(Part-20)

2.3K 172 10
                                    

Unicode
“အပိုင်း-နှစ်ဆယ်”

မြိုင်တစ်ယောက် ဂနာမငြိမ်ဖြင့် လက်ထဲကစာရွက်ကို ခဏခဏပြန်ကြည့်နေမိသည်မှာ စာရောက်ကတည်းကတွက်ရင် နှစ်ရက်နီးပါးရှိနေပြီဖြစ်သည်။ ထိုစာမှာ တခြားသူ၏ စာမဟုတ် မြိုင့်ဆီသို့ ရန်ကုန်ကလာသည့် ညီမမေ၏စာလေးသာဖြစ်သည်။ စာထဲတွင် ညီမမေဟာဒီကိုပြန်လာမည်ဖြစ်ပြီး စိုးရိမ်နေခဲ့သည့်ကိစ္စတွေ အဆင်ပြေသွားခဲ့သည်ဟု ကြားရသဖြင့် ၀မ်းသာမိသည်။

"ကျွီ"

ရုတ်တရက် ခြံတံခါးပွင့်လာသည့်အသံကြားလိုက်ရသည်မို့ အိမ်ထဲကနေပြေးထွက်ကာ ဘယ်သူရောက်လာလဲဟု ကြည့်လိုက်တော့ မျှော်နေမိသူမဟုတ်ပဲ ပလွိုင်းလွယ်ကာရောက်လာသည့် ကိုဆိုင်မော့ပင်ဖြစ်သည်။

"အို မြိုင် ကျနော့်ကိုတွေ့ချင်လို့ ပြေးထွက်လာခဲ့တာလား"

ရှမ်းသံဝဲဝဲဖြင့် မြိုင့်လက်ထဲ ပလွိုင်းထည့်ပေးကာ ပြုံးပြုံးလေးပြောလာသည့် ရှေ့ကလူကိုကြည့်ပြီး အနည်းငယ် စိတ်ရ‌ှုပ်‌ေ‌သာ်လဲ ကိုဆိုင်မော့နောက်က‌နေ မျှော်နေရသူကိုတွေ့လိုက်ရသဖြင့် ပလွိုင်းကိုဘေးချကာ ညီမမေဆီပြေးသွားလိုက်သည်။

မြိုင်...ညီမ‌မေကိုမမှီတမှီနဲ့ ဖတ်ထားမိတာ ဘယ်လောက်ကြာသွားလဲမသိ အထုတ်တွေသယ်လာသည့် ကိုနမ့်ဆိုင်ကသတိပေးမှ လွှတ်မိလိုက်သည်။

"အို ညီမမြိုင်က မေ့ကိုတော်တော်ခင်တဲ့ပုံပဲ"

"ဟုတ်ကဲ့ မြိုင့်အတွက် ညီမမေက ညီမလေးတစ်ယောက်လိုပဲ"

ခြံရှေ့ရောက်ရောက်ခြင်း မမမြိုင်ဆီက အပြေးလေး လာဖတ်တာ ခံလိုက်ရသဖြင့် ၀မ်းသာပီတိဂွမ်းဆီထိနေတုံး...ညီမလေးတစ်ယောက်လိုပဲဆိုသည့် စကားကြောင့် စိတ်ထဲစနိုးစနောင့်ဖြစ်သွားရသည်။

ထို့ကြောင့် မမမြိုင်လက်ကိုဆွဲပြီး ရန်ကုန်က၀ယ်လာသည့် ဝါးဆံထိုးလေးကို မမမြိုင်လက်ထဲထည့်ပေးကာ ကိုနမ့်ဆိုင်ဆီကအထုတ်တွေပြန်ယူပြီး မမမြိုင်၏အိမ်ထဲနေရာသွားချလိုက်သည်။ အိမ်ထဲကပြန်ထွက်လာမှပဲ ယခုမေတို့အပြင် နောက်ထပ်လူတစ်ယောက်ရှိနေမှန်းသတိထားမိသည်။ ဒါကို ကိုနမ့်ဆိုင်ကသိသည့်ပုံပင် မေ့ကိုထိုလူနှင့်မိတ်ဆက်ပေးလာသည်။

မေ့ရဲ့မမမြိုင်Where stories live. Discover now