Müptela | Tamamlandı

14.Bölüm

2 Haftada 6K olduk!
İlginiz ve desteğiniz için teşekkür ederim💖

İyi Okumalar Dilerim♡

Camın önünden çekilip üstüm de ki beyaz önlüğü çıkarttım. Önlüğü askıya astıktan sonra montumu askıdan alıp üzerime giydim. 

Sabah geldiğimden beri Çağanların gelmesini bekliyordum. Ama gelmemişlerdi. Dün mesaj attıktan sonra bu gün hiç mesaj atmamıştı ya da aramamıştı. Bende nerede olduklarını, ne yaptıklarını bilmediğim için zor durumda bırakmamak için bende aramamıştım. 

Elimden de bekleyip dua etmekten başka bir şey gelmemişti. Aslında bir ara burada olan askerlerden birine sormayı düşünmüştüm. Ama zaten dün gittiler ne diye merak ediyorsun cevabını alma ihtimalim çok yüksekti. 

Buradakiler böyle şeylere alışmıştı hem askerler hem normal insanlar. Ama ben alışık değildim. Dün de gitmiş olsalar ortada merak edilecek bir durum vardı. 

O yüzden dünden beri içim de bir huzursuzluk vardı. Ne yaparsam yapayım geçmemişti. Onların sağ salim geldiğini görmeden de geçmeyecekti. 

Çantamı alıp revirden çıktım. Bahçeye çıktığım sırada bahçenin demir sürgülü kapısı açıldı ve içeriye dün giden araçlar girdi. 

Önümde ki iki üç basamak merdiveni hızla inip inmeleri bekledim. 

Zırhlı araçların kapıları açıldı ve inmeye başladılar. Çağanın indiğini görünce tuttuğum nefesimi rahatça bıraktım. İçim de ki bütün huzursuzluk gitmişti bile. 

Araçtan en son Ercüment indi. Daha sonra araçlar arka tarafa gitti. Bahçe yine aynı dün sabah ki karışmıştı ve kalabalıktı. 

Çağanın yanına doğru yürümeye başladım. Beni görünce sırıtmaya başladı. Yanına gelince sıkıca boynuna doladım kollarımı. 

"Bir gün de beni bu kadar özlemiş olamazsın." Dedi alayla. 

"Özledim zaten." Dedim ondan ayrılıp. "Merak ettim." 

Arkama doğru bakıp sırttı. "Bak diğer merak ettiğin de geliyor." 

Arkama döndüm. Ercüment bize doğru geliyordu. "Çok sırıtma kız belli edeceksin." Diyen Çağanın koluna vurdum. "Oha. Sen doktorsun iyileştirmen gerekiyor yaralaman değil." 

Çağana cevap vermek yerine göz devirdim. Zaten Ercümentte bizim yanımıza değil Levent abinin yanına gidiyormuş. 

Çağan diğer askerlerle birlikte tabura giderken bende Ercümentin yanına gitmek için konuşmasının bitmesini bekledim. Görünüşe göre yaralı da yoktu. Onunla konuştuktan sonra eve gidebilirdim. Hem belki beraber giderdik. Sonuçta görevden yeni gelmişti, evine gitmesi gerekiyordu.