အဆုံးမဲ့အာဏာ အပိုင္း၁၅၁စစ္ကူေတြသူတို႔ႏွစ္ေယာက္စလုံးက ေျမကမၻာအဆင့္၁ခ်င္း တူေနရင္ေတာင္မွ ခ်န္းဖန္းဟြာက အဆင့္တူတန္းေတြမွာ ေအာက္ဆုံးကအဆင့္ဘဲ ရွိပါတယ္။ သူမက ဓားဆႏၵကို နားမလည္ေသးသေရြ႕ကေတာ့ လင္းေဟာင္ကို ယွဥ္ဖို႔ မျဖစ္နိုင္ေသးပါဘူး။ ခ်န္ဖန္းဟြာရဲ့ အႀကံက သူမေသဖို႔ လမ္းကို ေရြးလိုက္သလိုပါဘဲ။ " ဒါေပမဲ့လည္းေလ"ခ်န္ဖန္းဟြာက အျပစ္ရွိသလို ခံစားေနရပါတယ္။ လီဖူခ်န္းက စိတ္တန္ခိုးဖြဲ႕စည္းျခင္းနယ္ပယ္ အဆင့္၇မွာသာ ရွိေသးတဲ့အတြက္ ေသြးေဆဘာလင္းေဟာင္နဲ႔ အေတာ္ႀကီး ကြာဟေနတယ္ေလ။ " ဒါေပမဲ့လည္းေတြ ဘာေတြ လုပ္မေနနဲ႔ေတာ့ အစ္မေတာ္။ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့အစြမ္းေတြ အကုန္ထုတ္ျပထားၿပီးၿပီလို႔ အစ္မက ထင္ေနတာလား " လီဖူခ်န္းက စကားစကို အျမန္ျဖတ္လိုက္ပါတယ္။တေစၧလက္သည္းက်န္းရွန္နဲ႔ တိုက္ခိုက္တုန္းကဘဲျဖစ္ျဖစ္ ၊ ေသြးနီေၾကးခြံသားရဲႀကီးနဲ႔ တိုက္ခိုက္တုန္းကဘဲျဖစ္ျဖစ္ သူက အစြမ္းကုန္ မတိုက္ခိုက္ခဲ့ရပါဘူး။လီဖူခ်န္းကိုယ္တိုင္ေတာင္မွ သူ႔ရဲ့အစြမ္းေတြကို အျပည့္အဝထုတ္သုံးရင္ ဘယ္လိုျဖစ္သြားမလည္းဆိုတာကို ေသခ်ာမသိေသးဘူးေလ။ဘာျဖစ္လို႔လည္းဆိုေတာ့ သူက အခုထက္ထိ ထိုက္တန္တဲ့ ၿပိဳင္ဘက္နဲ႔ မေတြ႕ရေသးလို႔ပါဘဲ။ေသြးေဆဘာလင္းေဟာင္က သူ႔ရဲ့အစြမ္းအစေတြကို အျပည့္အဝ ထုတ္သုံးၿပီး တိုက္ခိုက္ရေလာက္ေအာင္ အစြမ္းထက္ရဲ့လားဆိုတာကိုလည္း သူေဝခြဲမရေသးပါဘူး။လီဖူခ်န္းရဲ့ ေျပာစကားကို ၾကားၿပီးေနာက္မွာေတာ့ ခ်န္ဖန္းဟြာက လီဖူခ်န္းကို ယုံၾကည္လိုက္ပါတယ္။" ဒီဒိုင္းကိုပါ ယူထားလိုက္ဦး " လီဖူခ်န္းက သူ႔ရဲ့ သိုေလွာင္အိတ္ထဲကေန ဒိုင္းတစ္ခု ထုတ္ၿပီး ခ်န္ဖန္းဟြာကို ေပးလိုက္ပါေသးတယ္။ ဒီဒိုင္းကေတာ့ တေစၧလက္သည္းက်န္းရွန္ကို သတ္ၿပီးရယူထားတဲ့ ဒိုင္းပါဘဲ။ဆန္းၾကယ္အဆင့္နိမ့္ဒိုင္းပါ။ဒီဒိုင္းမရွိရင္ေတာ့ ခ်န္ဖန္းဟြာက ေသြးေဆဘာလင္းေဟာင္ရဲ့ တစ္ခ်က္တည္းနဲ႔ သတ္ျဖတ္မွုကို ခံလိုက္ရနိုင္ပါတယ္။ခ်န္ဖန္းဟြာက စကားတစ္ခြန္းမွ မဆိုေတာ့ဘဲ ဒိုင္းကို လက္ခံယူထားလိုက္ပါတယ္။ သူမက ဒီတစ္ႀကိမ္မွာေသသြားမယ္ဆိုရင္ေတာင္ ရဲဝံ့စြာနဲ႔ အေသခံသြားဖို႔ ဆုံးျဖတ္ၿပီးသြားပါၿပီ။ အရင္လို သူရဲေဘာေၾကာင္ေနေတာ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး။" ပုရြက္ဆိတ္ေလးႏွစ္ေကာင္က ေတာင္ႀကီးကိုၿဖိဳဖို႔ ႀကံစည္ေနက်တာဘဲ။ တစ္ကယ့္ဟာသကြာ။" ေသြးေဆဘာလင္းေဟာင္က သူတို႔ကို ထိုင္ၾကည့္ၿပီး ေကာင္းေကာင္းႀကီး ဟားေနပါတယ္။သူ႔ရဲ့မ်က္လုံးထဲမွာေတာ့ ေျမကမၻာအဆင့္၁ကို ေရာက္ေနတဲ့ ခ်န္ဖန္းဟြာဘဲျဖစ္ျဖစ္ ၊ စိတ္တန္ခိုးဖြဲ႕စည္းျခင္းနယ္ပယ္အဆင့္၇မွာ ေရာက္ေနတဲ့ လီဖူခ်န္းဘဲျဖစ္ျဖစ္ ႏွစ္ေယာက္စလုံးဟာ ဘယ္အခ်ိန္နင္းသတ္သတ္ရတဲ့ ပုရြက္ဆိတ္ေလးေတြပါဘဲ။ အထူးသျဖင့္ စိတ္တန္ခိုးဖြဲ႕စည္းျခင္းနယ္ပယ္ အဆင့္၇က ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္က ဆရာႀကီးတစ္ပါးလို ျပဳမူေနတာကိုၾကည့္ၿပီး အေတာ္ေလးကို ရယ္ခ်င္ေနမိတယ္ေလ။ဒီေကာင္ေလးကေတာ့ ေဆးပင္၁၀၀လ်ိဳ႕ဝွက္နယ္ေျမထဲကို ဝင္ၿပီးကတည္းက ေသြးေလေျခာက္ခ်ားသြားပုံပါဘဲ။" ငါက မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္နဲ႔ ေဆာ့ကစားေနဖို႔ အခ်ိန္မရွိဘူး။ ငရဲျပည္ေရာက္မွ မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္ ဆုေၾကးေတြ ခြဲယူေနလိုက္ေတာ့ "လင္းေဟာင္က သူ႔ရဲ့ခါးၾကားက ဓားကို ဆြဲထုတ္လိုက္ပါၿပီ။အဲဒါကေတာ့ ေသြးေရာင္ေတြေတာက္ပေနတဲ့ ဓားရွည္တစ္ေခ်ာင္းဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီဓားကို ေသြးဆာေနတဲ့ေဆဘာလို႔ ေခၚပါတယ္။ ဒါက ဆန္းၾကယ္အလယ္အလတ္အဆင့္ ဓားတစ္လက္ျဖစ္ၿပီး ခရမ္းေရာင္ေဆဘာဂိုဏ္းက သူ႔ကို ခ်ီးျမင့္ထားတာပါ။ ဒီဓားရဲ့ ဂုဏ္သတင္းက အ႐ူးေဆဘာေသာင္းဟိုင္ရဲ့ တိုက္ပြဲတစ္ရာေဆဘာထက္ ဘယ္လိုမွ နိမ့္မက်ပါဘူး။တစ္ျခားဂိုဏ္းသားေတြကိုလည္း ခရမ္းေရာင္ေဆဘာဂိုဏ္းက ဆန္းၾကယ္အလယ္အလတ္အဆင့္ ေဆဘာအေတာ္မ်ာမ်ား တပ္ဆင္ေပးထားပါတယ္။ေသြးဆာေနတဲ့ေဆဘာက ထြက္ေပၚလာတာနဲ႔ လီဖူခ်န္းတို႔ကို ဓားရိပ္ေတြက လႊမ္းျခဳံသြားပါတယ္။ရႊမ္း... ရႊမ္း......ေလထုထဲမွာေတာ့ ေသြးေရာင္ေဆဘာအလင္းတန္းတစ္ခုက လွုပ္ရွားသြားလာေနတယ္ေလ။ ေၾကာက္မယ္ဖြယ္ေကာင္းလွတဲ့ ဓားအလင္းတန္းက ေကာင္းကင္ဘုံကိုေတာင္ ႏွစ္ပိုင္းျဖတ္သြားေတာ့မယ့္ပုံနဲ႔ လီဖူခ်န္းတို႔ဆီကို ဆင္းသက္လာပါၿပီ။" ငါဒီဓားခ်က္ကို ခုခံနိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး။" ဒီအေတြးက ခ်န္ဖန္းဟြာရဲ့ စိတ္ထဲမွာ ေပၚလာတဲ့ တစ္ခုတည္းေသာ အေၾကာင္းအရာပါဘဲ။လီဖူခ်န္းေပးထားတဲ့ ဒိုင္းကိုမၿပီး ခ်န္ဖန္းဟြာက သူမရဲ့ ေရွ႕မွာ ခံထားလိုက္ပါတယ္။ထန္.........ေဆဘာခ်ီက ဒိုင္းနဲ႔ထိမိသြားတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ ခ်န္ဖန္းဟြာက ႀကီးမားတဲ့ ဖိအားႀကီးတစ္ခုကို ခံစားလိုက္ရပါတယ္။ သူမကို မိုးႀကိဳးတစ္စင္း ပစ္ခ်လိုက္သလိုပါဘဲ။ ေသြးတစ္လုတ္ကိုေတာင္ အန္ထုတ္လိုက္ရတယ္ေလ။ထိုမၽွနဲ႔တင္ မၿပီးေသးပါဘူး။ ခ်န္ဖန္းဟြာက အေနာက္ကို မီတာအနည္းငယ္မၽွ ဆုတ္လိုက္ရပါေသးတယ္။လင္းေဟာင္ကေတာ့ သူမကို ဆက္ၿပီး အာ႐ုံမစိုက္နိုင္ေတာ့ပါဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လည္းဆိုေတာ့ သူက လီဖူခ်န္းနဲ႔ ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္ေနရၿပီေလ။အေစာပိုင္းတုန္းက လင္းေဟာင္ရဲ့ဓားခ်က္က လီဖူခ်န္းက ဒုကၡမေပးနိုင္ခဲ့ပါဘူး။ အဲဒီအျပင္ လီဖူခ်န္းက ရိပ္ခနဲေပ်ာက္သြားၿပီး သူ႔နားကို ကပ္လာေသးတယ္ေလ။ "ၾကယ္ေႂကြ "လီဖူခ်န္းက မီးနဂါးလ်ိဳ႕ဝွက္နည္းစနစ္ကို အသုံးျပဳလိုက္ပါတယ္။ ၾကက္ေသြးေရာင္မီးအတြင္းအားေတြက မီးနဂါးခ်ီေတြနဲ႔ ေပါင္းစပ္သြားခဲ့ပါၿပီ။ၾကက္ေသြးေရာင္မီးေတာက္ အတြင္းအားေတြကနဲ႔တင္ အေတာ္ေလးကို ေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းေနပါၿပီ။ အခုခ်ိန္မွာေတာ့ မီးေတာက္ခ်ီေတြက မီးနဂါးခ်ီေတြနဲ႔ ေရာစပ္သြားခဲ့တယ္ေလ။ ေက်ာက္ရည္ပူေတြလို ပူေလာင္ေနတဲ့ စြမ္းအားေတြကလည္း လီဖူခ်န္းရဲ့ ေသြးေၾကာေတြထဲမွာ စီးဆင္းေနခဲ့ပါၿပီ။လီဖူခ်န္းက သူ႔ရဲ့အတြင္းအားေတြအကုန္လုံးကို နက္ေရႊေမွာ္ဓားထဲကို စီးဝင္ခိုင္းလိုက္ပါတယ္။ ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ သူက ဓားဆႏၵရယ္ ၾကက္ေသြးေရာင္မီးေတာက္ဆႏၵရယ္ကိုပါ ေပါင္းထည့္ၿပီး သူ႔ဓားရဲ့ အရွိန္အဝါကို ျမႇင့္တင္လိုက္ပါေသးတယ္။" အေျခအေနမေကာင္းေတာ့ဘူး။ " လီဖူခ်န္းရဲ့ ဓားသြားကိုၾကည့္ၿပီး လင္းေဟာင္က အႏၲရာယ္အေငြ႕အသက္ကို ရလိုက္တယ္ေလ။ဓားခ်က္က သူထင္ထားတာထက္ကို ျမန္ေနပါတယ္။ " ႏွလုံးသိမ့္တုန္ လက္ေခ်ာင္းသိုင္း "သူ႔ရဲ့ ေဆဘာနဲ႔ ကာကြယ္ဖို႔ အခ်ိန္မရေတာ့တဲ့ လင္းေဟာင္ဟာ သူ႔ရဲ့ဘယ္ဘက္လက္ကို ေျမႇာက္ၿပီ ခ်ိီအကာအကြယ္တစ္ခုကို ဖန္ဆင္းလိုက္ပါတယ္။ ၿပီးတာနဲ႔ သူ႔ရဲ့လက္ညႇိုးနဲ႔လက္ခလယ္ကို အသုံးျပဳၿပီး လီဖူခ်န္းရဲ့ ဓားကို ညႇပ္မိဖို႔ ႀကိဳးစားလိုက္ပါတယ္။ႏွင္းေငြ႕သတၱဳရိုင္းေတြကိုေတာင္ ညႇပ္ခ်ိဳးပစ္လိုက္နိုင္တဲ့ လင္းေဟာင္ရဲ့ လက္ေခ်ာင္းေတြက နက္ေရႊေမွာ္ဓားကေန ထြက္လာတဲ့ ဓားခ်ီေတြနဲ႔အေတြ႕မွာဘဲ နာက်င္သြားခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူ႔ရဲ့လက္ေခ်ာင္းေတြက လီဖူခ်န္းရဲ့ ဓားအရွိန္ကို ၃၀ရာခိုင္ႏွုန္း ေလ်ာ့နည္းသြားေစခဲ့တဲ့အတြက္ တန္တယ္လို႔ေတာ့ ေျပာရမွာပါဘဲ။ဟား......လင္းေဟာင္က တစ္ခ်က္မာန္သြင္းလိုက္ၿပီး နက္ေရႊေမွာ္ဓားကို ျပန္ပက္ထုတ္လိုက္ေပမဲ့လည္း အနည္းငယ္ေလး ေနာက္က်သြားခဲ့ပါတယ္။ေျမျပင္တစ္ခုလုံးကေတာ့ ေဆဘာခ်ီေတြ ဓားခ်ီေတြေၾကာင့္ ရစရမရွိေအာင္ မြစာက်ဲေနခဲ့ပါၿပီ။လီဖူခ်န္းက လင္းေဟာင္ရဲ့တန္ျပန္တိုက္ခိုက္မွုေၾကာင့္ မီတာအေတာ္မ်ားမ်ားကို လြင့္ထြက္သြားရသလို လင္းေဟာင္ကလည္း ေျခလွမ္း၈လွမ္းေလာက္ ဆုတ္လိုက္ရပါတယ္။" ပန္းပြင့္အသေခၤ်ဓားသိုင္း "ခ်န္ဖန္းဟြာတစ္ေယာက္ကေတာ့ ဘယ္အခ်ိန္ကတည္းက လင္းေဟာင္ရဲ့ အေနာက္ဘက္မွာ ေရာက္ေနသလည္း မသိပါဘူး။သူမဆီကေန မေရမတြက္နိုင္တဲ့ ဓားခ်က္ေတြက ထြက္ေပၚလာၿပီး လင္းေဟာင္ကို တိုက္ခိုက္လိုက္ပါတယ္။ သူမရဲ့ ဓားခ်က္ေတြက ပန္းပြင့္မိုးေတြ ရြာခ်လိုက္သလိုပါဘဲ။" သြားစမ္းပါ "လင္းေဟာင္က လွည့္ေတာင္မၾကည့္ဘဲနဲ႔ သူ႔ရဲ့ ေဆဘာကို ေနာက္ျပန္ေဝွ႕ယမ္းလိုက္ပါတယ္။ ထူထပ္တဲ့ ေသြးနီေရာင္ အလင္းတန္းႀကီးက ထြက္ေပၚလာၿပီး ခ်န္ဖန္းဟြာရဲ့ ပန္းပြင့္အသေခၤ်ဓားသိုင္းကို ဖ်က္ဆီးပစ္လိုက္ပါတယ္။ သူ႔ရဲ့ဓားခ်က္က ခ်န္ဖန္းဟြာကို ေနာက္ဆုတ္သြားေစဖို႔အတြက္ လုံေလာက္တာထက္ကို ပိုေနပါေသးတယ္။ရႊမ္း... ရႊမ္း... ရႊမ္း......ခ်န္ဖန္းဟြာက ေနာက္ဆုတ္မသြားခင္မွာဘဲ လင္းေဟာင္ရဲ့ ေနာက္ေက်ာမွာ ပန္းပြင့္ဓား၃ခ်က္ကို လက္ေဆာင္အျဖစ္ ခ်န္ထားခဲ့နိုင္လိုက္တယ္ေလ။အေစာပိုင္းတုန္းက လီဖူခ်န္းရဲ့ လက္ခ်က္ေၾကာင့္ ဒဏ္ရာအနည္းငယ္ ရသြားတဲ့ လင္းေဟာင္က အခုတစ္ႀကိမ္မွာလည္း ဓားခ်က္၃ခ်က္ ထပ္ရသြားျပန္ပါေသးတယ္။ ဒါေတြက တစ္ဖက္လူကို အထင္ေသးတဲ့ သူ႔ရဲ့စရိုက္ေၾကာင့္ ျပန္ေပးဆပ္လိုက္ရတာပါ။" ၾကယ္လည္းေႂကြ နင္လည္းေသ "ခ်န္ဖန္းဟြာက လင္းေဟာင္ကို တိုက္လိုက္လိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာဘဲ လီဖူခ်န္းကလည္း အခ်ိန္ကိုက္ ခုန္ဝင္လာၿပီး သူ႔ရဲ့ဓားကို လွုပ္ရွားလိုက္ပါေသးတယ္။ မီးေတာက္မီးလၽွံေတြနဲ႔ ဓားခ်ီေတြေပါင္းထားတဲ့ လီဖူခ်န္းရဲ့ ဓားကြက္က အင္မတန္မွကို ေၾကာက္စရာ ေကာင္းလြန္းလွပါတယ္။မ်က္စိေတြကို က်ိန္းစပ္သြားေလာက္ေအာင္ကို ေတာက္ပလြန္းပါတယ္။တစ္ကယ္ကို စူးရွေတာက္ပလြန္းေနတာပါ။ေကာင္းကင္ေပၚမွာ ထြန္းလင္းေနတဲ့ ၾကယ္ေတြအကုန္လုံးက တစ္စုတစ္စည္းတည္း ေႂကြက်လာသလိုပါဘဲ။ဒီဓားကြက္က လီဖူခ်န္းကိုယ္တိုင္ တီထြင္ထားတဲ့ ဓားကြက္ျဖစ္ပါတယ္။ ေျမာက္မ်ားလွတဲ့ ဓားတာအိုအဆီအႏွစ္ေတြကို နားလည္ဆင္ျခင္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းရဲ့ ၾကယ္ပ်ံဓားဆႏၵက ဆင့္ကဲေျပာင္းလဲလာတယ္ေလ။ ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းက ၾကယ္ပ်ံဓားသိုင္းရဲ့ ဒုတိယေျမာက္ဓားသိုင္းကို ကိုယ္တိုင္တီထြင္နိုင္ခဲ့တာပါ။ဒီဓားကြက္က ထိေရာက္မွုဧရိယာ ေတာ္ေတ္ာႀကီးတဲ့ ဓားကြက္တစ္ခုပါ။ ဒါေပမဲ့ ဓားခ်က္တိုင္းဓားခ်က္တိုင္းမွာ ပါတဲ့ ဓားခ်ီေတြကေတာ့ လုံးဝကို ယုတ္ေလ်ာ့သြားျခင္း မရွိပါဘူး။ဒီဓားကြက္က ဆန္းၾကယ္အဆင့္နိမ့္ဓားသိုင္းတစ္ခုကို အျမင့္ဆုံးေသာ အေျခအေနတစ္ခုအထိ ဆြဲေခၚသြားနိုင္ပါတယ္။ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ဆန္းၾကယ္အဆင့္နိမ့္ဓားသိုင္းတစ္ခုရဲ့ ကန္႔သတ္ခ်က္ကိုေတာင္ ေက်ာ္လြန္သြားခဲ့ပါၿပီ။လင္းေဟာင္က သတိျပဳမိလိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ အေတာ္ေလးကို ေနာက္က်သြားခဲ့တယ္ေလ။ လီဖူခ်န္းရဲ့ ဓားခ်က္ေတြက သူ႔ခႏၶာကိုယ္နဲ႔ေတာင္ အေတာ္ေလးနီးကပ္ေနခဲ့ပါၿပီ။ဘုန္း......ေျမကမၻာနယ္ပယ္အဆင့္က ပညာရွင္တစ္ေယာက္ရဲ့ အတြင္းအားေတြကို ထုတ္ေဖာ္ၿပီး ခုခံဖို႔ ႀကိဳးစားေသးေပမယ့္လည္း.........လီဖူခ်န္းရဲ့ အဓိက ဓားခ်က္ေတြက လင္းေဟာင္ရဲ့ ခ်ီအကာအကြယ္ကို ဖ်က္ဆီးပစ္လိုက္ပါတယ္။ ခ်ီအကာအကြယ္ဆိုတာမ်ိဳးက ဖ်က္ဆီးလို႔မရတဲ့ အရာမ်ိဳးမွ မဟုတ္တာေလ။လီဖူခ်န္းရဲ့ ဓားခ်က္ေတြက ခ်ီအကာအကြယ္ကို ေဖာက္ထြက္လာၿပီး လင္းေဟာင္ရဲ့ ကာကြယ္မွုအားနည္းတဲ့ အပိုင္းေတြကို တိုက္ခိုက္ၿပီး ဒဏ္ရာငယ္ေလးေတြ အမ်ားအျပား ျဖစ္ေပၚသြားေစပါတယ္။" ဒီေန႔ မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္ ေသရမယ္...... ။ ေသကို ေသရေစမယ္။ "လင္းေဟာင္ရဲ့ မ်က္လုံးေတြက ေသြးေတြနဲ႔ ျပည့္ႏွက္လာပါတယ္။ အ႐ူးေဆဘာေသာင္းဟိုင္နဲ႔ တိုက္ခိုက္တုန္းကေတာင္မွ ေသာင္းဟိုင္က သူ႔ကို ေျပာပေလာက္ေအာင္ မတိုက္ခိုက္နိုင္ခဲ့ပါဘူး။ အခုေတာ့ ပုရြက္ဆိတ္ေလးႏွစ္ေကာင္လို႔ သူေတြးထင္ထားတဲ့ ႏွစ္ေယာက္က သူ႔ကို ဒဏ္ရာ ဗရပြ ရေစခဲ့ၿပီေလ။သူက မာနႀကီးတဲ့လူတစ္ေယာက္ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီကိစၥကို လုံးဝလက္သင့္မခံနိုင္ဘူးေလ။" ငါဘယ္ေလာက္ဘဲ အစြမ္းထက္ပါေစေလ...... ။ ဒီေကာင္ကလည္း ေျမကမၻာအဆင့္၁က ပညာရွင္ဘဲ။ " လီဖူခ်န္းက သူ႔ဓားခ်က္ေတြကို ႏွေျမာတသျဖစ္ေနပါတယ္။" ဟား... ဟား... ဟား...... လင္းေဟာင္ေရ ...... ။ ဘယ္လိုျဖစ္ရတာလည္းဟ......။ ဒီေကာင္ေလးက မင္းကို တစ္ကယ္ဘဲ ဒဏ္ရာရေစခဲ့တာလား...... "မီတာတစ္ေထာင္ေလာက္ကေနၿပီးေတာ့ လူရိပ္တစ္ရိပ္က သူတို႔သုံးေယာက္ရွိတဲ့ေနရာကို ေျပးလာေနပါတယ္။ ထိုလူကေတာ့ ခရမ္းေရာင္ေဆဘာဂိုဏ္းရဲ့ နာမည္ႀကီးပါရမီရွင္ေတြထဲက တစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ ရွန္ေဖးဟီပါဘဲ။ သူက ဒဏ္ရာရေနတဲ့ လင္းေဟာင္ကို ၾကည့္ၿပီး အေတာ္ေလး အားရေနပုံပါဘဲ။" ညီေလးလီ...... ဘာမွစိတ္မပူနဲ႔။ အစ္ကိုတို႔ေရာက္လာၿပီ။"ကံေကာင္းေထာက္မစြာနဲ႔ဘဲ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းက စစ္ကူေတြလည္း ေရာက္လာခဲ့က်ပါတယ္။သူတို႔ကေတာ့ ေရွာင္လီနဲ႔ ယုဝူရွန္းတို႔ပါဘဲ။ေျမကမၻာအဆင့္က ပညာရွင္ေတြဟာ ေကာင္းကင္နဲ႔ေျမႀကီးက စြမ္းအင္ကို အာ႐ုံခံနိုင္စြမ္း အရမ္းျမင့္က်ပါတယ္။ အကြာအေဝးက သိပ္မေဝးေနရင္ သူတို႔က တိုက္ပြဲျဖစ္ေနတဲ့ ေနရာအတိအက်ကိုေတာင္ ရွာေဖြနိုင္တယ္ေလ။" အစ္ကိုေရွာင္ " ခ်န္ဖန္းဟြာက ဝမ္းသားအားရနဲ႔ လွမ္းေခၚလိုက္ပါတယ္။အခုဆိုရင္ ေရွာင္လီပါ ေရာက္လာၿပီျဖစ္တဲ့အတြက္ သူတို႔က သက္ျပင္းအနည္းငယ္ ခ်လို႔ရၿပီေလ။ အနည္းဆုံးေတာ့ သူတို႔က တစ္ဖက္သတ္ တိုက္ခိုက္တာကို မခံရနိုင္ေတာ့ပါဘူး။ေနာက္ထပ္သိပ္မၾကာခင္မွာဘဲ ဂိုဏ္းႏွစ္ဂိုဏ္းစလုံးရဲ့ စစ္ကူေတြက အလ်ိဳလ်ိဴ ေရာက္လာခဲ့က်ပါၿပီ။မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းဘက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္း ၊ေရွာင္လီ၊ ခ်န္ဖန္းဟြာနဲ႔ ယုဝူရွန္းတို႔ ရွိေနၿပီး ခရမ္းေရာင္ေဆဘာဂိုဏ္းမွာေတာ့ လင္းေဟာင္နဲ႔ ရွန္ေဖးဟီတို႔ အတြဲပါဘဲ။ႏွစ္ဖက္စလုံးက လူေတြကေတာ့ မာန္ဖီေနတဲ့ က်ား၊နဂါးေတြလိုပါဘဲ။ တစ္ဖက္နဲ႔တစ္ဖက္ တိုက္ခိုက္ဖို႔ကို တာစူေနၾကပါၿပီ။ေရွာင္လီက လီဖူခ်န္းရဲ့ အရည္အခ်င္းကို ေတာ္ေတာ္ေလး အံ့အားသင့္ေနပါတယ္။ စိတ္တန္ခိုးဖြဲ႕စည္းျခင္းနယ္ပယ္ အဆင့္၇က ေကာင္ငယ္ေလးက ေျမကမၻာနယ္ပယ္အဆင့္၁က ေသြးေဆဘာလင္းေဟာင္ကို ဒဏ္ရာရေစခဲ့တယ္ဆိုတာႀကီးက လုံးဝကို ထင္မွတ္မထားစရာဘဲေလ။တစ္ကယ္လို႔သာ လီဖူခ်န္းက စိတ္တန္ခိုးဖြဲ႕စည္းျခင္းနယ္ပယ္ အဆင့္၈ ဒါမွမဟုတ္ အဆင့္၉ကို ေရာက္သြားၿပီဆိုရင္ေတာ့ ေျမကမၻာအဆင့္၁က ဘယ္ဂိုဏ္းသားကမွ လီဖူခ်န္းကို ယွဥ္နိုင္ေတာ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး။အဆုံးမဲ့အာဏာ အပိုင္း၁၅၂စိတ္တန္ခိုးဖြဲ႕စည္းျခင္းနယ္ပယ္ အဆင့္၈ႏွစ္ဖက္စလုံးကေတာ့ တစ္ဖက္ကိုတစ္ဖက္ စိုက္ၾကည့္ေနတာဘဲ ရွိပါတယ္။ ဘယ္ဘက္ကမွ စၿပီး မလွုပ္ရွားရဲပါဘူး။ခရမ္းေရာင္ေဆဘာဂိုဏ္းဘက္မွာက လူ၂ေယာက္ဘဲ ရွိေပမယ့္လည္း အဲဒီႏွစ္ေယာက္က အႀကီးအကဲေခါင္ခ်ဳပ္ေဇာင္ဝူက်င္း သတိေပးထားတဲ့သူေတြ ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းက တပည့္ေတြက အနည္းငယ္ေတာ့ ျဖဳံေနပါတယ္။လင္းေဟာင္နဲ႔ ရွန္ေဖးဟီတို႔ကလည္း သူတို႔အေၾကာင္းနဲ႔သူတို႔ ရွိတဲ့အတြက္ စၿပီး မလွုပ္ရွားရဲက်ပါဘူး။ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းသား၄ေယာက္ထဲမွာ ၂ေယာက္က ေျမကမၻာအဆင့္၁ျဖစ္ေနတယ္ေလ။ က်န္တဲ့တစ္ေယာက္ကလည္း စိတ္တန္ခိုးဖြဲ႕စည္းျခင္းနယ္ပယ္အဆင့္၇သာ ေျပာသာ လင္းေဟာင္ကိုေတာင္ ဒဏ္ရာရေအာင္ တိုက္ခိုက္ထားနိုင္တဲ့တစ္ေယာက္။ ေနာက္ဆုံးတစ္ေယာက္ကလည္း ၾကယ္၅ပြင့္အရိုးတည္ေဆာက္ပုံပိုင္ရွင္ဆိုေတာ့ ေခမွာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ဆိုၿပီး ရွန္ေဖးဟီကို စၿပီး လွုပ္ရွားဖို႔ ျပင္လိုက္ပါတယ္။" ခစ္ခစ္...... ဒီေနရာမွာ လူအေတာ္စည္ေနတာဘဲ။ ၾကည့္ရတာ အရမ္းေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းမယ့္ပုံဘဲ။"သိပ္မေဝးလွတဲ့ သစ္ပင္တစ္ခုရဲ့ အေပၚမွာေတာ့ စိတ္ႏွလုံးကို သိမ္းက်ဳံးညႇို႔ယူနိုင္တဲ့ ရယ္သံတစ္သံနဲ႔အတူ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္က နည့္သည့္ေနရာကေန ေပၚလာလို႔ ေပၚလာမွန္းမသိဘဲ ေရာက္လာပါတယ္။သူမရဲ့ ဝတ္႐ုံေတြက ေလနဲ႔အတူ လြင့္ေမ်ာေနၿပီး သူမကို ၾကည့္ရတာ အတုလား အစစ္လားဆိုတာကိုေတာင္ ေဝခြဲမရပါဘူး။ကေဝမယ္ ရဲ့ဟြာ။ေသြးေဆဘာလင္းေဟာင္ အပါအဝင္ အားလုံးက မ်က္လုံးျပဴးသြားက်ပါတယ္။စိတ္လွည့္စားျခင္းအတတ္ဆိုတာက သူတို႔တစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ ရင္းႏွီးတဲ့ ပညာရပ္ မဟုတ္ဘူးေလ။ လူသားေတြရဲ့ ႏွလုံးသားဆိုတာက အျမဲတမ္း လိုအင္တပ္မက္မွုဆႏၵေတြနဲ႔ ျပည့္ႏွက္ေနတာမ်ိဳးပါ။ မင္းက စိတ္ညႇို႔တာကို ခံလိုက္ရရင္ ၿပီးသြားပါၿပီ။ ျပန္လွည့္ဖို႔ရာ လမ္းမရွိေတာ့ပါဘူး။" သူမကို သြားမၾကည့္နဲ႔ " လီဖူခ်န္းက ခ်န္ဖန္းဟြာနဲ႔ အျခားသူေတြကို သတိအျမန္ေပးလိုက္ပါတယ္။လီဖူခ်န္းက သန္မာတဲ့ စိတ္ဝိညာဥ္ရွိတဲ့အတြက္ တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္တာနဲ႔ ကေဝမယ္ရဲ့ဟြာဆီကေန မျမင္ရတဲ့ လွိုင္းတုန္ခါမွုေတြ လြင့္ပ်ံေနတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ အဲသည္မျမင္ရတဲ့ လွိုင္းေတြက သာမန္ေတာ့ ျဖစ္ပုံမရပါဘူး။ လူတစ္ေယာက္ကို စိတ္ထင္ေယာင္ထင္မွား ျဖစ္သြားေစၿပီး ေၾကာင္အသြားေစမည့္ပုံပါဘဲ။သူမရဲ့ ခႏၶာကိုယ္က ႏွင္းမွုန္ေတြလိုဘဲ ၿပိဳကြဲ ေပ်ာက္ကြယ္သြားပါတယ္။ သူမျပန္ေပၚလာတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ ကေဝမယ္ရဲ့ဟြာက သူတို႔ရဲ့ အနားကိုေတာင္ ေရာက္ေနပါၿပီ။ သူမရဲ့ ေခါင္းေပၚက ဆံပင္ျဖဴေတြကို လွုပ္ယမ္းလိုက္တဲ့ အခါမွာေတာ့ လူေတြအားလုံးက ထင္ေယာင္ထင္မွား ျဖစ္လာက်ၿပီး 'ခစ္ခစ္'ဆိုတဲ့ ရယ္သံက သူတို႔ရဲ့ နားနားမွာကပ္ၿပီး ရယ္ေနတာကို ၾကားလာရပါတယ္။" လင္းေဟာင္ ... ရွန္ေဖးဟီ... ။ ငါတို႔သုံးေယာက္ေပါင္းၿပီး ဒီမိုးျပာေရာက္ဂိုဏ္းသားေတြကို သတ္က်ရေအာင္။" ရဲ့ဟြာက ပူးေပါင္းဖို႔ ကမ္းလွမ္းလိုက္ပါတယ္။ရွန္ေဖးဟီက ႏွာေခါင္းရွုံ႔လိုက္ၿပီး ျငင္းလိုက္ပါတယ္။" သြားစမ္းပါ...... နင့္ကို ဘယ္သူက ယုံနိုင္မွာလည္း " စိတ္လွည့္စားျခင္းအတတ္ကို ထူးထူးခၽြန္ခၽြန္ တတ္ေျမာက္ထားတဲ့သူနဲ႔ အဖြဲ႕ဖြဲ႕ရေအာင္ သူတို႔က ႐ူးေနတာမွ မဟုတ္တာေလ။ ဒီလို ကေဝမနဲ႔ အတူတူ အလုပ္တြဲလုပ္မယ့္အစား ဓားတစ္စင္းကို ေထာင္ထားၿပီး အဲသည္အေပၚကို ခုန္ခ်လိုက္တာမွ 'ေသကံမေရာက္ သက္မေပ်ာက္ 'ျဖစ္ခ်င္ ျဖစ္ပါဦးမည္။ သူမကသာ အေကာက္ႀကံလိုက္တာနဲ႔ ေသဖို႔ကလြဲၿပီး ဘာမွ မရွိေတာ့ပါဘူး။ဒါေၾကာင့္မို႔ သူက ရဲ့ဟြာကို ျငင္းလိုက္တာပါ။" မင္းတို႔ကိုယ္မင္းတို႔ ကံေကာင္းတယ္မွတ္လိုက္။ သြားမယ္။ "လင္းေဟာင္ကလည္း ရဲ့ဟြာကို လုံးဝမယုံၾကည္ပါဘူး။ သူက ဒဏ္ရာရေနတဲ့အတြက္ သူ႔စိတ္ဝိညာဥ္ကလည္း အေကာင္းဆုံးအေနအထားမွာ ရွိမေနဘူးေလ။ ဒီကေဝမက အလစ္မွာ သူ႔ကို လုပ္ႀကံသြားနိုငိပါတယ္။ေျပာၿပီးတာနဲ႔ လင္းေဟာင္နဲ႔ ရွန္ေဖးဟီတို႔က လွည့္ထြက္သြားက်ပါေတာ့တယ္။ရဲ့ဟြာက သူမရဲ့ လက္ကို ေဆာ့ကစားေနၿပီး အကူအညီမဲ့ေနတဲ့ မ်က္ႏွာျဖင့္ " သူတို႔ကေတာ့ ငါနဲ႔ မပူးေပါင္းခ်င္ဘူးတဲ့။ ငါတို႔ဘဲ ပူးေပါင္းၿပီး ဒီႏွစ္ေကာင္ကို သတ္လိုက္ရေအာင္ေလ။ "သူမက တစ္ေယာက္တည္းျဖစ္ေနေပမဲ့ သူမကိုယ္သူမ သဘာပတိႀကီးပုံ ဖမ္းကာ လီဖူခ်န္းတို႔ကို ျပန္ညႇိေနပါေသးတယ္။ သူမရဲ့ဘမ်င္လုံးေတြကလည္း တစ္ဖိတ္ဖိတ္ ေတာက္ပေနကာ လီဖူခ်န္းတို႔ ေလးေယာက္ကို ညႇို႔ငင္ေနပါေသးတယ္။" ထြက္သြားစမ္း "လီဖူခ်န္းရဲ့ မ်က္လုံးေတြထဲကေန အစိမ္းေရာင္ အလင္းတန္းတစ္ခု ထြက္ေပၚလာပါတယ္။ လီဖူခ်န္းက စိတ္ဝိညာဥ္အား အေတာ္ေလးေကာင္းတဲ့လူ ျဖစ္တာေၾကာင့္ သူ႔ရဲ့ စိတ္ဝိညာဥ္တန္ခိုးက ရဲ့ဟြာကို တြန္းထုတ္လိုက္တယ္ေလ။ကေဝမယ္ရဲ့ဟြာက မ်က္ႏွာေသြးဆုတ္သြားၿပီး အေနာက္ကို ေျခတစ္လွမ္းဆုတ္ကာ လီဖူခ်န္းကို ထူးဆန္းတဲ့ အၾကည့္နဲ႔ ေငးၾကည့္ေနပါေတာ့တယ္။" စိတ္ဝင္စားစရာဘဲ " သူမရဲ့ အမူအယာက အေလးအနက္ ျဖစ္လာခဲ့ပါၿပီ။လီဖူခ်န္းရဲ့ စိတ္ဝိညာဥ္အားက အင္မတန္ကို အားေကာင္းလြန္းေနတယ္ဆိုတာ အသိသာႀကီးပါဘဲ။အေစာပိုင္းတုန္းက သူထုတ္လႊတ္လိုက္တဲ့ စိတ္တန္ခိုးက သူမရဲ့ စိတ္ဝိညာဥ္ပင္လယ္ထဲအထိကို ေရာက္လာၿပီး ေႏွာင့္ယွက္သြားတယ္ေလ။စိတ္ဝိညာဥ္ပင္လယ္ ေႏွာင့္ယွက္ခံလိုက္ရတာနဲ႔ သူမရဲ့ စိတ္လွည့္စားနိုင္စြမ္းကလည္း ယုတ္ေလ်ာ့သြားပါၿပီ။" မၾကာခင္မွာ ျပန္ေတြ႕က်တာေပါ့ "ေလေျပေလညႇင္းေလးတစ္ခုက တိုက္ခတ္လာၿပီးေနာက္မွာေတာ့ ကေဝမယ္ရဲ့ဟြာရဲ့ ပုံရိပ္ကလည္း ေလနဲ႔အတူ ေမ်ာလြင့္ကာ ေပ်ာက္ကြယ္သြားပါေတာ့တယ္.