កាន់តែដិត កាន់តែរោលរាល!
នាងឡើងហួសចិត្តថល់ថ្នាក់រកពាក្យអ្វីមកនិយាយលែងចេញពុំបានហើយ គ្រាន់តែប៉ុណ្ណឹងសោះគេដល់ថ្នាក់ចាក់ទឹកលើក្បាលនាងទៅរួចដែរ មនុស្សអ្វីក៏គ្មានភាពជាសុភាពបុរសបន្តិចសោះនេះ។
ប៊ូឈូក្តាប់មាត់សម្លឹងមុខគេ ព្រមទាំងអារម្មណ៍ស្មានខុសចំពោះគេជាច្រើនដោយគិតថាសុំទោសហើយគេលែងយកទោសពៃប៉ុន្តែផ្ទុយការពិតគេអាក្រក់។
"ថ្ងៃក្រោយចោលដបទឹកឲ្យចេះបើកភ្នែកមើលផងនាងល្អិត" គេដើរចេញទាំងបន្សល់នូវអារម្មណ៍ខឹងគុំគួនដែលនាងមានចំពោះគេ ថ្ងៃណាមួយនឹងតាមធ្វើបាបគេឲ្យរាងចាលម្តង។
ប្រទេសបារាំង!!!
គ្មានពេលវេលាណាដែលត្រូវសប្បាយអរជាជាងពេលនេះឡើយ រាត្រីចរបែបនេះទីក្រុងគឺពោរពេញទៅដោយភ្លើងពណ៌ដែលបើកបំភ្លឺឡើងខ្វាត់ខ្វែងតាមអគារខ្ពស់ទាបនានា ដោយឡែកគ្រួសារនេះវិញក៏សប្បាយរីករាយក្នុងឱកាសដែលបានចួបជុំគ្នា។
យ៉ុនហ្គាងអង្គុយលើភ្លៅលោកប៉ារបស់នាងដោយសម្លឹងមើលមនុស្សប្លែកមុខភ្លឹះៗដែលត្រូវជាសាច់ញាតិប៉ារបស់នាង ហើយកាន់តែភ្លឹកទៀតនោះគឺនាងសម្លឹងទៅកាន់បុរសដែលមិត្តភក្តិពូសឹងតែមិនដកភ្នែកឡើយ។
"ជុងហ្គុកគេមិនមកជាមួយទេឬ?មិនចង់មកមើលមុខក្មួយខ្លះទេ?"ស៊ូហ្គាសួរទៅកាន់លោកតាដែលខ្លួនបានហៅឲ្យមកលេងនៅទីក្រុងបារីសនេះ ប៉ុន្តែបែរជាមិនឃើញជុងហ្គុកទាំងដែលក៏បានបញ្ជាក់ឲ្យមកហើយហ្នឹង។
"ប្រហែលថ្ងៃស្អែកមកដល់ហើយ គេជិះយន្តហោះមកយប់នេះ" បានស្តាប់សម្តីលោកតាដូច្នេះហើយក៏មិនសូវជាព្រួយបារម្ភជាមួយប្អូនទៀត ខ្លាចគេនៅមិនអស់មន្ទិលពីហ្គាមីត ខ្លាចក្រែងថាគេមកនហ៊ានប្រឈមមុខ។
"ប៉ាចុះពូម្នាក់នេះវិញជាអ្នកណា?"លោកប៉ាមើលតាមដៃកូនស្រីដែលចង្អុលមកមិត្តភក្តិជីមីន មើលហើយមើលទៀតគេសង្ហាខ្លាំងណាស់ ដល់ថ្នាក់រវើរវាយទៀតផង។
"កូនហៅថាពូថេយ៍ ពូថេយ៍ក៏បាន គេឈ្មោះថេយ៉ុង"
"អ៎!ចាស៎" ខណៈពេលដែលញ៉ាំបាយជុំគ្នាបែបនេះហើយក៏រីករាយនូវអ្វីដែលកើតមានក្នុងរយះពេលនេះ ទោះមិនសូវជាល្អទាំងអស់ប៉ុន្តែក៏មិនអាក្រក់ទាំងស្រុងដែរ។
បន្ទាប់ពីញ៉ាំបាយជុំគ្នារួច ក៏ចែកជើងគ្នាទៅរកបន្ទប់គេង យ៉ុនហ្គាងរត់ចូលបន្ទប់ជីមីនត្រុយព្រោះតែថេយ៉ុងក៏ដេកក្នុងបន្ទប់នេះដែរ នាងមកអង្គុយសម្លឹងមុខគេហើយក៏ផ្អៀងកចុះឡើងបែបនេះ។
