အဆုံးမဲ့အာဏာ အပိုင္း ၃၆၁တည္ေနရာ ေရႊ႕ေျပာင္းျခင္းဒါေတာင္မွ လီဖူခ်န္းက သူ႔ရဲ့ လက္သီးအားကို အေတာ္ေလး ေလ်ာ့ထားေသးတာပါ ။ သူသာ အားကုန္ ထိုးလိုက္လို႔ကေတာ့ ယုလီတစ္ေယာက္ ေသေကာင္ေပါင္းလဲေတာင္ ျဖစ္သြားနိုင္ပါေသးတယ္ ။ဝွစ္......ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ ယုလီကို ေက်ာ္ျဖတ္သြားခဲ့ပါၿပီ ။ယုလီက လီဖူခ်န္းရဲ့ ေနာက္ေက်ာကို မ်က္လုံး အျပဴးသားနဲ႔ ၾကည့္ရင္း က်န္ေနခဲ့ပါတယ္ ။ အေစာပိုင္းတုန္းက ယုလီဟာ မရဏျပည္ရဲ့ အေငြ႕အသက္ေတြကိုေတာင္ ရလိုက္တာ မဟုတ္ပါလား ။ဟူး......ဟူး......ေခါ့ယြင္နဲ႔ ေသြးနတ္ဆိုး ဘုရင္ကလည္း လြယ္လြယ္နဲ႔ အေလ်ာ့ေပးမယ့္ပုံ မရွိပါဘူး ။သူတို႔ႏွစ္ေယာက္က လီဖူခ်န္းေနာက္ကို အသည္းအသန္ လိုက္ေနဆဲပါပဲ ။" သည္နန္းေတာ္က တကယ္ အႏၲရာယ္ မ်ားတာပဲ ။ ငါ သည္နန္းေတာ္ထဲက အရင္ထြက္မွ ျဖစ္ေတာ့မယ္ "ယုလီကေတာ့ အေတာ္ေလး စိတ္ဓာတ္က်ေနၿပီ ျဖစ္တဲ့အတြက္ နန္းေတာ္ထဲကေန ထြက္ခြာဖို႔ကို စဥ္းစားေနပါၿပီ ။ သူ႔ဘက္က ၾကည့္ရင္ေတာ့လည္း သူ႔ရဲ့ဆုံးျဖတ္ခ်က္က မွန္ပါတယ္။ ယုလီက အျပင္ဘက္ေလာကမွာ ဆိုရင္ အေရွ႕ယူနီကြန္း တိုက္ႀကီးရဲ့ ထိပ္သီး ပညာရွင္ တစ္ေယာက္ပါ ။ သူ႔ကို အနိုင္ယူနိုင္တဲ့လူက ခပ္ရွားရွားပါပဲ ။ဒါေပမဲ့ သည္နန္းေတာ္ထဲမွာေတာ့ သူဟာ မ်ိဳးဆက္သစ္ လူငယ္တစ္ေယာက္ရဲ့ လက္သီးေၾကာင့္ နံရိုးသုံးေခ်ာင္း က်ိဳးခဲ့ရပါၿပီ။*****သည္နန္းေတာ္ႀကီးက အေတာ္ေလးကို က်ယ္ဝန္းေပမယ့္လည္း ထြက္ေပါက္ကေတာ့ တစ္ခုပဲ ရွိပါတယ္။ အဲဒါက လီဖူခ်န္းလို ေသေျပးရွင္ေျပး ေျပးေနရတဲ့ လူအတြက္ကေတာ့ တကယ့္ ျပသနာပါပဲ ။ လီဖူခ်န္းဟာ နန္းေတာ္ရဲ့ ထြက္ေပါက္ကို ရွာေတြ႕ဖို႔အတြက္ အခ်ိန္သုံးရက္ေတာင္ ယူခဲ့ရပါတယ္။လီဖူခ်န္းတစ္ေယာက္ အျပင္ေရာက္သြားၿပီ ဆိုတာနဲ႔ တစ္ၿပိဳင္နက္ သူ႔ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ ရွိတဲ့ ခ်ီအတြင္းအားေတြဟာ ပုံမွန္အတိုင္း ျပန္လည္ပတ္ လာခဲ့ပါၿပီ ။သည္ေနရာမွာက ခ်ီအတြင္းအားေတြကို အျပင္ထုတ္ၿပီး တိုက္ခိုက္လို႔ မရေပမယ့္ ခ်ီအတြင္းအားေတြကို လည္ပတ္လို႔ ရေနၿပီ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ေခါ့ယြင္ရဲ့ ေျပးႏွုန္းဟာ အေစာပိုင္းတုန္းကထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာ ျမန္လာခဲ့ပါတယ္။" မင္း သည္ထဲမွာ ေသရမယ္ "ခ်ီအတြင္းအား အသုံးျပဳမွုကို ပိတ္ပင္ထားျခင္း မရွိတဲ့ အခါမွာေတာ့ ေခ့ါယြင္ရဲ့ ေျပးႏွုန္းကို ဘယ္အရာကမွ မတားဆီးနိုင္ေတာ့ပါဘူး ။ သူက လီဖူခ်န္းေနာက္ကို ခုန္ဝင္သြားၿပီး လက္သီးနဲ႔ ထိုးလိုက္ပါတယ္။" ငါသည္လက္သီးခ်က္ကို ေတာင့္ခံနိုင္ပါ့မလား "လီဖူခ်န္းက ေခါ့ယြင္ရဲ့ လက္သီးကို အံက်ိတ္ၿပီး ေတာင့္ခံလိုက္ပါတယ္။အမွန္အတိုင္း ေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ နန္းေတာ္ထဲကေန မထြက္ခြာခ်င္ပါဘူး ။နန္းေတာ္အျပင္မွာဆိုရင္ သူဟာ ေခါ့ယြင္၊ ေသြးနတ္ဆိုးဘုရင္နဲ႔ အျခားသူေတြကို ယွဥ္နိုင္စရာ အေၾကာင္း မရွိဘူးဆိုတာကိုလည္း ေကာင္းေကာင္းႀကီး သိထားပါတယ္။ဒါေပမဲ့လည္း သူ႔ရဲ့ ဆင္နဂါး ခႏၶာကိုယ္ စြမ္းအင္အမၽွင္ဟာ နည္းနည္းေလးသာ က်န္ရွိေနပါေတာ့တယ္။ သူ႔အေနနဲ႔ နန္းေတာ္ထဲမွာ ဆက္ေနေနမယ္ဆိုရင္ ကိုယ့္ေသတြင္း ကိုယ္တူးတာနဲ႔ အတူတူပါပဲ ။လီဖူခ်န္းအေနနဲ႔ ဘယ္လိုမွ မတတ္နိုင္ေတာ့လို႔သာ နန္းေတာ္ထဲကေန ထြက္ခြာလာခဲ့ရတာပါ ။နန္းေတာ္ရဲ့ အျပင္မွာ ေရာက္ေနၿပီ ျဖစ္တဲ့အတြက္ လီဖူခ်န္းဟာ ေျပာင္းလဲျခင္းကိုးပါး ခရမ္းေရာင္ခ်ီ နတ္ဘုရားအင္းကြက္ကို အသုံးျပဳနိုင္စြမ္း ရွိလာပါၿပီ ။ အစစ္အမွန္ငရဲမီးေတာက္ အတြင္းအားကို ေျပာင္းလဲျခင္းကိုးပါး ခရမ္းေရာင္ခ်ီ နတ္ဘုရားအင္းကြက္ထဲသို႔ ပို႔ေဆာင္လိုက္တဲ့ အခါမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းရဲ့ အတြင္းအားေတြဟာ ေျပာင္းလဲျခင္းကိုးပါး ခရမ္းေရာင္ခ်ီ နတ္ဘုရား အတြင္းအားအျဖစ္ ေျပာင္းလဲသြားပါတယ္ ။ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ ေျပာင္းလဲျခင္းကိုးပါး ခရမ္းေရာင္ခ်ီ နတ္ဘုရားအတြင္းအားနဲ႔ ေၾကးဝါဓားခ်ီေတြကို ေရာေႏွာလိုက္ၿပီး ေငြေရာင္အေၾကးခြံ ခ်ပ္ဝတ္တန္ဆာထဲသို႔ ပို႔ေဆာင္ကာ ခ်ပ္ဝတ္တန္ဆာကို အသက္သြင္းလိုက္ပါတယ္။ေငြေရာင္အေၾကးခြံ ခ်ပ္ဝတ္တန္ဆာကေတာ့ အေရာင္ တဖ်တ္ဖ်တ္ ေတာက္ပလာခဲ့ပါၿပီ ။ ေငြေရာင္အေၾကးခြံေတြကလည္း အသက္ဝင္လာသလိုပါပဲ ။ဘုန္း.........အဲသည္အခ်ိန္မွာပဲ ေခါ့ယြင္ရဲ့ လက္သီးဟာ လီဖူခ်န္းရဲ့ ေက်ာျပင္ကို ေရာက္လာပါေတာ့တယ္ ။ သည္လက္သီးခ်က္မွာ ပါဝင္လာတဲ့ စြမ္းအားကေတာ့ တကယ့္ကို ေၾကာက္စရာပါပဲ ။ေဝါ့...လီဖူခ်န္းဟာ ေသြးစိမ္းရွင္ရွင္ အန္ထုတ္လိုက္ရပါၿပီ ။ သူ႔ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ကလည္း အေဝးႀကီးကို လြင့္ထြက္သြားပါေတာ့တယ္။အဆိုးထဲက အေကာင္းလို႔သာ ေျပာရမလား မသိေတာ့ပါဘူး။ လီဖူခေန္း လြင့္ထြက္သြားတဲ့ အရွိန္က သူေျပးေနတာထက္ေတာင္ အဆေပါင္းမ်ားစြာ ပိုျမန္ေနပါေသးတယ္။" သည္ေကာင္ ......မေသဘူးလား "ေခါ့ယြင္က မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္လိုက္မိပါတယ္။ခ်ီအတြင္းအား ထုတ္ၿပီး ထိုးလို႔ မရေပမယ့္လည္း သူ႔ရဲ့ သည္လက္သီးခ်က္က အေတာ္ေလးကို ျပင္းထန္တယ္လို႔ ဆိုရမွာပါ ။ ဒါက လီဖူခ်န္းလို ေကာင္းကင္ပညာရွင္တစ္ေယာက္ကို သတ္ပစ္နိုင္ဖို႔အတြက္ လုံေလာက္မက လုံေလာက္ေနပါၿပီ ။" သည္ေကာင္ ဝတ္ထားတဲ့ ခ်ပ္ဝတ္တန္ဆာ ......။ အဲဒါက ေျမကမၧာ အဆင့္ျမင့္ ခ်ပ္ဝတ္တန္ဆာပဲ ျဖစ္ရမယ္ "ေခါ့ယြင္ရဲ့ မ်က္လုံးေတြက လီဖူခ်န္းခႏၶာကိုယ္ေပၚက ေငြေရာင္အေၾကးခြံ ခ်ပ္ဝတ္တန္ဆာထံသို႔ ေရာက္သြားပါတယ္။ယုလီရဲ့ ထင္ျမင္ယူဆခ်က္အရ ဆိုရင္ေတာ့ ေျမကမၻာအဆင့္နိမ့္ ခ်ပ္ဝတ္တန္ဆာ သို႔မဟုတ္ ေျမကမၻာ အလယ္အလတ္အဆင့္ ခ်ပ္ဝတ္တန္ဆာ တစ္ခုက သူ႔ရဲ့ လက္သီးခ်က္ကို ေတာင့္ခံေပးနိုင္စရာ အေၾကာင္း မရွိပါဘူး ။ၿပီးေတာ့ သည္ခ်ပ္ဝတ္တန္ဆာက ခ်ီအတြင္းအားေတြ ပို႔ေဆာင္ၿပီး အသက္သြင္းလို႔ရတဲ့ ရတနာခ်ပ္ဝတ္တန္ဆာတစ္ခု ျဖစ္ရပါမယ္။ဒါေၾကာင့္သာ လီဖူခ်န္းက သူ႔ရဲ့ လက္သီးခ်က္ေၾကာင့္ အသက္မေသဘဲ ဆက္ေျပးသြားနိုင္တာပါ။ဒါေပမဲ့ ယုလီမသိတာကေတာ့ လီဖူခ်န္းရဲ့ ခ်ပ္ဝတ္တန္ဆာဟာ ေျမကမၻာအလယ္အလတ္အဆင့္ ခ်ပ္ဝတ္တန္ဆာ ဆိုတာပါပဲ ။ ေျပာင္းလဲျခင္းကိုးပါး ခရမ္းေရာင္ခ်ီ နတ္ဘုရားအင္းကြက္နဲ႔ ေၾကးဝါဓားခ်ီေတြေၾကာင့္သာ လီဖူခ်န္းဟာ သူ႔ရဲ့ လက္သီးခ်က္ကို ေတာင့္ခံသြားနိုင္တာ ျဖစ္ပါတယ္။" ငါသာ သည္ခ်ပ္ဝတ္တန္ဆာကို ရမယ္ဆိုရင္ ရွင္းတိေကာဝမ္ေတာင္မွ ငါ့ကို ဒဏ္ရာရေအာင္ လုပ္နိုင္မွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး "ေခါ့ယြင္ရဲ့ မ်က္လုံးထဲမွာေတာ့ လိုခ်င္တပ္မက္မွုေတြ အတိုင္းသား ျဖစ္ေပၚလာခဲ့ပါၿပီ ။ သူ႔ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ကေနလည္း သတ္ျဖတ္ျခင္း အေငြ႕အသက္ေတြ ထြက္ေပၚလာခဲ့ပါတယ္။သည္လိုရတနာမ်ိဳးအတြက္ဆိုရင္ေတာ့ ေခါ့ယြင္ဟာ တစ္ဂိုဏ္းတည္းသား အခ်င္းခ်င္းကိုေတာင္မွ သတ္ပစ္မွာပါ ။ လီဖူခ်န္းလို ဂိုဏ္းမတူတဲ့ ေနာက္ေပါက္ေလး တစ္ေယာက္ကိုဆိုရင္ေတာ့ ေျပာေနစရာကို မလိုေတာ့ပါဘူး။" ကံေကာင္းလို႔ မေသတာဟ "လီဖူခ်န္းက သက္ျပင္းရွည္ႀကီးတစ္ခ်က္ ခ်လိုက္ပါတယ္။နန္းေတာ္ရဲ့ အျပင္ဘက္မွာ ခ်ီအတြင္းအားထုတ္ၿပီး တိုက္ခိုက္လို႔ မရတာက အေတာ္ေလး ကံေကာင္းတယ္လို႔ ဆိုရမွာပါပဲ ။ မဟုတ္လို႔ကေတာ့ ေခါ့ယြင္ဟာ သူ႔ရဲ့ ခ်ီအတြင္းအားေတြကိုထုတ္ၿပီး အေဝးကေနပဲ သူ႔ကို သတ္သြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။( note - နန္းေတာ္ရဲ့ အဝင္ဝမွာ ခႏၶာကိုယ္ထဲကေန ခ်ီအတြင္းအားထုတ္လိုက္တာနဲ႔ အဲသည္ ခ်ီအတြင္းအားေတြကို စုပ္ယူတဲ့ ျခေသၤ့႐ုပ္ႀကီး ႏွစ္႐ုပ္ ရွိေနတာကိုေတာ့ စာဖတ္သူေတြလည္း မွတ္မိမယ္ ထင္ပါတယ္ ။)" ငါသည္ေနရာမွာပဲ တည္ေနရာေရႊ႕ေျပာင္း ဘုတ္ျပားကို အသက္သြင္းၿပီး အေရွ႕ယူနီကြန္း တိုက္ႀကီးကေန ထြက္သြားရင္ ေကာင္းမလား"ေခါ့ယြင္ရဲ့ လက္သီးအားကို အသုံးျပဳၿပီး လီဖူခ်န္းဟာ ေတာင္ေအာက္ကို ဆင္းသက္ေနတာပါ ။ သူက လမ္းတစ္ေလၽွာက္မွာ သူ႔ရဲ့ အနာဂတ္အတြက္ စဥ္းစားေနပါေသးတယ္။သည္ေလာက္ ျပသနာေတြ ျဖစ္ၿပီးမွေတာ့ လီဖူခ်န္းအေနနဲ႔ အေရွ႕ယူနီကြန္းတိုက္မွာ ေနလို႔ မျဖစ္ေတာ့ပါဘူး ။" ဟုတ္ၿပီကြာ ......။ သည္တည္ေနရာေရႊ႕ေျပာင္း ဘုတ္ျပားကို အရကင္အသက္သြင္းလိုက္မယ္ "ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ အေရွ႕ယူနီကြန္း တိုက္ႀကီးကေန ထြက္သြားဖို႔ အတြက္ ဆုံးျဖတ္လိုက္ပါၿပီ။လီဖူခ်န္းက တည္ေနရာေရႊ႕ေျပာင္း ဘုတ္ျပားကို ထုတ္ၿပီး သူ႔ရဲ့ ခ်ီအတြင္းအားေတြ ထည့္သြင္းလိုက္ပါတယ္။" လခြီးပဲ ။ မရဘူးဟ "တကယ့္ကို စိတ္ပ်က္စရာပါပဲ ။ လီဖူခ်န္းရဲ့ ခ်ီအတြင္းအားေတြက ခႏၶာကိုယ္ထဲကေန ထြက္သြားၿပီဆိုတာနဲ႔ တစ္ၿပိဳင္နက္ ေတာင္ထိပ္ေပၚမွာ ရွိေနတဲ့ ေက်ာက္ျခေသၤ့႐ုပ္ႀကီး ႏွစ္႐ုပ္ဟာ အဲသည္ ခ်ီအတြင္းအားေတြကို စုပ္ယူလိုက္ပါတယ္ ။ အဲသည္ျခေသၤ့႐ုပ္ေတြက သည္ေလာက္ေဝးေနတာကိုေတာင္မွ အလုပ္လုပ္ေနဆဲပါပဲ။သည္အတိုင္းဆိုရင္ေတာ့ လီဖူခ်န္းရဲ့ အႀကံအစည္ေတြဟာ အလုပ္ျဖစ္မွာ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး ။ သူက တည္ေနရာေရႊ႕ေျပာင္း ဘုတ္ျပားကို လက္ဝါးနဲ႔ထိၿပီး ခ်ီအတြင္းအားေတြ သြင္းေပးရင္ေတာင္မွ ျခေသၤ့႐ုပ္ႏွစ္႐ုပ္ အဲသည္ခ်ီအတြင္းအားေတြကို စုပ္ယူေနဦးမွာပါ ။ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ တည္ေနရာေရႊ႕ေျပာင္း ဘုတ္ျပားကို အသက္သြင္းဖို႔ မႀကိဳးစားေတာ့ဘဲ ေတာင္ေအာက္ေျခအထိ ဆင္းသြားပါေတာ့တယ္။ေခ့ါယြင္နဲ႔ ေသြးနတ္ဆိုးဘုရင္ကလည္း အသည္းအသန္ လိုက္ေနဆဲပါပဲ ။သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ဟာ လီဖူခ်န္းနဲ႔ နီးသထက္ နီးလာခဲ့ပါၿပီ ။" ေသစမ္း "ေသြးနတ္ဆိုးဘုရင္က လီဖူခ်န္းေနာက္ လိုက္ေနရတာကို စိတ္မရွည္ေတာ့တဲ့ပုံပါပဲ ။ သူက လီဖူခ်န္းကို ဆူးခၽြန္တစ္ေခ်ာင္း နဲ႔ လွမ္းပစ္လိုက္ပါတယ္။ေသြးနတ္ဆိုးဘုရင္ရဲ့ မိစၧာခ်ီေတြက ျပန္လည္ အလုပ္လုပ္ေနၿပီ ျဖစ္တဲ့အတြက္ သည္တစ္ႀကိမ္ပစ္လိုက္တဲ့ ဆူးခၽြန္မွာ ပါဝင္ေနတဲ့အားေတြဟာ အေတာ္ေလးကို ျပင္းထန္လွပါတယ္။ထန္......ေဝါ့......လီဖူခ်န္းက ေသြးအန္ၿပီး ေနာက္ထပ္တစ္ႀကိမ္ လြင့္ထြက္သြားျပန္ပါၿပီ ။ သည္တစ္ႀကိမ္ လြင့္ထြက္သြားတာက ေခ့ါယြင္လက္ခ်က္နဲ႔ လြင့္ထြက္သြားတုန္းကထက္ေတာင္ ပိုျမန္ေနပါေသးတယ္။လီဖူခ်န္းအေနနဲ႔ ေသြးနတ္ဆိုးဘုရင္ရဲ့ ဆူးခၽြန္ကို ေရွာင္မယ္ဆိုရင္ ေရွာင္လို႔ ရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူသာ အဲသည္ဆူးခၽြန္ကို ေရွာင္လိုက္မယ္ဆိုရင္ ေခါ့ယြင္နဲ႔ ေသြးနတ္ဆိုးဘုရင္က သူ႔ကို လိုက္မီသြားမွာပါ ။ အဲသည္အတြက္ လီဖူခ်န္းဟာ ဆူးခၽြန္ကို အထိခံလိုက္ရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ " လခြီးပဲ...... သည္ေကာင္က အရမ္းကို ပါးနပ္လြန္းတယ္ "ေခါ့ယြင္ကေတာ့ လီဖူခ်န္းကို အႀကီးအက်ယ္ ေဒါသထြက္ေနပါၿပီ ။လီဖူခ်န္းက သူတို႔ တိုက္ခိုက္လိုက္တာေတြကို အနာခံကာ တြန္းအားရယူၿပီး ေဝးသထက္ေဝးေအာင္ ထြက္ေျပးေနတာ မဟုတ္ပါလား ။လီဖူခ်န္းသာ သည္ေလာက္ ပါးနပ္မယ္ဆိုတာကို သိခဲ့ရင္ ေခ့ါယြင္အေနနဲ႔ အခုလို လုပ္ခဲ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး ။ မဟူရာဂိုဏ္းရဲ့ အႂကြင္းအက်န္ နယ္ေျမအျပင္ဘက္မွာဆိုရင္ သူဟာ လီဖူခ်န္းရဲ့ ရတနာေတြကို ေအးေအးေဆးေဆး လုယူလို႔ ရပါတယ္။အခုေတာ့ သူက အေလာတႀကီး လုပ္ခဲ့မိပါၿပီ။အခုခ်ိန္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းက မဟူရာေကာင္းကင္ဂိုဏ္းရဲ့ အႂကြင္းအက်န္နယ္ေၿမ အျပင္ဘက္ကို ေရာက္တာနဲ႔ တစ္ၿပိဳင္နက္ ဘယ္သူမွ ရွာမေတြ႕ေအာင္ ပုန္းေအာင္းေနေတာ့မွာပါ ။" ေတာင္ေအာင္ကို ေရာက္ၿပီဟ "ေတာင္ေအာက္ကို ဆင္းရတာက ေတာင္ေပၚကို တက္တုန္းကထက္ အမ်ားႀကီး ပိုျမန္ပါတယ္။ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ တိ္တ္ဆိတ္မွုေတြ ႀကီးစိုးေနတဲ့ လမ္းက်ဥ္းေလးထဲကို ျပန္ေရာက္လာခဲ့ပါၿပီ ။သည္လမ္းက်ဥ္းေလးထဲမွာ လမ္းခြဲတစ္ခု ရွိေနတာကို လီဖူခ်န္းတစ္ေယာက္ ေကာင္းေကာင္းႀကီး မွတ္မိပါတယ္။ အဲသည္အတြက္ သူဟာ ထိုလမ္းခြဲ ရွိရာဆီသို႔ အားသြန္ခြန္စိုက္ ေျပးပါေတာ့တယ္။သည္တိတ္ဆိတ္မွုေတြ ႀကီးစိုးေနတဲ့ လမ္းက်ဥ္းေလးရဲ့ အေျခအေနက ေတာင္ထိပ္ေပၚမွာနဲ႔ အတူတူပါပဲ ။ ခ်ီအတြင္းအားေတြကို ထုတ္လို႔ မရပါဘူး ။ အဲဒါေၾကာင့္ လီဖူခ်န္းဟာ လမ္းခြဲရွိတဲ့ ေနရာကို အားသြန္ခြန္စိုက္ ေျပးေနတာပါ။လီဖူခ်န္းအေနနဲ႔ တည္ေနရာေရႊ႕ေျပာင္း ဘုတ္ျပားကို အသက္သြင္းဖို႔ဆိုရင္ ခ်ီအတြင္းအားေတြကို ထုတ္သုံးနိုင္ဖို႔ လိုပါတယ္။သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ လီဖူခ်န္းဟာ လမ္းခြဲေလးထဲကို ေရာက္လာခဲ့ပါၿပီ ။ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ သူက ေျပးဖို႔ မႀကိဳးစားေတာ့ဘဲ သူ႔ရဲ့ ခ်ီအတြင္းအားေတြကို တည္ေနရာေရႊ႕ေျပာင္း ဘုတ္ျပားထဲသို႔ ထည့္သြင္းလိုက္ပါတယ္။တည္ေနရာေရႊ႕ေျပာင္း ဘုတ္ျပားကို အသက္သြင္းရတာက ဘာအခက္အခဲမွ မရွိပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ တည္ေနရာေရႊ႕ေျပာင္းဖို႔အတြက္ လုံေလာက္တဲ့ စြမ္းအင္ေတြကို ျဖည့္ဆည္းေပးနိုင္ဖို႔ေတာ့ လိုပါေသးတယ္။လီဖူခ်န္းအေနနဲ႔ တည္ေနရာေရႊ႕ေျပာင္း ဘုတ္ျပားကို အသက္သြင္းဖို႔အတြက္ဆိုရင္ေတာ့ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာၾကာ ယူရပါမယ္။အဲသည္အခ်ိန္မွာပဲ ေခါ့ယြင္နဲ႔ ေသြးနတ္ဆိုးဘုရင္ဟာ လီဖူခ်န္းကို လိုက္မီလာခဲ့ပါၿပီ ။သည္ေနရာမွာေတာ့ သူတို႔ရဲ့ အစြမ္းေတြကို တားဆီးပိတ္ပင္ထားတဲ့ အရာေတြ ဘာတစ္ခုမွ မရွိေတာ့ပါဘူး ။ေခ့ါယြင္က လီဖူခ်န္းကို ေၾကာက္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ပူျပင္းေနတဲ့ မီးလက္သီးနဲ႔ ထိုးထည့္လိုက္ပါတယ္။သည္လက္သီးခ်က္ကိုေတာ့ လီဖူခ်န္း ဆယ္ေယာက္ ရွိေနရင္ေတာင္ ခံနိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။" ငါ့ကို ကာေပးပါဦး "လီဖူခ်န္းက ေလထဲကို ခုန္တက္လိုက္ၿပီး တည္ေနရာေရႊ႕ေျပာင္း ဘုတ္ျပားနဲ႔ ေခါ့ယြင္ရဲ့ မီးလက္သီးကို ကာလိုက္ပါတယ္။ဝုန္း......မီးလက္သီးက တည္ေနရာေရႊ႕ေျပာင္း ဘုတ္ျပားကို ထိမွန္သြားခဲ့ပါၿပီ။အစြမ္းထက္လွတဲ့ မီးလၽွံခ်ီ အခ်ိဳ႕ကေတာ့ တည္ေနရာေရႊ႕ေျပာင္း ဘုတ္ျပားထဲကို ဝင္သြားၿပီး က်န္တဲ့ မီးလၽွံခ်ီေတြကေတာ့ လီဖူခ်န္းကို ေလာင္ကၽြမ္းသြားပါတယ္။အား......အား......လီဖူခ်န္းက အသံနက္ႀကီးျဖင့္ ေအာ္ဟစ္ေနပါၿပီ ။ သူက သည္မီးလၽွံေတြကို ေတာင့္ခံနိုင္စြမ္း မရွိပါဘူး။ေခါ့ယြင္ရဲ့ မီးလၽွံခ်ီေတြဟာ ေငြေရာင္အေၾကးခြံ ခ်ပ္ဝတ္တန္ဆာရဲ့ အကာအကြယ္ကို ေက်ာ္ျဖတ္ၿပီး လီဖူခ်န္းကို ေလာင္ကၽြမ္းေနတာပါ။ သည္ပုံစံအတိုင္း ဆက္ၿပီး ေလာင္ကၽြမ္းေနမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ျဖင့္ လီဖူခ်န္းဟာ ေသေတာ့မွာ က်ိန္းေသပါပဲ။ခၽြမ္ ...... ခၽြမ္......လီဖူခ်န္းတစ္ေယာက္ ေသခါနီးဆဲဆဲမွာပဲ တည္ေနရာေရႊ႕ေျပာင္း ဘုတ္ျပားဟာ အေရာင္ေတာက္လာၿပီး လီဖူခ်န္းကို လႊမ္းျခဳံသြားပါတယ္။ေဖ်ာက္......ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းေကာ တည္ေနရာေရႊ႕ေျပာင္း ဘုတ္ျပားပါ ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့ပါၿပီ ။.အဆုံးမဲ့အာဏာ အပိုင္း၃၆၂လ်ိဳယန္" ေပ်ာက္သြားတာလား "ေသြးနတ္ဆိုးဘုရင္ သူ႔မ်က္လုံးကိုေတာင္ သူမယုံနိုင္ ျဖစ္ေနပါတယ္။ သူက ဘာျဖစ္သြားတာလည္း ဆိုတာကိုေတာင္ ေရေရရာရာ မသိတဲ့ ပုံပါပဲ။" သြားၿပီ ။ သည္ေကာင္က တည္ေနရာ ေရႊ႕ေျပာင္းေပးနိုင္တဲ့ ရတနာတစ္ခုကို ပိုင္ဆိုင္ထားတာပဲ "" ေသလိုက္ပါေတာ့ကြာ......"ေခါ့ယြင္ကလည္း လီဖူခ်န္း ေပ်ာက္ကြယ္သြားတာနဲ႔ ပက္သက္ၿပီး ယူက်ဳံးမရ ျဖစ္ေနပါတယ္ ။ ဆန္းၾကယ္အဆင့္ ရတနာေတြမွာဆိုရင္ သည္လို တည္ေနရာ ေရႊ႕ေျပာင္းေပးနိုင္တဲ့ ရတနာေတြက တန္ဖိုးအႀကီးဆုံးပါပဲ။ သည္လိုရတနာ တစ္ခုက အေရွ႕ယူနီကြန္း တိုက္ႀကီးတစ္ခုလုံးကိုေတာင္ ေသြးမုန္တိုင္းေတြ ထန္သြားေစနိုင္ပါတယ္ ။စိတ္မေကာင္းစရာ တစ္ခုကေတာ့ သည္လိုရတနာမ်ိဳးကို ရခဲ့တာက သူမဟုတ္တာပါပဲ။*******" ဝိုး...... ငါတည္ေနရာ ေရႊ႕ေျပာင္းေနၿပီဟ "လီဖူခ်န္းက ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလုံး ေသေလာက္ေအာင္ နာက်င္ေနေပမယ့္လည္း သတိမျပတ္ေသးပါဘူး။ သူက ဟင္းလင္းျပင္ နယ္ေျမတစ္ခုထဲကို ေရာက္ရွိေနတာပါ။ သူ႔ရဲ့ ေအာက္မွာေတာ့ ေတာေတာင္ေရေျမေတြကို အတိုင္းသား ျမင္ေနရပါတယ္။သူ႔ရဲ့ ေျခေထာက္ေအာက္က ေတာေတာင္ေရေျမေတြဟာ ပုံသ႑ာန္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ေျပာင္းေနပါတယ္။ ဒါက တည္ေနရာေရႊ႕ေျပာင္းေနတယ္ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ပါပဲ ။နဂိုမူလ အေျခအေနမွာတုန္းကေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ တည္ေနရာေရႊ႕ေျပာင္း ဘုတ္ျပားကို အသက္သြင္းဖို႔အတြက္ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ယူရဦးမွာပါ ။ ဒါေပမဲ့လည္း ေခါ့ယြင္ရဲ့ မီးလၽွံခ်ီေတြဟာ တည္ေနရာေရႊ႕ေျပာင္း ဘုတ္ျပားထဲကို ဝင္သြားခဲ့တဲ့အတြက္ ဘုတ္ျပားအထဲမွာရွိေနတဲ့ သတၱဳစက္လုံးဟာ အသက္ဝင္လာခဲ့ပုံပါပဲ ။သည္ဟင္းလင္းျပင္နယ္ေျမထဲကို ေရာက္ေနတာ ဘယ္ေလာက္မွ မၾကာေသးေပမယ့္လည္း လီဖူခ်န္းကေတာ့ ဆယ္ကမၻာေလာက္ကို ၾကာသြားသလားလို႔ေတာင္ ထင္မွတ္ေနမိပါၿပီ။ ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ အလင္းေရာင္စဥ္တန္းေလးအျဖစ္ ေျပာင္းသြားၿပီး ေျမျပင္ေပၚကို က်သြားပါေတာ့တယ္။ေဝါ့......ေျမျပင္ေပၚကို ေရာက္သြားတဲ့ လီဖူခ်န္းရဲ့ ပထမဦးဆုံး အလုပ္ကေတာ့ ေသြးအန္တာပါပဲ ။ေခါ့ယြင္ရဲ့ မီးလၽွံခ်ီေတြေၾကာင့္ သူ႔ရဲ့ အတြင္းပိုင္းအဂၤါေတြဟာ မီးနဲ႔ၿမိဳက္ထားသလိုကို ျဖစ္ေနပါၿပီ။" ေခြးအဘိုးႀကီး ေခါ့ယြင္ ......။ ငါ အေရွ႕ယူနီကြန္းတိုက္ကို ျပန္လာမွ ေတြ႕မယ္ "လီဖူခ်န္းက ေသြးအန္ေနရင္းနဲ႔ ေခါ့ယြင္ကို ႀကိမ္းေနလိုက္ပါေသးတယ္။ သူ႔အေနနဲ႔ ေခါ့ယြင္ကိုေတာ့ ကမၧာမေက်ပါပဲ။ေခါ့ယြင္ရဲ့ မီးလၽွံခ်ီေတြေၾကာင့္သာ သူအခုလို ခံစားေနရတာပါ။မီးလၽွံခ်ီေတြဟာ လီဖူခ်န္းရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ နဂါးတစ္ေကာင္ မာန္ဟုန္အျပည့္ ေလၽွာက္သြားေနပါတယ္။ သည္အတိုင္းသာ ဆက္သြားေနမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ အတြင္းပိုင္းအဂၤါအစိတ္အပိုင္းေတြ ေလာင္ကၽြမ္းၿပီးေတာ့ ေသေတာ့မွာပါ ။" မျဖစ္ဘူး...။ ငါမေသခ်င္ေသးဘူးကြ "လီဖူခ်န္းက သူ႔ရဲ့ အစစ္အမွန္ ငရဲမီးေတာက္ခ်ီေတြကို လွည့္ပတ္ေစလိုက္ၿပီး မီးလၽွံခ်ီေတြကို ဖိႏွိပ္ဖို႔ ႀကိဳးစားပါေတာ့တယ္။ဒါေပမဲ့လည္း လီဖူခ်န္းရဲ့ အစစ္အမွန္ ငရဲမီးေတာက္ခ်ီေတြဟာ မီးလၽွံခ်ီေတြကို ဖိႏွိပ္နိုင္ျခင္း မရွိခဲ့ပါဘူး။ေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစားၾကည့္မယ္ ဆိုရင္ေတာ့လည္း ဒါက ယုတၱိရွိပါတယ္။ သည္မီးလၽွံခ်ီေတြက ျပန္လည္ဝင္စားျခင္းနယ္ပယ္ အထြတ္အထိပ္က ပညာရွင္တစ္ေယာက္ရဲ့ ခ်ီေတြပင္ မဟုတ္ပါလား ။လီဖူခ်န္းရဲ့ အစစ္အမွန္ ငရဲမီးေတာက္ခ်ီေတြက အဆင့္၂၁ကို ေရာက္ေနၿပီ ဆိုေပမယ့္လည္း ျပန္လည္ဝင္စားျခင္းနယ္ပယ္ အထြတ္အထိပ္က ပညာရွင္တစ္ေယာက္ရဲ့ ခ်ီေတြကိုေတာ့ ဖိႏွိပ္နိုင္စရာ အေၾကာင္းမရွိပါဘူး။" ေျပာင္းလဲျခင္းကိုးပါး ခရမ္းေရာင္ခ်ီ နတ္ဘုရားအင္းကြက္ အသက္ဝင္စမ္း "လီဖူခ်န္းက သူ႔ရဲ့ အစစ္အမွန္ ငရဲမီးေတာက္ခ်ီေတြကို ေျပာင္းလဲျခင္းကိုးပါး ခရမ္းေရာင္ခ်ီ နတ္ဘုရားအတြင္းအားေတြ အျဖစ္ ေျပာင္းလဲလိုက္ပါတယ္။ အခုလိုအေျခအေနမွာေတာ့ ေျပာင္းလဲျခင္းကိုးပါး ခရမ္းေရာင္ခ်ီေတြကသာ ေခါ့ယြင္ရဲ့ မီးလၽွံခ်ီေတြကို ဖိႏွိပ္ဖို႔အတြက္ အသင့္ေတာ္ဆုံးပါပဲ။" လခြီးပဲကြာ......။ မရေသးဘူးဟ "လီဖူခ်န္းက အေတာ္ေလးကို တုန္လွုပ္ေခ်ာက္ခ်ားေနပါၿပီ ။ သူက ေသရမွာကို တကယ္ေၾကာက္တာပါ ။ ဒါကလည္း သူ႔အမွားေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး ။ ဘယ္ေလာက္ပဲ သတၱိရွိတယ္ဆိုတဲ့ လူျဖစ္ျဖစ္ပါ ။ တကယ္တမ္း ေသရေတာ့မယ္ဆိုတဲ့ အေျခအေနတစ္ခုနဲ႔ ၾကဳံရတဲ့အခါမွာေတာ့ အနည္းနဲ႔ အမ်ားေတာ့ ေၾကာက္ၾကတာပါပဲ။ျပန္လည္ဝင္စားျခင္းနယ္ပယ္ အထြတ္အထိပ္က ပညာရွင္တစ္ေယာက္ရဲ့ ခ်ီေတြက တကယ္ကို ေၾကာက္စရာ ေကာင္းလြန္းလွပါတယ္။ ဒါက ခ်ီစြမ္းအင္အမၽွင္ေလး တစ္ခုသာ ျဖစ္ေပမယ့္လည္း လီဖူခ်န္းအေနနဲ႔ ဘယ္လိုမွကို ဖိႏွိပ္နိုင္ျခင္း မရွိေသးပါဘူး။ တကယ္လို႔ လီဖူခ်န္းသာ ဆင္နဂါးခႏၶာကိုယ္သြန္းေလာင္းျခင္း ပညာရပ္ ပဥၥမအခန္းရဲ့ အႀကိဳၿပီးျပည့္စုံျခင္း အဆင့္အထိ ေလ့က်င့္ထားျခင္း မရွိလို႔ကေတာ့ အေစာႀကီးကတည္းကေန ေသေနေလာက္ပါၿပီ ။ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ သူ႔ရဲ့ သိုေလွာင္အိတ္ထဲမွာ ရွိတဲ့ ေဆးေတြအကုန္လုံးကို ထုတ္ယူလိုက္ပါတယ္။ သူက ေဆးပညာအေၾကာင္းကို နကန္းတစ္လုံးမၽွ နားမလည္ပါဘူး။ အဲသည္အတြက္ လီဖူခ်န္းဟာ သူ႔စိတ္ထဲမွာ ေကာင္းမယ္ထင္တဲ့ အရာမွန္သမၽွကို ဝါးစားပစ္လိုက္ပါေတာ့တယ္။လူမိုက္ကံေကာင္းလို႔ ေျပာရမလားေတာင္ မသိေတာ့ပါဘူး။ ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ သူ႔ရဲ့ ကိုယ္တြင္းမွာ ရွိေနတဲ့ မီးလၽွံခ်ီကို ဖိႏွိပ္လိုက္နိုင္ပါၿပီ ။ ဒါေပမဲ့လည္း အေျခအေနက ဖိႏွိပ္နိုင္တယ္ဆို႐ုံမၽွသာ ရွိေနေသးတာပါ ။ လီဖူခ်န္းအေနနဲ႔ သည္မီးလၽွံခ်ီကို သူ႔ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ထဲကေန တြန္းထုတ္နိုင္ဖို႔ အတြက္ အမ်ားႀကီး ႀကိဳးစားရပါဦးမယ္။လီဖူခ်န္းရဲ့ စြမ္းပင္ဗဟိုခ်က္မ ပင္လယ္ထဲမွာေတာ့ မီးလၽွံခ်ီေလးတစ္ခုဟာ ေမ်ာလြင့္ေနပါတယ္။ အဲသည္မီးလၽွံခ်ီကေတာ့ လီဖူခ်န္းအတြက္ ေခါ့ယြင္ လက္ေဆာင္ေပးလိုက္တဲ့ အရာပါပဲ ။ လီဖူခ်န္းကေတာ့ ေခါ့ယြင္ရဲ့ ေက်းဇူးကို ေသတာေတာင္ ေမ့မွာ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။လီဖူခ်န္းရဲ့ စြမ္းအင္ဗဟိုခ်က္မ ပင္လယ္ထဲမွာ မီးလၽွံခ်ီ ေရာက္ေနတာက အေတာ္ေလးကို ေကာင္းပါတယ္။ဘာေကာင္းတာလည္းဆိုေတာ့ စိတ္ညစ္ဖို႔ပါပဲ ။သူ႔ရဲ့ စြမ္းအင္ဗဟိုခ်က္မ ပင္လယ္ထဲမွာ မီးလၽွံခ်ီ ေရာက္ေနတဲ့အတြက္ လီဖူခ်န္းဟာ သူ႔ရဲ့ ခ်ီအတြင္းအားကို သုံးလို႔ မရေတာ့ပါဘူး။တကယ္လို႔ လီဖူခ်န္းသာ ခ်ီအတြင္းအားကို သုံးလိုက္တာနဲ႔ ေခါ့ယြင္လက္ေဆာင္ေပးလိုက္တဲ့ မီးလၽွံခ်ီဟာ ထႂကြလာၿပီး လီဖူခ်န္းရဲ့ အတြင္းအဂၤါေတြကို ေလာင္ကၽြမ္းသြားေစမွာပါ ။ သည္တစ္ႀကိမ္ အဲသည္လို ထပ္ျဖစ္လာရင္ေတာ့ လီဖူခ်န္းတစ္ေယာက္ ေသခ်ာေပါက္ကို ေသပါၿပႌ။လီဖူခ်န္အေပၚမွာ ရွိေနတဲ့ ေခါ့ယြင္ရဲ့ ေက်းဇူးေတြကေတာ့ တကယ့္ကို ဆပ္မကုန္ေလာက္ေအာင္ပါပဲ။ အဲသည္အတြက္ လီဖူခ်န္းက အခါအခြင့္ၾကဳံရင္ ေခါ့ယြင္ကို ေက်းဇူးဆပ္ခ်င္ပါေသးတယ္ ။ ေခါ့ယြင္နဖူးကိုဒူးနဲ႔ တိုက္ၿပီးေတာ့ေပါ့ ။သူ႔ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာရွိတဲ့ မီးလၽွံခ်ီကို ထိန္းခ်ဳပ္လိုက္နိုင္တာ ေသခ်ာၿပီဆိုမွ လီဖူခ်န္းတစ္ေယာက္ သက္ျပင္း ခ်နိုင္ပါေတာ့တယ္။သူ႔ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္က မီးေလာင္ကၽြမ္းမွုေၾကာင့္ ရစရာ မရွိေတာ့ေအာင္ စုတ္ျပတ္သတ္ေနေပမယ့္လည္း ေသေလာက္တဲ့အထိေတာ့ မျပင္းထန္ေသးပါဘူး ။ဒါေပမဲ့ လီဖူခ်န္း စိတ္မေကာင္းေနတာ တစ္ခုေတာ့ ရွိပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ သူ႔ရဲ့ မ်က္ႏွာတစ္ျခမ္းဟာ မီးေလာင္မွုေၾကာင့္ အေတာ္ေလး ေၾကာက္စရာ ေကာင္းသြားခဲ့ပါၿပီ ။လီဖူခ်န္းအေနနဲ႔ သူ႔ရဲ့ ဒဏ္ရာေတြကေန ျပန္နလန္ထူနိုင္ဖို႔အတြက္ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာ ေစာင့္ရဦးမွာပါ ။သိပိမၾကာခင္မွာေတာ့ ေတြ႕သမၽွ ေကာက္ဝါးထားတဲ့ ေဆးစြမ္းေတြက ျပလာခဲ့ပါၿပီ ။ လီဖူခ်န္း စားထားသမၽွ ေဆးဝါးေတြဟာ ဘာေဘးထြက္ဆိုးက်ိဳးမွ မျဖစ္ေစဘဲ သူ႔ရဲ့ ဒဏ္ရာေတြကို ျပန္လည္သက္သာလာေစတာကေတာ့ တကယ့္ကို အံ့ၾသစရာပါပဲ ။" ငါ့ရဲ့ အတြင္းအားေတြကို သုံးမရတာ နာတာပဲ ။ မဟုတ္ရင္ ငါ့ရဲ့ ျပန္လည္ သက္သာလာတဲ့ႏွုန္းက သည္ထက္ေတာင္ ျမန္ေနဦးမွာ "လီဖူခ်န္းက ခပ္တိုးတိုး ေရရြတ္လိုက္ပါတယ္။သည္ႏွုန္းအတိုင္းဆိုရင္ေတာ့ သူ႔ရဲ့ ဒဏ္ရာေတြ အေကာင္းပကတိ ျဖစ္လာေစဖို႔အတြက္ တစ္လမက ၾကာေနဦးမွာပါ ။ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ ထိုင္ေနရာကေန ထလိုက္ၿပီး ပတ္ဝန္းက်င္ အေျခအေနကို ေလ့လာပါေတာ့တယ္။" အိုး......သည္ေနရာမွာ ရွိေနတဲ့ ေကာင္းကင္နဲ႔ ေျမႀကီးရဲ့ စြမ္းအင္ေတြက သိပ္သည္းလွခ်ည္လား......"လီဖူခ်န္းက အတြင္းအားေတြကို လည္ပတ္လို႔ မရေပမယ့္လည္း ေကာင္းကင္နဲ႔ ေျမႀကီးရဲ့ ခ်ီစြမ္းအင္ေတြကို အာ႐ုံခံေနနိုင္ဆဲပါပဲ။အေရွ႕ယူနီကြန္းတိုက္ႀကီးနဲ႔ ယွဥ္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ သည္ေနရာမွာ ရွိေနတဲ့ ေကာင္းကင္နဲ႔ ေျမႀကီးရဲ့ ခ်ီစြမ္းအင္ေတြဟာ အဆေပါင္းမ်ားစြာ ပိုသိပ္သည္းပါတယ္။အသက္တစ္ခ်က္ ရွူလိုက္ရင္ေတာင္မွ ေကာင္းကင္နဲ႔ေျမႀကီးရဲ့ ခ်ီစြမ္းအင္ေတြဟာ သူ႔ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ထဲကို ဝင္လာခဲ့တာပါ ။ အေရွ႕ယူနီကြန္း တိုက္ႀကီးမွာ ဆိုရင္ေတာ့ သည္လို ျဖစ္ဖို႔အတြက္ အတြင္းအားက်င့္စဥ္ေတြကို အသုံးျပဳရပါတယ္။" ဒါေပမယ့္ သည္ေနရာက အားကူးေျပာင္းတဲ့ေနရာမွာ အားနည္းခ်က္ တစ္ခု ရွိေနသလိုပဲ "လီဖူခ်န္းရဲ့ အသိစိတ္အာ႐ုံဟာ မယုံနိုင္စရာ ေကာင္းေလာက္ေအာင္ကို အစြမ္းထက္ေနပါၿပီ။ အဲသည္အတြက္ သူဟာ ေလတိုက္မွုေၾကာင့္ ယိမ္းထိုးလွုပ္ရွားေနတဲ့ ျမက္ပင္ေလးေတြကို ၾကည့္ၿပီး ပတ္ဝန္းက်င္ အေနအထားကို ပိုင္းျခားဆန္းစစ္ နိုင္ပါတယ္။သူ႔ရဲ့ ထင္ျမင္ယူဆခ်က္ မွန္မမွန္ဆိုတာကို သိဖို႔အတြက္ လီဖူခ်န္းဟာ ေလထဲကို လက္သီးတစ္လုံး ထိုးလိုက္ပါတယ္။ဝုန္း......