"Amber, don't give up.." || Mainstreet Fanfictie

Hoofdstuk 57.

~ vanuit Daan ~
Ik zit naast Rein. Rein tekent in mijn schrift. "Rein kappen, ik moet dit nog laten zien ja?". Ik trek mijn schrift weg. "Saai" zegt Rein. "Teken dan in je eigen man" zeg ik geïrriteerd. Rein pakt zijn mobiel. "Ik ga Amber bellen" zegt hij. Ik kijk mee op zijn scherm. De telefoon gaat over. "Met Amber en Nils" klinkt het uit de telefoon. "Hee met Rein en Daan". Ik hoor gelach. "Waarom bel je we zitten bij tekenen" hoor ik Nils zeggen. "Nou ik verveel me dood" zegt Rein. "Lever maar in Amber" klinkt het. "Maar meneer dit is een belangrijk telefoontje" hoor ik Amber zeggen. "Wie is het dan? Je mag niet bellen in de les". "Het is Rein" zegt Amber lachend. "Uit nu!" Roept de leraar. "Heeee" roept Rein in de telefoon. "Rein inleveren" roept de lerares. "Doei popiessssss" hoor ik Amber zeggen. "Doeeeg" roept Nils. Rein geeft de telefoon aan de lerares. "Rein, jij blijft straks even zitten" zegt ze. Rein zucht. "Godverdomme" zegt hij. "Ik blijf ook wel dan" zeg ik. "Daan ben je gek? Dat overleef je nooit" zegt Rein lachend. "Oh ik kan dat mens wel aan joh" zeg ik. "Eruit nu!" Gilt ze bijna. Rein en ik rennen het lokaal uit. We zien Amber en Nils hand in hand lopen. "Heee Am, Nils!" Roep ik. Ze komen naar ons toe. "We moesten weg omdat Nils een grote bek opzette en ik mijn mobiel niet wou geven" zegt ze lachend. "Hierheen jongelui" horen we een mannenstem roepen. We lopen naar de directeur. Amber gaat bij Nils op schoot zitten. Ik en Rein vechten om de andere stoel. "Zitten nu!" Roept hij. Ik ga zitten. "Ja hallo er staat geen stoel meer?!" Zegt Rein. De directeur pakt een stoel voor Rein. "Dit is al de zoveelste keer, dus ik ga langs jullie ouders voor een gesprek" zegt hij. "Nee dat kan niet!" Roept Nils. "Waarom niet?". Nils kijkt naar Amber. "Ik woon bij haar" zegt hij. "Stop met liegen Käller" zegt de directeur streng. "Het is echt zo hoor!" Roept Amber. "Mijn ouders zijn dood en Nils is het huis uitgezet door zijn vader dusss". "Ohhhhh" zegt Rein stokerig. De directeur schud zijn hoofd. "Dan bel ik je oma wel". "Die is ook dood" zegt Amber verdrietig. "Je zus, broer?". "Heb ik niet". Er rolt een traan over Amber haar wang. Nils slaat zijn armen om haar heen. "Nils is mijn enige familie dus dan moet u bij hem zijn" zegt ze zacht. De directeur kijkt naar Nils. "Oke, jullie krijgen nog één kans. Als jullie er nog eens uitgestuurd worden dan ga ik maatregelingen nemen". Amber stopt met huilen. "Yes, oke doei" zegt Rein. Hij staat op en rent naar de deur. Nils pakt Amber's hand en trekt haar mee naar buiten. Ik volg ze. We sluiten de deur en lopen de hoek om. "Yes goed zo Am!" Zegt Rein blij. Amber glimlacht. "Ik heb die smoes bij ál mijn scholen gebruikt". Nils kust haar. "Bedankt, je hebt me echt gered" zegt hij. Ik knuffel Amber. "Thankyou babyyyyy" zeg ik overdreven. Amber glimlacht. "Nils is de baby hier hoor". Nils kijkt nep-boos naar Amber. "Je bent mijn babyyyy" vervolgt ze. "Ik ben dá bæ" zegt Nils met een accent. "Ja Nils, sowieso" zegt Amber zacht. Rein zit de hele tijd al op zijn mobiel. "Doe dat ding nou weg man" zeg ik lachend. "Nee even Sharon appen" zegt Rein. Rein kijkt onschuldig op naar mij. "Rein!" Roep ik. Rein rent weg. "Hij lult maar wat" zegt Amber lachend. "Weet ik" zeg ik. We lopen naar beneden. "Kom we gaan even Jamin" zegt Nils. "Vreetzak!" Roepen Amber en ik tegelijk