။ဒါက အဆင့္ျမင့္ ကိုယ္ေဖာ့ပညာ မဟုတ္ပါဘူး။ အျမင္အာ႐ုံ လွည့္စားျခင္းတစ္ခု သက္သက္ပါဘဲ။ဒါေပမဲ့ လီဖူခ်န္းရဲ့ မ်က္လုံးထဲမွာေတာ့ ကေဝမယ္ရဲ့ဟြာက အေစာႀကီးကတည္း ထြက္သြားခဲ့ပါၿပီ။ က်န္ေနခဲ့တာက သူမရဲ့ ပုံရိပ္ေယာင္ တစ္ခုပါဘဲ။" ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ အတတ္ပညာတစ္ခုဘဲ။ " ေရွာင္လီက မွတ္ခ်က္ေပးလိုက္ပါတယ္။ဂိုဏ္းႀကီးေလးဂိုဏ္းထဲမွာေတာ့ ေကာင္းကင္နတ္ဆိုးဂိုဏ္းက အသန္မာဆုံးပါဘဲ။ ဝိညာဥ္ကေဝဂိုဏ္းက အေကာက္က်စ္ဆုံးဂိုဏ္းျဖစ္ၿပီး ခရမ္းရာင္ေဆဘာဂိုဏ္းက ေသြးအဆာဆုံး ဂိုဏ္းပါ။အဲသည္ဂိုဏ္းေတြနဲ႔ ႏွိုင္းယွဥ္လိုက္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းက သမာသမတ္အက်ဆုံး ဂိုဏ္းလို႔ကို ေျပာလို႔ရပါတယ္။" ကေဝမယ္က ထြက္သြားပါၿပီ။ မစိုးရိမ္ၾကပါနဲ႔ေတာ့ "လီဖူခ်န္းက ေလဟာနယ္လက္ဝါးကို အသုံးျပဳၿပီး စိတ္ဝိညာဥ္ေဆးပင္ကို ဆြဲယူလိုက္ပါတယ္။" ညီေလးလီ...... အစ္ကိုတို႔သုံးေယာက္က ညီေလးကို ကာကြယ္ေပးထားမယ္။ ညီေလးက လုံျခဳံတဲ့ေနရာတစ္ေနရာ အျမန္ရွာၿပီး ဒီစိတ္ဝိညာဥ္ပင္ရဲ့ အဆီအႏွစ္ေတြကို စုပ္ယူလိုက္ပါလား။ ညီေလးသာ စိတ္တန္ခိုးဖြဲ႕စည္းျခင္းနယ္ပယ္ အဆင့္၈ကို ေရာက္သြားရင္ အစ္ကိုတို႔ အင္အားပိုေကာင္းသြားတာေပါ့။ " ေရွာင္လီက ကေဝမယ္ရဲ့ဟြာ ဘာျဖစ္လို႔ ထြက္သြားရသလည္းဆိုတာကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး ရိပ္မိပါတယ္။ သူမက လီဖူခ်န္းကို ေၾကာက္လို႔ ထြက္သြားတာပါ။ လီဖူခ်န္းသာ မရွိခဲ့ရင္ သူတို႔သုံးေယာက္က ကေဝမယ္ရဲ့ဟြာရဲ့ စိတ္လွည့္စားျခင္း အတတ္ပညာထဲကေန ဘယ္လိုမွ ႐ုန္းထြက္နိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အခုအခ်ိန္မွာ အေရးအႀကီးဆုံးကေတ့ာ လီဖူခ်န္းတစ္ေယာက္ အဆင့္တက္ဖို႔ပါဘဲ။" ဟုတ္ကဲ့ပါ အစ္ကိုလီ "လီဖူခ်န္း ေဝးေဝးလံလံကို သြားမေနေတာ့ဘဲ ခ်က္ျခင္းထိုင္ခ်လိုက္ပါေတာ့တယ္။ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ သူက ၾကက္ေသြးေရာင္လ်ိဳ႕ဝွက္မီးေတာက္ က်င့္စဥ္ကို ထုတ္ေဖာ္လိုက္ၿပီး စိတ္ဝိညာဥ္ေဆးပင္ရဲ့ အဆီအႏွစ္ေတြကို စတင္စုပ္ယူလိုက္ပါၿပီ။စိတ္ဝိညာဥ္ေဆးပင္က အရည္ေပ်ာ္သြားၿပီး လီဖူခ်န္းရဲ့ အေသြးအသားေတြထဲကို သန္႔စင္တဲ့ စြမ္းအင္တစ္ခုအသြင္ျဖင့္ ဝင္ေရာက္လာပါေတာ့တယ္။" ဒါေၾကာင့္မလို႔ အသုံးျပဳတဲ့သူက ေဘးထြက္ဆိုးက်ိဳးမရွိဘဲ ေနာက္တစ္ဆင့္ကို လြယ္လြယ္ကူကူ တက္နိုငိတယ္လို႔ ေျပာက်တာကိုး " လီဖူခ်န္းကေတာ့ ေကာင္းေကာင္းႀကီး နားလည္သြားခဲ့ပါၿပီ။ဒီစိတ္ဝိညာဥ္ေဆးပင္ကေန ထြက္လာတဲ့ သန္႔စင္တဲ့ စြမ္းအင္ေတြက သူ႔ရဲ့ ၾကက္ေသြးေရာင္ မီးေတာက္ခ်ီေတြထက္ကို လုံးဝ နိမ့္မက်ေနပါဘူး။ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာဘဲ အဲဒီစြမ္းအင္က စိတ္ဝိညာဥ္ကိုပါ သန္႔စင္ေပးေနတာကို ခံစားေနရတယ္ေလ။ မၾကာခင္မွာဘဲ လီဖူခ်န္းက စိတ္တန္ခိုးဖြဲ႕စည္းျခင္းနယ္ပယ္ အဆင့္၈ရဲ့ အတားအဆီးကို ခ်ိဳးေဖာက္ေနပါၿပီ။ဝုန္.........အရပ္ေလးမ်က္ႏွာက စြမ္းအင္စီးေၾကာင္းေတြက လီဖူခ်န္းရွိေနတဲ့ ေနရာမွာ လာေရာက္စုစည္းေနက်ပါတယ္။" ေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းလိုက္တဲ့ စြမ္းအင္လွိုင္းေတြပါလား "ခ်န္ဖန္းဟြာက တုန္လွုပ္သြားပါတယ္။ သူမ ေျမကမၻာနယ္ပယ္ကို ခ်ိဳးေဖာက္ဝင္ေရာက္တုန္းကလည္း ဒီလိုအျဖစ္မ်ိဳးကို ၾကဳံခဲ့ဖူးတယ္ေလ။ ဒါေပမဲ့ သူမဆီကို ေရာက္လာတဲ့ စြမ္းအင္စီးေၾကာင္းေတြက လီဖူခ်န္းထက္ အနည္းငယ္ သာတယ္ဆို႐ုံေလးဘဲ ရွိပါတယ္။လီဖူခ်န္းက စိတ္တန္ခိုးဖြဲ႕စည္းျခင္းနယ္ပယ္ အဆင့္၇ကေန ၈ကို တက္လွမ္းေနတုန္းဘဲ ရွိေသးတယ္ ။ ဒီေလာက္အားေကာင္းတဲ့ စြမ္းအင္စီးေၾကာင္းေတြက ျဖစ္ေပၚေနပါၿပီ။သူသာ ေျမကမၻာနယ္ပယ္ အဆင့္၁အထိ ေရာက္သြားမယ္ဆိုရင္ ဘယ္ေလာက္ထိ ေၾကာက္စရာေကာင္းလိုက္တဲ့ စြမ္းအင္စီးေၾကာင္းေတြ ထြက္ေပၚလာမည္နည္း။" ညီေလးလီရဲ့ ထိုးထြင္းသိျမင္မွုကေတာ့ တစ္ကယ့္အံ့မခန္းပါဘဲ။ သူက တစ္ကယ္ႀကီးကို ၾကက္ေသြးေရာင္လ်ိဳ႕ဝွက္မီးေတာက္ က်င့္စဥ္ရဲ့ အဆင့္၁၅ကို ေရာက္ေအာင္ ေလ့က်င့္ထားနိုင္ၿပီ။ "အေစာပိုင္းတုန္းကေတာ့ ေရွာင္လီက လီဖူခ်န္းတစ္ေယာက္ ဘာျဖစ္လို႔ ဒီေလာက္အထိ အစြမ္းထက္ေနရသလည္းဆိုတာကို အံ့ၾသေနခဲ့တာပါ။အခုေတာ့ သူက လီဖူခ်န္း အစြမ္းထက္ေနရျခင္းရဲ့ အေၾကာင္းအရင္းကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး သေဘာေပါက္သြားပါၿပီ။ၾကက္ေသြးေရာင္မီးေတာက္ဆႏၵဆိုတာက ဆန္းၾကယ္အလယ္အလတ္အဆင့္ ပညာရပ္ ဆႏၵပါ။ ဆန္းၾကယ္အဆင့္နိမ့္ဓားဆႏၵေတြထက္ကို အမ်ားႀကီး ပိုထူးဆန္းပါတယ္။လီဖူခ်န္းရဲ့ တစ္ဖက္ကမ္းခတ္ တတ္ေျမာက္ထားတဲ့ ဓားဆႏၵနဲ႔ဆိုရင္ေတာ့ က်ားကိုေတာင္ပံ တပ္ထားေပးလိုက္သလိုပါဘဲေလ။ခ်န္းဖန္းဟြာနဲ႔ ေရွာင္လီတို႔နဲ႔ မတူဘဲ ယုဝူရွန္းကေတာ့ ရွုပ္ေထြးေနတဲ့ ခံစားခ်က္မ်ိဳး ခံစားေနရပါတယ္။အခုခ်ိန္ထိ လီဖူခ်န္းကို သာမန္လူတစ္ေယာက္အျဖစ္ သေဘာထားေနရင္ေတာ့ သူ႔ရဲ့ မ်က္လုံးေတြက ကန္းေနၿပီး ဦးေႏွာက္က အလုပ္မလုပ္ေတာ့လို႔ပါဘဲ။လီဖူခ်န္းက သာမန္အရိုးကိုယ္ထည္ပိုင္ရွင္ တစ္ေယာက္ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္။ ဒါေပမဲ့ သူက သာမန္အရိုးကိုယ္ထည္ပိုင္ရွင္ေတြရဲ့ စံျပျဖစ္လာမယ့္သူပါ။ ဒါမွမဟုတ္ သူ႔ရဲ့ အရိုးကိုယ္ထည္က စမ္းသပ္လို႔မရတဲ့ အရိုးကိုယ္ထည္အမ်ိဳးအစား ျဖစ္ေနလို႔လည္း ျဖစ္နိုင္ပါေသးတယ္။တစ္ကယ္ေတာ့ ဒီေလာကႀကီးဟာ အလြန္ပင္ ႀကီးမားက်ယ္ျပန္႔လွသည္ မဟုတ္ပါလား။ လူေတြမသိနိုင္တဲ့ အရာေတြ အမ်ားႀကီး ရွိနနိုင္ပါေသးတယ္။ ဘယ္တစ္ေယာက္က သိုင္းတာအိုရဲ့ အဆုံးစြန္ကို ေရာက္သြားမလည္းဆိုတာကိုေတာ့ ဘယ္သူမွ ႀကိဳမျမင္နိုင္ေသးပါဘူး။" ခံစားလို႔ ေကာင္းလိုက္တာကြာ "စိတ္တန္ခိုးဖြဲ႕စည္းျခင္းနယ္ပယ္ အဆင့္၈ကို ေရာက္အၿပီးမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းရဲ့ အတြင္းအားေတြက ပိုၿပီးသန္႔စင္လာသလို ပိုၿပီးေတာ့လည္း အားေကာင္းလာပါတယ္။ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ အနည္းဆုံး ၃၀ရာခိုင္ႏွုန္းေလာက္ ပိုတိုးတက္လာသလိုပါဘဲ။ဟူး......ေလထဲကို လက္ဝါးရိုက္ခ်က္တစ္ခ်က္ ထုတ္လိုက္တဲ့အခါမွာေတာ့ ေလထုထဲမွာ ေႁမြနဂါးတစ္ေကာင္ ေဒါသတႀကီးနဲ႔ ရန္သူကို လိုက္ရွာေနသလိုပါဘဲ။ ပတ္ဝန္းက်င္ေလထုတစ္ခုလုံးက အတြင္းအားလွိုင္းေတြေၾကာင့္ လွုပ္ခတ္သြားပါတယ္။' အခုခ်ိန္မွာသာ ေသြးေဆဘာလင္းေဟာင္နဲ႔ ျပန္ေတြ႕လို႔ကေတာ့ ငါဒီေကာင္နဲ႔ တစ္ေယာက္ခ်င္း တိုက္လို႔ရၿပီဘဲ။' လီဖူခ်န္းက စဥ္းစားလိုက္မိပါတယ္။" ညီေလးလီ...... ဂုဏ္ယူပါတယ္။"ေရွာင္လီက လီဖူခ်န္းဆီကို ေလၽွာက္လာၿပီး ဂုဏ္ျပဳစကား ဆိုလိုက္ပါတယ္။လီဖူခ်န္းကလည္း ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်းနဲ႔ " ကၽြန္ေတာ့္ကို အခုလို ကာကြယ္ေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗ်ာ " လို႔ ျပန္ေျပာလိုက္တယ္ေလ။ဒီ၃ေယာက္ကသာ သူ႔ကို မကာကြယ္ေပးခဲ့ဘူးဆိုရင္ သူက အဆင့္တက္ဖို႔ကို ရဲရဲဝံ့ဝံ့ လုပ္ေဆာင္ရဲမွာ မဟုတ္ပါဘူး။" ေမာင္ေလးလီ...... နင္လည္းအဆင့္တက္သြားၿပီဆိုေတာ့ ငါတို႔ေဆးပင္ေတြ ျပန္လိုက္ရွာက်ရေအာင္။ ကံေကာင္းရင္ ေနာက္ထပ္ေျမကြဲသစ္သီးေတြကိုေတာင္ ေတြ႕နိုင္ေသးတယ္ေနာ္။"ခ်န္ဖန္းဟြာက အႀကံေပးလိုက္ပါတယ္။လီဖူခ်န္းတစ္ေယာက္ အစြမ္းထက္လာေလေလ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းသားေတြအတြက္ စိတ္ခ်ရလာေလေလပါဘဲ။ ေနာက္ဆုံးႏွစ္ရက္ေရာက္တဲ့အခါက်ရင္ ေဆးပင္၁၀၀လ်ိဳ႕ဝွက္နယ္ေျမထဲမွာ ဂိုဏ္းႀကီး၄ဂိုဏ္းရဲ့ တစ္ကယ့္အစစ္အမွန္ တိုက္ပြဲေတြ စေတာ့မယ္ဆိုတာကို လူတိုင္းက သိေနတယ္ေလ။ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းက ထိုတိုက္ပြဲမွာ ရွင္က်န္နိုင္ဖို႔အတြက္ ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦး လိုအပ္ပါတယ္။အဲသည္ေခါင္းေဆာင္ကလည္း လီဖူခ်န္းကလြဲၿပီး တစ္ျခားလူမျဖစ္နိုင္ပါဘူး။" ညီမေလးခ်န္ ေျပာတာမွန္တယ္ ။" ငါတို႔ရဲ့ အဓိက ဦးစားေပးက စိတ္ဝိညာဥ္ေဆးပင္ေတြနဲ႔ ေျမကြဲသစ္သီးေတြဘဲ။ ငါတို႔က အဲဒါေတြကို ရနိုင္သေလာက္ ရွာထားဖို႔ လိုအပ္တယ္။ " ေရွာင္လီကလည္း ခ်န္ဖန္းဟြာရဲ့ အဆိုကို လက္ခံပါတယ္။ယူဝူရွန္းကေတာ့ ဒီစကားဝိုင္းထဲမွာ ဝင္ေရာက္ေျပာဆိုနိုင္တဲ့ အစြမ္းအစ မရွိေသးပါဘူး။ သူက ေျမကမၻာအဆင့္၁ကို မခ်ိဳးေဖာက္နိုင္သေရြ႕ကေတာ့ အသုံးမက် ျဖစ္ေနဦးမွာပါဘဲ။အဆုံးမဲ့အာဏာ အပိုင္း၁၅၃အ႐ူးေဆဘာႏွင့္ ဓားနတ္ဆိုး" ေသစမ္း " ဝါးလုံးတစ္လုံးကို ႏွစ္ျခမ္းခြဲလိုက္သလိုပါဘဲ။ ခရမ္းေရာင္ေဆဘာ ဂိုဏ္းသားတစ္ေယာက္က ႏွစ္ျခမ္းကြဲကာ ေသဆုံးသြားပါတယ္။အာဏာရွင္ဓား လ်ဴဝူေဟာင္ဆိုတာက ဒီေဆးပင္၁၀၀လ်ိဳ႕ဝွက္နယ္ေျမထဲကို ေရာက္ေနတဲ့ သူေတြထဲမွာ ထိပ္သီးတစ္ေယာက္အျဖစ္ သတ္မွတ္လို႔ ရပါတယ္။ သူ႔ထက္အစြမ္းထက္တဲ့လူဆိုလို႔ လက္ခ်ိဳးေရတြက္လို႔ေတာင္ ရတယ္ေလ။လ်ဴဝူေဟာင္က ေသသြားတဲ့သူရဲ့ သိုေလွာင္အိတ္ကို ေကာက္ယူဖို႔ လက္လွမ္းလိုက္စဥ္မွာဘဲ သူ႔ကို တစ္စုံတစ္ေယာက္က စိုက္ၾကည့္ေနသလို ခံစားလိုက္ရပါတယ္။သူ႔ရဲ့အေနာက္ ဆယ္မီတာေလာက္မွာရွိတဲ့ သစ္ပင္တစ္ပင္ရဲ့ ထိပ္ဖ်ားမွာေတာ့ လူတစ္ေယာက္က မတ္တပ္ရပ္ေနပါတယ္။ထိုလူက လုံးဝကို မလွုပ္မယွက္ ရွိေနတာပါ။ သူ႔ရဲ့ တိတ္ဆ္ိတ္ေနမွုက မုန္တိုင္းမလာခင္ ၿငိမ္သက္ေနတဲ့ သေဘာမ်ိဳးပါဘဲ။ထိုလူကေတာ့ ခရမ္းေရာင္ေဆဘာဂိုဏ္းရဲ့ ေၾကာက္စရာအေကာင္းဆုံး အတြင္းစည္းတပည့္ အ႐ူးေဆဘာေသာင္းဟိုင္ပါ။သူကလည္း ေျမကမၻာနယ္ပယ္ အဆင့္၁ပါဘဲ။ေသာင္းဟိုင္ သာမန္႐ုပ္ရည္ဘဲ ရွိပါတယ္။ သူ႔ကို ၾကည့္လိုက္ရင္ တစ္ကယ့္ကို သာမန္လူတစ္ေယာက္ပါဘဲ။ ဘာမွ ထူးထူးေထြေထြကို ေျပာစရာ မရွိပါဘူး။ ေသာင္းဟိုင္ကေတာ့ လ်ဴဝူေဟာင္ကို ၾကည့္မေနဘဲ သူ႔လက္ထဲက တိုက္ပြဲ၁၀၀ေဆဘာကိုသာ တစ္သသစိုက္ၾကည့္ေနပါတယ္။လ်ဳဝူေဟာင္က သိုေလွာင္အိတ္ကို မယူရဲေတာ့ဘဲ ေနာက္ကို ခ်ာခနဲ လွည့္လိုက္ပါတယ္ေလ။" အ႐ူးေဆဘာေသာင္းဟိုင္ " လ်ဴဝူေဟာင္က နာမည္တစ္ခုကို ရြတ္လိုက္ပါတယ္။" မင္းရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ကို ၁၈ပိုင္း ပိုင္းရင္ အဆင္ေျပပါ့မလား"ေသာင္းဟိုင္ စကားတစ္လုံးခ်င္းေျပာၿပီး ေမးလိုက္ပါတယ္။" မင္းမွာ ေျပာသလို လုပ္နိုင္တဲ့ အရည္အခ်င္းေကာ ရွိရဲ့လား။"လ်ဴဝူေဟာင္က ေသာင္းဟိုင္နဲ႔ ထိပ္တိုက္ မေတြ႕ခ်င္ေပမဲ့လည္း ထိပ္တိုက္ေတြ႕ေနၿပီဆိုမွေတာ့ ဘာမွမတတ္နိုင္ေတာ့ဘူး။ ဒါေပမဲ့ သူကလည္း ထိပ္တန္းအဆင့္ ပါရမီရွင္တစ္ေယာက္ဘဲေလ။ ေသာင္းဟိုင္က လြယ္လြယ္ကူကူနဲ႔ သူ႔ယုံၾကည္မွုကို နင္းေခ်ဖို႔ မျဖစ္နိုင္ပါဘူး။" ဒါဆိုလည္း ၁၉ပိုင္း လုပ္ေပးလိုက္တာေပါ့ေလ " ေသာင္းဟိုင္က စတင္ လွုပ္ရွားလိုက္ပါၿပီ။သစ္သား႐ုပ္ေသး႐ုပ္ တစ္႐ုပ္လိုပါဘဲ။ ေသာင္းဟိုင္ရဲ့ လွုပ္ရွားမွုေတြက တာင့္ေတာင့္ႀကီး ျဖစ္ေနပါတယ္။ဒါေပမဲ့ ေသခ်ာတာတစ္ခုကေတာ့ အေတာ္ေလးျမန္တယ္ဆိုတာပါဘဲ။ သူ႔ရဲ့ခႏၶာကိုယ္ႀကီးက ယိမ္းထိုးၿပီး လ်ဴဝူရွန္းဆီိကို တစ္မုဟုတ္ခ်င္းေရာက္လာပါတယ္။လုံးဝ အရိုးေတြထိေအာင္ ေအးစိမ့္သြားေစတဲ့ လ်င္ျမန္မွုပါဘဲ။ထန္......လ်ဴဝူေဟာင္က ေသာင္းဟိုင္တစ္ေယာက္ ဘယ္လိုလုပ္ရွားမလည္း ဆိုတာကို လုံးဝ မခန္႔မွန္းနိုင္တဲ့အတြက္ သူ႔ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလုံးကို ေရပက္မဝင္ ခုခံထားလိုက္ပါတယ္။ဓားနဲ႔ေဆဘာ အေတြ႕မွာေတာ့ မီးပြားေလးေတြ ပြင့္ထြက္လာခဲ့ပါၿပီ။ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ ေသာင္းဟိုင္ရဲ့ ဓားခ်က္ေတြက အဆက္မျပတ္ ထြက္ေပၚလာခဲ့ျပန္ပါတယ္။" အရမ္းျမန္တယ္ဟ "လ်ဴဝူေဟာင္က ခက္ခဲတဲ့ အေျခအေနတစ္ရပ္နဲ႔ ၾကဳံေတြ႕ေနရပါၿပီ။ ေသာင္းဟိုင္ရဲ့ ေဆဘာက အရမ္းကို ျမန္လြန္းေနပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္ထိျမန္သလည္းဆိုရင္ တန္ျပန္တိုက္စစ္စဖို႔ အခြင့္အေရးကို မရွိသေလာက္ပါဘဲ။ သူက ခုခံၿပီးရင္း ခုခံေနရတယ္ေလ။" ဒီအတိုင္းဆို မျဖစ္ေတာ့ဘူး။ ငါတစ္ခုခု ျပန္လုပ္မွ ရေတာ့မယ္ "လ်ဴဝူေဟာင္က မာန္တစ္ခ်က္သြင္းလိုက္ၿပီး သူ႔ရဲ့ အတြင္အားေတြကို ထုတ္လိုက္ပါေတာ့တယ္။ ခ်ီအရွိန္အဝါတစ္ခုက ေကာင္းကင္သို႔ ေထာင္တက္သြားၿပီး အ႐ူးေဆဘာေသာင္းဟိုင္ကို ပိတ္ေလွာင္ထားလိုက္ပါၿပီ။ဝုန္း...ပိုၿပီးအားေကာင္းတဲ့ ခ်ီအရွိန္အဝါတစ္ခုက ထြက္ေပၚလာၿပီး လ်ဴဝူေဟာင္ရဲ့ ခ်ီအရွိန္အဝါကို ဖ်က္ဆီးပစ္လိုက္ပါတယိ။ရႊမ္း......လ်ဴဝူေဟာင္ရဲ့ ပုခုံးကို ဓားခ်က္တစ္ခ်က္က ဆြဲျဖဲသြားပါတယ္။ရႊမ္း......ေပါင္ေပၚမွာ ဓားဒဏ္ရာ တစ္ခ်က္ ျပန္ေပၚလာျပန္ပါတယ္။ ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ ညာဘက္ရင္အုံနဲ႔ ဝမ္းဗိုက္ေပၚမွာပါ ဓားဒဏ္ရာေတြ ေပၚလာခဲ့ျပန္ပါတယ္။အသက္ရွုခ်ိန္ အနည္းငယ္ေလး အတြင္းမွာဘဲ လ်ဴဝူေဟာင္က ေသာင္းဟိုင္ရဲ့ ဓားခ်က္၈ခ်က္ ထိသြားခဲ့ပါၿပီ။တစ္ကယ္လို႔ လ်ဴဝူေဟာင္သာ သူ႔ရဲ့ ၾကယ္ႏွစ္ပြင့္လ်ိဳ႕ဝွက္နည္းစနစ္ျဖစ္တဲ့ လ်ိဳ႕ဝွက္အမွတ္အသား နည္းစနစ္ကိုသာ အသုံးမျပဳခဲ့ဘူး ဆိုရင္ေတာ့ ဓားဒဏ္ရာေလးေတြဘဲ ေပၚေနမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေျချပတ္လက္ျပတ္ ျဖစ္ေနၿပီး ဗိုက္လည္း ေပါက္ေနေလာက္ပါၿပီ။' လခြီးဘဲကြာ...... ငါဆိုတဲ့ လ်ဴဝူေဟာင္က ဘာလို႔ဒီေလာက္ ေပ်ာ့ညံ့ေနရတာလည္း ' လ်ဴဝူေဟာင္ရဲ့ ႏွလုံးသားထဲမွာေတာ့ ဟစ္ေႂကြးေနပါၿပီ။ ေပ်ာ့ညံ့လွတဲ့ သူ႔ကိုယ္သူကိုလည္း မုန္းမိပါတယ္။အဲသည္အခ်ိန္ေလးမွာဘဲ သူက လီဖူခ်န္းကို ႐ုတ္တရက္ႀကီး သတိရလိုက္မိပါတယ္။သူ႔ေနရာမွာသာ လီဖူခ်န္းဆိုရင္ ဒီအ႐ူးေဆဘာေသာင္းဟိုင္ ဘယ္လိုရင္ဆိုင္မလည္းလို႔ေပါ့။သိပ္မၾကာခင္မွာဘဲ လ်ဴဝူေဟာင္က သူ႔ရဲ့ ရယ္စရာ အေတြးကို ေမာင္းထုတ္ပစ္လိုက္ပါတယ္။ က်င့္ႀကံျခင္းနယ္ပယ္ အတူတူဘဲဆိုရင္ေတာ့ လီဖူခ်န္းက အစြမ္းထက္ရင္ ထက္ပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမဲ့ လီဖူခ်န္းရဲ့ က်င့္ႀကံမွုအဆင့္က ေျမကမၻာအဆင့္၁ကို ေရာက္ေနတဲ့ အ႐ူးေဆဘာေသာင္းဟိုင္နဲ႔ အဆမတန္ကို ကြာဟေနတယ္ေလ။ဒဏ္ရာေတြက အခ်ိန္ၾကာလာတာနဲ႔အမၽွ မ်ားသထက္ မ်ားလာခဲ့ပါၿပီ။လ်ဳဝူေဟာင္က ထြက္ေျပးဖို႔ လမ္းေၾကာင္းရွာေနပါတယ္။သူ႔ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလုံးကလည္း ရစရာကို မရွိေတာ့ပါဘူး။ဒီအတိုင္းသာ ဆက္သြားေနမယ္ဆိုရင္ေတာ့ သူက ေသာင္းဟိုင္ေၾကာင့္ အပိုင္းပိုင္း အစစစီျဖစ္ၿပီး ေသေတာ့မွာပါဘဲ။တစ္ေယာက္က ထြက္ေျပးေနစဥ္မွာ ေနာက္တစ္ေယာက္က ထပ္ခ်ပ္မကြာ လိုက္ေနပါတယ္။" အစ္ကိုလ်ဴ...... ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကူညီမယ္"ေရလွိုင္းျဖဴဓား ပိုင္ေထာင္နဲ႔ လင္းဝမ္က်င္းက ႐ုတ္တရက္ေပၚလာၿပီး ေသာင္းဟိုင္ကို တစ္ဖက္တစ္ခ်က္ကေန ဝင္တိုက္လိုက္ပါတယ္။စစ္ကူေရာက္လာတဲ့အတြက္ လ်ဴဝူေဟာင္ရဲ့ စိတ္ဓာတ္ေတြကလည္း ျပန္လည္တက္ႂကြလာၿပီး ေျပးေနတာကို ရပ္ကာ ေသာင္းဟိုင္ကို ျပန္တိုက္ခိုက္ပါေတာ့တယ္။့သူတို႔သုံးေယာက္ရဲ့ တိုက္ခိုက္မွုက ပိုက္ကြန္တစ္ခုလို အခ်ိတ္အဆက္မိမိနဲ႔ ေသာင္းဟိုင္ကို ဖိႏွိပ္ထားလိုက္တယ္ေလ။ဒီေနရာမွာ တစ္ျခားဂိုဏ္းက ထိပ္သီးပါရမီရွင္တစ္ေယာက္ဆိုရင္ေတာ့ တစ္ခါတည္းကို ေသသြားမွာပါ။ ဒါေပမဲ့ အ႐ူးေဆဘာေသာင္းဟိုင္က သူတို႔ထင္ထားတာထက္ကို ပိုစြမ္းေနပါေသးတယ္။ သူတို႔သုံးေယာက္ေပါင္း တိုက္ခိုက္ေနတာေတာင္မွ ေသာင္းဟိုင္ရဲ့ အက်ီ တၤစ္စကို မထိနိုင္ေသးပါဘူး။ သူတို႔ အတတ္နိုင္ဆုံး လုပ္နိုင္တာကေတာ့ ေသာင္းဟိုင္ကို ဓားကြက္ထဲက လႊတ္ထြက္မသြားေအာင္ ဖိႏွိပ္ထားတာပါဘဲ။" ဒီေကာင္က တစ္ကယ္အစြမ္းထက္လြန္းတယ္ " တိုက္ပြဲက အခ်ိန္ၾကာလာတာနဲ႔အမၽွ ပိုင္ေထာင္နဲ႔ လင္းဝမ္က်င္းတို႔က ေၾကာက္ရြံ့စိတ္ေတြ ဝင္လာပါတယ္။ဒီတစ္ေခါက္ ေဆးပင္၁၀၀လ်ိဳ႕ဝွက္နယ္ေျမမွာေတာ့ တစ္ျခားဂိုဏ္းက ဂိုဏ္းသားေတြက သူတို႔ထက္ အစြမ္းထက္တယ္ဆိုတာ လုံးဝကို သိသာေနပါၿပီ။ လ်ဴဝူေဟာင္ကိုယ္တိုင္ေတာင္မွ ဒါကို အျငင္းပြားဖြယ္မရွိ လက္ခံထားလိုက္ၿပီေလ။" အစ္ကိုေသာင္း ...... ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း ဝင္ကူညီပါရေစ "ခရမ္းေရာင္ေဆဘာဂိုဏ္းရဲ့ အဖြဲ႕သား၃ေယာက္ကလည္း တိုက္ပြဲျဖစ္ေနတဲ့ ေနရာကို ေရာက္လာခဲ့ပါၿပီ။ႏွစ္ေယာက္က ေျမကမၻာအဆင့္၁ျဖစ္ၿပီး တစ္ေယာက္က စိတ္တန္ခိုးဖြဲ႕စည္းျခင္းနယ္ပယ္ အဆင့္၉ပါ။လ်ဳဝူေဟာင္တို႔ဘက္ကေတာ့ အေျခအေန မလွေတာ့ပါဘူး။" မင္းတို႔အားလုံး ထြက္သြားစမ္း" ေသာင္းဟိုင္က သူ႔ဘက္က ဝင္ကူညီမဲ့သူ အားလုံးကို ေမာင္းထုတ္ပစ္လိုက္ပါတယ္။ ေသာင္းဟိုင္က သူတစ္ေယာက္တည္းနဲ႔ လ်ဴဝူေဟာင္တို႔ကို အနိုင္ယူဖို႔ ဆုံးျဖတ္ထားၿပီးပါၿပီ။ ေသာင္းဟိုင္ကိုေတာ့ အကုန္လုံးက ေၾကာက္က်သည့္ပုံပါဘဲ။ သူ႔ရဲ့ စကားတစ္ခြန္းထြက္လာတာနဲ႔ ေဘးကေန ဝင္မည္တကဲကဲ လုပ္ေနတဲ့ ခရမ္းေရာင္ေဆဘာ ဂိုဏ္းသားေတြက တစ္ခါတည္း ၿငိမ္က်သြားပါတယ္။" ထားလိုက္ပါေတာ့ ...... ငါတို႔ ေဘးကေနဘဲ ရပ္ၾကည့္က်ရေအာင္"ေျမကမၻာအဆင့္၁ကို ေရာက္ေနတဲ့ ခရမ္းေရာင္ေဆဘာ ဂိုဏ္းသားတစ္ေယာက္က ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ခ်လိုက္ပါတယ္။" ငါတို႔လုပ္နိုင္တာ ဒါဘဲရွိတယ္ "သူတို႔သုံးေယာက္က အေနာက္ကို ဆုတ္သြားၿပီး အေဝးကေနဘဲ တိုက္ပြဲကို လွမ္းၾကည့္ေနပါေတာ့တယ္။***မိုင္ေပါင္းအနည္းငယ္အကြာမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းတို႔အဖြဲ႕က ေဆးပင္ေတြကို သဲႀကီးမဲႀကီး ရွာေနပါေတာ့တယ္။စိတ္ဝိညာဥ္ေဆးပင္ကို လိုအပ္ေနတဲ့သူက လီဖူခ်န္းသာ မကပါဘူး။ ယုဝူရွန္းကလည္း လိုအပ္ေနပါေသးတယ္။ဒါေပမဲ့ ေသခ်ာတာတစ္ခုကေတာ့ ပထမဆုံးေတြ႕တဲ့ စိတ္ဝိညာဥ္ေဆးပင္က လီဖူခ်န္းအတြက္ ဆိုတာပါဘဲ။ ယုဝူရွန္းကေတာ့ သူ႔အလွည့္ကို ေစာင့္ရဦးမွာပါ။ယုဝူရွန္းက ရင္နာနာနဲ႔ဘဲ ထိုအခ်က္ကို သေဘာတူလိုက္ရပါတယ္။သူလက္ခံသည္ျဖစ္ေစ လက္မခံသည္ျဖစ္ေစ လီဖူခ်န္းက အခုခ်ိန္မွာေတ့ာ အားလုံးအတြက္ ေမၽွာ္လင့္ခ်က္တစ္ခုပါဘဲ။ လီဖူခ်န္းရဲ့ အစြမ္းေတြ တိုးတက္လာမွ သူက ဒီေဆးပင္၁၀၀လ်ိဳ႕ဝွက္နယ္ေျမကေန အသက္ရွင္လ်က္ ထြက္သြားနိုင္မယ္ဆိုတာကိုလည္း ယုဝူရွန္းက ေကာင္းေကာင္းႀကီး နားလည္ထားပါတယ္။" အနာဂတ္မွာ အခြင့္အေရးေတြ အမ်ားႀကီး ရွိပါေသးတယ္ေလ။"ယုဝူရွန္းက လက္သီးကို က်စ္က်စ္ပါေနေအာင္ ဆုပ္ထားပါတယ္။ အရင္တုန္းကေတာ့ သူ႔ရဲ့အျမင္ေတြက မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းတစ္ခုကိုဘဲ သိထားတဲ့အတြက္ ၾကယ္၅ပြင့္အရိုးတည္ေဆာက္ပုံပိုင္ရွင္ဆိုတာ ရွားမွရွားတဲ့ ပါရမီရွင္ေတြလို႔ ထင္ထားခဲ့တာပါ။ ဒါေပမဲ့ အျခားဂိုဏ္းေတြက ထိပ္သီးပါရမီရွင္ေတြနဲ႔ ေတြဆုံၿပီးေနာက္မွာေတာ့ သူ႔ရဲ့ အသိအျမင္ေတြက ပိုက်ယ္လာသလို သူ႔ရဲ့့ ရည္မွန္းခ်က္ေတြကလည္း ပိုျမင့္လာပါၿပီ။အခုခ်ိန္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းနဲ႔ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းက အျခားပါရမီရွင္ေတြကတင္ သူ႔ၿပိဳင္ဘက္ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး အျခားဂိုဏ္း၃ဂိုဏ္းက ပါရမီရွင္ေတြကလည္း သူ႔ၿပိဳင္ဘက္ပါဘဲ။ တစ္ေန႔က်ရင္ေတာ့ ဒီေကာင္ေတြအားလုံးကို သူ႔ရဲေျခေထာက္နဲ႔ နင္းေခ်ပစ္မွာပါ။မ်ားစြာေသာ ဆန္းၾကယ္အဆင့္ ေဆးပင္ေတြကို ေတြ႕ခဲ့ရေပမယ့္လည္း ႏွေျမာစရာပါဘဲ။ အဲသည္အထဲမွာ စိတ္ဝိညာဥ္ေဆးပင္ တစ္ပင္မွ မပါခဲ့ပါဘူး။ အခုခ်ိန္ထိလည္း ေျမကြဲသစ္သီးကို အရိပ္အေယာင္ေတာင္ မျမင္ရေသးပါဘူး။ဒီစိတ္ဝိညာဥ္ေဆးပင္နဲ႔ ေျမကြဲသစ္သီးက အျပင္ေလာကမွာ လုံးဝမေတြ႕ရတဲ့ အရာေတြပါဘဲ။ ေဆးပင္၁၀၀လ်ိဳ႕ဝွက္နယ္ေျမထဲမွာေတာင္ အေတာ္ေလး ရွားေနပါေသးတယ္။" အေရွ႕ကလူက လ်ဴဝူေဟာင္နဲ႔ အေတာ္ေလးတူတာဘဲ။ သူ႔ကိုၾကည့္ရတာ တစ္ေယာက္ေယာက္က အေနာက္ေန လိုက္ေနသလိုဘဲ "ဆန္းၾကယ္ေဆးပင္တစ္ပင္ကို သိမ္းဆည္းရင္းနဲ႔ ေခါင္းေမာ့လိုက္တဲ့ အခါမွာေတာ့ ေရွာင္လီက လူတစ္ေယာက္ကို လွမ္းျမင္လိုက္ပါတယ္။မီတာတစ္ေထာင္ေလာက္ အကြာမွာေတာ့ ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလုံးမွာ ေသြးေတြနဲ႔ စိုရႊဲေနတဲ့ လ်ဴဝူေဟာင္ကို စိုးရိမ္စဖြယ္ ေတြ႕ေနရပါတယ္။သူ႔ရဲ့ေနာက္မွာေတာ့ အ႐ူးေဆဘာေခါင္းေဆာင္တဲ့ ခရမ္းေရာင္ေဆဘာဂိုဏ္းသား ၄ေယာက္ ။ ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ လီဝူရွုေခါင္းေဆာင္တဲ့ ေကာင္းကင္နတ္ဆိုးဂိုဏ္သား၃ေယာက္က ထပ္ခ်ပ္မကြာ လိုက္လာေနပါတယ္။လူ၇ေယာက္က လ်ဴဝူေဟာင္ကို အမဲဖ်က္ဖို႔ လိုက္ေနတာပါ။ဒီေလာက္အထိ ထြက္ေျပးနိုင္တယ္ဆိုတာ နည္းတဲ့ အရည္အခ်င္း မဟုတ္ပါဘူး။အမွန္တစ္ကယ္ေတာ့ လ်ဴဝူေဟာင္တို႔ သုံးေယာက္ရဲ့ စုေပါင္းတိုက္ခိုက္မွုက ေသာင္းဟိုင္ကို အေတာ္ေလး ဖိႏွိပ္ထားေနပါၿပီ။ ခရမ္းေရာင္ေဆဘာ ဂိုဏ္းသားေတြကလည္း ေသာင္းဟိုင္ဘက္ကေန ဝင္မကူရဲပါဘူး။ဒါေပမဲ့ လ်ဴဝူေဟာင္တို႔ ကံဆိုးသြားပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လည္းဆိုေတာ့ လီဝူရွုတို႔အဖြဲ႕ကလည္း အနီးအနားမွာ ရွိေနတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ပါ။ တိုက္ပြဲျဖစ္ေနတဲ့ အသံေတြကို နားစြင့္ၿပီး လီဝူရွုတို႔က ေရာက္လာတယ္ေလ။တစ္ျခားသူေတြကသာ ေသာင္းဟိုင္ကို ေၾကာက္ရင္ေၾကာက္မယ္။ လီဝူရွုကေတာ့ မေၾကာက္ပါဘူး။ လီဝူရွုက ေသာင္းဟိုင္ကို မတိုက္ခိုက္ဘဲ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းကို အလစ္ဝင္တိုက္ပါတယ္။သူ႔ရဲ့ အလစ္တိုက္ခိုက္မွုေၾကာင့္ ပိုင္ေထာင္နဲ႔ လင္းဝမ္က်င္းက ေနရာမွာတင္ကို ပြဲခ်င္းၿပီး ေသသြားခဲ့ပါတယ္။လ်ဴဝူေဟာင္က ဘာမွမတတ္နိုင္ေတာ့ဘဲ အေကာင္းဆုံးႀကိဳးစားၿပီး ထြက္ေျပးခဲ့တယ္ေလ။ဒါေပမဲ့ သူက ဆက္ၿပီး ေျပးနိုင္ေတာ့မယ့္ ပုံမေပၚပါဘူး။ သူ႔ရဲ့ ေသြးေတြက ကုန္ခမ္းလုလု ျဖစ္ေနပါၿပီ။" အျမန္သြားကယ္ရေအာင္ "ေရွာင္လီက ဓားကိုဆြဲထုတ္လိုက္ၿပီး လ်ဴဝူေဟာင္ဆီကို အလ်င္အျမန္ ေျပးထြက္သြားပါတယ္။လ်ဴဝူေဟာင္ကလည္း ေရွာင္လီတို႔ကို သတိထားမိသြားတဲ့ အတြက္ အသည္းအသန္ ေျပးလာေနပါတယ္။" တိုက္ပြဲ စၿပီေဟ့ " လီဖူခ်န္းကလည္း မီးနဂါးလ်ိဳ႕ဝွက္နည္းစနစ္နဲ႔ နတ္ဘုရားေျခလွမ္းကို အသုံးျပဳၿပီး ေျပးထြက္သြားပါၿပီ။ သူ႔ရဲ့ ေျပးႏွုန္းက ေရွာင္လီထက္ကို အဆမတန္ ျမန္လြန္းေနပါတယ္။" လ်ဴဝူေဟာင္... သူတို႔က မင္းကို ကယ္နိုင္မွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ေသလိုက္ေတာ့ "လီဝူရွုရဲ့ လက္နက္က အနီေရာင္ လွံတစ္ေခ်ာင္းပါ။ သူက လွံကို ထုတ္ၿပီး လ်ဴဝူေဟာင္ကို လွမ္းထိုးလိုက္ပါတယ္။လ်ဴဝူေဟာင္က ေရွာင္တိမ္းဖို႔ ႀကိဳးစားေပမယ့္လည္း သူ႔မွာ အားအင္အလုံအေလာက္ မရွိေတာ့ပါဘူးေလ။ သူက ဘာမွ မတတ္နိုင္ေတာ့ဘဲ သူ႔ဆီကို တိုးဝင္လာတဲ့ လွံတံအနီကို ၾကည့္ရင္း ေသဖို႔ကိုသာ ျပင္ထားလိုက္ပါေတာ့တယ္။ထန္......နက္ေရႊေမွာ္ဓားတစ္လက္ သူ႔ေရွ႕မွာ ေပၚလာၿပီး လွံတံကို ရိုက္ထုတ္ပစ္လိုက္ပါတယ္။" ျပန္သြားစမ္း "လီဖူခ်န္းက သူ႔ရဲ့ လက္ေမာင္းအားနဲ႔ လီဝူရွုရဲ့ လွံကို ရိုက္ထုတ္လိုက္တာပါ။အဆုံးမဲ့အာဏာ အပိုင္း ၁၅၄ခုနစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္" လီဖူခ်န္း... "လ်ဳဝူေဟာင္က ပါးစပ္အေဟာင္းျဖင့္ သူ႔မ်က္စိကိုသူ မယုံနိုင္သလို ျဖစ္ေနပါတယ္။လီဖူခ်န္းက တစ္ကယ္ႀကီးကို ဓားတစ္ခ်က္တည္းနဲ႔ လီဝူရွုရဲ့ လွံကို ရိုက္ပစ္လိုက္တာေလ။ ဒီေကာင္က ေျမကမၻာအဆင့္၁ကို ေရာက္သြားတာမ်ားလား။ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္လိုက္ေတာ့လည္း မေရာက္ေသးပါဘူး။ေသြးေတြ အမ်ားႀကီး ဆုံးရွုံးထားတဲ့ လ်ဴဝူေဟာင္က စဥ္းစားရလြန္းလို႔ မူးလဲခ်င္လာသလိုေတာင္ ျဖစ္လာပါတယ္။" ညီေလးလ်ဴ...... မင္းအဆင္ေျပရဲ့လား "ေရွာင္လီက ေျပးလာၿပီး လ်ဴဝူေဟာင္ကို ေမးလိုက္ပါတယ္။" ကၽြန္ေတာ္အဆင္ေျပပါတယ္။ လာကယ္တဲ့အတြက္ ေက်းဇူးပါဘဲ "လ်ဴဝူေဟာင္လို လူတစ္ေယာက္က ' လာကယ္တဲ့အတြက္ ေက်းဇူးပါဘဲ' ေျပာလိုက္ကတည္းက သူ႔စိတ္ထဲမွာ ဘယ္လို ခံစားေနရသလည္းဆိုတာကို သိနိုင္ပါတယ္။လီဝူရွုရဲ့ လွံကို ရိုက္ထုတ္ပစ္လိုက္ၿပီးကတည္း လီဖူခ်န္းက မေရြ႕နိုင္တဲ့ ေတာင္ႀကီးတစ္လုံးလို ပုံစံနဲ႔ ေသာင္းဟိုင္နဲ႔ လီဝူရွုတို႔ရဲ့ လမ္းေၾကာင္းကို ပိတ္ထားလိုက္ပါတယ္။သူနဲ႔ လ်ဴဝူေဟာင္ၾကားမွာ ဘယ္လိုျပသနာေတြဘဲ ျဖစ္ခဲ့ျဖစ္ခဲ့ ဒီေဆးပင္၁၀၀ လ်ိဳ႕ဝွက္နယ္ေျမထဲမွာေတာ့ သူတို႔ဟာ တစ္ဖြဲ႕တည္းသားေတြပါဘဲ။ " မျဖစ္နိုင္ဘူး "လီဝူရွုရဲ့ ပထမဆုံးျဖစ္ေပၚလာတဲ့ အေတြးက မျဖစ္နိုင္ဘူး ဆိုတာပါဘဲ။သူက သာမန္ေျမကမၻာနယ္ပယ္အဆင့္၁ မဟုတ္ဘူးေလ။ သူက ေကာင္းကင္နတ္ဆိုးဂိုဏ္းရဲ့ ထိပ္တန္းပါရမီရွင္ တစ္ေယာက္ပါ။ သာမန္ေျမကမၻာနယ္ပယ္ အဆင့္၁က ပညာရွင္ဆိုတာ သူ႔ဖိနပ္ကို တိုက္ဖို႔ေတာင္ မတန္ပါဘူး။အ႐ူးေဆးဘာေသာင္းဟိုင္ကလည္း ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ လူသားဆန္တဲ့ အရာတစ္ခ်ိဳ႕ သူ႔မ်က္လုံးထဲကေန ထြက္ေပၚလာပါတယ္။ အဲဒါေတြကေတာ့ ထိတ္လန္႔တုန္လွုပ္ျခင္း ၊ လူသတ္ခ်င္ျခင္းနဲ႔ တိုက္ပြဲကို ဆာေလာင္ျခင္းေတြပါဘဲ။" ဒီေကာင္က တစ္ကယ္ဘဲ သူ႔ဓားနဲ႔ အစ္ကိုလီရဲ့ လွံကို ရိုက္ထုတ္ပစ္လိုက္တာလား။ ဒီလီဖူခ်န္းဆိုတဲ့ေကာင္က ဘယ္သူလည္းဟ ။ ဘယ္တုန္းကတည္းက မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းမွာ ဒီလိုေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ေကာင္ ေပၚေနတာလည္း "လီဝူရွုနဲ႔ ေသာင္းဟိုင္တို႔ေနာက္မွာ ရပ္ေနတဲ့ သူေတြကလည္း လီဖူခ်န္းေၾကာင့္ ေၾကာင္အကုန္ပါတယ္။လီဖူခ်န္းက ဘယ္လိုလုပ္လိုက္လည္း ဆိုတာကိုေတာင္ မမွန္းဆနိုင္ဘူးေလ။လီဝူရွုတို႔လို ပါရမီရွင္ေတြကို မိုးေကာင္းကင္က ေကာင္းခ်ီးေပးထားတဲ့ ပါရမီရွင္ေတြလို႔ ေခၚက်ပါတယ္။ ဒါဆိုရင္ ဒီလီဖူခ်န္းကို အဘယ္သို႔ ေခၚရမည္နည္း......။စိတ္တန္ခိုးဖြဲ႕စည္းျခင္းနယ္ပယ္ အဆင့္၈ဘဲ ရွိေသးတဲ့ ေကာင္ေလးက လီဝူရွုလို ေျမကမၻာနယ္ပယ္ အဆင့္၁ကို ယွဥ္နိုင္ေနတယ္။" ဒီေကာင့္ကို သတ္ေဟ့...... ။ ဒီေကာင္က အနာဂတ္ရဲ့ ၿဂိဳဟ္ဆိုးဘဲ ။ ဒီေကာင္ ေသမွကိုျဖစ္မယ္။"ခရမ္းေရာင္ေဆဘာဂိုဏ္းနဲ႔ ေကာင္းကင္နတ္ဆိုးဂိုဏ္းရဲ့ တပည့္ေတြက လီဖူခ်န္းကို သတ္ဖို႔ စိုင္းျပင္းေနက်ပါၿပီ။" ဟိဟိ...... ငါထင္တာေတာ့ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းသား အကုန္လုံးက ဒီေနရာကို ေရာက္ေနက်ၿပီလို႔ ထင္တာဘဲ။ ဒီေကာင္ေတြ အကုန္လုံးကို ပင္ပင္ပန္းပန္းရွာၿပီး လိုက္သတ္စရာ မလိုေတာ့ဘူးေပါ့......။" လီဝူရွုက သူ႔ရဲ့ မနာလိုဝန္တိုျဖစ္ေနတဲ့ စိတ္အျပည့္နဲ႔ ေလွာင္ေျပာင္လိုက္ပါတယ္။ေသာင္းဟိုင္ကေတာ့ စကားတစ္ခြန္းမွ ဝင္မေျပာပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ သူ႔ရဲ့မ်က္လုံးကို ၾကည့္လိုက္တာနဲ႔ သူဘာျဖစ္ခ်င္ေနတယ္ဆိုတာကို တန္းသိနိုင္ပါတယ္။သူက သူ႔ရန္သူေတြကို အပိုင္းပိုင္း အစစျဖစ္ေအာင္ လုပ္ရတာကို ႀကိဳက္ႏွစ္သက္သူပါ။ တစ္ကယ္လို႔ သူက ဒီနတ္ဆိုးကေမြးထားတဲ့ လီဖူခ်န္းလို သူတစ္ေယာက္ကို သတ္ပစ္နိုင္ခဲ့ရင္ ပိုၿပီး ေက်နပ္စရာ ေကာင္းမွာပါ။' ေျမကမၻာနယ္ပယ္ အဆင့္၁က လူ၅ေယာက္နဲ႔ စိတ္တန္ခိုးဖြဲ႕စည္းျခင္းနယ္ပယ္ အဆင့္၉က လူႏွစ္ေယာက္။ ၾကည့္ရတာ ဒီေန႔ေတာ့ ငါတို႔ရဲ့ အဆုံးသတ္ဘဲနဲ႔တူတယ္။'ခ်န္ဖန္းဟြာကေတာ့ သူမတို႔ရဲ့ အဆုံးသတ္ မလွေတာ့တာကို ေတြးေနမိပါတယ္။လီဖူခ်န္းကေတာ့ ေခါင္းခါလိုက္မိပါတယ္။ ဒီလူ၇ေယာက္နဲ႔ တိုက္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ခ်န္ဖန္းဟြာတို႔ အားလုံးကေတာ့ ေသကုန္က်မွာပါဘဲ။ ဒီလူေတြ လက္ထဲက လြတ္ေအာင္ေျပးနိုင္မယ့္သူက သူကိုယ္တိုင္ဘဲ ရွိပါတယ္။ မျဖစ္ေသးပါဘူး ......။ သူအစြမ္းကုန္တိုက္ခိုက္မွ ရပါေတာ့မယ္။" မင္းတို႔က လူ၇ေယာက္တည္းနဲ႔ ငါတို႔ကို သတ္ခ်င္ေနတာလား။ ငါက မင္းတို႔အားလုံးကို ငရဲျပည္ေတာင္ ျပန္ပို႔ေပးလိုက္ဦးမယ္ "လီဖူခ်န္းက လုံးဝ မူမပ်က္ဘဲ ေအးေအးေဆးေဆးနဲ႔ ျပန္ေျပာလိုက္ပါတယ္။ သူ႔ကို ၾကည့္ရတာက လီဝူရွုတို႔ကို ၾကက္ကေလး ၊ငွက္ကေလး သတ္သလို အလြယ္တစ္ကူ သတ္ပစ္နိုင္တယ္လို႔ ယူဆထားတဲ့ပုံပါဘဲ။ေကာင္းကင္ႀကီး ၿပိဳက်လာၿပီဆိုရင္ေတာင္ သူ႔ရဲ့ တည္ၿငိမ္မွုက ပ်က္သြားမယ့္ပုံ မေပၚပါဘူး။သူ႔ရဲ့ တည္ၿငိမ္မွုထဲမွာ သတ္ျဖတ္ျခင္း အေငြ႕အသက္ေတြ ပါဝင္ေနတယ္ဆိုတာကိုေတာ့ ေကာင္းကင္နတ္ဆိုး ဂိုဏ္းသားေတြနဲ႔ ခရမ္းေရာင္ေဆဘာဂိုဏ္းသားေတြက ေကာင္းေကာင္းႀကီး ေျပာနိုင္ပါတယ္။ လီဖူခ်န္းရဲ့ ကိုယ္ကထြက္ေနတဲ့ မျမင္ရတဲ့ အရွိန္အဝါတစ္ခုက သူတို႔ရဲ့ ႏွလုံးသားကို ဖ်စ္ညႇစ္ဆုပ္ကိုင္ထားသလိုကို ခံစားေနရတယ္ေလ။ သူတို႔က အေၾကာင္းအရင္း ေရေရရာရာ မရွိဘဲ ဒီေကာင္ေလးနဲ႔ တိုက္ရမွာကို ေၾကာက္ရြံ့ေနပါေတာ့တယ္။ႏွစ္ဖက္စလုံးက လူေတြကေတာ့ တစ္ဖက္နဲ႔တစ္ဖက္ လုံးဝအလြတ္မေပးဘဲ မ်က္ေျခမျပတ္ စိုက္ၾကည့္ေနက်ပါတယ္။ဂါး...... ဂရား......အ႐ူးေဆဘာေသာင္းဟိုင္က မာန္တစ္ခ်က္သြင္းလိုက္ၿပီး တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္မွုကို စတင္ၿဖိဳခြဲလိုက္ပါၿပီ။ ဒါေပမဲ့ အဲဒါက လူသားတစ္ေယာက္ရဲ့ အသံနဲ႔ မတူပါဘူး။ သားရဲႀကီးတစ္ေကာင္ ဟိန္းေဟာင္လိုက္ တာနဲ႔ သြားတူေနပါတယ္။ လုံးဝ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္တဲ့ သားရဲႀကီးတစ္ေကာင္က အမဲလိုက္တဲ့အခါမွာ ဟိန္းေဟာက္လိုက္သလိုပါဘဲ။သူ႔ရဲ့ ေဆဘာႀကီးကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ဆုပ္ကိုင္ၿပီး ေသာင္းဟိုင္က လီဖူခ်န္းကို အားရပါးရ လႊဲၿပီး ခုတ္ပိုင္းလိုက္တယ္ေလ။" ေသာင္းဟိုင္ ...... မင္းရဲ့ဘြဲ႕နာမည္က အ႐ူးေဆဘာဆို...။ ငါက မင္းကို တစ္ကယ့္အ႐ူးတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေအာင္ ကူညီေပးပါ့မယ္" လီဖူခ်န္းက တစ္ဖက္လူရဲ့ ေဆဘာဓားထိပ္ပိုင္းကို သူ႔ဓားနဲ႔ ရိုက္ထုတ္လိုက္ပါတယ္။ထန္.........ေၾကာက္စရာေကာင္းလွတဲ့ ေဆဘာခ်ီေတြနဲ႔ ဓားခ်ီက အရပ္၈မ်က္ႏွာလုံးကို ျပန္႔ႏွံ့သြားကုန္ပါတယ္။" ေသာင္းဟိုင္...... ငါမင္းကို သူနဲ႔ လႊတ္ထားလိုက္ၿပီေနာ္။ တစ္ျခားေကာင္ေတြကို အရင္ သြားသတ္လိုက္ဦးမယ္။" လီဝူရွုက သူ႔ရဲ့ခႏၶာကိုယ္ကို တစ္ခ်က္လွုပ္ၿပီး ေရွာင္လီတို႔ဆီကို ဦးတည္သြားလိုက္ပါတယ္။" မင္းရဲ့ရန္သူက ငါဘဲ "နတ္ဘုရားေျခလွမ္းနဲ႔အတူ လီဖူခ်န္းက လြင့္ေမ်ာသြားၿပီး လီဝူရွုကို ဓားခ်က္တစ္ခ်က္ ထုတ္ပိုင္းလိုက္ပါတယ္။" မင္းတစ္ေယာက္တည္းနဲ႔ ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို ရင္ဆိုင္ခ်င္ေနတာလား"လီဝူရွုက ဘာမွမတတ္နိုင္ဘဲ အေနာက္ဆုတ္လိုက္ရပါတယ္။ လီဖူခ်န္းက သူ႔ကို အေတာ္ေလး အထင္ေသးေနတယ္လို႔ေတာင္ ခံစားေနရတယ္ေလ။" ၾကယ္လည္းေႂကြ နင္လည္းေသ "လီဖူခ်န္းက ဘာမွျပန္မေျပာဘဲ သူ႔လက္ထဲက နက္ေရႊေမွာ္ဓားကိုဘဲ အလုပ္လုပ္ခိုင္းလိုက္ပါတယ္။ နက္ေရႊေမွာ္ဓားက လီဝူရွုေကာ ေသာင္းဟိုင္ကိုေကာပါ ဦးတည္ထားပါတယ္။မေရမတြက္နိုင္တဲ့ ၾကယ္ေတြ ေႂကြက်လာတဲ့ ပုံစံမ်ိဳးနဲ႔ ဓားခ်ီေတြက ထြက္ေပၚလာပါၿပီ။ လီဝူရွုက ဘာမွမတတ္နိုင္ေတာ့ဘဲ သူ႔လွံကို ထုတ္သုံးကာ ကာကြယ္ထားလိုက္ရပါတယ္။ ေသာင္းဟိုင္ရဲ့ ေဆဘာကလည္း ပိုက္ကြန္ႀကီးတစ္ခုကို လႊမ္းျခဳံထားသလိုပါဘဲ ဘယ္တိုက္ခိုက္မွုကမွ သူ႔ခံစစ္ကိုေက်ာ္နိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ဒါေပမဲ့ လီဖူခ်န္းက သူတို႔ကို ဟန္ျပတိုက္လိုက္တာပါ။ သူ႔ရဲ့ တစ္ကယ့္အစစ္အမွန္ ပစ္မွတ္က အျခားေသာ ေကာင္းကင္နတ္ဆိုးဂိုဏ္းသားေတြနဲ႔ ခရမ္းေရာင္ေဆဘာ ဂိုဏ္းသားေတြေလ။အား......လုံးဝကို မေမၽွာ္လင့္ထားတဲ့ ဓားခ်က္ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ခရမ္းေရာင္ေဆဘာဂိုဏ္းသားႏွစ္ေယာက္နဲ႔ ေကာင္းကင္နတ္ဆိုးဂိုဏ္းသားတစ္ေယာက္ကေတာ့ ပြဲခ်င္းၿပီးကို ေသသြားပါတယ္။လီဖူခ်န္း တီထြင္ထားတဲ့ ဒီဓားကြက္က သာမန္ဆန္းၾကယ္အဆင့္နိမ့္ ဓားသိုင္းေတြထဲမွာေတာ့ လုံးဝကို အျပစ္အနာအဆာ ကင္းမဲ့ေနတာပါဘဲ။ ေနရာလြတ္ေလး တစ္ေနရာ ေပးလိုက္တာနဲ႔ သူ႔ဓားက ဝင္ေရာကလာၿပီး အရာအားလုံးကို ပိုင္းျဖတ္သြားမွာပါ။ ေသြးေဆဘာလင္းေဟာင္က အေကာင္းဆုံး ဥပမာတစ္ခုပါဘဲ။တိုက္ပြဲက အခုမွ စမယ္ဆို႐ုံေလး ရွိေသးတယ္။ ရန္သူေတြဘက္က ၃ေယာက္ကေတာ့ ေသဆုံးသြားပါၿပီ။ အေစာပိုင္းတုန္းက ရန္သူ၇ေယာက္ရွိေပမဲ့ အခုေတာ့ ၄ေယာက္ဘဲ က်န္ပါေတာ့တယ္။ လီဖူခ်န္းကေတာ့ အနည္းငယ္ သက္သာရာ ရသြားသလို ခံစားလိုက္ရပါတယ္။" မင္းတို႔အားလုံးေပါင္းၿပီး က်န္တဲ့ႏွစ္ေယာက္ကို ရေအာင္သတ္။ မရဘူးလို႔ေတာ့ ငါ့ကို လာမေျပာက်နဲ႔ ။ မရရေအာင္ နည္းလမ္းရွာၿပီးသတ္။ လ်ဴဝူေဟာင္...... မင္းမေသေသးဘူးမလား...။ မင္းလည္း တိုက္ပြဲထဲ ဝင္ပါမွျဖစ္မယ္။ " အခုခ်ိန္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းက အားလုံးကို အမိန္႔ေပးလိုက္ပါၿပီ။ ဝါစဥ္ႀကီးတာေတြ ငယ္တာေတြလည္း နားမလည္ေတာ့ပါဘူး။ အားလုံးက သူအမိန္႔ေပးတဲ့ အတိုင္း လုပ္ေဆာင္နိုင္မွ အသက္ရွင္က်န္နိုင္မွာေလ။" ညီေလးလီကေတာ့ တစ္ကယ့္နတ္ဆိုးတစ္ေကာင္ပါဘဲလား " ေရွာင္လီကေတာ့ လီဖူခ်န္းကို ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္အျဖစ္ လုံးဝ အသိအမွတ္ ျပဳလိုက္ပါၿပီ။" လီဖူခ်န္း မင္းအရမ္း ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အထင္မႀကီးစမ္းနဲ႔ ။ ေသာင္းဟိုင္... ဒီေကာင့္ကို ေပါင္းၿပီး အျမန္သတ္ရေအာင္။ " လီဝူရွုက ေဒါသထြက္ရလြန္းလို႔ ႐ူးခ်င္သလိုလိုေတာင္ ျဖစ္ေနပါၿပီ။ လီဖူခ်န္းရဲ့ လုပ္ပုံက သူ႔ကို ေစာ္ကားေနသလိုပါဘဲ။ခၽြင္ ခၽြင္ ထန္ ထန္ ခၽြင္ ထန္ ထန္.........တစ္ေနရာတည္းမွာဘဲ တိုက္ပြဲႏွစ္ခုက အႀကီးအက်ယ္ ျဖစ္ေနက်ပါၿပီ။ တစ္ခုကေတာ့ လီဖူခ်န္းရဲ့ ႏွစ္ေယာက္ေယာက္တစ္ေယာက္ တိုက္ပြဲျဖစ္ၿပီး ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ ေရွာင္လီနဲ႔က်န္တဲ့ေလးေယာက္က ေကာင္းကင္နတ္ဆိုးဂိုဏ္းသားနဲ႔ ခရမ္းေရာင္ေဆဘာဂိုဏ္းသားကို ဝိုင္းတိုက္ခိုက္ေနတာပါ။ဒီႏွစ္ေယာက္နဲ႔ တိုက္ခိုက္ရတာက လီဖူခ်န္းအတြက္ေတာ့ လုံးဝကို အက်ဥ္းအၾကပ္ထဲ ေရာက္ေနတာပါဘဲ။ အေစာပိုင္းက ဓားကြက္တစ္ကြက္ဘဲ အသာရလိုက္ၿပီး ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ သူက ေအာက္စည္းကို ေရာက္သြားခဲ့ပါၿပီ။သူ႔ရဲ့ အရိပ္မဲ့ေျခသိုင္းသာ မကယ္ရင္ အေစာႀကီးကတည္းက ေသေနေလာက္ပါတယ္ေလ။" သတ္ "" ေသစမ္း "" သတ္ "ေသာင္းဟိုင္က ပါးစပ္ကေန သတ္တာနဲ႔ေသတာကလြဲရင္ ဘာမွေျပာတတ္တဲ့ပုံ မေပၚပါဘူး။ သူ႔ရဲ့ ေဆဘာအရွိန္အဝါကလည္း ပိုပိုၿပီးေတာ့ အားေကာင္းလာပါတယ္။ အခုဆိုရင္ေတာ့ သူ႔ေဆဘာဓာက မုန္တိုင္းတစ္စင္းလို ပတ္ရမ္းေနၿပီး လီဖူခ်န္းကို ဖိႏွိပ္ေနပါတယ္။လီဝူရွုရဲ့ လွံတံအရွိန္အဝါကေတာ့ ေသာင္းဟိုင္ေလာက္ မသိသာပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ သူ႔ဆီက ထြက္လာတဲ့ လွံခ်က္တိုင္းက ပင္လယ္ျပင္ကေန ထိုးထြက္လာတဲ့ အဆိပ္နဂါးႀကီး တစ္ေကာင္လိုပါဘဲ။ သူ႔ရဲ့ ဒုကၡေပးနိုင္စြမ္းက ေသာင္းဟိုင္ထက္ကို ဘယ္လိုမွ နိမ့္က်မေနပါဘူး။" ဒါကမွ တစ္ကယ့္ အစစ္အမွန္တိုက္ပြဲကြ။ ငါ့ႏွလုံးသားထဲကေန ေတာင့္တေနတဲ့ တိုက္ပြဲဘဲ "လီဖူခ်န္းရဲ့ တိုက္ပြဲဝင္စိတ္ဓာတ္ေတြကလည္း လုံးဝနိုးၾကားတက္ႂကြ လာပါၿပီ။ ေကာင္းကင္ဘုံက စစ္နတ္ဘုရားတစ္ပါး ဆင္းသက္လာသလိုပါဘဲ။ေသာင္းဟိုင္ရဲ့ ေဆဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ ၊ လီဝူရွုရဲ့ လွံဘဲျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္အရာကမွ သူ႔ကို ေၾကာက္လန္႔တုန္လွုပ္ သြားေသနိုင္စြမ္း မရွိပါဘူး။" ဒီေကာင့္ရဲ့ တိုက္ပြဲဝင္တဲ့ အေတြ႕အၾကဳံက မနည္းဘူးဟ။ ေသာင္းဟိုင္ ငါဒီေကာင့္ကို တစ္ကြက္တိုက္လိုက္မယ္။ မင္းအေနာက္နည္းနည္းဆုတ္လိုက္ "တိုက္ပြဲက အခ်ိန္ၾကာလာတာနဲ႔အမၽွ လီဝူရွုက တစ္ဖက္လူရဲ့ က်င္လည္ပါးနပ္မွုေတြကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး သေဘာေပါက္လာခဲ့ပါၿပီ။ လီဖူခ်န္းရဲ့ တိုက္ပြဲကို ေကာင္းေကာင္းအကဲခတ္နိုင္မွုက သူ႔လိုပါဘဲ။ ေသာင္းဟိုင္နဲ႔သူ ႏွစ္ေယာက္ေပါင္းတိုက္ခိုက္တာေတာင္မွ အနိုင္မယူနိုင္ေသးဘူးဆိုေတာ့ သူ႔ထက္ကို အမ်ားႀကီးကို အစြမ္းထက္ဦးမွာပါ။လီဝူရွုရဲ့ လွံတံက သုံးပိုင္း ျဖစ္သြားပါၿပီ။ တစ္ပိုင္းတစ္ပိုင္းစီကို သံႀကိဳးေတြနဲ႔ ခ်ိတ္ဆက္ထားပါေသးတယ္။သုံးေခ်ာင္းဆက္လွံ .........