အဆုံးမဲ့အာဏာ အပိုင္း ၁၆၁ဥယ်ာဥ္ထဲကို ဝင္လာတဲ့ လူစုကေတာ့ လီဝူရွု၊ေသာင္းဟိုင္နဲ႔ ေရွာင္မုတို႔ ဦးေဆာင္လာတဲ့ ဂိုဏ္းႀကီး၃ဂိုဏ္းက တပည့္ေတြပါဘဲ။ဒီတစ္ႀကိမ္မွာေတာ့ ရန္ခ်င္းဟူလည္း ပါလာခဲ့ပါၿပီ။သူတို႔အဖြဲ႕ထဲက မူလ လူ၉ေယာက္မွာ ၆ေယာက္က ေျမကမၻာနယ္ပယ္ အဆင့္၂ကို ေရာက္ေနတာကို သိသြားတဲ့ ေရွာင္လီကေတာ့ မ်က္ႏွာသိပိမေကာင္းလွပါဘူး။ သူထင္ထားတာက လီဝူရွုတို႔ အုပ္စုထဲမွာ ေျမကမၻာနယ္ပယ္ အဆင့္၂ကို ေရာက္တဲ့သူေတြက အမ်ားဆုံးမွ ႏွစ္ေယာက္၊သုံးေယာက္ေပါ့ေလ။ အခုလို ၆ေယာက္ႀကီးေတာင္ ေရာက္ေနတာက သိပ္ေတာ့ အဆင့္မေျပလွပါဘူး။ၿပီးေတာ့ က်န္ေနေသးတဲ့ လူ၄ေယာက္စလုံးကလည္း ေျမကမၻာနယ္ပယ္ အဆင့္၁ေတြခ်ည္းပါဘဲ။သူတို႔နဲ႔ ရင္ဆိုင္ရတာကလည္း လြယ္မည့္ပုံ မေပၚပါဘူး။ရန္ခ်င္းဟူ၊မိစၧာျဖဴ၊ရဲ့ဟြာနဲ႔ ရွန္ေဖးဟီတို႔ အားလုံးက ယုဝူရွန္းနဲ႔ ခ်န္ဖန္းဟြာထက္ကို အစြမ္းထက္ပါတယ္။" ဒီေကာင္ေတြနဲ႔ တိုက္ရမယ့္အစား က်ားၿမီးသာ ေျပးဆြဲလိုက္ခ်ငိတယ္ကြာ "ေရွာင္လီက မခ်ိျပဳံး ျပဳံးလိုက္ပါေတာ့တယ္။ မတတ္နိုင္ဘူးေလ ။ ဒီတစ္ႀကိမ္လည္း လီဖူခ်န္းကို အားကိုး႐ုံ ရွိေတာ့တာပါဘဲ။အေစာပိုင္းတုန္းကေတာ့ သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ ကံေကာင္းလွၿပီ ထင္ေနခဲ့တာ။ အခု လီဝူရွုတို႔ကို ေတြ႕မွဘဲ ဘယ္သူက ပိုၿပီး ကံေကာင္းတာလည္းဆိုတာကို ေရွာင္လီတစ္ေယာက္ ေကာင္းေကာင္းႀကီး နားလည္သေဘာေပါက္ သြားပါေတာ့တယ္။လီဝူရွုတို႔ အဖြဲ႕ကေတာ့ လုံးဝ အမွန္အကန္တိုက္ဖို႔ကို ျပင္ဆင္ေနက်ပါၿပီ။လီဝူရွုက ပထမဆုံး လ်ဴဝူေဟာင္နဲ႔ ေရွာင္လီရဲ့ က်င့္ႀကံျခင္းနယ္ပယ္ကို ၾကည့္လိုကိတယ္။ သာမန္ေျမကမၻာနယ္ပယ္ အဆင့္၂က ေကာင္ေလးေတြဘဲ။ အနည္းငယ္ အံ့ၾသသြား႐ုံကလြဲၿပီး ဘာမွ ထူးထူးေထြေထြ မခံစားရပါဘူး။ လ်ဴဝူေဟာင္ကိုေတာ့ အနည္းငယ္ ရွိန္ေပမယ့္ ေရွာင္လီကေတာ့ ျပသနာမဟုတ္ပါဘူး။ ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းကို ဆက္အကဲခတ္လိုက္ပါတယ္။ ေျမကမၻာနယ္ပယ္အဆင့္၁လား။ အင္း......မဆိုးပါဘူးေပါ့။ ေနာက္ထပ္ဆက္ၿပီး ခ်န္ဖန္းဟြာနဲ႔ ယုဝူရွန္းကို အကဲခတ္ျပန္တယ္။ ခဏေလး...... ခဏေလးေနပါဦး။ တစ္ခုခုေတာ့ မွားေနၿပီ ထင္တယ္။နင့္ေမကလႊားတဲ့မွဘဲ ။ဟိုမ်ိဳးမစစ္ေလး လီဖူခ်န္းက ေျမကမၻာနယ္ပယ္ အဆင့္၁ကို ေရာက္ေနၿပီဟ ။လီဝူရွုရဲ့ ၿခံထဲက ၾကက္ေတြ ဘယ္အခ်ိန္ ရိုက္သတ္သတ္ ရပါတယ္ကြာ ဆိုတဲ့ မ်က္ႏွာေပးကေတာ့ ေပ်ာက္သြားခဲ့ပါၿပီ။စိတ္တန္ခိုးဖြဲ႕စည္းျခင္းနယ္ပယ္ အဆင့္၉တုန္းကေတာင္မွ ဒီလီဖူခ်န္းက သူတို႔အားလုံးကို တစ္ေယာက္တည္း ရင္ဆိုင္ခဲ့တာေလ။ အခုေတာ့ ဒီမေအေဘးေလးက ေျမကမၻာနယ္ပယ္ အဆင့္၁ကိုေတာင္ ဆရာက္ေနၿပီဆိုေတာ့ ဒီမ်ိဳးမစစ္ေလးကို ဘယ္သူက ထိန္းနိုင္ေတာ့မွာတုန္း။' လီးဘဲေဟ့...... ငါလိုးမ ေကာင္းကင္ဘုံ...... မင္းအေမႀကီးေတာ္မလို႔ ငါတို႔ကို ဒီဥယ်ာဥ္ထဲကို လမ္းျပလာတာလား' လီဝွုရွုက ေကာင္းကင္ဘုံကိုေတာင္ က်ိတ္ၿပီး လွမ္းဆဲလိုက္ပါေသးတယ္။ရႊမ္း.........ေသာင္းဟိုင္ကေတာ့ သူ႔ရဲ့ ေဆဘာဓားႀကီးကို ဆြဲထုတ္လိုက္ၿပီး လီဖူခ်န္းကို စတင္ စိန္ေခၚေနပါၿပီ။" ဒီေကာင္က ေျမကမၻာနယ္ပယ္ အဆင့္၁ကို ေရာက္သြားေတာ့လည္း ဘာျဖစ္ေသးလည္း။ ငါတို႔ဘက္မွာက ေျမကမၻာနယ္ပယ္အဆင့္၂က လူ၆ေယာက္နဲ႔ ေျမကမၻာနယ္ပယ္ အဆင့္၁က လူ၄ေယာက္ ရွိေနတာဘဲ။ ဒီေကာင့္ကို ဝိုင္းၿပီး ေဆာ္ရေအာင္။"ေသာင္းဟိုင္ရဲ့ စကားေၾကာင့္ လူအုပ္ႀကီးက စိတ္ဓတ္တက္ႂကြ သြားပါတယ္။ေသာင္းဟိုင္ေျပာတာကလည္း ဟုတ္ပါတယ္။ သူတို႔ဘက္မွာက ေျမကမၻာနယ္ပယ္ အဆင့္၂က လူ၆ေယာက္ေတာင္ ရွိေနတာေလ။ ဒါကိုေတာင္ မတိုက္ဘဲနဲ႔ ေနာက္ဆုတ္မယ္ဆိုရင္ ေက်ာ္မေကာင္း၊ ၾကားမေကာင္းေတြေတာ့ ျဖစ္ကုန္ေတာ့မွာပါဘဲ။ လီဖူခ်န္းကို တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ သတ္ပစ္နိုင္ခဲ့ရင္ေတာင္ ဒီအရိပ္မည္းႀကီးက သူတို႔ရဲ့ သိုင္းတာအိုလမ္းမွာ ဆူးေျငာင့္သဖြယ္ ျဖစ္ေနေတာ့မွာပါဘဲ။" မင္းတို႔အားလုံးရဲ့ သိုေလွာင္အိတ္ေတြကို ခ်ထားလိုက္။ မင္းတို႔ရဲ့ အသက္ေတြကိုေတာ့ ငါက ခ်မ္းသာေပးလိုက္မယ္။"မိစၧာနက္က ဆရာႀကီးတစ္ပါးသဖြယ္ အမိန္႔ေပးလိုက္ပါတယ္။" ၿပီးေတာ့ ဟိုေကာင္မေလး...... သူမကိုလည္း ထားခဲ့ " ေရွာင္မိုက သြားရည္တျမားျမားျဖင့္ ခ်န္ဖန္းဟြာကို စိုက္ၾကည့္ေနပါတယ္။သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ့ စကားေတြကို ၾကားအၿပီးမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းကလြဲၿပီး က်န္တဲ့လူေတြ အားလုံးက ဓားကိုယ္စီ ဆြဲထုတ္လိုက္က်ပါၿပီ။" ၾကည့္ရတာ မင္းတို႔က ငါတို႔ကို ခုခံခ်င္ေနတဲ့ပုံဘဲ "လီဝူရွုက သူ႔ရဲ့ ခ်ီအရွိန္အဝါေတြကို ထုတ္လိုက္ပါတယ္။ က်န္တဲ့ ဂိုဏ္း၃ဂိုဏ္းက တပည့္ေတြကလည္း သူတို႔ရဲ့ ခ်ီအရွိန္အဝါေတြကို အၿပိဳင္အဆိုင္ ထုတ္လိုက္ပါတယ္။ ရန္ခ်င္းဟူကေတာ့ ဒီတိုက္ပြဲထဲမွာ ပါခ်င္သည့္ ပုံမေပၚပါဘူး။ သူမက ဟိုးအေဝးကို ဆုတ္သြားၿပီး ရပ္ၾကည့္ေနပါတယ္။ရန္ခ်င္းဟူက ဒီလို အေရအတြက္ကို အားကိုးၿပီး အနိုင္ယူရတာမ်ိဳးကို မႀကိဳက္ႏွစ္သက္ပါဘူး။ တစ္ကယ္လို႔ သူမကသာ လီဖူခ်န္းကို အနိုင္ယူခ်င္တယ္ဆိုရင္ တစ္ေယာက္ခ်င္း တိုက္ခိုက္ၿပီးဘဲ အနိုင္ယူမွာပါ။မ်ားျပားလွတဲ့ ခ်ီအရွိန္အဝါေတြ ထြက္ေပၚလာၿပီးေနာက္မွာေတာ့ ေဆးဥယ်ာဥ္တစ္ခုလုံးဟာ မိုးသက္မုန္တိုင္းေတြ က်ေနသည့္ အလားပါဘဲ။လူ၉ေယာက္ရဲ့ ခ်ီအရွိန္အဝါေတြကို ခုခံေနရတဲ့ ေရွာင္လီတို႔ကေတာ့ အသက္ေတာင္ ရွူလို႔ မရေတာ့ပါဘူး။ အခုခ်ိန္မွာသာ တစ္ကယ္တိုက္ခိုက္ရမယ္ဆိုရင္ သူတို႔ရဲ့ အစြမ္းေတြကို ၈၀ရာခိုင္ႏွုန္းထက္ ေက်ာ္ၿပီး ထုတ္သုံးနိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူးေလ။တိုက္ပြဲၾကားမွာ ရပ္ေနတဲ့ လီဖူခ်န္းကေတာ့ ခ်ီအရွိန္အဝါေတြကို တစ္စက္ကေလးမၽွ ခံစားရသည့္ပုံ မေပၚပါဘူး။ သူ႔ကိုၾကည့္ရတာက ေလညႇင္းခံ ထြက္ေနတဲ့ သူတစ္ေယာက္နဲ႔ေတာင္ တူေနပါေသးတယ္။" မင္းတို႔အားလုံးက အခုအခ်ိန္ထိ အေျခအေနမွန္ကို သေဘာမေပါက္ က်ေသးဘူးဘဲ။ ဒီလိုျဖစ္ေနမွေတာ့ ငါက မင္းတို႔စိတ္ေက်နပ္ေအာင္ လုပ္ေပးပါ့မယ္ကြာ။ မင္းတို႔အားလုံးက ေသခ်င္တယ္ဆိုမွေတာ့ ငါကလည္း ငရဲျပည္ကို ပို႔ေပး႐ုံေပါ့။ " လီဖူခ်န္းက လ်ိဳ႕ဝွက္မီးနဂါးနည္းစနစ္ကို အသုံးျပဳၿပီး အတြင္းအားေတြကို ျမႇင့္တင္လိုက္ပါတယ္။ သူ႔ရဲ့ နဖူးေပၚမွာေတာ့ မီးေတာက္သရဖူတစ္ခုက အဆင္သင့္ ေနရာယူထားခဲ့ပါၿပီ။ေကာင္းကင္တစ္ခုလုံးကိုေတာင္ လႊမ္းျခဳံသြားနိုင္တဲ့ ခ်ီအရွိန္အဝါတစ္ခုက ႐ုတ္ခ်ည္းေပၚလာၿပီး လီဝူရွုတို႔ ကိုးေယာက္ရဲ့ ခ်ီအရွိန္အဝါေတြကို ဖိႏွိပ္ထားလိုက္ ပါေတာ့တယ္။ဘယ္ေလာက္ေတာင္ အစြမ္းထက္လိုက္တဲ့ အရွိန္အဝါပါလိမ့္။လီဖူခ်န္းရဲ့ ခ်ီအရွိန္အဝါေၾကာင့္ လူ၁၃ေယာက္စလုံးရဲ့ ႏွလုံးသားေတြက ဖ်စ္ညႇစ္ခံလိုက္ရသည့္အလား နာက်င္သြားပါတယ္။မ်က္စိတစ္မွိတ္အတြင္းမွာဘဲ ေဆးဥယ်ာဥ္တစ္ခုလုံးက မီးေတာင္ႀကီးတစ္ခုအထဲကို ေရာက္သြားသည့္အလားပါဘဲ။လူအားလုံးကလည္း ပူျပင္းလွတဲ့ အေငြ႕အသက္ေတြေၾကာင့္ ေသြးေတြ ပြက္ပြက္ဆူကုန္ က်ပါၿပီ။ေရွာင္လီတို႔ ေလးေယာက္ကေတာ့ အဆင္ေျပပါတယ္။ လီဖူခ်န္းရဲ့ ခ်ီအရွိန္အဝါေတြက သူတို႔ကို ပစ္မွတ္ထားေနတာ မဟုတ္ဘူးေလ။ဒါေပမဲ့ လီဝူရွုတို႔ လူ၉ေယာက္ကေတာ့ အေတာ္ေလး ခံစားေနရပါၿပီ။ သူတို႔အားလုံးဟာ အာေခါင္ေတြ ေျခာက္ကပ္ၿပီး ေရဆာသလို ျဖစ္လာတဲ့ အတြက္ ႏွုတ္ခမ္းေတြကို လၽွာနဲ႔ သပ္ေနရတယ္ေလ။ သူတို႔ရဲ့ အေရျပားေတြကလည္း အပူရွိန္ေၾကာင့္ ကြဲအက္ လာပါၿပီ။အထူးသျဖင့္ ရွန္ေဖးဟီနဲ႔ မိစၧာျဖဴတို႔လို က်င့္ႀကံျခင္း အဆင့္ နိမ့္က်ေနတဲ့ လူေတြေပါ့။ သူတို႔ရဲ့ အသားေတြက ပုဇြန္လုံးေတြကို မီးကင္ထားတဲ့ အတိုင္း ရဲရဲနီၿပီး ေဖာင္းကားေနတယ္ေလ။ အဲဒါက သူတို႔ရဲ့ စိတ္ဝိညာဥ္ေတြက ခႏၶာကိုယ္ကို ထိန္းခ်ဳပ္မွု ကင္းမဲ့ သြားတဲ့အတြက္ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ ေနာက္ဆက္တြဲ ျပသနာ တစ္ခုပါဘဲ။သူတို႔က အေစာပိုင္းတုန္းကေတာ့ စိတ္အာ႐ုံကို လွည့္စားတဲ့ အတတ္ပညာ တစ္ရပ္လို႔ ထင္ေနပါေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါက လုံးဝကို လႊမ္းမိုးနိုင္အား ႀကီးမားတဲ့ စိတ္ဝိညာဥ္ စြမ္းအားသက္သက္နဲ႔ဘဲ သူတို႔ကို ဖိအားေပးထားတာပါ။" ေၾကာက္စရာ ေကာင္းလိုက္တဲ့ ခ်ီအရွိန္အဝါပါလား "ကေဝမယ္ ရဲ့ဟြာကေတာ့ စိတ္ဝိညာဥ္ပိုင္းဆိုင္ရာ အတတ္ပညာကို အထူးေလ့က်င့္ထားတဲ့အတြက္ လီဖူးခ်န္းရဲ့ ဖိအားေပးမွုကို သိပ္မခံလိုက္ရပါဘူး။ သူမက အျခားသူေတြကို ၾကည့္ေနရင္းနဲ႔ လီဖူခ်န္းရဲ့ ခ်ီအရွိန္အဝါ လႊမ္းမိုးနိုင္စြမ္းကို ေၾကာက္သထက္ ေၾကာက္လာပါတယ္။" ေသစမ္း "လီဖူခ်န္းက ဓားကိုေတာင္ ဆြဲမထုတ္ဘဲ လက္ဝါးရိုက္ခ်က္ တစ္ခ်က္ ရိုက္ထုတ္လိုက္ပါတယ္။ဒီလက္ဝါးခ်က္က ပူျပင္းတဲ့ အေငြ႕အသက္ေတြနဲ႔အတူ နဂါးတစ္ေကာင္အလား လီဝူရွုတို႔ဆီကို တိုးဝင္သြားခဲ့ပါတယ္။ဒါကေတာ့ လီဖူခ်န္း ေလ့က်င့္ထားတဲ့ ဆန္းၾကယ္အဆင့္နိမ့္ လက္ဝါးသိုင္းတစ္ခုျဖစ္တဲ့ သံရည္ေပ်ာ္လက္ဝါး ျဖစ္ပါတယ္။ဘန္း...... ဘန္း......လီဝူရွုတို႔ လူစုထဲမွာေတာ့ အားအနည္းဆုံး ျဖစ္ေနတဲ့ ရွန္ေဖးဟီနဲ႔ မိစၧာျဖဴတို႔က လီဖူးခ်န္းရဲ့ လက္ဝါးရိုက္ခ်က္ေၾကာင့္ တစ္ကိုယ္လုံး မီးကၽြမ္းသလို မည္းတူးခ်ိတ္ၿပီး အေနာက္ကို လြင့္ထြက္သြားပါတယ္။" ေျပးက်စို႔"လီဝူရွုနဲ႔ အျခားလူေတြကေတာ့ ေၾကာက္ေၾကာက္လန္႔လန္႔ျဖင့္ ထြက္ေျပးဖို႔ ႀကိဳးစားပါေတာ့တယ္။လီဖူခ်န္းက ေနာက္ထပ္ လက္ဝါးရိုက္ခ်က္ တစ္ခ်က္ ထုတ္လိုက္တဲ့ အခါမွာေတာ့ သူငယ္ေတာ္ ေရွာင္မိုက ကားခနဲ ပစ္လဲက်သြားပါၿပီ။ခ်န္ဖန္းဟြာကို ေစာ္ကားဖို႔ ႀကံခဲ့သူကို သူက အလြတ္ေပးရမည္လား။" မင္းက ဘာျဖစ္လို႔ ထြက္မေျပးတာလည္း"လီဖူခ်န္းက ေရွာင္မိုကို သတ္ပစ္ၿပီးေနာက္မွာေတာ့ တစ္ျခားလူေတြကို လိုက္မသတ္ေတာ့ဘဲ ထြက္ေျပးခြင့္ ေပးလိုက္ပါတယ္။ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ သူက ဥယ်ာဥ္ေထာင့္တစ္ေနရာမွာ ရပ္ေနတဲ့ ရန္ခ်င္းဟူကို လွမ္းေမးလိုက္ပါတယ္။ရန္ခ်င္းဟူက လီဖူခ်န္း ေျပာတဲ့စကားကို နားထဲေတာင္ ဝင္မည့္ပုံ မေပၚပါဘူး။ " နင္က အေတာ္ေလးေတာ့ တြက္ခ်က္တတ္တာဘဲ။ သုံးေယာက္ေလာက္ဘဲ သတ္လိုက္႐ုံနဲ႔ေတာ့ ျပသနာ မတက္ေလာက္ပါဘူး။ နင္လုပ္တာ မွန္တယ္။"လီဖူခ်န္းက ဘာမွျပန္မေျပာဘဲ ရန္ခ်င္းဟူကိုသာ စိုက္ၾကည့္ေနပါတယ္။ မေတြ႕ရတဲ့ ေျခာက္လအတြင္းမွာ သူမက ပိုပိုၿပီးေတာင္ လွပလာပါလား။ ရန္ခ်င္းဟူက သူမရဲ့ စကားကို ဆက္ပါတယ္။" နင္သာ ဂိုဏ္း၃ဂိုဏ္းစလုံးက တပည့္ေတြ အကုန္လုံးကို သတ္ပစ္လိုက္မယ္ဆိုရင္ ဒီေဆးပင္၁၀၀ လ်ိဳ႕ဝွက္နယ္ေျမထဲက ထြက္သြားတာနဲ႔ နင္ေတာ့ ေသၿပီဘဲ။ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းကလည္း နင့္ကို ကယ္နိုင္ေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး။ အထူးသျဖင့္ ေကာင္းကင္နတ္ဆိုး ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ရဲ့ သားျဖစ္တဲ့ လီဝူရွုကို သတ္ပစ္လိုက္ရင္ေပါ့။ ေကာင္းကင္နတ္ဆိုး ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ကိုယ္တိုင္က နင့္ကို လာေတာင္းရင္ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းကလည္း ဘာမွတတ္နိုင္မွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။"လီဖူခ်န္းကေတာ့ သာလိကာမေလး တစ္ေကာင္လို စကားေတြ ဇြတ္ေျပာေနတဲ့ ရန္ခ်င္းဟူကို ၾကည့္ရင္း ျပဳံးစိစိျဖင့္" ငါမင္းကို သတ္မွာ မေၾကာက္ဘူးလား "လို႔ ေမးလိုက္ပါတယ္။ရန္ခ်င္းဟူက ေခါင္းေမာ့ရင္ေကာ့လိုက္ၿပီး ျပန္ေျဖပါတယ္။" နင္က တစ္ျခားသူေတြကို သတ္နိုင္ရင္ေတာ့ သတ္နိုင္မယ္။ငါ့ကိုေတာ့ သတ္နိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး။ ငါသာ ထြက္သြားခ်င္ရင္ နင္လည္းငါ့ကို မတားနိုင္ဘူး "ေျပာေနရင္းမွာဘဲ ရန္ခ်င္းဟူက ကိုယ္ပြားေတြ အမ်ားႀကီး ေပၚလာၿပီး အရပ္မ်က္ႏွာ ေပါင္းစုံကို ေျပးထြက္သြားပါေတာ့တယ္။လီဖူခ်န္းကေတာ့ ရယ္ရင္းနဲ႔ဘဲ က်န္ေနခဲ့တယ္ေလ။သူက ရန္ခ်င္းဟူကို လိုက္ၿပီး ဖမ္းမိနိုင္ဖို႔ ၅၀ရာခိုင္ႏွုန္း ေသခ်ာပါတယ္။ဒါေပမဲ့ သူက ဒီအလွပေဂးေလးကို လိုက္ၿပီး မဖမ္းခ်င္ပါဘူး။ရန္ခ်င္းဟူ ေျပာသြားတာေတြက တစ္ကယ္လည္း မွန္ပါတယ္။ သူသာ ဂိုဏ္း၃ဂိုဏ္းစလုံးက တပည့္ေတြ အကုန္လုံးကို သတ္ပစ္လိုက္မယ္ဆိုရင္ ျဖစ္ေပၚလာမယ့္ ေနာက္ဆက္တြဲ ျပသနာကေတာ့ မေတြးဝံ့ စရာပါဘဲ။ဂိုဏ္း၃ဂိုဏ္းက စုေပါင္းၿပီး တိုက္ခိုက္လာမယ္ဆိုရင္ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းက ခုခံနိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဂိုဏ္းေတာ္က သူ႔ကိုဘဲ လက္လႊတ္လိုက္မွာပါ။ အဲဒါက ၉၀ရာခိုင္ႏွုန္း ေသခ်ာပါတယ္။ဂိုဏ္းေတာ္တစ္ခုလုံး အပ်က္စီးခံမယ့္အစား လီဖူခ်န္းကိုဘဲ ထိုးေကၽြးလိုက္မွာပါ။ဒါက ဒီကမၻာႀကီးမွာ လုပ္ေနက် အရာပါဘဲ။ မင္းလုပ္တာ မွန္တာမမွန္တာထက္ မင္းလက္သီးက မာမမာက ပိုအေရးႀကီးပါတယ္။ဒီေလာကမွာေတာ့ စြမ္းအားက အရာရာမွာ ပထမပါဘဲ။ စြမ္းအားရဲ့ အေနာက္မွာေတာ့ အာဏာက ကပ္လိုက္လာပါတယ္။လီဖူခ်န္းက အခုခ်ိန္မွာ ဂိုဏ္းႀကီး၃ဂိုဏ္းနဲ႔ ျပသနာျဖစ္ဖို႔အတြက္ စြမ္းအား အလုံအေလာက္ မရွိေသးပါဘူးေလ။ဒါေပမဲ့ တစ္ေန႔မွာေတာ့ သူက ဂိုဏ္းအားလုံးရဲ့ အထက္မွာ ရပ္တည္ၿပီး အရာအားလုံးကို လႊမ္းမိုးခ်ဳပ္ကိုင္နိုင္တဲ့ အဆုံးမဲ့အာဏာရွင္တစ္ပါး ျဖစ္လာဦးမွာပါ။ အဲဒီအခ်ိန္က်ရင္ေတာ့ သူ႔ရဲ့စကားတစ္ခြန္းဟာ ပညတ္ခ်က္ပါဘဲ။ သူ႔ရဲ့လက္သီးတစ္လုံးဟာ ဥပေဒပါဘဲ။' ေရႊေရာင္လက္ဖြဲ႕အေဆာင္......မင္းက ငါ့ကို မတူညီတဲ့ ဘဝသစ္တစ္ခုကို ေပးခဲ့တယ္။ ငါကလည္း မင္းကို စိတ္မပ်က္ေစရပါဘူး။ 'လီဖူခ်န္းက စိတ္ထဲကေန တိုင္တည္လိုက္ပါတယ္။သူ႔ရဲ့ စိတ္ဝိညာဥ္အား ေကာင္းလာတာနဲ႔အမၽွ လီဖူခ်န္းက သူ႔စိတ္ဝိညာဥ္ပင္လယ္ထဲမွာ ေရာက္ေနတဲ့ ေရႊေရာင္လက္ဖြဲ႕အေဆာင္မွာ ကိုယ္ပိုင္ အသိစိတ္ ရွိေနတယ္ဆိုတာ ခံစားမိေနတယ္ေလ။ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းက သူသတ္လိုက္တဲ့ လူ၃ေယာက္ဆီကေန သိုေလွာင္အိတ္ ၇အိတ္ ရလိုက္ပါေသးတယ္။အခုခ်ိန္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းက သိုေလွာင္အိတ္ ၁၄အိတ္ကို ပိုင္ဆိုင္သြားပါၿပီ။" ညီေလးလီ....... မင္းလုပ္တာ မွန္တယ္။ မင္းကတစ္ကယ္ကို စဥ္းစားဆင္ျခင္နိုင္စြမ္းလည္း ျမင့္တာဘဲ။" ေရွာင္လီကလည္း လီဖူခ်န္းရဲ့ အေမၽွာ္အျမင္ ရွိမွုကို ေထာက္ခံလိုက္ပါတယ္။ေဆးပင္၁၀၀ လ်ိဳ႕ဝွက္နယ္ေျမထဲမွာ သတ္ျဖတ္ျခင္းေတြကို ခြင့္ျပဳထားတယ္ ဆိုေပမဲ့လည္း အကုန္လုံးကို သတ္ပစ္လိုက္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ျပသနာ အႀကီးအက်ယ္ တက္သြားနိုင္ပါတယ္။အမွန္အတိုင္း ေျပာရရင္ ဒီႏွစ္အသုတ္မွာက လူေတာ္ေတြ အမ်ားႀကီး ပါလာပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ လီဖူခ်န္း ေပၚလာတာက အားလုံးရဲ့ မၽွေျခကို ပ်က္သြားေစ ေတာ့တာပါဘဲ။ဓားအ႐ူးသူေတာ္ ေခတ္တုန္းကေတာင္မွ လက္ရည္တူ ၿပိဳင္ဘက္ တစ္ေယာက္ဒါမွမဟုတ္ ႏွစ္ေယာက္ ရွိေနပါေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့ လီဖူခ်န္းကေတာ့ ဂိုဏ္း၃ဂိုဏ္းစလုံးက တပည့္ေတြကို တစ္ေယာက္တည္းနဲ႔ အနိုင္ယူပစ္လိုက္တာေလ။တစ္ကယ္လို႔ ဓားအ႐ူးသူေတာ္က ဒီအသုတ္ထဲမွာ ပါလာရင္ေတာင္ လီဖူခ်န္းကို ယွဥ္နိုင္မွာ မဟုတ္ဘဲ ဒုတိယေနရာမွာဘဲ ေနေနရမွာပါ။ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ ေဆးပင္၁၀၀ လ်ိဳ႕ဝွက္နယ္ေျမကို ပိတ္ဖို႔ ၃ရက္ေတာင္ လိုေသးတဲ့အတြက္ သူတို႔၅ေယာက္က ဗဟိုခ်က္ထဲမွာ စိတ္ႀကိဳက္ ေလၽွာက္သြားၿပီး ေဆးပင္ေတြကို ရွာေဖြေနပါေတာ့တယ္။အဆုံးမဲ့အာဏာ အပိုင္း၁၆၂ခုႏွစ္ေရာင္ျခယ္ စပ်စ္သီးပဥၥမေန႔ကို ကုန္လြန္ၿပီးသြားတဲ့ ေနာက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းရဲ့ အိတ္ထဲမွာ ေျမကြဲသစ္သီး ၅လုံးနဲ႔ စိတ္ဝိညာဥ္ေဆးပင္ ၂၄ ပင္ ရွိေနပါၿပီ။ဒီေျမကြဲသစ္သီး ၅လုံးကိုသာ အက်ိဳးရွိရွိ အသုံးခ်နိုင္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ ေျမကမၻာအဆင့္ ပညာရွင္၅ေယာက္ကို ေမြးထုတ္ေပးနိုင္မွာပါ။ ၾကယ္၂ပြင့္ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံ ပိုင္ရွင္ေတြေတာင္မွ ေျမကမၻာအဆင့္ကို ေရာက္ရွိဖို႔ အခြင့္အေရး ၂၀ရာခိုင္ႏွုန္းဘဲ ရွိပါတယ္။လူတစ္ေယာက္ဟာ ဆန္းၾကယ္အဆင့္ အတြင္းအားပညာရပ္ေတြကို မေလ့က်င့္ထားဘူးဆိုရင္ စိတ္တန္ခိုးဖြဲ႕စည္းျခင္းနယ္ပယ္ အဆင့္၉ကေန ေျမကမၻာနယ္ပယ္ အဆင့့္၁ကို ခ်ိဳးေဖာက္ဝင္ေရာက္ နိုင္ဖို႔က အင္မတန္ ခဲယဥ္းပါတယ္။ဒီေျမကြဲသစ္သီးကို မစားသုံးခင္မွာ အနည္းဆုံးေတာ့ စိတ္တန္ခိုးဖြဲ႕စည္းျခင္းနယ္ပယ္ရဲ့ အထြတ္အထိပ္ကို ေရာက္ေနရင္ေတာ့ အေကာင္းဆုံးေပါ့ေလ။" အေဖက ၾကယ္တစ္ပြင့္ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံ ရွိေပမယ့္ အေမကေတာ့ သာမန္အရိုးတည္ေဆာက္ပုံဘဲ ရွိတာ။ဒီ၃ႏွစ္အတြင္းမွာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္စလုံးကို ေျမကမၻာအဆင့္ တက္လွမ္းနိုင္ေအာင္ ငါကူညီေပးရမယ္။ "လီဖူခ်န္းက လက္သီးရဲ့ အေရးပါပုံကို အေစာႀကီးကတည္းက နားလည္သေဘာေပါက္ ထားၿပီးပါၿပီ။တစ္ကယ္လို႔သာ သူ႔အေဖက ေျမကမၻာအဆင့္ ပညာရွင္ဆိုရင္ ကလန္ရဲ့ ဘိုးေဘးႀကီးက သူ႔ကို ဥေပကၡာ ျပဳနိုင္ဦးမွာလား။ကလန္တစ္ခုမွာ ေခါင္းေဆာင္ဆိုတာက အႂကြင္းမဲ့ စြမ္းရည္ကို ပိုင္ဆိုင္ထားရပါမယ္။ ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ရဲ့ စကားဟာ တစ္ေသြး၊တစ္သံ ၊တစ္မိန္႔တည္း ျဖစ္ေနရပါမယ္။ေခါင္းေဆာင္က ႐ုပ္ျပေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္ေနလို႔ မရပါဘူး။ဆဌမေျမာက္ ေန႔မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းတို႔ဟာ အလြန္ႀကီးမားတဲ့ ေဆးဥယ်ာဥ္တစ္ခုကို ရွာေဖြေတြ႕ရွိ သြားက်ပါၿပီ။သူတို႔အရင္က ေတြ႕ခဲ့တဲ့ဟေဆးဥယ်ာဥ္ေတြ အားလုံးကို ေပါင္းလိုက္ရင္ေတာင္ အခုေတြ႕ရတဲ့ ေဆးဥယ်ာဥ္ရဲ့ အက်ယ္အဝန္းကို မမွီနိုင္ေသးပါဘူး။" ဟိုဟာက ေဆးပင္ဘဲလား " ခ်န္ဖန္းဟြာက ဥယ်ာဥ္ရဲ့ အလယ္တစ္ေနရာကို လက္ညႇိုးထိုးျပလိုက္ပါတယ္။ သူမကိုယ္တိုင္ကလည္း ထိုအရာကို ေဝခြဲမရသည့္ ပုံပါဘဲ။သူတို႔လူစုက ေဆးဥယ်ာဥ္အနားကို ေရာက္သြားတဲ့အခါမွာေတာ့ ဥယ်ာဥ္ထဲမွာ ဘာေဆးပင္မွ ရွိမေနဘဲ အလယ္ေခါင္မွာသာ ထူးဆန္းတဲ့ ႏြယ္ပင္တစ္ပင္ ရွိေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရပါတယ္။အဲသည္ႏြယ္ပင္က ႏွစ္မီတာေလာက္ ရွိၿပီး လက္ဝါးပုံသ႑ာန္ သစ္ရြက္ေတြကို ပိုင္ဆိုင္ထားပါတယ္။ ႏြယ္ပင္ရဲ့ အျမင့္ပိုင္းမွာေတာ့ အသီးတစ္ခိုင္ သီးေနပါတယ္။ အဲသည္ အသီးေတြက စပ်စ္သီးေတြလို႔ေတာ့ ထင္ရတာပါဘဲ။စုစုေပါင္း အေရအတြက္ ၇လုံးရွိၿပီး တစ္လုံးခ်င္းစီက သလင္းေက်ာက္ေလးေတြလို ထြင္းေဖာက္ျမင္ေနရပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ အသီး တစ္လုံးခ်င္းစီကေန အေရာင္၇မ်ိဳး ျဖာထြက္ေနတယ္ေလ။" ဒါ......