သူ႔ရဲ့ လက္သီးခ်က္က မုန္တိုင္းငယ္ေလး တစ္ခုအလားပါပဲ ။ ဒါေပမယ့္ သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ သူ႔ရဲ့ လက္သီးအားဟာ ျပယ္ပ်က္သြားခဲ့ပါၿပီ ။" ငါထင္တဲ့ အတိုင္းပဲ ။သည္ေနရာမွာ ရွိေနတဲ့ ၾကားခံနယ္အားက အေရွ႕ယူနီကြန္းတိုက္ထက္ အားနည္းေနတာပါလား ။ "လီဖူခ်န္းက ေနာက္ထပ္ ေလ့လာ ဆန္းစစ္စရာေတြ အမ်ားႀကီး ရလာခဲ့ျပန္ပါတယ္။ေနာက္ထပ္ ရက္အနည္းငယ္ အၾကာမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းရဲ့ ဒဏ္ရာေတြဟာ အေတာ္ေလး ေကာင္းမြန္လာခဲ့ပါၿပီ ။လီဖူခ်န္းကေတာ့ သူေရာက္ေနတဲ့ ေနရာအေၾကာင္းကို သိဖို႔အတြက္ တစ္ေနရာၿပီး တစ္ေနရာကို ေလ့လာဆန္းစစ္ေနဆဲပါပဲ။နာရီအနည္းငယ္ အၾကာေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ သည္ေနရာနဲ႔ ပက္သက္ၿပီး အနည္းငယ္ သိလာခဲ့ပါၿပီ။သည္ေနရာမွာ ရွိေနတဲ့ ေျမဆီေျမႏွစ္ေတြဟာ အနီေရာင္ဘက္ကို သန္းေနပါတယ္။ အဲသည္အဓိပၸါယ္ကေတာ့ သည္ေနရာမွာ ရွိေနတဲ့ ေျမဆီေျမႏွစ္ေတြက အေရွ႕ယူနီကြန္း တိုက္ႀကီးထက္ အမ်ားႀကီး ပိုေကာင္းေနတယ္ ဆိုတာပါပဲ ။ၿပီးေတာ့ သည္ေနရာမွာရွိတဲ့ သစ္ပင္ေတြ ၊ ေက်ာက္တုံးေတြကလည္း အေရွ႕ယူနီကြန္းတိုက္ႀကီးမွာရွိတဲ့ သစ္ပင္ေတြ ၊ ေက်ာက္တုံးေတြ ပိုမာေက်ာပါတယ္။ေနာက္ထပ္ ရက္အနည္းငယ္ အၾကာမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းရဲ့ ဒဏ္ရာေတြဟာ ၅၀ ရာခိုင္ႏွုန္းနီးပါး ျပန္ေကာင္းလာခဲ့ပါၿပီ ။ သူ႔ရဲ့ ျပန္လည္သက္သာလာတဲ့ႏွုန္းက သူထင္ထားတာထက္ပို ႏွစ္ဆနီးပါး ပိုျမန္ေနတာပါ။ဒါက ပတ္ဝန္းက်င္ အေျခအေနေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္မယ္လို႔ လီဖူခ်န္းတစ္ေယာက္ ေကာက္ခ်က္ခ်လိုက္ပါတယ္။" သည္ေနရာက က်င့္ႀကံဖို႔အတြက္ တကယ္ေကာင္းတဲ့ ေနရာပဲ "လီဖူခ်န္းက ခပ္တိုးတိုး ေရရြတ္လိုက္မိပါတယ္။*****" ဟိုက္ယား...... ဟိုက္ယား......ဟိုက္ယား......"ယေန႔မွာေတာ့ ျမင္းစီသမား အုပ္စုတစ္စုဟာ လမ္းမႀကီးတစ္ေလၽွာက္ ဒုန္းစိုင္းၿပီး ခရီးႏွင္ေနပါတယ္။သည္အုပ္စုမွာေတာ့ လူႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ ပါဝင္ၿပီး အဲသည္လူ အားလုံးဟာလည္း ေကာင္းကင္နယ္ပယ္ ပညာရွင္ေတြပါပဲ ။ သည္လူစုကို ေရွ႕ဆုံးကေန ဦးေဆာင္ေနတဲ့ လူႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ ေကာင္းကင္နယ္ပယ္ အထြတ္အထိပ္ကို ေရာက္ေနပါၿပီ။သည္လူေတြက သာမန္မဟုတ္သလို သူတို႔ စီးနင္းလာတဲ့ ျမင္းေတြကလည္း သာမန္ မဟုတ္ပါဘူး။သူတို႔စီးနင္းလာတဲ့ ျမင္းေတြက အေရွ႕ယူနီကြန္းတိုက္ႀကီးမွာ ရွိေနတဲ့ ျမင္းေတြနဲ႔ လုံးလုံးကို မတူဘဲ ကြဲျပား ျခားနားေနတာပါ။ သည္ျမင္းေတြရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ေပၚမွာ အေၾကးခြံေတြ ရွိေနသလို ဦးခ်ိဳေတြလည္း ပါရွိပါတယ္။ သည္ျမင္းေတြရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ကေန ထြက္ေနတဲ့ အရွိန္အဝါေတြက အဆင့္၃ ဝိညာဥ္သားရဲေတြနဲ႔ အတူတူပါပဲ။သည္ျမင္းစီးသမားအုပ္စုရဲ့ အလယ္မွာေတာ့ ရထားလုံးတစ္လုံး ရွိေနပါတယ္။ သည္ရထားလုံးက အေရးႀကီးတဲ့ လူတစ္ေယာက္ကို သယ္ေဆာင္လာတာပဲ ျဖစ္ရပါမယ္။။ ဘာျဖစ္လို႔လည္းဆိုေတာ့ ရထားလုံးကိုတည္ေဆာက္ထားတဲ့ လက္ရာက အေတာ္ေလးကို လွပ ေသသပ္တဲ့အျပင္ အကာအကြယ္ အစီအရင္ေတြလည္း ခင္းက်င္းထားလို႔ပါပဲ ။သည္လိုနဲ႔ပဲ ျမင္းစီးသမားအုပ္စုဟာ ေတာအုပ္တစ္ခုရဲ့ အစပ္ကို ေရာက္လာခဲ့ပါၿပီ ။ ဟူး......ဟူး......ဟူး......ဝွစ္...... ဝွစ္.........အဲသည္အခ်ိန္မွာပဲ အနက္ေရာင္ဝတ္စုံကို ဝတ္ဆင္ထားတဲ့ လူေတြဟာ ျမင္းစီးသမား အုပ္စုရဲ့ သြားလမ္းကို ပိတ္ထားလိုက္ၾကပါတယ္။" ဘယ္သူက ငါတို႔လ်ိဳကလန္ရဲ့ သြားလမ္းကို ပိတ္ထားတာလဲ "ျမင္းစီးသမားအုပ္စုရဲ့ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ဟန္သူတဲ့ အျပာေရာင္ဝတ္စုံနဲ႔ အဘိုးအိုဟာ သူ႔ရဲ့ ေကာင္းကင္နယ္ပယ္ အထြတ္အထိပ္ ခ်ီအရွိန္အဝါေတြကို ထုတ္ေဖာ္ထားလိုက္ပါၿပီ ။" ငါတို႔ပဲကြ "ဗလေတာင့္ေတာင့္နဲ႔ ဝတ္စုံနက္ တစ္ေယာက္က ျပန္ေျဖလိုက္ပါတယ္။ သူကလည္း ေကာင္းကင္နယ္ပယ္ အထြတ္အထိပ္အဆင့္ ပညာရွင္ တစ္ေယာက္ပါပဲ ။ ဝတ္စုံနက္အဖြဲ႕မွာေတာ့ သည္ဗလေတာင့္ေတာင့္နဲ႔ လူတင္ ေကာင္းကင္နယ္ပယ္ အထြတ္အထိပ္အဆင့္ ပညာရွင္ မဟုတ္ပါဘူး ။ ေနာက္ထပ္ ေကာင္းကင္နယ္ပယ္ အထြတ္အထိပ္အဆင့္ ပညာရွင္ သုံးေယာက္ ရွိေနပါေသးတယ္။" မင္းတို႔က ဘာျဖစ္လို႔ ငါတို႔ရဲ့ သြားလမ္းကို ပိတ္ထားရတာလဲ ......" အျပာေရာင္ဝတ္စုံဝတ္ အဘိုးႀကီးရဲ့ ေဘးနားမွာ ရွိေနတဲ့ အစိမ္းေရာင္ ဝတ္စုံဝတ္ အဘိုးႀကီးက ဝတ္စုံနက္အုပ္စုကို ထပ္ေမးလိုက္ပါတယ္။အမွန္အတိုင္းေျပာရမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ သူဟာ သည္ဝတ္စုံနက္ေတြရဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ကို ရိပ္စားမိစ ျပဳေနပါၿပီ။ သည္ဝတ္စုံနက္ေတြဟာ ရထားလုံးထဲမွာ ရွိတဲ့ မိန္းမပ်ိဳေလးကို သတ္ျဖတ္ဖို႔အတြက္ လမ္းပိတ္ထားတာပါ ။ရထားလုံးထဲမွာ ရွိေနတဲ့ မိန္းမပ်ိဳေလးဟာ ေတာင္ပိုင္းေတာအုပ္ သိုင္းတကၠသိုလ္ရဲ့ တပည့္ တစ္ေယာက္ ျဖစ္ပါတယ္။ သူမရဲ့ အနာဂတ္ခရီးလမ္းဟာ အေတာ္ေလးကို ေတာက္ပေနပါၿပီ ။ တကယ္လို႔ သူမသာ အသတ္ခံလိုက္ရရင္ လ်ိဳကလန္အတြက္ အစားထိုးလို႔ မရတဲ့ ဆုံးရွုံးမွုႀကီး တစ္ခု ျဖစ္သြားပါလိမ့္မယ္။ေသခ်ာပါတယ္ ။ သည္ဝတ္စုံနက္ေတြဟာ လ်ိဳကလန္ ေအာင္ျမင္တိုးတက္တာကို မရွုစိမ့္တဲ့ အဖြဲ႕က လႊတ္လိုက္တဲ့ လူေတြပါပဲ ။" သတ္ "ဗလေတာင့္ေတာင့္နဲ႔ ဝတ္စုံနက္ကေတာ့ အစိမ္းေရာင္ဝတ္ အဘိုးႀကီးရဲ့ ေမးခြန္းကို ျပန္မေျဖခဲ့ပါဘူး။ သူက လက္ကို တစ္ခ်က္ေဝွ႕ယမ္းလိုက္ၿပီး သူ႔လူေတြကို အမိန္႔ေပးလိုက္ပါတယ္။" သခင္မေလးကို ကာကြယ္ၾက "ျမင္းစီးသမား အုပ္စုကလည္း ရထားလုံးကို အကာအကြယ္ ေပးဖို႔အတြက္ အသင့္အေနအထားမွာ ရွိေနၿပီးသားပါပဲ။အျပာေရာင္ဝတ္စုံဝတ္ အဘိုးႀကီးနဲ႔ အစိမ္းေရာင္ ဝတ္စုံဝတ္ အဘိုးႀကီးတို႔ကေတာ့ သူတို႔ရဲ့ လက္နက္ေတြကို ဆြဲထုတ္ၿပီး ဝတ္စုံနက္ေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္ဖို႔အတြက္ ေရွ႕ဆုံးကေန ေစာင့္ႀကိဳေနၾကပါတယ္။သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ တိုက္ပြဲအေသးစားေလးတစ္ခု ျဖစ္ေပၚလာခဲ့ပါၿပီ ။အျပာဝတ္စုံဝတ္ အဘိုးကေတာ့ အေတာ္ေလးကို အစြမ္းထက္ပါတယ္။ သူက ေကာင္းကင္နယ္ပယ္ အထြတ္အထိပ္ပညာရွင္ ဝတ္စုံနက္ႏွစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္တည္းနဲ႔ ရင္ဆိုင္ေနရတာေတာင္မွ သိသိသာသာႀကီး အေရးနိမ့္ေနျခင္း မရွိပါဘူး ။အစိမ္းေရာင္ဝတ္ အဘိုးႀကီးကိုေတာ့ က်န္တဲ့ေကာင္းကင္နယ္ပယ္ အထြတ္အထိပ္အဆင့္ ဝတ္စုံနက္တစ္ေယာက္က တိုက္ခ္ိုက္ေနပါတယ္။ေနာက္ဆုံးက်န္ေနတဲ့ ေကာင္းကင္နယ္ပယ္ အထြတ္အထိပ္ပညာရွင္ျဖစ္တဲ့ ဝတ္စုံနက္ကေတာ့ ရထားလုံးဆီသို႔ ထိုးေဖာက္တိုက္ခိုက္ေနပါၿပီ ။" လမ္းဖယ္ၾကစမ္း "ရထားလုံးဆီသို႔ ထိုးေဖာက္တိုက္ခိုက္ေနတဲ့ ဝတ္စုံနက္ကေတာ့ အရပ္ပုပုနဲ႔ လူပုေလး တစ္ေယာက္ပါပဲ။သူက လက္တစ္ဖက္ကို ေဝွ႕ယမ္းၿပီး ရထားလုံးကို ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ေနတဲ့ လ်ိဳကလန္ရဲ့ ပညာရွင္ ေလးေယာက္ကို လြင့္ထြက္သြားေစခဲ့ပါတယ္။ လ်ိဳကလန္ရဲ့ ပညာရွင္ေလးေယာက္ဟာ လူပုေလးအတြက္ ထိုက္တန္တဲ့ ၿပိဳင္ဘက္ေတြ မဟုတ္ခဲ့ပါဘူး ။ဘန္း......ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ ဝတ္စုံနက္ လူပုေလးဟာ ရထားလုံးကို လက္ဝါးျဖင့္ ရိုက္ခ်လိုက္ပါတယ္။ရထားလုံးမွာ ေရးဆြဲထားတဲ့ အကာအကြယ္အစီအရင္ကေတာ့ အသက္ဝင္လာခဲ့ပါၿပီ ။ဝတ္စုံနက္လူပုေလးရဲ့ လက္ဝါးရိုက္ခ်က္က ရထားလုံးအေပၚ သက္ေရာက္ခဲ့ျခင္း မရွိခဲ့ပါဘူး ။" အစြမ္းထက္လိုက္တဲ့ အစီအရင္ပါလား ။ သည္ရထားလုံးထဲမွာ လ်ိဳကလန္ရဲ့ သခင္မေလး ပါလာတာ ေသခ်ာေနၿပီေဟ့ "" ဟား ဟား ဟား "ဝတ္စုံနက္ လူပုေလးက အားရပါးရ ရယ္ေမာလိုက္ပါတယ္ ။လ်ိဳယန္က ေတာင္ပိုင္းေတာအုပ္ သိုင္းတကၠသိုလ္ရဲ့ ေက်ာင္းသူ တစ္ေယာက္ပါ ။ သူမက အသက္၂၇ အရြယ္မွာတင္ ေကာင္းကင္နယ္ပယ္ အဆင့္၅ကို ေရာက္ေနပါၿပီ ။အနာဂတ္မွာ ဆိုရင္ လ်ိဳယန္ဟာ ျပန္လည္ဝင္စားျခင္းနယ္ပယ္ အဆင့္ျမင့္ပိုင္းက ပညာရွင္တစ္ေယာက္ ျဖစ္လာၿပီး ေရစီးေၾကာင္းၿမိဳ႕ရဲ့ အစြမ္းထက္ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးေတာင္ ျဖစ္လာနိုင္ပါေသးတယ္။ဒါေပမဲ့ ႏွေျမာစရာပါပဲ ။ သည္ေန႔ကစၿပီး လ်ိဳကလန္ရဲ့ လ်ိဳယန္ဆိုတာဟာ ေလာကႀကီးေပၚမွာ ရွိေတာ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ဘန္း ... ဘန္း ... ဘန္း ... ဘန္း......ဝတ္စုံနက္လူပုေလးက ရထားလုံးကို အဆက္အျပတ္ တိုက္ခိုက္ေနပါတယ္။ သူ႔ရဲ့ လက္ခ်က္ေၾကာင့္ အကာအကြယ္ အစီအရင္ဟာ တျဖည္းျဖည္း အားေလ်ာ့လာခဲ့ပါၿပီ ။အကာအကြယ္ အစီအရင္ လုံးလုံးလ်ားလ်ား ပ်က္စီးေတာ့မယ့္ အခ်ိန္မွာပဲ .........။" ရပ္လိုက္စမ္း"အသံနဲ႔အတူ ရထားလုံး တံခါးဟာ ပြင့္လာၿပီး ႏုနယ္ပ်ိဳမ်စ္တဲ့ မိန္းမေခ်ာေလးတစ္ေယာက္ ထြက္လာခဲ့ပါတယ္ ။သူမကေတာ့ လ်ိဳယန္ပါပဲ။" ေနာက္ဆုံးေတာ့ မင္းထြက္လာရၿပီ မဟုတ္လား "ဝတ္စုံနက္လူပုေလးက ရထားလုံးထဲကေန ထြက္လာတဲ့ လ်ိဳယန္ကို လက္ဝါးျဖင့္ ရိုက္လိုက္ပါတယ္။" ေလနက္ ဓားသိုင္း "ခ်ိဳသာတဲ့ အသံတစ္ခုနဲ႔အတူ ဓားစက္ဝိုင္းရိပ္ေတြ ျဖစ္တည္လာခဲ့ပါတယ္။ဝုန္း.........ေပါက္ကြဲသံ တစ္ခု ျဖစ္ေပၚလာၿပီး လူရိပ္တစ္ရိပ္ဟာ အေနာက္ကို လြင့္ထြက္သြားခဲ့ပါၿပီ။ အဲသည္သူကေတာ့ ရထားလုံးေပၚက ဆင္းလာတဲ့ မိန္းမေခ်ာေလးပါပဲ။လ်ိဳယန္က အခုမွ ေကာင္းကင္နယ္ပယ္ အဆင့္၅ပဲ ရွိပါေသးတယ္။ သူမရဲ့ ၿပိဳင္ဘက္ လူပုေလးကေတာ့ ေကာင္းကင္နယ္ပယ္ အထြတ္အထိပ္ကို ေရာက္ေနပါၿပီ ။အဲသည္အတြက္ သူမ အေနနဲ႔ လူပုေလးကို မယွဥ္နိုင္တာကလည္း သိပ္ၿပီး မထူးဆန္းလွပါဘူး။" ေသစမ္း ......။ သည္ဝတ္စုံနက္ေတြက ငါ့ကို ပစ္မွတ္ထားၿပီး လာခဲ့တာပဲ "လ်ိဳယန္က မ်က္ႏွာပ်က္သြားခဲ့ပါၿပီ ။သူမက ေတာင္ပိုင္းေတာအုပ္ သိုင္းတကၠသိုလ္ကေန သူမရဲ့ ေမြးရက္ေၿမ ဇာတိကို ခဏ အလည္ ျပန္လာခဲ့တာပါ။ သူမအေနနဲ႔ အခုလို ခ်ဳံခိုက္ တိုက္ခိုက္ ခံရလိမ့့္မယ္လို႔ လုံးဝကို ေတြးထင္ မထားခဲ့ပါဘူး ။" ေသစမ္း "လ်ိဳယန္ကို လက္ဝါးနဲ႔ ရိုက္ထုတ္လိုက္တဲ့ လူပုေလးကေတာ့ သူမကို အဆုံးသတ္ရန္ အတြက္ ခုန္ဝင္လာခဲ့ပါၿပီ ။ဘန္း.........ေဝါ့......လ်ိဳယန္က လူပုေလးရဲ့ တိုက္ခိုက္မွုကို မခုခံနိုင္ခဲ့ပါဘူး ။ သူမက ေသြးတစ္လုတ္မၽွ အန္လိုက္ရပါတယ္။" သခင္မေလး "ဝတ္စုံျပာ အဘိုးႀကီးနဲ႔ ဝတ္စုံစိမ္းအဘိုးႀကီးတို႔က လ်ိဳယန္ကို ကူညီခ်င္ေပမယ့္လည္း သူတို႔ရဲ့ ၿပိဳင္ဘက္ေတြက သူတို႔ကို အခြင့္အေရးေလး တစ္ခ်က္ေတာင္ မေပးပါဘူး။" သြားၿပီ ......။ ငါ့ဘဝေတာ့ အဆုံးသတ္ေတာ့မယ္ "လ်ိဳယန္ကေတာ့ သူမကိုယ္သူမ ေသလူအျဖစ္ သတ္မွတ္လိုက္ပါၿပီ ။ သူမ အေနနဲ႔ သည္လူပုေလးရဲ့ လက္ထဲကေန လြတ္ေျမာက္နိုင္စရာအေၾကာင္း မရွိပါဘူး။" မိန္းကေလး ...... အကူအညီ လိုသလား... "အဲသည္အခ်ိန္မွာပဲ အသံတစ္ခုဟာ သူမရဲ့ နားထဲကို ဝင္လာခဲ့ပါတယ္ ။လ်ိဳယန္က အသံလာရာဆီသို႔ လွမ္းၾကည့္လိုက္တဲ့ အခါမွာေတာ့ မ်က္ႏွာတစ္ျခမ္းလုံး စုတ္ျပတ္သတ္ေနတဲ့ ႐ုပ္ဆိုးဆိုး လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္ကို ေတြ႕လိုက္ရပါတယ္။ အဲသည္လူငယ္ရဲ့ ခ်ီအရွိန္အဝါကေတာ့ အလြန္ဆုံးရွိမွ စိတ္တန္ခိုးဖြဲ႕စည္းျခင္း နယ္ပယ္မွာပါပဲ ။"သြားေသလိုက္စမ္း အက်ည္းတန္ေကာင္ "လူပုေလးက သူနဲ႔ လ်ိဳယန္ၾကားမွာ လာရွုပ္ေနတဲ့ ႐ုပ္ဆိုးဆိုးလူငယ္ေလးကို လက္ဝါးနဲ႔ ရိုက္ခ်လိုကိပါတယ္။" သတိထား "လ်ိဳယန္တစ္ေယာက္ သတိေပးလိုက္ေပမယ့္လည္း ထိုလူငယ္က လူပုေလးရဲ့ လက္ဝါးရိုက္ခ်က္ကို ေရွာင္တိမ္းျခင္း မရွိခဲ့ပါဘူး။ဘန္း......လူပုေလးရဲ့ လက္ဝါးက ႐ုပ္ဆိုးဆိုး လူငယ္ကို ထိသြားခဲ့ပါၿပီ ။တကယ့္ကို မယုံခ်င္စရာပါပဲ ။ လူပုေလးရဲ့ လက္ဝါးရိုက္ခ်က္ ႐ုပ္ဆိုးဆိုး လူငယ္ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ေပၚကို တိတိက်က် ထိသြားေပမယ့္လည္း ႐ုပ္ဆိုးဆိုးလူငယ္က အဲသည္ လက္ဝါးရိုက္ခ်က္ကို ျဖဳံပုံ မရပါဘူး။" ဒါ မင္း တတ္နိုင္တာ အကုန္ပဲလား "႐ုပ္ဆိုးဆိုး လူငယ္က ေအးခဲတမၽွ ေအးစပ္ေနတဲ့ ေလသံျဖင့္ လူပုေလးကို ေျပာလိုက္ပါတယ္။အဆုံးမဲ့အာဏာ အပိုင္း ၃၆၃ေရစီးေၾကာင္း ၿမိဳ႕ရဲ့ လ်ိဳကလန္ထို႐ုပ္ဆိုးဆိုး လူငယ္ကေတာ့ လီဖူခ်န္းပါပဲ ။လီဖူခ်န္းက ခ်ီအတြင္းအားေတြကို အသုံး မျပဳနိုင္ေသးေပမယ့္လည္း သူ႔ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္က အဆင့္နိမ့္ ျပန္လည္ဝင္စားျခင္းနယ္ပယ္ ပညာရွင္တစ္ေယာက္ရဲ့ တိုက္ခိုက္မွုကို ခံနိုင္တဲ့အထိ မာေက်ာေနပါေသးတယ္။ဒါေပမယ့္ အခုခ်ိန္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ အဆင့္၂ ျပန္လည္ဝင္စားျခင္းနယ္ပယ္ ပညာရွင္တစ္ေယာက္ရဲ့ တိုက္ခိုက္မွုကိုသာ ခံနိုင္ဦးမွာပါ။ ဘာျဖစ္လို႔လည္းဆိုေတာ့ သူ႔ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ ဆင္နဂါး စြမ္းအင္အမၽွင္ ၈၀၀ နီးပါးသာ က်န္ရွိေနေတာ့လို႔ပါပဲ။ဆင္နဂါးစြမ္းအင္အမၽွင္ေတြ အကုန္လုံး ကုန္ဆုံးသြားလို႔ကေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ အဆင့္၁ ျပန္လည္ဝင္စားျခင္းနယ္ပယ္ ပညာရွင္တစ္ေယက္ရဲ့ တိုက္ခိုက္မွုကိုေတာင္ ခံနိုင္ေတာ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ဒါေပမဲ့ ဆင္နဂါးစြမ္းအင္အမၽွင္ေတြ အကုန္လုံး ကုန္သြားရင္ေတာင္မွ လီဖူခ်န္းရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ဟာ ေကာင္းကင္နယ္ပယ္ အထြတ္အထိပ္ ပညာရွင္ေတြရဲ့ တိုက္ခိုက္မွုကိုေတာ့ အသာေလး ခံေနနိုင္ဦးမွာပါ ။" သည္ေကာင္ေလးက ခႏၶာကိုယ္ သန္႔စင္တဲ့ လမ္းစဥ္ကို လိုက္စားတဲ့ ပညာရွင္တစ္ေယာက္ပဲ ။ သူက သာမန္ေကာင္းကင္နယ္ပယ္ အထြတ္အထိပ္ ပညာရွင္ တစ္ေယာက္ရဲ့ တိုက္ခိုက္မွုကိုေတာင္ မွုမွာ မဟုတ္ဘူး "အေဝးမွာ ရွိေနတဲ့ ဝတ္စုံျပာ အဘိုးအိုကေတာ့ လီဖူခ်န္းနဲ႔ ပက္သက္ၿပီး ေကာက္ခ်က္ခ်လိုက္ပါတယ္။လီဖူခ်န္း ရွိေနမွေတာ့ သူဟာ လ်ိဳယန္ရဲ့ အသက္အႏၲရာယ္ကို မစိုးရိမ္ေတာ့ပါဘူး။" နံပါတ္ေလး...... အဲသည္ကေလးနဲ႔ သြားဇယား မရွုပ္နဲ႔ ။ လ်ိဳယန္ကို အရင္ ရေအာင္သတ္ "ဗလေတာင့္ေတာင့္နဲ႔ ဝတ္စုံနက္က လူပုေလးကို အမိန္႔ေပးလိုက္ပါတယ္။လီဖူခ်န္းဟာ အစြမ္းထက္တဲ့ ခႏၶာကိုယ္အျပင္အား ပိုင္ရွင္တစ္ေယာက္ဆိုတာကို သူ႔လို ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ မရိပ္မိစရာ အေၾကာင္းမရွိပါဘူး။" ဟုတ္ "လူပုေလးက ေဒါသ အရမ္းထြက္ေနေပမယ့္လည္း သူ႔ရဲ့တာဝန္ကို သူသိပါတယ္။ ရႊစ္......လူပုေလးက လီဖူခ်န္းကို ဂ႐ုမစိုက္ေတာ့ဘဲ လ်ိဳယန္ဆီသို႔ ခုန္ဝင္သြားခဲ့ပါၿပီ။" မင္းက ငါ့ကို အဖတ္မလုပ္တာလား......"လူပုေလးရဲ့ လွုပ္ရွားမွုေတြက ျမန္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ လီဖူခ်န္းက သူ႔ထက္ကို ပိုျမန္ပါတယ္။မ်က္စိတစ္မွိတ္ အတြင္းမွာပဲ လီဖူခ်န္းဟာ လူပုေလးရဲ့ သြားလမ္းကို ပိတ္ထားလိုက္ပါၿပီ။" မင္းက အေတာ္ျမန္တာပဲ "" ေသစမ္းကြာ "လူပုေလးက လီဖူခ်န္းကို လက္ဝါးနဲ႔ ရိုက္လိုက္ပါတယ္။" ေသမွာက မင္းကြ "သည္တစ္ႀကိမ္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းက ၿငိမ္ခံမေနေတာ့ပါဘူး။ သူက လူပုေလးရဲ့ လက္ဝါးရိုက္ခ်က္ကို လက္သီးနဲ႔ ျပန္ထိုး လိုက္ပါတယ္။ဘန္း......လီဖူခ်န္းရဲ့ လက္သီးက လက္ဝါးရိုက္ခ်က္ကို ဖ်က္ဆီးလိုက္႐ုံသာမက လူပုေလးရဲ့ ဦးေခါင္းကိုပါ ဟက္တက္ကြဲသြား ေစခဲ့ပါၿပီ ။ဒါက ဖရဲသီးတစ္လုံးကို ေက်ာက္တုံးတစ္တုံးနဲ႔ ထုခြဲလိုက္သလိုပါပဲ။နီရဲေနတဲ့ ေသြးစိမ္းရွင္ရွင္ေတြနဲ႔ ဦးေႏွာက္အပိုင္းအစေတြကေတာ့ ေျမျပင္ေပၚမွာ ျပန္႔က်ဲေနပါတယ္ ။" ဟင္...... လက္သီး တစ္ခ်က္တည္းနဲ႔ သတ္ပစ္လိုက္တာလား "လီဖူခ်န္းကို ေစာင့္ၾကည့္ေနတဲ့ ဝတ္စုံျပာ အဘိးအိုနဲ႔ ဝတ္စုံစိမ္း အဘိုးအိုတို႔ကေတာ့ ဘာေျပာလို႔ ေျပာရမွန္းကို မသိေတာ့ပါဘူး ။ဗလေတာင့္ေတာင့္လူနဲ႔ ေနာက္ထပ္ ဝတ္စုံနက္ ႏွစ္ေယာက္ကလည္း ေၾကာက္ဒူး တုန္ေနၾကပါၿပီ ။လ်ိဳယန္ကလည္း ပါးစပ္ အေဟာင္းသားနဲ႔ ပါပဲ ။လီဖူခ်န္းက မ်က္ႏွာတစ္ျခမ္း စုတ္ျပတ္ရင္ စုတ္ျပတ္ေနပါမယ္။ ဒါေပမဲ့ အေကာင္းပကတိ က်န္ေနတဲ့ သူ႔ရဲ့ မ်က္ႏွာ အရဆိုရင္ေတာ့ အသက္၃၀ မေက်ာ္နိုင္ေသးပါဘူး ။ သည္လို ပါရမီနဲ႔ အစြမ္းအစက ေတာင္ပိုင္းေတာအုပ္ သိုင္းတကၠသိုလ္မွာေတာင္ အေတာ္ေလး ရွားပါးတယ္။" ဆုတ္...... ဆုတ္ၾကေဟ့......"ဗလေတာင့္ေတာင့္နဲ႔ လူက တကယ့္ကို လူပါးလူနပ္ တစ္ေယာက္ပါပဲ ။ သူက အေျခအေနကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး သေဘာေပါက္ပါတယ္။မ်က္စိတစ္မွိတ္အတြင္းမွာဘဲ ဝတ္စုံနက္သုံးေယာက္ဟာ အရိပ္အေယာင္ေတာင္ ရွာမရေအာင္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့ပါၿပီ ။" ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ သူရဲေကာင္းေလး......။ ညီမအေနနဲ႔ သူရဲေကာင္းေလးရဲ့ နာမည္ကို သိပါရေစ "လ်ိဳယန္က သူမရဲ့ ႏွုတ္ခမ္းေထာင့္က ေသြးေတြကို သုတ္လိုက္ၿပီး လီဖူခ်န္းကို အရိုအေသ ေပးလိုက္ပါတယ္။" လီဖူခ်န္း "လီဖူခ်န္းကလည္း သူ႔ရဲ့ အမည္ကို လ်ိဳ႕ဝွက္ထားဖို႔ အစီအစဥ္ မရွိပါဘူး။ အဲသည္အတြက္ သူ႔ရဲ့နာမည္ အမွန္ကို ေျပာလိုက္ပါတယ္။" သူရဲေကာင္းေလး လီ......။ သည္အဘိုးႀကီးကေတာ့ လ်ိဳေဆာင္ပါ ။ သူကေတာ့ လ်ိဳယု ျဖစ္ပါတယ္ ။ အေစာပိုင္းတုန္းက ဝင္ေရာက္အကူအညီေပးတာကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ "ဝတ္စုံျပာ အဘ္ိုးႀကီးနဲ႔ ဝတ္စုံစိမ္း အဘိုးႀကီးတို႔ကလည္း လီဖူခ်န္း အနားကို ေရာက္လာခဲ့ပါၿပီ။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ့ မ်က္လုံးေတြကို ၾကည့္လိုက္တာနဲ႔ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ဟာ လီဖူခ်န္းကို အမွန္တကယ္ ေက်းဇူးတင္ေနမွန္း သိသာပါတယ္။ သူတို႔အေနနဲ႔ လီဖူခ်န္းကို ေက်းဇူးမတင္လို႔လည္း မျဖစ္ပါဘူး ။တကယ္လို႔ လီဖူခ်န္းသာ ေရာက္မလာလို႔ကေတာ့ လ်ိဳယန္ဟာ လူပုေလးရဲ့ လက္ခ်က္နဲ႔ ေသသြားေတာ့မွာ အေသအခ်ာပါပဲ။ လ်ိဳယန္သာ ေသသြားရင္ေတာ့ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ဟာ ကလန္ကို ဘယ္မ်က္ႏွာနဲ႔ ျပန္ၿပီး ရွင္းျပရမယ္ဆိုတာကို မသိေတာ့ပါဘူး။" အရမ္းလည္း ေက်းဇူးမတင္ပါနဲ႔ဗ်ာ ......။ ကၽြန္ေတာ္က မတရားတာေတြ႕ရင္ ၿငိမ္ၿပီး ၾကည့္မေနတတ္လို႔ပါ "လီဖူခ်န္းက လ်ိဳယန္ကို အေၾကာင္းအရင္း ႏွစ္ခ်က္ေၾကာင့္ ကယ္ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ပထမအခ်က္ကေတာ့ သူဟာ တရားမၽွတမွုကို လိုလားတဲ့ လူတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနလို႔ပါပဲ ။ ဒုတိယ အခ်က္ကေတာ့ သူက သည္တိုက္ႀကီးနဲ႔ ပက္သက္ၿပီး သိခ်င္တာေလးေတြကို ေမးဖို႔အတြက္ မိတ္ေဆြေတြ လိုေနလို႔ပါ ။" ညီမကေတာ့ အစ္ကိုလီရဲ့ ေက်းဇူးေတြကို ဘယ္လိုျပန္ဆပ္ရမလည္းေတာင္ မသိေတာ့ပါဘူးရွင္ ။ တကယ္လို႔ အစ္ကိုလီအေနနဲ႔ စိတ္မရွိဘူးဆိုရင္ ညီမတို႔ လ်ိဳကလန္ကို အလည္လိုက္ခဲ့ပါလား ။ ညီမတို႔ လ်ိဳကလန္က အစ္ကိုလီကို အေကာင္းဆုံး ဧည့္ခံပါ့မယ္ "လ်ိဳယန္က လီဖူခ်န္းကို ဖိတ္မႏၲက ျပဳလိုက္ပါတယ္။ ဝတ္စုံျပာအဘိုးအိုနဲ႔ ဝတ္စုံစိမ္း အဘိုးအိုတို႔ကလည္း လ်ိဳယန္တစ္ေယာက္ လီဖူခ်န္းကို ဖိတ္ေခၚလိုက္တာကို သေဘာတူတဲ့ ပုံပါပဲ။သူတို႔ႏွစ္ေယာက္က ေခါင္းတညိတ္ညိတ္နဲ႔ လီဖူခ်န္းကို ၾကည့္ေနပါတယ္။လီဖူခ်န္းက အသက္ငယ္ငယ္ေလးနဲ႔ ေကာင္းကင္နယ္ပယ္ အထြတ္အထိပ္ပညာရွင္ တစ္ေယာက္ကိုေတာင္ သတ္ပစ္နိုင္စြမ္း ရွိေနပါၿပီ ။အဲဒါကို ၾကည့္လိုက္တာနဲ႔ လီဖူခ်န္းရဲ့ ေနာက္ခံဟာ မရိုးရွင္းဘူးဆိုတာကို သိနိုင္ပါတယ္။ လ်ိဳကလန္အေနနဲ႔ လီဖူခ်န္းနဲ႔ မိတ္ေဆြဖြဲ႕တာက ေကာင္းတဲ့ အရာတစ္ခုပါပဲ ။" ဟုတ္ၿပီေလ ။ လိုက္လည္ၾကည့္တာေပါ့ "လီဖူခ်န္းက အနည္းငယ္ စဥ္းစားခ်င္ဟန္ ေဆာင္လိုက္ၿပီး အဆုံးမွာေတာ့ လ်ိဳကလန္ကို လိုက္လည္ဖို႔အတြက္ လက္ခံလိုက္ပါတယ္။သည္လိုနဲ႔ပဲ လီဖူခ်န္းဟာ လ်ိဳကလန္ ျမင္းစီးသမားအုပ္စုနဲ႔ ေပါင္းမိသြားခဲ့ပါၿပီ ။လမ္းတစ္ေလၽွာက္မွာေတာ့ သူဟာ လူတိုင္းဆီကေန သူသိခ်င္တဲ့ သတင္းအခ်က္အလက္ေတြကို ေမးျမန္းခဲ့ပါတယ္။ပထမဆုံး သူသိခဲ့တာကေတာ့ သည္ေနရာက ခရမ္းေရာင္ပန္း နိုင္ငံေတာ္ရဲ့ ပိုင္နက္ဆိုတာပါပဲ ။ဒုတိယတစ္ခု သူသိလာတာကေတာ့ ေတာင္ပိုင္းေတာအုပ္ သိုင္းတကၠသိုလ္ အေၾကာင္းပါ ။ ေတာင္ပိုင္းေတာအုပ္ သိုင္းတကၠသိုလ္က ေတာင္ပိုင္းေတာအုပ္နယ္ေျမမွာ တစ္ခုတည္းရွိတဲ့ သိုင္းတကၠသိုလ္ ျဖစ္ပါတယ္ ။ သည္သိုင္းတကၠသိုလ္ကို တက္ေရာက္နိုင္ဖို႔က သိပ္ေတာ့ မလြယ္လွပါဘူး။ ေယဘူယ်အားျဖင့္ ေျပာရမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ သည္သိုင္းတကၠသိုလ္ကို တက္ေရာက္ခ်င္တဲ့ လူေတြက အနည္းဆုံး ၾကယ္၅ပြင့္ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံကို ပိုင္ဆိုင္ထားရပါမယ္။ေတာင္ပိုင္းေတာအုပ္ တကၠသိုလ္ဟာ တစ္ခါတစ္ရံမွာေတာ့ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံညံ့ေပမယ့္ ပင္ကိုပါရမီ ေကာင္းတဲ့ သူအခ်ိဳ႕ကို ခၽြင္းခ်က္အျဖစ္ လက္ခံပါတယ္။တတိယတစ္ခုအေနနဲ႔ လီဖူခ်န္း သိလာတာကေတာ့ လ်ိဳကလန္ အေၾကာင္းပါပဲ ။ လ်ိဳကလန္ဟာ ေရစီးေၾကာင္းၿမိဳ႕ရဲ့ အဓိက ကလန္ႀကီးသုံးခုထဲက တစ္ခု ျဖစ္တဲ့အျပင္ ျပန္လည္ဝင္စားျခင္းနယ္ပယ္ ပညာရွင္ႏွစ္ေယာက္ကိုပါ ပိုင္ဆိုင္ထားပါေသးတယ္။" ခရမ္းေရာင္ပန္း နိုင္ငံေတာ္တဲ့လား......"သည္တိုက္ႀကီးမွာ နိုင္ငံေတာ္ေတြ ရွိတာကို သိခဲ့ၿပီးေနာက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ အေတာ္ေလး အံ့အားသင့္သြားခဲ့ရပါတယ္။တစ္ခ်ိန္တုန္းကေတာ့ အေရွ႕ယူနီကြန္း တိုက္ႀကီးမွာလည္း နိုင္ငံေတာ္ေတြ ရွိခဲ့တာပါပဲ ။ ဒါေပမဲ့ အခုေတာ့ အဲသည္နိုင္ငံေတာ္ေတြ အကုန္လုံးဟာ ပ်က္သုဥ္းသြားခဲ့ပါၿပီ ။" သည္ခရမ္းေရာင္ပန္း နိုင္ငံေတာ္က အရမ္း အစြမ္းထက္တာလား......။ ဒါဆိုရင္ တိုက္ပြဲဝိညာဥ္နယ္ပယ္ အထက္က ပညာရွင္ေတြလည္း ရွိေနမွာေပါ့ ...... "လီဖူခ်န္းရဲ့ ခန္႔မွန္းခ်က္အရဆိုရင္ သည္တိုက္ႀကီးမွာ တိုက္ပြဲဝိညာဥ္နယ္ပယ္အထက္က ပညာရွင္ေတြ ေသခ်ာေပါက္ကို ရွိရပါမယ္ ။ ဒါေပမဲ့ သည္ခရမ္းေရာင္ပန္း နိုင္ငံေတာ္မွာေတာ့ ရွိလား၊မရွိဘူးလားဆိုတာကိုေတာ့ သူလည္း မေသခ်ာပါဘူး။ၿပီးေတာ့ ေတာင္ပိုင္းေတာအုပ္ သိုင္းတကၠသိုလ္.........။သိုင္းတကၠသိုလ္ေတြကေတာ့ လီဖူခ်န္းအတြက္ သိပ္ၿပီး အထူးအဆန္းႀကီး မဟုတ္ခဲ့ပါဘူး ။အေရွ႕ယူနီကြန္း တိုက္ႀကီးမွာလည္း သိုင္းတကၠသိုလ္ေတြ ရွိတာပါပဲ ။ ဒါေပမဲ့ အဲသည္သိုင္းတကၠသိုလ္ေတြက အရမ္း အားနည္းပါတယ္။ အေရွ႕ယူနီကြန္းတိုက္ႀကီးမွာက ဂိုဏ္းေတြသာ ႀကီးစိုးတာပါ ။သည္ေတာင္ပိုင္းေတာအုပ္ သိုင္းတကၠသိုလ္ကေတာ့ အေရွ႕ယူနီကြန္းတိုက္ႀကီးမွာရွိတဲ့ သိုင္းတကၠသိုလ္ေတြလို အားမနည္းပါဘူး ။ သူတို႔က တိုက္ပြဲဝိညာဥ္နယ္ပယ္ ပညာရွင္ အေျမာက္အမ်ားကို ပိုင္ဆိုင္ထားပါတယ္။လီဖူခ်န္းအတြက္ အံ့အားအသင့္ရဆုံးကေတာ့ ေရစီးေၾကာင္းၿမိဳ႕က အဓိက ကလန္ႀကီး သုံးခုပါပဲ ။ သည္အဓိက ကလန္ႀကီး သုံးခုစလုံးဟာ ျပန္လည္ဝင္စားျခင္းနယ္ပယ္ ပညာရွင္ေတြကို ပိုင္ဆိုင္ထားပါတယ္။ အေရွ႕ယူနီကြန္းတိုက္မွာ ဆိုရင္ေတာ့ ျပန္လည္ဝင္စားျခင္းနယ္ပယ္ ပညာရွင္ေတြဟာ တကယ့္ ဆရာႀကီးေတြပါပဲ ။ လူတစ္ေယာက္ဟာ ျပန္လည္ဝင္စားျခင္းနယ္ပယ္ ပညာရွင္ ျဖစ္လာၿပီဆိုတာနဲ႔ နယ္ေျမတစ္ခုကို အပိုင္စား ရနိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သည္တိုက္ႀကီးမွာေတာ့ ျပန္လည္ဝင္စားျခင္းနယ္ပယ္ ပညာရွင္ ႏွစ္ေယာက္ကို ပိုင္ဆိုင္ထားတဲ့ လ်ိဳကလန္ဟာ ေရစီးေၾကာင္းၿမိဳ႕ရဲ့ အဓိကကလန္သုံးခု စာရင္းပဲ ဝင္ပါတယ္တဲ့ ။ ၿပီးေတာ့ သည္ျမင္းစီးသမားေတြရဲ့ ေျပာျပခ်က္ေတြ အရဆိုရင္ ျပန္လည္ဝင္စားျခင္းနယ္ပယ္ ပညာရွင္ႏွစ္ေယာက္ကို ပိုင္ဆိုင္ထားတဲ့ လ်ိဳကလန္ဟာ သာမန္အတန္းအစားထဲက ကလန္တစ္ခုပါပဲတဲ့ ။" ငါက အျခားနယ္ေျမတစ္ခုက လာခဲ့တာ ။ အဲသည္ေတာ့ သည္နယ္ေျမက အေၾကာင္းေတြကို မသိဘူး ။ မင္းတို႔လ်ိဳကလန္ အေျခခ်တဲ့ ေရစီးေၾကာင္းၿမိဳ႕က ၿမိဳ႕ႀကီးတစ္ခုလား......"လီဖူခ်န္းက သူ႔ရဲ့ ျမင္းကို ရထားလုံးနား ကပ္ၿပီး လ်ိဳယန္ကို ေမးလိုက္ပါတယ္။ရထားလုံးထဲမွာ ရွိေနတဲ့ လ်ိဳယန္က ေခါင္းခါလိုက္ၿပီး" ေတာင္ပိုင္းေတာအုပ္ နယ္ေျမထဲမွာက ၿမိဳ႕ေပါင္းရာနဲ႔ခ်ီၿပီး ရွိတယ္ ။ ေရစီးေၾကာင္းၿမိဳ႕က သာမန္ ၿမိဳ႕ေလး တစ္ခုထက္ မပိုပါဘူးရွင္ "ဟု ခ်ိဴသာစြာ ျပန္ေျဖလိုက္ပါတယ္။လ်ိဳယန္ရဲ့ ေျပာစကားကို ၾကားၿပီးတဲ့ ေနာက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ အံ့အားသင့္ရလြန္းလို႔ ျမင္းေပၚကေတာင္ ျပဳတ္က်ေတာ့ မလိုပါပဲ ။ ဒါေပမဲ့ သူက အလ်င္အျမန္ပဲ ဟန္ခ်က္ကို ျပန္ထိန္းလိုက္ပါတယ္။" လခြီးပဲ ......