Gökyüzünde özgürce uçan bir kuş ve o gökyüzüne ateş eden bir savaşçının hikayesi.
Leyla özgür bir kuş, Ercüment vatanı için dağlara, taşlara gerekirse gökyüzüne ateş edecek bir savaşçcı.
Özgür kuşlar bir kafese hapsolur mu? Savaşçılar silahlarını...
Merhabalar! Yorumlarda bir kaç arkadaşla bir grup açalım dedik, sohbet ederiz vs. diye. Sizde ister misiniz katılmak? Ve hangi uygulamada olsun istersiniz. WhatsApp biraz sıkıntılı olur. Bence Instagram iyi ama bazılarının da Instagramı yok. Biz bir kaç kişiyle snapchattan açtık isterseniz oradan devam edelim. Biri telegram demişti. Sizin için hangisi uygunsa yorumlara yazın. Çoğunluk ne derse onu yapalım♥️
İyi Okumalar Dilerim♡
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kabuslarla dolu geçen bir geceyi geride bırakmıştım ve sabah olmuştu.
Düne göre daha iyiydim çünkü evimde uyumuş, evimde uyanmıştım. Normal ile kıyaslarsak hala iyi değildim ama kötünün iyisiydi işte.
"Güzelim uyandın mı?"
"Hı hı."
"Uyusaydın biraz daha." Dedi yatağa oturan Ercüment. "Yok." Dedim. Uykum dağalmıştı artık bir daha uyuyamazdım.
"Bu koku ne?" Diye sordum.
"Sana bol vitaminli kahvaltı hazırladım." Diyerek ayağa kalktı Ercüment ve elini bana uzattı. "Buyrunuz efendim."
Elini tutup ayağa kalktım. Mutfağa yaklaştıkça çoğalan koku normal şartlarda benim hoşuma gitmesi, iştahımı açması gerekiyordu ama bu gün feci derecede midemi bulandırıyordu.
Ercüment'in hevesini kırmamak için bir şey söylemedim. Mideme kaç gündür doğru düzgün bir şey gitmiyordu. Bu yüzden böyle olmalıydı. Aynı zamanda korku, sinir ve streste vardı.
Ercüment sandalyemi çekti. Gülümseyerek oturdum. Sandalyeyi masaya itledikten sonra boynuma ufak bir öpücük bıraktı ve tezgaha yöneldi. Bir kaç bir şeyi daha masaya bıraktıktan sonra o da oturdu.
"Ee hadi başla." Dedi.
Çatalı elime alıp tabağıma bıraktığı omletten bir parça aldım. Zar zor bir kaç lokma yemiştim. Midemin bu kadar bulanması normal miydi?
"Güzel olmamış mı?" Diye sordu Ercüment.
Hayır anlamında başımı salladım. "Hayır çok güzel."
"Beğenmediysen zorlama kendini, başka bir şey ye "
Masaya göz attım. Canım hiç bir şey istemiyordu. Açtım ve bir şeyler yemek istiyordum ama ne yemek istediğimi bilmiyordum. Şuan masada olan her şey midemi bulandırıyordu.
"Sende ye." Dedim. Masaya oturduğumuzdan beri benimle ilgileniyordu. Bir lokma bir şey yememişti.
"Yerim ben, sen düşünme."
"Ne demek düşünme? Seni düşünmeyeceğim de kimi düşüneceğim?"
