဲ ထည့္လိုက္ၿပီး သိမ္းဆည္းလိုက္ပါတယ္။ ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ သူက သစ္ပင္ေျခာက္ႀကီးကို အကဲခတ္လိုက္ၿပီး" သည္သစ္ပင္က တကယ္ေသသြားတာလားဟ ။ ႏွေျမာစရာႀကီးကြာ......" ဟု ေရရြတ္လိုက္ပါတယ္။ၿခံဝင္းထဲမွာေတာ့ သစ္ပင္ႀကီးလြဲၿပီး ဘာမွ မရွိေတာ့ပါဘူး ။အခ်ိန္အတန္ၾကာ စစ္ေဆးၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ စံအိမ္ထဲကို ဝင္သြားခဲ့ပါၿပီ ။ကၽြီ......လီဖူခ်န္းက စံအိမ္ထဲက အေျခအေနကို ေသေသခ်ာခ်ာ စစ္ေဆးၾကည့္ရွု လိုက္ပါတယ္။စံအိမ္ထဲမွာေတာ့ အခန္းေလးခန္းပဲ ရွိပါတယ္ ။ အဲဒါေတြကေတာ့ အိက္ခန္း ၊ ဧည့္ခန္း ၊ ေဆးေဖာ္စပ္တဲ့အခန္းနဲ႔ က်င့္ႀကံတဲ့အခန္းေတြ ပါပဲ ။ အိပ္ခန္းနဲ႔ ဧည့္ခန္းထဲမွာေတာ့ ဘာမွ ရွိမေနပါဘူး ။ေဆးေဖာ္စပ္တဲ့အခန္း............။ေဆးေဖာ္စပ္တဲ့ အခန္းထဲမွာေတာ့ ေဆးမီးဖိုတစ္လုံး ရွိေနတဲ့အျပင္ နံရံေပၚမွာလည္း ဘူးသီးေျခာက္တစ္လုံးကို ခ်ိတ္ဆြဲထားပါတယ္။ေဆးမီးဖိုေပၚမွာေတာ့ ဘာမွ ရွိမေနပါဘူး ။ ဒါေပမယ့္ ဘူးသီးေျခာက္ကို ခါလိုက္တဲ့ အခါမွာေတာ့ အထဲမွာ အရည္တစ္ခ်ိဳ႕ ရွိေနတာကို လီဖူခ်န္းတစ္ေယာက္ သိလိုက္ရပါတယ္။" ေမွာ္ေဆးရည္ေတြ "လီဖူခ်န္းရဲ့ မ်က္လုံးေတြကေတာ့ အေရာင္ေတာက္သြားခဲ့ပါၿပီ ။ သူက အလ်င္အျမန္ပဲ ဘူးသီးေျခာက္အဖုံးကို ဆြဲဖြင့္လိုက္ပါတယ္။" ဟား...... ေမႊးလိုက္တဲ့ ေဆးနံ့ကြာ......"စိတ္ကို ၾကည္လင္လန္းဆန္းေစတဲ့ ေမွာ္ေဆးရည္နံ့ဟာ အခန္းတစ္ခုလုံးကို ထုံသင္းႀကိဳင္သြား ေစပါၿပႌ ။" ဒါက သေႏၶတည္ ေမွာ္ေဆးရည္ပဲ "လီဖူခ်န္းက သေႏၶတည္ေမွာ္ေဆးရည္ကို ျမင္ေတာ့ မျမင္ဖူးပါဘူး။ဒါေပမဲ့ သူ႔ရဲ့ မသိစိတ္က ဒါဟာ အႀကီးအကဲေခါင္ခ်ဳပ္ ေဇာင္ဝူက်င္း အငမ္းမရ လိုခ်င္ေနတဲ့ သေႏၶတည္ေမွာ္ေဆးရည္လို႔ ေျပာေနပါတယ္။သည္ဘူးသီးေျခာက္ထဲမွာေတာ့ သေႏၶတည္ေမွာ္ေဆးရည္ သုံးငုံစာ ရွိေနပါတယ္ ။ သည္ေမွာ္ေဆးရည္ေတြက တကယ့္ကို အဖိုးျဖတ္လို႔ မရပါဘူး ။ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ ဘူးသီးေျခာက္ကို အဖုံးပိတ္ၿပီး သိုေလွာင္အိတ္ထဲသို႔ ထည့္လိုက္ပါေတာ့တယ္။ သူ႔ရဲ့ မ်က္ႏွာကေတာ့ ျပဳံးလို႔ရႊင္လို႔ပါပဲ ။ မွိုရတဲ့ မ်က္ႏွာဆိုတာက လီဖူခ်န္းရဲ့ အခုျဖစ္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာမ်ိဳးကို ေျပာတာပဲ ျဖစ္မွာပါ ။လီဖူခ်န္းက သည္သေႏၶတည္ေဆးရည္ကို ေသာက္သုံးမွာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး ။ သူက သေႏၶတည္ေဆးရည္ တစ္ငုံကို ေဇာင္ဝူက်င္းကို ေသာက္ခိုင္းၿပီး က်န္တာကို ေလလံတင္ ေရာင္းစားရင္ ေကာင္းမလားလို႔ စဥ္းစားေနပါတယ္။အေရွ႕ယူနီကြန္းတိုက္ႀကီးမွာက ေကာင္းကင္နယ္ပယ္ အထြတ္အထိပ္မွာ တစ္ေနတဲ့ ပညာရွင္ေတြက အမ်ားသားပင္ မဟုတ္ပါလား ။ လီဖူခ်န္းအေနနဲ႔ သည္သေႏၶတည္ ေမွာ္ေဆးရည္ကို အမွီိျပဳၿပီး အမ်ားႀကီး လုပ္စားလို႔ ရပါတယ္။ေဆးေဖာ္စပ္တဲ့ အခန္းထဲမွာ ဘာမွမရွိေတာ့ဘူး ဆိုတာ ေသခ်ာသြားတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ က်င့္ႀကံျခင္းအခန္းသို႔ ေမၽွာ္လင့္ခ်က္ အျပည့္ျဖင့္ ဦးတည္သြားပါေတာ့တယ္။စိတ္မေကာင္းစရာ ပါပဲ ။ က်င့္ႀကံျခင္းအခန္းထဲမွာေတာ့ တရားထိုင္တဲ့ ဖ်ာတစ္ခ်ပ္ကလြဲၿပီး ဘာမွ မရွိပါဘူး။" သည္ဖ်ာ......"လီဖူခ်န္းရဲ့ အသ္ိစိတ္အာ႐ုံကေတာ့ သည္ဖ်ာဟာ သာမန္ဖ်ာတစ္ခ်ပ္ မဟုတ္ဘူးဆိုတာကို အာ႐ုံရေနပါတယ္။႐ုတ္တရက္ ၾကည့္လိုက္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဒါက သာမန္ဖ်ာတစ္ခ်ပ္ပါပဲ ။ ဒါေပမယ့္ လီဖူခ်န္းဟာ သည္ဖ်ာကေန စိမ့္ထြက္ေနတဲ့ ခ်ီအရွိန္အဝါတစ္ခုကို ခံစားေနမိပါတယ္။အတန္ၾကာ ေတြေဝေနၿပီးတဲ့ ေနာက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ ထိုဖ်ာအေပၚမွာ ထိုင္ခ်လိုက္ပါၿပီ ။ခၽြင္......ခၽြင္......႐ုတ္တရက္ ဆိုသလို အဝါေရာင္ အလင္းတန္းေတြ ထြက္ေပၚလာၿပီး လီဖူခ်န္းကို လႊမ္းျခဳံသြားပါေတာ့တယ္ ။လီဖူခ်န္းရဲ့ စိတ္ႏွလုံးဟာ တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းသြားခဲ့ပါၿပီ ။ ဒါက ကမၻာေပၚမွာ သူတစ္ေယာက္တည္း ရွိေနသလိုပါပဲ ။" အံ့ၾသစရာ ေကာင္းလိုက္တဲ့ ဖ်ာပါလား......"သည္တရားထိုင္တဲ့ဖ်ာဟာ ရတနာပစၥည္းတစ္ခု ဆိုတာကို လီဖူခ်န္း သိသြားခဲ့ပါၿပီ ။ဒါက သိုင္းတာအိုကို ဆင္ျခင္တဲ့ ေနရာမွာ အေတာ္ေလး အသုံးဝင္တဲ့ ရတနာပစၥည္း တစ္ခုပါ ။သည္လို ရတနာမ်ိဳးဟာ တန္ဖိုးျဖတ္လို႔ မရပါဘူး ။" သည္တစ္ေခါက္ခရီးက ငါ့အတြက္ အက်ိဳးအမ်ားႀကီး ရေစခဲ့တာပဲ ။ ဒါက ကံေကာင္းျခင္း ၾကယ္ကံၾကမၼာနဲ႔ သက္ဆိုင္ေနတာမ်ားလား......"လီဖူခ်န္းက ကံေကာင္းျခင္း ၾကယ္အလင္းတန္းေတြအေၾကာင္းေတာင္ စဥ္းစားမိလိုက္ပါတယ္ ။ၾကယ္ကံၾကမၼာေတာင္ထိပ္ဟာ အေရွ႕ယူနီကြန္း တိုက္ႀကီးရဲ့ ကံေကာင္းမွုေတြကို ေဆာင္က်ဥ္းေပးတဲ့ ေနရာတစ္ခုပါပဲ ။ေကာင္းကင္ငွက္ တိုက္ပြဲဝင္ခ်ီစြမ္းအင္ေတြကို ရယူနိုင္သလို ၾကယ္ကံၾကမၼာေတာင္ရဲ့ ေကာင္းခ်ီးေပးျခင္းကိုလည္း ရနိုင္ပါတယ္ ။ လီဖူခ်န္း နံပါတ္၁ ၾကယ္ဘုရင္ ျဖစ္တုန္းက ရခဲ့တဲ့ နဂါးအမွတ္အသားဟာ လုံးဝကို အျပစ္အနာအဆာ မရွိတဲ့အတြက္ သူရရွိခဲ့တဲ့ ကံေကာင္းျခင္း ၾကယ္ကံၾကမၼာေတြဟာ လုံးဝကို အားနည္းစရာအေၾကာင္း မရွိပါဘူး ။အရင္တုန္းကေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ ၾကယ္ကံၾကမၼာနဲ႔ ပက္သက္ၿပီးေတာ့ သိပ္အယုံအၾကည္ မရွိခဲ့ပါဘူး ။ ၾကယ္ကံၾကမၼာဆိုတာက လက္ဆုပ္လက္ကိုင္ ျပလို႔ အရာမ်ိဳးမွ မဟုတ္ခဲ့တာ ။ဒါေပမယ့္ အခုေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ ကံေကာင္းျခင္း ၾကယ္ကံၾကမၼာဟာ တကယ္ရွိေနတယ္လို႔ ခံစားလာရပါၿပီ ။" အိုး...... ေဆးမီးဖို......"႐ုတ္တရက္ လီဖူခ်န္းဟာ ေဆးေဖာ္စပ္တဲ့ အခန္းထဲမွာ ရွိတဲ့ ေဆးမီးဖိုကို သတိရလာခဲ့ပါတယ္။ သူခန္႔မွန္းထားတဲ့ အတိုင္းသာ မွန္ရင္ေတာ့ သည္စံအိမ္က တိုက္ရိုက္အႀကီးအကဲ တစ္ေယာက္ ေနထိုင္ခဲ့တဲ့ ေနရာ ျဖစ္မွာပါ ။ မဟူရာေကာင္းကင္ဂိုဏ္းရဲ့ တိုက္ရိုက္အႀကီးအကဲေတြ အားလုံးဟာ တိုက္ပြဲဝိညာဥ္နယ္ပယ္ကို ေရာက္ၿပီးေနပါၿပီ ။အဲသည္အတြက္ သည္ေဆးမီးဖိုကလည္း ႏွယ္ႏွယ္ရရ ေဆးမီးဖိုေတာ့ မဟုတ္ေလာက္ပါဘူး ။ သူ႔အေနနဲ႔ သည္ေဆးမီးဖိုကို ေဆးပညာလိုက္စားတဲ့ ျပန္လည္ဝင္စားျခင္း နယ္ပယ္ပညာရွင္ေတြထံ ေရာင္းခ်လို႔ ရေလာက္ပါတယ္။" ငါ့ရဲ့ ...... ရတနာေလး...... လာ...လာ...... သိုေလွာင္အိတ္ထဲကိုဝင္"လီဖူခ်န္းကေတာ့ ေဆးမီးဖိုကို ေဆးမီးဖိုအျဖစ္ မျမင္ေတာ့ပါဘူး ။ ဒါက သူ႔ရဲ့ ေငြပုံႀကီးပါ ။ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ စံအိမ္ထဲကေန ျပန္ထြက္လာခဲ့ပါၿပီ ။" ဟိုက္......နင့္ေမကလႊား ...... ။ဘာႀကီးတုန္းဟ......စံအိမ္အျပင္ကို ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ျမင္ကြင္းကေတာ့ သိပ္မလွပါဘူး။ ေရကန္ေဘးနားက ေျမကြက္လပ္ေပၚမွာေတာ့ အဆင့္၅ မိစၧာတစ္ေကာင္ ေရာက္ႏွင့္ေနပါတယ္။အဆင့္၅မိစၧာေတြဆိုတာက အေရွ႕ယူနီကြန္းတိုက္ႀကီးရဲ့ ၿပိဳင္ဘက္ကင္းတဲ့ တည္ရွိမွုေတြပါ ။ သူတို႔ရဲ့ အစြမ္းက အဆင့္၅ အထြတ္အထိပ္အဆင့္ မိစၧာသားရဲေတြထက္ကို အဆေပါင္းမ်ားစြာ သာလြန္ပါတယ္ ။ နတ္ဆိုးအင္းကြက္က်ား ၊ ရွန္းဟြတုံဆင္ဘုရင္နဲ႔ ရွီဟြာဘုရင္မတို႔ေလာက္သာ အဆင့္၅ မိစၧာေတြကို ယွဥ္နိုင္တာပါ ။အစြမ္းထက္လွပါတယ္ဆိုတဲ့ ျမက္ရိုင္းပင္ေတြရဲ့ တိုက္ခိုက္မွုကို အဆင့္၅မိစၧာက ျဖဳံကို မျဖဳံပါဘူး ။ အဲသည္အခ်က္ကို ၾကည့္တာနဲ႔ သည္အဆင့္၅ မိစၧာရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ မာေက်ာမွုကို ခန႔္မွန္းလို႔ ရပါတယ္။လီဖူခ်န္းက အဆင့္၅ မိစၧာကို သတိျပဳမိလိုက္သလို အဆင့္၅မိစၧာကလည္း လီဖူခ်န္းကို သတိျပဳလိုက္မိပုံပါပဲ ။ဒါေပမယ့္ အဆင့္၅မိစၧာရဲ့ ျမင္ကြင္းထဲမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ သူနဲ႔ အလြန္ေဝးကြာတဲ့ အရပ္မွာ ရွိေနပါတယ္။ ဒါကေတာ့ ဝကၤပါအစီအရင္ရဲ့ အျမင္အာ႐ုံ လွည့္စားျခင္းပဲ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္ ။ဂါး...ဂရား......အဆင့္၅ မိစၧာကေတာ့ အဆက္မျပတ္ ဟိန္းေဟာက္ေနရင္းနဲ႔ ေျမကြက္လပ္ကို ဖ်က္ဆီးေနပါတယ္။ ျမက္ရိုင္းပင္အခ်ိဳ႕ကေတာ့ သူ႔လက္ခ်က္နဲ႔ ေျမမွုန္အျဖစ္ ျပန္ေျပာင္းသြားခဲ့ပါၿပီ ။"သည္ဝကၤပါအစီအရင္က သတ္ျဖတ္ျခင္းအမ်ိဳးအစား ထဲကပဲ ။ အဲဒါက တိုက္ပြဲဝိညာဥ္နယ္ပယ္ ေအာက္က သက္ရွိအားလုံးကို သတ္ပစ္နိုင္စြမ္းရွိတယ္ ။ မဟုတ္မွလြဲေရာ...... သည္အဆင့္၅မိစၧာက ......"လီဖူခ်န္းက အဆင့္၅မိစၧာကို ၾကည့္ေနရင္းနဲ႔ ေၾကာက္ဒူး တုန္လာခဲ့ပါၿပီ ။ သူက ေက်ာက္ျပားေတြကို နင္းၿပီး သည္ေနရာကေန အျမန္ျပန္ထြက္သြားဖို႔ကိုပဲ ေခါင္းထဲမွာ ရွိပါေတာ့တယ္။ေက်ာက္ျပားေတြကေတာ့ အနည္းငယ္ အေျပာင္းအလဲ ရွိေနပုံပါပဲ ။ ဒါေပမဲ့ အဲဒါက လီဖူခ်န္းအတြက္ သိပ္အခက္ႀကီး မဟုတ္ပါဘူး ။ သူက အခ်ိန္ နည္းနည္းေပးလိုက္တာနဲ႔ အႏၲရာယ္ကင္းတဲ့ ေက်ာက္ျပားေတြကို အာ႐ုံခံနိုင္ပါတယ္။ အေရးအႀကီးဆုံးကေတာ့ အဆင့္၅မိစၧာ ဝကၤပါအစီအရင္ကို မဖ်က္ဆီးနိုင္ခင္မွာ သူသည္ကေန ထြက္သြားနိုင္ဖို႔ပါပဲ ။ပထမ ေက်ာက္ျပား......ဒုတိယ ေက်ာက္ျပား...............ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ အဆင့္၅မိစၧာနဲ႔ မလွမ္းမကမ္းနားကို ေရာက္သြားခဲ့ပါၿပီ ။ အဆင့္၅ မိစၧာကေတာ့ လီဖူခ်န္းကို သူ႔နဲ႔ အေဝးႀကီးမွာ ရွိေနတယ္လို႔ ထင္ေနတုန္းပါပဲ ။တတိယ ေက်ာက္ျပား.........စတုတၳေက်ာက္ျပား...........................ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ ေျမကြက္လပ္ထဲကေန လြတ္ေျမာက္သြားခဲ့ပါၿပီ ။ေရကန္ထဲက အရိုးစု.........အဲဒါကိုေတာ့ ေနာက္တစ္ခါလာမွပဲ ဆယ္ေတာ့မယ္ဟု လီဖူခ်န္းတစ္ေယာက္ ဆုံးျဖတ္ထားပါတယ္ ။ သူ႔ရဲ့ လက္ရွိအစြမ္းက သည္အရိုးစုကို ဆယ္ယူဖို႔အတြက္ မလုံေလာက္ေသးပါဘူး ။ရႊမ္း......ရႊမ္း......ရႊမ္း......လီဖူခ်န္း ထြက္သြားၿပီး သိပ္မၾကာခင္မွာေတာ့ အဆင့္၅မိစၧာဟာ ဒဏ္ရာစတင္ ရလာခဲ့ပါၿပီ ။အဆုံးမဲ့အာဏာ အပိုင္း၃၅၃ေသြးဘိုးဘိုးႀကီးရႊမ္း......ရႊမ္း......ရႊမ္း......လီဖူခ်န္း ထြက္သြားၿပီး သိပ္မၾကာခင္မွာေတာ့ အဆင့္၅မိစၧာဟာ ဒဏ္ရာစတင္ ရလာခဲ့ပါၿပီ ။ဒါေပမဲ့လည္း အဆင့္၅မိစၧာကို သည္ဝကၤပါအစီအရင္နဲ႔ သတ္ျဖတ္ပစ္နိုင္ဖို႔အတြက္ မလြယ္ေသးပါဘူး ။ ဒါေၾကာင့္လည္း အဆင့္၅ မိစၧာေတြက အေရွ႕ယူနီကြန္းတိုက္ႀကီးရဲ့ ၿပိဳင္ဖက္မရွိတဲ့ တည္ရွိမွုေတြလို႔ ဆိုၾကတာပါ ။ဘန္း......ဘန္း......ဒိုင္း......ဝုန္း......ဝုန္း......အဆင့္၅ မိစၧာႀကီးရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ အေပၚပိုင္းမွာေတာ့ ထိခိုက္ရွရာေတြ အမ်ားႀကီးပါပဲ ။ ဒါေပမဲ့ သိပ္ၿပီးေတာ့ အေရးႀကီးတဲ့ ဒဏ္ရာေတြေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး ။" လခြီးပဲကြာ "သည္အဆင့္၅ မိစၧာႀကီးက မ်က္လုံးေတြ အမ်ားႀကီးကို ပိုင္ဆိုင္ထားတဲ့ မိစၧာႀကီး တစ္ေကာင္ပါပဲ ။ ၿပီးေတာ့ သူက ဝကၤပါအစီအရင္ေတြ အေၾကာင္းကို နားလည္ပုံ မရပါဘူး ။ သူက သူ႔ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ကို အနာခံၿပီး ဝကၤပါထဲက ႐ုန္းထြက္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနပါတယ္။" ေတာက္......။ အဲသည္လူသားက ဒဏ္ရာအနာတရ မရဘဲ ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး သည္ဝကၤပါထဲကေန ထြက္သြားနိုင္တာလဲ......။ သူက ဝကၤပါ ဆရာသခင္လား... ။ သည္ေကာင္က ဘယ္လိုရတနာမ်ိဳး ရသြားပါလိမ့္......"မိစၧာေကာင္ရဲ့ မ်က္လုံးေတြကေတာ့ လီဖူခ်န္းထြက္သြားတဲ့ ဘက္ကိုပဲ ၾကည့္ေနပါတယ္။*****ေနာက္ထပ္ အခ်ိန္ေတြအၾကာႀကီး ေလၽွာက္သြားခဲ့ေပမဲ့လည္း လီဖူခ်န္းဟာ ဘာမွ ထပ္မေတြ႕ေတာ့ပါဘူး ။အေစာပိုင္းက ေတြ႕ခဲ့တဲ့ စံအိမ္ရဲ့ တိုက္ရိုက္အႀကီးအကဲဟာ ေအးေအးေဆးေဆးသမား ျဖစ္ပုံပါပဲ ။ ဒါေၾကာင့္ သူက တိုက္ရိုက္စည္း အဆုံးနားမွာ စံအိမ္ေဆာက္ၿပီး ေနေနတာပါ ။" သည္ေနရာကေန ထြက္သင့္ေနၿပီ "အလိုႀကီးရင္ အရနည္းတယ္ဆိုတဲ့ စကားပုံလိုပါပဲ ။ ေလာဘႀကီးလြန္းတဲ့သူဟာ အဆုံးသတ္မွာ အႏၲရာယ္ေတြနဲ႔ ၾကဳံေတြ႕ရ နိုင္ပါတယ္ ။ လီဖူခ်န္းအေနနဲ႔ ရသင့္ရထိုက္တာထက္ အမ်ားႀကီး ပိုရခဲ့ပါၿပီ ။ အဲသည္အတြက္ လီဖူခ်န္းဟာ မဟူရာဂိုဏ္းရဲ့ အႂကြင္းအက်န္နယ္ေျမကေန ထြက္သြားဖို႔ အတြက္ ေျခလွမ္းျပင္လိုက္ ပါေတာ့တယ္ ။" လူသား......။ အဲေနရာမွာ ရပ္ေနစမ္း......"ီလီဖူခ်န္းရဲ့ အေနာက္ကိုေတာ့ မိစၧာႀကီးတစ္ေကာင္ ေျပးလိုက္လာေမပါၿပီ ။ အဲသည္မိစၧာကေတာ့ အေစာပိုင္းတုန္းက သူေတြ႕ခဲ့တဲ့ မ်က္လုံးေတြအမ်ားႀကီးနဲ႔ အဆင့္၅မိစၧာပါပဲ။" အေျခအေန မေကာင္းေတာ့ဘူး "လီဖူခ်န္းကေတာ့ မ်က္ႏွာ ပ်က္သြားခဲ့ပါၿပီ ။သူက သည္မိစၧာႀကီးဟာ ဝကၤပါ အစီအရင္ထဲကေန သည္ေလာက္ျမန္ျမန္ လြတ္လာလိမ့္မယ္လို႔ လုံးဝကို မထင္ထားခဲ့တာပါ ။ သည္လ္ုျဖစ္မယ္ဆိုတာ ႀကိဳသိခဲ့ရင္ေတာ့ သူ႔အေနနဲ႔ မဟူရာဂိုဏ္းရဲ့ အႂကြင္းအက်န္နယ္ေျမထဲမွာ ဆက္ေနေတာ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး။" ေနာက္က်တဲ့ ေျခေထာက္ သစၥာေဖာက္ပဲေဟ့......"လီဖူခ်န္းကေတာ့ တစ္ဟုန္ထိုး ေျပးထြက္သြားခဲ့ပါၿပီ ။ သူက အေနာက္ကို လုံးဝ လွည့္မၾကည့္ေတာ့ပါဘူး ။" သည္ေျပးႏွုန္း "မ်က္လုံးတစ္ေထာင္မိစၧာေတာင္မွ လီဖူခ်န္းရဲ့ ေျပးႏွုန္းကို ၾကည့္ၿပီး အနည္းငယ္ ေၾကာင္အမ္းအမ္း ျဖစ္သြားခဲ့ပါတယ္။ သူက အဆင့္၅ မိစၧာတစ္ေကာင္ပါ ။ သူ႔ရဲ့ ေျမျပင္ေပၚမွာ ေျပးတဲ့ႏွုန္းက ျပန္လည္ဝင္စားျခင္း နယ္ပယ္ ပညာရွင္ေတြထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာ ျမန္ပါတယ္။သူ႔အေနနဲ႔ ဒဏ္ရာအနည္းငယ္ ရထားေပမဲ့လည္း ေျပးႏွုန္းကေတာ့ သိပ္မက်သြားပါဘူး ။ အလြန္ဆုံးက်မွ ၂၀ ရာခိုင္ႏွုန္းေလာက္ပါပဲ ။ ဒါေတာင္မွ သူ႔ရဲ့ ေျပးႏွုန္းကို အလြန္ျမန္တယ္လို႔ သတ္မွတ္နိုင္ပါေသးတယ္။ဒါေပမဲ့လည္း လီဖူခ်န္းရဲ့ ေျပးႏွုန္းက အဆင့္၅မိစၧာရဲ့ေျပးႏွုန္းထက္ လုံးဝ နိမ့္က်ေနျခင္း မရွိပါဘူး။ အဆင့္၅မိစၧာ အနည္းငယ္ ေၾကာင္အမ္းအမ္း ျဖစ္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာပဲ လီဖူခ်န္းဟာ ဟိုးအေဝးႀကီးကို ေရာက္သြားခဲ့ပါၿပီ ။ အခ်ိန္တိုအတြင္းမွာေတာ့ အဆင့္၅မိစၧာႀကီးဟာ လီဖူခ်န္းကို လိုက္မီဦးမွာ မဟုတ္ေသးပါဘူး ။" သည္မိစၧာက ဒဏ္ရာ အႀကီးအက်ယ္ ရထားတာလား......"လီဖူခ်န္းက မိစၧာရဲ့ ေျပးႏွုန္းကို သံသယ ဝင္ေနမိပါတယ္။သိတဲ့အတိုင္းပါပဲ ။မဟူရာေကာင္းကင္ဂိုဏ္းရဲ့ အႂကြင္းအက်န္နယ္ေျမမွာ ပ်ံသန္းတာကို ပိတ္ပင္ထားတဲ့ ခ်ိပ္ပိတ္ အစီအရင္တစ္ခု ခ်ထားပါတယ္ ။ အဲသည္အတြက္ သည္နယ္ေျမကို ဝင္လာသူတိုင္းဟာ ေျမျပင္ေပၚမွာသာ သြားလာရမွာပါ ။( note - ကိုယ္ေဖာ့ပညာ အသုံးျပဳတာကိုပါ ခ်ိပ္ပိတ္ထားဟန္ တူပါတယ္ ။ )အဲသည္အတြက္ တစ္ေနရာကေန တစ္ေနရာကို အလ်င္အျမန္ သြားခ်င္ရင္ေတာ့ ေျပးတာကလြဲၿပီး အျခားေရြးခ်ယ္စရာ မရွိပါဘူး ။ေျပးတယ္ဆိုတာက ႀကံ့ခိုင္တဲ့ ခႏၶာကိုယ္ အေပၚမွာပဲ အမ်ားႀကီး မူတည္ေနပါတယ္။ ခ်ီအတြင္းအားေတြ အဆင့္က သည္ေျပးတဲ့ ေနရာမွာေတာ့ သိပ္ၿပီး အေရးမပါလွပါဘူး ။အခုဆိုရင္ လီဖူခ်န္းက ဆင္နဂါးခႏၶာကိုယ္ သြန္းေလာင္းျခင္း စတုတၳအခန္းရဲ့ အလုံးစုံ တတ္သိနားလည္ျခင္း အဆင့္အထိ ေလ့က်င့္ၿပီးသြားပါၿပီ ။ အဲသည္အတြက္ သူ႔ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ ႀကံ့ခိုင္မွုက ထိပ္တန္း ျပန္လည္ဝင္စားျခင္းနယ္ပယ္ ပညာရွင္တစ္ေယာက္နဲ႔ေတာင္မွ ယွဥ္လို႔ ရေနပါတယ္ ။ ျပန္လည္ဝင္စားျခင္းနယ္ပယ္ ပညာရွင္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ဆန္းၾကယ္အထြတ္အထိပ္အဆင့္ ခႏၶာကိုယ္သန္႔စင္တဲ့ နည္းစနစ္ေတြကိုသာ ေလ့က်င့္ထားနိုင္တာပါ ။တကယ္လို႔ မ်က္လုံးတစ္ေထာင္မိစၧာသာ သူ႔ရဲ့ အေကာင္းပကတိ အေျခအေနမွာ ဆိုရင္ လီဖူခ်န္းအေနနဲ႔ ေျပးလို႔ လႊတ္မွာ မဟုတ္ပါဘူး ။ဒါေပမယ့္ အခုေတာ့ မ်က္လုံးမိစၧာက ျမက္ရိုင္းပင္ေတြရဲ့ လက္ခ်က္နဲ႔ ဒဏ္ရာအေတာ္ေလး ရထားပါတယ္ ။ ဒါက လီဖူခ်န္းအတြက္ေတာ့ အခြင့္အေရးပါပဲ ။" မင္းရဲ့ ေျပးႏွုန္း ျမန္တာကို ငါက ဂ႐ု စိုက္ရမွာလား......။ ေသစမ္း..."မ်က္လုံးတစ္ေထာင္မိစၧာက မိစၧာခ်ီေတြ ေရာႁပြမ္းေနတဲ့ လက္သီးတစ္လုံးနဲ႔ လီဖူခ်န္းကို လွမ္းထိုးလိုက္ပါတယ္ ။ဟူး......ဟူး.........မုန္တိုင္းတစ္စင္းလို အားေကာင္းလွတဲ့ လက္သီးရိပ္ႀကီးတစ္ခုဟာ အရွိန္အဟုန္ျပင္းစြာျဖင့္ လီဖူခ်န္းေနာက္ကို လိုက္သြားခဲ့ပါၿပီ ။" ဟား...ဟား...... ဒါမ်ိဳးေတာ့ မရဘူးေလ ..."လီဖူခ်န္းက သည္လိုတိုက္ခိုက္မွုမ်ိဳး လာလိမ့္မယ္ဆိုတာကို ခန္႔မွန္းၿပီးသားပါပဲ ။ သူက ခႏၶာကိုယ္ကို အနည္းငယ္ ယိမ္းလိုက္ၿပီး မ်က္လုံးမိစၧာရဲ့ တိုက္ခိုက္မွုကို ေရွာင္တိမ္းလိုက္ပါတယ္။သည္မဟူရာေကာင္းကင္ဂိုဏ္းရဲ့ အႂကြင္းအက်န္ နယ္ေျမထဲမွာ ပ်ံသန္းတာနဲ႔ ခ်ီစြမ္းအားနဲ႔ တိုက္ခိုက္တာေတြကို ကန္႔သတ္ထားတဲ့ အစီအရင္တစ္ခု ရွိေနတာက လီဖူခ်န္းအတြက္ ကံေကာင္းေစတာပါပဲ ။မဟုတ္လို႔ကေတာ့ အဆင့္၅ မိစၧာျဖစ္တဲ့ မ်က္လုံးမိစၧာရဲ့ သည္လက္သီးခ်က္နဲ႔တင္ လီဖူခ်န္းတစ္ေယာက္ ေသေနပါၿပီ ။သိပ္မၾကာခင္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ လမ္းၾကားေလးတစ္ခုကို ေတြ႕လိုက္ရပါတယ္ ။ သူက ေတြေဝတုံ႔ဆိုင္းေနျခင္း မရွိဘဲ လမ္းၾကားေလးထဲကို ေျပးဝင္သြားပါေတာ့တယ္ ။သည္လမ္းၾကားေလးထဲမွာ ႀကီးစိုးေနတာကေတာ့ တိတ္ဆိတ္မွုပါပဲ ။မဟူရာေကာင္းကင္ဂိုဏ္းရဲ့ နယ္ေျမဟာ တိတ္ဆိတ္ေနတယ္ ဆိုေပမယ့္လည္း သည္လမ္းၾကားေလးေလာက္ တိတ္ဆိတ္ေနျခင္း မရွိပါဘူး။လီဖူခ်န္းက သူ႔အေနာက္ကို လိုက္လာတဲ့ မ်က္လုံးတစ္ေထာင္မိစၧာကို တစ္ခ်က္ လွမ္းအကဲခတ္လိုက္ပါတယ္ ။မ်က္လုံးတစ္ေထာင္မိစၧာကေတာ့ ေဒါသတႀကီးနဲ႔ လီဖူခ်န္းကို တစ္ခုခု ေျပာေနပုံပါပဲ ။ ဒါေပမယ့္ သူဘာေျပာေနတာလဲ ဆိုတာကို လီဖူခ်န္းအေနနဲ႔ လုံးဝ မၾကားရပါဘူး ။" သည္ေနရာမွာ အသံ မရွိတာလား......"လီဖူခ်န္းက စဥ္းစားရ ခက္ေနပါတယ္။သည္ေနရာမွာ အစီအရင္တစ္ခု ခ်ထားတာမ်ိဳးလည္း မရွိပါဘူး ။ ဘယ္လိုျဖစ္ၿပီး အသံေတြက ေပ်ာက္ေနတာပါလိမ့္ ။မ်က္လုံးတစ္ေထာင္မိစၧာကလည္း သည္လမ္းၾကားေလးဟာ သာမန္မဟုတ္ဘူးဆိုတာကို ခံစားမိေနပုံပါပဲ ။ သူက လမ္းၾကားထဲကို လုံးဝ ဝင္မလာခဲ့ပါဘူး ။ မ်က္လုံးတစိေထာင္မိစၧာက လမ္းၾကားေလးရဲ့ အျပင္ဘက္ကေန လီဖူခ်န္းကို လက္သီးတစ္လုံး ထိုးလိုက္ပါတယ္ ။တိတ္ဆိတ္ၿပီး တည္ရွိမွုကို လုံးဝ အာ႐ုံခံလို႔ မရတဲ့ အနက္ေရာင္ လက္သီးအားႀကီးတစ္ခုဟာ ေလဟာနယ္ကို ျဖတ္သန္းၿပီး လီဖူခ်န္းေနာက္ကို လိုက္သြားခဲ့ပါၿပီ ။အဲသည္အခ်ိန္မွာပဲ မ်က္လုံးတစ္ေထာင္မိစၧာကို တုန္လွုပ္ေခ်ာက္ခ်ားသြားေစတဲ့ အျဖစ္အပ်က္တစ္ခု ျဖစ္လာေတာ့တာပါပဲ ။ လမ္းၾကားေလးရဲ့ နံေဘးမွာ ရွိေနတဲ့ ေက်ာက္႐ုပ္တစ္ခုဟာ ႐ုတ္တရက္ အသက္ဝင္လာၿပီး လက္သီးအားကို အကုန္အစင္ စုပ္ယူလိုက္ပါတယ္။"ဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲ......"မ်က္လုံးတစ္ေထာင္မိစၧာက အေတာ္ေလး စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ျဖစ္သြားခဲ့ပါၿပီ ။သူ႔ရဲ့ အစြမ္းထက္လွတဲ့ လက္သီးအားကို ေက်ာက္႐ုပ္တစ္ခုက စုပ္ယူသြားခဲ့တာလား.........။ သည္လိုမ်ိဳးကို မေကာင္းဆိုးဝါးလက္သီး ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ျဖစ္တဲ့ ရွင္းတိေကာဝမ္(ဝါ) မေကာင္းဆိုးဝါးဘုရင္ေတာင္ မလုပ္နိုင္ပါဘူး။" သည္ေနရာက ခ်ီအတြင္းအားသုံးၿပီး တိုက္ခိုက္တာကိုပါ တားျမစ္ထားတာလား......"လီဖူခ်န္းကလည္း သည္အျဖစ္အပ်က္ကို ျမင္လိုက္ရပါတယ္။" သည္အခြင့္အေရးကို ယူၿပီး ျမန္ျမန္ေျပးမွ "လီဖူခ်န္းက တုံ႔ဆိုင္းမေနေတာ့ဘဲ လမ္းၾကားေလးရဲ့ အတြင္းပိုင္းကို ေျပးသြားခဲ့ပါၿပီ ။ထက္ျမက္လွတဲ့ အသ္ိစိတ္အာ႐ုံ ရွိေနသေရြ႕ေတာ့ သူ႔အေနနဲ႔ အႏၲရာယ္ ႀကီးႀကီးမားမားနဲ႔ ၾကဳံေတြ႕ရမွာ မဟုတ္ပါဘူး ။" သည္လူသားေကာင္ ...... ။မိလို႔ကေတာ့ အေရခြံဆုပ္ၿပီး စိမ္ေျပနေျပကို ဝါးစားပစ္မယ္......"မ်က္လုံးတစ္ေထာင္မိစၧာက ႀကိမ္းဝါးၿပီး လမ္းၾကားထဲကို ဝင္လာပါေတာ့တယ္ ။သတ္ျဖတ္ျခင္းအမ်ိဳးအစား ဝကၤပါထဲကေန ထြက္လာနိုင္ၿပီး ေနာက္မွာေတာ့ သူဟာ အေတာ္ေလး စိတ္ႀကီး ဝင္ေနခဲ့ပါၿပီ ။ သူ႔အေနနဲ႔ တိုက္ရိုက္စည္း နယ္နိမိတ္ရဲ့ အျပင္ဘက္မွာေတာ့ ဘာအႏၲရာယ္မွ မရွိေလာက္ပါဘူး။*****သည္လမ္းၾကားကေတာ့ တကယ့္ကို ရွည္လ်ားလြန္းလွပါတယ္။ လီဖူခ်န္းက အခုသူေရာက္ေနတဲ့ ေနရာဟာ တိုက္ရိုက္စည္းနယ္နိမိတ္ရဲ့ အတြင္းပိုင္းထဲကို ေရာက္ေနၿပီလားလို႔ေတာင္ သံသယ ဝင္ေနမိပါၿပီ ။" လၿခီးပဲၾကာ "အေနာက္က လိုက္လာတဲ့ မ်က္လုံးတစ္ေထာင္မိစၧာကလည္း အေတာ္ေလး စိတ္လွုပ္ရွားေနပုံပါပဲ ။ သူကလည္း သည္လမ္းၾကားဟာ တိုက္ရိုက္စည္းရဲ့ အတြင္းပိုင္းထဲအထိ ဦးတည္ေနတယ္ ဆိုတာကို ရိပ္မိေနပါတယ္။သု႔အေနနဲ႔ တိုက္ရိုက္စည္းရဲ့ အစြန္အဖ်ားနားမွာဆိုရင္ ယုံၾကည္မွု ရွိေပမယ့္ တိုက္ရိုက္စည္းရဲ့ အတြင္းပိုင္းထဲမွာေတာ့ ဘာျဖစ္သြားမလဲဆိုတာကို မသိနိုင္ပါဘူး ။ တိုက္ရိုက္စည္းဆိုတာက တိုက္ရိုက္ တပည့္ေတြအျပင္ တိုက္ရိုက္အႀကီးအကဲေတြပါ ေနထိုင္တဲ့ ေနရာပင္ မဟုတ္ပါလား ။ ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ လူသားတစ္ေယာက္နဲ႔ မိစၧာတစ္ေကာင္ဟာ လမ္းၾကားေလးရဲ့ အဆုံးကို ေရာက္ရွိသြားခဲ့ပါၿပီ ။ လမ္းၾကားေလးရဲ့ အဆုံးမွာေတာ့ ေတာင္ေျခတစ္ခု ရွိေနပါတယ္။သည္ေတာင္ႀကီးကေတာ့ ေပေပါင္းတစ္ေသာင္းနီးပါး ရွိမယ့္ပုံပါပဲ ။သူ႔ေနာက္ကို ဇြဲနပဲ ႀကီးစြာျဖင့္ လိုက္လာတဲ့ မ်က္လုံးတစ္ေထာင္မိစၧာကို ျမင္ေနရတဲ့ လီဖူခ်န္း အတြက္ကေတာ့ ေတာင္ေပၚကို တက္ရန္ကလြဲၿပီး အျခားေရြးခ်ယ္စရာ မရွိပါဘူး ။ေပတစ္ေထာင္......