လွံတစ္စင္းလိုလည္း ထိုးႏွက္တိုက္ခိုက္လို႔ရတယ္။ တုတ္တစ္ေခ်ာင္းလိုလည္း ရိုက္လို႔ရတယ္။ ဒါမွမဟုတ္ရင္ သံႀကိဳးနဲ႔ ရစ္ပတ္လို႔လည္း ရပါေသးတယ္။" ေသြးနဂါး နိုးထျခင္း "လီဝူရွုရဲ့ ေအာ္သံနဲ႔အတူ သူ႔ရဲ့ သုံေခ်ာင္းဆက္လွံကလည္း ေသြးနဂါးႀကီး တစ္ေကာင္ပမာ လီဖူခ်န္းကို ရစ္ပတ္လိုက္ပါတယ္။" အ႐ူးမိစၧာ ၂၈ကြက္ဓားခ်က္"ေသာင္းဟိုင္က တစ္ကယ္႐ူးေနတဲ့ လူမဟုတ္ပါဘူး။ သူက အခြင့္အေရးက ဘာလည္းဆိုတာကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး သိပါတယ္။ လီဖူခ်န္းတစ္ေယာက္ လီဝူရွုရဲ့ တိုက္ခိုက္မွုေၾကာင့္ ျပသနာတက္ေနၿပီဆိုတာကို သိလိုက္တာနဲ႔ သူ႔ရဲ့ အ႐ူးေဆဘာဓားသိုင္းထဲက ေၾကာက္စရာအေကာင္းဆုံး ဓားကြက္တစ္ကြက္ကို ထုတ္လိုက္ပါတယ္။ ထင္... ထင္...... ထန္...ထန္...... လီဖူခ်န္းရဲ့ ၾကယ္ပ်ံဓားသိုင္းကလည္း ကန္႔သတ္ခ်က္ကေန လြန္ေျမာက္ေနတဲ့ ဓားသိုင္းပါဘဲေလ။ သူက ဓားတစ္ခ်က္တည္းနဲ႔ လီဝူရွုရဲ့ သုံးေခ်ာင္းဆက္လွံကို ရိုက္ထုတ္ပစ္လိုက္ပါတယ္။ ၿပီးတာနဲ႔ သူက အ႐ူးေဆဘာဆီက ဝင္လာတဲ့ ဓားခ်က္ေတြကို ႀကိဳဆိုလိုက္ပါေတာၾတယ္။" နဂါးေခါင္း ေျပာင္းစမ္း ...... "သုံးေခ်ာင္းဆက္လွံက လီဝူရွုရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ေပၚမွာ တစ္ပတ္လွည့္သြားၿပီး နဂိုပုံစံ ၁၂ေပေလာက္ရွိတဲ့ လွံတစ္စင္း ျပန္ျဖစ္သြားပါၿပီ။ ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ လီဝူရွုက အတြင္းအားေတြကို လွံတံဆီကို ပို႔ေဆာင္လိုက္ၿပီး လီဖူခ်န္းထံ အားကုန္ပစ္ေပါက္လိုက္ပါတယ္။ လီဖူခ်န္းကေတာ့ လွံတံကို ဂ႐ုမစိုက္အားေသးဘဲ ေသာင္းဟိုင္နဲ႔ အသည္းအသန္ တိုက္ခိုက္ေနရတယ္ေလ။ေသေရးရွင္ေရးသမၽွ အေရးႀကီးတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းက သူ႔ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလုံးကို လၽွပ္စီးေၾကာင္းတစ္ခု ပတ္စီးေနသလို ခံစားေနရပါၿပီ။ လီဝူရွုနဲ႔ ေသာင္းဟိုင္တို႔ရဲ့ ပူးေပါင္းတိုက္ခိုက္ျခင္းက သူ႔ရဲ့ ငုပ္လ်ိဳးေနတဲ့ အစြမ္းအစေတြကို ထြက္ေပၚလာေအာင္ ကူညီေပးလိုက္သလိုပါဘဲ။ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့အပူခ်ိန္နဲ႔ ၾကက္ေသြးေရာင္မီးေတာက္ဆႏၵတစ္ခုက ႐ုတ္တရက္ထြက္ေပၚလာၿပီး လီဖူခ်န္းရဲ့ ေခါင္းေပၚမွာ သရဖူတစ္ခုသဖြယ္ ေနရာယူထားပါေတာ့တယ္။ လီဖူခ်န္းကို ၾကည့္ရတာက လုံးဝကို ႀကီးျမတ္တဲ့ မီးနတ္ဘုရားတစ္ပါးအလား တင့္တယ္ေနပါတယ္။" ေလာင္ကၽြမ္းစမ္း"လီဖူခ်န္းက ၾသဇာအာဏာသံ အျပည့္နဲ႔ အမိန္႔တစ္ခု ေပးလိုက္ပါတယ္။အဆုံးမဲ့အာဏာ အပိုင္း၁၅၅ဓားနတ္ဆိုးဆိုသည့္ ဘြဲ႕နာမည္အမိန္႔ေပးသံနဲ႔အတူ လီဖူခ်န္းရဲ့ ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလုံးက မီးျပင္းဖိုႀကီးလို စတင္ပူျပင္းလာပါၿပီ။လီဖူခ်န္းရဲ့ ၾကက္ေသြးေရာင္မီးေတာက္ ခ်ီအတြင္းအားနဲ႔ မီးဆႏၵေတြက ေပါင္းစည္းသြားၿပီး ေနာက္ထပ္အဆင့္တစ္ခုကို တက္လွမ္းသြားသည့္ပုံပါဘဲ။အခုခ်ိန္မွာဆိုရင္ေတာ့ လီဖူခ်န္းက ေစတစ္လုံး ပိုင္ရွင္တစ္ေယာက္အလား အစြမ္းထက္ေနပါၿပီ။သူ႔ရဲ့ လက္တစ္ဖက္ ေဝွ႕ယမ္းလိုက္တာနဲ႔ မေရတြက္နိုင္တဲ့ မီးအလင္းတန္းေတြက ထြက္ေပၚေနတယ္ေလ။ ဒီမီးေတာက္ေတြက ေသာင္းဟိုင္ရဲ့ အ႐ူးေဆဘာဓားသိုင္းနဲ႔ လီဝူရွုရဲ့ ေသြးနဂါးလွံသိုင္းကို ေကာင္းေကာင္းႀကီးယွဥ္ၿပိဳင္ေနနိုင္ပါတယ္။" ေသစမ္းဟ...... ဒီေခြးမသားရဲ့ ၾကက္ေသြးေရာင္ မီးေတာက္ အတြင္းအားက်င့္စဥ္က တိုက္ပြဲအလည္မွာမွ အဆင့္တက္ၿပီး ပုံသ႑ာန္ေျပာင္းလဲတဲ့ အဆင့္ကို ေရာက္သြားၿပီဟ "လီဝူရွုက မနာလိုမွုအျပည့္နဲ႔ က်ိန္ဆဲလိုက္ပါတယ္။သူက ေကာင္းကင္နတ္ဆိုးဂိုဏ္းရဲ့ သခင္ေလးျဖစ္တဲ့အတြက္ ေသြးနတ္ဆိုး အတြင္းအားက်င့္စဥ္ကို အဆင့္၁၄အထိ ေအာင္ျမင္ခဲ့တာပါ။ ဒီအဆင့္၁၄အထိကို ေရာက္ဖို႔ကိုေတာင္ ေဆးဝါးအကူအညီေတြ အမ်ားႀကီး ယူခဲ့ရပါေသးတယ္။အခုေတာ့ လီဖူခ်န္းလို သာမည တပည့္တစ္ေယာက္က ဆန္းၾကယ္အဆင့္ အတြင္းအားက်င့္စဥ္ကို အဆင့္၁၅အထိေရာက္ေအာင္ ေလ့က်င့္နိုင္႐ုံသာမကပါဘူး။ အဆင့္၁၅ရဲ့ အထြတ္အထိပ္အထိကိုပါ ေလ့က်င့္နိုင္ခဲ့တယ္။ ဒါက သူ႔လို ေကာင္းကင္နတ္ဆိုးဂိုဏ္းခ်ဳပ္ရဲ့သားျဖစ္တဲ့သူကို ပါးရိုက္နားရိုက္ လုပ္လိုက္သလိုပါဘဲ။အထြတ္အထိပ္အဆင့္ဆိုတာက ဘာလည္း။ပါရမီရွင္ အေယာက္တတစ္ေထာင္မွာတစ္ေယာက္ေတာင္ ဒီအဆင့္ကို မေရာက္နိုင္ပါဘူး။တစ္ကယ္လို႔ သူလည္း သူ႔ရဲ့ ေသြးနတ္ဆိုးအတြင္းအားကို အဆင့္၁၅အထြတ္အထိပ္အထိ ေလ့က်င့္နိုင္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ ဒီတစ္ျခားဂိုဏ္း၃ဂိုဏ္းက တပည့္ေတြကို လက္တစ္ခ်က္ေတာင္ မေျမႇာက္ဘဲ အနိုင္ယူနိုင္မွာပါဘဲ။ သူ႔ရဲ့ ခ်ီအတြင္းအားအရွိန္အဝါနဲ႔တင္ တစ္ျခားဂိုဏ္းသားေတြကို ဖိႏွိပ္ထားလို႔ ရပါတယ္။ဒါေၾကာင့္ လီဝူရွုက လီဖူခ်န္းရဲ့ ထိုးထြင္းသိျမင္ႏွိုင္မွုကို မနာလို ျဖစ္မိေနတာပါ။ ဘာျဖစ္လို႔ သူ႔မွာေကာ လီဖူခ်န္းလို ထိုးထြင္းသိျမင္နိုင္မွု မရွိရတာပါလိမ့္။မနာလိုမုန္းထားမွုေတြ ေတာက္ေလာင္လာတာနဲ႔အမၽွ သူ႔ရဲ့ လူသတ္ခ်င္စိတ္ေတြက ပိုပိုၿပီး အားေကာင္းလာပါတယ္။သူက လီဖူခ်န္းလို နတ္ဆိုးတစ္ေကာင္ကို ဆက္ၿပီးအသက္ရွင္ခြင့္ မေပးနိုင္ေတာ့ပါဘူး။ဒီမိုးေကာင္းကင္ႀကီးရဲ့ ေအာက္မွာေတာ့ လီဝူရွုဆိုတဲ့ သူသည္သာလ်င္ ၿပိဳင္ဖက္ကင္းတဲ့ ပါရမီရွင္တစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနရပါမည္။ ရန္ခ်င္းဟူကိုေတာ့ ႁခြင္းခ်က္ေပ့ါ။ သူမက သူ႔ရဲ့ ဇနီးမယား ျဖစ္လာဖို႔ ကံပါလာသည္ေလ။သူမက အခုခ်ိန္အထိ သူ႔ကို လက္မခံေသးေသာ္လည္း လီဝူရွုက ဂ႐ုမစိုက္။ယခုတစ္ေခါက္ ဂိုဏ္းသို႔ျပန္ေရာက္သည္ႏွင့္ သူ႔ရဲ့အေဖဆီက နတ္ဆိုးသစ္ေစ့ကို ေတာင္းယူကာ ရန္ခ်င္းဟူရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ထဲကို ထည့္သြင္းဖို႔ေတာင္ သူက စီစဥ္ၿပီးပါၿပီ။ ဒီနတ္ဆိုးသစ္ေစ့နဲ႔ ဆိုရင္ေတာ့ သူက သူမကို အလြယ္တစ္ကူ ထိန္းခ်ဳပ္သြားနိုင္မွာပါ။လီဝူရွုရဲ့ အျမင္မွာေတာ့ လူတစ္ေယာက္က သူ႔ထက္သာတဲ့ ပါရမီနဲ႔ အလားအလာရွိေနမယ္ဆိုရင္ ထိုသူကို သတ္မလား ဒါမွမဟုတ္ ထိန္းခ်ဳပ္မလား။ ဒီႏွစ္ခုကလြဲၿပီး ေရြးခ်ယ္စရာ မရွိပါဘူး။" လီဖူခ်န္း...... မင္းေသမွကို ျဖစ္မယ္ "လီဝူရွုရဲ့ ပုံစံက မိစၧာတစ္ေကာင္ ပူးကပ္ခံေနရသည့္ အလားပါဘဲ။သူ႔ရဲ့ သုံးေခ်ာင္းဆက္လွံကလည္း မူလနဂိုပုံစံ ျပန္ေျပာင္းသြားၿပီး လီဖူခ်န္းအေပၚကို မိုးသီးမိုးေပါက္ေတြ ေႂကြက်လာသည့္အလား တရစပ္ တိုက္ခိုက္ေနပါတယ္။အ႐ူးေဆဘာ ေသာင္းဟိုင္ကေတာ့ တိုက္ပြဲၾကာလာတာနဲ႔အမၽွ တစ္ကယ္႐ူးသြပ္သြားပုံ ပါဘဲ။ သူက အခုဆိုရင္ ခုခံမွုကို လုံးဝမလုပ္ေတာ့ဘဲ တိုက္စစ္ၿပီးရင္း တိုက္စစ္သာ ဖြင့္ေနပါေတာ့တယ္။" ဟား...ဟား......ဒါမွ တစ္ကယ့္ေယာက်ာ္းေတြရဲ့ တိုက္ပြဲကြ။ ငါကလည္း မင္းတို႔ကို ေၾကာက္မယ္ ထင္ေနတာလား "လီဖူခ်န္းရဲ့ ေသြးေတြက မီးဆႏၵေၾကာင့္ ပြက္ပြက္ဆူလ်က္ ရွိေနပါၿပီ။ သူ႔ရဲ့ တိုက္ပြဲကို ဆာေလာင္ေနတဲ့ စိတ္ဆႏၵရယ္၊ ၾကယ္ပ်ံဓားဆႏၵနဲ႔ မီးေတာက္ဆႏၵေတြက တစ္ေပါင္းတစ္စည္းတည္း ျဖစ္သြားသည့္အတြက္ လီဖူခ်န္းအေနနဲ႔ကလည္း ေသရမည္ကိုမေၾကာက္ဘဲ ရြပ္ရြပ္ခၽြံခၽြံ ျပန္လည္တိုက္ခိုက္ေနပါတယ္။အခုခ်ိန္မွာေတာ့ ဒီသုံးေယာက္ တိုက္ခိုက္ေနတဲ့ ဆယ္မီတာ ပတ္လည္ထဲကို ဘယ္သူမွ မဝင္လာရဲေတာ့ပါဘူး။ ဒါႀကီးက လုံးဝကို မရဏနယ္ေၿမ ျဖစ္ေနပါၿပီ။ ဝင္သြားတဲ့ေကာင္ကေတာ့ တိုက္ခိုက္ေနသူ သုံးေယာက္ရဲ့ ခ်ီအရွိန္အဝါ ဖိအားေတြေၾကာင့္ ေသြးအိုင္တစ္အိုင္အျဖစ္ ေျပာင္းလဲသားမယ္ဆိုတာ ယုံမွားသံသယ ဝင္ေနစရာ မလိုပါဘူး။ထိုသုံးေယာက္ရဲ့ စိတ္ဝိညာဥ္အားေတြနဲ႔ ပညာရပ္ဆႏၵေတြေၾကာင့္ဝိညာဥ္ကေဝဂိုဏ္းက စိတ္ထင္ေယာင္ထင္မွား ျဖစ္ေစတဲ့ အတတ္ပညာရွင္ေတြကလည္း ဝင္မစြက္ဖက္ရဲေတာ့ပါဘူး။သူတို႔ရဲ့ အတတ္ပညာက စိတ္ဓာတ္အင္အားနည္းတဲ့ လူေတြအေပၚမွာသာ အသုံးဝင္တာေလ။ ဒီနတ္ဆိုးေတြလို တိုက္ခိုက္ေနတဲ့ သူေတြကိုသာ သြားသုံးမလိုက္ရင္ သြားသုံးတဲ့ သူေတြသာ ဘဝပ်က္သြားမွာပါ။" ဒီလူေတြကေတာ့ တိုက္ခိုက္ရတာကို အ႐ူးအမူး စြဲလန္းတဲ့ သူေတြပါဘဲလား "ေရွာင္လီနဲ႔ အျခားလူေတြကေတာ့ လီဖူခ်န္းကို အားေပးေန႐ုံကလြဲၿပီး ဘာမွ မတတ္နိုင္ေတာ့ပါဘူး။ သက္ျပင္းကိုယ္စီခ်ၿပီး ထိုသုံးေယာက္ရဲ့ တုန္လွုပ္ေျခာက္ခ်ားစရာ စြမ္းရည္ေတြကိုသာ ေငးၾကည့္ေနရပါေတာ့တယ္။္မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းနဲ႔ ယွဥ္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ေကာင္းကင္နတ္ဆိုးဂိုဏ္းနဲ႔ ခရမ္းေရာင္ေဆဘာဂိုဏ္းသားေတြက ပိုဆိုးပါတယ္။ သူတို႔အားလုံးက အိပ္မက္ မက္ေနသည့္အလား ပါးစပ္အေဟာင္းသားျဖင့္ တိုက္ပြဲကို ေငးငိုင္ၾကည့္ေနပါတယ္။အ႐ူးေဆဘာေသာင္းဟိုင္နဲ႔ ေသြးမိစၧာ လီဝူရွုတို႔လို ေၾကာက္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ထက္ျမက္တဲ့ သူႏွစ္ေယာက္။ ဒီႏွစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ခ်င္း ယွဥ္နိုင္တဲ့ လူေတာင္မွ မရွိဘူးေလ။ အခုေတာ့ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းက လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္က ႏွစ္ေယာက္တစ္ေယာက္ေပးၿပီး ရင္ဆိုင္ေနပါတယ္။အဲသည္လူငယ္ေလးရဲ့ ဘြဲ႕နာမည္က ဓားနတ္ဆိုးတဲ့။အေစာပိုင္းတုန္းကေတာ့ ဘယ္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ကမွ ဒီနာမည္ကို အေလးမထားခဲ့ၾကပါဘူး။အခုေတာ့ သူတို႔အားလုံးက ဓားနတ္ဆိုးဆိုတဲ့ ဘြဲ႕နာမည္ ဘာေၾကာင့္ျဖစ္လာသလည္း ဆိုတာကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး နားလည္သြားပါၿပီ။ဝုန္း.........ေဆဘာ၊ လွံနဲ႔ ဓားတို႔ရဲ့ ထိပ္တိုက္ ေတြ႕ဆုံမွုတိုင္းကေတာ့ ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုလုံးကို သိမ့္သိမ့္တုန္သြားေစပါတယ္။ တိုက္ခိုက္ေနတဲ့ သူသုံးေယာက္ကေတာ့ အေနာက္ကို မၾကာခဏ လြင့္ထြက္သြားက်ေလ့ ရွိပါတယ္ေလ။တစ္ႀကိမ္မွာေတာ့ သုံးေယာက္စလုံးက အေနာက္ကို လြင့္ထြက္သြားတယ္ေလ။ေသာင္းဟိုင္တို႔ လီဝူရွုတို႔နဲ႔ မတူတာကေတာ့ လီဖူခ်န္းက တမင္ရည္ရြယ္ခ်က္ ရွိရွိ အေနာက္ကို လြင့္ထြက္သြားတာပါ။ရြပ္......ရြပ္......ဓားသြားက အသားေတြကို လွီးျဖတ္သြားတဲ့ အသံတစ္ခုက ထြက္ေပၚလာခဲ့တယ္ေလ။ ေရွာင္လီနဲ႔ အျခားသူေတြကို သည္းႀကီးမည္းႀကီး တိုက္ခိုက္ေနတဲ့ ခရမ္းေရာင္ေဆဘာဂိုဏ္းသားေတြနဲ႔ ေကာင္းကင္နတ္ဆိုး ဂိုဏ္းသားေတြဟာ လီဖူခ်န္းရဲ့ ႐ုတ္တရက္ တိုက္လိုက္လာမွုေၾကာင့္ မခုခံနိုင္ဘဲ အသက္ေပးလိုက္ က်ရပါတယ္ေလ။ လီဖူခ်န္းက သူတို႔ရဲ့ သိုေလွာင္အိတ္ေတြကို ေလဟာနယ္လက္ဝါးျဖင့္ ဆြဲယူလိုက္ၿပီး အမိန္႔ေပးလိုက္ပါတယ္။" ေျပး "ျဖစ္ပ်က္သြားတာေတြက အရမ္းကို ျမန္ဆန္လြန္းလွပါတယ္။အသတ္ခံလိုက္ရတဲ့ တပည့္ႏွစ္ေယာက္က သူတ္ို႔ေသလို႔ ေသသြားမွန္းေတာင္ သိလိုက္ပုံ မေပၚပါဘူး။ေရွာင္လီနဲ႔ အျခားလူေတြကေတာင္ ေၾကာင္အၿပီး လီဖူခ်န္းကို ေငးၾကည့္ေနမိပါတယ္။" ဘာလုပ္ေနတာလည္း ... ေျပးက်ေတာ့ "လီဖူခ်န္းက ေနာက္တစ္ေခါက္ ထပ္အမိန္႔ေပးတဲ့ အခါမွ လူအားလုံးက လီဖူခ်န္း ေျပးေနတဲ့ေနာက္ကို ေျပးလိုက္လာက်ပါတယ္။ လက္ရွိအခ်ိန္မွာေတာ့ ဘာမွန္း ေရေရရာရာ မသိေသးေပမယ့္ လီဖူခ်န္းက အေၾကာင္းမဲ့ေတာ့ ေျပးခိုင္းမွာ မဟုတ္ဘူး ဆိုတာကို အားလုံးက နားလည္ထားတယ္ေလ။ေသာင္းဟိုင္နဲ႔ လီဝူရွုတို႔ သတိဝင္လာတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ အေတာ္ေလးကို ေနာက္က်သြားခဲ့ပါၿပီ။ အေစာပိုင္းတုန္းက တိုက္ခိုက္မွုက ျပင္းထန္လြန္းတဲ့အတြက္ သူတို႔က အေတာ္ေဝးေဝးကို လြင့္ထြက္သြား ခဲ့တတာေလ။ လီဖူခ်န္းနဲ႔ သူ႔လူေတြကေတာ့ ဟိုးမီတာ၂၀၀ေလာက္ အထိကို ေရာက္သြားက်ပါၿပီ။" မ်ိဳးမစစ္ေလး "လီဖူခ်န္းက ဘာျဖစ္လို႔ ႐ုတ္တရက္ တိုက္ခိုက္ေနရင္းနဲ႔ ထြက္ေျပးသြားသလည္း ဆိုတာကိုေတာ့ သူမသိပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ႏွစ္ေယာက္တစ္ေယာက္ တိုက္ခိုက္ေနတုန္းမွာ ထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္ သြားတယ္ဆိုတာက သူ႔မ်က္ႏွာကို ရိုက္ခ်လိုက္သလိုပါဘဲ။ တစ္ဖက္လူက သူတို႔ရဲ့ တိုက္ကြက္ထဲမွာ ဖိႏွိပ္ခံထားျခင္း မရွိဘူးဆိုတာကို ေဖာ္ျပေနပါၿပီ။သူက လီဖူခ်န္းတို႔ေနာက္ကို ေျပးလိုက္ဖို႔ ျပင္လိုက္စဥ္မွာဘဲ အဝတ္အစား ေလတိုးသံ အခ်ိဳ႕က ထြက္ေပၚလာပါေတာ့တယ္။အဲသည္ေနာက္မွာေတာ့ လီဝူရွုက အရာရာကို နားလည္လိုက္ပါၿပီ။လီဖူခ်န္းက ရန္သူေတြေနာက္ထပ္ ေရာက္လာမယ္ဆိုတာကို အေစာႀကီးကတည္းက သိခဲ့ဟန္ တူပါတယ္။လီဖူခ်န္းက ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ေသြးေအးလိုက္ပါသလည္း။ သူနဲ႔ ေသာင္းဟိုင္လို ေျမကမၻာအဆင့္၁က ပညာရွင္ႏွစ္ေယာက္နဲ႔ တိုက္ခိုက္ေနတာေတာင္မွ အေဝးကလူေတြ လာေနတာကို တန္းသိနိုင္တယ္။ သူနဲ႔ ေသာင္းဟိုင္ေတာင္မွ အဲဒါကို သတိမမူ မိခဲ့ပါဘူး။" ေသြးမိစၧာ "ျဖဴနက္မိစၧာႏွစ္ေကာင္က အေျပးအလႊား ေရာက္ရွိလာပါၿပီ။" ေသာင္းဟိုင္...... ။ အစ္ကို ေသာင္း......"လင္းေဟာင္နဲ႔ ရွန္ေဖးဟီတို႔ကလည္း ေရာက္ရွိလာပါတယ္။ ဒီတိုက္ပြဲက ျပင္းထန္လြန္းလွတဲ့အတြက္ တိုက္ခိုက္ေနသံေတြကို မိုင္ေပါင္း အေတာ္ေဝးေဝးကေနေတာင္ ၾကားေနရတယ္ေလ။ ဒီေဆးပင္၁၀၀ လ်ိဳ႕ဝွက္နယ္ေျမက မိုင္ေပါင္း၂၀၀ ဝန္းက်င္ေလာက္ဘဲ က်ယ္ပါတယ္။" မင္းတို႔နဲ႔ အႀကီးအက်ယ္ တိုက္ခိုက္ေနတဲ့သူက ဘယ္သူလည္း "မိစၧာနက္က လီဝူရွုကို ေမးလိုက္ပါတယ္။လီဝူရွုကို ေမးေၾကာႀကီးမ်ား ေထာင္ထလာေအာင္ အံႀကိတ္လိုက္ၿပီး" မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းက ဓားနတ္ဆိုးလီဖူခ်န္းဘဲ "" ဘာ...... အဲေကာင္လား " မိစၧာျဖဴက အံ့ၾသသြားပါတယ္။" ဒီေကာင္ဘဲ ျဖစ္ျပန္ၿပီလား "လင္းေဟာင္က သက္ျပင္းရွည္ႀကီး တစ္ခ်က္ ခ်လိုက္ပါတယ္။ ၿပီးေနာက္မွာေတာ့ အသံက်ယ္ေလာင္စြာျဖင့္ " အဲသည္ေကာင္ေတာ့ မျဖစ္နိုင္ဘူး။ ငါတို႔အေစာပိုင္းကေတာင္ တိုက္ခိုက္ခဲ့ေသးတယ္။ သူက ငါ့ထက္ အနည္းငယ္ အားနည္းေသးတယ္။"လီဝူရွုက ေအးစက္စက္ ေလသံျဖင့္" အဲသည္ေကာင္က အခု စိတ္တန္ခိုးဖြဲ႕စည္းျခင္းနယ္ပယ္ အဆင့္၈ကို ေရာက္သြားၿပီ။ ၿပီးေတာ့ သူ႔ရဲ့ အတြင္းအားက်င့္စဥ္ကလည္း အဆင့္၁၅ရဲ့ အထြတ္အထိပ္မွာ။ သူ႔ရဲ့ မီးဆႏၵကလည္း ပုံစံျဖစ္ေပၚေနၿပီဆိုရင္ မင္းယုံမွာလား ...... "လီဝူရွုဆီက သတင္းအတိအက် ရအၿပီးမွာေတာ့ လင္းေဟာင္ကလည္း ပါးစပ္ ပိတ္သြားခဲ့ပါၿပီ။လီဖူခ်န္းနဲ႔ သူတိုက္ခိုက္ခဲ့တုန္းကေတာ့ လီဖူခ်န္းက စိတ္တန္ခိုးဖြဲ႕စည္းျခင္းနယ္ပယ္ အဆင့္၇မွာဘဲ ရွိေနေသးတာေလ။ အခုေတာ့ အုသည္ေကာင္ေလးက က်င့္ႀကံျခင္းအဆင့္မွာေကာ အတြင္းအားဘက္မွာပါ အဆင့္တက္သြားၿပီဆိုေတာ့ ........."အဲသည္ေကာင္ေလးကို အသက္ရွင္ခြင့္ ေပးလို႔မျဖစ္ဘူး။ ငါတို႔အားလုံး ပူးေပါင္းၿပီး သူ႔ကို လိုက္သတ္မွ ေတာ္ကာက်လိမ့္မယ္ " ရွန္ေဖးဟီက ေလးေလးနက္နက္ အႀကံျပဳလိုက္ပါတယ္။" ဒီအတိုင္းဆိုရင္ေတာ့ သတ္မွကို ရမွာဘဲ " မိစၧာျဖဴကလည္း ရွန္ေဖးဟီရဲ့ အႀကံျပဳခ်က္ကို လက္ခံပါတယ္။မိစၧာနက္ကလည္း "စိတ္တန္ခိုးဖြဲ႕စည္းျခင္း အဆင့္၈မွာေတာင္ လီဝူရွုနဲ႔ ေသာင္းဟိုင္ ႏွစ္ေယာက္ေပါင္းတိုက္တာကို ခုခံေနနိုင္ၿပီ။ တစ္ကယ္လို႔သာ သည္ေကာင္ေလးက ကံေကာင္းၿပီး စိတ္ဝိညာဥ္ပင္ တစ္ပင္ေလာက္ ေတြ႕လိုက္တာနဲ႔ ငါတို႔ အားလုံး ငါးပါးေမွာက္မွာဘဲ။ ေျမကြဲသစ္သီးပါ ထပ္ေတြ႕လိုက္လို႔ကေတာ့ ငါတို႔အားလုံး ဒီလ်ိဳ႕ဝွက္နယ္ေျမထဲကေတာင္ ထြက္လို႔ ရေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး "" စိတ္ဝိညာဥ္ပင္လား ......... မေကာင္းေတာ့ဘူးေဟ့ "လီဝူရွုက မ်က္ကလူးဆန္ျပာ ျဖစ္သြားပါတယ္။" ဘာျဖစ္တာလည္းဟ " ေသာင္းဟိုင္အပါအဝင္ လူအားလုံးက 'ဆပ္ျပာသည္ လင္ေပ်ာက္သလို' ျဖစ္ေနတဲ့ လီဝူရွုကို စိုက္ၾကည့္ေနက်ပါတယ္။လီဝူရွုကေတာ့ ေသြးအန္မလိုေတာင္ ျဖစ္ေနပါၿပီ။" ခ်ီေရွာင္ဟြာရဲ့ သိုေလွာင္အိတ္ထဲမွာ စိတ္ဝိညာဥ္ပင္ တစ္ပင္ရွိတယ္ဟ။"အေစာပိုင္းက လီဖူခ်န္းသတ္လိုက္တဲ့ ေကာင္းကင္နတ္ဆိုး ဂိုဏ္းသားရဲ့ နာမည္က ခ်ီေရွာင္ဟြာ ျဖစ္ပါတယ္။ လီဖူခ်န္းက သူ႔ရဲ့ သိုေလွာင္အိတ္ကို ေလဟာနယ္လက္ဝါးနဲ႔ ဆြဲယူသြားတာကို လီဝူရွုက ေကာင္းေကာင္းႀကီး ျမင္လိုက္ရတယ္ေလ။သူ႔ရဲ့စကားသံကို ၾကားအၿပီးမွာေတာ့ လူအားလုံးရဲ့ မ်က္ႏွာေတြက ပ်က္သြားပါၿပီ။" မင့္ေမကလႊားတဲ့မွဘဲ ။ လိုက္ၾကေဟ့...... ဒီေကာင့္ကို စိတ္ဝိညာဥ္ပင္ ေပးသုံးလိုက္လို႔ မျဖစ္ဘူး " လီဝူရွုက ေအာ္ၿပီး လီဖူခ်န္းတို႔ ထြက္ေျပးတဲ့ေနာက္ကို ေသြး႐ူးေသြးတန္း ေျပးလိုက္သြားပါေတာ့တယ္။အခုခ်ိန္မွာေတာ့ ေကာင္းကင္နတ္ဆိုး ဂိုဏ္းသားေတြေကာ ခရမ္းေရာင္ေဆဘာ ဂိုဏ္းသားေတြေကာက ရန္ေစာင္ မေနက်ေတာ့ပါဘူး။ သူတို႔အားလုံးရဲ့ ဘုံရန္သူက လီဖူခ်န္းဆိုသည့္ သေကာင့္သား ျဖစ္ေနသည္ေလ။" ခနေစာင့္......