"សម្លឹងអស់ចិត្តឬនៅនាងតូច?មុខពូកើតអីឬអត់?ឬក៏ពូអាក្រក់ពេក?" ថេយ៉ុងបោះសំណួរមកសួរក្មេងតូចដែលគិតតែពីសម្លឹងមិនព្រមនិយាយអ្វីសោះ គេក៏ឆ្ងល់ដែរ។
"លោកពូសង្ហាខ្លាំងណាស់ឃើញភ្លាមយ៉ុនហ្គាងធ្លាក់ក្នុងអន្លង់ស្នេហ៍ពូតែម្តង" នាងយកដៃមកដាក់ចំដើមទ្រូងខាងឆ្វេងហើយក៏ធ្វើជាដួលផ្ងារក្រោយមកលើពូក ។
"កើតអីឬអត់ក្មួយ?ប្រគ្រីវកាច់មែនទេ?" ជីមីនសម្លឹងក្មួយដោយដឹងច្បាស់ថាក្មួយពូកែណាស់ខាងសម្លឹងប្រុសស្អាតហើយតាមញ៉ោះញ៉ងនឹង។
"កាច់ពូមីន សម្តីអាក្រក់ដាក់យ៉ុនហ្គាងរហូត អាងតែយ៉ុនហ្គាងជាក្មេងស្លូតបូត!អ្ហឹកៗ"
"ចាំពូវាយឲ្យ ពូមីននឹងចឹងមែនហ្អា៎ចេះតែធ្វើបាបក្មេងដ៏គួរឲ្យស្រឡាញ់បែបនេះទៅរួចដែរ"បានថេយ៉ុងលួងដោយលើកយកមកឱបក្រញិចថើប ក្មេងក្បាលខូចក៏លានអណ្តាតឌឺពូបង្កើតភ្លាមៗ ជីមីនគេហួសចិត្តលែងចង់និយាយជាមួយហើយ ទើបចូលទៅក្នុងបន្ទប់ទឹករកងូតទឹកចេញសិន បើនៅតែពីរនាក់វិញច្បាស់ណាស់ថាក្មួយនឹងស្រែកជេរគេឡូៗទៀតមិនខាន ។
"ពូថេយ៍មានសង្សារឬនៅ?"
"សួរធ្វើអី?" គេឱនសម្លឹងមុខក្មេងល្អិតដែលចេះដឹងសួររឿងគេមានសង្សារឬមិនមាន ចុះហេតុអីក៏ត្រូវរកនឹកគិតដែរហ្ន៎គ្រាន់តែក្មេងសួរសោះបោកក៏បានដែរ។
"ពូឆ្លើយសិនមក"
"អ្ហឹម!!! មិនទាន់មានទេ" គ្រាន់តែឮដូច្នេះនាងស្ទុះក្រោកចាប់មុខគេក្រញិចថើបយកៗធ្វើឲ្យគេរសើបសើចអស់សំណើចនឹងនាងតែម្តង។
"បើចឹងធ្វើសង្សារនឹងយ៉ុនហ្គាងបានទេ?"
"ស្អីគេយ៉ុនហ្គាង?"
"ពូមីនបិទមាត់ភ្លាម" សំឡេងពូស្រែកចេញមកពីក្នុងបន្ទប់ទឹក នាងក៏ស្រែកតទៅវិញយ៉ាងលឿនមិនឲ្យចាញ់គ្នា នេះឬដែលថាជាក្មេងស្លូតបូតនោះ។
"ពូថាក្មួយនៅក្មេងណាស់កុំគិតរឿងបែបនឹងអីណា៎"
"ក្មេងនឹងអត់បេះដូងមែន?" នាងសួរដោយធ្វើមុខក្រមិចក្រមើមដាក់ ធ្វើឲ្យកំលោះសង្ហាញញឹមគ្រវីក្បាល។
"ជុប៎"
"យ៉ុនហ្គាងស្រឡាញ់ពូថេយ៍" ថេយ៉ុងស្រាប់តែស្ងៀមធ្មឹងពេលត្រូវក្មេងតូចថើបបបូរមាត់មួយខ្សឺត នាងបែរជាមកដេកននៀលក្នុងប្រអប់ទ្រូងគេយ៉ាងទំនង មិនគិតសោះថាកំលោះម្នាក់នេះគិតច្រើននឹងសម្តីកូនក្មេងរបស់នាង។
ក្រឡេកមកមើលនៅក្នុងបន្ទប់នេះវិញ ហ្គាមីតជាមួយនឹងស៊ូហ្គាដែលដេកសម្លឹងមុខគ្នាប៉ុន្តែមិនអាចធ្វើអ្វីបាន មនុស្សច្រើនពេកបើធ្វើទៅបង្កជាសំឡេងមិនពិរោះស្តាប់ទេ។
"យប់ស្អែកទៅដើរលេងដែរទេ?"
