Over All the Noises

Chapter 40- Welcome Back

    Lahat sila ay hindi nakaimik sa sinabi ko. Ang mga mata nila ay puno ng lungkot ngunit ramdam ko pa rin ang galit dito. I know I'm too young to get pregnant, pero ayokong mabuhay na hindi man lang nakakaranas maging masaya. All of my life, happiness is the only one I wished for.

    Alam kong hindi lang puro saya sa buhay. You have to experience the pain, the suffer, the problem that almost make you miserable. Kailangan mong malaman na kapag may saya kang naramdaman ay hindi iyon permanenteng mananatili. Hindi mo iyon panghabangbuhay mararanasan.

    In life, you have to face any challenges in order to survive. In order to live freely. In order to be successful and have your own freedom. Kung walang problema sa buhay, life gets boring. Masasanay ang mga tao sa kinagawiang palaging nakangiti at walang humaharang sa buhay.

    Always remember, being too much happy can also hurt yourself. Kung lahat tayo ay palaging masaya, hindi tayo masasanay humarap ng problema kapag nand'yan na ito sa harap natin. Kaya pansin n'yo, in our everyday life, palaging may struggle, palagi tayong pagod, at palaging may sitwasyon na kailangan solusyunan.

    It is hard to face the reality. But you have to do anything for you to move forward. Kahit pa successful ka na, at dumating na ang araw na natupad mo na ang pangarap mo. Problems won't end there. Problems is part of our life. You can't get rid of that. Kung natapos mo ang isang problema, may darating ulit na bago. And that's how our life process and goes day by day.

    “So you decide to be pregnant instead?” Shan muttered. “Ikaw na ang nagsabi sa amin noon na ang pamilya ay nakakapaghintay pero ang pangarap ay hindi. What the fuck is that, Aleena? Aabandunahin mo na rin ang mga sinabi mo?”

    My eyes automatically shifted on him. Saglit ko munang sinipat ang ekspresyon niyang pinapakita bago ibuka muli ang bibig para magsalita.

    “I didn't decide this. No one knows the future, Shan. Only God knows about it. At ibibigay niya ang mga bagay na hindi mo inaakalang mangyayari sa tamang oras. He's the only one who can decide the future. Dahil ang paniniwala ko sa sarili ko noon ay hindi ako magkakaroon ng pamilya. Hindi ako magkakaroon ng kalayaan at kaligayahan. Hindi ako magkakaroon ng payapang buhay.”

    “Ang alam ko lang ay wala na akong pag-asang makamit ang gusto ko gamit ang aking sariling desisyon. Ang alam ko ay hindi na magbabago si Papa. But look what's happened. Lahat ng pinaniniwalaan ko noon ay nagbago. All of my beliefs change. Ipapagpatuloy ko ang pag-aaral, Shan. Hahanap ako ng personal teacher na pwedeng magturo sa akin kahit nasa bahay lang.”

    They too stunned to speak. I know where this conversation's going. Alam kong kapag si Kaden ang humarap sa kanila ay magiging komplikado lang ang lahat at mapupunta sa away. I need to fix this without fighting. Without any conflict to make.

    “Alice—I just can't believe it. Naiintindihan ko ang sitwasyon mo pero hindi ’yon hadlang para ihinto ang pag-abot sa pangarap mo,” giit ni Kali. “Ibig sabihin ba n'yan ay mas mauuna kaming makapagtapos sa'yo?”

    Umiling ako. “Kakasabi ko lang na mag-aaral ako kahit sa bahay lang.”

    “Sa paaralan makukuha ang diploma at hindi sa bahay ninyo, Aleena. Sabi mo, sabay-sabay tayong tutungtong sa stage, suot-suot toga natin. Ang dami nating plano pagkatapos no'n ’di ba? Hindi ka makakahanap ng trabaho kapag walang diploma.”

    “Hindi ko na kailangan ng trabaho, Kei. Kung maaari ay sa kumpanya ni Papa ako babagsak at ako na ang bahalang magpaangat noon.”

    Nakita kong napaisip sila sa sinabi ko. I laugh softly before standing up and walk towards them. Mahigpit ko silang niyakap at ramdam ko naman ang paninigas ng katawan niya sa puwesto.