ဒါက...... ေျမကမၻာအဆင့္ ေဆးပင္လား"လီဖူခ်န္းတို႔ လူစုကေတာ့ ပါးစပ္အေဟာင္းသား ျဖစ္ေနခဲ့ပါၿပီ။ေဆးပင္ေဆးျမစ္ေတြကို အဝါေရာင္အဆင့္ဆန္းၾကယ္အဆင့္ေျမကမၻာအဆင့္ေကာင္းကင္အဆင့္ဆိုၿပီး ေလးမ်ိဳးေလးစား ခြဲျခားထားပါတယ္။အဝါေရာင္အဆင့္ ေဆးပင္ေတြကေတာ့ ဒီအတိုင္း ေတြ႕ျမင္ေနက် ေဆးပင္ေတြပါဘဲ။ဆန္းၾကယ္အဆင့္ ေဆးပင္ေတြမွာေတာ့ မယုံနိုင္စရာေကာင္းတဲ့ ဆန္းၾကယ္မွုေတြ အနည္းငယ္ ပါဝင္လာပါၿပီ။ေျမကမၻာအဆင့္ ေဆးပင္ေတြကေတာ့ ေျမႀကီးရဲ့ စြမ္းအင္ေတြကို စုပ္ယူနိုင္စြမ္း ရွိတဲ့အတြက္ လုံးဝကို ဆန္းၾကယ္မွုေတြ ေပးစြမ္းနိုင္ပါတယ္။ဆန္းၾကယ္အဆင့္ ေဆးပင္ေတြကေတာ့ ဒ႑ာရီထဲမွာဘဲ ရွိတာပါ။ ဘယ္သူမွလည္း မျမင္ဖူးေသးပါဘူး။ " အဲဒါက ေျမကမၻာအဆင့္နိမ့္ ေဆးပင္ အမ်ိဳးအစားထဲက ခုႏွစ္ေရာင္ျခယ္ စပ်စ္သီးဘဲ " လီဖူခ်န္းရဲ့ မ်က္လုံးေတြက အေရာင္ေတာက္သြားၿပီး အသက္ရွူႏွုန္းေတြေတာင္ ျမန္လာပါတယ္။မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းမွာတုန္းက ဘာမွလုပ္စရာ မရွိဘူးဆိုရင္ သူက စာၾကည့္တိုက္ကို သြားၿပီး စာအုပ္အခ်ိဳ႕ကို ဖတ္ရွုေလ့ရွိပါတယ္။ သူဖတ္ခဲ့တဲ့ စာအုပ္တစ္အုပ္ ေဆးပင္ႏွင့္ေဆးျမစ္ဆိုင္ရာက်မ္း ပါဘဲ။အဲသည္က်မ္းစာအုပ္ရဲ့ ေနာက္ဆုံးစာမ်က္ႏွာမွာ ဒီစပ်စ္သီးရဲ့ အေၾကာင္းပါပါတယ္။ဒီစပ်စ္သီးက ၾကယ္၃ပြင့္ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံရဲ့ ေအာက္မွာ ရွိတဲ့ လူေတြကို ၾကယ္တစ္ပြင့္ တိုးလာေစပါတယ္။ဥပမာ- သာမန္အရိုးတည္ေဆာက္ပုံရွိတဲ့ သူက ဒီစပ်စ္သီးတစ္လုံးကို စားလိုက္မယ္ဆိုရင္ ၾကယ္၁ပြင့္ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံပိုင္ရွင္ ျဖစ္သြားနိုင္ပါတယ္။ၾကယ္၁ပြင့္ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံ ပိုင္ရွင္က စားလိုက္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ၾကယ္၂ပြင့္ ျဖစ္သြားမွာေပါ့ေလ။ ၾကယ္၂ပြင့္ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံ ပိုင္ရွင္က စားလိုက္ရင္ေတာ့ ၾကယ္၃ပြင့္ေပါ့။ ၾကယ္၃ပြင့္နဲ႔ အထက္ဆိုရင္ေတာ့ အက်ိဳးသက္ေရာက္မွု မရွိေတာ့ပါဘူး။လီဖူခ်န္းအတြက္ကေတာ့ ဒီစပ်စ္သီးက မဟာ အခြင့္အေရးႀကီး တစ္ခုပါဘဲ။ တစ္ကယ္လို႔သာ သူ႔ရဲ့ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံက ၾကယ္၁ပြင့္ ျဖစ္သြားမယ္ဆိုရင္ ရလာမယ့္ အက်ိဳးေက်းဇူးေတြက အမ်ားႀကီး ျဖစ္လာမွာပါ။ သူ႔ရဲ့စြမ္းရည္ေတြက အဖက္ဖက္ကေန အနည္းငယ္စီ တိုးတက္လာမယ့္အျပင္ က်င့္ႀကံျခင္းမွာလည္း ပိုၿပီး ျမန္လာနိုင္တယ္ေလ။ ဒီေဆးပင္က သူ႔အတြက္ေတာ့ အျခားေဆးပင္ေတြထက္ကို တန္ဖိုးရွိပါတယ္။" ခုႏွစ္ေရာင္ျခယ္ စပ်စ္သီးလား "လ်ဴဝူေဟာင္နဲ႔ ယုဝူရွန္းကေတာ့ အႀကီးအက်ယ္ကို စိတ္ပ်က္သြားပါတယ္။ဒီေဆးပင္က ေျမကမၻာအဆင့္နိမ့္ အမ်ိဳးအစား ဆိုေပမဲ့ သူ႔တို႔အတြက္ကေတာ့ အမွိုက္ပါဘဲ။ သူတို႔ရဲ့ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံေတြက ၾကယ္၅ပြင့္ ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ ဘာမွ အက်ိဳးမရွိပါဘူး။" ဒီေဆးပင္က ေျမကမၻာအဆင့္လို႔ေတာင္ သတ္မွတ္ဖို႔ မတန္ပါဘူးကြာ။" ယုဝူရွန္းက မေက်မနပ္ျဖင့္ ေျပာလိုက္ပါတယ္။ သူက ဒီစပ်စ္သီးေတြအစား အျခားေဆးပင္တစ္ခုသာ ျဖစ္လိုက္စမ္းေစခ်င္ပါတယ္။ေျမကမၻာအဆင့္ ေဆးပင္မကလို႔ ဘာႀကီးဘဲ ျဖစ္ေနပါေစ။ သူ႔အတြက္ အသုံးမဝင္လို႔ကေတာ့ ဘာထူးမွာလည္းေလ။ ၾကယ္၅ပြင့္ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံကေန ၾကယ္၆ပြင့္ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံကို ေျပာင္းေပးနိုင္တယ္ဆိုရင္ေတာ တစ္မ်ိဳးေပါ့။ေရွာင္လီကေတာ့ မွတ္ခ်က္ေပးပါတယ္။" အဲလိုႀကီးေတာ့ တရားေသ ေျပာလို႔မရဘူး ညီေလး ယုဝူရ...။ဒီ ခုႏွစ္ေရာင္ျခယ္ စပ်စ္သီးက ငါတို႔အတြက္ေတာ့ အသုံးမဝင္ေပမယ့္ ၾကယ္သုံးပြင့္ အဆင့္ထက္ နိမ့္က်ေနတဲ့ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံ ပိုင္ရွင္ေတြ အတြက္ေတာ့ အသက္ထက္သမၽွ တန္ဖိုးရွိတယ္ေလ။"အရိုးတည္ေဆာက္ပုံကို တစ္ဆင့္ျမင့္ေပးတယ္ဆိုတာက လူတစ္ေယာက္ရဲ့ ကံၾကမၼာကိုပါ ေျပာင္းလဲ ေပးလိုက္သလိုပါဘဲ။ အဆင့္ျမင့္ပါတယ္ဆိုတဲ့ တန္ခိုးရွင္ေတြေတာင္မွ ဒီလို ကံၾကမၼာကို မေျပာင္းလဲေပးနိုင္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဒီစပ်စ္သီး တစ္လုံးကေတာ့ ေျပာင္းလဲေပးနိုင္ပါတယ္။ဒီလိုေဆးပင္ကိုမွ ေျမကမၻာအဆင့္လို႔ မသတ္မွတ္ရင္ ဘယ္ေဆးပင္ကို သတ္မွတ္ရမည္နည္း။" ေမာင္ေလးလီက သာမန္အရိုးတည္ေဆာက္ပုံဘဲ ရွိတာ။ ဒီခုႏွစ္ေရာင္ျခယ္ စပ်စ္သီးကို သူ႔ကိုေပးလိုက္တာ အေကာင္းဆုံးဘဲ။ "ခ်န္ဖန္းဟြာက သူမရဲ့ အျမင္ကို ေျပာလိုက္ပါတယ္။" ဒါေပါ့ " ေရွာင္လီကလည္း ေထာက္ခံလိုက္ပါတယ္။ သူက လ်ဴဝူေဟာင္နဲ႔ ယုဝူရွန္းတို႔ရဲ့ အျမင္ကိုေတာင္ ေမးမေနေတာ့ပါဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လည္းဆိုေတာ့ သူက ဒီႏွစ္ေယာက္ရဲ့ စိတ္ဓာတ္ကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး သေဘာေပါက္ေနလို႔ပါဘဲ။ေရွာင္လီေတြးတာက မွန္ပါတယ္။ ယုဝူရွန္းနဲ႔ လ်ဴဝူေဟာင္တ္ို႔က ဒီေလာက္အထိ သေဘာထား ေသးသိမ္တဲ့သူေတြ မဟုတ္ပါဘူး။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကလည္း ခ်န္ဖန္းဟြာ ေျပာတာကို သေဘာတူပါတယ္ေလ။အသက္ကို တစ္ဝႀကီး ရွူလိုက္ၿပီး လီဖူခ်န္းက ခုနစ္ေရာင္ျခယ္ စပ်စ္သီးႏြယ္ပင္နားကို တစ္လွမ္းျခင္း ခ်ည္းကပ္သြားပါၿပီ။" ညီေလးလီ ...သတိထားဦးေနာ္။ အစ္ကိုၾကားဖူးတာကေတာ့ ဒီေျမကမၻာအဆင့္ ေဆးပင္ေတြက အနားကပ္လာတဲ့ သူေတြကို အလိုအေလ်ာက္ တိုက္ခိုက္တတ္တယ္တဲ့။" ေရွာင္လီက သတိေပးလိုက္ပါေသးတယ္။ဘုန္း......ေရွာင္လီရဲ့ စကားသံ ဆုံးတာနဲ႔ ခုနစ္ေရာင္ျခယ္ စပ်စ္ႏြယ္ပင္ရဲ့ လက္ဝါးပုံသ႑ာန္ သစ္ရြက္တစ္ခုက လီဖူခ်န္းကို ရိုက္ထုတ္ဖို႔ ႀကိဳးစားလိုက္ပါတယ္။ေလထုထဲမွာေတာ့ သက္တန္႔ေရာင္ေတြ ျဖာထြက္လာၿပီး ခုနစ္ေရာင္ျခယ္ လက္ဝါးတစ္ခုက ေပၚထြက္လာတယ္ေလ။လီဖူခ်န္းကလည္း သူ႔ရဲ့ အရည္ေပ်ာ္လက္ဝါးနဲ႔ ခုခံလိုက္ပါတယ္။ဝုန္း......လီဖူခ်န္းက အေနာက္ကို ေျခ၃လွမ္း ဆုတ္လိုက္ရပါတယ္။" ျပင္းလိုက္တဲ့ စြမ္းအားပါလား "လီဖူခ်န္းက အနည္းငယ္ေတာင္ အ့ံ့အားသင့္သြားမိပါတယ္။ဒါကေျမကမၻာအဆင့္ ေဆးပင္တစ္ပင္ဘဲေလ။ ဒီေလာက္အထိ စြမ္းအားႀကီးစရာ လိုလို႔လား။ရႊမ္း......လီဖူခ်န္းက သူ႔ရဲ့ နက္ေရႊေမွာ္ဓားကို ဆြဲထုတ္လိုက္ၿပီး အေရွ႕ကို ျပန္တိုးလိုက္ပါတယ္။ဒီတစ္ႀကိမ္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းက ခုနစ္ေရာင္ျခယ္ စပ်စ္ႏြယ္ပင္ရဲ့ လက္ဝါးရိုက္ခ်က္ကို အလြယ္တစ္ကူ ၿဖိဳခြဲလိုက္နိုင္ပါတယ္။ဒါေပမဲ့ လီဖူခ်န္းက စပ်စ္ႏြယ္ပင္နဲ႔ ေျခလွမ္း၃၀အကြာကို အေရာက္မွာေတာ့ ေနာက္ထပ္ ခုနစ္ေရာင္ျခယ္ သစ္ရြက္လက္ဝါး ၁၀ခုက ထြက္ေပၚလာၿပီး ျပန္တိုက္ခိုက္ ျပန္ပါတယ္။ဒါေပမဲ့ လက္ထဲမွာ ဓားတစ္ေခ်ာင္း ရွိေနတဲ့ လီဖူခ်န္းကိုေတာ့ သစ္ရြက္လက္ဝါးေတြက မတားဆီးနိုင္ခဲ့ပါဘူး။လီဖူခ်န္းရဲ့ ဓားခ်က္တစ္ခ်က္က သက္ရြက္လက္ဝါး ၁၀ခုစလုံးကို ျဖတ္ေတာက္ပစ္လိုက္ပါတယ္။ေျခလွမ္း၂၀ အကြာအေဝးကို အေရာက္မွာေတာ့.........စပ်စ္ႏြယ္ပင္ေပၚမွာ ရွိေနတဲ့ လက္ဝါးပုံသ႑ာန္ သစ္ရြက္ေတြ အကုန္လုံးက တစ္စုတစ္စည္းတည္း လီဖူခ်န္းကို တိုက္ခိုက္လိုက္ပါၿပီ။ခုနစ္ေရာင္ျခယ္ လက္ဝါးေတြက ေကာင္းကင္တစ္ခုလုံးကိုေတာင္ ဖုံးလႊမ္းသြားပါတယ္။တစ္ကယ္လို႔ လီဖူခ်န္းေနရာမွာသာ တစ္ျခားတစ္ေယာက္ ဆိုရင္ေတာ့ ဒီလက္ဝါးရိုက္ခ်က္ေတြေၾကာင့္ အသက္ေပ်ာက္သြားနိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ လီဖူခ်န္းကေတာ့ လီဖူခ်န္းပါဘဲ။" ပ်က္စီးစမ္း"လီဖူခ်န္းရဲ့ နက္ေရႊေမွာ္ဓားက အဆင္မျပတ္ လွုပ္ရွားသြားၿပီး ေနာက္မွာေတာ့ ၾကယ္ပ်ံဓားဆႏၵေတြက ေပၚလာခဲ့တယ္ေလ။သိပ္မၾကာခင္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းရဲ့ ဓားရိပ္ေတြကဘဲ ေကာင္းကင္တစ္ခုလုံးကို ႀကီးစိုးသြားခဲ့ပါၿပီ။ေျခလွမ္း၁၀လွမ္း ။ဝုန္း.........စူးရွေတာက္ပတဲ့ သက္တန္႔ေရာင္ အလင္းတန္းေတြက တစ္ဖန္ ျပန္လည္ ေပၚေပါက္လာၿပီး ဆယ္မီတာ ပတ္လည္ကို ကာဆီးထားလိုက္ပါတယ္။ဒီဆယ္မီတာထဲမွာေတာ့ ႀကီးမားတဲ့ ဖိအားတစ္ခု ျဖစ္ေပၚလာတယ္ေလ။ ဖိအားက ဘယ္ေလာက္အထိ ျပင္းထန္သလည္း ဆိုေတာ့ ေျမျပင္ကိုေတာင္ ၃လက္မေလာက္ ကၽြံဝင္သြားေစပါတယ္။ဒါေပမဲ့ အဲသည္ဖိအားက လီဖူခ်န္းကိုေတာ့ ႀကီးႀကီးမားမား သက္ေရာက္မွု မရွိပါဘူး။ ခုနစ္ေရာင္ျခယ္ စပ်စ္ႏြယ္ပင္ရဲ့ အရွိန္အဝါေတြက ေျခလွမ္း၅လွမ္း အတြင္းကို အေရာက္မွာေတာ့ ေလ်ာ့က်သြားခဲ့ပါၿပီ။" မင္းက ေျမကမၻာအဆင့္ ေဆးပင္ဆိုတဲ့အတိုင္း ငါ့ကိုေတာ့ အံ့ၾသေစခဲ့တာဘဲ"လီဖူခ်န္းက ခုနစ္ေရာင္ျခယ္ စပ်စ္ႏြယ္ပင္ တစ္ခုလုံးကို အျမစ္ပါမက်န္ ႏွုတ္ယူၿပီး သိုေလွာင္အိတ္ထဲကို ထည့္သိမ္းလိုက္ပါတယ္။ သူက စပ်စ္သီးေတြကိုဘဲ ခူးယူလိုက္မယ္ဆိုရင္ ရက္အနည္းငယ္ ၾကာတာနဲ႔ ေဆးဖက္ဝင္ အစြမ္းေတြက ေလ်ာ့က်သြားနိုင္တယ္ေလ။ လီဖူခ်န္းက ဒီစပ်စ္သီးေတြကို သူ႔မိဘေတြ အတြက္ပါ ရည္စူးထားတာပါ။ ၿပီးေတာ့ လီဖူခ်န္းက ဒီစပ်စ္ႏြယ္ပင္ရဲ့ ပင္မအျမစ္တစ္ခ်ိဳ႕ကိုေတာ့ ခ်န္ထားခဲ့ပါေသးတယ္။ ဒါမွ ဒီစပ်စ္ႏြယ္ပင္က မ်ိဳးမတုန္း သြားမွာေလ။" ညီေလးလီ......အခ်ိန္ေတြ ရွိေနေသးတာဘဲ။ ဘာျဖစ္လို႔ စပ်စ္သီတစ္လုံးကို အရသာ မခံၾကည့္တာလည္း "ေရွာင္လီက အႀကံေပးလိုက္ပါတယ္။" ဟုတ္ၿပီေလ" လီဖူခ်န္းက ေခါင္းညိတ္ၿပီး စပ်စ္သီးတစ္လုံးကို ျဖဳတ္ယူကာ ပါးစပ္ထဲ ပစ္ထည့္လိုက္ပါတယ္။အဆုံးမဲ့အာဏာ အပိုင္း၁၆၃ဂိုဏ္း၃ဂိုဏ္းရဲ့ အမ်က္ေဒါသလူတစ္ေယာက္ရဲ့ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံက သူ႔ရဲ့ ေမြးရာပါ အစြမ္းအစနဲ႔ တိုက္ရိုက္ အခ်ိဳးက်ပါတယ္။ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံ ေကာင္းတယ္ဆိုတာနဲ႔ ထိုသူရဲ့ အစြမ္းအစကလည္း ေခမွာ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။အရိုးတည္ေဆာက္ပုံဆိုတာက လူတစ္ေယာက္ရဲ့ အေျခခံပါဘဲ။ လူေတြရဲ့ ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလုံးကို အရိုးေတြက က်ားကန္ေပးထားတာပါ။အရိုးအဆစ္ေတြ ေကာင္းမြန္တာက တစ္ျခားသူေတြထက္ကို ေခါင္းတစ္လုံးမက သာေနတာနဲ႔ အတူတူပါဘဲ။စပ်စ္သီးတစ္လုံးကို စားၿပီးတာနဲ႔ လီဖူခ်န္းက မေရမတြက္နိုင္တဲ့ ပုရြက္ဆိတ္ေလးေတြ သူ႔ခႏၶာကိုယ္အႏွံ့ ေလၽွာက္သြားေနသလို ခံစားလိုက္ရပါတယ္။ သူ႔ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ အတြင္းပိုင္း အနက္ရွိုင္းဆုံး တစ္ေနရာကေန ထြက္ေပၚလာတဲ့ နာက်င္မွုတစ္ခုက သူ႔ကို ပါးစပ္ကေန ထုတ္ေအာ္ေစမိတဲ့ အထိပါဘဲ။သူ႔ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလုံးက တစ္ဆတ္ဆတ္ တုန္ယင္ေနၿပီး ဒြါရ၉ေပါက္ကေန အမည္းေရာင္ အရည္ေတြေတာင္ စိမ့္ထြက္လာပါတယ္။လီဖူခ်န္းက နာက်င္လြန္းလို႔ သတိေတာင္ လစ္သြားသလိုပါဘဲ။ေတာ္ပါေသးတယ္။ ဒီနာက်င္မွုက အခ်ိန္သိပ္မၾကာလို႔ေပါ့။ သိပ္မၾကာခင္မွာဘဲ လီဖူခ်န္းက လူနဲ႔စိတ္ ျပန္ကပ္လာပါၿပီ။ သူ႔ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ တစ္ခုလုံးမွာေတာ့ အမည္းေရာင္ ပ်စ္ခၽြဲခၽြဲ အရည္ေတြက ရွိေနပါတယ္။ အဲသည္ အရည္ေတြရဲ့ အနံ့ကလည္း ပုပ္အဲ့အဲ့ ျဖစ္ေနၿပီး သူကိုယ္တိုင္ေတာင္ ဒီအနံ့ေတြကို ရွုၿပီး မူးခ်င္လာသလိုလို ျဖစ္လာပါတယ္။' ဒါက ငါ့ခႏၶာကိုယ္ အတြင္းပိုင္းထဲမွာ ရွိေနတဲ့ မသန္႔စင္မွုေတြလား'လီဖူခ်န္းက သူ႔ကိုယ္သူ ျပန္ၾကည့္ရင္း ေတြးေနမိပါတယ္။" ညီေလးလီ...... မင္းသတိရလာၿပီလား " ေရွာင္လီတို႔ ေလးေယာက္က သူ႔ဆီကို ေလၽွာက္လာၾကပါတယ္။လီဖူခ်န္းက ျပဳံးလိုက္ၿပီး" အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ၾကာသြားတာလည္း " လို႔ ေမးလိုက္ပါတယ္။ခ်န္ဖန္းဟြာက " ဒီေန႔က ခုနစ္ရက္ေျမာက္ေန႔ရဲ့ မနက္ဘဲ "" ခုနစ္ရက္ေျမာက္ေန႔ရဲ့ မနက္ေတာင္ ေရာက္သြားၿပီလားဟ" လီဖူခ်န္းက မ်က္လုံးျပဴသြားပါတယ္။သူ႔ကိုယ္သူေတာ့ မ်က္လုံးေလး ခဏမွိတ္သြားတယ္ဘဲ ထင္ထားတာပါ။ခ်န္ဖန္ဟြာက ဆက္ေမးလိုက္ပါေသးတယ္။" ေမာင္ေလးလီ...... ဘယ္လိုခံစားရလည္း"လက္သီးေတြကို တစ္ခ်က္ဆုပ္လိုက္ၿပီး လီဖူခ်န္းက ျပန္ေျဖလိုက္ပါတယ္။ " အဲသည္ခံစားခ်က္က ေကာင္းကင္နဲ႔ ေျမႀကီးရဲ့ ဆက္သြယ္မွုေတြကို ပိုၿပီး နားလည္လာသလိုဘဲ "ေရွာင္လီက ေခါင္းညိတ္လိုက္ၿပီး " အရိုးတည္ေဆာက္ပုံဆိုတာ ေကာင္းကင္နဲ႔ ေျမႀကီးရဲ့ ထူးျခားဆန္းၾကယ္မွုေတြကို နားလည္နိုင္ေအာင္ ဆက္သြယ္ေပးတဲ့ ၾကားခံနယ္တစ္ခုဘဲ။ ညီေလးေျပာတာက ျဖစ္နိုင္ေလာက္ပါတယ္"" ဟား...ဟား... ေမာင္ေလးလီ။ နင့္ကိုေတာ့ ဘယ္သူမွ လိုက္မီနိုင္ေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး။ သာမန္အရိုးတည္ေဆာက္ပုံနဲ႔ေတာင္ ဒီေလာက္အစြမ္းထက္ေနတာ။ အခုလို ၾကယ္တစ္ပြင့္ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံနဲ႔ ဆိုရင္ေတာ့ ......... အား...ယား...... အစ္မေတာင္ မစဥ္းစားရဲေတာ့ဘူး။"သူမရဲ့ စကားကို ၾကားလိုက္ရတဲ့ လ်ဴဝူေဟာင္နဲ႔ ယုဝူရွန္းတို႔ရဲ့ မ်က္ႏွာကေတာ့ အီးမွန္သြားသလိုပါဘဲ။သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကလည္း အေစာႀကီးကတည္းက ဒီျပသနာကို စဥ္းစားမိပါတယ္။သာမန္အရိုးတည္ေဆာက္ပုံနဲ႔ လီဖူခ်န္းကိုေတာင္ သူတို႔က မယွဥ္နိုင္တာ ။အခုလို ၾကယ္၁ပြင့္ အ႐ုိးတည္ေဆာက္ပုံနဲ႔ လီဖူခ်န္းဆိုရင္ေတာ့ ေရွ႕ဆက္ ဘာေတြျဖစ္လာမလည္း ဆိုတာကို ဘယ္သူမွ ႀကိဳတင္ မခန္႔မွန္း နိုင္ေတာ့ပါဘူးေလ။ေတာ္ပါေသးတယ္။ ဒီခုနစ္ေရာင္ျခယ္ စပ်စ္သီးက တစ္ႀကိမ္ဘဲ စားလို႔ရတာမို႔ပါ။ မဟုတ္လို႔ကေတာ့ လီဖူခ်န္း စပ်စ္သီး ၃လုံးစားၿပီး ၾကယ္၃ပြင့္ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံ ပိုင္ရွင္ ျဖစ္သြားရင္ေတာ့ ၿပီးပါၿပီ။ လုံးဝကို ပြဲသိမ္းပါဘဲ။ သူတို႔ ဆယ္သက္ ဆယ္ဘဝ ႀကိဳးစားရင္ေတာင္မွ လီဖူခ်န္းဆိုတဲ့ အရိပ္မည္းႀကီးေအာက္က ႐ုန္းထြက္နိုင္မွာ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။လီဖူခ်န္းက သူတို႔ စခန္းခ်ေနတဲ့နားက စမ္းေခ်ာင္းေလးတစ္ခုဆီကို သြားၿပီး ေရမိုးခ်ိဳးကာ အဝတ္အစားေတြ လဲလိုက္ပါေသးတယ္။သူတို႔၅ေယာက္ လ်ိဳ႕ဝွက္နယ္ေျမရဲ့ ဗဟိုခ်က္ထဲက ထြက္လာတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ ေဆးပင္၁၀၀ လ်ိဳ႕ဝွက္နယ္ေျမကလည္း ပိတ္ခါနီးေနပါၿပီ။သူတို႔၅ေယာက္ရဲ့ အေရွ႕မွာေတာ့ ေရႊအိုေရာင္ သန္းေနတဲ့ တံခါးဝႀကီးတစ္ခု ရွိေနပါတယ္။" ဒီေဆးပင္၁၀၀ လ်ိဳ႕ဝွက္နယ္ေျမထဲကို လာခဲ့ရတဲ့ ခရီးကေတာ့ ငါ့ဘဝတစ္ေလၽွာက္လုံးမွာ မေမ့နိုင္မယ့္ အမွတ္တရ တစ္ခုဘဲေဟ့။" ေရွာင္လီက ေရႊအိုေရာင္ သန္းေနတဲ့ တံခါးဝႀကီးကို ၾကည့္ရင္းနဲ႔ အိပ္မက္ဆန္တဲ့ ခရီးအေၾကာင္းကို ျပန္ေတြးေနမိပါတယ္။လီဖူခ်န္းက ေရွာင္လီရဲ့ ပုခုံးကို ပုတ္လိုက္ၿပီး" ဒါက ကၽြန္ေတာ္တို႔အတြက္ေတာ့ ႀကီးက်ယ္တဲ့ အခြင့္အလမ္း တစ္ခုပါဘဲ။ ဒါေတြအားလုံးက အိပ္မက္ဆန္ေပမယ့္ လက္ေတြ႕ျဖစ္ခဲ့တဲ့ အရာတစ္ခုဘဲ မဟုတ္လား အစ္ကိုေရွာင္ "" ဒါေပါ့ ... ဒါေပါ့...... ဒါေတြအားလုံးက ငါတို႔အတြက္ အခြင့္အလမ္း တစ္ခုပါဘဲ" ေရွာင္လီက ေခါင္းညိတ္လိုက္ပါတယ္။" ငါတို႔အားလုံး... ဒီထဲက မထြက္ေတာ့ဘူးလား" ခ်န္ဖန္းဟြာက ဦးေဆာင္ၿပီး လ်ိဳ႕ဝွက္နယ္ေျမထဲက ထြက္သြားပါၿပီ။ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ က်န္တဲ့လူေတြကလည္း ကပ္လိုက္ သြားက်ပါေတာ့တယ္။***" လ်ိဳ႕ဝွက္နယ္ေျမက ပိတ္ေတာ့မယ္ေဟ့။ ဟား...ဟား...... မင္းတို႔အားလုံး ငါ့ကို ေရႊျပားေတြ ေပးဖို႔ ျပင္ထားက်ေပေတာ့။ " ေကာင္းကင္နတ္ဆိုးဂိုဏ္းရဲ့ အတြင္းစည္း အႀကီးအကဲေခါင္ခ်ဳပ္ ေဝရီပိုင္က လုံးဝအပိုင္ႀကီး တြက္ထားသည့္ ပုံပါဘဲ။ သူက သူတို႔ ေကာင္းကင္နတ္ဆိုးဂိုဏ္းရဲ့ တပည့္ေတြအေပၚမွာ အႂကြင္းမဲ့ ယုံၾကည္ထားတယ္ေလ။တစ္ကယ္လို႔ အေရအတြက္အရ ေျပာမယ္ဆိုရင္သူတို႔ ေကာင္းကင္နတ္ဆိုးဂိုဏ္းက ၁၃ေယာက္ေတာင္ ဝင္သြားတာပါ။အရည္အခ်င္းအရ ေျပာမယ္ဆိုရင္လည္း သူတို႔ဆီမွာ လီဝူရွု ၊ ျဖဴနက္မိစၧာႏွစ္ေကာင္၊ တေစၧလက္သည္းက်န္းရွန္နဲ႔ ရန္ခ်င္းဟူတို႔လို ထိပ္သီးေတြလည္း ပါသြားပါေသးတယ္။ ေနာက္ထပ္ပါသြားတဲ့ သူေတြကလည္း ေခတဲ့ သူေတြေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္မို႔ သူတို႔ေကာင္းကင္နတ္ဆိုးဂိုဏ္းက ရွုံးနိမ့္စရာ ဘာအေၾကာင္းမွ မရွိပါဘူးေလ။" ဟား...ဟား...... ရွင္ထင္သလို ျဖစ္လာမွာ မဟုတ္ဘူး ေဝရီပိုင္......။ ငါတို႔ ဝိညာဥ္ကေဝဂိုဏ္းက လုပ္ႀကံသတ္ျဖတ္တဲ့ေနရာမွာ နာမည္ႀကီးတယ္ဆိုတာ အလကား မဟုတ္ဘူး။ သူတို႔က ဘယ္သူမွ မေအာင္ လွုပ္ရွားနိုင္စြမ္း ရွိတယ္။ ငါ့ကိုသာ နင့္ေရႊျပားေတြ ႀကိဳေပးထားလိုက္စမ္းပါ။" ဝိညာဥ္ကေဝဂိုဏ္းက အဘြားႀကီးကလည္း သူ႔ဂိုဏ္းသားေတြ အေပၚကို ယုံၾကည္မွု အျပည့္ ရွိသည့္ပုံပါဘဲ။" ေျပာရဲေသးတယ္ေနာ္...... ငါက တစ္ခုဘဲ ေၾကာက္ေနတာ။ အဲဒါက မင္းတို႔ ေကာင္းကင္နတ္ဆိုးဂိုဏ္းက တပည့္ေတြအကုန္လုံး အ႐ူးေဆဘာေသာင္းဟိုင္ေၾကာင့္ ေသကုန္မွာကိုဘဲ။ မင္းတို႔ဂိုဏ္းက တပည့္ေတြအကုန္ ေသရင္ေတာ့ ငါ့မ်က္ႏွာ ဘယ္နားသြားထားရမလည္းကို မသိေတာ့ပါဘူးကြာ။ " ခရမ္းေရာင္ေဆဘာဂိုဏ္းရဲ့ အတြင္းစည္း အႀကီးအကဲေခါင္ခ်ဳပ္ ဟီဆနန္းဟူကလည္း အပိုင္ကို တြက္ထားသည့္ ပုံပါဘဲ။သူ႔ပုံကို ၾကည့္ရတာက အေျဖကိုေတာင္ ႀကိဳသိေနသလိုပင္။အႀကီးအကဲေခါင္ခ်ဳပ္ ေလးေယာက္ထဲမွာေတာ့ ေဇာင္ဝူက်င္းတစ္ေယာက္ဘဲ အသံမထြက္နိုင္တာပါ။သူရထားတဲ့ သတင္းေတြအရဆိုရင္ ဒီႏွစ္မွာ ဝင္သြားတဲ့ လူေတြထဲမွာ သူတို႔မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းက အညံ့ဆုံးပါဘဲ။ေဇာင္ဝူက်င္းက ေလာင္းေၾကးကို အရွုံးလို႔ကို တြက္ထားၿပီးပါၿပီ။ သူ႔အတြက္ကေတာ့ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းသားေတြ တစ္ေယာက္ေလာက္ ထြက္လာရင္ကို အျမတ္ပါဘဲ။ အရင္အသုတ္ေတြတုန္းကဆိုရင္ေတာ့ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းသားေတြက အနည္းဆုံးေတာ့ တစ္ဝက္ေလာက္ ျပန္ထြက္လာပါေသးတယ္။ဒီႏွစ္မွာေတာ့ အျခားဂိုဏ္း၃ဂိုဏ္းက တပည့္ေတြက လြန္လြန္ကဲကဲကို အစြမ္း ထက္ေနတယ္ေလ။ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းသား ၃ေယာက္ေလာက္ ျပန္ထြက္လာနိုင္ရင္ေတာ့ ေကာင္းကင္က ေပးသနားတဲ့ ဆုပါဘဲ။" လီဖူခ်န္း၊ လ်ဴဝူေဟာင္၊ ယုဝူရွန္း...... မင္းတို႔သုံးေယာက္ကေတာ့ ဘယ္လိုျဖစ္ျဖစ္ အသက္ရွင္ၿပီး ျပန္လာမွ ျဖစ္မယ္။" ေဇာင္ဝူက်င္းက ေလာက၃ပါးမွာ ရွိတဲ့ နတ္ေတြ၊ဘုရားေတြ အကုန္လုံးကို တိုင္တည္ဆုေတာင္းေနပါၿပီ။သူက တစ္ျခားလူေတြကို အဲေလာက္ႀကီး ဂ႐ုမစိုက္ပါဘူး။ သည္သုံးေယာက္...... သည္သုံးေယာက္ေလး အသက္ရွင္လ်က္ ျပန္ထြက္လာရင္ကို ေက်နပ္ပါတယ္ေလ။ ႀကိဳက္တဲ့လူ ေသသြားလို႔ ရပါတယ္။ ဒီသုံးေယာက္ကေတာ့ လုံးဝေသလို႔ မျဖစ္ပါဘူး။လီဖူခ်န္းက အလားအလာ အရွိဆုံး ဂိုဏ္းသားတစ္ေယာက္ျဖစ္ၿပီး က်န္တဲ့ ႏွစ္ေယာက္က ၾကယ္၅ပြင့္ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံ ပိုင္ရွင္ေတြေလ။သူတို႔ထဲက တစ္ေယာက္ ေသသြားတာနဲ႔ ဂိုဏ္းေတာ္အတြက္ အမ်ားႀကီး ဆုံးရွုံးသြားနိုင္ပါတယ္။တစ္ျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ျမဴခိုးျမဴေငြ႕ေတြက ကန္ေရျပင္ထက္မွာ ေပၚလာျပန္ပါၿပီ။ ဒီလို ျမင္ကြင္းမ်ိဳးကို လြန္ခဲ့တဲ့ ၇ရက္တုန္းကလည္း တစ္ခါ ျမင္ခဲ့ဖူးပါတယ္။အျပင္ဘက္က လူေတြကေတာ့ အသက္ကိုေတာင္ ရဲရဲ မရွူဘဲ ျမဴခိုးေတြထဲကို ေစာင့္ၾကည့္ေနက်ပါတယ္။တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ ေမၽွာ္လင့္ျခင္းေတြနဲ႔......တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ ရင္ခုန္ျခင္းေတြနဲ႔.......တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ ဆုေတာင္းတိုင္တည္ေနရင္းနဲ႔ ေပါ့ေလ......။ပထမဆုံး ထြက္လာတဲ့ သူေတြကေတာ့ ခရမ္းေရာင္ေဆဘာဂိုဏ္းက တပည့္ေတြပါဘဲ။တစ္ေယာက္...ႏွစ္ေယာက္... သုံးေယာက္.........။ခရမ္းေရာင္ ေဆဘာဂိုဏ္းက သုံးေယာက္ဘဲ ထြက္လာပါတယ္။ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ ေကာင္းကင္နတ္ဆိုးဂိုဏ္းက တပည့္ေတြေပါ့......တစ္ေယာက္... ႏွစ္ေယာက္...သုံးေယာက္......ေလးေယာက္...... ငါးေယာက္......။ေကာင္းကင္နတ္ဆိုးဂိုဏ္းကေတာ့ ငါးေယာက္ပါ။ဝိညာဥ္ကေဝဂိုဏ္း.........ဒီေကာင္ေတြကေတာ့ ပုန္းလ်ိဳးကြယ္လ်ိဳး လုပ္တဲ့ေနရာမွာ အလြန္ေတာ္တဲ့ ဂိုဏ္းဆိုတဲ့အတိုင္း ၅ေယာက္ေတာင္ ထြက္လာပါတယ္။ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းက ထြက္လာခဲ့ပါၿပီ။တစ္ေယာက္...ႏွစ္ေယာက္...သုံးေယာက္...ေလးေယာက္.........ေဇာင္ဝူက်င္းက ေရတြက္ေနရင္းနဲ႔ ေလးေယာက္ေျမာက္ကို အေရာက္မွာေတာ့ ျပဳံးေယာင္သန္း လာပါၿပီ။ မဆိုးဘူးဘဲ...... လူေတာ္ေတာ္ေလး အသက္ရွင္ က်န္ခဲ့တာဘဲ။ငါးေယာက္......ေျခာက္ေယာက္...............မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းကေတာ့ လူ၆ေယာက္ ထြက္လာခဲ့ပါတယ္။လူအားလုံးကို အံ့အားသင့္သြားေစတဲ့ တစ္ေယာက္ကေတာ့ ခ်ိဳကန္းပါဘဲ။ သူက အခုအခ်ိန္ထိ စိတ္တန္ခိုးဖြဲ႕စည္းျခင္း နယ္ပယ္ အဆင့္၉မွာဘဲ ရွိပါေသးတယ္။ သူက ေဆးပင္၁၀၀လ်ိဳ႕ဝွက္ နယ္ေျမထဲကို ေရာက္တာနဲ႔ ေတာင္တစ္ေတာင္မွာ သြားေရာက္ခိုေအာင္းေနၿပီး ၇ရက္ျပည့္မွ ထြက္လာခဲ့တာပါ။ ဒီၾကားထဲမွာေတာ့ သူက ညဘက္ေတြမွာ တိတ္ဆိတ္စြာ လွုပ္ရွားၿပီး ေဆးပင္ေတြကို စုေဆာင္းခဲ့ပါေသးတယ္။" ဟား...ဟား...... ၾကည့္ရတာ ငါတို႔ရဲ့ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းက အနိုင္ရသြားၿပီဘဲ။ ကဲကဲ... အခုလို လွူဒါန္းတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗ်ာ။" ေဇာင္ဝူက်င္းက အားရဝမ္းသာစြာနဲ႔ ရယ္လိုက္ပါတယ္။ဆယ္ေယာက္ထဲမွာ ေျခာက္ေယာက္က အသက္ရွင္လ်က္ ျပန္ထြက္လာခဲ့တယ္။ ဒါက တစ္ကယ့္ကို အံ့ဖြယ္ဘနန္းပါဘဲ။ဒီဂိုဏ္းႀကီး၄ဂိုဏ္းထဲမွာ သူ႔တို႔ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းက အင္အားအနည္းဆုံးဘဲေလ။" မျဖစ္နိုင္ဘူး... ဒါက လုံးဝကို မျဖစ္နိုင္ဘူး။ ဘယ္လိုျဖစ္ခဲ့တာလည္း...... ငါ့ကို တိတိက်က်ေျပာစမ္း။" ေဝရီပိုင္က ေဒါသတစ္ႀကီးနဲ႔ မိစၧာနက္ကို ေမးလိုက္ပါတယ္။သူ႔ရဲ့ ေကာင္းကင္နတ္ဆိုးဂိုဏ္းက ၁၃ေယာက္ ဝင္သြားတာေလ။ အခုေတာ့ ၅ေယာက္ဘဲ ျပန္ထြက္လာနိုင္ပါတယ္။ သေဘာက ၈ေယာက္ေတာင္ ေသသြားတယ္ေပါ့။ ဒါက လုံးဝမျဖစ္နိုင္ပါဘူး။ထို႔အတူ ဟီဆန္းဟူကလည္း မီးပုံယမ္းက် ေပါက္ကြဲေနပါၿပီ။ သူ႔ရဲ့ ခရမ္းေရာင္ ေဆဘာဂိုဏ္းက လူ၃ေယာက္ဘဲ ျပန္ထြက္လာတာကို လုံးဝ လက္မခံနိုင္ဘဲ ျဖစ္ေနပါတယ္။ဝိညာဥ္ကေဝဂိုဏ္းက အဘြားႀကီးကလည္း သူမရဲ့ ဂိုဏ္းဝင္ေတြကို ေမးျမန္းစုံစမ္း ေနပါၿပီ။ သူမ ေမးေနတာကေတာ့ ဘာျဖစ္လို႔ မိုးျပာေရာင္ ဂိုဏ္းသားေတြ အမ်ားႀကီး အသက္ရွင္လ်က္ ထြက္လာတာလည္းလို႔ပါ။မိစၧာနက္ကေတာ့ ငိုခ်င္လ်က္ လက္တို႔ဆိုသလိုပါဘဲ။ သူက ေအာင့္အည္းထားသမၽွေတြကို ေဝရိပိုင္ကို လွမ္းတိုင္ပါေတာ့တယ္။ " အႀကီးအကဲခ်ဳပ္ ...... ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေကာင္းကင္နတ္ဆိုးဂိုဏ္းကို လူေတြက ေသြးဆာေနတဲ့ မိစၧာနတ္ဆိုးေတြလို႔ ေခၚက်ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ တစ္ကယ္ေသြးဆာေနတဲ့ မိစၧာတစ္ေကာင္ ရွိပါတယ္။ အဲေကာင္ကေတာ့ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းက လီဖူခ်န္းပါဘဲ။ ေသသြားတဲ့ ေကာင္းကင္နတ္ဆိုးဂိုဏ္းသား တစ္ဝက္ေလာက္ကို သတ္ပစ္တဲ့ တရားခံက လီဖူခ်န္းပါ။ ဒီေကာင္က မိစၧာျဖဴကိုလည္း သတ္ပစ္လိုက္ပါတယ္။"မိစၧာျဖဴနဲ႔ မိစၧာနက္တို႔ဆိုတာ တစ္ကယ့္ ညီအစ္ကို အရင္းေတြထက္ ခ်စ္ၾကပါတယ္။ မိစၧာျဖဴေသသြားတဲ့ ကိစၥကို မိစၧာနက္က လုံးဝ မေက်ေအးနိုင္ပါဘူး။ တစ္ေန႔က်ရင္ လီဖူခ်န္းကို ကိုယ္တိုင္သတ္ပစ္ရမွ ေက်နပ္နိုင္မွာပါ။တစ္ျခားတစ္ဖက္မွာလည္း ေသြးေဆဘာလင္းေဟာင္က ဟီဆန္းဟူကို အေၾကာင္းစုံ ေျပာျပေနပါတယ္။" ကၽြန္ေတာ္တို႔ဂိုဏ္းရဲ့ အဓိက အတြင္းစည္းတပည့္ေတြ အားလုံးနီးပါးကို လီဖူခ်န္းဆိုတဲ့ေကာင္က သတ္ပစ္လိုက္ပါတယ္ အႀကီးအကဲ။ ရွန္ေဖးဟီလည္း ဒီေကာင့္ လက္ခ်က္ မိသြားပါတယ္။"" ကၽြန္ေတာ္တို႔ထဲက အနည္းဆုံး သုံးေယာက္ကေတာ့ လီဖူခ်န္းဆိုတဲ့ ေကာင္ေလးေၾကာင့္ ေသသြားတာပါ။ သူငယ္ေတာ္ ေရွာင္မိုလည္း လီဖူခ်န္းနဲ႔ေတြ႕ၿပီး ေသသြားပါၿပီ။" မွင္စာသခင္ေလး ေရွာင္မူက ဝိညာဥ္ကေဝဂိုဏ္းရဲ့ အႀကီးအကဲေခါင္ခ်ဳပ္ အဘြားအိုကို အေၾကာင္းစုံ ရွင္းျပလိုက္ပါတယ္။ဂိုဏ္း၃ဂိုဏ္းစလုံးရဲ့ အၾကည့္ေတြက လီဖူခ်န္းဆီကို ေရာက္ေနတာေၾကာင့္ ေဇာင္ဝူက်င္းက အေျခအေနကို သေဘာေပါက္သလိုလိုေတာ့ ရွိသြားပါတယ္။ ဂိုဏ္းသုံးဂိုဏ္းစလုံးက တပည့္ေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို သတ္ပစ္လိုက္တာက လီဖူခ်န္း ျဖစ္ဖို႔ မ်ားေနပါတယ္။တစ္ေယာက္တည္းနဲ႔ ဂိုဏ္း၃ဂိုဏ္းကို ရင္ဆိုင္နိုင္တာလား။ဒီလိုျဖစ္ရပ္မ်ဳိးကို ဓားအ႐ူးသူေတာ္ အလွည့္တုန္းက တစ္ခါ ျမင္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဓားအ႐ူးသူေတာ္က အျခားဂိုဏ္းသားေတြကို မသတ္ခဲ့ပါဘူး။အဆုံးမဲ့အာဏာ အပိုင္း ၁၆၄မူလဘူတဓား" ဖူခ်န္း... သူတို႔ေျပာေနတာက အမွန္ေတြလား... "ေဇာင္ဝူက်င္းက တိုးတိုးတိတ္ ေမးလိုက္ပါတယ္။လီဖူခ်န္းက ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္ပါတယ္။အားလုံးက သိေနက်ၿပီ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဘာမွ ဖုံးကြယ္ထားစရာ မလိုပါဘူးေလ။လီဖူခ်န္းက ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္တဲ့ အခါမွာေတာ့ ေဇာင္ဝူက်င္းက အားရပါးရ ရယ္လိုက္ပါတယ္" ငါအဘိုးႀကီးက မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းရဲ့ အႀကီးအကဲ လုပ္လာတဲ့ သက္တမ္း တစ္ေလၽွာက္လုံးမွာ မင္းလို အစြမ္းထက္တဲ့ တပည့္မ်ိဳး တစ္ခါမွေတာင္ မေတြ႕ဖူးေသးဘူး။ဒီမ်ိဳးဆက္သစ္ေတြထဲမွာေတာ့ မင္းက ဘုရင္တစ္ဆူ ျဖစ္လာေတာ့မွာဘဲ။ ေနာက္ဆိုရင္ မင္းက ဂိုဏ္းထဲမွာေတာင္ အလြန္အစြမ္းထက္တဲ့ ရာထူးေတြ ရလာလိမ့္မယ္။"ေဇာင္ဝူက်င္းက ဆုံးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုကို ခိုင္ခိုင္မာမာ ခ်လိုက္ပါတယ္။တစ္ကယ္လို႔သာ အနာဂတ္မွာ ဒီလူငယ္ေလးက ေကာင္းကင္နယ္ပယ္ကို ခ်ိဳးေဖာက္ဝင္ေရာက္ နိုင္စြမ္း မရွိေတာ့ဘူး ဆိုရင္ေတာင္မွ သူက ဒီလူငယ္ေလးကို အေထာက္အပံ့ ပစၥည္းေတြေပးၿပီး ေကာင္းကင္နယ္ပယ္ကို တက္လွမ္းနိုင္ေအာင္ ကူညီဦးမွာပါ။ လီဖူခ်န္းသာ ေကာင္းကင္နယ္ပယ္ကို ေရာက္သြားခဲ့ရင္ ျပန္လည္ဝင္စားျခင္းနယ္ပယ္ရဲ့ ေအာက္အဆင့္မွာေတာ့ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းကို ယွဥ္နိုင္တဲ့သူ ရွိေတာ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး။" အႀကီးအကဲခ်ဳပ္...... ကၽြန္ေတာ္ဂိုဏ္း၃ဂိုဏ္းက တပည့္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို သတ္လိုက္မိတယ္။ အဲဒါက ျပသနာ ျဖစ္လာနိုင္မလား" လီဖူခ်န္းက ေဇာင္ဝူက်င္းကို ခပ္တိုးတိုးေလး ေမးလိုက္ပါတယ္။ေဇာင္ဝူက်င္းက လီဖူခ်န္းကို လက္အသာခါျပလိုက္ၿပီး" ဒီႏွစ္အေျခအေနကေတာ့ ခါတိုင္းႏွစ္ေတြကထက္ ပိုထူးေနတာေတာ့ အမွန္ဘဲ။ ငါတို႔ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္း စတင္တည္ေထာင္ခဲ့ကတည္းက အခုလို အေျခအေနမ်ိဳး တစ္ခါမွ မျဖစ္ခဲ့ဖူးဘူး။ ဒါေပမဲ့ မင္းအရမ္းႀကီး မစိုးရိမ္ပါနဲ႔။ ဂိုဏ္း၃ဂိုဏ္းက ဂိုဏ္းသားေတြ အားလုံးကို မသတ္ပစ္ေသးသေရြ႕ေတာ့ ျပသနာအႀကီးအက်ယ္ မတက္နိုင္ပါဘူးကြာ။ နည္းနည္းပါးပါး အေခ်အတင္ေတာ့ ေျပာရမွာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ဂိုဏ္းစစ္ပြဲေတြေတာ့ မျဖစ္ပါဘူး။"လီဖူခ်န္းကသာ ဂိုဏ္း၃ဂိုဏ္းစလုံးက တပည့္ေတြကို တစ္ေယာက္မက်န္ သတ္ပစ္လိုက္တာ ဒါမွမဟုတ္ ေကာင္းကင္နတ္ဆိုးဂိုဏ္းရဲ့ သခင္ေလး လီဝူရွုကို သတ္ပစ္လိုက္တာ ဆိုရင္ေတာ့ အေျခအေနေတြက ထိန္းလို႔ ရေတာ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေတာ္ပါေသးတယ္။ လီဖူခ်န္းက သူ႔အကန္႔အသတ္ကိုေတာ့ သူသိထားတယ္ေလ။" လီဖူခ်န္း... ေသြးဆာေနတဲ့ လူသတ္ေကာင္... မင္းက ငါတို႔ ေကာင္းကင္နတ္ဆိုးဂိုဏ္းက တပည့္ေတြ ဒီေလာက္အမ်ားႀကီးကို သတ္ရဲတယ္ေပါ့ေလ။ ငါေဝရီပိုင္က မင္းကို ခြင့္မလႊတ္နိုင္ဘူးေဟ့...... "စပါၿပီ။ ဇာတ္လမ္းကေတာ့ စလာပါၿပီ။ေၾကာက္စရာေကာင္းလွတဲ့ အရိုးေခါင္း ပုံသ႑ာန္ အရာတစ္ခုက ေလထုထဲမွာ လြင့္ေမ်ာလာၿပီး လီဖူခ်န္းကို ဖိအားေတြ စေပးလာပါတယ္။" လီဖူခ်န္း...... ေခြးမသားေလး...။ မင္းက ငါတို႔ ခရမ္းေရာင္ေဆဘာ ဂိုဏ္းက ဂိုဏ္းသားတစ္ဝက္ေလာက္ကို သတ္ပစ္လိုက္တယ္။ ဒီေန႔ မင္းရဲ့ေသြးနဲ႔ ငါတို႔ဂိုဏ္းသားေတြကို ပူေဇာ္ရမယ္။"ခရမ္းေရာင္ေဆဘာ ဂိုဏ္းရဲ့ အတြင္းစည္း အႀကီးအကဲေခါင္ခ်ဳပ္ ဟီဆန္းဟီကလည္း အသံနက္ႀကီးျဖင့္ ၾကဳံးဝါးလိုက္ပါတယ္။" သူငယ္ေတာ္ ေရွာင္မိုက ငါတို႔ဂိုဏ္းရဲ့ တန္ဖိုးမျဖတ္နိုင္တဲ့ တပည့္တစ္ေယာက္ဘဲ။ လီဖူခ်န္း......မင္းရဲ့ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ျဖတ္ပစ္လိုက္။ အဲဒါဆိုရင္ ငါဒီကိစၥကို ေမ့ပစ္လိုက္မယ္။" ဝိညာဥ္ကေဝဂိုဏ္းက အဘြားႀကီးကလည္း တစ္စခန္း ထလာျပန္ပါတယ္။ " မင္းတို႔အားလုံး အရမ္းမလြန္လာရင္ ေကာင္းမယ္ေနာ္။"ေဇာင္ဝူက်င္းက ေဒါသထြက္လာၿပီး လီဖူခ်န္းရဲ့ အေရွ႕ကေန မားမားမတ္မတ္ရပ္ကာ ခ်ီအရွိန္အဝါေတြကို ထုတ္ေဖာ္ၿပီး ကာကြယ္ထားလိုက္ပါတယ္။" ေဇာင္ဝူက်င္း......မင္းတို႔ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းက သူ႔ကိုကယ္ဖို႔ မတတ္နိုင္ပါဘူးကြာ။ အခြင့္အေရးရွိတုန္း ဒီေကာင္ေလးကို ေပးလိုက္စမ္းပါ။"ေဝရီပိုင္က လူသတ္ခ်င္တဲ့ အေငြ႕အသက္ေတြ အျပည့္နဲ႔ ေဇာင္ဝူက်င္းကို ေျပာလိုက္ပါတယ္။ေဇာင္ဝူက်င္းက ေအးစက္စက္ ရယ္ေမာလိုက္ပါတယ္။" မင္းတို႔အားလုံးက တစ္ကယ္ အရွက္ မရွိတဲ့ သူေတြဘဲ။ ေဆးပင္၁၀၀ လ်ိဳ႕ဝွက္နယ္ေျမထဲမွာ သတ္ျဖတ္တာေတြကို ဂိုဏ္း၄ဂိုဏ္းစလုံးက သေဘာတူၿပီးသားေလ။ သူတို႔ေသတယ္ဆိုတာက အသုံးမက်လို႔ေပါ့ကြ။ ဘာျဖစ္လို႔ လီဖူခ်န္းအလွည့္က်မွ ျပသနာ လာျဖစ္ေနရတာလည္း။ မင္းတို႔လိုဆိုရင္ အရင္တုန္းက ေသသြားတဲ့ ငါတို႔ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းရဲ့ တပည့္ေတြကို ဘယ္သူသတ္တာလည္း။ မင္းတို႔ဂိုဏ္းသားေတြဘဲ သတ္တာမဟုတ္ဘူးလား။ အဲဒီတုန္းက ငါတို႔ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္း ဘာျပသနာ ရွာခဲ့ဖူးလို႔လည္း"ဟီဆန္းဟူကေတာ့ အေတာ္ေလးကို မ်က္ႏွာေျပာင္ပါတယ္။" အတိတ္ကဟာေတြကို အတိတ္မွာဘဲ ထားခဲ့။ ငါဆိုတဲ့ ဟီဆန္းဟူက လက္ရွိပစၥဳပၸန္ကိုဘဲ သိတယ္။ ဒီေန႔ မင္းတို႔မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းက ဒီေခြးမသားေလးကို ကာကြယ္ေနမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ငါ့ကို ရိုင္းတယ္လို႔ မေျပာနဲ႔။"" ေဇာင္ဝူက်င္း...... ရွင္သူ႔ကို ကာကြယ္လို႔ မရဘူးေနာ္။" ဝိညာဥ္ကေဝဂိုဏ္းက အဘြားႀကီးကလည္း သတိေပးစကား ဆိုပါတယ္။" ဒီလူေတြက တစ္ကယ္ကို အဆင့္အတန္းမရွိတာဘဲ "ခ်န္ဖန္းဟြာက မုန္းတီးစြာျဖင့္ ေျပာလိုက္ပါတယ္။ေဆးပင္၁၀၀ လ်ိဳ႕ဝွက္နယ္ေျမထဲမွာက ကိုယ္က ဦးေအာင္ သတ္ရင္သတ္ ၊မဟုတ္ရင္ေတာ့ တစ္ျခားသူက သတ္တာကို ခံ႐ုံဘဲ ရွိတာေလ။အဲဒါကို ဒီဂိုဏ္း၃ဂိုဏ္းက ျပသနာ ရွာေနပါေသးတယ္။လီဖူခ်န္းက သူမကို ရွင္းျပလိုက္ပါတယ္။ " သူတို႔အားလုံးက ငါ့ကို သတ္ခ်င္လို႔ကို အေၾကာင္းရွာေနတာ။ ငါမေသဘူးဆိုရင္ တစ္ေန႔မွာ သူတို႔ဂိုဏ္းေတြအတြက္ ျပသနာေကာင္ ျဖစ္လာနိုင္တယ္ေလ။ "ေကာင္းကင္အဆင့္ ပညာရွင္ေတြရဲ့ ခ်ီအရွိန္အဝါေတြက တစ္ကယ္ကိုေၾကာက္မက္ဖြယ္ ေကာင္းလြန္းပါတယ္။ေဇာင္ဝူက်င္းက သူ႔ရဲ့ အေရွ႕မွာ ရပ္ၿပီး ကာကြယ္ေပးထားတာေတာင္မွ လီဖူခ်န္းကို အေတာ္ေလး ဖိအားေပးေနနိုင္ပါေသးတယ္။ "ေဇာင္ဝူက်င္း ...... မင္းက ငါတို႔အႀကီးအကဲ ၃ေယာက္ေပါင္းတိုက္တာကို ခံနိုင္မယ္ ထင္ေနတာလား။ အျမန္ဖယ္စမ္း..."ေဝရီပိုင္ရဲ့ အနက္ေရာင္ အရိုးေခါင္းက ေဇာင္ဝူက်င္းဆီကို တိုးဝင္လာပါတယ္။တစ္ခ်ိန္တည္းမွာဘဲ ဟီဆန္းဟူက က်ားရိုင္းတစ္ေကာင္နဲ႔ ဆင္တူတဲ့ ခ်ီအရွိန္အဝါ တစ္ခုကို ထုတ္လႊတ္လိုက္ပါတယ္။ ဝိညာဥ္ကေဝဂိုဏ္းက အဘြားႀကီးကလည္း အနက္ေရာင္ ကန္႔လန္႔ကာနဲ႔ ဆင္တူတဲ့ ခ်ီအရွိန္အဝါကို ထုတ္လႊတ္ၿပီး ေဇာင္ဝူက်င္းကို တိုက္ခိုက္လာပါတယ္။ေဇာင္ဝူက်င္းက က်ယ္ေလာင္စြာ မာန္သြင္းလိုက္ၿပီး သူရဲ့ ပင္လယ္နဲ႔ တူတဲ့ ခ်ီအရွိန္အဝါကို ထုတ္လႊတ္ကာ ျပန္ခုခံပါတယ္။သူ႔ရဲ့ ခ်ီအရွိန္အဝါပင္လယ္ထဲကေန ေဝလငါးႀကီးတစ္ေကာင္ ထြက္လာၿပီး က်န္တဲ့ ခ်ီအရွိန္အဝါ၃ခုကို ဝါးမ်ိဳသြားခဲ့ပါတယ္။" မင္းရဲ့ အစစ္အမွန္ မိုးျပာေရာင္ေရစင္ အတြင္းအားက အဆင့္၁၉ေတာင္ ေရာက္သြားၿပီလား"ဆန္းၾကယ္အထြတ္အထိပ္ အတြင္းအား က်င့္စဥ္ေတြ ဆိုတာက အဆင့္တစ္ဆင့္တက္ဖို႔ အလြန္ခဲယဥ္းပါတယ္။ တစ္ကယ္ေတာ္ပါတယ္ဆိုတဲ့ ပါရမီရွင္ေတြေတာင္မွ ဆန္းၾကယ္အလယ္အလတ္ အတြင္းအားက်င့္စဥ္ေတြကို အျမင့္ဆုံးအထိ က်င့္နိုင္ေပမယ့္ ဆန္းၾကယ္အထြတ္အထိပ္ အတြင္းအားက်င့္စဥ္ကို ေျပာင္းက်င့္တဲ့ အခါမွာေတာ့ အဆင့္၁၆ ဒါမွမဟုတ္ ၁၇အထိဘဲ ေရာက္ေအာင္ ေလ့က်င့္နိုင္တာပါ။တစ္ကယ့္တစ္ကယ္ ေတာ္တဲ့သူေတြကဘဲ အဆင့္၁၈ထိ ေရာက္နိုင္တာေလ။အဆင့္၁၉ဆိုရင္ေတာ့ စိတ္ကူးယဥ္မေနပါနဲ႔ေတာ့ လို႔ဘဲ ေျပာရမလိုကို ျဖစ္ေနတဲ့ အေနအထားပါ။" မင္းရဲ့ အဆင့္အမွန္ မိုးျပာေရာင္ေရစင္က အဆင့္၁၉ေရာက္သြားေတာ့လည္း ဘာျဖစ္လည္း။ ဒီအဆင့္ေလး တစ္ဆင့္ကြာသြားတာက ငါတို႔၃ေယာက္ကို ယွဥ္နိုင္မယ္လို႔ ထင္ေနတာလား " ေဝရီပိုင္က ႏွာေခါင္းရွုံ႔ကာ ေျပာလိုက္ပါတယ္။တစ္ကယ္လို႔ တစ္ေယာက္ခ်င္း တိုက္ခိုက္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ေဇာင္ဝူက်င္းကို သူက ေၾကာက္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အခုက သုံးေယာက္တစ္ေယာက္ေလ။ ေဇာင္ဝူက်င္းက ေခါင္း၃လုံးနဲ႔ လက္၆ဖက္ ေပါက္မလာေသးသေရြ႕ကေတာ့ ေၾကာက္စရာ ဘာအေၾကာင္းမွကို မရွိပါဘူး။" ေဇာင္ဝူက်င္း...... ရွင္စိတ္အလိုေနာက္ကို မလိုက္စမ္းပါနဲ႔။ ဒီကေလးက သာမန္အရိုးတည္ေဆာက္ပုံဘဲ ရွိတာပါရွင္။ ဒီတစ္ေယာက္အတြက္နဲ႔ကေတာ့ ရွင္တို႔ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းႀကီး ဘယ္ေလာက္မွ နစ္နာသြားစရာ အေၾကာင္းမရွိပါဘူး။ " ဝိညာဥ္ကေဝဂိုဏ္းရဲ့ အဘြားအိုက စိတ္ဝိညာဥ္ တိုက္ခိုက္မွုကို အသုံးခ်ၿပီး ေဇာင္ဝူက်င္းရဲ့ ဆုံးျဖတ္မွုေတြ ေဝဝါးလာဖို႔ ႀကိဳးစားလိုက္ပါတယ္။ဒါေပမဲ့ သူမရဲ့ ႀကိဳးစားမွုက ေဇာင္ဝူက်င္းအေပၚမွာ သက္ေရာက္မွု မရွိပါဘူး။ ေဇာင္ဝူက်င္းက ေလသံမာမာျဖင့္ " တစ္ကယ္လို႔ အတြင္းစည္းအႀကီးအကဲေခါင္ခ်ဳပ္ျဖစ္တဲ့ ငါက ဒီတပည့္ေလးတစ္ေယာက္ရဲ့ အသက္ကိုေတာင္ မကာကြယ္ေပးနိုင္ဘူးဆိုရင္ ေနာက္ပိုင္းမွာ ဘယ္တပည့္ေတြကေကာ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းအတြက္ ႀကိဳးစားေပးခ်င္ေတာ့မွာလည္း။"" ပင္လယ္အဏၰဝါခ်ီေတြ ထြက္လာခဲ့စမ္း "ေဇာင္ဝူက်င္းရဲ့ အသံ တိတ္ဆိတ္သြားတာနဲ႔ သူ႔ရဲ့ ပင္လယ္ခ်ီအရွိန္အဝါေတြက အရင္ကထက္ ႏွစ္ဆေလာက္ ပိုက်ယ္ျပန္႔လာပါတယ္။ေဆးပင္၁၀၀ေရကန္ရဲ့ ေရမ်က္ႏွာျပင္မွာလည္း လွိုင္းတံပိုးေတြ ထန္လာခဲ့ပါၿပီေလ။" အဲဒါက ၾကယ္၄ပြင့္နည္းစနစ္ျဖစ္တဲ့ ပင္လယ္အဏၰဝါ နည္းစနစ္ဘဲ "ေရွာင္လီက ပါးစပ္အေဟာင္းသား ျဖစ္ၿပီး ေငးၾကည့္ေနပါတယ္။တစ္ကယ္လို႔ ၾကယ္၃ပြင့္အဆင့္ လ်ိဳ႕ဝွက္နည္းစနစ္ေတြကို ထိပ္တန္း နည္းစနစ္ေတြအျဖစ္ သတ္မွတ္မယ္ဆိုရင္ ၾကယ္၄ပြင့္အဆင့္ လ်ိဳ႕ဝွက္နည္းစနစ္ေတြက ဂိုဏ္းေတာ္ရဲ့ အႏၲိမ နည္းစနစ္ေတြပါ။ဒီနည္းစနစ္ေတြကို အလြန္ဘဲ ရွားပါးလြန္းပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီနည္းစနစ္ေတြကို ေအာင္ျမင္ၿပီးသြားရင္ေတာ့ ကိုယ့္ထက္ အစြမ္းထက္တဲ့ သူေတြကိုေတာင္မွ ျပန္ၿပီး အနိုင္ယူနိုင္တယ္ေလ။" မင္းတစ္ေယာက္တည္းဘဲ ၾကယ္၄ပြင့္ လ်ိဳ႕ဝွက္နည္းစနစ္ တတ္တယ္လို႔ ထင္ေနတာလား ...... ညတေစၧ၁၀၀ လာစမ္း......"" အေဖာ္မဲ့ စစ္ေျမျပင္ခ်ီ လာစမ္း"" ငရဲျပည္က ဧည့္နတ္ဆိုး လာစမ္း"ေဝရိပိုင္ရဲ့ အနက္ေရာင္အရိုးေခါင္းနားမွာေတာ့ ေနာက္ထပ္အရိပ္မည္းေတြ ေပၚလာခဲ့ၿပီး သူ႔ရဲ့ မူလ ခ်ီအရွိန္အဝါေတြကို အားျဖည့္ေပးလိုက္ပါတယ္။ဟီဆန္းဟူကလည္း သူ႔ရဲ့ ၾကယ္၄ပြင့္ နည္းစနစ္ကို ထုတ္သုံးလိုက္ပါၿပီ။ သူ႔ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္က ပိုမိုႀကီးထြားလာၿပီး သားရဲတစ္ေကာင္နဲ႔ ဆင္တူလာပါတယ္။ သူက အခုဆိုရင္၂မီတာေလာက္ ရွိေနၿပီး ရန္လိုေနတဲ့ အေငြ႕အသက္ေတြက က်ားပုံသ႑ာန္ မူလ ခ်ီအရွိန္အဝါေတြနဲ႔ ေပါင္းစပ္သြားၿပီး ထူးဆန္းတဲ့ သတၱဝါႀကီး တစ္ေကာင္လို ျဖစ္ေနပါၿပီ။ ဒီသတၱဝါႀကီးက ေကာင္းကင္ယံမွာ ဟိန္းေဟာက္ေနၿပီး ေနနဲလကိုေတာင္ ေျပးဟပ္ေတာ့မည့္ပုံ ရွိပါတယ္။ဝိညာဥ္ကေဝဂိုဏ္းက အဘြားႀကီးကေတာ့ မွုန္ဝါးဝါး ႐ုပ္ပုံလႊာတစ္ခု အျဖစ္ အသြင္ေျပာင္းသြားၿပီး