။ ဒါက ဘယ္လို တိုက္ႀကီးမ်ိဳးလည္း "လီဖူခ်န္းရဲ့ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ေတြးစရာေတြ တသီတတန္းႀကီး ျဖစ္ေပၚလာခဲ့ပါၿပီ ။နယ္ေျမတစ္ခုမွာ ၿမိဳ႕ေပါင္း ရာနဲ႔ခ်ီ ရွိၿပီး ၿမိဳ႕တိုင္းမွာရွိတဲ့ ကလန္တိုင္းဟာလည္း ျပန္လည္ဝင္စားျခင္းနယ္ပယ္ ပညာရွင္ေတြကို ပိုင္ဆိုင္ထားတယ္ ။ ဒါက သည္တိုက္ႀကီးမွာရွိေနတဲ့ နယ္ေျမတစ္ခုတိုင္းဟာ အေရွ႕ယူနီကြန္တိုက္ႀကီးနဲ႔ ညီမၽွေနတယ္ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ပါပဲ ။" သည္တိုက္ႀကီးက တကယ့္ကို ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ ေနရာတစ္ခုပဲ "လီဖူခ်န္းက ခပ္တိုးတိုး ေရရြတ္လိုက္ပါတယ္။ေနာက္ထပ္ ထပ္ၿပီးေတာ့ လီဖူခ်န္း သိလာတာကေတာ့ သူစီးေနတဲ့ျမင္းဟာ ယူနီကြန္းျမင္းျဖစ္တယ္ ဆိုတာပါပဲ။ယူနီကြန္းေတြက မိစၧာသားရဲကေန ဝိညာဥ္သားရဲအျဖစ္ ေျပာင္းလဲျခင္း ခံထားရတဲ့ သားရဲေတြ မဟုတ္ပါဘူး ။ သူတို႔က ေမြးကတည္းကေန အဆင့္၃ ဝိညာဥ္သားရဲေတြအျဖစ္ ေမြးဖြားလာခဲ့တာပါ ။အဆင့္၃ ဝိညာဥ္သားရဲေတြ ျဖစ္တဲ့အေလ်ာက္ ယူနီကြန္းေတြဟာ ေျပးတဲ့ေနရာမွာ အရမ္းျမန္တဲ့အျပင္ သက္လုံလည္း အေတာ္ေလး ေကာင္းပါတယ္ ။ သူတို႔က ခရီးရွည္ေတြသြားတဲ့ေနရာမွာေတာ့ တကယ့္ကို အသုံးဝင္တဲ့ သားရဲေတြပါပဲ ။ေနာက္ထပ္တစ္ပတ္အၾကာမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းပါဝင္တဲ့ လ်ိဳကလန္ရဲ့ ျမင္းစီးသမားေတြဟာ ေရစီးေၾကာင္းၿမိဳ႕ကို ေရာက္ရွိလာခဲ့ပါၿပီ ။အေဝးက ၾကည့္လိုက္တာနဲ႔ ခန္႔ျငားထည္ဝါလွတဲ့ ၿမိဳ႕ႀကီးတစ္ၿမိဳ႕ကို လီဖူခ်န္းတစ္ေယာက္ ျမင္ေနရပါတယ္။ သည္ၿမိဳ႕က ယုံဝူးၿမိဳ႕ထက္ေတာင္မွ အဆေပါင္းမ်ားစြာ က်ယ္ဝန္းပါတယ္။" သူရဲေကာင္းေလးလီ...... ေရစီးေၾကာင္းၿမိဳ႕ကို ေရာက္ၿပီဗ်ိဳ႕ "အျပာေရာင္ဝတ္စုံနဲ႔ လ်ိဳေဆာင္က လီဖူခ်န္းကို အသိေပးလိုက္ပါတယ္။လ်ိဳေဆာင္ကို ၾကည့္ရတာေတာ့ အခုမွ စိတ္ေအးလက္ေအး ျဖစ္သြားပုံပါပဲ ။လ်ိဳကလန္က ေရစီးေၾကာင္းၿမိဳ႕ထဲမွာ အေျခခ်ေနတာ မဟုတ္ဘဲ ၿမိဳ႕စြန္မွာသာ တည္ရွိေနပါတယ္။ေရစီးေၾကာင္းၿမိဳ႕ထဲမွာ အေျခခ် ေနတဲ့ကလန္ကေတာ့ အဓိက ကလန္ႀကီး သုံးခုထဲက" စု "ကလန္ပါပဲ။ေနာက္ထပ္ အခ်ိန္အနည္းငယ္ အၾကာမွာေတာ့ သူတို႔ဟာ လ်ိဳကလန္ တည္ရွိရာ ေတာင္ေပၚေဒသကို ေရာက္ရွိလာခဲ့ပါၿပီ ။လီဖူခ်န္းက ျမင္းကို အသားတက် စီးေနရင္းနဲ႔ ပတ္ဝန္းက်င္ တစ္ခုလုံးကို ေလ့လာေနပါတယ္။ သည္ေနရာမွာက ႀကီးမားၿပီး ခန္႔ျငားထည္ဝါလွတဲ့ အေဆာက္အဦးႀကီးေတြသာမက ေတာင္ေတြ ၊ ျမစ္ေတြလည္း ရွိေနပါေသးတယ္။ ဒါက ၿမိဳ႕ငယ္ေလး တစ္ခုလိုပါပဲ။" သခင္မေလးနဲ႔ အႀကီးအကဲေတြ ျပန္ေရာက္လာၿပီေဟ့ "လ်ိဳယန္ေရာက္လာၿပီဆိုတာကို သိလိုက္တဲ့ လ်ိဳကလန္သားေတြဟာ သူမကို ႀကိဳဆိုဖို႔အတြက္ ေရာက္လာခဲ့ၾကပါတယ္။" ယန္အာ ......ေနာက္ဆုံးေတာ့ မင္းျပန္ေရာက္လာၿပီပဲ "လ်ိဴကလန္ရဲ့ အေဆာက္အအုံ တစ္ခုထဲကေန လူရိပ္တစ္ရိပ္ ပ်ံသန္းထြက္ခြာလာၿပီး လ်ိဳယန္ကို ႀကိဳဆိုလိုက္ပါတယ္။အဲသည္လူကေတာ့ အဆင့္၁ ျပန္လည္ဝင္စားျခင္းနယ္ပယ္ ပညာရွင္ တစ္ေယာက္ပါပဲ။" ေဖေဖ "လ်ိဳယန္ရဲ့ မ်က္ႏွာေပၚမွာလည္း ဝမ္းသာေပ်ာ္ရႊင္မွုေတြ ျဖစ္ေပၚလာခဲ့ပါၿပီ ။ထိုလူရိပ္က ေျမျပင္ေပၚကို ေရာက္လာတာနဲ႔ တစ္ၿပိဳင္နက္ လ်ိဳယန္ကို တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ ေထြးေပြ႕လိုက္ပါတယ္။" ကလန္ေခါင္းေဆာင္ "လ်ိဳေဆာင္ ၊ လ်ိဳယုနဲ႔ အျခားေသာ လ်ိဳကလန္သားေတြက ထိုလူရိပ္ကို အရိုအေသ ေပးလိုက္ၾကပါၿပီ ။ထိုလူရိပ္ကေတာ့ အျခားသူ မဟုတ္ပါဘူး ။ သူက လ်ိဳကလန္ရဲ့ လက္ရွိေခါင္းေဆာင္ လ်ိဳက်န္း ပါပဲ။သူ႔ရဲ့ သမီးျဖစ္သူ လ်ိဳယန္ကို အတန္ၾကာ ေထြးေပြ႕ၿပီးသြားတဲ့ ေနာက္မွာေတာ့ လ်ိဳက်န္းဟာ ျမင္းစီးသမားေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာ အကဲခတ္လိုက္ပါတယ္။ လီဖူခ်န္းကို အေတြ႕မွာေတာ့ လ်ိဳက်န္းရဲ့ အကဲခတ္မွုေတြဟာ ေခတၱခဏ ရပ္တန္႔သြားခဲ့ပါၿပီ ။သူက လ်ိဳေဆာင္ဘက္ကို လွည့္လိုက္ၿပီး" လ်ိဳေဆာင္ ...... ငါ့သမီးကို သြားႀကိဳတဲ့ခရီးက အဆင္ေျပရဲ့လား "" အဟမ္း "လ်ိဳက်န္းရဲ့ ေမးခြန္းကို ၾကားအၿပီးမွာေတာ့ လ်ိဳေဆာင္ဟာ လည္ေခ်ာင္းတစ္ခ်က္ ရွင္းလိုက္ၿပီး ျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စင္ကို ရွင္းျပလိုက္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူက လ်ိဳက်န္း နဲ႔ လီဖူခ်န္းကိုလည္း မိတ္ဆက္ေပးလိုက္ပါေသးတယ္။" ဒါက က်န္းကလန္ရဲ့ လက္ခ်က္ပဲ ျဖစ္ရမယ္ ။ဟမ့္...... ေတြ႕ၾကေသးတာေပါ့ကြာ ။ ငါ့ခြင္ထဲ ေရာက္လာလို႔ကေတာ့ မင္းတို႔ က်န္းကလန္ကေကာင္ေတြကို တစ္ေယာက္မွ အရွင္မထားဘူးကြ "အေၾကာင္းစုံကို သိၿပီးတဲ့ ေနာက္မွာေတာ့ လ်ိဳက်န္းဟာ ေတာက္တေခါက္ေခါက္နဲ႔ က်န္းကလန္ကို ႀကိမ္းဝါးေနခဲ့ပါၿပီ ။ တကယ္လို႔ လီဖူခ်န္းသာ ေရာက္မလာခဲ့ရင္ လ်ိဳယန္တစ္ေယာက္ ဘာေတြျဖစ္သြားမလည္းဆိုတာ မေတြးဝံ့စရာပါပဲ ။ထုိ့ေနာက္မွာေတာ့ လ်ိဴက်န္းဟာ လက္ႏွစ္ဖက္ဆုပ္ကာ လီဖူခ်န္းကို အရိုအေသ ေပးလိုက္ပါတယ္။" သူရဲေကာင္းေလးလီ......။ အခုလို ကၽြန္ေတာ့္သမီးရဲ့ အသက္ကို ကယ္တင္ေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးအမ်ားႀကီး တင္ပါတယ္ဗ်ာ ။ေက်းဇူးျပဳၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ လ်ိဳကလန္မွာ အခ်ိန္တစ္ခုေလာက္အထိ တည္းခိုသြားပါဦး ။ မဟုတ္လို႔ရွိရင္ ကၽြန္ေတာ့ စိတ္ထဲမွာ ေနလို႔ ေကာင္းမွာ မဟုတ္ဘူဗ် "လ်ိဳက်န္းက စိတ္သေဘာထား ေျဖာင့္မတ္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ပါပဲ ။သူက ကလန္ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ ဆိုတဲ့ ဂုဏ္ပုဒ္ကိုေတာင္ ဂ႐ုမစိုက္ဘဲ လီဖူခ်န္းကို လွိုက္လွိုက္လွဲလွဲကို အရိုအေသ ေပးေနတာပါ ။" ကလန္ေခါင္းေဆာင္ လ်ိဳကေတာ့ အရမ္းကို ယဥ္ေက်းလြန္းေနပါၿပီဗ်ာ ။ စိတ္မပူပါနဲ႔ ။ ကၽြန္ေတာ္က လ်ိဳကလန္မွာ တည္းခိုဦးမွာပါ "လ်ိဳက်န္းက အရမ္းကို လွိုက္လွိုက္လွဲလွဲ ေက်းဇူးတင္ေနတဲ့ အတြက္ လီဖူခ်န္းကလည္း မေနသာေတာ့ပါဘူး ။ သူကလည္း လ်ိဳက်န္းကို တစ္ဖန္ ျပန္ၿပီး အရိုအေသ ေပးလိုက္ပါတယ္။" သူရဲေကာင္းေလးလီ ...... ႂကြပါ "လ်ိဳက်န္းက လီဖူခ်န္းကို ကလန္ထဲဝင္ဖို႔အတြက္ လမ္းျပလိုက္ပါတယ္။လ်ိဳကလန္က တကယ့္ကို အံ့အားသင့္စရာပါပဲ ။ လ်ိဳကလန္ထဲကို ဝင္လိုက္တာနဲ႔ လီဖူခ်န္းဟာ မျမင္ရတဲ့ အကာအကြယ္တစ္ခုကို ေဖာက္ၿပီး ဝင္လိုက္ရသလို ခံစားလိုက္ရပါတယ္။" ဘာလည္းဟ ...... လ်ိဳကလန္က အကာအကြယ္ ဝကၤပါတစ္ခုကိုေတာင္ ခင္းက်င္းထားတာလား "ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ သည္တိုက္ႀကီးရဲ့ ေၾကာက္စရာေကာင္းပုံကို သိလိုက္ရပါၿပီ ။ သာမန္ၿမိဳ႕ေလးတစ္ၿမိဳ႕မွာရွိတဲ့ ကလန္တစ္ခုမွာေတာင္မွ အကာအကြယ္ ဝကၤပါတစ္ခု ရွိေနပါတယ္။ ဒါက တကယ့္ကို မယုံခ်င္စရာပါပဲ။ သည္လ်ိဳကလန္ရဲ့ အေျခခံအုတ္ျမစ္က မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းနဲ႔ ယွဥ္ရင္ေတာင္ သိပ္ကြာလွမွာ မဟုတ္ပါဘူးလ်ိဳကလန္ထဲကို အေရာက္မွာေတာ့ သိပ္သည္းလွတဲ့ ေကာင္းကင္နဲ႔ ေျမႀကီးရဲ့ ခ်ီစြမ္းအင္ေတြက လီခ်န္းရဲ့ မ်က္ႏွာကို လာေရာက္ ရိုက္ခတ္ပါတယ္။ ၾကည့္ရတာေတာ့ သည္ေနရာမွာ ရွိေနတဲ့ ေကာင္းကင္နဲ႔ေျမႀကီးရဲ့ ခ်ီစြမ္းအင္ေတြက အျပင္ဘက္မွာထက္ ငါးဆေလာက္ ပိုသိပ္သည္းေနပုံပါပဲ ။" နင့္ေမကလႊားတဲ့မွပဲ ။ လ်ိဳကလန္က အကာအကြယ္ ဝကၤပါအျပင္ ခ်ီအစုအေဝး ဝကၤပါကိုလည္း ခင္းက်င္းထားတာလား "လီဖူခ်န္းကေတာ့ ေနာက္ထပ္တစ္ႀကိမ္ အံ့ၾသရျပန္ပါၿပီ ။အေရွ႕ယူနီကြန္း တိုက္ႀကီးမွာဆိုရင္ ထိပ္တန္းဂိုဏ္းႀကီး ၁၀ဂိုဏ္းမွသာ သည္လို ခ်ီအစုအေဝး ဝကၤပါကို ခင္းက်င္းနိုင္တာပါ ။သည္ဝကၤပါက အခ်င္းဝက္ ၁၀မိုင္ကေန မိုင္၁၀၀ အတြင္းမွာရွိတဲ့ ေကာင္းကင္နဲ႔ ေျမႀကီးရဲ့ ခ်ီစြမ္းအင္ေတြကို စုစည္း ေစနိုင္ပါတယ္။လ်ိဴကလန္ရဲ့ အံ့့ၾသစရာေတြကေတာ့ မကုန္ေသးပါဘူး။လမ္းတစ္ဝက္မွာ လီဖူခ်န္းဟာ ေဆးဥယ်ာဥ္ငယ္ေလး တစ္ခုကို ထပ္ေတြ႕ရ ျပန္ပါတယ္။သည္ေဆးဥယ်ာဥ္ထဲမွာ စိုက္ထားတာကေတာ့ ဆန္းၾကယ္အဆင့္ ေဆးပင္ေတြပါပဲ။အေရွ႕ယူနီကြန္း တိုက္ႀကီးမွာဆိုရင္ ဆန္းၾကယ္အဆင့္နိမ့္ ေဆးပင္ေတြနဲ႔ ဆန္းၾကယ္အလယ္အလတ္အဆင့္ ေဆးပင္ေတြကိုေတာင္ မနည္းရွာေနရတာပါ။အခု လ်ိဳကလန္ရဲ့ ေဆးဥယ်ာဥ္ထဲမွာေတာ့ ဆန္းၾကယ္အဆင့္နိမ့္ ေဆးပင္ေတြနဲ႔ ဆန္းၾကယ္အလယ္အလတ္အဆင့္ ေဆးပင္ေတြကို စိုက္ထားပါတယ္။" ဟ ...... ဟ ...... "" ငါ့အျဖစ္က မင္းေနျပည္ေတာ္ကို ေရာက္သြားတဲ့ ေက်းေတာသားလို ျဖစ္ေနၿပီပဲ "သည္တစ္ႀကိမ္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ သိပ္ၿပီး မအံ့ၾသေတာ့ပါဘူး ။ အဲသည္အစား သူက သူ႔အျဖစ္ကို သူေတြးၿပီး က်ိတ္ရယ္ေနမိပါၿပီ ။အေဆာက္အဦး ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ာ ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့အၿပီးမွာေတာ့ လ်ိဳက်န္းက ေခတၱခဏ ရပ္လိုက္ၿပီး လ်ိဳယန္ကို ေျပာလိုက္ပါတယ္။" ယန္အာ...... ။ သူရဲေကာင္းေလးလီကို လ်ိဳကလန္ တစ္ပတ္ လိုက္ျပေပးလိုက္ဦး ။ ၿပီးေတာ့ သူရဲေကာင္းေလး ေနမယ့္ ေနရာကိုလည္း သမီးပဲ ၾကည့္စီစဥ္ေပးလိုက္ "" ဟုတ္ကဲ့ပါ ေဖေဖ "လ်ိဳယန္က လ်ိဳက်န္းကို ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္ပါတယ္။( note -အာ ...... ဆိုတာက လူႀကီးမိဘေတြက သူတို႔ရဲ့ သား၊သမီးေတြကို တ႐ုတ္လို ခ်စ္စနိုးနဲ႔ ေခၚတာပါ ။ လီဖူခ်န္းကိုဆိုရင္ သူ႔အေမက ခ်စ္စနိုးနဲ႔ ခ်န္းအာလို႔ ေခၚေလ့ ရွိပါတယ္ ။)ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ လ်ိဳယန္က လီဖူခ်န္းကို ခ်စ္စဖြယ္ ျပဳံးျပလိုက္ၿပီး " လီဖူခ်န္း...... သည္ဘက္ကို လာခဲ့ "" အင္း "ိလီဖူခ်န္းက လ်ိဳယန္ေခၚတာကို ျငင္းမေနေတာ့ပါဘူး။သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ထြက္သြားၿပီဆိုမွ လ်ိဳက်န္းနဲ႔ အျခားေသာ အႀကီးအကဲေတြဟာ လ်ိဴကလန္ရဲ့ အဓိပ ပင္မခန္းေဆာင္ကို ဦးတည္ပါေတာ့တယ္။သည္တစ္ႀကိမ္ ခ်ဳံခိုတိုက္ခိုက္ ခံရတာက ေပါ့ေသးေသး ကိစၥတစ္ခု မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါက လ်ိဳကလန္ရဲ့ အေတာ္ဆုံး ပါရမီရွင္ကို လုပ္ႀကံ သတ္ျဖတ္ဖို႔ ႀကိဳးစားတာပါ။ အဲသည္ကိစၥကို ေဆြးေႏြးတိုင္ပင္ဖို႔အတြက္ လ်ိဳက်န္းဟာ လ်ိဳယန္နဲ႔ လီဖူခ်ိန္းကို ပထုတ္လိုက္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ လ်ိဳကလန္ရဲ့ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္တဲ့ လ်ိဳက်န္းဟာ သူတို႔ရဲ့ ဧည့္သည္ျဖစ္တဲ့ လီဖူခ်န္းကို သည္ကိစၥထဲမွာ ဝင္မပါေစခ်င္လို႔ ပထုတ္လိုက္တာ ဆိုရင္လည္း မမွားပါဘူး။အဆုံးမဲ့အာဏာ အပိုင္း ၃၆၄ေရာင္စဥ္ခုနစ္ျဖာတိုက္ႀကီး" လီဖူခ်န္း......။ နင့္ကို ၾကည့္ရတာ ခရမ္းေရာင္ပန္း နိုင္ငံေတာ္ထဲကနဲ႔ မတူဘူးေနာ္ "လ်ိဳယန္က စကားမရွိ စကားရွာၿပီး လီဖူခ်န္းကို ေမးလိုက္ပါတယ္။လီဖူခ်န္းက ေခါင္းညိတ္လိုက္ၿပီး" အင္း ။ ငါက ခရမ္းေရာင္ပန္း နိုင္ငံေတာ္က မဟုတ္ဘူး။ ငါက တျခားနိုင္ငံ တစ္ခုက လာခဲ့တာ ။ ၿပီးေတာ့ ငါ့မွာ ဆရာလည္း ရွိတယ္ ။ တစ္ေန႔မွာ ငါ့ဆရာရဲ့ ၿပိဳင္ဘက္ေတြက ငါ့ဆရာကို အေကာက္ႀကံ သတ္ပစ္လိုက္တဲ့ အတြက္ ငါထြက္ေျပးလာခဲ့တာ ။ ငါ့ရဲ့ မ်က္ႏွာ ႐ုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ ျဖစ္ေနတာက သူတို႔ လက္ခ်က္ေၾကာင့္ေပါ့ "လီဖူခ်န္းက လ်ိဳယန္ကို အမွန္အတိုင္း မေျပာျပခ်င္ပါဘူး။ အဲသည္အတြက္ လန္ၾကဳတ္ဇာတ္လမ္းတစ္ခု ထြင္ၿပီး ေျပာျပလိုက္ပါတယ္။" အိုး...... ဝမ္းနည္းစရာ ေကာင္းလိုက္တာ ။ လ်ိဳယန္ အခု ေမးမိတဲ့အတြက္ ေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္ "လီဖူခ်န္းရဲ့ လန္ၾကဳတ္ဇာတ္လမ္းကို ၾကားလိုက္ရတဲ့ လ်ိဳယန္ကေတာ့ အေတာ္ေလး စိတ္မေကာင္း ျဖစ္သြားတဲ့ ပုံပါပဲ ။ သူမက သနားစဖြယ္ေလသံေလးနဲ႔ လီဖူခ်န္းကို အေသအလဲ ေတာင္းပန္ေနပါတယ္ ။သူမက လီဖူခ်န္း ဒဏ္ရာအႀကီးအက်ယ္ ရထားတယ္ ဆိုတာကိုေတာ့ ရိပ္မိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အခုလို အျဖစ္အပ်က္ေၾကာင့္ ဆိုတာကိုေတာ့ လုံးဝ မထင္ထားခဲ့ပါဘူး။"ရပါတယ္ ။ အဲဒါေတြက ၿပီးသြားခဲ့ၿပီပဲ ။ ၿပီးေတာ့ ငါ့ရဲ့ ဒဏ္ရာေတြကလည္း သိပ္မၾကာခင္မွာ အေကာင္းအတိုင္း ျပန္ျဖစ္လာေတာ့မွာ "လီဖူခ်န္းက ျပန္ေျပာလိုက္ပါတယ္။ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ လ်ိဳယန္က အဲသည္အေၾကာင္းကို ဆက္မေျပာေတာ့ဘဲ အေရွ႕မွာရွိေနတဲ့ ေရကန္တစ္ကန္ကို ညႊန္ျပလိုက္ၿပီး" လီဖူခ်န္း...... နင္ၾကည့္လိုက္ ။ ဟိုအေရွ႕မွာရွိတဲ့ ေရကန္က ငါတို႔ လ်ိဳကလန္တစ္ခုလုံးမွာ ခ်ီစြမ္းအင္ အသိပ္သည္းဆုံး ေနရာပဲ ။ အဲသည္မွာရွိတဲ့ ခ်ီအရည္အေသြးက အျပင္ဘက္မွာရွိတဲ့ ခ်ီေတြထက္ ၇၀ ရာခိုင္ႏွုန္း ပိုသန္႔စင္တယ္ ။ ၿပီးေတာ့ ဝိညာဥ္ငါးေတြ အမ်ားႀကီးလည္း ေမြးထားေသးတယ္ ။ လာ...... အဲဘက္ကို သြားၾကည့္ရေအာင္ "လ်ိဳယန္ကေတာ့ လီဖူခ်န္းကို ဦးေဆာင္ေခၚသြားခဲ့ပါၿပီ ။" အင္း "လီဖူခ်န္းကလည္း မျငင္းဘဲ လ်ိဳယန္ ဦးေဆာင္ရာေနာက္ကို လိုက္သြားပါေတာ့တယ္ ။*******ေရစီးေၾကာင္းၿမိဳ႕ေတာ္ရဲ့ အေရွ႕ဘက္ျခမ္း က်န္းကလန္ တည္ရွိရာ ေနရာ၌..............." ကလန္ေခါင္းေဆာင္ခင္ဗ်ား.........။ ေတာင္နက္က်ားေလးေဖာ္က သူတို႔ရဲ့ တာဝန္ကို မေအာင္ျမင္ခဲ့ပါဘူး ။သူတို႔ေျပာတာကေတာ့ သူတို႔တာဝန္ ေအာင္ျမင္ခါနီးမွာ ႐ုပ္ဆိုးဆိုး လူငယ္တစ္ေယာက္က ၾကားဝင္ ေႏွာင့္ယွက္လာပါတယ္တဲ့ ။ ေျခတိုက်ားကေတာ့ အဲသည္လူငယ္ရဲ့ လက္သီးတစ္ခ်က္နဲ႔ပဲ ေသဆုံးသြားခဲ့ပါၿပီ "ဥယ်ာဥ္ငယ္ေလး တစ္ခုထဲမွာေတာ့ သက္လတ္ပိုင္းအရြယ္ လူႀကီးတစ္ေယာက္ဟာ ကင္းေထာက္တစ္ေယာက္ သတင္းအစီရင္ ခံေနတာကို နားေထာင္ေနပါတယ္။ထိုသက္လတ္ပိုင္းအရြယ္ လူႀကီးကေတာ့ က်န္းကလန္ရဲ့ လက္ရွိေခါင္းေဆာင္ က်န္းယြန္းပါပဲ ။ကင္းေထာက္ရဲ့ အစီရင္ခံမွု အၿပီးမွာေတာ့......" အသုံးမက်လိုက္တဲ့ေကာင္ေတြ "က်န္းယြန္းက ေဒါသတႀကီး ျဖစ္ေနခဲ့ပါၿပီ ။ သည္တစ္ေခါက္က လ်ိဳယန္ကို သတ္ဖို႔အတြက္ အေကာင္းဆုံး အခြင့္အေရး တစ္ခုပါပဲ ။ ဒါေပမဲ့ သည္အသုံးမက်တဲ့ က်ားေလးေကာင္က အခြင့္အေရးကို ဖမ္းဆုပ္နိုင္ျခင္း မရွိခဲ့ပါဘူး ။ သည္အျဖစ္အပ်က္ေၾကာင့္ ေနာင္အနာဂတ္မွာ လ်ိဳယန္ကို သတ္ဖို႔ဟာ ဆယ္ဆမက ခက္ခဲသြားေတာ့မွာပါ ။အခ်ိန္အတန္ၾကာ စဥ္းစားၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ က်န္းယြန္းဟာ ဆုံးျဖတ္တစ္ခုကို ခိုင္ခိုင္မာမာ ခ်လိုက္ပါၿပီ ။" မင္း......။ အခုခ်က္ခ်င္း တိမ္နက္ၿမိဳ႕ကိုသြားၿပီး အဆိပ္ဆူးဂိုဏ္းခြဲကို ဆက္သြယ္လ ။ ၿပီးရင္ သည္ကိစၥကို ကိုင္တြယ္ဖို႔အတြက္ အဆင့္နိမ့္ ေငြတံဆိပ္ လုပ္ႀကံေရးသမားတစ္ေယာက္ ငွားလိုက္ "" အဆင့္နိမ့္ ေငြတံဆိပ္ လုပ္ႀကံေရးသမားလား "က်န္းယြန္းရဲ့ အမိန္႔ကို ၾကားအၿပီးမွာေတာ့ ကင္းေထာက္ဟာ အေတာ္ေလး အံ့အားသင့္သြားပါတယ္။အဆိပ္ဆူးဂိုဏ္းဆိုတာက ခရမ္းေရာင္ပန္း နိုင္ငံေတာ္မွာ နာမည္ေက်ာ္ၾကားတဲ့ လုပ္ႀကံသတ္ျဖတ္သူေတြကို စုစည္းထားတဲ့ အဖြဲ႕အစည္း တစ္ခုပါ ။ အဆိပ္ဆူးဂိုဏ္းရဲ့ လုပ္ႀကံသတ္ျဖတ္သူေတြကို ေၾကးတံဆိပ္ ၊ ေငြတံဆိပ္နဲ႔ ေရႊတံဆိပ္ဆိုၿပီး အဆင့္သုံးမ်ိဳး ခြဲထားပါတယ္။ေၾကးတံဆိပ္ဆိုတာက ေကာင္းကင္နယ္ပယ္အဆင့္ လုပ္ႀကံ သတ္ျဖတ္သူေတြပါ။ေငြတံဆိပ္ ဆိုတာကေတာ့ ျပန္လည္ဝင္စားျခင္းနယ္ပယ္အဆင့္ လုပ္ႀကံသတ္ျဖတ္သူေတြ ျဖစ္ပါတယ္။အဆင့္နိမ့္ ေငြတံဆိပ္ လုပ္ႀကံသတ္ျဖတ္သူဆိုတာကေတာ့ အဆင့္နိမ့္ ျပန္လည္ဝင္စားျခင္းနယ္ပယ္ ပညာရွင္ကို ဆိုလိုတာပါ ။သူတို႔ေတြက လုပ္ႀကံသတ္ျဖတ္သူေတြ ျဖစ္တဲ့အတြက္ အလယ္အလတ္အဆင့္ ျပန္လည္ဝင္စားျခင္း နယ္ပယ္ပညာရွင္ေတြကိုေတာင္မွ အလစ္အငိုက္ဖမ္းၿပီး သတ္ျဖတ္နိုင္စြမ္း ရွိပါတယ္။အဆင့္နိမ့္ ေငြတံဆိပ္ လုပ္ႀကံသတ္ျဖတ္ေရးသမား တစ္ေယာက္ကို ငွားရတဲ့ အဖိုးအခကလည္း မနည္းလွပါဘူး ။အနည္းဆုံး အဆင့္နိမ့္ဝိညာဥ္ေက်ာက္တုံး တစ္ေသာင္းေလာက္မွသာ ငွားရမ္းလို႔ ရမွာပါ ။ၿပီးေတာ့ အဆင့္နိမ့္ဝိညာဥ္ေက်ာက္တုံး တစ္ေသာင္းဆိုတာက က်န္းကလန္အတြက္ေတာင္မွ အလြန္မ်ားျပားတဲ့ ပမာဏ တစ္ခုပါပဲ။ သည္ေလာက္မ်ားျပားတဲ့ ပမာဏကို ရင္းႏွီးၿပီး ေနာက္ေပါက္ လူငယ္တစ္ေယာက္ကို သတ္ရတာက တန္ေရာ တန္ပါရဲ့လား ။ကင္းေထာက္ရဲ့ စိတ္ထဲမွာ ေမးခြန္းတစ္ခု ျဖစ္ေပၚလာခဲ့တယ္။ဒါေပမဲ့လည္း သူက က်န္းယြန္းကို ျပန္ၿပီး ေမးခြန္း မထုတ္ရဲပါဘူး။ သူ႔ရဲ့ တာဝန္က က်န္းယြန္းေပးသမၽွ အမိန္႔ကို နာခံၿပီး လုပ္ေဆာင္ဖို႔ပါပဲ။" ဟုတ္ကဲ့ပါ ေခါင္းေဆာင္ "ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ ကင္းေထာက္ဟာ က်န္းယြန္းရဲ့ အမိန္႔အတိုင္း လုပ္ေဆာင္ဖို႔အတြက္ ဥယ်ာဥ္ထဲကေန ထြက္သြားပါေတာ့တယ္။ဥယ်ာဥ္ထဲမွာ က်န္ေနခဲ့တဲ့ က်န္းယြန္းကေတာ့ သက္ျပင္းရွည္ႀကီး တစ္ခ်က္ ခ်လိုက္ၿပီး " ေနာက္ေပါက္လူငယ္ေလး တစ္ေယာက္အတြက္ သည္ေလာက္ပမာဏ ရင္းႏွီးလိုက္တာက မတန္ဘူးဆိုတာ ငါသိပါတယ္ကြာ ။ ဒါေပမဲ့ သိုင္းတကၠသိုလ္အႀကီးအကဲတစ္ေယာက္က သူမကို လက္ရင္းတပည့္အျဖစ္ လက္ခံလိုက္ရင္ေတာ့ ျပသနာက ပိုႀကီးသြားမွာကြ ။ ဒါေၾကာင့္ ငါက အခုလို ဆုံးျဖတ္လိုက္ရတာပါ "က်န္းယြန္းရဲ့ ပုံစံက တစ္ေယာက္ေယာက္ကို ရွင္းျပေနသလိုပါပဲ ။ ဒါေပမဲ့ သူေဘးမွာေတာ့ လူတစ္ေယာက္မွ ရွိမေနပါဘူး။ျဖစ္နိုင္မယ္ဆိုရင္ က်န္းယြန္းအေနနဲ႔ လ်ိဳယန္ကို သတ္ဖို႔အတြက္ သူကိုယ္တိုင္ေတာင္ လွုပ္ရွားလိုက္ခ်င္ပါေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူကိုယ္တိုင္လွုပ္ရွားလိုက္မယ္ဆိုရင္ အရမ္းႀကီးကို သိသာသြားမွာပါ ။က်န္းကလန္ထဲမွာလည္း လ်ိဳကလန္ရဲ့ သူလၽွိုေတြ ရွိေနပါေသးတယ္ ။ၿပီးေတာ့ လ်ိဳယန္ကို လုပ္ႀကံတဲ့ ကိစၥမွာ က်န္းယြန္းကိုယ္တိုင္ ပါဝင္ပက္သက္ေနတယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းသာ ေပၚသြားခဲ့ရင္ ေတာင္ပိုင္းေတာအုပ္ သိုင္းတကၠသိုလ္ကလည္း က်န္းကလန္ကို သည္အတိုင္း လႊတ္ထားမွာ မဟုတ္ပါဘူး။****ညပိုင္းအခ်ိန္အခါ သမယမွာေတာ့ လ်ိဳကလန္ဟာ မီးေရာင္တဖ်တ္ဖ်တ္နဲ႔ အေတာ္ေလး စည္ကားသိုက္ၿမိဳက္ ေနပါတယ္။ဒါက လ်ိဳကလန္ကို လ်ိဳယန္ျပန္ေရာက္လာတဲ့ အထိမ္းအမွတ္အျဖစ္လုပ္တဲ့ ညစာစားပြဲပါ ။ လ်ိဳယန္ရဲ့ အသက္ကို ကယ္တင္ေပးခဲ့ လီဖူခ်န္းအတြက္ ျပဳလုပ္ေပးတဲ့ ဂုဏ္ျပဳညစာစားပြဲ ဆိုရင္လည္း မမွားပါဘူး။ညစာစားပြဲမွာေတာ့ လ်ိဳက်န္းဟာ လီဖူခ်န္းကို မၾကာခဏဆိုသလို အရက္ခြက္ခ်င္းတိုက္ဖို႔ ဖိတ္ေခၚေနပါေတာ့တယ္။ လ်ိဳက်န္းက လီဖူခ်န္းကို အေတာ္ေလးကို ေက်းဇူးတင္ေနတာပါ။တစ္ခ်ိန္တည္းလိုလိုမွာပဲ လ်ိဳကလန္ရဲ့ သမီးပ်ိဳ မိန္းမေခ်ာေလးမ်ားဟာ လီဖူခ်န္းနဲ႔ ရင္းႏွီးလိုဟန္ျဖင့္ လာေရာက္ မိတ္ဆက္ ေနၾကပါေသးတယ္။ သူတို႔ရဲ့ မ်က္ႏွာေတြကေတာ့ ရွက္ေသြး အျပည့္နဲ႔ေပါ့။လ်ိဳကလန္ရဲ့ သမီးပ်ိဳေလးေတြက လီဖူခ်န္းရဲ့ ႐ုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ ျဖစ္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာကို ဂ႐ုစိုက္ပုံ မရပါဘူး။ ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ဆိုတာက လက္႐ုံးရည္နဲ႔ ႏွလုံးရည္ အစြမ္းထက္ဖို႔သာ အဓိပင္ မဟုတ္ပါလား။ လီဖူခ်န္းက အသက္၃၀ေတာင္ မျပည့္ေသးေပမယ့္ ေကာင္းကင္နယ္ပယ္ အထြတ္အထိပ္ပညာရွင္တစ္ေယာက္ကို လက္သီးတစ္ခ်က္တည္းနဲ႔ သတ္နိုင္စြမ္း ရွိေနပါၿပီ ။ ဒါက လီဖူခ်န္းဟာ ပါရမီရွင္တစ္ေယာက္ဆိုတာကို သက္ေသျပေနတာပါပဲ ။ လီဖူခ်န္းရဲ့ အနာဂတ္ဟာ အတိုင္းအဆ မရွိပါဘူး။ အဲသည္အတြက္ လ်ိဳကလန္က သမီးပ်ိဳေလးေတြဟာ လီဖူခ်န္းရဲ့ အေျမႇာင္မယား ဒါမွမဟုတ္ ကိုယ္လုပ္ေတာ္ ျဖစ္ရမယ္ဆိုရင္ေတာင္မွ ေက်ေက်နပ္နပ္ႀကီး လက္ခံၾကမွာပါ။ညစားစားပြဲ ၿပီးသြားခ်ိန္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ အေတာ္ေလးကို မူးေနပါၿပီ ။ ဒါက လ်ိဳက်န္းနဲ႔ လ်ိဳကလန္က သမီးပ်ိဳေတြေၾကာင့္ပါပဲ ။ သူတို႔ေတြဟာ လီဖူခ်န္းနဲ႔ အရက္ခြက္ခ်င္းတိုက္ဖို႔အတြက္ တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ဆိုသလို လာခဲ့ၾကတာပါ ။ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ လ်ိဳကလန္သားေတြကို ႏွုတ္ဆက္ၿပီး လ်ိဳကလန္က သူ႔အတြက္ ေပးထားတဲ့ ၿခံဝန္းငယ္ေလး ဆီသို႔သာ ျပန္ခဲ့ပါေတာ့တယ္။" သူရဲေကာင္းေလးလီ...... ။ ဒါက ကလန္ေခါင္းေဆာင္က သူရဲေကာင္းေလးကို ေပးခိုင္းလိုက္တာပါ "လီဖူခ်န္းတည္းခိုေနတဲ့ ၿခံဝင္းထဲကို ပထမဦးဆုံး ေရာက္လာသူကေတာ့ လ်ိဴကလန္ရဲ့ အေစာင့္တစ္ဦးပါပဲ ။ သူက လီဖူခ်န္းက္ို သိုေလွာင္အိတ္တစ္အိတ္ ေပးၿပီးတာနဲ႔ စကားျပန္ေတာင္ မေစာင့္ေတာ့ဘဲ ၿခံဝင္းထဲကေန တန္းထြက္သြားပါတယ္။ၾကည့္ရတာေတာ့ လ်ိဳက်န္းက လီဖူခ်န္း လက္မခံမွာကို အေတာ္ေလး စိုးရိမ္ေနပုံပါပဲ ။ ဒါေၾကာင့္ သူက သူကိုယ္တိုင္ လာမပို႔ဘဲနဲ႔ အေစာင့္တစ္ေယာက္ကို ပို႔ခိုင္းလိုက္တာ ျဖစ္ေလာက္ပါတယ္ ။" သည္လ်ိဳကလန္ တကယ္ႀကီး ငါ့အေပၚ ေစတနာ ထားတာလား "သိုေလွာင္အိတ္ကို ဖြင့္ၾကည့္ၿပီးတဲ့ အခါမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းက ဘာေျပာလို႔ ေျပာရမွန္းေတာင္ မသိေတာ့ပါဘူး ။အထဲမွာ ရွိေနတာက အဆင့္နိမ့္ ဝိညာဥ္ေက်ာက္တုံးေတြပါ ။ အၾကမ္းဖ်င္းအားျဖင့္ တြက္လိုက္ရင္ေတာင္မွ သည္ဝိညာဥ္ေက်ာက္တုံးအေရအတြက္က ၂၀၀၀ ေက်ာ္ပါတယ္။အဆင့္နိမ့္ ဝိညာဥ္ေက်ာက္တုံး ၂၀၀၀ဆိုတာက နည္းတဲ့ ပမာဏ မဟုတ္ပါဘူး ။ သည္တိုက္ႀကီးက အေရွ႕ယူနီကြန္းတိုက္ႀကီးထက္ အဆေပါင္း၁၀၀ ႀကီးက်ယ္ ခမ္းနားရင္ ခမ္းနားပါမယ္။ ဒါေပမယ့္ အဆင့္နိမ့္ဝိညာဥ္ေက်ာက္တုံးရဲ့ တန္ဖိုးကေတာ့ အတူတူပါပဲ ။ သည္ဝိညာဥ္ေက်ာက္တံုံး အေရအတြက္က ျပန္လည္ဝင္စားျခင္းနယ္ပယ္ ပညာရွင္တစ္ေယာက္သာ ပိုင္ဆိုင္နိုင္တဲ့ အေရအတြက္ပါ ။ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ သိုေလွာင္အိတ္ကို ျပန္သိမ္းၿပီး အိပ္လိုက္ပါေတာ့တယ္။တစ္ည ကုန္ဆုံးၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းရဲ့ ဒဏ္ရာဟာ အေတာ္ေလး သက္သာလာခဲ့ပါၿပီ ။လ်ိဳက်န္းကေတာ့ မနက္ေစာေစာမွာ လီဖူခ်န္းကို ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် လာေရာက္ ႏွုတ္ဆက္ပါတယ္။" သူရဲေကာင္းေလးလီ ......။ ေနရထိုင္ရတာ အဆင္ေျပရဲ့လား......"လီဖူခ်န္းက ေခါင္းညိတ္လိုက္ၿပီး " အဆင္ေျပတာေပါ့ဗ်ာ......။ ကလန္ေခါင္းေဆာင္က သေဘာေကာင္းသလို လ်ိဳကလန္ရဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္ကလည္း အေတာ္ေလး ေကာင္းမြန္ေနတာပဲကို "လ်ိဳကန္းက အားရပါးရ ျပဳံးလိုက္ၿပီး လီဖူခ်န္းကို ဖိတ္ေခၚလိုက္ပါတယ္။" သူရဲေကာင္းေလးလီ ......။ မနက္စာ အတူတူ စားၾကရေအာင္ "" ေကာင္းတာေပါ့ဗ်ာ "လီဖူခ်န္းကလည္း ျငင္းမေနတာ့ပါဘူး ။သည္လိုနဲ႔ပဲ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ဟာ လ်ိဳကလန္ရဲ့ စားေသာက္ခန္းမထဲကို ေရာက္လာပါေတာ့တယ္ ။စားေသာက္ခန္းထဲကို လီဖူခ်န္းေရာက္တဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ လ်ိဳယန္နဲ႔ သူ႔အေမလည္း ေရာက္ႏွင့္ေနပါၿပီ ။ လ်ိဳယန္ကေတာ့ မေတြ႕တာၾကာၿပီျဖစ္တဲ့ သူ႔အေမကို အတိုးခ်ၿပီး ခၽြဲေနပုံပါပဲ ။မနက္စာစားရင္း တစ္ဝက္ေလာက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းက စားလက္စကို လက္စသပ္လိုက္ၿပီး လ်ိဳက်န္းကို ေမးလိုက္ပါတယ္။" ကလန္ေခါင္းေဆာင္လ်ိဳ......။ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခုေလာက္ ေမးရပါေစ ။ လ်ိဳကလန္ ဒါမွမဟုတ္ ေရစီးေၾကာင္းၿမိဳ႕ထဲမွာ ခႏၶာကိုယ္ထဲက မသန္႔စင္မွုေတြကို ဖယ္ရွားေပးနိုင္တဲ့ ေဆးေတြ မရွိဘူးလားဗ် ။ အဲသည္ေဆးေတြက ဆန္းၾကယ္အဆင့္ျမင့္ ေဆးေတြဆိုရင္ ပိုေကာင္းပါတယ္။ ဝိညာဥ္ေက်ာက္တုံးေတြနဲ႔ ေရာင္းတယ္ဆိုရင္လည္း ကၽြန္ေတာ္ ဝယ္ပါ့မယ္ "အခုဆိုရင္ လီဖူခ်န္းရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ ရွိေနတဲ့ မသန္႔စင္မွုေတြက သူ႔ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ အတြင္းပိုင္းအဂၤါေတြကို စၿပီး ဒုကၡေပးေနပါၿပီ ။ သူ႔အေနနဲ႔ သည္မသန္႔စင္မွုေတြ မဖယ္ရွားနိုင္ရင္ေတာ့ အခ်ိန္ၾကာလာေလေလ ပိုဆိုးလာေလေလ ျဖစ္ေတာ့မွာပါ ။ၿပီးေတာ့ သူ႔ရဲ့ လက္ရွိအေျခအေနကလည္ ခ်ီအတြင္းအားေတြကို အသုံးျပဳလို႔ မရပါဘူး ။ အဲသည္အတြက္ လီဖူခ်န္းမွာ အားကိုးစရာဆိုလို႔ ေဆးေတြသာ ရွိပါေတာ့တယ္။" ဆန္းၾကယ္အဆင့့္ျမင့္ ေဆးလား "လ်ိဳက်န္းက အနည္းငယ္ စဥ္းစားဟန္ ျပဳလိုက္ၿပီး အတန္ၾကာမွ ေတာင္းပန္သည့္ ေလသံျဖင့္ " ဦးေလးတို႔့ လ်ိဳကလန္မွာေတာ့ ဆန္းၾကယ္အဆင့္ျမင့္ ေဆးေတြ ရွိပါတယ္ ။ဒါေပမဲ့ ခႏၶာကိုယ္ထဲက မသန္႔စင္မွုေတြကို ဖယ္ရွားေပးနိုင္တဲ့ ေဆးေတြေတာ့ မရွိဘူး သူရဲေကာင္းေလးရဲ့ ။ ေရစီးေၾကာင္း ၿမိဳ႕ေတာ္မွာလည္း သည္လိုေဆးမ်ိဳး ရွိမယ္ မထင္ဘူး ။ ဦးေလးစိတ္ထင္ ေျပာရရင္ သူရဲေကာင္းေလး လိုခ်င္တဲ့ ေဆးမ်ိဳးက ေတာင္ပိုင္းေတာအုပ္ နယ္ေျမရဲ့ ထိပ္တန္းၿမိဳ႕ႀကီး ၁၀ၿမိဳ႕မွာပဲ ရွိေလာက္မယ္ "" ေတာင္ပိုင္းေတာအုပ္ သိုင္းတကၠသိုလ္မွာေတာ့ ခႏၶာကိုယ္ထဲက မသန္႔စင္မွုေတြကို ဖယ္ရွားေပးနိုင္တဲ့ ေဆးမ်ိဳးရွိတယ္ ။ ဒါေပမဲ့ အဲသည္လို ေဆးေတြကို ဝယ္ခ်င္ရင္ ေတာင္ပိုင္းေတာအုပ္ သိုင္းတကၠသိုလ္ရဲ့ေက်ာင္းသား ျဖစ္မွရမယ္ ။ စိတ္မေကာင္းစရာကေတာ့ ေတာင္ပိုင္းေတာအုပ္ သိုင္းတကၠသိုလ္က ေနာက္ထပ္သုံးလေနမွ ေက်ာင္းသားသစ္ ေခၚမွာရွင့္ ......"လ်ိဳယန္ကလည္း သူမ သိသေလာက္ကို ေျပာျပပါတယ္။" ေတာင္ပိုင္းေတာအုပ္ သိုင္းတကၠသိုလ္ရဲ့ ေက်ာင္းသားျဖစ္မွ ရမွာလား......"