ေပသုံးေထာင္...... ေပတစ္ေသာင္း......" ဟိုက္...... နင့္ေမကလႊားတဲ့မွပဲ...။ ဘာေတြ ျဖစ္ေနတာလဲဟ..."လီဖူခ်န္းက ေတာင္ထိပ္ကို ေရာက္ၿပီ ဆိုၿပီး ထင္ေနတာပါ ။ ဒါေပမယ့္ သူ႔ေခါင္းကို ေမာ့လိုက္တဲ့ အခါမွာေတာ့ ေတာင္ထိပ္ဟာ သူနဲ႔ အေဝးႀကီး ကြာေဝးေနဆဲပါပဲ ။" သည္ေတာင္ထိပ္ေပၚမွာ ကြက္လပ္ ဝကၤပါ အစီအရင္တစ္ခု ရွိေနတာလား......"လီဖူခ်န္းက အေတြးတစ္ခု ေတြးလိုက္မိပါတယ္။သည္လိုအစီအရင္မ်ိဳးကို စၾကာဝဠာ ဝကၤပါအစီအရင္လို႔ ေခၚပါတယ္။ ဝကၤပါရဲ့ အထဲမွာ စၾကာဝဠာတစ္ခု ရွိေနလို႔ သည္လို ေခၚဆိုရျခင္း ဆိုရင္လည္း မမွားပါဘူး ။ ကြက္လပ္ဝကၤပါတစ္ခုရဲ့ အရည္အေသြး ေကာင္းေလေလ အတြင္းမွာရွိတဲ့ ေနရာအက်ယ္အဝန္းက က်ယ္ေလေလပါပဲ ။ ေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစားၾကည့္မယ္ ဆိုရင္ေတာ့လည္း မဟူရာေကာင္းကင္ဂိုဏ္းရဲ့ ေတာင္ထိပ္ေပၚမွာ သည္လိုဝကၤပါမ်ိဳး ရွိေနတာက သိပ္ၿပီးေတာ့ အထူးအဆန္းႀကီးလည္း မဟုတ္ပါဘူး ။ေပႏွစ္ေသာင္း......ေပသုံးေသာင္း...... ေပငါးေသာင္း......ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ ေတာင္ထိပ္ေပၚကို ေရာက္သြားခဲ့ပါၿပီ။" ဝါး...... လွလိုက္တာ......"ေတာင္ထိပ္ေပၚမွာ ရွိေနတဲ့ ျမင္ကြင္းကေတာ့ တကယ့္ကို ခမ္းနားထည္ဝါ လြန္းလွပါတယ္ ။ နတ္သိၾကားတို႔ ဖန္ဆင္းထားတဲ့ အရာမ်ားလားဟု သံသယ ဝင္ေစေလာက္တဲ့ နန္းေတာ္ တစ္ခုလည္း ရွိေနပါေသးတယ္။ နန္းေတာ္တံခါးရဲ့ အဝမွာရွိေနတဲ့ ေက်ာက္ျခေသၤ့ႀကီးႏွစ္ေကာင္ကလည္း ခ်က္ခ်င္းကို အသက္ဝင္လာၿပီး ခုန္အုပ္ေတာ့မည့္ အလားပါပဲ ။ဒါေပမဲ့လည္း လီဖူခ်န္းဟာ ေတာင္ထိပ္ေပၚက အလွတရားကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး မခံစားလိုက္ရပါဘူး။ဘာျဖစ္လို႔လည္း ဆိုေတာ့ နန္းေတာ္တံခါးဝမွာ ရွိေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြေၾကာင့္ပါပဲ ။ခ်ိဳတစ္ေခ်ာင္း နတ္ဆိုးဘုရင္ ၊ မိုးႀကိဳးနတ္ဘုရားဂိုဏ္းရဲ့ အထြဋ္ေခါင္ခ်ဳပ္ အႀကီးအကဲယုလီနဲ႔ ေသြးညႇီနံ့ေတြ ဖုံးလႊမ္းေနတဲ့ အဘိုးအိုတစ္ေယာက္ဟာ နန္းေတာ္ တံခါးဝနားမွာ ရပ္ေနၾကပါတယ္။သူတို႔အားလုံးက လီဖူခ်န္းကို ဘယ္အခ်ိန္ကတည္းက အကဲခတ္ေနတယ္ မသိပါဘူး ။" ဟမ့္...... နိမ့္က်တဲ့ လူသား......"ပထမဆုံး အကဲခတ္တာကို ရပ္လိုက္တဲ့ သူကေတာ့ ခ်ိဳတစ္ေခ်ာင္း နတ္ဆိုးဘုရင္ပါပဲ ။သူက လီဖူခ်န္းကို အဖက္မလုပ္ေတာ့ပါဘူး ။သူ႔ရဲ့ အျမင္မွာေတာ့ ေကာင္းကင္နယ္ပယ္ ပညာရွင္ပဲ ရွိေသးတဲ့ လီဖူခ်န္းဟာ ကံေကာင္းလြန္းလို႔သာ သည္ေတာင္ထိပ္ေပၚကို ေရာက္လာတာပါ ။မိုးႀကိဳးနတ္ဘုရားဂိုဏ္းရဲ့ ယုလီရဲ့ အျပဳအမူက ပိုလို႔ေတာင္ ဆိုးပါေသးတယ္ ။ သူက လီဖူခ်န္း အသတ္ခံရရင္ေတာင္မွ အဖက္လုပ္မယ့္ပုံ မေပၚပါဘူး ။ေသြးညႇီနံ့ေတြ ဖုံးလႊမ္းေနတဲ့ အဘိုးအိုကေတာ့ သေဘာေကာင္းပုံပါပဲ ။ သူက လီဖူခ်န္းေတာင္ေပၚကို ေရာက္လာကတည္းက မ်က္လုံးမမွိတ္တမ္း လီဖူခ်န္းကို ၾကည့္ေနတာပါ ။ သူက လီဖူခ်န္းကို ရတနာပစၥည္းတစ္ခုလို႔ ျမင္ေနပုံ ရပါတယ္။" ခ်ိဳတစ္ေခ်ာင္းနတ္ဆိုးဘုရင္ ၊ မိုးႀကိဳးနတ္ဘုရားဂိုဏ္းက ယုလီ......။ ဒါဆိုရင္ သည္ေသြးညႇီနံ့့ေတြ ဖုံးလႊမ္းေနတဲ့ အဘိုးအိုက............"လီဖူခ်န္းရဲ့ စိတ္ေတြက ေလးလံလာခဲ့ပါၿပီ ။ သည္အဘိုးအိုရဲ့ ပုံစံနဲ႔ ခ်ီအရွိန္အဝါက ေသြးဂိုဏ္းရဲ့ ဦးေဆာင္သူျဖစ္တဲ့ ေသြးဘိုးဘိုးႀကီးနဲ႔ တူေနပါတယ္။ " သည္အဘိုးအိုက ေသြးဘိုးဘိုးႀကီးပဲ ျဖစ္ရမယ္။ အျခားလူေတြရဲ့ ခႏၶာကိုယ္က သည္ေလာက္အထိ ေသြးညႇီနံ့ေတြ ထြက္ေနမွာ မဟုတ္ဘူး......"လီဖူခ်န္းရဲ့ ေခါင္းကေတာ့ ဆယ္ေပါင္တူနဲ႔ အဆက္မျပတ္ ထုရိုက္ခံေနရသလို ခံစားလာခဲ့ရပါၿပီ ။ သူက သူ႔ရဲ့အေနာက္က လိုက္လာတဲ့ မ်က္လုံးတစ္ေထာင္ မိစၧာနဲ႔တင္ အေတာ္ေလး ေခါင္းကိုက္ေနတာပါ ။ အခုေတာ့ ေတာင္ထိပ္ေပၚမွာ ခ်ိဳတစ္ေခ်ာင္း နတ္ဆိုးဘုရင္နဲ႔ ေသြးဘိုးဘိုးႀကီးပါ ေရာက္ႏွင့္ေနျပန္ပါတယ္ ။ ၿပီးေတာ့ မိုးႀကိဳးနတ္ဘုရားဂိုဏ္းရဲ့ အထြဋ္ေခါင္ခ်ဳပ္ အႀကီးအကဲယုလီ ။ သည္အဘိုးႀကီးက အေတာ့္ကို အသည္းမာတဲ့ အဘိုးႀကီးပါပဲ ။ လီဖူခ်န္းဟာ ေကာင္းကင္နယ္ပယ္ ပညာရွင္တစ္ေယာက္ သိသြားၿပီးကတည္း ယုလီဟာ လီဖူခ်န္းကို မျမင္ခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနတာပါ ။ သည္မိစၧာေတြက လီဖူခ်န္းကို သတ္သြားရင္ေတာင္မွ ယုလီဟာ ဝင္ပါမယ့္ပုံ မရွိပါဘူး ။လီဖူခ်န္းတစ္ေယာက္ ဘာလုပ္လို႔ လုပ္ရမယ္မွန္း မသိေအာင္ ဗ်ာမ်ားေနစဥ္မွာပဲ မ်က္လုံးတစ္ေထာင္ မိစၧာဟာ ေတာင္ထိပ္ေပၚကို ေရာက္လာခဲ့ပါၿပီ ။သူက ေတာင္ထိပ္ေပၚကို ေရာက္တာနဲ႔ တစ္ၿပိဳင္နက္ လီဖူခ်န္းကို သတ္မယ္လို႔ အားခဲထားခဲ့တာပါ ။ ဒါေပမယ့္ ေတာင္ထိပ္ေပၚကို တကယ္တမ္း ေရာက္လာတဲ့အခါမွာေတာ့ မ်က္လုံးတစ္ေထာက္မိစၧာဟာ အျခားေသာ တည္ရွိမွုေတြကို သတိျပဳမိလိုက္ပါတယ္ ။" ေဟး...... ခ်ိဳတစ္ေခ်ာင္း နတ္ဆိုးဘုရင္ "မ်က္လုံးတစ္ေထာင္မိစၧာဟာ ခ်ိဳတစ္ေခ်ာင္းနတ္ဆိုးဘုရင္ရဲ့ လက္ေအာက္ခံေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး ။ဒါေပမဲ့ သူက ရိုေသေလးစားမွု ရွိပါတယ္။မ်က္လုံးတစ္ေထာင္မိစၧာက ဝမ္းသာအားရ ႏွုတ္ဆက္လိုက္ေပမယ့္လည္း အသံက ထြက္မလာခဲ့ပါဘူး ။ သည္ေတာင္ထိပ္ေပၚမွာလည္း အသံမထြက္ေအာင္ အစီအရင္ ခ်ထားပုံပါပဲ ။ခ်ိဳတစ္ေခ်ာင္း မိစၧာဘုရင္က သည္ေနရာမွာ အသံထြက္လို႔ မရဘူးဆိုတာကို လက္ဟန္ေျခဟန္နဲ႔ ျပလိုက္ပါတယ္။ သူက သည္ေတာင္ထိပ္ေပၚမွာ ေရာက္ေနတာ ၾကာၿပီျဖစ္တဲ့အတြက္ သည္အေၾကာင္းကို သိထားႏွင့္ ၿပီးပါၿပီ ။" ငါ ဘာလုပ္ရမလည္း......"လီဖူခ်န္းက အေတာ္ေလး ေနာင္တ ရေနပါတယ္။ တကယ္လို႔သာ ေတာင္ထိပ္ေပၚမွာ သည္လို ျဖစ္မယ္မွန္းသိရင္ သူ႔အေနနဲ႔ ေတာင္ေပၚကို တက္ခဲ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး ။" ေတာင္ထိပ္ေပၚမွာ ခ်ီစြမ္းအားေတြကို ထုတ္ၿပီး တိုက္ခိုက္လို႔ မရပါေစနဲ႔......"အခုခ်ိန္မွာ လီဖူခ်န္း တတ္နိုင္တာကေတာ့ ဆုေတာင္းတာပါပဲ ။မ်က္လုံးတစ္ေထာင္မိစၧာက ခ်ိဳတစ္ေခ်ာင္း နတ္ဆိုးဘုရင္ကို ေတြ႕ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ ယုလီနဲ႔ ေသြးဘိုးဘိုးႀကီးကို ဖုတ္ေလတဲ့ငါးပိ ရွိတယ္လို႔ေတာင္ မထင္ေတာ့ပုံပါပဲ ။သူက လီဖူခ်န္းကို ေျပးၿပီး ထိုးပါေတာ့တယ္ ။ အနက္ေရာင္ လက္သီးရိပ္ႀကီး တစ္ခုကေတာ့ ထြက္ေပၚလာခဲ့ပါၿပီ ။ေဝါင္း...အဲသည္အခ်ိန္မွာပဲ နန္းေတာ္တံခါးဝနားမွာရွိတဲ့ ျခေသၤ့႐ုပ္ႀကီး တစ္႐ုပ္ဟာ အသက္ဝင္လာၿပီး လက္သီးရိပ္ႀကီးကို ဝါးမ်ိဳလိုက္ပါတယ္ ။မ်က္လုံးတစ္ေထာင္မိစၧာက သည္အျဖစ္အပ်က္ကို ေမၽွာ္လင့္ထားၿပီးပါၿပီ ။ ဒါေၾကာင့္ သူက လီဖူခ်န္းဆီကို ေျပးၿပီး ထိုးတာပါ ။ သူက လီဖူခ်န္းကို အနီးကပ္ တိုက္ခိုက္ၿပီး အေသသတ္ဖို႔ စဥ္းစားထားပါတယ္။ဒါေပမဲ့ လီဖူခ်န္းကလည္း သူထိုးတာကို ၿငိမ္ခံေနမယ့္ ငွက္ေပ်ာတုံးမွ မဟုတ္တာေလ ။ သူက ေနာက္လွည့္ၿပီး ေျပးပါေတာ့တယ္ ။ သူက မ်က္လုံးတစ္ေထာင္ မိစၧာကို အနားကပ္ခံမွာ မဟုတ္ပါဘူး ။ႊု႐ုတ္တရက္ဆိုသလို သတ္ျဖတ္ျခင္း အေငြ႕အသက္တစ္ခု ထြက္ေပၚလာခဲ့ပါတယ္။ အဲသည္ သတ္ျဖတ္ျခင္း အေငြ႕အသက္ရဲ့ ပိုင္ရွင္ကေတာ့ ခ်ိဳတစ္ေခ်ာင္းနတ္ဆိုးဘုရင္ပါပဲ ။ခ်ိဳတစ္ေခ်ာင္း နတ္ဆိုးဘုရင္ဟာ ဘယ္အခ်ိန္ကတည္းက လီဖူခ်န္းအနားကို ေရာက္ေနမွန္း မသိပါဘူး ။ သူက လီဖူခ်န္းရဲ့ ေျပးလမ္းကို ပိတ္ထား ၿပီးႏွင့္ပါၿပီ ။ခ်ိဳတစ္ေခ်ာင္းနတ္ဆိုးဘုရင္က မ်က္လုံးတစ္ေထာင္နတ္ဆိုးလို ဒဏ္ရာရေနတာ မဟုတ္ပါဘူး ။ ၿပီးေတာ့ သူ႔ရဲ့ ခြန္အားက မ်က္လုံးတစ္ေထာင္ မိစၧာထက္ အမ်ားႀကီး သာပါတယ္ ။ ဒါေၾကာင့္ ခ်ိဳတစ္ေခ်ာင္း နတ္ဆိုးဘုရင္ဟာ ဘယ္သူမွ သတိမျပဳလိုက္မိခင္မွာတင္ လီဖူခ်န္းရဲ့ ေျပးလမ္းကို ပိတ္ထားနိုင္တာပါ ။" ျမန္လွခ်ည္လားဟ "လီဖူခ်န္းက နတ္ဆိုးဘုရင္လက္ထဲကေနေတာ့ လြတ္ေအာင္ ထြက္ေျပးနိုင္စြမ္း မရွိေတာ့ပါဘူး ။ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ လက္သီးတစ္လုံးကေတာ့ မိစၧာခ်ီေတြနဲ႔အတူ လီဖူခ်န္းထံ တိုးဝင္လာခဲ့ပါၿပီ ။ ဒါေပမဲ့ မိစၧာခ်ီေတြကေတာ့ ေက်ာက္ျခေသ့ရၤဲ့ စုပ္ယူျခင္းကို ခံလိုက္ရပါတယ္။မိစၧာတစ္ေကာင္ရဲ့ ေမြးရာပါ ခြန္အားကို ေလ်ာ့တြက္လို႔ မရပါဘူး ။ မိစၧာခ်ီေတြ မပါရွိေတာ့တဲ့ ခ်ိဳတစ္ေခ်ာင္း နတ္ဆိုးဘုရင္ရဲ့ လက္သီးက လီဖူခ်န္းကို အေသသတ္နိုင္ဖို႔အတြက္ လုံေလာက္မွု ရွိေနဆဲပါပဲ ။အဲသည္အခ်ိန္မွာပဲ အရိပ္တစ္ရိပ္ဟာ လီဖူခ်န္းရဲ့ အေရွ႕မွာ ေပၚလာၿပီး ခ်ိဳတစ္ေခ်ာင္း နတ္ဆိုးဘုရင္ရဲ့ လက္သီးကို ခံေဆာင္လိုက္ပါတယ္။အဲသည္အရိပ္ပိုင္ရွင္ကေတာ့ ေသြးဘိုးဘိုးႀကီးပါပဲ ။ခ်ိဳတစ္ေခ်ာင္း နတ္ဆိုးဘုရင္က သတ္ျဖတ္ခ်င္စိတ္ ျပင္းပ်စြာနဲ႔ ေသြးဘိုးဘိုးႀကီးကို ၾကည့္လိုက္ပါတယ္ ။ သည္အဘိုးႀကီးက ဘာျဖစ္လို႔ လီဖူခ်န္းကို ကာကြယ္ေပးေနမွန္း မသိပါဘူး ။ေသြးဘိုးဘိုးႀကီးရဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ ေပၚလာခဲ့ပါၿပီ ။ ခ်ိဳတစ္ေခ်ာင္းနတ္ဆိုးဘုရင္ရဲ့ လက္သီးကို ခုခံၿပီးတာနဲ႔တစ္ၿပိဳင္နက္ ေသြးဘိုးဘိုးႀကီးဟာ လီဖူခ်န္းရဲ့ ေဘးနားကို ခုန္ဆုတ္သြားခဲ့ပါတယ္။ သူ႔ရဲ့ လက္ထဲကေန အနီေရာင္ ႀကိဳးတစ္ေခြ ထြက္ေပၚလာၿပီး လီဖူခ်န္းကို တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ တုတ္ေႏွာင္ပစ္လိုက္ပါတယ္။ခ်ိဴတစ္ေခ်ာင္း နတ္ဆိုးဘုရင္က ေသြးဘိုးဘိုးႀကီးရဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ကို သေဘာေပါက္သြား ခဲ့ပါၿပီ ။ေသြးဘိုးဘိုးႀကီးမွာက သူ႔အမိန္႔ကိုနာခံတဲ့ ေသြးအေလာင္းေကာင္ေတြအျဖစ္ ေျပာင္းလဲေပးေစနိုင္တဲ့ နည္းလမ္းတစ္ခု ရွိပါတယ္။ ေသြးဘိုးဘိုးႀကီးက လီဖူခ်န္းကို သူ႔ရဲ့ ေသြးအေလာင္းေကာင္အျဖစ္ ေျပာင္းလဲ ခ်င္ေနပုံပါပဲ ။ လီဖူခ်န္းရဲ့ ခႏၶာကိုယ္က ျပန္လည္ဝင္စားျခင္းနယ္ပယ္ ပညာရွင္ေတြထက္ေတာင္မွ ပိုေကာင္းမြန္ေနတာ မဟုတ္ပါလား။အဆုံးမဲ့ဲအာဏာ အပိုင္း ၃၅၄ေသြးအေလာင္းေကာင္" မေကာင္းေတာ့ဘူး......"ေသြးႀကိဳးနဲ႔ အခ်ည္ခံလိုက္ရၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ သူ႔ရဲ့အေျခအေနကို သေဘာေပါက္သြားခဲ့ပါၿပီ။ သည္ေသြးႀကိဳးဟာ သူ႔ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္မွာ ရွိသမၽွ ခြန္အားေတြကို စုပ္ယူသြားခဲ့ပါတယ္။ လီဖူခ်န္းဟာ လက္တစ္ေခ်ာင္း လွုပ္ဖို႔ေတာင္ အားမရွိေတာ့ပါဘူး ။လီဖူခ်န္းက ေသြးဘိုးဘိုးႀကီးရဲ့ အႀကံအစည္ကို နားလည္ပါတယ္။ သူက ငတုံးတစ္ေယာက္ မဟုတ္ပါဘူး ။ ေသြးဂိုဏ္းမွာ ရက္စက္တဲ့ နည္းလမ္းႏွစ္ခု ရွိပါတယ္ ။ ပထမ တစ္ခုကေတာ့ ေသြးပုလဲ ထုတ္လုပ္တာျဖစ္ၿပီး ဒုတိယတစ္ခုကေတာ့ ေသြးအေလာင္းေကာင္ အျဖစ္ ေျပာင္းလဲပစ္တာပါ ။သူထင္တာမမွားဘူးဆိုရင္ေတာ့ ေသြးဘိုးဘိုးႀကီးက သူ႔ကို ေသြးအေလာင္းေကာင္အျဖစ္ ေျပာင္းလဲဖို႔ စဥ္းစားထားပုံပါပဲ ။လီဖူခ်န္းရဲ့ ခန္႔မွန္းခ်က္က မမွားပါဘူး ။ ေသြးဘိုးဘိုးႀကီးက လီဖူခ်န္းက္ို ေသြးအေလာင္းေကာင္အျဖစ္ ေျပာင္းပစ္ဖို႔ စီစဥ္ထားတာပါ ။ေသြးအေလာင္းေကာင္ ေျပာင္းလဲဖို႔ဆိုရင္ မူလခႏၶာကိုယ္ရဲ့ က်င့္ႀကံမွုက သိပ္ၿပီး မလိုအပ္ပါဘူး ။ မူလခႏၶာကိုယ္ရဲ့ ႀကံ့ခိုင္မွုကိုပဲ လိုအပ္ပါတယ္ ။ ခႏၶာကိုယ္ႀကံ့ခိုင္မွု ေကာင္းေလေလ ေသြးတာအိုစြမ္းအင္ေတြကို ပိုစုပ္ယူနိုင္ေလေလပါပဲ ။လီဖူခ်န္းကို ဖမ္းၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ ေသြးဘိုးဘိုးဟာ လီဖူခ်န္းရဲ့ မ်က္ႏွာဖုံးကို ဆြဲခၽြတ္ပြတ္လိုက္ပါတယ္ ။လီဖူခ်န္းရဲ့ ငယ္ရြယ္ႏုပ်ိဳလွတဲ့ မ်က္ႏွာကို ေတြ႕လိုက္ရတဲ့အခါမွာေတာ့ ေသြးဘိုးဘိုးႀကီးဟာ တုန္လွုပ္သြားခဲ့ပါၿပီ ။လီဖူခ်န္းရဲ့ ခ်ီအရွိန္အဝါကို ၾကည့္ၿပီး ေသြးဘိုးဘိုးႀကီးက လီဖူခ်န္းကို အသက္ေလးနယ္နီးပါးေလာက္လို႔ ခန္႔မွန္းထားခဲ့တာပါ။ အခုေတာ့ လီဖူခ်န္းက အလြန္ဆုံးရွိမွ အသက္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ပါပဲ ။အသက္၂၀ေက်ာ္မွာ ေကာင္းကင္နယ္ပယ္ အဆင့္၈ကို ခ်ိဳးေဖာက္ဝင္ေရာက္နိုင္တယ္ဆိုတဲ့ အျဖစ္ဟာ သိပ္ၿပီးေတာ့ မ်ားမ်ားစားစား ျဖစ္ေလ့ မရွိပါဘူး ။ အဲသည္အခ်က္ကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ လီဖူခ်န္းဟာ လက္ေရြးစင္ ပါရမီရွင္ေတြထဲမွာေတာင္မွ ဘုရင္လို႔ သတ္မွတ္ခံရတဲ့သူတစ္ေယာက္ ျဖစ္တယ္ဆိုတာကို သိနိုင္ပါတယ္။ေသြးဘိုးဘိုးႀကီးက လီဖူခ်န္းကို လြန္ခဲ့တဲ့ က်ားနဂါးၿပိဳင္ပြဲမွာ ေပၚေပါက္လာတဲ့ နံပါတ္တစ္ ၾကယ္ဘုရင္ဆိုတာ ျဖစ္ရမယ္လို႔ ေကာက္ခ်က္ခ်လိုက္ပါတယ္။ႏွစ္ေပါင္းတစ္ေထာင္မွာမွ တစ္ေခါက္သာ ေပၚတဲ့ ၾကယ္ဘုရင္...... ။ ေသြးဘိုးဘိုးႀကီးက လီဖူခ်န္းအေၾကာင္းကို ၾကားဖူးေပမယ့္ တစ္ခါမွေတာ့ မျမင္ေတြ႕ဖူးခဲ့ပါဘူး ။ ဒါေပမဲ့လည္း သူက ေတြးေတာဆင္ျခင္ နိုင္ပါတယ္။ သည္အသက္၂၀ေက်ာ္ အရြယ္သာ ရွိေသးတဲ့ ေကာင္းကင္နယ္ပယ္ အဆင့္၈ ပညာရွင္ဟာ လီဖူခ်န္းမွ လီဖူခ်န္းပါပဲ ။ က်န္တဲ့သူေတြကေတာ့ အဲသည္လို မစြမ္းေဆာင္နိုင္ေလာက္ပါဘူး ။လီဖူခ်န္းရဲ့ မ်က္ႏွာကို ျမင္လိုက္ရတဲ့ အခ်ိန္ ေသြးဘိုးဘိုးႀကီးနည္းတူ အံ့ၾသတုန္လွုပ္သြားတဲ့ လူတစ္ေယာက္လည္း ရွိပါေသးတယ္ ။ အဲသည္သူကေတာ့ မိုးႀကိဳးနတ္ဘုရားဂိုဏ္းက ယုလီပါပဲ ။ယုလီက လီဖူခ်န္းကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး သိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့လည္း ယုလီက လီဖူခ်န္းရဲ့ က်င့္ႀကံမွုအဆင့္ဟာ ေကာင္းကင္နယ္ပယ္ အဆင့္၈မွာ ေရာက္ေနလိမ့္မယ္လို႔ေတာ့ လုံးဝ ထင္မထားခဲ့ မိပါဘူး ။သူသိထားတဲ့ အခ်က္အလက္ေတြ အရဆိုရင္ လီဖူခ်န္းဟာ အသက္၂၅ႏွစ္သာ ရွိေသးတာပါ။ အသက္၂၅ႏွစ္အရြယ္ ေကာင္းကင္နယ္ပယ္အဆင့္၈ ပညာရွင္။လီဖူခ်န္းကို လူေတြက ေထာင္စုႏွစ္တစ္ခုမွာမွ တစ္ေခါက္ေပၚတဲ့ ပါရမီရွင္လို႔ ဝိုင္းသမုတ္က်တာလည္း လြန္ေတာ့မလြန္ပါဘူး ။ယုလီက သူ အံ့ၾသတုန္လွုပ္သြားတာကို အရမ္း မသိသာသြားေအာင္ ျပန္ထိန္းလိုက္ပါတယ္။ လီဖူခ်န္းက ႏွစ္ေပါင္းတစ္ေထာင္မွာ တစ္ေခါက္သာ ေပၚထြန္းတဲ့ ပါရမီရွင္ျဖစ္လည္း ဂ႐ုစိုက္စရာ မလိုပါဘူး ။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ပါေလ ။ေသသြားတဲ့ ပါရမီရွင္ဆိုတာက လူေသတစ္ေယာက္ပင္ မဟုတ္ပါလား။အမွန္အတိုင္း ေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ယုလီဟာ လီဖူခ်န္း အသက္ဆက္ရွင္ေနတာကိုေတာင္ မျမင္ခ်င္ေတာ့ပါဘူး ။လီဖူခ်န္းရဲ့ သည္ပါရမီနဲ႔ဆိုရင္ ေနာက္ထပ္ ႏွစ္၂၀အတြင္းမွာ လီဖူခ်န္းဟာ အေရွ႕ယူနီကြန္းတိုက္ႀကီးရဲ့ ၿပိဳင္ဘက္ကင္းတဲ့ ျပယုဂ္တစ္ခု ျဖစ္လာေတာ့မွာပါ ။ အဲသည္လို အျဖစ္မ်ိဳး ျဖစ္လာရင္ေတာ့ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းဟာ ထိပ္တန္းဂိုဏ္းႀကီး၁၀ဂိုဏ္းရဲ့ တန္ခိုးအာဏာေတြကို ခြဲယူလာပါေတာ့မယ္။ အဲသည္လို အျဖစ္မ်ိဳးကိုေတာ့ ယုလီက မလိုခ်င္ပါဘူး ။****ေသြးဘိုးဘိုးႀကီးက လီဖူခ်န္းရဲ့ ပါးစပ္ကို ဆြဲျဖဲလိုက္ၿပီး ေသြးကဲ့သို႔ ရဲရဲနီေနတဲ့ ေဆးတစ္လုံး တိုက္ေကၽြးလိုက္ပါၿပီ ။သည္ေဆးလုံးကိုေတာ့ ရႊယ္ရွီးေဆးလုံးလို႔ ေခၚပါတယ္ ။ သည္ေဆးလုံးကို ေသာက္မိလိုက္တဲ့ သူတိုင္းဟာ တျဖည္းျဖည္း အသိစိတ္ကင္းမဲ့သြားၿပီး ေသြးအေလာင္းေကာင္ တစ္ေကာင္ ျဖစ္သြားမွာပါ ။ ျပန္လည္ဝင္စားျခင္းနယ္ပယ္ ပညာရွင္ေတြေတာင္မွ သည္ေဆးလုံးရဲ့ အက်ိဳးသက္ေရာက္မွုကို မေတာင့္ခံနိုင္ပါဘူး ။သည္ေဆးလုံးမွာလည္း ခၽြင္းခ်က္တစ္ခု ရွိပါတယ္ ။ သည္ေဆးလုံးကို ေသာက္မိသြားတဲ့လူေတြဟာ ခ်ီအတြင္းအား လွည္ပတ္ျခင္း လုံးဝလည္ပတ္လို႔ မရတဲ့ အေျခအေနတစ္ခုမွာ ရွိေနရပါမယ္ ။ ဘာျဖစ္လို႔လည္းဆိုေတာ့ သည္ေဆးလုံးကို ေသာက္လိုက္တဲ့သူဟာ ကိုယ္ပိုင္ ခ်ီအတြင္းအားနဲ႔ ေဆးလုံးရဲ့ သက္ေရာက္မွုကို ခႏၶာကိုယ္ထဲကေန ျပန္တြန္းထုတ္နိုင္လို႔ပါပဲ ။ရႊယ္ရွီးေဆးလုံး သူ႔ပါးစပ္ထဲ ဝင္သြားၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလုံးကို မီးၿမိဳက္ထားသလို ခံစားေနရပါတယ္။ " ဒါက ဘာေဆးလုံးလဲ..."ေသြးဘိုးဘိုးႀကီးကေတာ့ ေကာင္းေစလိုတဲ့ ဆႏၵနဲ႔ သည္ေဆးလုံးကို ေကၽြးမွာ မဟုတ္ပါဘူး ။ လီဖူခ်န္းက သူ႔ရဲ့ အသိစိတ္အာ႐ုံနဲ႔ ခႏၶာက္ိုယ္ တစ္ခုလုံးကို ဆန္းစစ္လိုက္ပါတယ္။ဒုတ္...ဒုတ္... ...... ဒုတ္...ဒုတ္...... ဒုတ္ဒုတ္ဒုတ္ဒုတ္ဒုတ္......လီဖူခ်န္းရဲ့ ႏွလုံးကေတာ့ အဆက္မျပတ္ ခုန္ေနပါၿပီ ။သူက သူ႔ရဲ့ ခ်ီအတြင္းအားေတြကို မသုံးနိုင္ေပမယ့္လည္း အသိစိတ္အာ႐ုံကိုေတာ့ ေကာင္းေကာင္းႀကီး သုံးနိုင္ေနဆဲပါပဲ ။သူ႔ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ စီးဆင္းေနတဲ့ ေသြးေတြဟာ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ မိစၧာအေငြ႕အသက္ေတြ ခိုဝင္ကိန္းေအာင္းေနတဲ့ ေသြးေတြအျဖစ္ ေျပာင္းသြားတာကို လီဖူခ်န္းတစ္ေယာက္ ေတြ႕လိုက္ရပါတယ္ ။" ဒါက ေသြးအေလာင္းေကာင္အျဖစ္ ေျပာင္းလဲတဲ့ေနရာမွာ အသုံးျပဳတဲ့ ေဆးလား......"လီဖူခ်န္းက ေဇာေခၽြးေတြ ျပန္လာခဲ့ပါၿပီ ။သူက ေသြးအေလာင္းေကာင္ မျဖစ္ခ်င္ေသးပါဘူး ။ ေသြးအေလာင္းေကာင္အျဖစ္ ေျပာင္းခံရတယ္ဆိုတာက ေသသြားတာနဲ႔ အတူတူပါပဲ။လီဖူခ်န္းဗိုက္ထဲကို ရႊယ္ရွီးေဆးလုံး ဝင္သြားတာ ေသခ်ာသြားတဲ့ အခါမွာေတာ့ ေသြးဘိုးဘိုးႀကီးဟာ လီဖူခ်န္းရဲ့ ေက်ာကို လက္ဝါးနဲ႔ထိလိုက္ၿပီး ေသြးတာအိုစြမ္းအင္ေတြ ပို႔ေဆာင္လိုက္ပါတယ္။ သူက ရႊယ္ရွီးေဆးလုံး အျမန္အစြမ္းျပလာေအာင္ လုပ္ေဆာင္လိုက္တာပါ ။ခ်ိဳတစ္ေခ်ာင္း နတ္ဆိုးဘုရင္ကေတာ့ မူလေနရာကို ျပန္ဆုတ္သြားခဲ့ပါၿပီ ။မ်က္လုံးတစ္ေထာင္ မိစၧာကလည္း ဒဏ္ရာရေနတဲ့အတြက္ ေသြးဘိုးဘိုးႀကီးကို ရန္မစရဲပါဘူး ။ေသြးဘိုးဘိုးႀကီးရဲ့ ေသြးတာအိုစြမ္းအင္ေတြကို လက္ခံရရွိၿပီးတဲ့ အခါမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ အစိတ္အပိုင္းေတြဟာ ေသြးေရာင္ေတြအျဖစ္ စတင္ေျပာင္းလဲလာခဲ့ပါၿပီ ။ အားေကာင္းလြန္းတဲ့ မိစၧာအေငြ႕အသက္ တစ္ခုဟာလည္း လီဖူခ်န္းရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ကေန ထြက္ေပၚေနပါတယ္။ လီဖူခ်န္းကို ၾကည့္ရတာက တကယ့္မိစၧာႀကီး တစ္ေကာင္လိုပါပဲ ။" သြားၿပီ......။သည္တစ္ႀကိမ္ေတာ့ ငါဘဝပ်က္ၿပီ "လီဖူခ်န္းက ျဖစ္ပ်က္ေနသမၽွ အားလုံးကို ၿငိမ္ၿပီး ၾကည့္ေနရပါတယ္။ သူက ဘာမွကို မတတ္နိုင္ေတာ့ပါဘူး ။တစ္နာရီမၽွ အၾကာမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းရဲ့ ေခါင္းကလြဲၿပီး ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလုံးဟာ ေသြးေတြကဲ့သို႔ ရဲရဲနီသြားခဲ့ပါၿပီ ။သူရဲ့ခႏၶာကိုယ္က ထြက္ေနတဲ့ မိစၧာအေငြ႕အသက္ဟာလည္း ပိုပိုၿပီး အားေကာင္းလာပါတယ္ ။'ရႊယ္ရွီးေဆးလုံးတစ္လုံးက မလုံေလာက္ေသးဘူးလား......'ေသြးဘိုးဘိုးႀကီးကေတာ့ အေတာ္ေလး အံ့အားသင့္ေနပုံပါပဲ ။ သူက သည္လိုအျဖစ္မ်ိဳးနဲ႔ တစ္ခါမွ မၾကဳံဖူးေသးပါဘူး ။ ဒါေပမဲ့ သူက တုံ႔ဆိုင္းမေနဘဲ ေနာက္ထပ္ ရႊယ္ရွီးေဆးလုံးတစ္လုံးကို ထုတ္လိုက္ပါတယ္။ရႊယ္ရွီးေဆးလုံးတစ္လုံး ေဖာ္စပ္ရတာက မလြယ္ပါဘူး ။ သည္ေဆးလုံးမွာ ပါဝင္တဲ့ အမ်ိဳးအမည္ေတြက ပညာရွင္အေယာက္တစ္ရာကိုေတာင္ ဆန္းၾကယ္အထြတ္အထိပ္အဆင့္ ခႏၶာကိုယ္သန္႔စင္နည္းစနစ္ရဲ့ အလုံးစုံတတ္သိနားလည္ျခင္း အဆင့္ေရာက္ေအာင္ ေလ့က်င့္နိုင္ဖို႔အတြက္ ေထာက္ပံ့ေပးနိုင္ပါတယ္။ ေသြးဘိုးဘိုးႀကီးဟာ ရႊယ္ရွီးေဆးလုံးေတြနဲ႔ ျပန္လည္ဝင္စားျခင္းနယ္ပယ္ ပညာရွင္ေတြကိုေတာင္မွ ေသြးအေလာင္းေကာင္ေတြ အျဖစ္ ေျပာင္းခဲ့ၿပီးပါၿပီ ။ သည္ေန႔သည္အခ်ိန္အထိ ဘယ္ပညာရွင္ကိုမွ ရႊယ္ရွီးေဆးလုံးႏွစ္လုံး မတိုက္ခဲ့ရပါဘူး။လီဖူခ်န္းက ရႊယ္ရွီးေဆးလုံးႏွစ္လုံး တိုက္ဖို႔လိုအပ္တဲ့ ပထမဦးဆုံး လူပါပဲ ။ဒုတိယရႊယ္ရွီးေဆးလုံး လီဖူခ်န္းရဲ့ ဝမ္းဗိုက္ထဲကို ဝင္သြားၿပီးတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းရဲ့ ဦးေခါင္းဟာ ေသြးအေရာင္ကဲ့သို႔ ေျပာင္းသြားခဲ့ပါၿပီ ။ လီဖူခ်န္းရဲ့ မ်က္လုံး၊ ဆံပင္ ၊ မ်က္ခုံးေမႊးေတြနဲ႔ သြားေတြကအစ နီရဲသြားခဲ့တာပါ ။အဲသည္အေျခအေနကို ေသြးဘိုးဘိုးႀကီးက ေခါင္းတညိတ္ညိတ္နဲ႔ ၾကည့္ေနပါတယ္။ သည္ေသြးအေလာင္းေကာင္က သူ႔ရဲ့ အေျပာင္ေျမာက္ဆုံး လက္ရာပါပဲ ။ ရႊယ္ရွီးေဆးႏွစ္လုံးက လီဖူခ်န္းကို ျပန္လည္ဝင္စားျခင္း နယ္ပယ္အဆင့္ကိုေတာင္ တြန္းတင္ေပးလိုက္မွာပါ ။ လီဖူခ်န္းကိုသာ အရည္အေသြးေကာင္းတဲ့ ေသြးပုလဲအခ်ိဳ႕ စုပ္ယူခိုင္းၿပီးရင္ေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ ျပန္လည္ဝင္စားျခင္းနယ္ပယ္ အလယ္အလတ္အဆင့္ကိုေတာင္ ေရာက္သြားေလာက္ပါတယ္ ။ ေသြးဘိုးဘိုးႀကီးက လီဖူခ်န္းကို ေသြးအေလာင္းေကာင္ ဘုရင္အျဖစ္ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ေပးဖို႔ေတာင္ စဥ္းစားေနပါၿပီ။လီဖူခ်န္းတစ္ေယာက္ သူ႔ရဲ့ထိန္းခ်ဳပ္မွုေအာက္မွာ ရာႏွုန္းျပည့္ ေရာက္သြားၿပီဆိုမွ ေသြးဘိုးဘိုးႀကီးဟာ ေသြးႀကိဳးကို ျပန္သိမ္းလိုက္ပါေတာ့တယ္။ကၽြီ......