•••
ស៊ូហ្គាបើកឡាននាំនាងមកផ្ទះរបស់គេ ដោយនៅតាមផ្លូវអ្វីក៏មិននិយាយ នាងសួរក៏គេមិនឆ្លើយ ទើបត្រូវអង្គុយស្ងាត់ស្ងៀមទាំងដែលវាមិនមែនជាចរិតនាងនោះទេ។ ហើយពេលមកដល់ផ្ទះក៏អូសដៃនាងយកទៅក្នុងបន្ទប់របស់គេ ធ្វើដូចជាយករបស់មកទុកចោលហើយក៏ចេញបាត់ទៅណាក៏មិនប្រាប់។ គេចេញទៅហើយ នាងក៏ទម្លាក់ខ្លួនដេកផ្អៀងទៅមួយចំហៀងនៅលើពូករបស់គេ ទាំងមិនយល់ពីរឿងដែលបានកើតឡើងមុននេះឡើយ។
នាងដេកបើកភ្នែកភ្លឹះៗសម្លឹងទៅមាត់ទ្វារបន្ទប់សង្ឃឹមថាគេនឹងត្រលប់មករកនាងវិញ នឹងនិយាយសួរនាំនាងដូចពេលកន្លង នាងមិនទម្លាប់នឹងត្រូវស្ងាត់ស្ងៀមនោះទេ។
ក្រាក!!!
ទីបំផុតគេក៏ត្រលប់មករកនាងហើយ ដោយដើរចូលមកក្បែរព្រមទាំងមកដេកសម្លឹងមុខនាងថែមទៀត ស្មានមិនត្រូវចិត្តមនុស្សប្រុសដូចជាគេបន្តិចណាឡើយ។
"សិស្សសាលា!ហត់ហើយមែនទេទើបចេញពីរៀនមកដល់ផ្ទះគេងបែបនេះ?" ស៊ូហ្គាលើកដៃវែកសក់របស់នាងសៀតនឹងគុម្គត្រចៀក ព្រមទាំងឱនមកថើបថ្ងាសនាងខ្សឺត។
"លោកសន្យាឬអត់ថាបើអ្អេស៎អ្អាស៎តែមិនឈឺមានតែស្រួល?"មិនដឹងថាហេតុអីនោះទេ ពេលគេស្ងាត់ដាក់ នាងក៏មានអារម្មណ៍មិនល្អសោះ បើនាងព្រមជាមួយនឹងគេរឿងនោះ គ្រប់យ៉ាងអាចវិលមកដូចដើមវិញដែរទេ។
" ឈប់រំលឹកទៅ!ខ្ញុំសុភាពបុរសយល់ទេ? សុភាពបុរសណា៎" ហ្គាមីតជ្រួញចិញ្ចើមនឹងពាក្យថាសុភាពបុរសនេះជាខ្លាំង។
"អាចម៌គោស្អីទេស៎ សុភាពបុរសឆ្វើយ!ជ្រេញ"
"ឆ្វើយ?"
"អ្អាយ៎!!! កុំលេងអ៊ីចឹងអីរសើបណាស់ អូយ៎យ៉ូយៗឈឺ" នាងស្រែកផ្ទួនៗ នឹងការដែលគេធ្វើមកលើនាង ទាំងក្រញិចថើបទាំងឱបនាងសឹងតែស្ទះខ្យល់ស្លាប់ហើយលោកអើយ។
"បើអ៊ីចឹងពួកយើងចុះអេតាស៊ីវិលមុនរៀបការតើល្អដែរទេ?"
