Evans Twins | Sirius Black

Veda

*18 yıl sonra*
- Cecilia! Diane! Hadi geç kalacağız! dedi Iris kızlarına. Lupin kardeşler hızla aşağı indi. Sesleri duyan Gilbert karısının yanına gelmişti bile.
- Anne, anneannem yine hikayeler anlatacak mı bize? dedi Cecilia. Iris gülümseyerek baktı kızına.
- Uslu durursanız anlatır elbette. Hadi Gilbert sen hazır mısın? dedi Iris kocasını inceleyerek. Gilbert başıyla onayladı. Böylece Blacklerin evine gittiler.

Herkes oradaydı. Blackler, Lupinler ve Potterlar hepsi tıpkı eski günler gibi bir aradaydı. Değişen tek şey zamandı. Herkes yemek masasına oturunca Melody ayağa kalkıp konuştu.
- Hoş geldiniz aile üyelerim. Bu macerada hep benimle olduğunuz için ve hep de olacağınız için. Ben ilk Hogwarts'a başladığımda korkuyordum. Kardeşim Lily ile muggle dünyasından geliyorduk. Hor görülmekten korkuyordum. Fakat hiçbir şey umduğum gibi çıkmadı. Çok harika insanlarla tanıştım. Hiçbir beni veya Lily'i hor görmedi. Arkadaşlarımla Çapulcular olarak anılmaya başladık. Ne günlerdi ama! Maceradan maceraya koşardık. Ben ne olduğunu anlamadan o grubun içindeki birine aşık oldum. Sirius Black'e. Hiç aklıma gelmezdi böyle bir şey yaşanacağı. Fakat bir şekilde oldu. Çıkmaya başladıktan sonra ilerideki planlarımız oldukça netti. Evlenecektik. Gerçi bunu o zamanlar birbirimize itiraf edemiyorduk. Ölümden döndüm ama bakın bu bizi ayıramadı. Çocuklarımız oldu ailemiz genişledi. Burada bir arada olmamız bağlarımızın kopmaması çok güzel. Biz göçüp gideceğiz ama bu bağ hatırlanacak. Hepinize çok minnettarım çocuklar. İkizim, canım kardeşim bana en olmadık zamanlarda bile umut verdin. En yakın arkadaşım, can dostum hep benim yanımda durdun. Beni hep savundun. Jamie, seni baş belası ne olursa olsun güvendim sana. Çevrendeki herkesi koruma içgüdün var. Remmy, kendinin canavar olduğunu düşünsen de kimse hiçbir zaman seni öyle görmedi. Sen hep en iyisiydin. Ve hayatımın aşkı, göğün en parlak yıldızı ilk tanıştığımızda olayların bu raddeye geleceğini hiç düşünmezdim. Hayatıma hep neşe kattın, bazen başımız belaya girdi bazen yaralandık ama bunlar olurken hep birlikteydik. Sensiz bir hayat düşünemiyorum. İyi ki hayatıma girmişsin, iyi ki sana aşık olmuşum, dedi Melody ağlarken.

Sirius karısının gözyaşlarını sildi ve ona sarıldı. Ardından kendisi de konuşmaya başladı.
- Ah benim güzel kalpli, canım karım. Ben de seni iyi ki tanımışım. O kadar çok anımız var ki! Ben çok şanslıyım, çocuklarımız çok şanslı çünkü sana sahibiz. Hepimiz sana sahip olduğumuz için çok şanslıyız. Eğer sen olmasaydın büyük ihtimalle burada oturuyor olmazdık. Sen çoğu kez kıçımızı kurtardın. Asıl biz sana minnettarız, dedi Sirius karısının gözlerinin içine bakarak. Tüm masadan onaylar sesler çıktı.

James, ortamı neşelendirmek için kadehini havaya kaldırdı.
- O zaman her zaman yanımızda olan, bir anne edasıyla bizi sahiplenen o olmadan bir yaşam düşünemediğimiz biricik Mel'imize! dedi James.

Tüm masa aynı anda haykırdı.
- Mel'imize! dediler.

*Yıllar önce, çiftler henüz yeni evli iken*
Aynı masanın etrafında çocuksuz bir şekilde oturuyorlardı. Bir gün Voldemort'un gideceğine inanarak sohbet ediyorlardı.

