The Poor Meets the Heartthrob

Kabanata 61

"Katrina? Rage?" Mahinang sambit niya, nasa tabi ko na pala si Rage. "A-anong, paanong—."

Nilapitan ko siya at niyakap. "Alam mo bang nag-aalala kami sayo? Alam mo bang sabik na sabik na kaming makita ka?" Umiiyak na sinabi.

"Kung naisip lang sana namin na dito ka pala pupunta edi sana matagal na kaming nagpunta dito " ani ni Rage.

Napaiyak na si Yna. "I'm sorry, I'm sorry." Umiiyak na sinabi nito. Pinatahan na muna namin siya, she is very happy when she saw me, totoo nga palang nagpunta siya ng party ko pero umalis agad dahil napansin niyang napansin ko siya. Ayaw kong tanungin sakanya kung bakit siya umalis dahil ayaw niyang pag-usapan iyon. Bibigyan ko nalang siya ng panahon at bahala na siya kung mag-oopen ba siya sa akin oh hindi. Pero I want to know para matulungan ko siya, but she don't want to talk about it, ayaw niyang sabihin namin kay Kuya na nahanap namin siya.

Lumabas muna si Rage hinayaan muna kaming mag-usap. Nagkaiyakan na kami dalawa, hindi natatapos ang kwentuhan namin.

___

Pinagmasdan ko si Yna na mahimbing na natutulog, pagkatapos kumain ng dinner pinagpahinga ko na siya, hindi ko hinayaan na siya ang gumalaw, malaki na ang tyan niya at hindi siya pwedeng mapagod.

Lumabas ako sa labas ng bahay at naabutan ko si Rage na nakaupo doon at nakapikit. Hindi ko alam kung bakit ito umalis eh may trabaho pa siya. 

Tumikhim ako kaya nagmulat ito na mga mata niya. Naupo ako sa isang upuan na nasa harapan niya. "May flight ka di ba? Bakit hindi ka pa umaalis?" Tanong ko.

Umiling lang naman ito.

"Bakit lumabas ka pa, malamig." Anito.

"Mabait ka sa akin ngayon tapos bukas balik na sa dati? Babalik na naman sa dati na masasaktan na naman ako, na sasaktan mo na naman ang damdamin ko." Ani ko.

Tahimik lang siya ha ang nakatingin sa akin.

"Ganun na lang ba ang galit mo sa akin dahil sa ginawa ko noon? Sobra ba kitang nasaktan?" Tanong ko. Nanginginig na ako dahil gusto ko ng umiyak ilabas ang ang lahat ng nararamdaman ko.

"You want to know the reason that I left you?" Naiiyak na sinabi ko. "Kapag sinabi ko ba ay mawawala ang galit mo sa akin? Okay I will tell the reason, 3 years ago I left you because—."

"You have a brain tumor."

Nagulat ako, nagulat ako sa sinabi niya.

"A-alam mo?"

"Yeah."

Paano? Paano niya nalaman? May nakapagsabi ba sa kanya?

"H-how?"

"I have my ways Trina."

"Kung alam mo naman pala, bakit? Bakit ganito nalang ang trato mo sa akin? Bakit labis mo akong sinasaktan." Hindi ko na talaga mapigilan ang mapaiyak. "I didn't tell you my reason why I rejected and left you dahil natatakot ako, na baka mawala ang alaala ko o baka hindi na ako magising pa. Kung alam mo naman pala bakit? Bakit sobra pa rin ang galit mo? My heart just broke into a million pieces Rage." Humahagulhol na ako.

"Go back to America Trina." Aniya.

Umiling ako. "Why are you pushing me away? Talaga bang kinamumuhian mo na ako? Rage! Alam mo mahal pa rin kita hanggang ngayon? Kahit na alam kong may iba ka ng mahal, I will leave you and Chelsea alone, just forgive. Please."

Lumapit siya sa akin at pinunasan ang mga luha ko. Idinikit niya ang noo niya sa noo ko, nakapikit siya kaya napapikit ako. Nagdikit ang mga ilong namin.

"We are not meant to be, hindi ako deserving para sa pagmamahal mo, you don't deserve me, I have a two request Trina, Go back to America dahil iyon ang makakabuti sayo, and second you should hate me, please Trina hate me. Kamuhian mo ako. Bulong niya.