"ගුඩ්මොර්නින් මහීම මහත්තයා "
"අහ් ගුඩ්මෝර්නින් පියල්.."
"මහත්තයට පොඩි සර් එන්න කිව්වා.."
"මොන.. ලතික සර්ද..?"
"ඔව්..."
හිතට දැනුන හැගීම එකින් එක කියන්න ඕනෙද මම.. පපුව වේගෙන් ගැහෙනවා වගෙ දැනුනා.. ලතික සර්...? ඇයි මේ හදිස්සියෙම... ඔෆිස් එකේදි ගිවන්ත සර් කතා කලත් මම ඒදවස් වල උනත් බයෙන් බයෙන් හරි ගියේ සර් ගාව ඒ කලේ ඉදන්ම ආදරයක් තියනවා කියලා දැනුන නිසා.. ඒත් ලතික සර්, හිත වෙලා ගත්තේ අමුතුම බයක්.
වෙන මොකුත්ම නෙවෙයි මට මතක් උනේ ලොට්‍රේන් නයිට් එකේ ලතික සර්ගෙ යාලුවව.. ඌ කරපු-කියපු දෙවලුත්, ගිවන්ත සර් එතනට ආපු හැටිත්.. හැමෝම නටද්දි සර් ඌව ඇදගෙන ගියහැටිත්, ඌට ගහපුහැටිත්, එතනට ආව ලතික සර් ඒ දෙවල් වලට රිඇක්ට් කරපු හැටිත්... අවසානෙට ලතික සර් මං දිහා බලලා ගිය හැටිත් තප්පරේට දෙකට හිතේ ඇතිලා ගියේ පපුවෙ ඇවිලුන ගිණිගන්න බයකුත් එක්ක.. මොඩයෙක් නෙවෙයිනේ ලතික සර්ට ඔය ටික තෙරුම් ගන්න..
ඒත් ලතික සර් මේ තරම් ඉක්මනට ලොට්‍රේන් එකට ජොයින් වෙයි කියලා මම කීයටවත් හිතුවෙ නෑ.. ඒ නිසාම
මගෙ හිත ඔනෑවටත් වඩා බය උනා.
මම පියල් ගියායින් පස්සෙ පුටුවෙන් නැගිටලා ටේබල් එක අල්ලගෙන විනාඩියක් විතර කල්පනා කලේ ලතික සර් අහයි කියලා හිතේ අනුමාන කල ප්‍රශ්න වලට උත්තර හොයන ගමන්.. ඒත් එක්කම මට වෙන් කරපු ඔෆිස් ලෑන් ලයින් එක වැඩ කලා ඒ අස්සෙ මම ඒකටත් උත්තර දෙන්න උනා..
"හෙලෝ.."
"ගුඩ්මෝර්නින් මහීම අයියෙ., ප්‍රසාදි.."
"අහ් ගුඩ්මෝර්නින් ගුඩ්මෝර්නින් , කියන්න ප්‍රසාදි.."
"ගිවන්ත සර් කැබින් එකට එන්න කිව්ව ඔයාට.."
"ගිවන්ත සර්ද, ලතික සර්ද..?"
"ගිවන්ත සර්.."
"අහ් මම බලන්නම්..."
"හදිස්සියක් වෙන්න ඇති, ඉක්මනින් එන්න කියන්න කිව්වා.."
"අහ් සුවර්.."
මේ මිනිහට මොකද්ද තියන හදිස්සිය උදේ පාන්දර.. මේ අයිය මලෝ නිසා කවදහරි මට මෙහෙන් යන්නයි වෙන්නෙ.. මම සර්ට කොල් එකක් ගත්තෙ මගෙ ෆෝන් එකෙන්..
