TEHLİKELİ İNTİKAM

✾ 76.

Yavaş yavaş kitabın sonuna yaklaşıyoruz ^,^ Lütfen beğenerek bana destek olmayı unutmayın. 

•

Odanın kapısı yavaşça aralanırken içimde oluşan telaş gittikçe arttı. Emir sanki hissetmiş gibi elimi daha sıkı tutarken bana öyle bir güven veriyordu ki bunun bir tarifi yoktu.

Dudaklarım kurumuştu. Stresle hafif kavlayan bir kısmı dişlerimin arasına alıp çekiştirmeye başlarken içeri girdik. Gözlerimi kısıp içeri bakarken Fatma Teyze'yi yatağın içinde Tv izlerken gördüm. Yönünü bize döndüğünde sevinçle gülümsedi. Kollarını açtığında gözleri ellerimize kaydı. Yüzü bir anda sabit kalırken biri göğsüme dikenli teller batırıyormuş gibi bir yanma hissettim. Ne yoğun bir duyguydu böyle.

Fatma teyzenin afallaması gözlerinden okunurken gülümsemesini daha da derinleştirdi. Bir umut ışığı yandı sol yanımda.

"Siz.." dedi parmağı ile ellerimizi gösterip. Sonra bakışları beni bulunca göz göze geldik. Soğuk değildi, kesinlikle fazla güzel bir bakıştı.

"Evet Sultanım." dedi Emir elimizi havaya kaldırarak. "Kız Kulemi buldum." dediğinde annesinin gözleri doldu bir anda. Emir bana gülümseyerek elimi bırakınca gidip annesine sarıldı. Kadının gözlerinden akan yaş yanağıyla buluştuğunda içimde bir burukluk oluştu.

Benim ne annem bunu bilebilecekti, ne de babam. Bu özel anımı paylaşacağım kimsem yoktu. Benim için duygulanacak hiç kimsem yoktu.

Göğsümün ortasında ince bir ölüm sızısı peydahlandı. Göğsümü sardı. Kalbimi aldı içine.. Sonra tüm vücudum uyuşmuş gibi bir etkiyle kaplandı. Göz çukurlarım yandı..

"Kızım.. Gelsene." dedi Fatma teyze kolunu açıp. Buruk bir gülümseme ile ilerledim bende yanına. Beni de Emir'le beraber sardı kollarının arasına. "Siz bana en güzel haberi verdiniz." dedi ağlamaklı çıkan sesi ile. "Artık ölsem de, gözüm burada kalmaz." dediğinde Emir doğruldu aniden.

"Başlama yine." diye kızdı annesine. Bende hafifçe geri çekildim.

"Oğlum tedavi iyiye gitmiyor." dedi acılı sesi ile. Zayıflamış görünüyordu. Göz altları morarmış ve çukurlaşmıştı.

"Doktor nerede?" diye sordu. "Nasılsa bulurum ben. Bekleyin beni." dedi ikimize de aldırış etmeden ve odadan çıktı aniden.

"Kaçtı." dedi annesi arkasından bakarken. "Küçükken de böyleydi. Ne zaman duygusallaşsa oradan kaçardı." Gözlerinden dökülen yaşları elinin tersi ile sildi eğilerek.

Dibine sokuldum ve ellerini tutup indirdim. Güzel gözlerine baktım bir süre. Onun zorluklar içinde bir yaşam sürdüğünü tahmin etmiştim ama Emir anlattıktan sonra daha bir farklı görünüyordu gözüme. Bedenen ve ruhen bitmiş gibi görünse de o çok güçlü bir kadındı.

"Muhteşem birisiniz." dedim samimiyetle. Kaşları havalandı. Şaşkınlıkla baktı bana ve hafifçe gülümsedi.

"O da nereden çıktı kızım?"

"Emir'le kaldığım süre boyunca onu nasıl yetiştirdiğinizi gözlemledim. Bir anne bir evladı bu kadar güzel yetiştirebiliyorsa, kesinlikle muhteşemdir."

Güldü derin derin. Sonra elini çekip elimin üzerine koydu.

"Ben yetiştirdim ama sen yeşertmişsin." dedi öğüt verir gibi bir hale girdiğinde. "Benim oğlum buz gibi bir çocuktu başkalarına karşı. Sen onu yumuşatmışsın. Yüzü değişmiş, gülüşü değişmiş. Onu değiştirmişsin kızın. Yaşamak istiyor gibi bakıyor." dediğinde diğer elini elimin üzerine koyarak gözlerimin içine baktı.