Over All the Noises

Chapter 38- Fix This

    Dumiretso kami sa condo niya na malapit lang sa Cacienda. Hindi namin ginalaw ang mga gamit dahil isang araw lang naman ang itatagal ko rito. I want to go home. I want to be with my family just for 24 hours.

    Ang sabi kasi sa akin ni Kaden ay sa Mansion nila ang diretso namin bukas pero hindi ako pumayag dahil wala pa ako sa sarili para pumunta roon. And after those things happen, hindi ko alam kung paano ako haharap sa magulang niya na hindi pinipeke ang aking bawat pagngiti.

    My brother can't contact me because my phone number was new. Hindi ko naman nasabi sa kaniya dahil masyado siyang abala sa mga gawaing pangdoktor. They'll move out on Canada next month. Nabanggit ko na ito na doon na magtatrabaho si Kuya kasama ang iba ko pang kamag-anak.

    I'm planning to go with them but since our condition were like this, hindi ko alam kung gugustuhin ko pa ba o hindi. I know Kaden won't let me go there without him. He's overprotective as always. Kahit medyo naiirita ako sa pagsunod-sunod niya sa akin, wala akong magawa dahil hindi s'ya magpapatalo.

    “What do you want for dinner?” simpleng tanong niya sa akin habang nagtitingin ng pagkain sa online restaurant. Inabot niya sa akin ang telepono at walang pagdadalawang-isip naman akong naghanap ng makakain.

    I don't want our conversation to be so long so I just picked grilled meat with vegetables salad at itinuro iyon sa kan'ya. He get the phone back to him and order twice of it. Pagkatapos no'n ay dumiretso ako sa banyo at binuksan ang shower. I put it on warm temperature so it can relax my whole body.

    Nang matapos ako magbanyo ay kinatok na ako ni Kaden. Telling me the food is already delivered. Lumabas na ako ng kwarto na simpleng panjama at t-shirt lang ang suot ko. Hindi naman kailangan enggrande pa ang damit ko dahil kami lang namang dalawa ang magkasama.

    “Here’s your food,” aniya at inilapag ang pagkain sa harap ko.

    He sat not too far from me but I can see the distance between us. Hindi ko s'ya nililingon at ganoon din ang ginagawa niya. It was awkward for me dahil hindi naman ganito ang kinagawian ko sa aming dalawa. We used to chitchat about anything interesting o kahit anong topic ay pinag-uusapan namin.

    But now? It all change. Masakit para sa akin dahil hindi ako sanay sa ganito. I bow my head and look at my plate. Nakatitig lang ako roon habang walang hintong pinaglalaruan ang mga gulay. I heard Kaden sighed so I gave him a small glimpse before looking away.

    “You don't like it already, aren't you?” Huminto siya sa pagsubo para balingan ako. Saglit naman akong napahinto sa paghinga at unti-unting nag-angat ng tingin sa kaniya.

    “H-hindi, kakainin ko ’to.” I nodded.

    “Kung gusto mo ’yan, you should eat it, not play with it.” Kumamot ako sa aking ulo at dismaya naman siyang umiling sa ginawa ko. “If you're feeling uncomfortable around me. Sa sala na lang ako kakain.”

    “N-no!” sambit ko agad. “It’s okay. Ayos lang.”

    Tumigil siya sa amba niyang pagtayo at umayos muli nang upo. He examine my face and I just look at him with confusion.

    “You just want to be alone earlier...and now you're making me stay here.”

    “You said you want to be here besides me while we're fixing this...”

    Ngumisi ito. “And do you think we're fixing it with this kind of situation? Ni hindi mo nga ginagalaw iyang pagkain mo. Full yourself, Hon. And after that, pag-uusapan na natin nang masinsinan ang relasyon nating dalawa.”