ගිවන්තගෙ ඇස් යාන්තමට මට ලඟට එද්දි අපි අතරෙ තිබ්බෙ හුස්ම උනත් එකිනෙකාට තෙරුම් ගන්න පුළුවන් තරමෙ දුරක්.. ඒ හුස්ම වල මොනවදෝ ලියවිලා තිබුනා. මම ඒ කිසිදෙයක් තෙරුම් බේරුම් කර ගන්න ගියෙ නෑ, මම කලේ හිතට දැනෙන බයත් එක්ක ගිවන්තගේ මේ අමුතු හැසිරීම් ගැන හිතුවා මිසක්. ඔෆිස් එකේදි එක් අයෙක්,බොඩිමේදි තව අයෙක් විදිහට වෙනස් වෙන දෙබඩි ජිවිතේ තෙරුම, ගිවන්තට ඇත්තටම මගෙන් බලාපොරොත්තු වෙන්නේ මොනවද..?මම හිතුවේ ඒවා ගැන..
ඒත් එක්කම මගේ ෆෝන් එක රිග් වෙන්න ගත්තා.. ගිවන්ත නැවතුනේ ඒකයි. මම ඒ අතරේ ගිවන්තගෙන් මිදිලා ෆෝන් එක පැත්තට හැරුනා.. ගිවන්තත් මගෙන් ඈත් වෙලා මගෙ උරහින් ඇතෑරලා නිදහස් කලේ රිද්ම අයියගෙ නම ඇද උඩ තිබ්බ ෆෝන් එකේ ඩිස්ප්ලේ උන නිසා වෙන්නැති..
"මොකො වෙන්නෙ මහීම.. දැන් අඩුද.."
"ම්.. ඔව් අයියේ නිදාගෙන ඉදියේ.."
"හ්ම්..කෑවද දවල් බත් එක.."
"ම්.. ඔව්.."
"ඔක්කොම.."
"චුට්ටක් ඉතුරු උනා. කන්න බෑ.."
"හ්ම්ම්.. කමක්නෑ.. එතකොට බෙහෙත් බිව්වද.."
"ඔව්.. සෙරම හරි, ඔයා කොහෙද ඉන්නෙ කියන්නකො.."
"මම තාම ඔෆිස් එකේ බං.."
මම ෆෝන් එක අල්ලගෙනම Volume බටන් එකේ පහලම බටන් එක කීප වතාවක්ම එබුවේ රිද්ම අයියගේ සද්දෙ පිටට ඇහෙයි කියන බයට.. තාම ඔෆිස් එකේ නම් ඊළඟ තත්පරේට ගිවන්තට රිද්ම බනින්න කට අරින බව මම දැනගෙන ඉදියා.. හිතුව වගේම රිද්ම අයියා ගිවන්තට බැන්නේ ඕටී කරන්න උනා කියලයි. මම බයටම ෆෝන් එක කම්බුලට තද කර ගත්තේ කාටවත් නොතෙරෙන්න..
" එහෙමද, කමක්නෑ.. නෑ ප්‍රශ්නයක් නැහැ... සත්තයි.. ශේප්.."
"එහෙනම් මම හෙට උදේම එන්නද.. රෑ උනා. අටත් පහුයිනෙ වෙලාව.."
"හුම්ම්.. පරිස්සමින් ගෙදර ගිහින් මැසෙජෙ එකක්දාන්න..මම බලන් ඉන්නවා හොදේ.."
"මොකොද හු#තො මේ, මගෙ ගෑණිවත් නෑ ඔහොම.. ලෙඩක් උනාම සැලකුවාට ඔහොම ඕනේ නෑ.. උඹ හැමදාම මගෙ මල්ලි.. මට මල්ලිලා නෑ බං.."
