ម្ហូបលោតផ្លោតចំកណ្តាលមុខជីមីន រួមទាំងចានមកមួយមុខទៀត ធ្វើឲ្យគេស្ពឹកមុខយកតែមែនទែន ប្តីប្រពន្ធគេនេះលេងស្អីប្លែកៗ ដូចមិនស៊ីចង្វាក់គ្នាជាមួយគេសោះ។
ទាំងឈឺក្រហាយផ្សាពេញផ្ទៃមុខ ទាំងក្តៅនៅក្នុងចិត្តមិនតិចដូចគ្នា ពុទ្ធោអើយហេតុអ្វីក៏វេទនាយ៉ាងនេះ។
ខណៈពេលនេះផងដែរ នាងក៏អង្គុយជូតមុខឲ្យបងប្រុស ដោយជូតនឹងកន្សែងសើមៗ ដោយការថ្នមដៃបំផុត។
"នាំគ្នាលេងឆ្កួតស្អី?បោកចានបោកឆ្នាំបែបនេះ? បំផ្លាញមែន បំផ្លាញ! ហើយចុះស្នាមទាំងអស់នេះ?"ជីមីនស្រាប់តែចាប់អារម្មណ៍ជាមួយស្នាមលើ កញ្ចឹងកប្អូន គេទាញកអាវនាងបន្តិចដោយមើលហើយក៏ស្លុតចិត្តមិនតិចនោះទេ ព្រះអើយស្នាមច្រើនដល់ម្លឹងផង។
ភ្នែកអ្នកជាបងសម្លឹងមើលពួកគេទាំងពីរដោយការគិតពិចារណា ព្រមទាំងយល់ពីន័យស្នាមទាំងអស់នេះច្បាស់ខ្លាំងណាស់។
"សួរធ្វើអី?ម៉េចចង់មានស្នាមដូចខ្ញុំដែរឬ?" នាងមិនត្រឹមតែមិនខ្លាចគេឡើយ ថែមទាំងឌឺដងបងប្រុសទៀត ចំជាកំពូលប្អូនមែន ដូចអត់ចេះខ្លាចបងបន្តិចទេ។
"ធ្វើស្អីមានដឹងខ្លួនខ្លះទេ?នេះឯងមិនទាន់គ្រប់អាយុផង ហ៊ានប្រឡូកក្នុងរឿងបែបនេះទៅហើយ តទៅតើនឹងក្លាយជាយ៉ាងណា?" ជីមីនគ្រវីក្បាលហួសចិត្តនឹងរឿងបែបនេះ ដោយគេក៏ខាំមាត់មួម៉ៅនឹងស៊ូហ្គាមិនតិចដូចគ្នា។
គិតៗទៅហ្ន៎អ្នកមានគូពូកែឌឺដងសម្បើមណាស់ មើលចុះថើបផងឱបផងដូចមិនបានក្រែងរអាចិត្តថ្លើមអ្នកមើលបន្តិចណាឡើយ មិនដឹងជាស្អីទៅស្អីនោះទេ។
"ជ្រេញខ្លាំងតែម្តង" ជីមីនបែរមុខចេញទាំងមិនចង់មកឲ្យឃើញរូបភាពភាពទាំងអស់នេះឡើយ គេមកព្រោះចង់នាំប្អូនទៅវិញ ប៉ុន្តែរឿងដល់ដំណាក់កាលនេះហើយ គឺមិនអាចនោះទេ មានតែបណ្តោយឲ្យពួកគេធ្វើអ្វីស្រេចតែអំពើចិត្តប៉ុណ្ណឹង។
•••
ព្រោះត្រូវប្អូនគប់ម្ហូបចំដោយអចេតនា ទើបគេត្រូវងូតទឹកជម្រះខ្លួនចេញ មិនចេះនៅក្នុងសភាពបែបនេះឡើយ។
ដោយងូតទឹករួចចេញពីក្នុងបន្ទប់ទឹកមក គេក៏ត្រូវស្រឡាំងកាំងសឹងតែមួយដង្ហើម។
"អ្ហឹម!!!"