အနက္ေရာင္ကန္႔လန္႔ကာ ခ်ီေတြထဲမွာ ဝင္ေရာက္ေပ်ာက္ကြယ္သြားပါၿပီ။ခ်ီအရွိန္အဝါ ေလးခုက ေကာင္းကင္ယံမွာ ထိပ္တိုက္ ေတြ႕ဆုံေနက်ပါၿပီ။ ေကာင္းကင္တစ္ခုလုံးကေတာ့ အေရာင္အမ်ိဳးမ်ိဳးကို ေျပာင္းလဲ ေနေတာ့တာပါဘဲ။ ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ ေလနီၾကမ္းေတြကလည္း တိုက္ခတ္လာတယ္။ က်ယ္ေလာင္လွတဲ့ မိုးၿခိမ္းသံေတြကလည္း အဆက္မျပတ္ကို ၿခိမ္းေနျပန္တယ္။ေနာက္ထပ္ မိုးႀကိဳးေတြကပါ ထပ္ၿပီး ပစ္လာပါေသးတယ္။ေကာင္းကယ္နယ္ပယ္က ပညာရွင္ေတြရဲ့ တိုက္ပြဲကေတာ့ တစ္ကယ့္ကို ေၾကာက္စရာ ပါဘဲ။ခ်ီအရွိန္အဝါ ေလးခုရဲ့ ဖိႏွိပ္မွုေတြက ျပင္းထန္လြန္းတာေၾကာင့္ အတြင္းစည္းအႀကီးအကဲေတြက တပည့္ေတြကို ရသေလာက္ ကာကြယ္ထားေပး ေနရပါတယ္။" မေကာင္းေတာ့ဘူး ...... အႀကီးအကဲေခါင္ခ်ဳပ္ရဲ့ ခ်ီအရွိန္အဝါေတြက လႊမ္းမိုးခံလိုက္ ရၿပီ။"ေရွာင္လီက မ်က္ႏွာပ်က္ေနပါတယ္။ သူ႔ရဲ့အျမင္မွာေတာ့ ေဇာင္ဝူက်င္းက ဆက္ၿပီး ေတာင့္ခံထားနိုင္မယ့္ပုံ မေပၚေတာ့ပါဘူး။" ေဝရီပိုင္...... မင္းတို႔ေတြ အရမ္းကို တရားလြန္လြန္းတယ္။ ဒီလိုကိစၥေတြ ျဖစ္လာမွေတာ့ ငါကလည္း မင္းတို႔ကို ငါတို႔ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းရဲ့ အေကာင္းဆုံး လ်ိဳ႕ဝွက္နည္းစနစ္ကို ထုတ္ျပရေတာ့မွာေပါ့ေလ။ "" မူလဘူတဓား လာခဲ့စမ္း "ေထာင္ေသာင္းခ်ီတဲ့ ဓားခ်ီေတြက ေဇာင္ဝူက်င္းရဲ့ ေခါင္းေပၚမွာ ေပၚလာခဲ့ၿပီး ဓားႀကီးတစ္စင္း အျဖစ္ ပုံေျပာင္းသြားခဲ့ပါၿပီ။အဲသည္ ဓားႀကီးကို ျမင္လိုက္တာနဲ႔ ျမင္လိုက္တဲ့ လူအေပါင္းရဲ့ စိတ္ႏွလုံးထဲအထိပါ လွီးျဖတ္သြားမလို႔ေတာင္ ခံစားေစရပါတယ္။ေဇာင္ဝူက်င္း ပစ္မွတ္ထားတဲ့ လူသုံးေယာက္ရဲ့ ခ်ီအရွိန္အဝါေတြကေတာ့ အပိုင္းပိုင္း အစစကို ျဖစ္သြား႐ုံမက သူတို႔သုံးေယာက္စလုံးရဲ့ အတြင္းကလီစာေတြကလည္း ေျဗာင္းဆန္ကုန္ပါတယ္။" ဂိုဏ္းေတာ္ရဲ့ အႂကြင္းမဲ့လ်ိဳ႕ဝွက္နည္းစနစ္ မူလဘူတဓား"လီဖူခ်န္းရဲ့ မ်က္လုံးေတြကလည္း ျပဴးက်ယ္ကုန္ပါၿပီေလ။အဆုံးမဲ့အာဏာ အပိုင္း၁၆၅ျပည္ေတာ္ျပန္ၿပီမိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းရဲ့ မူလဘူတဓား ပညာရပ္က အေတာ္ေလးကို ေက်ာ္ၾကားလွပါတယ္။မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းနာမည္ကို ၾကားလိုက္တာနဲ႔ ထိပ္သီးပညာရွင္ေတြရဲ့ အေတြးထဲမွာ ပထမဆုံး ေပၚလာတာက မူလဘူတ ဓားပါဘဲ။မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းက အခုခ်ိန္အထိ သူတို႔ရဲ့ နယ္နိမိတ္ေတြကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး အာဏာလႊမ္းမိုးနိုင္ရတဲ့ အေၾကာင္းကလည္း ဒီမူလဘူတဓား ပညာရပ္ ေၾကာင့္ပါဘဲ။မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းတည္ရွိရာ မိုင္ေပါင္း၂ေသာင္း ပတ္ပတ္လည္မွာေတာ့ ဒီမူလဘူတဓား ပညာရပ္က အစြမ္းအထက္ဆုံး ၾကယ္၅ပြင့္ လ်ိဳ႕ဝွက္နည္းစနစ္ဆိုၿပီး အားလုံးက လက္ခံထားပါတယ္။မိုးျပာရာင္ဂိုဏ္းကို ပထမဆုံး တည္ေထာင္ခဲ့တဲ့ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ႀကီးဟာ ဒီမူဘူတဓားနဲ႔ ထိပ္သီးပညာရွင္ အေတာ္မ်ားမ်ားကို သတ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။သူနဲ႔လက္ရည္တူတဲ့ ပညာရွင္ေတြေတာင္မွ ဒီမူလဘူတဓားပညာရပ္ကို ထုတ္သုံးလိုက္ရင္ ခုခံခ်ိန္မရဘဲ အရွုံးေပးခဲ့ရတယ္ေလ။ဂိုဏ္းတိုင္းဂိုဏ္းတိုင္းမွာ ကိုယ္ပိုင္ဝွက္ဖဲေတြ ရွိၾကပါတယ္။ အဲဒီအတြက္ေၾကာင့္ ဒီမူလဘူတဓားကလည္း မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းရဲ့ ဝွက္ဖဲေတြခဲက တစ္ခ်ပ္ဆိုတာ ယုံမွားသံသယ ဝင္စရာ မရွိပါဘူး။" ဒါက ဂိုဏ္းေတာ္ရဲ့ မူလဘူတဓား လား။ သည္ပညာရပ္က တစ္ခါတည္းနဲ႔ ဓားခ်ီေတြ ေသာင္းနဲ႔ခ်ီၿပီး ဖန္ဆင္းနိုင္တယ္ဆိုတာ အမွန္ဘဲကိုး။ ဒီနည္းစနစ္က အေတာ္ေလးကို အံ့ၾသစရာဘဲ။"လီဖူခ်န္းက နည္းစနစ္တစ္ခုက ေလ့လာတဲ့ေနရာမွာ အေတာ္ေလး အျမင္စူးရွပါတယ္။ဒီေလထဲမွာ လြင့္ေမ်ာေနတဲ့ ဓားခ်ီေတြက တိုက္ခိုက္မွုစြမ္းအားေတြနဲ႔ ျပည့္ႏွက္ေနတာကို သတိျပဳမိလိုက္တယ္ေလ။ ဒီသိပ္သည္းေနတဲ့ ဓားခ်ီေတြက ေကာင္းကင္နဲ႔ ေျမႀကီးကိုေတာင္ ဆြဲျဖဲပစ္ေတာ့မယ့္ အတိုင္းပါဘဲ။ ဒီဓားခ်က္ကို ထိပ္တိုက္ခုခံဖို႔ မေျပာနဲ႔ ေဘးကေန တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္တာနဲ႔ေတာင္ ဒီပညာရပ္ရဲ့ ႀကီးက်ယ္ခမ္းနားမွုကို သိျမင္နိုင္ပါတယ္။ဒီပညာရပ္က ဧရိယာလိုက္ တိုက္ခိုက္တဲ့ေနရာမွာ သုံးတဲ့ ပညာရပ္လည္း ဟုတ္ပုံမရပါဘူး။ဧရိယာလိုက္ကို ရည္ရြယ္ၿပီး တိုက္ခိုက္တဲ့ နည္းစနစ္ေတြက ထိေရာက္မွုႏွုန္း ေလ်ာ့က်ၿပီး တိုက္ခိုက္မွု အေရအတြက္ကိုဘဲ မ်ားလာေစတာပါ။ဥပမာေျပာရရင္ ခ်န္ဖန္းဟြာရဲ့ ပန္းပြင့္အသေခၤ်ဓားသိုင္းေပါ့။ သူမရဲ့ ဓားခ်က္အေရအတြက္က အရမ္းမ်ားေနေပမယ့္လည္း ထိေရာက္မွုပိုင္းမွာေတာ့ ၃၀ရာခိုင္ႏွုန္းေလာက္ဘဲ ရွိတယ္ေလ။လီဖူခ်န္းတစ္ေယာက္ဘဲ ဒီပညာရပ္ကို ၾကည့္ၿပီး အႀကီးအက်ယ္တုန္လွုပ္ေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေရွာင္လီနဲ႔ အျခားလူေတြကလည္း လုံးဝကို အံ့ၾသေနက်ပါတယ္။လ်ဳဝူေဟာင္က သူ႔ရဲ့လက္သီးကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္လိုက္ၿပီး သူ႔ကိုယ္သူ တိုင္တည္လိုက္ပါတယ္။ တစ္ေန႔က်ရင္ ဒီမူလဘူတဓား ပညာရပ္ကို ဆရာတစ္ဆူျဖစ္ေအာင္ ေလ့က်င့္ၿပီး ကမၻာႀကီးကို အုပ္စိုးမယ္ လို႔ပါဘဲ။ေဝရီပိုင္ကေတာ့ အံ့ၾသမွုေတြကို အတတ္နိုင္ဆုံး ထိန္းခ်ဳပ္ထားပါေသးတယ္။ ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ မနာလိုသံႀကီးျဖင့္ " မင္းကို မူလဘူတဓား ပညာရပ္ ေလ့က်င့္ထားမယ္လို႔ လုံးဝ မထင္ထားခဲ့မိဘူး။ ၾကည့္ရတာ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းက မင္းကို အေတာ္ေလး ေမၽွာ္လင့္ထားပုံ ရတာဘဲ။ "ၾကယ္၅ပြင့္ လ်ိဳ႕ဝွက္နည္းစနစ္ဆိုတာ အႀကီးအကဲေခါင္ခ်ဳပ္ေတြကိုေတာင္ အလြယ္တစ္ကူနဲ႔ ေလ့က်င့္ခြင့္ ေပးထားတာ မဟုတ္ဘူးေလ။ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ႀကီးရဲ့ ခြင့္ျပဳခ်က္ရယ္ အျခားေသာ ဂိုဏ္းထိန္းႀကီးေတြရဲ့ ေထာက္ခံမွုေတြနဲ႔မွ ေလ့က်င့္ခြင့္ ရတာပါ။ေဇာင္ဝူက်င္းက သူ႔ရဲ့ ညာဘက္လက္ကို ေျမႇာက္လိုက္တဲ့ အခါမွာေတာ့ ေထာင္ေသာင္းနဲ႔ ခ်ီတဲ့ ဓားခ်ီေတြက တိုက္ခိုက္ဖို႔ကို အဆင့္သင့္ ျဖစ္ေနပါၿပီ။" မင္းတို႔ေတြက အရမ္းတိုက္ခ်င္ေနတာ မလား။ လာေလ...... လာခဲ့စမ္းပါ...။ ငါ့ရဲ့ မူလဘူတဓားက တစ္ခါမွ ေကာင္းကင္နယ္ပယ္ အဆင့္က ပညာရွင္ေတြကို မသတ္ရေသးဘူး။ ဒီေန႔မွာေတာ့ ငါတို႔ဂိုဏ္းရဲ့ နည္းစနစ္က ေက်ာ္သေလာက္ အစြမ္းထက္မလားဆိုတာ စမ္းၾကည့္က်တာေပါ့ "ေဇာင္ဝူက်င္းက စကားေျပာေနရင္းနဲ႔ သူ႔ရဲ့ညာဘက္လက္ကို အေရွ႕ကို တိုးလိုက္ပါတယ္။ " ခိခိ......အႀကီးအကဲေဇာင္...... ဘယ္လိုျဖစ္ၿပီး ဒီေလာကအထိ ေဒါသႀကီးေနရတာလည္းရွင့္...။ ကၽြန္မတို႔က ရွင့္ကို က်ီစားေနတာပါရွင္......" အေျခအေနကို နားလည္တဲ့ ဝိညာဥ္ကေဝဂိုဏ္းက အဘြားႀကီးကေတာ့ ဟန္ေဆာင္အျပဳံးေလးနဲ႔ ေဇာင္ဝူက်င္းကို ေလေျပေသြးပါေတာ့တယ္။သူမက တစ္ကယ္လည္း ဒီေဇာင္ဝူက်င္းတစ္ေယာက္ မိုက္မိုက္ကန္းကန္းနဲ႔ မူလဘူတဓားကို သုံးလိုက္မွာကို ေၾကာက္ပါတယ္ေလ။ဒီမူလဘူတဓားခ်က္ကို ခုခံနိုင္မယ္လို႔လည္း သူမကိုယ္သူမ ယုံၾကည္ခ်က္ မရွိပါဘူး။ဒီ ၾကယ္၅ပြင့္အဆင့္ လ်ိဳ႕ဝွက္နည္းစနစ္က မေရမတြက္နိုင္တဲ့ ထိပ္သီးပညာရွင္ေတြကိုေတာင္ သတ္ျဖတ္ခဲ့တာ မဟုတ္ပါလား။ ဓားခ်က္က မထုတ္ခင္ အထိေတာ့ အဆင္ေျပပါေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဓားခ်က္ ထုတ္လိုက္ၿပီ ဆိုရင္ေတာ့ တစ္ေယာက္ေယာက္ကေတာ့ မလြဲမေသြ ေသဆုံးရေတာ့မွာပါဘဲ။ အဲသည္ တစ္ေယာက္က သူမေတာ့ မျဖစ္ခ်င္ေသးပါဘူးေလ။ဟီဆန္းဟူကလည္း သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ ခ်လိုက္ၿပီး သူ႔ရဲ့ အမ်က္ေဒါသကို ျပန္ထိန္းလိုက္ပါတယ္။ မူလဘူတဓားကို ထုတ္သုံးမယ့္ ေဇာင္ဝူက်င္းရဲ့ ဓားခ်က္ကို ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္ရေအာင္ သူက ႐ူးေနတာမွ မဟုတ္တာေလ။ေဇာင္ဝူက်င္းက ေဝရီပိုင္ကို ၾကည့္လိုက္ပါတယ္။ေဝရိပိုင္ကလည္း လက္ေလ်ာ့လိုက္ပါၿပီ။" မင္းရဲ့ စြမ္းအင္ပင္လယ္ထဲမွာ သိုေလွာင္ထားတဲ့ ဓားခ်ီေတြကို ငါခံစားေနရတယ္။မင္းက ဓားခ်ီေတြက အသက္ဓာတ္ေတြေတာင္ ပါဝင္ေနၿပီဘဲ။ မင္းရဲ့ ဓားခ်က္ကို ခံနိုင္ဖို႔ ငါ့ကိုယ္ငါ ယုံၾကည္ခ်က္ မရွိေသးဘူး။ ဒီတစ္ခါေတာ့ ငါအေလ်ာ့ေပးလိုက္မယ္။ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ဆိုရင္ေတာ့ မင္းရဲ့ ဒီဓားခ်က္ကို ငါခုခံနိုင္မွာပါ။ "ေဇာင္ဝူက်င္းက ႏွာေခါင္းတစ္ခ်က္ ရွုံ႔လိုက္ၿပီး " မင္းတို႔အားလုံးက မွန္ကန္တဲ့ ေရြးခ်ယ္မွုကို လုပ္လိုက္တာဘဲ။ အႀကီးအကဲလၽွန္ ...... ခင္ဗ်ားရဲ့ ရတနာေလးေတြက္ို ေခၚလိုက္ေတာ့။ က်ဳပ္တို႔ ဒီေနရာမွာ ဆက္ေနစရာ ဘာအေၾကာင္းမွ မရွိေတာ့ဘူး။"" ဟုတ္ကဲ့ " အႀကီးအကဲလၽွန္က ေခါင္းညိတ္လိုက္ပါတယ္။ရႊီ.........ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ သူက ေလခၽြန္သံ ရွည္ႀကီး တစ္ခ်က္ ျပဳလုပ္လိုက္ ပါေတာ့တယ္။၁၅မိနစ္ေလာက္ အၾကာမွာေတာ့ ေရႊေမႊးငွက္နဲ႔ ေတာင္ပံပါက်ားတို႔က ေပၚလာခဲ့ပါၿပီေလ။ဒါေပမဲ့ ဒီေရႊေမႊးငွက္နဲ႔ ေတာင္ပံပါ က်ားတို႔ကို ၾကည့္ရတာက ဒဏ္ရာရေနတဲ့ပုံပါဘဲ။ႏွစ္ေကာင္စလုံးရဲ့ ကိုယ္ေပၚမွာက လက္သည္းရာေတြရယ္၊ ကိုက္ရာေတြရယ္နဲ႔ ျပည့္ႏွက္လို႔ ေနပါတယ္။" ဘယ္လိုျဖစ္တာလည္း...... ဘယ္သူက ဒီလို ျဖစ္ေအာင္ လုပ္လိုက္တာလည္းကြ။" အႀကီးအကဲလၽွန္ရဲ့ အသံက ဟိန္းထြက္လာပါတယ္။ဒီေရႊေမြးငွက္နဲ႔ ေတာင္ပံပါက်ားတို႔ကို သူက ငယ္စဥ္ေတာင္ေက်း ဘဝတည္းက ေကၽြးေမြး ေစာင့္ေရွာက္ လာခဲ့တာပါ။ ဒီေကာင္ႏွစ္ေကာင္ကို သူ႔ရဲ့ အသက္ထက္ေတာင္ တန္ဖိုးထား ျမတ္နိုးပါေသးတယ္။ေအာင္းဝ္............ကေလးငယ္တစ္ေယာက္ရဲ့ ေအာ္သံလို အသံတစ္ခုက ဟိုးအေဝးတစ္ေနရာကေန ထြက္ေပၚလာပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီေအာ္သံက ကေလးေအာ္သံထက္ကို အဆတစ္ေထာင္မက က်ယ္ေလာင္ပါတယ္။ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ ေတာင္ပံေလးခု ေကာင္းကင္နတ္ဆိုး သားရဲႀကီးက အေနာက္ကေန လိုက္ပါလာခဲ့ပါၿပီ။"ေဝရီပိုင္...... မင္းတို႔ဂိုဏ္းရဲ့ ေတာင္ပံေလးခု ေကာင္းကင္နတ္ဆိုး သားရဲက ငါ့ရဲ့ ေရႊေမႊးငွက္နဲ႔ ေတာင္ပံပါက်ားကို ဒဏ္ရာရေအာင္ လုပ္ရဲတယ္ေပါ့ေလ။" အႀကီးအကဲလၽွန္က သူ႔ရဲ့ ရတနာေကာင္ေလးေတြကို ဒဏ္ရာရေအာင္ လုပ္လိုက္တဲ့ တရားခံက ဒီေကာင္းကင္နတ္ဆိုး သားရဲႀကီးဘဲ ဆိုတာကို လုံးဝ ေသခ်ာသြားခဲ့ပါၿပီ။ေဝရီပိုင္က ရယ္ေမာလိုက္ၿပီး" အသုံးမက်တဲ့ စိတ္ဝိညာဥ္သားရဲေတြက ေသသြားတာေတာင္ ပိုေကာင္းေသးတယ္ "အဲသည္အခ်ိန္မွာဘဲ ေတာင္ပံေလးခု ေကာင္းကင္နတ္ဆိုး သားရဲက ေရႊေမြးငွက္နဲ႔ ေတာင္ပံက်ားတို႔ကို မီလုနီးပါး ျဖစ္လာပါၿပီ။" ေသာက္ေရးမပါ လိုက္တဲ့ေကာင္"ေဇာင္ဝူက်င္းက ေဒါသတစ္ႀကီးနဲ႔ ဓားခ်ီတစ္ခုကို ထုတ္လႊတ္လိုက္ပါတယ္။ရႊပ္.........ဓားခ်ီက ေတာင္ပံေလးခု ေကာင္းကင္နတ္ဆိုး သားရဲႀကီးကို ထိမွန္သြားတဲ့ အတြက္ သားရဲႀကီးက ေကာင္းကင္ယံထက္ကေန အ႐ုပ္ႀကိဳးျပတ္ ျပဳတ္က်လာပါတယ္။" အစြမ္းထက္လိုက္တာ...... ဓားခ်ီေလး တစ္ခုနဲ႔ေတာင္မွ ေကာင္းကင္နတ္ဆိုးသားရဲႀကီးကို ဒဏ္ရာအႀကီးအက်ယ္ ရသြားေစတယ္။"ေဝရီပိုင္ကေတာ့ ေဒါသအႀကီးအက်ယ္ ထြက္ေနပါၿပီ။" ေဇာင္ဝူက်င္း...... မင္းက လုပ္ရဲတယ္ေပါ့ေလ"သူက ေဇာင္ဝူက်င္းကို လက္သီးနဲ႔ လွမ္းထိုးလိုက္ပါတယ္။ ေၾကာက္စရာေကာင္းလွတဲ့ အတြင္းအားလွိုင္းတစ္ခုက ထြက္ေပၚလာၿပီး ေဇာင္ဝူက်င္းကို တိုက္ခိုက္လိုက္တယ္ေလ။ရႊမ္း.........ေဇာင္ဝူက်င္းက ထိုအတြင္းအားလွိုင္းကို ဓားခ်က္တစ္ခ်က္တည္းနဲ႔ ဖ်က္ဆီးပစ္လိုက္ပါတယ္။" ေဝရီပိုင္ ...... မင္းေနာက္ထပ္တစ္ခါ တိုက္ရဲရင္ တိုက္ၾကည့္စမ္း။ ဒီေန႔က မင္းနဲ႔ငါ့ရဲ့ သူေသကိုယ္ေသ တိုက္ပြဲ ျဖစ္လာလိမ့္မယ္။"" မင္း...... မင္း......"ေဝရီပိုင္က ႐ူးသြပ္မတတ္ ေဒါသထြက္ေနေပမဲ့လည္း အဆုံးသတ္မွာေတာ့ ေနာက္ထပ္ တိုက္ကြက္ မထြက္လာေတာ့ပါဘူး။ သူက ေဇာင္ဝူက်င္းရဲ့ ဓားခ်ီ ၁၀၀ ေလာက္ကို ေရွာင္နိုင္မယ္လို႔ ယုံၾကည္မွု ရွိေပမယ့္ ေထာင္နဲ႔ခ်ီတဲ့ ဓားခ်ီေတြကို ဆိုရင္ေတာ့ ေရွာင္တိမ္းမယ္လို႔ ယုံၾကည္မွု မရွိဘူးေလ။ဟီဆန္းဟူနဲ႔ ဝိညာဥ္ကေဝဂိုဏ္းက အဘြားႀကီးကေတာ့ အေတာ္ေလး ပါးေရနပ္ေရ ရွိတယ္လို႔ ဆိုရမွာပါဘဲ။ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္စလုံးက ဒီအျဖစ္အပ်က္ကို မသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနၾကပါတယ္။ေကာင္းကင္နတ္ဆိုးဂိုဏ္းနဲ႔ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းရဲ့ ထိပ္တိုက္ေတြ႕မွုမွာ သူတို႔က ဘာအေၾကာင္းနဲ႔မွ လက္ဝင္လ်ိဳစရာ မလိုပါဘူးေလ။ၿပီးေတာ့ ဒီမူလဘူတဓားရဲ့ အစြမ္းကို သူတို႔က ေကာင္းေကာင္းႀကီး ၾကားဖူးထားပါတယ္။ " ဒါကလုံးဝကို အႂကြင္းမဲ့ အစြမ္းထက္လြန္းတယ္။"အရင္တုန္းကေတာ့ လီဖူခ်န္းက သူတို႔ဂိုဏ္းရဲ့ ၾကယ္၅ပြင့္ လ်ိဳ႕ဝွက္နည္းစနစ္ကို ဒီေလာက္အထိ အစြမ္းထက္လိမ့္မယ္လို႔ မထင္ထားခဲ့ပါဘူး။ အခုေတာ့ သူက ေကာင္းေကာင္းႀကီး နားလည္သြားခဲ့ပါၿပီ။ေရႊေမႊးငွက္နဲ႔ ေတာင္ပံပါက်ားတို႔ရဲ့ ဒဏ္ရာက အေပၚယံေလးဘဲ ျဖစ္ေနလို႔ ေတာ္ပါေသးတယ္။အတန္ၾကာ ေဆးကုေပးၿပီး ေနာက္မွာေတာ့ အႀကီးအကဲလၽွန္က သူ႔ရဲ့လက္ကို ေဝွ႕ယမ္းလိုက္ပါတယ္။" မင္းတို႔အားလုံး တက္လို႔ရၿပီ။"အႀကီးအကဲလၽွန္ရဲ့ အမိန္႔ကို ရအၿပီးမွာေတာ့ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းသားေတြဟာ သားရဲေကာင္ႀကီး ႏွစ္ေကာင္အေပၚကို အလ်ိဳလ်ိဳ တက္လိုက္က်ပါတယ္။ေဇာင္ဝူက်င္းကေတာ့ ေနာက္ဆုံးမွဘဲ တက္လာခဲ့တယ္ေလ။အျခားဂိုဏ္း ၃ဂိုဏ္းစလုံးရဲ့ အဖြဲ႕ဝင္ေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာ စိုက္ၾကည့္ၿပီးေနာက္မွာေတာ့ ေဇာင္ဝူက်င္းက သူ႔ရဲ့ ဓားခ်ီေတြကို ျပန္သိမ္းလိုက္ ပါေတာ့တယ္။" သြားစို႔ "စိတ္ဝိညာဥ္သားရဲ ႏွစ္ေကာင္ကလည္း အရွိန္ယူၿပီး ေကာင္းကင္ယံကို ပ်ံတက္ သြားခဲ့ပါၿပီ။ သိပ္မၾကာခင္မွာဘဲ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းသားေတြ စီးနင္းထားတဲ့ သားရဲႏွစ္ေကာင္ဟာ ေဆးပင္၁၀၀ ေရကန္ကေန ေပ်ာက္ကြယ္သြားပါေတာ့တယ္။" လီးဘဲၾကာ "ေဝရီပိုင္က သူ႔ရဲ့ အမ်က္ေဒါသေတြကို ကန္ေရျပင္ဆီကို လႊဲခ်လိုက္ပါတယ္။ ကန္ေရျပင္ တစ္ခုလုံးက ေပါက္ကြဲသံေတြနဲ႔ ဆူညံသြားခဲ့ပါၿပီ။" သြားမယ္ေဟ့ "ခရမ္းေရာင္ေဆဘာဂိုဏ္းနဲ႔ ဝိညာဥ္ကေဝဂိုဏ္းကလည္း သက္ဆိုင္ရာ စိတ္ဝိညာဥ္သားရဲ အသီးသီးကို ေခၚၿပီး ထြက္သြားပါေတာ့တယ္။ေနာက္ဆုံးမွ ထြက္သြားတဲ့ သူေတြကေတာ့ ေကာင္းကင္နတ္ဆိုးဂိုဏ္းပါဘဲ။ " မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္း ...... တစ္ေန႔က်ရင္ မင္းတို႔ဂိုဏ္းကို မ်ိဳးျဖဳတ္ပစ္မယ္ကြ။"လီဝူရွုကေတာ့ စိတ္ထဲကေန ၾကဳံးဝါးလိုက္ပါတယ္။အဆုံးမဲ့အာဏာ အပိုင္း၁၆၆ေထာက္ပံ့ေရးရမွတ္ ထုတ္ယူၿပီတစ္ပတ္ေလာက္ အၾကာမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းတို႔ လူစုဟာ မိုးျပာေရာင္ ဂိုဏ္းကို ျပန္ေရာက္လာခဲ့ က်ပါၿပီ။အတြင္းစည္းဂိုဏ္းရဲ့ ပင္မခန္းေဆာင္ထဲမွာေတာ့.........ေဇာင္ဝူက်င္းက ေၾကာ္ျငာလိုက္ပါတယ္။" ခ်ိဳကန္းကလြဲၿပီး မင္းတို႔အားလုံးကေတာ့ ေျမကမၻာအဆင့္ကို ေရာက္သြားက်ၿပီ။ ဂိုဏ္းေတာ္ရဲ့ စည္းကမ္းခ်က္အရေတာ့ တိုက္ရိုက္တပည့္ စမ္းသပ္မွုေတြကို မလုပ္ရေသးဘဲနဲ႔ မင္းတို႔ကို တိုက္ရိုက္တပည့္ရာထူး ေပးလို႔မရေသးဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဒါေတြက အေပၚယံေတြပါဘဲ။ ေရာ့...... ဒီ တိုက္ရိုက္တပည့္ တံဆိပ္ေတာ္ေတြကို ယူထားလိုက္။ အခုခ်ိန္ကစၿပီး မင္းတို႔အားလုံးဟာ တိုက္ရိုက္တပည့္ေတြဘဲ။ေဇာင္ဝူက်င္းက သူ႔ရဲ့ လက္ကို ေဝွ႕ယမ္းလိုက္တဲ့ အခါမွာေတာ့ တံဆိပ္ေတာ္၅ခုဟာ လီဖူခ်န္းတို႔ဆီကို ဝဲက်လာပါတယ္။တံဆိပ္ေတာ္ကို လက္ခံယူအၿပီးမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းက တစ္ခ်က္ စစ္ေဆး ၾကည့္ရွုလိုက္ပါတယ္။တံဆိပ္ေတာ္က ေငြေရာင္အဆင္းရွိၿပီး အေရွ႕ဘက္ မ်က္ႏွာျပင္မွာေတာ့ ပင္လယ္တစ္စင္းနဲ႔ ဓားတစ္လက္ရဲ့ ပုံကို ထြင္းထုထားပါတယ္။ေဇာင္ဝူက်င္းက ဆက္ေျပာပါတယ္။" ဒါက ေငြအဆင့္ တံဆိပ္ေတာ္ဘဲ။ တိုက္ရိုက္တပည့္ေတြကို အမ်ိဳးအစား ႏွစ္မ်ိဳး ခြဲထားတယ္။အဲဒါကေတာ့ ေရႊအဆင့္ တိုက္ရိုက္တပည့္နဲ႔ ေငြအဆင့္ တိုက္ရိုက္တပည့္ဘဲ။ ေငြအဆင့္ တိုက္ရိုက္တပည့္ေတြက ဂိုဏ္းေတာ္က ပစၥည္းေတြကို ရယူတဲ့ေနရာမွာ ၃၀ရာခိုင္ႏွုန္း ေလ်ာ့ေစ်း ရမယ္။ ေရႊအဆင့္ တိုက္ရိုက္တပည့္ေတြကေတာ့ ၅၀ရာခိုင္ႏွုန္း ေလ်ာ့ေစ်းရမယ္။ ""ေရႊအဆင့္ တိုက္ရိုက္တပည့္ ျဖစ္လာဖို႔ဆိုရင္ မင္းက အေမြခံ ေမၽွာ္စင္ရဲ့ ပထမအဆင့္ကို တစ္ႏွစ္အတြင္း ေက်ာ္ျဖတ္နိုင္မွ ျဖစ္မယ္။ တိုက္ရိုက္တပည့္ေတြတိုင္းမွာ ႀကိဳးစားခြင့္ ၃ႀကိမ္ရွိတယ္။ "" မင္းတို႔ကို သတင္းတစ္ခုေတာ့ ေပးပါရေစဦး။ ငါတို႔ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းမွာ တိုက္ရိုက္တပည့္ ၅၀၀ ရွိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေရႊအဆင့္ တိုက္ရိုက္တပည့္ကေတာ့ ၃၀ဘဲ ရွိတယ္ဆိုတာဘဲ။မင္းတို႔အထဲက လူအနည္းငယ္ေလာက္ကေတာ့ ေရႊအဆင့္ တိုက္ရိုက္တပည့္ေတြ ျဖစ္လာမယ္လို႔ ငါေမၽွာ္လင့္ပါတယ္။"ေဇာင္ဝူက်င္းက အဲသည္စကားကို ေျပာတဲ့အခိုက္မွာေတာ့ သူ႔မ်က္လုံးေတြက လီဖူခ်န္းကို စိုက္ၾကည့္ေနပါတယ္။လီဖူခ်န္းရဲ့ အစြမ္းအစက ဘယ္ေလာက္ထိ ေရာက္ေနၿပီလည္း ဆိုတာကို သူေကာင္းေကာင္း မသိပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ေရႊအဆင့္ တိုက္ရိုက္တပည့္ ျဖစ္ဖို႔ဆိုတာ ဘယ္ေလာက္ ခဲယဥ္းလည္း ဆိုတာကိုေတာ့ သူေကာင္းေကာင္းႀကီး သိပါတယ္။ ဓားအ႐ူးသူေတာ္တို႔လို လူေတြကသာ တစ္စုံတစ္ရာ ျပသနာ မရွိဘဲ တစ္ႀကိမ္တည္းနဲ႔ ေရႊအဆင့္ တိုက္ရိုက္တပည့္ ျဖစ္လာခဲ့တာေလ။လ်ဴဝူေဟာင္က သူမရွင္းတဲ့ ကိစၥတစ္ခုကို ေမးလိုက္ပါတယ္။" အႀကီးအကဲခင္ဗ်ား...... တစ္ကယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔က အေမြခံ ေမၽွာ္စင္ရဲ့ ဒုတိယအဆင့္ကို ေက်ာ္ျဖတ္သြားနိုင္မယ္ဆိုရင္ ဘာျဖစ္သြားမွာပါလည္း"အခ်ိန္တစ္ႏွစ္ ႀကီးမ်ားေတာင္ ေပးထားတာမို႔ အေမြခံ ေမၽွာ္စင္ရဲ့ ပထမအဆင့္ကို ေက်ာ္ျဖတ္နိုင္ဖို႔ဆိုတာ လ်ဴဝူေဟာင္အတြက္ လြယ္လြန္းတယ္လို႔ ခံစားရပါတယ္။ေဇာင္ဝူက်င္းက ရယ္ၿပီး ေခါင္းခါျပလိုက္ပါတယ္။" မျဖစ္နိုင္ဘူး "လ်ဳဝူေဟာင္က အေၾကာင္းရင္းကို ေမးလိုက္ပါတယ္။" ဘာေၾကာင့္ပါလည္း "ေဘးနားမွာ ရွိတဲ့ အတြင္းစည္း အႀကီးအကဲ တစ္ေယာက္က လ်ဴဝူေဟာင္ကို ရွင္းျပပါတယ္။" အေမြခံ ေမၽွာ္စင္ရဲ့ ပထမအဆင့္နဲ႔ ဒုတိယအဆင့္ၾကားက ကြာဟခ်က္က အရမ္းကို ႀကီးမားေနလို႔ဘဲ။ ေငြအဆင့္ တိုက္ရိုက္တပည့္ အေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ေျမကမၻာနယ္ပယ္ အဆင့္၆ကို ေရာက္ေနတာေတာင္မွ အေမြခံ ေမၽွာ္စင္ရဲ့ ဒုတိယအဆင့္ကို မေက်ာ္ျဖတ္နိုင္ဘူး။ၿပီးေတာ့ ငါမင္းတို႔ကို ေျပာျပရဦးမယ္။ အေမြခံေမၽွာ္စင္ရဲ့ ဒုတိယအဆင့္ကေန စၿပီး ေက်ာ္ျဖတ္နိုင္တဲ့သူေတြကို ဂိုဏ္းေတာ္က ဆုေတြ ေပးေသးတယ္။ မင္းအဆင့္တစ္ခုကို ေက်ာ္ျဖတ္နိုင္တာနဲ႔ ႀကိဳက္တဲ့ အဆင့္ျမင့္ ပညာရပ္ တစ္ခုကို ေရြးယူလို႔ ရတယ္။ၾကယ္၃ပြင့္ လ်ိဳ႕ဝွက္နည္းစနစ္ ၊ဆန္းၾကယ္အထြတ္အထိပ္ အတြင္းအားက်င့္စဥ္ ဒါမွမဟုတ္ ဆန္းၾကယ္အထြတ္အထိပ္ သိုင္းက်မ္းကြာ။ မင္းႀကိဳက္တာ အကုန္ ေရြးနိုင္တယ္။ ဒါေပမဲ့ အေမြခံေမၽွာ္စင္ရဲ့ ဒုတိယအဆင့္ကို ေက်ာ္ျဖတ္နိုင္ဖို႔အတြက္ အနည္းဆုံးေတာ့ ေျမကမၻာနယ္ပယ္ အဆင့္၃ကို ေရာက္ေနမွ ျဖစ္မယ္။ ဒါေတာင္မွ ေမၽွာ္လင့္ခ်က္ ေသးေသးေလးဘဲ ရွိတာေနာ္။ ေျမကမၻာနယ္ပယ္ အဆင့္၃နဲ႔ အေမြခံေမၽွာ္စင္ရဲ့ ဒုတိယအဆင့္ကို ျဖတ္ေက်ာ္သြားနိုင္တဲ့ သူေတြက သမိုင္းတစ္ေလၽွာက္မွာေတာင္ လက္တစ္ဆုပ္စာဘဲ ရွိတာ။"" အရမ္းကို ခက္မယ့္ပုံဘဲ"ေရွာင္လီနဲ႔ အျခားလူေတြက လက္ေလ်ာ့ လိုက္က်ပါၿပီ။သူတို႔က ေရႊအဆင့္ တိုက္ရိုက္တပည့္ ျဖစ္ဖို႔ကိုလည္း အဲေလာက္ႀကီး အေလးမထားပါဘူး။ တိုက္ရိုက္တပည့္၅၀၀မွာ ၃၀ဘဲ ေရႊအဆင့္ တိုက္ရိုက္တပည့္ ျဖစ္တယ္ဆိုကတည္းက ဘယ္ေလာက္ထိ ခက္ခဲလိမ့္မလည္း ဆိုတာကို သူတို႔က ေကာင္းေကာင္းႀကီး နားလည္ သေဘာေပါက္ပါတယ္။" ဒုတိယအဆင့္ကေနၿပီးေတာ့ အဆင့္တစ္ဆင့္ကို ျဖတ္ေက်ာ္နိုင္တိုင္းမွာ အဆင့္ျမင့္ပညာရပ္တစ္ခု ေရြးယူလို႔ ရမွာလား "လီဖူခ်န္းကေတာ့ မ်က္လုံးေတြ အေရာင္ေတာက္ေနပါၿပီ။ အစစ္အမွန္ငရဲမီးေတာက္ ပညာရပ္ကို ေရြးယူလို႔ ရမည့္ အခြင့္အေရးကေတာ့ လာၿပီေလ။ဒါေပမဲ့ ဒုတိယ အဆင့္ကို ျဖတ္ေက်ာ္နိုင္ဖို႔ဆိုတာ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ လုံးဝ မျဖစ္နိုင္ေသးဘူး ဆိုတာကို သတိျပဳမိလိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ သူ႔ရဲ့ မ်က္လုံးေတြက အေရာင္ ျပန္မွိန္ သြားပါေတာ့တယ္။ေဇာင္ဝူက်င္းက လီဖူခ်န္းရဲ့ အျဖစ္ကို ေတြ႕ျမင္သြားတဲ့ ပုံပါဘဲ။ သူက လီဖူခ်န္းကို စိတ္သက္သာရာ ရေစမယ့္ စကားတစ္ခြန္းကို ဆက္ေျပာခဲ့တယ္ေလ။ "ငါမင္းတို႔ကို တစ္ခုေျပာဖို႔ က်န္ေနခဲ့တယ္။ အဲဒါကေတာ့ ေရႊအဆင့္ တိုက္ရိုက္တပည့္ ျဖစ္တာနဲ႔ အဆင့္ျမင့္ ပညာရပ္တစ္ခုကို ေရြးယူခြင့္ ေပးထားတယ္ ဆိုတာဘဲ။ အဲဒါကေတာ့ ေရႊအဆင့္ တိုက္ရိုက္ တပည့္ေတြအတြက္ အထူးအခြင့္အေရးဘဲ။"ေဇာင္ဝူက်င္းက ေခ်ာင္းတစ္ခ်က္ ဟန္႔လိုက္ၿပီး ဆက္ေျပာျပန္ပါတယ္။" ကဲ...... ေျပာသင့္တာေတြအားလုံး ေျပာၿပီးၿပီ ဆိုေတာ့ မင္းတို႔ရဲ့ ေထာက္ပံ့ေရး ရမွတ္ေတြကို ထုတ္ယူရမယ့္ အခ်ိန္ေရာက္ၿပီ။ ဂိုဏ္းေတာ္က ေပးလိုက္တဲ့ သိုေလွာင္အိတ္ေတြကို ျပန္လာအပ္ေတာ့။"" ဟုတ္ကဲ့ပါ အႀကီးအကဲေခါင္ခ်ဴပ္"ခ်ိဳကန္းအပါအဝင္ သူတို႔ေျခာက္ေယာက္ဟာ သူတို႔ရဲ့ သိုေလွာင္အိတ္ေတြကို ျပန္လည္ အပ္ႏွံလိုက္ပါတယ္။လီဖူခ်န္းဆီမွာေတာ့ စုစုေပါင္း သိုေလွာင္အိတ္ ၁၄အိတ္ ရွိပါတယ္။၂အိတ္ကေတာ့ မိုးျပာေရာင္ ဂိုဏ္းက သိုေလွာင္အိတ္ေတြပါ။ ႏွေျမာစရာပါဘဲ။ လီဖူခ်န္းက ဒီအိတ္ေတြကို ျပန္ေပးရမွာ သိထားတဲ့အတြက္ ေဆးပင္ေဆးျမစ္ေတြကို လုံလုံေလာက္ေလာက္ မထည့္ထားခဲ့ပါဘူး။ အခုက ေထာက္ပံ့ေရး ရမွတ္ေတြ ေပးမွာဆိုေတာ့ ဘာမွမတတ္နိုင္ဘဲ သူႏွုတ္ယူလာတဲ့ ေဆးပင္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို သိုေလွာင္အိတ္ေတြထဲ ထည့္ကာ ဂိုဏ္းေတာ္ကို ျပန္အပ္လိုက္႐ုံဘဲ ရွိပါေတာ့တယ္။ေဇာင္ဝူက်င္းကေတာ့ ျပဳံးေနပါတယ္။ လီဖူခ်န္းဆီမွာ သိုေလွာင္အိတ္ေတြ အမ်ားႀကီး ရွိေနမယ္ ဆိုတာကို သူက သိေနၿပီးသားပါဘဲ။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီအိတ္ေတြက မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းရဲ့ သိုေလွာင္အိတ္ေတြ မဟုတ္တဲ့အတြက္ ျပန္ေတာင္းစရာ အေၾကာင္းမရွိပါဘူး။စာရင္းျပဳစုၿပီးတဲ့ ေနာက္မွာေတာ့ ရမွတ္ေတြကို ေၾကာ္ျငာပါေတာ့တယ္။ခ်ိဳကန္း - ေထာက္ပံ့ေရးရမွတ္ ၇သိန္း၆ေသာင္း။ထိုေၾကာ္ျငာခ်က္ေၾကာင့္ ခ်ိဳကန္းက ေက်နပ္သြားပါတယ္။ ေထာက္ပံ့ေရးရမွတ္ ၇သိန္း၆ေသာင္းဆိုတာက အေတာ္မ်ားတဲ့ပမာဏပါဘဲ။ ဒီအမွတ္က သူ႔အတြက္ေတာ့ အမ်ားႀကီး အသုံးဝင္တယ္ေလ။" ယုဝူရွန္း- ေထာက္ပံ့ေရးရမွတ္ ၈သိန္း။"" ခ်န္ဖန္းဟြာ - ေထာက္ပံ့ေရး ရမွတ္ ၉သိန္း၆ေသာင္း။"" ေရွာင္လီ- ေထာက္ပံ့ေရးရမွတ္ ၁.၉သန္း။"" လ်ဴဝူေဟာင္- ေထာက္ပံ့ေရး ရမွတ္ ၂.၂သန္း။"ေရွာင္လီနဲ႔ လ်ဴဝူေဟာင္က အျခားဂိုဏ္းက တပည့္ေတြကို သတ္ခဲ့ေသးတယ္ေလ။ အဲသည္အတြက္ေၾကာင့္ သူတို႔က ခ်ိဳကန္း ၊ယုဝူရွန္းနဲ႔ ခ်န္ဖန္းဟြာတို႔ထက္ ရမွတ္ေတြ မ်ားေနတာပါ။ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းရဲ့ အလွည့္ကို ေရာက္လာခဲ့ပါၿပီ။လီဖူခ်န္းက သူႏွုတ္ယူလာတဲ့ ေဆးပင္၊ေဆးျမစ္ ေတာ္ေတာ္မ်ားကို ေပးအပ္လိုက္တာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ စာရင္းတြက္တဲ့ ႀကီးၾကပ္ေရးမွုးက ေတာ္ေတာ္ေလး တြက္ခ်က္ေနရပါတယ္။" လီဖူခ်န္း - ၁၀.၂ သန္း"ရွူး.........ေၾကာ္ျငာခ်က္ကို ၾကားလိုက္ရတဲ့ သူအားလုံးက အသက္ရွုဖို႔ေတာင္ ေမ့သြားသလိုပါဘဲ။အတြင္းစည္း အႀကီးအကဲေတြရဲ့ မ်က္ႏွာေပၚမွာေတာင္မွ မနာလိုမွုေတြ ျဖစ္ေပၚလာကုန္ပါတယ္။ေထာက္ပံ့ေရးရမွတ္ ၁၀.၂သန္း............။ ဒါက ဘာႀကီးလည္း......။ အတြင္းစည္း အႀကီးအကဲ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေတာင္မွ သူတို႔ရဲ့ ရာထူးအဆင့္အတန္းကို လိုက္ၿပီး ေထာက္ပ့ံ့ေရး ရမွတ္ ၁ေသာင္း၊၂ေသာင္းေလာက္ဘဲ ရတာေလ။ ေထာက္ပံ့ေရး ရမွတ္ေတြကို ရယူနိုင္တဲ့ အျခားေသာနည္းလမ္းေတြ အမ်ားႀကီး ရွိတယ္ဆိုေပမယ့္ ေထာက္ပံ့ေရးရမွတ္ ၁၀သန္းရဖို႔က လုံးဝကို မျဖစ္နိုင္သေလာက္ပါဘဲ။ ဒါေပမဲ့ လီဖူခ်န္းကေတာ့ ၇ရက္ေလာက္နဲ႔ အဲေလာက္ရမွတ္ေတြ ရသြားတယ္ေလ။ေဇာင္ဝူက်င္းေတာင္မွ ေၾကာင္အသြားတဲ့ အထိပါဘဲ။ အခ်ိန္အနည္းငယ္ၾကာမွ သူလည္း သတိျပန္ဝင္လာပါတယဝ" ေကာင္းတယ္...... အရမ္းေကာင္းတယ္။ ဒီေထာက္ပံ့ေရးရမွတ္ ၁၀သန္းနဲ႔ဆိုရင္ မင္းက တစ္ျခားသူေတြထက္ကို ပ္ိုျမန္ျမန္ တိုးတက္လာမွာဘဲ "ဂိုဏ္းေတာ္ထဲမွာေတာ့ ေထာက္ပံ့ေရးရမွတ္ေတြကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး သုံးျဖဳန္းလို႔ ရတဲ့ အလုပ္တစ္ခု ရွိပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ေဆးလုံးေတြ ဝယ္ယူတာပါဘဲ။ ေကာင္းကင္နဲ႔ ကမၻာေျမႀကီးရဲ့ စြမ္းအင္အရင္းအျမစ္ မလုံေလာက္မွုေၾကာင့္ အဆင့္ျမင့္ အတြင္းအား ပညာရပ္ေတြကို ေလ့က်င့္တဲ့အခါမွာ အေထာက္အကူျပဳ ေဆးဝါးေတြက လုံးဝကို လိုအပ္ပါတယ္။ ေကာင္းကင္နဲ႔ ေျမႀကီးရဲ့ စြမ္းအင္ေတြကိုဘဲ စုပ္ယူေနယ္ဆိုရင္ေတာ့ မင္းရဲ့အတြင္းအား က်င့္စဥ္က ဘယ္အခ်ိန္မွ အဆင့္တစ္ဆင့္ တက္နိုင္မလည္းဆိုတာကို မသိနိုင္ပါဘူး။ၿပီးေတာ့ အတြင္းအားက်င့္စဥ္ အဆင့္မေကာင္းဘူးဆိုရင္ က်င့္ႀကံျခင္းနယ္ပယ္ အဆင့္တစ္ဆင့္ တက္ဖို႔လည္း မျဖစ္နိုင္ေတာ့ဘူးေလ။ၿပီးေတာ့ ေထာက္ပံ့ေရး ရမွတ္ေတြကို တစ္ျခားေနရာေတြမွာလည္း သုံးလို႔ ရပါေသးတယ္။တိုက္ရိုက္တပည့္ေတြရဲ့ နယ္ေျမထဲမွာရွိတဲ့ စိတ္ဝိညာဥ္ခန္းမလို ေနရာေတြကိုလည္း သြားလို႔ ရေသးတယ္ေလ။သိပ္သည္းတဲ့ ေကာင္းကင္နဲ႔ ေျမႀကီးရဲ့ စြမ္းအင္ေတြ ျပည့္ႏွက္ေနတဲ့ ခန္းမထဲမွာ တစ္ရက္ေလ့က်င့္မယ္ဆိုရင္ ေထာက္ပံ့ေရးရမွတ္ တစ္ေထာင္ ေပးရပါတယ္။တစ္ႏွစ္လုံး ေလ့က်င့္မယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ေထာက္ပံ့ေရးရမွတ္ ၃သိန္းေက်ာ္ေတာင္ က်သင့္မွာပါ။လီဖူခ်န္း အတြက္ကေတာ့ ေထာက္ပံ့ေရးရမွတ္ ၃သိန္းေက်ာ္ဆိုတာက ဘာမွ မေျပာပေလာက္တဲ့ ပမာဏပင္ မဟုတ္ပါလား။" ခ်ိဳကန္း......မင္းကေတာ့ ေျမကမၻာနယ္ပယ္ကို တက္လွမ္းဖို႔ လိုေသးတဲ့အတြက္ ျပန္လို႔ရၿပီ။ က်န္တဲ့လူေတြကေတာ့ ငါနဲ႔အတူ တိုက္ရိုက္တပည့္ ခန္းမေဆာင္ထဲကို လိုက္ခဲ့က်။" ေဇာင္ဝူက်င္းက လီဖူခ်န္းတို႔ ၅ေယာက္ကို သူ႔ေနာက္လိုက္ခဲ့ဖို႔ ေခၚသြားပါေတာ့တယ္။ဂိုဏ္းေတာ္ရဲ့ ဝိညာဥ္သားရဲကို စီးၿပီး သူတို႔၅ေယာက္ဟာ တိုက္ရိုက္တပည့္ေတြရဲ့ နယ္ေျမထဲကို သက္သက္သာသာနဲ႔ ေရာက္သြားခဲ့ပါၿပီ။တိုက္ရိုက္တပည့္ နယ္ေျမက အတြင္းစည္းဂိုဏ္းနယ္ေျမထက္ ပိုၿပီး ႀကီးက်ယ္ ခမ္းနားလွပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ လူဦးေရကေတာ့ အတြင္းစည္းဂိုဏ္းထက္ကို ၁၀ဆေလာက္ နည္းပါးပါတယ္။ တိုက္ရိုက္တပည့္ ခန္းမေဆာင္ရဲ့ ဦးစီးကလည္း ေဇာင္ဝူက်င္းပါဘဲ။အတြင္းစည္း အႀကီးအကဲေတြကို ပုံမွန္အားျဖင့္ ႏွစ္မ်ိဳးႏွစ္စား ခြဲျခားထားပါတယ္။ တစ္မ်ိဳးက သာမန္ အတြင္းစည္း အႀကီးအကဲေတြ ျဖစ္ၿပီး ေနာက္တစ္မ်ိဳးက တိုက္ရိုက္ အႀကီးအကဲေတြပါ။တိုက္ရိုက္အႀကီးအကဲေတြက ၁၀ေယာက္ဘဲ ရွိပါတယ္။ တစ္ကယ္လို႔ တိုက္ရိုက္အႀကီးအကဲ တစ္ေယာက္က ေသသြားတာဘဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ေပ်ာက္ဆုံးသြားတာဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ အစားထိုးဖို႔ကေတာ့ မလြယ္လွပါဘူး။" ဒါက မင္းတို႔ရဲ့ တိုက္ရိုက္တပည့္ ဝတ္႐ုံေတြဘဲ။ ဓားအတြက္ကေတာ့ အေစာႀကီးကတည္းက မင္းတို႔ကို လက္ေဆာင္ ေပးခဲ့ၿပီးၿပီ။ ေနာက္ၿပီး ဒါကေတာ့ မင္းတို႔ေနရမယ့္ ၿခံဝင္းရဲ့ ေသာ့ဘဲ။ မင္းတို႔ဒီက ထြက္သြားတာနဲ႔ လက္ေထာက္ႀကီးၾကပ္ေရးမွုး တစ္ေယာက္က မင္းတို႔ ေနရမယ့္ ေနရာကို လိုက္ျပေပးလိမ့္မယ္။"သူ႔ရဲ့ စကားဆုံးသြားတာနဲ႔ ေဇာင္ဝူက်င္းက တစ္ခုခုကို အာ႐ုံခံမိသြားဟန္ တူပါတယ္။ သူက ျပဳံးလိုက္ၿပီး" ႂကြေရာက္လာတဲ့အတြက္ ႀကိဳဆိုပါတယ္ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ႀကီး"လီဖူခ်န္းနဲ႔ အျခားလူေတြကလည္း ထိတ္လန္႔သြားၿပီး အေနာက္ကို ကပ်ာကယာ လွည့္ၾကည့္လိုက္ပါတယ္။တိုက္ရိုက္တပည့္ ခန္းမေဆာင္ရဲ့ အျပင္ဘက္မွာေတာ့ အလင္းတန္းတစ္ခုက ညင္သာစြာနဲ႔ ဆ္ိုက္ေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။အလင္းတန္းနဲ႔အတူ အျဖဴေရာင္ ဝတ္႐ုံကို ဝတ္ဆင္ထားတဲ့ အသက္၄၀အရြယ္ လူလတ္ပိုင္းတစ္ေယာက္က ေပၚလာခဲ့တယ္ေလ။ ထိုသူက သူ႔ရဲ့ အရွိန္အဝါေတြက္ို ထိန္းခ်ဴပ္ထားေပးမယ့္လည္း သူ႔ရဲ့ခႏၶာကိုယ္ကေန တစ္ဖက္သားကို လႊမ္းမိုးနိုင္စြမ္းရွိတဲ့ အေငြ႕အသက္ေတြ ေပးစြမ္းေနတုန္းပါဘဲ။အျဖဴေရာင္ ဝတ္႐ုံနဲ႔ လူႀကီး ေပၚလာတာနဲ႔ အားလုံးက ေခါင္းငုံ႔ၿပီး အရိုအေသ ေပးလိုက္ က်ပါတယ္။ " တစ္ေသြးတစ္သံ တစ္မိန္႔ အာဏာရွင္ဆိုတာ ... ဒီလို အရွိန္အဝါေတြကို ပိုင္ဆိုင္ထားတာလား"လီဖူခ်န္းရဲ့ စိတ္ထဲမွာ အေတြးတစ္ခု ဝင္လာခဲ့ပါတယ္။အဆုံးမဲ့အာဏာ အပိုင္း၁၆၇မိုးျပာေရာင္ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္" ႀကိဳဆိုပါတယ္ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ႀကီး......"လူအားလုံးက တစ္ညီတစ္ညြတ္တည္း ႏွုတ္ဆက္လိုက္က်ပါတယ္။ဝတ္႐ုံအျဖဴနဲ႔ လူက လီဖူခ်န္းတို႔ တစ္သိုက္ကို ျပဳံးျပလိုက္ၿပီး" မင္းတို႔ ၾကဳံခဲ့ရတာေတြကို ငါအားလုံး ၾကားသိခဲ့ၿပီးၿပီ။ မင္းတို႔အားလုံး ေတာ္က်ပါေပတယ္။ မင္းတို႔အားလုံးက ငါတို႔ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းကို မ်က္ႏွာမပ်က္ေစခဲ့ဘူး။ငါကိုယ္တိုင္ကလည္း မင္းတို႔ကို ဆုတစ္ခု ေပးဦးမယ္ကြာ။ လီဖူခ်န္းကလြဲၿပီး က်န္တဲ့ ေလးေယာက္ကို ဓားေက်ာက္တိုင္မွာ ၁၀ရက္ အလကား ေလ့က်င့္ခြင့္ ေပးလိုက္မယ္။ လီဖူခ်န္း......မင္းကိုေတာ့ ဓားေက်ာက္တိုင္မွာ ၁လတိတိ ေလ့က်င့္ခြင္ ေပးမယ္"" ဓားေက်ာက္တိုင္ မွာလား" လ်ဳဝူေဟာင္နဲ႔ အျခားလူေတြက အလြန္အမင္း စိတ္လွုပ္ရွား သြားက်ပါတယ္။ဓားေက်ာက္တိုင္ ဆိုတာ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းရဲ့ အထြတ္အျမတ္ ထားရတဲ့ ေနရာေတြထဲက တစ္ခုအပါအဝင္ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲသည္ေနရာက သိုင္းတာအိုနဲ႔ ပက္သက္ၿပီး အလြန္ေက်ာ္ၾကားပါတယ္။ ဓားေက်ာက္တိုင္ဆိုတာက သဘာဝအတိုင္း ျဖစ္ေနတဲ့ အလြန္မာေက်ာတဲ့ ေက်ာက္တိုင္ႀကီး တစ္ခုပါ။ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းကို စတင္တည္ေထာင္ခဲ့ကတည္းက ထိုေက်ာက္တိုင္ႀကီးက တည္ရွိေနခဲ့တာေလ။ ဒီေက်ာက္တိုင္ႀကီးက ဘာမွ ေထြေထြထူးထူး အစြမ္းရွိေနတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဒီေက်ာက္တိုင္ႀကီးက ဓားဆႏၵေတြကို မွတ္တမ္းတင္ထား နိုင္တယ္ေလ။ ထိုေက်ာက္တိုင္ႀကီးေပၚမွာ ေခတ္အဆက္ဆက္က နာမည္ေက်ာ္ၾကားတဲ့ တပည့္ေတြက ဓားစမ္းခဲ့တဲ့ အတြက္ မေရမတြက္နိုင္တဲ့ ဓားခ်က္ေတြ ျဖစ္ေပၚေနပါတယ္။ ေနာင္လာမယ့္ မ်ိဳးဆက္သစ္ လူငယ္ေတြက ထိုဓားခ်က္ေတြကို ၾကည့္ၿပီး ဓားတာအိုမွာ ဥာဏ္အလင္း ရသြားေစဖို႔အတြက္ ရည္ရြယ္ၿပီး ဓားဆႏၵေတြကို ခ်န္ထားခဲ့ၾကတာပါ။ဓားေက်ာက္တိုင္မွာ ေလ့က်င့္ခြင့္ရတဲ့ သူေတြက သူတို႔ရဲ့ ဓားတာအို အေျခခံကို ပိုၿပီး ခိုင္ခိုင္မာမာနဲ႔ ႀကီးထြားလာေအာင္ လုပ္ဖို႔ အခြင့္အေရး ရသလိုပါဘဲ။ တိုက္ရိုက္တပည့္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ဒီဓားေက်ာက္တိုင္ေပၚက ဓားခ်က္ေတြကို ေလ့လာၿပီး ဆန္းၾကယ္အဆင့္နိမ့္ ဓားသိုင္းေတြရဲ့ တစ္ဖက္ကမ္းခတ္တဲ့ အဆင့္အထိကို ေရာက္သြားကာ ဓားဆႏၵကို နားလည္အသုံးျပဳ နိုင္လာတာပါ။လ်ဴဝူေဟာင္နဲ႔ ေရွာင္လီက ဓားဆႏၵကို နားလည္ၿပီးသား ဆိုေပမယ့္လည္း ဓားလမ္းစဥ္ဆိုတာက လုံေလာက္တယ္လို႔မွ မရွိတာဘဲေလ။ ဒီ၁၀ရက္ေလာက္ အတြင္းမွာကို သူတို႔ရဲ့ ဓားတာအိုက ေနာက္ထပ္တစ္ဆင့္ ေရာက္ရင္ ေရာက္သြားနိုင္ပါေသးတယ္။ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ဒါက ဓားလမ္းစဥ္ကို ျဖတ္လမ္းက လိုက္သလိုပါဘဲ။ ဓားေက်ာက္တိုင္မွာ ၁၀ရက္ေလာက္ ေလ့လာခြင့္ ရလိုက္တာက ရက္၁၀၀ေလာက္ ေလ့က်င့္ရမွာေတြကို နားလည္သြားေစ နိုင္ပါတယ္။ၿပီးေတာ့ ဒီဓားေက်ာက္တိုင္ကို ေလ့လာဖုိ့အတြက္ ေပးရတဲ့ ေထာက္ပံ့ေရး ရမွတ္က တစ္ရက္ကို အမွတ္၁ေသာင္း ရွိတယ္ေလ။ ဒါေၾကာင့္ ဒီအခြင့္အေရးႀကီးက လ်ဴဝူေဟာင္တို႔ အတြက္ကေတာ့ မဟာအခြင့္အေရးႀကီးပါဘဲယ" တစ္ရက္ကို တစ္ေသာင္း......... တစ္လဆိုရင္ေတာ့ သုံးသန္းဘဲဟ။"လီဖူခ်န္းက အမွတ္၃သန္း ေခၽြတာလို႔ ရသြားတဲ့အတြက္ လုံးဝကို ေက်နပ္ေနပါတယ္။သူက ဒီအခြင့္အေရးကို ဘယ္လို အက်ိဳးရွိရွိ အသုံးခ်ရမလည္း ဆိုတာကိုေတာင္ ႀကိဳတင္ အကြက္ခ် ေနပါၿပီ။ သူ႔ရဲ့ ဓားပညာကို အဆင့္တစ္ခု တက္ခါနီးတဲ့အထိေတာ့ သူက ေစာင့္ေနပါဦးမယ္။ သူ႔ရဲ့ ဓားပညာက ကန္႔သတ္ခ်က္ကို ေရာက္သြားၿပီ ဆိုေတာ့မွ သူက ဓားေက်ာက္တိုင္မွာ သြားေလ့က်င့္မွာပါ။ အဲသည္နည္းလမ္းက လုံးဝ အေကာင္းဆုံး နည္းလမ္းဆိုတာကို သူက အႂကြင္းမဲ့ ယုံၾကည္ထားပါတယ္။" မင္းတို႔ေကာင္ေတြ ...... အခုထက္ထိ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ႀကီးကို ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း မေျပာဘဲ ဘာလုပ္ေနတာလည္း "အားလုံးက ကိုယ့္အေတြးနဲ႔ကိုယ္ ေပ်ာ္ေနက်တဲ့အတြက္ ေဇာင္ဝူက်င္းက လွမ္းသတိ ေပးလိုက္ပါတယ္။" ေက်းဇူးအထူး တင္ရွိပါတယ္ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ႀကီး...... "လီဖူခ်န္းတို႔က ထိုအခ်ိန္မွ သတိဝင္လာၿပီး ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း ေျပာပါေတာ့တယ္။အျဖဴေရာင္ ဝတ္႐ုံနဲ႔လူက လက္ကာျပလိုက္ၿပီး" ငါ့ကို ေက်းဇူးတင္စရာ မလိုပါဘူး။ ဒါက မင္းတို႔ေတြနဲ႔ ထိုက္တန္လို႔ ရတာပါ။ "အျဖဴေရာင္ ဝတ္စုံနဲ႔ လူက လီဖူခ်န္းကို ေသေသခ်ာခ်ာ စိုက္ၾကည့္ၿပီး ေမးခြန္းတစ္ခု ေမးလိုက္ပါတယ္။" မင္းက သာမန္အရိုးတည္ေဆာက္ပုံဘဲ ရွိတာလား "လီဖူခ်န္းက လက္ႏွစ္ဖက္ကို ဆုပ္ကာ အရိုအေသ ေပးလိုက္ၿပီး" ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ႀကီးခင္ဗ်ား...... ကၽြန္ေတာ္က ေဆးပင္၁၀၀လ်ိဳ႕ဝွက္နယ္ေျမမွာတုန္းက ကံအေၾကာင္းသင့္ၿပီး ခုနစ္ေရာင္ျခယ္ စပ်စ္သီးကို စားခဲ့ရပါတယ္။ အခု ကၽြန္ေတာ့္အရိုးတည္ေဆာက္ပုံက ၾကယ္၁ပြင့္ ျဖစ္သြားပါၿပီ။"" ခုနစ္ေရာင္ျခယ္ စပ်စ္သီးလား " ဝတ္႐ုံျဖဴဝတ္ လူႀကီးရဲ့ အံ့ၾသတဲ့ ေလသံနဲ႔ ေရရြတ္လိုက္ပါတယ္။ ေျမကမၻာအဆင့္ ေဆးပင္ေတြဆိုတာ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္း ထဲမွာေတာင္မွ အေတာ္ေလး ရွားပါးတဲ့ အရာေတြ မဟုတ္ပါလား။ ေျမကမၻာေဆးပင္တစ္ပင္ ေတြ႕လိုက္ၿပီ ဆိုတာနဲ႔ အဲသည္ေဆးပင္ကို ရတနာခန္းမထဲမွာ ထည့္ၿပီး သိမ္းထားလိုက္တာဘဲေလ။တစ္ကယ္လို႔သာ လီဖူခ်န္း ေတြ႕ခဲ့တဲ့ ေျမကမၻာအဆင့္ ေဆးပင္က တစ္ျခားေဆးပင္ ဆိုရင္ေတာင္ သူက အနည္းငယ္ မနာလိုျဖစ္ရင္ ျဖစ္ေနပါဦးမယ္။ အခုက ခုနစ္ေရာင္ျခယ္ စပ်စ္သီးဆိုေတာ့ စိတ္ေတာင္ မဝင္စားေတာ့ပါဘူး။" မင္းေျပာခ်င္တာက အရင္တုန္းကေတာ့ သာမန္အရိုးတည္ေဆာက္ပုံဘဲ ရွိတာေပါ့ေလ။ အံ့ၾသစရာဘဲ။ " အျဖဴေရာင္ဝတ္႐ုံနဲ႔ လူက လီဖူခ်န္းရဲ့ အနားကို ကပ္လာပါတယ္။" မေၾကာက္နဲ႔ေနာ္ လီဖူခ်န္း ...... ငါက မင္းရဲ့ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံကို စမ္းသပ္ေပးမလို႔ "မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းခ်ဳပ္က အေတြ႕အၾကဳံ ရင့္က်က္ေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္ ျဖစ္တဲ့အတြက္ လီဖူခ်န္းဟာ သာမာန္အရိုး တည္ေဆာက္ပုံပိုင္ရွင္ လုံးဝမျဖစ္နိုင္ဘူး ဆိုတာကို ခန္႔မွန္းမိပါတယ္။ သူထင္ေနတာက လီဖူခ်န္းရဲ့ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံက စမ္းသပ္ေက်ာက္တုံးေတြနဲ႔ စမ္းသပ္လို႔ မရတဲ့ အထူးအရိုးတည္ေဆာက္ပုံမ်ား ျဖစ္ေနမလားလို႔ပါ။သူ႔လို ျပန္လည္ဝင္စားျခင္းနယ္ပယ္က လူတစ္ေယာက္ကေတာ့ စိတ္အာ႐ုံခံၿပီး အရိုးတည္ေဆာက္ပုံကို အလြယ္တကူ စမ္းသပ္စစ္ေဆးနိုင္တယ္ေလ။လီဖူခ်န္းကေတာ့ ဘာမွျပန္မေျပာလိုက္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ သူက ေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္လွုပ္ရွား ေနပါတယ္။ ဒီကိစၥက အေျခအေန ေကာင္းလာမလား ဆိုးသြားမလား ဆိုတာကို သူမသိန္ုင္ဘူးေလ။ တစ္ကယ္လို႔ သူ႔စိတ္ဝိညာဥ္နယ္ပယ္ထဲက ေရႊေရာင္လက္ဖြဲ႕အေဆာင္ကို ေတြ႕သြားရင္ ဘာေတြ ျဖစ္လာမွာလည္း။ သူေကာ ဘာေတြ ျဖစ္သြားမွာလည္း။အျဖဴေရာင္ ဝတ္႐ုံနဲ႔ လူက သူ႔ရဲ့ ညာဘက္လက္ကို လီဖူခ်န္းရဲ့ ပုခုံးေပၚမွာ ညင္ညင္သာသာ ဖိထားလိုက္ၿပီး သူ႔ရဲ့ စိတ္ဝိညာဥ္အာ႐ုံကို လီဖူခ်န္းရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ထဲကို ပို႔ေဆာင္လိုက္ပါတယ္။အံ့ၾသစရာပါဘဲ။ လီဖူခ်န္းက ဘာကိုမွ ထူးထူးေထြေထြ မခံစားရပါဘူး။ အျပင္ကေန ဝင္လာတဲ့ စိတ္ဝိညာဥ္အာ႐ုံက လီဖူခ်န္းရဲ့ ခႏၶာကိုယ္နဲ႔ အလိုက္သင့္ ေပါင္းစပ္ သြားပါတယ္။ေရႊေရာင္လက္ဖြဲ႕အေဆာင္ကေတာ့ ေရႊေရာင္အလင္းတန္းေတြ ျဖန္႔က်က္လာၿပီး လီဖူခ်န္းရဲ့ ဆင့္ကဲေျပာင္းလဲေနတဲ့ စိတ္ဝိညာဥ္ကို ဖုံးအုပ္လိုက္တယ္ေလ။ၾကည့္ရတာ ေရႊေရာင္လက္ဖြဲ႕ အေဆာင္က လီဖူခ်န္းရဲ့ စိုးရိမ္ပူပန္မွုကို သိေနတဲ့ ပုံပါဘဲ။အျဖဴေရာင္ဝတ္႐ုံနဲ႔ လူကေတာ့ လုံးဝကို ေၾကာင္အမ္းအမ္း ျဖစ္သြားပါတ္။ လီဖူခ်န္းရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ တစ္ခုလုံးကို ရွာေဖြၿပီးေပမဲ့လည္း ဘာမွ ထူးဆန္းတာကို မေတြ႕ခဲ့ရဘူးေလ။ လက္ရွိလီဖူခ်န္းက တစ္ကယ္ကို ၾကယ္တစ္ပြင့္ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံ ပိုင္ရွင္ပါ။" ဒီကေလးက သာမန္မဟုတ္တဲ့ ထိုးထြင္းသိျမင္မွုကို ပိုင္ဆိုင္ထားတာဘဲ။ ၾကည့္ရတာ အေၾကာင္းအရင္းက ဦးေခါင္းပိုင္းမွာဘဲ ျဖစ္ရမယ္"အျဖဴေရာင္ ဝတ္႐ုံနဲ႔လူက သူ႔ရဲ့ စိတ္ဝိညာဥ္အာ႐ုံက လီဖူခ်န္းက္ို ထိခိုက္သြားမွာကိုေတာ့ လုံးဝစိတ္ပူသည့္ဟန္ မရွိပါဘူး။ သူက လုံးဝကို ယုံၾကည္မွု အျပည့္ ရွိတယ္ေလ။ သူ႔ရဲ့ အေတြးတစ္ခ်က္နဲ႔တင္ စိတ္ဝိညာဥ္အာ႐ုံကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး ထိန္းခ်ဳပ္နိုင္ပါတယ္။ အခ်ိန္အနည္းငယ္ အၾကာမွာေတာ့ ထိုလူက ေခါင္းခါၿပီး စိတ္ဝိညာဥ္အာ႐ုံကို ျပန္ေခၚလိုက္ပါတယ္။ သူက လီဖူခ်န္းရဲ့ ဦးေခါင္းထဲမွာလည္း ဘာမွ ထူးျခားတာ မေတြ႕ဘူးေလ။သူ႔ရဲ့ မ်က္ႏွာေပၚမွာလည္း စိတ္ပ်က္ေနသည့္ဟန္ကို အထင္းသား ေတြ႕ေနရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သိပ္မၾကာခင္မွာဘဲ အဲသည္ စိတ္ပ်က္ေနသည့္ အမူအယာက ေပ်ာက္သြားပါေတာ့တယ္။" ငါစစ္ေဆး ၾကည့္ရသေလာက္ကေတာ့ မင္းရဲ့ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံက တစ္ကယ္ဘဲ သာမန္အဆင့္ဘဲကြ။ ဒါေပမဲ့ မင္းရဲ့ စိတ္ဝိညာဥ္က အရမ္းကို ထူးဆန္းၿပီး သန္မာလြန္းတယ္။ ဒါေၾကာင့္မင္းက ပညာရပ္ေတြကို အလ်င္အျမန္ နားလည္ၿပီး တတ္ကၽြမ္းေနနိုင္တာဘဲ။ စိတ္ဝိညာဥ္နယ္ေျမထဲကိုေတာ့ ငါလည္း မစမ္းသပ္ရဲဘူး။"လူသားေတြ အတြက္ကေတာ့ စိတ္ဝိညာဥ္ဆိုတာက လုံးဝကို ထူးျခားဆန္းၾကယ္တဲ့ အရာတစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။ စိတ္ဝိညာဥ္နယ္ပယ္ဆိုတာ နတ္ဘုရားတို႔နဲ႔ ဆက္ႏြယ္ေနတဲ့ နယ္ေျမတစ္ခုပါ။" မင္းရဲ့ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံက သာမန္ျဖစ္ေနလို႔ဆိုၿပီး စိတ္ေတာ့ မပ်က္သြားပါနဲ႔။ မင္းက အေကာင္းဆုံး ႀကိဳးစားေနသေရြ႕ေတာ့ ဂိုဏ္းေတာဘက္ကလည္း အေကာင္းဆုံး ေထာက္ပံ့သြားမွာပါ။ ၿပီးေတာ့ ငါကိုယ္တိုင္ကလည္း မင္းဘယ္ေလာက္အထိ အစြမ္းထက္လာမလည္း ဆိုတာကို ေစာင့္ၾကည့္သြားခ်င္ေသးတယ္။"မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းခ်ဳပ္က ဒီေန႔ဒီေနရာကို လာခဲ့ရတဲ့ တစ္ခုတည္းေတာ အေၾကာင္းအရင္းက လီဖူခ်န္းေၾကာင့္ပါဘဲ။ဒါေပမဲ့ ႏွေျမာစရာပါဘဲ။ သူလာခဲ့တာက အလဟသ ျဖစ္သြားခဲ့ရၿပီေလ။" ဟုတ္ၿပီ...... အႀကီးအကဲေဇာင္...... က်န္တာကိုေတာ့ အႀကီးအကဲ လက္ထဲဘဲ အပ္ခဲ့ေတာ့မယ္။ ကၽြန္ေတာ္ သြားေတာ့မယ္။"ဝတ္႐ုံျဖဴနဲ႔လူက သူစိတ္ဝင္စားစရာ မရွိေတာ့တဲ့အတြက္ ဆက္မေနေတာ့ဘဲ ထြက္သြားပါေတာ့တယ္။" ျဖည္းျဖည္းသြားပါ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ႀကီး "ေဇာင္ဝူက်င္းက ေလးစားစြာျဖင့္ ဝတ္႐ုံျဖဴနဲ႔ လူကို လိုက္ပို႔ပါတယ္။ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ႀကီး ထြက္သြားၿပီး သိပ္မၾကာခင္မွာေတာ့ ေရႊေရာင္ လက္ဖြဲ႕အေဆာင္ကလည္း သူ႔ရဲ့ ေရႊေရာင္ အလင္းတန္းေတြကို ျပန္႐ုတ္သိမ္းလိုက္ပါေတာ့တယ္။ လီဖူခ်န္းရဲ့ တစ္ကိုယ္လုံးကေတာ့ ေခၽြးေစးေတြနဲ႔ ရႊဲရႊဲစိုေနပါၿပီ။ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ႀကီးကို ျပန္ပို႔ၿပီး ေရာက္လာတဲ့ ေဇာင္ဝူက်င္းက လီဖူခ်န္းရဲ့ အျဖစ္ကို သတိျပဳမိသြားတဲ့အတြက္ ရယ္လိုက္ၿပီး" အဲေလာက္ႀကီး စိတ္လွုပ္ရွား မေနပါနဲ႔ ေကာင္ေလးရ။ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ႀကီးက မင္းခႏၶာကိုယ္ကို စစ္ေဆးေပးတယ္ ဆိုတာက မင္းကို အေတာ္ေလး ေမၽွာ္လင့္ထားလို႔ဘဲ။ ဓားအ႐ူးသူေတာ္ေတာင္မွ မင္းလို ကံမေကာင္းခဲ့ဘူး။"' ဓားအ႐ူးသူေတာ္ေတာင္မွ ဒီလို ကံမေကာင္းခဲ့ဖူးဘူးဟုတ္လား။ သူက ၾကယ္၄ပြင့္ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံေလဗ်ာ။ သူ႔ဟာသူ ဘယ္ေလာက္ဘဲေတာ္ေတာ္ အခ်ိန္တန္ရင္ ၾကယ္၄ပြင့္ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံေလာက္ဘဲ စြမ္းမွာဘဲ။ က်ဳပ္ရဲ့ စိတ္ဝိညာဥ္ပင္လယ္ထဲမွာက ဆင့္ကဲေျပာင္းလဲေနတဲ့ စိတ္ဝိညာဥ္တစ္ခုနဲ႔ ဘာမွန္းမသိတဲ့ ေရႊေရာင္လက္ဖြဲ႕ အေဆာင္တစ္ခု ရွိေနတာဗ်။ ဒါကို စမ္းသပ္မိသြားရင္ ဘယ္လိုလုပ္မွာတုန္း။ ဒီလိုကံေကာင္းမွုကေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ လာမေကာင္းနဲ႔ဗ်ာ'လီဖူခ်န္းက စိတ္ထဲကေန ေဇာင္ဝူက်င္းကို က်ိန္ဆဲလိုက္ပါေသးတယ္။အျပင္ဘက္မွာေတာ့ အဲလို မေျပာရဲတဲ့အတြက္ ျပဳံးဘဲျပလိုက္ပါတယ္ေလ။ေဇာင္ဝူက်င္းက သူတို႔၅ေယာက္စလုံးကို ၾကည့္လိုက္ၿပီး" အားလုံးဘဲ ႀကိဳးစားထားက်။ တိုက္ရိုက္တပည့္ ျဖစ္လာတယ္ ဆိုတာက အစဘဲ ရွိေသးတယ္။ ကမၻာႀကီးက မင္းတို႔ထင္ထားတာထက္ေတာင္ ႀကီးမားက်ယ္ျပန္႔ၿပီး လၽွို႔ဝွက္ဆန္းၾကယ္ေသးတယ္။တစ္ေန႔က်ရင္ ကမၻာအႏွံ့ကို ေျခဆန္႔ၿပီး အေတြ႕အၾကဳံ ရွာမယ္ဆိုရင္ မင္းတို႔ရဲ့ က်င့္ႀကံမွုေတြက လုံေလာက္တဲ့ အဆင့္အထိ ရွိေနရမယ္။ မင္းတို႔ရဲ့ က်င့္ႀကံမွုကို လက္မေလ်ာ့လိုက္နဲ႔ "သူ႔ရဲ့ စကားဆုံးတာနဲ႔ ေဇာင္ဝူက်င္းက လက္ေထာက္ႀကီးၾကပ္ဆရးမွုးေတြကို အခ်က္ျပလိုက္ပါတယ္။လက္ေထာက္ႀကီးၾကပ္ေရးမွုးေတြက လီဖူခ်န္းတို႔ကို ေနရမယ့္ ေနရာေတြကို လိုက္ျပေပးတယ္ေလ။ပထမတန္းစား အတြင္းစည္း တပည့္ေတြလိုပါဘဲ။ တိုက္ရိုက္တပည့္ေတြရဲ့ ၿခံဝင္းေတြကလည္း ေတာင္တန္းေတြေပၚမွာ ရွိေနပါတယ္။ဒါေပမဲ့ မတူတာ တစ္ခုက တ္ိုက္ရိုက္တပည့္ေတြ ေနတဲ့ ေတာင္ႀကီးေတြက မိုးထိေအာင္ ျမင့္မားလွၿပီး တိမ္ေတြနဲ႔ ရစ္သိုင္း ေနတာပါဘဲ။ဒီေနရာမွာ ရွိတဲ့ စြမ္းအင္ေတြကလည္း အျခားေနရာေတြထက္ ပိုသန္႔စင္ တယ္ေလ။" ေတာင္ခါးပန္းရဲ့ ေအာက္မွာေတာ့ ေငြေရာင္အဆင့္ တိုက္ရိုက္တပည့္ေတြရဲ့ ၿခံဝင္းေတြရွိတယ္။ ေတာင္ခါးပန္းရဲ့ အထက္မွာေတာ့ ေရႊေရာင္အဆင့္ တိုက္ရိုက္တပည့္ေတြရဲ့ ၿခံဝင္းေတြဘဲ။" လက္ေထာက္ႀကီးၾကပ္ေရးမွုးက လီဖူခ်န္းကို ရွင္းျပပါတယ္။လီဖူခ်န္း ေခါင္းကို ေမာ့ၾကည့္ခိုက္တဲ့ အခါမွာေတာ့ မိုးထိေအာင္ ျမင့္ကာ တိမ္ေတြကို ထိုးေဖာက္သြားတဲ့ ေတာင္ထြတ္ေတြကို ျမင္လိုက္ရတယ္ေလ။ ေတာင္ခါးပန္းရဲ့ အထက္မွာေတာ့ တိမ္ေတြက လြင့္ေမ်ာေနၿပီး ၾကည့္ရတာ နတ္ဘုံနတ္နန္းကို ေရာက္ေနသည့္ အလားပါဘဲ။" လီဖူခ်န္း...... ညီေလးေနရမယ့္ ေနရာကေတာ့ ဒီမွာဘဲ "သိပ္မၾကာခင္မွာဘဲ လက္ေထာက္ႀကီးၾကပ္ေရးမွုးက လီဖူခ်န္းကို သူေနရမယ့္ ေနရာကို ေခၚေဆာင္လာခဲ့ပါတယ္။" ေက်းဇူးဘဲ။ " လီဖူခ်န္းက ျပဳံးျပၿပီး တံခါးမႀကီးကို တြန္းဖြင့္ကာ အထဲကို ဝင္လိုက္ပါတယ္။ၿခံဝင္းတစ္ခုလုံးကေတာ့ သန္႔ရွင္းသပ္ရပ္ ေနတာပါဘဲ။ ဘာမွကို ထပ္ၿပီး လုပ္စရာကို မလိုေတာ့ပါဘူး။လီဖူခ်န္းက ၿခံဝင္းထဲမွာ တစ္ေယာက္တည္း ရပ္ေနရင္းနဲ႔ ႐ုတ္တရတက္ အထီးက်န္လာသလို ခံစားလိုက္ရပါတယ္။သူက ဒီမိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းကို ေရာက္လာကတည္းက တစ္ခါမွ အိမ္ကို မျပန္ရေသးပါဘူး။ သူ႔ရဲ့ အေဖနဲ႔ အေမကိုေတာင္ လြမ္းလာသလိုပါဘဲ။သူ႔မွာလည္း လုံေလာက္တဲ့ အစြမ္းအစ ရွိေနၿပီဆိုေတာ့ အိမ္ျပန္ခ်ိန္ တန္ပါၿပီ။ဒါေပမဲ့ အိမ္ကို မျပန္ခင္မွာ အေမြခံ ေမၽွာ္စင္ရဲ့ ပထမအဆင့္ကို ျဖတ္ေက်ာ္ရပါဦးမယ္။ ေရႊေရာင္အဆင့္ တိုက္ရိုက္တပည့္ ျဖစ္ၿပီးမွ အိမ္ျပန္တာက ပိုၿပီး အဆင္ေျပမယ္လို႔ သူက ယူဆထားတယ္ေလ။ ၿပီးေတာ့ သူက အစစ္အမွန္ ငရဲမီးေတာက္ အတြင္းအားက်င့္စဥ္ကိုလည္း ယူခ်င္ပါေသးတယ္။" ယုံဝူၿမိဳ႕ ...... အခ်ိန္အၾကာႀကီး ခြဲခြာၿပီး ေနာက္မွာေတာ့ ငါျပန္လာေတာ့မယ္။ မင္းေကာ အမ်ားႀကီး ေျပာင္းလဲေနၿပီလား " လီဖူခ်န္းရဲ့ မ်က္လုံးေတြက ရီေဝေနၿပီး အတိတ္ေန႔ရက္ေတြကို ျပန္ေျပာင္း သတိရေနပုံပါဘဲ။***ေနာက္တစ္ေန႔ မနက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းက အေမြခံ ေမၽွာ္စင္ကို ေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။အေမြခံ ေမၽွာ္စင္က အေတာ္ကို ႀကီးမားတဲ့ အေဆာက္အဦးႀကီး ျဖစ္ပါတယ္။ဒီေမၽွာ္စင္မွာ အထပ္၁၀ထပ္ ရွိပါတယ္။ လီဖူခ်န္း ေရာက္သြားတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ ေမၽွာ္စင္ႀကီးရဲ့ အျပင္ဘက္မွာ တိုက္ရိုက္တပည့္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား စု႐ုံး ေရာက္ရွိေနက်ပါၿပီ။" ဟင္......ဒီညီေလးကို ၾကည့္ရတာ အေတာ္ေလး စိမ္းေနတယ္။ လူသစ္မ်ားလားဟ " တိုက္ရိုက္တပည့္ အခ်ိဳ႕က လီဖူခ်န္းကို ၾကည့္ၿပီး သို႔ေလာသို႔ေလာ ျဖစ္ေနပါတယ္။" မင္းက သတင္းရတာ အရမ္းေနာက္က်တာဘဲ။ အဲဒီညီေလးက အခုေနာက္ပိုင္းမွာ နာမည္ႀကီးေနတဲ့ လီဖူခ်န္းေလ။ သူ႔ရဲ့ ဘြဲ႕နာမည္က ဓားနတ္ဆိုးတဲ့ ။ သူ႔ဘာသာသူ ေပးထားတဲ့ နာမည္ မဟုတ္ဘူးေနာ္။ အတြင္းစည္း တစ္ဂိုဏ္းလုံးက တစ္ညီတစ္ညြတ္ထဲ ေပးထားတဲ့ နာမည္။ "" ဒီႏွစ္ ေဆးပင္၁၀၀ လ်ိဳ႕ဝွက္နယ္ေျမထဲမွာလည္း ဂိုဏ္း၃ဂိုဏ္းက တပည့္ေတြ ေပါင္းတိုက္တာကို တစ္ေယာက္တည္း ခံၿပီး ျပန္တိုက္တာလို႔လည္း သတင္းေတြ ထြက္ေနတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူက ဂိုဏ္း၃ဂိုဏ္းစလုံးက တပည့္ေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကိုလည္း သတ္ခဲ့ေသးတယ္တဲ့။ ဒီေကာင္ေလးက ဂိုဏ္းတူအစ္ကို ဓားအ႐ူးသူေတာ္ ငယ္တုန္းကထက္ေတာင္ အစြမ္းထက္တယ္ဟ။ "တစ္ရက္ထဲမွာဘဲ လီဖူခ်န္းရဲ့ အေၾကာင္းေတြကေတာ့ တိုက္ရိုက္တပည့္ေတြ ၾကားထဲမွာ ပ်ံ႕ႏွံ့ေနပါၿပီ။ သိပ္မၾကာခင္ ရက္ပိုင္းအတြင္းမွာေတာ့ ဒီသတင္းက အတြင္းစည္းဂိုဏ္းနဲ႔ အျပင္စည္းဂိုဏ္း တစ္ခုလုံးကို ပ်ံ႕ႏွံ့သြားဦးမွာပါ။အဆုံးမဲ့အာဏာ အပိုင္း ၁၆၈အစစ္အမွန္ ငရဲမီးေတာက္တစ္နာရီေလာက္ ေစာင့္အၿပီးမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းရဲ့ အလွည့္ကို က်ေရာက္လာခဲ့ပါၿပီ။အေမြခံ ေမၽွာ္စင္ကေန ဆင္းလာခဲ့တဲ့ လူေတြကလည္း လီဖူခ်န္းရဲ့ အေျခအေနကို စိတ္ဝင္စားတဲ့အတြက္ ျပန္မသြားေသးဘဲ အကဲခတ္ေန က်ပါတယ္။ လီဖူခ်န္းက ပထမအဆင့္ကိုမ်ား ျဖတ္ေက်ာ္သြားနိုင္မလားေပါ့ေလ။" တိုက္ရိုက္တပည့္ ျဖစ္ၿပီးတာနဲ႔ တစ္ႏွစ္အခ်ိန္ ရပါေသးတယ္။ ညီေလးလီက အရမ္း စိတ္ေစာေနတဲ့ပုံဘဲ။ ပထမတစ္ႀကိမ္မွာ က်ရွုံးသြားရင္ သူ႔ရဲ့ ယုံၾကည္မွုေတြ ယိုင္နဲ႔သြားေနဦးမယ္။"" သူက ဂိုဏ္း၃ဂိုဏ္းက တပည့္ေတြကို တစ္ေယာက္တည္း ခုခံတိုက္ခိုက္ နိုင္ခဲ့တယ္ဆိုတဲ့ သတင္းသာ အမွန္ဆိုရင္ ညီေလးလီက ပထမအဆင့္ကို ေသခ်ာေပါက္ ေက်ာ္ျဖတ္နိုင္မွာဘဲ။"" ငါကေတာ့ မထင္ဘူး။ အခုမွ တိုက္ရိုက္တပည့္ျဖစ္တာ ဒုတိယရက္ဘဲ ရွိေသးတယ္ေလ။ ညီေလးလီက လုံးဝကို ယုံၾကည္မွု လြန္ကဲေနတာဘဲ။"***အဲသည္အခ်ိန္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းက အေမြခံ ေမၽွာ္စင္ထဲကို ဝင္သြားခဲ့ပါၿပီ။လီဖူခ်န္းက အထဲကို ေရာက္သြားတာနဲ႔ ပထမအဆင့္ရဲ့ အင္းကြက္ေတြက အသက္ဝင္လာၿပီး အဆင့္၃ အလယ္အလတ္အဆင့္ရွိတဲ့ မိစၧာသားရဲႀကီး တစ္ေကာင္ကို ျဖစ္ေပၚလာေစပါတယ္။ အဲဒီေကာင္ႀကီးကေတာ့ ေငြလမိစၧာဝံပုေလြလို႔ ေခၚပါတယ္။" ပထမအဆင့္ဘဲ ရွိေသးတာကို ...... အဆင့္၃အလယ္အလတ္အဆင့္ မိစၧာသားရဲႀကီး ေပၚလာတာလားဟ။ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ပထမအဆင့္ကို မျဖတ္ေက်ာ္နိုင္တာ ဘာထူးဆန္းလို႔လည္း"လီဖူခ်န္း မ်က္ေမွာင္ၾကဳပ္ လိုက္ပါတယ္။အဆင့္၃ အလယ္အလတ္အဆင့္ မိစၧာသားရဲ တစ္ေကာင္ဆိုတာက ေျမကမၻာနယ္ပယ္ အလယ္အလတ္အဆင့္က ပညာရွင္ တစ္ေယာက္နဲ႔ ညီမၽွတယ္ေလ။ဒီလိုမိစၧာသားရဲႀကီးေတြက အလြန္ဘဲ သန္စြမ္းၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း တိုက္ရိုက္တပည့္၅၀၀မွာ ေရႊအဆင့္ တိုက္ရိုက္တပည့္ေတြက ၃၀ဘဲ ရွိတာ ေနမွာပါဘဲ။ေျမကမၻာနယ္ပယ္ အဆင့္၁နဲ႔ ဒီေကာင္ႀကီးေတြကို အနိုင္တိုက္ရမယ္ ဆိုတာႀကီးက လုံးဝကို ညစ္ပတ္တာပါဘဲ။ေဝါင္း......ဒီေငြလမိစၧာဝံပုေလြက အင္းကြက္ကေန ေပၚလာတယ္ ဆိုေပမဲ့လည္း သူ႔ရဲ့ လ်င္ျမန္မွုက တစ္ကယ့္ ေငြလမိစၧာ ဝံပုေလြနဲ႔ ဘာမွ မကြာျခား လွပါဘူး။ သူ႔ရဲ့ နဖူးတည့္တည့္မွာ ေပါက္ေနတဲ့ ခ်ိဳကေနလည္း လၽွပ္စီးေတြပစ္ၿပီး လီဖူခ်န္းကို တိုက္ခိုက္ပါေသးတယ္။ဖတ္...... ဖတ္......လီဖူခ်န္းက သူ႔ဆီ တိုးဝင္လာတဲ့ လၽွပ္စီးေၾကာင္းကို လွလွပပေလးဘဲ ေရွာင္တိမ္းလိုက္တယ္ေလ။ " အရမ္းျမန္တယ္...... ဒီေကာင္ႀကီး ပစ္တဲ့ လၽွပ္စီးေၾကာင္းေတြက အရမ္းျမန္လြန္းတယ္။ ငါဒီေကာင့္ကို ေနာက္ထပ္ လၽွပ္စီးေတြ ပစ္ဖို႔ အခြင့္အေရး ေပးလို႔ မျဖစ္ဘူး။ "လီဖူခ်န္းက သူ႔ရဲ့ နက္ေရႊေမွာ္ဓားကို ဆြဲထုတ္ၿပီး အနီးကပ္ တိုက္ခိုက္ဖို႔ ႀကိဳးစားလိုက္ပါတယ္။ရႊမ္း......ရႊမ္း.......ရႊမ္း......လီဖူခ်န္းရဲ့ ၾကယ္ပ်ံတစ္စင္း ေႂကြက်သလို ျမန္ဆန္လြန္းတဲ့ ဓားခ်က္ေတြက ေငြလမိစၧာဝံပုေလြရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ေပၚကို ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား က်ေရာက္သြားခဲ့တယ္ေလ။ဒါေပမဲ့ အဲသည္ဓားခ်က္ေတြက ေငြလမိစၧာဝံပုေလြကို အနိုင္ရဖို႔ အတြက္ေတာ့ မလုံေလာက္ေသးပါဘူး။မိစၧာသားရဲႀကီး ခႏၶာကိုယ္ကို တစ္ခ်က္ခါလိုက္တာနဲ႔ အဲသည္ ဓားဒဏ္ရာေတြက တစ္မုဟုတ္ခ်င္း ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့ပါတယ္။လီဖူခ်န္းကေတ့ာ မအံ့ၾသေတာ့ပါဘူး။ ဒီလို အင္းကြက္ကေန အသက္ဝင္လာတဲ့ မိစၧာသားရဲ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားနဲ႔ တိုက္ခိုက္ဖူးတဲ့ အေတြ႕အၾကဳံ အရ အဓိက ခ်က္ေကာင္းကို မထိမခ်င္း ဒီသားရဲေတြက ေပ်ာက္ကြယ္သြားမွာ မဟုတ္ဘူး ဆိုတာကို သိေနၿပီးသားပါဘဲ။ေငြေရာင္ အလင္းတန္းေတြက ျဖာထြက္လာၿပီး လီဖူခ်န္းကို တိုက္ခိုက္လိုက္ပါၿပီ။ ေငြလမိစၧာဝံပုေလြက သူ႔ရဲ့ လက္သည္းႀကီးေတြနဲ႔ အဆက္မျပတ္ကို ကုတ္ျခစ္ေနတာပါ။လီဖူခ်န္းက ေလအရိပ္ေျခလွမ္းကို အသုံးျပဳကာ သားရဲႀကီးရဲ့ တိုက္ခိုက္မွုစက္ကြင္းထဲကေန ခုန္ထြက္လိုက္ပါတယ္။အဲသည္လို ခုန္ထြက္သြားရင္းနဲ႔ လီဖူခ်န္းရဲ့ မ်က္စိက ဟာကြက္တစ္ခုကို သတိျပဳမိလိုက္ပါတယ္။သူက ခ်က္ျခင္းဘဲ အရိပ္မဲ့ ေျခကြက္နဲ႔ ျပန္ခုန္ဝင္လာၿပီး ေငြလမိစၧာဝံပုေလြရဲ့ လည္ပင္းနဲ႔ ပုခုံး ဆက္ေနတဲ့ၾကားက ဟာကြက္ကို ခုတ္ခ်ဘိုက္ပါတယ္။ရႊမ္း......ေငြလမိစၧာဝံပုေလြႀကီးက အေတာ္ေလး အထိနာသြားသည့္ ပုံပါဘဲ။ သူက အေနာက္ကို ဆုတ္သြားၿပီး တစ္ကိန္ကိန္နဲ႔ ေအာ္ျမည္ေနပါတယ္။လီဖူခ်န္းကေတာ့ လုံးဝ အလႊတ္မေပးပါဘူး။ " ေသစမ္း"သူ႔ရဲ့ မီးနဂါး လ်ိဳ႕ဝွက္နည္းစနစ္ကို အသုံးျပဳလိုက္တဲ့ အခါမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းရဲ့ ၾကက္ေသြးေရာင္ မီးေတာက္ခ်ီေတြက မီးနဂါးခ်ီေတြနဲ႔ ေပါင္းစည္းသြားခဲ့တယ္ေလ။ ေက်ာက္ရည္ပူေတြလို စီးဆင္းေနတဲ့ မီးနဂါးခ်ီေတြက လီဖူခ်န္းအတြက္ မဟာခြန္အားကို ေပးစြမ္းေနပါတယ္။ "ၾကယ္ေႂကြ "လုံးဝကို ျပင္းထန္ရက္စက္တဲ့ ၾကယ္ေႂကြဓားကြက္က ထြက္ေပၚလာခဲ့ပါၿပီ။ရႊမ္း......လီဖူခ်န္းရဲ့ ဒီဓားခ်က္က အထိနာေနသည့္ ေငြလမိစၧာ ဝံပုေလြ ႀကီးရဲ့ ေခါင္းကို အညႇာအတာ ကင္းမဲ့စြာ ျဖတ္ခ်လိုက္ပါတယ္။သိပ္မၾကာခင္မွာေတာ့ ေငြလမိစၧာဝံပုေလြ အေသေကာင္ႀကီးက မွုန္ဝါးရီေဝလာၿပီး ေပ်ာက္ကြယ္ သြားပါေတာ့တယ္။တစ္ခ်ိန္တည္းမွာဘဲ ပထမထပ္ရဲ့ အျပင္မွာရွိတဲ့ မီးအိမ္ေလး တစ္ခုက ထြန္းလင္းလာခဲ့ပါၿပီ။" သူက ပထမထပ္ကို ေအာင္ျမင္သြားၿပီလား...... ျမန္လိုက္တာကြာ။"အျပင္ဘက္မွာ ေစာင့္ၾကည့္ေနက်တဲ့ တိုက္ရိုက္တပည့္ေတြက ပါးစပ္အေဟာင္းသား ျဖစ္သြားပါတယ္။သူတို႔က လီဖူခ်န္းတစ္ေယာက္ အေမြခံ ေမၽွာ္စင္ရဲ့ ပထမအဆင့္ကို ေက်ာ္ျဖတ္နိုင္မလား ၊ မေက်ာ္ျဖတ္နိုင္ဘူးလား ဆိုတာကို ျငင္းခုန္ေနတုန္းဘဲ ရွိပါေသးတယ္။ လီဖူခ်န္းကေတာ့ ပထမအဆင့္ကို ေအာင္ျမင္သြားခဲ့ပါၿပီ။ ဒီေကာင္က လူကေမြးတာမွ ဟုတ္ေသးရဲ့လား......။" ညီေလးလီရဲ့ အစြမ္းအစကေတာ့ တစ္ကယ့္ကို ေၾကာက္ဖို႔ ေကာင္းလြန္းတာဘဲ။ ေအးခ်မ္းေနတဲ့ တိုက္ရိုက္တပည့္ နယ္ေျမကေတာ့ အခုခ်ိန္ကစၿပီး ဆူဆူပူပူ ျဖစ္ေတာ့မယ္နဲ႔ တူပါရဲ့ကြာ ။"" ဒါေပါကြာ... ...။ တိုက္ရိုက္တပည့္ေတြထဲမွာ နတ္ဘုရားေတြရဲ့ သားေတြလို အစြမ္းထက္တဲ့သူေတြ အမ်ားႀကီး ရွိေနတာဘဲ။ ငါတို႔လို အသက္၃၀မွ တိုက္ရိုက္တပည့္ ျဖစ္တဲ့သူေတြက ဒီေကာင္ေတြနဲ႔ သြားယွဥ္လို႔ မရပါဘူးကြာ။"အျပင္ဘက္က တိုက္ရိုက္တပည့္ေတြကေတာ့ လီဖူခ်န္းရဲ့ အလားအလာကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး ခန္႔မွန္းနိုင္က်ပါတယ္။အေမြခံေမၽွာ္စင္ရဲ ပထမအဆင့္ကို ေအာင္ျမင္ၿပီးေပမယ့္လည္း လီဖူခ်န္းက ထြက္သြားဖို႔ကို မစဥ္းစားေသးပါဘူး။သူက ဒုတိယထပ္မွာရွိတဲ့ မိစၧာသားရဲက ဘယ္ေလာက္ အစြမ္းထက္သလည္း ဆိုတာကို စမ္းၾကည့္ခ်င္ ေသးတယ္ေလ။လီဖူခ်န္း ေမၽွာ္လင့္ထားတဲ့ အတိုင္းပါဘဲ။ ဒုတိယထပ္မွာ ေပၚလာတာကေတာ့ အဆင့္၃ အထက္တန္းစား မိစၧာသားရဲႀကီးပါဘဲ။အဆင့္၃ အထက္တန္းစား သားရဲေတြက အရမ္းကို ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳပ္ၿပီး ရန္မူလိုစိတ္ အျပည့္ရွိပါတယ္။ ႊအဆင့္၃ အထက္တန္းစား သားရဲဆိုမွ လီဖူခ်န္းက ရယ္စရာ အျဖစ္အပ်က္ေလး တစ္ခုကိုေတာင္ သြားသတိရလိုက္ပါေသးတယ္။ေဆးပင္၁၀၀ လ်ိဳ႕ဝွက္နယ္ေၿမ ပြင့္တုန္းက အျဖစ္အပ်က္ေလး တစ္ခုရွိပါတယ္။ အဲသည္အသုတ္ကေတာ့ တစ္ကယ့္ကို သနားစရာပါဘဲ။ လ်ိဳ႕ဝွက္နယ္ေျမထဲမွာ ေဆးပင္ေတြ ရွာရင္းနဲ႔ ဘယ္သေကာင့္သားက လက္ယားၿပီး အဆင့္၃ အထက္တန္းစား မိစၧာသားရဲ တစ္ေကာင္ကို သြားရန္စလိုက္မိတယ္ မသိပါဘူး။ ထိုသားရဲႀကီးက ထြက္လာၿပီး ဂိုဏ္း၄ဂိုဏ္းစလုံးက လူေတြကို လိုက္တိုက္ခိုက္တဲ့ အတြက္ ဘယ္သူမွ ေဆးပင္ေတြ မရွာနိုင္ဘဲ ၇ရက္လုံးလုံး ပတ္ေျပး ေနရဘူးပါတယ္။လီဖူခ်န္း အခုရင္ဆိုင္ေနရဲတဲ့ သားရဲကေတာ့ အနီေရာင္ ကြက္စိပ္ေတြနဲ႔ ဝက္ဝံတစ္ေကာင္ပါ။ ဒီဝက္ဝံအမ်ိဳးအစားကို ေကာ္ေဇာနီဝက္ဝံေတြလို႔ ေခၚပါတယ္။ လီဖူခ်န္းရဲ့ ဓားခ်က္ေတြက ဝက္ဝံႀကီးရဲ့ အေရျပားေတြကိုေတာင္ မေဖာက္ထြင္းနိုင္ပါဘူး။ဝက္ဝံႀကီးရဲ့ ရိုးရိုး ဟိန္းေဟာက္သံကေတာင္ လီဖူခ်န္းရဲ့ အတြင္းအားလမ္းေၾကာင္းေတြကို အေႏွာင့္အယွက္ ေပးစြမ္းနိုင္ပါတယ္။ဝုန္း......