Over All the Noises

SEASON 2 PART 12

Messages

I started my day eating pancake, facing my laptop. While Ali, she's sleeping peacefully on her crib. I tried to contact Tita Elizabeth because I know, father won't pay for my tuition. Hindi kami nagkasundo sa napag-usapan namin kahapon. I love Ali but I just can't sit and do nothing for five years. I want to have my own future too.

After few minutes, narinig kong tumutunog ang aking telepono. I glance on it and I saw an unfamiliar phone number on it. Agad akong kinabahan habang inaabot ito sa aking gilid. I placed it beside my ear and heaved a heavy sigh.

"Hey, Alice." Para akong nabunutan ng tinik sa lalamunan nang mapagtanto ko kung kaninong boses ito.

"Preston, what the fuck!" inis kong bulalas sa linya.

"Ang aga-aga, minumura mo ako," may halong pagbibiro sa boses niya.

"Bakit unknown number ang nakalagay rito? Kinabahan tuloy ako, I thought it was someone..." Lumunok ako.

"Someone you loved?" dugtong niya.

"Shut up! Bakit ka tumawag?" I closed my laptop and rest my back on the chair.

"Just want to check you up. Mag-isa ka lang diyan, baka ano na nangyari sa'yo," sabi niya.

"Hindi naman ako magpapakamatay. And thank you, I'm doing good."

I heard him chuckle. "That's good. What do you want to eat, dadalahan kita. Pauwi na rin ako, e."

"Fried chicken and carbonara," sagot ko habang nanguya ng pancake.

"'Yun lang?" angal nito. "Pag-uwi ko na lang, ako na magluluto para sa'yo. Can you wait until 10:30?"

"Bakit hindi ka na lang bumili riyan?" nakanunot-noo kong tanong.

"Hindi healthy 'yung mantikang gamit nila. D-diretso pa naman ako ng supermarket, bibili ako ng dalawang kilong manok at pasta para sa carbonara. May iba pa namang ingredients diyan. That's why I'm asking you if you can wait until 10:30."

Tumayo ako at tumulak sa kusina. Binuksan ko ang ref at nakitang walang mushroom at bacon doon. "I can wait, medyo busog pa naman ako. I just ate pancake. Saka...ubos na pala 'yung bacon at mushroom, pakiramay na rin sa bibilihin mo."

"Got it, anything else?" he ask.

"Uhm..." hinimas-himas ko ang aking pang-ibabang labi at ngumiti. "Buy snacks also, nag-c-crave ako sa mga pagkain, e."

Konting katahimikan ang bumalot sa linya. "Are you still pregnant?"

"What!? I just want something to eat, anong klaseng tanong 'yan?"

Narinig ko ang mahinhin niyang tawa. "Nagbibiro lang ako. Okay, I'll be right back. Don't turn off your phone, I will check you again once I arrived at supermarket. Take care."

He hung up after that. I never know that Preston has caring and sweet personality. Akala ko kasi pagiging sarcastic lang din ang alam niya. Pero no'ng unang pagkikita namin sa Pilipinas ay napakabait niya talaga. He maybe look intimidating because of his face and his deep voice.

Habang naghihintay ako sa pag-uwi niya, naglinis-linis muna ako sa kusina. Wala ang ibang kasambahay rito dahil may kani-kaniya ring gawa. I'm not scared being alone here, it's a freedom for me. Walang ingay, walang problema, at tanging anak ko lang ang isipin ko rito sa Mansion.

An hour later, I heard my phone rang again. Mamaya nga ay lalagyan ko na ng pangalan ang numerong ito para hindi na ako mag-isip ng kung ano.

"Hello, baby---oh, sorry." Humagalpak siya.