"Amber, don't give up.." || Mainstreet Fanfictie

Hoofdstuk 77.

~ vanuit Nils ~
Kut Engels. Waarom moet ik nou weer naast die Hanna zitten. En Amber moet alleen. Echt Jezus. Mijn tafel schuif ik van die van Hanna af. Ik pak me boek en maak m'n opdrachten. "Nils, schuif je tafel terug" zegt de lerares. "Ik ga nog liever dood" zeg ik nijdig. Amber komt het lokaal weer in. Ze was vast bij Daan en Rein. De lerares laat ons verder met rust. "Dit systeem houden we de rest van het jaar" zegt ze. "Op basis van je cijfer kom je naast iemand te zitten". Rob steekt zijn hand op. "Dus als ik een drie haal en Lucas ook dan kom ik naast hem?". De lerares knikt. Ik kijk meteen naar Amber. Ze kijkt ook naar mij. "Mis je je vriendin Nilsje?" Vraagt Hanna placherig. "Ja duh, en noem me niet zo kutwijf" zeg ik zacht. Ze kijkt me boos aan. "Je gaat me nog wel leuk vinden" zegt ze. "Nee gadverdamme!" Roep ik. "Nils, eerste waarschuwing" zegt de lerares. "Ja sorry". Ik voel Hanna's ogen branden. "Wat?" Vraag ik bot. "Doe maar even normaal tegen me!" Zegt Hanna. "Nee waarom? Je bent te stom". Hanna slaat me. Ik trap haar hard. Ze valt van haar stoel met haar hoofd tegen de kast. "Auww!" Roept ze. Iedereen kijkt onze kant op. "Nils, ga er maar uit! Hoe haal je het in je hoofd!" Roept de lerares. Ze helpt Hanna. Ik sta op. "Moet ze maar normaal doen!" Ik ram de deur dicht. Kutkind ook. Kut lerares. Ik deed niks. Zij doet stom. Nu moet ik godverdomme ook nog naar de directeur! Ik loop de trap op. Minke loopt langs. "Hee" zegt ze. Ik heb geen zin om te reageren. "Nils hallo?" Zegt ze. "Ja hee" zeg ik. Ik loop door. De deur van het kantoortje staat open. Ik loop naar binnen. Hij zit te bellen. "Nils, wacht maar buiten" zegt hij. Ik draai om en loop weer naar buiten. Kutzooi, nu heb ik echt een probleem. Snel Amber maar appen dan.
N = Nils
A = Amber

N: heee Am, ik heb zo echt een probleem denk ik 😖
A: awh, zal ik komen ?
N: ja graag, die vent vertrouwt me toch niet denk ik..
A: okee, ik kom eraan 💕
N: ty

Nu maar wachten dan. Ik denk dat ik wel tien minuten wacht tot ik eindelijk Amber zie. Ze slaat haar armen om mijn nek. "Kut Hanna ook" zegt ze. "Ja echt eh? Ik deed niet eens wat!" Amber glimlacht. "Je hebt haar mooi van haar stoel getrapt hoor". Amber slaat haar armen om me heen. "Ik wil gewoon naast jou zitten" zucht ze. "Ja, ik ook naast jou". Wacht eens. "Ik weet wat we moeten doen!" Roep ik. "Wattan?". De deur gaat open. "Oh vertel later maar" zegt Amber. We lopen het kantoor binnen. "Wat hebben jullie nu weer gedaan?" Vraagt de directeur zuchtend. "Ik heb iemand van z'n stoel getrapt, meer niet" zeg ik zo onverschillig mogelijk. "Ik heb niks gedaan, maar ben er voor Nils" zegt Amber. De directeur pakt onze mappen erbij. "Dat is de vierde keer dat je bij me moet komen Käller" zegt hij. "Je word geschorst voor een week". Ik spring bijna op uit m'n stoel. Yes omgggg. "Oke, ik begrijp het" zeg ik zo kalm mogelijk. "En Peters, omdat jij altijd mee ging, jij ook". Amber knikt. We moeten wat papieren invullen en mogen dan weg. "Yes!" Roep ik als we de gang inlopen. Amber drukt snel een kus op mijn lippen. "Lekker een weekje vrij!" Roept ze. We lopen de trap af en pakken onze jassen. "Ik app Daan thuis wel" zegt ze. Ik sla een arm om haar heen. We pakken de fiets en rijden naar huis. Eindelijk even een weekje vrijheid..