no one cares|| DNF ||PL

11. beginning of problems

George POV

"Oto jeszcze jedno o ludzkim ciele...", zaczął nauczyciel, "Ile mięśni jest nam używamy, kiedy marszczymy brwi?"
Clay znów się pochylił.
"Myślę, że około 40, ale nie jestem pewien".
"Co? Clay czegoś nie wie? Wow", powiedział Carson, udając zdenerwowanego. Po tych słowach Clay spojrzał na Carsona wyrazem twarzy przy którym zaczynasz bać się o swoje życie. Uśmiech Carsona natychmiast zniknął.
"Przepraszam."

"Więc co powiemy?", wtrąciłem.
"Powiedzmy, że około 40" odpowiedział Clay.
"Ok"
Nauczyciel ponownie zrobił rundkę po klasie, a Clay odpowiedział za nas 40. Kiedy ostatnie dwie grupy po nas również powiedziały mu swoją odpowiedź, nauczyciel powiedział
"To nie jest 'około' 40, panie Frey, to jest 40." Frey? Nazwisko Claya to Frey. Clay Frey. (To razem faktycznie brzmi trochę dziwnie XD)
Wow, był moim dręczycielem przez całe dwa lata i nigdy nie znałem jego nazwiska. On znał moje?
Clay nie drgną. Po prostu skiną głową. 

"W porządku, nowy teeemat", powiedział nauczyciel, prawie śpiewając i rozciągając  niesamowicie irytująco.
"Pierwsze pytanie brzmi...", zaczął, "Dlaczego flamingi są różowe?"
"Ponieważ takie się urodziły?", zapytał zdezorientowany Carson. Oczywiście Clay i tutaj się wypowiedział.
"W rzeczywistości wcale nie są różowe od urodzenia. Stają się różowe, ponieważ jedzą glony, larwy i kraby."
"Co? Nie wiedziałem tego. Interesujące", odpowiedziałem.

Odpowiedzieliśmy nauczycielowi ponownie i tym razem prawie wszyscy z wyjątkiem 3 grup znali odpowiedź.
"Ok, to było proste", powiedział nauczyciel, "teraz zrobimy coś bardziej interesującego..."
Clay spojrzał na mnie i Carsona rzucając nam to spojrzenie 'nie martw się', jak by chciał nam powiedzieć, że zna odpowiedź. Zobaczymy.
"Jak rozmnażają się meduzy?"
"To proste", zaczął Clay, "samce wydalają swoje plemniki z ust do wody. Samica meduzy po prostu przepływa przez nie. Komórki jajowe są zapładniane w żołądku lub w specjalnych kieszonkach w jamie ustnej".

"Boże, dlacze-..", chciał powiedzieć Carson, ale przerwał i położył głowę na ławkę. Dokładnie wiedziałem, co miał na myśli i zacząłem lekko chichotać. Spojrzałem wtedy na Claya i zobaczyłem, że przygląda mi się z małym uśmieszkiem. Kiedy mnie zauważył przestał się uśmiechać i odwrócił wzrok.
"Więc proszę o odpowiedzi", usłyszeliśmy słowa nauczyciela. Clay ponownie udzielił mu odpowiedzi i dostaliśmy punk. Jak zawsze. 

Potem pojawiły się kolejne trzy pytania, które były normalne i proste.
"Ostatnie pytanie na dzisiaj", powiedział, "będzie trochę bardziej wyjątkowe".
Więc nie będziemy tego wiedzieć?
"Które odciski na naszym ciele są wyjątkowe?" Po prostu spróbowałem.
"Wiem, że odciski palców i usta". Clay skiną głową, po czym powiedział:
"Język też ma wyjątkowy odcisk."
"Kiedyś słyszałem, że odcisk pośladka też jest", wspomniał Carson z lekkim uśmiechem.
Clay wzruszył ramionami. "Możliwe". powiedział.

