Müptela | Tamamlandı

27.Bölüm

İyi Okumalar Dilerim♡

"Her erin bahtına bir güzel düşer, sende tek menim yadıma düştün. Nazende sevdiğim yadıma düştün..."

Şarkının sesi kesilince Ercüment'i ittim. Evet ittim. Çünkü o an bitmişti, büyü bozulmuştu. Artık benden uzak durmaya devam edebilirdi.

"Git hadi." Dedim hızla. Yanından geçip masanın yanına geldim. "Nereye?"

"Banane nereye gidersen git."

"Ama bu anın sonu böyle olmamalıydı." Diyince tekrardan ona döndüm. "Yaa." Dedim uzatarak. "Nasıl olmalıydı?"

"Ne bileyim." Deyip bana doğru bir adım attı. "Bir öpebilirdin mesela." Dedikten sonra bir elini masaya koydu.

Gözlerimi kocaman açtım. "Ya da bir vurabilirdim mesela?"

"Ne kadar ayıp. Dans edip bir kenara attın resmen beni, kendimi kullanılmış hissediyorum."

"Vah vah yazık." Dedim sahte bir hüzünle.

"Tamam Ercüment, çık hadi." Dedim tekrardan. Elini masadan çekip doğruldu. "Sen gelmiyor musun?"

"Hayır."

"Neden?"

"Sanane?"

"Niye böyle yapıyorsun ama doktor?" Diye sordu. "Aramızda ki buzlar erimeye başlamıştı, engel olmasana."

Alayla güldüm. "Yanılıyorsun komutan. Onarmak kırmak kadar kolay değil maalesef. Öyle bir iki cümleyle olmuyor."

Bir kaç saniye yüzüme baktı. "Tamam." Dedi. "Senin dediğin gibi olsun doktor."

Arkasını döndü ve revirden çıktı. Bende telefonumu şarjdan çıkarıp annemi aradım.

"Kızım, nasılsın?"

"İyi anne sen?"

"İyi bende, aramadın bu gün?" Diye sordu.

"Ay evet anne arayamadım. Karakolda bir organizasyon varda oradayım hala."

"Anladım. Kapatayım o zaman sonra konuşuruz."

"Yo şimdi müsaitim konuşabiliriz."

Annemle biraz konuştuktan sonra kabanımı ve çantamı alıp revirden çıktım. Çünkü saat 10'u geçiyordu, birazdan eve giderdim. Tekrar revire gelmemek için de eşyalarımı alıp çıktım.

"Hayırdır gidiyor musun?" Diye sordu Hazal.

"Evet gideceğim birazdan."

"Neden saat daha erken?"

"Yok ya, yorgundum zaten hiç dinlenemedim." Dedim. Uykumda gelmişti. Zaten Hazal erkenden uyandırmıştı. Tamam pek erken değildi ama pazar günü için erkendi.