Chapter 62
အိမ်ပြန်ပြီးထမင်းစားပြီးပြီလား
ယောင်စစ် သူမခန္ဓာကိုယ်တွင်းတွင် မရင်းနှီးသော စွမ်းအင်များမြင့်တက်လာသည်ကိုခံစားရပြီး ဒေါသအဖြစ် အပြင်ဘက်သို့ပေါက်ကွဲထွက်လာသည်။ မိဘမဲ့တစ်ယောက်အနေဖြင့် သူမ အခြားသူများကြုံခဲ့ရသည်ထက် ပိုသောကိစ္စရပ်များစွာကို ကြုံခဲ့ရသဖြင့် သူမ၏ စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာက အတော်လေးသန်မာကာ ပူပင်ကြောင့်ကြမဲ့စွာနေတတ်သည်။ ဤတစ်ကြိမ်က သူမလူတစ်ယောက်ကို သတ်ပစ်ချင်သည်အထိ ခံစားရသော အကြိမ်ဖြစ်သည်။
အတွေးတစ်ချက်ဖြင့် သူမကိုယ်တွင်းမှ စွမ်းအင်များထွက်ပေါ်လာကာ မီးနံရံကိုနှစ်ဆပိုမိုကြီးမားလာစေသည်။ ၎င်း၏ အနီရောင်မီးပွားများက အပြာရောင်အဖြစ်ပြောင်းလဲသွားပြီး ခဏအကြာတွင် အပြာရောင်နဂါးတစ်ကောင်အဖြစ် ပြောင်းလဲသွားပြီး ကောင်းကင်ပေါ် ပြေးတက်သွားသည်။
နဂါးကြီးက ဟိန်းဟောက်လိုက်ပြီး ကောင်းကင်ယံကို မီးပင်လယ်အဖြစ်ပြောင်းလဲပစ်ကာ လူကြီးမင်းလုထံ တည့်တည့်ပြေးသွားခဲ့သည်။
"မီးနဂါး... SSSအဆင့်အစွမ်းထဲမှာ အဲ့အစွမ်းလုံးဝမရှိပါဘူး ... ဘယ်လိုလုပ်ဖြစ်နိုင်မှာလဲ မင်းဘယ်သူလဲ..."
လူကြီးမင်းလု မယုံကြည်နိုင်ဖြစ်နေဆဲဖြစ်သည်။ သူ သူမ၏မီးအစွမ်းက ထိုမျှအထိ တိုးတက်လာမည်ဟု လုံးဝမတွေးခဲ့ဖူးချေ။ နောက်သို့ အတုန်တုန်အရီရီဆုတ်သွားပြီး စိတ်ညှို့ခံထားရသော သွေးစုပ်ဖုတ်ကောင်များကို အော်လိုက်သည်။
"ရေအစွမ်းနဲ့သွေးစုပ်ဖုတ်ကောင်တွေ ဘယ်မလဲ... မြန်မြန်လာ တိုက်ခိုက်ကြစမ်း..."
ခဏချင်းပင် ရေအစွမ်းရှိသူသွေးစုပ်ဖုတ်ကောင်သုံးယောက်က ၎င်းတို့၏အစွမ်းများကို မီးနဂါးကြီးထံဦးတည်လိုက်သည်။ ကျယ်လောင်သောမြည်သံကြီးနှင့်အတူ အခြေစိုက်စခန်းတစ်ခုလုံးရေလွှမ်းသွားသော်လည်း မီးနဂါးကြီးက လူကြီးမင်းလုထံပြေးဝင်နေဆဲဖြစ်သည်။
"သူမကို မြန်မြန်တားကြစမ်း..."
သူ အကြောက်ကြောက်အလန့်လန့်အော်လိုက်သော်လည်း အလွန်နောက်ကျသွားပြီဖြစ်၍ မီးနဂါးကြီးကသူ့ရှေ့တွင် ရောက်နေပြီဖြစ်သည်။ ရေများက ၎င်း၏တိုက်ခိုက်မှုကို အားပျော့သွားသော်လည်း ကြောက်မက်ဖွယ်အပူဓာတ်ကျန်ရှိနေဆဲဖြစ်သည်။
