Over All the Noises

Chapter 32- Baby

    “What?!” Parang nawala ang panghihina ng katawan ko sa narinig. Ipinangalan sa akin ang lupa ng magulang n'ya? No fucking way. Malamang sa malamang ay gumagawa lang ito ng paraan para magkaayos kaming dalawa.

    “You’re one week pregnant, Aleena,” sabat ni Papa. Hindi na ako nagulat sa nalaman dahil tama nga naman si Kaden. Hindi imposibleng mabuntis ako. Hindi imposibleng walang bata sa tiyan ko.

    I'm fucked up. Pakiramdam ko ay sirang-sira na ang buhay ko dahil sa katangahan ko. Tumingin ako sa mata nilang dalawa ni Kuya. I saw disappointed in their eyes. Yeah, gano'n naman talaga ako. Hindi ako mapagkakatiwalaan sa lahat ng bagay. I'm careless, stupid person.

    I don't understand my life anymore. I'm really done. Pagod na pagod na ako sa buhay na meron ako. And I really envy those people who had a great life since from their childhood memories. Ako kasi wala, e. Nagpapakatanga ako sa mga bagay na walang maiaambag sa buhay ko.

    I'm pregnant, but I'm still useless. Everyone knows that. But I can't understand, why Kaden just don't give up on me? Kitang-kita niya naman ang nangyayari sa buhay ko. I'm not pretty. I'm not good as every woman out there. Mataas lang ang pangarap ko, pero parang ang imposible no'n matupad.

    “Nag-usap kami ng Papa mo. Balak ka nilang ilayo at iwan ang bata sa akin pagkatapos mong manganak. I can't deal with that.” He smiled. “You’ll live with me, Alice. Sasamahan ko kayo ng anak ko.”

    “Kaden, you know I can't—”

    “You can, baby. Hindi ba’t sinabi ko ang mga plano ko para sa atin kung sakaling buntis ka.” Hinawakan niya ang aking pisngi at hinimas-himas ang tiyan ko na parang pinapakiramdaman niya ang bata. “I bought your parents company, ako na ang bahalang magpaangat doon. I'll help your father to grow their business while I'm focusing on study and taking care of you.”

    “You can't do that—”

    “I can. I can do that because of you. Kaya kong gawin ang lahat dahil nandito ka. You don’t have to worry about because I'm ready for this. Handang-handa na akong magkaanak at magpakapagod para pamilya natin.” Tumayo ito at yumuko para abutin ang aking labi. Isang patak na luha ang bumagsak galing sa aking mata nang makaramdam ako ng konting saya.

     “Baby, I'm always here for you through ups and down. Lagi mo akong kasama sa lahat. Ang problema mo ay problema ko. Ang sa akin ay sa'yo. I promise forever to you, right?” A wide smile form to his lips. “Hinding-hindi ko kayang sirain ang pangakong iyon dahil alam kong pinagkatiwalaan mo ang sinabi ko. I can't ruin your trust. I can't leave you. I can't destroy you that's why I'm really sorry if you experience this because of me. Mahal na mahal kita.”

    Napahawak na lang ako sa aking dibdib at mahigpit na kumapit sa kamay niya. Tumingin akong muli kay Papa at Kuya. Nananatili silang nakaupo habang nakatingin sa aming dalawa. They really trusted this man?

    “Thanks, Pa.” Nawala ang pagkakunot ng noo niya at kumikinang ang matang bumaling sa akin. This is my first time thanking him. Nagpasalamat lang ako dahil pinagkatiwalaan nila ng lalaking ito. Though I'm still young, hindi na s'ya nakikialam sa buhay ko. Hindi niya ako pinagsalitaan nang masakit no'ng malaman niyang may dinadalang bata ako.

    Tumayo ito at dali-daling lumapit sa akin para sa isang yakap. Countless tears drop on my face that made his shoulder wet. I've never been hugged by him even at once. We're not close nor get well together because I'm no daughter for him. So it's such a pleasure for me to hug him right now because this is also one of my dreams. To felt the warm body of my father.

    “Ihahabilin muna kita sa kaniya, Anak. I'm disappointed pero wala. Nandito na, may laman na. Wala tayong magagawa. Na-kwento rin sa akin ni Kaden na nag-aalala ka kasi baka hindi ka na makapag-aral. Pwede mo pang ituloy ang pag-aaral habang hindi pa malaki ang tiyan mo. Alam na ni Kaden ang lahat ng iyon.”