Over All the Noises

Chapter 36- Lies

    Maaga akong gumising kahit alas-dos na kami nakatulog kagabi. Nagkwentuhan pa kasi kami tungkol sa kung ano-ano lang habang nagpapababa ng kinain. Lumabas na ako ng kwarto at naabutang may kinakausap siya na kung sino sa telepono.

    Hindi ko siya pinansin at dumiretso na lang sa banyo para maghilamos at magsipilyo. I put toothpaste on my toothbrush when I heard him talk once again.

    “Yeah, sure. I'll go. We will meet, just don't do that, Hera.”

    Napahinto ako sa ginagawa at wala sa sariling napasilip sa labas ng pinto. Nakapamewang ito habang nakatingala sa kisame. Stop crying? Sino ang umiiyak? Sino ang kausap n'ya?

    “I love her! And don't you dare laid your hands on my wife! Don't you ever touch her.” Mahina ngunit bakas ang irita sa boses n'ya.

    Sa sobrang pagtataka ko ay dahan-dahan akong lumabas ng banyo at napalingon ito sa akin. His eyes widened and immediately hang the phone. Mabilis itong naglakad patungo sa akin at niyakap ako nang mahigpit. I looked so shock too. Dinama ko ang mabilis na tibok ng dibdib niya hanggang sa kumalma ito.

    “Did you heard it?” He whispered against my ear. Hindi ko alam ang isasagot ko kung tatango ba o hindi. I heard what he said be I didn't know who is he talking to. Pakiramdam ko lang ay mukhang may away sa pagitan nilang dalawa. At sa pagkakaalam ko ay kasama ako sa usapan.

    “Sino ’yon?” tanong ko. Naramdaman ko namang kumalag ang kamay niya sa aking likuran na naging dahilan ng pagtingala ko sa kaniya.

    “A friend...” Ngumiti siya.

    Kumot naman ang noo ko. “Why would a friend try to touch me?”

    Nanlaki ang mata niya at namutla pa siya sa sinabi ko. I'm not scared because I heard him say he loves me. Ligtas ako sa kan'ya. Kampante ako na walang masamang mangyayari sa akin. I'm safe when he's around. At alam kong hindi n'ya ako bibiguin.

    “Y-you know...friends things. She's just messing around.” He laughed awkwardly. Hindi ko nagugustuhan ito. Kahit pa maagaan ang loob ko sa kan'ya ay hindi ko maiwasang magtaka.

    “You’re lying to my face, Kaden. You supposed to laugh to a joke, but instead of that, your face was looked pissed and displeased.”

    Hindi siya umimik. He stared at me for a second before resting his head on my shoulder. Nanatili lang akong nakatayo habang sinasalo ang kabigatan ng ulo niya sa balikat ko. I want to joke but this is not the time for that. Masyado akong binabalot ng kuryosidad na halos gusto kong ungkatin ang narinig kanina.

    “Pagod lang ako kaya gano'n. I washed the car before you woke up,” aniya.

    Tumango na lang ako kahit hindi magaan ang loob ko sa sinabi n'ya. I sat in front of the table while I watch him servers our food. Medyo nagtataka talaga ako dahil hindi siya palaimik ngayon. His smile were fake and also his laugh. Para walang katotohanan ang lahat ng pinapakita n'ya ngayon.

    After we ate breakfast. Agad siyang dumiretso sa taas na hindi man lang nagpaalam sa akin. I was felt sad dahil hindi naman siya gan'yan noon. Palagi siyang nagpeprisinta na maghugas at gumawa sa kusina.

    Nang matapos akong maghugas ay umakyat ako para sundan siya. I saw him dressing a formal attire at mukhang may pupuntahan ito kung saan. Nakasilip lang ako sa pinto nang bigla niyang mahagip ang mata ko. He looked shock and nervous once again.

    I want to ask what's the problem but he's avoiding me. Tumingin lang ito saglit sa akin at tumalikod agad na parang hindi ako nakita. Mukha akong stalker na nakabuntot sa kan'ya kung saang lupalop siya magpunta.