"කෝ තාම ඉන්නෙ අර දරුවගෙ තැනද.."
"ඔව්.."
"දෙනවා ඒ දරුවට ෆෝන් එක.."
"ඒ ඇයි..."
"අම්මා කියන්නේ.. දෙනවා ෆෝන් එක ඒ දරුවට කතා කරන්න..."
මේ මොකද්ද මේ වෙන්න යන්නේ.. මම සර්ගෙන් ඈත් උනේ ඉබේටම..ඒත් මම සර්ගෙ අත් හයියෙන් අල්ලගෙන ඉදියා..
පපුව වේගෙන් ගැහෙන්න ගත්තා.. හොද වුන උණ ආයෙ වැඩි වුනාද මන්දා...
"ලොකූ තමුසෙ සෙල්ලන් කරනවද මාත් එක්ක..?"
"මටත් අහන්න තියෙන්නෙ එච්චරයි අම්මා.. එයාට අමාරුයි. කිව්වනෙ ලෙඩ වෙලා කියලා.."
"කීයටද ගෙදර එන්නේ..?"
"හෙට උදේ එන්නම්.."
"හෙට..?"කියන්න "ඔව්.. අම්මා කියම්නේ මට මෙයාව මෙහෙම දාලා එන්න කියලද අම්මා.."
"හරි හරි.. මට තමුසෙව විශ්වස කරන්න බෑ ලොකූ.. මොනා උනත් මට ඒ ළමයව බලන්න ඔනේ.."
"හරි... රෑ වෙලා කොල් එකක් අරන් දෙන්නම්.."
"හ්ම්.. දැන් එතකොට හවසටවත් ඔෆිස් එක පැත්ත පලාතක යන්නෑනේ..?"
"යන්න වෙන්නෑ අම්මා.."
මම සර්ගෙ අතින් හයියෙන් අල්ල ගත්තෙ හවසට හරි ඔෆිස් එකට ගිහින් එන්නයි කියලා ගොලු භාෂාවෙන් හරි කියන්න මගෙ පැත්ත බලව ගන්න. එත් සර් බැලුවෙ නෑ..
සර් අන්තිම පරට මැඩම්ට සුභ පතලා පෝන් එක තියලා ලොකු හුස්මක් ඇතෑරියා..
"කවදා වෙනකම් මේ බොරුව කරන්නද සර්.."
"හෙමින් අම්මට කියමු.."
"කියලා..."
"කියලා අපි බඳිමු.."
විහිළුවට කිව්වත් ඒ වචන වල වටිනාකමක් දැනුනා.. මම ඔහේ සර් දිහා බලන් ඉඳියා..
"නිදාගනින් දැන් වත් ප**කයෝ.."
සර් මාව තුරුල් කර ගත්තා. හොදට කලා බඩ පිරුණ නිසා වෙන්න ඇති මටත් නිදිමතක් දැනුනේ.. ඉක්මනටම නින්ද ගියේ මට සර්ගෙ පපුවෙ ඔළුව තියන් ඉඳපු නිසා වෙන්න ඇති..
හරියටම පැය එකහමාරක් මට නින්ද ගිහින් ඇහැරෙද්දි සර් ඉදියේ මාවත් තුරුල් කරගෙන කෝල් එකක.. උණ අඩුවෙන්න අරන් තිබ්බ නිසා මගෙ ඇඟ පුරාම දාඩිය දාල තිබුනා..
මම ඇහැරුනා කියලා දන්නන්න ඕනේ නිසා එහෙ මෙහෙ හැරිලා සර්ගෙ පපුව බදා ගත්තා.. සර් මාව ආ‍යෙමත් තව ටිකක් තුරුල්ලට ගත්තා..
