Over All the Noises

Chapter 14- Familiar

    Credits to the song “Umaasa” by Skusta Clee. This song inspire me to write a lot.

_______

    “Kaden! Ang totoo ay mahal kita. Mahal na mahal kita!”

    Nanlaki ang mata niya at lumuwag ang pagkakahawak sa akin. Nakita ko ring namula siya sa sinabi ko kaya ito napayuko.

    “Oh, fuck!”

    Nang maramdaman niyang mahuhulog ako ay mabilis niya akong hinigit sa kaniya para saluhin ako. He fall in the ground while I'm at his chest. Kinapa ko ang aking dibdib at napansing nakataas na ang aking bra.

    My face heated up. At dahil nataranta ako ay natukuran ko ang ibaba niya kaya napasigaw ito.

    “What the fuck!” sigaw niya na tila namimilipit sa akin. Mabuti na lang ay malayo kami sa iba at hindi kami masyadong maririnig.

    Binaliwala ko lang ito at yumakap sa aking sarili. I can't remove my arms around my chest because everyone will see my boobs. Manipis lang naman itong uniform ko at hahalata talaga.

    “Hindi ka man lang ba magso-sorry? Masakit ’yong ginawa mo ha! Hindi ko naman hinawakan dibdib mo!” Naluluha na ang mata niya sa sakit. Oh my goodness! Hindi ko sinasadyang mabinyagan ang junjun n'ya.

    “Sorry! Nakalas kasi ang bra ko kaya gusto na kitang pabitawin!” singhal ko naman.

    “Yeah, I saw it—”

    “Lah, gago! Bakit hindi ka bumitaw! Ang manyak mo!”

    “Nang makita ko naman ay sa iyo agad ako tumingin. I didn't stared at it!” depensa nito.

    “Aba’y dapat lang!”

    Tinalikuran ko siya at agad pumunta ng banyo. Hmm, he deserves it. Hindi pa nga ako kuntento ro'n dahil hindi ko naman sinasadya ang nangyari, pero sana pala diniinan ko pa lalo para hindi siya makapasok nang ilang araw.

    Lumabas na ako ng banyo nang matapos kong ikabit ang kawit ng bra ko. Hindi pa kasi ako nabili ng bago kaya maluwag na sa akin ng konti. Well, kahit hindi kasalanan ni Kaden, sa kaniya ko isisisi dahil mainit ang dugo ko sa kaniya.

    “Hi, Alice!”

    Pinihit ko ang aking ulo sa direksyon ng nagsalita at bumungad sa akin ang pinakamahal kong tao, walang iba kun’di si Shan.

    “Hi! Kakatapos n'yo sa sa training ng basketball?” tanong ko na nakangiti.

    “Ah, yes. Na-move ’yong concert namin, sorry kung hindi tayo natuloy no'ng isang araw,” aniya.

    “No, it's okay. Kailan ba gaganapin, hindi naman siguro ma-e-expired ’yong ticket na binili ko.”

    He brush his wet hair using the towel and smiles at me. Grabe, why is he always handsome and attractive? Hindi nakakasawang titigan magdamag. I rather spend my free time with him than staying in our house and eat a boring bread.

    “Ayon nga ang dahilan kung bakit kita tinawag. Mamaya na ’yong concert. And after that, we'll date. Saan mo ba gustong pumunta at kumain.”

    I felt my cheeks being hot again. Seryoso talaga s'ya sa pangako n'ya no'n. I need to prepare later. Kaso hindi kaya siya mapapagod nang husto? Bukas na kasi ang Foundation Day, it would be stressful and hassle.

    “Are you sure you're okay with it? Foundation Day na bukas, baka maubos ang lakas mo,” sabi ko.

    “Syempre naman. I'll do anything to make you happy. I want you to enjoy later. May lakad din kasi si Trisha with her family, si Kali naman ay nag-aaral lang, while Kei...she didn't tell me where is she going.”