"Amber, don't give up.." || Mainstreet Fanfictie

Hoofdstuk 97.

~ vanuit Amber ~
Oh man. Ik open m'n ogen. Nils ligt nog steeds naast me. "Nils je hoeft niet je hele zaterdag bij me te blijven hoor" zeg ik lachend. "Doe ik graag" zegt hij afwezig. Ik kijk op de wekker. Nog maar half twaalf. Ik voel me al een stuk beter. Ik ga rechtop zitten. "Hoelang heb ik geslapen?" Vraag ik. "Uhm, iets van twee uur, Daan is even eten halen en Rein is in de badkamer". Ik kijk naar me kleren. Een sweater en onderbroek? Ik klim het bed uit. "Wee misselijk?" Vraagt Nils. "Nee joh, ik ben al weer bijna beter". Ik stap mijn kast in. Ik moet dit echt eens gaan opruimen. Overal liggen kleren, van mij en sommige van Nils. Ik trek snel een schone onderbroek en bh aan. Welke kleren dan? Roos shirt met spijkerbroek dan maar. Ik stop het shirt bij m'n broek in en loop de kast weer uit. Ik ga voor de spiegel staan. Nils komt meteen van het bed af en knuffelt me van achter. "Fijn dat je weer beter bent" fluistert hij. Ik glimlach. "Jaa, bijna dan". Nils drukt een kus op mijn lippen. Net op dat moment komt Rein binnen, natuurlijk, hoe kan het ook anders. "Ieww" zegt hij plagerig. "Jij mort je bek houden" zeg ik terug. "Grote bek geven eh?". Rein kijkt me arrogant aan. Ik kijk arrogant terug. "Love you so much best" zegt Rein sarcastisch. "Too hoor". Rein geeft me een knuffel. "Nu is Nils jaloers lekker puh" zegt Rein. Nils kijkt hem geïrriteerd aan. "Waarom heb je je stem terug?" Rein kijkt hem beledigt aan. "Wil je vechten?" Ik laat Rein los en ga op het bed liggen. De bek gaat. "Ik doe open!" Roep ik. Ik ren naar beneden en trek de deur open. "Dat ziet er al een stuk beter uit dan vanochtend" zegt Daan blij. "Jaa, ik ben al bijna beter". Daan loopt naar binnen en ik loop achter hem aan. Ik haal de spullen uit de tas. "Ik had geld van Nils gekregen voor eten" verteld hij mij. Ik glimlach en zet de spullen ergens neer. Koelkast vol. Ik hoor glas breken. Daan laat bijna de pizza's vallen. "Ik schrik me de tering man!" Hij zet ze in de vriezer en rent de trap op. Ik ren achter hem aan. Als ik de kamer inkom zie ik Nils en Rein op de grond liggen. Nils houd Rein tegen de grond. Ik kijk met open mond naar me spiegel. "Rein heeft 'm stukgetrapt" verteld Nils. Rein draait op Nils. "Waarom doen jullie nou zo dom!" Roept Daan. "I don't know, gewoon beetje vechten" zegt Rein. Ik pak een scherf op maar snij me eraan. "AUW". Ik laat de scherf vallen. Nu liggen er nog een paar stukken bij. Daan pakt mijn hand. Er komt maar een beetje bloed uit gelukkig. "Ik koop een nieuwe spiegel beloofd" zegt Rein. Ik wrijf het bloed van m'n vinger. "Nu heb je zeven jaar ongeluk toch?" Vraag ik. Rein haalt zijn schouders op. "Boeiend". Ik wil nog een scherf pakken maar Nils houd me tegen. "Niet doen" zegt hij. "Ik wil het alleen opruimen hoor". Daan komt binnen met een bezem en duwt hem in Rein z'n handen. "Succes gast". Rein zucht en begint te vegen. Ik duw Nils op het bed en ga voor hem zitten tussen z'n benen. Hij slaat zijn armen om me heen. "Rein, weet je hoeveel die koste?" Vraag ik. "Nee, moet ik dat weten?". Ik glimlach. "200 euro". Rein laat bijna de bezem vallen. "Oh boy". Daan barst in lachen uit. "Lekker voor je! Daar gaat je geld". Nils haalt zijn handen weg en pakt iets uit z'n zak. "Hier, voor jou". Ik pak het doosje aan. Het ziet er duur uit. Ik haal het lintje eraf en maak het open. Er zit een kettinkje in met een hartje. Onze initialen staan erin. "Awh das zo lief! Hij zo mooi!" Nils doet 'm om mijn nek. Ik druk een kusje op zijn lippen. "Deze doe ik echt nooit meer af". Nils glimlacht. "Zeg Amber, waar moet dit heen dan?" Ik kijk naar Rein. "Wat denk je zelf". Rein kijkt me geïrriteerd aan. "Ik ruim nooit op ja? En ik vraag het niet voor niks". Ik klim van het bed en pak de plasticzak aan. "Dankje voor het opruimen". Ik zet 'm op de overloop. "Blijven we vandaag hier chillen?" Vraagt Daan. "Ja goed, ik heb toch geen zij om we te gaan". Rein pakt z'n mobiel. "Even stil, ik ga me moeder bellen". Hij houd de telefoon bij z'n oor. Nils wil net wat zeggen maar ik druk mijn lippen op de zijne. "Niet doen oke liefie?" Nils kijkt me verbaast aan. "Ik ben toch baby?" Ik kijk hem glimlachend aan. "Dan ben je baby, zelf weten. Als je je mond maar houd". Daan pakt z'n mobiel ook. Ik pak 'm af. "Wat is je code?" Vraag ik. "Ik weet 'm wel". Nils typt de code in. "Nee geef!" Roept Daan. Ik sta op en open app. Daan slaat een hand voor z'n hoofd. Ik schrik van de naam die ik zie staan.. "Daan... wat is dit?!"