Chapter 152
ကံကောင်းမှုလေး
"ဘော့စ်...နိုင်သွားပြီ..."
လုချန် ကွန်ပျူတာလက်ပတ်ပေါ်မှ ပန်းရောင်ဘောင်ချာကို မယုံကြည်နိုင်စွာကြည့်ပြီးအော်လိုက်သည်။
"ဒါက တကယ်ကိုသက်တန့်ရေကန်ဝင်ခွင့်လက်မှတ်ပဲ...ငါတို့ရဲ့ဘော့စ်ကတော့ ဒီတိုင်းကိုအနိင်ရသွားပြီ..."
"ဒါကိုရဖို့ခက်ခဲတာလား..."
သူမ၏စခရင်ကိုလက်ဖြင့်အသာတောက်ရင်းမေးလိုက်သည်။
"ဒါပေါ့..."
လုချန်းတက်တက်ကြွကြွ ဖြေလိုက်သည်။
"သက်တန့်ရေကန်ကို လည်ပတ်ချိန်ကနှစ်လအတွင်းပဲ ဖွင့်ပြီး လက်မှတ်ရောင်းချချိန်ကိုလည်း တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ကန့်သတ်ထားတယ်...အစောဆုံးလက်မှတ်ကိုလိုချင်ရင် ပိုပြီးတော့စျေးကြီးတယ်...ပြီးတော့သက်တန့်ရေကန်ဖွင့်ချိန်က အလုပ်အရှုပ်ဆုံးဖြစ်တဲ့ အချိန်ဖြစ်တဲ့ အတွက်လက်မှတ်ရယူဖို့ကလဲအရမ်းကိုခက်ခဲလွန်းတယ်... ဒါကပြောရမယ်ဆိုရင် စကြာဝဠာငွေကြေးရှိရုံနဲ့ရနိုင်တာမျိုးမဟုတ်ဘူး..."
"အော်... အဲ့လိုပေါ့..."
ယောင်စစ်ခေါင်းညိမ့်လိုက်သည်။
အင်း...စကြဝဠာမှာကရေချိုးတာအထူအဆန်းဖြစ်နေပုံပဲ...
"ချစ်လှစွာသောဧည့်သည်တော်...သက်တန့်ရေကန်ကိုဘယ်အချိန်မှာသွားရောက်လည်ပတ်မယ်ဆိုတာကိုသိခွင့်ရနိုင်မလား..."
အရောင်းဝန်ထမ်းလေးက အရှေ့ကို တစ်လှမ်းတိုးလာပြီး ယဉ်ကျေးပျူငှာသော်လည်း အနည်းငယ်တိုက်တွန်းသော ပုံစံမျိုးဖြင့်ပြောလာလေသည်။
"ကျွန်ုပ်တို့ဆိုင်က ကံကောင်းတဲ့ဧည့်သည်အတွက် သီးသန့်ယာဉ်ပျံကိုလည်း စီစဉ်ပေးထားပါတယ်...ဒါကြောင့် ချက်ချင်းထွက်ခွာလို့ရပါတယ်...ပြီးတော့ ထပ်လောင်းဝန်ဆောင်မှုအနေနဲ့ ယာဉ်ပျံမှာလည်း အလကားရနိုင်တဲ့ပစ္စည်းတွေကို ထည့်သွင်းပေးထားပါတယ်...
သင့်ရဲ့ကွန်ပြူတာလက်ပတ်နဲ့ စကန်ဖတ်လိုက်ရုံနဲ့ အားလုံးကိုရရှိနိုင်ပါတယ်... ဒါကြောင့်အခုပဲထွက်ခွာချင်ပါသလား..."
