Chapter 49
ကျောင်းတော်တံခါးဝအားဖြတ်ကျော်၍
" အ... အ... အရှင်မင်းသမီး..."
လူငယ်လေးသည် အချိန်အတန်ကြာ အထစ်အထစ်ဖြစ်နေကာ စကားပင်ဖြောင့်တန်းစွာမပြောနိုင်ချေ။
ယောင်စစ်က သက်ပြင်းချလိုက်သည်။
" ငါ့ကိုယောင်စစ်လို့ပဲခေါ်ပါ..."
"ဟုတ်..."
လူငယ်လေးက မတ်မတ်ရပ်ကာဖြေကြားလိုက်ပြီး အမိန့်တစ်ခုကို လက်ခံရရှိလိုက်သကဲ့သို့ပင်။
" မင်းက ယောင်ချမ့်ပြောတဲ့တစ်ယောက်လား..."
" ဟုတ် ဟုတ်ပါတယ်..."
လူငယ်လေးက မဖြေကြားမီ သူ့ကိုယ်သူတည်ငြိမ်အောင်လုပ်ယူလိုက်သည်။
" ကျွန်တော့်နာမည် ကု...ကုရှုချန်းပါ မျိုးဆက်ခုနစ်ရာ့နှစ်ဆယ်မြောက်ကသွေးစုပ်ဖုတ်ကောင်တစ်ကောင်ပါ... အကြီးအကဲယောင်ကသခင်မလေး ကျောင်းတော်ကိုလုံလုံခြုံခြုံရောက်သွားတာသေချာအောင် ကြပ်မတ်ပေးဖို့လွှတ်လိုက်တာပါ..."
"ဟယ်လို..."
ယောင်စစ်က သူမ၏လက်ကိုဆန့်ထုတ်ပေးလိုက်သည်။
" တွေ့ရတာဝမ်းသာပါတယ် ..."
လူငယ်လေးက ကြောင်အသွားပြီး သူ၏မျက်လုံးများ ပြူးကျယ်သွားလေသည်။ ထို့နောက် ချက်ချင်းဆိုသလို ကောင်းကင်ဘုံမှ ကောင်းချီးလက်ဆောင်တစ်ခုအား လက်ခံရရှိသလို ယောင်စစ်၏လက်ကို ထိကိုင်လိုက်ပြီး ဒူးတစ်ဖက်ထောက်ချလိုက်ကာ ယောင်စစ်၏လက်ဖမိုးအား သူ၏နဖူးဖြင့် အသာအယာထိကပ်လိုက်သည်။
၎င်းက သွေးစုပ်ဖုတ်ကောင်များ၏ အထူးတလည် နှုတ်ဆက်နည်းတစ်ခုဖြစ်၏။
ကုရှုချန်းက တည်ကြည်သိမ်မွေ့သောအသံဖြင့် ပြောကြားလာသည်။
" ဂုဏ်ယူဝမ်းမြောက်မိပါတယ် သခင်မလေး..."
ယောင်စစ် သူမ၏လက်ကို ပြန်ရုတ်သိမ်းလိုက်သည်။ သူမနှင့်တွေ့သောအခါတိုင်း ဖြစ်တတ်သော သွေးစုပ်ဖုတ်ကောင်များ၏ ဖင်မငြိမ်သောအမူအရာများဖြင့် နေသားကျနေပြီဖြစ်သည်။
