Evans Twins | Sirius Black

Şok Edici Haber

Aileleriyle geçirdikleri bir haftanın sonuna gelmişlerdi. Bu süre zarfında Hogwarts'dakilerle sürekli mektuplaşmışlardı. Şimdi ise geri dönüyorlardı. Hem mutlu hem de üzgünlerdi. Petunia annesinin mektubuna sert bir şekilde cevap vermişti. Bu annelerini üzmüştü ama belli etmemeye çalışıyordu. 

- Kendinize iyi bakın kızlarım, dedi Bayan Evans. Kızlar annelerine sarıldılar. 

- Görüşürüz anne, dediler bir ağızdan. Böylece ayrıldılar.

Hogwarts'a vardıklarında onları ortak salonlarında bekleyen birileri vardı. İkizler ortak salona girdiklerinde birkaç konfeti patladı. Onlar ise koşa koşa sevgililerine sarıldılar. Sonrasında diğer arkadaşlarına da sarıldılar. Bir hafta da olsa birbirlerini çok özlemişlerdi. 

- Eee, ne yaptınız orada? İyi geçti mi bari? dedi Ester. İkizler birbirlerine bakarak anlatmaya koyuldular. Anlatmaları bittiğinde herkes onlar kadar şaşırmış görünüyordu.

- Vay be, demek annen bizi teyzen ve sevgilisine benzetti ve sonları kötü. Bizim sonumuz öyle olmaz o zaman güzelim, dedi ve Melody'e bir kez daha sarıldı Sirius. James de o sırada Lily'i saçından öpüyordu. Melody bu insanlardan hiç ayrılmamayı umuyordu. Teyzesinin yaptığı hataları yapmayacaktı. Kendine söz vermişti. 

İkizlerin Hogwarts'a dönüşünün üzerinden 3 hafta geçmişti. Rita yeni gazeteler çıkarıyordu çıkarmasına ama artık bu gazeteler eskisi gibi değildi. Artık daha düzgün ve doğru yazıyordu gazeteleri. Bu herkesin hoşuna gitmşti ve gazeteleri okuyanlar artmıştı. Rita o olay olduğundan beri çok değişmişti. Sürekli kaçmıştı Martin'den. Ve artık bu yaşadıklarını içinde tutamaz hale gelmişti. Çok kötü hissediyordu.

Melody dalgın bir şekilde koridorda yürürken bir ağlama sesi duydu. Kafasını çevirip sesin geldiği yöne bakınca Rita' yı gördü. Son zamanlarda iyi davranmaya başlamıştı. Neden ağladığını sormak için yanına yaklaştı.

- Skeeter? İyi misin? Ne oldu? dedi Melody. Rita Melody'nin sorusuyla şaşırmıştı. Ondan böyle bir şey beklemiyordu çünkü. Yine de cevap verdi.

- Hayır değilim, neden umrunda ki? Ben işe yaramaz bir korkaktan başka bir şey değilim. Ben güçsüzüm, dedi Rita. Melody, Rita'nın sözleriyle kaşlarını çattı ve Rita' nın yanına oturdu. 

- Dinle, Skeeter. Her ne kadar birbirimizi sevmesek de birbirimizi anlayabiliriz bence. Ve hiçbir kadın güçsüz değildir. Sen de öyle değilsin. Ne olmuş olursa olsun kendini böyle hissetmemelisin, dedi Melody. Rita bu sözler sonrası Melody'e sıkıca sarıldı. Melody şaşırsa da karşılık verdi. İhtiyacı varmış gibi görünüyordu. 

- Ben çok teşekkür ederim, Evans. Sana yaptığım onca şeyden sonra bile gelip bana teselli verdin. Şey belki arkadaş olabiliriz. Ama tabi istemiyorsan sorun değil, ben olsam ben de beni istemezdim. Diğerlerinin istemediği gibi, dedi Rita. Melody Rita'a gülümsedi. Herkes ikinci bir şansı hak ederdi. Tabi bazı hataların telafisi mümkün değildi. 

- Teklifin kabuldür, Rita dedi ve uzaklaştı Melody. Rita bunu duyunca çok sevinmişti. Morali az da olsa yerine gelmişti Melody sayesinde. 

Melody arkadaşlarının yanına vardığında olanları anlattı. Çapulcular onu yaptığı her harekette destekleyeceklerini söylediler. İşte herkesin ihtiyaç duyduğu arkadaşlık bağı buydu.Kimse inkar edemezdi. 

- Bu sene son senemiz ve ben son senemizde kupayı getirmeden ayrılmak istemiyorum Hogwarts'tan, dedi James. Quidditch kupası için harıl harıl çalışıyorlardı. James kazanacaklarından nerdeyse emindi.

- Siz iyisiniz tabi. Bizim takım kaptanı pisliğin teki ve düzgün yönetemiyor, dedi Ester. Bu sözler üzerine gülüştüler.

Rita geceleyin iğrenç bir mide bulantısıyla kalktı. Yanlışlıkla yatağına kusmuştu.

- Kahretsin, dedi Rita. Hala midesi bulanıyordu. Yatakhanenin kokusu çok kötü gelmeye başlamıştı. Hemen hastane kanadına gitti Rita. Hastane kanadına vardığında Madam Pomfrey onu gördü.

- Ah, Skeeter ne oldu yavrum? dedi Madam Pomfrey merakla. Doğrusu geceleyin ansızın gelen bu genç kızın ne sorunu olduğunu merak etmişti.

- Ben çok kötü hissediyorum. Midem bulanıyor ve normalde kokmayan yatakhaneim okusu değişik gelmeye başladı. Ben korkuyorum, dedi Rita. Madam Pomfrey dehşetle Rita'ya baktı. Aklına gelenin doğru olmamasını umuyordu. Ama yine de emin olmalıydı.

- Kızım son bir ay içerisinde hiç ilişkiye girdin mi? diye sordu Madam Pomfrey. Rita donakaldı. Hamile olamazdı değil mi? Böyle birşey olmamalıydı. Kelimeler boğazında kalmıştı. Konuşamıyordu. Madam Pomfrey sessizlğinden faydalanıp konuştu.

- Hamilelik testi yapacağım sana. Şu iksiri iç ve kabını bırak bana. Yarın belli olur, dedi ve Rita'yı uğurladı Madam Pomfrey. Genç kız daha çok küçüktü.

Ertesi sabah Rita hemen Madam Pomrey'in yanına gitti. Madam Pomfrey Rİta'yı görünce gülümsedi.

-Test sonuçlarını almaya mı geldin? dedi Madam Pomfrey. Rita onayladı. Madam Pomfrey elindeki kağıdı Rita'ya uzattı. 

Rita kağıttan gözünü alamadı. Hamileydi! Hem de hiç istemediği birinden: Martin'den. 

 Ben ve kaostan beslenişim. Sizce Rita ne yapacak? Siz onun yerinde olsaydınız bebeğinize kıyabilir miydiniz? Bir sonraki bölümde görüşmek üzere!

İyi okumalarr!