"Amber, don't give up.." || Mainstreet Fanfictie

Hoofdstuk 36. Your girlfriend ?

~ vanuit Nils ~
Ik lig naast Amber. Ze huilt. Ik probeer haar te troosten maar ze blijft maar huilen. "Daan is nu echt voorgoed weg" zegt ze huilend. Ik knik. "Ik vond hem toch al niet meer leuk". Ik aai over d'r hoofd. "Ik kan net zo goed dood gaan". Ik pak d'r handen vast. "Nee Amber, er zijn mensen die van je houden" zeg ik zacht. Amber staat op en pakt een fotolijstje. Ze gooit het op de grond en pakt een stuk glas. Ik ren naar haar toe en hou haar tegen. "Amber nee" roep ik. Ik ben sterker en hou haar hand tegen. Ze kijkt me huilend aan. "Nils ik ben degene kwijt die van me hielt!" Roept ze huilend. Ik hou haar tegen, ze wil d'r arm opensnijden. "Niet waar Amber". Ze laat het stuk glas vallen. "Niemand houd van mij!" Roept ze. "Jawel Amber!". Ik pak haar armen vast en kijk haar aan. "Ik hou van jou". Amber kijkt me huilend aan. "Niet waar" gilt ze. "Jawel" zeg ik zacht. Ik huil ook. Ze knuffelt me. "Nils het spijt me zo". Ik kijk d'r aan. Mijn lippen raken de hare. Zo blijven we staan. Ik hou echt van d'r, denk ik bij mezelf. Ze trekt terug. "Daarom zeggen mensen altijd: ik ga trouwen met mijn beste vriend" zegt Amber zacht. Ik lach. "Nu al trouwen?" Vraag ik. Ze lacht naar me. Eindelijk is haar lach terug, ik miste die zo. Ik pak haar hand. "Wil je mijn meisje zijn?"

~ vanuit Amber ~
Ik kan niet stoppen met huilen. Nils vroeg me net verkering. Tuurlijk zeg ik ja. Nu zie ik pas in hoeveel ik eigelijk van hem hou. Ik ga op het bed zitten. Nils gaat tegen me aan zitten. Ik leg mijn hoofd op zijn borst. Ik blijf maar huilen. "Tranen van geluk" fluister ik. Nils lacht. Hij kust me. "Ik moet Daan eigelijk bedanken" fluister ik. "Want door hem weet ik wie echt de ware is". Nils legt zijn handen op mijn buik. Ik kijk in zijn mooie bruine ogen. Ik voel iets wat ik bij Daan nooit heb gevoeld. Sharon komt de kamer in. "He, ik ga bij Daan wonen" zegt ze. Ik begin weer te huilen. "We kunnen beter geen vrienden meer zijn" zegt ze. Ze sluit de deur en loopt naar beneden. "Ze draait wel weer bij" fluistert Nils. Ik kijk hem aan. "Ik moet gewoon kappen met janken" zeg ik. Nils lacht. "Nee, je bent gewoon heel emotioneel, meer dan ik nu ben" zegt hij. Ik pak een zwarte stift en trek zijn shirt omhoog. Ik teken een hartje en schrijf Nils my Hero. Hij lacht. Ik kus hem. "True" zeg ik zacht. Ik klim van het bed af en loop naar mijn kast. Ik gooi alle kleren van Daan eruit. De nieuwe broek en bh hou ik omhoog. "Bewaar maar joh" zegt Nils. Ik lach. "Ja voor jou zeker". Ik hang ze terug. De kleren van Daan die in mijn kast lagen gooi ik in een vuilniszak. "Ik breng ze wel" stelt Nils voor. "Ik ga wel mee dan hoor" zeg ik. Nils ligt nog steeds op het bed. Ik leg de vuilniszak op de overloop. Ik loop terug de kamer in en gooi het glas weg. Ik loop naar Nils en ga naast hem zitten. "Hoe gaan we dit nu regelen" vraag ik. Nils kijkt me aan. "We gaan naar Daan en zeggen de waarheid" stelt hij voor. Ik krijg meteen weer buikpijn. "Dat is het beste". Ik lach. "Ja klopt, maar ik vind het niet leuk om te doen" zeg ik zacht. Nils pakt een de zwarte stift van het bed. Hij trekt mijn shirt een stukje omhoog. "I'm here my love x Nils" lees ik voor. Ik glimlach. Mijn telefoon gaat af. Ik neem op.

"Oh he Daan"
Ik pak Nils' hand vast en probeer niet te huilen.
"Ja, ik kom zo met Nils naar je huis oke?"
"Oke doei"

"We gaan straks naar Daan" vertel ik. "Oke" zegt Nils. Hij staat op en loopt naar het balkon. Hij kijkt naar buiten. Ik sla mijn armen om hem heen.