။ ငါတို႔ကိုေကာ ထည့္တြက္ပါဦးဟ "သိပ္မေဝးတဲ့ ေနရာတစ္ခုမွာေတာ့ လူတစ္စု ေပၚလာပါတယ္။အဲဒါကေတာ့ ဝိညာဥ္ကေဝဂိုဏ္းက လူေတြပါဘဲ။သူတို႔လူစုကေတာ့ ၅ေယာက္ပါလာပါတယ္။ မွင္စာသခင္ေလး ေရွာင္ဟူ ၊ ကေဝမယ္ ရဲ့ဟြာ ၊ သူငယ္ေတာင္ ေရွာင္မိုနဲ႔ အျခားဂိုဏ္းဝင္ ႏွစ္ေယာက္ပါဘဲ။ဒီလ်ိဳ႕ဝွက္နယ္ေျမကေတာ့ သူတို႔အတြက္ အားသာခ်က္ႀကီးပါဘဲ။ ဝိညာဥ္ကေဝ ဂိုဏ္းသားေတြက တေစၧသရဲေတြလို ေရြ႕လ်ားနိုင္က်တဲ့အတြက္ သူတို႔ကို သတိထားမိဖို႔ဆိုတာ မလြယ္ကူပါဘူး။ဝိညာဥ္ကေဝ ဂိုဏ္းကပါ ေရာက္လာၿပီဆိုေတာ့ ဂိုဏ္းႀကီး၃ဂိုဏ္းက လူေတြက စုံသြားပါၿပီ။ အခုဒီမွာ စု႐ုံးေရာက္ရွိေနတဲ့ သူေတြအကုန္လုံးကေတာ့ အစြမ္းအစရွိတဲ့ သူေတြခ်ည္းပါဘဲ။ က်န္တဲ့သူေတြကေတာ့ အသတ္ခံရမွာ စိုးတဲ့အတြက္ ပုန္းေအာင္းေနၾကတယ္ေလ။ဒါမွမဟုတ္ ေသသြားတာလည္း ျဖစ္နိုင္ပါတယ္။" ရတယ္။ ဒါေပမဲ့ မင္းတို႔တစ္ခုခု အေကာက္ႀကံမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ငါတို႔ႏွစ္ဂိုဏ္း ပူးေပါင္းၿပီး မင္းတို႔ကို လိုက္သတ္ရလိမ့္မယ္" လီဝူရွုက ေျပာလိုက္ပါတယ္။ဒီဝိညာဥ္ကေဝ ဂိုဏ္းသားေတြကလည္း သိပ္ယုံရတဲ့ သူေတြမွ မဟုတ္တာေလ။ " စိတ္မပူနဲ႔ ...... ဒီမိုးျပာေရာင္ ဂိုဏ္းသားေတြကို အရင္ရွင္းၿပီးမွ ငါတို႔၃ဂိုဏ္း တိုက္ခိုက္ရင္လည္း ေနာက္မက်ေသးပါဘူး။" မိစၧာသခင္ေလး ေရွာင္မူက ကတိေပးလိုက္ပါတယ္။" ခစ္ခစ္......" ကေဝမယ္ရဲ့ဟြာကေတာ့ ဘာမွဝင္မေျပာဘဲ ခိုးခိုးခစ္ခစ္ ရယ္ေမာေနပါတယ္ ။" သြားမယ္။ ဒီေကာင္ေတြကို လိုက္သတ္စို႔ "စုစုေပါင္း လူ၁၁ေယာက္ဟာ လီဖူခ်န္းတို႔ ထြက္ေျပးသြားတဲ့ဘက္ကို ေျပးလိုက္သြားပါေတာ့တယ္။"ညီေလးလီ...... ငါတို႔ရဲ့ အဓိက ဦးစားေပးအလုပ္က လုံျခဳံတဲ့ ေနရာတစ္ခုကို ရွာၿပီး ညီေလးကို အဆင့္တက္ခိုင္းဖို႔ဘဲ။ " လီဖူခ်န္းယူလာတဲ့ သိုေလွာင္အိတ္ထဲမွာ စိတ္ဝိညာဥ္ပင္ ပါလာတာကို သိၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ ေရွာင္လီက အရမ္းကို စိတ္လွုပ္ရွားေနပါတယ္။ သူကိုယ္တိုင္ ေျမကမၻာအဆင့္၁ကို ခ်ိဳးေဖာက္ဝင္ေရာက္တုန္းကထက္ေတာင္ ေရွင္လီက ေပ်ာ္ေနပါေသးတယ္။" ဟုတ္တယ္။ ေမာင္ေလးလီသာ စိတ္တန္ခိုးဖြဲ႕စည္းျခင္းနယ္ပယ္ အဆင့္၉ကို ေရာက္သြားလို႔ကေတာ့ လီဝူရွုနဲ႔ေသာင္းဟိုင္ ႏွစ္ေယာက္ေပါင္းတိုက္လည္း ဂ႐ုစိုက္စရာ မလိုေတာ့ဘူး။ " ခ်န္ဖန္းဟြာကလည္း ေရွာင္လီေျပာတာကို ေထာက္ခံပါတယ္။လီဖူခ်န္းက တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ျဖင့္ " ဟိုေကာင္ေတြကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေနာက္ကို လိုက္လာမွာဘဲ။ ဝိညာဥ္ကေဝ ဂိုဏ္းသားေတြေတာင္ ပါရင္ ပါလာဦးမွာ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔က သူတို႔ကို ေကာင္းေကာင္းခုခံနိုင္မယ့္ ေနရာတစ္ေနရာ အရင္ရွာမွ ျဖစ္မယ္။"ဒီမိုးျပာေရာင္ ဂိုဏ္းသားေတြကို ခ်န္ထားၿပီး ေျပးသြားနိုင္တဲ့ အျမန္ႏွုန္းမ်ိဳးကို ပိုင္ဆိုင္ထားေပမဲ့လည္း လီဖူခ်န္းက ထားၿပီး ေျပးမသြားပါဘူး။" ငါ့ရဲ့ ဒဏ္ရာအေျခအေနက ၈၀ရာခိုင္ႏွုန္း ျပန္ေကာင္းလာေနၿပီ။ တစ္ကယ္လို႔ ငါတို႔သာ ခုခံလို႔ရမယ့္ ေနရာေကာင္းေကာင္း ရထားရင္ေတာ့ ငါအစြမ္းကုန္ႀကိဳးစားၿပီး မင္းကို ကာကြယ္ထားေပးမယ္။ " လ်ဴဝူေဟာင္က ဆန္းၾကယ္အလယ္အလတ္ အဆင့္ရွိတဲ့ ေသြးဝိညာဥ္ေဆးပင္ကို ကိုက္ဝါးေနရင္းနဲ႔ ေအးစက္စက္ ေျပာလိုက္ပါတယ္။ အခုခ်ိန္မွာေတာ့ သူက လီဖူခ်န္းကို ရန္သူတစ္ေယာက္အျဖစ္ မျမင္နိုင္ေတာ့ပါဘူး။ အေရးႀကီးရင္ ေသြးနီးရမည္ မဟုတ္ပါလား။"ဒါဆိုရင္လည္း ဟိုဘက္ကို သြားၾကည့္က်ရေအာင္ "လီဖူခ်န္းရဲ့ သဘာဝလြန္ မ်က္လုံးစြမ္းအားက ေတာင္ေျခတစ္ခုမွာ ရွိေနတဲ့ ဂူေပါက္တစ္ေပါက္ကို လွမ္းျမင္လိုက္ပါတယ္။ ဒီဂူကသာ လုံေလာက္တဲ့ အရွည္ရွိမယ္ဆိုရင္ သူတို႔က ေကာင္းေကာင္းခုခံနိုင္မွာဘဲေလ။အဆုံးမဲ့အာဏာ အပိုင္း ၁၅၆ဘယ္သူငါ့ကို တားဆီးနိုင္မလည္းလီဖူခ်န္းတို႔ အတြက္ေတာ့ မိုင္အနည္းငယ္ ကြာေဝးတဲ့ခရီးကို သြားဖို႔ဆိုတာ အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္မွေတာင္ မၾကာလိုက္ပါဘူး။ေတာင္ေျခကို အေရာက္မွာေတာ့ အျမင့္၂မီတာ ရွိၿပီး ၂မီတာ က်ယ္တဲ့ ဂူေပါက္ဝတစ္ခုက သူတို႔ကို ေစာင့္ႀကိဳေနပါတယ္။အတြင္းကို ၾကည့္လိုက္တဲ့ အခါမွာေတာ့ လုံးဝပိန္းတိတ္ေအာင္ ေမွာင္မည္းေနၿပီး အေတာ္ေလး ရွည္လ်ားမည့္ပုံ ရွိေနတယ္ေလ။လုံးဝအလင္းကို မရွိသေလာက္ ေမွာင္မည္းေနတာပါဘဲ။ ဂူရဲ့ အဆုံးကိုေတာင္ မ်က္စိနဲ႔ လွမ္းမျမင္နိုင္ပါဘူး။" ဒီဂူရဲ့ တည္ေနရာကေတာ့ အေတာ္ေလး ေကာင္းတာဘဲ။ ငါတို႔ေတြ ဒီဝင္ေပါက္ကို ပိတ္ၿပီး ခုခံမယ္ဆိုရင္ ဟိုေကာင္ေတြကို အေတာ္အခ်ိန္ၾကာၾကာ ဆြဲထားနိုင္မွာဘဲ။"ခ်န္ဖန္းဟြာကလည္း လီဖူခ်န္းေပးထားတဲ့ ဒိုင္းကို ဆြဲထုတ္လိုက္ၿပီး " ငါတို႔ဆီမွာ ဒီဒိုင္းလည္း ရွိေနေသးတယ္။ ဒါနဲ႔ဆိုရင္ေတာ့ တစ္နာရီ ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ အခ်ိန္ဆြဲနိုင္မွာ ေသခ်ာတယ္"ဆန္းၾကယ္အဆင့္နိမ့္ ဒိုင္းတစ္ခုကို ေလ်ာ့တြက္လို႔ မရပါဘူး။ ေျမကမၻာနယ္ပယ္ အဆင့္၁က ပညာရွင္ေတြကို မဆိုထားပါႏွင့္ဦး။ ေျမကမၻာနယ္ပယ္ အဆင့္၉က ပညာရွင္ေတြေတာင္မွ အလြယ္တကူ ဖ်က္ဆီးဖို႔ မျဖစ္နိုင္ပါဘူး။ ဒီဒိုင္းထဲကို အတြင္းအားေတြ ပို႔ေဆာင္လိုက္တာနဲ႔ ဒိုင္းက သူ႔ဆီက်ေရာက္လာတဲ့ တိုက္ခိုက္မွု ၅၀ရာခိုင္ႏွုန္းကို ျဖတ္ေတာက္လိုက္ နိုင္ပါတယ္။ဒီဂူရဲ့ အရွည္ကေတာ့ မီတာ၁၀၀ နီးပါးပါဘဲ။ အတြင္းဘက္ပိုင္းမွာေတာ့ အေတာ္ေလး က်ယ္ဝန္းပါတယ္။ နံရံေတြေပၚမွာ ရွိေနတဲ့ လက္သည္းရာေတြ အရေတာ့ ဒီဂူဟာ တစ္ခ်ိန္တုန္းက အဆင့္၃ သားရဲႀကီးတစ္ေကာင္ရဲ့ အသိုက္အျမဳံ ျဖစ္ဟန္ပါဘဲ။" ကၽြန္ေတာ္ ဒီမွာဘဲ စိတ္ဝိညာဥ္ပင္ကို သန္႔စင္လိုက္မယ္။ ကၽြန္ေတာ္သန္႔စင္ေနတုန္းမွာေတာ့ အစ္ကိုတို႔ကိုဘဲ ယုံၾကည္ရမွာဘဲ။"လီဖူခ်န္းက လုံးဝ အခ်ိန္မဆြဲေတာ့ဘဲ စိတ္ဝိညာဥ္ပင္ကို စုပ္ယူဖို႔အတြက္ ျပင္ဆင္ပါေတာ့တယ္။ သူက ၾကာပန္းပုံသ႑ာန္ ထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး သူ႔ရဲ့ ၾကက္ေသြးေရာင္ မီးေတာက္ အတြင္းအားေတြကို စတင္လည့္ပတ္လိုက္ပါေတာ့တယ္။" အစ္ကိုက ဂူေပါက္ဝမွာ ပထမဆုံး ေစာင့္ေနလိုက္မယ္။ ညီေလးလ်ဴ...... ညီေလးက ဒဏ္ရာရထားတာဆိုေတာ့ အနားယူလိုက္ဦး။ လုံးဝသက္သာၿပီဆိုမွ အစ္ကိုနဲ႔ ေနရာခ်င္း လဲက်တာေပါ့။" ေရွာင္လီက ဆန္းၾကယ္အဆင့္နိမ့္ ဒိုင္းကိုယူၿပီး ဂူေပါက္ဝမွာ စစ္သူႀကီးတစ္ပါးသဖြယ္ ရပ္ေနပါေတာ့တယ္။လ်ဴဝူေဟာင္ကလည္း အေျခအေနကို နားလည္တဲ့အတြက္ ေျမျပင္ေပၚမွာ ထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး အတြင္းအားက်င့္စဥ္နဲ႔ သူ႔ကိုယ္သူျပန္ကုသေနပါၿပီ။*******အဆင့္၁၅ရဲ့ အထြတ္အထိပ္ကို ေရာက္သြားတဲ့ ၾကက္ေသြးေရာင္ လ်ိဳ႕ဝွက္မီးေတာက္ အတြင္းအားက တစ္ကယ္ကို အက်ိဳးေက်းဇူး မ်ားလွပါတယ္။ မီးေတာက္ဆႏၵက ပုံသ႑ာန္ ေျပာင္းလဲသြားၿပီးေနာက္ လီဖူခ်န္းရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ အတြင္းမွာလည္း အေတာ္ေလး ေျပာင္းလဲသြားေစသည့္ ပုံပါဘဲ။ သူ႔ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္အတြင္းမွာ မီးလုံးႀကီး တစ္လုံး သြားလာေနတာကို လီဖူခ်န္းက ခံစားေနရတယ္ေလ။ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းက စိတ္ဝိညာဥ္ပင္ကို ထုတ္လိုက္ၿပီး တစ္လုတ္တည္းျဖင့္ ဝါးစားလိုက္ပါတယ္။*******မၾကာခင္မွာဘဲ လီဝူရွုတို႔ လူစုက လိုက္မီလာက်ပါၿပီ။" သူတို႔က ဂူထဲမွာဘဲ ......။ အကုန္လုံးကို သတ္ပစ္လိုက္ရေအာင္...။"ျဖဴနက္မိစၧာႏွစ္ေကာင္က တစ္ကယ္ဘဲ ေသြးဆာေနပါၿပီေလ။သူတို႔ႏွစ္ေယာက္သာ ပူးေပါင္းလိုက္ရင္ သူတုိ့ရဲ့ အစြမ္းေတြက ၂ဆမက တိုးတက္လာတာမို႔ ဘယ္သူ႔ကိုမွ ေၾကာက္စရာ မလိုပါဘူး။ အလစ္ေခ်ာင္းတိုက္တာကိုလည္း သူတို႔က မမွုပါဘူးေလ။ဖန္း.........ျဖဴနက္မိစၧာႏွစ္ေကာင္က ဂူထဲကို ေျပးဝင္ဖို႔ ျပင္ေနတုန္းမွာဘဲ မီးခိုးဗုံးတစ္လုံးက သူတို႔နားကို က်လာၿပီး မီးခိုးေငြ႕ေတြ ရစ္သိုင္းလာပါေတာ့တယ္။ ႐ုတ္တရက္ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ အေျခအေနမို႔ ျဖဴနက္မိစၧာႏွစ္ေကာင္ကလည္း အေနာက္ကို ျပန္ဆုတ္လိုက္ရတယ္ေလ။သူတို႔က အလစ္ေခ်ာင္းတိုက္တာကို မေၾကာက္ေပမဲ့လည္း ဘာမွ မျမင္ရတဲ့ အေမွာင္ထုႀကီးထဲကို ဇြတ္တိုးဝင္သြားေလာက္တဲ့အထိ မ႐ူးမိုက္ေသးပါဘူး။ လူသားေတြရဲ့ ဗီဇအရ ဒါဟာ ျဖစ္သင့္တဲ့ အရာတစ္ခုပါဘဲ။" လြင့္ျပယ္စမ္း"မီးခိုးေငြ႕ဗုံးေၾကာင့္ ေနာက္ဆုတ္လိုက္ရတဲ့အတြက္ ျဖဴနက္မိစၧာ ႏွစ္ေကာင္က နည္းနည္းေတာ့ ရွက္ကိုးရွက္ကန္း ျဖစ္သြားပါတယ္။အဲသည္အတြက္ အရွက္ေျပအေနနဲ႔ မိစၧာျဖဴက မီးခိုးေတြကို လက္ဝါးနဲ႔ တစ္ခ်က္ ရိုက္လိုက္တယ္ေလ။ဟူး............သူ႔ရဲ့လက္ဝါးအားက ေလနဂါးတစ္ေကာင္ ပုံစံနဲ႔ မီးခိုးေတြကို ဂူအတင္းပိုင္းထဲအထိ သယ္ေဆာင္သြားပါေတာ့တယ္။မၾကာခင္မွာဘဲ က်ယ္ေလာင္တဲ့ ပဲ့တင္သံတစ္ခုနဲ႔အတူ အျဖဴေရာင္ အခိုးအေငြ႕ေတြက အျပင္ကို ျပန္ထြက္လာျပန္ပါတယ္။ အဲသည္မီးခိုးေငြ႕ေတြနဲ႔ အတူ ခ်ီအတြင္းအားလွိုင္းေတြကလည္း ျဖစ္ေပၚလာၿပီး ေက်ာက္စရစ္ခဲေလးေတြေတာင္ ပါလာပါေသးတယ္။မိစၧာျဖဴနက္ ႏွစ္ေယာက္က မီးခိုးေငြ႕ေတြနဲ႔အတူ ပါလာတဲ့ ခ်ီအတြင္းအားလွိုင္းေတြကို ကမန္းကတမ္း ေျပးေရွာင္လိုက္ရတယ္ေလ။ ဒီခ်ီအတြင္းအားလွိုင္းေတြက အမွန္တစ္ကယ္ေတာ့ ဓားခ်ီေတြပါ။ သူတို႔သာ သတိမျပဳမိဘဲ အေရွာင္နည္းနည္းေလး ေနာက္က်သြားမယ္ဆိုရင္ ေခါင္းေတာင္ ျပဳတ္သြားနိုင္ပါတယ္။"ဘယ္ေခြးမသားက အလစ္ေခ်ာင္းတိုက္တာလည္း"ျဖဴနက္မိစၧာႏွစ္ေကာင္က စိတ္မရွည္ေတာ့ပါဘူး။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္က အျမန္ပူးေပါင္းကြက္ ထုတ္လိုက္ၿပီး ဂူထဲကို အဆက္မျပတ္ ရိုက္ထုတ္လိုက္ပါေတာ့တယ္။ဂူအတြင္းမွာေတာ့ အေတာ္ေလး အေျခအေန ဆိုးေနပါၿပီ။ ဂူအမိုးေပၚက ေက်ာက္တုံးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ျပဳတ္က်ေနၿပီး ၿပိဳက်လုမတတ္ပါဘဲ။ ခ်ီအတြင္းအားလွိုင္း ႏွစ္ခုက ေရွာင္လီကို အဆတ္မျပတ္ တိုက္ခိုက္လာတဲ့အတြက္ ေရွာင္လီက သူ႔ရဲ့ လက္ထဲကဒိုင္းနဲ႔ ခုခံေနရပါတယ္။ေဝါ့......ေရွာင္လီက ေသြးတစ္လုတ္ အန္လိုက္ၿပီး ဒူးေထာက္က်သြားပါတယ္။ၾကည့္ရတာေတာ့ အတြင္းဒဏ္ရာ ႀကီးႀကီးမားမား ရသြားသည့္ ပုံပါဘဲ။သူ႔ရဲ့ မူလ အစြမ္းအစက ျဖဴနက္မိစၧာတစ္ေယာက္ခ်င္းကိုေတာင္ မယွဥ္နိုင္ဘူးေလ။ အခုေတာ့ ျဖဴနက္မိစၧာႏွစ္ေကာင္ေပါင္းၿပီး ထြက္လာတဲ့ အတြင္းအားလွိုင္းေတြဆိုေတာ့ စဥ္းစားသာ ၾကည့္က်ပါေတာ့။ ဒီလက္ထဲက ဒိုင္းသာ မရွိရင္ တစ္ခါတည္းနဲ႔ ေသသြားနိုင္ပါတယ္။တစ္ျခားတစ္ဖက္မွာေတာ့ ခ်န္ဖန္းဟြာနဲ႔ ယုဝူရွန္းတို႔က ဓားခ်ီေတြကို အဆက္မျပတ္ ထုတ္လႊတ္ေနပါတယ္။အေစာပိုင္းတုန္းက ျဖဴနက္မိစၧာႏွစ္ေကာင္ကို ဒဏ္ရာရလုနီးပါး ျဖစ္ေစခဲ့တာကေတာ့ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ့ လက္ခ်က္ပါဘဲ။ခ်န္ဖန္းဟြာကေတာ့ အဓိကျဖစ္ၿပီး ယုဝူရွန္ကေတာ့ အကူေပါ့ေလ။" သူတို႔က ဟိုမ်ိဳးမစစ္ကေလးအတြက္ အခ်ိန္ဆြဲေနတာဟ။ အကုန္တစ္ၿပိဳင္နက္တည္း ဝင္က်ရေအာင္။"ေသြးမိစၧာလီဝူရွုက လုံးဝ စိတ္မရွည္ေတာ့ပါဘူး။ လီဖူခ်န္းကိုသာ စိတ္တန္ခိုးဖြဲ႕စည္းျခင္းနယ္ပယ္ အဆင့္၉ကို တက္လွမ္းခိုင္းလိုက္မယ္ဆိုရင္ ဘယ္ဂိုဏ္းကမွ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းကို ယွဥ္နိုင္ေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာကို သူက ေကာင္းေကာင္းႀကီး သိထားတယ္ေလ။ သူတို႔ဂိုဏ္း၃ဂိုဏ္းေပါင္းၿပီး တိုက္ခိုက္မယ္ဆိုရင္ေတာင္မွ ဒီနတ္ဆိုးေပါက္စကို မနိုင္နိုင္ပါဘူး။သူတို႔၁၁ေယာက္ရဲ့ ခြန္အားေတြကို စုစည္းလိုက္တဲ့ အခါမွာေတာ့ ထြက္ေပၚလာတဲ့ စြမ္းအားေတြက ေၾကာက္ခမန္း လိလိပါဘဲ။ခ်က္ျခင္းဆိုသလိုပင္ မေရမတြက္နိုင္တဲ့ ေဆဘာခ်ီ ၊ လွံတံခ်ီနဲ႔ လက္ဝါးအတြင္းအားလွိုင္းေတြက ဂူေပါက္ဝဆီကို ဦးတည္လာက်ပါတယ္။ဝုန္း......ဒိုင္း......ဂူေပါက္ဝေလးကေတာ့ တစ္ကယ္ကို သနားစရာေကာင္းလွပါတယ္။ လူေတြအားလုံးရဲ့ ေနရာအသီးသီးကေန ထုတ္လႊတ္လိုက္တဲ့ ခ်ီအတြင္းအား လွိုင္းေတြကို လုံးဝ ေတာင့္ခံထားနိုင္စြမ္း မရွိပါဘူး။ လူ၁၁ေယက္ရဲ့ ခ်ီေတြက ေက်ာက္ဂူတစ္ခုလုံးကို သိမ့္သိမ့္တုန္သြားေစၿပီး ဂူေပါက္ဝတစ္ခုလုံးကို ၿပိဳက်ပ်က္စီး သြားေစပါေတာ့တယ္။ ဂူေပါက္ဝတစ္ခုလုံးကေတာ့ ရစရာကို မရွိေတာ့ဘဲ ဝင္ေပါက္ကိုလည္း ေက်ာက္တုံး၊ေက်ာက္ခဲႀကီးေတြက ပိတ္ဆို႔ သြားပါၿပီ။"မင္းေမကလႊားတဲ့မွဘဲ... ဒီေလာက္အားအမ်ားႀကီး သုံးရမယ္လို႔ မင္းတို႔ပေထြးေတြက မွာထားတာလားဟ "လီဝူရွုကေတာ့ ေဒါသေတြ မီးပုံယမ္းက် ျဖစ္ေနပါၿပီ။ က်န္တဲ့လူေတြရဲ့ မ်က္ႏွာကလည္း မေကာင္းလွပါဘူး။ ဒီလို ရလဒ္ ျဖစ္ေပၚလာမယ္ ဆိုတာကို ဘယ္သူကမွ မေမၽွာ္လင့္ထားက်ဘူးေလ။သူတို႔ထင္ထားတာက ဒီလ်ိဳ႕ဝွက္နယ္ေျမက ေက်ာက္တုံးေတြက အျပင္ေလာကက ေက်ာက္တုံးေတြထက္ကို မာေက်ာမယ္လို႔ ထင္ထားတာပါ။" ပိတ္ေနတဲ့ ေက်ာက္တုံးေတြက သိပ္အမ်ားႀကီးလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ငါတို႔သုံးေယာက္ရဲ့ အားနဲ႔ဆိုရင္ အခ်ိန္ခဏဘဲ ယူရမွာပါ။" မွင္စာသခင္ေလး ေရွာင္ဟူက အဆိုျပဳလိုက္ပါတယ္။" အဲသည္နည္းဘဲ ရွိေတာ့တာဘဲ" လီဝူရွုက ေခါင္းညိတ္လိုက္ပါတယ္။ေရွာင္မူ ရည္ညႊန္းတဲ့ ငါတို႔သုံးေယာက္ဆိုတာက လီဝူရွု၊ ေသာင္းဟိုင္နဲ႔ သူကိုယ္တိုင္ပါဘဲ။သူတို႔သုံးေယာက္က အတြင္းအားေတြ စုစည္းလိုက္ၿပီး သူတို႔ရဲ့ အတြင္းအားေတြနဲ႔ ေက်ာက္တုံးေတြကို ရိုက္ထုတ္ပစ္လိုက္ပါတယ္။ဖုန္း...... ဘုန္း...... ဝုန္း......သူတို႔၃ေယာက္ရဲ့ အတြင္းအားေတြ ေအာက္မွာေတာ့ ဂူေပါက္ဝမွာ ပိတ္ေနတဲ့ ေက်ာက္တုံးေတြက တစ္စစီ ျဖစ္သြားခဲ့ပါၿပီ။ဂူေပါက္ဝကို ဝင္တဲ့ လမ္းေၾကာင္းေရးေရးေလးေတာင္မွ ျမင္လာရတယ္ေလ။၁၅မိနစ္ေလာက္ အၾကာမွာေတာ့ လမ္းတစ္ေလၽွာက္ ေက်ာက္တုံး၊ေက်ာက္ခဲေတြ အကုန္လုံးက ေျပာင္ရွင္းသြားခဲ့ပါၿပီ။" အထဲကို ဝင္မယ္"ဒီဂူေပါက္ရဲ့ အက်ယ္က ၂မီတာေလာက္သာ ရွိတဲ့အတြက္ တစ္ႀကိမ္ဝင္ရင္ ၃ေယာက္ေလာက္သာ ဝင္နိုင္ပါတယ္။ေရွာင္လီက ဘာမွေရြးခ်ယ္စရာ မရွိေတာ့ပါဘူး။ သူ႔သိုေလွာင္အိတ္ထဲက ရွိသမၽွ လက္နက္ပုန္းေတြကို အကုန္ထုတ္ကာ ဂူေပါက္ဝကို ပစ္ထုတ္လိုက္ပါတယ္။မီးခိုးေငြ႕ဗုံးဘဲျဖစ္ျဖစ္ ႏြားေမႊးအပ္ဘဲျဖစ္ျဖစ္ မိုးႀကိဳးဗုံးဘဲျဖစ္ျဖစ္ ရွိသမၽွ အရာအားလုံးကို ထုတ္ယူ ပစ္ၿပီးသြားေသာ္လည္း လီဝူရွုတို႔ သုံးေယာက္ကိုေတာ့ အႏၲရာယ္တစ္စိုးတစ္စိမၽွ မေပးနိုင္ပါဘူး။ဒီသုံးေယာက္ကို ဟန္႔တားနိုင္မည့္ နည္းလမ္းကေတာ့ လုံးဝကို မရွိေတာ့ပါဘူးေလ။ေက်ာက္ဂူတစ္ခုလုံးကလည္း မီးခိုးေငြ႕ေတြ၊ ဖုန္မွုန္႔ေတြ ၊ ေက်ာက္တုံးေက်ာက္ခဲေတြနဲ႔ ရွုပ္ပြလို႔ ေနပါတယ္။ ေလထုထဲမွာကလည္း အႏၲရယ္ရနံ့ေတြ ထုံသင္းပ်ံ႕လို႔ ေနပါၿပီ။ ဘန္း......ဆန္းၾကယ္အဆင့္နိမ့္ ဒိုင္းက ေတာင့္ခံမနိုင္ေတာ့ဘဲ ေရွာင္လီတို႔ သုံးေယာက္ကိုပါ လြင့္ထြက္သြားေစပါေတာ့တယ္။သူတို႔အားလုံးက အတြင္းဒဏ္ရာေတြ ရသြားက်ပါၿပီ။ " ငါခုခံလိုက္မယ္"အခ်ိန္ကိုက္ပါဘဲ။ လ်ဴဝူေဟာင္က ထလာၿပီး ဒိုင္းကို ေကာက္ယူလိုက္ပါေတာ့တယ္။ဒါေပမဲ့လည္း လ်ဴဝူေဟာင္က ေရွာင္လီထက္ အနည္းငယ္ဘဲ အစြမ္းထက္တာေလ။ လီဝူရွုတို႔ သုံးေယာက္ေပါင္းထားတဲ့ အတြင္းအားကို ဘယ္လို ခံနိုင္ပါမည္လည္း။ သိပ္မၾကာခင္မွာဘဲ လ်ဳဝူေဟာင္က ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလုံး စုတ္ျပတ္ကာ ျပန္ေရာက္လာပါေတာ့တယ္။ " ငါလည္း အစြမ္းကုန္ခုခံတာဘဲ။ "လ်ဴဝူေဟာင္က ေျပာၿပီးတာနဲ႔ အ႐ုပ္ႀကိဳးျပတ္ လဲက်သြားပါေတာ့တယ္။ သူ႔ရဲ့ မ်က္ႏွာေပၚက အာဏာရွင္ဆန္တဲ့ အေငြ႕အသက္ေတြကေတာ့ ေပ်ာက္ျပယ္မသြားေသးပါဘူး။ခ်န္ဖန္းဟြာနဲ႔ ယုဝူရွန္းတို႔က လ်ဴဝူေဟာင္ကို သယ္ၿပီး ဂူအတြင္းပိုင္းထဲကို ဆုတ္ခြာလာခဲ့ပါတယ္။အဲသည္အခ်ိန္မွာဘဲ လီဖူခ်န္းကေတာ့ အဆင့္တက္သြားခဲ့ပါၿပီ။ အခ်ိန္မွီေလးပါဘဲ။ တစ္ကယ့္ကို အခ်ိန္မွီေလးပါဘဲ။ဝုန္း......ျပင္းထန္လွတဲ့ စြမ္းအင္လွိုင္းေတြက လီဖူခ်န္းရဲ့ စိတ္စြမ္းအင္ ပင္လယ္ထဲကို အေတာမသတ္ ဝင္ေရာက္ လာက်ပါတယ္။ၾကက္ေသြးေရာင္လ်ဳိ့ဝွက္မီးေတာက္ က်င့္စဥ္ရဲ့ အထြတ္အထိပ္ အတြင္းအားေတြကိုဘဲ ေက်းဇူးတင္ရမလိုကို ျဖစ္ေနပါၿပီ။ ဒီအတြင္းအားေတြေၾကာင့္ လီဖူခ်န္းရဲ့ စိတ္ဝိညာဥ္ေဆးပင္ကို သန္႔စင္ႏွုန္းက ပထမတစ္ႀကိမ္ကထက္ကို ျမန္လာတယ္ေလ။ သူက ဒီအဆင့္ကို ခ်ိဳးေဖာက္ဖို႔အတြက္ အခ်ိန္ခဏေလးဘဲ ယူလိုက္ရပါတယ္။စြမ္းအင္လွိုင္းေတြက ခ်ီအတြင္းအားပင္လယ္ထဲမွာ ျပည့္ႏွက္ၿပီး အေျခတက် ျဖစ္သြားတာနဲ႔ လီဖူခ်န္းက စိတ္တန္ခိုးဖြဲ႕စည္းျခင္းနယ္ပယ္ အဆင့္၉ကို ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ တက္လွမ္းသြားနိုင္ခဲ့ပါၿပီ။သူက မီးေတာက္သရဖူကို ေခါင္းေပၚမွာ ေဆာင္းထားၿပီး ၾကက္ေသြးေရာင္ ေတာက္ပေနတဲ့ မ်က္လုံးအစုံကို ပိုင္ဆိုင္ထားပါတယ္။" အစ္ကိုတို႔အားလုံး အရမ္းပင္ပန္းသြားခဲ့ၿပီ။ ဒီေခြးမသားေတြကို ကၽြန္ေတာ္ဘဲ ဆုံးမလိုက္ပါေတာ့မယ္။ "လီဖူခ်န္းက နက္ေရႊေမွာ္ဓားကို ဆြဲကိုင္ၿပီး နတ္ဘုရားတို႔ ေျခလွမ္းျဖင့္ ူေပါက္ဝကို ေျပးထြက္သြားပါၿပီေလ။" ၾကယ္ေႂကြ "လီဖူခ်န္းရဲ့ ခပ္တိုးတိုး မာန္သြင္းသံနဲ႔အတူ ဓားေရာင္ေတြ လက္ခနဲ ထြက္ေပၚလာပါေတာ့တယ္။" အေျခအေန မေကာင္းေတာ့ဘူးေဟ့။ဟိုနတ္ဆိုးေလးက အဆင့္တက္သြားၿပီနဲ႔ တူတယ္။ အျမန္ဆုတ္ဟ "လီဝူရွုက လီဖူခ်န္းရဲ့ အတြင္းအား အေငြ႕အသက္ေတြကို သတိထားမိလိုက္တဲ့အတြက္ အေျခအေနကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး တြက္ဆလိုက္နိုင္ပါတယ္။ ဂူထဲကေန ထြက္ေပၚလာတဲ့ ဓားအေငြ႕အသက္နဲ႔ မီးေတာက္ အရွိန္အဝါက လီဖူခ်န္းမွ လီဖူခ်န္းဆိုတာကို ေဖာ္ျပေနတယ္ေလ။" ထြက္ေျပးခ်င္တယ္ဟုတ္လား......... မင္းတို႔ကို ဘယ္သူက ခြင့္ျပဳလိုက္လို႔လည္း" လီဖူခ်န္းရဲ့ ေရခဲတမၽွ ေအးစက္ေသာ ေလသံက သူတို႔ရဲ့ ေနာက္ကေန ကပ္လိုက္လာခဲ့ပါတယ္။အဆုံးမဲ့အာဏာ အပိုင္း၁၅၇တိုက္ထုတ္ၿပီက်ယ္ေလာင္လွတဲ့ ေပါက္ကြဲသံေတြက အဆက္မျပတ္ ျဖစ္ေပၚလာၿပီး ူလမ္းေၾကာင္းတစ္ေလၽွာက္မွာလည္း ေက်ာက္တုံးေတြက ၿပိဳက်လာေနပါတယ္။တစ္ေယာက္နဲ႔ သုံးေယာက္တို႔ရဲ့ တိုက္ပြဲ ။ လီဖူခ်န္းက လီဝူရွု၊ ေသာင္းဟိုင္နဲ႔ ေရွာင္မူတို႔ကို အျပတ္အသတ္ အသာစီး ရေနပါတယ္။ဂူထဲမွာက အေတာ္ေလး ေနရာ က်ဥ္းၾကပ္တဲ့အတြက္ သုံးေယာက္ဆိုတဲ့ အေရအတြက္က အသာစီးယူလို႔ မျဖစ္နိုင္ပါဘူးေလ။ အခ်င္းခ်င္း ထိခိုက္မိမွာ စိုးရိမ္ေနတဲ့အတြက္ တိုက္ကြက္ေတြကို အစြမ္းကုန္ ထုတ္သုံးလို႔ မရပါဘူး။ၿပီးေတာ့ လီဖူခ်န္းမွာက အားသာခ်က္တစ္ခု ရွိပါတယ္။ ဂူထဲမွာက ေမွာင္မိုက္ေနတဲ့အတြက္ ဘယ္သူကမွ ေသေသခ်ာခ်ာ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း မျမင္က်ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ လီဖူခ်န္းကေတာ့ သူ႔ရဲ့ အသိစိတ္အာ႐ုံကို အသုံးျပဳၿပီး ေကာင္းေကာင္း ျမင္ေနရပါတယ္။၁၅မိနစ္ေလာက္ အၾကာမွာေတာ့ လူရိပ္ေလးခုက ဂူထဲကေန ေျပးထြက္လာခဲ့ပါတယ္။ ပထမဆုံး ေျပးထြက္လာတဲ့သူကေတာ့ ေရွာင္မူပါ။ ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ လီဝူရွု ျဖစ္ၿပီး ေနာက္ဆုံးမွ ထြက္လာတဲ့ သူကေတာ့ ေသာင္းဟိုင္ဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔သုံးေယာက္စလုံးရဲ့ ကိုယ္မွာေတာ့ ေသြးစေသြးနေတြနဲ႔ ပါဘဲ။ ေရွာင္မူကေတာ့ ဒဏ္ရာရရွိမွု အနည္းဆုံးျဖစ္ၿပီး အဝတ္အစား အနည္းငယ္သာ စုတ္ျပဲေနပါတယ္။ လီဝူရွုကေတာ့ လူတစ္ကိုယ္လုံး ေသြးေတြ ရႊဲရႊဲ စိုေနတာပါဘဲ။ သူ႔ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ ေနရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ဒဏ္ရာေတြ ရွိေနၿပီး ေသြးေတြက တစ္စက္စက္ က်လ်က္ ရွိေနပါတယ္။ အားလုံးထဲမွာ အေျခအေန အဆိုးဆုံးကို ျပပါဆိုရင္ေတာ့ ေသာင္းဟိုင္ကို ျပရမွာပါ။ သူ႔ရဲ့ အ႐ူးတစ္ေယာက္သဖြယ္ တိုက္ခိုက္မွုေၾကာင့္ သူမ်ားထက္ပိုၿပီး ဒဏ္ရာေတြ ရခဲ့တာပါ။ သူ႔ရဲ့ နားတစ္ဖက္ဆိုရင္ လီဖူခ်န္းရဲ့ ဓားခ်က္ေၾကာင့္ ျပတ္ထြက္သြားခဲ့ၿပီေလ။အျပင္ဘက္မွာ ေစာင့္ေနတဲ့ လူ၈ေယာက္ကေတာ့ ေၾကာင္အသြားက်ပါတယ္။ေရွာင္မူ ၊ေသာင္းဟိုင္နဲ႔ လီဝူရွုဆိုတာ ဒီဂိုဏ္း၃ခုစလုံးရဲ့ ၿပိဳင္ဖက္မရွိ အေတာ္ဆုံးေတြေလ။ ဒီသုံးေယာက္ေပါင္းၿပီး တိုက္ခိုက္တာေတာင္ လီဖူခ်န္းကို မနိုင္ဘဲ ဒီလိုပုံစံေတြနဲ႔ ထြက္ေျပးလာရတယ္။ ဒီလီဖူခ်န္းဆိုတဲ့ ေကာင္ကေတာ့ တစ္ကယ့္ကို လက္ဖ်ားခါ စရာပါဘဲ။ဘယ္သူမွ သတိမျပဳမိခင္မွာဘဲ အရိပ္တစ္ရိပ္က လီဖူခ်န္းရဲ့ အေနာက္ကို ခ်ည္းကပ္လာပါတယ္။ ထိုအရိပ္ရဲ့ လွုပ္ရွားပုံက လုံးဝအသံ မထြက္သလို သူ႔ရဲ့ အရွိန္အဝါေတြကိုလည္း ပိရိစြာ ေဖ်ာက္ထားနိုင္ပါတယ္။ အနားကို ေရာက္လို႔ ပိုင္ၿပီဆိုတဲ့ အခ်ိန္မွာမွ ထိုအရိပ္က သူ႔လက္ကို တစ္ခ်က္ လွုပ္ရွားလိုက္ပါတယ္။ဓားေရာင္တစ္ခ်က္က လက္ခနဲျဖစ္သြားၿပီး လီဖူခ်န္းရဲ့ လည္ပင္းထဲကို တိုးဝင္သြားပါၿပီ။အဲသည္ အရိပ္ပိုင္ရွင္ကေတာ့ ဝိညာဥ္ကေဝဂိုဏ္းသား တစ္ေယာက္ဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သူ႔ရဲ့ စြမ္းရည္က ဝိညာဥ္ကေဝ ဂိုဏ္းထဲမွာဆိုရင္ ထိပ္ဆုံး၅ေယာက္ စာရင္းထဲကို ဝင္တယ္ေလ။ သူက ေျမကမၻာ အဆင့္၁ကို ေရာက္ရွိေနၿပီးတဲ့အတြက္ သူ႔ထက္အဆင့္ျမင့္တဲ့ လူေတြကိုေတာင္ အလြယ္တစ္ကူ လုပ္ႀကံနိုင္တဲ့ သူပါ။ သူ႔ရဲ့ ပစ္မွတ္အနားကို ကပ္သြားနိုင္တာနဲ႔ ထိုသူက ေသဖို႔အတြက္ ေသခ်ာသေလာက္ကို ျဖစ္ေနပါၿပီ။" ခစ္ခစ္ "ကေဝမယ္ ရဲ့ဟြာကေတာ့ ေအးစက္စက္ ရယ္ေမာလ်က္ပါဘဲ။ လီဖူခ်န္းကိုသာ ဒီလို အလြယ္တစ္ကူ လုပ္ႀကံနိုင္မယ္ဆိုရင္ သူမက အေစာႀကီးကတည္းက လုပ္ၿပီးေနပါၿပီ။ ပထမတစ္ႀကိမ္ကတည္းက လီဖူခ်န္းရဲ့ စိတ္ဝိညာဥ္စြမ္းအားကို သူမက ေကာင္းေကာင္းႀကီး သေဘာေပါက္ထားတယ္ေလ။ ဒီလို လုပ္ႀကံမွုမ်ိဳးကို လုပ္ႀကံတဲ့သူက ေရွာင္မူနဲ႔ ေရွာင္မို ဆိုရင္ေတာ့ ေအာင္ျမင္ေကာင္း ေအာင္ျမင္နိုင္ပါလိမ့္မယ္။ရႊစ္.........