Gökyüzünde özgürce uçan bir kuş ve o gökyüzüne ateş eden bir savaşçının hikayesi.
Leyla özgür bir kuş, Ercüment vatanı için dağlara, taşlara gerekirse gökyüzüne ateş edecek bir savaşçcı.
Özgür kuşlar bir kafese hapsolur mu? Savaşçılar silahlarını...
Hikayede geçen olaylar tamamen hayal dünyamın ürünüdür. Gerçek kurumlarla tabii ki bir ilgisi yoktur, bilginize :)
İlk hafta her gün bölüm atacağım. Daha sonra Pazartesi-Çarşamba-Cuma atacağım😍
Bölümü okurken vote verip, yorum yapmayı unutmayın!❤️
İyi okumalar dilerim♡
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Siz : Hayırlı akşamlar. Sabah olan tatsızlıktan dolayı özür dilerim. Gerçekten çok kötü bir gün geçirdim ve arkadaşımın şaka yaptığını düşündüm. Kusura bakmayın.
Telefon elimde cevap beklemeye başladım. Ama yaklaşık yarım saatin sonunda cevap gelmeyeceğine karar verip telefonumu şarja taktım ve tekrardan yatağıma yatıp uyudum.
Çünkü bir şeylerden kaçmanın en iyi yolu uyumaktır. Bu da yazılı olmayan bir kuraldır.
Sabah annem işe geç kalmamam için erkenden uyandırmıştı beni. Ama bilmiyordu ki kızının artık gidebileceği bir işi yoktu.
Yataktan doğrulup saate baktım. 7'ye geliyordu ve ben bu saatte evden çıksam yapabileceğim hiç bir şey yoktu. Annemlere de söyleyemezdim. Nasıl söyleyeyim?
Cidden nasıl söyleyecektim? Sanırım bu olayı yaşamaktan daha kötü bir şey varsa o da bunu aileme açıklamak olacaktı.
Şarjda olan telefonumu alıp tekrardan yatağa oturdum. Dün gece uyumadan önce attığım mesaja cevap gelmişti.
Hafif bir gerginlik gelmişti ama yapacak bir şey yoktu değil mi? Hem o da ne yapabilirdi ki? Sonuçta bir yanlış anlaşılma yüzünden böyle bir şey yapmıştım. Paşa paşa özrümü de dilemiştim
Daha fazla oyalanmadan mesajın bildirimine tıklayıp sohbete girdim.
Çağanın Komutanı : Bir daha ki sefere karşınızdaki kişiyi dikkatle dinlemenizi öneririm. Aksi takdirde bir üsteğmene hakaret etmekten başınız belaya girebilir.
Yani bu şuan başınız belaya girmedi mi demek oluyordu? Öyle olduğuna inandım ve sohbetten çıktım. Sonuçta başka bir şey yazmama gerek yoktu. Ben özür dilemiştim oda cevap vermişti.
Sabah 8'de evden çıkıp gün boyu boş boş dolaşmıştım. Çağan burada olsa illa ki moralimi düzeltecek bir şeyler bulurdu. Gün boyu surat asmama, sık sık gözlerimin dolmasına asla izin vermezdi.
Ama yoktu işte. Burada olmadığı yetmezmiş gibi bir de çok uzaktaydı.
Akşam yemeğinden sonra biraz annemlerle oturmuştum. Direkt odama çekilip dikkat çekmek istemiyordum.
Bir süre hiç bir şey olmamış gibi davranmam gerekiyordu. Ve bu inanılmaz zordu.
Annem ve babamın dikkatle izlediği diziye boş boş bakarken telefonum çalmaya başladı.