လီဖူခ်န္းက စိတ္ပ်က္အားေလ်ာ့ သြားခဲ့ပါၿပီ ။ သူ႔အတြက္ေတာ့ သုံးလဆိုတဲ့ အခ်ိန္ဟာ ၾကာျမင့္လြန္းလွပါတယ္ ။ သူ႔အေနနဲ႔ အခ်ိန္သုံးလ ထိုင္ျဖဳန္းေနမယ့္အစား ေတာင္ပိုင္းေတာအုပ္ နယ္ေျမရဲ့ ထိပ္တန္းၿမိဳ႕ႀကီး ၁၀ၿမိဳ႕ကို သြားတာက ပိုေကာင္းပါဦးမယ္။မနက္စာ စားၿပီးေနာက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ သူ႔ရဲ့ ၿခံဝင္းေလးထဲက္ို ျပန္လာခဲ့ပါၿပီ ။သူ႔ရဲ့ အသိစိတ္ကို စြမ္းအင္ဗဟိုခ်က္မပင္လယ္ထဲသို႔ ပို႔လိုက္တဲ့ အခါမွာေတာ့ အထဲမွာ မီးလၽွံခ်ီငယ္ေလး တစ္ခုနဲ႔့ ေနဝန္းငယ္ေလး တစ္ခုအလား ေတာက္ပေနတဲ့ အစစ္အမွန္ ငရဲမီးေတာက္ခ်ီ စြမ္းအင္လုံးႀကီးဟာ အားၿပိဳင္ေနဆဲ ျဖစ္ပါတယ္။႐ုတ္တရက္ ၾကည့္လိုက္မယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ငရဲမီးေတာက္ခ်ီ စြမ္းအင္လုံးႀကီးဟာ မီးလၽွံခ်ီငယ္ေလးကို ဖိႏွိပ္ထားနိုင္သလိုပါပဲ ။ဒါေပမဲ့ ေသေသခ်ာခ်ာ ဆန္းစစ္လိုက္တဲ့ အခါမွာေတာ့ မီးလၽွံခ်ီငယ္ေလးဟာ ငရဲမီးေတာက္ခ်ီ စြမ္းအင္လုံးႀကီးကို ေဖာက္ထြက္ေတာ့ မလိုေတာင္ ျဖစ္ေနပါၿပီ ။တကယ္လို႔ ငရဲမီးေတာက္ခ်ီ စြမ္းအင္လုံးႀကီးကို ေသြးဆာေနတဲ့ သားရဲႀကီးတစ္ေကာင္နဲ႔ ႏွိုင္းမယ္ဆိုရင္ မီးလၽွံငယ္ေလးက ေဒါသထြက္ေနနဲ႔ နဂါးႀကီး တစ္ေကာင္ပါပဲ။" သြားပါၿပီကြာ......။ ငါ့ရဲ့ လက္ရွိ ခ်ီအတြင္းအားက သည္မီးေတာက္ခ်ီကို ဘယ္လိုမွ ဖ်က္ဆီးနိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး ။ ငါ့ရဲ အခ်ိန္ေတြကိုေတာ့ သည္အတိုင္း ကုန္ဆုံးေနရဦးမွာပဲ "လီဖူခ်န္ိက သူ႔ရဲ့ အျဖစ္ကို အေတာ္ေလး မခ်င့္မရဲ ျဖစ္ေနမိပါတယ္။ သူ႔ရဲ့ က်င္ႀကံမွုႏွုန္းနဲ႔ဆိုရင္ သူဟာ သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ ေကာင္းကင္နယ္ အဆင့္၉ကို ခ်ိဳးေဖာက္ ဝင္ေရာက္ေတာ့မွာပါ ။ ဒါေပမဲ့ အခုေတာ့ သူဟာ က်င့္ႀကံမွုေတြကို မလုပ္နိုင္ဘဲ သည္အတိုင္း အခ်ိန္ျဖဳန္းေနရပါၿပီ ။" ေခြးမသား အဘိုးႀကီး ေခါယြင္ ။ တစ္ေန႔က်မွ ငါ့အေၾကာင္းကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး သိေစရမယ္ "လီဖူခ်န္းက သတိရတိုင္း ေခါ့ယြင္ကို ႀကိမ္းဝါးေနပါေတာ့တယ္။ဘာမွ လုပ္စရာ မရွိေတာ့တဲ့ ေနာက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ လ်ိဳကလန္ရဲ့ စာၾကည့္တိုက္ကို တစ္ခ်က္ေလာက္ သြားၾကည့္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္ပါေတာ့တယ္ ။သူက အေရွ႕ယူနီကြန္းတိုက္က လာတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ သည္တိုက္ႀကီး အေၾကာင္းနဲ႔ ပက္သက္ၿပီး ဘာမွ မယ္မယ္ရရ မသိေသးပါဘူး။ လူေတြကိုလည္း လိုက္မေမးခ်င္ေတာ့တဲ့အတြက္ လီဖူခ်န္းဟာ လ်ိဳကလန္ရဲ့ စာၾကည့္တိုက္ကို လာခဲ့တာပါ ။လ်ိဳကလန္ရဲ့ စာၾကည့္တိုက္ကေတာ့ ေလးထပ္ရွိပါတယ္။ ပထမဆုံးထပ္မွာေတာ့ သာမန္အမ်ိဳးအစား စာအုပ္ေတြကိုပဲ ထားတာ ျဖစ္တဲ့ အတြက္ လီဖူခ်န္းအေနနဲ႔ စာၾကည့္တိုက္ထဲ ဝင္ရာမွာ အတားအဆီး တစ္စုံတရာ ၾကဳံေတြ႕ရျခင္း မရွိပါဘူး။စာၾကည့္တိုက္ရဲ့ ပထမထပ္မွာေတာ့ စာအုပ္အမ်ိဳးအစားေတြက ေတာ္ေတာ္ေလး စုံလင္လွပါတယ္။ကိုယ္တိုင္ေရး အတၳဳပတၱိေတြ ၊ ဒ႑ာရီ ပုံျပင္ေတြ ၊ ကဗ်ာေတြ ၊ သီခ်င္းေတြ ၊ ရိုးရာ သမိုင္းအေၾကာင္းေတြ စုံလို႔ပါပဲ။ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ သည္စာအုပ္ေတြကို မဖတ္ရင္ ေသေတာ့မယ္ သကဲ့သို႔ ႀကိဳးစားပမ္းစား ဖတ္ပါေတာ့တယ္။ သူ႔အတြက္ကေတာ့ သည္စာအုပ္ေတြထဲမွာပါတဲ့ သမိုင္းေၾကာင္းေတြကို ဖတ္ရတာက အေတာ္ေလး စိတ္ဝင္စားစရာပါပဲ ။ ဒါက သူမသိေသးတဲ့ တိုက္ႀကီးတစ္ခုရဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြကို မွတ္တမ္းတင္ထားတဲ့ စာအုပ္ေတြပင္ မဟုတ္ပါလား ။ေနာက္ထပ္ရက္အနည္းငယ္ အၾကာမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းရဲ့ စာၾကည့္တိုက္ ပထမထပ္မွာ ရွိသမၽွ စာအုပ္ေတြ အကုန္လုံးကို ဖတ္ၿပီးသေလာက္ ရွိသြားခဲ့ပါၿပီ ။ဒါက သူ႔ရဲ့ စြမ္းရည္ တစ္ရပ္ေၾကာင့္ ဆိုရင္လည္း မမွားပါဘူး ။ အစြမ္းထက္လွတဲ့ သူ႔ရဲ့ အသိစိတ္ေၾကာင့္ လီဖူခ်န္းဟာ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာ စာေၾကာင္း၁၀ေၾကာင္းကို ဖတ္နိုင္သလို သူဖတ္ခဲ့သမၽွ စာေတြကိုလည္း တစ္လုံးမက်န္ ျပန္မွတ္မိပါတယ္ ။" အိုးဟိုး...... သည္တိုက္ႀကီးကို ေရာင္စဥ္ခုနစ္ျဖာ တိုက္ႀကီးလို႔ ေခၚတာပဲ "လီဖူခ်န္းက သူေရာက္ေနတဲ့ တိုက္ႀကီးအေၾကာင္းကို အေတာ္ေလး သိရွိသြားခဲ့ပါၿပီ ။ ဒါက ေရာင္စဥ္ခုနစ္ျဖာ တိုက္ႀကီးျဖစ္ၿပီး ကုန္းေျမအပိုင္းအစ ၇ခုနဲ႔ ဖြဲ႕စည္းထားတာပါ ။လက္ရွိ သူေရာက္ေနတဲ့ ကုန္းေျမကေတာ့ ဟုန္းထူကုန္းေၿမ ျဖစ္ၿပီး သက္တန္႔နီဂိုဏ္းက အုပ္ခ်ဳပ္ပါတယ္။ သက္တန္႔နီဂိုဏ္းဟာ တိုက္ပြဲဝိညာဥ္နယ္ပယ္အထက္က ပညာရွင္ အေျမာက္အမ်ားကို ပိုင္ဆိုင္ထားနဲ႔ ဂိုဏ္းတစ္ဂိုဏ္း ဆိုရင္လည္း မမွားပါဘူး ။ ေနာက္တစ္နည္း ေျပာရမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ သက္တန္႔နီဂိုဏ္းဟာ မူလပင္လယ္နယ္ပယ္ ပညာရွင္ အေျမာက္အမ်ားကို ပိုင္ဆိုင္ထားပါတယ္။သူတို႔ထဲမွာ အစြမ္းအထက္ဆုံးကေတာ့ သက္တန္႔နီ ဘုရင္ပါပဲ ။ သူက အဆင့္၈ မူလပင္လယ္နယ္ပယ္ကို ေရာက္ေနပါၿပီ ။ ၿပီးေတာ့ သက္တန္႔နီ ဘုရင္ရဲ့ သက္တန္႔နီ ဓားသိုင္းကလည္း ၿပိဳင္ဘက္ကင္း ဓားသိုင္းတစ္ခုအျဖစ္ အလြန္အမင္းကို ေက်ာ္ၾကားပါတယ္ ။ဟုန္းထူကုန္းေျမမွာေတာ့ မဟာနိုင္ငံေတာ္ႀကီး ၇နိုင္ငံ ရွိပါတယ္ ။ ခရမ္းေရာင္ပန္း နိုင္ငံေတာ္ကေတာ့ အလယ္အလတ္အဆင့္ နိုင္ငံ တစ္ခုပါပဲ ။ ဘုရင့္ေတာ္ဝင္ အမ်ိဳးအႏြယ္ထဲမွာေတာ့ မူလပင္လယ္နယ္ပယ္အဆင့္ ပညာရွင္တစ္ေယာက္ ရွိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲသည္ပညာရွင္က အဆင့္၁ မူလပင္လယ္နယ္ပယ္မွာပဲ ရွိေသးတာပါ ။ခရမ္းေရာင္ပန္း နိုင္ငံေတာ္မွာေတာ့ မဟာကလန္ႀကီး ေလးခုနဲ႔ နာမည္ေက်ာ္အထင္ကရ သိုင္းတကၠသိုလ္ႀကီးႏွစ္ခု ရွိပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ခရမ္းေရာင္ပန္း နိုင္ငံေတာ္မွာ နယ္ေျမေဒသ ၂၄ခု ရွိၿပီး နယ္ေျမေဒသ တစ္ခုခ်င္းစီမွာ သိုင္းတကၠသိုလ္တစ္ခု ရွိပါတယ္။ေရာင္စဥ္ခုနစ္ျဖာ တိုက္ႀကီးနဲ႔ ပက္သက္တာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို သိၿပီးသြားခ်ိန္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ အေတာ္ေလး အံ့အားသင့္ခဲ့ရပါၿပီ။သည္တိုက္ႀကီးက သူထင္ထားတာထက္ေတာင္ အမ်ားႀကီး ႀကီးက်ယ္ ခမ္းနားေနပါေသးတယ္။ သည္စာအုပ္ေတြထဲကအရ ဆိုရင္ေတာ့ တိုက္ပြဲဝိညာဥ္နယ္ပယ္ရဲ့ အထက္မွာ ရွိေနတာ မူလပင္လယ္နယ္ပယ္ပါ ။ၿပီးေတာ့ မူလပင္လယ္နယ္ပယ္ကို ေရာက္သြားတဲ့ ပညာရွင္ေတြက သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ ဘုရင္လို႔ သုံးႏွုန္းၾကပါတယ္။လီဖူခ်န္း ဖတ္ခဲ့ရတဲ့ အတၳဳပတၱိေတြအရ ဆိုရင္ေတာ့ ဘုရင္တစ္ပါးရဲ့ အစြမ္းဟာ တကယ့္ကို ေၾကာက္စရာပါပဲ ။အပိုေတြ ေျပာတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး ။ မူလပင္လယ္နယ္ပယ္ ဘုရင္တစ္ပါးဟာ အေရွ႕ယူနီကြန္း တိုက္တစ္ခုလုံးကိုေတာင္မွ ဖ်က္ဆီးပစ္နိုင္စြမ္း ရွိပါတယ္ ။အေရွ႕ယူနီကြန္းတိုက္က ပညာရွင္ေတြဟာ မူလပင္လယ္နယ္ပယ္ ဘုရင္ေတြကို နတ္ဘုရားေတြအလား ကိုးကြယ္ၾကရမွာပါ ။ဒါေပမဲ့ သည္ေရာင္စဥ္ခုနစ္ျဖာ တိုက္ႀကီးမွာေတာ့ သည္ဘုရင္ေတြဟာ နတ္ဘုရားေတြလို ကိုးကြယ္ျခင္း မခံရပါဘူး ။ ဘာျဖစ္လို႔လည္းဆိုေတာ့ သည္တိုက္ႀကီးမွာ မူလပင္လယ္နယ္ပယ္အဆင့္ ဘုရင္ေတြ အမ်ားႀကီး ရွိေနလို႔ပါပဲ ။ၿပီးေတာ့ သည္တိုက္ႀကီးမွာက တိုက္ပြဲဝိညာဥ္နယ္ပယ္ ပညာရွင္ေတြကို ဘိုးေဘးေတြအျဖစ္ သတ္မွတ္ၾကပါတယ္။ ဟုန္းထူကုန္းေျမမွာေတာင္မွ ဘိုးေဘးစာရင္းတစ္ခု ရွိပါေသးတယ္။သည္ဘိုးေဘးစာရင္းထဲမွာ မွတ္တမ္းတင္ျခင္း ခံထားရသူေတြကေတာ့ တိုက္ပြဲဝိညာဥ္နယ္ပယ္ အထြတ္အထိပ္က ပညာရွင္ေတြပါပဲ။လ်ိဳကလန္ရဲ့ စာၾကည့္တိုက္ထဲမွာေတာ့ ဟုန္းထူကုန္းေျမနဲ႔ ပက္သက္တဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြပဲ ရွိပါတယ္။ အျခားက်န္တဲ့ ကုန္းေျမေျခာက္ခုနဲ႔ ပက္သက္တဲ့ အေၾကာင္းေတြကိုေတာ့ မေတြ႕ရပါဘူး။***သည္လိုနဲ႔ပဲ လီဖူခ်န္းတစ္ေယာက္ လ်ိဳကလန္ကို ေရာက္လာခဲ့တာ တစ္ပတ္တိတိ ရွိသြားခဲ့ပါၿပီ ။တစ္ပတ္လုံးလုံး ၾကာသြားၿပီးတဲ့ အခါမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းရဲ့ ဒဏ္ရာေတြဟာ အေကာင္းပကတိနီးပါး ျပန္ေကာင္းလာခဲ့ပါၿပီ ။ သူ႔ရဲ့ မ်က္ႏွာေပၚမွာရွိေနတဲ့ မီးေလာင္ဒဏ္ရာ အမာရြတ္ေတြကလည္း မရွိေတာ့ပါဘူး ။" အိုး...... သည္လိုဆိုေတာ့လည္း သူက အရမ္းကို ေယာက်ားပီသၿပီး ခန္႔့ျငားေနပါေရာလား "လ်ိဳကလန္က သမီးပ်ိဳေတြကေတာ့ လီဖူခ်န္းကို မ်က္စ ပစ္ေနၾကပါၿပီ။ယခုအခ်ိန္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းရဲ့ မ်က္ႏွာက ေက်ာက္စိမ္းနတ္သားလို႔ တင္စားေခၚေဝၚရေလာက္ေအာင္ ေခ်ာေမာခန္႔ျငားေနၿပီး ခႏၶာကိုယ္ကေနလည္း နတ္နဂါးတစ္ေကာင္လို ႀကီးက်ယ္ျမင့္ျမတ္တဲ့ အရွိန္အဝါေတြကို ထုတ္လႊတ္ေနပါတယ္။ယုံမွားသံသယ ဝင္ေနစရာကို မလိုပါဘူး။ လ်ိဳကလန္ သမီးပ်ိဳေလးေတြရဲ့ မ်က္လုံးထဲမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ ႀကီးက်ယ္ျမင့္ျမတ္တဲ့ ထြဋ္ေခါင္ပါရမီရွင္ တစ္ပါးပါပဲ ။အဆုံးမဲ့အာဏာ အပိုင္း၃၆၅တစ္ဖန္ ျပန္လည္ထြက္ေပၚလာေသာ ၾကယ္ပ်ံထန္...ထန္...ထန္...ခၽြမ္...... ခၽြမ္.........လ်ိဳကလန္ရဲ့ သိုင္းစင္ျမင့္ေပၚမွာေတာ့ လူႏွစ္ေယာက္ တိုက္ခိုက္ေနၾကပါတယ္။အဲသည္လူ ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ လ်ိဳယန္နဲ႔ လ်ိဳကလန္ရဲ့ ေကာင္းကင္နယ္ပယ္အဆင့္၈ ပညာရွင္ တစ္ေယာက္ပါပဲ။လ်ိဳယန္က ေကာင္းကင္နယ္ပယ္ အဆင့္၅သာ ရွိေနေသးေပမယ့္လည္း သူမရဲ့ ပင္ကိုပါရမီက အေတာ္ေလးကို ေကာင္းပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူမ ထုတ္သုံးေနတဲ့ ဓားသိုင္းကလည္း အေတာ္ေလးကို ခ်ီးက်ဴးစရာပါပဲ ။ သည္ႏွစ္ေယာက္ရဲ့ တိုက္ပြဲကေတာ့ ဘယ္သူနိုင္မလည္းဆိုတာကို ေျပာရခက္ေနပါတယ္။တိုက္ပြဲက အေတာ္ေလး စိတ္ဝင္စားဖို႔ ေကာင္းေနပါၿပီ ။ စင္ေအာက္ကေန ၾကည့္ေနတဲ့ လ်ိဳကလန္သား ပရိသတ္ေတြကလည္း မ်က္ေတာင္တစ္ခ်က္ေတာင္ မခတ္ေတာ့ပါဘူး။လ်ိဳယန္......အသက္၂၇ႏွစ္ ။ၾကယ္၅ပြင့္ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံ ပိုင္ရွင္ ။ေကာင္းကယ္နယ္ပယ္ အဆင့္၅ ။ ဆန္းၾကယ္အထြတ္အထိပ္ အတြင္းအားက်င့္စဥ္ ရဲ့ အဆင့္၁၈ ။ဆန္းၾကယ္ အထြတ္အထိပ္ ဓားသိုင္းရဲ့ အလုံးစုံ တတ္သိနားလည္းအဆင့္ ။လီဖူခ်န္းက တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္တာနဲ႔ လ်ိဳယန္ရဲ့ အစြမ္းအစကို ခန္႔မွန္းနိုင္ပါတယ္။အမွန္အတိုင္း ေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ လ်ိဳယန္ရဲ့ ပင္ကိုပါရမီဟာ အေရွ႕ယူနီကြန္းတိုက္က လက္ေရြးစင္ ပါရမီရွင္ေတြကို မယွဥ္နိုင္ပါဘူး။သူမရဲ့ သိုင္းတာအို အခုလိုအဆင့္အထိ ေရာက္ေနတာက ေရာင္စဥ္ခုနစ္ျဖာ တိုက္ႀကီးရဲ့ တိုးတက္ေနတဲ့ က်င့္ႀကံမွု အဆင့္အတန္းေတြနဲ႔ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ အေျခအေနေတြေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။အေရွ႕ယူနီကြန္းတိုက္က လက္ေရြးစင္ ပါရမီရွင္ေတြသာ သည္ေနရာကို ေရာက္လာမယ္ဆိုရင္ သူတို႔ရဲ့ ပင္ကိုပါရမီေတြကို အစြမ္းကုန္ ထုတ္ျပနိုင္မွာ အေသအခ်ာပါပဲ ။ဟုတ္ပါတယ္။ အေရွ႕ယူနီကြန္းတိုက္က လက္ေရြးစင္ ပါရမီရွင္ေတြကို ေရာင္စဥ္ခုနစ္ျဖာတိုက္ႀကီးက သာမန္ပါရမီရွင္ေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ ႏွိုင္းယွဥ္တာက တရားေတာ့ မတရားပါဘူး။တကယ္လို႔ အေရွ႕ယူနီကြန္းတိုက္မွာ လက္ေရြးစင္ ပါရမီရွင္ေတြ ရွိမယ္ဆိုရင္ ေရာင္စဥ္ခုနစ္ျဖာ တိုက္ႀကီးမွာလည္း လက္ေရြးစင္ ပါရမီရွင္ေတြ ရွိမွာပါပဲ။ ၿပီးေတာ့ သူတို႔ေတြဟာ အေရွ႕ယူနီကြန္းတိုက္က လက္ေရြးစင္ ပါရမီရွင္ေတြထက္ကို အမ်ားႀကီးပိုၿပီး ထူးခၽြန္ေလာက္ပါတယ္။ၿပီးေတာ့ မူလပင္လယ္နယ္ပယ္ကို ေရာက္ေနတဲ့ ပညာရွင္ေတြဟာ အနိမ့္ဆုံး အေနနဲ႔ ၾကယ္၇ပြင့္ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံေတြကို ပိုင္ဆိုင္ထားၾကမွာ အေသအခ်ာပါပဲ ။"လီဖူခ်န္း "လီဖူခ်န္းကို ျမင္လိုက္တဲ့အခါမွာေတာ့ လ်ိဳယန္ရဲ့ မ်က္လုံးေတြက အေရာင္ေတာက္သြားခဲ့ပါတယ္။လြန္ခဲ့တဲ့ ရက္အနည္းငယ္ေလာက္ကတည္းက လီဖူခ်န္းရဲ့ မ်က္ႏွာဟာ အေတာ္ေလး ျပန္ေကာင္းေနခဲ့ပါၿပီ ။ အဲသည္အတြက္ သူမက လီဖူခ်န္းကို ျမင္လိုက္တာနဲ႔ တန္းၿပီး မွတ္မိပါတယ္။ဒါေပမဲ့ အခုလက္ရွိ လီဖူခ်န္းရဲ့ မ်က္ႏွာနဲ႔ အရွိန္အဝါက သူမကို အံ့အားသင့္ေစ ဆဲပါပဲ။လီဖူခ်န္းရဲ့ မ်က္ႏွာက တစ္ေခတ္မွာတစ္ေယာက္ ေပၚတဲ့ ေယာက္်ားေခ်ာေတြလို အရမ္းႀကီး ေခ်ာေမာေနတာမ်ိဳး မဟုတ္ပါဘူး။ဒါေပမဲ့ သူ႔ရဲ့ စူးရွေတာက္ပတဲ့ မ်က္လုံးေတြ ၊ ပိရိေသသပ္တဲ့ ႏွုတ္ခမ္းနဲ႔ နက္ေမွာင္လွတဲ့ မ်က္ခုံးတစ္စုံတို႔က ေယာက်ာ္းပီသတဲ့ သူတစ္ေယာက္ ဆိုတာကို ေဖာ္ျပေနပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္မွန္းေတာ့ မသိပါဘူး။ လီဖူခ်န္းထံမွာ ဆန္႔က်င္ဘက္ ဣတၳိယေတြကို ဆြဲေဆာင္နိုင္တဲ့ အရွိန္အဝါတစ္ခု ရွိေနတယ္လို႔ လ်ိဳယန္တစ္ေယာက္ ခံစားေနမိပါတယ္။အရွိန္အဝါခ်င္းယွဥ္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ လ်ိဳယန္ဟာ လီဖူခ်န္းနဲ႔ ယွဥ္နိုင္မယ့္သူမ်ိဳးကို မျမင္ဖူးေသးပါဘူး။ရည္မြန္ျခင္း၊ စိတ္အားထက္သန္ျခင္း ၊ထက္ျမက္ျခင္း ၊ မာနတရား ၊ တစ္ဖက္လူအေပၚမွာ လြမ္းမိုးနိုင္စြမ္းနဲ႔ နိမ့္ခ်ျခင္း ။ အဲသည္အရာေတြအားလုံးကို လီဖူခ်န္းရဲ့ အရွိန္အဝါထံကေန ခံစားမိနိုင္ပါတယ္။လီဖူခ်န္းက သူ႔ရဲ့ အရွိန္အဝါေတြကို တျခားလူေတြသိေအာင္ ထုတ္ေဖာ္ထားျခင္း မရွိပါဘူး။ သူ႔ရဲ့ အရွိန္အဝါက ခပ္ယဲ့ယဲ့ေလးသာ ထြက္ေပၚေနတာပါ ။ ဒါေပမဲ့ အဲသည္ ခပ္ယဲ့ယဲ့ အရွိန္အဝါကို ဘယ္သူမွ မသိက်ိဳးကၽြန္ မျပဳရဲပါဘူး ။ဒါက လူေယာင္ေဆာင္ထားတဲ့ နတ္နဂါးတစ္ေကာင္ထံကေန ထြက္ေနတဲ့ အရွိန္အဝါလိုပါပဲ။လီဖူခ်န္းက လ်ိဳယန္တစ္ေယာက္ သူ႔ကို ေသေသခ်ာခ်ာ အကဲခတ္ေနတာကို မသိသလိုပဲ ေနေပးလိုက္ပါတယ္။ သူက အေရွ႕ယူနီကြန္းတိုက္ရဲ့ ပါရမီအရွိဆုံး နံပါတ္တစ္ ၾကယ္ဘုရင္ေလ ။ သူ႔ရဲ့ အားေကာင္းလွတဲ့ အရွိန္အဝါက လ်ိဳယန္ကို အံ့အားသင့္ေစတာဟာ သိပ္ၿပီးေတာ့ အထူးအဆန္း မဟုတ္လွပါဘူး။ တကယ္လို႔ စုမုယူ၊ရန္ခ်င္းဟူ ၊ စီးတုေလ့နဲ႔ အျခားေသာ လက္ေရြးစင္ပါရမီရွင္ေတြ ဆိုရင္လည္း သူ႔လိုမ်ိဳး အရွိန္အဝါေတြ ထြက္ေနမွာပါပဲ ။ဒါေပမဲ့ လီဖူခ်န္းမသိတာကေတာ့ အေရွ႕ယူနီကြန္းတိုက္ႀကီးရဲ့ အျခားေသာ လက္ေရြးစင္ ပါရမီရွင္ေတြဟာ သူ႔ရဲ့ အရွိန္အဝါလ္ို အမ်ိဳးအစား စုံလင္ေနျခင္း မရွိဘူး ဆိုတာပါပဲ ။အျခားေသာ လက္ေရြးစင္ ပါရမီရွင္ေတြရဲ့ အရွိန္အဝါေတြဟာ အစြမ္းထက္ျခင္း ၊ မာနႀကီးျခင္း နဲ႔ လႊမ္းမိုးနိုင္ျခင္းေတြပဲ ကိန္းေအာင္းေနတာပါ ။ လီဖူခ်န္းရဲ့ အရွိန္အဝါေတြကေတာ့ သူ ၾကဳံေတြ႕ခဲ့ရတဲ့ အေျခအေနေတြေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။သူ႔ရဲ့ က်င့္ႀကံျခင္းပါရမီေတြ ေပ်ာက္ဆုံးသြားတဲ့ အေျခအေနမွာ နိမ့္ခ်ျခင္း ၊ ေရႊေရာင္လက္ဖြဲ႕အေဆာင္ ေရာက္လာတဲ့ အခ်ိန္မွာ စိတ္အားထက္သန္ျခင္း ၊ နံပါတ္တစ္ၾကယ္ဘုရင္ ျဖစ္လာတဲ့ အခ်ိန္မွာ မာနႀကီးျခင္းနဲ႔ လႊမ္းမိုးျခင္း ။ အဲသည္ အရာေတြက သူ႔ရဲ့ အရွိန္အဝါထဲမွာ အလိုလို ျဖစ္တည္လာတာပါ ။" လီဖူခ်န္း...... ငါတို႔က လက္ရည္စမ္း ေနၾကတာေလ ။ နင္ေကာ စိတ္ဝင္စားလား ။ ဒါေပမဲ့ ဒါက ဓားကြက္သက္သက္ပဲ အသုံးျပဳရမွာေနာ္ ။ နင့္ရဲ့ ခြန္အားနဲ႔ တစ္ဖက္လူကို ဖိႏွိပ္လို႔ မရဘူး "လ်ိဴယန္က လီဖူခ်န္းကို လက္ရည္စမ္းဖို႔ ဖိတ္ေခၚလိုက္ပါတယ္။" အင္း ......။ စိတ္ဝင္စားပါတယ္ ။ ငါအရင္တုန္းက ဓားသိုင္းအေၾကာင္း နည္းနည္းပါးပါး သင္ဖူးတယ္ေလ "လီဖူခ်န္းက လ်ိဳယန္ ဖိတ္ေခၚတာကို မျငင္းဆန္လိုက္ပါဘူး။သူက သိုေလွာင္အိတ္ထဲက ဓားနက္တစ္လက္ကို ထုတ္ယူလိုက္ၿပီး သိုင္းစင္ျမင့္ေပၚကို ခုန္တက္သြားခဲ့ပါတယ္။" အိုး...... နင္က ဓားသိုင္း သင္ဖူးတာလား "လ်ိဳယန္က အနည္းငယ္ အံ့အားသင့္သြားမိပါၿပီ ။ခႏၶာကိုယ္အျပင္အား ပညာရွင္ေတြ ဓားသိုင္း ေလက်င့္သတဲ့လား......။ထန္ .........ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ဟာ ဓားခ်က္တစ္ခ်က္စီ ထုတ္လိုက္ၾကပါတယ္။ ဒါက တစ္ဖက္လူရဲ့ ခြန္အားကို ဆန္းစစ္ဖို႔ အတြက္ သက္သက္ပါပဲ ။ လက္ရည္စမ္း တိုက္ပြဲမွာ ခြန္အားကို မထိန္းခ်ဳပ္ဘဲ စိတ္ရွိလက္ရွိ တိုက္ခိုက္လို႔ေတာ့ မျဖစ္ပါဘူး။" သတိထားေတာ့ "လ်ိဳယန္က အရင္စလိုက္ပါတယ္။ သူမရဲ့ ဓားကြက္ကေတာ့ ေလနက္ဓားသိုင္းပါပဲ ။ ဒါေပမဲ့ ဓားခ်ီေတြေတာ့ မပါဝင္ပါဘူး။"အင္း "လီဖူခ်န္းက လက္ေကာက္ဝတ္ကို တစ္ခ်က္လွည့္လိုက္ၿပီး လ်ိဳယန္ရဲ့ ဓားကြက္ကို ခုခံလိုက္ပါတယ္။ထန္...... ထန္...... ထန္...... ထန္...... ထန္......လ်ိဴယန္ရဲ့ ဓားခ်က္ေတြကေတာ့ တစ္စထက္တစ္စ ပိုျမန္လာခဲ့ပါၿပီ ။ ဒါေပမဲ့ သူမရဲ့ ဓားခ်က္က လီဖူခ်န္းကို ဘယ္လိုမွ ဒုကၡ မေပးနိုင္ခဲ့ပါဘူး။ လီဖူခ်န္း လက္ထဲကဓား အေရာက္တစ္ခ်က္ လက္သြားတာနဲ႔ သူမရဲ့ ဓားကြက္ဟာ ပ်က္ျပယ္သြားတာပါပဲ ။" သူ႔ရဲ့ ဓားပညာက သည္ေလာက္အထိ နက္နဲေနၿပီလား "လ်ိဳယန္ကေတာ့ ႏွုတ္ခမ္း တစ္ခ်က္ ကိုက္လိုက္မိပါတယ္ ။လီဖူခ်န္းရဲ့ ဓားပညာက သူမထက္ အမ်ားႀကီး သာတယ္ဆိုတာကေတာ့ အသိသာႀကီးပါပဲ ။ လီဖူခ်န္းရဲ့ ဓားခ်က္ေတြက သူမရဲ့ ဟာကြက္ေတြထဲကိုပဲ ဝင္လာေနတာပါ။"ငါ့ရဲ့ ဓားခ်က္ေတြထဲမွာ ခ်ီအတြင္းအား မသုံးမိေအာင္ ဂ႐ုစိုက္ရမယ္ "လီဖူခ်န္းက စိတ္ထဲကေန သူ႔ကိုယ္သူ သတိေပးေန မိပါတယ္။သူ႔ရဲ့ လက္ရွိအေျခအေနက ခ်ီအတြင္းအား လုံးဝ သုံးလို႔မရတဲ့ အေနအထားပါ ။ခ်ီအတြင္းအားသုံးမိရင္ သူ႔ရဲ့ စြမ္းအင္ဗဟိုခ်က္မ ပင္လယ္ထဲမွာ ရွိေနတဲ့ မီးလၽွံခ်ီက ထႂကြလာပါလိမ့္မယ္။ဓားသိုင္းေတြဆိုတာက ခ်ီအတြင္းအား မပါရင္ သိပ္အစြမ္း မထက္ေတာ့ပါဘူး။ ဒါက ဆားမပါတဲ့ ဟင္းတစ္ခြက္လိုပါပဲ။ခ်ီအတြင္းအား မပါတဲ့အတြက္ လီဖူခ်န္း ဓားဆႏၵကို အသုံးျပဳလို႔ မရပါဘူး။ သူ႔အေနနဲ႔ ေျမကမၻာအဆင့္ ဓားဆႏၵကို နားလည္အသုံးျပဳနိုင္တဲ့အထိ ေလ့က်င့္ထားရင္ေတာ့ တစ္မ်ိဳးေပါ့ ။ဒါေပမဲ့ ဓားဆႏၵမပါတာေတာင္မွ လီဖူခ်န္းရဲ့ ဓားပညာဟာ လ်ိဳယန္ထက္ အမ်ားႀကီး သာေနဆဲပါပဲ။" ကိုးဆင့္ခ်ိဳး ေလနက္ဓားကြက္ "ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ လ်ိဳယန္ဟာ သူမ အားအထားရဆုံးဓားကြက္ကို ထုတ္လိုက္ပါၿပီ ။ သူမရဲ့ ဓားခ်က္က အလွည့္အေျပာင္း၉မ်ိဳးနဲ႔ လီဖူခ်န္းဆီကို တိုးဝင္လာခဲ့ပါတယ္။ဒါက မတူညီတဲ့ လူကိုးေယာက္ဟာ ဓားကြက္တစ္မ်ိဳးတည္းကို သုံးၿပီး တိုက္လိုက္လိုက္သလိုပါပဲ ။" သည္ဓားကြက္ကေတာ့ နည္းနည္း စိတ္ဝင္စားဖို႔ ေကာင္းတယ္ "လီဖူခ်န္းက သူ႔ရဲ့ ဓားနက္ႀကီးကို စက္ဝိုင္းတစ္ပတ္ ပတ္လိုက္ၿပီး လ်ိဳယန္ရဲ့ ဓားကြက္ကို ေခ်ဖ်က္လိုက္ပါတယ္။ သူက လ်ိဳယန္ရဲ့ ဓားကြက္ထဲက အားအနည္းဆုံးေနရာကို တိုက္ခိုက္လိုက္တာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ လ်ိဳယန္အေနနဲ႔ ဘာမွ မတတ္နိုင္ခဲ့ပါဘူး ။" ငါရွုံးၿပီ "လ်ိဳယန္က လိုလိုလားလားပင္ အရွုံးေပးလိုက္ပါတယ္ ။ သူမရဲ့ မ်က္လုံးေတြထဲမွာေတာ့ ေလးစားအားက်မွုေတြ အျပည့္ပါပဲ ။လီဖူခ်န္းရဲ့ ဓားပညာက တစ္ဖက္ကမ္းခတ္တဲ့အဆင့္ကိုေတာင္မွ ေရာက္လုနီးပါး ျဖစ္ေနပါၿပီ ။သူသာ ခႏၶာကိုယ္သန္႔စင္ျခင္းလမ္းစဥ္ကို မေလၽွာက္လမ္းခဲ့ရင္ေတာ့ အခုခ်ိန္ေလာက္ဆိုရင္ ဓားဆႏၵကိုေတာင္ အသုံးျပဳနိုင္ ေလာက္ပါတယ္။" လက္ရည္စမ္းခြင့္ ေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ လ်ိဳယန္ "လီဖူခ်န္းက လက္ႏွစ္ဖက္ကို ဆုပ္ၿပီး လ်ိဳယန္ကို အရိုအေသ ေပးလိုက္ပါတယ္ ။" လီဖူခ်န္း...... ငါတို႔ေကာ လက္ရည္စမ္းၾကည့္ရေအာင္ေလ ။ဒါေပမဲ့ ငါတို႔ရဲ့ လက္ရည္စမ္းပြဲမွာက ႀကိဳက္သလို တိုက္ခြင့္ ရွိတယ္။ တစ္ဖက္လူရဲ့ တိုက္ခိုက္မွုကို ပထမဆုံး အထိခံရတဲ့လူက အရွုံးေပါ့ "အသံပိုင္ရွင္ကေတာ့ လ်ိဳကလန္က လူရြယ္တစ္ေယာက္ပါပဲ ။" လ်ိဳဟြာ...... နင္က လီဖူခ်န္းရဲ့ ၿပိဳင္ဘက္ မဟုတ္ဘူး "လ်ိဴယန္က အဲသည္လူရြယ္ကို တားလိုက္ပါတယ္။လီဖူခ်န္းက ေကာင္းကင္နယ္ပယ္ အထြတ္အထိပ္ပညာရွင္ တစ္ေယာက္ကိုေတာင္မွ လက္သီးတစ္ခ်က္တည္းနဲ႔ သတ္နိုင္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ပါ ။ သူ႔ကိုသာ စိတ္ႀကိဳက္တိုက္ခြင့္ ေပးလိုက္လို႔ကေတာ့ ဘာေတြျဖစ္သြားမလည္းဆိုတာ မေတြးဝံ့ စရာပါပဲ ။လ်ိဳေဟာင္ဆိုတာက လ်ိဳကလန္ရဲ့ ပါရမီရွင္ ျဖစ္ေပမယ့္ လ်ိဳယန္ေလာက္ ပါရမီ မေကာင္းပါဘူး ။ သူက အသက္၃၅ ႏွစ္ ရွိေနတာေတာင္မွ ေကာင္းကင္နယ္ပယ္ အဆင့္၉မွာပဲ ရွိပါေသးတယ္။ သူ႔အေနနဲ႔ သာမန္ေကာင္းကင္နယ္ပယ္ အထြတ္အထိပ္ ပညာရွင္ေတြကိုေတာ့ အနိုင္ယူခ်င္ ယူနိုင္ပါလိမ့္မယ္ ။ ဒါေပမဲ့ လီဖူခ်န္းနဲ႔ ဆိုရင္ေတာ့ လုံးဝ မျဖစ္နိုင္ပါဘူး။လ်ိဳယန္ရဲ့ ဟန္႔တားမွုကို ၾကားအၿပီးမွာေတာ့ လ်ိဳဟြာရဲ့ မ်က္ႏွာဟာ သုန္မွုန္သြားခဲ့ပါၿပီ ။ သူက လ်ိဳကလန္ရဲ့ အဖြဲ႕ဝင္တစ္ေယာက္ ျဖစ္ေပမယ့္ လ်ိဳယန္နဲ႔ အေတာ္ေလး ေသြးေဝးပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူက လ်ိဳယန္ကို တစ္ဖက္သတ္ စိတ္ဝင္စားေနခဲ့တာပါ ။ သူက လီဖူခ်န္းဟာ သူ႔ရဲ့ အခ်စ္ခရီးလမ္းမွာ ဆူးေျငာင့္ခလုတ္တစ္ခု ျဖစ္လာလိမ့္မယ္လို႔ ခံစားေနရပါတယ္။ သူ လီဖူခ်န္းကို စိမ္ေခၚလိုက္ရတဲ့ အေၾကာင္းအရင္းက ဒါေၾကာင့္ပါပဲ ။" ငါက သူရဲ့ ၿပိဳင္ဘက္ ဟုတ္လား ၊ မဟုတ္ဘူးလား ဆိုတာကို တိုက္ခိုက္တဲ့ အခါက်ရင္ သိလာပါလိမ့္မယ္။လီဖူခ်န္း...... ငါေျပာတာ မွန္တယ္မလား "လ်ိဳဟြာက လီဖူခ်န္းကို ခႏၶာကိုယ္အျပင္အား ပညာရွင္ တစ္ေယာက္လို႔ပဲ သိထားတာပါ။ ဒါေၾကာင့္သူက ယုံၾကည္ခ်က္ရွိရွိနဲ႔ စိမ္ေခၚလိုက္တာ ျဖစ္ပါတယ္ ။ခႏၶာကိုယ္အျပင္အားပညာရွင္ျဖစ္တဲ့ လီဖူခ်န္းရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ အရမ္းမာေက်ာရင္ မာေက်ာေနပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမဲ့ ထိေအာင္ တိုက္ခိုက္လို႔ေတာ့ရပါေသးတယ္ ။ဒါေၾကာင့္ သူ႔ရဲ့ စည္းကမ္းမွာ တစ္ဖက္လူ႔ရဲ့ တိုက္ခိုက္မွုကို အရင္ဆုံး အထိခံရတဲ့လူက အရွုံးလို႔ သတ္မွတ္ထားတာပါ ။" အင္း...... မင္းေျပာတာ မွန္တယ္။ ငါတို႔ စလိုက္ၾကရေအာင္ "လီဖူခ်န္းက လ်ိဳဟြာဟာ မိတ္ျဖစ္ေဆြျဖစ္သေဘာနဲ႔ လက္ရည္စမ္းခ်င္တာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ ရိပ္မိပါတယ္။" ငါ့ရဲ့ တိုက္ခိုက္မွု အရမ္းျပင္းထန္သြားရင္ နားလည္ေပးပါ "လ်ိဳဟြာက ေကာင္းကင္ေပၚကို ခုန္တက္လိုက္ၿပီး သူ႔ရဲ့ ဓားကို အဆက္မျပတ္ ေဝွ႕ယမ္းလိုက္ပါတယ္။သူ႔ရဲ့ လက္ထဲက ဓားကေတာ့ ဓားစၾကာတစ္စင္း အလားပါပဲ ။ရႊီး...... ရႊီး......ရႊီး...... ရႊီး......လ်ိဳဟြာရဲ့ ဓားအလင္းတန္းေတြဟာ လီဖူခ်န္းကို လႊမ္းျခဳံထားခဲ့ပါၿပီ။ခႏၶာကိုယ္အျပင္အား ပညာရွင္ေတြက အေဝးကေန တိုက္ခိုက္တာမ်ိဳးကို မလုပ္နိုင္ပါဘူး။ လ်ိဳဟြာက အဲသည္အခ်က္ကို အခြင့္ေကာင္းယူၿပီး လီဖူခ်န္းကို တိုက္ခိုက္လိုက္တာပါ ။" သည္လိုစမ္းလို႔ ရမွာလား "လီဖူခ်န္းကလည္း ေျမျပင္ကို ဖေနာင္နဲ႔ တစ္ခ်က္ေပါက္ၿပီး ေကာင္းကင္ေပၚကို ခုန္တက္လိုက္ပါၿပီ ။ သူ႔ရဲ့ လွုပ္ရွားမွုကေတာ့ လ်ိဳဟြာထက္ေတာင္မွ ျမန္တယ္လို႔ ဆိုရမွာပါ ။ လီဖူခ်န္းက လမ္းတစ္ဝက္မွာတင္ လ်ိဳဟြာရဲ့ ဓားအလင္းတန္းေတြကို ဖ်က္ဆီးလိုက္ပါေသးတယ္။ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ လ်ိဳဟြာထက္ ျမင့္တဲ့ ေကာင္းကင္တစ္ေနရာကို ေရာက္သြားခဲ့ပါၿပီ ။ သူက လ်ိဳဟြာကို အေပၚစီးကေန ငုံ႔ၾကည့္ေနပါတယိ။" ဘယ္သူက ပိုျမင့္ျမင့္ ပ်ံနိုင္တယ္ဆိုတာကို ၿပိဳင္ခ်င္တာလား "လ်ိဳဟြာက ႏွာေခါင္းရွုံ႔လိုက္ပါတယ္။ လီဖူခ်န္းက သူ႔ရဲ့ဓားကြက္က္ို ဖ်က္ဆီလိုက္တာကိုေတာ့ လ်ိဳဟြာအေနနဲ႔ ထူးၿပီး အံ့ၾသ မေနေတာ့ပါဘူး။ သူက ဒါကို ေမၽွာ္လင့္ၿပီးသားပါပဲ ။သူ႔ရဲ့ ပထမတိုက္ကြက္က လီဖူခ်န္းကို ေကာင္းကင္ေပၚတက္လာေအာင္ ျမဴဆြယ္တဲ့ ဓားကြက္တစ္ခုထက္ မပိုပါဘူး။လီဖူခ်န္းက ေကာင္းကင္ေပၚကို လိုက္တက္လာၿပီးခ်ိန္မွာေတာ့ လ်ိဳဟြာရဲ့ အႀကံအစည္ဟာ တစ္ဝက္ ေအာင္ျမင္သြားခဲ့ၿပီလို႔ ဆိုရမွာပါပဲ ။ခႏၶာကိုယ္အျပင္အား ပညာရွင္ေတြကို ေကာင္းကင္ေပၚမွာ တိုက္ရတာက ေျမျပင္ေပၚမွာထက္စာရင္ အမ်ားႀကီး ပိုလြယ္ကူပါတယ္။' လအ 'လ်ိဳဟြာ လီဖူခ်န္းကို စိတ္ထဲကေန ဟားတိုက္ေနခဲ့ပါၿပီ ။ လီဖူခ်န္းက သူ႔ရဲ့ ေထာင္ေခ်ာက္ထဲကို တန္းတန္းမတ္မတ္ႀကီး ဝင္လာခဲ့ၿပီ မဟုတ္ပါလား ။အဲသည္အခ်ိန္မွာပဲ" ၾကယ္ေႂကြ "ေအးစက္စက္ အသံ တစ္ခုနဲ႔အတူ ေကာင္းကင္ယံေပၚမွာ အလင္းတန္းႀကီးတစ္ခု ထြက္ေပၚလာခဲ့ပါတယ္။ ဒါက ၾကယ္တစ္စင္း ေႂကြက်လာသလိုပါပဲ ။ဘာေတြျဖစ္လို႔ ျဖစ္သြားမွန္းကို မသိလိုက္ပါဘူး ။ ဒါေပမဲ့ လ်ိဳဟြာသိလိုက္တာ တစ္ခုကေတာ့ ဓားနက္တစ္လက္ဟာ သူ႔ရဲ့ လည္ပင္းေပၚမွာ ေရာက္ေနခဲ့ပါၿပီ ။" မင္းရွုံးၿပီ "ေျပာၿပီးတာနဲ႔ တစ္ၿပိဳင္နက္ လီဖူခ်န္းဟာ သူ႔ရဲ့ဓားကို ျပန္သိမ္းလိုက္ၿပီး ေျမျပင္ေပၚကို ျပန္ဆင္းသြားခဲ့ပါတယ္။ဓားခ်က္တစ္ခ်က္.........တကယ့္ကို ေၾကာက္စရာေကာင္းလွေအာင္ လ်င္ျမန္တဲ့ ဓားခ်က္ တစ္ခ်က္ပါပဲ ။"ဟူး...... ေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းလိုက္တာ "လ်ိဳယန္ကေတာ့ သက္ျပင္းရွည္ႀကီးတစ္ခ်က္ ခ်လိုက္မိပါတယ္။လ်ိဳယန္က အခုထက္ထိ လီဖူခ်န္းရဲ့ ဓားခ်က္ကို ျမင္ေယာင္ေနဆဲပါပဲ ။ လီဖူခ်န္းရဲ့ ဓားခ်က္က ဘာအလွည့္အေျပာင္းမွ မပါပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဓားခ်က္က မယုံနိုင္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ျပင္းထန္ၿပီး လ်င္ျမန္လြန္းလွပါတယ္။" အားပါးပါး......။ ေၾကာက္စရာေကာင္းလိုက္တဲ့ ဓားခ်က္ ။ သည္လိုပါရမီရွင္က ဘယ္ကေနဘယ္လို ေပၚလာတာလဲ "လ်ိဳကလန္သား ပြဲၾကည့္ ပရိသတ္ေတြကလည္း ပါးစပ္အေဟာင္းသား ျဖစ္ေနခဲ့ပါၿပီ ။" အား ......