"លោកគិតថាល្អឬ?" គេងក់ក្បាលញាប់ស្អេកតែម្តង បើនាងយល់ព្រមគេនឹងនាំទៅចុះឥឡូវនេះតែម្តង ឆាប់ៗនឹងនាងជាប្រពន្ធ។
"ក៏បាន"
"បើអ៊ីចឹងតោះ" គ្រាន់តែឆ្លើយប៉ុណ្ណឹង គេក្រោកមកលើកនាងយកទៅក្រោមវិញភ្លាម នេះដូចជាប្រញាប់ពេកទេដឹង គេកើតអីអញ្ចេះ។
"យ៉ុនហ្គី"
"ចុះអេតាស៊ីវិលឲ្យហើយទៅ ពួកយើងមិនមានពេលច្រើននោះទេ"
•••
ក្រដាសអេតាស៊ីវិល!
គ្រប់យ៉ាងក៏រួចរាល់ស្រេចបាច់មិនមានអ្វីដែលមិនអាចទៀតនោះទេ ពួកគេក្លាយជាស្វាមីភរិយាគ្នាស្របតាមច្បាប់ហើយ នៅតែរង់ចាំពេលវេលារៀបការប៉ុណ្ណោះ។
នាងកាន់ក្រដាសអេតាស៊ីវិលដែលមានហត្ថលេខារវាងនាងនឹងគេ មើលដោយយកចិត្តទុកដាក់ នាងមានមួយសន្លឹកគេមានមួយសន្លឹកដូចគ្នា។
"ពីពេលនេះទៅពួកយើងជាប្តីប្រពន្ធគ្នាហើយណា៎ សឺត!" នាយកំលោះឱនមកថើបនាង ដោយជញ្ជក់សឹងតែខាំឲ្យដាច់ថ្ពាល់មួយចំហៀងតែម្តង។
"ហ្អឹម!យ៉ុន" ហ្គាមីតរុញមុខគេចេញ ដោយបែរមកសម្លឹងគេភ្លឹះៗ ស្របពេលដែលគេក៏ញញឹមមកកាន់នាង នឹងក្រសោបមុខនាង និយាយដោយអារម្មណ៍មួយដែលអាចប្រាប់ថា គេមិនដែលបញ្ចេញវាមកខាងក្រៅឡើយ។
"បងយ៉ុន!ចាប់ពីវិនាទីនេះតទៅត្រូវតែហៅខ្ញុំបែបនេះយល់ទេ?មីតត្រូវចាំថាយ៉ុនហ្គីម្នាក់នេះជារបស់មីតតែម្នាក់គត់ យល់?" បើមិនយល់ទៀតចម្លែកហើយ មានទាំងសំឡេងទាំងកាយវិការដូច្នោះនោះ ហ្គាមីតញញឹមងក់ក្បាលឆ្លើយតបភ្លាម ក៏ទទួលបាននូវស្នាមថើបដ៏ក្តៅគគុកពីគេមកវិញ កែចិត្តគំនិតឈប់បោកគេវិញហើយ នាងនឹងតាមញ៉ែគេឲ្យគេមកស្រឡាញ់ងប់តែនាងម្នាក់។
•••
ក្លិនឈ្ងុយនៃម្ហូបអាហារសាយភាយពេញផ្ទះបាយតែម្តង ហ្គាមីតអង្គុយច្រត់ដៃនឹងចង្កា ដោយសម្លឹងមើលម្ហូបនៅលើតុនេះដែលវាមើលហើយក៏ស្រស់ទឹកមាត់ដែរ។
មិនដែលគិតសោះថាគេក៏ចេះធ្វើម្ហូបដូច្នេះដែរនោះ។
"ញ៉ាំទៅនៅអង្គុយសម្លឹងដល់ណាទៀត"ស៊ូហ្គាដួសម្ហូបបញ្ចុកដល់មាត់យកតែម្តង ពូកែអង្គុយសម្លឹង មិនព្រមញ៉ាំមែនទេ សុខចិត្តស្រក់ទឹកមាត់ទៅកើតដែរ។