အဲသည္အခ်ိန္မွာပဲ နန္းေတာ္တံခါးဝဟာ ပြင့္လာခဲ့ပါတယ္ ။ မိုးႀကိဳးနတ္ဘုရားဂိုဏ္းက ယုလီကေတာ့ ဘယ္အခ်ိန္ကတည္းက ေစာင့္ေနတယ္ မသိပါဘူး။ သူက တံခါးဝကိုေတာင္ ျဖတ္ေက်ာ္သြားခဲ့ပါၿပီ ။ေသြးဘိုးဘိုးႀကီးက လီဖူခ်န္းကို သူ႔ေနာက္လိုက္လာဖို႔ စိတ္နဲ႔ အမိန္႔ေပးလိုက္ပါတယ္။ လီဖူခ်န္းကလည္း ေသြးဘိုးဘိုးႀကီးရဲ့ အေနာက္ကေန အရိပ္သဖြယ္ ကပ္လိုက္သြားပါတယ္။" ငါက သည္အဘိုးႀကီးရဲ့ ထိန္းခ်ဳပ္မွုေအာက္မွာ ေရာက္ေနတာလား......။ ၾကည့္ရတာေတာ့ အဲလို မဟုတ္ေလာက္ပါဘူး......"လီဖူခ်န္းရဲ့ စိတ္ဝိညာဥ္နယ္ပယ္ထဲမွာေတာ့ အသိစိတ္ႏွစ္ခု ျဖစ္တည္ေနပါၿပီ ။တစ္ခုကေတာ့ ေသြးနီေရာင္အသိစိတ္ျဖစ္ၿပီး ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ သူ႔ရဲ့ ကိုယ္ပိုင္အသိစိတ္ပါ ။ေသြးနီေရာင္ အသိစိတ္ကိုေတာ့ ေသြးဘိုးဘိုးႀကီးက ထိန္းခ်ဳပ္ထားပုံပါပဲ ။ ေသြးဘိုးဘိုးႀကီး စိတ္ထဲကေန ေတြးလိုက္တာနဲ႔ လီဖူခ်န္းရဲ့ ခႏၶာကိုယ္က လိုက္လုပ္ေနတာပါ ။ဒါေပမဲ့ ေသေသခ်ာခ်ာ ႏွိုင္းယွဥ္လိုက္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ လီဖူခ်န္းရဲ့ ကိုယ္ပိုင္ အသိစိတ္က ေသြးနီေရာင္အသိစိတ္ထက္ ပိုအားေကာင္းပါတယ္။အဲသည္အတြက္ လီဖူခ်န္းသာ စိတ္ရွိမယ္ဆိုရင္ေတာ့ သူ႔ရဲ့ခႏၶာကိုယ္ကို ျပန္ထိန္းခ်ဳပ္လို႔ေတာင္ ရနိုင္တဲ့ အေျခအေနမွာ ရွိပါတယ္။ဒါေပမဲ့ လီဖူခ်န္းက သူ႔ရဲ့ခႏၶာကိုယ္ကို ျပန္ထိန္းခ်ဳပ္ဖို႔အတြက္ အလ်င္စလို မလုပ္ရဲေသးပါဘူး ။ ေသြးဘိုးဘိုးႀကီးသာ မူမမွန္တာ တစ္ခုခုကို သတိျပဳမိသြားလို႔ကေတာ့ သူ႔ရဲ့အေျခအေနက ပိုဆိုးသြားမွာပါ ။လီဖူခ်န္းက သူ႔ရဲ့ အထင္ မွန္မမွန္ဆိုတာကို သိဖို႔အတြက္ လက္ေခ်ာင္းေလး တစ္ေခ်ာင္းကို မသိမသာေလး လွုပ္ၾကည့္လိုက္ပါတယ္ ။ သူထင္တဲ့ အတိုင္းပါပဲ ။ သူ႔ရဲ့လက္ေခ်ာင္းက္ို လွုပ္လို႔ ရေနပါတယ္။" ဟုတ္ၿပီကြ "လီဖူခ်န္းက အေျခအေနကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး နားလည္သြားခဲ့ပါၿပီ ။ သူ႔ရဲ့ အသိစိတ္က အရမ္းအစြမ္းထက္ေနတဲ့အတြက္ တစ္ဖက္လူရဲ့ အသိစိတ္က သူ႔အေပၚမွာ လႊမ္းမိုးနိုင္စြမ္း ရွိမေနတာပါ ။ၿပီးေတာ့ ဒါက သူ႔ရဲ့ စိတ္ဝိညာဥ္နယ္ပယ္ထဲမွာ ရွိေနတဲ့ ေရႊေရာင္လက္ဖြဲ႕အေဆာင္နဲ႔လည္း သက္ဆိုင္ေကာင္း သက္ဆိုင္ေနပါလိမ့္မယ္ ။သင္ခ်ိဳင္းဂူထဲမွာတုန္းကဆိုရင္ တိုက္ပြဲဝိညာဥ္နယ္ပယ္ အထက္က ပညာရွင္ေတာင္မွ လီဖူခ်န္းရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ ထိန္းခ်ဳပ္ဖို႔ မစြမ္းေဆာင္နိုင္ခဲ့ပါဘူး ။အဆုံးမဲ့အာဏာ အပိုင္း၃၅၅နန္းေတာ္ရာထဲကို ပထမဆုံး ဝင္သြားသူကေတာ့ ယုလီပါပဲ ။ ခ်ိဳတစ္ေခ်ာင္းနတ္ဆိုးဘုရင္ နဲ႔ မ်က္လုံးတစ္ေထာင္မိစၧာကေတာ့ ယုလီရဲ့ ေနာက္ကေန လိုက္ဝင္သြားပါတယ္ ။ေသြးဘိုးဘိုးႀကီးနဲ႔ လီဖူခ်န္းကေတာ့ နန္းေတာ္ရာထဲကို ေနာက္ဆုံးမွသာ ဝင္သြားတာပါ ။နန္ေတာ္ထဲကို ေရာက္သြားအၿပီးမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းက သူ႔ကိုယ္သူ ပုရြက္ဆိတ္ေလးတစ္ေကာင္အလား ထင္ျမင္လာမိပါတယ္။နန္းေတာ္ရဲ့ အတြင္းပိုင္းမွာေတာ့ ကြက္လပ္ အစီအရင္တစ္ခု ရွိေနတာ အေသအခ်ာပါပဲ ။ အျပင္ဘက္ကေန ၾကည့္ရင္ ၿမိဳ႕ေသးေသးတစ္ခုေလာက္သာ ရွိတယ္ထင္ရတဲ့ နန္းေတာ္ႀကီးဟာ အတြင္းပိုင္းမွာေတာ့ အဆေပါင္းမ်ားစြာ က်ယ္ပါတယ္ ။နန္းေတာ္ရာအတြင္းကို ေရာက္လာတဲ့ဲ သူတိုင္းကေတာ့ တူညီတဲ့ အေျခအေနတစ္ခုနဲ႔ ၾကဳံလာခဲ့ရပါၿပီ ။အဲဒါကေတာ့ ထူးဆန္းတဲ့ စြမ္းအင္တစ္ခုဟာ သူတို႔ရဲ့ ခ်ီအတြင္းအားနဲ႔ မိစၧာခ်ီအတြင္းအား လည္ပတ္တာကို ပိတ္ဆို႔ ထားတာပါပဲ ။နန္းေတာ္ရဲ့ အျပင္မွာတုန္းကေတာင္ ခ်ီစြမ္းအင္ေတြ သုံးၿပီး တိုက္ခိုက္လို႔ မရတာပဲ ရွိပါတယ္ ။ အခု နန္းေတာ္အတြင္းပိုင္းမွာေတာ့ ခ်ီစြမ္းအင္းေတြကို လည္ပတ္လို႔ေတာင္ မရေတာ့ပါဘူး။ခ်ိဳတစ္ေခ်ာင္း နတ္ဆိုးဘုရင္နဲ႔ မ်က္လုံးတစ္ေထာင္ မိစၧာကေတာ့ ေအးေအးေဆးေဆးပါပဲ ။ မိစၧာခ်ီေတြကို အသုံးမျပဳနိုင္ရင္ေတာင္မွ သူတ္ို႔ဟာ ယုလီနဲ႔ ေသြးဘိုးဘိုးႀကီးတို႔ထက္ အစြမ္းထက္ေနဆဲပင္ မဟုတ္ပါလား ။ယုလီနဲ႔ ေသြးဘိုးဘိုးႀကီးက လူသားေတြပါ ။ သူတို႔ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ႀကံ့ခိုင္မွုက မိစၻာေတြကို ယွဥ္နိုင္စရာ အေၾကာင္း မရွိပါဘူး ။လီဖူခ်န္းကလည္း က်ိတ္ၿပီး ဝမ္းသာေနပါၿပီ ။ အေစာႀကီးကတည္းက သူ႔ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ႀကံ့ခိုင္မွုဟာ ျပန္လည္ဝင္စားျခင္းနယ္ပယ္မွာေတာင္ ပထြတ္အထိပ္ အေျခအေနတစ္ခုအထိ ေရာက္ေနတာပါ။အခုေတာ့ ရႊယ္ရွီးေဆးလုံး ႏွစ္လုံးကို စုပ္ယူၿပီးတဲ့အခါမွာေတာ့ သူ႔ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ ႀကံ့ခိုင္မွုဟာ အဆင့္၅ အဆင့္ျမင့္ မိစၧာသားရဲနဲ႔ သိပ္မကြာေတာ့ပါဘူး ။လူသားေတြရဲ့ အဓိက အားကိုးရာက ခ်ီအတြင္းအားေတြနဲ႔ သိုင္းပညာေတြပါ ။ ဒါေပမယ့္ ခ်ီအတြင္းအားမရွိရင္ေတာ့ သိုင္းပညာ အေတာ္မ်ားမ်ားဟာ အစြမ္းမထက္ေတာ့ပါဘူး ။ဒါက လီဖူခ်န္းအတြက္ေတာ့ အခြင့္ေကာင္းပါပဲ ။ သူ႔ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ႀကံ့ခိုင္မွုနဲ႔ ထက္ျမက္လွတဲ့ အသိစိတ္အာ႐ုံကို အသုံးျပဳ တိုက္ခိုက္မယ္ဆိုရင္ျဖင့္ ခ်ိဳတစ္ေခ်ာင္းနတ္ဆိုးဘုရင္ကို မယွဥ္နိုင္ရင္ေတာင္မွ လြယ္လြယ္နဲ႔ ရွုံးမွာမဟုတ္ဘူးလို႔ လီဖူခ်န္းတစ္ေယာက္ ယုံၾကည္ေနမိပါတယ္ ။ဒဏ္ရာရေနတဲ့ မ်က္လုံးတစ္ေထာင္ မိစၧာကိုေတာ့ လီဖူခ်န္းက စာရင္းထဲေတာင္ မထည့္ထားေတာ့ပါဘူး ။" ငါလွုပ္ရွားဖို႔ အခ်ိန္မတန္ေသးဘူး......။ သည္ေသြးဘိုးဘိုးႀကီးဆီမွာ ဝွက္ဖဲေတြ ရွိရင္ ရွိေနဦးမွာ......"အခုခ်ိန္မွာ လီဖူခ်န္း အေၾကာက္ဆုံး လူကေတာ့ ေသြးဘိုးဘိုးႀကီးပါပဲ။ လီဖူခ်န္းက ေသြးဘိုးဘိုးႀကီးထက္ ေသြးအေလာင္းေကာင္ ျဖစ္မွာကို ပိုေၾကာက္တယ္ဆိုရင္ ပိုမွန္ပါလိမ့္မယ္ ။" ဘာျဖစ္သြားတာလဲ......။ ငါ့ရဲ့ ခ်ီအတြင္းအားေတြကို လည္ပတ္ခိုင္းလို႔ မရေတာ့ဘူး "ေသြးဘိုးဘိုးႀကီးက စိတ္မသက္မသာ ခံစားေနရပါၿပီ ။သူ႔ဆီမွာ လီဖူခ်န္းလိုမ်ိဳး ေျပာင္းလဲထားတဲ့ ေသြးအေလာင္းေကာင္ေတြေတာ့ ပါလာပါေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့လည္း သူက အဲသည္ ေသြးအေလာင္းေကာင္ေတြကို သူ႔ရဲ့ ေသြးရတနာကန္ထဲမွာ ထည့္ၿပီး သ္ိမ္းထားတာပါ။အဲသည္ေသြးရတနာကန္ကို ဖြင့္ဖို႔ ဆိုရင္ သူ႔ရဲ့ ေသြးတာအို ခ်ီစြမ္းအင္ေတြေတြကို ေလာင္းထည့္ဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။အဲသည္အတြက္ သည္နန္းေတာ္ထဲမွာေတာ့ ေသြးရတနာကန္ကို ဖြင့္ဖို႔ မျဖစ္နိုင္ပါဘူး။" ေတာ္ေသးတယ္ေဟ့......။ သည္ေကာင့္ကို အျပင္ဘက္မွာ မထားခဲ့လို႔......"ေသြးဘိုးဘိုးႀကီးက လီဖူခ်န္းရွိေနတာကို ေတြးမိလိုက္တဲ့ အခါမွာေတာ့ စိုးရိမ္ပူပန္ေနတာေတြ အနည္းငယ္ ေလ်ာ့က်သြားခဲ့ပါတယ္ ။လီဖူခ်န္းရဲ့ ခႏၶာကိုယ္က အဆင့္၅ အဆင့္ျမင့္ မိစၧာသားရဲေတြနဲ႔ေတာင္မွ ယွဥ္နိုင္ေနၿပီ မဟုတ္ပါလား ။သည္နန္းေတာ္ထဲမွာေတာ့ ေသြးဘိုးဘိုးႀကီးဟာ ခ်ိဳတစ္ေခ်ာင္း နတ္ဆိုးဘုရင္ကိုပဲ ေၾကာက္ပါတယ္။ယုလီ.........။ယုလီကိုေတာ့ ေသြးဘိုးဘိုးႀကီးက ဂ႐ုမစိုက္ပါဘူး ။" ငါရဲ့ ခ်ီအတြင္းအားေတြကို လွည့္လို႔ မရေတာ့ပါလား ......"ယုလီကေတာ့ အျပင္ပိုင္းမွာ စိုးရိမ္ေသာက ေရာက္ေနပုံ ဟန္ေဆာင္ထားေပမယ့္လည္း စိတ္ထဲမွာေတာ့ က်ိတ္ရယ္ေနပါတယ္။မိုးႀကိဳးနတ္ဘုရားဂိုဏ္းရဲ့ အထြတ္ေခါင္ခ်ဳပ္ အႀကီးအကဲျဖစ္တဲ့ သူ႔မွာလည္း ဝွက္ဖဲေတြ ရွိေနတာပါပဲ ။ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ လူသားသုံးေယာက္နဲ႔ မိစၧာႏွစ္ေကာင္ဟာ နန္းေတာ္ထဲမွာ စူးစမ္းရွာေဖြမွုေတြကို စတင္ျပဳလုပ္ ပါေတာ့တယ္။သူတို႔က အတူတကြ ရွာေဖြဖို႔ေတာ့ မစဥ္းစားထားပါဘူး ။တစ္ကိုယ္လုံးနီရဲေနတဲ့ လီဖူခ်န္းဟာ ေရွ႕ကေလၽွာက္ေနၿပီး ေသြးဘိုးဘိုးႀကီးကေတာ့ ေနာက္က လိုက္ေနပါတယ္။သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ သူတို႔ႏွစ္ဦးဟာ အခန္းတစ္ခန္းေရွ႕ကို ေရာက္သြားခဲ့ပါၿပီ ။ အခန္းရဲ့ အဝင္ဝမွာေတာ့ ငရဲေခြးေက်ာက္႐ုပ္ ႏွစ္ခု ရွိေနပါတယ္။" ဝင္သြား "ေသြးဘိုးဘိုးႀကီးက လီဖူခ်န္းကို စိတ္နဲ႔ဆက္သြယ္ၿပီး ခိုင္းလိုက္ပါတယ္ ။လီဖူခ်န္းက ေတြေဝေငးေမာေနျခင္း မရွိဘဲ အခန္းထဲကို ဝင္သြားခဲ့ပါၿပီ။လီဖူခ်န္းရဲ့ ကိုယ္ပိုင္အသိစိတ္က ခႏၶာကိုယ္ကို ထိန္းခ်ဳပ္ထားျခင္း မရွိတဲ့အခ်ိန္မွာဆိုရင္ သူ႔့ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ကို ေသြးနီေရာင္ အသိစိတ္က ထိန္းခ်ဳပ္ေနပုံပါပဲ။ေဝါင္း...... ေဝါင္း......ငရဲေခြးေတြက ႐ုတ္ခ်ည္း အသက္ဝင္လာၿပီး လီဖူခ်န္းကို တိုက္ခိုက္လာၾကပါတယ္ ။ဝုန္း......ဝုန္း......ဝုန္း.........လူတစ္ေယာက္နဲ႔ ေက်ာက္႐ုပ္ႏွစ္႐ုပ္ကေတာ့ အႀကီးအက်ယ္ တိုက္ခိုက္ေနၾကပါၿပီ ။လီဖူခ်န္းရဲ့ ခႏၶာကိုယ္က အလိုအေလ်ာက္ တိုက္ခိုက္ေနပါတယ္။ ၾကည့္ရတာေတာ့ ေသြးဘိုးဘိုးႀကီးက စိတ္နဲ႔ ညႊန္ၾကားေနပုံပါပဲ ။သည္တိုက္ခိုက္ေရး နည္းလမ္းေတြက သိပ္ၿပီး ေျပာင္ေျမာက္ေနျခင္း မရွိေပမယ့္လည္း အသုံးတည့္ေနပါေသးတယ္။ေသြးဘိုးဘိုးႀကီးကေတာ့ တိုက္ပြဲထဲကို ဝင္လာမယ့္ပုံ မရွိပါဘူး။သူ႔ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္က သည္ေက်ာက္႐ုပ္ႏွစ္႐ုပ္နဲ႔ တိုက္နိုင္တဲ့အထိ အစြမ္းမထက္လို႔လည္း ျဖစ္နိုင္ပါတယ္ ။ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းရဲ့ လက္ခ်က္ေၾကာင့္ ေက်ာက္႐ုပ္ႀကီး ႏွစ္႐ုပ္ဟာ အပိုင္းပိုင္း အစစ ျဖစ္သြားခဲ့ပါၿပီ ။ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းက အခန္းထဲသို႔ အရင္ဝင္သြားပါေတာ့တယ္။ ေသြးဘိုးဘိုးႀကီးကေတာ့ သူ႔ရဲ့ ေနာက္ကေန လိုက္ဝင္လာပါတယ္။အခန္းထဲမွာေတာ့ စားပြဲရွည္တစ္ခုနဲ႔ စာလ္ိပ္တစ္ခုကလြဲၿပီး ဘာမွ မရွိေတာ့ပါဘူး ။ေသြးဘိုးဘိုးႀကီးက စာလိပ္ကို ဖြင့္ဖတ္ၿပီးတဲ့အခါမွာေတာ့ ျပဳံးၿဖီးၿဖီး ျဖစ္သြားခဲ့ပါၿပီ ။ၾကည့္ရတာေတာ့ သည္စာလိပ္ထဲမွာ ေရးထားတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြက အေတာ္ေလး တန္ဖိုး ရွိေနပုံပါပဲ ။" သည္အဘိုးႀကီးက တစ္ခုခုကို သေဘာေပါက္သြားတာလား......။ ဘာျဖစ္လို႔ သူ႔မ်က္ႏွာက အခုလို ျပဳံးၿဖီးေနရတာလဲ......"လီဖူခ်န္းကေတာ့ စိတ္ထဲကေန ေတြးေနမိပါတယ္။ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ သူတုိ့ႏွစ္ဦးဟာ အခန္းထဲကေန ထြက္လာၾကၿပီး ေနာက္ထပ္ ရွာေဖြမွုေတြကို ျပဳလုပ္ၾကျပန္ပါတယ္။တစ္နာရီအၾကာမွာေတာ့ သူတို႔ႏွစ္ဦးဟာ ေနာက္ထပ္ အခန္းတစ္ခုကို ေတြ႕သြားၾကျပန္ပါၿပီ ။သည္တစ္ႀကိမ္ အခန္းေပါက္ဝမွာ ရွိေနတာကေတာ့ ဝံပုေလြ ေက်ာက္႐ုပ္ ႏွစ္႐ုပ္ ျဖစ္ပါတယ္။အရင္တစ္ခါလိုပါပဲ ။ ေသြးဘိုးဘိုးႀကီးက သည္ဝံပုေလြ ေက်ာက္႐ုပ္ႏွစ္႐ုပ္နဲ႔ ရင္ဆိုင္ဖို႔အတြက္ လီဖူခ်န္းကို လႊတ္လိုက္ျပန္ပါတယ္။အေစာပိုင္းက ေတြ႕ခဲ့တဲ့ ငရဲေခြး ေက်ာက္႐ုပ္ႏွစ္႐ုပ္နဲ႔ စာရင္ေတာ့ သည္ဝံပုေလြ ေက်ာက္႐ုပ္ႏွစ္႐ုပ္က ပိုအစြမ္းထက္ပါတယ္။ လီဖူခ်န္းရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ေပၚမွာေတာ့ ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ေတြ အမ်ားႀကီး ျဖစ္ေပၚေနပါၿပီ ။ ဒါေပမဲ့ မ်က္စိတစ္မွိတ္အတြင္းမွာပဲ အဲသည္ဒဏ္ရာေတြဟာ အေကာင္းပကတိ ျပန္ျဖစ္သြားပါတယ္။ ၾကည့္ရတာေတာ့ သူ႔ခႏၶာကိုယ္ရဲ့ ျပန္လည္ေကာင္းမြန္နိုင္စြမ္းက အရင္ကထက္ အမ်ားႀကီး တိုးတက္လာပုံပါပဲ ။' ရႊယ္ရွီးေဆးလုံးႏွစ္လုံးက ငါ့ရဲ့ခႏၶာကိုယ္ကို ပိုၿပီး ႀကံ့ခိုင္ေစခဲ့တာလား... 'လီဖူခ်န္းက စိတ္ထဲကေန ေတြးေနမိပါတယ္ ။ထိုအခန္းထဲမွာေတာ့ ေသြးဘိုးဘိုးႀကီးဟာ ေနာက္ထပ္ ပစၥည္းတစ္ခု ရခဲ့ျပန္ပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ေက်ာက္စ္ိမ္း အပိုင္းအစေလး တစ္ခုပါပဲ ။အဲဒါက ဘယ္ေနရာမွာ အသုံးဝင္လည္းဆိုတာကိုေတာ့ လီဖူခ်န္း မသိပါဘူး။***တတိယေျမာက္အခန္းမွာ ေစာင့္ၾကပ္ေနတာကေတာ့ က်ားသစ္႐ုပ္ႀကီး ႏွစ္႐ုပ္ပါပဲ ။သည္က်ားသစ္႐ုပ္ ႏွစ္႐ုပ္နဲ႔ ရင္ဆိုင္တဲ့အခါမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ အရင္အႀကိမ္ေတြကထက္ ဒဏ္ရာပိုရခဲ့ပါတယ္။ သူ႔ရဲ့ ရင္ဘတ္က ခ်ိဳင့္ဝင္သြားခဲ့သလို ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလုံးလည္း ေသြးအလိမ္းလိမ္း ျဖစ္ေနပါၿပီ ။ သူ႔ရဲ့ မ်က္ႏွာေပၚက ကုတ္ရာတစ္ခုဆိုရင္ မ်က္လုံးကိုေတာင္ ထိလုမတတ္ပါပဲ ။ တကယ့္လို႔ ကုတ္ရာက မ်က္လုံးကိုသာ ထိသြားခဲ့ရင္ေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ တစ္ဖက္ကန္း ျဖစ္သြားေတာ့မွာပါ ။ သည္တစ္ႀကိမ္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ သူ႔ရဲ့ ဒဏ္ရာေတြ အေကာင္းပကတိအတိုင္း ျဖစ္လာေစဖို႔အတြက္ အခ်ိန္တစ္နာရီမၽွ ယူလိုက္ရပါတယ္။" သည္အတိုင္း ဆက္သြားလို႔ေတာ့ မျဖစ္ေသးဘူး......။ အခန္းေတြက တစ္ခန္းၿပီး တစ္ခန္း ပိုအႏၲရာယ္ မ်ားလာၿပီ ။ သာမန္ အခ်ိန္ေတြမွာ ဆိုရင္ေတာ့ သည္အဘ္ိုးႀကီးက ငါ့ကို စေတးမွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ သည္နန္းေတာ္အတြင္းမွာဆိုရင္ေတာ့ သည္အဘ္ိုးႀကီးက ငါ့ကို စေတးမွာ အေသအခ်ာပဲ ......"လီဖူခ်န္းက သည္အတိုင္းဆက္သြားေနရင္ သူ႔အတြက္ အေျခအေန မလွေတာ့ဘူးဆိုတာကို ရိပ္မိေနပါၿပီ ။ေသြးဘိုးဘိုးႀကီးရဲ့ မ်က္လုံးထဲမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းက သာမန္ထက္ အလားအလာ ပိုရွိတဲ့ဘ ေသြးအေလာင္းေကာင္ပါပဲ ။ သည္မဟူရာေကာင္းကင္ဂိုဏ္းရဲ့ အႂကြင္းအက်န္ နယ္ေျမထဲမွာရွိတဲ့ ရတနာေတြက လီဖူခ်န္းထက္ အမ်ားႀကီး တန္ဖိုး ရွိပါတယ္။ သူ႔အေနနဲ႔ ေသြးအေလာင္းေကာင္တစ္ေကာင္ ပ်က္စီးသြားရင္ ေနာက္ထပ္ အသစ္တစ္ေကာင္ ျပန္လုပ္လို႔ ရပါေသးတယ္ ။သည္မဟူရာေကာင္းကင္ဂိုဏ္းရဲ့ အႂကြင္းအက်န္ နယ္ေျမထဲမွာရွိတဲ့ ရတနာေတြက ျပန္လာရွာလို႔ မရပါဘူး ။ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ သူတို႔ႏွစ္ဦးဟာ စတုတၳအခန္းေရွ႕ကို ေရာက္လာခဲ့ပါၿပီ ။ သည္အခန္းေရွ႕မွာ ေစာင့္ၾကပ္ေနတာကေတာ့ က်ား႐ုပ္ႀကီး ရွစ္႐ုပ္ပါပဲ ။" သည္က်ား႐ုပ္ ႏွစ္႐ုပ္နဲ႔ တိုက္ခိုက္ရင္ေတာ့ ငါေသဖို႔ပဲ ရွိတယ္။ ငါထြက္ေျပးမွ ျဖစ္ေတာ့မယ္ "လီဖူခ်န္းက ဆုံးျဖတ္ခ်က္ အခိုင္အမာ ခ်လိုက္ပါၿပီ။လီဖူခ်န္းက စတင္လွုပ္ရွားဖို႔ ျပင္ေနစဥ္မွာပဲ ထူးဆန္းတဲ့ အေငြ႕အသက္ေတြကို ခံစားလိုက္ရပါတယ္ ။သူတို႔နဲ႔ သိပ္မေဝးလွတဲ့ အရပ္တစ္ခုကေနၿပီး ခ်ိဳတစ္ေခ်ာင္းနတ္ဆိုးဘုရင္နဲ႔ မ်က္လုံးတစ္ေထာင္မိစၧာဟာ သည္ဘက္ကို ဦးတည္လာေနတာပါ ။ခ်ိဳတစ္ေခ်ာင္း နတ္ဆိုးဘုရင္က ေသြးဘိုးဘိုးႀကီးကို ျမင္လိုက္တာနဲ႔ သတ္ပစ္ခ်င္စိတ္ေတြ တဖြားဖြား ေပၚလာခဲ့ပါၿပီ။ခ်ိဳတစ္ေခ်ာင္း နတ္ဆိုးဘုရင္ဟာ သည္ဟူရာေကာင္းကင္ဂိုဏ္းရဲ့ အႂကြင္းအက်န္ နယ္ေျမထဲမွာ ပစၥည္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ရခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲသည္ထဲက အမ်ားစုဟာ သုံးစားလို႔ မရပါဘူး ။ ခ်ိဳတစ္ေခ်ာင္း နတ္ဆိုးဘုရင္ဟာ သည္နန္းေတာ္ထဲမွာ ခ်ီစြမ္းအင္ေတြ ထုတ္လို႔ မရတာကို အခြင့္ေကာင္းယူၿပီး ေသြးဘိုးဘိုးႀကီးကို သတ္ပစ္ဖို႔ ႀကံရြယ္ေနပါတယ္။ သူသာ ေသြးဘိုးဘိုးႀကီးကို သတ္ၿပီးရင္ေတာ့ ေသြးဘိုးဘိုးႀကီး ရထားတဲ့ ရတနာပစၥည္းေတြကို အပိုင္သိမ္းလို႔ ရၿပီ မဟုတ္ပါလား ။"လခြီးပဲ...... ကံဆိုးၿပီဟ ......"ေသြးဘိုးဘိုးႀကီးကလည္း ခ်ိဳတစ္ေခ်ာင္း နတ္ဆိုးဘုရင္ရဲ့ အႀကံအစည္ကို ရိပ္မိပါတယ္ ။နတ္ဆိုး၁၀ပါးနယ္ေျမရဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြထဲမွာ ဆိုရင္ေတာ့ သူဟာ ရွီဟြာဘုရင္မနဲ႔ ခ်ိဳတစ္ေခ်ာင္း နတ္ဆိုးဘုရင္ကို အေၾကာက္ဆုံးပါပဲ ။ အခုေတာ့ သူအေၾကာက္ဆုံး ႏွစ္ေယာက္ထဲက တစ္ေယာက္နဲ႔ လာေတြ႕ေနပါၿပီ ။ပိုဆိုးတာက ခ်ီစြမ္းအားေတြ သုံးလို႔မရတဲ့ နန္းေတာ္ထဲမွာ ျဖစ္ေနတာပါပဲ ။သူ႔ရဲ့ ေသြးတာအို ခ်ီစြမ္းအင္ေတြကို အသုံးမျပဳဘဲနဲ႔ေတာ့ သူ႔အေနနဲ႔ သည္ခ်ိဳတစ္ေခ်ာင္း နတ္ဆိုးဘုရင္ကို ဘယ္လိုမွ ယွဥ္နိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး ။" သြားမယ္ "ေသြးဘိုးဘိုးႀကီးက သူ႔ရဲ့အေျခအေနကို သူသိတဲ့အတြက္ ခ်ိဳတစ္ေခ်ာင္း နတ္ဆိုးဘုရင္နဲ႔ ျပသနာ မျဖစ္ခ်င္ပါဘူး။ သူက ေရွာင္ထြက္သြားဖို႔ကို ေရြးခ်ယ္လိုက္ပါတယ္ ။စိတ္မေကာင္းစရာပါပဲ ။ ခ်ိဳတစ္ေခ်ာင္းနတ္ဆိုးဘုရင္က သူ႔ကို အလြယ္တကူ ထြက္ခြာခြင့္ ေပးမယ့္ပုံ မေပၚပါဘူး ။" အေစာပိုင္းက မင္းရထားတဲ့ ရတနာေတြအကုန္ ထားခဲ့ "ခ်ိဳတစ္ေခ်ာင္းနတ္ဆိုးဘုရင္က ေသြးဘိုးဘိုးႀကီးနဲ႔ လီဖူခ်န္းတို႔ရဲ့ သြားလမ္းကို ပိတ္ထားလိုက္ပါၿပီ ။" ခ်ိဳတစ္ေခ်ာင္း နတ္ဆိုးဘုရင္......။ မင္းအရမ္း လြန္မလာနဲ႔......"( note - နန္းေတာ္ထဲမွာေတာ့ အသံထြက္တာကို တားျမစ္ထားတဲ့ အစီအရင္ မရွိပါဘူး။ )" လြန္ေတာ့ ဘာျဖစ္လဲ......။ မင္းမေက်နပ္ဘူးလား......"ခ်ိဳတစ္ေခ်ာင္းနတ္ဆိုးဘုရင္က ရန္စကား ဆိုလိုက္ပါတယ္။" သည္ေကာင္ေတြကို တားထားစမ္း..."ေသြးဘိုးဘိုးႀကီးက လီဖူခ်န္းက အမိန္႔ေပးၿပီး ေနာက္ဆုတ္သြားခဲ့ပါၿပီ။ခ်ိဳတစ္ေခ်ာင္း နတ္ဆိုးဘုရင္က သူ႔ကို လြယ္လြယ္နဲ႔ လြတ္ေပးမွာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာကို သူတြက္ၿပီးသားပါပဲ ။ဒါေပမဲ့ လီဖူခ်န္းက သူ႔ေနရာမွာ မရွိေတာ့ပါဘူး ။ လီဖူခ်န္းက အေနာက္ေတာ္ေတာ္ေဝးေဝးမွာ ေရာက္ႏွင့္ေနပါၿပီ ။" ခ်ိဳတစ္ေခ်ာင္းနတ္ဆိုးဘုရင္ကို တားခိုင္းတယ္။သည္မွာအဘိုးႀကီး.......။ ခင္ဗ်ားက က်ဳပ္ကို အ႐ူးလို႔ ထင္ေနတာလား......"လီဖူခ်န္းက ေသြးဘိုးဘိုးႀကီးကို ေလွာင္ေျပာင္လိုက္ပါတယ္ ။" မင္း......မင္း......"ေသြးဘိုးဘိုးႀကီးက ဘာေျပာလို႔ ေျပာရမွန္းေတာင္ မသိေတာ့ပါဘူး။သူက လီဖူခ်န္းဟာ သူ႔ရဲ့ ထိန္းခ်ဳပ္မွုေအာက္မွာ ရွိေနတယ္လို႔ ထင္ထားခဲ့တာပါ ။ အခုေတာ့ လီဖူခ်န္းက ဟန္ေဆာင္ေနတယ္ ဆိုတာကို သိလိုက္ရပါၿပီ။" မျဖစ္နိုင္ဘူး........."ေသြးဘိုးဘိုးႀကီးက ခပ္တိုးတိုး ေရရြတ္လိုက္ပါတယ္။အဆုံးမဲ့အာဏာ အပိုင္း၃၅၆ပဥၥမအခန္းရဲ့ အႀကိဳၿပီးျပည့္စုံျခင္းအဆင့္လီဖူခ်န္းရဲ့ လုပ္ရပ္က ခ်ိဳတစ္ေခ်ာင္း နတ္ဆိုးဘုရင္ကိုေတာင္ အနည္းငယ္ ေၾကာင္အမ္းအမ္း ျဖစ္သြားေစခဲ့ပါတယ္ ။" မင္းက ေသခ်င္ေနတာပဲ "ေသြးဘိုးဘိုးႀကီးက သူ႔ရဲ့ လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ထူးဆန္းေသာ လက္ဟန္ တစ္ခုကို ပုံေဖာ္လိုက္ပါတယ္။ ၾကည့္ရတာေတာ့ က်ိန္စာတစ္ခုကို အသက္သြင္းလိုက္ပုံပါပဲ ။သူ႔ရဲ့ပါးစပ္ကေနလည္း မႏၲာန္တစ္ခုကို အလ်င္အျမန္ ရြတ္ဆိုလိုက္ပါေသးတယ္။ရြဲ......ရဲြ......ရြဲ.........လီဖူခ်န္းရဲ့ ခႏၶာကိုယ္မွာေတာ့ အနီေရာင္ရင့္ရင့္ ေသြးအင္းကြက္တစ္ခု ျဖစ္တည္လာခဲ့ပါၿပီ ။အဲဒါကေတာ့ ေသြးဝါးမ်ိဳသူ က်ိန္စာပါပဲ ။ အဲသည္က်ိန္စာကို ေသြးဘိုးဘိုးႀကီးက သူ႔ရဲ့ ေသြးတာအိုခ်ီစြမ္းအင္ေတြနဲ႔ ေပါင္းစပ္ၿပီး ျပဳလုပ္ထားတာ ျဖစ္ပါတယ္ ။ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ေသြးအေလာင္းေကာင္ေတြဟာ သူ႔ရဲ့ထိန္းခ်ဳပ္မွုေအာက္ကေန လြတ္သြားခဲ့ရင္ ဆ္ိုတဲ့အေတြးနဲ႔ ေသြးဘိုးဘိုးႀကီးဟာ သည္က်ိန္စာကို ဖန္တီးထားခဲ့တာပါ ။သည္ေသြးဝါးမ်ိဳသူ က်ိန္စာဟာ ေသြးအေလာင္းေကာင္ရဲ့ ကိုယ္တြင္းမွာ ရွိေနတဲ့ ေသြးအသိစိတ္ကို နိုးထလာေစနိုင္ပါတယ္။ေသြးဘိုးဘိုးႀကီးရဲ့ အျမင္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ ေႏြအိပ္မက္ မက္ေနသူ တစ္ဦးပါပဲ ။ ေသြးအေလာင္းေကာင္ ျဖစ္ၿပီးတဲ့ လူေတြဟာ သူ႔့လက္ထဲကေန လြတ္စရာအေၾကာင္း မရွိေတာ့ပါဘူး ။" သည္ေသြးေရာင္အသိစိတ္က ႏွစ္ဆနီးပါး ႀကီးထြားလာတာလား......"လီဖူခ်န္းရဲ့ စိတ္ဝိညာဥ္နယ္ပယ္ထဲမွာ ရွိေနတဲ့ ေသြးေရာင္အသိစိတ္ဟာ ႏွစ္ဆနီးပါး ႀကီးထြားလာခဲ့ပါတယ္။ " စိတ္မေကာင္းစရာပဲ ......။ အဲဒါက အရမ္းအားနည္းေနေသးတယ္ "ေသြးေရာင္အသိစိတ္ရဲ့ နံေဘးမွာေတာ့ ေနဝန္းငယ္ေလးတစ္ခုလို ေတာက္ပတဲ့ အလင္းေျပာက္ေလးတစ္ခု ထြက္ေပၚလာခဲ့ပါၿပီ ။ အဲသည္ ေနဝန္းငယ္ေလးက ေသြးေရာင္အသိစိတ္ကို သိသိသာသာႀကီးကို ဖိႏွိပ္ထားနိုင္ပါတယ္။ ေဖာက္......ေသြးေရာင္အသိစိတ္က ေနဝန္းငယ္ေလးရဲ့ ဖိႏွိပ္မွုကို ေတာင့္ခံနိုင္ျခင္း မရွိခဲ့ပါဘူး ။ ေပါက္ကြဲသံ ယဲ့ယဲ့နဲ႔အတူ ေသြးေရာင္အသိစိတ္ဟာ အစိတ္စိတ္ အမႊာမႊာ ျဖစ္သြားခဲ့ပါၿပီ ။ေဝါ့......ေသြးဘိုးဘိုးႀကီးက ေသြးတစ္လုတ္မၽွ အန္ထုတ္လိုက္ရပါတယ္။သူ႔ပုံစံကို ၾကည့္ရတာေတာ့ သူ႔ကိုယ္သူ ဘာျဖစ္သြားလည္းဆိုတာကိုေတာင္ သတိမျပဳလိုက္မိတဲ့ ပုံပါပဲ ။လီဖူခ်န္းက တကယ္ႀကီး သူ႔ရဲ့ ေသြးအသိစိတ္ကို ဖ်က္ဆီးပစ္လိုက္ နိုင္တာလား............