အခုမွ ေနသာထိုင္သာ ရွိသြားသလိုပဲ "လီဖူခ်န္း အေစာပိုင္းတုန္းက သုံးသြားတဲ့ ဓားသိုင္းကေတာ့ သူအသုံးမျပဳတာ ၾကာလွၿပီျဖစ္တဲ့ ၾကယ္ပ်ံဓားပါပဲ ။သည္ဘက္ႏွစ္ေတြမွာဆိုရင္ သူက ၾကယ္ပ်ံဓားဆႏၵကို အမ်ိဳးမ်ိဳး ျပဳျပက္မြမ္းမံခဲ့ပါတယ္။ သူအခု ထုတ္သုံးလိုက္တဲ့ ၾကယ္ပ်ံဓားသိုင္းက သူ႔ရဲ့ ကိုယ္ပိုင္ ဖန္တီးမွု လက္ရာတစ္ခုလို႔ေတာင္ သတ္မွတ္လို႔ ရေနပါၿပီ ။လ်ိဳဟြာကေတာ့ ေကာင္းကင္ေပၚမွာ ငိုင္ၿပီး ရပ္ေနဆဲပါပဲ ။ သူက သူ႔ရဲ့ အျဖစ္ကို အခုထက္ထိ လက္မခံနိုင္ေသးပါဘူး ။ဓားခ်က္တစ္ခ်က္......သည္လူငယ္ေလးက သူ႔ကို ဓားခ်က္တစ္ခ်က္တည္းနဲ႔ အနိုင္ယူသြားသတဲ့လား ။အခ်ိန္အတန္ၾကာမွသာ လ်ိဳဟြာဟာ သူ႔ရဲ့ အရွုံးကို လက္ခံၿပီး ေျမျပင္ပ္ါကို ျပန္ဆင္းလာခဲ့ပါတယ္။တကယ္လို႔သာ သူ႔အေနနဲ႔ လီဖူခ်န္းဟာ အေရွ႕ယူနီကြန္းတိုက္ႀကီးရဲ့ နံပါတ္တစ္ ၾကယ္ဘုရင္ဆိုတာကို သိခဲ့ရင္ေတာ့ျဖင့္ အခုေလာက္အထိ ခံစားေနရမွာ မဟုတ္ပါဘူး ။လက္ရည္စမ္းတာ ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတ့ာ လီဖူခ်န္းဟာ သူေနထိုင္ရာ ၿခံဝင္းေလးဆီကို ျပန္လာခဲ့ပါတယ္။သူ႔ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ေပၚမွာရွိတဲ့ ဒဏ္ရာေတြ ေပ်ာက္သြားၿပီးျဖစ္တဲ့အတြက္ သူ႔မွာ လုပ္စရာေတြ ရွိလာပါၿပီ ။သူ႔အေနနဲ႔ က်င့္ႀကံျခင္းကို မလုပ္နိုင္ေသးေပမယ့္လည္း ဆင္နဂါးခႏၶာကိုယ္ သြန္းေလာင္းျခင္း ပညာရပ္ကိုေတာ့ ေလ့က်င့္နိုင္ပါေသးတယ္။ ဆင္နဂါး ခႏၶာကိုယ္သြန္းေလာင္းျခင္း ပညာရပ္ဆိုတာက ခႏၶာကိုယ္ သန္႔စင္ျခင္း ျဖစ္တဲ့အတြက္ ခ်ီအတြင္းအား အသုံးျပဳစရာ မလိုပါဘူး။သူ႔ရဲ့ လက္ရွိခႏၶာကိုယ္က ဆင္နဂါးစြမ္းအင္အမၽွင္ ၁၅၀၀ကို သိုေလွာင္ထားနိုင္ပါၿပီ ။ ဒါေပမဲ့ သူဟာ မဟူရာေကာင္းကင္ဂိုဏ္းရဲ့ အႂကြင္းအက်န္ နယ္ေျမမွာတုန္းက ဆင္နဂါးစြမ္းအင္အမၽွင္ ေတာ္ေတာ္မ်ားကို သုံးခဲ့ပါတယ္ ။ အဲသည္အတြက္ သူဟာ ကုန္ဆုံးသြားတဲ့ ဆင္နဂါး စြမ္းအင္အမၽွင္ေတြကို ျပန္ျဖည့္ရပါဦးမယ္။မိစၧာသားရဲေသြးအဆီအႏွစ္ေတြကိုေတာ့ ဆက္သုံးလို႔ မျဖစ္တဲ့အတြက္ လီဖူခ်န္းဟာ ခႏၶာကိုယ္သန္႔စင္ေပးတဲ့ ေဆးေတြကိုပဲ သုံးၿပီး သူ႔ရဲ့ ဆင္နဂါးစြမ္းအင္ေတြကို ျပန္ျဖည့္ေနရပါတယ္။လ်ိဳကလန္ရဲ့ ၾသဇာလႊမ္းမိုးမွုကေတာ့ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းကို ယွဥ္လို႔ မရပါဘူး ။ ဒါေပမယ့္ သည္ေနရာက သဘာဝရင္းျမစ္ေတြ ေပါႂကြယ္ဝတဲ့ ကုန္းေျမတစ္ခုပါ ။ အဲသည္အတြက္ လ်ိဳကလန္ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္သန္႔စင္တဲ့ေဆးေတြဟာ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းက ေဆးေတြထက္ အမ်ားႀကီး အစြမ္းထက္ပါတယ္။လ်ိဳကလန္က လက္ေဆာင္ေပးတာေတြေကာ သူကိုယ္တိုင္ဝယ္ထားေတြပါ ေပါင္းလိုက္ရင္ေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ ဆန္းၾကယ္အဆင့္ျမင့္ ခႏၶာကိုယ္သန္႔စင္ေဆးရည္ေတြ အမ်ားႀကီးကို ပိုင္ဆိုင္ထားခဲ့ပါၿပီ ။ အဲသည္အထဲမွာဆိုရင္ ဆန္းၾကယ္အထြတ္အထိပ္အဆင့္ ခႏၶာကိုယ္သန္႔စင္ေဆးရည္ တစ္ပုလင္းေတာင္ ပါလိုက္ပါေသးတယ္။ေနာက္ထပ္ရက္အနည္းငယ္ အၾကာမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းရဲ့ ဆင္နဂါးစြမ္းအင္အမၽွင္ဟာ ၁၂၀၀ နီးပါးအထိ ေရာက္လာခဲ့ပါၿပီ ။ စြမ္းအင္အမၽွင္ ၁၅၀၀ကို ေရာက္ဖို႔အတြက္ အနည္းငယ္သာ လိုပါေတာ့တယ္။" လခြီးပဲ...... သည္ေဆးရည္ေတြက မိစၧာသားရဲ ေသြးအဆီအႏွစ္ေတြလိုလည္း အစြမ္းမထက္ပါလား "သည္ေဆးရည္ေတြက မသန္႔စင္မွုေတြ အေတာ္ေလး နည္းတာေတာ့ အမွန္ပါပဲ ။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔ရဲ့ အစြမ္းကလည္း အေတာ္ေလးကို အားနည္းပါတယ္။အခုဆိုရင္ လီဖူခ်န္းဟာ သူ႔ဆီမွာ ရွိသမၽွ ခႏၶာကိုယ္သန္႔စင္ေဆးရည္ေတြကို အသုံးျပဳၿပီး သြားခဲ့ပါၿပီ ။အဲသည္အတြက္ လီဖူခ်န္းဟာ လ်ိဳကလန္ကိုပဲ မ်က္ႏွာပူပူနဲ႔ အကူအညီ ေတာင္းရပါေတာ့တယ္ ။ ေရစီးေၾကာင္းၿမိဳ႕ထဲမွာ ရွိတဲ့ ခႏၶာကိုယ္သန္႔စင္ေဆးရည္ေတြကို ဝယ္ေပးဖို႔ အတြက္ေပ့ါ ။လ်ိဳကလန္ကလည္း လီဖူခ်န္းရဲ့ အကူအညီ ေတာင္းခံမွုကို မျငင္းပါဘူး။ေနာက္ထပ္ ရက္အနည္းငယ္ အၾကာမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းရဲ့ ဆင္နဂါးစြမ္းအင္အမၽွင္ဟာ အေရအတြက္ ၁၅၀၀ကို ေရာက္သြားခဲ့ပါၿပီ ။အခုမွပဲ လီဖူခ်န္းတစ္ေယာက္ စိတ္သက္သာရာ ရပါေတာ့တယ္။သည္ဆင္နဂါးစြမ္းအင္အမၽွင္ ၁၅၀၀နဲ႔ ဆိုရင္ေတာ့ သူဟာ ျပန္လည္ဝင္စားျခင္းနယ္ပယ္ အဆင့္၄ ပညာရွင္ကိုေတာင္ ေၾကာက္စရာ မလိုေတာ့ပါဘူး ။အဆုံးမဲ့အာဏာ အပိုင္း ၃၆၆အဆင့္၁ ျပန္လည္ဝင္စားျခင္းနယ္ပယ္ ပညာရွင္" အဆင့္နိမ့္ ဝိညာဥ္ေက်ာက္တုံး ၄၀၀၀ ေက်ာ္ ။ သည္ေလာက္ပမာဏနဲ႔ ဆိုရင္ေတာ့ ခႏၶာကိုယ္ထဲက မသန္႔စင္မွုေတြကို ဖယ္ရွားေပးတဲ့ ေဆးအခ်ိဳ႕ေတာ့ ဝယ္လို႔ ရေလာက္ပါရဲ့ "လီဖူခ်န္းက ခႏၶာကိုယ္သန္႔စင္တဲ့ ေဆးအခ်ိဳ႕ကို အဆင့္နိမ့္ဝိညာဥ္ေက်ာက္တုံးေတြနဲ႔ ဝယ္ခဲ့ေပမယ့္လည္း သူ႔ဆီမွာ အဆင့္နိမ့္ ဝိညာဥ္ေက်ာက္တုံး ၄၀၀၀ ေက်ာ္ က်န္ရွိေနဆဲပါပဲ ။ဒါက လီဖူခ်န္းလို ေကာင္းကင္နယ္ပယ္အဆင့္ ပညာရွင္ တစ္ေယာက္အတြက္ေတာ့ အေတာ္ေလးကို မ်ားျပားလွတဲ့ ပမာဏ တစ္ခုဆိုရင္လည္း မမွားပါဘူး။မရည္ရြယ္ဘဲနဲ႔ လီဖူခ်န္းသိလိုက္ရတာ တစ္ခုကေတာ့ လ်ိဳကလန္ တစ္ခုလုံး ေပါင္းရင္ေတာင္မွ အဆင့္နိမ့္ ဝိညာဥ္ေက်ာက္တုံး ၁၀၀၀၀ ေက်ာ္ကိုသာ ပိုင္ဆိုင္ထားတယ္ ဆိုတာပါပဲ ။ဒါေပမဲ့လည္း ျပန္လည္ဝင္စားျခင္းနယ္ပယ္ ပညာရွင္ေတြကို ပိုင္ဆိုင္ထားတဲ့ ကလန္တစ္ခု ျဖစ္တဲ့အတြက္ လ်ိဳကလန္ဟာ လန္ရွီးေက်ာက္တုံးေတြ ထြက္တဲ့ တြင္းတစ္ခုကို လက္ဝယ္ပိုင္ဆိုင္ထားပါတယ္။လန္ရွီးေက်ာက္တုံးဆိုတာက အဆင့္နိမ့္ဝိညာဥ္ေက်ာက္တုံးအဆင့္ကို မေရာက္ေသးတဲ့ ေက်ာက္ရိုင္းတုံးေတြကို ေခၚတာပါ ။ လန္ရွီးေက်ာက္တုံးေတြဟာ အမိကမၧာေျမရဲ့ အဆီအႏွစ္ေတြကို အခ်ိန္အတိုင္းအတာ တစ္ခုအထိ စုပ္ယူၿပီး ေနာက္မွာေတာ့ အဆင့္နိမ့္ဝိညာဥ္ေက်ာင္တုံးေတြ အျဖစ္ကို ေျပာင္းသြားနိုင္ပါတယ္။ ရွင္းရွင္း ေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ သည္လန္ရွီး ေက်ာက္တြင္းေတြဟာ မကုန္ခမ္းနိုင္တဲ့ ရင္းျမစ္တစ္ခုပါပဲ ။လီဖူခ်န္းတို႔ရဲ့ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းဟာလည္း လန္ရွီးေက်ာက္တြင္းတစ္တြင္းကို ပိုင္ဆိုင္ထားပါတယ္။" ကလန္ေခါင္းေဆာင္လ်ိဳ ......။ ကၽြန္ေတာ္က ငရဲမီးၿမိဳ႕ကို သြားဖို႔ စီစဥ္ထားပါတယ္ ။ ကၽြန္ေတာ့္ကို အထူးဧည့္သည္ တစ္ေယာက္လို ဆက္ဆံေပးခဲ့တဲ့အတြက္ ေက်းဇူးပါပဲ "သည္ေန႔မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ လ်ိဳကလန္ရဲ့ ပင္မခန္းေဆာင္ကို အေရာက္လာခဲ့ၿပီး လ်ိဳက်န္းကို ႏွုတ္ဆက္စကား လာေျပာပါတယ္။လ်ိဳက်န္းကလည္း လီဖူခ်န္းကို ဟန္႔တားျခင္း မျပဳပါဘူး ။ သူက ေခါင္းညိတ္လိုက္ၿပီး " ငရဲမီးၿမိဳ႕က ေရစီးေၾကာင္းၿမိဳနဲ႔ သိပ္ၿပီး မေဝးဘူးပဲ ။ သူရဲေကာင္းေလးလီ လုပ္စရာေတြ လုပ္ၿပီးလို႔ရွိရင္ ဦးေလးတို႔ရဲ့ လ်ိဳကလန္ကို ျပန္လာလို႔ ရပါတယ္ ။ လ်ိဳကလန္က သူရဲေကာင္းေလးအတြက္ဆိုရင္ အျမဲ တံခါးဖြင့္ထားမွာပါ "လ်ိဳယန္ကလည္း လီဖူခ်န္းကို သူမနဲ႔အတူ ေတာင္ပိုင္းေတာအုပ္ တကၠသိုလ္ကို လိုက္ခဲ့ဖို႔အတြက္ ဖိတ္ေခၚလိုက္ပါတယ္။" လီဖူခ်န္း...... ။ ေတာင္ပိုင္းေတာအုပ္ သိုင္းတကၠသိုလ္က သည္သုံးလအတြင္းမွာ ေက်ာင္းသားသစ္ လက္ခံေတာ့မွာ ။ငါနဲ႔အတူတူ ေတာင္ပိုင္းေတာအုပ္ သိုင္းတကၠသိုလ္ကို လိုက္ခဲ့ပါလား ။ နင့္ရဲ့ ပါရမီနဲ႔ဆိုရင္ ေသခ်ာေပါက္ ေက်ာင္းသားသစ္အျဖစ္ အေရြးခံရမွာပဲ "" စိတ္ခ်ပါ ။ ငါျပန္လာခဲ့ပါ့မယ္ "လီဖူခ်န္းက ငရဲမီးၿမိဳ႕ကို သူလိုခ်င္တဲ့ ပစၥည္းေတြမ်ား ရွိမလားဆိုၿပီး သြားၾကည့္ခ်င္တာပါ ။ ၿပီးရင္သူက လ်ိဳကလန္ကိုပဲ ျပန္လာဖို႔အတြက္ စဥ္းစားၿပီးသားပါပဲ ။ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ ယူနီကြန္း ျမင္းတစ္ေကာင္ကိုစီးၿပီး ငရဲမီးၿမိဳ႕သို႔ ဦးတည္လာပါေတာ့တယ္ ။ယူနီကြန္းျမင္းရဲ့ ေျပးႏွုန္းကေတာ့ တကယ့္ကို လက္ဖ်ား ခါစရာပါပဲ ။ မိုင္ေပါင္း တစ္ရာေက်ာ္ကို ျဖတ္ေက်ာ္ဖို႔အတြက္ကိုေတာင္ ယူနီကြန္းျမင္းဟာ အခ်ိန္အနည္းငယ္ပဲ ယူခဲ့တာပါ ။" ရပ္စမ္း "ဟူး...... ဟူး...... ဟူး......ေတာင္ငယ္ေလးတစ္လုံးကို ျဖတ္ေက်ာ္ၿပီးခ်ိန္မွာေတာ့ လူသုံးေယာက္ဟာ လီဖူခ်န္းကို ဟန္႔တားလိုက္ပါတယ္။အဲသည္လူ သုံးေယာက္ကေတာ့ ေတာင္နက္က်ားေလးေကာင္ထဲက က်န္ေနတဲ့ က်ားသုံးေကာင္ပါပဲ ။သည္တစ္ႀကိမ္မွာေတာ့ သူတို႔သုံးေယာက္ဟာ ဝတ္စုံနက္ေတြနဲ႔ မ်က္ႏွာဖုံးေတြကို ဝတ္ဆင္ထားျခင္း မရွိေတာ့ပါဘူး ။ဒါေပမဲ့လည္း လီဖူခ်န္းက သူတို႔ရဲ့ ခ်ီအရွိန္အဝါေတြကို မွတ္မိေနဆဲပါပဲ ။" အိုး...... မင္းတို႔သုံးေယာက္ပါလား "လီဖူခ်န္းက တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ပဲ ရွိေနပါတယ္။ေတာင္နက္က်ားေလးေဖာ္ထဲက ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္သူ ေတာင္ပံနက္က်ားက ႏွာေခါင္းတစ္ခ်က္ ရွုံ႔လိုက္ၿပီး" ဟမ့္...... ငါတို႔သုံးေယာက္ သည္ေနရာမွာ ေစာင့္ေနလိမ့္မယ္လို႔ မင္းမေမၽွာ္လင့္ထားဘူး မဟုတ္လား ။ မင္းက ငါတို႔ရဲ့ ညီအငယ္ဆုံးကို သတ္ခဲ့တယ္။ အဲသည္အသက္ မင္းရဲ့ အသက္ကို ျပန္ေပးဆပ္ရမယ္ကြ "လီဖူခ်န္းတစ္ေယာက္ လ်ိဳကလန္က ထြက္လာတာနဲ႔ ေတာင္နက္က်ားေလးေဖာ္ရဲ့ တပည့္တပန္းေတြက သတင္းပို႔ၿပီးသားပါပဲ။ဒါေၾကာင့္ သူတို႔ေတြဟာ သည္ေနရာမွာ ႀကိဳေရာက္ေနၿပီး လီဖူခ်န္းကို သတ္ျဖတ္ဖို႔အတြက္ ေစာင့္ေနၾကတာပါ ။" အဟက္ ...... မင္းတို႔သုံးေယာက္က ငါ့ကို သတ္ခ်င္တယ္ ဟုတ္လား "လီဖူခ်န္းက မဲ့ျပဳံးတစ္ခ်က္ ျပဳံးလိုက္ပါတယ္ ။ သည္သုံးေကာင္ေလာက္ကေတာ့ သူ႔ရဲ့ လက္သီးတစ္ခ်က္စာေတာင္ မရွိပါဘူး။ေတာင္နက္က်ားေတြထဲက နံပါတ္၂ျဖစ္တဲ့ စကၠဴက်ားက အားရပါးရ ရယ္ေမာလိုက္ၿပီး " ဟား......ဟား......ဟား ......။ငါတို႔သုံးေယာက္ကို အ႐ူးလို႔ ထင္ေနတာလား ။ ငါတို႔သုံးေယာက္က မင္းကို မနိုင္ဘူးဆိုတာကို သိၿပီးသားကြ ။ အစ္ကိုလုံ.........။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေျပာထားတဲ့ ေကာင္ေလးေတာ့ ေရာက္လာၿပီဗ်ိဳ႕ ။ သည္ေကာင္ေလးကို အစ္ကိုလုံ သတ္ၿပီးတာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သုံးေယာက္က အစ္ကိုလုံကို အလုပ္အေကၽြး ျပဳပါ့မယ္ "ေျပာၿပီးတာနဲ႔ တစ္ၿပိဳင္နက္ စကၠဴက်ားဟာ သူရဲ့ေခါင္းကို ေမာ့ၿပီး ေတာင္ငယ္ေလးရဲ့ ထိပ္ကို ၾကည့္လိုက္ပါတယ္။ေတာင္ငယ္ေလးရဲ့ ထိပ္ေပၚမွာေတာ့ သက္လတ္ပိုင္းအရြယ္ လူႀကီးတစ္ေယာက္ဟာ ဘယ္အခ်ိန္ကတည္းက ေရာက္ေနတယ္ မသိပါဘူး ။အဲသည္လူႀကီးက လက္ႏွစ္ဖက္ကို အေနာက္ပစ္ၿပီး ေတာင္ထိပ္ေပၚမွာ ရပ္ေနတာပါ ။ သူ႔ရဲ့ ခ်ီအရွိန္အဝါေတြကို ၾကည့္လိုက္တာနဲ႔တင္ သူဟာ ျပန္လည္ဝင္စားျခင္းနယ္ပယ္ ပညာရွင္တစ္ေယာက္ဆိုတာကို ခန္႔မွန္းသိရွိနိုင္ပါတယ္။" အဆင့္၁ ျပန္လည္ဝင္စားျခင္းနယ္ပယ္ ပညာရွင္လား "အဆင့္၁ ျပန္လည္ဝင္စားျခင္းနယ္ပယ္ ပညာရွင္ဆိုတာက လီဖူခ်န္းအတြက္ေတာ့ သိပ္ၿပီး ေၾကာက္စရာ မေကာင္းလွပါဘူး ။ မဟူရာဂိုဏ္းရဲ့ အႂကြင္းအက်န္ နယ္ေျမမွာတုန္းကေတာင္မွ သူဟာ အဆင့္၂ ျပန္လည္ဝင္စားျခင္းနယ္ပယ္ ပညာရွင္တစ္ေယာက္ကို သတ္ခဲ့ဖူးပါေသးတယ္။ဒါေပမဲ့ သည္ေရာင္စဥ္ခုနစ္ျဖာတိုက္ႀကီးရဲ့ ျပန္လည္ဝင္စားျခင္းနယ္ကယ္ ပညာရွင္ကေတာ့ ဘယ္လိုလာမလည္း မသိပါဘူး။" မင္းအခုခ်ိန္မွာ သတ္ေသလို႔ ရေသးတယ္ "အစ္ကိုလုံဆိုတဲ့ လူႀကီးက အထက္စီးဆန္စြာနဲ႔ လီဖူခ်န္းကို ေျပာလိုက္ပါတယ္။ သူ႔ပုံစံ ၾကည့္ရတာက လီဖူခ်န္းကို သူ႔လက္နဲ႔သတ္ဖို႔ မတန္ဘူးဟု ခံယူထားပုံပါပဲ ။သူ႔ရဲ့ ခံယူခ်က္ကလည္း မွားေတာ့ မမွားပါဘူး။ ေကာင္းကင္နယ္ပယ္နဲ႔ ျပန္လည္ဝင္စားျခင္းနယ္ပယ္ဆိုတာက ေကာင္းကင္နဲ႔ ေျမႀကီးေလာက္ကို ကြာျခားေနတာ မဟုတ္ပါလား ။" သတ္ေသရမယ္ ဟုတ္လား......။ မင္းဘႀကီးကို သတ္ေသခိုင္းပါလား "စကားဆုံးတာနဲ႔ တစ္ၿပိဳင္နက္ လီဖူခ်န္းဟာ တေစၧတစ္ေကာင္လို လွုပ္ရွားပါေတာ့တယ္။သူ႔ရဲ့ ပထမဆုံးပစ္မွတ္ကေတာ့ ေတာင္နက္က်ားေလးေယာက္ထဲက နံပါတ္သုံး ေလာဘက်ားပါပဲ ။လီဖူခ်န္းရဲ့ လွုပ္ရွားမွုက လ်င္ျမန္လြန္းလွတဲ့အတြက္ ေလာဘက်ားဟာ ဘာမွ တုံု႔ျပန္ခ်ိန္ေတာင္ မရလိုက္ပါဘူး။ဘန္း......လီဖူခ်န္းရဲ့ လက္သီးက ေလာဘက်ားရဲ့ ဦးေခါင္းကို ေပါက္ကြဲထြက္သြား ေစခဲ့ပါတယ္။က်န္ရွိေနေသးတဲ့ ေတာင္ပံနက္က်ားနဲ႔ စကၠဴက်ားကေတာ့ ေသြး႐ူးေသြးတန္းနဲ႔ ထြက္ေျပးကုန္ၾကပါၿပီ ။ သူတို႔က အသံနက္ႀကီးနဲ႔ ေအာ္ၿပီး အကူအညီ ေတာင္းေနပါေသးတယ္။" အစ္ကိုလုံ...... ေက်းဇူးျပဳၿပီး သည္ေခြးမသားကို အျမန္ သတ္ေပးပါေတာ့ "ဟူး ......ဟူး.......ဝွစ္......" မင္းက ငါကိုယ္တိုင္သတ္တာကို ခံခ်င္ေနတာကိုး......"အစ္ကိုလုံက ေတာင္ထိပ္ေပၚကေန သိမ္းငွက္တစ္ေကာင္အလား ခုန္ဆင္းလာခဲ့ပါၿပီ ။ဘန္း......လီဖူခ်န္းက အစ္ကိုလုံဆိုသူကို ဂ႐ုမစိုက္ပါဘူး ။ အစ္ကိုလုံ ေတာင္ေပၚက ခုန္ဆင္းလာေနစဥ္မွာပဲ လီဖူခ်န္းက စကၠဴက်ားကို လက္သီးနဲ႔ ထိုးသတ္လိုက္ပါေသးတယ္ ။" ေရလွိုင္းျပာ ေဆဘာ "ခၽြမ္......ဓားဆြဲထုတ္သံ တစ္ခုနဲ႔အတူ ေလထုထဲမွာ ေဆဘာအလင္းေရာင္ေတြ ျဖစ္တည္လာခဲ့ပါၿပီ ။ သည္ေဆဘာဓားအလင္းတန္းေတြက ပတ္ဝန္းပ်င္တစ္ခုလုံးမွာရွိတဲ့ အရာဝတၳဳ မွန္သမၽွကို ဖ်က္ဆီးေတာ့မလိုပါပဲ ။" သည္လူက ငါထင္ထားသေလာက္လည္း အစြမ္းမထက္ပါလား "လီဖူခ်န္းက ထြက္ေျပးဖို႔ ႀကိဳးစားေနတဲ့ ေတာင္ပံနက္က်ားကို လည္ကုပ္ကေန ဆြဲယူလိုက္ၿပီး ေဆဘာဓားခ်က္ေတြကို ခုခံတဲ့ေနရာမွာ ဒိုင္းတစ္ခုအျဖစ္ သုံးလိုက္ပါတယ္။ရႊပ္...... ရႊပ္...... ရႊပ္...... ရႊပ္......ေတာင္ပံနက္က်ားကေတာ့ အသံေလး တစ္ခ်က္ေတာင္ မထြက္လိုက္ရဘဲ အပိုင္းပိုင္း ၊ အစစ ျဖစ္ၿပီး ေသသြားခဲ့ရပါၿပီ ။က်န္တဲ့ အႂကြင္းအက်န္ ေဆဘာဓားခ်က္ အခ်ိဳ႕ကေတာ့ လီဖူခ်န္းရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ေပၚကို က်ေရာက္သြားခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သည္ေဆဘာဓားခ်က္ေတြက လီဖူခ်န္းရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ကို ျခစ္ရာေလးတစ္ခ်က္ ျဖစ္သြားေအာင္ေတာင္ မစြမ္းေဆာင္နိုင္ ခဲ့ပါဘူး ။" ေတာက္ ......ေခြးမသား "အစ္ကိုလုံက အေတာ္ေလး ေဒါသ ထြက္သြားခဲ့ပါၿပီ ။ သည္ေတာင္နက္က်ားေလးေကာင္ ေသသြားတာက ကိစၥမရွိပါဘူး ။ ဒါေပမဲ့ သည္ေကာင္ေတြ သူ႔ကို အေႂကြးေပးစရာ ဝိညာဥ္ေက်ာက္တုံး၃၀၀ ရွိပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ကိစၥႀကီးပါပဲ ။" မင္းက အရမ္း အားနည္းေနေသးတယ္ "လီဖူခ်န္းက ခါးကို တစ္ခ်က္ယိမ္းၿပီး အားယူလိုက္ကာ အစ္ကိုလုံကို ထိုးထည့္လိုက္ပါတယ္။" လာစမ္းပါ " အစ္ကိုလုံကလည္း လီဖူခ်န္းရဲ့ လက္သီးကို ေရွာင္တိမ္းျခင္း မရွိပါဘူး။ သူက သူ႔ရဲ့ ေဆဘာကို ေဝွ႕ယမ္းၿပီး လီဖူခ်န္းနဲ႔ ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္လိုက္ပါတယ္။ဝုန္း......ေပါက္ကြဲသံႀကီး တစ္ခုနဲ႔အတူ လူရိပ္တစ္ရိပ္ဟာ အေနာက္ကို လြင့္ထြက္သြားခဲ့ပါၿပီ ။ အဲသည္လူကေတာ့ အစ္ကိုလုံပါပဲ ။လီဖူခ်န္းရဲ့ လက္သီးကေတာ့ ဘာမွျဖစ္ပုံ မရပါဘူး ။" ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ျဖစ္နိုင္မွာလဲ......"အစ္ကိုလုံက လီဖူခ်န္းရဲ့ လက္သီးကို မ်က္လုံးအျပဴးသားျဖင့္ ေၾကာင္ၾကည့္ေနမိပါတယ္။သူ႔ရဲ့ ေဆဘာက ဆန္းၾကယ္အထြတ္အထိပ္အဆင့္ ရတနာဓား တစ္လက္ေလ ။ သည္လို ရတနာ ဓားက ဘယ္လိုျဖစ္ၿပီး သည္လူငယ္ေလးရဲ့ လက္သီးကို ရွုံးနိမ့္ခဲ့တာလဲ ။" မင္း...... မင္းက ...... ျပန္လည္ဝင္စားျခင္းနယ္ပယ္အဆင့္ ခႏၶာကိုယ္အျပင္အား ပညာရွင္ပဲ "အစ္ကိုလုံက အထစ္ထစ္၊အေငါ့ေငါ့ျဖင့္ ေအာ္ေျပာလိုက္ပါတယ္။ခႏၶာကိုယ္အျပင္အား ပညာရွင္ေတြကို က်င့္ႀကံျခင္း အဆင့္နဲ႔ သတ္မွတ္ထားျခင္း ရွိပါဘူး။ သူတို႔ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ ႀကံ့ခိုင္မွုနဲ႔သာ ခြဲျခားထားတာပါ ။တကယ္လို႔ လူတစ္ေယာက္ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္က ျပန္လည္ဝင္စားျခင္းနယ္ပယ္ ပညာရွင္တစ္ေယာက္ရဲ့ တိုက္ခိုက္မွုကို ခံနိုင္ရင္ အဲသည္လူက ျပန္လည္ဝင္စားျခင္း နယ္ပယ္အဆင့္ ခႏၶာကိုယ္အျပင္အား ပညာရွင္ပါပဲ။ခႏၶာကိုယ္အျပင္အား ပညာရွင္ေတြမွာလည္း သူတို႔ရဲ့ ပညာရပ္အေပၚမွာ မူတည္ၿပီး တစ္မူထူးျခားတဲ့ ခ်ီစြမ္းအင္ေတြရွိပါတယ္။ အဲသည္ခ်ီစြမ္းအင္ေတြက ခ်ီအတြင္းအားေတြနဲ႔ အနည္းငယ္ ဆင္တူေပမယ့္ ပိုၿပီး အစြမ္းထက္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အားနည္းခ်က္ တစ္ခုကေတာ့ ခႏၶာကိုယ္အျပင္အား ပညာရွင္ေတြရဲ့ ခ်ီစြမ္းအင္ေတြဟာ ကုန္ဆုံးႏွုန္း အရမ္း ျမန္တာပါပဲ ။" သည္စြမ္းအားက မဆိုးဘူးဘဲ "လီဖူခ်န္းက မ်က္ခုံး ပင့္လိုက္ပါတယ္။အေစာပိုင္းတုန္းက သူထိုးလိုက္တဲ့ လက္သီးဟာ သတၱရိုးလက္သီး မဟုတ္ပါဘူး ။ သူက သည္အတိုင္း ခႏၶာကိုယ္ အျပင္အား သက္သက္နဲ႔ပဲ ထိုးလိုက္တာပါ ။" ေခါက္ခ်ိဳးညီေရလွိုင္း လၽွို႔ဝွက္နည္းစနစ္ "အစ္ကိုလုံက လီဖူခ်န္းကို ေလ်ာ့မတြက္ရဲေတာ့ပါဘူး ။ သူက သူ႔ရဲ့ ၾကယ္၅ပြင့္ လၽွို႔ဝွက္နည္းစနစ္ကို အသုံးျပဳလိုက္ပါၿပီ ။"ေသစမ္းကြာ "ရႊမ္း......သည္တစ္ခါ ေဆဘာ ဓားအလင္းတန္းေတြကေတာ့ ပထမ တစ္ခါပထက္ ႏွစ္ဆနီးပါး ပိုမ်ားလာခဲ့ပါတယ္။" လာစမ္းပါ ။ ဘယ္သူေသမလည္း ၾကည့္ၾကေသးတာေပါ့ "လီဖူခ်န္းရဲ့ လက္သီးေပၚမွာလည္း မီးခိုးေရာင္ ခ်ီအလႊာတစ္ခု ျဖစ္တည္လာခဲ့ပါၿပီ ။ ဒါက သတၱဳရိုးလက္သီးပါပဲ ။ဝုန္း...သည္တစ္ႀကိမ္မွာ ေနာက္ဆုတ္သြားရသူကလည္း အစ္ကိုလုံပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ " လခြီးပဲ...... ။ သည္ေကာင္ေလးက ခႏၶာကိုယ္အားျပဳ အျပင္အားလက္သီးသိုင္းကိုေတာင္ ေလ့က်င့္ထားတာလား......"အစ္ကိုလုံကေတာ့ ထြက္ေျပးဖို႔ေတာင္ စဥ္းစားေနပါၿပီ ။ခႏၶာကိုယ္သန္႔စင္ျခင္းလမ္းစဥ္ကို ေလ့လာလိုက္စားတဲ့ ခႏၶာကိုယ္ အျပင္အားပညာရွင္ေတြဟာ အလြန္အမင္းကို ရွားပါးပါတယ္။ အရမ္းအင္အားေတာင့္တင္းတဲ့ အဖြဲ႕အစည္းေတြမွာေတာင္မွ ခႏၶာကိုယ္သန္႔စင္ျခင္း လမ္းစဥ္ကို ေလ့လာလိုက္စားသူ တစ္ေယာက္စ ၊ႏွစ္ေယာက္စေလာက္သာ ရွိတာပါ ။ ခႏၶာကိုယ္အားျပဳ အျပင္အား သိုင္းပညာကို ေလ့က်င့္ထားတဲ့သူ ဆိုရင္ေတာ့ လုံးဝကို မရွိသေလာက္ပါပဲ။အခုေတာ့ သည္ေကာင္ေလးက ခႏၶာကိုယ္အျပင္အားပညာရွင္ ျဖစ္ေန႐ုံသာမက ဆန္းၾကယ္အဆင့္ ခႏၶာကိုယ္အားျပဳ လက္သီးသိုင္းကိုေတာင္မွ ေလ့က်င့္ထားလိုက္ပါေသးတယ္။" သည္တစ္ႀကိမ္ တိုက္ၿပီးလို႔မွ အေျခအေနမဟန္ရင္ ေျပးမယ္ "အစ္ကိုလုံကေတာ့ ဆုံးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုကို ခိုင္ခိုင္မာမာ ခ်လိုက္ပါၿပီ ။" ဝိညာဥ္ခြဲျဖာ သတၱဳရိုးလက္သီး "အဲသည္အခ်ိန္မွာပဲ လီဖူခ်န္းရဲ့ လက္သီးမွာရွိတဲ့ အေရျပားေတြဟာ ကြဲထြက္သြားၿပီး အနက္ေရာင္ သတၱဳရည္ေတြနဲ႔ ဖြဲ႕စည္းလာခဲ့ပါတယ္။" သည္လက္သီးကို ျမည္းၾကည့္စမ္း "ဘန္း......သည္တစ္ႀကိမ္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းရဲ့ လက္သီးဟာ ေဆဘာဓားအလင္းတန္းေတြကို ေဖာက္ထြက္သြား႐ုံသာမက အစ္ကိုလုံရဲ့ ရင္အုပ္ကိုပါ ထိသြားခဲ့ပါၿပီ ။" ေဝါ့ "အစ္ကိုလုံက ေသြးစိမ္းရွင္ရွင္ တစ္လုတ္ အန္ထုတ္လိုက္ရပါတယ္ ။သူ႔ရဲ့ မ်က္ႏွာကေတာ့ စကၠဴျဖဴတစ္ရြက္လို ျဖဴေဖြးသြားခဲ့ပါၿပီ ။" ေသစမ္း "လီဖူခ်န္းက အခြင့္အေရးကို လုံးဝ လက္လႊတ္မခံပါဘူး။ သူက အစ္ကိုလုံရွိရာဆီကို ခုန္ဝင္သြားၿပီး ေနာက္ထပ္လက္သီးတစ္ခ်က္ ပစ္ထိုးလိုက္ပါတယ္။ဘန္း......လီဖူခ်န္းရဲ့ လက္သီးက အစ္ကိုလုံရဲ့ နံၾကားကိုေတာင္ ခ်ိဳင့္ဝင္သြားေစခဲ့ပါၿပီ ။ သည္လက္သီးခ်က္က အနည္းဆုံး နံရိုး၅ေခ်ာင္းေလာက္ကို က်ိဳးသြားေစနိုင္တဲ့ လက္သီးမ်ိဳးပါပဲ ။" ထြက္ေျပးမွ ျဖစ္ေတာ့မယ္ "အစ္ကိုလုံကေတာ့ ေသြး႐ူးေသြးတန္းနဲ႔ ထြက္ေျပးဖို႔ ႀကိဳးစားပါေတာ့တယ္ ။" မင္းကို ဘယ္သူက ထြက္ေျပးခြင့္ ေပးလိုက္လို႔လဲ "လီဖူခ်န္းရဲ့ ေနာက္ထပ္ လက္သီးတစ္ခ်က္က အစ္ကိုလုံရဲ့ အကာအကြယ္မဲ့ေနတဲ့ ေက်ာျပင္ေပၚကို က်ေရာက္သြားခဲ့ျပန္ပါၿပီ ။ဂၽြတ္ ......ဂ်လြတ္......အရိုးက်ိဳးသံနဲ႔အတူ လီဖူခ်န္းရဲ့ လက္သီးဟာ အစ္ကိုလုံရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ကို ေဖာက္ဝင္သြားခဲ့ပါတယ္။" မင္း...... မင္း...... ငါ့ကို......"အစ္ကိုလုံက စကားကိုေတာင္ ဆုံးေအာင္ မေျပာနိုင္ဘဲ ေသဆုံးသြားခဲ့ပါၿပီ ။လီဖူခ်န္းကေတာ့ အစ္ကိုလုံကို သတ္လိုက္နိုင္တဲ့အတြက္ သိပ္ၿပီး ဂုဏ္ယူဝံ့ႂကြားေနျခင္း မရွိပါဘူး။သူ႔ရဲ့ လက္ရွိ အစြမ္းနဲ႔ အဆင့္၁ ျပန္လည္ဝင္စားျခင္းနယ္ပယ္ ပညာရွင္တစ္ေယာက္ကို သတ္ရတာက ငွက္ေပ်ာသီး အခြံႏႊာရသလိုကို လြယ္ကူလြန္းေနတာ မဟုတ္ပါလား ။တကယ္လို႔လီဖူခ်န္းသာ ဆင္နဂါးစြမ္းအင္နဲ႔ သတၱဳရိုးလက္သီးကို တြဲသုံးလိုက္မယ္ဆိုရင္ သည္အစ္ကိုလုံဆိုသူကို လက္သီးတစ္ခ်က္နဲ႔ေတာင္ သတ္ပစ္နိုင္ပါတယ္။လီဖူခ်န္းက ေရာင္စဥ္ခုနစ္ျဖာတိုက္ႀကီးမွာရွိတဲ့ ျပန္လည္ဝင္စားျခင္းနယ္ပယ္ ပညာရွင္တစ္ေယာက္ရဲ့ အစြမ္းကို ေသေသခ်ာခ်ာ အကဲခတ္ခ်င္တဲ့ အတြက္ အခ်ိန္ဆြဲၿပီး တိုက္ခိုက္ခဲ့တာပါ ။အဆုံးမဲ့အာဏာ အပိုင္း ၃၆၇ကူးေစြခ်င္းက်င္ေဆး နဲ႔ ရႊယ္ရိလင္ေဆးအစ္ကိုလုံရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ေပၚမွာေတာ့ ေငြေရာင္ပိုးမၽွင္နဲ႔ ယက္လုပ္ထားတဲ့ သိုေလွာင္အိတ္ တစ္အိတ္ကို လီဖူခ်န္းတစ္ေယာက္ ရွာေဖြေတြ႕ရွိခဲ့ပါတယ္။အဲသည္သိုေလွာင္အိတ္ထဲမွာေတာ့ အဆင့္နိမ့္ ဝိညာဥ္ေက်ာက္တုံး၁၀၀၀ေက်ာ္နဲ႔ ေဆးေတြလို႔ ယူဆနိုင္တဲ့ ပစၥည္းအခ်ိဳ႕ ပါဝင္ပါတယ္။အဆင့္နိမ့္ ဝိညာဥ္ေက်ာက္တုံး ၁၀၀၀ေက်ာ္ ဆိုတာက နည္းေတာ့ မနည္းလွပါဘူး ။ျပန္လည္ဝင္စားျခင္းနယ္ပယ္ကို ေရာက္သြားတဲ့ ပညာရွင္ေတြအတြက္ကေတာ့ ေရႊဒဂၤါးေတြဆိုတာ အသုံးမဝင္ေတာ့တဲ့ အရာတစ္ခုပါပဲ ။ သူတို႔ရဲ့ မ်က္လုံးထဲမွာေတာ့ ဝိညာဥ္ေက်ာက္တုံးေတြပဲ ရွိပါတယ္။ အဆင့္နိမ့္ဝိညာဥ္ေက်ာက္တုံးတစ္တုံးကို ေရႊဒဂၤါးဆယ္သန္း ေပးေနရမွေတာ့ ဘယ္သူမွ ေရႊဒဂၤါးေတြကို သိမ္းထားမွာ မဟုတ္ေတတာ့ပါဘူး။အကိုလုံရဲ့ သိုေလွာင္အိတ္နဲ႔ ယွဥ္လိုက္မယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ေတာင္နက္က်ားသုံးေကာင္ရဲ့ သိုေလွာင္အိတ္ထဲမွာ ပါတဲ့ ပစၥည္းေတြဟာ အေတာ္ေလး နည္းပါးပါတယ္ ။ သူတို႔သုံးေယာက္စလုံးရဲ့ သိုေလွာင္အိတ္ထဲမွာတဲ့ အဆင္နိမ့္ဝိညာဥ္ေက်ာက္တုံးအားလုံးကို ေပါင္းလိုက္တာေတာင္မွ အေရအတြက္ သုံးဆယ္ မေက်ာ္ပါဘူး။ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ သူ႔ရဲ့ ခရီးကို ထပ္ဆက္ပါတယ္။*******ငရဲမီးၿမိဳ႕ဟာ လူဦးေရ ဆယ္သန္းေက်ာ္ရွိတဲ့ ၿမိဳ႕ႀကီးတစ္ၿမိဳ႕ပါပဲ ။ သည္ၿမိဳ႕ဟာ ေတာင္ပိုင္းေတာအုပ္ နယ္ေျမေဒသမွာရွိတဲ့ ထိပ္တန္းၿမိဳ႕ႀကီး ဆယ္ၿမိဳ႕ထဲက ၿမိဳ႕ႀကီးတစ္ၿမိဳ႕လည္း ျဖစ္ပါတယ္ ။သည္ငရဲမီးၿမိဳ႕မွာ ေဆးပညာရွင္ေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္ဆိုတဲ့ သတင္းေၾကာင့္ လီဖူခ်န္းဟာ သည္ၿမိဳ႕ကိုလာဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္တာပါ ။ယေန႔မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ ငရဲမီးၿမိဳ႕ရဲ့ အေရွ႕ဘက္တံခါးကို ေရာက္ရွိလာခဲ့ပါၿပီ ။သည္ၿမိဳ႕ဟာ လီဖူခ်န္း ထင္ထားတာထက္ အမ်ားႀကီး ပိုက်ယ္ပါတယ္။ မ်က္စိတစ္ဆုံးၾကည့္လိုက္ရင္ေတာင္မွ ၿမိဳ႕ရဲ့အဆုံးကို မျမင္ရေသးပါဘူး ။သည္ၿမိဳ႕ကို ကာရံထားတဲ့ ၿမိဳ႕ရိုးကလည္း မီတာတစ္ရာေက်ာ္ ျမင့္ပါတယ္။ အရပ္ေလးမ်က္ႏွာမွာရွိတဲ့ ၿမိဳ႕တံခါးေလးခုကေန ဝင္ထြက္သြားလာေနတဲ့ သူေတြကလည္း မနည္းမေနာပါပဲ ။ အဲသည္ လူေတြၾကားထဲမွာ ျပန္လည္ဝင္စားျခင္းနယ္ပယ္ ပညာရွင္အခ်ိဳ႕ေတာင္ ပါေနပါေသးတယ္ ။" ျပန္လည္ဝင္စားျခင္းနယ္ပယ္ ပညာရွင္ေတြေတာင္မွ လမ္းေလၽွာက္ၿပီး ၿမိဳ႕ထဲကို ဝင္ရတာလား ။ ၾကည့္ရတာ သည္ၿမိဳ႕က ေလေပၚပ်ံတာကို ကန္႔သတ္ထားတဲ့ အစီအရင္တစ္ခု ခင္းက်င္းထားပုံ ရတယ္ "ေလေပၚပ်ံတာကို ကန္႔သတ္တဲ့ အစီအရင္ကိုေတာ့ ကုန္းရွီခ်န္႔ အစီအရင္လို႔ ေခၚပါတယ္။ အေရွ႕ယူနီကြန္းတိုက္မွာေတာ့ ကုန္းရွီခ်န္႔ အစီအရင္ေတြဟာ ဒ႑ာရီပုံျပင္ေတြပါပဲ ။ ဒါေပမဲ့ သည္ေရာင္စဥ္ခုနစ္ျဖာတိုက္ႀကီးမွာေတာ့ ကုန္းရွီခ်နိ့အစီအရင္ေတြဟာ သာမန္အစီအရင္တစ္ခုထက္ မပိုလွပါဘူး။ကုန္းရွီခ်န္႔ အစီအရင္ေတြကိုလည္း အဆင့္ေတြ ခြဲထားပါေသးတယ္။အဆင့္၅ ကုန္းရွီခ်န္႔ အစီအရင္တစ္ခုဟာ ျပန္လည္ဝင္စားျခင္းနယ္ပည္ ပညာရွင္ေတြကိုေတာင္ ပ်ံသန္းလို႔ မရေအာင္ ကန္႔သတ္ထားနိုင္ပါတယ္။လီဖူခ်န္း သိခ်င္တာ တစ္ခုကေတာ့ လူဦးေရဆယ္သန္းေက်ာ္ေလာက္ ရွိတဲ့ ၿမိဳ႕ႀကီးတစ္ၿမိဳ႕လုံးကို လႊမ္းမိုးထားနိုင္တဲ့ သည္ကုန္းရွီခ်န္႔ အစီအရင္ကို ဘယ္ပညာရွင္က ခင္းက်င္းထားသလည္း ဆိုတာပါပဲ။" လူတစ္ေယာက္ကို ေရႊေခ်ာင္းတစ္ေခ်ာင္း......။ ၿမိဳ႕ထဲကို ခိုးဝင္မယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ငါ့ရဲ့ ဓားက ညႇာမွာ မဟုတ္ဘူးေဟ့ "ၿမိဳ႕ေစာင့္တပ္မွုးက ၿမိဳ႕ထဲကို ဝင္ဖို႔ တန္းစီေနတဲ့ လူအုပ္ႀကီးကို တစ္ခ်က္ေဝ့ၾကည့္လိုက္ၿပီး သတိေပးလိုက္ပါတယ္။ သူ႔မ်က္ႏွာကို ၾကည့္ရတာကေတာ့ တစ္ေလာကလုံး သူ႔လုပ္စာ ထိုင္စားေနတဲ့ အလားပါပဲ။ၿမိဳ႕တံခါးကို ေစာင့္ၾကပ္ရတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ၿမိဳ႕ေစာင့္တပ္သားေတြဟာ အေတာ္ေလး သတိထားၿပီး တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ လုပ္ေဆာင္ေနပါတယ္။ၿပီးေတာ့ သည္ၿမိဳ႕ေစာင့္တပ္သားေတြ အားလုံး စိတ္တန္ခိုးဖြဲ႕စည္းျခင္း နယ္ပယ္ကို ေရာက္ေနၾကပါၿပီ ။လီဖူခ်န္းရဲ့ အလွည့္ကို ေရာက္တဲ့အခါမွာေတာ့ သူက ေရႊေခ်ာင္းတစ္ေခ်ာင္းကို ၿမိဳ႕ေစာင့္တပ္မွုးထံ ပစ္ေပးလိုက္ပါတယ္။ေရာင္စဥ္ခုနစ္ျဖာ တိုက္ႀကီးမွာေတာ့ ေရႊေခ်ာင္းတစ္ေခ်ာင္းဟာ ေရႊဒဂၤါးဆယ္ျပားနဲ႔ ညီမၽွပါတယ္။ၿမိဳ႕ေစာင့္တပ္မွုးက လီဖူခ်န္းကို ဝင္ခြင့္မေပးပါဘူး ။ သူက ျမင္းကို လင္ညႇိုးထိုးလိုက္ၿပီး သတိေပးလိုက္ပါတယ္။"ျမင္းအတြက္ပါ ေရႊေခ်ာင္းတစ္ေခ်ာင္း ေပးရမယ္ "လီဖူခ်န္းက ေနာက္ထပ္ ေရႊေခ်ာင္းတစ္ေခ်ာင္းကို အလ်င္အျမန္ထုတ္ၿပီး ေပးလိုက္ရပါတယ္။လီဖူခ်န္းထဲက ေရႊေခ်ာင္းႏွစ္ေခ်ာင္း ရၿပီးခ်ိန္မွာေတာ့ ၿမိဳ႕ေစာင့္တပ္မွုးဟာ လီဖူခ်န္းကို ငရဲမီးၿမိဳ႕ထဲ ဝင္ခြင့္ျပဳလိုက္ပါၿပီ ။" အိုး ...... ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ႀကီးက်ယ္လိုက္တဲ့ လမ္းမႀကီးလဲ "လီဖူခ်န္းတစ္ေယာက္ ၿမိဳ႕ထဲကို ဝင္လိုက္တာနဲ႔ ပထမဆုံး ေတြ႕ရတာကေတာ့ အဓိကလမ္းမႀကီးတစ္ခုပါပဲ။သည္လမ္းမႀကီးကို အုတ္ခဲအနက္ေတြနဲ႔ ခင္းက်င္းထားၿပီး လားရာမတူညီတဲ့ လမ္းႏွစ္လမ္းအျဖစ္ ျပန္ခြဲထားပါတယ္။ လမ္းတစ္လမ္းဟာ မီတာ၃၀က်ယ္ၿပီး ရထားလုံးဆယ္လုံးေလာက္ေတာင္ ေဘးခ်င္းယွဥ္ၿပီး ေမာင္းလို႔ရတဲ့ အေနအထားပါပဲ ။ လမ္းႏွစ္လမ္းရဲ့ အလယ္မွာ ဆိုရင္လည္း စိမ္းစိုေနတဲ့ သစ္ပင္ပန္းမန္ေတြကို စိုက္ပ်ိဳးထားပါေသးတယ္။ဒါက အလြန္တရာကို ႀကီးက်ယ္ခမ္းနားလြန္းလွတဲ့ လမ္းမႀကီး တစ္ခုလို႔ေျပာမယ္ဆိုရင္ေတာင္ လြန္ရာက်မယ္ မထင္ပါဘူး။လမ္းေတြရဲ့ ေဘးဘက္ေတြမွာဆိုရင္လည္း လွပတင့္တယ္တဲ့ သုံးထပ္ ေစ်းဆိုင္ေတြ ရွိေနပါေသးတယ္။ အဲသည္ေစ်းဆိုင္ေတြမွာေတာ့ လူေတြအေတာ္ေလး စည္ကားေနပါတယ္ ။ ၁၀ထပ္နီးပါးရွိတဲ့ အေဆာက္အဦးအခ်ိဳ႕ ရွိေနေပမယ့္လည္း အဲသည္အေဆာက္အဦးေတြထဲမွာေတာ့ လူေနထိုင္တဲ့ အရိပ္အေယာင္ေတြ မေတြ႕ရပါဘူး။ငရဲမီးၿမိဳ႕ထဲကို ဝင္ၿပီးရင္ ပထမဦးဆုံး လုပ္ရမယ့္ အရာကေတာ့ တည္းခိုဖို႔အတြက္ ေနရာတစ္ခု လိုက္ရွာရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ဒါေပမဲ့ လီဖူခ်န္းက တည္းခိုဖို႔အတြက္ ေနရာရွာဖို႔ကို စိတ္မဝင္စားေသးပါဘူး ။သည္ငရဲမီးၿမိဳ႕ကို အတြင္းစည္းၿမိဳ႕နဲ႔ အျပင္စည္းၿမိဳ႕ဆိုၿပီး ႏွစ္ပိုင္းခြဲထားပါတယ္။လီဖူခ်န္းလိုခ်င္တဲ့ ေဆးေတြက အတြင္းစည္းၿမိဳ႕ထဲမွာပဲ ရွိေလာက္မွာပါ ။ အဲသည္အတြက္ေၾကာင့္ လီဖူခ်န္းဟာ တည္းခိုဖို႔ ေနရာရွာတာကို ေလာမေနတာဘဲ ျဖစ္ပါတယ္ ။အတြင္းစည္းၿမိဳ႕တံခါးကို ေစာင့္ၾကပ္တဲ့ ၿမိဳ႕ေစာင့္တပ္သားေတြရဲ့ က်င့္ႀကံျခင္းနယ္ပယ္ကေတာ့ အျပင္စည္းၿမိဳ႕တံခါးကို ေစာင့္ၾကပ္တဲ့ ၿမိဳ႕ေစာင့္တပ္သားေတြနဲ႔ မတူပါဘူး။ သည္အတြင္းစည္းၿမိဳ႕တံခါးကို ေစာင့္ၾကပ္တဲ့ ၿမိဳ႕ေစာင့္တပ္သားေတြ အားလုံးဟာ ေျမကမၻာနယ္ပယ္ကို ေရာက္ေနၾကပါၿပီ ။သည္အတြင္းစည္းၿမိဳ႕ကို လာလည္တဲ့ သူေတြက သာမန္လူေတြမဟုတ္ဘူးဆိုတာကို သိထားလို႔လားေတာ့ မသိပါဘူး။သည္အတြင္းစည္းၿမိဳ႕တံခါးကို ေစာင့္ၾကပ္တဲ့ ၿမိဳ႕ေစာင့္တပ္မွုးနဲ႔ ၿမိဳ႕ေစာင့္တပ္သားေတြဟာ အေတာ္ ေဖာ္ေဖာ္ေရြေရြ ရွိပါတယ္။သည္အတြင္းစည္းၿမိဳ႕ကို ဝင္ခ်င္ရင္ေတာ့ လူတစ္ေယာက္ကို ေရႊကြင္းဆယ္ကြင္း ေပးရမွာပါ ။ ေရႊကြင္းတစ္ကြင္းက ေရႊေခ်ာင္းဆယ္ေခ်ာင္းနဲ႔ ညီမၽွပါတယ္။ အဲသည္အဓိပၸါယ္ကေတာ့ သည္အတြင္းစည္းၿမိဳ႕ကို ဝင္ဖို႔အတြက္ လူတစ္ေယာက္ကို ေရႊဒဂၤါးတစ္ေထာင္ ေပးရမယ္ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ပါပဲ။ျမင္းေတြအတြက္ အဖိုးအခကလည္း လူေတြနဲ႔ အတူတူပဲ ျဖစ္ပါတယ္ ။ေရႊကြင္းႏွစ္ဆယ္ ေပးၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ အတြင္းစည္းၿမိဳ႕ထဲကို ဝင္ခြင့္ ရခဲ့ပါၿပီ ။သည္အတြင္းစည္းၿမိဳ႕ရဲ့ လမ္းမကေတာ့ အျပင္စည္းၿမိဳ႕ေလာက္ မက်ယ္ပါဘူး ။ ၿပီးေတာ့ သည္ေနရာမွာ ရွိေနတဲ့ လူေတြကလည္း အျပင္စည္းၿမိဳ႕ထက္စာရင္ အေတာ္ေလးကို နည္းပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သည္အတြင္းစည္းၿမိဳ႕ထဲမွာ ရွိတဲ့ လူေတြဟာ အနည္းဆုံးေတာ့ ေျမကမၻာအဆင့္ကို ေရာက္ေနၾကပါၿပီ ။ ေကာင္းကင္နယ္ပယ္ ပညာရွင္ေတြလည္း အမ်ားအၾကားရွိေနၿပီး ျပန္လည္ဝင္စားျခင္းနယ္ပယ္ ပညာရွင္ေတြကိုေတာင္မွ မၾကာခဏ ေတြ႕ေနရပါတယ္။အခ်ိန္တစ္နာရီေလာက္ အတြင္းစည္းၿမိဳ႕ေတာ္ကို လွည့္ပတ္ၾကည့္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ မိတ္သဟာ လို႔ အမည္ရတဲ့ တည္းခိုခန္းတစ္ခုမွာ တည္းခိုဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္ပါတယ္ ။သည္တည္းခိုခန္းမွာ တစ္ညတည္းခိုခက မနည္းလွပါဘူး။ တစ္ညကို ေရႊဒဂၤါး၅၀၀၀ ေပးရပါတယ္။ လီဖူခ်န္းက သည္ၿမိဳ႕မွာ ဘယ္ေလာက္အထိၾကာမလည္းဆိုတာကို ေသေသခ်ာခ်ာ မသိေသးတဲ့အတြက္ တစ္လစာ ငွားရမ္းထားလိုက္ပါတယ္။သူ႔ရဲ့ ယူနီကြန္းျမင္းကို တည္ခိုခန္းမွာ ေသေသခ်ာခ်ာ အပ္ထားခဲ့ၿပီး ေနာက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ ၿမိဳ႕ထဲကို ထြက္လာခဲ့ပါၿပီ ။သည္အတြင္းစည္းၿမိဳ႕ကေတာ့ ေပးရတဲ့ တန္ဖိုးနဲ႔ ထိုက္တန္ပါတယ္။ သည္က ေဆးဆိုင္ေတြမွာ ရွိတဲ့ ေဆးေတြဟာ ဆန္းၾကယ္အဆင့္ေတြခ်ည္းပါပဲ ။ အဝါေရာင္အဆင့္ ေဆးေတြဆိုလို႔ တစ္ခုကို မရွိပါဘူး။နည္းနည္းပါးပါး ေမးျမန္းၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ သည္အတြင္းစည္းၿမိဳ႕ထဲမွာ နာမည္ႀကီး ေဆးဆိုင္၅ဆ္ိုင္ ရွိတယ္ဆိုတာကို လီဖူခ်န္းတစ္ေယာက္ သိလိုက္ရပါၿပီ ။ ေဆးဆိုင္တိုင္းဟာ ေျမကမၻာအဆင့္ ေဆးေတြကိုေတာင္ ေရာင္းတဲ့အျပင္ အမ်ိဳးအစား စုံလင္လွတဲ့ ဆန္းၾကယ္အဆင့္ ေဆးေတြလည္း ရွိပါတယ္။လီဖူခ်န္းက သူနဲ႔ သိပ္မေဝးလွတဲ့ ေဆးဆိုင္တစ္ဆိုင္ကို ေရြးခ်ယ္လိုက္ပါတယ္။ အဲသည္ေဆးဆိုင္ကေတာ့ လိုတရ ေဆးဆိုင္ ပါပဲ ။သည္လိုတရ ေဆးဆိုင္ဟာ ေဆးအမ်ိဳးအစား စုံလင္တယ္လို႔ နာမည္ဂုဏ္သတင္းႀကီးတဲ့ ေဆးဆိုင္ဆိုရင္လည္း မမွားပါဘူး ။လိုတရ ေဆးဆိုင္ဟာ အထပ္သုံးထပ္ရွိတဲ့ ေဆးဆိုင္ႀကီးတစ္ဆိုင္ပါပဲ ။ ဆိုင္ထဲမွာ အလွဆင္ထားတဲ့ ရတနာေတြ နဲ႔ ပုလဲေတြကလည္း ဝင္လာတဲ့ သူတိုင္းကို အမ်ိဳးအမည္မသိတဲ့ ခံစားခ်က္ တစ္မ်ိဳးကို ေပးစြမ္းေနပါတယ္။လီဖူခ်န္းဆိုင္ထဲကို ဝင္လာတာနဲ႔ တစ္ၿပိဳင္နက္ ဆိုင္အကူ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္က တန္းေရာက္လာၿပီး" သခင္ေလး...... ဘယ္လို ေဆးအမ်ိဳးအစားမ်ိဳးကို အလိုရွိပါသလည္း ခင္ဗ်ာ " ဟု ရိုရိုေသေသ ေမးလိုက္ပါတယ္။လီဖူခ်န္းက ေခါင္းတစ္ခ်က္ ညိတ္ျပလိုက္ၿပီး " ကၽြန္ေတာ္က ခႏၶာကိုယ္ထဲက မသန္႔စင္မွုေတြကို ဖယ္ရွားေပးနိုင္တဲ့ ေဆးေတြ ဝယ္ခ်င္လို႔ပါ ။ ဆန္းၾကယ္အထြတ္အထိပ္အဆင့္ ဒါမွမဟုတ္ ေျမကမၻာအဆင့္ ဆိုရင္ ပိုအဆင္ေျပပါတယ္ "" ဆန္းၾကယ္အထြတ္အထိပ္အဆင့္ ဒါမွမဟုတ္ ေျမကမၻာအဆင့္လား"ဆိုင္အကူေကာင္ေလးရဲ့ မ်က္လုံးကေတာ့ ျပဴးက်ယ္သြားခဲ့ပါၿပီ ။ သည္လိုဝယ္သူမ်ိဳးက သူဝန္ေဆာင္မွု ေပးနိုင္တဲ့ သူမ်ိဳး မဟုတ္ပါဘူ။ ဒါက ႀကီးၾကပ္သူ အဆင့္ေတြနဲ႔မွသာ အဆင္ေျပမွာပါ ။" သခင္ေလး ...... ။ ေက်းဇူးျပဳၿပီး ခဏေလး ေစာင့္ေပးပါဦး ။ သည္ကိစၥက ကၽြန္ေတာ့္အဆင့္နဲ႔ အဆင္မေျပလို႔ပါ ။ ကၽြန္ေတာ္ ႀကီးၾကပ္သူ အႀကီးအကဲဟြာကို သြားေခၚေပးပါ့မယ္ "ဆိုင္အကူေကာင္ေလးက လီဖူခ်န္းကို ေတာင္းပန္စကားဆိုၿပီး ဆိုင္အတြင္းထဲကို အလ်င္အျမန္ ဝင္သြားပါတယ္။အခ်ိန္အနည္းငယ္ အၾကာမွာေတာ့ အစိမ္းေရာင္ဝတ္႐ုံကို ဝတ္ဆင္ထားတဲ့ လူႀကီးတစ္ေယာက္ဟာ လီဖူခ်န္းဆီကို ေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။ ႊအဲသည္လူႀကီးကေတာ့ လိုတရေဆးဆိုင္ရဲ့ ႀကီးၾကပ္သူ ၁၈ေယာက္ထဲက တစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ အႀကီးအကဲဟြာ ပါပဲ။အႀကီးအကဲဟြာဟာ အေရးႀကီးတဲ့ ဝယ္သူေတြကိုပဲ ဝန္ေဆာင္မွုေပးေလ့ ရွိတာပါ ။" သည္အဘိုးက သခင္ေလးရဲ့ မိသားစုနာမည္ကို သိခြင့္ရွိမလား ခင္ဗ်ာ "အႀကီးအကဲဟြာက ျပဳံးၿပီး ေမးလိုက္ပါတယ္။" လီ "" အိုး...... သခင္ေလးလီေပါ့ ။ ဟုတ္ကဲ့ပါ ခင္ဗ်ာ ။ သခင္ေလးလီ အလိုရွိတဲ့ ေဆးေတြက ဒုတိယထပ္မွာပဲ ရွိပါတယ္ ။ ေက်းဇူးျပဳၿပီး ဒုတိယထပ္ကို တက္ေပးပါဦး "အႀကီအကဲဟြာက လီဖူခ်န္းကို ဒုတိယထပ္သို႔ ဦးေဆာင္ေခၚသြားခဲ့ပါၿပီ ။သူတို႔ႏွစ္ဦးဟာ လ်င္ျမန္စြာနဲ႔ပဲ ဒုတိယထပ္ကို ေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။ဒုတိယထပ္မွာရွိတဲ့ ေဆးေကာင္တာေတြကေတာ့ သိပ္မမ်ားလွပါဘူး။ေကာင္တာတစ္ခုရဲ့ အေရွ႕ကို အေရာက္မွာေတာ့ အႀကီးအကဲဟြာက အထဲမွာရွိတဲ့ ေဆးပုလင္းကို လက္ညႇိုးထိုးျပလိုက္ၿပီး ရွင္းျပလိုက္ပါတယ္။" သခင္ေလးလီ ......။ ဒါက ရိုးတြင္းခ်ဥ္ဆီကို သန္႔စင္ေပးနိုင္တဲ့ ဆန္းၾကယ္အထြတ္အထိပ္အဆင့္ ကူးေစြခ်င္းက်င္ ေဆးရည္ပဲ ။ အဲသည္ေဆးရည္ကို ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ ရွိတဲ့မသန္႔စင္မွုေတြကို ဖယ္ရွားတဲ့ ေနရာမွာလည္း အသုံးျပဳလို႔ ရပါတယ္ ။ ေဆးရည္တစ္ပုလင္းကို အဆင့္နိမ့္ဝိညာဥ္ေက်ာက္တုံး၃၀ က်သင့္မွာျဖစ္ၿပီး ဆယ္ပုလင္း ဝယ္ယူရင္ေတာ့ လက္ေဆာင္တစ္ပုလင္း ရမွာပါ ခင္ဗ်ာ "" ကူးေစြခ်င္းက်င္ေဆးလား......။ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ပုလင္း အရင္ဝယ္ၾကည့္လို႔ ရမလား......"" ရတာေပါ့ ခင္ဗ်ာ "လီဖူခ်န္းက အခ်ိန္ဆြဲမေနဘဲ ဝယ္ဖို႔ ေျပာလိုက္တဲ့ အခါမွာေတာ့ အႀကီးအကဲဟြာရဲ့ မ်က္ႏွာေပၚမွာ ရွိေနတဲ့ အျပဳံးဟာ ပိုၿပီး အသက္ဝင္လာခဲ့ပါၿပီ ။အဆင့္နိမ့္ ဝိညာဥ္ေက်ာက္တုံး ၃၀ဆိုတာက မနည္းလွပါဘူး။ ျပန္လည္ဝင္စားျခင္းနယ္ပယ္ ပညာရွင္ေတြေတာင္မွ အဆင့္နိမ့္ ဝိညာဥ္ေက်ာက္တုံး ၃၀ကို သုံးဖို႔အတြက္ဆိုရင္ အေတာ္ေလး ခ်င့္ခ်ိန္စဥ္းစားၾကတာ မဟုတ္ပါလား ။" အႀကီးအကဲဟို......။ လိုတရေဆးဆိုင္မွာ သီးသန္႔အခန္းေတြ ရွိလားဗ် ။ ကၽြန္ေတာ္က သည္ကူးေစြခ်င္းက်င္ေဆးရည္ရဲ့ အက်ိဳးသက္ေရာက္မွုကို စမ္းၾကည့္ခ်င္လို႔ပါ "လီဖူခ်န္းက အႀကီးအကဲဟြာကို အကူအညီ ေတာင္းလိုက္ပါတယ္။အႀကီးအကဲဟြာ အလ်င္အျမန္ ေခါင္းညိတ္လိုက္ၿပီး" ရွိ...... ရွိပါတယ္ သခင္ေလးလီ ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ့ လိုတရေဆးဆိုင္က ငရဲမီးၿမိဳ႕ရဲ့ ထိပ္တန္းေဆးဆိုင္ႀကီးတစ္ခုေလ ။ ႂကြပါ...... ႂကြပါ ......"အႀကီးအကဲဟြာက လီဖူခ်န္းကို သီးသန္႔ခန္းေတြ ရွိရာဆီသို႔ လမ္းၿပ ေခၚေဆာင္သြားပါတယ္။သီးသန္႔ခန္းထဲကို ေရာက္ၿပီဆိုတာနဲ႔ တစ္ၿပိဳင္နက္ လီဖူခ်န္းဟာ အခ်ိန္ဆြဲမေနေတာ့ပါဘူး။ သူက တင္ပ်ဥ္ေခြ ထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး ကူးေစြခ်င္းက်င္ ေဆးရည္ကို ေသာက္သုံးလိုက္ပါတယ္။လီဖူခ်န္း က အတြင္းအားခ်ီေတြကို အသုံးျပဳၿပီး ေဆးစြမ္းနိုးထလာေအာင္ လွုံ႔ေဆာ္လို႔ မရတဲ့အတြက္ ေဆးစြမ္းျပလာမယ့္ အခ်ိန္ကိုပဲ စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔ ေစာင့္ရေတာ့မွာပါ ။ဒါေပမဲ့ သူ႔အေနနဲ႔ အခ်ိန္သိပ္ၾကာၾကာ မေစာင့္လိုက္ရပါဘူး ။ ကူးေစြခ်င္းက်င္ေဆးရည္ကို ေသာက္ၿပီး ၅မိနစ္ေလာက္အၾကာမွာပဲ ေဆးစြမ္းျပလာခဲ့ပါတယ္ ။" အား...... နာလိုက္တာကြာ "လီဖူခ်န္းရဲ့ နဖူးကေန ေခၽြးသီးေခၽြးေပါက္ေတြ တဒီးဒီး က်ေနပါၿပီ ။ ဒါက သူ႔ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလုံးမွာရွိတဲ့ အရိုးေတြနဲ႔ အတြင္းအဂၤါေတြကို အပ္ေသးေသးေလးေတြနဲ႔ ထိုးဆြေနသလိုပါပဲ။ သည္ေဝဒနာက အေတာ္ေလးကို ဆိုးပါတယ္။ဒါေပမဲ့လည္း လီဖူခ်န္းဟာ ေဝဒနာကို သိပ္ၿပီး မခံစားလိုက္ရပါဘူး ။ တစ္နာရီေလာက္ အၾကာမွာေတာ့ ေဆးစြမ္းဟာ ပ်က္ျပယ္သြားခဲ့ပါၿပီ။" ဟူး......"လီဖူခ်န္းကေတာ့ အခုမွ သက္ျပင္းခ်နိုင္ပါေတာ့တယ္။သူ႔ရဲ့ ေမႊးညႇင္းေပါက္ေလးေတြကေနေတာ့ ညႇီစို႔စို႔ အနံ့အသက္ေတြ ထြက္ေနတဲ့ အနက္ေရာင္ အရည္ေလးေတြ စိမ့္ထြက္ေနပါၿပီ ။" သည္ကူးေစြခ်င္းက်င္ေဆးက မိစၧာသားရဲေသြးအဆီအႏွစ္ရဲ့ မသန္႔စင္မွုေတြကိုသာ ဖယ္ရွားေပးနိုင္တာပဲ။ သည္ေဆးက ရႊယ္ရွီးေဆးလုံးရဲ့ မသန္႔စင္မွုေတြကိုေတာ့ မဖယ္ရွားေပးနိုင္ဘူး ။ အင္း...... ငါအေနနဲ႔ ေနာက္ထပ္ ေဆးတစ္မ်ိဳး ဝယ္ရဦးမယ္ ထင္တယ္ "လီဖူခ်န္းက ခပ္တိုးတိုး ေရရြတ္လိုက္ပါတယ္။သည္ကူးေစြခ်င္းက်င္ေဆးက ဆိုးေတာ့ မဆိုးပါဘူး ။ သည္ေဆးတစ္ပုလင္းက လီဖူခ်န္းရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ ရွိတဲ့ မိစၧာသားရဲေသြးအဆီအႏွစ္ မသန္႔စင္မွုေတြကို ၅ရာခိုင္ႏွုန္းေတာင္ ဖယ္ရွားေပးနိုင္ခဲ့ပါတယ္။လီဖူခ်န္းလို ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ မသန္႔စင္မွုေတြ အမ်ားႀကီး ရွိေနတဲ့သူအတြက္ကေတာ့ ၅ရာခိုင္ႏွုန္းဆိုတာက အေတာ္ေလး စိတ္ေက်နပ္စရာပါပဲ ။လီဖူခ်န္းရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ေပၚက ထြက္ေနတဲ့ ညႇီစို႔စို႔ အနံ့ကေတာ့ အေတာ္ေလးကို ျပင္းတယ္လို႔ ေျပာရမွာပါ ။ လီဖူခ်န္းကိုယ္တိုင္ေတာင္မွ သူ႔အနံ့ကို သူရွူၿပီး အန္ခ်င္သလိုလို ျဖစ္ေနပါၿပီ ။သည္သီးသန္႔ခန္းထဲမွာ ေရခ်ိဳးခန္းတစ္ခု ရွိေနလို႔သာ ေတာ္ပါေသးတယ္။ မဟုတ္လို႔ကေတာ့ လီဖူခ်န္းတစ္ေယာက္ အခန္းထဲကေန ထြက္ရဲေတာ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ေရခ်ိဳးၿပီးတဲ့ အခါမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ သိုေလွာင္အိတ္ထဲက အဝတ္အစားတစ္စုံကို ထုတ္ယူကာ လဲလွယ္ဝတ္ဆင္ၿပီး သီးသန္႔ခန္းအျပင္ကို ထြက္လာခဲ့ပါတယ္။" သခင္ေလးလီ......။ ေဆးစြမ္းက စိတ္ေက်နပ္မွု ရရဲ့လား ခင္ဗ်ာ ... "သီးသန္႔ခန္းအျပင္မွာေတာ့ အႀကီးအကဲဟြာတစ္ေယာက္ ရွိေနဆဲပါပဲ။" ေဆးစြမ္းက အဆင္ေျပပါတယ္ ။ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္က ေနာက္ထပ္ တစ္ျခားေဆးေတြ ရွိေသးလားဆိုတာကို ၾကည့္ခ်င္ေသးတယ္ "လီဖူခ်န္းက ျပန္ေျဖလိုက္ပါတယ္။" ရပါတယ္ ...... ရပါတယ္ခင္ဗ်ာ......။သည္ဘက္ကို ႂကြပါ ......"အႀကီးအကဲဟြာကလည္း အေတြ႕အၾကဳံရင့္ေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္ပါပဲ ။အဲသည္အတြက္ သူဟာ လီဖူခ်န္းကို ဦးေဆာင္လမ္းျပၿပီး ဒုတိထပ္ကို ျပန္ေခၚသြားခဲ့ပါတယ္ ။ သူ႔အတြက္ကေတာ့ လီဖူခ်န္းက ေငြထုပ္ႀကီး တစ္ထုပ္ပင္ မဟုတ္ပါလား ။( note - ေဆးဆိုင္ေတြမွာက ေရာင္းခ်ေပးသူကို ရာခိုင္ႏွုန္းနဲ႔ ျပန္ေပးဟန္ တူပါတယ္ ။)ဒုတိယထပ္ရဲ့ ေဆးေကာင္တာေတြ ရွိရာကို ျပန္အေရာက္မွာေတာ့ အႀကီးအကဲဟြာက ေကာင္တာတစ္ခုေရွ႕မွာ ရပ္လိုက္ၿပီး" သခင္ေလးလီ......။ ဒါက ရႊယ္ရိလင္ ေဆးရည္ပဲ ။ သည္ေဆးရည္ကေတာ့ တစ္ပုလင္းကို အဆင့္နိမ့္ဝိညာဥ္ေက်ာက္တုံး ၃၂ တုံး က်သင့္ပါတယ္ ။ သည္ေဆးရည္က မသန္႔စင္မွုေတြကို ဖယ္ရွားေပးတဲ့ေနရာမွာ ပိုၿပီး ထိေရာက္တယ္လို႔လည္း နာမည္ႀကီးပါတယ္ ။ ဒါေပမဲ့ သည္ေဆးရည္ကေတာ့ ကူးေစြခ်င္းက်င္ေဆးရည္လို အခ်ိန္တိုတိုနဲ႔ ေဆးစြမ္းျပမွာ မဟုတ္ဘူး ။ သခင္ေလးလီအေနနဲ႔ သည္ေဆးရည္ အစြမ္းျပတာကို စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔ ေစာင့္ရပါလိမ့္မယ္ "အႀကီးအကဲဟြာကေတာ့ ရႊယ္ရိလင္နဲ႔ ေဆးဟာ ကူးေစြခ်င္းက်င္ေဆးလို ေဆးစြမ္းျပတာ မျမန္ေၾကာင္းကို ေသေသခ်ာခ်ာ ရွင္းျပေနပါတယ္။ဒါေပမဲ့ လီဖူခ်န္းရဲ့ ထက္ျမက္လွတဲ့ အသိစိတ္အာ႐ုံကေတာ့ သည္ရႊယ္ရိလင္ ေဆးထံကေန ပိုေကာင္းမြန္တဲ့ ေဆးအေငြ႕အသက္ေတြကို အာ႐ုံခံမိ ေနပါၿပီ ။သည္ရႊယ္ရိလင္ေဆးရဲ့ ေဆးစြမ္းျပတာက ၾကာရင္ၾကာပါလိမ့္မယ္ ။ဒါေပမဲ့ ေဆးရဲ့ အက်ိဳးအာနိသင္ပိုင္းမွာေတာ့ ရႊယ္ရိလင္ေဆးက ကူးေစြခ်င္းက်င္ေဆးထက္ ပိုေကာင္းမယ္ဆိုတာ အေသအခ်ာပါပဲ။" ကၽြန္ေတာ့္ကို ကူးေစြခ်င္းက်င္ ေဆးရည္ ဆယ္ပုလင္းနဲ႔ ရႊယ္ရိလင္ေဆးရည္ ဆယ္ပုလင္းေပးပါ "လီဖူခ်န္းက အခ်ိန္ဆြဲမေနေတာ့ဘဲ ကူးေစြခ်င္းက်င္ေဆးရည္နဲ႔ ရႊယ္ရိလင္ေဆးရည္ကို ဆယ္ပုလင္းစီ ဝယ္လိုက္ပါတယ္။" သခင္ေလးလီ ......။ သည္မွာ သခင္ေလးရဲ့ ေဆးေတြပါ "အႀကီးအကဲဟြာကေတာ့ ႏြားျပာႀကီး ေအာက္သြားလြတ္ေနသလို တဟဲဟဲ ျဖစ္ေနပါၿပီ။လီဖူခ်န္းက သူ႔ထံကေနၿပီး စုစုေပါင္း အဆင့္နိမ့္ဝိညာဥ္ေက်ာက္တုံး ၆၂၀ဖိုးေတာင္ ဝယ္သြားခဲ့တာ မဟုတ္ပါလား။သည္လအတြက္ သူရမယ့္ ရာခိုင္ႏွုန္းကေတာ့ တကယ့္ကို အခ်ီႀကီးပါပဲ ။အဆုံးမဲ့အာဏာ အပိုင္း ၃၆၈ပစ္မွတ္ထားခံရၿပီ - မိတ္သဟာ တည္းခိုခန္း -လီဖူခ်န္းတစ္ေယာက္ မိတ္သဟာ တည္းခိုခန္းမွာ တည္းခိုေနခဲ့တာ သုံးရက္ေတာင္ ၾကာသြားခဲ့ပါၿပီ ။မိတ္သဟာတည္းခိုခန္းရဲ့ အခန္းတစ္ခုထဲမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ လက္ဖက္ရည္ၾကမ္းေလး တစ္ခြက္နဲ႔ စည္းစိမ္ခံေနပါတယ္။" အင္း ...... သည္ကူးေစြခ်င္းက်င္ေဆးရည္ နဲ႔ ရႊယ္ရိလင္ေဆးရည္က တကယ္ အစြမ္းထက္တာပဲ ။ အခုဆိုရင္ ငါ့ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ထဲက မိစၧာသားရဲအဆီအႏွစ္ မသန္႔စင္မွုေတြ ၆၀ ရာခိုင္ႏွုန္းေတာင္ ေပ်ာက္သြားခဲ့ၿပီ ။ ရႊယ္ရိလင္းေဆးရည္ အကုန္လုံးကို ေသာက္ၿပီးသြားရင္ေတာ့ ဘယ္လိုျဖစ္သြားမလဲ မသိဘူး"သည္သုံးရက္အတြင္းမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ သူ႔ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ ရွိတဲ့ မသန္႔စင္မွုေတြကို ဖယ္ရွားဖို႔အတြက္သာ လုံးပမ္းေနတာပါ ။အခုဆိုရင္ သူဟာ ကူးေစြခ်င္းက်င္ေဆးရည္ အကုန္လုံးကို ေသာက္သုံးၿပီးသြားပါၿပီ ။ ရႊယ္ရိလင္ေဆးရည္ကိုေတာ့ တစ္ပုလင္းသာ ေသာက္ရပါေသးတယ္။မိစၧာသားရဲအဆီအႏွစ္ မသန္႔စင္မွု ၆၀ရာခိုင္ႏွုန္းကို ဖယ္ရွားၿပီးသြားတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းက သူ႔ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ဟာ ပိုၿပီး သြက္လက္ေပါ့ပါးလာတယ္လို႔ ခံစားေနရပါတယ္ ။ သူ႔ရဲ့ ေမြးညႇင္းေပါက္ေတြအားလုံးဟာလည္း ပြင့္ထြက္သြားခဲ့ပါၿပီ ။ဒါေပမဲ့ ရႊယ္ရွီးေဆးကေန ပါလာတဲ့ မိစၧာအေငြ႕အသက္ေတြကေတာ့ က်န္ေနဆဲပါပဲ ။" လခြီးပဲ ......။ သည္မိစၧာဓာတ္ေတြကို ဖယ္ရွားဖို႔အတြက္ ဘာေဆးေသာက္ရမွာလဲကြာ "သည္ကိစၥကေတာ့ သူ႔ကို အေတာ္ေလး ေခါင္းကိုက္ေစပါတယ္။သာမန္လူတစ္ေယာက္ကေတာ့ ရႊယ္ရွီးေဆးလုံးကေန ပါလာတဲ့ မိစၧာဓာတ္အေၾကာင္းကို နားလည္မွာ မဟုတ္ပါဘူး ။ အမွန္အတိုင္း ေျပာရမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ျဖင့္ သူကိုယ္တိုင္လည္း အဲသည္အေၾကာင္းနဲ႔ ပက္သက္ၿပီး ဘာမွ မသိပါဘူး ။" အႀကီးအကဲဟြာကို သြားေမးတာက ပိုေကာင္းမယ္ ထင္တယ္ "သည္ေန႔မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ လိုတရေဆးဆိုင္ကို ေနာက္ထပ္တစ္ႀကိမ္ ျပန္ေရာက္လာခဲ့ျပန္ပါၿပီ ။" အိုးဟိုး...... သခင္ေလးလီ ပါလား......"လီဖူခ်န္းကို ျမင္လိုက္တာနဲ႔ တစ္ၿပိဳင္နက္ အႀကီးအကဲဟြာဟာ အေျပးအလႊား ခရီးဦးႀကိဳ ျပဳပါတယ္။ အႀကီးအကဲဟြာအေနနဲ႔ လီဖူခ်န္းကို ခရီးဦးႀကိဳ မျပဳလို႔လည္း မရပါဘူး။ ဒါက သူ႔ရဲ့ ေငြထုပ္ႀကီးပင္ မဟုတ္ပါလား။" မဂၤလာပါ အႀကီးအကဲဟြာ "လီဖူခ်န္းကလည္း လက္ႏွစ္ဖက္ကိုဆုပ္ကာ ျပန္ႏွုတ္ဆက္လိုက္ပါတယ္။" သခင္ေလးလီ......။ သည္တစ္ႀကိမ္မွာေကာ ဘယ္လို ေဆးမ်ိဳးကို ဝယ္ဖို႔ စဥ္းစားထားလဲ "အႀကီးအကဲဟြာက သူ႔ရဲ့ ေငြထုပ္ႀကီး လီဖူခ်န္းကိုေတာ့ အေတာ္ေလး ခင္ခင္မင္မင္ ရွိပုံပါပဲ ။ သူက လီဖူခ်န္းကို ျမင္တာနဲ႔ တန္းၿပီး ေဆးေရာင္းဖို႔ ႀကိဳးစားပါေတာ့တယ္ ။လီဖူခ်န္းက ျပဳံးျပလိုက္ၿပီး" မိစၧာခ်ီေတြကို ဖယ္ရွားေပးနိုင္တဲ့ေဆး "" ၾကည့္ရတာေတာ့ သခင္ေလးလီက မသန္႔စင္တဲ့ ေဆးေတြကို ေသာက္မိထားတဲ့ပုံပဲ "အႀကီးအကဲဟြာ သည္ေဆးေလာထဲက အေတြ႕အၾကဳံရွိ လူတစ္ေယာက္ပါပဲ ။ သူက လီဖူခ်န္းရဲ့ စကားကို ၾကားလိုက္တာနဲ႔ တစ္ၿပိဳင္နက္ တန္းၿပီး အေျခအေနကို ေျပာနိုင္ပါတယ္။" လိုတရေဆးဆိုင္မွာ မိစၧာခ်ီေတြကို သန္႔စင္ေပးနိုင္တဲ့ေဆး ရွိတာလား......"လီဖူခ်န္းရဲ့ မ်က္လုံးေတြကေတာ့ အေရာင္ေတာက္သြားခဲ့ပါၿပီ ။" ဟူး......"အႀကီးအကဲဟြာက သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ ခ်လိုက္ၿပီး ေတာင္းပန္တဲ့ေလသံျဖင့္ " အဲသည္လိုေဆးမ်ိဳးက လၽွို႔ဝွက္ဆန္းၾကယ္သခင္ယန္ပဲ ေဖာ္စပ္နိုင္တာပါ သခင္ေလးလီ ။ သခင္ယန္က တစ္ႏွစ္မွာမွ ေဆးတစ္လုံးပဲ ေဖာ္စပ္ပါတယ္။ ဝမ္းနည္းစရာပါပဲ ။ အဲသည္ေဆးက ေရာင္းထြက္သြားခဲ့ပါၿပီ "" အဲသည္ေဆးနာမည္နဲ႔ အဆင့္ကေကာ "လီဖူခ်န္းက ေမးလိုက္ပါတယ္။အႀကီးအကဲဟြာက သူသိသမၽွကို ေျပာျပပါတယ္။" ေျမကမၻာအဆင့္နိမ့္ လိပ္ျပာသန္႔စင္ေဆးပါ သခင္ေလးလီ ။ အဲသည္ေဆးက စိတ္ဝိညာဥ္ကို သန္႔စင္ေပးနိုင္႐ုံသာမက မိစၧာခ်ီေတြကိုပါ ဖယ္ရွားေပးနိုင္ပါတယ္ ။ ၿပီးေတာ့ အဲသည္ေဆးက အရိုးတည္ေဆာက္ပုံကိုလည္း အဆင့္ျမႇင့္ေပးနိုင္တယ္လို႔ သတင္းႀကီးပါတယ္ ။ ၾကယ္၃ပြင့္ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံေအာက္က လူတစ္ေယာက္သာ လိပ္ျပာသန္႔စင္ေဆးကို ေသာက္သုံးလိုက္မယ္ဆိုရင္ သူ႔ရဲ့ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံက ၾကယ္၁ပြင့္ ဒါမွမဟုတ္ ၾကယ္၂ပြင့္အထိ ျဖစ္လာနိုင္ပါတယ္ "" လၽွို႔ဝွက္ဆန္းၾကယ္သခင္ယန္က ဘယ္မွာေနတာလဲ အႀကီးအကဲဟြာ ။ ေက်းဇူးျပဳၿပီး ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ေဆးေဖာ္စပ္ေပးဖို႔ အကူအညီ ေတာင္းေပးပါလား "လီဖူခ်န္းရဲ့ မ်က္လုံးေတြကေတာ့ အေရာင္တဖ်တ္ဖ်တ္ ေတာက္ပေနခဲ့ပါၿပီ ။မိစၧာခ်ီေတြကို ဖယ္ရွားေပးနိုင္႐ုံမက အရိုးတည္ေဆာက္ပုံကိုပါ ျမႇင့္တင့္ေပးနိုင္တဲ့ ေဆး ။ ဒါက သူ႔အတြက္ကေတာ့ တကယ့္ကို တစ္ခ်က္ခုတ္ ႏွစ္ခ်က္ျပတ္ပါပဲ ။" အဲ...... အဲဒါကေတာ့...... "အႀကီးအကဲဟြာက ခ်ီတုံခ်တုံ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ေျမကမၧာအဆင့္ ေဆးပညာရွင္ တစ္ေယာက္ကို သြားေရာက္ေႏွာင့္ယွက္တာက တကယ့္ျပသနာပါပဲ ။အဲသည္ကိစၥေၾကာင့္ သူကိုယ္တိုင္ေတာင္ အလုပ္ျပဳတ္သြားနိုင္ပါတယ္။လီဖူခ်န္းကလည္း အေျခအေနကို နားမလည္တဲ့ ငႏုံတစ္ေယာက္ မဟုတ္ပါဘူး ။ သူက အဆင့္နိမ့္ဝိညာဥ္ေက်ာက္တုံး အတုံး၅၀ကို အႀကီးအကဲဟြာရဲ့ လက္ထဲကို ထည့္ေပးလိုက္ၿပီး မ်က္ႏွာငယ္ေလးျဖင့္ အကူအညီ ေတာင္းလိုက္ပါတယ္။" အႀကီးအကဲဟြာ ......။ကၽြန္ေတာ္လည္း အႀကီးအကဲဟြာရဲ့ အခက္အခဲကို နားလည္ပါတယ္ ။ ဒါေပမဲ့ ေက်းဇူးျပဳၿပီးၿပီး တစ္ႀကိမ္ေလာက္ ကူညီေပးပါဦးဗ်ာ......"သည္တစ္ႀကိမ္မွာေတာ့ အႀကီးအကဲဟြာက မျငင္းေတာ့ပါဘူး ။သူက လီဖူခ်န္းေပးလိုက္တဲ့ အဆင့္နိမ့္ဝိညာဥ္ေက်ာက္တုံး ၅၀ကို ပ်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုတ္လိုက္ၿပီး " ဟုတ္ၿပီေလ ။ ကၽြန္ေတာ္ ႀကိဳးစားၾကည့္ေပးမယ္ ။ ဒါေပမဲ့ ရမလား ၊ မရဘူးလား ဆိုတာကိုေတာ့ အာမ မခံဘူးေနာ္ "အႀကီးအကဲဟြာက ေကာင္းကင္နယ္ပယ္ အဆင့္မွာသာ ရွိပါေသးတယ္။ သူ႔အတြက္ကေတာ့ လီဖူခ်န္းေပးလိုက္တဲ့ အဆင့္နိမ့္ဝိညာဥ္ေက်ာက္တုံး ၅၀က မက္ေလာက္စရာ ပမာဏ တစ္ခုပါပဲ ။ သူ႔အေနနဲ႔ အလုပ္ထုတ္ခံရမယ္ဆိုရင္ေတာင္မွ ေက်ေက်နပ္နပ္ႀကီး အလုပ္ထုတ္ခံမွာပါ ။ဝိညာဥ္ေက်ာက္တုံးေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာ သိမ္းဆည္းၿပီးတဲ့ အခါမွာေတာ့ အႀကီးအကဲဟြာက လီဖူခ်န္းကို ရက္ခ်ိန္းေပးလိုက္ပါတယ္။" လၽွို႔ဝွက္ဆန္းၾကယ္သခင္ယန္က သည္အတြင္းစည္း ၿမိဳ႕ထဲမွာပဲ ေနထိုင္ပါတယ္ ။ သခင္ေလးလီအေနနဲ႔ ေနာက္ထပ္ တစ္ရက္ၾကာမွာ ျပန္လာခဲ့လိုက္ပါလား......"" ဟုတ္ၿပီေလ "အႀကီးအကဲဟြာက သူ႔ရဲ့ ဝိညာဥ္ေက်ာက္တုံးေတြကို လက္ခံၿပီးသြားမွေတာ့ လီဖူခ်န္းအေနနဲ႔ သိပ္ၿပီး စိုးရိမ္မေနေတာ့ပါဘူး။ အႀကီးအကဲဟြာက ေသခ်ာေပါက္ကို အစြမ္းကုန္ ႀကိဳးစားေပးမယ္ဆိုတာ ေျမႀကီးလက္ခတ္ မလြဲပါပဲ ။ေနာက္ထပ္တစ္ရက္အၾကာမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ လိုတရေဆးဆိုင္ကို ေနာက္ထပ္တစ္ႀကိမ္ ျပန္ေရာက္လာခဲ့ျပန္ပါၿပီ ။အႀကီးအကဲဟြာက လီဖူခ်န္းကို အေျပးအလႊား ခရီးဦးႀကိဳျပဳလိုက္ၿပီး မ္းသာစရာ သတင္းေကာင္းကို ေျပာျပပါေတာ့တယ္ ။" ဟိုး......ဟိုး......။ သခင္ေလးလီက အရမ္းကံေကာင္းတာပဲဗ်ိဳ႕ ။ လၽွို႔ဝွက္ဆန္းၾကယ္သခင္ယန္က သခင္ေလးလီအတြက္ ေဆးေဖာ္စပ္ေပးဖို႔ကို သေဘာတူလိုက္ၿပီ ။ ဒါေပမဲ့ လိပ္ျပာသန္႔စင္ေဆးကို ေဖာ္စပ္ဖို႔အတြက္ ထ်န္းသၽွဆိုတဲ့ ေဆးပင္တစ္မ်ိဳးေတာ့ လိုေနေသးတယ္ ဗ် ။ အဲသည္ေဆးပင္ကိုေတာ့ သခင္ေလးလီကပဲ ရွာေပးရမယ္။ ၿပီးေတာ့ ေဆးေဖာ္စပ္ခက အဆင့္နိမ့္ဝိညာဥ္ေက်ာက္တုံး အတုံး၅၀၀ က်မယ္။ အေလ်ာ့အတင္း မရွိဘူးတဲ့ ......"" ရတယ္......။ ကိစၥမရွိဘူး "လီဖူခ်န္းက အလ်င္အျမန္ သေဘာတူလိုက္ပါတယ္။သူ႔အတြက္ကေတာ့ အဆင့္နိမ့္ဝိညာဥ္ေက်ာက္တုံး ၅၀၀က ျပသနာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ထ်န္းသၽွေဆးပင္ကေတာ့ ျပသနာပါပဲ။" အႀကီးအကဲဟြာ......။ ထ်န္းသၽွေဆးပင္ေတြကို ဘယ္မွာ ဝယ္လို႔ ရနိုင္မလည္းဗ် "လီဖူခ်န္းက ထ်န္းသၽွေဆးပင္နဲ႔ ပက္သက္ၿပီး ဘာမွ မသ္ိတဲ့အတြက္ အႀကီးအကဲဟြာကိုပဲ ေမးရပါေတာ့တယ္။အႀကီးအကဲဟြာက ေခါင္းညိတ္လိုက္ၿပီး" ထ်န္းသၽွေဆးပင္ဆိုတာက ေျမကမၻာအဆင့္ ေဆးပင္ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ေရာင္းခ်တာေတာ့ အေတာ္ေလး ရွားတယ္ သခင္ေလးလီ ...... ။ ဒါေပမဲ့ ငရဲမီးၿမိဳ႕ရဲ့ အနီးအနားမွာရွိတဲ့ ယြင္ရွင္း ေတာင္တန္းေပၚမွာေတာ့ ထ်န္းသၽွေဆးပင္ေတြ ေပါက္တယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ ၾကားဖူးတယ္ဗ် "" ယြင္ရွင္း ေတာင္တန္းလား "လီဖူခ်န္းတစ္ေယာက္ကေတာ့ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္လိုက္ မိပါၿပီ ။သုက ယြင္ရွင္းေတာင္တန္းနဲ႔ ပက္သက္တဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြကို လ်ိဳကလန္ရဲ့ စာၾကည့္တိုက္ထဲမွာ ဖတ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ယြင္ရွင္းေတာင္တန္းက ႏွယ္ႏွယ္ရရေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ သည္ေတာင္တန္းက အဆင့္၅ အႏၲရာယ္နယ္ေၿမ တစ္ခု ျဖစ္ၿပီး အဆင့္၅ မိစၧာသားရဲေတြ က်င္လည္က်က္စားတဲ့ နယ္ေျမတစ္ခုပါ ။ ျပန္လည္ဝင္စားျခင္းနယ္ပယ္ ပညာရွင္ေတြေတာင္မွ သည္ေတာင္တန္းထဲကို တစ္ေယာက္တည္း မဝင္ရဲပါဘူး။ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ လိုတရ ေဆးဆိုင္ထဲကေန ျပန္ထြက္လာခဲ့ပါတယ္ ။ သူက ယြင္ရွင္းေတာင္တန္းေပၚကို ခ်က္ခ်င္းႀကီး သြားဖို႔ေတာ့ မစဥ္းစားထားေသးပါဘူး ။ သူ႔အေနနဲ႔ ျပင္ဆင္စရာရွိတာေတြကို ျပင္ဆင္ရပါဦးမယ္ ။မ်က္စိတစ္မွိတ္ အတြင္းမွာပဲ အခ်ိန္တစ္လ ကုန္ဆုံးသြားခဲ့ပါၿပီ ။လီဖူခ်န္းဝယ္လာတဲ့ ရႊယ္ရိလင္ေဆးပုလင္းေတြဟာလည္း တစ္ပုလင္းမွကို မက်န္ေတာ့ပါဘူး ။" ဟား...