"ហ៊ឺ!ម្ហូបហ្នឹងហេតុអីក៏ផ្អែមម៉្លេះ?"នាងស្រាប់តែបើកគ្រាប់ភ្នែកធំៗសម្លឹងគេ ព្រមទាំងឆ្ងោកមើលម្ហូបដែលនៅលើតុ។
"ផ្អែមឬ? តែខ្ញុំដាក់ស្ករតែបន្តិចទេតើ" ស៊ូហ្គា ធ្វើមុខស្លឺស្របពេលដែលនាងនិយាយស្តីថាម្ហូបដែលគេធ្វើមានរសជាតិផ្អែម នេះទើបក្លាយជាប្តីប្រពន្ធគ្នាផង មកធ្វើម្ហូបផ្អែមឲ្យប្រពន្ធញ៉ាំយ៉ាងម៉េចកើតនៀក៎។
"ផ្អែមព្រោះអ្នកធ្វើដាក់បេះដូងចូលនោះអី"នាងញញឹមវាយចិញ្ចើមដាក់ ដោយយកម្រាមដៃទៅបៀកម្ហូបដែលនៅក្នុងចាន យកមកបៀកលើបបូរមាត់គេ រួចក៏ឱនទៅថើបជញ្ជក់ម្ហូបដែលនាងបៀកមុននេះមកវិញដោយប្រើមាត់របស់នាង។
"យីស៎!" នាយជាប្តីហួសចិត្តជាខ្លាំងដែលនាងធ្វើយ៉ាងនេះ គេលានអណ្តាតមកលិឍបបូរមាត់ខ្លួនឯង ទាំងកើតអារម្មណ៍ចម្លែក ដូចជាចង់ប្រដៅនាងឲ្យស្គាល់ថ្នាំចុកថ្នាំរាគខ្លាំងណាស់។
"យីស៎យ៉ាងម៉េច? ទាល់តែភ្លក្សបែបនេះទើបដឹងរសជាតិច្បាស់ បងយ៉ុនមិនដែលដឹងទេឬ?ឬចង់ឲ្យសាកបែបផ្សេង"
"មានម៉ូតផ្សេងទៀតឬ?" គេចោទសួរដោយមានចម្ងល់ សាកបែបណាទើបឆ្ងាញ់នោះ គេក៏ចង់សាកភ្លក្សនាងវិញដែរ។
"ភ្លក្សលើដងខ្លួនលោកនុ៎ះអី" ហ្គាមីតឱនមកខ្សឹបដាក់ត្រចៀកគេ ដោយយកដៃទៅអង្អែលពីលើខោគេថើរៗ នេះកំពុងតែដុតគេមែនឬអត់? ចង់ឲ្យភ្លើងក្នុងខ្លួនគេឆេះអ៊ីចឹង។
"ចង់មើលឆ្មាខ្ញុំដែរទេ?"
"ឆ្មា?"
"ត្រូវហើយ"
"លោកមានលាក់ឆ្មា?ឆ្មានៅឯណា?"
"ក្នុងខោ!តើមើលទេ?" នាងភ្ញាក់ព្រើតពេលឮគេថាមានលាក់ឆ្មា គ្រាប់ភ្នែករបស់នាងបែរសម្លឹងមើលខោគេភ្លឹះៗ ដោយគេចាប់ផ្តើមរ៉ូតទម្លាក់រ៉ូតខោចុះមកក្រោម ព្រមទាំងដោះខ្សែក្រវ៉ាត់ចេញដូចគ្នា ដោយចាប់ដៃរបស់នាងឲ្យលូកចូលជ្រៅដល់ស្រទាប់នោះ។
"អ្អាយ៎!ឆ្មាខាំដៃ! ជួយផងឆ្មាខាំដៃ" នាងស្ទុះក្រោកពីលើកៅអីរត់គេចពីគេសឹងតែដួលផ្កាប់មុខ ស៊ូហ្គាខាំបបូរមាត់មួម៉ៅនៅលែងសុខហើយ បន្ទាប់ពីត្រូវដៃតូចស្រឡូនលូកចូលមកអម្បាញ់មិញនេះ។
