(၂)ဇာတ်လိုက်၏ဗီလိန်ဇနီးသည်

Chapter 164

အချိန်ကောင်းလေးပြတ်တောက်သွားပြီး

လူကြီးများသည်လည်း ဘာမှပြောခွင့်မရလိုက်ကြပေ။

ချန်းဟွမ်၏ အတွေးများသည်လည်း ရပ်တန့်သွားတော့၏။

သူမ တစ်ကိုယ်တည်း သက်ပြင်းချကာ

စိတ်သက်သာရာရသည်လား   စိတ်ပျက်သွားသည်လားဟု ဝေခွဲမရတော့ချေ။

ချန်းဟွမ်က ကလေးငယ်လေး၏ပါးပြင်နှစ်ဖက်ကို ပွတ်သပ်ကာမနက်စာစားရန်  ခေါ်သွားလိုက်သည်။

ကျန်းမင်ယွမ်မှာ နဂိုအေးတိအေးစက်ပုံစံသာပြန်ဖြစ်သွားပြီး နှုတ်ဆိတ်နေ၏။

နေထွက်ချိန်ကိုကြည့်ပြီးသောအခါ မနက်စာစားပြီး ရွက်လှေပေါ်တက်ကြသည်။  လူကြီးနှစ်ဦးသည် နည်းပြများ၏အကူအညီဖြင့် ရေငုပ်ခြင်းကို လေ့ကျင့်သင်ကြားခဲ့ကြပြီး ရေအောက်အတွေ့အကြုံကို ရှုစားခဲ့ကြ၏။  တစ်နေကုန် ပျော်ပါးပြီးနောက် ညဘက်တွင် ဝင်ကန်းကျွန်းသို့ ပြန်သွားရန် စီစဉ်ထားသည်။

ရွက်လှေသည် တစ်ညလုံး ရွက်လွှင့်ခဲ့ပြီး  နောက်တစ်နေ့ နံနက်တွင် ဆိပ်ကမ်းသို့ ပြန်လည်ရောက်ရှိခဲ့၏။

သုံးယောက်သား နေ့လယ်ပိုင်းလေယာဉ်ဖြင့် ထွက်ခွာမည်ဖြစ်၍ မနက်ခင်း၌ အမှတ်တရလက်ဆောင်ဝယ်ရန် အချိန်နည်းနည်းကျန်သေးသည်။

ဝင်ကန်းကျွန်းတွင် လူသိအများဆုံး ပစ္စည်းမှာ အုန်းခွံ သို့မဟုတ် သစ်ပင် ပင််စည်များကို ကုန်ကြမ်းအဖြစ်အသုံးပြု၍ ပန်းပုထွင်းထုခြင်းဖြစ်၏။  ၎င်းတို့သည် လက်တွေ့ကျပြီး လှပသည်။ ချန်းဟွမ်သည် လမ်းပေါ်တွင် လျှောက်သွားကာ ရှင်းရှင်းအတွက် ယုန်ရုပ်တစ်ခု ကိုဝယ်ယူခဲ့၏။ထိုမျှသာမက သစ်သီးပန်းကန်၊ ပန်းကန်လုံးနှင့် ပန်းကန်ပြားများ ၊ ဆိုင်ဝန်ထမ်းများအတွက် အပြန်လက်ဆောင်တိုလီမုတ်စများ အစရှိသည်တို့ကိုလည်းဝယ်ယူခဲ့သည်။

ချန်းဟွမ်သည် စျေးဝယ်ပြီးနောက် ရှင်းရှင်းနှင့်အတူ

ဆိုင်ထဲမှထွက်လာ၏။ထိုအခါ ကျန်းမင်ယွမ်မှာ လက်ဗလာဖြစ်နေသေးကြောင်း  သတိပြုမိသွားသည်။