။ လီဖူခ်န္းရဲ့ အသိစိတ္က ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး သည္ေလာက္အထိ အစြမ္းထက္ေနရတာလည္း .........။အဲဒါက လိပ္ျပာရစ္ငင္ အသိစိတ္မ်ားလား.........။ေသြးဘိုးဘိုးႀကီးရဲ့ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ေမးခြန္းေတြ တသီတတန္းႀကီး ျဖစ္ေပၚလာခဲ့ပါၿပီ ။လိပ္ျပာရစ္ငင္ အသိစိတ္ဆိုတာက တိုက္ပြဲဝိညာဥ္နယ္ပယ္ရဲ့ ထိပ္သီးပညာရွင္ေတြသာ ပိုင္ဆိုင္နိုင္တဲ့ အရာပါ ။အဲဒါက သာမန္ အသိစိတ္ေတြနဲ႔ ကြာျခားပါတယ္ ။ေသြးေရာင္အသိစိတ္ကို ဖ်က္ဆီးၿပီးတဲ့အခါမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ သူ႔ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ကို အျပည့္အဝ ျပန္ထိန္းခ်ဳပ္ နိုင္ခဲ့ပါၿပီ ။ ရႊယ္ရွီးေဆးလုံး ႏွစ္လုံးရဲ့ အစြမ္းေၾကာင့္ သူ႔ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ကေတာ့ ၉၉ရာခိုင္ႏွုန္းနီးပါး ပ်က္စီးေနပါတယ္ ။ သူ႔အေနနဲ႔ သည္ရႊယ္ရွီးေဆးလုံးႏွစ္လုံးရဲ့ ေဘးထြက္ဆိုးက်ိဳးေတြကို အျမန္ဆုံး သန္႔စင္မွ ရပါမယ္ ။ကံေကာင္းတာတစ္ခုကေတာ့ ရႊယ္ရီ္ွးေဆးလုံးေတြရဲ့ သက္ေရာက္မွုဟာ ဆင္နဂါးခႏၶာကိုယ္ ခြန္အားအေပၚမွာ သက္ေရာက္မွု မရွိခဲ့တာပါပဲ ။ ဆင္နဂါးခႏၶာကိုယ္ ခြန္အားက အရမ္းကို အားေကာင္းလြန္းတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ လြယ္လြယ္နဲ႔ ပ်က္စီးသြားျခင္း မရွိပါဘူး ။( note- ဆင္နဂါးခႏၶာကိုယ္ ခြန္အားဆိုတာ လီဖူခ်န္းရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ သက္သက္တည္ရွိေနတဲ့ ခြန္အား ျဖစ္ပုံ ရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေခြးလိုက္လို႔ ေျပးတဲ့အခါ ကိုယ့္ရဲ့တစ္ရပ္ေလာက္ရွိတဲ့ ၿခံစည္းရိုးကို ခုန္ေက်ာ္လိုက္တာတို႔ ၊ မီးေဟ့ ...... မီးေလာင္ၿပီေဟ့ဆိုရင္ ဘယ္က ရလာမွန္းမသိတဲ့ ခြန္အားေတြနဲ႔ ဆင္ဆယ္ေကာင္စားမကုန္တဲ့ ေယာကၡမႀကီးကို ေကာက္ထမ္းၿပီး ေျပးသလိုေပါ့ ။ ဟဲဟဲဟဲ...... )ဟူး......ဟူး......ဟူး......အသက္ရွူခ်ိန္ အနည္းငယ္ေလး အတြင္းမွာပဲ လီဖူခ်န္းဟာ ခ်ိဳတစ္ေခ်ာင္းနတ္ဆိုးဘုရင္ရဲ့ ျမင္ကြင္းထဲကေန ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့ပါၿပီ ။လီဖူခ်န္း ၾသဴ႕့မင္ကြင္းထဲကေန ေပ်ာက္သြားၿပီ ဆိုေတာ့မွ ခ်ိဳတစ္ေခ်ာင္း နတ္ဆိုးဘုရင္ဟာ သတိျပန္ဝင္လာခဲ့ပါတယ္။ သူက ေသြးဘိုးဘိုးႀကီးကို ခပ္ေထ့ေထ့ ျပဳံးျပၿပီး ၾကည့္လိုက္ပါတယ္။' ကဲ ...... မင္းအခု ဘာလုပ္မလဲ 'ဆိုတဲ့ အၾကည့္မ်ိဳးနဲ႔ေပါ့ ။ေသြးဘိုးဘိုးႀကီးကေတာ့ လီဖူခ်န္း လြတ္သြားတာနဲ႔ ပက္သက္ၿပီး သိပ္စိုးရိမ္ေနဟန္ မရွိပါဘူး။လီဖူခ်န္းကို အခုမထိန္းခ်ဳပ္နိုင္လို႔လည္း ဘာအေရးလဲ......။ သည္မဟူရာေကာင္းကင္ဂိုဏ္းရဲ့ အႂကြင္းအက်န္နယ္ေၿမ အျပင္ဘက္ကို ေရာက္သြားရင္ သူ႔အေနနဲ႔ လီဖူခ်န္းကို ျပန္ထိန္းခ်ဳပ္နိုင္တဲ့ နည္းလမ္းေတြ အမ်ားႀကီး ရွိပါေသးတယ္ ။အခုခ်ိန္မွာ သူ႔အတြက္ အေရးအႀကီးဆုံးက သည္ခ်ိဳတစ္ေခ်ာင္း နတ္ဆိုးဘုရင္ရဲ့ လက္ထဲကေန ဘယ္လိုလြတ္ေအာင္ ထြက္ေျပးရမလည္း ဆိုတာပါပဲ ။ဟူး......ဟူး......ခ်ိဳတစ္ေခ်ာင္းနတ္ဆိုးဘုရင္က မယုံနိုင္စရာ ေကာင္းေလာက္ေအာင္ လ်င္ျမန္လြန္းလွပါတယ္ ။ သူက မ်က္စိတစ္မွိတ္ အတြင္းမွာပဲ ေသြးဘိုးဘိုးႀကီးအနားကို ေရာက္ရွိလာခဲ့ပါၿပီ ။" ေသစမ္း "့ျပင္းထန္လြန္းလွတဲ့ လက္သီးတစ္လုံး......မိစၧာခ်ီေတြ မပါဝင္ေပမဲ့လည္း သည္လက္သီးခ်က္ကေတာ့ အရွိန္အဟုန္ ျပင္းထန္ေနဆဲပါပဲ ။ ခ်ိဳတစ္ေခ်ာင္းနတ္ဆိုးဘုရင္ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ အျပင္အားခ်ည္းသက္သက္ ထိုးလိုက္တဲ့ လက္သီးကေတာင္မွ ခ်ီအကာအကြယ္ အျပည့္အဝ သုံးထားတဲ့ ေကာင္းကင္နယ္ပယ္ ပညာရွင္ကို ေသေစနိုင္စြမ္း ရွိပါတယ္။ ခ်ီအကာအကြယ္မသုံးနိုင္တဲ့ ေသြးဘိုးဘ္ိုးႀကီးလို လူအတြက္ဆိုရင္ေတာ့ ေျပာေနစရာကို မလိုေတာ့ပါဘူး ။ေသခ်ာေပါက္ သတ္ပစ္နိုင္မွာပါ ။" ေသြးဒိုင္းအကာအကြယ္ "ေသြးဘိုးဘိုးႀကီးကလည္း အေရွ႕ယူနီကြန္းတ္ိုက္ႀကီးရဲ့ ထိပ္သီးပညာရွင္တစ္ေယာက္ပါပဲ ။ သူ႔မွာလည္း အသက္ကယ္တဲ့ ဝွက္ဖဲေတြ မရွိဘဲနဲ႔ေတာ့ မေနပါဘူး ။သူ႔ရဲ့အေရွ႕မွာေတာ့ ၾကက္ေသြးေရာင္ေတာက္ပေနတဲ့ ဒိုင္းကာႀကီးတစ္ခု ျဖစ္တည္လာခဲ့ပါၿပီ ။သည္ေသြးဒိုင္းႀကီးကေတာ့ ေသြးဘိုးဘိုးႀကီးရဲ့ ေသြးအဆီအႏွစ္ကေန ျဖစ္ေပၚလာခဲ့တာပါ ။ ဒါက သာမန္ေသြးခ်ီေတြနဲ႔ မတူပါဘူး ။ဘန္း......ေသြးဒိုင္းအကာအကြယ္က ပ်က္စီးသြားခဲ့သလို ေသြးဘိုးဘိုးႀကီးကလည္း ေသြးတစ္လုတ္ အန္ထုတ္လိုက္ရပါတယ္ ။ အဲဒါတင္ မကေသးပါဘူး ။ သူက အေနာက္ေတာ္ေတာ္ေဝးေဝးကို ဆုတ္လိုက္ရပါေသးတယ္ ။ ခ်ိဳတစ္ေခ်ာင္းနတ္ဆိုးဘုရင္ကေတာ့ ေသြးဘိုးဘိုးႀကီးကို အလြယ္တကူ လြတ္ေပးမယ့္ဟန္ မရွိပါဘူး ။ သူက ေသြးဘိုးဘိုးႀကီးရဲ့ေနာက္ကို ထပ္ခ်ပ္မကြာ လိုက္သြားၿပီး ေနာက္ထပ္ လက္သီးတစ္ခ်က္ ထိုးခ်လိုက္ျပန္ပါတယ္ ။" ေသြးဒိုင္းအကာအကြယ္ ျဖစ္တည္စမ္း "ေသြးဘိုးဘိုးႀကီးက အသံနက္ႀကီးေအာ္ဟစ္လိုက္ပါတယ္ ။ဘန္း......ေသြးဘိုးဘိုးႀကီးဟာ သူ႔ရဲ့ ေသြးအဆီအႏွစ္ေတြကို သုံးၿပီး ခ်ိဳတစ္ေခ်ာင္း နတ္ဆိုးဘုရင္ရဲ့ အဆက္မျပတ္ တိုက္ခ္ိုက္မွုေတြကို ခုခံေနရပါတယ္ ။" သည္လူသားက တကယ္ရင္ဆိုင္ရ ခက္တာပဲ "ခ်ိဳတစ္ေခ်ာင္းနတ္ဆိုးဘုရင္ကေတာ့ ေသြးဘိုးဘိုးႀကီးကို ရေအာင္သတ္မွ ျဖစ္ေတာ့မယ္ ဆိုတာကို သေဘာေပါက္သြားခဲ့ပါၿပီ ။ခ်ီစြမ္းအင္ေတြ အသုံးျပဳလို႔ မရခ်ိန္မွာေတာင္ သည္ေလာက္ သတ္ရ ခက္ေနတာ ။ သာမန္ အခ်ိန္ေတြမွာဆိုရင္ ေသြးဘ္ိုးဘိုးႀကီး ဘယ္ေလာက္ အစြမ္းထက္မလည္း ဆိုတာကို မွန္းဆလို႔ ရပါတယ္။သူ႔အေနနဲ႔ ေသြးဘိုးဘိုးႀကီးကို လုံးဝ အလြတ္ေပးလို႔ မျဖစ္ပါဘူး။ မဟုတ္လို႔ကေတာ့ ေသြးဘိုးဘိုးႀကီးက သူ႔ကို ကလဲ့စား ျပန္ေခ်ေတာ့မွာပါ။ေသြးဘိုးဘိုးႀကီးနဲ႔ ခ်ိဳတစ္ေခ်ာင္း နတ္ဆိုးဘုရင္လက္က လြတ္လာတဲ့ လီဖူခ်န္းကေတာ့ တိတ္ဆိတ္ၿပီး အႏၲရာယ္ မရွိတဲ့ ေနရာတစ္ခုကို အသည္းအသန္ လိုက္ရွာေနပါတယ္ ။ ရႊယ္ရွီးေဆးလုံးေတြက သူ႔ရဲ့ အသိစိတ္ကို မလႊမ္းမိုးနိုင္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ သူ႔ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ကိုေတာ့ လႊမ္းမိုးနိုင္ပါတယ္။ တကယ္လို႔ ရႊယ္ရွီးေဆးရဲ့ အက်ိဳးသက္ေရာက္မွုက ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလုံးကိ လႊမ္းမိုးသြားခဲ့ရင္ျဖင့္ သူ႔ရဲ့ အစစ္အမွန္ ငရဲမီးေတာက္ခ်ီအတြင္းအားေတြဟာ ပ်က္စီးသြားေတာ့မွာပါ ။ ေသြးအေလာင္းေကာင္ေတြဟာ ေသြးတာအိုခ်ီေတြနဲ႔သာ လိုက္ဖက္ပါတယ္ ။ အစစ္အမွန္ ငရဲမီးေတာက္ခ်ီေတြနဲ႔ ေသြးတာအိုခ်ီေတြက တကယ့္ကို ဆန္႔က်င္ဘက္ပါပဲ ။ဒါေၾကာင့္လည္း လီဖူခ်န္းဟာ ရႊယ္ရွီးေဆးလုံးကို သန္႔စင္ဖို႔အတြက္ စိတ္ခ်ရတဲ့ ေနရာတစ္ခုကို အသည္းအသန္ ရွာေနတာ ျဖစ္ပါတယ္ ။ သူက အစစ္အမွန္ ငရဲမီးေတာက္ခ်ီေတြကို အစကေန ျပန္မက်င့္ခ်င္ပါဘူး ။သည္နန္းေတာ္ႀကီးထဲမွာ ရွိေနတဲ့ လမ္းေတြကေတာ့ လုံးဝကို ရွုပ္ယွက္ခတ္ေနတာပါပဲ ။ လီဖူခ်န္းကေတာ့ နန္းေတာ္ထဲမွာ ေျပးေနရင္းနဲ႔ လမ္းေပ်ာက္သြားခဲ့ပါၿပီ ။ဒါကလည္း သူ႔အျပစ္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး ။ သည္နန္းေတာ္ အတြင္းမွာက တည္ေနရာကို ခန္႔မွန္းနိုင္ျခင္း မရွိေစတဲ့ ဝကၤပါ အစီအရင္တစ္ခု ခင္းက်င္းထားခဲ့တာပါ ။လီဖူခ်န္းရဲ့ အသိစ္ိတ္အာ႐ုံက တိုက္ပြဲဝိညာဥ္နယ္ပယ္မွာ ရွိရင္ ရွိေနပါမယ္။ ဒါေပမယ့္ မဟူရာေကာင္းကင္ဂိုဏ္းရဲ့ အေက်ာ္အေမာ္ေတြကလည္း ေခသူေတြ မဟုတ္ၾကပါဘူး ။ မဟူရာေကာင္းကင္ဂိုဏ္းမွာက တိုက္ပြဲဝိညာဥ္နယ္ပယ္ထက္ အဆင့္ျမင့္တဲ့ ပညာရွင္ေတြ ရွိေနပါေသးတယ္ ။ အဲသည္အတြက္ သူတို႔ ခင္းက်င္းခဲ့တဲ့ ဝကၤပါအစီအရင္ေတြဟာ အလြန္တရာ အစြမ္းထက္မွာ အမွန္ပါပဲ ။လီဖူခ်န္းဟာ နန္းေတာ္ထဲမွာ ေလၽွာက္သြားေနရင္းနဲ႔ အခန္းတစ္ခုရဲ့ အေရွ႕ကို ေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။သည္အခန္းရဲ့ အေရွ႕မွာေတာ့ အေစာင့္အၾကပ္ ေက်ာက္႐ုပ္ေတြ မရွိပါဘူး ။ ၾကည့္ရတာေတာ့ ဒါက အနားယူတဲ့ အခန္းတစ္ခုလိုပါပဲ ။" သည္ေနရာကို ငါရွာေနတာ "လီဖူခ်န္းရဲ့ မ်က္ႏွာမွာေတာ့ အျပဳံးတစ္ပြင့္ ျဖစ္တည္လာခဲ့ပါၿပီ ။ ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ သူဟာ တင္ပ်ဥ္ေခြ ထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး ဆင္နဂါးခႏၶာကိုယ္ သြန္းေလာင္းျခင္း နည္းစနစ္ကို လည္ပတ္လိုက္ပါတယ္ ။ ေရႊေရာင္စြမ္းအင္မၽွင္ေလးတစ္ခုကေတာ့ လီဖူခ်န္းရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ လွည့္ပတ္သြားလာေနခဲ့ပါၿပီ ။( Note - သည္နန္းေတာ္ထဲမွာ တားျမစ္ထားတာက အတြင္းအား လည္ပတ္မွုေတြကိုပါ ။ လီဖူခ်န္းရဲ့ ဆင္နဂါးခႏၶာကိုယ္ ခြန္အားကေတာ့ အျပင္အား ျဖစ္ပါတယ္ ။ )ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ ထိုေရႊေရာင္ စြမ္းအင္မၽွင္ေလးဟာ လီဖူခ်န္းရဲ့ အေသြးအသားထဲမွာ စိမ့္ဝင္ေနတဲ့ ရႊယ္ရွီးေဆးလုံးေတြရဲ့ စြမ္းအင္ေတြကို စတင္ ဝါးမ်ိဳလာခဲ့ပါတယ္။တစ္ခ်ိန္တည္းလိုလိုမွာပဲ ဆင္နဂါးခြန္အားဟာ ပိုပိုၿပီး အားေကာင္းလာခဲ့ပါၿပီ ။ အဲသည္အက်ိဳးဆက္ကေတာ့ လီဖူခ်န္းအေနနဲ႔ ဆင္နဂါးခႏၶာကိုယ္သြန္းေလာင္းျခင္း ပဥၥမအခန္းကို ေလ့က်င့္ရာမွာ ပိုပိုၿပီး ျမန္ဆန္လာတာပါပဲ ။ သူ႔အေနနဲ႔ ရႊယ္ရွီးေဆးလုံးအစြမ္းကို သန္႔စင္ေန႐ုံနဲ႔တင္ ပိုပိုၿပီး ျမန္ဆန္လာခဲ့တာပါ ။ၿပီးေတာ့ ေသြးဘိုးဘိုးႀကီးရဲ့ ေသြးတာအိုခ်ီေတြကလည္း ရွိေနပါေသးတယ္ ။ ေသြးဘိုးဘိုးႀကီးရဲ့ ေသြးတာအိုခ်ီေတြဟာ အလြန္ကို သိပ္သည္းတဲ့ စြမ္းအင္တစ္ခုပါပဲ ။ ဆင္နဂါးခြန္အားဟာ ရႊယ္ရွီးေဆးလုံးရဲ့ ေဆးစြမ္းေတြနဲ႔ ေသြးတာအိုခ်ီေတြကို ဝါးမ်ိဳေနရင္းနဲ႔တင္ ပိုပိုၿပီး အားေကာင္းလာခဲ့ပါတယ္ ။လီဖူခ်န္းရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာလည္း ေရႊေရာင္စြမ္းအင္ အမၽွင္ေလးေတြ အေတာ္မ်ားမ်ား ျဖစ္တည္လာခဲ့ပါၿပီ ။ အေရအတြက္အားျဖင့္ ဆိုရင္ေတာ့ ၁၀၀ေက်ာ္ေလာက္ကို ျဖစ္တည္လာခဲ့တာပါ ။ေရႊေရာင္စြမ္းအင္အမၽွင္ေလးေတြ ပိုပိုၿပီး ျဖစ္တည္လာတာနဲ႔ အမၽွ လီဖူခ်န္းရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ ရွိေနတဲ့ မသန္႔စင္မွုေတြဟာလည္း နည္းပါးလာခဲ့ပါတယ္ ။ ဒါက လုံးဝကို ဝမ္းသာစရာပါပဲ ။တကယ္လို႔ တစ္ေန႔ေန႔မွာသာ ဆင္နဂါးခြန္အားေတြ အရမ္း အစြမ္းထက္လာရင္ေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ မိစၧာသားရဲ ေသြးအဆီအႏွစ္ေတြထဲမွာ ပါဝင္ေနတဲ့ မသန္႔စင္မွုေတြကို ထည့္တြက္စရာကို မလိုေတာ့ပါဘူး ။ သူဟာ မိစၧာသားရဲ ေသြးအဆီအႏွစ္ေတြကို စိတ္တိုင္းက် ေသာက္သုံးနိုင္ေတာ့မွာပါ ။ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ ေသြးတာအိုခ်ီေတြ အရမ္းမ်ားျပားေနတဲ့အတြက္ လီဖူခ်န္းရဲ့ ဆင္နဂါး ခြန္အားဟာ ပိုပိုၿပီး အားေကာင္းလာခဲ့ၿပီ ။ေရႊေရာင္စြမ္းအင္အမၽွင္ ၂၀၀......ေရႊေရာင္စြမ္းအင္အမၽွင္ ၅၀၀..................ေရႊေရာင္စြမ္းအင္အမၽွင္ ၁၀၀၀..............................ေရႊေရာင္စြမ္းအင္အမၽွင္ ၁၀၀၀ေက်ာ္ ျဖစ္တည္လာခဲ့ အၿပီးမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာလည္း ေသြးတာအိုခ်ီက တစ္ဝက္ေလာက္သာ က်န္ေနပါေတာ့တယ္ ။အခုမွပဲ လီဖူခ်န္းဟာ လူ႐ုပ္သူ႐ုပ္ ေပါက္လာပါေတာ့တယ္ ။ ေသြးလိုနီရဲေနတဲ့လီဖူခ်န္းရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ဟာလည္း ပုံမွန္အတိုင္း ျပန္ျဖစ္လာခဲ့ပါၿပီ ။ " ဟူး...... အခုမွပဲ စိတ္ခ်မ္းသာေတာ့တယ္ကြာ......"လီဖူခ်န္းက အခုမွ သက္ျပင္း ခ်နိုင္ပါေတာ့တယ္ ။ ဘယ္သူမွေတာ့ ေသြးလို နီရဲေနတဲ့ ခႏၶာကိုယ္ႀကီးနဲ႔ မေနခ်င္ေလာက္ပါဘူး ။ေရႊေရာင္စြမ္းအင္အမၽွင္ ၁၂၀၀.........ေရႊေရာင္စြမ္းအင္အမၽွင္ ၁၅၀၀..................ေသြးတာအိုခ်ီေတြ အကုန္လုံးကို သန္႔စင္ၿပီးသြားတဲ့ အခါမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ ေရႊေရာင္စြမ္းအင္အမၽွင္ ၁၅၀၀ ျဖစ္တည္လာခဲ့ပါၿပီ ။သည္ေရႊေရာင္စြမ္းအင္အမၽွင္ ၁၅၀၀ဟာ ပိုက္ကြန္တစ္ခုလိုပဲ လီဖူခ်န္းရဲ့ ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလုံးကို ျဖန္႔က်က္ထားပါတယ္။" ဟား...ဟား...ဟား... ။ ဆင္နဂါးခႏၶာကိုယ္ သြန္းေလာင္းျခင္း ပဥၥမအခန္းရဲ့ အႀကိဳၿပီးျပည့္စုံျခင္း အဆင့္အထိ ေရာက္သြားၿပီကြ ......"လီဖူခ်န္းရဲ့ မ်က္လုံးထဲမွာေတာ့ ဝမ္းသာပီတိျဖစ္မွုေတြ အျပည့္ပါပဲ။အခုဆိုရင္ သူ႔ရဲ့ ဆင္နဂါးခႏၶာကိုယ္ သြန္းေလာင္းျခင္း ပဥၥမအခန္းဟာ အႀကိဳၿပီးျပည့္စုံျခင္း အဆင့္အထိ ေရာက္သြားခဲ့ပါၿပီ ။ ဒါက သူ႔ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ဟာ ျပန္လည္ဝင္စားျခင္းနယ္ပယ္ အဆင့္၃ပညာရွင္ရဲ့ တိုက္ခိုက္မွုေတြကို ခံနိုင္ရည္ရွိေနၿပီဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ပါပဲ ။သည္နန္းေတာ္ထဲမွာေတာ့ သူဟာ ဘယ္သူ႔ကိုမွ ေၾကာက္ေနစရာ မလိုေတာ့ပါဘူး ။အဲသည္အတြက္ေတာ့ ေသြးဘိုးဘိုးႀကီးကို ေက်းဇူးတင္ရမွာပါပဲ ။ သူသာ လီဖူခ်န္းကို ေသြးအေလာင္းေကာင္အျဖစ္ေျပာင္းဖို႔ မႀကိဳးစားခဲ့ဘူးဆိုရင္ လီဖူခ်န္းရဲ့ ဆင္နဂါးခႏၶာကိုယ္ သြန္းေလာင္းျခင္း ပဥၥမအခန္းဟာ အႀကိဳၿပီးျပည့္စုံျခင္း အဆင့္အထိ ေရာက္လာစရာ အေၾကာင္းမရွိပါဘူး ။အရင္တုန္းက လီဖူခ်န္းဟာ သူ႔ရဲ့ ခ်ီအကာအကြယ္နဲ႔ အဆင့္၅ မိစၧာသားရဲသားေရ ကိုယ္က်ပ္အက်ီ ကႋဳ သုံးရင္ေတာင္မွ အဆင့္၃ ျပန္လည္ဝင္စားျခင္းနယ္ပယ္ ပညာရွင္တစ္ေယာက္ရဲ့ တိုက္ခိုက္မွုကို ခံနိုင္တယ္ဆို႐ုံေလးသာ ရွိတာပါ ။အခုေတာ့ ရႊယ္ရွီးေဆးလုံးနဲ႔ ေသြးတာအိုခ်ီေတြေၾကာင့္ လီဖူခ်န္းရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ ႀကံ့ခိုင္မွုဟာ အလြန္ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ အေျခအေနတစ္ခုအထိ ေရာက္လာခဲ့ပါၿပီ ။ၿပီးေတာ့ ဆင္နဂါးခႏၶာကိုယ္ သြန္းေလာင္းျခင္း နည္းစနစ္.........သည္နည္းစနစ္က ရႊယ္ရွီးေဆးလုံးနဲ႔ ေသြးတာအိုခ်ီေတြထက္ အစြမ္းထက္ေနပါတယ္ ။ ဒါေၾကာင့္လည္း လီဖူခ်န္းဟာ အလြယ္တကူ သန္႔စင္နိုင္ခဲ့တာပါ ။ ဒါက ေျမကမၻာအဆင့္ ခႏၶာကိုယ္သန္႔စင္ျခင္း နည္းစနစ္ပင္ မဟုတ္ပါလား.........။အဆုံးမဲ့အာဏာ အပိုင္း ၃၅၇သတၱဳရိုးလက္သီး" ဟင္...... ငါ့ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ မိစၧာဓာတ္တစ္ခု ရွိေနပါလား......"လီဖူခ်န္းက သူ႔ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္အတြင္းမွာ မူမမွန္တာတစ္ခု ရွိေနတယ္ဆိုတာကို သတိျပဳမိသြားခဲ့ပါတယ္ ။ၾကည့္ရတာေတာ့ သူဟာ ဆင္နဂါးခႏၶာကိုယ္ သြန္းေလာင္းျခင္း ပဥၥမအခန္းရဲ့ အႀကိဳၿပီးျပည့္စုံျခင္း အဆင့္အထိ ေရာက္သြားေပမယ့္လည္း သူ႔ရဲ့ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ မိစၧာအေငြ႕အသက္ေတြ ရွိေနေသးတဲ့ ပုံပါပဲ ။လီဖူခ်န္းအေနနဲ႔ သည္မသန္႔စင္တဲ့ မိစၧာဓာတ္ေတြကို အတတ္နိုင္ဆုံး လ်င္လ်င္ျမန္ျမန္ သန္႔စင္နိုင္မွ ရပါမယ္ ။မဟုတ္လို႔ကေတာ့ သူ႔ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ဟာ မိစၧာတစ္ေကာင္အလား ေျပာင္းလဲသြားမွာပါ ။ၿပီးေတာ့ လီဖူခ်န္းအေနနဲ႔ ဆင္နဂါးခႏၶာကိုယ္ သြန္းေလာင္းျခင္း ဆဌမ အခန္းကို ေလ့က်င့္ေအာင္ျမင္ဖို႔လည္း လိုပါေသးတယ္။ ဒါမွ သူ႔ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ ရွိေနတဲ့ မိစၧာဓာတ္ေတြကို အကုန္အစင္ သန္႔စင္ပစ္နိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဆင္နဂါးခႏၶာကိုယ္ သြန္းေလာင္းျခင္း ပဥၥမအခန္းရဲ့ ဆင္နဂါးခြန္အားက သည္မသန္႔စင္မွုေတြကို ကုန္စင္ေအာင္ သန္႔စင္နိုင္ျခင္း မရွိေသးပါဘူး။အခု လီဖူခ်န္းရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ ရွိေနတဲ့ မိစၧာဓာတ္ဟာ ရႊယ္ရွီေဆးလုံးရဲ့ ေဘးထြက္ဆိုးက်ိဳးကေန ျဖစ္တည္လာတာမို႔လို႔ ေတာ္ပါေသးတယ္ ။ သည္ေလာက္အားေကာင္းတဲ့ မိစၧာဓာတ္ကသာ မိစၧာသားရဲေသြးအဆီအႏွစ္ကေန ျဖစ္တည္လာတာဆိုရင္ေတာ့ လီဖူခ်န္းတစ္ေယာက္ မိစၧာတစ္ပိုင္း၊လူတစ္ပိုင္း ျဖစ္ရင္ ျဖစ္ေနေလာက္ပါၿပီ ။" ဟိုအဘိုးႀကီးနဲ႔ ခ်ိဳတစ္ေခ်ာင္း တိရစၧာန္ေကာင္ ......။ ေတြ႕ၾကေသးတာေပါ့ကြာ......"လီဖူခ်န္းက ႀကိမ္းဝါးရင္းနဲ႔ မတ္တပ္ ထလာခဲ့ပါၿပီ ။သည္တစ္ေခါက္ေတာ့ သူ႔အလွည့္ပါပဲ ။ တကယ္လို႔သာ အျပင္ေလာကမွာဆိုရင္ေတာ့ျဖင့္ သူဟာ ေသြးဘိုးဘိုးႀကီး ဒါမွမဟုတ္ ခ်ိဳတစ္ေခ်ာင္းနတ္ဆိုးဘုရင္ကို ေတြ႕တာနဲ႔ တစ္ခါတည္း တန္းေျပးမွာပါ။ ဒါေပမဲ့.........ဒါေပမဲ့ သည္ေနရာက ခ်ီစြမ္းအင္ေတြ လည္ပတ္တာကို တားျမစ္ထားတဲ့ နန္းေတာ္ပါ ။ သည္နန္းေတာ္ေတြအတြင္းမွာ ဆိုရင္ေတာ့ျဖင့္ လီဖူခ်န္းဟာ ေသြးဘိုးဘိုးေသာ ၊ခ်ိဳတစ္ေခ်ာင္း နတ္ဆိုးဘုရင္ေသာ နားမလည္ပါဘူး ။ သူက အကုန္လုံးကို ေဆာ္ေတာ့မွာပါ ။တစ္နည္းအားျဖင့္ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဒါက လီဖူခ်န္းအတြက္ မဟာအခြင့္အေရးႀကီးပါပဲ ။ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ အခန္းထဲမွ ထြက္လာကာ ေသြးဘိုးဘိုးႀကီးနဲ႔ ခ်ိဳတစ္ေခ်ာင္းဘုရင္တို႔ကို နန္းေတာ္အႏွံ့မွာ လိုက္ရွာပါေတာ့တယ္ ။ သူက ၾကယ္တစ္စင္း ေႂကြက်လာတဲ့အလားကို လ်င္ျမန္စြာ ေျပးလႊားလွုပ္ရွားၿပီး ရွာေဖြေနတာပါ ။သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ လီဖူခ်န္းဟာ သူတစ္ခါမွ မေရာက္ဖူးေသးတဲ့ အခန္းတစ္ခုေရွ႕ကို ေရာက္လာခဲ့ပါတယ္ ။ သည္အခန္းေရွ႕မွာ ရွိေနတာကေတာ့ ေက်ာက္ျဖင့္ ျပဳလုပ္ထားတဲ့ ေတာဝက္သိုး႐ုပ္ႀကီး ႏွစ္ေကာင္ပါပဲ ။ လီဖူခ်န္း အခန္းေရွ႕ကို ေရာက္လာၿပီ ဆိုတာနဲ႔ တစ္ၿပိဳင္နက္ ေတာဝက္သိုး႐ုပ္ႀကီး ႏွစ္႐ုပ္ဟာ အသက္ဝင္လာၿပီး သူ႔ကို တိုက္ခိုက္ပါေတာ့တယ္ ။ဘန္း......ဘန္း.........သည္တစ္ခါမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ သူ႔ရဲ့ ကိုယ္ပိုင္အသိစိတ္နဲ႔ တိုက္ခိုက္ေနရတာပါ ။ သူ႔ရဲ့ သိုင္းကြက္ေတြကိုလည္း သူကိုယ္တိုင္ပဲ ထုတ္သုံးေနတာျဖစ္ပါတယ္ ။ အဲသည္အတြက္ သူ႔ရဲ့ တိုက္ခိုက္မွုေတြဟာ အလြန္တရာမွ ေၾကာက္စရာ ေကာင္းလာခဲ့ပါၿပီ ။သူက ေတာဝက္သိုးႀကီး ႏွစ္ေကာင္ကို လက္သီးနဲ႔ပဲ အစိတ္စိတ္၊အမႊာမႊာ ျဖစ္သြားေအာင္ ထုေခ်ပစ္လိုက္ပါတယ္ ။အခန္းထဲမွာ ရွိေနတာကေတာ့ လက္ေရးလွ စာလိပ္ တစ္ခုပါပဲ ။ စာလိပ္ေပၚမွာေတာ့ မင္အနက္ျဖင့္ ေရးသားထားတ့ဲ့ စာလုံးေလးလုံး ရွိေနပါတယ္ ။ " ဖန္ရွန္းရြဲ႕လင္ "ဒါကေတာ့ စာလိပ္ေပၚမွာ ေရးထားတဲ့ စာလုံးေတြ ျဖစ္ပါတယ္ ။ အဓိပၸါယ္ကေတာ့ ေတာင္ကို ၿဖိဳမယ့္သူလို႔ ဆိုလိုတာပါ ။ သည္စာလုံးကို ေရးသားထားတဲ့ လက္ေရးအလွပိုင္ရွင္ရဲ့ အရွိန္အဝါဟာ စာလုံးထဲကေန ႂကြတက္လာၿပီး လီဖူခ်န္းကို ဖိႏွိပ္ထားသလိုပါပဲ ။" ေကာင္းလိုက္တဲ့ လက္ေရးအလွ ရတနာပဲ "လီဖူခ်န္းက အားပါးတရ ခ်ီးက်ဴးလိုက္ပါတယ္ ။သူ႔ရဲ့ အျမင္မွာေတာ့ သည္လက္ေရးလွဟာ တိုက္ပြဲဝိညာဥ္နယ္ပယ္က ထိပ္သီးပညာရွင္တစ္ေယာက္ ေရးခဲ့တာပါ ။ မဟုတ္လို႔ကေတာ့ သည္စာလုံးေတြထဲမွာ ရွိေနတဲ့ သိုင္းဆႏၵက လီဖူခ်န္းကို ဖိအားေပးနိုင္စရာ အေၾကာင္းမရွိပါဘူး ။" သည္လက္ေရးလွ ရတနာနဲ႔ ဆိုရင္ေတာ့ ငါက မျပည့္စုံတဲ့ ေျမကမၻာအဆင့္ သိုင္းပညာတစ္ခုကို ေလ့က်င့္လို႔ ရေလာက္ပါရဲ့ "ေကာင္းကင္ပ်က္သုဥ္း ဓားသိုင္းနဲ႔ ေျပာင္းလဲျခင္းကိုးပါး ခရမ္းေရာင္ နတ္ဘုရားခ်ီ အတြင္းအားနည္းစနစ္ တို႔က ေျမကမၻာအဆင့္ သိုင္းပညာေတြ ျဖစ္ရင္ ျဖစ္ေနပါမယ္ ။ ဒါေပမဲ့ အဲဒါေတြက အင္းကြက္ေတြပါ ။ လီဖူခ်န္းအေနနဲ႔ အဲသည္အင္းကြက္ေတြရဲ့ အေပၚယံေလးကို နားလည္နိုင္ရင္ေတာင္မွ အေတာ္ခ်ီးက်ဴးစရာ ျဖစ္ေနပါၿပီ ။ ဒါေပမဲ့လည္း အဲဒါေတြက သိပ္အသုံးမဝင္ပါဘူး ။ လီဖူခ်န္းရဲ့ အျမင္မွာေတာ့ သူ႔ဆရာျဖစ္တဲ့ နံပါတ္တစ္ ပေဟဠိ သိုင္းသမားေတာင္မွ ေကာင္းကင္ပ်က္သုဥ္းဓားသိုင္းနဲ႔ ေျပာင္းလဲျခင္းကိုးပါး ခရမ္းေရာင္ နတ္ဘုရားခ်ီ အတြင္းအားနည္းစနစ္တို႔ကို အျမင့္ဆုံး အဆင့္အထိ ေလ့က်င့္နိုင္ျခင္း မရွိေလာက္ေသးပါဘူး ။လက္ေရးလွကို ေသေသခ်ာခ်ာ သိမ္းဆည္းၿပီးတဲ့ ေနာက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ နန္းေတာ္ရဲ့ အျခားအခန္းေတြကို ဆက္လက္ရွာေဖြဖို႔အတြက္ ထြက္သြားခဲ့ပါၿပီ ။******"တိုက္ပြဲဝင္ ၾကက္ေသြးေရာင္ က်ားလက္သီး "နန္းေတာ္အတြင္းက အခန္းတစ္ခု အေရွ႕မွာေတာ့ မိုးႀကိဳးနတ္ဘုရားဂိုဏ္းရဲ့ အထြဋ္ေခါင္ခ်ဳပ္ အႀကီးအကဲျဖစ္တဲ့ ယုလီဟာ ကၽြဲရိုင္း႐ုပ္ႀကီး ႏွစ္႐ုပ္နဲ႔ တိုက္ခိုက္ေနပါတယ္။သည္ကၽြဲရိုင္း႐ုပ္ႀကီး ႏွစ္႐ုပ္က က်ားသစ္႐ုပ္ႀကီး ႏွစ္႐ုပ္ထက္ အမ်ားႀကီး ခြန္အားႀကီးပါတယ္ ။ တကယ္လို႔ ယုလီေနရာမွာ ေသြးဘိုးဘိုးႀကီး ဆိုရင္ေတာင္မွ သည္ကၽြဲရိုင္း႐ုပ္ႀကီး ႏွစ္႐ုပ္ကို ယွဥ္နိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး ။ သည္ကၽြဲရိုင္း႐ုပ္ႀကီး ႏွစ္႐ုပ္ကို ယွဥ္နိုင္မယ့္သူက ခ်ိဳတစ္ေခ်ာင္း နတ္ဆိုးဘုရင္ပဲ ရွိပါတယ္ ။ယုတၳိရွိရွိ ေျပာရမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ လူသားတစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ ယုလီရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ ႀကံ့ခိုင္မွုဟာ ေသြးဘိုးဘိုးႀကီးရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ ႀကံ့ခိုင္မွုနဲ႔ အတူတူေလာက္ပါပဲ ။ ဒါေပမဲ့လည္း ဘာအေၾကာင္းေၾကာင့္မွန္းေတာ့ မသိပါဘူး ။ယခုလက္ရွိ ယုလီဟာ ကၽြဲရိုင္း႐ုပ္ႀကီး ႏွစ္႐ုပ္ကို အထက္စီးကေန ဖိႏွိပ္တိုက္ခိုက္ေနပါတယ္။ဘုန္း...... ဘုန္း......