ေကာ္ေဇာနီ ဝက္ဝံႀကီးက စိတ္မရွည္သည့္ ပုံျဖင့္ လက္တစ္ခ်က္ ပုတ္လိုက္ရာ လီဖူခ်န္းက ဘယ္လိုမွ ေတာင့္မခံနိုင္ဘဲ ေမၽွာ္စင္နံရံေတြနဲ႔ မိတ္ဆက္သြားပါေတာ့တယ္။" ငါေသရင္သာ ေသသြားမယ္......။ ဒီေကာင္ႀကီးကိုေတာ့ နိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး။"လီဖူခ်န္းက ႏွုတ္ခမ္းေထာင့္က စီးက်လာသည့္ ေသြးေတြကို လက္ခုံျဖင့္ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ပြတ္သုတ္လိုက္ကာ ဒုတိယထပ္က လွည့္ထြက္သြားပါေတာ့တယ္။သူေတြးတာကလည္း ဟုတ္ေတာ့ ဟုတ္ပါသည္။ သူမွ မနိုင္နိုင္တဲ့ဟာကို အနာခံၿပီး တိုက္ရေအာင္ ႐ူးေနတာမွ မဟုတ္တာ။ " ညီေလးလီ ထြက္လာၿပီေဟ့...... "အျပင္မွာ ေစာင့္ေနက်တဲ့ တိုက္ရိုက္တပည့္ေတြက လီဖူခ်န္းဆီကို ေျပးလာၿပီး ဝိုင္းဝန္း ဂုဏ္ျပဳက်ပါတယ္။" ဂုဏ္ယူပါတယ္...ညီေလးလီ...... တိုက္ရိုက္တပည့္ျဖစ္ၿပီး ဒုတိယေန႔မွာဘဲ ေရႊအဆင့္ တိုက္ရိုက္တပည့္ ျဖစ္သြားခဲ့ၿပီ"ေရႊအဆင့္ တိုက္ရိုက္တပည့္ တစ္ေယာက္နဲ႔ ရင္းႏွီးမွု ရထားတာက မေကာင္းတဲ့ အရာမွ မဟုတ္တာေလ။လီဖူခ်န္းကလည္း အားနာတာနဲ႔ ဂုဏ္ျပဳတဲ့ လူအားလုံးကို တစ္ေယာက္ခ်င္းစီ ျပန္ႏွုတ္ဆက္ေနရပါတယ္။ သူက အရင္လို ျပသနာေကာင္ မလုပ္ခ်င္ေတာ့ပါဘူး။ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းက တိုက္ရိုက္တပည့္ ခန္းမေဆာင္ကို ျပန္လည္ ေရာက္ရွိလာပါတယ္။" မင္းက အေမြခံေမၽွာ္စင္ရဲ့ ပထမအဆင့္ကို ျဖတ္ေက်ာ္နိုင္သြားၿပီလား "ေဇာင္ဝူက်င္းကလည္း အေၾကာင္းတိုက္ဆိုင္စြာျဖင့္ ခန္းမထဲမွာ ေရာက္ႏွင့္ေနပါတယ္။ သူက လီဖူခ်န္းကို ျမင္လိုက္တာနဲ႔ အေၾကာင္းရင္းကို တန္းၿပီး သိလိုက္ပါတယ္။လီဖူခ်န္းက ေခါင္းညိတ္လိုက္ၿပီး "ကၽြန္ေတာ္ နည္းနည္း ကံေကာင္းသြားတာပါ။"" မင္းကေတာ့ လူေတြကို အံ့ၾသေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ရမလည္း ဆိုတာကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး သိေနတာဘဲ။ ငါထင္ထားတာက ေနာက္ထပ္ တစ္လ ၊ႏွစ္လေလာက္မွ မင္းအဲေမၽွာ္စင္ကို သြားမယ္ေပါ့။"ေဇာင္ဝူက်င္းက ရယ္႐ုံကလြဲၿပီး ဘာမွဆက္မေျပာေတာ့ပါဘူး။ ဒါက သိပ္လည္း မထူးဆန္းပါဘူးေလ။ လီဖူခ်န္းက ဂိုဏ္း၃ဂိုဏ္းစလုံးက တပည့္ေတြကိုေတာင္ တစ္ေယာက္တည္း သတ္ျဖတ္ထားၿပီးမွေတာ့ ဒီေမၽွာ္စင္ေလးရဲ့ ပထမအဆင့္ကိုလည္း ေက်ာ္ျဖတ္နိုင္မွာပါဘဲ။" ေရာ့......ဒါက မင္းရဲ့ ေရႊအဆင့္ တိုက္ရိုက္တပည့္ တံဆိပ္ေတာ္ဘဲ။ ငါမင္းကို ေပးထားတဲ့ ေငြတံဆိပ္ေတာ္ကို ျပန္ေပးခဲ့ေတာ့။" ေဇာင္ဝူက်င္းက အေစာႀကီးကတည္းက လီဖူခ်န္းအတြက္ ေရႊတံဆိပ္ေတာ္ကို ျပင္ဆင္ထားၿပီးပါၿပီ။ ဒါေၾကာင့္မလို႔ လီဖူခ်န္း ေရာက္လာတာနဲ႔ တစ္ခါတည္း တန္းေပးလိုက္ပါတယ္။" အႀကီးအကဲေခါင္ခ်ဳပ္ခင္ဗ်ား...... အခုဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္က ေရႊအဆင့္ တိုက္ရိုက္တပည့္ ျဖစ္သြားၿပီဆိုေတ့ာ သိုင္းက်မ္းေဆာင္ထဲက အစစ္အမွန္ ငရဲမီးေတာက္ အတြင္းအားက်င့္စဥ္ကို ေလ့က်င့္ခြင့္ ရၿပီလားခင္ဗ်။"လီဖူခ်န္းက အခ်ိန္မဆြဲဘဲ သူသိခ်င္တာကို ေမးလိုက္ပါတယ္။" ရတာေပါ့ကြ။ သြား...သြား...... ျမန္ျမန္ သြားယူလိုက္။" ေဇာင္ဝူက်င္းက ျပဳံးၿပီး ခြင့္ေပးလိုက္ပါတယ္။" ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ အႀကီးအကဲေခါင္ခ်ဳပ္..."လီဖူခ်န္းက တိုက္ရိုက္တပည့္ ခန္းမေဆာင္ထဲက အျမန္ထြက္သြားၿပီး သိုင္းက်မ္းေဆာင္ကို တက္သုတ္ရိုက္သြားေနပါၿပီ။အစစ္အမွန္ ငရဲမီးေတာက္ က်င့္စဥ္က ေထာက္ပံ့ေရးရမွတ္ ၁.၈သန္း တ္ပါတယ္။ လီဖူခ်န္းက ေရႊအဆင့္ တိုက္ရိုက္တပည့္ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ေထာက္ပံ့ေရးရမွတ္ ၉သိန္းဘဲ ေပးရတယ္ေလ။ဒါေပမဲ့ က်င့္စဥ္ရဲ့ အေစာပိုင္း အဆင့္၁၈အထိဘဲ ယူခြင့္ရွိပါေသးတယ္။ အဆင့္၁၈ အထိ ေရာက္ၿပီးမွသာ ေနာက္ပိုင္း က်န္ေနတဲ့ အပိုင္းေတြကို ယူခြင့္ရမွာပါ။' ဒီေလာက္နဲ႔ဘဲ လုံေလာက္ပါတယ္ေလ။'လီဖူခ်န္းက ေလာဘႀကီးတဲ့လူ မဟုတ္ပါဘူး။ သူ႔ရဲ့ လက္ရွိအဆင့္နဲ႔လည္း အစစ္အမွန္ ငရဲမီးေတာက္ က်င့္စဥ္ကို ဘယ္အဆင့္ထိမွ ေရာက္အာင္ ေလ့က်င့္နိုင္မွာ မဟုတ္ေသးဘူးဆိုတာကို ေကာင္းေကာင္း သေဘာေပါက္တယ္ေလ။***ေရႊအဆင့္ တိုက္ရိုက္တပည့္ ျဖစ္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းက ေတာင္ခါးပန္း အေပၚဘက္ကို ေျပာင္းခဲ့ပါၿပီ။တိုက္ရိုက္တပည့္ေတြ ေနတဲ့ ေတာင္ေတြက ၅လုံး ရွိပါတယ္။တစ္ေတာင္စီမွာ တိုက္ရိုက္တပည့္ ၁၀၀ စီ ေနၾကပါတယ္။ ေရႊအဆင့္ တိုက္ရိုက္တပည့္ေတြကေတာ့ ေတာင္တစ္ေတာင္မွာ ၆ေယာက္စီ ေနရတာေပါ့ေလ။လီဖူခ်န္းေနတဲ့ ေတာင္ေပၚမွာေတာ့ ေရႊအဆင့္ တိုက္ရိုက္တပည့္ ၇ေယာက္ ျဖစ္သြားတာေပါ့။လူ၇ေယာက္က ဒီေတာင္ထိပ္ေပၚမွာ ေနတာေတာင္မွာ လီဖူခ်န္းက တစ္ျခား ေရႊအဆင့္ တိုက္ရိုက္တပည့္ေတြနဲ႔ တစ္ခါမွ မေတြ႕ေသးပါဘူး။" ဒီေနရာက တစ္ကယ္ေကာင္းတာဘဲ။"လီဖူခ်န္းရထားတဲ့ အိမ္ႀကီးက သုံးထပ္ရွိပါတယ္။ အေပၚဆုံးအထပ္က ေလတျဖဴးျဖဴးနဲ႔ အေတာ္ေလး ေနလို႔ေကာင္းၿပီး မိတ္ေဆြေတြလာရင္ လက္ဖက္ရည္ ေသာက္လို႔ ေကာင္းတဲ့ ေနရာ ေလးပါ။ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းက သူ႔ရဲ့ အခန္းထဲကို ဝင္ၿပီး အစစ္အမွန္ ငရဲမီးေတာက္ က်င့္စဥ္ကို စတင္ ေလ့က်င့္ပါေတာ့တယ္။သုံးရက္အၾကာမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းက သူ႔ရဲ့ ၾကက္ေသြးေရာင္ လ်ိဳ႕ဝွက္မီးေတာက္ အဆင့္၁၅ အတြင္းအားကို အစစ္အမွန္ ငရဲမီးေတာက္ အဆင့္၁၃ အျဖစ္ ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ ေျပာင္းလဲနိုင္ခဲ့ပါၿပီ။အဆုံးမဲ့အာဏာ အပိုင္း ၁၆၉အိမ္လြမ္းတဲ့သား ျပန္လာေလၿပီအစစ္အမွန္ ငရဲမီးအတြင္းအား က်င့္စဥ္အျပင္ လီဖူခ်န္းက ဆန္းၾကယ္အဆင့္နိမ့္ ဓားသိုင္းတစ္ခုျဖစ္တဲ့ ေနမင္းေရာင္ျခည္ ဓားသိုင္းကိုပါ လဲလွယ္ခဲ့ပါေသးတယ္။ ဒီဓားသိုင္းက တိုက္ခိုက္မွုပိုင္းကို လုံးဝ ဦးစားေပးတဲ့ ဓားသိုင္း မ်ိဳးပါဘဲ။ ၾကယ္ပ်ံဓားသိုင္းလိုေပါ့ ။ ဒါေပမဲ့ ၾကယ္ပ်ံဓားသိုင္းက ပိုၿပီး ျပင္းထန္ပါတယ္။တစ္ခုက ၾကယ္ေႂကြက်တာနဲ႔ ဆင္တူၿပီး တစ္ခုက ေနမင္းႀကီး တစ္စင္းရဲ့ အလင္းေရာင္ေတြနဲ႔ ဆင္တူတာေပါ့ေလ။ၿခံဝင္း အေနာက္ဘက္က ေနရာလြတ္ထဲမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းတစ္ေယာက္ ေနမင္းေရာင္ျခည္ ဓားသိုင္းကို ေလ့က်င့္ေနပါတယ္။ေရာင္ျခည္တစ္ေထာင္ အလင္းေဆာင္တဲ့ ေနမင္းႀကီးကေန ထုတ္လႊတ္လိုက္တဲ့ လင္းေရာင္ျခည္ေတြ လိုပါဘဲ။ ဓားကြက္က ၾကယ္ပ်ံဓားသိုင္းထက္ ျမန္လည္း မျမန္သလို ၊ ေႏွးတယ္လို႔လည္း ဆိုလို႔ မရပါဘူးေလ။" အေရွ႕အရပ္က ရွင္ေနမင္း "မ်က္လုံးေတြ က်ိန္းစပ္သြားေလာက္တဲ့ အလင္းေရာင္ေတြနဲ႔အတူ လီဖူခ်န္းရဲ့ ဓားခ်က္က ၂မီတာေလာက္ ရွည္တဲ့ အနက္ေရာင္ သတၱဳရိုင္းတုံးႀကီးကို တိုက္ခိုက္လိုက္ပါေတာ့တယ္။ဝုန္း.........မိုးႀကိဳးပစ္သံလို က်ယ္ေလာင္လွတဲ့ အသံတစ္ခုကို ၾကားလိုက္ရၿပီးေနာက္............မ်က္ႏွာသစ္တဲ့ ေရအင္တုံေလာက္ရွိတဲ့ အေပါက္ႀကီးတစ္ခုက အနက္ေရာင္ သတၱဳရိုင္းတုံးႀကီးရဲ့ မ်က္ႏွာျပင္ေပၚမွာ ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။တစ္ကယ္လို႔ ဒီေနရာမွာ ၾကယ္ပ်ံဓားသိုင္း သာဆိုရင္ ဓားက အနက္ေရာင္ သတၱဳရိုင္းတုံးႀကီးကို ထုတ္ခ်င္းေပါက္ ေဖာက္ထြက္သြားမွာပါ။ၿပီးေတာ့ လက္သီးဆုပ္တစ္လုံးသာသာ အေပါက္တစ္ခုဘဲ ျဖစ္လာမွာေလ။" တစ္ခုက ဧရိယာ ေတာ္ေတာ္ႀကီးႀကီးမားမားကို ထိခိုက္ေစၿပီး ေနာက္တစ္ခုက တိတိက်က် ထိခိုက္ေစနိုင္တာဘဲ"လီဖူခ်န္းက ဒီဓားသိုင္း ႏွစ္ခုရဲ့ ျခားနားမွုေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာ ဆင္ျခင္သုံးသပ္ ေနပါတယ္။ဓားသိုင္း............ဓားသိုင္းေတြမွာ လ်င္ျမန္မွုက ျပင္းထန္မွုနဲ႔ တိုက္ရိုက္ ဆက္ႏြယ္ေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။ေနမင္းေရာင္ျခည္ ဓားသိုင္းရဲ့ ဓားကြက္ေတြကို ကၽြမ္းကၽြမ္းက်င္က်င္ ေလ့က်င့္ၿပီးသြားမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ၾကယ္ပ်ံဓားသိုင္းထက္ ပိုျမန္လာမွာပါ။ဒါေပမဲ့ ဓားကြက္ ျပင္းထန္မွုျခင္း ယွဥ္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ၾကယ္ပ်ံဓားသိုင္းကို ယွဥ္နိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ေနမင္းေရာင္ျခည္ဓားသိုင္းရဲ့ အားသာခ်က္ကေတာ့ ဓားကြက္စက္ကြင္း ဧရိယာ က်ယ္တာပါ။မင္းရဲ့ ဓားကြက္ ျမန္ႏွုန္းကို ျမႇင့္ခ်င္ရင္ေတာ့ ျပင္းထန္မွုအပိုင္းကို အနည္းငယ္ စေတးရမွာပါဘဲ။ဆန္းၾကယ္အဆင့္နိမ့္ ဓားသိုင္းေတြထဲမွာေတာ့ ၾကယ္ပ်ံဓားသိုင္းက လၽွုင္ျမန္မွုေကာ ျပင္းထန္မွုအပိုင္းမွာပါ အေတာ္ေလး ၿပီးျပည့္စုံလုနီးပါးရွိတဲ့ ဓားသိုင္းတစ္ခုလို႔ ဆိုနိုင္ပါတယ္ေလ။ဟုတ္ပါတယ္...... ဓားသိုင္းေတြမွာေတာ့ သူ႔အားသားခ်က္နဲ႔သူ ရွိေနတတ္တာပါဘဲ။ေနမင္းေရာင္ျခည္ ဓားသိုင္းက အလြန္အမင္းကို ျမန္ဆန္ၿပီး ဓားကြက္စက္ကြင္းကလည္း အေတာ္ေလးကို က်ယ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီဓားသိုင္းကို ခုခံဖို႔ဆိုတာ အေတာ္ေလးကို ခဲယဥ္းမယ့္ အရာပါဘဲ။ ၿပီးေတာ့ သိုင္းပညာရွင္ေတြ အကုန္လုံးက ခံစစ္ကို အသားေပး ေလးက်င့္ၾကတဲ့ သူေတြမွ မဟုတ္တာေလ။ ခံစစ္ကို အသားေပးၿပီး ေလ့က်င့္တဲ့ သိုင္းပညာရွင္ေတြဆိုတာ အေတာ္ေလးကို ရွားပါးလြန္းလွပါတယ္။ခုခံမွုအပိုင္းမွာ သာမန္မၽွသာ ရွိတဲ့ ပညာရွင္ေတြနဲ႔ တိုက္ခိုက္မယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ဒီေနမင္းေရာင္ျခည္ ဓားသိုင္းက ၾကယ္ပ်ံဓားသိုင္းထက္ကို ပိုအသုံးဝင္မွာပါ။" ေနမင္းေရာင္ျခည္ ဓားသိုင္းကလည္း အႀကိဳၿပီးျပည့္စုံျခင္း အဆင့္အထိ ေရာက္သြားၿပီဆိုေတာ့ အိမ္ျပန္ဖို႔အခ်ိန္ က်ၿပီထင္တယ္။"လီဖူခ်န္းက ေနမင္းေရာင္ျခည္ ဓားသိုင္းကို ၿပီးျပည့္စုံျခင္း အဆင့္အထိ ေရာက္ဖို႔အတြက္ မေလာပါဘူး။ သူအိမ္ကို ျပန္တဲ့ လမ္းတစ္ေလၽွာက္မွာ ေလ့က်င့္သြားလို႔ ရေနတာဘဲေလ။အိမ္ကို မျပန္ခင္ေလးမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းက သူ႔မိဘေတြအတြက္ လိုအပ္တဲ့ အေထာက္အကူ ပစၥည္းေလးေတြ ဝယ္သြားဖို႔ စဥ္းစားထားေသးတယ္ေလ။ေဆးပင္၁၀၀ လ်ိဳ႕ဝွက္နယ္ေျမမွာတုန္းက လီဖူခ်န္းက ေဆးပင္အေျမာက္အမ်ားကို ရရွိခဲ့ပါတယ္။ သူက ဂိုဏ္းေတာ္ကို ျပန္အပ္လိုက္တဲ့ ေဆးပင္ေတြက ဘယ္ေလာက္မွ မရွိခဲ့ပါဘူး။ စိတ္ဝိညာဥ္ပင္တို႔ ၊ ေျမကြဲသစ္သီးတို႔၊ ခုနစ္ေရာင္ျခယ္ စပ်စ္သီးတို႔နဲ႔ အျခားေဆးဖက္ဝင္ အပင္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို လီဖူခ်န္းက သိမ္းဆည္းထားပါေသးတယ္။ဒါေပမဲ့ လီဖူခ်န္းက ေဆးေလးအခ်ိဳ႕ကို ယူသြားသင့္တယ္လို႔ ထင္ျမင္ေနတယ္ေလ။ ယုံဝူးၿမိဳ႕မွာက အဝါေရာင္ အဆင့္ျမင့္ ေဆးလုံးေတြဆိုတာ အင္မတန္မွ ရွားပါးတဲ့အရာေတြပင္ မဟုတ္ပါလား။ လီဖူခ်န္းက အရင္းအျမစ္ဌာနကို သြားၿပီး ေထာက္ပံ့ေရးရမွတ္ ၅သိန္းဖိုး ေဆးလုံးေတြ လဲလွယ္ခဲ့တယ္ေလ။ သူလဲလွယ္လာခဲ့တဲ့ ေဆးလုံးေတြကေတာ့ အဝါေရာင္ အဆင့္ျမင့္ ေဆးလုံးေတြနဲ႔ အဝါေရာင္ အထြတ္အထိပ္အဆင့္ ေဆးလုံးေတြပါဘဲ။ေဆးလုံးေတြကို လဲလွယ္ၿပီးတဲ့ ေနာက္မွာေတာ့ လီဖူခ်န္းက အိမ္ျပန္ခြင့္ ေတာင္းဖို႔အတြက္ တိုက္ရိုက္တပည့္ ခန္းမေဆာင္ကို ထြက္လာခဲ့ပါေတာ့တယ္။တပည့္ေတြရဲ့ အဆင့္အတန္း ကြာျခားမူက ဒီေနရာမွာေတာ့ အေတာ္ေလး စကားေျပာပါတယ္။အျပင္စည္း တပည့္ေတြဟာ အိမ္ျပန္ဖို႔ အခြင့္မရွိပါဘူး။အတြင္းစည္းတပည့္ေတြကေတာ့ အနည္းငယ္ ပိုလြတ္လပ္ပါတယ္။ သူတို႔ရဲ့ ဂိုဏ္းတာဝန္ ထမ္းေဆာင္စဥ္ကာလမွာ အိမ္ကို လမ္းၾကဳံဝင္လို႔ ရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒါက တရားဝင္ အိမ္ျပန္ခြင့္ ေပးတာမ်ိဳးေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။တိုက္ရိုက္တပည့္ ျဖစ္သြားၿပီး ဆိုရင္ေတာ့ ဂိုဏ္းတာဝန္ေတြကို ထမ္းေဆာင္ခြင့္ မရွိေတာ့ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အိမ္ျပန္စရာ ၾကားေပါက္ မရွိေတာ့ဘူးေလ။ အဲဒီအတြက္ ဂိုဏ္းေတာ္က သူတို႔ကို တစ္ႏွစ္မွာ ၃လတိတိ အိမ္ျပန္ခြင့္ ေပးပါတယ္။လီဖူခ်န္းက ခြင့္ျပဳခ်က္ရၿပီးတာနဲ႔ ေတာင္ေအာက္ကို အျမန္ဆင္းပါေတာ့တယ္။ ေတာင္ေျခကို ေရာက္တာနဲ႔ အခ်ိန္ဆိုင္းမေနေတာ့ဘဲ မားရွန္ျမင္းေပၚကို တက္ကာ အိမ္ကို အေျပးေလး ျပန္ပါေတာ့တယ္ေလ။အေမတို႔ခ်စ္တဲ့ ခ်စ္သားေလး အခုေတာ့ အိမ္ျပန္လာပါၿပီေပါ့။*** -ယုံဝူးၿမိဳ႕ လီကလန္-လက္ရွိလီကလန္ရဲ့ ေခါင္းေဆာင္ကေတာ့ လီယြန္ဟီနဲ႔ လီယြန္ဟိုင္တို႔ရဲ့ အေဖျဖစ္တဲ့ လီတိုင္းရွန္ပါဘဲ။လီကလန္ရဲ့ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္လာတဲ့ လီတိုင္းရွန္ဟာ သူစိတ္တိုင္းက်ကို ျပဳမူေနထိုင္ ေနပါေတာ့တယ္။ လက္ရွိမွာေတာ့ သူက ကလန္ရဲ့ ရန္ပုံေငြေတြကို အသုံးျပဳၿပီး လိုအပ္တဲ့ အရင္းအျမစ္ေတြ ဝယ္ယူအသုံးျပဳခဲ့တာေၾကာင့္ စိတ္တန္ခိုးဖြဲ႕စည္းျခင္းနယ္ပယ္ အဆင့္၇ကေန စိတ္တန္ခိုးဖြဲ႕စည္းျခင္းနယ္ပယ္ အဆင့္၈ကို ေရာက္ရွိေနခဲ့ပါၿပီ။ ေနာက္ထပ္ ႏွစ္အနည္းငယ္ဆိုရင္ စိတ္တန္ခိုးဖြဲ႕စည္းျခင္းနယ္ပယ္ အဆင့္၉ အထိကိုပါ တက္လွမ္းသြားဖို႔ လီတိုင္းရွန္က စိတ္ကူးယဥ္ေနပါေသးတယ္။ တစ္ကယ္လို႔သာ စိတ္တန္ခိုးဖြဲ႕စည္းျခင္းနယ္ပယ္ အဆင့္၉ကို အသက္၅၀ မတိုင္မွီ ေရာက္သြားမယ္ဆိုရင္ သူက ေျမကမၻာနယ္ပယ္ကိုပါ ေရာက္သြားဖို႔ အခြင့္အေရး ရွိေနပါေသးတယ္ေလ။ယုံဝူးၿမိဳ႕မွာေတာ့ ေျမကမၻာအဆင့္ ပညာရွင္ဆိုတာ လုံးဝ ဆရာႀကီးတစ္ပါး ျဖစ္သည္ မဟုတ္ပါလား။ ယုံဝူးၿမိဳ႕စားမင္းေတာင္မွ ေျမကမၻာနယ္ပယ္ အဆင့္၅ဘဲ ရွိတာေလ။" ေခါင္းေဆာင္ႀကီး ...... ေက်းဇူးျပဳၿပီး ေရွာင္ထန္နဲ႔ အေဖအတြက္ တရားမၽွတမွုကို ေဆာင္က်ဥ္းေပးပါရွင္ ......"ခန္းမေဆာင္ထဲမွာေတာ့ ခ်စ္စရာ ေကာင္းလွတဲ့ လီေရွာင္ထန္ေလးဟာ မ်က္ႏွာ ျဖဴဖတ္ျဖဴေလ်ာ္နဲ႔ ငိုေႂကြးကာ ဒူးေထာက္ေနပါတယ္။လီေရွာင္ထန္ကို ေတြ႕လိုက္တာနဲ႔ လီတိုင္းရွန္က ေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္ညစ္ သြားပါတယ္။ ဒီတစ္လလုံးလုံးမွာ လီေရွာင္ထန္က ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္း လာေရာက္ကာ ဒူးေထာက္ၿပီး တရားမၽွတမွုကို ေတာင္းဆိုေနခဲ့တာေလ။" လီေရွာင္ထန္...... ဒီကိစၥက မင္းအေဖရဲ့ မသိတတ္မွုေၾကာင့္ ျဖစ္ရတာဘဲ။ ရွန္းတုလၽွန္ရဲ့ အဆင့္အတန္းကို မင္းလည္းသိတာဘဲ။ မင္းအေဖရဲ့ အဆင့္အတန္းက ဘာမွ ရွိတာ မဟုတ္ဘူး။ ရွန္းတုလၽွန္က မင္းကို ဇနီးမယားအျဖစ္ လိုခ်င္တယ္ဆိုတာ ေကာင္းကင္ႀကီးက မ်က္ႏွာသာ ေပးလိုက္တာနဲ႔ အတူတူဘဲ။ဒါေပမဲ့ မင္းအေဖက အေျခအေနကို နားမလည္ဘဲ ရွန္းတုလၽွန္ကို ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ ေစာ္ကားခဲ့တယ္ေလ။ အဲသည္လို တိုက္ခိုက္ရင္းနဲ႔ ရွန္းတုလၽွန္က မေတာ္တဆ လက္လြန္ၿပီး မင္းအေဖကို သတ္မိသလို ျဖစ္သြားခဲ့တာ။ အဲဒါကို ဘယ္လို အျပစ္သြားတင္လို႔ ရမွာလည္း ......။ မင္းအခုဘဲ အိမ္ျပန္လိုက္ေတာ့ ......။ အခုလို အဓိပၸါယ္မရွိတာေတြ ေလၽွာက္ေတာင္းဆို ေနမယ္ဆိုရင္ ငါမင္းကို အျပစ္ေပးရလိမ့္မယ္။ အဲသည္အခါက်မွ ငါ့ကို အဆိုးမဆိုနဲ႔......"လီတိုင္းရွန္က ရွန္းတုကလန္က လာဘ္ထိုးထားတဲ့ အဝါေရာင္ အဆင့္ျမင့္ ေဆး၅လုံးကို လက္ခံယူၿပီး ထားပါၿပီ။ ဒါေၾကာင့္သူက ရွန္းတုကလန္ကို ျပသနာရွာဖို႔ မလုပ္ခ်င္ပါဘူးေလ။ႏွစ္နာရီေလာက္ အၾကာမွာေတာ့ လီေရွာင္ထန္က စိတ္ဓာတ္က်စြာနဲ႔ တိတ္တဆိတ္ ထြက္သြားပါေတာ့တယ္။' အေတာ္ျပသနာရွာခ်င္တဲ့ ေကာင္မေလးဘဲ။ ဒီေကာင္ေလးကို တစ္ျခားလူေတြနဲ႔ ျမန္ျမန္လက္ထပ္ေပးမွ ျဖစ္ေတာ့မယ္။ ဒီေကာင္မေလးက ငါတို႔ လီကလန္အတြက္ မီးခဲဘဲ။ 'လီတိုင္းရွန္က သူ႔ဘာသာသူ ေတြးေနမိပါတယ္။လီကလန္ရဲ့ ေခ်ာင္က်တဲ့ ေနရာတစ္ခုမွာေတာ့...............လီရွန္းဟန္နဲ႔ ရွန္းယုရန္က ေခါင္းငိုက္စိုက္ၿပီး ျပန္လာတဲ့ လီေရွာင္ထန္ကို ျမင္လိုက္ရတဲ့ အခါမွာ သက္ျပင္းခ်႐ုံဘဲ လြဲၿပီး ဘာမွ မတတ္နိုင္ခဲ့ ပါဘူး။သူတို႔က လီေရွာင္ထန္ကို ကူညီခ်င္ေပမဲ့လည္း ဘာမွကို မတတ္နိုင္တဲ့ အေျခအေနထဲကို ေရာက္ေနခဲ့တယ္ေလ။" လီတိုင္းရွန္...... ေခြးမသားေကာင္...... လီကလန္သား တစ္ေယာက္ကိုေတာင္ မကာကြယ္နိုင္ဘူး။ ဒီမေအလိုး ကလန္ေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္လာကတည္းက ဘာတစ္ခုမွ ေကာင္းလာတာကို မရွိဘူး...။" လီရွန္းဟန္က ေဒါသျဖစ္ျဖစ္နဲ႔ ဆဲဆိုလိုက္ပါတယ္။ရွန္းယုရန္ကေတာ့ ေလေျပကေလးနဲ႔ ႏွစ္သိမ့္ ရွာပါတယ္။" ရွန္းဟန္...... အရမ္းလည္း ေဒါသထြက္ မေနပါနဲ႔ ။ ဖူခ်န္းက စိတ္တန္ခိုး ဖြဲ႕စည္းျခင္းနယ္ပယ္ အဆင့္၇ကိုေတာင္ ေရာက္ေနၿပီဘဲ။ ေနာက္ထပ္ ႏွစ္အနည္းငယ္ေလာက္ဆိုရင္ သူက လီကလန္ကို ျပန္လာေတာ့မွာပါ။ အဲဒီအခါက်ရင္ လီကလန္ကို လမ္းေၾကာင္းမွန္ေပၚကို ျပန္တင္ေပးလို႔ ရတာေပါ့။"သူတို႔ရထားတဲ့ သတင္းက အေတာ္ေလး ေနာက္က်ေနပါတယ္။ လီဖူခ်န္းရဲ့ လက္ရွိသတင္းေတြက ယုံဝူးၿမိဳ႕ကို မေရာက္လာေသး ပါဘူးေလ။လီရွန္းဟန္က က်ိတ္မနိုင္ခဲမရသည့္ ဟန္ျဖင့္ " ငါက အဲဒါကိုဘဲ စိတ္ပူေနတာ......။ ငါ့သား ျပန္ေရာက္လာတဲ့ အခ်ိန္က်ရင္ လီကလန္က ဘယ္လိုျဖစ္ေနၿပီလည္းဆိုတာကို မိုးနတ္မင္းႀကီးဘဲ သိနိုင္ေတာ့မွာဘဲ။"" အဲေလာက္လည္း အဆိုးမျမင္စမ္း ပါနဲ႔ရွင္......။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ယုံၾကယ္မွု ရွိဦးမွေပါ့။ "" ကဲကဲ...... ေရွာင္ထန္ေလးအတြက္ စားစရာ တစ္ခုခု ကၽြန္မ သြားလုပ္ေပး လိုက္ဦးမယ္။ " ရွန္းယုရန္က စားစရာ တစ္ခုခု ျပင္ရင္းနဲ႔ လီေရွာင္ထန္ကို သြားေရာက္ ႏွစ္သိမ့္ ေပးဖို႔ ျပင္လိုက္ပါတယ္။မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းနဲ႔ ယုံဝူးၿမိဳ႕က သိပ္အေဝးႀကီး မဟုတ္သလို နီးတယ္လို႔လည္း ေျပာလို႔ မရပါဘူး။ ႏွစ္ပတ္ေလာက္ အၾကာမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းက ယုံဝူးၿမိဳ႕ကို ေရာက္ရွိလာခဲ့ပါၿပီ။သူနဲ႔ ရင္းႏွီးေနတဲ့ ၿမိဳ႕ကေလးကို အေဝးကေန ျမင္ေနရတဲ့ လီဖူခ်န္းရဲ့ ရင္ထဲမွာေတာ့ ထူးဆန္းတဲ့ ခံစားခ်က္တစ္ခုက ျဖစ္ေပၚေနခဲ့တယ္ေလ။ဒါကို အိမ္လြမ္းနာက်တဲ့ ေရာဂါလို႔ ဆိုရမလားပါဘဲ။ သူဒီကေန ထြက္သြားတုန္းကေတာ့ အသက္၁၅ ႏွစ္ဘဲ ရွိေသးတာပါ။ အခု ျပန္လာတဲ့ အခါမွာေတာ့ ၁၉ႏွစ္ ရွိေနပါၿပီ။ အဲသည္ ခံစားခ်က္ႀကီးက လုံးဝကို ေျပာျပလို႔ မရတဲ့ ခံစားခ်က္ႀကီးပါဘဲ။သူက မားရွန္ျမင္းကို အသားက် စီးနင္ရင္းနဲ႔ လီကလန္ကို ဦးတည္လာခဲ့ ပါေတာ့တယ္။" အဆင့္၂ မိစၧာေသြးေႏွာ ျမင္းပါလား...... အားပါးပါး......"