"ඔට්ටුව පරද වෙන්න යන්නෙ.."
අපරාදෙ මෙහෙම ඔටුවක් දැන්මෙ මම. මට ඕනෙ උනේ දැන් ඒක හපන්න නෙවෙයි..
'මම ඔට්ටුව පරාද වෙන්නෙ ඕනේ නෑ.. ඔට්ටුව දාපු එකාට ඔට්ටුව අමතක කරවපන්.. උඹ දිනුම්..'
හිතුන දේ කලා. ටිකක් වෙලා යද්දි සර්ට සර්වත් අමතක උන ගානට සද්දෙට උස්ම ගත්තෙ අවසානෙට හීන් කෙදිරියකුත් එක්ක..
"ස්....ස්.....ස්.....ස්.... ආහ්... මා...හි..."
ටිකක් වෙලා යද්දි උණුවට ලුණු රහක් දැනුනේ මගෙ දිවට.. මම ආසම උනේ ඒවට.. අන්තිමේදි ඔට්ටුව අල්ලපු එකත් ඔට්ටුව බාර ගත්ත එකටත් දෙන්නටම ඔට්ටුවෙ ගානක්වත් නෑ...
විනාඩි පහකට විතර සැරයක් ලුණු රහට දිවට දැනෙන දේ විනාඩියෙන් විනාඩියට දැනෙන්න ගත්තම මම බැලුවෙ සර් දිහා. කලුවරේ ඒ මූණ මට බලා ගන්න බැරි උනා.. මම ඒ මූණ හිතින් මවා ගත්තේ සර් මහෙ ඔළුව අත්දෙකෙන්ම බදාගෙන ලොකෙ අන්තිම ඔක්සිජන් ටික නහටය උරද්දියි..
ඒ ඇස් පියවිලා ඇති.. ඔලුව ඔක්කෙට තද වෙලා ඇතුලට ඔබාගෙන ඇති.. දත් කූරු හපාගෙම ඉවසගෙන ඉන්නව ඇති..
සැරෙන් සැරේට එක අතක් ඔලුවෙම තියෙද්දි අනික් අත මගෙ ඔලුවෙන් අහක් වෙනවා මට දැනුනා. ඒ අත යන්න ඇත්තේ සර්ගෙ නිපල් වලට.. ගිහින් ඇගිලි වලින් සර්ගෙ නිපල් තනියම මිරික ගන්නවා ඇති.. ඔලුව කොට්ටෙටම තද වෙලා නිසා නිකට උඩට ඉස්සිලා ඇති.. උගුරු ඇටේ පෑදිලා ඉදිරියට නෙරලා ඇති..
මම සර්ව ඇස් පියාගෙන මවා ගත්තේ ලුණු රහ බලන ගමන්. හිතේ මැවුනෙ කලින් දවසක සර් මම මේ දේම කරද්දි දැකපු විදිහටමයි. එදා ලයිට් දලා තිබ්බ නිසා හැමදේම මම බලාගෙන ඉදියා. සර් මාව දැක්කෙ නෑ. ඒ මම සර්ගේ යගදාව උරන වෙලාවෙන් තුන් කාලක්ම සර් ඉදියෙ ඇස් පියාගෙන නිසා...
සර් කෙදිරි ගාන සද්දෙ වැඩි වෙද්දි මම ඒ සිතුවිලි වලින් මිදුනා..
"ස්... අ...ම්ම්......ම්....මේ මා..හි.."
සර් මහ ලෙඩා වගේ කෙදිරි ගෑවේ ඉවසගන්න බැරිම තැන අත් දෙකෙන්ම මගෙ කොන්ඩෙන් හයියෙන්ම අල්ලගෙන ඉද්දියි..
මම හෙමින් සැරේ සර්ගෙ බඩ කිස් කර කර උඩට ආවා. සර්ට බඩ කිස් කරද්දි කිසිම හැගීමක් දැනුනේ නැතුවද ඒ විදිහට හිටියේ, දෙයියනේ ඒත් මට නම් චූ යයි සර් මෙහෙම කලෙත් මට..
මම ආවෙ සර්ගෙ නිපල් ලඟට. සර් මගෙ මූණ නිපල් වලට තියලා තද කර ගත්තා..
