I've been hardly trying to compose myself and hold back my tears, pero kahit anong pigil ang gawin ko, kusang lumalabas ang aking mga luha. My vision have became blurry. Malakas ang hangin kasabay ng malakas na pagsampa ng alon sa pampang. Mataas na rin ang sinag ng buwan. Napatitig ako rito ng ilang sandali at ngumiti.
"You are always beautiful, Luna."
It's the pink moon on April 7th, what a good friday.
Dala-dala ko ang isang kahon na may kulay pulang ribbon. Nag-abala pa naman ako na gumawa nito, hoping that I would be able to celebrate my 24th birthday, but instead, it turned out the opposite. Ang pagkakasundo at kasiyahan na inaasahan ko, unti-unting nawala nang tuluyan nila akong itinaboy as if I was not a part of the family. Sino nga ba naman ako to expect something from them?
Now, I am here at the beach planning to celebrate my birthday tonight. Mabuti pa si Luna, kahit saan, laging nakasunod sa akin. Umupo ako sa may buhangin. It's only the sound of the waves greeting and wishing me well.
Ipinatong ko sa aking hita ang kahon. Tinanggal ko ang pagkakatali ng ribbon at binuksan ang kahon. I carefully took the cake out at itinabi ang box. Ang cake naman ang ipinatong ko sa aking hita. This cake was especially made for me. I made it for myself dahil wala namang ibang gagawa sa sarili ko kundi ako lang din. Inilabas ko sa bulsa ang dala-dalang lighter at sinindihan ang mga kandila.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
I smiled, while my tears are also busy escaping from my eyes. Birthdays are supposed to be happy, but why do I feel the opposite? Am I sad because I was born?
Probably no, I wouldn't let myself down.
Maayos kong hinawakan ang cake gamit ang dalawang kamay at nilapitan ito. Slowly, I closed my eyes and made a wish.
*wish... *
Binuksan ko ang mga mata at hinipan isa-isa ang mga kandila. Kung gaano kaliwanag kanina sa harapan ko, ganon naman kadilim ngayon.
I snapped and recalled na wala pala akong nadala na kutsara o tinidor. Paano ko naman to kakainin ngayon?
Can't help, napasimangot ako. Pati ba naman sa pagkain ng sarili kong cake, pahihirapan ako? Why are you so mean, world? Maski ang buwan ay unti-unting natatakpan ng ulap kaya nawawala. How mean, Luna.
