Chapter 8
ကလေးလေးမပျော်တော့ဘူး
တံခါးမှ အနက်ရောင်ဝတ်စုံဝတ်ထားသောသူတစ်ယောက်ဝင်လာသည်။ သူ့တွင် အရှေ့တိုင်းရှိ ရုပ်ရှင်သရုပ်ဆောင်များနှင့်ယှဉ်ပြိုင်နိုင်သည့်လှပသော အသားအရေရှိသည်။ သူ၏အနက်ရောင်ဆံနွယ်များသည် ပေါင်အထိရောက်လုနီးပါးဖြစ်နေကာ ဆံပင်တစ်မျှင်ချင်းဆီသည် အရင်းမှအဖျားအထိနက်မှောင်တောက်ပနေသည်။ ၎င်းသည် လူတိုင်းကို သူဘာခေါင်းလျှော်ရည်အမျိုးအစားသုံးလဲဟု မေးချင်စိတ် တဖွားဖွားပေါ်လာစေသည်။
သူ့တွင် အရှေ့တိုင်းသားရုပ်ရည်ရှိသော်လည်း သူ၏ဝတ်စားဆင်ယင်ပုံသည် အနောက်တိုင်းမင်းမျိုးမင်းနွယ်များနှင့်ဆင်တူနေသည်။ သူ့လက်ထဲတွင် ငွေတုတ်ကောက်ကိုကိုင်ထားသည်။ သို့သော် သူ၏ပုံစံသည် ကျော့ရှင်းရည်မွန်နေသော်လည်း သူ့ပါးစပ်မှထွက်လာသောစကားလုံးတိုင်းသည် ယဉ်ကျေးသိမ်မွေ့မှုနှင့်လားလားမျှမသက်ဆိုင်ချေ။
"သေးငယ်တဲ့အာကာသစခန်းလေးတစ်ခုက ဘယ်အချိန်ကတည်းကစပြီး စကြဝဠာဥပဒေခုံရုံးကိုသုံးပြီး ခြိမ်းလားခြောက်လားလုပ်လို့ရသွားရတာလဲ... အပြစ်မရှိကြောင်းပြောလိုက်တာနဲ့ မင်းကိုတရားသေလွှတ်ပေးလို့ရရိုးလား...."
"ယန်...ယန်ရွှမ်... ဝန်...ဝန်ကြီး..."
လုရန်သည် ဤကိစ္စကိုမယုံနိုင်သည့်ပုံစံဖြင့် အံ့ဩထိတ်လန့်ကာ မျက်လုံးများပြူးကျယ်သွားသည်။ သူတစ်ကိုယ်လုံးတောင့်ခဲ့သွားတော့သည်။
ယန်ရွှမ် ရှေ့သို့ခြေနှစ်လမ်းတိုးလာပြီး သူ့အပြုံးကပိုကြီးလာသည်။
"အိုး... ခင်ဗျား ကျုပ်ကိုမှတ်မိတယ်ပေါ့လေ...."
"..."
သေချာတာပေါ့... ဒီစကြဝဠာတစ်ခုလုံးထဲမှာ သွေးစုပ်ဖုတ်ကောင်တွေရဲ့အနီရောင်ဂြိုလ်ကနေ အခြားမျိုးစိတ်တွေနဲ့ပြောဆိုဆက်သွယ်တဲ့တစ်ခုတည်းသောဌာန၊ နိုင်ငံခြားရေးရာဝန်ကြီးဌာနရဲ့ ဝန်ကြီးဖြစ်တဲ့ ဒီမကောင်းဆိုးဝါးကောင်ကိုမသိတဲ့သူမရှိဘူးလေ....ဒဏ္ဍာရီဆန်ဆန်တည်ရှိနေတဲ့လူတစ်ယောက်ကလွဲလို့ သွေးစုပ်ဖုတ်ကောင်တွေထဲမှာ အကျော်ကြားဆုံးလူကဒီလူပဲ....
