"ඇයි දරුවො අද පරක්කු.."
කවදාවත් නැතුව බොඩිමෙ ඇන්ටි බොඩිමත් මහ පාරත් වෙන් වෙන සීමාව පහු කරද්දිම මිදුලෙදි හම්බුනා..
"වැඩි ටිකක් තිබ්බ ඇන්ටි අද, ඒ නිසා පොඩ්ඩක් පරක්කු උනා.."
මම අහපු දේට විතරක් උත්තර දිල එන්න ආවා.
මම බොඩිමෙ දොර ඇරලා වෙනදා වගෙම කලේ ඇද උඩින් වඩි වෙලා සපත්තු දෙක ගලවල දලා උදේ රැල්ලක් නැතුවෙන්න හදලා ගිය ඇදේ ඔහේ දිගා උන එක. වෙනදට වඩා මහන්සියක් දැනුන නිසස් වෙනදට වඩා ටිකක් වෙලා ඇදට වෙලා ඉදියා..
මට ඔෆිස් එකේ උන දේවල් මතකෙට ආව. වෙන මොනා මතක් වෙන්නද.. මුල්ම වතාවට ගිවන්තව හම්බුල පලවෙනි දවස, එක උනෙත් ඔෆිස් එකේ..
කවද හරි ගිවන්තව මූණට මූණ හම්බෙන බව දන්නවා. ඒත් මේ විදිහට වැරද්දක් උඩින් ගිවන්තව දකින්න ලැබුන එක ගැන පසු තැවීමක් තිබ්බා.
මොකද මම ගිවන්ත කියන පුද්ගලයව දැක්කෙ හරි අමුතු විදිහට..
මේ කිසි දෙයක් නොවුන කලේ මම ගිවන්තව දැක්කෙ කියා ගන්න බැරි මොකද්දො අමුතු හැගීමකින්.. ඒ ඇස් හැම වෙලේම මාවම හොය්පු බව, දේව් පවා ඒ හැමදේම දැකලා විහිළු කරපු කාලයක් තිබ්බා කියලා ඇදට වෙලා ඔෆිස් එක ගැන කල්පනා කරද්දි එක පාරට මට මතකෙට ආවා..
මම අද ගිවන්තව දකින්නෙ මේ ලොකෙ දකින්න අකමැති කෙනෙක්ගෙන් එකෙක් විදිහට. ඉස්සරම දැනුන කියා ගන්න බැරි හැගීමත් එක්ක බලද්දි ගිවන්ත ගැන මට ඇති වෙලා තිබ්බෙ කලකිරීමක් විතරයි..
මන් දිහා බලාගෙන කියපු සින්දු...
මට මතක් උනා..
*** යන තැනක ඉන්න සෑම දා සතුටින් ඔයා...
මතු දිනෙක මා වගේ ඔබත් රැවටෙන්නෙපා....
ඔබෙන් ලද ආදරය මං
හිතේ සඟවාන හැම කල්
නැවත ඔබ හා..
සසරේ මතු දා...
එක්වෙන්න දින ගණිනා..
මගෙ හිත සොයා..
දවසක ඔයා...
යලි එන්න නෑ තරහා.... ****
එහෙම කියපු මිනිහා අද මං ඌ ගවට ගියාම කෑ ගහපු හැටි. ක්ලබ් එක ගැන කියපුවා.. බලන් ගියාම දේව් කිව්වා වැරදී, ඒ සිංඳු මට කියපුවා නෙවෙයි..
ගිවන්තට ඕනේ උනේ මගෙන් වෙන දෙයක්..
ඒත් මම ඒ දේවල් වලට කැමැතක් නැ. කොටින්ම ඒ විදිහට ඒ දේවල් වෙනවට කැමැත්තක් නෑ..
මම කියන්නම් දෙයක් අද. ඔයලට මම නොකියපු.. මේ කියන්නේ මගේ ඇතුලාන්තයම වෙන්න ඇති.. කාටවත් නොකියපු, අඩුම දේව්ටවත් නොකියපු..
