"රත්තරනේ උබට තුණුවන්ගේ සරණයි..."
ඒ අම්මගේ වචනේ.. මම ඒ අශිර්වාදෙත් එක්ක බස් හෝල්ට් එකට ඇවිත් බස් එකේ නැගලා ආවේ කොළඹට.. එන ටිකක නම් මට මතක් උනේ ගෙදර තනි කරලා එන අම්මවම විතරයි.. මම ඒ නිසාම ගෙදරට එන පටු පාර දිගේ එද්දි හම්බෙන සිඟිති අක්කලගෙ ගෙදරටත් ගොඩ වෙලාම අම්ම ගැන කියලම එන්න ආවා..
මම බොඩිමට එද්දි 4කුත් ගානක් වෙලාව. දේව් නම් නිදි, මම ඇහැරවන්න ගියෙ නෑ.. වැඩට යන්න තව වෙලා තිබ්බ නිසා මම බොඩිමට ගිහින් ඇදට වැටුනෙ මහන්සියටත් එක්කම, ඒත් නිකං තියෙන්නෙ නැති මගේ හිත කල්පනාවක ට එකතු උනා..
' ක්ලබ් එක දැන් මට අත්භූත තැනක් වෙලා කාට කියන්නව හිතේ හොල්මන් කරන ගිවන්ත කියන කෙනා ගැන. කිව්වත් මොනාද මම කියන්නේ.. හැමවෙලේම මතක් වෙනව කියන්නද. අනික ගිවන්ත කියන්නෙ පිරිමි කෙනෙක්. පිරිමියෙක් වෙලා ඉපදුන මට ඒකම මහ අත්භූත නැද්ද.. ඔව් හරි ඔයාලා ඔය හිතන දෙයක් නම් මට වෙලා නැහැ.. මම ඒ වගේ දේවල් අහලා තියනවා.. දැකලත් තියනවා ඒත් එහෙම දේකට හිත පෙළඹෙන්න තරම් මගෙ හිත දුර දිග ගිහින් නෑ.. කෙලින්ම කතා කලොත් ගිවන්ත සර් ගැන මගේ හිතේ ආදරයක් නැහැ.. තියෙන්නෙ වෙන මොකද්දො එකක්.. නිකන් හිත ඇදිලා යන දෙයක් වගෙ.. ඒකද ආදරේ කියන්නෙ.. '
ඔහේ කල්පනා කර කර ඉදලා දෙව්ගේ කටහඩට අවදි උන මම වෙලාව බලලා මම වොශ් රූම් එකට පැනගෙන නාගත්තේ කල්පනාව අස්සෙ මහන්සියටම මට නින්ද ගිහින් තිබුනා...
පරක්කු නිසා දෙන්නත් එක්කම වීල් එකක් අරන්ම ක්ලබ් එකට ආවා..
ඒ එන ටිකක දෙව්ට හැම විස්තරයක්ම කියන්න උනා. මගේ හැමදේම දන්න එකම එකා ඌ.. උගෙත් හැමදේම කියන්නෙ මට. අපි දෙන්නට මේ කොළඹ අහස යට හිටියෙ අපි දෙන්න විතරයි ඕනෙම දේකට.
"අද අරූගේ ඉහේ මල් පිපෙයි..."
"අනෙ මේ ඔන්න ඔය බහු බූත කතා නොකියා ඔය ටේබල් එක අල්ලපන්.."
"මූ යකො.. සෙට් උනොත් මටද.."
"මට එපා උබ සෙට් කර ගනින්.."
"අපි දිහා බලයිද බං.. ඌගේ චොයිස් එක පොත්ත සුදු ඒවටද කොහෙද..."
"සුදු එකෙක් සෙට් කරහං එහෙනම් ඌට.. "