- Düşünsenize bu masanın etrafında bu sefer çocuklarımızla torunlarımızla falan oturduğumuzu. Voldemort gitmiş, huzurlu bir dünya, dedi James düşünerek.
- Ya da bu masanın etrafında eski günleri, gençliğimizi anmamızı, dedi Sirius arkadaşına katılarak. Gülüştüler.

Masanın etrafında 6 kişilerdi. 6 kişi geleceklerinden bihaber sohbet ediyorlardı. Yıllar sonra özlem duyacakları gençliklerini yaşıyorlardı. Daha önlerinde upuzun bir yok vardı.

- Hadi dans edelim, sanki son günümüzmüş gibi. Biliyorsunuz yarın ne olacağı belli değil, dedi Ester ve Remus'u dansa kaldırdı. Bunun üzerine bütün çiftler dans etmeye başladı. Oldukça eğleniyorlardı. Yorulduklarında masaya oturup kadehlerini kaldırdılar.

- Madem öyle karanlıkların olmadığı bir dünyada yaşamaya, çocuklarımızın çocuklarını görmeye, bugünleri özlemle hatırlamaya. Geleceğimize! dedi James gülümseyerek.

Diğerleri de onu tekrar etti.
- Geleceğimize! dediler.

Tarihe kazınan Çapulcular, ölüm onları ayır(amaya)na dek sürecek dostluklarıyla yaşamaya devam ettiler.

Melody iç çekerek hatırlıyordu artık eski günleri. James yine kahinlik yaparak bunu da bilmişti. Gençlik çok güzel bir şeydi. İnsan etrafında sevdiği insanlar olunca çok güzel yaşlanıyordu. Eve bir mektubun gelmesiyle başlayan bu serüven ölümüne dek sürüyordu. Melody grubun hep annesi olmuştu. Çapulcuların başı beladan çıkmazken kıçlarını hep o kurtarıyordu.

Hep Melody'nin var olmasının katkılarını düşündük. Peki ya Melody hiç var olmamış olsaydı?
Sirius asla evlenmezdi.
James ve Lily ölür, Harry yetim kalırdı.
Remus ve Ester hiç tanışamazdı.
Regina ve Regulus tanışamazdı.
Regina ile tanışmayan Regulus hortkuluğu ararken ölürdü.
Rita, daha fazla hata yapabilirdi.
Altair ve Iris olmazdı.
Gilbert ve Amaris olmazdı.
Castor, Lyra ve Atlas olmazdı.
Voldemort sağ kalır, o zekice plan yapılmamış olurdu.
Animagus olma fikri çıkmazdı.
Ve daha niceleri olmazdı...

Koskoca bir serüvenin sonuna geldik okurlarım. Bu serüven boyunca yanımda olduğunuz için size çok teşekkür ederim. Hep kafamda kurduğum şeyleri yazıya dökmek her ne kadar zor olsa da rahat verici bir şeydi. Melody'i yaratmam çok zor olmadı. Aklımda hep onun gibi biri vardı. Ben Sirius'a aşık biri olarak onun tek kalmasını istemedim. Bana göre Sirius her zaman çok cesur ve fedakar olmuştur. Ben de en az onun gibi bir karakter yaratmaya çalıştım. Melody aslında ilk başta James'in kız kardeşi olacak ve adı Janet olacaktı. Ama sonda Lily'nin ikizi olma fikri daha hoşuma gitti. Lily'nin o evde fikirlerini paylaşacağı biri olsun istedim. Kıvırcık saçlı yapmamın sebebi hem kıvırcık saçı çok sevmem hem de Lily'den farklı olduğunu göstermek içindi. Açıkçası çocuklar bölümüne geçtiğim için pişmanım. Hikaye ana karakterlerle kalmalıydı. Ama olsun çocukların yaşantısını öğrenmiş oldunuz. Bu hikaye bitse de yeni bir kurgu yazıyorum Remus ile ilgili onu okuyabilirsiniz. Ya da başka bir evrenden yazmamı isterseniz onu da kabul ederim. Bu bir son gibi gözükse de aslında tam olarak öyle değil. Arada bir özel bölüm atmayı düşünüyorum. Hem siz Evans Twins'ten tamamen kopmamış olursunuz hem de ben onları yazmayı bırakmamış olurum. Yazmam için beni destekleyen canım arkadaşıma buradan teşekkürlerimi iletiyorum. Ve siz okurlarım her daim benim yanımda olduğunuz için size ayrı teşekkür ediyorum. Kendinize çok iyi bakın, özel bölümlerde görüşmek üzere!
Son kez iyi okumalarr!!