လီဖူခ်န္းက အေနာက္ကိုေတာင္ လွည့္မၾကည့္ဘဲ လက္တစ္ခ်က္ လွုပ္လိုက္ပါတယ္။သူ႔ရဲ့ နက္ေရႊေမွာ္ဓားက ထိုဝိညာဥ္ကေဝ ဂိုဏ္းသားရဲ့ လည္မ်ိဳထဲကို တိုးဝင္သြားပုံက ေႁမြတစ္ေကာင္ အလားပါဘဲ။လီဖူခ်န္းကို လုပ္ႀကံဖို႔ ေရာက္လာတဲ့ ဝိညာဥ္ကေဝ ဂိုဏ္းသားကေတာ့ မုဆိုးဘဝကေန သားေကာင္ ျပန္ျဖစ္ သြားပါၿပီ။လီဖူခ်န္းက သူ႔ရဲ့ ဓားကို ျပန္ႏွုတ္ၿပီး အေရွ႕တည့္တည့္က လူစုကို စိန္ေခၚသလို ၾကည့္လိုက္ပါတယ္။ သူ႔ရဲ့ဓားခ်က္ကို မိသြားတဲ့သူကေတာ့ ရွင္ဖို႔ရာ လမ္းမရွိေတာ့တဲ့ အတြက္ ဂ႐ုစိုက္မေန ေတာ့ပါဘူး။အားလုံးေပါင္း ၁၀ေယာက္။ လူအေရအတြက္ကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးကို မ်ားေနဆဲပါဘဲ။" လာခဲ့ၾကစမ္း "လီဖူခ်န္းက ဆယ္ေယာက္တစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနေသာ္လည္း အနည္းငယ္မၽွ ေၾကာက္ရြံ့မေနပါဘူး။ဟိုစကားပုံေတာင္ ရွိေသးသည္ေလ။ ဘာတဲ့ ...... " တစ္ေယာက္ေကာင္းေသာ္ တစ္ေသာင္းဗိုလ္ေၿခ ညက္ညက္ေက်" ဆိုပါလား။" ငါတို႔ ျဖဴနက္မိစၧာ ႏွစ္ေကာင္က မင္းရဲ့ အစြမ္းအစကို ေလ့လာရေသးတာေပါ့ "မိစၧာနက္ရဲ့ လက္နက္ကေတာ့ အနက္ေရာင္ တင္းပုတ္ျဖစ္ၿပီး မိစၧာျဖဴရဲ့ လက္နက္ကေတာ့ အျဖဴေရာင္ သံႀကိဳးႀကီးတစ္ေခ်ာင္း ျဖစ္ပါတယ္။သူတို႔က လီဖူခ်န္းရဲ့ ေဘးဘယ္ညာ ႏွစ္ဖက္ကို အတြဲညီစြာ တိုက္ခိုက္ လာပါတယ္။ဘာမွမသိတဲ့ လူတစ္ေယာက္ေတာင္မွ ဒီမိစၧာႏွစ္ေကာင္က ႏွစ္ေယာက္တြဲ သိုင္းကြက္တစ္မ်ိဳးကို ေလ့က်င့္ထားတယ္ဆိုတာကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး သိနိုင္ပါတယ္။ မိစၧာနက္ရဲ့ တိုက္ခိုက္မွုေတြက အရိုင္းဆန္လြန္းၿပီး ျပင္းထန္လြန္း လွပါတယ္။ သူ႔ရဲ့ အတြင္းအားက ယန္ (အဖို )ဓာတ္ကို ဦးစားေပး ေနပါတယ္။ မိစၧာျဖဴရဲ့ တိုက္ခိုက္မွုေတြကေတာ့ လုံးဝ ႏူးညံ့ေနၿပီး မာယာမ်ားလွပါတယ္။ သူ႔ရဲ့ အတြင္းအားကေတာ့ ယင္(အမ)ဓာတ္ကို ဦးစားေပးေနတယ္ေလ။သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ့ တိုက္ခိုက္မွုေတြကို ေပါင္းစပ္လိုက္တဲ့ အခါမွာေတာ့ လုံးဝ သဟဇာတ ျဖစ္သြားၿပီး ဟာကြက္ေတာင္ ရွာမရေတာ့ပါဘူး။ သူတို႔ရဲ့ ၿပိဳင္ဘက္ကေတာ့ ဒီတိုက္ကြက္ထဲကေန လြတ္ေျမာက္နိုင္ဦးမလား ဆိုတာကို ေစာင့္ၾကည့္ရမွာ ပါဘဲ။" ကိုယ့္ေနရာကိုယ္ ျပန္စမ္း "လီဖူခ်န္းရဲ့လက္ တစ္ခ်က္ လွုပ္လိုက္တာနဲ႔ မေရမတြက္နိုင္တဲ့ ၾကယ္ပ်ံဓားေရာင္ေတြက ထြက္ေပၚလာခဲ့ပါတယ္။ခၽြင္... ခၽြင္...ထန္...... ထန္......ရြပ္......ျဖဴနက္မိစၧာ ႏွစ္ေကာင္က သူတို႔ေနရာကို သူတို႔ ျပန္ဆုတ္သြားရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔နဲ႔အတူ ထိခိုက္မွုေတြအျပင္ ဓားဒဏ္ရာ အေျမာက္အမ်ားကလည္း လက္ေဆာင္အျဖစ္ ပါလာပါေသးတယ္။" လခြီးဘဲ......။ ဒီေကာင္က ဘာျဖစ္လို႔ ဒီေလာက္ အစြမ္းထက္ေန ရတာလည္း " မိစၧာနက္က ဒဏ္ရာရေနတဲ့ သူ႔ရင္ဘတ္ကို ငုံ႔ၾကည့္ၿပီး ညည္းညဴလိုက္ပါတယ္။မိစၧာျဖဴရဲ့ ဘယ္ဘက္လက္ကေတာ့ လုံးဝကို သုံးမရေတာ့ပါဘူး။ လီဖူခ်န္းရဲ့ ဓားခ်ီေတြက ဘယ္ဘက္လက္ တစ္ေလၽွာက္လုံးက ေသြးေၾကာေတြကို ပ်က္စီး သြားေစခဲ့တယ္ေလ။" အားလုံးစုေပါင္းၿပီး ဒီေကာင့္ကို တိုက္က်ရေအာင္။ ဒီေကာင္က ငါတို႔ ၁၀ေယာက္စလုံးကိုေတာ့ နိုင္မယ္မထင္ပါဘူး။"လင္းေဟာင္က အားလုံးကို ေအာ္ဟစ္ကာ အႀကံျပဳလိုက္ပါတယ္။ သူ႔ရဲ့ ဒဏ္ရာေတြက ေပ်ာက္ကင္းေနတာ ၾကာေနေပမယ့္လည္း လီဖူခ်န္းနဲ႔ တစ္ေယာက္ခ်င္းတိုက္ဖို႔ကို လင္းေဟာင္က မရဲေတာ့ပါဘူး။" သတ္ "အခုခ်ိန္မွာေတာ့ သူတို႔၁၀ေယာက္စလုံးက ဘာသိကၡာေတြ၊ စည္းေတြကိုမွ ေစာင့္မေနနိုင္ေတာ့ပါဘူး။အရွက္တရားအေၾကာင္းကိုေတာ့ လီဖူခ်န္း ေသၿပီးမွဘဲ ဆက္ေျပာပါေတာ့မယ္။ လီဖူခ်န္းကလည္း သူတို႔၁၀ေယာက္ကို ထိပ္တိုင္ရင္ဆိုင္ေနမယ့္ ႐ူးေၾကာင္ေၾကာင္ေကာင္ ဟုတ္မေနတာကေတာ့ အေတာ္ေလး ဆိုးတာပါဘဲ။လီဖူခ်န္းက ပတ္ေျပးေနပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္မွာ သူတိုက္ခိုက္လိုက္တဲ့သူက ထို၁၀ေယာက္ထဲမွာ အင္အားအနည္းဆုံး တစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနတတ္ပါေသးတယ္။ဟူး............ နတ္ဘုရားတို႔ရဲ့ ေျခလွမ္းကို အသုံးျပဳလိုက္တဲ့ အခါမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းက ျမင္ကြင္းထဲကေန လုံးဝေပ်ာက္ကြယ္သြားပါၿပီ။ သူျပန္ေပၚလာတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ ဝိညာဥ္ကေဝ ဂိုဏ္းသားတစ္ေယာက္ရဲ့ အနားမွာျဖစ္ၿပီး ထိုဝိညာဥ္ကေဝ ဂိုဏ္းသားကေတာ့ မည္သည့္ အခ်ိန္က ေသလို႔ ေသသြားမွန္းေတာင္ မသိလိုက္ရပါဘူး။ဝိညာဥ္ကေဝ ဂိုဏ္းသားရဲ့ ေခါင္းကျပတ္ထြက္သြားၿပီး ထိုလည္ပင္းငုတ္တိုကေန ေသြးေတြက ေရတံခြန္အလား ပန္းထြက္ေနပါတယ္။" ဟီးဟီး ...... မင္းက ဝိညာဥ္ကေဝ ဂိုဏ္းသားတစ္ေယာက္ကို သတ္ၿပီး အလြယ္တစ္ကူ ထြက္သြားလို႔ရမယ္ ထင္ေနတာလား။"သူငယ္ေတာ္ ေရွာင္မိုက နာမည္နဲ႔လိုက္ေအာင္ ေသးေသးေကြးေကြးေလးဘဲ ရွိပါတယ္။ သူက ေသဆုံးသြားတဲ့ ဝိညာဥ္ကေဝ ဂိုဏ္းသားရဲ့ ေနာက္ေက်ာကေန ႐ုတ္တရက္ ေပၚလာၿပီး လီဖူခ်န္းကို စုတ္တံနဲ႔ ထိုးစိုက္လိုက္ပါတယ္။" မင္းအေဖက ေျပာထားလို႔လား......... သြားစမ္းပါ။"လီဖူခ်န္းရဲ့ ေျခေထာက္တစ္ဖက္က ေျမႇာက္တက္လာၿပီး ေရွာင္မိုကို ကန္ေက်ာက္ လိုက္ပါတယ္။အရိပ္မဲ့ေျခေထာက္ ဆိုတဲ့အတိုင္း ေရွာင္မိုကေတာ့ ဘာမွကို ေသေသခ်ာခ်ာ ျမင္သြားဟန္ေတာင္ မေပၚပါဘူး။ ေလထဲကို ေျမႇာက္တက္သြားၿပီး ျပန္အက်မွာေတာ့ ေသြးတစ္လုတ္မၽွ အန္လိုက္ရပါတယ္။ဒီေကာင္က ဓားသိုင္းအျပင္ ေျခသိုင္းမွာပါ အစြမ္းထက္ေနပါေရာလား။" ငါ့ကို ၾကည့္စမ္း " ကေဝမယ္ရဲ့ဟြာက ဘယ္ကေနဘယ္လို ေရာက္လာမွန္းမသိဘဲ လီဖူခ်န္းကို စိုက္ၾကည့္ကာ စိတ္ညႇို႔လိုက္ပါတယ္။ သူမရဲ့ မ်က္လုံးေတြက အသူရာေခ်ာက္တမၽွ နက္ရွိုင္းေနၿပီး လီဖူခ်န္းရဲ့ စိတ္ဝိညာဥ္ကို စုပ္ယူဖို႔ ႀကိဳးစားေနပါတယ္။" ဟိတ္ "လီဖူခ်န္းက မာန္တစ္ခ်က္သြင္း လိုက္တဲ့အခါမွာေတာ့ အျပာေရာင္နဲ႔ အစိမ္းေရာင္ ေရာေႏွာေနတဲ့ အလင္းတန္းတစ္ခုက သူ႔မ်က္လုံးထဲကေန ထြက္ေပၚလာပါတယ္။" ေဝါ့ ......"ႏွစ္ဖက္စလုံးက တိုက္ခိုက္မွု တစ္ခ်က္မွ မလွုပ္လိုက္ရေပမယ့္လည္း ကေဝမယ္ရဲ့ဟြာကေတာ့ ေသြးစိမ္းရွင္ရွင္ တစ္လုတ္မၽွ အန္လိုက္ရပါၿပီ။ဒါက တစ္ဖက္လူကို မလႊမ္းမိုးနိုင္တဲ့အတြက္ ျပန္ခံရတဲ့ ဆိုးက်ိဳးပါဘဲ။" သူ႔ရဲ့ စိတ္ဝိညာဥ္စြမ္းအားက အရမ္းသန္မာလြန္းတယ္။ ငါ ေနာက္ဆုတ္မွဘဲ ျဖစ္ေတာ့မယ္။"ကေဝမယ္ ရဲ့ဟြာကေတာ့ လုံးဝကို ေၾကာက္ရြံ့သြားပါၿပီ။ သူမက လီဖူခ်န္းကို အထင္ေသးမိသြားၿပီ ဆိုတာကိုလည္း ေကာင္းေကာင္းသေဘာ ေပါက္သြားတယ္ေလ။သူမရဲ့ စိတ္လွည့္စားမွု အတတ္ပညာက ဒီေကာင္ေလးအေပၚမွာ လုံးဝကို တိုးမေပါက္ပါဘူး။" အ႐ူးမိစၧာ ဓားခ်က္ ၂၈ခ်က္ "" တေစၧအရိပ္ လက္ဝါး "" ေသြးနဂါးလွံ "လီဖူခ်န္းက တစ္ခ်က္ေလာက္ ေငးငိုင္သြားတဲ့ အခ်ိန္မွာဘဲ လီဝူရွုတို႔ သုံးေယာက္ရဲ့ အစြမ္းဆုံး တိုက္ကြက္ေတြက ဝင္ေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။ဒါေပမဲ့ အဲသည္အခ်ိန္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းက အသိအာ႐ုံ ျပန္ဝင္ေနခဲ့ပါၿပီ။သူက ၾကယ္ပ်ံဓားသိုင္းရဲ့ ဒုတိယအကြက္ကို ထုတ္သုံးလိုက္ၿပီး တိုက္ခိုက္မွုေတြကို ကာကြယ္လိုက္ပါတယ္။လီဝူရွုတို႔ရဲ့ တိုက္ခိုက္မွုေတြက သူ႔ကို ေျခလွမ္း၃လွမ္းဘဲ ဆုတ္ေစလိုက္နိုင္တယ္ေလ။ " ဒီေကာင္က လူေကာ ဟုတ္ေသးရဲ့လား"ခရမ္းေရာင္ေဆဘာဂိုဏ္းက ရွန္ေဖးဟီက လီဖူခ်န္းကို တိုက္ခိုက္ဖို႔ စိတ္မပါေတာ့ဘဲ အေနာက္ကို ဆုတ္သြားကာ ဂူထဲကို လွမ္းၿပီး ၾကည့္လိုက္ပါတယ္။သူ႔ရဲ့ အစီအစဥ္ကေတာ့ ဂူထဲက လြယ္ကူတဲ့ လူေတြကို သြားသတ္ဖို႔ပါဘဲ။" မင္းက ဂူထဲကို ဝင္ခ်င္ေနတာလား...... ေသစမ္း..."လီဖူခ်န္းက နတ္ဘုရားေျခလွမ္းကို အသုံးျပဳလိုက္ၿပီး ရွန္ေဖးဟီကိုဘအရင္ဦးေအာင္ တိုက္ခိုက္လိုက္ပါတယ္။ၾကက္ေသြးေရာင္မီးဆႏၵနဲ႔ ၾကယ္ပ်ံဓားဆႏၵ ေပါင္းထားတဲ့ ဓားခ်က္က ရွန္ေဖးဟီကို ေလထဲေျမႇာက္တက္ သြားေစပါတယ္။ ျပန္က်လာတဲ့ အခါမွာေတာ့ သူက လုံးဝ လွုပ္ရွားမွု မရွိေတာ့ဘဲ ၿငိမ္သက္သြားခဲ့ပါၿပီ။ ေသသလား ရွင္သလားဆိုတာကိုလည္း မသိရေတာ့ပါဘူး။တိုက္ပြဲက အခ်ိန္ၾကာလာတာနဲ႔အမၽွ ပိုၿပီး ျပင္းထန္လာပါတယ္။တစ္နာရီေလာက္ ၾကာသြားၿပီးေနာက္မွာေတာင္ လီဖူခ်န္းကေတာ့ အေကာင္းပကတိ ရွိေနတုန္းပါဘဲ။ ဒါေပမဲ့ သူ႔ရဲ့ ရန္သူေတြကေတာ့ ေသြးအလိမ္းလိမ္းနဲ႔ ျဖစ္ေနက်ပါၿပီ။စိတ္တန္ခိုးဖြဲ႕စည္းျခင္းနယ္ပယ္ အဆင့္၉မွာဘဲ ရွိေသးတဲ့ လူတစ္ေယာက္က ဒီေလာက္ အစြမ္းထက္ေနလိမ့္မယ္လို႔ ဘယ္သူက ယုံနိုင္မွာဘည္းေလ။သူက အစြမ္းထက္ေန႐ုံ သက္သက္ဘဲဆိုရင္ ခံသာပါေသးတယ္။ အခုေတာ့ ဒီေခြးမသားေလးက သူတို႔ကို ထိပ္တိုက္ရင္မဆိုင္ဘဲ ပတ္ေျပးကာ အမွည့္ေႁခြ ေႁခြေနတာက ပိုခံရခက္ပါတယ္။ လီဖူခ်န္းရဲ့ ကိုယ္ေဖာ့ပညာကိုလည္း ဘယ္သူမွ လိုက္မမီ နိုင္တဲ့အတြက္ ဒီေကာင္ ထင္တိုင္းၾကဲေနတာကို ၿငိမ္ခံေနရေတာ့တာပါဘဲ။သူတို႔က လက္မခံခ်င္ေပမယ့္လည္း လက္ခံလိုက္ရပါၿပီ။ဒီအတိုင္းသာ ဆက္တိုက္သြားမယ္ဆိုရင္ သူတို႔အကုန္လုံးသာ ေသရင္ ေသသြားပါမယ္။ လီဖူခ်န္းကေတာ့ ဘာမွ ျဖစ္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ သူ႔ကို ၾကည့္ရတာ ေနာက္ထပ္ တစ္နာရီေလာက္ကေတာ့ ဟိုခုန္ဒီပ်ံ လုပ္ေနနိုင္ဦးမည့္ ပုံပါဘဲ။" သြားက်စို႔"အေျခအေနကို သေဘာေပါက္တဲ့ လီဝူရွုက ခ်ာခနဲ လွည့္ထြက္သြားပါေတာ့တယ္။ဟူး......ဟူး...... ဟူး...လူရိပ္ေတြကလည္း တစ္ရိပ္ၿပီးတစ္ရိပ္ ထြက္ခြာသြားပါၿပီ။ လင္းေဟာင္ကေတာ့ ရွန္ေဖးဟီကို ေပြ႕ခ်ီသြားပါေသးတယ္။ေနာက္ဆုံးမွ ထြက္ခြာသြားတဲ့သူကေတာ့ အ႐ူးေဆဘာေသာင္းဟိုင္ပါဘဲ။သူက ေကာင္းကင္ႀကီးကို ေမာ့ၾကည့္ကာ အားရပါးရ ေအာ္ဟစ္ၿပီး ထြက္သြားတာပါ။လီဖူခ်န္းက တစ္ေယာက္ကိုမွ မတားဆီးဘဲ အသာေလး ရပ္ၾကည့္ၿပီး က်န္ေနခဲ့ပါတယ္။ဒီတိုက္ပြဲႀကီးက သူ႔ကို အေတာ္ေလး အားအင္ ကုန္ခမ္းသြားေစတယ္ေလ။ တစ္ကယ္လို႔သာ သူက လီဝူရွုတို႔ကို သြားခြင့္မျပဳလိုက္ဘူးဆိုရင္ သူေသကိုယ္ေသ တိုက္ပြဲႀကီးတစ္ခု ျဖစ္လာၿပီး ႏွစ္ဖက္စလုံး ပ်က္စီးသြားနိုင္ပါတယ္။တိုက္ပြဲတစ္ခုကို အဆုံးစြန္ထိ တိုက္ခိုက္တာက တစ္ခါတစ္ရံမွာ ထင္မွတ္မထားတဲ့ ျပသနာေတြကို ျဖစ္ေပၚလာေစနိုင္ပါတယ္။ဒါေၾကာင့္ ရပ္သင့္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ရပ္လိုက္တာက အေကာင္းဆုံး ဆုံးျဖတ္မွု တစ္ခုပါဘဲ။အဆုံးမဲ့အာဏာ အပိုင္း၁၅၈လ်ိဳ႕ဝွက္နယ္ေျမထဲက အဓိကနယ္ေျမေဆးဝါးေတြ အေတာ္မ်ားမ်ားကို အသုံးျပဳၿပီးတဲ့ ေနာက္မွာေတာ့ လ်ဴဝူေဟာင္နဲ႔ အျခားသူေတြဟာ အလ်င္အျမန္ဘဲ ျပန္ေကာင္းလာပါတယ္။ ၂နာရီေလာက္ အၾကာမွာေတာ့ သူတို႔အားလုံးဟာ နဂိုအေျခအေန နီးပါးကို ျပန္ျဖစ္လာက်ပါၿပီ။လီဖူခ်န္း ျပန္ဝင္လာတာကို သိလိုက္တာနဲ႔ ေရွာင္လီက မ်က္လုံးေတြကို ဖြင့္ၿပီး ေမးလိုက္ပါတယ္။" ညီေလးလီ.........သူတို႔ေတြေကာ "" သူတို႔အကုန္လုံး ထြက္သြားၿပီေလ " လီဖူခ်န္းက ရယ္က်ဲက်ဲျဖင့္ ျပန္ေျဖလိုက္ပါတယ္။ေရွာင္လီက မယုံနိုင္သည့္ ပုံျဖင့္ " အကုန္လုံး ထြက္သြားၿပီ ဟုတ္လား..."သူတို႔ေတြ ထြက္သြားၿပီဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ကို ေရွာင္လီက ေကာင္းေကာင္းႀကီး နားလည္ပါတယ္။ တိုက္ပြဲတစ္ပြဲမွာ အေရးမနိမ့္ဘဲနဲ႔ေတာ့ ဘယ္သူကမွ ထြက္သြားမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေသခ်ာတာကေတာ့ ဒီဂိုဏ္း၃ဂိုဏ္းက တပည့္ေတြ စုေပါင္းၿပီး တိုက္တာေတာင္ လီဖူခ်န္းကို မယွဥ္နိုင္လို႔ဘဲ ျဖစ္ရပါမယ္။ လ်ဴဝူေဟာင္နဲ႔ ယုဝူရွန္းတို႔ကလည္း ေလ့က်င့္ေနတာကို ရပ္လိုက္က်ပါၿပီ။ သူတို႔က ရွုပ္ေထြးေနတဲ့ ခံစားခ်က္ကိုယ္စီ ခံစားေနရတယ္ေလ။ သူတို႔ လက္ခံသည္ျဖစ္ေစ ၊ လက္မခံသည္ျဖစ္ေစ ။ လီဖူခ်န္းက သူတို႔ကို ေက်ာ္ျဖတ္သြားၿပီ ဆိုတာကေတာ့ ဘယ္လိုမွ ျငင္းလို႔ မရနိုင္ေတာ့ပါဘူး။ သူတို႔ ထင္ထားတာထက္ေတာင္ အမ်ားႀကီး သာလြန္ေနပါေသးတယ္။ဒါေပမဲ့ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္စလုံးက စိတ္ပ်က္ၿပီး လက္ေလ်ာ့သြားက်မယ့္ပုံလည္း လုံးဝ မေပၚပါဘူး။သိုင္းပညာတာအို လမ္းစဥ္က အခုမွ စလုံးေရးစဘဲ ရွိပါေသးတယ္။ ေနာက္ဆုံးမွာ ဘယ္သူက အနိုင္ရၿပီး ရယ္ေမာေနနိုင္မယ္ဆိုတာကို ဘယ္သူကမွ တပ္အပ္ မေျပာနိုင္ေသးပါဘူးေလ။ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ သူတို႔၅ေယာက္ဟာ ဂူထဲက ထြက္လာၿပီး ေဆးပင္ေတြကို ရွာဖို႔ လုပ္ေဆာင္က်ပါေတာ့တယ္။ေျမကြဲသစ္သီးေတြက စိတ္တန္ခိုးဖြဲ႕စည္းျခင္းနယ္ပယ္ အဆင့္၉ကေန ေျမကမၻာနယ္ပယ္ အဆင့္၁ကို ခ်ိဳးေဖာက္ဝင္ေရာက္တဲ့ အခါမွာဘဲ အသုံးဝင္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ေျမကမၻာနယ္ပယ္ အဆင့္၁က လူကလည္း ေျမကြဲသစ္သီးကို စားလိုက္ရင္ ေျမကမၻာနယ္ပယ္ အဆင့္၂ကို တက္လွမ္း သြားနိုင္ပါတယ္။ အဲဒီအတြက္ေၾကာင့္ လီဖူခ်န္းတို႔ တစ္သိုက္ဟာ ေဆးပင္ေတြကို ႀကိဳးစားပမ္းစား ရွာေဖြေနဆဲပါဘဲ။သိုေလွာင္အိတ္၈အိတ္ကို ပိုင္ဆိုင္ထားတဲ့ လီဖူခ်န္းကေတာ့ ေတြ႕သမၽွ ေဆးပင္ေတြကို သိမ္းက်ဳံးၿပီး ႏွုတ္ယူေနပါတယ္။ အဝါေရာင္အဆင့္ေသာ ဆန္းၾကယ္အဆင့္ေသာေတြကို ခြဲျခားမေနေတာ့ပါဘူး။တစ္ျခားလူေတြ အတြက္ကေတာ့............ေရွာင္လီနဲ႔ လ်ဴဝူေဟာင္မွာက သိုေလွာင္အိတ္၂အိတ္စီ ရွိပါတယ္။ ခ်န္ဖန္းဟြာကေတာ့ အစက တစ္အိတ္ဘဲ ရွိေပမယ့္ လီဖူခ်န္းက လုေရွာင္ေဖးရဲ့ အိတ္ကို ေပးထားတယ္ေလ။ ဒါေပမဲ့ ဒီအိတ္ေပၚမွာ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းရဲ့ အမွတ္အသား ရွိေနတာက စိတ္မေကာင္း စရာပါဘဲ။ ဒီအိတ္က ေဆးပင္၁၀၀ လ်ိဳ႕ဝွက္နယ္ေျမက ထြက္ရင္ ဂိုဏ္းေတာ္ကို ျပန္အပ္ရမွာပါ။ဒီလူ၅ေယာက္ထဲမွာ အိတ္တစ္အိတ္ဘဲ ရွိတာဆိုလို႔ ယုဝူရွန္းဘဲ ရွိတာပါ။ျမစ္ကမ္းတစ္ခုရဲ့ နံေဘးမွာေတာ့ ေရွာင္လီက စိတ္ဝိညာဥ္ပင္ တစ္ပင္ကို ရွာေဖြ ေတြ႕ရွိသြားပါတယ္။" ညီေလး ယုဝူ ...... ေရာ့ ...... မင္းအတြက္ "ေရွာင္လီက ထိုေဆးပင္ကို ယူဝူရွန္းဆီကို ပစ္ေပးလိုက္ပါတယ္။" ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ အစ္ကိုေရွာင္ "ယုဝူရွန္းက အရမ္းကို ေက်နပ္သြားပါတယ္။ သူ႔ရဲ့ က်င့္ႀကံျခင္းနယ္ပယ္က အရမ္းကို နိမ့္လြန္းေနတယ္ေလ။ ဒီလ်ိဳ႕ဝွက္နယ္ေျမထဲကို စိတ္တန္ခိုးဖြဲ႕စည္းျခင္းနယ္ပယ္ အဆင့္၇နဲ႔ ေရာက္လာတဲ့ လီဖူခ်န္းေတာင္မွ သူ႔ကို ေက်ာ္တက္သြားခဲ့ပါၿပီ။ အဲသည္အျဖစ္အပ်က္က သူ႔စိတ္ကို မအီမသာ ျဖစ္ေနေစခဲ့တာပါ။သူ႔ေဘးနားမွာ လူ၄ေယာက္ ရွိေနတဲ့အတြက္ ယုဝူရွန္းက ေနာက္ဆံတင္းမေနေတာ့ဘဲ စိတ္ဝိညာဥ္ပင္ကို စတင္ၿပီး သန္႔စင္လိုက္ပါတယ္။၂နာရီေလာက္ အၾကာမွာေတာ့ ယုဝူရွန္းကလည္း စိတ္တန္ခိုးဖြဲ႕စည္းျခင္းနယ္ပယ္ အဆင့္၉ကို ေရာက္သြားခဲ့ပါၿပီ။သူက ေျမကမၻာနယ္ပယ္ကို ေရာက္ဖို႔အတြက္ ေျမကြဲသစ္သီးကို ရွာေတြ႕ဖို႔ဘဲ လိုပါေတာ့တယ္။အမွန္အတိုင္းေျပာရမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ေျမကြဲသစ္သီးကို ရွာေတြဖို႔ဆိုတာ စိတ္ဝိညာဥ္ပင္ကို ရွာေတြ႕ဖို႔ထက္ ၁၀ဆေလာက္ ခဲယဥ္းပါတယ္။ အခုခ်ိန္အထိ သူတို႔ထဲမွာ ေျမကြဲသစ္သီးကို စားဖူးတာဆိုလို႔ ခ်န္ဖန္းဟြာဘဲ ရွိပါေသးတယ္။ က်န္တဲ့သူေတြကေတာ့ ဒီအတိုင္း က်င့္ႀကံၿပီးေတာ့ ေျမကမၻာအဆင့္ကို ေရာက္လာက်တာပါ။' ဒီေဆးပင္၁၀၀ လ်ိဳ႕ဝွက္နယ္ေျမရဲ့ မိုင္၂၀၀ အတြင္းမွာေတာ့ စိတ္ဝိညာဥ္ေဆးပင္ေတြနဲ႔ ေျမကြဲသစ္သီးေတြက အမ်ားႀကီး ရွိေနမွာဘဲ။ 'လီဖူခ်န္းက သူ႔အတြက္တင္သာမက သူ႔မိဘေတြ အတြက္ကိုပါ စဥ္းစားေနပါတယ္။ တစ္ကယ္လို႔သူသာ စိတ္ဝိညာဥ္ပင္ အေတာ္မ်ားမ်ားကို သယ္သြားနိုင္မယ္ဆိုရင္ သူ႔မိဘ ႏွစ္ပါးစလုံးက စိတ္တန္ခိုးဖြဲ႕စည္းျခင္းနယ္ပယ္ အဆင့္၉ကိုေတာင္ ေရာက္သြားနိုင္တယ္ေလ။ဝုန္း.........