ၾကက္ေသြးေရာင္ လက္သီးရိပ္ေတြဟာ ကၽြဲရိုင္း႐ုပ္ႀကီး ႏွစ္႐ုပ္ကို သိသိသာသာႀကီးကို ဖိႏွိပ္ထားနိုင္တာပါ ။ယုလီဟာ လက္သည္းဖြက္ထားတဲ့ ေၾကာင္တစ္ေကာင္လိုပါပဲ ။ သူ႔ဆီမွာ အခုလို အစြမ္းထက္တဲ့ ခႏၶာကိုယ္အားျပဳ အျပင္လက္သီးသိုင္းတစ္ခု ရွိေနလိမ့္မယ္လို႔ ဘယ္သူမွ မသိထားပါဘူး ။ၿပီးေတာ့ ဒါက ဆန္းၾကယ္ အဆင့္နိမ့္ လက္သီးသိုင္း တစ္ခုပါ။ခႏၶာကိုယ္အားျပဳ အျပင္လက္သီးသိုင္းဆိုတာက နာမည္အတိုင္းပါပဲ ။ ခ်ီအတြင္းအားေတြအစား ခႏၶာကိုယ္ႀကံ့ခိုင္မွုကို အားျပဳၿပီး တိုက္ခိုက္ရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါက အနီးကပ္ တိုက္ပြဲေတြမွာ အေတာ္ေလး အသုံးဝင္တာပါ ။ခႏၶာကိုယ္ ႀကံ့ခိုင္မွုျခင္း တူညီေနရင္ေတာင္မွ သည္လို ခႏၶာကိုယ္အားျပဳ အျပင္အားလက္သီးသိုင္းကို ေလ့က်င့္ထားတဲ့သူနဲ႔ မေလ့က်င့္ထားသူက အေတာ္ေလး ကြာျခားပါတယ္။ဒါက က်င့္ႀကံျခင္းနယ္ပယ္ တူညီေပမယ့္ က်င့္ထားတဲ့ သိုင္းပညာအေပၚမွာမူတည္ၿပီး ပညာရွင္ေတြ အဆင့္ကြဲထြက္သြားသလိုပါပဲ ။အေရွ႕ယူနီကြန္း တိုက္ႀကီးမွာေတာ့ ခႏၶာကိုယ္သန္႔စင္မွု က်မ္းေတြဟာ အေတာ္ေလး ရွားပါးပါတယ္ ။ဂိုဏ္းအသီးသီးဟာ သူတို႔ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္သန္႔စင္မွု က်မ္းေတြကို အျပင္သို႔ ေပါက္ၾကားေစျခင္း လုံးဝမရွိေအာင္ တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ ထိန္းခ်ဳပ္ထားတာပါ ။ခႏၶာကိုယ္အားျပဳ အျပင္အား သိုင္းပညာေတြ ဆိုရင္ေတာ့ ပိုလို႔ေတာင္ ဆိုးပါေသးတယ္ ။ အေရွ႕ယူနီကြန္း တိုက္ႀကီးမွာရွိတဲ့ ခႏၶာကိုယ္အားျပဳ အျပင္အား သိုင္းပညာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ေပ်ာက္ဆုံးသြားၾကပါၿပီ ။ ထိပ္တန္းဂိုဏ္းႀကီး ၁၀ဂိုဏ္းမွာပဲ သည္သိုင္းပညာေတြဟာ ရွိေနေတာ့တာပါ ။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔မွာ ရွိေနတာေတာင္မွ အဝါေရာင္အဆင့္ နဲ႔ ဆန္းၾကယ္အဆင့္နိမ့္ ခႏၶာကိုယ္အားျပဳ အျပင္အား သိုင္းက်မ္းေတြပါပဲ ။ ဆန္းၾကယ္အဆင့္ ခႏၶာကိုယ္အားအျပဳ အျပင္အားသိုင္းက်မ္းေတြကေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့ ရာစုႏွစ္ အနည္းငယ္ကပဲ ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့ပါၿပီ ။တကယ္လို႔ သည္နန္းေတာ္ထဲမွာသာ ခ်ီစြမ္းအင္ အသုံးျပဳမွုကို ပိတ္ပင္ထားျခင္း မရွိရင္ေတာ့ျဖင့္ သည္တိုက္ပြဲဝင္ ၾကက္ေသြးေရာင္က်ားလက္သီးသိုင္းက သိပ္အသုံးဝင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး ။ဒါေပမဲ့ အခုလို ခ်ီစြမ္းအင္ အသုံးျပဳမွုကို တားဆီးပိတ္ပင္ထားတဲ့ သည္ေနရာမွာေတာ့ တိုက္ပြဲဝင္ ၾကက္ေသြးေရာင္က်ားလက္သီးသိုင္းဟာ အေတာ္ေလး အသုံးဝင္လာခဲ့ပါၿပီ ။ ရွင္းရွင္းေျပာရမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ဒါက ယုလီရဲ့ အားကိုးရာပါပဲ ။ဘန္း......ကၽြဲရိုင္း႐ုပ္ႀကီး တစ္႐ုပ္ကေတာ့ တစ္စစီ ျဖစ္သြားခဲ့ပါၿပီ ။ ယုလီအေနနဲ႔ ေနာက္ထပ္ကၽြဲရိုင္း႐ုပ္ႀကီး တစ္႐ုပ္ကို အနိုင္ယူဖို႔က အခ်ိန္သိပ္ယူစရာ မလိုေတာ့ပါဘူး ။ ဘန္း......ဘန္း......အသက္ရွုခ်ိန္ အနည္းငယ္.........အသက္ရွုခ်ိန္ အနည္းငယ္ေလး အတြင္းမွာပဲ ယုလီဟာ က်န္ရွိေနေသးတဲ့ ကၽြဲရိုင္း႐ုပ္ႀကီး တစ္႐ုပ္ကို ဖ်က္ဆီးပစ္လိုက္ ပါေတာ့တယ္ ။" ဟမ့္......နိမ့္က်တဲ့ အ႐ုပ္ေတြက ငါ့ကို တားခ်င္တာလား......"ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ ယုလီဟာ အခန္းထဲကို ဝင္သြားခဲ့ပါၿပီ ။***" အားပါးပါး... ေၾကာက္စရာေကာင္းလိုက္တဲ့ ေက်ာက္႐ုပ္ေတြပါလား......"ေနာက္ထပ္အခန္းတစ္ခုရဲ့ အေရွ႕မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ အစြမ္းထက္တဲ့ အေစာင့္အၾကပ္ေတြနဲ႔ ၾကဳံေတြ႕ေနရပါၿပီ ။သည္တစ္ခါမွာေတာ့ သူ႔ရဲ့ ၿပိဳင္ဘက္ေတြဟာ ဝက္ဝံေက်ာက္႐ုပ္ႀကီး ႏွစ္႐ုပ္ ျဖစ္ပါတယ္။ လီဖူခ်န္းရဲ့ အေတြ႕အၾကဳံေတြအရ ဆိုရင္ေတာ့ ငရဲေခြးႀကီး ႏွစ္႐ုပ္က ခြန္အားအနည္းဆုံးျဖစ္ၿပီး သည္ဝက္ဝံ႐ုပ္ႀကီးႏွစ္႐ုပ္က ခြန္အား အေကာင္းဆုံးပါပဲ ။ " ဟား...ဟား... မင္းတို႔ရဲ့ လွုပ္ရွားမွုက အေတာ္ ေႏွးေနပါလား..."လီဖူခ်န္းရဲ့ အသိစိတ္အာ႐ုံကေတာ့ ဝက္ဝံ႐ုပ္ႀကီး ႏွစ္႐ုပ္ရဲ့ အားနည္းခ်က္ကို ေတြ႕သြားခဲ့ပါၿပီ ။သည္ဝက္ဝံ႐ုပ္ႀကီး ႏွစ္႐ုပ္ရဲ့ တိုက္ခိုက္မွုက အေတာ္ေလးက္ိုး ေႏွးေကြးေလးလံ ေနတာပါ ။လီဖူခ်န္းရဲ့ ညာဘက္ေျခေထာက္က ေရႊေရာင္အလင္းတန္းေတြ ေတာက္ပလာၿပီး ဝက္ဝံ႐ုပ္ႀကီး တစ္႐ုပ္ကို ကန္ထည့္ပစ္လိုက္ပါတယ္။ဘန္း......ဝက္ဝံ႐ုပ္ႀကီးရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ တစ္ဝက္ကေတာ့ ေၾကမြသြားခဲ့ပါၿပီ ။ဘန္း ဘန္း ဘန္း ဘန္း.........လီဖူခ်န္းရဲ့ ေရႊေရာင္ကန္ခ်က္ေတြကေတာ့ တရစပ္ပါပဲ ။ကန္ခ်က္ အခ်က္၂၀ေလာက္ တရစပ္ ကန္ၿပီးတဲ့ အခါမွာေတာ့ ကၽြဲရိုင္း႐ုပ္ႀကီး ႏွစ္႐ုပ္ဟာ ေက်ာက္တုံးပုံႀကီး ဘဝကို ေျပာင္းသြားပါေတာ့တယ္ ။အခန္းထဲက ျမင္ကြင္းကေတာ့ လီဖူခ်န္းကို ေပ်ာ္ရႊင္သြားေစ ခဲ့ပါၿပီ ။ဘာျဖစ္လို႔လည္း ဆိုေတာ့ အခန္းရဲ့ ညာဘက္ နံရံမွာေတာ့ စင္တစ္ခု ရွိေနလို႔ပါပဲ ။" သတၱဳရိုး လက္သီးသိုင္း "ဒါကေတာ့ အဲသည္စင္ေပၚမွာ ရွိေနတဲ့ တစ္ခုတည္းေသာ က်မ္းစာအုပ္တစ္အုပ္ ျဖစ္ပါတယ္။" ဟားဟားဟား...... သတၱဳရိုး လက္သီးသိုင္း ဆိုပါလား ......"လီဖူခ်န္းက ဟန္ကိုမေဆာင္နိုင္ေတာ့ပါဘူး ။ သူက က်မ္းစာအုပ္ကို အလ်င္အျမန္ ဖြင့္ဖတ္လိုက္ပါတယ္ ။သတၱဳရိုးလက္သီးသိုင္းဆိုတာက ဆန္းၾကယ္အဆင့္ျမင့္ ခႏၶာကိုယ္အားျပဳ အျပင္အားလက္သီးသိုင္း တစ္ခုပါပဲ ။ ေသြးနဲ႔ခ်ီေတြကို သံမဏိအလား မာေက်ာသြားေစတာပါ ။"ဒါက တကယ္ႀကီး အျပင္အား လက္သီးသိုင္းလား..."လီဖူခ်န္းက အခ်ိန္အနည္းငယ္မၽွ မိန္းေမာသြားခဲ့ပါၿပီ ။ခႏၶာကိုယ္အားျပဳ အျပင္အားသိုင္း ဆိုတာက ဘာလဲ......။ဒါက အေရွ႕ယူနီကြန္း တိုက္ႀကီး တစ္ခုလုံးမွာေတာင္မွ ေပ်ာက္ကြယ္လုစ ျဖစ္ေနတဲ့ ပညာရပ္ပါ ။လီဖူခ်န္း သိထားသေလာက္ ဆိုရင္ေတာ့ ထိပ္တန္းဂိုဏ္းႀကီး ၁၀ဂိုဏ္းမွာေတာင္မွ ဆန္းၾကယ္အဆင့္ျမင့္ အျပင္အားသိုင္းက်မ္း အနည္းငယ္သာ က်န္ရွိေနေတာ့တာပါ ။" ငါ နည္းနည္းပါးပါး ေလ့က်င့္ ၾကည့္သင့္တယ္ "လီဖူခ်န္းက သိုင္းက်မ္းျမင္တာနဲ႔ လုံးဝ စိတ္မထိန္းနိုင္ေတာ့ပါဘူး ။ သူက အရမ္းကို ေလ့က်င့္ခ်င္ေနပါၿပီ ။လီဖူခ်န္းအေနနဲ႔ ေလ့က်င့္မယ္ဆိုလည္း ေလ့က်င့္ခ်င္စရာပါပဲ ။ ဒါက ဆန္းၾကယ္အဆင့္ျမင့္ အျပင္အား လက္သီးသိုင္းပင္ မဟုတ္ပါလား ။ သည္လက္သီးသိုင္းရဲ့ အစကနဦးပိုင္း အဆင့္ကို ေလ့က်င့္နိုင္႐ုံနဲ႔တင္ သူ႔ရဲ့ ခြန္အားေတြက အေတာ္ေလး တိုးတက္လာမွာပါ ။ တကယ္လို႔သာ သူ႔အေနနဲ႔ သည္လက္သီးသိုင္းရဲ့ အႀကိဳၿပီးျပည့္စုံျခင္း အဆင့္အထိ ေလ့က်င့္နိုင္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ျဖင့္ သူ႔ရဲ့ ခြန္အားဟာ အနည္းဆုံး ႏွစ္ဆနီးပါး တိုးတက္လာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။လီဖူခ်န္းက ခႏၶာကိုယ္အားျပဳ အျပင္အားသိုင္းကိုေတာ့ တစ္ခါမွ မေလ့က်င့္ဖူးပါဘူး ။ ဒါေပမဲ့ အဲဒါက ခႏၶာကိုယ္သန္႔စင္မွု နည္းစနစ္ေတြနဲ႔ သိပ္ကြာလွမွာ မဟုတ္ဘူးလို႔ သူတြက္ထားပါတယ္။သူတြက္ထားသလိုပါပဲ ။ အခ်ိန္အနည္းငယ္ေလာက္ ေပးလိုက္တာနဲ႔ လီဖူခ်န္းဟာ သတၱဳရိုးလက္သီးရဲ့ အစကနဦးပိုင္းအဆင့္ကို ေရာက္သြားခဲ့ပါၿပီ ။လက္သီးတစ္ခ်က္ ထုတ္လိုက္တိုင္းမွာ သူ႔ရဲ့လက္သီးကို မီးခိုးေရာင္ ခ်ီအလႊာတစ္ခု အကာအကြယ္ ေပးထားပါတယ္ ။ ဒါက သံလက္အိတ္တစ္ခု စြပ္ထားသလိုပါပဲ ။" ဟိုး......ဟိုး......။ ငါ့ရဲ့ ခြန္အားက ၄၀ ရာခိုင္ႏွုန္းနီးပါး တိုးတက္လာတာပါလား ......"လီဖူခ်န္းက ဝမ္းသာအားရ ေရရြတ္လိုက္ပါတယ္။အေစာပိုင္းတုန္းကေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ သည္လက္သီးသိုင္းရဲ့ အစကနဦးပိုင္း အဆင့္အထိ ေရာက္ရင္ ေတာ္ပါၿပီေလ ဆိုၿပီး ေလ့က်င့္လိုက္တာပါ။ ဒါေပမဲ့ အခုေတာ့ သူက သည္သိုင္းပညာရပ္အေပၚမွာ စ်ာန္ဝင္သြားခဲ့ပါၿပီ ။ သူက အခန္းထဲကေန ထြက္သြားဖို႔ကို မစဥ္းစားေသးဘဲ ဆက္လက္ ေလ့က်င့္ ေနပါေတာ့တယ္ ။သူ႔ရဲ့ ခြန္အား ၄၀ရာခိုင္ႏွုန္း တိုးလာတာက သူ႔အတြက္ေတာ့ ေက်နပ္စရာ မဟုတ္ေသးပါဘူး ။ သည္နန္းေတာ္က သူထင္ထားတာထက္ လၽွို႔ဝွက္ဆန္းၾကယ္မွုေတြ ျပည့္ႏွက္ေနတာ မဟုတ္ပါလား ။ၿပီးေတာ့ ခ်ိဳတစ္ေခ်ာင္း နတ္ဆိုးဘုရင္ကလည္း ရွိေနပါေသးတယ္ ။ ေနာက္ထပ္ေန႔တစ္ဝက္ေလာက္ အၾကာမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းရဲ့ သတၱဳရိုးလက္သီးသိုင္းဟာ အႀကိဳၿပီးျပည့္စုံျခင္း အဆင့္ကို ေရာက္ရွိသြားခဲ့ပါၿပီ။အခုခ်ိန္မွာေတာ့ သူ႔ရဲ့လက္သီးမွာ အကာအကြယ္ေပးထားတဲ့ မီးခိုးေရာင္ ခ်ီေတြဟာလည္း ႏွစ္ဆနီးပါး ပိုသိပ္သည္းေနပါတယ္။" သည္ေလာက္ဆိုရင္ေတာ့ ခ်ိဳတစ္ေခ်ာင္းနတ္ဆိုးဘုရင္ကို အနိုင္ယူဖို႔အတြက္ လုံေလာက္ၿပီ ထင္တယ္ "အရင္တုန္းကေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ ခ်ိဳတစ္ေခ်ာင္းဘုရင္ကို လက္ရည္တူ တိုက္ခိုက္နိုင္ဖို႔ပဲ ေမၽွာ္လင့္ထားခဲ့တာပါ ။ ဒါေပမဲ့ အခုေတာ့ သူဟာ ခ်ိဳတစ္ေခ်ာင္း နတ္ဆိုးဘုရင္ကို အနိုင္ယူဖို႔အတြက္ ယုံၾကည္မွုနည္းနည္း ရွိလာခဲ့ပါၿပီ ။ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ပါေလ ။ ခ်ိဳတစ္ေခ်ာင္း နတ္ဆိုးဘုရင္ဟာ အဆင့္၅ မိစၧာတစ္ေကာင္ပင္ မဟုတ္ပါလား ။အဆင့္၅ မိစၧာတစ္ေကာင္ရဲ့ ခြန္အားဆိုတာက လီဖူခ်န္းနဲ႔ ရင္းႏွီးလွျခင္း မရွိပါဘူး ။ အဲသည္အတြက္လီဖူခ်န္းက ခ်ိဳတစ္ေခ်ာင္းနတ္ဆိုးဘုရင္ကို အနိုင္ယူနိုင္မယ္လို႔ အျပည့္အဝ ယုံၾကည္ေနျခင္း မရွိတာပါ ။ေနာက္ထပ္တစ္ရက္ ကုန္လြန္ၿပီးသြားတဲ့အခါမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ သတၱဳရိုးလက္သီးသိုင္းကို ပိုပိုၿပီး ကၽြမ္းက်င္လာခဲ့ပါၿပီ ။သူ႔ရဲ့ အျပာေရာင္ စိတ္ဝိညာဥ္က သူ႔ရဲ့ ထိုးထြင္းသိျမင္နိုင္စြမ္းကို အစြမ္းကုန္ ေထာက္ပံ့ ထားတာပါ ။ အဲသည္အတြက္ လီဖူခ်န္းဟာ သိုင္းပညာရပ္ ေလ့က်င့္တဲ့ အပိုင္းမွာေတာ့ အေရွ႕ယူနီကြန္း တိုက္ႀကီးမွာ ရွိေနတဲ့ လူတိုင္းထက္ အစြမ္းထက္ပါတယ္။ၿပီးေတာ့ သူ႔ရဲ့ ဆင္နဂါးခြန္အားကလည္း သည္လက္သီးသိုင္းကို ေလ့က်င့္တဲ့ ေနရာမွာ အေထာက္အကူ ျပဳေနပါေသးတယ္ ။ရွင္းရွင္းေျပာရမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ခႏၶာကိုယ္ သန္႔စင္မွုအပိုင္းမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းရဲ့ အေျခခံဟာ အရမ္းကို ခိုင္မာေနပါၿပီ ။အဲသည္အခ်က္ေတြေၾကာင့္ပဲ လီဖူခ်န္းဟာ သတၱဳရိုးလက္သီးသိုင္းကို ေလ့က်င့္တဲ့ ေနရာမွာ လုံးဝအခက္အခဲ ေတြ႕ခဲ့ျခင္း မရွိပါဘူး ။သူ႔ရဲ့ ေလ့က်င့္မွုႏွုန္းဟာ ေတာင္ေပၚက ေတာင္က်ေရေတြ ဒလေဟာ စီးဆင္းလာသလိုပါပဲ ။စုစုေပါင္း အခ်ိန္သုံးရက္ ၾကာအၿပီးမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ သတၱဳရိုး လက္သီးသိုင္းကို အလုံးစုံ တတ္သိနားလည္ျခင္း အဆင့္အထိ ေလ့က်င့္သြားနိုင္ခဲ့ပါတယ္။သူ႔လက္သီးရဲ့ ျပင္းအားကလည္း ၅ဆမက ပိုျပင္းလာခဲ့ပါၿပီ ။" ငါ့ရဲ့ အေျခခံက အရမ္းကို ခိုင္မာေနၿပီ ။ က်န္တာကိုေတာ့ ေနာက္မွ ဆက္က်င့္ေတာ့မယ္ကြာ......"သတၱဳရိုးလက္သီးရဲ့ အလုံးစုံတတ္သိနားလည္ျခင္း အဆင့္ကို ေရာက္သြားအၿပီးမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ ဆက္ၿပီး ေလ့က်င့္ျခင္း မရွိေတာ့ပါဘူး ။ခႏၶာကိုယ္အျပင္အား လက္သီးသိုင္းဆႏၵကိုအခ်ိန္တို အတြင္းမွာ နားလည္အသုံးျပဳနိုင္ဖို႔ဆိုတာက မလြယ္လွပါဘူး။ အဲသည္အခ်က္ကို လီဖူခ်န္းတစ္ေယာက္ ေကာင္းေကာင္းႀကီး သိထားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း သူက ဆက္မေလ့က်င့္ေတာ့တာပါ ။ ၿပီးေတာ့ သူ႔ရဲ့ လက္ရွိ အျပင္အားကလည္း အေတာ္ေလးကို အစြမ္းထပ္ေနၿပီ မဟုတ္ပါလား ။လီဖူခ်န္းအေနနဲ႔ သတၱဳရိုးလက္သီးဆႏၵကို နားလည္ခ်င္ရင္ေတာ့ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ေလး ေပးရပါဦးမယ္ ။(note - ခႏၶာကိုယ္ သန္႔စင္ျခင္း ၊ ခႏၶာကိုယ္ အျပင္အား ၊ ခႏၶာကိုယ္ ႀကံ့ခိုင္မွု ဆိုတာက သေဘာတရားအားျဖင့္ အတူတူပါပဲ ။ ဒါက ခႏၶာကိုယ္ကို ေလ့က်င့္တာပါ ။ အမည္းေရာင္ ၊ မဟူရာေရာင္ ၊ အနက္ေင္ ဆိုၿပီး နာမည္ကြဲေနေပမယ့္ အေရာင္ကေတာ့ အတူတူ ျဖစ္ေနသလိုေပါ့ ။ )" ေခြးမသား...... ခ်ိဳတစ္ေခ်ာင္း တိရစၧာန္ေကာင္ ။ မ်ိဳးမစစ္ေခြး လီဖူခ်န္း......"အခန္းငယ္ေလး တစ္ခုအတြင္းမွာေတာ့ အဘိုးအို တစ္ေယာက္ဟာ သူ႔ရဲ့ ဒဏ္ရာေတြကို ကုသေနရင္းနဲ႔ ပါးစပ္ကေန အဆက္မျပတ္ က်ိန္ဆဲေနပါတယ္ ။ အဲသည္အဘိုးအိုကေတာ့ ေသြးဘိုးဘိုးႀကီးပါပဲ ။အခုခ်ိန္မွာေတာ့ သူ႔ရဲ့ပုံစံဟာ အရင္လို ေဆာင့္ႂကြားႂကြား ျဖစ္မေနေတာ့ပါဘူး ။ သူ႔ရဲ့ ခ်ီအရွိန္အဝါကလည္း အေတာ္ေလး အားနည္းေနခဲ့ပါၿပီ ။သည္နန္းေတာ္ထဲမွာက ခ်ီစြမ္းအားေတြကို လည္ပတ္လို႔ မရတဲ့အတြက္ ေသြးဘိုးဘိုးႀကီး အေနနဲ႔ သူ႔ရဲ့ သိုေလွာင္အိတ္ကို ဖြင့္ၿပီး ေသြးပုလဲေတြကို ထုတ္ယူလို႔ မရပါဘူး ။ အဲသည္အတြက္ သူဟာ သူ႔ရဲ့ ဒဏ္ရာေတြကို သက္သာေစဖို႔အတြက္ သာမန္ေဆးဝါးေတြကိုပဲ သုံးေနရပါတယ္။ ေတာ္ေသးတာ တစ္ခုကေတာ့ သူ႔ရဲ့ ဒဏ္ရာေတြဟာ အရမ္းႀကီး ျပင္းထန္ေနျခင္း မရွိတာပါပဲ ။***ေသြးဘိုးဘိုးႀကီးတစ္ေယာက္ သူ႔ရဲ့ဒဏ္ရာေတြ သက္သာလာတာကို ေစာင့္ဆိုင္းေနတဲ့ အခ်ိန္မွာပဲ ေနာက္ထပ္ လူတစ္စုဟာ နန္းေတာ္ထဲကို ဝင္လာၾကျပန္ပါတယ္ ။သူတို႔ေတြကေတာ့ ဆန္းၾကယ္ကိရိယာဂိုဏ္းရဲ့ အထြဋ္ေခါင္ခ်ဳပ္ အႀကီးအကဲ ေခါ့ယြင္၊ နတ္ဆိုး၁၀ပါးနယ္ေျမရဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြထဲက တစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ ေသြးနတ္ဆိုးဘုရင္နဲ႔ မေကာင္းဆိုးဝါးလက္သီးဂိုဏ္းခ်ဳပ္ ရွင္းတိေကာဝမ္ တို႔ပါပဲ ။သူတို႔ သုံးေယာက္ဟာ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ရန္ေစာင္ေနျခင္းမရွိဘဲ နန္းေတာ္ထဲကို ေအးေအးေဆးေဆး ဝင္လာခဲ့တာပါ ။ဆန္းၾကယ္ကိရိယာဂိုဏ္းရဲ့ အထြဋ္ေခါင္ခ်ဳပ္ အႀကီးအကဲ ေခါ့ယြင္ ဆိုတာက ဆံပင္အနီေရာင္ကို ပိုင္ဆိုင္ထားတဲ့ ဗလေတာင့္ေတာင့္ အဘိုးအို ျဖစ္ပါတယ္ ။သူ႔ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ေပၚမွာေတာ့ ၾကက္ေသြးေရာင္ အင္းကြက္တစ္ခု အေရာင္ ေတာက္ပလ်က္သား ရွိေနပါတယ္။ သူ႔ကို ၾကည့္ရတာကေတာ့ အင္မတန္ ႀကံ့ခိုင္သန္စြမ္းမယ့္ ပုံပါပဲ ။ဝုန္း......သူ႔ရဲ့ လက္သီးတစ္ခ်က္နဲ႔တင္ ေတာဝက္သိုး႐ုပ္ႀကီး ႏွစ္ေကာင္ကေတာ့ တစ္စစီ ျဖစ္သြားခဲ့ပါၿပီ ။" သည္ေနရာက ငါ့အတြက္ေတာ့ မဟာ အခြင့္အေရးေတြကို ဖန္တီးေပးထားတာပဲေဟ့ ။ သည္နန္းေတာ္ထဲမွာ ဆိုရင္ေတာ့ ဘယ္သူ႔ကိုမွ ေၾကာက္စရာ မလိုေတာ့ဘူး ။ မေကာင္းဆိုးဝါးဘုရင္နဲ႔ ေတြ႕ရင္ေတာင္မွ အဲေကာင္ကို ငါ့အေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္းႀကီး ျပလိုက္မယ္ "ေခ့ါယြင္က ၾကဳံးဝါးလိုက္ပါတယ္ ။ခႏၶာကိုယ္ ႀကံ့ခိုင္မွုဆိုတာက သူ႔ရဲ့ အားအသာဆုံး အရာတစ္ခုပါပဲ ။ဘန္း......ေသြးေရာင္တစ္ခ်က္ ေတာက္ပသြားၿပီးတဲ့ အခါမွာေတာ့ ဝံပုေလြ ေက်ာက္႐ုပ္ႀကီး ႏွစ္႐ုပ္ဟာ ေသြးအရိပ္အျဖစ္ ေျပာင္းလဲသြားခဲ့ပါၿပီ ။ေသြးနတ္ဆိုးဘုရင္ ဆိုတာက ေသြးနတ္ဆိုးနယ္ေျမရဲ့ ဦးစီးေခါင္းေဆာင္ တစ္ေယာက္ပါ ။သူ႔ရဲ့ အစြမ္းက ရွီဟြာဘုရင္မနဲ႔ေတာင္ သိပ္မကြာလွပါဘူး ။ မသကာ အနည္းငယ္ေလးေလာက္သာ နိမ့္က်ရင္ နိမ့္က်မွာပါ ။ သူ႔ရဲ့ မိစၧာစြမ္းရည္ေတြကိုပါ ေပါင္းစပ္လိုက္ရင္တာ့ သူဟာလည္း ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ ျပယုဂ္ တစ္ခုပါပဲ ။ အစြမ္းထက္လွပါတယ္ဆိုတဲ့ ေသြးဘိုးဘိုးႀကီးေတာင္မွ သူ႔ရဲ့ အမိန္႔ကို မလြန္ဆန္ရဲပါဘူး။ရွင္းတိေကာဝမ္ ( ဝါ ) မေကာင္းဆိုးဝါးဘုရင္ .........ရွင္းတိေကာဝမ္ကေတာ့ က်ား႐ုပ္ႀကီးႏွစ္႐ုပ္ ေစာင့္ၾကပ္လ်က္ရွိတဲ့ အခန္းတစ္ခန္းေရွ႕ကို ေရာက္ေနပါတယ္ ။ေဝါင္း......ေဝါင္း......က်ား႐ုပ္ႀကီးႏွစ္႐ုပ္က အသက္ဝင္လာၿပီး ရွင္းတိေကာဝမ္ကို တိုက္ခိုက္လာၾကပါၿပီ ။ရွင္းတိေကာဝမ္က သည္က်ား႐ုပ္ႀကီး ႏွစ္႐ုပ္ကို အနိုင္ယူဖို႔အတြက္ သိပ္ၿပီးေတာ့ ခက္ခက္ခဲခဲ မလုပ္လိုက္ရပါဘူး။ သူက ညာဘက္လက္ညႇိုးတစ္ေခ်ာင္းကိုသာ လွုပ္ရွားလိုက္တာပါ ။ဘန္း ...... ဘန္း......ရွင္းတိေကာဝမ္ရဲ့ လက္ညႇိုးက က်ား႐ုပ္ႀကီးႏွစ္႐ုပ္ရဲ့ နဖူးျပင္ကို ထိမိသြားခဲ့ၿပီး ေနာက္မွာေတာ့ က်ား႐ုပ္ႀကီးႏွစ္႐ုပ္ဟာ ေက်ာက္တုံးပုံႀကီး ဘဝကို ေရာက္သြားခဲ့ပါၿပီ ။" အားနည္းလိုက္တာကြာ......"ရွင္းတိေကာဝမ္ကေတာ့ ေခါင္းကို အသာခါယမ္းရင္း အခန္းထဲကို ဝင္သြားပါေတာ့တယ္ ။သူက အဘက္ဘက္မွာ ျပည့္စုံ ေနပါၿပီ ။ အျပင္ဘက္ေလာကမွာ သူဟာ ၿပိဳင္ဘက္ကင္းသလို သည္နန္းေတာ္ထဲမွာလည္း ၿပိဳင္ဘက္ကင္း ျဖစ္ေနဆဲပါပဲ ။ရွင္းတိေကာဝမ္က သူ႔ရဲ့ မိစၧာတာအို က်င့္ႀကံျခင္း နည္းစနစ္အျပင္ ဆန္းၾကယ္ အလယ္အလတ္အဆင့္ အျပင္အား လက္သီးသိုင္းနဲ႔ ေျမကမၻာအဆင့္နိမ့္ ခႏၶာကိုယ္သန္႔စင္မွု နည္းစနစ္ကိုလည္း ေလ့က်င့္ထားပါေသးတယ္ ။ အဲဒါကိုေတာ့ ဘယ္သူမွ မသိထားၾကပါဘူး ။***သည္နန္းေတာ္ႀကီးက လၽွို႔ဝွက္ဆန္းၾကယ္တဲ့အျပင္ အေတာ္ေလးလည္း က်ယ္ဝန္းတဲ့အတြက္ ေနာက္ထပ္ေန႔ေတြမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ ဘယ္သူနဲ႔မွ ေတြ႕ဆုံခဲ့ျခင္း မရွိပါဘူး ။" ေသစမ္း "သူ႔ဆီကို ေျပးဝင္လာတဲ့ ကၽြဲရိုင္း႐ုပ္ႀကီး ႏွစ္႐ုပ္ကေတာ့ လီဖူခ်န္းရဲ့ သတၱဳရိုးလက္သီးကို ျမည္းစမ္း လိုက္ရပါၿပီ ။ ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ လက္သီးအားက ကၽြဲရိုင္း႐ုပ္ႀကီးႏွစ္႐ုပ္ကို တစ္စစီ ေၾကမြ သြားေစပါတယ္ ။ ဒါက တိုဟူးျပားတစ္ျပားကို တူနဲ႔ ထုရိုက္လိုက္သလိုပါပဲ ။အဆုံးမဲ့အာဏာ အပိုင္း ၃၅၈တံတားငယ္ေလးမ်ားေပၚမွ တိုက္ပြဲသည္ရက္ေတြမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ အခန္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကေနၿပီး ရတနာေတြ ရရွိခဲ့ပါတယ္။ေျမကမၻာအဆင့္ သိုင္းပညာရပ္ဆႏၵပါဝင္တဲ့ လက္ေရးလွ စာလိပ္တစ္ခု၊ ဆန္းၾကယ္အဆင့္ျမင့္ ခႏၶာကိုယ္အားျပဳ အျပင္အား လက္သီးသိုင္းတစ္ခု၊ တိုက္ပြဲဝိညာဥ္နယ္ပယ္ ပညာရွင္တစ္ဦးရဲ့ မွတ္စု၊ အဆင့္၆မိစၧာသားရဲရဲ့ ဦးခ်ိဳဟု ယူဆရမည့္ ဦးခ်ိဳတစ္ခု ၊ ဘာမွန္းမသိတဲ့ လၽွို႔ဝွက္ရတနာ တစ္ခု နဲ႔ အျခားပစၥည္းအခ်ိဳ႕ ။အဲဒါေတြကေတာ့ သည္ရက္ပိုင္းအတြင္းမွာ လီဖူခ်န္း ရရွိခဲ့တဲ့ ပစၥည္းေတြပါပဲ ။ ဒါေတြက ျပန္လည္ဝင္စားျခင္းနယ္ပယ္ ပညာရွင္ေတြကိုေတာင္မွ ႐ူးသြပ္လုမတတ္ ျဖစ္သြားေစမွာပါ ။လီဖူခ်န္းတစ္ေယာက္ အခန္းတစ္ခုထဲကေန ထြက္လာၿပီး ေနာက္ထပ္ အခန္းေတြကို ရွာေဖြေနစဥ္မွာေတာ့......" ဟင္ "သိပ္မေဝးလွတဲ့ ေနရာတစ္ခုမွ သက္ရွိတစ္ဦး ရွိေနတာကို လီဖူခ်န္းရဲ့ အသိစိတ္အာ႐ုံက ခံစားမိသြားပါတယ္။" အဲဒါက ယုလီ ပဲ "လီဖူခ်န္းက တစ္ဖက္လူကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး သိသြားခဲ့ပါၿပီ ။အဲဒါက မိုးႀကိဳးနတ္ဘုရားဂိုဏ္းရဲ့ အထြဋ္ေခါင္ခ်ဳပ္ အႀကီးအကဲျဖစ္တဲ့ ယုလီပါပဲ ။အျပင္ဘက္ေလာကမွာ ဆိုရင္ေတာ့ ယုလီဟာ ထိပ္သီးအဆင့္မွာရွိတဲ့ ပညာရွင္တစ္ဦး ျဖစ္ပါတယ္။ ရွင္းတိေကာဝမ္နဲ႔ ရွီဟြာဘုရင္မက လြဲၿပီး က်န္တဲ့သူေတြက ယုလီကို ဖိႏွိပ္အနိုင္ယူနိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး ။သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ ယုလီဟာလည္း လီဖူခ်န္းရဲ့ ခ်ီအရွိန္အဝါေတြကို ခံစား မိသြားခဲ့ပါၿပီ ။"မင္းက ဘာမွ မျဖစ္ဘူးလား......"တကယ့္ကို မယုံနိုင္စရာပါပဲ ။ ေသြးဘိုးဘိုးႀကီးက လီဖူခ်န္းကို ေသြးအေလာင္းေကာင္အျဖစ္ ေျပာင္းလဲလိုက္တာကို သူကိုယ္တိုင္ မ်က္ဝါးထင္ထင္ ျမင္ေတြ႕ခဲ့ရတာေလ ။ လီဖူခ်န္းက ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ေသြးဘိုးဘိုးႀကီးရဲ့ လက္ထဲကေန လြတ္ေျမာက္လာပါလိမ့္ ။ယုလီရဲ့ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ေမးခြန္းေတြ တသီတတန္းႀကီး ျဖစ္ေပၚလာခဲ့ပါၿပီ။လီဖူခ်န္းကေတာ့ ဘာမွ ျပန္မေျပာဘဲ ျပဳံးေနလိုက္ပါတယ္။ယုလီကလည္း လီဖူခ်န္းကို စိတ္ဝင္စားသြားဟန္ျဖင့္" မိတ္ေဆြေလး......။ မင္းမွာ အစြမ္းထက္တဲ့ နည္းလမ္းတစ္ခ်ိဳ႕ ရွိေနတာပဲ ။ ေသြးဘိုးဘိုးႀကီးရဲ့ လက္ထဲကေန ထြက္ေျပးလာနိုင္တယ္ဆိုတာက လြယ္တဲ့အရာေတာ့ မဟုတ္ဘူး ။ မင္းရဲ့ နည္းလမ္းေတြကို မၽွေဝေပးလိုက္မယ္ဆိုရင္ မင္းက လူသားေတြအတြက္ ေကာင္းက်ိဴးတစ္ခု ေဆာင္ၾကဥ္းေပးတာနဲ႔ အတူတူပဲ ။ မင္းရဲ့ နာမည္ကလည္း အေရွ႕ယူနီကြန္း တိုက္ႀကီး တစ္ခုလုံးကို ပ်ံ႕ႏွံ့သြားဦးမွာ......"