ဟား...ဟား......။ ငါ့ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ထဲက မိစၧာသားရဲ ေသြးအဆီအႏွစ္ မသန္႔စင္မွုေတြအားလုံး ေပ်ာက္သြားၿပီကြ ။ ဆင္နဂါးခႏၶာကိုယ္သြန္းေလာင္းျခင္း ပညာရပ္ကို ဆက္က်င့္လို႔ ရေတာ့မယ္ "လီဖူခ်န္းက သူ႔ရဲ့အခန္းထဲမွာ အ႐ူးတစ္ေယာက္လို ရယ္ေမာေနပါတယ္ ။ခႏၶာကိုယ္သန္႔စင္ျခင္း ေဆးရည္ေတြကို သုံးၿပီး ေလ့က်င့္တာက လီဖူခ်န္းအတြက္ေတာ့ အလကားပါပဲ ။ သူ႔ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္က ဆန္းၾကယ္အထြတ္အထိပ္အဆင့္ ခႏၶာကိုယ္သန္႔စင္ျခင္း ေဆးရည္ေတြနဲ႔ေတာင္မွ သိပ္မတိုးေတာ့ပါဘူး။အဲဒါေၾကာင့္ လီဖူခ်န္းက မိစၧာသားရဲ ေသြးအဆီအႏွစ္ေတြကို အသုံးျပဳၿပီးသာ သူ႔ရဲ့ခႏၶာကိုယ္ကို ေလ့က်င့္ခ်င္ေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ဒါေပမဲ့ မိစၧာသားရဲ ေသြးအဆီအႏွစ္ေတြကို အသုံးျပဳၿပီး ေလ့က်င့္တယ္ဆိုတာက လူတိုင္း လုပ္နိုင္တဲ့ အရာမ်ိဳးေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး ။ လီဖူခ်န္းလို စိတ္ဓာတ္ခိုင္မာၿပီး စိတ္ဝိညာဥ္အားေကာင္းတဲ့ လူေတြမွသာ လုပ္ေဆာင္နိုင္မွာပါ ။မဟူရာေကာင္းကင္ဂိုဏ္းရဲ့ အႂကြင္းအက်န္ နယ္ေျမတုန္းက လီဖူခ်န္းဟာ သံမဏိဂိုဏ္းရဲ့ အထြဋ္ေခါင္ခ်ဳပ္ အႀကီးအကဲကို သတ္ၿပီး အဆင့္၅ အလယ္အလတ္အဆင့္ မိစၧာသားရဲ ေသြးအဆီအႏွစ္ တစ္ပုလင္း ရခဲ့ပါတယ္။လီဖူခ်န္းက ေသြးအဆီအႏွစ္ ၁၀စက္ကိုသာ သုံးရေသးတဲ့အတြက္ အဲသည္ပုလင္းထဲမွာ ေသြးအဆီအႏွစ္ အစက္၉၀ က်န္ရွိေနဆဲပါပဲ ။ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ ေသြးအဆီအႏွစ္ ပုလင္းကို ထုတ္ယူလိုက္ၿပီး ေသြးအဆီအႏွစ္တစ္စက္ကို ေသာက္သုံးလိုက္ပါတယ္။ဝုန္း......ေပါက္ကြဲခါနီးျဖစ္ေနတဲ့ မီးေတာင္တစ္လုံးထဲကို ေရာက္သြားသလိုပါပဲ။ လီဖူခ်န္းရဲ့ ခ်ီေတြနဲ႔ ေသြးေတြဟာ တစ္ပြက္ပြက္ ဆူပြက္လာခဲ့ပါၿပီ ။ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ ဆင္နဂါးစြမ္းအင္တစ္မၽွင္ ျဖစ္တည္လာခဲ့ပါတယ္။ႏွစ္စက္......ငါးစက္ ...... ဆယ္စက္.........။လီဖူခ်န္းရဲ့ လက္ရွိ ခႏၶာကိုယ္ ႀကံ့ခိုင္မွုေၾကာင့္လားေတာ့ မသိပါဘူး ။အဆင့္၅ အလယ္အလတ္အဆင့္ မိစၧာသားရဲ ေသြးအဆီအႏွစ္ ေသြးစက္၉၀ကို ေသာက္သုံးၿပီးသြားတာေတာင္မွ သူ႔ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ မသန္႔စင္မွုေတြက သိသိသာသာႀကီး မမ်ားလာခဲ့ပါဘူး။ ဒါက ရႊယ္ရိလင္ေဆးရဲ့ ေႏွာင့္ေႏွးတဲ့ ေဆးစြမ္းသက္ေရာက္မွုနဲ႔လည္း ဆိုင္ရင္ ဆိုင္ပါလိမ့္မယ္ ။" ဆင္နဂါးစြမ္းအင္အမၽွင္ ၃၀၀ ထပ္တိုးလာတာလား ။ မဆိုးဘူးပဲ "အဆင့္၅ အလယ္အလတ္အဆင့္ မိစၧာသားရဲ ေသြးအဆီအႏွစ္ အစက္၉၀ကို ေသာက္သုံးၿပီးသြားတဲ့ ေနာက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းရဲ့ ဆင္နဂါးစြမ္းအင္အမၽွင္ဟာ ေနာက္ထပ္၃၀၀ တိုးလာခဲ့တဲ့အတြက္ စုစုေပါင္း ဆင္နဂါးစြမ္းအင္အမၽွင္ ၁၈၀၀ အထိ ျဖစ္သြားခဲ့ပါၿပီ ။" သည္က်ိလင္ေခ်ာင္ျမက္ကို ေျမကမၻာအဆင့္နိမ့္ ေဆးအျဖစ္ ေဖာ္စပ္တဲ့ေနရာမွာ သုံးရင္ေတာ့ ပိုေကာင္းမွာ အမွန္ပဲ ။ ခက္တာက ငါက အဲသည္အခ်ိန္အထိ မေစာင့္နိုင္ေတာ့ဘူး "ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ သူ႔ရဲ့ သိုေလွာင္အိတ္ထဲက ေဆးျမက္ပင္တစ္ပင္ကို ထုတ္ယူလိုက္ၿပီး ဝါးစားလိုက္ပါေတာ့တယ္။သည္ေဆးျမက္ပင္ကလည္း မဟူရာဂိုဏ္း အႂကြင္းအက်န္နယ္ေျမထဲက ရခဲ့တာပါပဲ ။သည္က်ိလင္ေခ်ာင္ျမက္ကို ဝါးစားၿပီးတဲ့ အခါမွာေတာ့ ပူျပင္းလွတဲ့ စြမ္းအင္စီးေၾကာင္းတစ္ခုဟာ လီဖူခ်န္းရဲ့ ဝမ္းဗိုက္ထဲကေန အစျပဳလာၿပီး ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလုံးအႏွံ့ကို ပ်ံႏွံ့သြားခဲ့ပါတယ္။ဆင္နဂါး စြမ္းအင္အမၽွင္ ၁၈၅၀... ၁၉၀၀...... ၁၉၅၀......။လီဖူခ်န္းရဲ့ ခႏၶာကိုယ္အတြင္းပိုင္းထဲမွာ တည္ရွိေနတဲ့ ဆင္နဂါးစြမ္းအင္ေတြကေတာ့ ေနာက္ထပ္တစ္ႀကိမ္ တိုးပြားလာျပန္ပါၿပီ ။ သည္တစ္ႀကိမ္ တိုးပြားတဲ့ႏွုန္းကေတာ့ အဆင့္၅ အလယ္အလတ္အဆင့္ မိစၧာသားရဲ ေသြးအဆီအႏွစ္ကို အသုံးျပဳတာထက္ေတာင္ ပိုျမန္ပါတယ္။ဆင္နဂါးစြမ္းအင္အမၽွင္ ၂၀၀၀ကို ေရာက္တဲ့အခါမွာေတာ့ က်ိလင္ေခ်ာင္ျမက္ရဲ့ အစြမ္းဟာ မျပနိုင္ေတာ့ပါဘူး ။" ဆင္နဂါးစြမ္းအင္အမၽွင္ ၂၀၀၀ ။ သည္ေလာက္ဆိုရင္ေတာ့ ငါရဲ့ ခႏၶာကိုယ္အျပင္အားက အဆင့္၄ ျပန္လည္ဝင္စားျခင္းနယ္ပယ္ ပညာရွင္ကို ယွဥ္နိုင္ဖို႔အတြက္ေတာင္ သိပ္မလိုေတာ့ဘူး ထင္တယ္ "ျပန္လည္ဝင္စားျခင္းနယ္ပယ္အဆင့္ ခႏၶာကိုယ္အျပင္အား ပညာရွင္တစ္ေယာက္ အတြက္ကေတာ့ အဆင့္ျမင့္လာေလေလ က်င့္ႀကံရတာ ပိုခက္လာေလေလပါပဲ။ဆင္နဂါးစြမ္းအင္အမၽွင္ ၁၅၀၀ က ျပန္လည္ဝင္စားျခင္းနယ္ပယ္ အဆင့္၃ ပညာရွင္နဲ႔ ညီမၽွတယ္ဆိုရင္ ျပန္လည္ဝင္စားျခင္းနယ္ပယ္အဆင့္၄ ပညာရွင္နဲ႔ ညီမၽွဖို႔အတြက္ အနည္းဆုံး ဆင္နဂါးစြမ္းအင္အမၽွ ၂၅၀၀ေလာက္ လိုပါလိမ့္မယ္ ။ဒါက လီဖူခ်န္းရဲ့ ခန္႔မွန္းခ်က္သက္သက္ ျဖစ္တဲ့အတြက္ အရမ္းႀကီး တိက်မွာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး ။" ဆင္နဂါးခႏၶာကိုယ္ သြန္းေလာင္းျခင္း ပညာရပ္ ေလ့က်င့္တာကို ခဏဆိုင္းထားရမယ္ ထင္တယ္ ။ ငါ့ရဲ့ ခြန္အားက အရမ္း မ်ားေနေတာ့ ေနရထိုင္ရတာ အဆင္မေျပေတာ့ဘူး "ဆင္နဂါးစြမ္းအင္အမၽွင္ ၂၀၀၀ ကို ေရာက္သြားအၿပီးမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ အနည္းငယ္ မအီမသာ ခံစားေနရပါတယ္။ အဲသည္အဓိပၸါယ္ကေတာ့ သူ႔ရဲ့ခြန္အားဟာ က်င့္ႀကံမွုအဆင့္ အမ်ားႀကီး သာလြန္ေနၿပီ ဆိုတာပါပဲ ။လီဖူခ်န္းအေနနဲ႔ ေကာင္းကင္နယ္ပယ္ အဆင့္၉ကို ခ်ိဳးေဖာက္ ဝင္ေရာက္ဖို႔ လိုေနပါၿပီ။ ျပသနာက လီဖူခ်န္းဟာ က်င့္ႀကံလို႔ မရေသးတာပါပဲ ။ သူက်င့္ႀကံဖို႔ ႀကိဳးစားလိုက္တာနဲ႔ သူ႔ရဲ့ စြမ္းအင္ဗဟိုခ်က္မထဲမွာရွိတဲ့ မီးလၽွံခ်ီဟာ ထႂကြလာေတာ့မွာပါ ။" တိုက္ပြဲဆိုတာက လူတစ္ေယာက္ကို တိုးတက္ေစနိုင္တဲ့ အေကာင္းဆုံး နည္းလမ္းပဲ ။ ယြင္ရွင္းေတာင္တန္းကို သြားဖို႔ အခ်ိန္က်ၿပီ "ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ မိတ္သဟာ တည္းခိုခန္းကေန ထြက္သြားပါေတာ့တယ္ ။ သူက မထြက္သြားခင္မွာ တည္းခိုခန္းခ ေနာက္ထပ္တစ္လစာကိုလည္း ႀကိဳရွင္းသြားခဲ့ပါေသးတယ္။မိတ္သဟာ တည္းခိုခန္းနဲ႔ သိပ္မေဝးလွတဲ့ အရက္ဆိုင္တစ္ခုမွာေတာ့ လူတစ္စု ရွိေနပါတယ္ ။ ၾကည့္ရတာေတာ့ အဲသည္လူေတြထဲက တစ္ေယာက္ဟာ လီဖူခ်န္းကို ေစာင့္ၾကည့္ေနပုံပါပဲ ။"ေခါင္းေဆာင္ ...... အဲသည္ကေလးက ၿမိဳ႕ထဲကေန ထြက္ခြာသြားခဲ့ပါၿပီ "ထိုစကားကို ၾကားၿပီးသြားတဲ့အခါမွာေတာ့ အရက္ဆိုင္ရဲ့ ေထာင့္တစ္ေနရာမွာ အိပ္ငိုက္ေနဟန္ရွိတဲ့ လူတစ္ေယာက္ဟာ မ်က္လုံးပြင့္လာခဲ့ပါတယ္။ ထိုသူက အသက္ေလးဆယ္ေက်ာ္ လူႀကီးတစ္ေယာက္ျဖစ္ၿပီး သူ႔ရဲ့ မ်က္လုံးေတြကေတာ့ ရက္စက္ယုတ္မာမယ့္ပုံပါပဲ ။" ငါျပန္လာရင္ မင္းကို ဆုေပးမယ္ "စားပြဲခုံေပၚမွာ ရွိေနတဲ့ အရက္ခြက္ကို တစ္ရွိန္ထိုးေမာ့ပစ္လိုက္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ ထိုလူႀကီးဟာ ဆိုင္ထဲကေန ထြက္သြားခဲ့ပါၿပီ ။" အဆင့္တက္ၿပီးကတည္းက ေခါင္းေဆာင္ဟာ မလွုပ္ရွားေတာ့ၾကာၿပီ ။အင္း...... သည္ကေလးကေတာ့ တကယ္ကံဆိုးတာပဲ "ထိုလူႀကီးကို သတင္းလာေပးတဲ့ မီးခိုေရာင္ဝတ္စုံနဲ႔လူက ခပ္တိုးတိုး ေရရြတ္လိုက္ပါတယ္။သူတို႔ဟာ ေသြးဝံပုေလြဟု ေခၚတဲ့ ဓါးျပအဖြဲ႕တစ္ဖြဲ႕က ျဖစ္ပါတယ္။ ေသြးဝံပုေလြအဖြဲ႕က ခ်မ္းသာတဲ့ ပညာရွင္ေတြကိုသာ ပစ္မွတ္ထားၿပီး သတ္ျဖတ္လုယက္ ၾကတာပါ ။ သူတို႔ရဲ့ ေခါင္းေဆာင္ရဲ့ အမည္ကေတာ့ ရွိန္လန္ ျဖစ္ၿပီး ျပန္လည္ဝင္စားျခင္းနယ္ပယ္ အဆင့္၃ကို ေရာက္ေနပါၿပီ ။ငရဲမီးၿမိဳ႕ေတာ္ကေန ထြက္ခြာၿပီးတာနဲ႔ လီဖူခ်န္းဟာ ယြင္ရွင္းေတာင္တန္းဆီကိုသာ တန္းတန္းမတ္မတ္ ဦးတည္လိုက္ပါတယ္။ဒါေပမဲ့ လမ္းတစ္ဝက္မွာပဲ လီဖူခ်န္းဟာ သူ႔ေနာက္ကေန လူတစ္ေယာက္ ေနာက္ေယာင္ခံ လိုက္ေနတာကို သတိျပဳမိလိုက္ပါတယ္။ သူ႔ေနာက္ကေန ေနာက္ေယာင္ခံ လိုက္လာတဲ့ လူကေတာ့ ျပန္လည္ဝင္စားျခင္း နယ္ပယ္ အဆင့္၃ကို ေရာက္ေနပါၿပီ ။" လိုတရေဆးဆိုင္က သတင္းျဖန္႔လိုက္တာလား '"လီဖူခ်န္းက ေတြးလိုက္မိပါတယ္။သူထင္တာ မမွားဘူးဆိုရင္ေတာ့ လိုတရေဆးဆိုင္က လူတစ္ေယာက္ဟာ သူနဲ႔ပက္သက္တဲ့ သတင္းေတြကို ျဖန္႔လိုက္ပါၿပီ ။ အဲသည္လူက အႀကီးအကဲဟြာလား ဆိုတာကိုေတာ့ သူလည္း မေသခ်ာေသးပါဘူး။သူ႔အေနာက္မွာ ေနာက္ေယာင္ခံလိုက္လာတဲ့သူ ရွိတယ္ဆိုတာကို သိေပမယ့္လည္း လီဖူခ်န္းဟာ သူ႔ရဲ့သြားႏွုန္းကို မေလ်ာ့ဘဲ ခရီးဆက္ေနဆဲပါပဲ။သည္ေနရာက တိုက္ခိုက္ဖို႔အတြက္ သိပ္ၿပီး အဆင္မေျပေသးပါဘူး။" ငါက ခ်ဴးက်ီထိရွန္း ေဆးတစ္ပုလင္းကို ဝယ္ဖို႔အတြက္ အဆင့္နိမ့္ဝိညာဥ္ေက်ာက္တုံး ၃၀၀၀ ေပးခဲ့ရတာကြ ။ အဲသည္ဝိညဥ္ေက်ာက္တုံး ပမာဏကို မင္းဆီက ျပန္ယူရမယ္ "လီဖူခ်န္းရဲ့ အေနာက္ကေန ေနာက္ေယာင္ခံလိုက္ေနသူကေတာ့ ေသြးဝံပုေလြအဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္ ရွိန္လန္ပါပဲ ။ရွိန္လန္က ျပန္လည္ဝင္စားျခင္းနယ္ပယ္ အဆင့္၃ကို သူ႔ရဲ့ ကိုယ္ပိုင္အစြမ္းနဲ႔ ခ်ိဳးေဖာက္ ဝင္ေရာက္နိုင္ခဲ့တာ မဟုတ္ပါဘူး ။ သူက အဆင့္တက္ေစနိုင္တဲ့ ခ်ဴးက်ီထိရွန္းေဆးရည္ တစ္ပုလင္းကို ဝယ္ယူေသာက္သုံးခဲ့လို႔သာ ျပန္လည္ဝင္စားျခင္းနယ္ပယ္ အဆင့္၃ပညာရွင္တစ္ေယာက္ ျဖစ္လာခဲ့တာပါ။ရွိန္လန္ဟာ အဲသည္ခ်ဴးက်ီထိရွန္းေဆးရည္ကို ဝယ္ယူဖို႔အတြက္ သူသတ္ျဖတ္လုယက္ၿပီး စုေဆာင္းခဲ့တဲ့ အဆင့္နိမ့္ဝိညာဥ္ေက်ာက္တုံး အားလုံးကို အသုံးျပဳလိုက္ရပါတယ္။ဒါေၾကာင့္သူက လီဖူခ်န္းကို သတ္ၿပီး ဝိညာဥ္ေက်ာက္တုံးေတြ ရယူဖို႔ ႀကံရြယ္ေနတာပါ ။သည္လိုနဲ႔ပဲ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ဟာ ငရဲမီးၿမိဳ႕နဲ႔ မိုင္ေပါင္တစ္ေထာင္ေက်ာ္ကြာေဝးတဲ့ အရပ္တစ္ခုအထိ ေရာက္လာခဲ့ပါတယ္ ။" အခ်ိန္က်ၿပီ "ရွိန္လန္က လီဖူခ်န္းကို လိုက္မီဖို႔အတြက္ သူ႔ရဲ့ သြားႏွုန္းကို ျမႇင့္တင္လိုက္ပါၿပီ ။အဆုံးမဲ့အာဏာ အပိုင္း ၃၆၉လီဖူခ်န္းက ထြက္ေျပးျခင္း မရွိတဲ့အျပင္ ရွိန္လန္ဘက္ကိုေတာင္ လွည့္ၿပီး ျပဳံးျပေနပါေသးတယ္။" ထြက္မေျပးဘူးလား "သူ႔ကို ျပဳံးျပေနတဲ့ လီဖူခ်န္းကိုၾကည့္ၿပီး ရွိန္လန္ေတာင္မွ အနည္းငယ္ ေၾကာင္အမ္းအမ္း ျဖစ္သြားခဲ့ပါၿပီ ။လီဖူခ်န္းက ဘာျဖစ္လို႔ သည္ေလာက္အထိ သူ႔ကိုယ္သူ ယုံၾကည္မွု အားေကာင္းေနသလဲ ဆိုတာကိုေတာ့ ရွိန္လန္ မသိပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ သူေသခ်ာသိတာ တစ္ခုကေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ ျပန္လည္ဝင္စားျခင္းနယ္ပယ္ပညာရွင္ မဟုတ္ေသးဘူး ဆိုတာပါပဲ ။လီဖူခ်န္းက ျပန္လည္ဝင္စားျခင္းနယ္ပယ္အဆင့္ ခႏၶာကိုယ္အျပင္အားပညာရွင္ ျဖစ္နိုင္ေပမယ့္လည္း ဒါက ျဖစ္နိုင္ေခ် အေတာ္ေလးကို နည္းပါတယ္။ ခႏၶာကိုယ္သန္႔စင္ျခင္းလမ္းစဥ္ကို လိုက္စားတဲ့ သူေတြဟာ ခ်ီက်င့္ႀကံျခင္းလမ္းစဥ္ကို လိုက္စားတဲ့ သူေတြထက္ အဆင့္တက္ရတာ ခက္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေတာင္ပိုင္းေတာအုပ္ နယ္ေျမေဒသမွာဆိုရင္ အသက္၃၀ေအာက္ ျပန္လည္ဝင္စားျခင္းနယ္ပယ္အဆင့္ ခႏၶာကိုယ္အျပင္အား ပညာရွင္ တစ္ေယာက္မွ မရွိပါဘူး ။ ခရမ္းေရာင္ပန္း နိုင္ငံေတာ္ထဲမွာေတာင္မွ အသက္၃၀ေအာက္ ျပန္လည္ဝင္စားျခင္းနယ္ပယ္အဆင့္ ခႏၶာကိုယ္အျပင္အား ပညာရွင္ေတြဟာ တစ္ေယာက္စ ၊ ႏွစ္ေယာက္စသာ ရွိပါတယ္။" မင္းက ထြက္မေျပးဘူးဆိုမွေတာ့ ေသဖို႔သာ ျပင္ထားေပေတာ့"ရွိန္လန္ရဲ့ လက္နက္ကေတာ့ သံမဏိလက္သည္း တစ္စုံပါပဲ ။ သည္သံမဏိလက္သည္းမွာ ပါဝင္ေနတဲ့ အရွိန္အဝါေတြက သူ႔ရဲ့လမ္းမွာ ရွိေနတဲ့ အရာဝတၳဳမွန္သမၽွကို ကုတ္ျဖဲသြားမယ့္ဟန္ ရွိပါတယ္။" ဒါက ေျမကမၻာအဆင့္ လက္နက္ပဲ "လီဖူခ်န္းက မ်က္လုံးျပဴးသြားခဲ့ပါတယ္။ေျမကမၻာအဆင့္ လက္နက္ေတြကို သြန္းလုပ္တဲ့ ပန္းပဲပညာဟာ အေရွ႕ယူနီကြန္းတိုက္မွာဆိုရင္ ေမွးမွိန္ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့ပါၿပီ ။ ဒါေပမဲ့ သည္ေရာင္စဥ္ခုနစ္ျဖာ တိုက္ႀကီးမွာေတာ့ သူမ်ားပစၥည္းကို လုယက္သတ္ျဖတ္တတ္တဲ့ ဂ်လုန္းပလုန္းဓားၿပ တစ္ေယာက္ေတာင္မွ ေျမကမၻာအဆင့္လက္နက္ကို ပိုင္ဆိုင္ထားနိုင္ပါတယ္။သည္ေရာင္စဥ္ခုနစ္ျဖာတိုက္ႀကီးကို ေရာက္လာတာ ရက္ေပါင္းအနည္းငယ္ ၾကာအၿပီးမွာေတာ့ သည္တိုက္ႀကီးရဲ့ ပစၥည္းေတြ တန္ဖိုးကို လီဖူခ်န္းတစ္ေယာက္ ေကာင္းေကာင္းႀကီး သိလာခဲ့ပါၿပီ ။အေရွ႕ယူနီကြန္းတိုက္ႀကီးမွာ ဆန္းၾကယ္အထြတ္အထိပ္ လက္နက္တစ္ခုကို ေရႊဒဂၤါးေျခာက္သန္း ဒါမွမဟုတ္ အဆင့္နိမ့္ဝိညာဥ္ေက်ာက္တုံး တစ္တုံးနဲ႔ ေရာင္းေပမယ့္လည္း သည္ေရာင္စဥ္ခုနစ္ျဖာ တိုက္ႀကီးမွာေတာ့ ဆန္းၾကယ္အထြတ္အထိပ္အဆင့္ လက္နက္တစ္ခုကို အဆင့္နိမ့္ဝိညာဥ္ေက်ာက္တုံး ဆယ္တုံးနဲ႔ ေရာင္းပါတယ္။ တိုက္ႀကီးႏွစ္ခုၾကားမွာရွိတဲ့ ေစ်းကြာဟခ်က္က ဆယ္ဆ ျဖစ္ပါတယ္။ဒါက ေရာင္စဥ္ခုနစ္ျဖာ တိုက္ႀကီးမွာရွိတဲ့ မ်ားျပားလွတဲ့ ပညာရွင္ေတြေၾကာင့္ ဆိုရင္လည္း မမွားပါဘူး ။ ေရာင္းလိုအားထက္ ဝယ္လိုအားက အဆမတန္ မ်ားေနရင္ ပစၥည္းတန္ဖိုးတက္တာက ထုံးစံပါပဲ ။ဒါေပမဲ့ ေျမကမၧာအဆင့္ လက္နက္ေတြက်ရင္ေတာ့ အေျခအေနက ကြဲျပားျခားနား သြားပါၿပီ။ အေရွ႕ယူနီကြန္း တိုက္မွာေတာ့ ေျမကမၻာအဆင့္လက္နက္ေတြဟာ တန္ဖိုးျဖတ္လို႔ မရတဲ့ လက္နက္ေတြပါ ။ ဝိညာဥ္ေက်ာက္တုံးေတြ အမ်ားႀကီးကို ပိုင္ဆိုင္ထားရင္ေတာင္မွ ဝယ္လို႔မရပါဘူး ။သည္ေရာင္စဥ္ခုနစ္ျဖာ တိုက္ႀကီးမွာေတာ့ အဆင့္နိမ့္ ဝိညာဥ္ေက်ာက္တုံး တစ္ေသာင္းေက်ာ္ေလာက္ရွိရင္ ေျမကမၻာအဆင့္နိမ့္ လက္နက္ေတြကို ဝယ္လို႔ ရပါၿပီ ။ၿပီးေတာ့ အဲသည္လက္နက္ေတြဟာ ကိုယ္နဲ႔ မကိုက္မွာကိုလည္း ပူေနစရာ မလိုပါဘူး။တစ္ဖက္လူက ျပန္လည္ဝင္စားျခင္းနယ္ပယ္ အဆင့္၃ ျဖစ္ေနတဲ့အျပင္ ေျမကမၻာအဆင့္လက္နက္ကိုပါ ပိုင္ဆိုင္ထားတာ သိလိုက္ရၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းရဲ့ ယုံၾကည္မွုေတြဟာ အနည္းငယ္ ေလ်ာ့က်သြားခဲ့ပါၿပီ ။"ေသစမ္း"ရွိန္လန္ရဲ့ ကိုယ္က ေလေပြတစ္ခုလို လည္သြားၿပီး လီဖူခ်န္းကို တိုက္ခိုက္လိုက္ပါတယ္။ သူ႔ရဲ့ လက္သည္းခ်က္ေတြကေတာ့ လီဖူခ်န္းကိုယ္ေပၚကို ပိုက္ကြန္တစ္ခု ျဖန္႔ခ်လိုက္လိုက္သလိုပါပဲ ။ဖန္း......ဖန္း......ဖန္း......ေဖာင္း...... ေဖာင္း......လီဖူခ်န္းရဲ့ ေျခေထာက္ေအာက္က ေျမျပင္ကေတာ့ မြစာက်ဲ သြားခဲ့ပါၿပီ ။ရပ္တန္လို႔ ရပုံ မေပၚတဲ့ လက္သည္းဆႏၵဟာ အရွိန္အဟုန္ျပင္းျပင္းနဲ႔ လီဖူခ်န္းဆီကို တိုးဝင္လာေနဆဲပါပဲ ။" သည္စြမ္းအား......"လီဖူခ်န္းရဲ့ အမူအယာေတြက အေတာ္ေလး ပ်က္ေနခဲ့ပါၿပီ ။" ပ်က္စီးစမ္းကြာ "သူက ဆင္နဂါးခြန္အားေတြကို အသက္သြင္းလိုက္ၿပီး သတၱဳရိုးလက္သီးနဲ႔ သူ႔ဆီတိုးဝင္လာတဲ့ လက္သည္းပိုက္ကြန္ကို ထိုးခ်လိုက္ပါတယ္။ဝုန္း......ဘန္း...... ဘန္း.........ဘန္း.........လက္သည္းပိုက္ကြန္ႀကီးနဲ႔ နက္ေရႊေရာင္လက္သီးတို႔ ထိပ္တိုက္အေတြ႕မွာေတာ့ ေပါက္ကြဲသံေတြ အဆက္မျပတ္ ထြက္ေပၚလာခဲ့ပါၿပီ ။ဖတ္......ဖတ္......ဖတ္......လီဖူခ်န္းက အေနာက္ကို ေျခလွမ္းအနည္းငယ္ ဆုတ္လိုက္ရပါတယ္။ဒါက ေရာင္စဥ္ခုနစ္ျဖာ တိုက္ႀကီးကို သူေရာက္ကတည္းက ပထမဦးဆုံးအႀကိမ္ ေနာက္ဆုတ္ရတာပါပဲ ။" လခြီးပဲ ။ ေျမကမၻာအဆင့္ လက္နက္က တကယ္ပဲ အစြမ္းထက္လြန္းတယ္ "လီဖူခ်န္းက သူ႔ကိုယ္သူ အရမ္း အထင္ႀကီးခဲ့မိတယ္ဆိုတာကို သတိျပဳမိလိုက္ပါတယ္။သူက သူ႔ကိုယ္သူ ျပန္လည္ဝင္စားျခင္းနယ္ပယ္ အဆင့္၄ ပညာရွင္နဲ႔ေတာင္ ယွဥ္နိုင္ေလာက္တယ္လို႔ မွတ္ယူထားခဲ့တာပါ ။ဒါေပမဲ့ လက္ေတြ႕မွာေတာ့ ေျမကမၻာအဆင့္ လက္နက္တစ္ခု ကိုင္ထားတဲ့ ျပန္လည္ဝင္စားျခင္းနယ္ပယ္ အဆင့္၃ ပညာရွင္ကိုေတာင္မွ အနိုင္နိုင္ ျဖစ္ေနပါၿပီ ။ေတာ္ေသးတာ တစ္ခုကေတာ့ တစ္ဖက္လူက ျပန္လည္ဝင္စားျခင္းနယ္ပယ္ အဆင့္၃သာ ရွိေနေသးလို႔ပါပဲ။ တကယ္လို႔ တစ္ဖက္လူကသာ ျပန္လည္ဝင္စားျခင္းနယ္ပယ္ အဆင့္၄ ဆိုရင္ေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ ေသခ်ာေပါက္ ထြက္ေျပးရေတာ့မွာပါ ။" ဟင္......မင္းက ျပန္လည္ဝင္စားျခင္းနယ္ပယ္အဆင့္ ခႏၶာကိုယ္အျပင္အား ပညာရွင္လား "ရွိန္လန္ကလည္း လီဖူခ်န္းကို မယုံနိုင္သလို ၾကည့္ေနပါတယ္ ။" မဟုတ္ဘူး......မျဖစ္နိုင္ဘူး ။ သည္ေကာင္က ႐ုပ္ပ်ိဳကိုယ္ႏုတဲ့ က်င့္စဥ္တစ္ခု က်င့္ထားတာ ျဖစ္ရမယ္ ။ သည္ေကာင့္ရဲ့အသက္က အနည္းဆုံး အသက္၄၀ေလာက္ ရွိေနေလာက္ၿပီ "ရွိန္လန္က လီဖူခ်န္းကို အသက္၃၀ေအာက္လို႔ လုံးဝ မယုံပါဘူး ။အသက္၃၀ေအာက္ ျပန္လည္ဝင္စားျခင္းနယ္ပယ္အဆင့္ ခႏၶာကိုယ္အျပင္အား ပညာရွင္ဆိုတာက မရွိသေလာက္ကို ရွားတာပါ။ ၿပီးေတာ့သူက ခရမ္းပန္းနိုင္ငံေတာ္မွာရွိတဲ့ အသက္၃၀ေအာက္ ျပန္လည္ဝင္စားျခင္းနယ္ပယ္အဆင့္ ခႏၶာကိုယ္အျပင္အား ပညာရွင္ေတြကို သိထားပါတယ္။" မင္းက ျပန္လည္ဝင္စားျခင္းနယ္ပယ္အဆင့္ ခႏၶာကိုယ္အျပင္အား ပညာရွင္ ဆိုရင္ေတာင္မွ သည္ေန႔မွာ ေသရမွာပဲကြ "ရွိန္လန္က အေတြ႕အၾကဳံရင့္က်က္တဲ့ သူတစ္ေယာက္ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ခႏၶာကိုယ္အျပင္အား ပညာရွင္ေတြရဲ့ အားနည္းခ်က္ကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး သိပါတယ္။ သည္ခႏၶာကိုယ္အျပင္အား ပညာရွင္ေတြက သူ႔တို႔ရဲ့ အျပင္အားခ်ီေတြကို အခ်ိန္အၾကာႀကီး မသုံးနိုင္ပါဘူး။ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ ရွိန္လန္ဟာ လီဖူခ်န္းကို အရမ္းကာေရာ မတိုက္ေတာ့ဘဲ အခ်ိန္ဆြဲၿပီး တိုက္ခိုက္ပါေတာ့တယ္။" ငါ့ရဲ့ ခ်ီအတြင္းအားေတြကိုသာ သုံးနိုင္လို႔ကေတာ့ သည္လိုေကာင္မ်ိဳးကို ေၾကာက္စရာကို မလိုဘူးကြာ "လီဖူခ်န္းက သူ႔ကိုယ္သူ အေတာ္ေလး မခ်င့္မရဲ ျဖစ္ေနခ့ပါၿပီ ။တကယ္လို႔ သူသာ သူ႔ရဲ့ ဝွက္ဖဲေတြ ျဖစ္တဲ့ ေၾကးဝါးဓား အဆီအႏွစ္ ၊ ေကာင္းကင္ပ်က္သုဥ္းျခင္း ဓားသိုင္းနဲ႔ ေျပာင္းလဲျခင္းကိုးပါး ခရမ္းေရာင္ခ်ီ နတ္ဘုရားအတြင္းအားတို႔ကို သုံးနိုင္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ေတာ့ သည္လို ျပန္လည္ဝင္စားျခင္းနယ္ပယ္ အဆင့္၃ ပညာရွင္ကို ေၾကာက္ေနစရာ မလိုပါဘူး ။" ဝိညာဥ္ခြဲျဖာ သတၱဳရိုးလက္သီး "အေျခအေန မဟန္ေတာ့တာကို သိတဲ့ လီဖူခ်န္းက လက္သီးတစ္လုံး ဟန္ျပထိုးလိုက္ၿပီး ခ်ာခနဲ႔လွည့္ကာ ထြက္ေျပးပါေတာ့တယ္။သူ႔ရဲ့ ဆင္နဂါးစြမ္းအင္ေတြက ကန္႔သတ္ခ်က္ရွိတဲ့အတြက္ တစ္ဖက္ရန္သူနဲ႔ အခ်ိန္ၾကာၾကာ တိုက္ခိုက္တာဟာ မေကာင္းပါဘူး ။သူ႔အေနနဲ႔ ယြင္ရွင္းေတာင္တန္းထဲကို ထြက္ေျပးတာက ပိုေကာင္းပါလိမ့္မယ္။ဟူး......ဟူး......ဟူး......လီဖူခ်န္းကေတာ့ သူ႔ရဲ့ ဆင္နဂါးစြမ္းအင္ေတြကို ေျပးတဲ့ေနရာမွာ ေကာင္းေကာင္းႀကီး အသုံးခ်ေနပါၿပီ ။ သူက တစ္ခ်က္ခုန္လိုက္တိုင္းမွာ မီတာရာနဲ႔ခ်ီၿပီး ေရာက္သြားပါတယ္။" မင္းက ဘယ္ကို ထြက္ေျပးခ်င္တာလဲ "ရွိန္လန္ကလည္း မိုးေပၚကေန ပ်ံသန္းၿပီး လီဖူခ်န္းေနာက္ကိ ထပ္ခ်ပ္မကြာ လိုက္ေနဆဲပါပဲ။ သူ႔ရဲ့ ပ်ံသန္းႏွုန္းကေတာ့ လီဖူခ်န္းရဲ့ ေျပးႏွုန္းထက္ မဆိုစေလာက္ေလး သာေနပါတယ္။တစ္ေယာက္က ေျပး ၊ တစ္ေယာက္က လိုက္ နဲ႔ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ဟာ ယြင္ရွင္းေတာင္တန္း နယ္နိမိတ္အတြင္းကိုေတာင္ ေရာက္လာခဲ့ပါၿပီ။" ေသြးဝံပုေလြရဲ့ ေဒါသ "ရွိန္လန္က ေနာက္ကေန လိုက္ဖမ္းရတာကို စိတ္မရွည္ေတာ့တဲ့ ပုံပါပဲ ။ သူက လက္သည္းသိုင္းကြက္ တစ္ကြက္ ထုတ္လိုက္ပါေတာ့တယ္။" ေဝါင္း "ေလထုထဲမွာေတာ့ ဝံပုေလြ လက္သည္းတစ္ခု ျဖစ္တည္လာခဲ့ၿပီး လီဖူခ်န္းကို ကုတ္ဆြဲပစ္လိုက္ပါၿပီ ။ဘန္း......ဒါေပမဲ့ ဝံပုေလြလက္သည္းက လီဖူခ်န္းကို မမိလိုက္ဘဲ အနီးနားက ေတာင္ပူစာေလး တစ္လုံးကိုသာ ကုတ္ဆြဲမိလိုက္ပါတယ္။လီဖူခ်န္းကေတာ့ အေနာက္ကို လုံးဝ လွည့္မၾကည့္ဘဲ ေသေျပး ၊ ရွင္ေျပး ေျပးေနဆဲပါပဲ ။ရွိန္လန္ကလည္း လုံးဝ လက္မေလ်ာ့ပါဘူး။" ဝိညာဥ္ရွာေဖြ ေသြးဝံပုေလြ "သူက အသက္ကို တဝႀကီး ရွူလိုက္ၿပီး ေနာက္ထပ္ တစ္ႀကိမ္ တိုက္ခိုက္လိုက္ျပန္ပါတယ္။ ဒါက သူ႔ရဲ့ ပြဲသိမ္း တိုက္ကြက္ပါပဲ ။ေလထုထဲမွာေတာ့ ႀကီးမားလွတဲ့ ဝံပုေလြလက္သည္းတစ္ခု ျဖစ္တည္လာၿပီး လီဖူခ်န္းကို ဖုံးအုပ္သြားခဲ့ပါၿပီ ။ လီဖူခ်န္းက အတတ္နိုင္ဆုံး ေရွာင္တိမ္းေပမယ့္လည္း ဝံပုေလြလက္သည္းႀကီးဟာ သူေရွာင္တိမ္းလိုက္တဲ့ ေနရာတိုင္းကို လိုက္လာခဲ့ပါတယ္။" ငါမေရွာင္နိုင္ေတာ့လား......"လီဖူခ်န္းက လုံးဝကို အခက္ေတြ႕ေနခဲ့ပါၿပီ ။" ဟမ့္... မင္းက ငါ့ရဲ့ လက္သည္းကို ေရွာင္ခ်င္တာလား ။ ေနာက္ဘဝမွ ေရွာင္ေနလိုက္ေတာ့ "လီဖူခ်န္းရဲ့ အျဖစ္ကို ၾကည့္ၿပီး ရွိန္လန္က ေလွာင္ေျပာင္လိုက္ပါတယ္။ သူ႔ရဲ့ ေသြးဝံပုေလြလက္သည္းသိုင္းက ေျမကမၻာအဆင့္ သိုင္းပညာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး ။ ဒါေပမဲ့ ဆန္းၾကယ္အထြတ္အထိပ္အဆင့္ သိုင္းပညာေတြထဲက အစြမ္းအထက္ဆုံး သိုင္းပညာတစ္ခုလို႔ သတ္မွတ္နိုင္ပါတယ္။ သူက သည္လက္သည္းဆႏၵကို သူ႔ရဲ့ အသိစိတ္အာ႐ုံနဲ႔ ထိန္းခ်ဳပ္ၿပီးေတာင္ တိုက္ခိုက္နိုင္စြမ္း ရွိပါတယ္။ဝုန္း......လက္သည္းကုတ္ခ်က္ကို ထိမွန္သြားတဲ့ လီဖူခ်န္းကေတာ့ အ႐ုပ္က်ိဳးျပတ္ လြင့္ထြက္သြားခဲ့ပါၿပီ ။အံ့ၾသစရာပါပဲ ။ လက္သည္းကုတ္ခ်က္ကို ထိထိမိမိ ခံစားလိုက္ရတဲ့ လီဖူခ်န္းဟာ လဲက်ေနရာကေန လူးလဲထလာၿပီး ဆက္ေျပးသြားျပန္ပါတယ္။သူ႔ကိုၾကည့္ရတာက ဘာမွ မခံစားရတဲ့ ပုံပါပဲ။"ထြီ...... ေျမကမၻာအဆင့္ လက္နက္က တကယ္ စြမ္းတာပဲ "လီဖူခ်န္းက ေျပးေနရင္းနဲ႔ ေသြးတစ္လုတ္ကို ေထြးထုတ္ လိုက္ပါတယ္။အရင္တုန္းကေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ ေျမကမၻာအလယ္အလတ္အဆင့္ျဖစ္တဲ့ ေငြအေၾကးခြံခ်ပ္ဝတ္တန္ဆာနဲ႔ဆိုရင္ သူ႔ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္က ျပန္လည္ဝင္စားျခင္းနယ္ပယ္ အဆင့္၄ ပညာရွင္ရဲ့ တိုက္ခိုက္မွုကိုေတာင္ ခံနိုင္ရည္ ရွိလိမ့္မယ္လို႔ တြက္ထားခဲ့တာပါ ။ဒါေပမဲ့ အခုေတာ့ သူဟာ ျပန္လည္ဝင္စားျခင္းနယ္ပယ္ အဆင့္၃ ပညာရွင္တစ္ေယာက္ရဲ့ တိုက္ခိုက္မွုေၾကာင့္ ဒဏ္ရာအနည္းငယ္ ရသြားခဲ့ပါၿပီ ။ဒါေပမဲ့ လီဖူခ်န္းက သည္ေငြအေၾကးခြံ ခ်ပ္ဝတ္တန္ဆာကို အသက္မသြင္းရေသးတာနဲ႔ ဆိုင္ပါလိမ့္မယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လည္းဆိုေတာ့ သည္ခ်ပ္ဝတ္တန္ဆာက ခ်ီအတြင္းအားေတြ ျဖည့္ေပးၿပီးမွသာ သူ႔ရဲ့ အျမင့္ဆုံး စြမ္းေဆာင္ရည္ကို ထုတ္ျပနိုင္တဲ့ အမ်ိဳးအစား ျဖစ္ေနလို႔ပါပဲ။" အဲသည္ ခ်ပ္ဝတ္တန္ဆာ "လီဖူခ်န္းရဲ့ ေပါက္ျပဲေနတဲ့ အက်ီ ေအၤာက္က တစြန္းတစ္စ ထြက္ေနတဲ့ ခ်ပ္ဝတ္တန္ဆာ အစိတ္အပိုင္းကို ရွိန္လန္တစ္ေယာက္ သတိျပဳမိ သြားခဲ့ပါတယ္။" အဲဒါက ေသခ်ာေပါက္ ေျမကမၻာအဆင့္ ခ်ပ္ဝတ္တန္ဆာပဲ "ႊိရွိန္လန္ကေတာ့ လီဖူခ်န္းကို သတ္ဖို႔အတြက္ ေနာက္ထပ္အေၾကာင္းအရင္းတစ္ခု ရွိသြားျပန္ပါၿပီ ။အေစာပိုင္းတုန္းက ဝိညာဥ္ေက်ာက္တုံးေတြ ။ အခုေတာ့ ေျမကမၻာအဆင့္ ခ်ပ္ဝတ္တန္ဆာ......။သည္လီဖူခ်န္းက ေသကိုေသမွ ျဖစ္ပါေတာ့မယ္။"ဝိညာဥ္ရွာေဖြ ေသြးဝံပုေလြ "ရွိန္လန္က သူရဲ့ ပြဲသိမ္းတိုက္ကြက္ကို ေနာက္ထပ္တစ္ႀကိမ္ ထုတ္လိုက္ျပန္ပါၿပီ ။သည္တစ္ႀကိမ္ ရွိန္လန္ရဲ့ တိုက္ကြက္ဟာ ပထမအႀကိမ္ကထက္ ႏွစ္ဆနီးပါး ပိုအားေကာင္းပါတယ္။"ဝိညာဥ္ခြဲျဖာ သတၱဳရိုးလက္သီး "လီဖူခ်န္းက အံကိုတင္းတင္းေစ့ထားၿပီး သူ႔အေပၚကို က်ေရာက္လာတဲ့ ဝံပုေလြ လက္သည္းႀကီးကို ျပန္ထိုးလိုက္ပါတယ္။ဝုန္း......ေျမျပင္တစ္ခုလုံး စုတ္ျပတ္သတ္သြားသလို လီဖူခ်န္းဟာလည္း ေရကန္ငယ္ေလး တစ္ခုအနားကို လြင့္ထြက္သြားခဲ့ပါၿပီ ။ " အဟြတ္......အဟြတ္...... "" ေဝါ့ "ေသြးစိမ္းရွင္ရွင္ေတြကို အန္ထုတ္ေနရတ့ဲ့အတြက္ လီဖူခ်န္းရဲ့ မ်က္ႏွာဟာ ေသြးမရွိေတာ့တဲ့အလား ျဖဴဖတ္ျဖဴေရာ္ ျဖစ္ေနပါတယ္။" ေသြးဝံပုေလြ ကႀကိဳး "ရွိန္လန္ဟာ အခြင့္အေရးကို လုံးဝ လက္လႊတ္မခံပါဘူး ။ သူက ေကာင္းကင္ေပၚကေန ခုန္ဆင္းလာၿပီး လီဖူခ်န္းကို အေသသတ္ဖို႔ ႀကိဳးစားလိုက္ပါတယ္။အဲသည္အခ်ိန္မွာပဲ ......ဗြမ္း......ဂါး......ဂရား......ကန္ေရျပင္ဟာ ႐ုတ္တရက္ ျမႇင့္တက္လာၿပီး အဲသည္အထဲကေန ငါးပုံသ႑ာန္ မိစၧာသားရဲႀကီးတစ္ေကာင္ ခုန္ထြက္လာခဲ့ပါတယ္။သည္မိစၧာသားရဲႀကီးက အဆင့္၅ အဆင့္နိမ့္ မိစၧာသားရဲ ျဖစ္တဲ့ ေက်ာင္ယုေဇာင္ရႊန္း သားရဲႀကီး ပါပဲ။သည္သားရဲႀကီးက ငါးအႏြယ္ဝင္ မိစၧာသားရဲ ျဖစ္ေပမယ့္လည္း ေျခသည္းေလးခုနဲ႔ ဦးခ်ိဳတစ္ခု ပါဝင္ပါတယ္။ေက်ာင္ယုေဇာင္ရႊန္းသားရဲေတြက အရမ္းကို ရက္စက္တဲ့ သားရဲေတြထဲမွာ ပါဝင္ပါတယ္ ။ ပုံမွန္ဆိုရင္ေတာ့ သူတို႔ဟာ သူတို႔ပိုင္နက္ထဲမွာသာ အိပ္ေနေလ့ရွိတတ္တာပါ ။ ဒါေပမဲ့ လူသားတစ္ေယာက္ သူတို႔ပိုင္နက္ထဲကို ေရာက္လာၿပီ ဆိုရင္ေတာ့ သူတို႔ဟာ အိပ္ေနရာကေန နိုးလာၿပီး အဲသည္လူသားကို စားေသာက္ပစ္ေလ့ ရွိပါတယ္။ေရကန္ထဲကေန ခုန္ထြက္လာတဲ့ ေက်ာင္ယုေဇာင္ရႊန္း သားရဲႀကီးဟာ ေကာင္းကင္ေပၚမွာ ရွိေနတဲ့ ရွိန္လန္ကို ျမင္လိုက္တဲ့အခါမွာေတာ့ အေျခအေန မေကာင္းဘူးဆိုတာကို ရိပ္မိသြားခဲ့ပါၿပီ။သူက သည္လူသားရဲ့ ၿပိဳင္ဘက္ မဟုတ္ပါဘူး ။ဒါေပမဲ့ သူက ေရကန္ထဲကို ျပန္ဆင္းမေျပးခင္မွာ သည္လူသားကို သင္ခန္းစာ တစ္ခုေလာက္ ေပးသြားခ်င္ပါေသးတယ္။ဂ်ိန္း......ဒလိန္း......