ឃើញរូបភាពស្តែងៗពេក ដែលគូស្នេហ៍ប្តីប្រពន្ធគេនោះកំពុងតែឱបថើបគ្នានៅលើគ្រែ កន្សែងក្នុងដៃធ្លាក់ក្តុកចុះមកក្រោម បបូរមាត់របស់នាយក៏ស្រាប់តែជ្រួញក្លាយជាការជម្រេញពួកគេ។
"Wtf! ថើបគ្នាអត់ក្រែងក្បាលវ៉ាល់ឯងជាបងបន្តិចសោះឬ?" គេនិយាយស្តីឮៗចេតនាឲ្យប្តីប្រពន្ធនោះបានឮ ហ្គាមីតរុញប្តីចេញភ្លាមៗពេលឮសំឡេងបងប្រុស ខណៈដែរស៊ូហ្គាលើកមេដៃមកបៀកត្រង់គែមមាត់បន្តិច បែរសម្លឹងមើលមកបងថ្លៃ។
"ចុះបងដើរចេញមកធ្វើអី?បើឃើញខ្ញុំថើបប្តីអ៊ីចឹងហើយ"
"ប្អូនឡប់" គេដើរមករកប្អូនដោយរុញក្បាលនាងទៅក្រោយបន្តិច ខណៈដែលកែវភ្នែកកាចៗរបស់ស៊ូហ្គាប្រើសម្លឹងមកគេឥតដាក់ភ្នែក។
"បងច្រណែនមែនទេ?"
"ច្រណែនងាប់ហើយនៀក៎"
"ទៅដេកខាងក្រៅបន្ទប់ទៅ ខ្ញុំមិនឲ្យបងដេកក្នុងបន្ទប់ជាមួយទេ ហើយពាក់អាវវិញផងមិនចង់ឃើញខ្លួនប្រាណបងឡើយ ខ្ញុំទុកសម្រាប់មើលតែបងយ៉ុនម្នាក់គត់" នាងបែរមករកប្តី ដោយអែនអនខ្លួនប្រាណពិតលើដើមទ្រូងនាយ ស៊ូហ្គាញញឹមន័យឌឺដងឲ្យបងថ្លៃដែរ។ ក្នុងទ្រូងនៀក៎ក៏ក្តៅដែរ ប៉ុន្តែទ្រាំៗដោយបើកទូទាញយកសម្លៀកបំពាក់ស៊ូហ្គាហើយរួចរាល់គេក៏ដើរចេញពីក្នុងបន្ទប់បិទទ្វារគ្រាំង បានប្តីភ្លេចបងហើយមែនទេមុខហ្នឹង។
នាម៉ោង1យប់!!!
"អ្ហា៎!"
"ផ្លាប់ៗ!!!" សំឡេងឮលាន់ដូចរន្ទះ ជីមីនប្រឹងលើកដៃមកខ្ទប់ត្រចៀកមិនចង់ឮសំឡេងទាំងអស់នេះឡើយ ហេតុអ្វីក៏គេមកត្រូវដេកស្តាប់សំឡេងឡប់ឡែរបស់អ្នកទាំងពីរនាក់ ឆ្កួតពិតមែនហើយ។
"ចង្រៃយ៎នេះ" គេជេរខឹងមួម៉ៅក្តៅដូចបាយពុះល្បល់កាច់អើយ មិនគួរសោះឡើយមិនគួរតែម្តង។
•••
ខណៈនាព្រឹកព្រលឹម...