ယုလီက လီဖူခ်န္းရဲ့ နည္းလမ္းကို သိခ်င္ေနတဲ့ ပုံပါပဲ ။" ဆရာႀကီးက ကၽြန္ေတာ့္ကို အထင္ႀကီးလြန္း ေနပါၿပီဗ်ာ ။ ကၽြန္ေတာ္က ေသြးဘိုးဘိုးႀကီး လက္ထဲကေန ကံေကာင္းၿပီး လြတ္လာခဲ့တာပါ ။ ဘာအစြမ္းထက္တဲ့ နည္းလမ္းကိုမွ သုံးခဲ့တာ မဟုတ္ပါဘူး...."လီဖူခ်န္းက ယုလီအေပၚမွာ သိပ္မႀကိဳက္ေပမယ့္လည္း အလိုက္အထိုက္ ျပန္ေျပာလိုက္ပါတယ္။ သူက ယုလီနဲ႔ ရန္မျဖစ္ခ်င္ေသးပါဘူး ။လီဖူခ်န္းရဲ့ အေျဖကို ၾကားလိုက္ရတဲ့ ယုလီကေတာ့ စိတ္ထဲကေန ဆဲဆိုေနပါၿပီ။ သည္လီဖူခ်န္းဟာ အရမ္းကို ဘဝင္ျမင့္လြန္းတယ္လို႔ ယုလီတစ္ေယာက္ ထင္ေနမိပါတယ္ ။အျခားေသာ လူငယ္ေလးေတြဆိုရင္ ယုလီကို ေတြ႕လိုက္တာနဲ႔ တစ္ၿပိဳင္နက္ ခါးက်ိဳးလုမတတ္ အရိုအေသေပးၿပီး ေလးေလးစားစား ဆက္ဆံၾကတာပါ ။ ဒါေပမဲ့ အခု သည္လီဖူခ်န္းကေတာ့ သူ႔ကို သာမန္လူတစ္ေယာက္လိုပဲ ေျပာဆိုဆက္ဆံ ေနပါတယ္ ။ ယုတ္စြအဆုံး အရိုအေသေလး တစ္ခ်က္ေတာင္ မေပးခဲ့ပါဘူး ။ဒါေပမဲ့လည္း ယုလီက သူ႔စိတ္ထဲက ခံစားခ်က္ေတြကို မေပၚေစဘဲ ျပဳံးလိုက္ၿပီး " မိတ္ေဆြေလး......။ မင္းက သည္နန္းေတာ္ထဲမွာ အက်ိဳးအျမတ္ေတြ အမ်ားႀကီး ရခဲ့မွာပဲ ။ မင္းရခဲ့တဲ့ ရတနာပစၥည္းေတြကို အဘိုးကို ျပန္ေရာင္းလိုက္ပါလား ။ အဘိုးက မင္းရဲ့ ပစၥည္းေတြကို အဆင့္နိမ့္ ဝိညာဥ္ေက်ာက္တုံးတစ္ေထာင္ေပးၿပီး ဝယ္ပါ့မယ္ "အဆင့္နိမ့္ ဝိညာဥ္ေက်ာက္တုံး တစ္ေထာင္ဆိုတာက နည္းတဲ့ ပမာဏ တစ္ခု မဟုတ္ပါဘူး ။ ျပန္လည္ဝင္စားျခင္းနယ္ပယ္ ထိပ္သီးပညာရွင္ေတြမွသာ သည္လိုပမာဏမ်ိဳးကို ပိုင္ဆိုင္ထားနိုင္တာပါ ။လီဖူခ်န္းကေတာ့ ခပ္တည္တည္ပါပဲ ။ သူက အမူအယာ တစ္ခ်က္ေတာင္ ပ်က္မသြားပါဘူး ။ သူက အခ်ိဳသာဆုံး ျပဳံးလိုက္ၿပီး" ဆရာႀကီး......။ ဆရာႀကီးက ႐ုပ္တည္ႀကီးနဲ႔ ေနာက္တယ္ဗ်ာ......။ ကၽြန္ေတာ္က ေသြးဘိုးဘိုးႀကီးရဲ့ လက္ထဲက လြတ္ေအာင္ေတာင္ မနည္းႀကိဳးစား လာရတာေလ ။ ကၽြန္ေတာ့္ဆီမွာ ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ရတနာပစၥည္းေတြ ရွိနိုင္ပါ့မလဲ......။ စဥ္းစဥ္းစားစားလည္း ေျပာပါဦး ဆရာႀကီးရယ္......"' သည္ယုလီဆိုတဲ့ အဘိုးႀကီးက သူရလာတဲ့ ပစၥည္းေတြကို အဆင့္နိမ့္ ဝိညာဥ္ေက်ာက္တုံး တစ္ေထာင္နဲ႔ ဝယ္ခ်င္တယ္ ။ သည္ဘိုးေတာ္က သူ႔ကို ဟိုး...ဇနပုဒ္ေက်းရြာက ေတာသားတစ္ေယာက္လို႔ ထင္ေနတာလား.........'လီဖူခ်န္းက ယုလီကို စိတ္ထဲကေန ေလွာင္ေျပာင္ေနမိပါတယ္ ။သူရလာတဲ့ ပစၥည္းေတြရဲ့ တန္ဖိုးက နည္းတာ မဟုတ္ပါဘူး ။အျပင္ေလာကမွာ သိပ္အသုံးမဝင္တဲ့ သတၱဳရိုးလက္သီးသိုင္းေတာင္မွ သူ႔ရဲ့ ရွားပါးမွုေၾကာင့္ ဝိညာဥ္ေက်ာက္တုံး တစ္ေထာင္မက တန္ပါတယ္ ။ က်န္တဲ့ ပစၥည္းေတြ ဆိုရင္ေတာ့ ေျပာမေနပါနဲ႔ေတာ့ ။လီဖူခ်န္းရဲ့ အေျဖကို ၾကားၿပီးတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ ယုလီရဲ့ အမူအယာေတြက ေျပာင္းလဲသြားခဲ့ပါၿပီ ။ သူက ေရခဲသမၽွ ေအးစက္တဲ့ ေလသံျဖင့္" ေကာင္ေလး......။ အရမ္း ေလာဘ မႀကီးနဲ႔ ။ အဆင့္နိမ့္ဝိညာဥ္ေက်ာက္တုံး တစ္ေထာင္ဆိုတာက မင္းအတြက္ လုံေလာက္မက လုံေလာက္ေနၿပီ "တကယ္လို႔ သည္ေနရာကသာ အျပင္ေလာကမွာ ဆိုရင္ ယုလီဟာ လီဖူခ်န္းဆီက ပစၥည္းကို အခုလို ခယၿပီး ဝယ္ေနမွာ မဟုတ္ပါဘူး ။ ဒါေပမဲ့ သည္ေနရာက မဟူရာေကာင္းကင္ဂိုဏ္းရဲ့ အႂကြင္းအက်န္နယ္ေျမပါ ။သည္နယ္ေျမထဲမွာ ရွိသမၽွ အရာအားလုံးဟာ ေသခ်ာေပါက္ အဖိုးတန္မွာ အမွန္ပါပဲ ။" ဟာ...ဗ်ာ......။ ဆရာႀကီးနဲ႔ေတာ့ ခက္ပါတယ္ဗ်ာ ။ ကၽြန္ေတာ္က ဘာပစၥည္းမွ မရခဲ့ပါဘူး ဆိုေနမွ "လီဖူခ်န္းကလည္း " ဘူးတစ္လုံးေဆာင္ အိုေတာင္ မဆင္းရဲ " ဆိုတဲ့ ဆိုရိုးစကားကို လက္ကိုင္ထားၿပီး က်င့္သုံးေနရပါၿပီ ။သူက လုံးဝကို ဝန္မခံတာပါ ။ သူက မလိုအပ္ဘဲနဲ႔ ယုလီနဲ႔ ရန္ၿငိဳး မဖြဲ႕လိုပါဘူး ။ သည္နန္းေတာ္အတြင္းမွာ ဆိုရင္ေတာ့ သူက ယုလီကို မေၾကာက္ေပမယ့္ အျပင္ဘက္ ေလာကမွာဆိုရင္ေတာ့ သူ႔လိုလူ ဆယ္ေယာက္ ေပါင္းၿပီး တ္ိုက္ခိုက္ရင္ေတာင္မွ ယုလီရဲ့ အရိပ္ကိုထိေအာင္ တိုက္ခိုက္နိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။" ဟမ့္...... မင္းက အခုခ်ိန္အထိ ျငင္းေနတုန္းပဲလား ။ ေကာင္းၿပီေလ......။ ဒါဆိုရင္လည္း ငါ့အဆိုး မဆိုနဲ႔ေတာ့......"ယုလီက ဆက္ၿပီး သည္းမခံနိုင္ေတာ့ပါဘူး ။ သည္လီဖူခ်န္းက သူ႔ရဲ့အသက္ထက္ပိုၿပီး ရတနာ ပစၥည္းေတြကို မက္ေမာတြယ္တာေနပုံပါပဲ ။ သူ႔အေနနဲ႔ သည္သေကာင့္သားကို ေက်ာင္းမွန္းကန္မွန္းသိေအာင္ ပညာျပမွ ရပါေတာ့မယ္ ။ဝွစ္......ၾကက္ေသြးေရာင္ လက္သီးရိပ္တစ္ခုက လီဖူခ်န္းဆီကို တိုးဝင္သြားခဲ့ပါတယ္ ။ယုလီက လီဖူခ်န္းဆီက ရတနာေတြကို အပိုင္သိမ္းဖို႔ ဆုံးျဖတ္ထားခဲ့ပါၿပီ ။ ၿပီးေတာ့ အဲသည္ကိစၥကို သတင္းမပ်ံ႕ေစဖို႔အတြက္ လီဖူခ်န္းကို ႏွုတ္ပိတ္ ရပါဦးမယ္ ။" ဆရာႀကီး ......။ သည္လို လုပ္တာက ရွက္စရာေကာင္းတဲ့ လုပ္ရပ္ တစ္ခု မဟုတ္ဘူးလား......"လီဖူခ်န္းရဲ့ ျပဳံးေနတဲ့ မ်က္ႏွာက ေအးစက္သြားခဲ့ပါၿပီ ။သူက ယုလီရဲ့ လက္သီးကို သည္အတိုင္း ၿငိမ္ခံေနလို႔ေတာ့ မျဖစ္ေသးပါဘူး ။ဝုန္း...လက္သီးႏွစ္လုံးဟာ ထိပ္တိုက္ေတြ႕ဆုံၿပီး ေလဟာနယ္တစ္ခုလုံးကို တုန္ခါသြားေစပါတယ္။ ယုလီကေတာ့ အေနာက္ကို ေျခလွမ္းအနည္းငယ္ ဆုတ္လိုက္ရပါၿပီ ။ ဒါေပမဲ့ လီဖူခ်န္းကေတာ့ တစ္လက္မေလးေတာင္ ဆုတ္သြားျခင္း မရွိခဲ့ပါဘူး ။ယုလီကေတာ့ သူ႔အျဖစ္ကိုသူ ဘယ္လိုမွ မယုံၾကည္နိုင္ေသးတဲ့ပုံပင္ ။သူက လီဖူခ်န္းကို ေၾကာင္အမ္းအမ္းနဲ႔့ေငးၾကည့္ေနပါတယ္။သူ႔လို မိုးႀကိဳးနတ္ဘုရားဂိုဏ္းရဲ့ အထြဋ္ေခါင္ခ်ဳပ္ အႀကီးအကဲ တစ္ေယာက္က ဘာမဟုတ္တဲ့ အညတရေကာင္ တစ္ေယာက္ရဲ့ လက္သီးေၾကာင့္ ေနာက္ဆုတ္သြားရတယ္တဲ့လား.........။ၿပီးေတာ့ သူက တိုက္ပြဲဝင္ ၾကက္ေသြးေရာင္ က်ားလက္သီးသိုင္းကိုပါ အသုံးျပဳခဲ့တာေလ ။" ေခြးမသားေလး...... ေသေပေတာ့ "ယုလီရဲ့ ေဒါသေတြကေတာ့ ယမ္းပုံ မီးက် ျဖစ္သြားခဲ့ပါၿပီ ။သူက လီဖူခ်န္းဆီကို ေဒါသတႀကီးနဲ႔ ေျပးဝင္သြားၿပီး ရွိသမၽွ အားေတြ အကုန္လုံး စုကာ ထိုးထည့္လိုက္ပါတယ္။' ေတာက္ ...... သည္အဘိုးႀကီးကေတာ့ကြာ 'လီဖူခ်န္းကလည္း ေဒါသ အနည္းငယ္ေတာ့ ထြက္ေနပါၿပီ ။ ဒါေပမဲ့လည္း သူ႔ရဲ့ ေဒါသ ဆင္ရိုင္းကို လြတ္ထြက္မသြားေအာင္ အသိတရားဆိုတဲ့ ခၽြန္းနဲ႔ ထိန္းခ်ဳပ္ ထားဆဲပါပဲ ။ သူက ယုလီကို အားကုန္သုံးၿပီး တိုက္ခိုက္လို႔ မျဖစ္ပါဘူး ။ သူက သည္နန္းေတာ္အတြင္းမွာ ယုလီကို အနိုင္ယူနိုင္ေပမယ့္ အျပင္ေလာကမွာဆိုရင္ေတာ့ အေျခအေနက ေျပာင္းျပန္ ျဖစ္သြားမွာပါ ။သူ႔အေနနဲ႔ သည္နန္းေတာ္အတြင္းမွာ အစြမ္းကုန္ တိုက္ခိုက္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ယုလီကို သတ္နိုင္ေလာက္ ေပမယ့္လည္း အျပင္ေလာကမွာရွိတဲ့ မၽွေျခကိုလည္း ထည့္တြက္ ရပါဦးမယ္ ။ တကယ္လို႔ ယုလီသာ ေသသြားခဲ့မယ္ဆိုရင္ အျပင္ဘက္ေလာကမွာ ရွိေနတဲ့ မၽွေျခကလည္း ပိုဆိုးသြားမွာပါ ။" မတတ္နိုင္ဘူးကြာ ။ သည္လက္သီးခ်က္ကိုေတာ့ အရင္ ခုခံလိုက္ဦးမယ္ "သည္တစ္ေခါက္ လက္သီးခ်က္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းက ပထမ လက္သီးခ်က္ထက္ အားနည္းနည္းပဲ ပိုထည့္ထားလိုက္ပါတယ္။ေဖာင္း ေဖာင္း ေဖာင္း.........။လက္သီးႏွစ္ခုက ထိပ္တိုက္ မေတြ႕ခင္မွာပဲ ေလထုထဲမွာ ေပါက္ကြဲမွုေတြက ႀကိဳတင္ ျဖစ္ႏွင့္ေနပါၿပီ ။သည္တစ္ႀကိမ္ ျပန္ကန္လာတဲ့ လက္သီးအားေတြကေတာ့ ပထမ တစ္ႀကိမ္ကထက္ကို အမ်ားႀကီး ပိုျပင္းထန္ပါတယ္။ ယုလီက အေနာက္ဘက္ အေတာ္ေဝးေဝးကို လြင့္ထြက္သြားခဲ့တာပါ ။သူ႔ရဲ့ ေသြးလည္ပတ္မွုေတြ ကေမာက္ကမ ျဖစ္ကုန္သလို ႏွလုံးေသြး အခ်ိဳ႕ကလည္း လည္ေခ်ာင္းထဲကေန ပါးစပ္ဆီသို႔ ဆန္တက္လာခဲ့ပါတယ္။လီဖူခ်န္းကေတာ့ အနည္းငယ္ တုန္ခါသြားေပမယ့္လည္း ဟန္မပ်က္ ရွိေနဆဲပါပဲ ။" ဒါက ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ျဖစ္နိုင္မွာလဲ "ယုလီက အံကို တင္းတင္းေစ့ထားၿပီး လီဖူခ်န္းကို စိုက္ၾကည့္ေနပါတယ္။ သူက မိုးႀကိဳးနတ္ဘုရားဂိုဏ္းရဲ့ အထြဋ္ေခါင္ခ်ဳပ္ အႀကီးတစ္ေယာက္ေလ ။ သူ႔ရဲ့ ခ်ီအတြင္းအားေတြကို အသုံးျပဳနိုင္စြမ္း မရွိရင္ေတာင္မွ လီဖူခ်န္းလို ေကာင္းကင္နယ္ပယ္ ပညာရွင္ တစ္ေယာက္ကို အသာေလး အနိုင္ယူနိုင္ ရမွာပါ ။အခုေတာ့ သူက လီဖူခ်န္းကို ဘယ္လိုမွ မယွဥ္နိုင္ဘဲ ရွုံးနိမ့္ေနပါၿပီ ။ဒါက ယုလီအတြက္ကေတာ့ ဘယ္လိုမွ လက္သင့္ မခံနိုင္စရာပါပဲ ။" ဆရာႀကီးယု......။ ကၽြန္ေတာ့ကို ဖိအား မေပးပါနဲ႔ "လီဖူခ်န္းက ယုလီကို သတိေပးစကား ဆိုလိုက္ၿပီး ထြက္သြားပါေတာ့တယ္။" မင္း...... မင္း ......"ယုလီက လီဖူခ်န္းကို တစ္ခုခု ေျပာခ်င္ေနေပမယ့္လည္း စကားလုံးေတြက သူ႔ရဲ့လည္ေခ်ာင္းထဲမွာပဲ ေပ်ာက္ရွေနခဲ့ပါၿပီ ။' အျပင္ဘက္ေရာက္မွ ေတြ႕ၾကေသးတာေပါ့ကြာ 'ယုလီက စိတ္ထဲကေန ႀကိမ္းဝါး႐ုံက လြဲၿပီး ဘာမွ မတတ္နိုင္ေတာ့ပါဘူး။ သူ႔အေနနဲ႔ သည္နန္းေတာ္ထဲမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းကို မယွဥ္နိုင္ဘူးဆိုတာ အသိသာႀကီးပါပဲ ။ယုလီတစ္ေယာက္ စိတ္ေလ်ာ့လိုက္ၿပီ ဆိုတာကို သိလိုက္ရေတာ့မွသာ လီဖူခ်န္းလည္း သက္ျပင္း ခ်နိုင္ပါေတာ့တယ္ ။တကယ္လို႔သာ ယုလီအေနနဲ႔ ေနာက္ထပ္ ဆက္ၿပီး တိုက္ခိုက္လာမယ္ဆိုရင္ လီဖူခ်န္းကလည္း ညႇာတာေနေတာ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး။အဲသည္လို ျဖစ္လာခဲ့ရင္ေတာ့ အဆုံးသတ္က ႏွစ္ခုပဲ ရွိလာေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ပထမ တစ္ခုကေတာ့ ယုလီရဲ့ ေသဆုံးမွုပါပဲ ။ အဲဒါက ဂိုဏ္းေပါင္းတစ္ရာ မဟာမိတ္ အဖြဲ႕အတြက္ အေတာ္ေလး ႀကီးမားတဲ့ ဆုံးရွုံးမွုႀကီးတစ္ခု ျဖစ္လာမွာပါ ။ဒုတိယ တစ္ခုကေတာ့ ယုလီ မေသဘဲ ဒဏ္ရာ အႀကီးအက်ယ္နဲ႔ လြတ္ေျမာက္သြားတာပါပဲ ။ အဲဒါကေတာ့ လီဖူခ်န္းရဲ့ အနာဂတ္နဲ႔ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းကို အမ်ားႀကီး ထိခိုက္ေစနိုင္ပါတယ္ ။လီဖူခ်န္းကေတာ့ သည္အဆုံးသတ္ ႏွစ္ခုစလုံးကို မျဖစ္ေစခ်င္ပါဘူး ။***သည္နန္းေတာ္ထဲမွာဆိုရင္ အခန္းအေရအတြက္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ရွိပါတယ္ ။ ဒါေပမဲ့လည္း အခန္းတိုင္းမွာ ရတနာေတြ ရွိဖို႔ကေတာ့ မျဖစ္နိုင္ပါဘူး ။လီဖူခ်န္းကေတာ့ အေတာ္ေလး ကံေကာင္းတယ္လို႔ ဆိုရမွာပါပဲ။ သူက ရတနာပစၥည္း ကိုးမ်ိဳးေတာင္ ရထားခဲ့ပါၿပီ ။ အခ်ိဳ႕အခန္းေတြသာ အခန္းလြတ္ေတြ ျဖစ္မေနရင္ေတာ့ သူရတဲ့ ရတနာပစၥည္းေတြဟာ အခုထက္ေတာင္ ပိုမ်ားနိုင္ပါေသးတယ္။ဒါေပမဲ့လည္း လီဖူခ်န္းဟာ ေျမကမၧာအဆင့္ ပညာရပ္ေတြကိုေတာ့ ရွာေဖြေတြ႕ျခင္း မရွိေသးပါဘူး ။ သည္လိုနဲ႔ပဲ လီဖူခ်န္းဟာ နန္းေတာ္ရဲ့ အလယ္ဗဟို နယ္နိမိတ္ထဲကို ေရာက္မွန္းမသိ ေရာက္လာခဲ့ပါၿပီ ။သည္ေနရာမွာေတာ့ စမ္းေခ်ာင္းငယ္ေလးတစ္ခုဟာ ပတ္ၿပီး စီးဆင္းေနပါတယ္။ ဒါက ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ကို ကာရံထားတဲ့ က်ဳံးတစ္ခုလိုပါပဲ ။စမ္းေခ်ာင္းငယ္ေလး အေပၚမွာေတာ့ တံတားငယ္ေလးေတြ အေျမာက္အမ်ားကို တည္ေဆာက္ထားၿပီး အဲသည္ တံတားငယ္ တစ္စင္းမွာ ျခေသၤ့႐ုပ္ထု ၁၈႐ုပ္ ရွိေနပါတယ္ ။" နင့္ေမကလႊား...... ျခေသၤ့႐ုပ္ ၁၈႐ုပ္ေတာင္မွလား "လီဖူခ်န္းက သည္ျခေသၤ့႐ုပ္ေတြနဲ႔ တစ္ခါမွာ တိုက္ခိုက္ခဲ့ဖူးျခင္း မရွိေသးပါဘူး ။ ဒါေပမဲ့လည္း သည္႐ုပ္ထုေတြက က်ား႐ုပ္ထုေတြထက္ ပိုအစြမ္း ထက္မွာေတာ့ အေသအခ်ာပါပဲ ။မဟုတ္လို႔ကေတာ့ သည္ျခေသၤ့႐ုပ္ေတြက သည္ေနရာမွာ ရွိေနမွာ မဟုတ္ပါဘူး ။" အေျခအေနကို တစ္ခ်က္ စမ္းၾကည့္ဦးမွ "လီဖူခ်န္းက တံတားငယ္ေလးတစ္စင္းေပၚကို ေျခေထာက္တစ္ဖက္ ခ်ၾကည့္လိုက္ပါတယ္ ။ေဝါင္း...... ေဝါင္း...... ေဝါင္း...... ေဝါင္း......႐ုတ္တရက္ဆိုသလို ျခေသၤ့႐ုပ္ႀကီးေတြဟာ အသက္ဝင္လာၿပီး လီဖူခ်န္းဆီကို ေျပးဝင္လာၾကပါၿပီ ။" လာစမ္းပါ "လီဖူခ်န္းကလည္း ေၾကာက္ရြံ့ေနျခင္း မရွိဘဲ သူ႔ဆီကို ေျပးဝင္လာတဲ့ ျခေသၤ့႐ုပ္ႀကီးေတြကို ဆီးႀကိဳ တိုက္ခိုက္လိုက္ပါတယ္ ။ဘန္း......လီဖူခ်န္းက အေနာက္ကို ေျခလွမ္း သုံးလိုက္တိတိ ဆုတ္လိုက္ရပါတယ္ ။ သူ႔လက္သီးခ်က္ ထိသြားတဲ့ ျခေသၤ့႐ုပ္ကေတာ့ သိပ္ၿပီး ႀကီးႀကီးမားမား ထိခိုက္သြားပုံ မရပါဘူး ။" သည္ေကာင္ေတြကေတာ့ တကယ္ႀကီး အစြမ္းထက္တာပဲဟ "လီဖူခ်န္းက သည္ျခေသၤ့႐ုပ္ေတြကို တိုက္ခိုက္ဖို႔အတြက္ ဥာဏ္ကူရပါေတာ့မယ္ ။ သည္အတိုင္း ရိုးရိုးသားသား တိုက္ခိုက္ရင္ေတာ့ လီဖူခ်န္းအတြက္ သ္ိပ္ၿပီး မလြယ္လွပါဘူး ။" ဟုတ္ၿပီ "အႀကံတစ္ခု ရလာၿပီးတဲ့ အခါမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ ေလေျပတစ္ခုအလား တံတားအလယ္သို႔ ေျပးသြားပါေတာ့တယ္ ။ သူ႔ရဲ့ အသိစိတ္အာ႐ုံအရ ဆိုရင္ေတာ့ သည္ေနရာဟာ ျခေသၤ့႐ုပ္ေတြကို ခုခံဖို႔အတြက္ အေကာင္းဆုံး ေနရာတစ္ခု ပါပဲ ။ဘန္း...... ဘန္း...... ဘန္း...... ဝုန္း......ဝုန္း......လီဖူခ်န္းက ျခေသၤ့႐ုပ္ေတြၾကားမွာ ခုန္ေပါက္ ေျပးလႊားေနၿပီး တရစပ္ တိုက္ခိုက္ေနပါတယ္ ။ သည္တစ္ႀကိမ္မွာေတာ့ သူက ျခေသၤ့႐ုပ္ေတြကို ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္ျခင္း မရွိေတာ့ပါဘူး ။ သူက ျခေသၤ့႐ုပ္ေတြရဲ့ တိုက္ခိုက္မွုကို ေရွာင္တိမ္းလိုက္ ၿပီးေတာ့ ျပန္တိုက္ခိုက္လိုက္နဲ႔ အစီအစဥ္တက် တိုက္ခိုက္ေနတာပါ ။ ၿပီးေတာ့ သူ႔ရဲ့ ေနရာ ေရြးခ်ယ္မွုကလည္း အဆင္ေျပပါတယ္။ တံတားငယ္ေလးရဲ့ အရြယ္အစားေၾကာင့္ ျခသၤ့႐ုပ္ေတြဟာ တစ္ႀကိမ္တိုက္ရင္ သုံးေကာင္ထက္ ပိုမတိုက္နိုင္ ေတာ့ပါဘူး ။လီဖူခ်န္းတစ္ေယာက္ တံတားေပၚမွာ အလုပ္မ်ားေနစဥ္မွာပဲ ေနာက္ထပ္ အစြမ္းထက္ ပုဂၢိဳလ္ေတြ ေရာက္လာၾကျပန္ပါတယ္ ။ အဲသည္ ပုဂၢိဳလ္ေတြကေတာ့ ခ်ိဳတစ္ေခ်ာင္း နတ္ဆိုးဘုရင္ ၊ဆန္းၾကယ္ကိရိယာဂိုဏ္းရဲ့ အထြဋ္ေခါင္ခ်ဳပ္ အႀကီးအကဲ ေခ့ါယြင္၊ ေသြးနတ္ဆိုးဘုရင္နဲ႔ ရွင္းတိေကာဝမ္တို႔ပါပဲ ။သူတို႔အားလုံးဟာ တံတားငယ္ေလး အေပၚမွာ တိုက္ပြဲဝင္ေနတဲ့ လီဖူခ်န္းကို ေတြ႕တဲ့အခါမွာေတာ့ မအံ့ၾသဘဲ မေနနိုင္ေတာ့ပါဘူး ။ခ်ိဳတစ္ေခ်ာင္း နတ္ဆိုးဘုရင္ကေတာ့ လီဖူခ်န္းရွိရာ တံတားငယ္ေလးေပၚသို႔ တက္ဖို႔ ႀကိဳးစားလိုက္ပါတယ္ ။ ၿပီးခဲ့တဲ့ တစ္ေခါက္က သည္လီဖူခ်န္းဟာ သူ႔ရဲ့ လက္ထဲကေန ထြက္ေျပးသြားခဲ့တာေလ ။ ဒါက ခ်ိဳတစ္ေခ်ာင္းနတ္ဆိုးဘုရင္လို အဆင့္၅ မိစၧာတစ္ေကာင္ အတြက္ေတာ့ အရွက္ ရစရာပါပဲ ။ အခုေတာ့ အခြင့္ၾကဳံၿပီမို႔ သူ႔အေနနဲ႔ လီဖူခ်န္းကို သတ္ပစ္ရပါမယ္ ။ဖန္း...ဒါေပမဲ့လည္း ခ်ိဳတစ္ေခ်ာင္းနတ္ဆိုးဘုရင္ရဲ့ ဆႏၵေတြဟာ မျပည့္ဝခဲ့ပါဘူး ။ တံတားငယ္ေလး အေပၚမွာရွိတဲ့ ဟင္းလင္းျပင္ ေလဟာနယ္က တစ္ခ်က္ အေရာင္ေတာက္သြားၿပီး ခ်ိဳတစ္ေခ်ာင္း နတ္ဆိုးဘုရင္ကို တိုက္ခိုက္လိုက္ပါတယ္ ။ေဝါ့ ......ဘန္း............အဲသည္တိုက္ခိုက္မွုက ဘယ္ေလာက္အထိ ျပင္းထန္သလည္းေတာ့ မသိပါဘူး ။ ခ်ိဳတစ္ေခ်ာင္းနတ္ဆိုးဘုရင္ကေတာ့ ေသြးတစ္လုတ္အန္ၿပီး လြင့္ထြက္သြားခဲ့ပါၿပီ ။" ဘာေတြ ျဖစ္သြားတာလဲ "ခ်ိဳတစ္ေခ်ာင္း နတ္ဆိုးဘုရင္က လူးလဲၿပီးေတာ့ ျပန္ထလာခဲ့ပါတယ္ ။သူသိတာကေတာ့ တံတားငယ္ေလး အနားကို ေရာက္သြားတာနဲ႔ တစ္ၿပိဳင္နက္ မျမင္ရတဲ့ အားတစ္ခုက သူ႔ကို ရိုက္ခ်လိုက္တယ္ ဆိုတာပါပဲ ။" တံတား တစ္စင္းေပၚမွာ တစ္ေယာက္ပဲ တက္လို႔ ရတာလား......"ရွင္းတိေကာဝမ္ကေတာ့ မသဲမကြဲ ေရရြတ္လိုက္ပါတယ္ ။" လခြီးပဲကြာ...... သည္ေျမေခြးအိုႀကီးေတြ အားလုံးက ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး သည္ေနရာကို ေရာက္လာရတာလဲ "တံတားေပၚမွာ ရွိေနတဲ့ လီဖူခ်န္းကေတာ့ ေနာက္ေက်ာ မလုံသလို ခံစားေနရပါၿပီ ။သည္ေနရာကို ေရာက္လာတဲ့ သူေတြအားလုံးဟာ အေရွ႕ယူနီကြန္း တိုက္ႀကီးရဲ့ အစြမ္းအထက္ဆုံး ပုဂၢိဳလ္ေတြပင္ မဟုတ္ပါလား ။အထူးသျဖင့္ မေကာင္းဆိုးဝါးဘုရင္လို႔ အမည္တြင္တဲ့ ရွင္းတိေကာဝမ္က သူ႔ကို အေတာ္ေလး ေခါင္းကိုက္ေစပါတယ္။နတ္ဆိုး၁၀ပါး နယ္ေျမေကာ ဂိုဏ္းေပါင္းတစ္ရာ မဟာမိတ္ အဖြဲ႕ကပါ မထိရဲတဲ့ ရွင္းတိေကာဝမ္......။ သည္လိုလူနဲ႔ေတာ့ သူဟာ ရန္ၿငိဳး မဖြဲ႕ခ်င္ပါဘူး ။" ထားလိုက္ပါေတာ့ကြာ...... သည္တံတားကို ျဖတ္ေက်ာ္ၿပီးမွ က်န္တာကို စဥ္းစားေတာ့မယ္ "လီဖူခ်န္းက ေတြးရင္းေတြးရင္းနဲ႔ ေခါင္းပို ရွုပ္လာတဲ့ အတြက္ အဲသည္ကိစၥကို ေခါင္းထဲကေန ထုတ္ပစ္လိုက္ပါေတာ့တယ္ ။ သူ႔အတြက္ကေတာ့ အေျခအေနကို မီးစဥ္ၾကည့္ကတာ အေကာင္းဆုံးပါပဲ ။တံတားရဲ့ ဟိုဘက္ျခမ္းမွာေတာ့ နန္းေတာ္ အေသးစားေလးတစ္ခု ရွိေနပါတယ္ ။ လီဖူခ်န္းရဲ့ မသိစိတ္အရ ဆိုရင္ေတာ့ အဲသည္ နန္းေတာ္ထံမွာ အရမ္းတန္ဖိုးရွိတဲ့ ရတနာတစ္ခု ရွိေနတာ အေသအခ်ာပါပဲဟူး ဟူး ဟူး.........ေခါ့ယြင္ ၊ ေသြးနတ္ဆိုးဘုရင္နဲ႔ ရွင္းတိေကာဝမ္တို႔ကလည္း သူတို႔နဲ႔ အနီးဆုံး တံတားေတြေပၚကို ေျပးတက္သြားၾကပါၿပီ ။ဟူး......ခ်ိဳတစ္ေခ်ာင္း နတ္ဆိုးဘုရင္ကလည္း ေနာက္က် က်န္ေနျခင္း မရွိပါဘူး။သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ သက္ဆိုင္ရာ တံတားေတြေပၚမွာ တိုက္ခိုက္သံေတြ ဆူညံ လာပါေတာ့တယ္။႐ုပ္ထုတစ္ခု ......႐ုပ္ထုႏွစ္ခု .....................အခ်ိန္အနည္းငယ္ အတြင္းမွာပဲ လီဖူခ်န္းဟာ ျခေသၤ့႐ုပ္ႀကီး ေျခာက္႐ုပ္ကို ဖ်က္ဆီး ပစ္လိုက္နိုင္ပါတယ္ ။လီဖူခ်န္းက အျခားသူေတြကို အကဲခတ္လိုက္တဲ့ အခါမွာေတာ့ ခ်ိဳတစ္ေခ်ာင္း နတ္ဆိုးဘုရင္က ျခေသၤ့႐ုပ္ ႏွစ္႐ုပ္ ၊ ေခါ့ယြင္နဲ႔ ေသြးနတ္ဆိုးဘုရင္တို႔က ျခေသၤ့႐ုပ္ သုံး႐ုပ္ နဲ႔ ရွင္းတိေကာဝမ္က ျခေသၤ့႐ုပ္ ေလး႐ုပ္ဆိုၿပီး ကိုယ္စီကိုယ္စီ ဖ်က္ဆီးၿပီးသြားပါၿပီ ။" ငါသည္ထက္ပိုၿပီး ျမန္မွ ျဖစ္ေတာ့မယ္ "လီဖူခ်န္းက သည္ေနရာကို ပထမဆုံး ေရာက္ေနသူ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ေနာက္လူက ေက်ာ္တက္သြားတာကို မခံခ်င္ပါဘူး ။ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ သတၱဳရိုး လက္သီးသိုင္းကို အစြမ္းကုန္ ထုတ္သုံးလိုက္႐ုံသာမက ဆင္နဂါး ခြန္အားကိုပါ အသုံးျပဳလိုက္ပါေတာ့တယ္။ သည္ဆင္နဂါး ခြန္အားကလည္း အကန္႔အသတ္နဲ႔ သုံးစြဲရတာပါ ။အဲသည္အတြက္ လီဖူခ်န္းဟာ မလိုအပ္ဘဲနဲ႔ မသုံးခ်င္ပါဘူး ။ဆင္နဂါးခြန္အားေတြ ပါဝင္လာတဲ့ သတၱဳရိုးလက္သီးဟာ တကယ့္ကို ေၾကာက္စရာပါပဲ ။ လီဖူခ်န္းဟာ လက္သီးတစ္ခ်က္ကို ျခေသၤ့႐ုပ္ တစ္႐ုပ္ႏွုန္းနဲ႔ ဖ်က္ဆီးေနတာပါ ။" ဟင္...... သည္ေကာင္ေလးရဲ့ ဖ်က္ဆီးႏွုန္းက အေတာ္ေလး ျမန္လာပါလား......"ရွင္းတိေကာဝမ္ကလည္း လီဖူခ်န္းရဲ့ ေျပာင္းလဲသြားတဲ့ တိုက္ခိုက္ပုံ ကို သတိျပဳမိေနပါတယ္ ။ " လာစမ္းကြာ...... "ဘန္း...... ဘန္း...... ဘန္း......သူကလည္း သူ႔ရဲ့ တိုက္ခိုက္မွုကို အရွိန္ ျမႇင့္လိုက္ပါၿပီ ။အမွန္အတိုင္း ေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ရွင္းတိေကာဝမ္ရဲ့ တိုက္ခိုက္မွုက လီဖူခ်န္းထက္ကို ပိုအစြမ္းထက္ပါတယ္ ။ ဒါေပမဲ့လည္း လီဖူခ်န္းက တံတားေပၚကို သူ႔ထက္ပိုေစာၿပီး ေရာက္ေနတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ရွင္းတိေကာဝမ္ဟာ လီဖူခ်န္းရဲ့ ဖ်က္ဆီးႏွုန္းကို လိုက္မမီေတာ့ပါဘူး ။ကိုး...တစ္ဆယ္......ဆယ့္ငါး..................ဆယ့္ခုနစ္..............................လီဖူခ်န္းတစ္ေယာက္ ဆယ့္ရွစ္႐ုပ္ေျမာက္ ျခေသၤ့႐ုပ္ကို တိုက္ခိုက္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ ရွင္းတိေကာဝမ္က ဆယ့္ခုနစ္႐ုပ္ေျမာက္ ျခေသၤ့႐ုပ္နဲ႔ တိုက္ခိုက္ေနပါၿပီ ။" သြားစမ္း "အဲသည္အတြက္ လီဖူခ်န္းက အခ်ိန္ဆြဲမေနဘဲ ေနာက္ဆုံး ျခေသၤ့႐ုပ္ကို အလ်င္အျမန္ တိုက္ခိုက္လိုက္ပါတယ္။ဝုန္း...ျခေသၤ့႐ုပ္ႀကီးရဲ့ ဦးေခါင္းကေတာ့ လီဖူခ်န္းရဲ့ လက္သီးခ်က္ေၾကာင့္ တစ္စစ္ီ ကြဲေၾကသြားခဲ့ပါၿပီ ။ဝွီး...... ဝွစ္...ဝွစ္......ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ အေနာက္ကို လုံးဝ လွည့္မၾကည့္ေတာ့ဘဲ နန္းေတာ္ငယ္ေလး ရွိရာဆီသို႔ အားကုန္သုံးၿပီး ေျပးပါေတာ့တယ္ ။ဘန္း.........