Gökyüzünde özgürce uçan bir kuş ve o gökyüzüne ateş eden bir savaşçının hikayesi.
Leyla özgür bir kuş, Ercüment vatanı için dağlara, taşlara gerekirse gökyüzüne ateş edecek bir savaşçcı.
Özgür kuşlar bir kafese hapsolur mu? Savaşçılar silahlarını...
Bölüm için de kullandığım shopun kusuruna bakmayın😂
İyi Okumalar Dilerim♡
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Elimde ki poşetleri mutfağa bırakıp derin bir nefes aldım. Bu market alışverişinden sonra gerçekten ailemden uzakta ve tek yaşadığımın farkına varmıştım.
Bunu da onca zaman geçmesine rağmen bu gün fark etmem çok anlamlıydı.
Biraz dinlendikten sonra aldıklarımı yerleştirip yemekleri yapmaya başladım.
Bu gün 3 Ocaktı. Akşama Ercüment yemeğe gelecekti. Bu gün işten erken çıkıp markete gitmiş lazım olan şeyleri almıştım. Şimdi de annemin tarifini attığı yemekleri yapmaya başlamıştım. Umarım yetişirdi.
Her şeyin çok güzel olmasını istiyordum. Hiç bir sorun çıkmamalıydı bu gün. Çok farklı hissediyordum bu gün bir şeyler olacaktı. Bu gün olmasa bile bu günden sonra olacaktı.
Acaba Ercüment doğum günü için çağırdığımı anlamış mıdır?
Doğum gününü bildiğimi bilmiyordu. O yüzden tahmin etmemiş olabilirdi. Ama tahmin etmişte olabilirdi.
Neyse ne sonuçta ben doğum gününü kutlayacaktım.
Pastayı hazır almıştım. Çünkü bu gün hem onca yemek hem de pasta yapamazdım. Zaten yaptığım pastanın da güzel bir şey olacağını düşünmüyorum.
Saat 6 da işim bitmişti. Yemekler, salata, sofra her şey hazırdı. Tek hazır olmayan bendim.
Hızla duşa girip kısa bir duş aldım. Daha sonra odama gelip az önce hazırladığım kıyafetleri giydim. Altıma siyah pileli bir etek, üzerime de siyah boğazlı kazak giydim.
Saçlarımı kuruladıktan sonra tarayıp kuyruk yaptım. Yemek servis ederken saçlarımın salık olması benim açımdan da yemekler açısından da pek güzel olmazdı.
Hazırlandıktan sonra masanın fotoğrafını çekip anneme atmak için telefonumu ararken telefonum çalmaya başladı.
Emir arıyor...
Yazısını görünce kaşlarımı çattım. Ne alaka bu şimdi?
Maalesef şansına küs Emirciğim. Şuan hiç sana vakit ayırabilecek durum da değilim.
Telefonun sesini kısıp aramanın bitmesini bekledim. Bittikten sonra masanın fotoğrafını çekip anneme gönderdim.
Siz :
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