Kiedy czas się skończył, ponownie powiedzieliśmy nauczycielowi naszą odpowiedź. Odcisk palca, ust, odcisk języka a także dodaliśmy odcisk pośladków. Byliśmy jedyną grupą która powiedziała tyłek, ale to było poprawne. 

Oczywiście byliśmy grupą, która ostatecznie wygrała. Carson był bardzo zadowolony z naszego zwycięstwa. Krzykną "Yeeeeees" i wyciągną do nas pięść i czekał, aż w nią uderzymy.  Uśmiechnąłem się do niego i lekko uderzyłem pięścią w jego. Potem spojrzeliśmy na Claya który na przemian patrzył na nas i nasze ręce. 

Nie sądzę, żeby był zainteresowany dołączeniem do nas. Wstał, odszedł i usiadł na swoim miejscu bez słowa czy wyrazu twarzy.
Kiedy spojrzałem na Carsona, zobaczyłem jego smutną twarz. Kiedy na mnie spojrzał, jego wyraz szybko się zmienił.
"Wygraliśmy! Jesteśmy super!", krzykną radośnie, wstając i podchodząc do mnie. Pochylił się nad moim krzesłem i mocno mnie uściskał. Był super uroczy, jakby miał 12 lat. 

Potem też poszedł na swoje miejsce.
Chciałem spojrzeć za siebie na Claya i zobaczyć, jak się czuje po wyrazie jego twarzy, ale postanowiłem tego nie robić. Reszta lekcji zleciała dobrze. Jedyną rzeczą, która mnie irytowała, było to, że dwóch chłopaków z ekipy Claya cały czas na mnie patrzyli. Czasami nie potrafiłem stwierdzić, czy patrzą na mnie, czy na Claya, ale jeden z nich, myślę, że miał na imię Will, próbował nawiązać ze mną kontakt za pomocą oczu i rąk. 

Pewnego razu Clay poklepał mnie po ramieniu i powiedział: "Po prostu go zignoruj". Nie odwróciłem się, żeby na niego nie spojrzeć, tylko szybko pokiwałem głową i ponownie próbowałem skupić się na lekcji. Kilka razy kątem oka zobaczyłem jak macha do mnie i się krzywi, ale wciąż spoglądałem na zegar, żeby zobaczyć kiedy to się skończy. 

W końcu zadzwonił dzwonek i spakowałem moje rzeczy, wstałem i wyszedłem z klasy. Znasz to uczucie, kiedy ktoś cię śledzi? Znowu to miałem. Odwróciłem się i zobaczyłem nie jednego czy dwóch przyjaciół Claya. Byli wszyscy. Wszyscy oprócz Claya i jeszcze jednego chłopaka. Zacząłem biec, tak szybko, jak jeszcze nigdy nie biegłem. Najwyraźniej mnie gonili. Kiedy dotarłem do wyjścia, wybiegłem za róg i szukałem miejsca do ukrycia się, ale nie byłem wystarczająco szybki. 

Zaczęli tworzyć wokół mnie krąg i śmiali się.
"Nikt ci tym razem nie pomoże kolego. Clay po prostu się zmęczył tobą, ale my nie. Nie myśl, że możesz uciec od wszystkiego bo nasz przywódca nie chce cię już bić. Nie ważne z jakiego powodu", jeden z nich powiedział. 

Nick POV

Kiedy lekcje się skończyły, Clay i ja spotkaliśmy się przy wyjściu z klasy i razem wyszliśmy.
"Gdzie są wszyscy inni? Will, Brian, Alex,...", powiedział w końcu Clay. Wtedy zobaczyłem wszystkich naszych przyjaciół biegnących w kierunku wyjścia z budynku.
"Co do cholery?!", powiedziałem wskazując tam. Clay podążył wzrokiem za moim palcem a jego oczy się rozszerzyły.
"Gdzie jest George?!", wrzasną na mnie. Spojrzałem na niego. Oboje dobrze wiedzieliśmy dlaczego nasi znajomi uciekają w ten sposób. A z małą zmianą zdania Claya na temat George'a, to nie było dla niego pozytywne. 

"Kurwa", powiedział Clay.