AĞLADIĞIMA BAKMAYIN (üç kadın)

koza gibi sar beni

"Poyraz, sana güvenmekten, kendimi sana kaptırmaktan çok korkuyorum. Benim hiç gerçek anlamda bir ilişkim olmadı.

Nasıl davranmam gerektiğini bilmiyorum. Bildiğim tek şey, senden çok etkilendiğim.

Hayatıma girdiğinde, ben sana asla ihanet etmem. Bunu rüyalarımda bile yapmam.

Ben bir kez sevenlerdenim. Birisinin ilgisine sevgisine ihtiyacım var. Annemi ve babamı kaybettikten sonra birden, yapa yalnız kaldım.

Dayım, teyzem var. Beni severler ama benim istediğim, ailem gibi, beni koza gibi saracak ve kayıtsız şartsız sevecek birisi.

Bunun sen olmanı istiyorum ama beni saçma sapan ve asla yapmayacağım şeyler için kırmanı üzmeni istemiyorum.

Benimle konuşmadan bana tavır almanı istemiyorum."

"Söz, kesinlikle haklısın ve seni bilerek üzmem. Bilmeden yaparsam beni döv tamam mı?"

Bergüzar gülmeye başladı. Biraz ayrıldı ve yüzüne uzanıp öptü.

"Bende ne böyle bir duygu hissettim ne de yaşadım. Ne olur sende beni anlamaya çalış.

Ölmek, seni üzmekten, incitmekten daha fazla istediğim şey. Bunu unutma. Ben haftalardır öldüm, dirildim, tekrar öldüm!

Bana sevmeyi öğret, kayıtsız şartsız, amasız, acabasız sevmek istiyorum."

"Kahve içelim mi? Ders çalışabileceğimi sanmıyorum."

Poyraz, üzerini değişmek için odasına gitti. Bergüzar kahveleri alıp salona geçti.

"Çocuklar iyidir ve mutludur sen buradasın ya! "

"Ben de çok mutluyum onları çok seviyorum. Poyraz onlara anne gerçeğini ne zaman söyleyeceksin? Pedagoglar küçükken söylemenin daha iyi olacağını söylediler diye biliyorum." 

"Birlikte gidelim mi? Ben araştırayım. İster misin?"

"İsterim tabi. Yarıyıl tatilinde olur mu?"

Poyraz, eğilip öptü. 

" Hafta bitene kadar kalır mısın? Ben de evden çalışırım. Annem biraz daha dayanır sanırım!"

"Poyraz, Nurhayat teyzenin ağrıları var. Zor dayanıyor. İstersen sen işe gidip onun yükünü azalt."

Gülerek ve hayranlıkla baktı Poyraz.

"Sen nasıl bir şeysin? Biraz da kendini düşün. "

"Öyle çok kendimi düşündüm ki. Sırf bu yüzden en sevdiğim insanları kırdım üzdüm incittim. Onlar bir gün bile bana kötü davranmadılar. Beni incitmediler. Ben çok kötü birisiyim Poyraz. 

Kendimi af ettireyim derken kötü şeyler yaptım ve yaptığım bir işe yaramadı. Ha, son yaptığım için pişman mıyım hayır. 

Ne için biliyor musun? Annem için yaptığım şeye. Bu gün yine yaparım yeter ki bir kez saçlarımı okşasın ve sınırsız, hesapsız sevgisinden bir katre versin diye.

 Bana sakın iyisin falan gibi, benim için en son kullanabileceğin sözleri söyleme. Ben kendimi kötü hissediyorum."

Bergüzar, her zamanki gibi göz yaşlarına yine engel olmadı.

"Gel buraya." 

Poyraz, Bergüzarı  iyice kendine çekti ve birlikte kanepeye uzandılar. Saçlarını okşamaya başladı ve Bergüzarın dilediği gibi ağlamasına izin verdi.