လီဖူခ်န္းတစ္ေယာက္ အေတြးကမၻာထဲ နယ္ခ်ဲ႕ေနစဥ္မွာဘဲ ဆယ္မိုင္ေလာက္အကြာမွာ အျဖဴေရာင္ စြမ္းအင္အလင္းတန္းႀကီး တစ္ခုက ေကာင္းကင္သို႔တိုင္ေအာင္ ထိုးထြက္လာခဲ့ပါတယ္။ထိုစြမ္းအင္ အလင္းတန္းႀကီးကို ဒီလ်ိဳ႕ဝွက္နယ္ေျမထဲကို ေရာက္ေနတဲ့ လူအားလုံးက လွမ္းျမင္နိုင္ပါတယ္။" လ်ိဳ႕ဝွက္နယ္ေျမရဲ့ အဓိကေနရာဘဲ ။ တစ္ေယာက္ေယာက္ကေတာ့ လ်ိဳ႕ဝွက္နယ္ေျမရဲ့ ဗဟိုမ႑ိဳင္ကို ရွာေတြ႕သြားၿပီ။ " ေရွာင္လီက ေရရြတ္လိုက္ပါတယ္။ဒီေဆးပင္၁၀၀ လ်ိဳ႕ဝွက္နယ္ေျမဟာ ေကာင္းကင္နဲ႔ ေျမႀကီးရဲ့ စြမ္းအင္ေတြ အေတာ္ေလး ႂကြယ္ဝတဲ့ နယ္ေၿမ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီလ်ိဳ႕ဝွက္နယ္ေျမထဲမွာလည္း အဓိကနယ္ေျမတစ္ခု ရွိေနပါေသးတယ္။ အလယ္ဗဟိုခ်က္ေပါ့ေလ။ အဲသည္ေနရာမွာ ေကာင္းကင္နဲ႔ေျမႀကီးက စြမ္းအင္ေတြက ပိုသိပ္သည္းသည့္အျပင္ ပိုရွားပါးတဲ့ ေဆးပင္၊ေဆးျမစ္ေတြကလည္း ေပါက္ေရာက္ ေနပါေသးတယ္။ဒီေဆးပင္၁၀၀ လ်ိဳ႕ဝွက္နယ္ေျမထဲကို ဝင္ခဲ့တဲ့ အသုတ္ေတြထဲမွာ ဒီဗဟိုခ်က္ကို ရွာေဖြမိတာဆိုလို႔ တစ္ခါ ဒါမွမဟုတ္ ႏွစ္ခါလားဘဲ ရွိပါတယ္။ဒါက လြယ္လြယ္ကူကူနဲ႔ ရွာေတြ႕နိုင္တဲ့ အရာမ်ိဳး မဟုတ္ပါဘူး။" လာေဟ့...... ငါတို႔လည္း အဲေနရာကို သြားရေအာင္ " လီဖူခ်န္းက အားလုံးကို ေခၚၿပီး ေျပးထြက္သြားပါေတာ့တယ္။စြမ္းအင္အလင္းတန္းႀကီးက ေတာက္ပလြန္းလွတဲ့ အတြက္ လီဝူရွုတို႔ကလည္း လွမ္းျမင္လိုက္ရပါတယ္။" ငါက လ်ိဳ႕ဝွက္နယ္ေျမရဲ့ ဗဟိုခ်က္ထဲကို အျမန္ဆုံး ေရာက္ေအာင္သြားမွ ျဖစ္မယ္။ တစ္ကယ္လို႔သာ ေျမကြဲသစ္သီး တစ္လုံးေလာက္ ရွာေတြ႕ခဲ့မယ္ဆိုရင္ ငါက ေျမကမၻာအဆင့္၂ကို ေရာက္သြားမွာဘဲ။ အဲသည္အခ်ိန္က်ရင္ ဟိုမ်ိဳးမစစ္ကေလး လီဖူခ်န္းကို အနိုင္ယူလို႔ ရၿပီ။"လီဝူရွုက ခံစားခ်က္ႀကီးျဖင့္ ၾကဳံးဝါးလိုက္ပါတယ္။ေျမကမၻာနယ္ပယ္အဆင့္ဆိုတာက သိုင္းပညာလမ္းစဥ္ရဲ့ တတိယေျမာက္ ေျခလွမ္း ျဖစ္တဲ့အတြက္ အဆင့္တစ္ဆင့္ တက္သြားရင္ေတာင္မွ မယုံနိုင္ေလာက္ေအာင္ အစြမ္းထက္လာေစတယ္ေလ။ အဆင့္တစ္ဆင့္သာ တက္သြားမယ္ဆိုရင္ လီဖူခ်န္းကို အနိုင္ယူဖို႔ဆိုတာ ဘာမွ မခဲယဥ္းေတာ့ပါဘူး။ဒါေပမဲ့ ဒီလိုအေတြးကို ေတြးေနတာက လီဝူရွုတစ္ေယာက္တည္း မဟုတ္ပါဘူး။အေစာပိုင္းတုန္းက လီဖူခ်န္းနဲ႔ တိုက္ခိုက္ခဲ့တဲ့ လူအားလုံးကလည္း သူ႔လိုဘဲ ေျမကြဲသစ္သီးကို ရွာဖို႔ ေတြးေနၾကတာပါဘဲ။လ်ိဳ႕ဝွက္နယ္ေျမရဲ့ အလယ္ဗဟိုခ်က္မွာေတ့ာ ေရွးေခတ္ အေဆာက္အဦးႀကီးေတြ အမ်ားႀကီး ရွိေနပါတယ္။ ဒီအေဆာက္အဦးႀကီးေတြကို ေက်ာက္တုံး၊ေက်ာက္ခဲႀကီးေတြနဲ႔ဘဲ တည္ေဆာက္ထားခဲ့တာပါ။အလြန္ထူးျခားဆန္းၾကယ္တဲ့ အရွိန္အဝါေတြကလည္း ထိုအေဆာက္အဦးႀကီး ေတြကေန ထြက္ေပၚေနပါတယ္။အေဆာက္အဦးႀကီးေတြရဲ့ အလယ္မွာေတာ့ ေဆးဥယ်ာဥ္ေလး တစ္ခု ရွိေနၾတယ္ေလ။ ထိုေဆးဥယ်ာဥ္ေလး ထဲမွာေတာ့ မိန္းမပ်ိဳေလးတစ္ေယာက္က ေက်ာက္တုံးႀကီးတစ္တုံးအေပၚမွာ ထိုင္ကာ က်င့္ႀကံေနတာကို ေတြ႕ျမင္ရမွာပါ။ သူမကေတာ့ ရန္ခ်င္းဟူပါဘဲ။သူမက ဒီေနရာမွာ က်င့္ႀကံေနတာ ဘယ္အခ်ိန္တည္းကမွန္းကို မသိေတာ့ဘူး။ ႐ုတ္တရက္ ေကာင္းကင္နဲ႔ ေျမႀကီးက စြမ္းအင္ေတြက ရန္ခ်င္းဟူရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ထဲကို စီးဝင္လာခဲ့ပါတယ္။ရန္ခ်င္းဟူရဲ့ ခ်ီအရွိန္အဝါေတြက တစ္ျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ေတာက္ပလာခဲ့ပါၿပီ။သူမရဲ့ ဆံပင္ရွည္ေတြကလည္း ေလမတိုက္ပါဘဲႏွင့္ ေလထဲမွာ လြင့္ေမ်ာေနပါတယ္။ သူမကို ၾကည့္ရတာက ပန္းပုသူဇာ႐ုပ္ေလးတစ္႐ုပ္ အသက္ဝင္လာသည့္ အလားပါဘဲ။ဘုန္း......သူမရဲ့ မ်က္လုံးေတြကို ဖြင့္လိုက္တဲ့ အခါမွာေတာ့ လွပၿပီး ေအးစက္တဲ့ မ်က္ဝန္းအစုံက တစ္ဖိတ္ဖိတ္ ေတာက္ပေနပါေတာ့တယ္။" ေနာက္ဆုံးေတာ့ ေျမကမၻာနယ္ပယ္ အဆင့္၁ကို ေရာက္ခဲ့ၿပီဘဲ "ရန္ခ်င္းဟူက သူမရဲ့ အနက္ေရာင္ လျခမ္းေကြးဓားကို ထုတ္ၿပီး ပိုင္းခ်လိုက္ပါတယ္။ဝုန္း......သူမနဲ႔ သိပ္မေဝးတဲ့ ေနရာမွာ ရွိေနတဲ့ ေက်ာက္တုံးႀကီးတစ္တုံးက တိတိရိရိကို ႏွစ္ပိုင္း ျပတ္ထြက္သြားပါတယ္။ သူမရဲ့ ဓားခ်ီေတြက အဲသည္မွာပင္ ရပ္မသြားဘဲ ေျမျပင္ကိုပါ ခ်ိဳင့္ႀကီးတစ္ခု ျဖစ္ေပၚလာေစတယ္ေလ။ဒါေပမဲ့ သိပ္မၾကာခင္မွာဘဲ ေက်ာက္တုံးႀကီးက ျပန္ေပါင္းစည္းသြားၿပီး ေျမျပင္ကလည္း ပုံမွန္အတိုင္း ျပန္ျဖစ္သြားပါတယ္။ရန္ခ်င္းဟူက ဒီေနရာမွာ အပ်က္အစီးေတြကို နဂိုအတိုင္း ျပန္ျဖစ္ေစနိုင္တဲ့ စြမ္းရည္ ရွိေနတယ္ဆိုတာကို နားလည္သေဘာေပါက္ သြားပါတယ္။"တစ္ေယာက္ေယာက္ကေတာ့ လာေနၿပီဘဲ " ရန္ခ်င္းဟူက အေဆာက္အဦးႀကီးရဲ့ ဝင္ေပါက္ကို လွမ္းၾကည့္လိုကိပါတယ္။" အိုး...... ညီမေလး ခ်င္းဟူပါလား......။ ညီမက ေျမကမၻာနယ္ပယ္ အဆင့္၁ကိုေတာင္ ေရာက္သြားၿပီလား။" ဝင္လာတဲ့ လူစုရဲ့ ေခါင္းေဆာင္ကေတာ့ လီဝူရွုပါဘဲ။ရန္ခ်င္းဟူကို ေတြ႕လိုက္တဲ့ ခရမ္းေရာင္ေဆဘာဂိုဏ္းနဲ႔ ဝိညာဥ္ကေဝဂိုဏ္းက လူေတြက လူသတ္ခ်င္စိတ္ေတြ ထိန္းမနိုင္ သိမ္းမနိုင္ ထြက္ေပၚလာပါတယ္။ သူတို႔က လီဖူခ်န္းထက္စာရင္ ရန္ခ်င္းဟူကို ပိုၿပီး သတ္ခ်င္တာေလ။ ဘာျဖစ္လို႔လည္းဆိုေတာ့ ရန္ခ်င္းဟူကို သတ္နိုင္ခဲ့ရင္ ဂိုဏ္းေတာ္က ဆုေၾကးေတြ မနည္းမေနာ ေပးမွာ ျဖစ္လို႔ပါဘဲ။လီဖူခ်န္းကေတာ့ ေလာေလာဆယ္ အစြမ္းထက္ရင္ ထက္ေနပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔ရထားတဲ့ သတင္းအခ်က္အလက္ေတြ အရဆိုရင္ လီဖူခ်န္းက သာမန္အရိုးတည္ေဆာက္ပုံကိုဘဲ ပိုင္ဆိုင္ထားတာပါ။ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာေတာ့ သူက အျမင့္ကေန ျပဳတ္က်သြားနိုင္ပါေသးတယ္။ဒါေပမဲ့ ရန္ခ်င္းဟူကေတာ့ မတူပါဘူး။ သူမက ဒ႑ာရီေတြထဲက ၾကယ္၆ပြင့္ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံ ပိုင္ရွင္ပါ။သူမကသာ မေတာ္တဆ ျဖစ္ရပ္ေတြနဲ႔ မၾကဳံေတြ႕ခဲ့ရင္ေတာ့ အနာဂတ္မွာ ဘယ္သူမွ မယွဥ္နိုင္တဲ့ သူတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာဖို႔က လုံးဝ က်ိန္းေသပါဘဲ။ႏွစ္ေယာက္စလုံးကို သတ္ပစ္လိုက္နိုင္ရင္ေတာ့ အေကာင္းဆုံးေပါ့ေလ။' အခုအခ်ိန္က ေနာက္ထပ္ ရန္သူတစ္ေယာက္ ထပ္တိုးလာဖို႔ ေကာင္းတဲ့ အေျခအေန မဟုတ္ဘူး။ ေနာက္ဆုံးေန႔အထိ ေစာင့္လိုက္တာဘဲ ေကာင္းပါတယ္ေလ။' မွင္စာသခင္ေလး ေရွာင္မူက စိတ္ထဲကေန ေတးမွတ္ထားလိုက္ပါတယ္။လီဖူခ်န္းတို႔ အဖြဲ႕ကေတာ့ အျခားေသာ အေဆာက္အဦးေတြ ဘက္ကေန ဝင္ေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။" ဒီေနရာမွာ အရင္တုန္းက တစ္ေယာက္ေယာက္ အေျခခ် ေနထိုင္ခဲ့တာလားဟ" လီဖူခ်န္းက ရင္သပ္ရွုေမာဖြယ္ ေရွးေခတ္ အေဆာက္အဦးေတြကို ၾကည့္ရင္းနဲ႔ ေရရြတ္လိုက္ပါတယ္။ေရွာင္လီက ရွင္းျပပါတယ္။" ဒ႑ာရီေတြထဲက အတိုင္းဆိုရင္ တန္ခိုးရွင္တစ္ဦးက ဒီေနရာမွာ အေျခခ်ၿပီး ေဆးပင္ေတြကို စတင္ စိုက္ပ်ိဳးခဲ့တယ္လို႔ ဆိုတယ္။ "လီဖူခ်န္းက ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္ပါတယ္။ သူကလည္း ဒီလိုဆင္တူရိုးမွား ဒ႑ာရီေတြကို ဖတ္ခဲ့ဖူးတယ္ေလ။ တစ္ခ်ိဳ႕ေသာ သိုင္းတန္ခိုးရွင္ေတြက ေလနဲ႔မိုးကိုေတာင္ ဆင့္ေခၚနိုင္တယ္လို႔ သူၾကားဖူးပါတယ္။တစ္ခ်ိဳ႕ေတြေျပာက်တာကေတာ့ တိုက္ပြဲတစ္ရာ နယ္ေျမထဲက လက္ငါးေခ်ာင္း ေတာင္ႀကီးေတြဟာ သိုင္းတန္ခိုးရွင္ တစ္ေယာက္ရဲ့ လက္ဝါးရိုက္ခ်က္ေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာတာတဲ့။ဒါေပမဲ့ ဒ႑ာရီ ပုံျပင္ေတြဆိုတာက ဒ႑ာရီ ပုံျပင္ေတြ သက္သက္ပါဘဲ။ ဒါေတြက မွန္လား ၊မွားလားဆိုတာေတာင္ ဘယ္သူမွ မသိနိုင္ပါဘူး။ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ဒီအကန္႔အသတ္မဲ့ ကုန္းေျမႀကီးမွာေတာ့ ျပန္လည္ဝင္စားျခင္း နယ္ပယ္က ပညာရွင္ေတြက အဆင့္အျမင့္ဆုံးပါဘဲ။ျပန္လည္ဝင္စားျခင္း နယ္ပယ္အဆင့္ထက္ ျမင့္တဲ့သူေတြကိုေတာ့ ဘယ္သူမွ မျမင္ဖူးက်ေသးဘူးေလ။ျဖစ္နိုင္တာ တစ္ခုကေတာ့ ျပန္လည္ဝင္စားျခင္း နယ္ပယ္ကို ေရာက္ၿပီးမွသာ ေနာက္ထပ္အဆင့္က ပညာရွင္ေတြကို ေတြ႕နိုင္မည့္ ပုံထင္ပါတယ္ေလ။အေဆာက္အဦးႀကီးထဲကို ဝင္လိုက္တဲ့ အခါမွာေတာ့ သူတို႔ ၅ေယာက္စလုံးက သိပ္သည္းတဲ့ ေကာင္းကင္နဲ႔ ေျမႀကီးရဲ့ စြမ္းအင္ေတြကို ခံစားလိုက္ရပါတယ္။အသက္တစ္ခ်က္ ရွူသြင္းလိုက္တိုင္းမွာ သန္႔စင္လွတဲ့ စြမ္းအင္ေတြက ခႏၶာကိုယ္ထဲကို စီးဝင္သြားၿပီး ေသြးေၾကာေတြကို သန္႔စင္ေပးေနပါတယ္။ အပိုေတြ ေျပာေနတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ သာမန္လူတစ္ေယာက္ကေတာင္ ဒီေနရာမွာ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ ေနလိုက္မယ္ဆိုရင္ သူတို႔ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ကေန အတြင္းအားတစ္ခ်ိဳ႕ ထုတ္သုံးလာနိုင္မွာပါ။ ဒီေနရာမွာ က်င့္ႀကံတာက အျပင္ေလာကမွာ က်င့္ႀကံတာထက္ ၁၀ဆမက ပိုျမန္ေစနိုင္ပါတယ္။အဆုံးမဲ့အာဏာ အပိုင္း၁၅၉ေျမကမၻာနယ္ပယ္ အဆင့္၁အေဆာက္အဦးႀကီးကို ေက်ာ္ျဖတ္လာၿပီးေနာက္မွာေတာ့ ေက်ာက္တုံးႀကီးေတြ အမ်ားႀကီး ရွိတဲ့ ေနရာ တစ္ေနရာကို ထပ္ေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။ အဲသည္ ေက်ာက္တုံးႀကီးေတြက ဝကၤပါ လိုပါဘဲ။လီဖူခ်န္းတို႔ အဖြဲ႕ဟာ ဝင္လာခဲ့တုန္းကေတာ့ ဒီထဲကို ဝင္လာခဲ့တုန္းကေတာ့ ဝင္လာခဲ့ေပမယ့္ ဘယ္အေဆာက္အဦးကေန ဝင္လာခဲ့မွန္းကိုေတာ့ မမွတ္မိေတာ့ပါဘူး။အဲဒီထက္ပိုဆိုးတာက ဒီေက်ာက္တုံးႀကီးေတြကို ခုန္ေက်ာ္သြားလို႔ မရတာပါဘဲ။လီဖူခ်န္းတို႔က ႀကိဳးစားၿပီး ခုန္ၾကည့္ေသးေပမယ့္လည္း ဘယ္သူမွ ၂မီတာထက္ ေက်ာ္ေအာင္ မခုန္နိုင္ပါဘူး။ မျမင္ေတြ႕နိုင္တဲ့ ဖိအားတစ္ခုက ၂မီတာကို ေက်ာ္သြားတာနဲ႔ ျပန္ၿပီး ဖိခ်လာတယ္ေလ။" ဒီေက်ာက္တုံးအေဆာက္အဦးေတြက တစ္ကယ္ထူးဆန္းတာဘဲ။ ဒီေနရာကို အဆင့္ျမင့္ သိုင္းတန္ခိုးရွင္တစ္ေယာက္ တည္ေဆာက္ခဲ့တယ္ဆိုတာကို ဘယ္လိုမွ သံသယ ဝင္စရာ မလိုေတာ့ဘူး"ခ်န္ဖန္းဟြာက သူမကိုယ္သူမ ျပန္ေျပာေနပါတယ္။သူမက ဒီနယ္ေျမကို တန္ခိုးရွင္တစ္ပါး တည္ေဆာက္ခဲ့တယ္ဆိုတာကို အႂကြင္းမဲ့ ယုံၾကည္ထားပါတယ္။ ဒီလ်ိဳ႕ဝွက္နယ္ေၿမ တစ္ခုလုံးက ထိုတန္ခိုးရွင္ရဲ့ ထိန္းခ်ဳပ္မွုေအာက္မွာ ရွိေနမွာပါဘဲ။ ဒါေပမဲ့ အခ်ိန္ေတြ အေတာ္ၾကာသြားၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ ထိုတန္ခိုးရွင္က ဒီေနရာကို စြန္႔ခြာ သြားပုံရပါတယ္။ ဒါမွမဟုတ္ ေသသြားတာလည္း ျဖစ္နိုင္ပါတယ္။ေက်ာက္ခင္းလမ္းေပၚမွာ ေလၽွာက္ေနရင္းနဲ႔ တစ္ေနရာအေရာက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းက ဆြဲငင္လက္ေခ်ာင္းကို အသုံးျပဳလိုက္ၿပီး အရာဝတၳဳတစ္ခုကို လွမ္းယူလိုက္ပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ေက်ာက္တုံးႀကီးတစ္ခုရဲ့ အက္ရာၾကားမွာ ေပါက္ေနတဲ့ အဝါေရာင္ အထြတ္အထိပ္အဆင့္ ေဆးပင္တစ္ပင္ ျဖစ္ပါတယ္။ဒီလ်ိဳ႕ဝွက္နယ္ေၿမ ဗဟိုခ်က္ထဲမွာေတာ့ ဒီေဆးပင္က ေပါင္းပင္တစ္ပင္လိုဘဲ ေက်ာက္နံရံႀကီးကို အမွီျပဳကာ ကပ္ေပါက္ေနရပါတယ္။လူသြားစၾကၤန္လမ္းရဲ့ ေဘးတစ္ဖက္ တစ္ခ်က္ေတြရယ္ နံရံေတြရယ္ ေနာက္ဆုံး ေရႏုတ္ေျမာင္းေဘးေတြမွာေတာင္ ေဆးပင္ေတြက ေပါက္ေနၾကတယ္ေလ။ သူတို႔ထဲက ေတြ႕ရတာ အမ်ားဆုံးကေတာ့ အဝါေရာင္ အေကာင္းစား ေဆးပင္ေတြနဲ႔ အဝါေရာင္ အထြပ္အထိပ္အဆင့္ ေဆးပင္ေတြပါဘဲ။ တစ္ခါတစ္ရံမွာေတာ့ ဆန္းၾကယ္အဆင့္နိမ့္ ေဆးပင္ေတြကို ေတြ႕ရပါတယ္။" ဒီနယ္ေျမရဲ့ အရွင္သခင္ကိုေတာ့ ငါတို႔ လုံးဝ နားလည္နိုင္မွာ မဟုတ္ဘူးဘဲ။" ေရွာင္လီေခါင္းတစ္ခါခါနဲ႔ ျဖစ္ေနပါၿပီ။ဒီနယ္ေျမထဲမွာ ရွိေနတဲ့ ေဆးပင္ေတြရဲ့ ေပါႂကြယ္ဝမွုက လုံးဝကို အ့အားသင့္စရာပါဘဲ။ အေစာပိုင္းတုန္းက ေဆးပင္ေတြကို ေတြ႕ခဲ့ရလို႔ အေတာ္ေလး စိတ္လွုပ္ရွားခဲ့ေပမယ့္လည္း ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ အားလုံးက ေနသားက် သြားခဲ့ပါၿပီ။အခုခ်ိန္မွာေတာ့ စိတ္ဝိညာဥ္ပင္ ၊ ေျမကြဲသစ္သီးနဲ႔ အျခားဆန္းၾကယ္အဆင့္ျမင့္ ေဆးပင္ေတြကသာ သူတို႔ကို စိတ္လွုပ္ရွားေစေတာ့မွာပါ။တစ္နာရီေလာက္ အၾကာမွာေတာ့ သူတို႔ငါးေယာက္ဟာ ေက်ာက္တုံးဝကၤပါ ထဲကေန ထြက္လာနိုင္ခဲ့ၿပီး အေတာ္အသင့္ရွိတဲ့ ၿခံဝင္းတစ္ခုကို ေရာင္လာခဲ့ပါတယ္။ ၿခံဝင္းရဲ့ အေနာက္ဘက္ ပိုင္းမွာေတာ့ ေဆးဥယ်ာဥ္ငယ္ေလး တစ္ခု ရွိေနပါတယ္။" ဟိုမွာ ရွိေနတာက ေျမကြဲသစ္သီး မဟုတ္ဘူးလား "ယုဝူရွန္းက ဥယ်ာဥ္ရဲ့ အလည္ကို လက္ညႇိုးထိုး ျပလိုက္ပါတယ္။ သူတို႔က သြားၾကည့္လိုက္တဲ့ အခါမွာေတာ့ ေဆးပင္၂၀ေလာက္ စိုက္ပ်ိဳးထားတဲ့ ေဆးဥယ်ာဥ္ေလး တစ္ခုကို ေတြ႕လိုက္ရပါတယ္။ အဲသည္ ဥယ်ာဥ္ရဲ့ အလည္မွာေတာ့ ေျမကြဲသစ္သီး၃လုံး ရွိေနပါတယ္။" တစ္ခါတည္းနဲ႔ ေျမကြဲသစ္သီး၃လုံးကို တန္းေတြ႕တာဘဲ။ ငါတို႔ရဲ့ ကံကေတာ့ တစ္ကယ့္ကို မယုံနိုင္စရာဘဲေဟ့။"ေရွာင္လီကေတာ့ စိတ္လွုပ္ရွားလြန္းလို႔ ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလုံး တုန္ယင္ေနပါၿပီ။ခ်န္ဖန္ဟြာကေတာ့ အႀကံတစ္ခု ျပဳလိုက္ပါတယ္။" ညီမတို႔ စည္းကမ္းခ်က္ တစ္ခု ထုတ္မွ အဆင္ေျပမယ္ ထင္တယ္။ မဟုတ္ရင္ ေမာင္ေလးလီအတြက္ အရမ္းနစ္နာသြားလိမ့္မယ္။"လီဖူခ်န္းက သူတို႔အသက္ ရွင္က်န္ရျခင္းရဲ့ အႀကိီးမားဆုံး အေၾကာင္းျပခ်က္ တစ္ခုပါဘဲ။ ေရွာင္လီက ေခါင္းညိတ္လိုက္ၿပီး " ညီမေလးခ်န္ ေျပာတာမွန္တယ္။ဒီလို လုပ္ရေအာင္။ ရွားပါးတဲ့ ေဆးပင္ေတြကို ေတြ႕ရင္ ညီေလးလီက တစ္ဝက္ယူလိုက္ေပါ့။ က်န္တဲ့ တစ္ဝက္ကိုမွ ငါတို႔ေလးေယာက္ ခြဲယူရေအာင္။ ဒီဆုံးျဖတ္ခ်က္ကို မေက်နပ္ရင္ ထုတ္ေျပာလို႔ ရတယ္ေနာ္။"လ်ဴဝူေဟာင္နဲ႔ ယုဝူရွန္းတို႔ ႏွစ္ေယာက္စလုံးက ဒီဆုံးျဖတ္ခ်က္ကို မေက်နပ္ေပမယ့္လည္း ဘာမွေတာ့ ဝင္မေျပာပါဘူး။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္စလုံးက လူပါးလူနပ္ေတြ ျဖစ္တဲ့အတြက္ အေျခအေနကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး သေဘာေပါက္ပါတယ္။ သူတို႔ မေက်နပ္ေၾကာင္း ေျပာရင္လည္း ခ်န္ဖန္းဟြာနဲ႔ ေရွာင္လီက လီဖူခ်န္းဘက္မွာ ရွိေနတဲ့အတြက္ အလကား ျဖစ္သြားမွာပါဘဲ။" တစ္ေယာက္မွ မေျပာဘူး ဆိုေတာ့ အားလုံးက ေက်နပ္ပုံ ရတယ္။ ဟုတ္ၿပီေလ...... ဒါဆိုလည္း အဲဒီအတိုင္းဘဲ ခြဲေဝယူၾကတာေပ့ါ"" ညီေလးလီ...... မင္းဘက္ကေကာ ေက်နပ္ရဲ့လား။"ေရွာင္လီက လီဖူခ်န္းကို ၾကည့္ၿပီး ေမးလိုက္ပါတယ္။လီဖူခ်န္းက ျပဳံးၿပီး ေခါင္းညိတ္ကာ" ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ေက်နပ္ပါတယ္ဗ်ာ "သူက ဒီေနရာမွာေတာ့ အားနာေနမွာ မဟုတ္ပါဘူး။သူရသင့္ ရထိုက္တယ္လို႔လည္း လက္ခံထားပါတယ္။သူတို႔ဟာ ေျမကြဲသစ္သီး၃လုံးအျပင္ စိတ္ဝိညာဥ္ပင္၄ပင္နဲ႔ အျခားေသာ ဆန္းၾကယ္အဆင့္နိမ့္ ေဆးပင္အခ်ိဳ႕ကိုပါ ရွာေဖြေတြ႕ရွိခဲ့ပါတယ္။လီဖူခ်န္းက " ကၽြန္ေတာ္က ေျမကြဲသစ္သီး တစ္လုံးနဲ႔ က်န္တဲ့ ေဆးပင္ေတြကို ယူလိုက္မယ္။ အစ္ကိုတို႔ကေတာ့ က်န္တဲ့ ေျမကြဲသစ္သီး၂လုံးကို ခြဲေဝယူလိုက္ပါ။" ေျမကြဲသစ္သီးတစ္လုံးရဲ့ တန္ဖိုးက အျခားေသာ ေဆးပင္ေတြထက္ အမ်ားႀကီး တန္ဖိုးရွိတဲ့ အတြက္ လ်ဴဝူေဟာင္တို႔ကလည္း လက္ခံလိုက္ပါတယ္။လီဖူခ်န္းက ဘာျဖစ္လို႔ ေျမကြဲသစ္သီးတစ္လုံးဘဲ ယူရသလည္းဆိုေတာ့ မၾကာခင္ တိုက္ပြဲႀကီးတစ္ခု စေတာ့မယ္ဆိုတာကို ရိပ္မိေနတဲ့ အတြက္ပါဘဲ။ သူတစ္ေယာက္တည္း စြမ္းေနလို႔ကေတာ့ အျခားဂိုဏ္း၃ဂိုဏ္းကို အနိုင္ယူနိုင္ဖို႔ မျဖစ္နိုင္ပါဘူးေလ။ က်န္တဲ့ မိုးျပာေရာင္ ဂိုဏ္းသား ၄ေယာက္စလုံးကလည္း ထိုက္သင့္တဲ့ အစြမ္းေတြ ရွိေနမွကို ျဖစ္မွာပါ။အဲသည္ထက္ ပိုအေရးႀကီးတာက ဒီလ်ိဳ႕ဝွက္နယ္ေၿမ ဗဟိုခ်က္ထဲမွာ အျခားေျမကြဲသစ္သီးေတြကို ထပ္ရွာေတြ႕လိမ့္မယ္လို႔ သူက ယုံၾကည္ထားတာပါ။" ကၽြန္ေတာ္ ေျမကြဲသစ္သီးတစ္လုံးကို လိုခ်င္တယ္။ ေနာက္ေတြ႕မယ့္ ေဆးပင္ေတြကို ခြဲေဝတဲ့အခါက်ရင္ ကၽြန္ေတာ့္ေဝစုကို ေလ်ာ့ယူပါ့မယ္။" ယုဝူရွန္းက ေျမကမၻာအဆင့္ကို အျမန္ေရာက္ခ်င္ေနတဲ့အတြက္ ေျမကြဲသစ္သီးတစ္လုံးကို ေတာင္းဆိုလိုက္ပါတယ္။" ငါလည္း တစ္လုံးလိုခ်င္တယ္" လ်ဳဝူေဟာင္ကလည္း ေတာင္းဆိုပါတယ္။ေရွာင္လီက ေခါင္းညိတ္လိုက္ၿပီး " ရတယ္ေလ။ ဒီေျမကြဲသစ္သီး ၂လုံးကို မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္ အရင္ယူလိုက္။ ငါတို႔က ေနာက္မွ ယူမယ္။"ယုဝူရွန္းရဲ့ က်င့္ႀကံမွုအဆင့္က အရမ္းနိမ့္ေနတဲ့ အတြက္ ေျမကြဲသစ္သီးတစ္လုံး ရဖို႔အတြက္ ထိုက္တန္ပါတယ္။လ်ဳဝူေဟာင္ကေတာ့ လီဖူခ်န္းၿပီးရင္ အစြမ္းအထက္ဆုံး ျဖစ္တဲ့အတြက္ သူသာ ေျမကမၻာနယ္ပယ္ အဆင့္၂ကို ေရာက္သြားရင္ သူတို႔ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းက ပိုၿပီး အစြမ္းထက္လာနိုင္တယ္ေလ။ဒီလိုနဲ႔ဘဲ ဥယ်ာဥ္တစ္ခုလုံးမွာရွိတဲ့ ေဆးပင္ေတြ အကုန္လုံးက ေျပာင္တလင္း ခါသြားခဲ့ပါၿပီ။လီဖူခ်န္းက ေျမကြဲသစ္သီးကလြဲၿပီး တစ္ျခားေဆးပင္ေတြကို သိုေလွာင္အိတ္ ထည့္လိုက္ပါတယ္။ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ ေျမျပင္ေပၚမွာ ထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး စတင္ေလ့က်င့္ပါေတာ့တယ္။ယုဝူရွန္းကလည္း ထိုင္ခ်လိုက္ပါၿပီ။လ်ဴဝူေဟာင္တို႔ သုံးေယာက္ကေတာ့ အဆင့္တက္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနတဲ့ သူႏွစ္ေယာက္ကို ကာကြယ္ေပး ေနပါတယ္။ၾကက္ေသြးေရာင္ လ်ိဳ႕ဝွက္မီးေတာက္ က်င့္စဥ္ကို အႀကိမ္ေရ အေတာ္မ်ားမ်ား ေလ့က်င့္ၿပီးေနာက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းက ေျမကြဲသစ္သီးကို စားသုံးလိုက္ပါၿပီ။လီဖူခ်န္းက မၾကာခင္မွာဘဲ ပတ္ဝန္းက်င္ အေျခအေနကို ေမ့ေလ်ာ့သြားၿပီး အတြင္းအား က်င့္စဥ္ထဲမွာဘဲ စ်ာန္ဝင္သြား ပါေတာ့တယ္။ ဒီေျမကြဲ သစ္သီးရဲ့ သန္႔စင္တဲ့ စြမ္းအားေတြက စိတ္ဝိညာဥ္ပင္ထက္ကို ၁၀ဆေလာက္ ပိုကာင္းမြန္ပါတယ္။ ေျမကြဲသစ္သီးရဲ့ ေဆးဖက္ဝင္ စြမ္းပကားေတြက လီဖူခ်န္းရဲ့ ေသြးေၾကာေတြထဲကို စိမ့္ဝင္သြားခဲ့ပါၿပီ။၁၅မိနစ္............ တစ္နာရီ.........၂နာရီေလာက္ အၾကာမွာေတာ့ ေကာင္းကင္တစ္ခုလုံးက စတင္ေမွာင္မည္း လာခဲ့တယ္ေလ။ေမွာင္ရီေဝ ဝိုးတစ္ဝါး အခ်ိန္မွာေတာ့ ယုဝူရွန္းက ေျမကမၻာနယ္ပယ္ကို ခ်ိဳးေဖာက္ ဝင္ေရာက္သြားခဲ့ပါၿပီ။ေၾကာက္စရာေကာင္းလွတဲ့ စြမ္းအင္အရွိန္အဝါေတြက ယုဝူရွန္းရဲ့ ကိုယ္ကေန ထြက္ေပၚလာၿပီး ပတ္ဝန္းက်င္ တစ္ခုလုံးကိုပါ လႊမ္းျခဳံလာပါတယ္။ သူ႔ရဲ့ ခ်ီအရွိန္အဝါကလည္း နဂိုကနဲ႔ မတူေတာ့ဘဲ အနည္းငယ္ ေျပာင္းလဲ သြားပါၿပီ။ သူအသက္ရွူလိုက္တိုင္းမွာ ထူးျခားတဲ့ အေငြ႕အသက္ေတြကို ျဖစ္ေပၚလာေစတယ္ေလ။ဝုန္း......