လမ္းတစ္ေလၽွာက္မွာေတာ့ ၿမိဳ႕ေစာင့္တပ္သား ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက လီဖူခ်န္းကို သတိျပဳမိပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ လီဖူခ်န္း စီးလာတဲ့ မားရွန္ ျမင္းကိုေပါ့ေလ။" တပ္မွုးႀကီး...... ကၽြန္ေတာ္ဘာျဖစ္လို႔ ဒီေကာင္ေလးရဲ့ မ်က္ႏွာကို ျမင္ဖူးတယ္လို႔ ထင္ေနရတာလည္း။" ၿမိဳ႕ေစာင့္တပ္သား တစ္ေယာက္က သူတို႔ရဲ့ တပ္ၾကပ္ႀကီးကို ေမးလိုက္ပါတယ္။" ငါတို႔က ၿမိဳ႕ထဲမွာ အျမဲ ပတၱေရာင္ လွည့္ၿပီး စစ္ေဆးေနရတာေလ။ ဒါေၾကာင့္ သူ႔ကို ျမင္ဖူးေနတာ ျဖစ္မွာေပါ့။ " ၿမိဳ႕ေစာင့္တပ္မွုးက ျပန္ေျဖလိုက္ပါတယ္။" တပ္မွုးႀကီး ... ကၽြန္ေတာ္ မွတ္မိၿပီ။ သူက လီဖူခ်န္းဘဲ ။ လီကလန္ရဲ့ အရင္က သခင္ေလး ""မင္းက ငါ့ကို ေနာက္ေနတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူးေနာ္။ ငါသတင္း ရထားတာကေတ့ာ လီဖူခ်န္းက မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းမွာ ေတာ္ေတာ္ေလး အစြမ္း ထက္ေနတယ္တဲ့။ သူက အခုဆိုရင္ စိတ္တန္ခိုး ဖြဲ႕စည္းျခင္းနယ္ပယ္ အဆင့္၇ကိုေတာင္ ေရာက္ေနၿပီကြ။ ""ဟီးဟီး...... ၾကည့္ရတာ လီကလန္ထဲမွာ ျပသနာ တစ္ခုေတာ့ ႀကီးႀကီးမားမား ျဖစ္ေတာ့မယ္နဲ႔ တူတယ္။ သူ႔အေဖ လီရွန္းဟန္က သူ႔ေၾကာင့္ လီကလန္ ေခါင္းေဆာင္ ေနရာကေန ဖယ္ေပးလိုက္ရတာေလ။ အခုသူ ျပန္လာတာက သူ႔အေဖအတြက္ တရားမၽွတမွုကို ျပန္လာေတာင္းတာနဲ႔တူတယ္။ ဒါေပမဲ့ ႏွေျမာစရာဘဲ......လီတ္ိုင္ရွန္းကလည္း အေတာ္ေလး ပါးနပ္တယ္ကြ။ သူက ရွန္းတုကလန္ရဲ့ လက္ေအာက္ကိုေတာင္ ဝင္ထားၿပီးၿပီေလ။ "" ျပသနာ ႀကီးႀကီးမားမားေတာ့ တက္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ သူက အခုမွ စိတ္တန္ခိုး ဖြဲ႕စည္းျခင္းနယ္ပယ္ အဆင့္၇ဘဲ ရွိေသးတယ္ဆိုေတာ့ ......။ ၿပီးေတာ့ လီဖူခ်န္းက ေျမကမၻာအဆင့္ကို ေရာက္မလားေတာင္ မေသခ်ာေသးပါဘူးကြာ ။ လီကလန္ထဲမွာလည္း ေျမကမၻာနယ္ပယ္ ပညာရွင္ေတြ ရွိေနတာဘဲ မဟုတ္လား......"***" ဘယ္သူလည္းကြ...... ဒါက လီကလန္ဆိုတာ မသိဘူးလား......။ အခုခ်က္ျခင္း ျမင္းေပၚက ဆင္းစမ္း "လီကလန္ရဲ့ ပင္မတံခါးမႀကီးရဲ့ ေဘးမွာေတာ့ ဟိတ္ဟန္ အရွိန္အဝါ ႀကီးမားလွတဲ့ ေက်ာက္ျခေသၤ့ ႐ုပ္ႀကီး ႏွစ္႐ုပ္ ရွိေနၿပီး အဲသည္ ျခေသၤ့ ႐ုပ္ႀကီးေတြရဲ့ အေရွ႕မွာေတာ့ လီကလန္ရဲ့ တံခါးေစာင့္ တစ္ဖြဲ႕က ေစာင့္ၾကပ္ေနပါတယ္။ သူတို႔ထဲက ေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္ဟန္တူသူက လီဖူခ်န္းကို ေအာ္ဟစ္ၿပီး တားျမစ္လိုက္တာပါ။လီဖူခ်န္းကေတာ့ ျမင္းေပၚကေန ဆင္းမည့္ဟန္ မရွိပါဘူး။ ေအးစက္စက္ ေလသံျဖင့္ " မင္းရဲ့ မ်က္လုံးေတြကို ေသခ်ာဖြင့္ၿပီး ငါဘယ္သူလည္း ဆိုတာ ၾကည့္စမ္း "အဆုံးမဲ့အာဏာ အပိုင္း၁၇၀ေခါင္းေဆာင္တဲ့လားသူ႔ရဲ့ အသံကို ၾကားရၿပီးတဲ့ ေနာက္မွာေတာ့ လီကလန္ရဲ့ တံခါးေစာင့္ေတြက လီဖူခ်န္းကို ေၾကာင္ၿပီး ၾကည့္ေန က်ပါတယ္။ဒီမ်က္ႏွာကို ျမင္ဖူးေနတယ္။ ရင္းရင္းႏွီးႏွီးႀကီးကို ျမင္ဖူးေနတယ္ေလ။" အဲဒါ သခင္ေလးဖူခ်န္း မဟုတ္ဘူးလား "တံခါးေစာင့္ေတြထဲက တစ္ေယာက္က မေရမရာနဲ႔ ေျပာလိုက္ပါတယ္။လီဖူခ်န္းက သူ႔ကိုယ္သူ ဒီ၄ႏွစ္အတြင္းမွာ အေတာ္ေလး ေျပာင္းလဲသြားလို႔ မ်ားလားလို႔ေတာင္ ထင္ေနပါၿပီ။ ေသေသခ်ာခ်ာ ျပန္စဥ္းစား ၾကည့္ေတာ့လည္း အနည္းငယ္ေတာ့ ေျပာင္းလဲ သြားသလိုလို ပါဘဲ။ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေတြတုန္းကေတာ့ သူ႔ရဲ့ အရပ္က ၁.၆ မီတာေလာက္ဘဲ ရွိတာပါ။ အခုေတာ့ ၁.၈မီတာ ရွိေနခဲ့ပါၿပီ။ သူ႔ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္က ႂကြက္သားေတြကလည္း အခုလို သူ႔ေနရာနဲ႔သူ ေတာင့္ေတာင့္တင္းတင္း ရွိမေနဘူးေလ။ ကေလးဆန္ၿပီး အျပစ္ကင္းတဲ့ ပုံကေန တည္ၾကည္ၿပီး ခန္႔ျငား ေခ်ာေမာတဲ့ မ်က္ႏွာအျဖစ္ ေျပာင္းလဲသြားတာဘဲ ေျပာစရာ ရွိပါတယ္။" ဘာလည္း......ငါဒီကေန ထြက္သြားတာ ႏွစ္အနည္းငယ္ဘဲ ရွိေသးတယ္။ မင္းတို႔က ငါ့ကို မမွတ္မိေတာ့ဘူးေပါ့ေလ "လီဖူခ်န္းက စိတ္တိုေနသည့္ ပုံျဖင့္ ေမးလိုက္ပါတယ္။" အဲဒါ သခင္ေလး ဖူခ်န္း အစစ္ဘဲဟ......... ျပန္လာတဲ့ အတြက္ ႀကိဳဆိုပါတယ္ ခင္ဗ်ာ......။ ကၽြန္ေတာ္ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးနဲ႔ သခင္ရွန္းဟန္ တို႔ကို သြားၿပီး သတင္းပို႔ လိုက္ပါဦးမယ္။"တံခါးေစာင့္ ေခါင္းေဆာင္ကို လီေဂဟာထဲကို အလ်င္အျမန္ ေျပးဝင္သြားပါေတာ့တယ္။လီဖူခ်န္းကေတာ့ ဘယ္သူ႔ကိုမွ ဂ႐ုမစိုက္ဘဲ ျမင္းစီးၿပီး လီကလန္ထဲကို ဝင္သြားခဲ့ပါၿပီ။ လီကလန္ရဲ့ တံခါးေစာင့္ေတြကလည္း လီဖူခ်န္းကို ဘာမွမေျပာရဲက်ပါဘူး။***ေန႔လယ္ခင္း အခ်ိန္အခါ သမယ ျဖစ္တဲ့အတြက္ လီတိုင္းရွန္နဲ႔ သူ႔ရဲ့ ဇနီးသည္ စုမင္ရွန္တို႔ဟာ ေန႔လယ္စာ စားေသာက္ေနက်တယ္ေလ။" ယြန္ဟိုင္တစ္ေယာက္ေတာ့ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းမွာ ဘယ္လိုေတြေတာင္ ျဖစ္ေနၿပီလည္း အရမ္း သိခ်င္လိုက္တာ ရွင္ရယ္...... "စုမင္ရွန္က ေန႔လယ္စာ စားေနရင္းနဲ႔ လီတိုင္းရွန္ကို လွမ္းေျပာလိုက္ပါတယ္။လီယြန္ဟိုင္က ၾကယ္၂ပြင့္အဆင့္ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံ ပိုင္ရွင္ ျဖစ္တဲ့အတြက္ လြန္ခဲ့တဲ့ ၂ႏွစ္ကတည္းက အျပင္စည္း အေထြေထြလုပ္သား ဘဝကေန အျပင္စည္းတပည့္ အျဖစ္ကို တက္လွမ္းနိုင္ခဲ့တယ္ေလ။ ဒီႏွစ္မွာေတာ့ သူက စိတ္တန္ခိုး ဖြဲ႕စည္းျခင္းနယ္ပယ္ အဆင့္၁ကို ခ်ိဳးေဖာက္ ဝင္ေရာက္သြားခဲ့ ပါၿပီ။ အတြင္းစည္းတပည့္အျဖစ္ စမ္းသပ္တဲ့ စာေမးပြဲမွာ အေတာ္ေလး ခက္ခဲခဲ့ေပမယ့္လည္း ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ စာေမးပြဲကို ေအာင္ၿပီး အတြင္းစည္းတပည့္ ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။" ေယာက်ာ္း...... လီဖူခ်န္းက ဘာျဖစ္လို႔ အဲေလာက္အထိ ေလ့က်င့္တာ ျမန္ေနရတာလည္း။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၃လကတည္းက သူက စိတ္တန္ခိုးဖြဲ႕စည္းျခင္း နယ္ပယ္ အဆင့္၇ကို ေရာက္ေနၿပီဆ္ို။ ဒီအတိုင္းဆိုရင္ အသက္၂၅ ႏွစ္ မတိုင္ခင္မွာ ေျမကမၻာအဆင့္ကို ေရာက္သြားေတာ့မွာဘဲ။ သူသာ ေျမကမၻာအဆင့္ကို ေရာက္သြားရင္ေတာ့ ညီမတို႔ ေအုခအေနက ေကာင္းေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူးေနာ္...... "စုမင္ရွန္က သူမစိတ္ထဲမွာ တစ္ထင့္ထင့္ ျဖစ္ေနတဲ့ အရာတစ္ခုကို ထပ္ေမးလိုက္ပါေသးတယ္။လီတိုင္းရွန္က ႏွာေခါင္းရွုံ႔လိုက္ၿပီး" ေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစားစမ္းပါကြာ။ သူက သာမန္ အရိုးတည္ေဆာက္ပုံ ပိုင္ရွင္ေလ။ စိတ္တန္ခိုးဖြဲ႕စည္းျခင္းနယ္ပယ္ အဆင့္၉ကို ေရာက္ဖို႔ေတာင္ ၁၀ႏွစ္ေလာက္ ေလ့က်င့္ရဦးမွာ။ အဲဒီ အခ်ိန္ဆိုရင္ ယြန္ဟိုင္လည္း လီဖူခ်န္းကို လိုက္လို႔ မီေနေလာက္ၿပီ။ "လီဖူခ်န္းရဲ့ က်င့္ႀကံမွုႏွုန္းက ဘယ္ေလာက္ဘဲ ျမန္ေနပါေစေလ။ ဒီေကာင္ေလးက ေျမကမၻာအဆင့္ကို ခ်ိဳးေဖာက္ဝင္ေရာက္ဖို႔ဆိုတာ လုံးဝမျဖစ္နိုင္တဲ့ အရာပါဘဲ။ သူ႔မိန္းမကေတာ့ မိုးၿပိဳမွာ ေၾကာက္သည့္ တစ္တီတူးငွက္လို အစိုးရိမ္ သန္ရန္ေကာဟုေတာင္ လီတိုင္ရွန္းက ေတြးလိုက္ပါေသးသည္။ၾကယ္၂ပြင့္အဆင့္ အရိုးတည္ေဆာက္မွု ပိုင္ရွင္ေတာင္မွ ေျမကမၻာအဆင့္ကို ခ်ိဴးေဖာက္ဝင္ေရာက္နိုင္တဲ့ အခြင့္အလမ္းက ၂၀ရာခိုင္ႏွုန္းဘဲ ရွိတာပါ။သာမန္အရိုးတည္ေဆာက္ပုံ ပိုင္ရွင္ကေတာ့ သုည သာသာပါဘဲေလ။" ကၽြန္မလည္း အဲလို ေမၽွာ္လင့္ပါတယ္ေလ။" စုမင္ရွန္က ေခါင္းညိတ္ လိုက္ပါတယ္။" အေဖ ......အေမ...... ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ က်ားယု ျပန္လာပါၿပီ။"စကားသံ ဆုံးတာနဲ႔ လီယြန္ဟီက ထမင္းစားေဆာင္ ထဲကို လွမ္းဝင္လာခဲ့ပါတယ္။ သူရဲ့ ေဘးမွာေတာ့ သာမန္ ရြက္ၾကမ္းေရက်ိဳ သာသာရွိတဲ့ မိန္းမပ်ိဳေလးတစ္ေယာက္ေပါ့။ သူမက အသက္ ၂၀ေလာက္ဘဲ ရွိဦးမည့္ ပုံပါဘဲ။လီတိုင္းရွန္နဲ႔ စုမင္ရွန္တို႔ကေတာ့ သူတို႔ရဲ့ စားလက္စ တူကိုေတာင္ ခနခ်ထားလိုက္ပါၿပီ။" ယြန္ဟီ...... က်ားယု......ဘယ္လိုလည္း ။ ယုံဝူးၿမိဳ႕ရဲ့ ရွုခင္းေတြက သာယာရဲ့လား......။ သားကေတာ့ေနာ္... မနက္ခင္းကတည္းက ထြက္သြားလိုက္တာ အခုမွ ျပန္လာေတာ့တယ္။ က်ားယုေလးကေတာ့ ေမာေနေတာ့မွာဘဲ ။"လီတိုင္းရွန္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ဟာ ရွန္က်ားယုကို ၾကည့္ၿပီး မ်က္ႏွာခ်ိဳ ေသြးေနၾကတယ္ေလ။ရွန္က်ားယုက အလြန္ေမာက္မာသည့္ ဟန္ပါဘဲ။ သူမက ေခါင္းတစ္ခ်က္သာ ညိတ္ျပလိုက္ပါတယ္။စုမင္ရွန္က ရွန္းက်ားယုကို အခ်ိဳသာဆုံး ျပဳံးျပလိုက္ၿပီး" က်ားယု...... သမီးဘာစားခ်င္သလည္း အေဒၚ့ကိုေျပာ ။ အေဒၚ သမီးစားခ်င္တာကို ခ်က္ခိုင္းလိုက္မယ္။"စားပြဲခုံေပၚမွာ ရွိေနတဲ့ ဟင္းလ်ာေတြက အရာမယြင္း ေသးေပမယ့္လည္း စုမင္ရွန္က ရွန္က်ားယုကို အက်န္ေတြ ေကၽြးတယ္လို႔ မထင္ေစခ်င္ဘူးေလ။ရွန္က်ားယုက " သမီးတို႔ ရွန္ကလန္ မွာတုန္းကေတာ့ ဟင္းပြဲတစ္ပြဲကို ေရႊျပား ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား က်သင့္တာကိုဘဲ စားတာ။ အခုေတာ့ ဘာတတ္နိုင္မလည္း ... ေကာင္းနိုးရာရာ တစ္ခုခုဘဲ ခ်က္ခိုင္းလိုက္ပါ"သူမက လီကလန္ကို လြန္ခဲ့တဲ့ ရက္အေတာ္ၾကာကတည္းက ေရာက္ေနတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ လီကလန္ရဲ့ ဟင္းလ်ာေတြကို သိေနတယ္ေလ။" အေမရယ္...... အေကာင္းဆုံးေတြဘဲ ေရြးခ်က္ခိုင္းလိုက္ပါေတ့ာ ...။အေမလည္း သိတယ္မလား ... က်ားယုက သာမန္ အစားအေသာက္ေတြကို မစားတတ္ဘူး ဆိုတာကို ......"လီယြန္ဟီက သူ႔ရဲ့ အေမျဖစ္သူကို မ်က္ႏွာရိပ္ မ်က္ႏွာကဲ ျပလိုက္ပါတယ္။အမွန္အတိုင္း ေျပာရမယ္ဆိုရင္ သူက ရွန္က်ားယုကို လုံးဝကို မႀကိဳက္ပါဘူး။ သူမက သာမန္ ရြက္ၾကမ္းေရက်ိဴ ႐ုပ္ဘဲ ရွိတာေလ။ ဒါေပမဲ့ ရွန္းကလန္ဆိုတာ ခၽြမ္စင္းၿမိဳ႕စားမင္းရဲ့ ကလန္ပါ။ သူတို႔ရဲ့ ေနာက္ခံက အေတာ္ေလး ေကာင္းမြန္တဲ့ အထဲမွာ ပါပါတယ္။ ရွန္က်ားယုရဲ့ ဝမ္းကြဲအစ္ကိုက မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းရဲ့ တိုက္ရိုက္ တပည့္တစ္ေယာက္ပါ။ သူ႔ရဲ့ အဆင့္အတန္းက သာမန္ၿမိဳ႕စား တစ္ေယာက္ရဲ့ အဆင့္အတန္ထက္ကို ျမင့္ေနပါေသးတယ္။ တစ္ကယ္လို႔သာ လီယြန္ဟီက ရွန္က်ားယုကိုသာ လက္ထပ္နိုင္ခဲ့မယ္ ဆိုရင္ အေျခအေနက အေတာ္ေလး ေကာင္းသြားမွာပါ။ ရွန္က်ားယုရဲ့ အစ္ကိုက မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းက ရတဲ့ ေဆးဝါးေတြကိုပါ လက္ေဆာင္ေပးရင္ ေပးဦးမွာေလ။ အဲသည္အခါက်ရင္ လီယြန္ဟီက ေျမကမၻာအဆင့္ကိုေတာင္ ခ်ိဳးေဖာက္သြားရင္ သြားနိုင္ဦးမွာပါ။" ဟုတ္ၿပီ......ဦးေလးဘဲ တစ္ေယာက္ေယာက္ကို ေခၚၿပီး ခိုင္းလိုက္ပါမယ္ေလ။ " လီတိုင္းရွန္က လီကလန္ ေခါင္းေဆာင္ဆိုတဲ့ သိကၡာကိုေတာင္ မထိန္းထားနိုင္ေတာ့ပါဘူး။ သူ႔သား လီယြန္ဟီနဲ႔ ရွန္က်ားယုတို႔ အေျခအေန တိုးတက္မွသာ သူလည္း အဆင္ေျပနိုင္မယ္လို႔ လီတိုင္းရွန္က တြက္ထားတာေလ။" ေခါင္းေဆာင္ႀကီး...... ေခါင္းေဆာင္ႀကီး......"လီတိုင္းရွန္က အေစခံတစ္ေယာက္ကို ေခၚၿပီး တစ္ခုခုလုပ္ခဲ့ဖို႔ မွာမယ့္ အခ်ိန္မွာဘဲ တံခါးေစာင့္ တစ္ေယာက္က ထမင္းစားခန္းရဲ့ အျပင္ကေန တေၾကာ္ေၾကာ္ ေအာ္ဟစ္ၿပီး အလ်င္စလို ေျပးဝင္လာခဲ့ပါတယ္။လီတိုင္းရွန္က မ်က္ႏွာပ်က္သြားၿပီး ထိုအေစာင့္ကို ဆူေငါက္လိုက္ပါတယ္။ " ဒီမွာ ဧည့္သည့္တစ္ေယာက္ ရွိေနတာကို မျမင္ဘူးလား။ မင္းက ငါတို႔ လီကလန္ကို သိကၡာခ်ေနတာလား ။" ဝင္လာတဲ့ အေစာင့္ကေတာ့ လီကလန္ရဲ့ တံခါးေစာင့္မွုးပါဘဲ။ သူက ကမန္းကတန္းျဖင့္ " ေခါင္းေဆာင္ႀကီး ...... သခင္ေလး လီဖူခ်န္း ျပန္ေရာက္လာပါၿပီ။ အခုဆိုရင္ သခင္ေလးက ပင္မခန္းေဆာင္ထဲမွာ ထိုင္ေနပါတယ္။"" လီဖူခ်န္းလား...... "လီတိုင္းရွန္ရဲ့ မ်က္လုံးေတြက ျပဴးက်ယ္သြားၿပီး မ်က္လုံးေတြက ေအးစက္စက္ ျဖစ္လာပါတယ္။" လီဖူခ်န္း ...... ျပန္လာၿပီလား " လီယြန္ဟီကလည္း ေၾကာင္အအ ျဖစ္သြားတယ္ေလ။သူနဲ႔ လီဖူခ်န္းက မေတြ႕တာ ၄ႏွစ္ေလာက္ေတာင္ ရွိခဲ့ပါၿပီ။ ဒီေလးႏွစ္ အတြင္းမွာ သူက လီဖူခ်န္းရဲ့ သတင္းေတြကို နားနဲ႔မဆံ့ေအာင္ ၾကားခဲ့ရတယ္ေလ။ လီဖူခ်န္းတစ္ေယာက္ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းမွာ ေတာ္ေတာ္ေလး စြမ္းေဆာင္နိုင္ခဲ့တာေတြကို ျပန္ၾကားရလိုက္တိုင္းမွာ လီယြန္ဟီက မနာလိုစိတ္ အျပည့္နဲ႔ဘဲ နားေထာင္ေနခဲ့ရတာပါ။ အဲသည္အတြက္ေၾကာင့္မို႔လည္း ဒီရွန္ကလန္ရဲ့ သခင္မေလးကို "မခ်စ္ေသာ္လည္း ေအာင့္ကာနမ္း" ေနရတာပါဘဲ။" လီဖူခ်န္းဆိုတာ ဘယ္သူလည္း " ရွန္က်ားယုရဲ့ အေတြ႕အၾကဳံေတြ အရ ဒီလီဖူခ်န္းဆိုတဲ့သူက သာမန္လူေတာ့ မဟုတ္ဘူး ဆိုတာကို သိေနတယ္ေလ။လီယြန္ဟီက သူမကို ျပန္ေျဖလိုက္ပါတယ္။"သူက ငါတို႔လီကလန္သား တစ္ေယာက္ပါဘဲ ။ ဒါေပမဲ့ သူက အတြင္းစည္း တပည့္တစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနၿပီေလ။"" သာမန္ အတြင္းစည္း တပည့္ေလးလား။ သာမန္ အတြင္းစည္း တပည့္ေလး တစ္ေယာက္အတြက္ ဒီေလာက္အထိ ႐ုပ္ပ်က္သြားစရာ လိုလို႔လား" ရွန္က်ားယူက မႏွစ္ၿမိဳ႕ဟန္ျဖင့္ ေျပာလိုက္ပါတယ္။သူမက သာမန္ အတြင္းစည္း တပည့္တစ္ေယာက္ကိုေတ့ာ မ်က္လုံးထဲမွာေတာင္ မထည့္ထားပါဘူး။သူမတို႔ ရွန္ကလန္က ရွန္းတုကလန္ထက္ကို ပိုၿပီး အေျခခိုင္ပါတယ္။ သူမရဲ့ အႀကီးဆုံး ဦးေလးက ခၽြမ္းစင္းၿမိဳ႕ရဲ့ ၿမိဳ႕စားမင္းေလ။ သူမရဲ့ အဘိုးကေတာ့ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းရဲ့ အျပင္စည္း အႀကီးအကဲ တစ္ေယာက္ပါ။ သူမရဲ့ အငယ္ဆုံး ဦးေလးကေတာ့ မိုးျပာေရာင္ဂိုဏ္းရဲ့ အတြင္းစည္း ႀကီးၾကပ္ေရးမွုး ျဖစ္ပါတယ္။ အတြင္းစည္း တပည့္ေတြကေတာ့ သူမတို႔ ရွန္ကလန္မွာ အေယာက္၂၀ေက်ာ္ကို ရွိတာပါ။ အက်ဥ္းခ်ဳံး ေျပာရမယ္ဆိုရင္ သူမတို႔ ကလန္ရဲ့ အပက္အသက္ေတြက ဒီလို ယုံဝူးၿမိဳ႕ထဲက ကလန္ငယ္ေလးတစ္ခုကို ဂ႐ုစိုက္စရာကို မလိုပါဘူး။ခၽြမ္စင္းၿမိဳ႕က ေျပာရမယ္ဆိုရင္ အလယ္အလတ္ အဆင့္ရွိတဲ့ ၿမိဳ႕ႀကီးတစ္ၿမိဳ႕ျဖစ္ၿပီး လူဦးေရ ၆သိန္းေလာက္ ရွိပါတယ္။ရွန္က်ားယုရဲ့ စကားကို ၾကားအၿပီးမွာေတာ့ လီယြန္ဟီက အေတာ္ေလး အားရွိသြားပုံပါဘဲ။ " ညီမေျပာတာ ဟုတ္တယ္... ဒီေကာင္က သာမန္ အတြင္းစည္း တပည့္ေလး တစ္ေယာက္ပါဘဲ။"***လီေဂဟာရဲ့ ေခ်ာင္က်တဲ့ အိမ္တစ္ခုမွာေတာ့ ........." သခင္ရွန္းဟန္...... သခင္ရွန္းဟန္......"လီကလန္ရဲ့ ေနာက္ထပ္ တံခါးေစာင့္ တစ္ေယာက္က အိမ္ငယ္ေလး တစ္လုံးရဲ့ အေရွ႕ကို ေရာက္လာပါတယ္။" ဘာလည္းေဟ့..."လီရွန္းဟန္နဲ႔ ရွန္းယုရန္က အိမ္အျပင္ကို လွမ္းထြက္လာပါတယ္။သူတို႔က လီကလန္ရဲ့ အေစာင့္တစ္ေယာက္က လာေခၚတာကို တစ္ခါမွမၾကဳံဖူးေသးတဲ့ အတြက္ ထူးဆန္းသလိုလို ခံစားေနရတယ္ေလ။" သခင္ရွန္းဟန္...... သခင္ေလး ဖူခ်န္း ျပန္ေရာက္လာပါၿပီ။ အခုဆိုရင္ သခင္ေလးက ပင္မခန္းေဆာင္ထဲမွာ ေစာင့္ေနပါတယ္။"" မင္းဘာေျပာလိုက္တယ္......" လီရွန္းဟန္က သူ႔နားကို သူမယုံသလို ျဖစ္သြားတဲ့ အတြက္ အေစာင့္ရဲ့ ပုခုံးႏွစ္ဖက္ကို ခပ္တင္းတင္း ဆုပ္ကိုင္ကာ ေမးလိုက္ပါတယ္။" သခင္ေလး ဖူခ်န္း ျပန္ေရာက္လာပါၿပီ။ အခုေလးတင္ ျပန္ေရာက္လာတာပါ။"အေစာင့္က ေနာက္ထပ္တစ္ခါ ျပန္ေျပာလိုက္ပါတယ္။" ဟားဟား... ဖူခ်န္းေလး ျပန္ေရာက္လာၿပီလား...... ယုရန္ေရ ... လာေဟ့ ... ဖူခ်န္းကို သြားၾကည့္က်ရေအာင္။" လီရွန္းဟန္က စိတ္လွုပ္ရွားစြာျဖင့္ ဇနီးသည္ကို ေခၚၿပီး သူ႔သားဆီကို ထြက္လာပါေတာ့တယ္။ သူ႔သားကို မေတြ႕ရတာ ၄ႏွစ္ေလာက္ ရွိေနၿပီ ျဖစ္တဲ့အတြက္ လီရွန္းဟန္က သူ႔သားကို အရမ္းကို ေတြ႕ခ်င္ေနပါၿပီ။ရွန္းယုရန္က အနည္းငယ္ စို႔ေနတဲ့ သူမရဲ့ မ်က္ရည္ေတြကို သုတ္ပစ္ရင္း " ဒီေကာင္စုတ္ေလး....... ေနာက္ဆုံးေတာ့ သူ႔အေမကို ျပန္လာၾကည့္ဖို႔ သတိရေသးတာဘဲကိုး......"႐ုတ္တရက္ လီကလန္ တစ္ခုလုံးက ႐ုတ္႐ုတ္သဲသဲကို ျဖစ္သြားပါေတာ့တယ္။ လီကလန္ရဲ့ အႀကီးအကဲေတြေတာင္မွ ပင္မခန္းေဆာင္ကို ဦးတည္လာခဲ့ က်တယ္ေလ။လီကလန္ရဲ့ ဘိုးေဘးႀကီးကေတာ့ တံခါးပိတ္ၿပီး ေလ့က်င့္ေနတဲ့ အတြက္ အေစခံ တစ္ေယာက္က သတင္း သြားေပး လိုက္ရပါတယ္။ပင္မခန္းေဆာင္ထဲမွာေတာ့ လီဖူခ်န္းက လက္ဖက္ရည္ တစ္ခြက္ကို စိမ္ေျပနေၿပ ထိုင္ေသာက္ေနပါတယ္။ သူ႔ရဲ ဘယ္ဘက္နဲ႔ ညာဘက္မွာေတာ့ စပ္စပ္စုစု နိုင္တဲ့ အမ်ိဳးသမီး အေစခံေတြက လီဖူခ်န္းကို အေကာင္းဆုံး ျပဳစုေနက်ပါတယ္။" ဖူခ်န္း "လီရွန္းဟန္နဲ႔ ရွန္းယုရန္ကေတာ့ ပင္မခန္းေဆာင္ထဲကို ပထမဆုံး ေရာက္လာတဲ့ သူေတြပါဘဲ။ ခန္းေဆာင္ထဲကို ၾကည့္လိုက္တဲ့ အခါမွာေတာ့ ရင္းႏွီးသလိုလို ၊ မရင္းႏွီးသလိုလို လူငယ္တစ္ေယာက္ကို သူတို႔က ျမင္လိုက္ရတယ္ေလ။ လီရွန္းဟန္ကေတာ့ ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ ျဖစ္တဲ့အတြက္ သူ႔သားကို ျမင္ျမင္ခ်င္းမွာ ဣေျႏၵဆည္နိုင္ ေသးေသာ္လည္း အေမျဖစ္တဲ့ ရွန္းယုရန္ကေတာ့ ဟန္ေတာင္မေဆာင္နိုင္ဘဲ ခ်ဳံးပြဲခ် ငိုပါေတာ့တယ္။" အေဖ......အေမ ......" လီဖူခန္းက မတ္တပ္ထရပ္လိုက္ၿပီး သူ႔မိဘေတြ ရွိရာကို ေလၽွာက္လာခဲ့ပါၿပီ။ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ သူက ျပဳံးလိုက္ၿပီး ရွန္းယုရန္ကို ႏွစ္သိမ့္ဖို႔ ႀကိဳးစားလိုက္ပါတယ္။" အေမ ......မငိုပါနဲ႔ေတာ့...... သားျပန္ေရာက္လာၿပီဘဲ။"လီဖူခ်န္းက သူ႔မိဘ ႏွစ္ပါးစလုံးကို တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ ဖက္ထားလိုက္ပါတယ္။လီရွန္းဟန္နဲ႔ ရွန္းယုရန္က အစပိုင္းမွာေတာ့ အနည္းငယ္ ေၾကာင္ေအေနေပမယ့္လည္း ခ်က္ျခင္းဘဲ လီဖူခ်န္းကို ခပ္တင္းတင္း ဖက္ထားလိုက္ၾကတယ္ေလ။" အေဖ......အေမ...... ကၽြန္ေတာ္က အရင္ဆုံး အေဖတို႔ ေနတဲ့ေနရာကို လာမေတြ႕တဲ့အတြက္ေတ့ာ စိတ္မဆိုးဘူးမလား "လီဖူခ်န္းက သူ႔မိဘ ႏွစ္ပါးကို ေမးလိုက္ပါတယ္။လီရွန္းဟန္က ေခါင္းခါလိုက္ၿပီး" အေဖက ဘာလို႔ စိတ္ဆိုးရမွာလည္း သားရယ္...... ၿပီးေတာ့ သားက အေဖတို႔ လက္ရွိ ဘယ္မွာ ေနေနလည္း ဆိုတာကိုေတာင္မွ သိတာ မဟုတ္တာ။ ငါ့သား အခုလို ျပန္ေရာက္လာတာနဲ႔တင္ အေဖတို႔က အရမ္း ေပ်ာ္ေနပါၿပီကြာ" ဘယ္ေလာက္ဘဲ ႐ုပ္ေတြ ေျပာင္းေနပါေစ။ သူတို႔ရဲ့သားကေတာ့ သားပါဘဲေလ။ သူရဲ့ အေငြ႕အသက္ေတြက အရမ္းကို ရင္းႏွီးလြန္းေနပါတယ္။" အေဖ...... အေမ.... ထိုင္ၾကပါဦး "လီဖူခ်န္းက လီရွန္းဟန္ကို လီကလန္ရဲ့ ေခါင္းေဆာင္ထိုင္ခုံကို လက္ညႇိုးထိုးၿပီး ထိုင္ခိုင္းလိုက္ပါတယ္။" ဖူခ်န္း...... အေဖက လီကလန္ ေခါင္းေဆာင္ မဟုတ္ေတာ့ဘူးေလ။" လီရွန္းဟန္က လီဖူခ်န္းကို သတိေပးလိုက္ပါတယ္။" ထိုင္သာထိုင္လိုက္စမ္းပါ အေဖရာ...... က်န္တာကို ကၽြန္ေတာ္ ၾကည့္ရွင္းလိုက္ပါ့မယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ႏွလုံးသားထဲမွာေတာ့ အေဖက လီကလန္ရဲ့ ထာဝရ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးပါဘဲ။"
YOU ARE READING
အဆုံးမဲ့အာဏာ (လီဖူချန်း)
Actionမူရင်းဘာသာပြန်ဆိုသူ - လေလွင့်လုလင် (အကုန်တတ်သခင်လေး) ZAWGYI / UNICODE