អង្គុយញ៉ាំអាហារពេលព្រឹកជុំគ្នា មុខហ្គាមីតស្រស់ស្រាយដូចគ្រាប់ជីត្រាំទឹក ប៉ុន្តែជីមីនវិញគេដូចរអានឹងសំឡេងកាលពីយប់មិញនេះខ្លាំងណាស់។
"បងប្រុសកើតអី បងបាត់មាត់បាត់កសម្បើមម៉្លេះ?" ហ្គាមីតសួរទៅកាន់បងប្រុស ទាំងមើលលើទឹកមុខគេជាក់ស្តែង។
"គ្មានស្អីទេ" គេតបមកប្អូនវិញទាំងគ្មានជាតិ។
"បងយ៉ុនឈឺចង្កេះអត់?"សួរបង បងក៏ធ្វើមុខស្អុយអ៊ីចឹងមានតែបកមកសួរប្តីវិញម្តង ឃើញអង្គុយញញឹមឌឺដងឲ្យបងថ្លៃមួយសន្ទុះដែរហើយមិនអ៊ីចឹង។
"ជាំក្រលៀនអស់ម្ខាងហ្នឹងអូន"នាយតបតមកវិញបែបឌឺអ្នកអត់គូម្តុំៗនេះឲ្យបែរមុខមកសម្លក់សម្លឹងវិញមិនអន់ឡើយ។
"បងឯងអីក៏អន់ម៉្លេះ"ហ្គាមីតធ្វើមុខជម្រេញដាក់គេ នាងជាអ្នកធ្វើសោះ គេបែរជាជាំទៅវិញនៀក៎។
"ណែ៎!និយាយឲ្យស្រួលបួលមើល៍ អាណាទ្រាំជាមួយអូនឯងបានមួយយប់ៗកេះមិនដឹងជាប៉ុន្មានដងផង"នេះគេនិយាយការពិត នាងកេះហៅបបួលមិនឈប់នោះទេទាំងដែលគេក៏ប្រាប់ថាងងុយចង់ដេក ក៏នាងមិនសុខចិត្តដែរ។
"បងឯងចង់លេងឫកយកថ្លៃខ្លួន?"
"ងាប់ហើយលោក មិនដឹងថាគិតខុសឬត្រូវទេដែលមានប្រពន្ធម៉ាកនេះ"
"ម៉ាកស្អី?នេះខំសង្កត់ជិតដាច់ខ្យល់ម្តងៗហើយមិនដឹងគុណទៀត"នាងប៉ាច់ៗចង្អុលឆ្មាខ្មៅរបស់គេ ដែលបណ្តាលឲ្យអាហារពេលព្រឹករបស់ជីមីនក្លាយទៅជាអាហារដែលពិបាកលេបបំផុតនៅក្នុងសត្សវត្សមួយនេះ ហេតុអ្វីៗ ប្អូនស្រីរបស់គេទៅជាមនុស្សអ៊ីចឹង។
"សង្កត់មិនដែលលេចចូលដល់បាត ឲ្យបងជួយដដែល អូនឯងអស់កំណើតណាស់"
"អត់កំណើតយ៉ាងម៉េច? បងឯងក៏ថ្ងូរឡើងស្ងួតកបែកញើសដែរតា៎ហី? " នាងស្ទុះក្រោកវឹងទៅអង្គុយលើភ្លៅគេ ថ្ងៃនេះអាចដើរបានធម្មតាវិញ ត្បិតតែរៀងឈឺបន្តិចក៏ដោយ។
"បងថ្ងូរព្រោះខ្លាចអូនអន់ចិត្តដែលប្រឹងអុកហើយនោះ"
"ចុះអូនខំប្រើអណ្តាតនោះ"
"ខិះៗ!!!" ជីមីនឈ្លក់កាហ្វេពេលឮសម្តីប្អូន គេបែរមកសម្លឹងអ្នកទាំងពីរដោយហួសចិត្តលែងមានពាក្យតបតត្រូវតែដើរចេញឲ្យឆាប់ៗបើមិនដូច្នេះទេភ្លើងចេញតាមត្រចៀកពិតៗ។
"បងប្រុសទៅណា?"