ေနာက္ထပ္ သိပ္မၾကာခင္မွာဘဲ ေနာက္ထပ္ ခ်ီအရွိန္အဝါ တစ္ခု ျပန္ထြက္ေပၚ လာျပန္ပါတယ္။အဲဒါကေတာ့ လီဖူခ်န္းရဲ့ ခ်ီအရွိန္အဝါ ျဖစ္ပါတယ္။" ေၾကာက္စရာ ေကာင္းလွခ်ည္လားဟ "ေရွာင္လီတ္ို႔ သုံးေယာက္ကေတာ့ လီဖူခ်န္းရဲ့ ခ်ီအရွိန္အဝါေတြေၾကာင့္ အသက္ကိုေတာင္ ခက္ခက္ခဲခဲ ရွူေနရပါတယ္။သူတို႔အားလုံး ေျမကမၻာနယ္ပယ္ကို ခ်ိဳးေဖာက္ဝင္ေရာက္ ခဲ့တုန္းကေတာင္ လီဖူခ်န္းေလာက္ စြမ္းအင္လွိုင္းေတြ မသိပ္သည္းခဲ့ပါဘူး။သူတို႔ရဲ့ ခံစားမွုေတြ အရဆိုရင္ ယုဝူရွန္းရဲ့ ကိုယ္ကေန ထြက္ေပၚလာတဲ့ ခ်ီအရွိန္အဝါေတြထက္ လီဖူခ်န္းရဲ့ ခ်ီအရွိန္အဝါေတြက သုံးဆေလာက္ ပိုမ်ားပါတယ္။ လီဖူခ်န္းရဲ့ ခႏၶာကိုယ္က အဆုံးမရွိတဲ့ အသူရာ ေခ်ာက္ႀကီး တစ္ခုလိုပါဘဲ။ ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုလုံးက ေကာင္းကင္နဲ႔ ေျမႀကီးမွာ ရွိေနတဲ့ စြမ္းအင္ေတြအကုန္လုံးကို အားရပါးရ စုပ္ယူေနပါတယ္။ေနာက္ထပ္ အသစ္ေပၚလာတဲ့ ခ်ီအရွိန္အဝါရဲ့ ဖိအားေၾကာင့္ ယုဝူရွန္းရဲ့ ခ်ီအရွိန္အဝါက ေတာင့္မခံနိုင္ေတာ့ဘဲ ပ်က္စီးစ ျပဳလာပါၿပီ။ ထို႔ေၾကာင့္ ယုဝူရွန္းက အလ်င္အျမန္ဘဲ သူ႔ရဲ့ ခ်ီအရွိန္အဝါေတြကို ျပန္သိမ္းလိုက္ပါတယ္။ဝုန္း ...... ထူးဆန္းတဲ့ ေပါက္ကြဲမွုတစ္ခု သူ႔ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ ျဖစ္သြားတာကို ခံစားရၿပီးေနာက္မွာေတာ့ ယုဝူရွန္းက ေျမကမၻာနယ္ပယ္ အဆင့္၁ကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး ေျခခ်မိသြားပါၿပီ။ယုဝူရွန္းက မ်က္လုံးေတြကို တစ္ျဖည္းျဖည္းဖြင့္လိုက္ၿပီး ေက်နပ္စြာ ျပဳံးလိုက္ပါတယ္။ေျမကမၻာအဆင့္ကို ေရာက္ရွိသြားတာက လုံးဝကို သက္ေတာင့္သက္သာ ရွိလွတယ္ေလ။ သူ႔ရဲ့ ခံစားမွုအာ႐ုံကို အသုံးခ်ၿပီး သူ႔အနားမွာ စီးဆင္းေနတဲ့ စြမ္းအင္လွိုင္းေတြကိုေတာင္ ခံစားေနနိုင္ပါတယ္။ အဲသည္ခံစားခ်က္က သူ႔ကို တစ္ကယ့္ တန္ခိုးရွင္ တစ္ပါးလို ခံစားရေစပါတယ္။ဒါေပမဲ့ သူ႔ရဲ့အၾကည့္က လီဖူခ်န္းဆီကို ေရာက္သြားတဲ့ အခါမွာေတာ့ ယုဝူရွန္းရဲ့ ေက်နပ္ေနတဲ့ ပီတိေတြက ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့ပါၿပီ။လီဖူခ်န္းရဲ့ ေခါင္းေပၚမွာေတာ့ နတ္မိစၧာတစ္ေကာင္ရဲ့ အရွိန္အဝါေတြ ဖုံးလႊမ္းေနၿပီး ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုလုံးက စြမ္းအင္လွိုင္းေတြက လီဖူခ်န္းဆီကို စီးဆင္းေနတယ္ေလ။ေကာင္းကင္နဲ႔ ေျမႀကီးဆီက ဝင္လာတဲ့ သဘာဝစြမ္းအင္ေတြက သူ႔ခႏၶာကိုယ္ထဲကို စီးဝင္လာၿပီး အေသြးအသားေတြကို သန္႔စင္ေပးေနတာက္ို လီဖူခ်န္းက ခံစားသိရွိေနပါတယ္။ မေရမတြက္နိုင္တဲ့ ေပါက္ကြဲမွု အေသးစားေလးေတြက သူ႔ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ ျဖစ္ေပၚၿပီးေနာက္မွာေတာ့ ေနရာတာ ပိုသက္ေတာင့္သက္သာ ရွိလာတယ္လို႔ ခံစားရလာပါတယ္။အဲသည္အခ်ိန္မွာဘဲ ေၾကာက္စရာေကာင္းလွတဲ့ ခ်ီအရွိန္အဝါ တစ္ခုက တစ္ဖန္ ထြက္ေပၚလာျပန္ပါၿပီ။လ်ဴဝူေဟာင္တ္ို႔ ေလးေယာက္စလုံးက ေျမကမၻာနယ္ပယ္ အဆင့္၁ကို ေရာက္ေနေပမယ့္လည္း လီဖူခ်န္းရဲ့ အရွိန္အဝါ ဖိအားေတြေအာက္မွာတာ့ ေနရတာ အဆင္မေၿပ ျဖစ္လာပါတယ္။ သူတို႔ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္က ပိုၿပီး ေလးလံလာသလိုလည္း ခံစားလာရပါၿပီ။ ' ဒါကမွ တစ္ကယ့္ေျမကမၻာအဆင့္က ပညာရွင္တစ္ေယာက္ရဲ့ အစြမ္းေတြပါလား...။ ငါက မ်က္လုံးေတြ မွိတ္ထားတာေတာင္မွဘဲ တစ္ျခားသူေတြရဲ့ တည္ရွိမွုကို အာ႐ုံခံလို႔ ရေနတယ္။'သူ႔ရဲ့ စိတ္ဝိညာဥ္နယ္ပယ္ ထဲကေနၿပီး လီဖူခ်န္းက အားလုံးကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ေတြ႕ျမင္ေနရပါတယ္။ အခ်ိန္အတန္ၾကာ ေလ့က်င့္ၿပီးသြားတဲ့ ေနာက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းကလည္း ေျမကမၻာနယ္ပယ္နဲ႔ အသားက်သြားၿပီ ျဖစ္တဲ့အတြက္ မ်က္လုံးကို ဖြင့္ၿပီး ထရပ္လိုက္ပါေတာ့တယ္။" ဂုဏ္ယူတယ္ေဟ့...... ငါ့ရဲ့ ဂိုဏ္းတူညီ ႏွစ္ေယာက္စလုံးက ေျမကမၻာနယ္ပယ္ကို တက္လွမ္းနိုင္ခဲ့ၿပီဘဲ။"ေရွာင္လီက ႏွစ္ေယာက္စလုံးကို ရယ္ရယ္ေမာေမာျဖင့္ ႏွုတ္ဆက္လိုက္တယ္ေလ။လီဖူခ်န္းတစ္ေယာက္ ေျမကမၻာနယ္ပယ္ကို ေရာက္လာၿပီဆိုေတာ့ ေရွာင္လီက ဘာမွကို စိုးရိမ္မေနေတာ့ ပါဘူးေလ။" ေမာင္ေလးလီ...... မင္းရဲ့ အေျခအေနက အခုဆို ဘယ္အထိ ေရာက္သြားၿပီလည္း" ခ်န္ဖန္းဟြာက သိခ်င္စိတ္ ျပင္းပ်စြာျဖင့္ ေမးလိုက္ပါတယ္။လီဖူခ်န္းက ျပဳံးလိုက္ၿပီး" ဓားတစ္ခ်က္တည္းနဲ႔ လူတိုင္းကို သတ္နိုင္ၿပီလို႔ေတာ့ ထင္တာဘဲေလ" လို႔ ျပန္ေျဖလိုက္ပါတယ္။သူ႔ရဲ့ စိတ္ဝိညာဥ္နယ္ပယ္ အဆင့္၉ကေန ေျမကမၻာနယ္ပယ္ အဆင့္၁ကို တက္လွမ္းနိုင္ခဲ့တာက ေတာ္႐ုံေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ အနည္းဆုံးေတာ့ သူ႔ရဲ့ အဖက္ဖက္က စြမ္းရည္ေတြကို ႏွစ္ဆေလာက္ ျမႇင့္တက္သြားေစတယ္ေလ။ လီဖူခ်န္းက သူကိုယ္တိုင္ေတာင္ ဘယ္ေလာက္ အစြမ္းထက္လာသလည္း ဆိုတာကို ေဝခြဲမရ နိုင္ေသးပါဘူး။ ဘာျဖစလို႔လည္းဆိုေတာ့ သုက နယ္ပယ္ႀကီး တစ္ဆင့္ကို ခ်ိဳးေဖာက္ ဝင္ေရာက္ခဲ့တာ ျဖစ္ေနလို႔ပါဘဲ။"ေကာင္းလိုက္တာ "ခ်န္ဖန္းဟြာရဲ့ မ်က္လုံးေတြက အေရာင္ေတာက္သြားခဲ့ပါတယ္။" ညီေလးလ်ဴ ...... အခ်ိန္ရွိတုန္း မင္းလည္း ေျမကမၻာနယ္ပယ္ အဆင့္၂ကို တက္လွမ္းလိုက္ပါလား။ ညီေလးလီ တစ္ေယာက္လုံး ရွိေနမွေတာ့ ဘာအေႏွာင့္အယွက္မွ ဝင္လာမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။"ေရွာင္လီက လ်ဴဝူေဟာင္ကို အဆင့္တက္ဖို႔အတြက္ အႀကံေပးလိုက္ပါတယ္။လ်ဴဝူေဟာင္ကလည္း ေခါင္းညိတ္လိုက္ပါတယ္။ သူ႔ရဲ့ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ေမၽွာ္လင့္ခ်က္ေတြ အျပည့္နဲ႔ပါဘဲ။ သူသာ တစ္ကယ္လို႔ ေျမကမၻာနယ္ပယ္ အဆင့္၂ကို ခ်ိဳးေဖာက္ဝင္ေရာက္ သြားနိုင္ခဲ့ရင္ လီဖူခ်န္းနဲ႔ ရင္ေဘာင္တန္းၿပီး တစ္ျခားဂိုဏ္းကလူေတြကို တိုက္ခိုက္နိုင္မွာေလ။အဆုံးမဲ့အာဏာ အပိုင္း၁၆၀ျပန္ေတြ႕ၿပီလ်ဴဝူေဟာင္ရဲ့ ေျမကမၻာနယ္ပယ္ အဆင့္၂ကို ခ်ိဳးေဖာက္ဝင္ေရာက္တဲ့ ခ်ီအရွိန္အဝါေတြက လီဖူခ်န္းကိုေတာ့ မမီပါဘူး။လီဖူခ်န္းရဲ့ ခ်ီအရွိန္အဝါေတြကို နဂါးတစ္ေကာင္နဲ႔ ခိုင္းႏွိုင္းမယ္ဆိုရင္ လ်ဴဝူေဟာင္ရဲ့ ခ်ီအရွိန္အဝါေတြကိုေတာ့ ေႁမြႀကီးတစ္ေကာင္နဲ႔ဘဲ ခိုင္းႏွိုင္းလို႔ ရပါမယ္။ဒါက သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ့ၾကားက ကြာဟခ်က္ပါဘဲ။ ဒါေပမယ့္လည္း ေျမကမၻာနယ္ပယ္ အဆင့္၂က ပညာရွင္က အဆင့္၂ပါဘဲေလ။ သူ႔ရဲ့ ခ်ီအရွိန္အဝါေတြက မုန္တိုင္းငယ္ေလး တစ္ခုလိုပါဘဲ။ ဒီဖိအားေတြက ေရွာင္လီ ၊ခ်န္ဖန္းဟြာနဲ႔ ယုဝူရွန္းတို႔ကိုေတာ့ အေတာ္ေလး ဖိႏွိပ္ထားနိုင္ပါတယ္။" ငါတို႔ ၅ေယာက္ရဲ့ စုစုေပါင္း စြမ္းရည္နဲ႔ ဆိုရင္ေတာ့ တစ္ျခားဂိုဏ္းေတြကို လုံးဝ ေၾကာက္စရာ မလိုေတာ့ဘူးဘဲ။ "ေရွာင္လီက လုံးဝကို ေက်နပ္ေနပါတယ္။ အရင္တုန္းကေတာ့ လီဖူခ်န္းတစ္ေယာက္တည္းကသာ အျခားဂိုဏ္းသားေတြကို ယွဥ္တိုက္နိုင္စြမ္း ရွိတာေလ။ သူတို႔က ေဘးကေန ရပ္ၾကည့္ေန႐ုံဘဲ တတ္နိုင္ခဲ့တာပါ။ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ သူတို႔၅ေယာက္ဟာ လ်ိဳ႕ဝွက္နယ္ေျမရဲ့ ဗဟိုခ်က္မ ထဲကို တစ္ျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ဝင္ေရာက္လာခဲ့ က်ပါတယ္။***" ခိခိ...... ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ ငါလည္းေျမကမၻာနယ္ပယ္ အဆင့္၂ကို ေရာက္လာခဲ့ၿပီဘဲ။"လ်ိဳ႕ဝွက္နယ္ေျမရဲ့ ဗဟိုခ်က္ အတြင္းပိုင္း တစ္ေနရာမွာေတာ့ ေက်ာက္တုံးေက်ာက္ခဲေတြနဲ႔ ဝန္းရံထားတဲ့ ေဆးဥယ်ာဥ္တစ္ခု ရွိေနပါတယ္။လီဝူရွု၊ ေသာင္းဟိုင္နဲ႔ ေရွာင္မူတို႔ အားလုံးကလည္း ေျမကမၻာနယ္ပယ္ အဆင့္၂ကို ေရာက္သြားခဲ့ပါၿပီ။" ၾကည့္ရတာေတာ့ ေကာင္းကင္ႀကီးက ငါတို႔ကို တစ္ကယ္ဘဲ မ်က္ႏွာသာ ေပးတယ္နဲ႔ တူပါရဲ့။ ဘယ္သူက ဒီလို ေဆးဥယ်ာဥ္ထဲမွာ ေျမကြဲသစ္သီး၆လုံး ေတြ႕မယ္လို႔ ထင္ထားခဲ့မွာလည္း။ "ေရွာင္မူက ရယ္ရယ္ေမာေမာျဖင့္ ေျပာလိုက္ပါတယ္။" ငါတို႔က အခုဆိုရင္ လီဖူခ်န္းဆိုတဲ့ မ်ိဳးမစစ္ေလးကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး ဆုံးမနိုင္ၿပီဘဲ။ ငါတို႔ အကုန္လုံးသာ စုစည္းလိုက္မယ္ဆိုရင္ ဒီေကာင့္္ကို တစ္ကြက္တည္းနဲ႔ေတာင္ အမွုန္႔ျဖစ္ေအာင္ လုပ္လိုက္လို႔ ရတယ္။ "လီဝူရွုကေတာ့ လီဖူခ်န္းကို အမွုန္႔ႀကိတ္ခ်င္ေနသည့္ ပုံပါဘဲ။သန္မာတယ္ဆိုတဲ့ ခံစားခ်က္က လုံးဝကို ေနလို႔ေကာင္းသည့္ အရာပင္ မဟုတ္ပါလား။တစ္ျခားလူတစ္ေယာက္ရဲ့ အသက္ကို စိတ္ႀကိဳက္ကစားနိုင္တယ္ဆိုတာက လုံးဝကို ေက်နပ္ဖြယ္ရာ ေကာင္းသည့္ အရာတစ္ခုေလ။ေသာင္းဟိုင္ကေတာ့ ဘာတစ္ခြန္းမွ ဝင္မေျပာပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ သူ႔ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ကေန ထြက္ေပၚေနတဲ့ လူသတ္ေငြ႕ေတြက တစ္ျခားသူေတြထက္ကို ဆိုးဆိုးရြားရြား ျပင္းထန္ေနပါတယ္။ၾကည့္ရတာ လီဖူခ်န္းရဲ့ ျဖစ္တည္ေနမွုက သူ႔ရဲ့ လူသတ္ခ်င္စိတ္ေတြကို လွုံ႔ေဆာ္ေနသည့္ ပုံပါဘဲ။" ဟုတ္ၿပီ...... ငါတို႔သုံးေယာက္စလုံးက အဆင့္တက္သြားၿပီ ဆိုေတာ့ကား...... ဒီတစ္ခါေတာ့ မင္းတို႔ အလွည့္ေပါ့။"လီဝူရွုက မိစၧာနက္ ၊လင္းေဟာင္နဲ႔ ေရွာင္မိုတို႔ကို ေျပာလိုက္ပါတယ္။ဒီေနရာမွာ ေျမကြဲသစ္သီး ၆လုံး ရွိသည့္အတြက္ တစ္ဂိုဏ္းကို ေျမကြဲသစ္သီး ႏွစ္လုံးက်စီ ေဝပုံက် ရပါတယ္။ ရန္ခ်င္းဟူ ၊မိစၧာျဖဴနဲ႔ ကေဝမယ္တို႔ကေတာ့ ေနာက္တစ္ေခါက္ ေပါ့ေလ။ရန္ခ်င္းယူကေတာ့ အေစာပိုင္းတုန္းကတည္းက ေျမကြဲသစ္သီးတစ္လုံး ရၿပီးၿပီဆိုေတာ့ ေနာက္ေတြ႕တဲ့ ေျမကြဲသစ္သီးေတြ က်ရင္ေတာ့ မိစၧာျဖဴနဲ႔ ကေဝမယ္ရဲ့ဟြာ တို႔ကိုဘဲ ဦးစားေပး ရေတာ့မွာပါ။" ေကာင္းၿပီ"မိစၧာနက္ ၊လင္းေဟာင္နဲ႔ ေရွာင္မိုတို႔က အလ်င္အျမန္ပင္ ထိုင္ခ်လိုက္ၾကပါတယ္။ သိပ္မၾကာခင္မွာေတာ့ သူတို႔က ေျမကြဲသစ္သီးေတြရဲ့ အစြမ္းကို စုပ္ယူဖို႔အတြက္ ႀကိဳးစားေနက်ပါၿပီ။***ေကာင္းကင္ႀကီးက ေမွာင္သထက္ ေမွာင္လာၿပီး ၾကယ္ေလးေတြေတာင္ မွိတ္တုတ္မွိတ္တုတ္နဲ႔ ထြက္ေပၚလာေနပါတယ္။လီဖူခ်န္းတို႔ အုပ္စုကေတာ့ ေက်ာက္တုံးႀကီးေတြၾကားမွာ လွည့္ပတ္သြားလာေနၿပီး ဒုတိယ ေဆးဥယ်ာဥ္ေလးမ်ား ေတြ႕လိုေတြ႕ျငားဆိုၿပီး ရွာေဖြေနဆဲပါဘဲ။သူတို႔ရွာေနတာ အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ၾကာေနမွန္းကိုလည္း သူတို႔ကိုယ္တိုင္ေတာင္ မသိေတာ့ပါဘူး။အဲဒီအခ်ိန္မွာဘဲ ႐ုတ္တရက္ အေရွ႕ဘက္ အရပ္ကေန စြမ္းအင္လွိုင္းေတြ တစ္ခုၿပီး တစ္ခု ျဖစ္ေပၚေနတာကို သူတို႔အားလုံးက ခံစားလိုက္ရပါတယ္။ အဲသည္ စြမ္းအင္ေတြရဲ့ ဗဟိုခ်က္မက သည္ေနရာနဲ႔ေတာ့ မိုင္ေပါင္း အေတာ္ေဝးေဝး ရွိေနပါေသးတယ္။" လူေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက အဆင့္တက္ေနက်ပါလား" ခ်န္ဖန္းဟြာက တအံ့တၾသျဖင့္ ေျပာလိုက္ပါတယ္။" ၾကည့္ရတာေတာ့ လီဝူရွုတို႔ အုပ္စုဘဲ ျဖစ္မယ္။"ေရွာင္လီကလည္း အနည္းငယ္ အံ့ၾသေနပါတယ္။သူတို႔ဘက္က စြမ္းရည္ေတြ တိုးတက္လာသလို ရန္သူေတြ ဘက္ကလည္း တိုးတက္လာေနတယ္ေလ။ အခုဆိုရင္ ရန္သူေတြဘက္မွာ ေျမကမၻာနယ္ပယ္ အဆင့္၂ကလူေတြ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ေတာင္ ရွိေနမလည္း ဆိုတာကို ခန္႔မွန္းလို႔ မရေတာ့ပါဘူး။" ငါတို႔ ေနာက္ထပ္ေဆးဥယ်ာဥ္တစ္ခုကို အျမန္ရွာေတြ႕မွ ျဖစ္ေတာ့မယ္။ " လ်ဴဝူေဟာင္က ေဆာ္ေၾသာလိုက္ပါတယ္။လီဖူခ်န္းကလည္း ေခါင္းညိတ္ေထာက္ခံပါတယ္။ ဒီလ်ိဳ႕ဝွက္နယ္ေျမထဲမွာေတာ့ အဆင့္တက္ဖို႔ဆိုတာ အရမ္းကို လြယ္ကူလြန္းေနတယ္ေလ။ လုံေလာက္တဲ့ အဆင့္ျမင့္ ေဆးပင္ေတြကို ရွာေတြ႕ဖို႔ဘဲ လိုတာပါ။ သူတို႔က အခုဆိုရင္ လ်ိဳ႕ဝွက္နယ္ေျမရဲ့ ဗဟိုခ်က္မထဲကို ေရာက္ေနၿပီ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ေဆးပင္ေတြကို ရွာေတြ႕ဖို႔ဆိုတာ ပိုၿပီး အခြင့္အလမ္း မ်ားေနပါၿပီ။လီဖူခ်န္းတို႔အေနနဲ႔ကေတာ့ ေနာက္ထပ္အဆင့္ တက္ဖို႔ကို ေျမကြဲသစ္သီးေတြအေပၚ အားကိုးေနလို႔ မရေတာ့ပါဘူး။ေျမကြဲသစ္သီးေတြက ပထမဆုံး တစ္ေခါက္မွာဘဲ ၁၀၀ရာခိုင္ႏွုန္းအျပည့္ အက်ိဳးသက္ေရာက္မွု ရွိေစတာပါ။ ေျမကြဲသစ္သီးကို ဒုတိယအႀကိမ္ စားသုံးလိုက္ရင္ အက်ိဳးသက္ေရာက္မွုက ၆၀ရာခိုင္ႏွုန္းေလာက္ဘဲ ရွိေတာ့တာေလ။တတိယအႀကိမ္ စားသုံးရင္ေတာ့ အက်ိဳးသက္ေရာက္မွုက ၁၀ရာခိုင္ႏွုန္းဘဲ က်န္ပါေတာ့တယ္။တတိယအႀကိမ္ရဲ့ ေနာက္ပိုင္းေတြဆိုရင္ အက်ိဳးသက္ေရာက္မွုက တစ္စက္မွကို မရွိေတာ့ပါဘူး။ဒီလို ျဖစ္တာကလည္း ေကာင္းပါတယ္။ မဟုတ္ရင္ ေျမကမၻာနယ္ပယ္က လူေတြက ေျမကြဲသစ္သီး ၉လုံးေလာက္စားၿပီး ေျမကမၻာနယ္ပယ္ အဆင့္၉ကို ေရာက္သြားေတာ့မွာေပါ့ေလ။***အခုခ်ိန္မွာဆိုရင္ေတာ့ လင္းေဟာင္၊မိစၧာနက္နဲ႔ ေရွာင္မိုတို႔ဟာလည္း သူတို႔ရဲ့ အဆင့္တက္ျခင္းေတြကို ေအာင္ျမင္သြားပါၿပီ။သူတို႔ရဲ့ မ်က္လုံးေတြက ဓားတစ္ေခ်ာင္းလို စူးရွေတာက္ေျပာင္လာၿပီးမိစၧာဓာတ္ေတြကလည္း ပိုၿပီးေတာ့ အားေကာင္းလာပါတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၂နာရီတုန္းက လူေတြနဲ႔ တစ္ျခားစီပါဘဲ။" လီဖူခ်န္း...... မင္းရဲ့ လည္ပင္းကို ေကာင္းေကာင္းသာ ေဆးထားေပေတာ့" မိစၧာနက္က ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာ အသံနက္ႀကီးျဖင့္ ႀကိမ္းဝါးလိုက္ပါတယ္။လင္းေဟာင္ကလည္း " ဒီတစ္ေခါက္ ဒီေကာင္နဲ႔ ေတြ႕ရင္ေတာ့ ဒီေကာင့္ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလုံးကို အပိုင္းတစ္ေထာင္ေလာက္ကို ပိုင္းပစ္လိုက္မယ္""မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းက ေကာင္မေလးကိုေတာ့ ငါ့အတြက္ ခ်န္ထားေပးပါကြာ။ ေကာင္မေလးက ႏူးညံ့ၿပီး အရသာ ရွိမယ့္ပုံဘဲ။ သူမကိုေတာ့ လူ႔ဘဝႀကီးရဲ့ အေကာင္းဆုံး စည္းစိမ္ကို ခံစားခိုင္းရမယ္။ သူမကို သတ္ၿပီးရင္ေတာ့ သူမရဲ့ အေရျပားေတြကို ခြာၿပီး လူသားအေရခြံနဲ႔ ႐ုပ္ေသးတစ္ခုေတာင္ လုပ္လို႔ ရေသးတယ္ေလ။" ဝိညာဥ္ကေဝဂိုဏ္းက သူငယ္ေတာ္ ေရွာင္မိုက သူ႔ရဲ့ ယုတ္မာတဲ့ အႀကံအစည္ေတြကို ထုတ္ႂကြားေနပါေသးတယ္။သူတို႔နဲ႔ သိပ္မေဝးတဲ့ ေက်ာက္တုံးႀကီး တစ္ခုအေပၚမွာေတာ့ ရန္ခ်င္းဟူတစ္ေယာက္ ရွိေနပါတယ္။ဒီတစ္ႀကိမ္နဲ႔ဆိုရင္ လီဖူခ်န္းဆိုတဲ့ နာမည္ကို သူမ ၾကားေနရတာ အခါ၁၀၀ မကေတာ့ပါဘူး။'ၾကည့္ရတာ ဒီႏွစ္ဝက္ေလာက္ အတြင္းမွာ နင္က ေတာ္ေတာ္ေလး အစြမ္းထက္လာတဲ့ ပုံဘဲ ' ရန္ခ်င္းဟူရဲ့ စိတ္ထဲမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းရဲ့ ပုံရိပ္က ထင္ဟပ္လာခဲ့ပါတယ္။ညသန္းေခါင္ယံ မတိုင္မ ေလာက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းတို႔ အဖြဲ႕က ဒုတိယ ေဆးဥယ်ာဥ္ကို ရွာေဖြ ေတြ႕ရွိသြားပါေတာ့တယ္။ဒီဥယ်ာဥ္ထဲမွာေတာ့ ေျမကြဲသစ္သီး ၂လုံးဘဲ ရွိပါတယ္။ ကံေကာင္းတာက လီဖူခ်န္းတို႔အဖြဲ႕ထဲမွာ က်န္ေနတာကလည္း ေရွာင္လီနဲ႔ ခ်န္ဖန္းဟြာတို႔ ႏွစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ ကြက္တိကို ျဖစ္သြားပါေတာ့တယ္။ ဥယ်ာဥ္ထဲက အျခားေဆးပင္ေတြကေတာ့ လီဖူခ်န္း အတြက္ပါဘဲ။" ငါက အေစာႀကီးကတည္းက ေျမကြဲသစ္သီးတစ္လုံး စားၿပီးသြားၿပီ။ ဒီဒုတိယေျမာက္ အလုံးက ငါ့အတြက္ေတာ့ သိပ္အက်ိဳး ရွိေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး။ " ခ်န္ဖန္းဟြာက သူမရဲ့ ေျမကြဲသစ္သီးကို လီဖူခ်န္းကို ေပးရင္း အေႂကြးျပန္ဆပ္လိုက္ပါတယ္။လီဖူခ်န္းက ျပဳံးၿပီး " အစ္မေတာ္ခ်န္သာ ဒီေျမကြဲသစ္သီးကို စားလိုက္မယ္ဆိုရင္ ေျမကမၻာနယ္ပယ္ အဆင့္၂ကိုေရာက္ဖို႔ ၁၀ရာခိုင္ႏွုန္းေတာ့ အခြင့္အေရး ရွိပါေသးတယ္" လို႔ အားေပးလိုက္ပါတယ္။ခ်န္ဖန္းဟြာက ေခါင္းခါလိုက္ၿပီး " ၁၀ရာခိုင္ႏွုန္းဆိုတာက အရမ္းကို နည္းလြန္းတယ္။ ငါဒီသစ္သီးကို အလဟသ မျဖစ္ေစခ်င္ဘူး ။ၿပီးေတာ့ မင္းက ငါ့ကို အားနည္းတယ္ဆိုၿပီး ပစ္ထားမွာမွ မဟုတ္တဲ့ဟာကို "" ဒါေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္က အစ္မေတာ္ခ်န္ကို ဘယ္လို ပစ္ထားခဲ့နိုင္မွာလည္း။ ကၽြန္ေတာ္က အစ္မကို ဒီနယ္ေျမထဲက ထြက္တဲ့အထိ ကာကြယ္ေပးေနဦးမွာပါ။ " လီဖူခ်န္းက ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ ခ်န္ဖန္းဟြာေပးတဲ့ ေျမကြဲသစ္သီးကို လက္ခံယူလိုက္ပါေတာ့တယ္။ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ သူက သိုေလွာင္အိတ္တစ္အိတ္ကို ထုတ္ယူလိုက္ၿပီး ခ်န္ဖန္းဟြာကို ေပးလိုက္ပါတယ္။ " အစ္မေတာ္ခ်န္...... ဒီအိတ္ကို ယူထားလိုက္ "မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းတံဆိပ္ ခပ္ႏွိပ္ထားတဲ့ သိုေလွာင္အိတ္ မွန္သမၽွကေတာ့ ဂိုဏ္းေတာ္ကို ျပန္အပ္ရမွာပါဘဲ ။ ဒါေပမဲ့ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းတံဆိပ္ မပါတဲ့ အိတ္မွန္သမၽွကိုေတာ့ သူတို႔က ယူထားခြင့္ ရွိတယ္ေလ။ လီဖူခ်န္းေပးလိုက္တဲ့ အိတ္မွာက ခရမ္းေရာင္ေဆဘာဂိုဏ္းရဲ့ အမွတ္အသား ပါရွိေနတယ္ဆိုေတာ့ ဒီသိုေလွာင္အိတ္ကို ခ်န္ဖန္းဟြာက အပိုင္ယူထားလိုက္လို႔ ရတဲ့ သေဘာပါဘဲ။" ေက်းဇူးပါဘဲ ေမာင္ေလးလီ...... " ခ်န္ဖန္းဟြာက အလွဆုံး ျပဳံးျပၿပီး သိုေလွာင္အိတ္ကို လက္ခံလိုက္ပါတယ္။ သိုေလွာင္အိတ္ေတြဆိုတာ က်င့္ႀကံသူေတြ အတြက္ကေတာ့ အင္မတန္ အသုံးဝင္တဲ့ အရာတစ္ခုပါဘဲ။ အျပင္ေလာကကို ထြက္တဲ့အခါမွာ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ အတြက္ လိုအပ္တဲ့ အရာေတြက အရမ္းကို မ်ားလြန္းပါတယ္။( အလွျပင္ ပစၥည္းတို႔ ၊ အဝတ္အစားတို႔ ေနမွာေပါ့။)ဒါေပမဲ့ သိုေလွာင္အိတ္ ရွိေနရင္ေတာ့ ဒီျပသနာေတြက အသာေလး ေျဖရွင္းလိုက္လို႔ ရပါၿပီ။ႏွစ္နာရီမၽွ အၾကာမွာေတာ့ ေရွာင္လီတစ္ေယာက္လည္း ေျမကမၻာနယ္ပယ္ အဆင့္၂ကို ေရာက္သြားပါေတာ့တယ္။ေရွာင္လီကို ၾကည့္လိုက္တာနဲ႔ အေပ်ာ္ႀကီး ေပ်ာ္ေနတယ္ဆိုတာကို သိျမင္နိုင္ပါတယ္။ဘာျဖစ္လို႔လည္းဆိုေတာ့ ေရွာင္လီက ၾကယ္၄ပြင့္ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံကိုဘဲ ပိုင္ဆိုင္ထားခဲ့တာေလ။ ေျမကမၻာနယ္ပယ္ အဆင့္၂ကို ေရာက္ဖို႔ဆိုတာ သူ႔အတြက္ေတာ့ အနည္းဆုံး ၂ႏွစ္ေလာက္ လိုပါလိမ့္မယ္။ အခုေတာ့ သူက အခ်ိန္၂ႏွစ္ သက္သာသြားခဲ့ပါၿပီ။အရင္အသုတ္ေတြ တုန္းကဆိုရင္ အခုလို လ်ိဳ႕ဝွက္နယ္ေျမရဲ့ ဗဟိုခ်က္မကို ရွာေဖြနိုင္ခဲ့က်တာ မဟုတ္ပါဘူး။ အဲဒီတုန္းကဆိုရင္ ေျမကြဲသစ္သီး စားရတဲ့ အတြင္းစည္းတပည့္ေတြဆိုတာ တစ္ေယာက္တစ္ေလဘဲ ရွိခဲ့တာပါ။မနက္ခင္း ေနေရာင္ျခည္က ၾသကာသ တစ္ခုလုံးကို လႊမ္းျခဳံသြားတဲ့ အခါမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းတို႔ ၅ေယာက္ဟာ အနားယူေနရာကေန ျပန္ထာလာၿပီး ဗဟိုခ်က္မထဲမွာ ေလၽွာက္သြားေနျပန္ ပါေတာ့တယ္။" ႏွေျမာစရာႀကီးကြာ....... ဒီေဆးဥယ်ာဥ္က အက်ယ္ႀကီး ျဖစ္ေနေပမယ့္လည္း ငါတို႔ ႏွုတ္ယူလို႔ရတဲ့ ေဆးပင္တစ္ပင္မွကို ရွိမေနဘူး။"သူတို႔၅ေယာက္ဟာ ေဆးဥယ်ာဥ္ႀကီး တစ္ခုကို ရွာေဖြ ေတြ႕သြားပါတယ္။ ခက္တာက ဒီဥယ်ာဥ္ထဲမွာက ဘာေဆးပင္မွ ရွိမေနေတာ့တာပါဘဲ။လီဖူခ်န္းက က်န္တဲ့လူ၄ေယာက္ကို အားေပးလိုက္ပါတယ္။" တစ္ခ်ိဳ႕အဆင့္ျမင့္ ေဆးပင္ေတြက ႏွစ္ေပါင္းအၾကာႀကီး အခ်ိန္ေပးရတယ္ေလကြာ။ ၾကည့္ရတာ ဒီဥယ်ာဥ္ထဲက ေဆးပင္ေတြကို ငါတို႔ရဲ့ ေရွ႕အသုတ္ေတြထဲက တစ္သုတ္က ႏွုတ္ယူသြားတဲ့ ပုံဘဲ။ "ေရွာင္လီက ေခါင္းညိတ္လိုက္ၿပီး"ညီေလးလီ ေျပာတာက အဓိပၸါယ္ရွိတယ္။"အဲသည္အခ်ိန္မွာဘဲ လူတစ္စုက ေဆးဥယ်ာဥ္ထဲကို လွမ္းဝင္လာပါတယ္။" ဟားဟားဟား...... မင္းတို႔အားလုံးက ဒီကိုေရာက္ေနတာကိုး။ ေကာင္းတယ္ေဟ့......။ ေကာင္းကင္ႀကီးက ငါတို႔ဘက္မွာ ရွိေနတဲ့ပုံဘဲ။ လီဖူခ်န္း...... မင္းေသဖို႔သာ ျပင္ထားေတာ့ "
YOU ARE READING
အဆုံးမဲ့အာဏာ (လီဖူချန်း)
Actionမူရင်းဘာသာပြန်ဆိုသူ - လေလွင့်လုလင် (အကုန်တတ်သခင်လေး) ZAWGYI / UNICODE
