"හැ$&නාද මෙච්චර වෙලා අරූ එක්ක.."
"නෑ, සර්... මං.."
"කැබින් එකට වරෙන්..."
සර්ගෙ වචන මගෙ කණ්වල තාමත් දෝංකාර දෙන්න වගේ ආයෙ ආයෙ ඇහෙන්න ගත්තා.. මම සර්ගෙ කැබින් එකට එනින් ගමන් කල්පනා කලා...
ගිවන්ත සර්ව මට වෙලාවක තෙරුම් ගන්න බැ. කෙනෙක්ගෙ අතින් ඇල්ලුවා කියලා මොකද්ද ඒකේ තියන ප්‍රශ්නේ..? අනික සර් කියපු, කරපු දෙවල් හැටියට මේකත් වරදක්ද ? හිරකාරයෙක් වගේද මම ඉන්න ඔනේ.? මේක නම් වෙලාවකට හිසරදයක් වගෙ දැනෙන්න ගත්තා.. හිතට බරක්.. ඔළුවට බරක් සර් මේ හැසිරෙන විදිහට..
කල්පනාව පිට මම සර්ගේ කැබින් එක ගාවටම ඇවිත්.. හිත ගැහෙන්න ගත්තා.
වෙන මොකුත්ම නිසා නෙවෙයි සර් කොල් එකෙන් කතා කරපු විදිහ අයේ අයේ මතක් වෙද්දියි. ඒවෙලාවෙ එහෙම නම්, දැන් ඇස් ඉස්සරහදි සර් කොහොම හැසිරෙයිද... ඇතුලට ගියත් සර් දිහා බලන්න බෑ බෑ වගෙ දැනුනා.. මම කොච්චර කලා උනත් ඒ මිනිහට මගෙ හිත පට්ට බයයි..
මට අයෙම මගෙ කැබින් එකට යන්න හිතුනා.. ඒත් එහෙම කරලා මේ ඔෆිස් එකේ ඉන්නද මොකො..?
'වෙනදෙයක් වෙච්චාවෙ මරන්නෙ නෑනෙ උඹව.. යමං'
මම හිත කියපු දේ අහලා බෙල් එක ගැහුවා.. සර්ගෙන් ප්‍රතිචාරයක් නොතිබ්බ තැන මම වෙනදට වඩා හෙමින්ම දොර තල්ලු කරලා ඇරගෙන ඇතුලට ගියා..
සර් හිටියේ පුටුවෙන් නැගිටලා අත් දෙකම මිට මොලවලා, ඇඟිලි වල පිට පැත්ත බරට මෙසෙට තියලා ටේබල් එකට අත් දෙකෙන් අණින ගමන්..
ඒ විදිහට ටේබල් එකට අණින්නේ මේ යකාගෙ අත පය යකඩ මිශ්‍ර මස් මාංශ වලින්ද හැදිලා තියෙන්නෙ..
මම කෝකටත් කියලා වෙනදට වඩා ටිකක් දුරින් ඉදියා.. සර් මං දිහා එක පාරක්වත් තාම බැලුවෙ නෑ.. මෙහෙම මාත් බලන් ඉන්නෙ එකේ තෙරුමක් නැති නිසාම මම කතා කලා..
"ස..ර්.."
ඒ ඇස් මන් දිහාවට හැරුනා.. හාවෙක් ඩැහැගන්න හැරුන උකුසු ඇස් දෙකක් වගේ ඒ ඇස් දිලිස්න්න ගත්තේ තරහෙන්.. මට ඉතුරු වචන ටිකත් ඔහේ කිය උනේ බයටම..
"මට.. එන්..න කිව්වෙ..?"
සර් මෙසේ ඇතාලර වෙගෙන මං ගාවට අඩියට දෙකට එද්දි මම අඩියක් දෙකක් විතර පස්සට ගියා. මට තව එක අඩියක්වත් යන්න උනේ නෑ සර් මාව සර් ගාවට ඇදලා ගත්තේ මගෙ ෂර්ට් එකෙන් අල්ලලා මිට මොලවගෙන.