ရွင္းတိေကာဝမ္ကလည္း ေနာက္က်ေနျခင္း အလ်င္းမရွိပါဘူး ။သူကလည္း ေနာက္ဆုံးျခေသၤ့႐ုပ္ကို ဖ်က္ဆီးၿပီး လီဖူခ်န္းေနာက္ကေန ထပ္ခ်ပ္မကြာ လိုက္လာခဲ့ပါတယ္ ။အဆုံးမဲ့အာဏာ အပိုင္း၃၅၉ေငြေရာင္ေၾကးခြံ ခ်ပ္ဝတ္တန္ဆာသည္နန္းေတာ္ငယ္ေလးကေတာ့ အလ်ား ေပတစ္ေထာင္ နဲ႔ အနံ ေပတစ္ေထာင္ ရွိပါတယ္ ။နန္းေတာ္အနားကို လီဖူခ်န္းေရာက္လာၿပီ ဆိုတာနဲ႔ တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ ေစ့ထားတဲ့ နန္းေတာ္တံခါးေတြဟာ ပြင့္ထြက္ကုန္ပါတယ္။နန္းေတာ္အတြင္းကေန ထြက္လာတဲ့ ရတနာ အလင္းေရာင္ကလည္း လီဖူခ်န္းရဲ့ မ်က္လုံးကိုေတာင္ ကန္းေစလု မတတ္ပါဘဲ ။" အား ...... ငါ့မ်က္လုံး "လီဖူခ်န္းက သူ႔ရဲ့ မ်က္လုံးေတြကို မွိတ္လိုက္ၿပီး နန္းေတာ္အတြင္းပိုင္းကို သူ႔ရဲ့ အသိစိတ္အာ႐ုံနဲ႔ ဆန္းစစ္လိုက္ပါတယ္။ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ နန္းေတာ္ငယ္ေလး အတြင္းမွာ ရွိေနတဲ့ အေျခအေနေတြကို အၾကမ္းဖ်င္းအားျဖင့္ သိသြားခဲ့ပါၿပီ ။နန္းေတာ္ထဲမွာေတာ့ ဟိုဘက္သည္ဘက္ ေဖာက္ျမင္ရတဲ့ ေက်ာက္သလင္းနဲ႔ ျပဳလုပ္ထားဟန္တူတဲ့ ေသတၱာႀကီး၈ခု ရွိေနပါတယ္။ အဲသည္ေသတၱာေတြထဲမွာ ရွိေနတာကေတာ့ ေငြေရာင္အေၾကးခြံ ခ်ပ္ဝတ္တန္ဆာတစ္ခု ၊ ပိန္းတိတ္ေအာင္ နက္ေမွာင္ေနတဲ့ မဟူရာ လက္အိတ္ေတြ၊ အနက္ေရာင္ ဝတ္႐ုံတစ္ထည္ ၊ ထူးျခားဆန္းၾကယ္တဲ့ သတၱဳနဲ႔ ျပဳလုပ္ထားပုံရတဲ့ ဘုတ္ျပားတစ္ခု ပါပဲ။သည္ေသတၱာႀကီး ၈ခုထဲမွာ ရွိေနတဲ့ ရတနာပစၥည္း ၈ခုဟာ အလြန္အဖိုးထိုက္တန္မယ္ ဆိုတာကိုေတာ့ ယုံမွားသံသယ ဝင္ေနစရာ မလိုပါဘူး ။ လီဖူခ်န္း ထင္တာသာ မမွားဘူးဆိုရင္ အဲသည္ေငြေရာင္ အေၾကးခြံ ခ်ပ္ဝတ္တန္ဆာဟာ ေျမကမၻာအဆင့္ ရတနာခ်ပ္ဝတ္တန္ဆာေတာင္ ျဖစ္နိုင္ပါတယ္ ။ ၿပီးေတာ့ မဟူရာ လက္အိတ္ေတြနဲ႔ ဝတ္႐ုံကလည္း ေျမကမၻာအဆင့္ထက္ နိမ့္က်စရာ အေၾကာင္း မရွိပါဘူး ။ဒါေပမဲ့ လီဖူခ်န္းရဲ့ အသိစိတ္အာ႐ုံထဲကို ထင္းခနဲ ဝင္လာတာကေတာ့ သတၱဳဘုတ္ျပားပါပဲ ။ အဲသည္အရာက သည္နန္းေတာ္ငယ္ေလးထဲမွာ ရွိတဲ့ ရတနာပစၥည္းေတြထဲမွာေတာင္မွ အဖိုးအထိုက္တန္ဆုံး ျဖစ္နိုင္ပါေသးတယ္ ။လီဖူခ်န္းက အဲသည္သတၱဳဘုတ္ျပားထံကေနၿပီး ေကာင္းကင္ဘုံရဲ့ အေငြ႕အသက္ကိုေတာင္ ခံစားေနရသလိုပါပဲ ။" ငါအဲသည္ထဲက တစ္ခုကိုေတာ့ ရမွျဖစ္မယ္ 'လီဖူခ်န္းက သည္အထိ ေရာက္လာၿပီးမွေတာ့ လက္ဗလာနဲ႔ ျပန္မသြားခ်င္ပါဘူး ။သူ႔ရဲ့ ဇစ္ျမစ္ကလည္း ေပၚၿပီးေနခဲ့ပါၿပီ ။ သူသည္ရတနာေတြကို မယူေတာ့ဘူး ဆိုရင္ေတာင္မွ ျပသနာေတြက အျပင္ေလာကမွာ သူ႔ကို ေစာင့္ႀကိဳေနဦးမွာ အေသအခ်ာပါပဲ ။အဲသည္အတြက္ လီဖူခ်န္းဟာ သည္ရတနာေတြကို ရမွသာ တန္ပါေတာ့မယ္ ။သူ႔အေနနဲ႔ အနာဂတ္မွာ ၾကဳံေတြ႕ရမယ့္ ျပသနာေတြကိုေတာ့ ႀကိဳၿပီး စိုးရိမ္ပူပန္ မေနေတာ့ပါဘူး ။လီဖူခ်န္းက ေနာက္ဆံတင္းေနျခင္း မရွိေတာ့ဘဲ နန္းေတာ္ငယ္ေလးထဲကို ခုန္ဝင္သြားခဲ့ပါၿပီ ။ သူပထမဦးဆုံး လက္လွမ္းလိုက္တာကေတာ့ ေငြေရာင္အေၾကးခြံ ခ်ပ္ဝတ္တန္ဆာပါပဲ။ ဒါက သူ႔ရဲ့ အသက္အာမခံခ်က္အတြက္ ေသခ်ာပါတယ္ ။ သူ႔ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ ႀကံ့ခိုင္မွုနဲ႔သာ ေပါင္းလိုက္မယ္ ဆိုရင္ေတာ့ သူ႔ရဲ့ ခံနိုင္ရည္ဟာ အလြန္ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ အဆင့္တစ္ခုကို ေရာက္သြားမွာပါ ။ေဝါင္း......လီဖူခ်န္းက ေငြေရာင္အေၾကးခြံ ခ်ပ္ဝတ္တန္ဆာကို လက္လွမ္းေနစဥ္မွာပဲ ေငြေရာင္ဝံပုေလြတစ္ေကာင္ဟာ သလင္းေက်ာက္ေသတၱာ ထဲကေန ခုန္ထြက္လာခဲ့ပါတယ္ ။သည္ေငြေရာင္ ဝံပုေလြကေတာ့ ေသခ်ာေပါက္ကို အဆင့္၅ အထြတ္အထိပ္အဆင့္ မိစၧာသားရဲ ျဖစ္ေပမယ့္လည္း လီဖူခ်န္းဟာ သည္မိစၧာသားရဲထံကေန အသက္ဓာတ္ကို ခံစားရျခင္း မရွိပါဘူး ။ ၿပီးေတာ့ သည္မိစၧာသားရဲမွာ မိစၧာခ်ီ အေငြ႕အသက္ေတြလည္း ခိုဝင္ကိန္းေအာင္းေနျခင္းလည္း မရွိပါဘူး ။ ဒါက မိစၧာသားရဲ ခႏၶာကိုယ္ သက္သက္ပါပဲ ။အဲသည္အတြက္ လီဖူခ်န္းဟာ ေနာက္မဆုတ္ေတာ့ဘဲ ေငြေရာင္ဝံပုေလြႀကီးကို ထိပ္တိုက္ ရင္ဆိုင္လိုက္ပါတယ္ ။" အိုး...... မာလိုက္တဲ့ ခႏၶာကိုယ္ "ေငြေရာင္ဝံပုေလြကို ထိုးလိုက္မိတဲ့ လီဖူခ်န္းကေတာ့ ေနာင္တရသြား ခဲ့ပါၿပီ ။ သည္ေငြေရာင္ ဝံပုေလြရဲ့ ခႏၶာကိုယ္က ဘယ္ေလာက္အထိ မာေက်ာေနသလည္းေတာ့ မသိပါဘူး ။ သတၱဳရိုးလက္သီးနဲ႔ ထိုးလိုက္တဲ့ လီဖူခ်န္းရဲ့ လက္တစ္ခုလုံးေတာင္မွာ ထုံက်ဥ္သြားခဲ့ပါတယ္။" ေသစမ္း "အဲသည္အခ်ိန္မွာပဲ ရွင္းတိေကာဝမ္ဟာ နန္းေတာ္ငယ္ေလးထဲကို ဝင္လာခဲ့ပါၿပီ ။သူ႔ရဲ့ ပထမဦးဆုံး ပစ္မွတ္ကေတာ့ သလင္းေက်ာက္ေသတၱာထဲက ရတနာပစၥည္းေတြ မဟုတ္ဘဲ လီဖူခ်န္း ျဖစ္ေနပါတယ္။သည္ရတနာေတြက ၈မ်ိဳးပဲ ရွိတာပါ ။ ရွင္းတိေကာဝမ္အေနနဲ႔ လီဖူခ်န္းလို ဝါစဥ္မရွိေသးတဲ့ လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္ဟာ သည္ရတနာေတြနဲ႔ မထိုက္ဘူးလို႔ ယုံၾကည္ေနပါတယ္။" လၿခီးပဲၾကာ "လီဖူခ်န္းက က်ဥ္းထဲက်ပ္ထဲကို ေရာက္ေနခဲ့ပါၿပီ။ သူ႔ရဲ့ အေရွ႕မွာ ေငြေင္ ဝံပုေလြႀကီး ရွိေနသလို အေနာက္မွာလည္း ရွင္းတိေကာဝမ္က ရွိေနတာပါ ။ ဒါေပမဲ့လည္း ေငြေရာင္ဝံပုေလြထက္စာရင္ ရွင္းတိေကာဝမ္က ပိုအႏၲရာယ္ မ်ားတဲ့အတြက္ လီဖူခ်န္းဟာ ရွင္းတိေကာဝမ္ကိုပဲ သူ႔ရဲ့ လက္သီးနဲ႔ ျပန္ခုခံလိုက္ပါတယ္။ဘန္း......ျပင္းထန္လွေသာ ေပါက္ကြဲသံႀကီးနဲ႔ အတူ လီဖူခ်န္းဟာ ေျခလွမ္းတစ္ဒါဇင္မၽွ ဆုတ္လိုက္ရပါၿပီ ။ လီဖူခ်န္းတစ္ေယာက္ ကံမေကာင္းဘူးလို႔ ဆိုရမွာပါပဲ ။ သူဆုတ္လိုက္တဲ့ ေနရာက ေငြေရာင္ဝံပုေလြရဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္နားမွာ ျဖစ္ေနပါတယ္။ေဝါင္း......ေငြေရာင္ဝံပုေလြကေတာ့ အခြင့္အေရးကို လက္လႊတ္မခံဘဲ လီဖူခ်န္းကို ကိုက္ခ်လိုက္ပါၿပီ ။က်ိ...... က်လိ......သတၱဳအခ်င္းခ်င္း ပြတ္တိုက္မိတဲ့ အသံတစ္ခု ထြက္ေပၚလာခဲ့ပါတယ္။ ေငြေရာင္ဝံပုေလြရဲ့ အစြယ္ေတြက လီဖူခ်န္းရဲ့ ပုခုံးကို ကိုက္ေဖာက္နိုင္စြမ္း မရွိခဲ့ပါဘူး ။ ေငြေရာင္ ဝံပုေလြက အဆင့္၅ မိစၧာသားရဲသားေရ ကိုယ္က်ပ္ဝတ္စုံကိုသာ ေပါက္ေအာင္ ကိုက္နိုင္ခဲ့ပုံပါပဲ ။" အမယ္ေလး...... ေတာ္ေသးတယ္ေဟ့ "လီဖူခ်န္းက အခုမွ သက္ျပင္း ခ်နိုင္ပါေတာ့တယ္။သည္ေငြေရာင္ဝံပုေလြက မိစၧာခ်ီေတြ မရွိတဲ့အတြက္ သူ႔ရဲ့ ကိုက္ခဲမွုက သိပ္ၿပီး အားေကာင္းေနျခင္း မရွိတာ ျဖစ္ပါမယ္။ ဒါက လီဖူခ်န္းအတြက္ေတာ့ မဟာ ကံေကာင္းမွုႀကီးပါပဲ ။ဒါေပမဲ့ ႏွေျမာစရာေကာင္းတာ တစ္ခုကေတာ့ သူ႔ရဲ့ အဆင့္၅မိစၧာသားရဲသားေရ ကိုယ္က်ပ္ဝတ္စုံဟာ ပ်က္စီးသြားခဲ့ပါၿပီ ။အဆင့္၅ မိစၧာသားရဲသားေရ ကိုယ္က်ပ္ဝတ္စုံက ေျမကမၻာအဆင့္ ရတနာ ခ်ပ္ဝတ္တန္ဆာေလာက္ တန္ဖိုးမရွိေပမယ့္လည္း ျပန္ေရာင္းရင္ေတာ့ အေတာ္ေလး ရနိုင္ပါေသးတယ္ ။" သည္ကေလးရဲ့ ခႏၶာကိုယ္က မာလွခ်ည္လားဟ "ရွင္းတိေကာဝမ္က လီဖူခ်န္းရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ႀကံ့ခိုင္မွုနဲ႔ ပက္သက္ၿပီး အေတာ္ေလး အံ့အားသင့္သြားပုံပါပဲ ။သူက လီဖူခ်န္းကို အထင္ေသးမိသြားၿပီ ဆိုတာကို ရိပ္မိသြားပါတယ္ ။ လီဖူခ်န္းရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ႀကံ့ခိုင္မွုက အေရွ႕ယူနီကြန္းတိုက္ႀကီးမွာရွိတဲ့ အစြမ္းထက္ ပုဂၢိဳလ္ေတြနဲ႔ေတာင္ ယွဥ္လို႔ ရေနပါၿပီ ။ လီဖူခ်န္းရဲ့ ခႏၶာကိုယ္က အဆင့္၅မိစၧာ တစ္ေကာင္နဲ႔ေတာင္ သိပ္မကြာေလာက္ပါဘူး ။ဒါေပမဲ့လည္း ဒါက မိစၧာခ်ီေတြ ထုတ္သုံးထားျခင္း မရွိတဲ့ အဆင့္၅မိစၧာတစ္ေကာင္ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္နဲ႔ ႏွိုင္းယွဥ္ထားတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္ ။" မင္းရဲ့ခႏၶာကိုယ္ ဘယ္ေလာက္ မာသလည္းဆိုတာကို ၾကည့္ရေသးတာေပါ့ကြာ "ရွင္းတိေကာဝမ္က သည္အတိုင္းေတာ့ လက္မေလ်ာ့ခ်င္ေသးပါဘူး ။ သူ႔ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္က ဖ်တ္ခနဲ ေပ်ာက္သြားၿပီး လီဖူခ်န္းရဲ့ ညာဘက္မွာ တေစၧတစ္ေကာင္အလား ျပန္ေပၚလာကာ လီဖူခ်န္းကို ကုတ္ခ်လိုက္ပါတယ္။" ေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းလိုက္တဲ့ ခႏၶာကိုယ္ သန္႔စင္မွု ပညာရပ္ဆႏၵ "လီဖူခ်န္းက ရွင္းတိေကာဝမ္ ထံကေနၿပီး မတူညီတဲ့ ပညာရပ္ဆႏၵႏွစ္ခုကို ခံစားမိေနပါၿပီ ။အဲသည္ထဲက တစ္ခုက ခႏၶာကိုယ္သန္႔စင္ျခင္း ပညာရပ္ဆႏၵ ျဖစ္ၿပီး ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ ခႏၶာကိုယ္အားျပဳ အျပင္အား လက္သည္းသိုင္းဆႏၵတစ္ခု ျဖစ္ေလာက္ပါတယ္။ပညာရပ္ဆႏၵတစ္ခုကို နားလည္အသုံးျပဳနိုင္တာနဲ႔ အသုံးမျပဳနိုင္တာက အေတာ္ေလး ကြာျခားမွု ရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ရွင္းတိေကာဝမ္ဟာ အေရွ႕ယူနီကြန္း တိုက္ႀကီးတစ္ခုလုံးကို လႊမ္းမိုးနိုင္စြမ္း ရွိေနပုံပါပဲ။လီဖူခ်န္းကေတာ့ အေတာ္ေလးကို ဗ်ာမ်ားေနရပါၿပီ ။ သူက ေငြေရာင္ဝံပုေလြနဲ႔ ရွင္းတိေကာဝမ္ကို တစ္ခ်ိန္တည္းမွာ ရင္ဆိုင္ေနရတာပါ ။သူ႔ရဲ့ တိုက္ပြဲအသိစိတ္က အရမ္းအစြမ္းထက္တယ္ ဆိုေပမယ့္လည္း သူ႔ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္က အခ်ိန္မီ တုံ႔ျပန္နိုင္စြမ္း မရွိေသးပါဘူး ။"စုတ္ျပဲစမ္းကြာ "သိုင္းကြက္အနည္းငယ္ တိုက္ခိုက္ၿပီးခ်ိန္မွာေတာ့ ရွင္းတိေကာဝမ္ဟာ လီဖူခ်န္းရဲ့ ရင္ဘတ္ကို လက္သည္းနဲ႔ ကုတ္ဆြဲလိုက္နိုင္ပါတယ္ ။ၿဗိ...... ၿဗိ......အဆင့္၅ မိစၧာသားရဲသားေရ ကိုယ္က်ပ္ဝတ္စုံကေတာ့ ရွင္းတိေကာဝမ္ရဲ့ လက္သည္းခ်က္ေၾကာင့္ တစစီ ျဖစ္သြားခဲ့ပါၿပီ ။လီဖူခ်န္းအေနနဲ႔လည္း အေတာ္ေလး ကံေကာင္းတယ္လို႔ သတ္မွတ္ရမွာပါ ။ ဘာျဖစ္လ္ို႔လည္းဆိုေတာ့ ရွင္းတိေကာဝမ္ရဲ့ လက္သည္းက သူ႔ရဲ့ အေပၚယံ အေရျပားေတြကိုသာ ကုတ္ဆြဲသြားလို႔ပါပဲ ။အဲသည္အတြက္ လီဖူခ်န္းရဲ့ ရင္ဘတ္ဟာ ေသြးစို႔႐ုံက လြဲၿပီး ႀကီးႀကီးမားမား ထိခိုက္ခဲ့ျခင္း မရွိပါဘူး ။" သည္ကေလးရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ ႀကံ့ခိုင္မွုက တကယ္ႀကီး အဆင့္၅မိစၧာတစ္ေကာင္နဲ႔ ယွဥ္နိုင္ေနတာပဲ "ရွင္းတိေကာဝမ္က အေတာ္ေလး စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ျဖစ္သြားပုံပါပဲ ။ တကယ္လို႔ ခ်ီစြမ္းအင္ေတြကို အသုံးခ်နိုင္ခဲ့မယ္ ဆိုရင္ေတာ့ သူက အဆင့္၅ မိစၧာကိုေတာင္ မ်က္လုံးထဲမွာ မထည့္ထားပါဘူး ။ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ ေငြေရာင္ဝံပုေလြနဲ႔ ရွင္းတိေကာဝမ္ဟာ လီဖူခ်န္းကို ညႇပ္ပူးညႇပ္ပိတ္ တိုက္ခိုက္ပါေတာ့တယ္ ။ လီဖူခ်န္းကေတာ့ ကူကယ္ရာမဲ့တဲ့ အျဖစ္ကို ေရာက္ေနပါၿပီ ။ ေငြေရာင္ဝံပုေလြက စိတ္ကူးေပါက္ရင္ ေပါက္သလို ရွင္းတိေကာဝမ္ကိုပါ တိုက္ခိုက္ေနလို႔ လီဖူခ်န္းတစ္ေယာက္ အနည္းငယ္ ခံသာေနတာပါ ။" ရွင္းတိေကာဝမ္....... ။ ဘာျဖစ္လို႔ က်ဳပ္နဲ႔တိုက္ခိုက္ၿပီး အခ်ိန္ျဖဳန္းေနရတာလဲ......။ အျခားလူေတြေကာ သည္ထဲကို ဝင္လာေတာ့မွာေနာ္ ......"လီဖူခ်န္းက ကေသာကေမ်ာနဲ႔ ရွင္းတိေကာဝမ္ကို ေျဖာင္းဖ်ေနပါတယ္။ရွင္းတိေကာဝမ္က သည္ေလာက္အထိ တုံးအလိမ့္မယ္လို႔ေတာ့ လီဖူခ်န္း မထင္ပါဘူး ။ သည္ရတနာေတြနဲ႔ ယွဥ္လိုက္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ သူဟာ ဘာမွမဟုတ္တဲ့ ပမႊားေလးပင္ မဟုတ္ပါလား ။" မင္းေျပာတာမွန္တယ္ ။ ငါမင္းနဲ႔ အခ်ိန္ မျဖဳန္းေတာ့ဘူး ။ မင္းသည္တစ္ႀကိမ္မွာ အေတာ္ေလး ကံေကာင္းေနတယ္ဆိုတာကို ငါဝန္မခံခ်င္လည္း ဝန္ခံရမွာပဲ ။ ေနာင္အနာဂတ္မွာလည္း မင္းအခုလို ကံေကာင္းပါေစလို႔ ငါေမၽွာ္လင့္တယ္ "ရွင္းတိေကာဝမ္ကလည္း အဓိကနဲ႔ သာမညကို ခြဲျခားသိျမင္နိုင္သူ တစ္ေယာက္ပါပဲ ။ သူက တိုက္ခိုက္ေနတာကို ရပ္လိုက္ၿပီး အနက္ေရာင္ ဝတ္႐ုံ ရွိရာ ေက်ာက္သလင္း ေသတၱာဆီသို႔ ခုန္သြားပါေတာ့တယ္ ။သူ႔အေနနဲ႔ လီဖူခ်န္းကို အနိုင္ယူဖို႔အတြက္ ေလာႀကီးေနစရာ မလိုပါဘူး။သည္နန္းေတာ္အျပင္ကို ေရာက္သြားၿပီးဆိုတာနဲ႔ သူဟာ သူႀကိဳက္ႏွစ္သက္တာကို လုပ္လို႔ ရပါတယ္ ။ နတ္ဆိုး၁၀ပါးနယ္ေျမေကာ ဂိုဏ္းေပါင္းတစ္ရာ မဟာမိတ္အဖြဲ႕ပါ သူ႔ကို ျပသနာ ရွာရဲမွာ မဟုတ္ပါဘူ ။" ဟူး...... "ရွင္းတိေကာဝမ္ မတိုက္ခိုက္ေတာ့ဘူး ဆိုမွ လီဖူခ်န္းတစ္ေယာက္ သက္ျပင္းခ်နိုင္ ပါေတာ့တယ္ ။ ရွင္းတိေကာဝမ္က သူ႔ကို ဒဏ္ရာႀကီးႀကီးမားမား ရေအာင္ မတိုက္ခိုက္နိုင္ခဲ့ဘူး ဆိုေပမယ့္လည္း ေလ်ာ့တြက္လို႔ေတာ့ မရပါဘူး ။ အခုေတာင္မွ သူ႔ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ေပၚမွာ လက္သည္းကုတ္ရာေတြ ဗရပြ ျဖစ္ေနပါၿပီ ။ရွင္းတိေကာဝမ္ မရွိေတာ့တဲ့ ေနာက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းအတြက္ အရာရာဟာ လြယ္ကူသြားခဲ့ၿပီလို႔ ဆိုရမွာပါပဲ ။ သည္ေငြေရာင္ ဝံပုေလြက လီဖူခ်န္းအတြက္ေတာ့ သိပ္ၿပီးခဲယဥ္းလွတဲ့ ၿပိဳင္ဘက္ မဟုတ္ပါဘူး ။ေငြေရာင္ဝံပုေလြရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ မာေက်ာရင္ မာေက်ာေနပါမယ္ ။ ဒါေပမဲ့ ထိခိုက္မွု မရွိနိုင္တဲ့အထိ မာေက်ာေနတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး ။ လီဖူခ်န္းသာ ဂ႐ုတစိုက္ တိုက္ခိုက္မယ္ဆိုရင္ သည္ေငြေရာင္ ဝံပုေလြေလာက္ကိုေတာ့ အသာေလး အနိုင္ယူလိုက္လို႔ ရပါတယ္။ဘန္း ဘန္း ဘန္း......ဆင္နဂါးခြန္အားကို အသုံးျပဳလိုက္ၿပီး ေနာက္မွာေတာ့ ေငြေရာင္ဝံပုေလြဟာ လီဖူခ်န္းရဲ့ လက္သီးခ်က္ေတြကို ေတာင့္ခံနိုင္စြမ္း မရွိေတာ့ပါဘူး ။ေငြေရာင္ဝံပုေလြရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ဟာ တျဖည္းျဖည္း ကြဲအက္လာခဲ့ပါၿပီ ။ရႊစ္...... ရႊစ္...... လီဖူခ်န္းတစ္ေယာက္ ေငြေရာင္ ဝံပုေလြကို ဖိႏွိပ္ေနစဥ္မွာပဲ အရိပ္ႏွစ္ရိပ္ဟာ နန္းေတာ္ငယ္ေလးထဲကို ဝင္ေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။ သူတို႔ကေတာ့ ေသြးနတ္ဆိုးဘုရင္နဲ႔ ေခါ့ယြင္ တို႔ပါပဲ ။လူသားတစ္ေယာက္ ျဖစ္တဲ့အျပင္ ဂိုဏ္းေပါင္းတစ္ရာ မဟာမိတ္အဖြဲ႕ရဲ့ အဖြဲ႕ဝင္တစ္ေယာက္ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ေခါ့ယြင္ကေတာ့ လီဖူခ်န္းကို တိုက္ခိုက္မယ့္ဟန္ မျပပါဘူး ။ ဒါေပမဲ့ ေသြးနတ္ဆိုး ဘုရင္ကေတာ့ သူ႔ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ေပၚက ဆူးတစ္ေခ်ာင္းကို ႏုတ္ယူလိုက္ၿပီး လီဖူခ်န္းကို ထိုးစိုက္ လိုက္ပါတယ္။" မင္းတို႔ေကာင္ေတြက ငါ့ကို ျပသနာ မရွာဘဲ ေနလို႔ မရဘူးလား "လီဖူခ်န္းက ေဒါသ အႀကီးအက်ယ္ ထြက္လာခဲ့ပါၿပီ ။ ေသြးဘိုးဘိုးႀကီး ၊ ယုလီ၊ ခ်ိဳတစ္ေခ်ာင္း နတ္ဆိုးဘုရင္ နဲ႔ ရွင္းတိေကာဝမ္ တို႔ဟာ သူ႔ကို စေတြ႕တာနဲ႔ အနိုင္က်င့္ခ်င္ ေနၾကတာပါ ။ အခုလည္း ေသြးနတ္ဆိုးဘုရင္က ဘာမေျပာညာမေျပာနဲ႔ အလစ္ တိုက္ခိုက္ လာျပန္ပါၿပီ ။လီဖူခ်န္းတစ္ေယာက္ ဘယ္ေလာက္ ေဒါသထြက္ေနသလည္းေတာ့ မသိပါဘူး ။ သူက ဆူးခၽြန္ကို ေရွာင္တိမ္းဖို႔ မႀကိဳးစားေတာ့ဘဲ လက္သီးျဖင့္ ထိုးခ်လိုက္ပါတယ္ ။ဝုန္း ......လီဖူခ်န္းရဲ့ ေဒါသေတြအျပည့္ ပါဝင္ေနတဲ့ လက္သီးခ်က္ဟာ ေသြးနတ္ဆိုးဘုရင္ကိုေတာင္ ေျခလွမ္းအနည္းငယ္ ဆုတ္သြားေစခဲ့ပါတယ္။" အိုး...... သည္ေကာင္......"လီဖူခ်န္းရဲ့ လက္သီးခ်က္က ေသြးနတ္ဆိုး ဘုရင္ကိုေတာင္မွ အႀကီးအက်ယ္ အံ့ၾသသြားေစခဲ့ပုံပါပဲ ။မ်ိဳးဆက္သစ္ လူငယ္တစ္ေယာက္ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္က သည္ေလာက္အထိ မာေက်ာသတဲ့လား......။ ဒါက တကယ့္ကို မယုံနိုင္စရာပါပဲ ။" ေသစမ္း "ေသြးနတ္ဆိုး ဘုရင္က ခ်ိဳတစ္ေခ်ာင္း နတ္ဆိုးဘုရင္လို မဟုတ္ပါဘူး ။ သူ႔ရဲ့ ခြန္အားနဲ႔ ကၽြမ္းက်င္မွုက ေၾကာက္စရာ ေကာင္းလွပါတယ္ ။သူက လီဖူခ်န္းကို ေနာက္ထပ္ တစ္ႀကိမ္ တိုက္ခိုက္ လိုက္ျပန္ပါၿပီ ။သည္တစ္ခါမွာေတာ့ ေသြးနတ္ဆိုးဘုရင္က သူ႔ရဲ့ ေသြးခ်ီေတြကို ဆူးခၽြန္ထဲသို႔ ပို႔ေဆာင္ၿပီး တိုက္ခိုက္လိုက္တာပါ ။ေဖာက္......သည္တစ္ႀကိမ္မွာေတာ့ ဆူးခၽြန္ဟာ လီဖူခ်န္းရဲ့ လက္သီးကို အေပါက္ငယ္ေလးတစ္ခု ျဖစ္သြားေစခဲ့ပါတယ္ ။" ဒါေၾကာင့္လည္း သည္မိစၧာေကာင္ႀကီးက ေသြးနတ္ဆိုးဘုရင္ဆိုၿပီး နာမည္ေက်ာ္ေနတာကိုး......။ သူ႔ဆီမွာ ခႏၶာကိုယ္အျပင္အား ပညာရွင္ေတြကို ယွဥ္လို႔ရတဲ့ နည္းလမ္းတစ္ခု ရွိေနတာပဲ ......"သူ႔ရဲ့ ဆင္နဂါး ခြန္အားကို အျမင့္ဆုံးအထိ တိုးျမႇင့္လိုက္ၿပီး ေနာက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းရဲ့ လက္သီးမွာ နက္ေရႊေရာင္အလင္းတန္းေတြ ေတာက္ပလာခဲ့ပါၿပီ ။အေစာပိုင္းတုန္းကေတာ့ လီဖူခ်န္း ဆင္နဂါးခြန္အား တစ္မၽွင္ကိုပဲ အသုံးျပဳထားခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္ ။ အခုေတာ့ သူဟာ ရွိသမၽွ ဆင္နဂါး ခြန္အားေတြကို သူ႔လက္သီးထဲမွာ စုစည္းထားခဲ့ပါၿပီ ။ဒါေပမဲ့ အဲသည္လို လုပ္လိုက္တာက ဆင္နဂါး ခြန္အားေတြကို အလ်င္အျမန္ ကုန္ဆုံးသြားေစမွာပါ ။တိတိက်က် ေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အသက္တစ္ခ်က္ ရွူလိုက္တိုင္းမွာ ဆင္နဂါးခြန္အား တစ္မၽွင္ ေလ်ာ့ပါးသြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္ ။ထန္......ထန္...... ထန္......ပတ္ဝန္းက်င္ တစ္ခုလုံးမွာေတာ့ သတၱဳအခ်င္းခ်င္း ပြတ္တိုက္မိသံေတြ ဆူညံေနတာပါပဲ ။ သည္တစ္ႀကိမ္မွာေတာ့ ေသြးနတ္ဆိုးဘုရင္ရဲ့ ဆူးခၽြန္က လီဖူခ်န္းရဲ့ သတၱဳရိုးလက္သီးကို ေဖာက္ထြင္းနိုင္ျခင္း မရွိေတာ့ပါဘူး ။"သည္ကေလးကို ရင္ဆိုင္ရတာက အေတာ္ခက္တာပဲ "ေသြးနတ္ဆိုးဘုရင္က ေလးနက္တည္ၾကည္ သြားခဲ့ပါၿပီ ။တကယ္လို႔သာ သူ႔ဆီမွာ အခ်ိန္အလုံအေလာက္ ရွိေနရင္ေတာ့ ေသြးနတ္ဆိုးဘုရင္ဟာ လီဖူခ်န္းကို ေသတဲ့အထိ တိုက္ခိုက္ေနဦးမွာပါ ။ ဒါေပမဲ့လည္း သည္ေနရာမွာ ရတနာပစၥည္းေတြ ရွိေနပါေသးတယ္ ။ ရွင္းတိေကာဝမ္နဲ႔ ေခါ့ယြင္တ္ို႔ေတာင္မွ လီဖူခ်န္းကို မတိုက္ဘဲ ရတနာေတြကို ရယူပိုင္ဆိုင္ဖို႔ အတြက္ ႀကိဳးစားေနၾကတာ မဟုတ္ပါလား ။" မင္းကို သည္တစ္ခါ ေလ်ာ္ေပးလိုက္မယ္ "ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ ေသြးနတ္ဆိုးဘုရင္ဟာ လီဖူခ်န္းကို မတိုက္ခိုက္ေတာ့ဘဲ မနီးမေဝးမွာရွိတဲ့ ေက်ာက္သလင္း ေသတၱာတစ္ခုဆီသို႔ ေျပးထြက္သြားပါေတာ့တယ္ ။ခ်ိဳတစ္ေခ်ာင္းနတ္ဆိုးဘုရင္ကေတာ့ နန္းေတာ္ငယ္ေလးထဲကို ေနာက္ဆုံးမွ ဝင္လာနိုင္ခဲ့သူပါပဲ ။သူက မူလပထမတုန္းကေတာ့ လီဖူခ်န္းကို တိုက္ခိုက္ဖို႔ ႀကံစည္ထားခဲ့တာပါ ။ ဒါေပမဲ့ နန္းေတာ္ထဲကို အေရာက္မွာေတာ့ သူက အဲသည္ အႀကံအစည္ကို ဖ်က္ပစ္လိုက္ပါေတာ့တယ္။သူက ငတုံးတစ္ေယာက္ မဟုတ္ပါဘူး ။ သူ႔ထက္အရင္ နန္းေတာ္ငယ္ေလးထဲကို ေရာက္ေနတဲ့ သူေတြေတာင္မွ လီဖူခ်န္းကို မတိုက္ခိုက္ဘဲ ေဘးမဲ့ ေပးထားၾကပါတယ္။ အဲဒါက သည္လီဖူခ်န္းဟာ ထင္ထားသေလာက္ မရိုးရွင္းဘူးဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ပါပဲ ။ အဲသည္အတြက္ ခ်ိဳတစ္ေခ်ာင္းနတ္ဆိုး ဘုရင္ကလည္း လီဖူခ်န္းနဲ႔ အခ်ိန္ျဖဳန္းမေနေတာ့ဘဲ သလင္းေက်ာက္ ေသတၱာတစ္လုံးဆီသို႔သာ ဦးတည္လိုက္ပါေတာ့တယ္ ။ရႊမ္း...... ရႊပ္...... ရႊပ္......ရွင္းတိေကာဝမ္ကေတာ့ တကယ့္ကို ေၾကာက္စရာပါပဲ ။ သူက သူ႔ရဲ့ ထက္လွတဲ့ လက္သည္းေတြနဲ႔ လင္းနို႔ေတာင္ပံ သားရဲႀကီးကို အထက္စည္းကေန တိုက္ခိုက္ေနပါတယ္ ။ ရွင္းတိေကာဝမ္ရဲ့ လက္သည္းကုတ္ခ်က္ေတြက လ်င္ျမန္လြန္းလွတဲ့အတြက္ လင္းနို႔ေတာင္ပံ သားရဲႀကီးက ဘယ္လိုမွ ေရွာင္တိမ္းနိုင္ျခင္း မရွိပါဘူး။ေနာက္ထပ္လက္သည္း ကုတ္ခ်က္ အခ်က္၂၀ေလာက္ တိုက္ခိုက္ၿပီးသြားတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ ရွင္းတိေကာဝမ္ဟာ လင္းနို႔ေတာင္ပံ သားရဲႀကီးကို အနိုင္ယူၿပီး အနက္ေရာင္ဝတ္႐ုံကို ရယူသြားနိုင္ ခဲ့ပါၿပီ။" ဟား ဟား ဟား......။ ဒါက ေျမကမၻာ အလယ္အလတ္အဆင့္ ဝတ္႐ုံကြ......"ရွင္းတိေကာဝမ္က အားရပါးရ ရယ္ေမာ ေနပါတယ္။လက္နက္ေတြ၊ ခ်ပ္ဝတ္တန္ဆာေတြထက္ စာရင္ေတာ့ သည္လို ရတနာမ်ိဳးက ပိုၿပီး တန္ဖိုးရွိေနတာ မဟုတ္ပါလား ။အနက္ေရာင္ ဝတ္႐ုံကို ဝတ္ဆင္ၿပီးသြားတဲ့ အခါမွာေတာ့ ရွင္းတိေကာဝမ္က အနက္ေရာင္ လက္အိတ္ေတြကို မ်က္စိ က်သြားပါတယ္။မေကာင္းဆိုးဝါး လက္သီးဂိုဏ္းဆိုတာက လက္သီးသိုင္းကို အထူးျပဳတဲ့ ဂိုဏ္းတစ္ခုပါ ။ သည္ေျမကမၻာအဆင့္ လက္အိတ္တစ္စုံနဲ႔ ဆိုရင္ေတာ့ သူ႔ရဲ့ အစြမ္းဟာ ေနာက္ထပ္ အဆင့္တစ္ခုအထိ ေရာက္သြားနိုင္ပ္တယ္ ။ရွင္းတိေကာဝမ္တစ္ေယာက္ သူ႔ရဲ့ ဒုတိယ ပစ္မွတ္ကို ေရြးေနစဥ္မွာပဲ လီဖူခ်န္းက ေငြေရာင္ဝံပုေလြကို အနိုင္ယူလိုက္ နိုင္ပါၿပီ ။ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ ေငြေရာင္အေၾကးခြံ ခ်ပ္ဝတ္တန္ဆာကို လွမ္းယူလိုက္ၿပီး သူ႔ရဲ့ အသ္ိစိတ္အာ႐ုံနဲ႔ စစ္ေဆးလိုက္ပါတယ္။တကယ့္ကို ေက်နပ္စရာပါပဲ ။ သည္ခ်ပ္ဝတ္တန္ဆာက ေျမကမၻာ အလယ္အလတ္အဆင့္ ခ်ပ္ဝတ္တန္ဆာတစ္ခု ျဖစ္ေနပါတယ္။သည္ရတနာ ခ်ပ္ဝတ္တန္ဆာရဲ့ အစြမ္းကို အျပည့္အဝ သုံးခ်င္ရင္ေတာ့ ခ်ီစြမ္းအင္ေတြနဲ႔ အသက္သြင္းေပး ရမွာပါ ။ ဒါေပမဲ့ သည္ခ်ပ္ဝတ္တန္ဆာ သီးသန္႔ကိုက အေတာ္ေလး အစြမ္းထက္ေနပါၿပီ ။ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ ပ်က္စီးစျပဳေနတဲ့ သူ႔ရဲ့ အဆင့္၅မိစၧာသားရဲသားေရ ကိုယ္က်ပ္ဝတ္စုံကို ခၽြတ္ပစ္လိုက္ၿပီး ေငြေရာင္အေၾကးခြံ ခ်ပ္ဝတ္တန္ဆာကို ဝတ္ဆင္လိုက္ပါတယ္ ။သည္ခ်ပ္ဝတ္တန္ဆာနဲ႔ဆိုရင္ေတာ့ သည္နန္းေတာ္ထဲမွာ ရွိေနတဲ့ ဘယ္ပုဂၢိဳလ္ကမွ သူ႔ကို ထိခိုက္ေအာင္ လုပ္နိုင္ေတာ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး ။" ေနာက္ထပ္ ဘယ္ရတနာကို ယူရင္ ေကာင္းမလဲ "ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ သူ႔ရဲ့ ဒုတိယ ပစ္မွတ္ကို စဥ္းစားေနပါၿပီ။သူ႔အေနနဲ႔ သည္နန္းေတာ္ထဲက ရတနာ ႏွစ္ခုကိုပဲ ရယူနိုင္မွာပါ ။ ဘာျဖစ္လို႔လည္းဆိုေတာ့ အျခားသူေတြကလည္း သူတို႔ရဲ့ ပထမ ပစ္မွတ္ေတြကို အနိုင္ယူနိုင္စြမ္း ရွိေနလို႔ပါပဲ ။ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ သတၱဳဘုတ္ျပားကိုပဲ ေရြးခ်ယ္လိုက္ပါေတာ့တယ္။ သူက သည္သတၱဳဘုတ္ျပားကို ဘယ္လို အသုံးျပဳရမလည္း ဆိုတာကိုေတာ့ မသိပါဘူး ။ ဒါေပမဲ့လည္း သူ သည္နန္းေတာ္ငယ္ေလးထဲကို ဝင္လာကတည္းကစၿပီး သည္သတၱဳဘုတ္ျပားက သူ႔ကို ဆြဲေဆာင္ေနတာပါ ။အဆုံးမဲ့အာဏာ အပိုင္း ၃၆၀တည္ေနရာေရႊ႕ေျပာင္း ဘုတ္ျပားသတၱဳဘုတ္ျပားရဲ့ အေစာင့္အၾကပ္ကေတာ့ ႀကီးမားလွတဲ့ စပါးအုံးေႁမြႀကီး တစ္ေကာင္ပါပဲ ။ လီဖူခ်န္း အနားကို ကပ္လာၿပီဆိုတာနဲ႔ တစ္ၿပိဳင္နက္ စပါးအုံးေႁမြႀကီးဟာ ေခြအိပ္ေနရာကေန ပါးပ်ဥ္းေထာင္လာၿပီး လီဖူခ်န္းကို တိုက္ခ္ိုက္ပါေတာ့တယ္ ။ဝွီး...... ဖန္း...............