"កុំចេះដឹងក្បាលវ៉ាល់បង"
"មិននៅស្តាប់រឿងទំហំទេអី?"
"អ្អេ៎!!!!!!" ទាំងជីមីននឹងស៊ូហ្គាបែរមកស្រែកព្រមសំឡេងគ្នាដាក់នាង បណ្តាលឲ្យនាងលេបទឹកមាត់ក្អឹកៗសម្លឹងអ្នកទាំងពីរអង្គារ។
"ជាយ៉ាងណាក៏រឿងខ្ញុំ អ្វីដែលសណខាន់ខ្ញុំបានខ្លួនមិត្តភក្តិបងហើយ បងយកទៅលក់ក្នុងបនប្រុសបន្តក៏បាន"
"ហ្គាមីត!!!!!!!" ទ្រាំស្តាប់យូរហើយសម្តីរបស់នាង កាន់តែធ្វើឲ្យគេឃ្នើសនៅក្នុងចិត្តពេកក្រៃ ប្រពន្ធរបស់គេដូចជាមិនទុកមុខឲ្យសោះ។
"ស្រែកស្អី? បងឯងកុំមកស្រែកគំហកដាក់អូន បងឯងមិនបានថ្នមអូនដូចដែលនិយាយ បងថាថ្នមលើកដំបូងបងនឹងធ្វើឲ្យអូនស្រួល ប៉ុន្តែវាឈឺៗសឹងតែបែកប្រម៉ាត់"នាងពេបមាត់រំអ៊ួយរៀបរាប់ពីរឿង ដែលបានធ្វើជាមួយគ្នា ទាំងដែលនាងជាអ្នកនាំអាតទេ។
"ចុះស្រួលដែរទេ?ថ្ងូរខ្លាំងៗសម្បើមណាស់"
"ស្រួល!តែវាក៏ឈឺដល់ថ្នាក់ដើរមិនរួចហើយមិនឃើញទេ?អាងតែខ្លួនឯងប្រុសសម្រុកយកៗប៊ិះបែកស្ទឹង" និយាយគ្នាហ្នឹងមានមើលក្បាលបងប្រុសដែលអង្គុយនៅត្រង់នេះដែរទេ? ជីមីនបានត្រឹមតែស្តាប់រឿងពួកគេហើយ ក៏ឈឺខួរជំនួស បានស្អីៗគ្នាក៏មកធ្វើជាឈ្លោះប្រកែកអីណាទេ។
"បើចង់ស្រួលត្រូវតែទ្រាំឈឺពេលចាប់ផ្តើមតែយូរៗទៅសាំហើយ"
"មែនណា៎!"
"មែន"
"លើកក្រោយមានតែស្រួលទេណា៎"
"បាទ៎!បងធានាថាអូននឹងស្រួលៗលើកជាស្វ័យគុណ"
"ហ៊ិៗ!បងឯងនិយាយអីចឹងទេ ដឹងអូនអៀនអត់?" នាងខាំបបូរមាត់ព្រិចភ្នែកញាប់ស្អេកដាក់គេ ស្របពេលជាមួយគ្នានោះដែរ គេក៏មិនអង្គុយក្បែរ ដោយដៃម្ខាងឱបចង្កេះនាង ដៃម្ខាងទៀតលើកមកអង្អែលក្បាលរបស់នាង។
"អូនអៀន អុកបងប៉ុណ្ណឹងហើយចុះទម្រាំមិនអៀនទៀតតើអុកបងប៉ុណ្ណាទៅហ្ន៎"
"អុកទាល់តែបងធ្លាយច្រោចៗ" នាងក្រញិចសង្កត់ចុងច្រមុះលើថ្ពាល់របស់គេ ព្រមទាំងថើបបបូរមាត់ប្តីនៅចំពោះមុខបងប្រុស។ ជីមីនចំហរមាត់មើលភ្លឹកអស់ហើយ នេះប្អូនរបស់គេធ្វើដល់ហ្នឹងបានទៀត។
