Over All the Noises

Chapter 16- I Want

    Another day started today. Pagod na pagod kami ni Shan kagabi dahil anong oras na kami nakauwi. We ate a lot of food and play games until we run out of time.

    Today is Foundation Day, in other term, a hassle day. Nagsuot muna ako ng white t-shirt at simpleng maong pants dahil mamaya pa naman ang simula ng event. Shan was still sleeping so I need to wake him up para sabay-sabay kaming lima na papasok.

    “Sure ka bang gano'n ang gagawin ninyo? Over 120 classroom, five days lang?” reklamo ni Kali nang sabihin ko sa kanila ang pinapagawa sa amin ng Dean.

    “Kaya nga tulungan n'yo kaming manghikayat na sumali sila,” sagot ko.

    “And you were going to wear that dresses?” nakangiwing sabi naman ni Kei habang hawak-hawak ang dress na pinili ni Ashley para sa akin. It looks nice though! Bakit gan'yan s'ya makatingin sa damit?

    “Oo, maganda naman ah!”

    “Girl, this is backless. Hindi ka naman nagsusuot ng ganito.”

    Agad kong hinablot ang damit sa kaniya at tinignan ang likod nito.

    “See? Para kanino at bakit ka magsusuot ng gan'yan?” She demand again.

    “Ashley pick this for me! Hindi ko naman alam, saka mukha namang maayos ang unahan kaya tinanggap ko na.”

    “You paid for it?”

    “No, she paid for it,” wika ko.

    “Yayamanin ’ata ’yong babaeng ’yon ah!”

    Umirap ako sa kawalan at nilagay na lang sa loob ng bag ko ang damit para ipakita kay Ashley. Malamang sa malamang ay nagdidiwang na naman iyon sa tuwa.

    Hindi ko naman kasi hilig ang magsuot ng damit na labas ang likod. Lahat ng damit ko ay balot na balot ang katawan ko kapag sinuot pwera lang sa crop top at dress ko na nagkamali ng bili. Kapag nagsho-shopping ako ay kasama sina Kei at Trisha kaya alam nila ang ayaw at gusto kong suotin.

    “Good morning!” Shan greeted cheerfully. Basang-basa pa ang buhok niya na halatang kakalabas lang ng banyo. Agad siyang naglakad papalapit sa akin at yumakap sa aking likod.

    “What is this again?” Humikab si Trisha at nagkibit-balikat.

    “Daily routine,” sagot ni Shan.

    They both arch their eyebrows while looking at us. “Daily routine ang magyakapan sa harap namin? Aba’y respeto naman sa single r'yan.”

    “Hindi ko pa sinasagot si Shan,” sabi ko.

    Kumuha siya ng tinapay sa lamesa at kumagat dito. ”O, e, bakit nagyayakapan?”

    “Hep-hep! Tumigil na kayong apat at magsihanda na,” tila mala-tatay na sabi ni Kali. Agad namang kumalas sa likod si Shan at ginulo ang aking buhok.

    “Magbibihis lang ako.”

    I just smile and nod at him. Nang tumalikod siya sa akin ay binalik ko ang aking atensyon sa dalawa na pinanlilisikan ako ng mata. They both chewing the bread aggressively while still looking at me.

    “Ano ba kayong dalawa!?” I snapped my fingers at their faces.

    “Bakit kami?” Turo nila sa sarili nila. “Kailan mo ba kasi balak sagutin? Wala pa kayo pero gan'yan na, paano pa kaya kung kayo na? Baka maghalikan na kayo sa harap namin—”

    “Grabe ka! Hindi naman ako gano'n!”

    “Hindi ka nga gano'n, e si Shan? He's so clingy and sweet.”