လီဖူခ်န္းကလည္း သည္အေျခအေနအတြက္ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ၿပီးသားပါပဲ ။ သူက ေဘးကို မီတာဝက္မၽွ ေရွာင္တိမ္းၿပီး စပါးအုံးေႁမြႀကီးရဲ့ ဦးေခါင္းကို ျပန္လည္ တိုက္ခိုက္လိုက္ပါတယ္ ။ထန္......လီဖူခ်န္းက သတၱဳတုံးႀကီး တစ္တုံးကို ထိုးလိုက္ရသလို ပါပဲ ။ ထုံက်ဥ္မွုက သူ႔ရဲ့ လက္ေမာင္းတစ္ေလၽွာက္ ဆန္တက္လာခဲ့ပါတယ္။" သည္စပါးအုံးေႁမြႀကီးရဲ့ ခႏၶာကိုယ္က အဆင့္၅ မိစၧာသားရဲထက္ေတာင္ ပိုမာေနတာလားဟ "လီဖူခ်န္းကေတာ့ ညည္းတြားေနမိပါၿပီ ။အဆင့္၅ မိစၧာေတြရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ဆိုတာက အလွျပသက္သက္ မဟုတ္ပါဘူး ။ လက္ရွိ လီဖူခ်န္း ကိုယ္တိုင္ေတာင္မွ ခ်ိဳတစ္ေခ်ာင္း နတ္ဆိုးဘုရင္ကို အနိုင္ယူနိုင္႐ုံေလာက္သာ အစြမ္းရွိတာပါ ။ သူ႔အေနနဲ႔ ခ်ိဳတစ္ေခ်ာင္းနတ္ဆိုးဘုရင္ကို သတ္ဖို႔အထိေတာ့ မစြမ္းေသးပါဘူး ။ ေသြးနတ္ဆိုးဘုရင္ကိုဆိုရင္ေတာ့ ေျပာမေနပါနဲ႔ေတာ့ ။ဒါေပမဲ့ အခုေတာ့ သူဟာ အဆင့္၅ မိစၧာသားရဲ ခႏၶာကိုယ္ထက္ ပိုမာေက်ာတဲ့ စပါးအုံးေႁမြႀကီးကို အနိုင္ယူရပါေတာ့မယ္ ။ ဒါက တကယ့္ကို မျဖစ္နိုင္သေလာက္ပါပဲ ။" ဟူး...... မလြယ္ေၾကာဘဲေဟ့ ......"လီဖူခ်န္း က အနီးအနား ပတ္ဝန္းက်င္ကို တစ္ခ်က္ ေလ့လာလိုက္တဲ့ အခါမွာေတာ့ ေသြးနတ္ဆိုးဘုရင္ဟာ သူ႔ရဲ့ ဒုတိယ ပစ္မွတ္ကိုေတာင္ ေရြးေနပါၿပီ ။ က်န္တဲ့သူေတြကလည္း သူတို႔ရဲ့ ၿပိဳင္ဘက္ေတြကို ဖိႏွိပ္ထားၾကပါတယ္ ။" ငါ သူတို႔ေအာင္ျမင္တဲ့အထိ ေစာင့္ေနလို႔ေတာ့ မျဖစ္ဘူး ။ သည္စပါးအုံးေႁမြႀကီးကို မရရတဲ့နည္းနဲ႔ အနိုင္ယူမွ ျဖစ္မယ္ "သည္ေငြအေၾကးခြံ ရတနာခ်ပ္ဝတ္တန္ဆာနဲ႔ ဆိုရင္ေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ စပါးအုံးေႁမြႀကီးရဲ့ တိုက္ခိုက္မွုကို သိပ္ၿပီး စိုးရိမ္ေနစရာ မလိုေတာ့ပါဘူး ။ သူက တိုက္စစ္ကို အေလးေပးၿပီး တိုက္ခိုက္နိုင္ပါၿပီ ။" ဝိညာဥ္ခြဲျဖာ သတၱဳရိုးလက္သီး "႐ုတ္တရက္ဆိုသလို လီဖူခ်န္းရဲ့ ဘယ္ဘက္လက္သီးနဲ႔ ညာဘက္လက္သီးရဲ့ အေရျပားေတြဟာ ကြဲထြက္သြားခဲ့ပါတယ္ ။ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ နက္ေရႊေရာင္ အလင္းတန္းေတြဟာ သူ႔ရဲ့ လက္သီးႏွစ္လုံးကေန ထြက္ေပၚလာခဲ့ပါၿပီ ။ ဒါက လီဖူခ်န္းရဲ့ လက္သီးႏွစ္လုံးမွာ ေခ်ာ္ရည္ခဲေတြ ဖုံးအုပ္ထားသလိုပါပဲ ။ဒါက သတၱဳရိုးလက္သီးသိုင္းရဲ့ အစြမ္းအထက္ဆုံး သိုင္းကြက္ ျဖစ္ပါတယ္ ။ လီဖူခ်န္းဟာ သည္သိုင္းကြက္ထဲမွာ ဆင္နဂါခြန္အား အေတာ္မ်ားမ်ားကို ထည့္သုံးထားတာပါ ။အေစာပိုင္းတုန္းက လီဖူခ်န္းတစ္ေယာက္ အသက္တစ္ႀကိမ္ရွူလိုက္တိုင္းမွာ ဆင္နဂါး စြမ္းအားတစ္မၽွင္ ကုန္ဆုံးတယ္ဆိုရင္ အခုခ်ိန္မွာေတာ့ အသက္တစ္ႀကိမ္ ရွူလိုက္တိုင္း ဆင္နဂါးစြမ္းအင္ သုံးမၽွင္ ကုန္ဆုံးေနပါၿပီ ။သူ႔ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ ဆင္နဂါးစြမ္းအင္ အမၽွင္ ၁၂၀၀ေက်ာ္ေလာက္သာ က်န္ရွိေတာ့တဲ့အတြက္ သူ႔ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ ႀကံ့ခိုင္မွု အရည္အေသြးေတာင္မွ အနည္းငယ္ ေလ်ာ့က် လာပါတယ္။သည္အတိုင္းသာ ဆက္သြားေနရင္ေတာ့ လီဖူခ်န္းရဲ့ ဆင္နဂါး ခြန္အားေတြဟာ သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ ကုန္ဆုံးသြားေတာ့မွာပါ ။ဆင္နဂါးခြန္အားသာ မရွိေတာ့ရင္ေတာ့ လီဖူခ်န္းရဲ့ ခံနိုင္ရည္ဟာ အဆင့္၁ ျပန္လည္ဝင္စားျခင္း နယ္ပယ္ပညာရွင္ရဲ့ တိုက္ခိုက္မွုကိုေတာင္မွ အနိုင္နိုင္ပါပဲ ။" ငါ...... သည္စပါးအုံးေႁမြႀကီးကို အျမန္ဆုံး အနိုင္ယူမွ ျဖစ္မယ္ "လီဖူခ်န္းက ေလထဲကို ခုန္တက္သြားၿပီး စပါးအုံးေႁမြႀကီးရဲ့ ဦးေခါင္းကို လက္သီးျဖင့္ ထိုးထည့္လိုက္ပါတယ္။သည္တစ္ႀကိမ္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းရဲ့ လက္သီးဟာ ထုံက်ဥ္မွုကို မခံစားရပါဘူး။ သူက စပါးအုံးေႁမြႀကီးရဲ့ နဖူးအလယ္တည့္တည့္မွာ လက္သီးရာတစ္ခ်က္ကို ခ်န္ထားနိုင္ခဲ့ပါတယ္ ။" ဝိုး...... သတၱဳရိုးလက္သီးသိုင္းရဲ့ ပြဲသိမ္းတိုက္ကြက္က မဆိုးပါလားဟ "လီဖူခ်န္းက သူ႔ရဲ့လက္သီးကို သည္ေလာက္အထိ အစြမ္းထက္မယ္လို႔ မထင္ထားခဲ့တာ အမွန္ပါပဲ။သည္အတိုင္းဆိုရင္ေတာ့ အသက္တစ္ခ်က္ ရွူလိုက္တိုင္းမွာ ဆင္နဂါးစြမ္းအား သုံးမၽွင္ ကုန္ဆုံးသြားတာက တန္တယ္လို႔ သတ္မွတ္ရမွာပါ။ဆင္နဂါးခြန္အားနဲ႔ သတၱဳရိုးလက္သီးကို ေရာေႏွာအသုံးျပဳထားတဲ့ လီဖူခ်န္းရဲ့ လက္သီးက အဆင့္၄ ျပန္လည္ဝင္စားျခင္းနယ္ပယ္ ပညာရွင္ကိုေတာင္မွ ဒဏ္ရာ အျပင္းအထန္ ရသြားေစနိုင္ပါတယ္။လီဖူခ်န္းဟာ အနီးကပ္ တိုက္ပြဲေတြမွာဆိုရင္ အဆင့္၄ ျပန္လည္ဝင္စားျခင္းနယ္ပယ္ ပညာရွင္တစ္ေယာက္ကိုေတာင္ ယွဥ္တိုက္နိုင္ေလာက္ပါၿပီ ။ဒါေပမဲ့ ေငြေရာင္အေၾကးခြံ ခ်ပ္ဝတ္တန္ဆာကိုလည္း ထည့္တြက္ရပါဦးမယ္ ။ သည္ခ်ပ္ဝတ္တန္ဆာ မပါရင္ေတာ့ လီဖူခ်န္းရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ဟာ အဆင့္၃ ျပန္လည္ဝင္စားျခင္းနယ္ပယ္ ပညာရွင္ရဲ့ တိုက္ခိုက္မွုကိုပဲ ခံနိုင္မွာပါ ။ အဆင့္၄ ျပန္လည္ဝင္စားျခင္း ပညာရွင္ရဲ့ တိုက္ခိုက္မွုကိုေတာ့ ခံနိုင္စရာ အေၾကာင္းမရွိပါဘူး ။ေနာက္ၿပီးေတာ့ အားနည္းခ်က္တစ္ခု ရွိပါေသးတယ္။ အဲဒါကေတာ့ အခ်ိန္ပါပဲ။ လီဖူခ်န္းက အဆင့္၄ ျပန္လည္ဝင္စားျခင္းနယ္ပယ္ ပညာရွင္နဲ႔ အခ်ိန္ အၾကာႀကီး ယွဥ္တိုက္နိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး ။ ဆင္နဂါး စြမ္းအားေတြ ကုန္သြားၿပီဆိုတာနဲ႔ လီဖူခ်န္းဟာ ေအာက္စည္းကို ေရာက္သြားေတာ့မွာပါ ။ " ဒါေၾကာင့္လည္း ခႏၶာကိုယ္သန္႔စင္ျခင္းလမ္းစဥ္က ေလ့လာလိုက္စားသူ သိပ္မရွိတာကိုး "လီဖူခ်န္းက ခႏၶာကိုယ္သန္႔စင္ျခင္း လမ္းစဥ္ရဲ့ အားနည္းခ်က္ကို နားလည္သလိုလို ရွိသြားခဲ့ပါၿပီ ။ သည္လမ္းစဥ္က ေရရွည္တိုက္ရတဲ့ တိုက္ပြဲေတြနဲ႔ သင့္ေလ်ာ္ျခင္း မရွိပါဘူး ။ဘုန္း...... ဘုန္း...... ဘုန္း......လီဖူခ်န္းကေတာ့ စပါးအုံးေႁမြႀကီးရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ေပၚမွာ သူ႔ရဲ့ လက္သီးရာေတြ တစ္ခုၿပီးတစ္ခု တံဆိပ္ ရိုက္ႏွိပ္ေနပါတယ္။တစ္ခ်ိန္တည္းလိုလိုမွာပဲ သူ႔ရဲ့ ဆင္နဂါး စြမ္းအင္ေတြဟာလည္း ေလ်ာ့ပါးလာခဲ့ပါၿပီ ။အဲဒါကေတာ့ လီဖူခ်န္းအတြက္ စိတ္မခ်မ္းေျမ့ စရာပါပဲ။ဘန္း.........အျခားတစ္ဖက္မွာေတာ့ ရွင္းတိေကာဝမ္ဟာ သူ႔ရဲ့ ၿပိဳင္ဘက္ျဖစ္တဲ့ ရတနာ အေစာင့္အၾကပ္ကို အနိုင္ယူကာ မဟူရာလက္အိတ္ တစ္စုံကို ရယူလိုက္ပါၿပီ ။ရွင္းတိေကာဝမ္က လီဖူခ်န္းကို ဂ႐ုမစိုက္အားေသးတဲ့ ပုံပါပဲ ။ သူက အလ်င္အျမန္ပင္ ေနာက္ထပ္ သလင္းေက်ာက္ေသတၱာ တစ္ခုဆီသို႔ ခုန္ဝင္သြားျပန္ပါတယ္ ။အခုခ်ိန္မွာ ရွင္းတိေကာဝမ္ အတြက္ကေတာ့ သည္ရတနာေတြကပဲ ပထမဦးစားေပး ျဖစ္ေနပါၿပီ ။ လီဖူခ်န္း.........လီဖူခ်န္းကိုေတာ့ ရွင္းတိေကာဝမ္ဟာ ႀကိဳက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ျပသနာ ရွာနိုင္ပါတယ္။ရွင္းတိေကာဝမ္ သူ႔ရဲ့ ဒုတိယေျမာက္ ပစ္မွတ္ကို ရယူၿပီးသြားခ်ိန္မွာပဲ ေသြးနတ္ဆိုးဘုရင္က သူ႔ရဲ့ ပထမဦးဆုံး ရတနာကို ရယူနိုင္ခဲ့ပါၿပီ ။ေသြးနတ္ဆိုးဘုရင္အတြက္ ေက်ာက္သလင္းေသတၱာကေတာ့ မက်န္ေတာ့ပါဘူး ။ အဲသည္အတြက္ ေသြးနတ္ဆိုးဘုရင္ဟာ ပတ္ဝန္းက်င္ကို တစ္ခ်က္ေဝ့ၾကည့္လိုက္ၿပီး အေျခအေနကို ဆန္းစစ္လိုက္ပါတယ္။ပထမဆုံး သူ႔မ်က္လုံးထဲကို ဝင္လာတာကေတာ့ ရွင္းတိေကာဝမ္ပါပဲ ။ ဒါေပမဲ့ သူဟာ ရွင္းတိေကာဝမ္ကို ရန္မစရဲပါဘူး ။ခ်ိဳတစ္ေခ်ာင္းနတ္ဆိုးဘုရင္.........။ခ်ိဳတစ္ေခ်ာင္းနတ္ဆိုးဘုရင္ကလည္း သူ႔လိုပဲ နတ္ဆိုး၁၀ပါးနယ္ေျမက ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးပါ ။ ေသြးနတ္ဆိုး ဘုရင္အေနနဲ႔ ခ်ိဳတစ္ေခ်ာင္းနတ္ဆိုးဘုရင္ကို တိုက္ခိုက္စရာ အေၾကာင္းအရင္း မရွိပါဘူး။အဲသည္အတြက္ ေသြးနတ္ဆိုးဘုရင္ ရန္ရွာစရာဆိုလို႔ လီဖူခ်န္းနဲ႔ ေခ့ါယြင္ပဲ က်န္ပါေတာ့တယ္ ။ေခါ့ယြင္က ဆန္းၾကယ္ကိရိယာဂိုဏ္းရဲ့ အထြဋ္ေခါင္ခ်ဳပ္ အႀကီးအကဲ တစ္ေယာက္ပါ ။ ဆန္းၾကယ္ကိရိယာဂိုဏ္းရဲ့ ပညာရွင္ေတြဟာ သူတို႔ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ေပၚမွာေရးထိုးထားတဲ့ အင္းကြက္ေတြနဲ႔ ပက္သက္ၿပီး နာမည္ေက်ာ္ၾကားပါတယ္။ အဲသည္အင္းကြက္ေတြက ခံနိုင္ရည္ကို ျမႇင့္တင္ေပးနိုင္တဲ့အတြက္ ေခ့ါယြင္ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ႀကံ့ခိုင္မွုကလည္း အေတာ္ေလး ေကာင္းမွာ အမွန္ပါပဲ ။ေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစားၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ ေသြးနတ္ဆိုးဘုရင္ဟာ လီဖူခ်န္းကို ေရြးခ်ယ္လိုက္ပါၿပီ ။ ဒါက အေကာင္းဆုံး ေရြးခ်ယ္မွု တစ္ခုပါပဲ ။" ေလာလို႔ မျဖစ္ေသးဘူး ။ သည္ေကာင္ေလးနဲ႔ စပါးအုံးေႁမြတို႔ အရင္ တိုက္ခိုက္ၾကပါေစ ။ ၿပီးမွ ငါက အလစ္ေခ်ာင္းၿပီး တိုက္လိုက္မယ္ "ေသြးနတ္ဆိုးဘုရင္က တကယ့္ကို အခြင့္အေရး သမားပါပဲ ။ သူက ဟုတ္မာတဲ့ အစီအစဥ္ တစ္ခုကိုပါ ေရးဆြဲထားလိုက္ပါေသးတယ္ ။လီဖူခ်န္းကလည္း သူ႔ကို ေသြးနတ္ဆိုးဘုရင္ ေခ်ာင္းေနတယ္ ဆိုတာကို သတိျပဳမိ သြားခဲ့ပါၿပီ ။ ဒါက ေကာင္းတဲ့ အရာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး ။ ေသြးနတ္ဆိုးဘုရင္ရဲ့ ခြန္အားက ရွင္းတိေကာဝမ္ထက္ အနည္းငယ္ေလးသာ နိမ့္က်တာပါ ။သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ ေခါ့ယြင္ကလည္း သူ႔ရဲ့ ရတနာကို ရယူလိုက္နိုင္ပါၿပီ ။ သူကလည္း ပတ္ဝန္းက်င္ အေျခအေနကို တစ္ခ်က္ အကဲခတ္လိုက္ၿပီး လီဖူခ်န္းကိုပဲ ေနာက္ထပ္ ပစ္မွတ္အျဖစ္ ေရြးခ်ယ္လိုက္ျပန္ပါတယ္။" ရတနာဆိုတာက မိတ္ေဆြေကာင္းေတြကိုေတာင္မွ ရန္သူေတြ အျဖစ္ ေျပာင္းလဲသြားေစနိုင္တယ္ "ဆိုတဲ့ ဆိုရိုးစကားပင္ ရွိေနေသးတာ မဟုတ္ပါလား ။ခရက္ ...... ခရက္......စပါးအုံးေႁမြႀကီးရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ဟာ ကြဲအက္စ ျပဳလာခဲ့ပါၿပီ ။ စပါးအုံးေႁမြႀကီးရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ေပၚမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းရဲ့ လက္သီးရာေတြ ဗရပြပါပဲ ။"ေသစမ္း "အဲသည္အခ်ိန္မွာပဲ အခြင့္ေကာင္းကို ေစာင့္ေနတဲ့ ေသြးနတ္ဆိုးဘုရင္ဟာ လီဖူခ်န္းဆီကို ခုန္ဝင္လာၿပီး တိုက္ခိုက္လိုက္ပါေတာ့တယ္ ။ ေခါ့ယြင္ကလည္း တစ္ဖက္လူကို လက္ဦးမွု ရယူခြင့္ မေပးပါဘူး ။ သူကလည္း အားက်မခံ လီဖူခ်န္းကို တိုက္ခိုက္လိုက္ပါၿပီ ။' ငါက သည္အခ်ိန္ကို ေစာင့္ေနတာကြ 'လီဖူခ်န္းက သည္လိုျဖစ္လာမယ္ဆိုတာကို ေမၽွာ္လင့္ၿပီးသားပါပဲ ။ သူက ေခ့ါယြင္နဲ႔ ေသြးနတ္ဆိုးဘုရင္ တိုက္ခိုက္လာမယ့္ အခ်ိန္ကို ေစာင့္ဆိုင္းေနတာပါ ။ဝွီး...... ဖတ္......လီဖူခ်န္းက စပါးအုံးေႁမြႀကီးရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ကို တက္နင္းကာ အားယူလိုက္ၿပီး ေလထဲကို ခုန္တက္လိုက္ပါတယ္။ဝုန္း...... ဝုန္း......အက္ကြဲစျပဳေနၿပီ ျဖစ္တဲ့ စပါးအုံးေႁမြႀကီးကေတာ့ ေသြးနတ္ဆိုးဘုရင္နဲ႔ ေခါ့ယြင္ရဲ့ တိုက္ခိုက္မွုေတြကို လီဖူခ်န္းအစား ခံလိုက္ရပါၿပီ ။ေသြးနတ္ဆိုးဘုရင္နဲ႔ ေခါ့ယြင္ရဲ့ တိုက္ခိုက္မွုကို ခံလိုက္ရတဲ့ စပါးအုံးေႁမြႀကီးကေတာ့ တုတ္တုတ္မၽွကို မလွုပ္ေတာ့ပါဘူး။တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပဲ လီဖူခ်န္းဟာ သလင္းေက်ာက္ေသတၱာထဲက သတၱဳဘုတ္ျပားကို ဆြဲယူလိုက္ပါၿပီ ။" ေသခ်င္ေနတာလား...... ။ ရတနာကို ျပန္ခ်ထားခဲ့စမ္း "ေသြးနတ္ဆိုး ဘုရင္က လီဖူခ်န္းထံကို ဆူးခၽြန္တစ္ေခ်ာင္း ပစ္လႊတ္ကာ တိုက္ခိုက္လိုက္ပါတယ္။ထန္......သည္ဆူးခၽြန္က လီဖူခ်န္းရဲ့ ေငြအေၾကးခြံ ခ်ပ္ဝတ္တန္ဆာကို ေဖာက္ထြင္းနိုင္စြမ္း မရွိပါဘူး ။ ဒါေပမဲ့ သည္ဆူးခၽြန္နဲ႔အတူ ပါလာတဲ့ ခြန္အားက လီဖူခ်န္းကို လြင့္ထြက္သြားေစပါတယ္။" ငါလိုခ်င္တဲ့ ရတနာကို ရခဲ့ၿပီ ။ သည္နန္းေတာ္ထဲက အျမန္ဆုံး ထြက္မွ ျဖစ္ေတာ့မယ္ "လီဖူခ်န္းကလည္း တကယ့္ လူပါး တစ္ေယာက္ပါပဲ ။ သူက ေသြးနတ္ဆိုးဘုရင္ရဲ့ ဆူးခၽြန္ကို တမင္တကာ အထိခံလိုက္တာပါ ။ သူက ဆူးခၽြန္ေၾကာင့္လြင့္ထြက္သြားတာကို အခြင့္ေကာင္းယူၿပီး နန္းေတာ္ငယ္ေလးရဲ့ တံခါးေပါက္ဝဆီသို႔ ေျပးပါေတာ့တယ္ ။" ဥာဏ္မ်ားလိုက္တဲ့ ေခြးသူေတာင္းစားေလး...... ။ သည္လို ထြကိေျပးလို႔ ရမတဲ့လား......"ေခ့ါယြင္ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ေပၚက အနီေရာင္ အင္းကြက္ေတြကေတာ့ အေရာင္ေတာက္ပလာခဲ့ပါၿပီ ။ အဲဒါက သူ႔ရဲ့ ေျပးႏွုန္းကို လ်င္ျမန္ေစပါတယ္ ။ဒါေပမဲ့ လီဖူခ်န္းရဲ့ ေျခေထာက္ေတြကလည္း ေႏွးေကြးေနျခင္း မရွိပါဘူး ။ သူက ေခ့ါယြင္ထက္ ပိုေစာၿပီး နန္းေတာ္ငယ္ေလးထဲကေန ထြက္သြားခဲ့နိုင္ပါတယ္။လီဖူခ်န္းတစ္ေယာက္ တံတားငယ္ေလးကို ျဖတ္ၿပီး နန္းေတာ္ရဲ့ အလယ္ဗဟိုက ျပန္ထြက္လာခဲ့တဲ့ အထိေတာင္မွ ေခါ့ယြင္နဲ႔ ေသြးနတ္ဆိုးဘုရင္ဟာ သူ႔အေနာက္ အေတာ္ေဝးေဝးကေန လိုက္လာေနဆဲပါပဲ ။" ငါ့မွာ ဆင္နဂါးစြမ္းအားအမၽွင္ ၈၀၀ေက်ာ္ က်န္ေနေသးတာပဲ ။ ဒါက အရမ္းလည္း မမ်ားသလို နည္းတယ္လို႔လည္း မသတ္မွတ္နိုင္ဘူး ။ အဲသည္ေတာ့ ဆက္ေျပးေနမယ့္အစား သည္သတၱဳဘုတ္ျပားကို အရင္ေလ့လာတာက ပိုေကာင္းမယ္ "သူ႔ရဲ့ ေျပးႏွုန္းက တစ္ဖက္လူေတြထက္ ျမန္ေနမွေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ ေျပးမလြတ္မွာကို မစိုးရိမ္ေတာ့ပါဘူး ။ အဲသည္အတြက္ သူဟာ သတၱဳဘုတ္ျပားကို ထုတ္ယူလိုက္ၿပီး သူ႔ရဲ့ အသိစိတ္အာ႐ုံနဲ႔ စစ္ေဆးလိုက္ပါတယ္။ရႊီး...လီဖူခ်န္းရဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္ တစ္ခုလုံးဟာ အေမွာင္အတိ က်သြားခဲ့ပါၿပီ ။ သူက ဟင္းလင္းျပင္ တစ္ခုထဲကို ေရာက္သြားသလိုပါပဲ ။အခ်ိန္အနည္းငယ္ အၾကာမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းရဲ့ ေျခေထာက္ေအာက္မွာ ပုံရိပ္ႏွစ္ခုဟာ တစ္ခုၿပီးတစ္ခု ေပၚလာခဲ့ပါၿပီ ။ဒုတိယေပၚလာတဲ့ ပုံရိပ္ဟာ ပထမပုံရိပ္ထက္ အဆတစ္ရာမက ပိုႀကီးပါတယ္။လီဖူခ်န္း ၾကည့္ေနစဥ္မွာပဲ ပထမ ပုံရိပ္ဟာ ႀကီးမားက်ယ္ျပန္႔လွတဲ့ တိုက္ႀကီး တစ္ခုအျဖစ္ ေျပာင္းလဲသြားပါေတာ့တယ္ ။ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္ၿပီးတဲ့ ေနာက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ ပထမပုံရိပ္ကို သိသြားခဲ့ပါၿပီ ။ ဒါက အေရွ႕ယူနီကြန္းတိုက္ႀကီး ပါပဲ ။ ဘာျဖစ္လို႔လည္းဆိုေတာ့ သည္ပုံရိပ္ထဲမွာ ၾကယ္ကံၾကမၼာေတာင္ ပါေနပါတယ္။" ဒါက ဘာရတနာလည္းဟ "လီဖူခ်န္းကေတာ့ ေၾကာင္အမ္းအမ္း ျဖစ္ေနခဲ့ပါၿပီ ။ သူက အခုထက္ထိ သည္သတၱဳဘုတ္ျပားအေၾကာင္းကို အနည္းငယ္ေလးေတာင္ မသိေသးပါဘူး ။ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ ဒုတိယပုံရိပ္ဟာလည္း တိုက္ႀကီးတစ္ခုအျဖစ္ ေျပာင္းလဲ သြားခဲ့ပါၿပီ ။ သည္တိုက္ႀကီးကေတာ့ အေရွ႕ယူနီကြန္းတိုက္ႀကီးထက္ကို အဆတစ္ရာမက ပိုက်ယ္ျပန္႔ပါတယ္။သည္တိုက္ႀကီးနဲ႔ ယွဥ္လိုက္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ျဖင့္ အေရွ႕ယူနီကြန္းတိုက္ႀကီးဟာ ကၽြန္းငယ္ေလးတစ္ခု သာသာပါပဲ ။လီဖူခ်န္းက သည္သတၱဳဘုတ္ျပားနဲ႔ ပက္သက္ၿပီး သိခ်င္စိတ္ေတြ ပိုျပင္းၿပ လာခဲ့ပါတယ္ ။ဒါက ဘယ္လိုရတနာ အမ်ိဳးအစားပါလိမ့္ ......။သူ႔ရဲ့ အသိစိတ္အာ႐ုံက သတၱဳဘုတ္ျပားရဲ့ အတြင္းပိုင္းထဲအထိ ေရာက္ရွိသြားခ်ိန္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းတစ္ေယာက္ သည္ဘုတ္ျပားက ဘယ္လို ရတနာလည္း ဆိုတာကို သိသြားခဲ့ပါၿပီ ။ဒါက တည္ေနရာ ေရႊ႕ေျပာင္းေပးတဲ့ ရတနာ အမ်ိဳးအစားပါပဲ ။ သည္သတၱဳဘုတ္ျပားက တိုက္ႀကီးတစ္ခုကေန ေနာက္တစ္ခုဆီသို႔ တည္ေနရာ ေရႊ႕ေျပာင္းေပးနိုင္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ သည္သတၱဳဘုတ္ျပားေပၚမွာ ရွိေနတဲ့ ေနရာေတြကိုလည္း ပို႔ေဆာင္ေပးနိုင္ပါတယ္ ။ဒါေပမဲ့လည္း အဲလို တည္ေနရာ ေရႊ႕ေျပာင္းေပးဖို႔အတြက္ လုံေလာက္တဲ့ စြမ္းအင္ေတြကို သည္သတၱဳဘုတ္ျပားထဲသို႔ ထည့္ေပးရပါမယ္။" အိုး...... ငါ့အေနနဲ႔ သည္သတၱဳဘုတ္ျပားအတြက္ လိုအပ္တဲ့ စြမ္းအင္ေတြကို ထည့္ၿပီးရင္ ငါႀကိဳက္တဲ့ ေနရာကို သြားလို႔ ရၿပီပဲ "လီဖူခ်န္းကေတာ့ အရမ္းကို ေပ်ာ္ရႊင္သြားခဲ့ပါၿပီ ။သည္သတၱဳဘုတ္ျပားနဲ႔ဆိုရင္ သူဟာ ေနာက္ထပ္ တိုက္ႀကီးတစ္တိုက္ဆီကို ကူးသြားလို႔ ရေနၿပီ မဟုတ္ပါလား။သည္ဘက္ေခတ္ေတြမွာ အေရွ႕ယူနီကြန္း တိုက္ႀကီးကေန ေနာက္ထပ္တိုက္ႀကီးတစ္ခုဆီသို႔ ကူးသြားဖို႔ စိတ္ကူးယဥ္ခဲ့တဲ့ ပညာရွင္ေတြ အမ်ားႀကီး ရွိခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့လည္း သူတို႔ရဲ့ စိတ္ကူးေတြဟာ အထ မေျမာက္ခဲ့ပါဘူး။ဘာျဖစ္လို႔လည္းဆိုေတာ့ တိုက္ႀကီးႏွစ္ခုၾကားမွာ အဆုံးမဲ့ပင္လယ္ ရွိေနလို႔ပါပဲ ။ေရွးေဟာင္း မွတ္တမ္းေတြအရ ဆိုရင္ အဆုံးမဲ့ပင္လယ္ထဲမွာ မေရမတြက္နိုင္တဲ့ မိစၧာသားရဲေတြ က်က္စားေနထိုင္ၾကပါတယ္။ၿပီးေတာ့ အဆုံးမဲ့ ပင္လယ္ထဲမွာဆိုရင္ အဆင့္၅မိစၧာသားရဲေတြဟာ ဘာအဆင့္မွကို မရွိတာပါ။ ၿပီးေတာ့ မေရမတြက္နိုင္တဲ့ အဆင့္၆ မိစၧာသားရဲေတြနဲ႔ အဆင့္၇ မိစၧာသားရဲ အေျမာက္အမ်ားလည္း ရွိေနပါေသးတယ္။အဆုံးမဲ့ပင္လယ္ထဲမွာဆိုရင္ အဆင့္၉ မိစၧာသားရဲေတြက ကိုယ္ပိုင္နယ္ေျမေဒသ ပိုင္းျခားၿပီး အုပ္စိုးၾကတာပါ ။အမွန္တကယ္ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ မိစၧာသားရဲေတြမွာလည္း ကိုယ္ပိုင္ သတ္မွတ္ခ်က္ေတြ ရွိပါတယ္။အဆင့္၅ မိစၧာသားရဲဆိုရင္ မဟာမိစၧာ ၊ အဆင့္၆ မိစၧာသားရဲဆိုရင္ မိစၧာဗိုလ္ခ်ဳပ္ ၊ အဆင့္၇ မိစၧာသားရဲဆိုရင္ မိစၧာဘုရင္ ဆိုၿပီး သတ္မွတ္ထားၾကတာပါ ။ အဆင့္၇ အထက္က မိစၧာသားရဲေတြက္ို ဘယ္လ္ုသတ္မွတ္ထားသလည္းဆိုတာကိုေတာ့ အေရွ႕ယူနီကြန္းတိုက္ႀကီးရဲ့ ေရွးေဟာင္းမွတ္တမ္းေတြမွာ ေရးထားျခင္း မရွိပါဘူး။သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ ဘုရင္ေတြလို႔ သတ္မွတ္ထားတဲ့ ေသြးနတ္ဆိုးဘုရင္၊ ခ်ိဳတစ္ေခ်ာင္းနတ္ဆိုးဘုရင္ ၊ ရွင္းတိေကာဝမ္နဲ႔ အျခားေသာ ပုဂၢိဳလ္ေတြေတာင္မွ အေရွ႕ယူနီကြန္းတိုက္ႀကီးရဲ့ အျပင္ဘက္မွာဆိုရင္ ပမႊားေလးေတြပါပဲ ။ အေရွ႕ယူနီကြန္း တိုက္ႀကီးရဲ့ အျပင္ဘက္မွာ သူတို႔ထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာ အစြမ္းထက္တဲ့ သက္ရွိေတြ ရွိေနပါေသးတယ္။ေနာက္ၿပီးေတာ့ အဆုံးမဲ့ပင္လယ္နဲ႔ ပက္သက္တဲ့ မွတ္တမ္းေတြ အရဆိုရင္ ေနာက္ထပ္တိုက္ႀကီးေတြ အမ်ားႀကီး ရွိေနေသးပါတယ္တဲ့။ဒါေပမဲ့လည္း အဆုံးမဲ့ပင္လယ္ကို ျဖတ္ကူးၿပီး အျခားတိုက္ႀကီး တစ္တိုက္ဆီသို႔ ကူးသန္းသြားရတာက မလြယ္လွပါဘူး ။ သည္ကိစၥက ျပန္လည္ဝင္စားျခင္းနယ္ပယ္ အထက္မွာရွိတဲ့ ပညာရွင္ေတြ အတြက္ေတာင္မွ အေတာ္ေလးကို အႏၲရာယ္ မ်ားတာပါ ။တကယ္လို႔သာ ျပန္လည္ဝင္စားျခင္းနယ္ပယ္ ပညာရွင္တစ္ေယာက္က အဆုံးမဲ့ပင္လယ္ကို ျဖတ္ၿပီး အျခားတိုက္ႀကီးတစ္တိုက္ကို သြားမယ္ဆိုၾကပါစို႔ ။ ဒါက ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေသေၾကာင္းႀကံတာနဲ႔ အတူတူပါပဲ ။" အျခားတိုက္ႀကီးတစ္တိုက္ကို ကူးဖို႔အတြက္ ခ်ီစြမ္းအင္ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ လိုလိုက္မလဲ "လီဖူခ်န္းက ခပ္တိုးတိုး ေရရြတ္လိုက္ပါတယ္။လီဖူခ်န္းတစ္ေယာက္ သူ႔ရဲ့ အသိစိတိအာ႐ုံနဲ႔ ဆန္းစစ္ေနစဥ္မွာပဲ ခ်ီေရကန္ တစ္ခုကို ရွာေတြ႕သြားခဲ့ပါၿပီ ။ အဲသည္ ခ်ီေရကန္ထဲမွာေတာ့ အင္းကြက္ေတြ ေရးဆြဲထားတဲ့ စက္လုံးေလးတစ္ခု ရွိေနပါတယ္။လီဖူခ်န္းရဲ့ အသိစိတ္အာ႐ုံအရ ဆိုရင္ေတာ့ သည္စက္လုံးက သတၱဳဘုတ္ျပားရဲ့ အဓိကအရာ တစ္ခုပါပဲ ။ သည္စက္လုံးက တည္ေနရာ ေရႊ႕ေျပာင္းဖို႔အတြက္ အဓိက အခန္းက႑ကေန ပါဝင္ေနတာပါ။အဲသည္အခ်ိန္မွာပဲ အေနာက္က လိုက္လာတဲ့ ေခ့ါယြင္နဲ႔ ေသြးနတ္ဆိုးဘုရင္ဟာ လီဖူခ်န္းရဲ့ ျမင္ကြင္းထဲကို ဝင္လာခဲ့ပါၿပီ ။အဲသည္အတြက္ လီဖူခ်န္းဟာ သူ႔ရဲ့ အသ္ိစိတ္အာ႐ုံ ျပန္သိမ္းလိုက္ကာ ေျပးဖို႔အတြက္ ေျခလွမ္း ျပင္ပါေတာ့တယ္ ။" ယုလီ...... အဲသည္ေခြးမသားကို တားထားေပး "ေခါ့ယြင္က အားရပါးရ ေအာ္လိုက္ပါတယ္။မိုးႀကိဳးနတ္ဘုရားဂိုဏ္းက ယုလီဟာ ဘယ္ကေနဘယ္လို ျဖစ္ၿပီး လီဖူခ်န္းရဲ့ အေရွ႕မွာ ေရာက္ေနမွန္း မသိပါဘူး။ေခါ့ယြင္ရဲ့ ေအာ္သံကို ၾကားလိုက္ရတဲ့ ယုလီဟာ လီဖူခ်န္းကို လက္သီးနဲ႔ ေျပးထိုးလိုက္ပါတယ္။" လၿခီးပဲၾကာ "လီဖူခ်န္းက လုံးဝကို မေမၽွာ္လင့္ထားတဲ့အတြက္ ယုလီရဲ့ လက္သီးခ်က္ကို ေရွာင္ခ်ိန္မရလိုက္ပါဘူး ။ သူက ယူလီရဲ့ လက္သီးကို ပုခုံးနဲ႔ပဲ ခံေဆာင္လိုက္ပါတယ္။သည္လက္သီးခ်က္က လီဖူခ်န္းရဲ့ ေျပးႏွုန္းကို အေတာ္ေလး ေလ်ာ့က်သြားေစတာ အမွန္ပါပဲ ။ယုလီက ေနာက္ထပ္ လက္သီးတစ္ခ်က္ ထိုးဖို႔ ျပင္ေနစဥ္မွာပဲ လီဖူခ်န္းရဲ့ လက္သီးက သူ႔ရဲ့ နံၾကားထဲကို တိုးဝင္လာခဲ့ပါတယ္။" သည္ေလာက္ရွုပ္တဲ့ အဘိုးႀကီး ။ သြားစမ္းကြာ......"သည္လက္သီးခ်က္က အနည္းဆုံးေတာ့ ယုလီရဲ့ နံရိုးသုံးေခ်ာင္းကို က်ိဳးသြားေစခဲ့ပါၿပီ ။
YOU ARE READING
အဆုံးမဲ့အာဏာ (လီဖူချန်း)
Actionမူရင်းဘာသာပြန်ဆိုသူ - လေလွင့်လုလင် (အကုန်တတ်သခင်လေး) ZAWGYI / UNICODE