ေက်ာင္ယုေဇာင္ရႊန္း သားရဲႀကီးရဲ့ ေခါင္းမွာရွိတဲ့ ဦးခ်ိဳက အေရာင္တစ္ခ်က္ေတာက္ပသြားၿပီး အဆုံးမရွိတဲ့ မိုးႀကိဳးလၽွပ္စီးေတြ ျဖစ္တည္လာခဲ့ပါၿပီ။ သည္မိုးႀကိဳးလၽွပ္စီးေတြရဲ့ ပစ္မွတ္ကေတာ့ ေကာင္းကင္ေပၚမွာ ရွိေနတဲ့ ရွိန္လန္ပါပဲ။အေစာပိုင္းတုန္းကေတာ့ ရွိန္လန္ဟာ တစ္ခ်က္ လန္႔သြားခဲ့ေပမယ့္ ေရကန္ထဲက ခုန္ထြက္လာတာဟာ ေက်ာင္ယုေဇာင္ရႊန္း သားရဲဆိုတာ သိၿပီးတဲ့ဲေနာက္မွာေတာ့ ဂ႐ုကို မစိုက္ေတာ့ပါဘူး။အဲသည္အတြက္ သူဟာ လီဖူခ်န္းကို သတ္ဖို႔အတြက္ပဲ အာ႐ုံစိုက္လိုက္ ပါေတာ့တယ္ ။ သည္ေက်ာင္ယုေဇာင္ရႊန္း သားရဲက သူ႔ကို အခုလို တိုက္ခိုက္လာလိမ့္မယ္လို႔ ရွိန္လန္ဟာ လုံးဝကို မေမၽွာ္လင့္ထားခဲ့တာ အမွန္ပါပဲ ။ အဲသည္အတြက္ သူက ခုခံကာကြယ္ဖို႔ကိုလည္း လုံးဝ မျပင္ထားခဲ့ မိပါဘူး။ဂ်ိမ္း......ဒလိန္းလိန္း......မိုးႀကိဳးလၽွပ္စီးေတြ သူ႔ထံ တိုးဝင္လာၿပီ ဆိုမွသာ ရွိန္လန္တစ္ေယာက္ ကေသာကေမ်ာနဲ႔ ခုခံရပါတယ္ ။သည္မိုးႀကိဳးလၽွပ္စီးေတြက သူ႔ကို ထိခိုက္ေအာင္ မလုပ္နိုင္ဘူး ဆိုေပမယ့္ ထိတဲ့ အႀကိမ္အေရအတြက္ မ်ားလာတဲ့ အခါမွာေတာ့ သူ႔ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ဟာ ထုံက်ဥ္လာၿပီး လွုပ္ရွားမွုေတြ ေႏွးေကြးလာခဲ့ပါၿပီ ။" အိုး...... ဒါက ငါ့အတြက္ အခြင့္အေရးပဲ "ေက်ာင္ယုေဇာင္ရႊန္း သားရဲႀကီးရဲ့ မ်က္လုံးေတြက အေရာင္ေတာက္လာၿပီး ေနာက္ထပ္မိုးႀကိဳးလၽွပ္စီး တစ္အုပ္ကို ရွိန္လန္ဆီသို႔ ပစ္လႊတ္လိုက္ျပန္ပါတယ္။မိုးႀကိဳးလၽွပ္စီးေတြနဲ႔ သုံးႀကိမ္တိတိ အတိုက္ခံရၿပီးေနာက္မွာေတာ့ ရွိန္လန္ဟာ အေရးႀကီးတဲ့ အတြင္းဒဏ္ရာ အခ်ိဳ႕ ရသြားခဲ့ပါၿပီ ။သူ႔ရဲ့ ေဒါသေတြကလည္း ထိန္းလို႔ မရေတာ့ပါဘူး ။" ေသြးဝံပုေလြ လက္သည္း "ရွိန္လန္က ထုံက်ဥ္ေနတာေတြကို အံက်ိတ္ သည္းခံလိုက္ၿပီး ေက်ာင္ယုေဇာင္ရႊန္း သားရဲႀကီးကို လက္သည္းနဲ႔ ကုတ္ဆြဲ ပစ္လိုက္ပါတယ္။ သည္လက္သည္း ကုတ္ခ်က္မွာေတာ့ အားအင္ အျပည့္အဝ မပါေတာ့ပါဘူး ။ရႊမ္း......ဒါေပမဲ့ သည္လက္သည္းကုတ္ခ်က္က ေက်ာင္ယုေဇာင္ရႊန္း သားရဲႀကီးကို ဒဏ္ရာရေအာင္ လုပ္နိုင္စြမ္း ရွိေနဆဲပါပဲ။" ေျပးမွ "အေျခအေန မဟန္ေတာ့တာကို သိလိုက္တဲ့ ေက်ာင္ယုေဇာင္ရႊန္း သားရဲႀကီးကေတာ့ ေရကန္ထဲကို ငုပ္လၽွိုးသြားခဲ့ပါၿပီ ။" ေခြးမသား...... ေနာက္တစ္ခါဆို ......အေသပဲ "ႊိရွိန္လန္က ေကာင္းကင္ထက္ကေနၿပီး ဆဲဆိုႀကိမ္းေမာင္းလိုက္ပါတယ္။" ေနစမ္းပါဦး ......ဟိုေကာင္ေကာ "ရွိန္လန္က သတိရလို႔ လီဖူခ်န္းကို ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ ေပ်ာက္ျခင္းမလွ ေပ်ာက္ေနခဲ့ပါၿပီ ။လီဖူခ်န္း ရွိေနတဲ့ ေနရာနားက ကန္ေရျပင္ေပၚမွာေတာ့ လွိုင္းတြန္႔ေလးေတြ ျဖစ္ေနပါတယိ။ၾကည့္ရတာေတာ့ လီဖူခ်န္းကို ေရကန္ထဲကို ဆင္းသြားတဲ့ ပုံပါပဲ ။" အား......။ ေခြးမသားႏွစ္ေကာင္ ...... အခုခ်က္ခ်င္း ေရကန္ထဲက ထြက္ခဲ့စမ္း "ရွိန္လန္က ေသြး႐ူးေသြးတန္းနဲ႔ ေရကန္အစပ္က ေျမႀကီးေတြကို ေျမာင္းႀကီးေတြျဖစ္ေအာင္ တူးထုတ္ပစ္လိုက္ပါတယ္။ သူ႔ရဲ့ အႀကံကေတာ့ ေရကန္ထဲက ေရေတြကို အျမန္ဆုံး ဖယ္ထုတ္ပစ္ဖို႔ပါပဲ။ဘန္း...... ဘန္း...... ဘန္း......မ်က္စိတစ္မွိတ္အတြင္းမွာပဲ ရွိန္လန္ဟာ ေျမာင္းေတြ အမ်ားႀကီး တူးပစ္လိုက္ပါတယ္။သူ႔ရဲ့ လုပ္ရပ္ေၾကာင့္ ေရကန္ထဲက ေရတစ္ဝက္နီးပါးဟာလည္း ေလ်ာ့ပါးသြားခဲ့ပါၿပီ။ရွိန္လန္ဟာ ေနာက္က်ိေနတဲ့ ေရကန္ေပၚမွာ အေခါက္ေခါက္အခါခါ ပ်ံသန္းၿပီး သူ႔ရဲ့ အသိစိတ္အာ႐ုံနဲ႔ ရွာေဖြလိုက္ပါတယ္။" သည္ေခြးမသားႏွစ္ေကာင္ ဘယ္ေရာက္သြားတာလဲ "ေရကန္ထဲမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းေကာ ေက်ာင္ယုေဇာင္ရႊန္း သားရဲႀကီးပါ မရွိေတာ့ပါဘူး ။ေရကန္ထဲက ေရေတြ ရင္ဘတ္ေလာက္အထိ ေလ်ာ့သြားၿပီ ဆိုမွသာ ရွိန္လန္ဟာ ေရကန္ေအာက္ေျခမွာရွိတဲ့ အေပါက္တစ္ေပါက္ကို ရွာေဖြေတြ႕ရွိ သြားခဲ့ပါတယ္ ။ၾကည့္ရတာေတာ့ သည္ေရကန္ဟာ ယြင္ရွင္းေတာင္တန္းထဲမွာရွိတဲ့ အျခားေသာ ေရကန္ႀကီးတစ္ကန္နဲ႔ ဆက္စပ္ေနပုံပါပဲ။အေစာပိုင္းတုန္းက ေက်ာင္ယုေဇာင္ရႊန္း သားရဲႀကီးဟာ အဲသည္ေရကန္ႀကီးထဲမွာ အနိုင္က်င့္ခံရ လြန္းတဲ့အတြက္ သည္ေရကန္ကို ေျပာင္းေရႊ႕လာပုံ ရပါတယ္။အဆုံးမဲ့အာဏာ အပိုင္း ၃၇၀ထ်န္းသၽွေဆးပင္" ဟိုေခြးသူေတာင္စားနဲ႔ တိရစၧာန္ေကာင္က သည္အေပါက္ထဲ ဝင္သြားတာပဲ ျဖစ္ရမယ္ "ရွိန္လန္က လီဖူခ်န္းနဲ႔ ေက်ာင္ယုေဇာင္ရႊန္းသားရဲႀကီးတို႔ ထြက္ေျပးသြားတဲ့ ေနရာကို သိေနေပမယ့္လည္း ေရကန္ေအာက္ေျခမွာရွိတဲ့ အေပါက္ထဲသို႔ ဆင္းသြားဖို႔အတြက္ကိုေတာ့ ခ်ီတုံခ်တုံ ျဖစ္ေနဆဲပါပဲ ။အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ စဥ္းစားၿပီးသြားတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ သူက ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခုကို ခိုင္ခိုင္မာမာ ခ်လိုက္ပါတယ္ ။သူက ဘာျဖစ္လို႔ ေျမကမၻာအဆင့္ ခ်ပ္ဝတ္တန္ဆာနဲ႔ အဆင့္နိမ့္ဝိညာဥ္ေက်ာက္တုံးေတြအတြက္ မစြန္႔စားရဲ ရမွာလည္း ။ ခ်မ္းသာႂကြယ္ဝမွုဆိုတာက တစ္ခါတရံမွာ အႏၲရာယ္ေတြကေန လာတာပင္ မဟုတ္ပါလား ။ဗြမ္း......ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ ရွိန္လန္ဟာ ျမားတစ္စင္းကဲ့သို႔ ေရကန္ေအာက္ေျခရွိ တြင္းေပါက္ထဲသို႔ ထိုးဆင္းသြားခဲ့ပါၿပီ ။သူထင္ထားခဲ့သလိုပါပဲ ။ သည္တြင္းေပါက္ထဲမွာ အျခားတစ္ေနရာနဲ႔ ဆက္သြယ္ထားဟန္ရွိတဲ့ ဥမင္လိုဏ္ေခါင္းတစ္ခု ရွိေနပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ သည္လိုဏ္ေခါင္းထဲမွာ ရွိတဲ့ ေရဖိအားကလည္း အေတာ္ေလးကို ျပင္းထန္ေနပါေသးတယ္။လီဖူခ်န္းနဲ႔ ေက်ာင္ယုေဇာင္ရႊန္းသားရဲႀကီးက သည္လိုဏ္ေခါင္းထဲက ထြက္ေျပးသြားတယ္ဆိုတာ ေသခ်ာလြန္းမက ေသခ်ာေနခဲ့ပါၿပီ ။ရွိန္လန္ရဲ့ အေရွ႕မွာေတာ့ ေက်ာင္ယုေဇာင္ရႊန္းသားရဲႀကီးဟာ ေရထဲမွာ လ်င္ျမန္စြာ ကူးခတ္ေနပါတယ္ ။ သူ႔ရဲ့ ကူးခတ္ႏွုန္းက ေလထဲမွာ ပ်ံသန္းႏွုန္းနဲ႔ မကြာလွပါဘူး ။ ၾကည့္ရတာေတာ့ သည္ေရဖိအားက သူ႔အေပၚမွာ သက္ေရာက္မွု ရွိမေနပုံပါပဲ ။တကယ့္ကို အံ့ၾသစရာေကာင္းတာကေတာ့ လီဖူခ်န္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သူက ေရွ႕ဆုံးမွာ ေရာက္ေနတာပါ ။ သူ႔ရဲ့ ကူးခတ္မွုႏွုန္းက ေက်ာင္ယုေဇာင္ရႊန္းသားရဲႀကီးထက္ကို မဆိုစေလာက္ကေလး ျမန္ေနပါေသးတယ္ ။သူ႔ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလုံးကေတာ့ ေရႊေရာင္အလင္းတန္းေတြကို ျဖာထြက္ေနေစခဲ့ပါၿပီ ။သူအခုလို ေရထဲမွာ လ်င္ျမန္စြာ ကူးခတ္ေနနိုင္တာက သူ႔ရဲ့ ဆင္နဂါးခႏၶာကိုယ္ စြမ္းအားေတြနဲ႔ အနည္းငယ္ သက္ဆိုင္ေကာင္း သက္ဆိုင္ေနေလာက္ပါမယ္ ။ ဆင္နဂါးခႏၶာကိုယ္ သြန္းေလာင္းျခင္း ပညာရပ္မွာ နဂါးတစ္ေကာင္ရဲ့ အသိဆႏၵလည္း ပါဝင္ေနတာ မဟုတ္ပါလား ။နဂါးေတြဆိုတာက ဒ႑ာရီပုံျပင္ေတြထဲက အစြမ္းအထက္ဆုံး ျပယုဂ္ေတြပါ ။ သူတို႔ဟာ ေကာင္းကင္ဘုံကိုးဆင့္နဲ႔ မဟာသမုဒၵရာႀကီးေတြကို စိတ္တိုင္းက် သြားလာ လွုပ္ရွားနိုင္ပါတယ္။သူတို႔ မသြားနိုင္တဲ့ ေနရာဆိုတာ မရွိပါဘူး ။အခ်ိန္ေတြ တျဖည္းျဖည္း ကုန္လြန္လာတာနဲ႔အမၽွ လီဖူခ်န္းရဲ့ ကူးခတ္မွုႏွုန္းဟာ ပိုပိုၿပီး ျမန္လာခဲ့ပါတယ္။ ဒါက သူဟာ ေရရဲ့ သေဘာသဘာဝနဲ႔ ပိုၿပီး အသားက်လာၿပီဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ပါပဲ ။လိုဏ္ေခါင္းထဲမွာ မိုင္ေပါင္း၁၀၀ေက်ာ္ ၂၀၀နီးပါး ကူးခတ္ၿပီးသြားတဲ့ အခါမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ ထြက္ေပါက္တစ္ခုကို ေတြ႕လိုက္ရပါၿပီ ။လီဖူခ်န္းက သူ႔ရဲ့ ကူးခတ္ႏွုန္းကို ပိုျမႇင့္လိုက္ၿပီး ထြက္ေပါက္ဆီသို႔ ဦးတည္လိုက္ပါတယ္။ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ ေနာက္ထပ္ ေရျပင္က်ယ္ႀကီး တစ္ခုဆီသို႔ ေရာက္ရွိသြားခဲ့ပါၿပီ။ " အင္း...... အေပၚကို တက္ၾကည့္ဦးမွ "လီဖူခ်န္းကို လက္ႏွစ္ဖက္ကို ယက္လိုက္ၿပီး ေရမ်က္ႏွာျပင္ေပၚသို႔ တက္သြားခဲ့ပါတယ္။" အိုး ...... ေရကန္ႏွစ္ခုက ခ်ိတ္ဆက္ထားတာပါလား "လီဖူခ်န္းက ေရကန္က်ယ္ႀကီးတစ္ခုထဲကို ေရာက္ရွိလာခဲ့တာပါ။သည္ေရကန္ႀကီးက အရမ္းကို က်ယ္တယ္ဆိုတာကိုေတာ့ ယုံမွားသံသယ ဝင္ေနစရာ မလိုပါဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လည္းဆိုေတာ့ လီဖူခ်န္းရဲ့ အသိစိတ္အာ႐ုံကေတာင္မွ ေရကန္ရဲ့ အဆုံးသတ္ကို အာ႐ုံခံလို႔ မရတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ပါပဲ ။့အျပင္အားပညာရွင္ေတြက ေကာင္းကင္ေပၚမွာ ပ်ံသန္းလို႔ မရပါဘူး ။ အဲသည္အတြက္ လီဖူခ်န္းအေနနဲ႔ ေရကူး ခရီးဆက္ဖို႔ကလြဲၿပီး အျခားနည္းလမ္း မရွိပါဘူး ။ျပသနာကေတာ့ သူဟာ ဘယ္ဘက္ကို ဦးတည္ၿပီး ကူးရမလည္းဆိုတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။သူထင္တာမမွားဘူးဆိုရင္ေတာ့ သည္ေရကန္ဟာ ယြင္ရွင္းေတာင္တန္းေပၚမွာရွိတဲ့ ဆန္းၾကယ္ယန္ေရကန္ ပါပဲ ။ဆန္းၾကယ္ယန္ေရကန္ဟာ အခ်င္းဝက္မိုင္ေပါင္းေထာင္ခ်ီ က်ယ္ဝန္းတဲ့ ေရကန္တစ္ခုျဖစ္ၿပီး မ်ားျပားလွတဲ့ မိစၧာသားရဲေတြ က်င္လည္က်က္စားတဲ့ ေနရာတစ္ခု ဆိုရင္လည္း မမွားပါဘူး ။တကယ္လို႔ လီဖူခ်န္းသာ ေရြးခ်ယ္မွု မွားသြားၿပီး ေရကန္အလယ္ထဲကို ဦးတည္သြားမိရင္ေတာ့ ေသခ်ာေပါက္ မိစၧာသားရဲေတြရဲ့ အစာ ျဖစ္ပါၿပီ ။" မသိေတာ့ဘူးကြာ ...... ေသရွင္ေျမႀကီး ရွင္ရင္ ေရႊထီးပဲ "အခ်ိန္အတန္ၾကာ စဥ္းစားၿပီးတဲ့အခါမွာေတာ့ ေခါင္းရွုပ္လာပုံရတဲ့ လီဖူခ်န္းဟာ စိတ္ထင္ရာ ဘက္ကို ဦးတည္ၿပီး ကူးခတ္သြားပါေတာ့တယ္။လီဖူခ်န္းတစ္ေယာက္ ထိုေနရာကေန ထြက္သြားၿပီး သိပ္မၾကာခင္မွာေတာ့ ေက်ာင္ယုေဇာင္ရႊန္းသားရဲႀကီးဟာလည္း ထြက္ေပါက္ကို ေရာက္လာခဲ့ပါၿပီ ။သူပုံစံကို ၾကည့္ရတာကေတာ့ မတတ္သာလြန္းလို႔သာ သည္ေနရာကို ျပန္လာခဲ့ရတဲ့ ပုံပါပဲ ။အမွန္အတိုင္း ေျပာရမွန္ဆိုရင္ေတာ့ သူဟာ သည္ေရကန္ထဲမွာ ရွိတဲ့ အစြမ္းထက္ မိစၧာသားရဲႀကီးတစ္ေကာင္ကို ရန္စထားမိပါတယ္။ဒါေၾကာင့္သူက သည္ေရကန္ႀကီးထဲကေန ထြက္ေျပးလာၿပီး ေရကန္ငယ္ေလးထဲမွာ ပုန္းခိုေနတာပါ။အခုေတာ့ သူက သည္ေရကန္ထဲကို ျပန္လာခဲ့ရ ျပန္ပါၿပီ။ သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ သူနဲ႔ ရန္စ ရွိထားတဲ့ မိစၧာသားရဲႀကီးက သူ႔ဆီလာၿပီး ေကာင္းေကာင္း သမေတာ့မွာပါ ။" ဒါေတြအားလုံးက အဲသည္လူသားေၾကာင့္ပဲ "ေက်ာင္ယုေဇာင္ရႊန္း သားရဲႀကီးက ရွိန္လန္ကို လုံးဝ အခဲမေက်ပါဘူး။" မင္းက ငါ့ကို သည္ေရကန္ထဲ ျပန္လာရေအာင္ ဖိအားေပးမွေတာ့ ငါကလည္းမင္းကို သည္ေရကန္ထဲမွာ ျမဳပ္ပစ္မယ္ကြ "ေက်ာင္ယုေဇာင္ရႊန္းသားရဲႀကီးက သူ႔ရဲ့ဦးခ်ိဳက မိုးႀကိဳးလၽွပ္စီးေတြနဲ႔ လိုဏ္ေခါင္းထဲကို ပစ္ခတ္လိုက္ပါတယ္။ဝုန္း......ဝုန္း...... ဝုန္း.........လိုဏ္ေခါင္းႀကီးကေတာ့ ၿပိဳက် ပ်က္ဆီးသြားခဲ့ပါၿပီ ။ ဒါက ေက်ာင္ယုေဇာင္ရႊန္းသားရဲႀကီးရဲ့ မိုးႀကိဳးလၽွပ္စီးေတြေၾကာင့္ ခ်ည္းပဲေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး ။ ဆန္းၾကယ္ယန္ေရကန္ရဲ့ ေရဖိအားေၾကာင့္လည္း သက္ဆိုင္ေနပါေသးတယ္။" ေခြးမသား...... အား......"ရွိန္လန္ကေတာ့ အေတာ္ေလး ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ အေျခအေန တစ္ခုနဲ႔ ၾကဳံေနရပါၿပီ ။ သူက ျပန္လည္ဝင္စားျခင္းနယ္ပယ္အဆင့္ ပညာရွင္တစ္ေယာက္ ျဖစ္ေပမယ့္လည္း အခုလို ပိန္းတိတ္ေအာက္ ေမွာင္မိုက္ေနတဲ့ ေျမေအာက္ ေရလိုဏ္ဂူထဲမွာေတာ့ သူ႔ရဲ့ အစြမ္းေတြကို အျပည့္အဝ ထုတ္သုံးနိုင္စြမ္း မရွိပါဘူး ။ လိုဏ္ဂူၿပိဳမက်ခင္မွာ သူေနာက္ဆုံးျမင္လိုက္ရတာကေတာ့ မိုးႀကိဳးလၽွပ္စီးေတြပါပဲ ။" ေခြးမသား...... တိရစၧာန္ေကာင္ ။ မင္းကိုမိမွ အစိမ္းလိုက္ ဝါးစားပစ္မယ္ကြ "ရွိန္လန္က ပိတ္ဆို႔ေနတဲ့ ေက်ာက္တုံးေက်ာက္ခဲေတြကို သူ႔ရဲ့ သံမဏိလက္သည္းေတြနဲ႔ ကုတ္ဆြဲပစ္လိုက္ၿပီး သည္ထဲကေန ထြက္ဖို႔အတြက္ လမ္းေၾကာင္းရွာေနခဲ့ပါၿပီ။ သူ႔ရဲ့ ပါးစပ္ကေနလည္း ေက်ာင္ယုေဇာင္ရႊန္းသားရဲႀကီးကို အမ်ိဳးမ်ိဳး ဆဲဆိုႀကိမ္းဝါး ေနပါေသးတယ္။ဝုန္း.........အခ်ိန္အေတာ္အတန္ ၾကာသြားၿပီးတဲ့ဲေနာက္မွာေတာ့ တည္ၿငိမ္ေနတဲ့ ေရကန္ေအာက္ေျခဟာ အဆက္မျပန္ တုန္ခါလာၿပီး ေပါက္ကြဲထြက္သြား ခဲ့ပါၿပီ ။ ေပါက္ကြဲသံနဲ႔အတူ လူရိပ္တစ္ရိပ္ကလည္း ေရကန္ေအာက္ေျခကေန တိုးထြက္လာခဲ့ပါတယ္။ ထိုသူကေတာ့ ရွိန္လန္ပါပဲ။ရွိန္လန္က ေရကန္ေအာက္ေျခရဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္ကို တစ္ခ်က္ေလ့လာလိုက္တဲ့ အခါမွာေတာ့ သူ႔အေျခအေနကို ေစာင့္ၾကည့္ေနပုံရတဲ့ ေက်ာင္ယုေဇာင္ရႊန္း သားရဲႀကီးကို ေတြ႕သြားခဲ့ပါၿပီ ။" ေသစမ္း "သူက အခ်ိန္ဆိုင္းမေနဘဲ ေက်ာင္ယုေဇာင္ရႊန္း သားရဲႀကီးကို တိုက္ခိုက္ခိုက္ပါေတာ့တယ္။" ငါမင္းကို တျခားေနရာေတြမွာဆိုရင္ေတာ့ ေၾကာက္ရင္ေၾကာက္မယ္ ။ ဒါေပမဲ့ သည္ေနရာမွာေတာ့ မေၾကာက္ဘူးကြ "ေက်ာင္ယုေဇာင္ရႊန္းသားရဲႀကီးက ေရမိစၧာသားရဲ အမ်ိဳးအစားပါ ။ အဲသည္အတြက္ သူက ေရထဲမွာဆိုရင္ေတာ့ ရွိန္လန္ကို ေၾကာက္ရြံ့ေနျခင္း မရွိပါဘူး ။ဂ်စ္...... ဂ်စ္......ဂ်စ္.........ေက်ာင္ယုေဇာင္ရႊန္းသားရဲႀကီးဟာ သူ႔ရဲ့ ဦးခ်ိဳက ထြက္တဲ့ မိုးႀကိဳး၊လၽွပ္စီးေတြကို အသုံးျပဳၿပီး လၽွပ္စီးပတ္လမ္းတစ္ခုကို ျဖစ္တည္ေစလိုက္ပါတယ္ ။ ၿပီးေတာ့ တစ္ခ်ိန္တည္းလိုလိုမွာပဲ ေရပူေဖာင္းေတြကို မွုတ္ထုတ္လိုက္ပါေသးတယ္ ။ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ အဲသည္ေရပူေဖာင္းေတြက လၽွပ္စီးပတ္လမ္းကို ျဖတ္ေက်ာ္ကာ ရွိန္လန္ဆီသို႔ တိုးဝင္သြားခဲ့ပါၿပီ။ဝုန္း...... ဝုန္း...... ဒိုင္း...... ဒိုင္း ...... ဒိုင္း......ကန္ေရျပင္ ေအာက္ေျခမွာေတာ့ ကမၻာပ်က္ေနတဲ့အလားကို ဆူညံေနေတာ့တာပါပဲ ။ မိစၧာသားရဲတစ္ေကာင္ နဲ႔ လူတစ္ေယာက္ရဲ့ တိုက္ခိုက္မွုေၾကာင့္ အခုလို ဆူညံေနတာ ဆိုရင္လည္း မမွားပါဘူး။သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ တိုက္ခိုက္ေနတဲ့ ေနရာနဲ႔ မိုင္ေပါင္းအနည္းငယ္ အကြာမွာေတာ့ ေက်ာက္ပုစြန္ႀကီးတစ္ေကာင္နဲ႔ ဆင္တူတဲ့ ေရမိစၧာသားရဲႀကီးတစ္ေကာင္ဟာ ေတာင္တစ္လုံးထဲကေန ထြက္လာခဲ့ပါၿပီ ။အဲသည္ ေရမိစၧာသားရဲႀကီးက က်ားတစ္ေကာင္ထက္ေတာင္မွ အဆေပါင္းမ်ားစြာ ႀကီးမားေနပါေသးတယ္ ။ သည္ေပေပါင္းရာခ်ီ ရွိတဲ့ သားရဲႀကီးဟာ ရွိန္လန္နဲ႔ ေက်ာင္ယုေဇာင္ရႊန္း သားရဲႀကီးရဲ့ တိုက္ခိုက္မွုေၾကာင့္ အိပ္ေမာက်ေနရာကေန နိုးလာတဲ့ ပုံပါပဲ ။" ဘယ္ေကာင္ေတြက ငါအိပ္ေနတာကို ေႏွာင့္ယွက္ရဲတာလဲ ။ ေသဖို႔သာ ျပင္ထားၾကေပေတာ့ "ေက်ာက္ပုစြန္နဲ႔ ဆင္တူတဲ့ ေရမိစၧာ သားရဲႀကီးကေတာ့ တိုက္ခိုက္မွုေတြ ျဖစ္ေပၚေနရာဘက္ကို ေဒါသတႀကီးနဲ႔ ထြက္သြားခဲ့ပါၿပီ ။ရွိန္လန္ကေတာ့ အေတာ္ေလးကို ေဒါသထြက္ေနပါတယ္။ သူက သည္ေက်ာင္ယုေဇာင္ရႊန္း သားရဲႀကီးကို အလြယ္တကူ သတ္ပစ္နိုင္မယ္လို႔ ထင္ထားခဲ့ေပမယ့္လည္း တကယ့္လက္ေတြ႕မွာေတာ့ သူထင္ထားသလို ျဖစ္မလာခဲ့ပါဘူး။သည္ေက်ာင္ယုေဇာင္ရႊန္း သားရဲႀကီးက သူ႔ကိုေတာင္ လက္ရည္တူ ယွဥ္ေနလိုက္ပါေသးတယ္ ။ ၿပီးေတာ့ သည္ေရထဲမွာ ရွိေနတဲ့ လၽွပ္စီးပတ္လမ္းကလည္း သူ႔ကို ထုံက်င္ေနေစ ခဲ့ပါၿပီ ။' ငါက သည္တိရစၧာန္ေကာင္နဲ႔ တိုက္ခိုက္ၿပီး ဘာလို႔ အခ်ိန္ျဖဳန္းေနမွာလဲ ။ ဟိုေကာင္ေလးကို အရင္လိုက္ဖမ္းတာပဲ ပိုေကာင္းမယ္ 'အေတြးနဲ႔အတူ ရွိန္လန္ဟာ သူ႔ရဲ့ တိုက္ခိုက္မွုကို ေလ်ာ့ခ်လိုက္ၿပီး ထြက္သြားဖို႔အတြက္ ျပင္လိုက္ပါတယ္ ။အဲသည္အခ်ိန္မွာပဲ " မ်ိဴးမစစ္ႏွစ္ေကာင္...... သည္က သခင္ႀကီးအိပ္ေနတာကို ေႏွာင့္ယွက္တဲ့အတြက္ ေသၾကစမ္း "ရႊမ္း...... ရႊမ္း......ႀကီးမားလွတဲ့ ကတ္ေၾကးႀကီး ႏွစ္လက္ဟာ ရွိန္လန္နဲ႔ ေက်ာင္ယုေဇာင္ရႊန္း သားရဲႀကီးဆီကို တိုးဝင္လာခဲ့ပါၿပီ ။ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္လိုက္တဲ့ အခါမွာေတာ့ အဲဒါေတြက ကတ္ေၾကးေတြ မဟုတ္ပါဘူး ။ အဲဒါေတြက ႀကီးမားလွတဲ့ လက္မႀကီးေတြပါ ။အဲသည္လက္မႀကီးေတြက လူသားနဲ႔ မိစၧာသားရဲဆီကို ေရာက္မလာခင္ေလးမွာတင္ အျဖဴေရာင္ အလင္းတန္းေတြကို ထုတ္လႊတ္ၿပီး ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုလုံးကို ဖိႏွိပ္ထားလိုက္ပါေသးတယ္။ေက်ာင္ယုေဇာင္ရႊန္း သားရဲႀကီးရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ကေတာ့ တဆတ္ဆတ္ တုန္ယင္ေနခဲ့ပါၿပီ ။ သူက သည္လက္မေတြရဲ့ ပိုင္ရွင္ကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး သိထားသူ တစ္ေယာက္ပင္ မဟုတ္ပါလား ။သည္လက္မေတြရဲ့ ပိုင္ရွင္ကေတာ့ လုံရွား သားရဲႀကီးပါပဲ ။ေက်ာင္ယုေဇာင္ရႊန္း သားရဲႀကီးကေတာ့ သည္လက္မရဲ့ တိုက္ခိုက္မွုကို ဘယ္လိုမွ ေတာင့္ခံနိုင္ခဲ့ျခင္း မရွိပါဘူး။ရႊပ္......သည္လက္မႀကီးက သူ႔ရဲ့ အၿမီးကို ညႇပ္ျဖတ္သြားခဲ့ပါၿပီ ။ဘန္း.........ရွိန္လန္ရဲ့ အေျခအေနကလည္း သိပ္မေကာင္းလွပါဘူး ။ သူက သည္လက္မရဲ့ တိုက္ခိုက္မွုကို ခုခံနိုင္ခဲ့ေပမယ့္လည္း ေသြးေတြကို အန္ထုတ္ပစ္လိုက္ ရပါတယ္။" အစ္ကိုေဟာင္...... ။သည္လူသားက အစ္ကို႔နယ္ေျမထဲကို က်ဴးေက်ာ္ဝင္လာၿပီး အစ္ကို႔ရဲ့ မေကာင္းေၾကာင္းေတြကို ေျပာေနတာဗ် ။ ဒါေၾကာင့္ကၽြန္ေတာ္က အစ္ကို႔အစား မခံမရပ္နိုင္ျဖစ္ၿပီး သည္လူသားကို တိုက္ခိုက္ေနတာ ။ ေက်းဇူးျပဳၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ကို ခြင့္လႊတ္ေပးပါ "ေက်ာင္ယုေဇာင္ရႊန္း သားရဲႀကီးက မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႔ လုံရွင္းသားရဲႀကီးရဲ့ ခြင့္လႊတ္မွုကို ေတာင္းခံလိုက္ပါတယ္ ။( note- ေဟာင္ဆိုတာက လုံရွင္းမိစၧာသားရဲရဲ့ နာမည္အစ ျဖစ္ပုံပါပဲ ။ )ထိုစကားကို ၾကားၿပီးတဲ့အခါမွာေတာ့ လုံရွင္းသားရဲႀကီးဟာ ေက်ာင္ယုေဇာင္ရႊန္းသားရဲႀကီးကို ဆက္လက္ တိုက္ခိုက္ျခင္း မျပဳလုပ္ေတာ့ပါဘူး ။သူက ရွိန္လန္ကို ေသေသခ်ာခ်ာ စိုက္ၾကည့္လိုက္ပါတယ္။မိစၧာသားရဲေတြနဲ႔ လူေတြဆိုတာက ရန္သူေတြပင္ မဟုတ္ပါလား ။သူ႔အေနနဲ႔ သည္ေက်ာင္ယုေဇာင္ရႊန္း သားရဲက လိမ္ေျပာေနတယ္ ဆိုရင္ေတာင္မွ ဂ႐ုမစိုက္ပါဘူး။ သူကေတာ့ သည္ေနရာကို ေရာက္လာတဲ့ လူသားမွန္သမၽွကို သတ္ျဖတ္ပစ္မွာပါ ။" ဒါ...... ဒါက ...... အဆင့္၅ အလယ္အလတ္အဆင့္ျဖစ္တဲ့ လုံရွင္း မိစၧာသားရဲႀကီးပဲ ။ အျမန္ ေျပးမွ......"တစ္ဖက္ရန္သူက လုံရွင္းမိစၧာသားရဲ ဆိုတာကို သိၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ ရွိန္လန္တစ္ေယာက္ ေၾကာက္လန္႔တၾကားနဲ႔ ထြက္ေျပးသြားခဲ့ပါၿပႌ ။သည္လုံရွင္းမိစၧာသားရဲက အဆင့္၅အလယ္အလတ္အဆင့္ ေရမိစၧာေတြထဲမွာေတာင္မွ အသန္မာဆုံးေတြထဲက တစ္ေကာင္ျဖစ္ပါတယ္ ။အဆင့္၇ ျပန္လည္ဝင္စားျခင္းနယ္ပယ္ ပညာရွင္ေတြေတာင္မွ သည္သားရဲႀကီးရဲ့ ၿပိဳင္ဘက္ မဟုတ္ပါဘူး ။ " မ်ိဳးမစစ္တဲ့ လူသား...... မင္းကို ဘယ္သူက သြားခြင့္ေပးလိုက္လို႔လဲ"အၿမီးကို တစ္ခ်က္လွုပ္လိုက္တဲ့ အခါမွာေတာ့ လုံရွင္းသားရဲႀကီးဟာ ရွိန္လန္ရဲ့ အေရွ႕ကို ေရာက္သြားခဲ့ပါတယ္။ ဒါက တည္ေနရာ ေရႊ႕ေျပာင္းလိုက္တဲ့အလားပါပဲ ။ " ေသလိုက္ေတာ့ လူသား "ေဝါ...... ေဝါ...... ေဝါ .........ႀကီးမားလွတဲ့ မိစၧာခ်ီတစ္ခုက ရွိန္လန္ကို လႊမ္းျခဳံ သြားခဲ့ပါၿပီ ။အရမ္းကြာေဝးတဲ့ အရပ္မွာ ေရာက္ေနေပမယ့္လည္း လီဖူခ်န္းဟာ သူ႔အေနာက္မွာ ျဖစ္ေနတဲ့ တိုက္ပြဲကို အာ႐ုံခံမိေနပါတယ္။" ငါသည္ေနရာမွာ အခ်ိန္ၾကာၾကာ ေနလို႔ေတာ့ မျဖစ္ဘူး ။ တိုက္ပြဲက မိစၧာသားရဲေတြကို ဖိတ္ေခၚေနသလို ျဖစ္ေနၿပီ ။ သည္ေနရာကေန အျမန္ဆုံး သြားမွ "ယြင္ရွင္းေတာင္တန္းဆိုတာ ေတာင္ပိုင္းေတာအုပ္ နယ္ေျမေဒသမွာ အႏၲရာယ္အမ်ားဆုံး ေနရာတစ္ခုပါ ။ ယြင္ရွင္းေတာင္တန္းရဲ့ ဧရိယာ အက်ယ္အဝန္း မိုင္ေပါင္းတစ္ေသာင္းေက်ာ္ ရွိတဲ့အနက္ တစ္ဝက္ေလာက္ကို ယြင္ရွင္းေရကန္က ေနရာယူထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲသည္အတြက္ သည္ေရကန္ထဲမွာ ရွိတဲ့ မိစၧာသားရဲေတြဟာ ဘယ္ေလာက္အထိ အစြမ္းထက္မလည္းဆိုတာ မမွန္းဆနိုင္ေအာင္ပါပဲ ။ၿပီးေတာ့ သည္ေတာင္တန္းက ငရဲမီးၿမိဳ႕နဲ႔ နယ္နိမိတ္ခ်င္း ထိစပ္ေန႐ုံသာမက အျခားေသာ ၿမိဳ႕ေတြနဲ႔လည္း နယ္နိမိတ္ခ်င္း ထိစပ္ေနပါေသးတယ္။လီဖူခ်န္း ထင္ထားခဲ့သလိုပါပဲ ။ ႀကီးမားလွတဲ့ အနက္ေရာင္ အရိပ္ႀကီး တစ္ခုဟာ သူ႔ရဲ့ ညာဘက္မွာ ေပၚလာခဲ့ပါတယ္။ အဲသည္အရိပ္ႀကီးကေတာ့ လီဖူခ်န္းကို သတိထားမိပုံ မေပၚပါဘူး ။ သူက တိုက္ပြဲျဖစ္ေနရာ ဆီသို႔သာ ဦးတည္ၿပီး သြားေနပါတယ္။လီဖူခ်န္းဟာ လမ္းတစ္ေလၽွာက္မွာလည္း တိုက္ပြဲျဖစ္ေပၚရာေနရာသို႔ ဦးတည္သြားေနတဲ့ ေနာက္ထပ္ မိစၧာသားရဲ ေလးေကာင္ေလာက္ကိုလည္း ေတြ႕ခဲ့ရပါေသးတယ္။ သူတို႔ရဲ့ ခ်ီအရွိန္အဝါအရ ဆိုရင္ေတာ့ သည္ေကာင္ေတြက အဆင့္၅ အဆင့္ျမင့္ မိစၧာသားရဲေတြပါပဲ ။" ေရမိစၧာသားရဲေတြက ေရထဲမွာဆိုရင္ ပိုၿပီး အစြမ္းထက္တယ္ ။ အဲသည္လူေတာ့ မေသစရာ အေၾကာင္းမရွိေတာ့ဘူး "လီဖူခ်န္းက စိတ္ထဲကေန ေတြးေနမိပါတယ္။ေနာက္ထပ္ႏွစ္နာရီမၽွ ကူးခတ္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ ကန္ရဲ့ အစပ္ကို ေရာက္သြားခဲ့ပါၿပီ ။"ဟူး...... ေတာ္ေသးလို႔ေဟ့ "လီဖူခ်န္းက က်ယ္ေျပာလွတဲ့ ကန္ေရျပင္ႀကီးကို ၾကည့္ၿပီး သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ ခ်လိုက္မိပါတယ္။ေရာင္စဥ္ခုနစ္ျဖာ တိုက္ႀကီးမွာေတာ့ ကုန္းေျမဟာ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ရဲ့ ပိုင္နက္ဆိုရင္ ေရျပင္ဟာ မိစၧာသားရဲေတြရဲ့ ပိုင္နက္ပါပဲ ။ ေရာင္စဥ္ခုနစ္ျဖာ တိုက္ႀကီးမွာဆိုရင္ အဓိက ကုန္းေျမႀကီး ခုနစ္ခု ရွိသလို ကုန္းေျမတစ္ခုနဲ႔ တစ္ခု ၾကားမွာလည္း ကုန္းတြင္းပင္လယ္ေတြ ရွိေနပါေသးတယ္။အဲသည္ကုန္းတြင္း ပင္လယ္ေတြကိုေတာ့ မိစၧာဘုရင္ေတြက အပိုင္စား ရထားတာပါ ။ အဲသည္ မိစၧာဘုရင္ေတြကိုေတာ့ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ထဲက မဟာပညာရွင္ေတြေတာင္မွ ထိပ္တိုက္ ရင္မဆိုင္လိုၾကပါဘူး ။" အာ...... ငါဘာလို႔ အဲသည္ေလာက္အေဝးႀကီးအထိ စဥ္းစားေနတာလဲ ။ အခုခ်ိန္မွာ အဲဒါေတြက ငါနဲ႔ မသက္ဆ္ိုင္ေသးဘူး ။ အခုေလာေလာဆယ္ ငါလုပ္ရမွာက ထ်န္းသၽွေဆးပင္ကို ရွာဖို႔ပဲ "လီဖူခ်န္းက သူ႔ရဲ့ အေတြးစကို ျဖတ္လိုက္ၿပီး ဆန္းၾကယ္ယန္ေရကေန ထြက္ခြာသြားပါေတာ့တယ္ ။*******ယြင္ရွင္းေတာင္တန္းရဲ့ နယ္နိမိတ္က အေတာ္ေလးကို ရွုပ္ေထြးလြန္းလွပါတယ္ ။ မွတ္တမ္း၊မွတ္ရာေတြအရ ဆ္ိုရင္ေတာ့ျဖင့္ သည္နယ္ေျမတစ္ဝိုက္မွာ ယန္ဓာတ္ေတြကို ထုတ္လႊတ္ေပးတဲ့ ေနရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ရွိပါတယ္။ အဲသည္ယန္ဓာတ္ေတြ သိပ္သည္းတဲ့ ေနရာေတြက ထ်န္းသၽွေဆးပင္ေတြ ေပါက္ေရာက္တဲ့ ေနရာပါပဲ ။လီဖူခ်န္းအတြက္ ထ်န္းသၽွေဆးပင္ေတြ ေပါက္ေရာက္ရာ ေနရာကို ရွာဖို႔အတြက္ဟာ သိပ္ၿပီး မခဲယဥ္းလွပါဘူး ။ သူ႔ရဲ့ အသိစိတ္အာ႐ုံက ျပန္လည္ဝင္စားျခင္းနယ္ပယ္ ပညာရွင္ေတြထက္ကို အစြမ္း ထက္ေနတဲ့အတြက္ သည္ယန္ဓာတ္ေတြ သိပ္သည္းေနတဲ့ ေနရာကို အာ႐ုံခံနိုင္စြမ္း ရွိပါတယ္ ။ ဒါက အမ်ားနဲ႔ မတူတဲ့ သူ႔ရဲ့ အားသာခ်က္ပါပဲ ။ေနာက္ထပ္ရက္အနည္းငယ္ အၾကာမွာေတာ့ ........." သည္ေနရာက အျခားေနရာေတြထက္ကို အေတာ္ေလး ေႏြးေနတာပဲ ။ သည္အတိုင္းဆိုရင္ေတာ့ ယန္ဓာတ္ေတြ ရွိတဲ့ေနရာက သိပ္မေဝးေလာက္ေတာ့ဘူး "ေတာင္ထိပ္တစ္ခုေပၚမွာ ရွိေနတဲ့ လီဖူခ်န္းဟာ သူ႔ရဲ့ အသိစိတ္အာ႐ုံကို ျဖန္႔က်က္ၿပီး ယန္ဓာတ္ေတြ သိပ္သည္းရာ အရပ္ကို အာ႐ုံခံေနတာ ျဖစ္ပါတယ္ ။တိက်တဲ့ အရပ္မ်က္ႏွာတစ္ခုကို အာ႐ုံခံမိ ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ ေတာင္ေပၚကေန ေမ်ာက္တစ္ေကာင္အလား ျပန္ဆင္းသြားခဲ့ပါၿပီ ။ေနာက္ထပ္ ေန႔တစ္ဝက္ေလာက္ အၾကာမွာေတာ့ လီခ်န္းဟာ ေတာင္ၾကားခ်ိဳင့္ဝွမ္း တစ္ခုရဲ့ အဝင္ဝကို ေရာက္ရွိလာခဲ့ပါတယ္ ။" သည္ေနရာပဲ ။ သည္ေနရာမွာ ရွိေနတဲ့ ခ်ီေတြက အေတာ္ေလး ေႏြးေထြးၿပီး ေနလို႔ေကာင္းတယ္ "သည္ေတာင္ၾကားခ်ိဳင့္ဝွမ္းေဒသက အေတာ္ေလးကို သာယာလွပတဲ့ ေနရာေလး တစ္ခုပါပဲ ။ ေဘးဘယ္ညာ တစ္ဖက္တစ္ခ်က္မွာလည္း စိမ္းလန္းစိုျပည္လွတဲ့ သဘာဝ ေပါက္ပင္ေတြ ေပါက္ေရာက္လ်က္ ရွိေနပါေသးတယ္။လီဖူခ်န္းကေတာ့ ေထြေထြထူးထူး စဥ္းစားမေနေတာ့ပါဘူး ။သူက အသိစိတ္အာ႐ုံရဲ့ ဦးေဆာင္မွုအတိုင္း ေတာင္ၾကားခ်ိဳင့္ဝွမ္းေလးထဲကို ဝင္သြားပါေတာ့တယ္ ။ရွူး......႐ုတ္တရက္ ဆိုသလို ခ်ဳံပုတ္တစ္ခုၾကားထဲကေန လုံးပတ္ လက္ေမာင္းလုံးေလာက္ရွိတဲ့ ေႁမြႀကီးတစ္ေကာင္ ထြက္ေပၚလာၿပီး လီဖူခ်န္းကို ေပါက္ထည့္လိုက္ပါတယ္။သည္ေႁမြႀကီးက ဝါက်င့္က်င့္ အေရာင္ရွိတဲ့ ေႁမြႀကီးတစ္ေကာင္ပါပဲ။ သူက လီဖူခ်န္းကို စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔ ေခ်ာင္းေျမာင္းေနတာပါ ။ သူ႔ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ကေနလည္း ပူျပင္းလွတဲ့ အေငြ႕အသက္တစ္ခုကို ထုတ္လႊတ္ထားပါေသးတယ္။ဘန္း......စိတ္မေကာင္းစရာပါပဲ ။ေႁမြႀကီးရဲ့ ေခ်ာင္းေျမာင္းတိုက္ခိုက္မွုက အလုပ္မျဖစ္ခဲ့ပါဘူး ။ လီဖူခ်န္းက လၽွပ္စီးလက္သလို အလ်င္နဲ႔ ေႁမြႀကီးရဲ့ ဦးေခါင္းကို ထုေခ်ပစ္လိုက္ပါတယ္။ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းဟာ ျမက္ခင္းစိမ္းေလးေတြ ေပါက္ေရာက္ေနတဲ့ ေျမကြက္လပ္တစ္ခုကို ေရာက္ရွိလာခဲ့ပါၿပီ ။ေျမကြက္လပ္ရဲ့ ပတ္ပတ္လည္မွာေတာ့ အဝါေရာင္ အလင္းတန္းေတြ ေတာက္ပေနပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ အဝါေရာင္ ေႁမြအုပ္ႀကီးပါပဲ ။သည္ေႁမြအုပ္ထဲက အေသးဆုံး အေကာင္ဟာ လက္ေမာင္းလုံးေလာက္ရွိၿပီး အႀကီးအေကာင္ဟာ ခါးေလာက္ တုတ္ပါတယ္။ သူတို႔ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္က အေၾကးခြံေတြကလည္း ေတာက္ေျပာင္ေနၿပီး အေတာ္ေလးကို ပူျပင္းတဲ့ ခ်ီအရွိန္အဝါေတြကို ထုတ္လႊတ္ေနပါေသးတယ္။" ထ်န္းသၽွေဆးပင္ "လုံးဝကို ယုံမွားသံသယ ဝင္ေနစရာ မလိုပါဘူး။ျမက္ခင္းစိမ္းေလးရဲ့ အလယ္မွာ ရွိေနတာကေတာ့ ထ်န္းသၽွေဆးပင္ပါပဲ ။ ဒါက လီဖူခ်န္း သိထားတဲ့ ထ်န္းသၽွေဆးပင္ရဲ့ အသြင္အျပင္၊လကၡဏာနဲ႔ ခၽြတ္စြပ္ကို တူေနပါတယ္။
YOU ARE READING
အဆုံးမဲ့အာဏာ (လီဖူချန်း)
Hành độngမူရင်းဘာသာပြန်ဆိုသူ - လေလွင့်လုလင် (အကုန်တတ်သခင်လေး) ZAWGYI / UNICODE
