"Amber, don't give up.." || Mainstreet Fanfictie

Hoofdstuk 32. Uit

~ vanuit Amber ~
Rein staat op. "Wat? Daan! Jezus!" Hij schopt tegen z'n bureau. "Hij breekt gewoon twee harten, nee wacht drie tergelijk" roept Rein. "Drie Rein?" Vraag ik zacht. "Ja, als jij breekt breek ik ook, je bent te speciaal voor me" zegt hij. Ik knuffel hem opnieuw. "Zou dit al eerder hebben gespeelt?" Vraag ik me af. "Ik ga nu naar huis, naar Nils" zeg ik zacht. "Oke" zegt Rein. Hij pakt mijn hand en brengt me naar beneden. Ik draai mijn fiets van het slot en knuffel hem nog een keer. Het voelt veilig bij Rein. Ik laat hem los en fiets weg. Onderweg zet ik het liedje Dreamers op herhalen. Ik voel me nu zo zielig en alleen. Ik gooi mijn fiets tegen het huis. Ik bel aan. Nils doet open. "Zijn Daan en Sharon hier?" Vraag ik. "Nee, Daan is even naar het parkje en Sharon zei dat ze naar school moest voor gesprek ofzo". Ik vlieg huilend in zijn armen. "He wat is er Am? Was het niet leuk bij Rein?" Vraagt hij. Ik trek hem naar binnen en mee naar boven. Ik laat me op het bed vallen. Nils aait over me haar alsof ik een klein kind ben. Het is raar maar toch voelt het fijn. "Ik zag..". Verder kom ik niet. "Rustig, huil eerst maar uit" zegt hij. Hij duwt me verder het bed op en gaat naast me liggen. Ik sluit me ogen en haal diep adem. "Ik zag Sharon in het parkje" vertel ik. "Ze was aan het zoenen met een andere jongen". Nils kijkt de andere kant op. Ik begin weer te huilen. Ik zie een traan over Nils' wang rollen. "Nils omg niet huilen" zeg ik huilend. Ik knuffel hem. Nils kijkt me met betraande ogen aan. "Waarom huil jij zo?" Vraagt hij lief. "Ik wil jou niet kapot zien gaan, en...." zeg ik. Nils pakt mijn hand. "En de jongen waarmee ze zoende was Daan.". Nils' tranen beginnen weer te stromen. Hij knuffelt me. Ik denk dat we wel een halfuur elkaar vast hadden. Nils kust me op mijn hoofd. We blijven zo zitten. Misschien wel twee uur lang. Ik hou Nils steeds vast. Nils drukt me stevig tegen zich aan. Ik laat hem los. En haal de make up van me gezicht. Nils staart naar buiten. "Wat doen we nu?" Vraag ik aan hem. "Doen alsof er niks aan de hand is?". Nils denkt na. "Ik wil Sharon niet kwijt" zegt hij. "Ik Daan ook niet" zeg ik. "We wachten af" stelt hij voor. De bel gaat. "Ik doe wel open" zegt Nils. Hij loopt naar beneden. Als hij boven komt loopt Daan achter hem aan. Kut, waarom komt Sharon nou niet eerst. Daan kust me. Het voelt niet fijn meer. "Hoe was je dag?" Vraagt hij. "Kut" zeg ik kortaf. "Wattan?" Vraagt hij. Ik begin te huilen. Daan wil me troosten maar ik duw hem weg en knuffel Nils.

~ vanuit Daan ~
Amber huilt. Ik wil haar troosten maar ze duwt me weg en loopt naar Nils. Ik kijk haar niet begrijpend aan. "Je weet best waar ze om huilt Daan" zegt Nils. "Ook gewoon lekker mijn vriendin Daan, mijne". Nils schud zijn hoofd. Ik kijk Nils niet aan. "Kut" zeg ik. "Zij kuste mij, ik haar niet!" Roep ik. "Jaja" zegt Nils. "Dit breekt me al genoeg oke? M'n vriendin die met me vriend kust is een ding, maar Amber helemaal gebroken.." Nils komt niet verder. Hij knuffelt haar nog steeds. Er loopt iemand de trap op. "He" zegt Sharon. Ze loopt naar Nils maar hij duwt haar weg. "Ga maar naar je nieuwe vriendje" zegt Nils boos. Sharon kijkt naar Daan. "Heb je het verteld?". Daan kijkt haar boos aan. "Nee natuurlijk niet, Amber zag het". Sharon kijkt naar Nils. "Nils ik...". "Nee, rot op" zegt Nils. Hij laat Amber los. "Komen jullie morgen maar terug met je excuses". Nils duwt me de deur uit.

~ vanuit Nils ~
Ik lig naast Amber in bed. Daan en Sharon zijn bij Daan thuis. Amber legt haar hoofd op mijn borst. Ik aai over haar haar en druk een kus op haar hoofd. "Ik ben zo verdrietig" fluistert ze. "Ik ook Am" zeg ik zacht. Amber maakt met haar vinger figuurtjes op mijn buik. Ze huilt niet meer. Ze schrijft iets op me buik. Ik lach naar haar. Ze glimlacht terug. "Het voelt veilig bij je Nils" zegt ze zacht. Ze sluit haar ogen. Ik trek de deken over ons heen. Ze tekent een hartje op me buik. "Ik hou ook van jou".