Chapter 124
အနီရောင်ဂြိုလ်ကိုကယ်တင်မည့်စစ်ပွဲ
"တကယ်ပဲ မင်းလား..."
မူရွှမ်မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်သည်။
"နောက်ဆုံးတော့ မင်းနိုးလာပြီပေါ့..."
"နိုးလာတယ် ဟုတ်လား..."
ထိုသူက လှောင်ပြုံးပြုံးလိုက်သည်။
"ငါဘယ်တုန်းက မှ မအိပ်စက်ခဲ့ဘူး...မူရွှမ် ငါက မင်းမဟုတ်ဘူး...မင်းလိုမျိုး အချိန်တွေကို သက်တောင့်သက်သာနဲ့မဖြတ်သန်းနိုင်ဘူး... နှစ်ပေါင်းများစွာကုန်လွန်ခဲ့ပြီပေမဲ့... ငါတစ်ခါမှ ငြိမ်းငြိမ်းချမ်းချမ်း မနေခဲ့ရဘူး...ဒီတော့ ငါဘယ်လိုများအိပ်စက်နိုင်ပါ့မလဲ..."
"ဒီလောက်နှစ်တွေအများကြီးကြာခဲ့ပြီ...မင်း အခုထိလွှတ်မချနိုင်သေးဘူးလား..."
"မဖြစ်နိုင်ဘူး..."
ထိုသူ ခေါင်းခါလိုက်သည်။
"မင်းပြောသလိုပဲလေ နှစ်တွေအများကြီးကုန်လွန်ခဲ့ပေမဲ့...ငါအဲ့ကိစ္စကိုမထားခဲ့နိုင်ဘူး..."
သူခေါင်းငုံ့၍ အနီရောင်ဂြိုလ်ကို ကြည့်လိုက်သည်။ သူ့၏မျက်ဝန်းများက ခံစားချက် မဲ့စွာအေးစက်နေလေသည်။
"မသေနိုင်တာက ကျိန်စာတစ်ခုပဲဆိုတာ ငါနားလည်သွားခဲ့ပြီ....ဒါကြောင့် နှစ်ပေါင်းများစွာတိုင်အောင် ငါနာကျင် ခံစားနေခဲ့ရတာ... မကြာခင်မှာပဲ သူတို့အားလုံး ငါနဲ့တူတူ လျှောက်လှမ်းကြရတော့မယ်..."
"မင်းက မျိုးနွယ်တစ်ခုလုံးကိုတောင်ဖျက်စီးချင်နေတာလား..."
"ငါက သူတို့ ရဲ့အဆုံးမရှိတဲ့ဘဝကနေ လွတ်မြောက်စေချင်တာပါ..."
ထိုသူ၏ အေးစက်သောအကြည့်များက မူရွှမ် ဆီသို့ ပြန်လည်ကျရောက်လာပြီးပြုံးလိုက်သည်။
"ဒါ့အပြင် မကြာခင်မှာ သူတို့ လည်း ငါ့လိုမျိုး ခံစားလာရမှာလေ...လွန်ခဲ့တဲ့အချိန်က ငါ့လိုပေါ့..."
"သူတို့က မင်းမဟုတ်ဘူး..."
"မကြာခင်မှာဖြစ်လာတော့မှာလေ..."
"ငါ မင်းကို ပြောခဲ့ပြီးပြီ..."
မူရွှမ် ၏မျက်နှာကမည်းမှောင်နေသည်။