"ខ្ជិលណាស់" នាងប្រកែកដោយបម្រុងដេកបែរខ្នងដាក់ ប៉ុន្តែគេទាញឲ្យមកដេកកើយលើទ្រូងគេ ដោយខាំទងត្រចៀកនាងថើរៗនឹងខ្សឹបប្រាប់។
"បងនឹងធ្វើឲ្យអូនស្គាល់រសជាតិដែលហៅថាឋានសួគ៌ក្រោមមេឃ" នាងព្រឺសម្បុរបះរោមខ្ញាកៗប្រឹងខាំម្រាមដៃខ្លួនឯង អារម្មណ៍ដែលបាត់បង់ទៅវាយូរពេកហើយនាងមិនចាំនោះទេថាត្រូវធ្វើអ្វីខ្លះប្រសិនបើកើតរឿងរ៉ាវក្តៅគគុកនោះឡើងមក។
"តែពួកយើងមិនអាចធ្វើវាបានទេ បន្តិចទៀតកូនក៏មកគេងជាមួយហើយ" ស៊ូហ្គាគ្រវីក្បាលតិចៗ គេដឹងច្បាស់ថាមិនអាចធ្វើរឿងទាំងនោះនៅក្នុងផ្ទះបានឡើយ អ៊ីចឹងហើយត្រូវតែទៅកន្លែងផ្សេង។
"បងបានត្រៀមរួចហើយ ស្អែកនេះពួកយើងនាំកូនដើរលេងពេលថ្ងៃហើយពេលយប់យើងលេងតែពីរនាក់ លេងរបស់គ្នា" ហ្គាមីតអៀនមុខក្រហមដូចផ្លែប៉េងប៉ោះទុំទៅហើយ នាងឈ្មុលក្បាលផ្អឹបមុខលើទ្រូងគេ ព្រោះភាសាបែបនេះក៏គេអាចនិយាយចេញរឿងអីដែលថាការអនុវត្តន៍ខ្សោយនោះ។
"បងកក់ផ្ទះលំហែរកាយមួយកន្លែងមានព្រៃមានទឹកដែលធានាថាមានតែយើងពីរនាក់ប៉ុណ្ណោះទោះជាអូនចង់ស្រែកថ្ងូរខ្លាំងប៉ុណ្ណាក៏គ្មានអ្នកមកស្តាប់ឮដែរ" គេលូកដៃច្រដើមទ្រូងរបស់នាងថើរៗផ្លុំខ្យល់ដង្ហើមដាក់មុខរបស់នាងឲ្យកើតអារម្មណ៍ស្រៀវស្រើបឡើងមក។
"អ្ហឹម!ដៃរបស់បងកុំច្របាច់ខ្លាំងពេក"
"បងចូលចិត្តបែបដិតៗអូនដឹងអត់?កាន់តែរោលរាលបងកាន់តែចូលចិត្ត" បន្ទាប់ពីលូកខាងលើរួច គេក៏លូកមកខាងក្រោមម្តង លូកស្ទាបអង្អែលពីលើកន្លែងដែលហៅឲ្យសំឡេងស្រែកថ្ងូរនឹងអាប្អូនគេរឹងនោះអី គ្រាន់តែគេស្ទាបអង្អែលជុំវិញមាត់ល្អាងសោះនាងក៏បញ្ចេញសំណើមមកហើយ ទើបគេចាប់ផ្តើមឈ្លីសង្កត់វាដោយស្រាលដៃបំផុត។
"អ្ហឹម!កុំឈ្លីយូរពេក ប្រយ័ត្នកូនចូលមកទាន់"
"សង្ស័យតែគេងលក់ក្នុងបន្ទប់ជីមីនបាត់ហើយទេដឹង"
•••
និយាយអីដែលចេះខុស គឺក្មេងតូចនៀក៎ដេកលក់នៅក្នុងបន្ទប់ជីមីនពិតមែន ដោយដេកឱបពូថ្មីយ៉ាងស្អិត ហើយគេក៏មិនបានក្រោកប្តូរកន្លែងចេញទៀត ឲ្យក្មេងដេកឱបមួយស្រឡាញ់តាមចិត្ត។
