Chapter 170
"တခြားတစ်နေရာမှာပြောင်းနေရမှာလား ဘာဖြစ်လို့လဲ"
ချန်းဟွမ် အံ့သြသွားသည်။ယခုလက်ရှိ နေနေသောနေရာတွင်လည်း အဆင်မပြေသည်မျိုးမရှိချေ။
ကျန်းမင်ယွမ်က တစ်ခုခုပြောချင်နေပုံရသော်လည်း
ဒရိုင်ဘာကိုလှမ်းကြည့်ပြီး စကားလုံးများကို ပြန်မျိုချလိုက်သည်။
"စိတ်ထဲမထားနဲ့...နောက်မှဆက်ပြောမယ်"
ကားအတွင်းခန်းသည် ဆွေးနွေးမှုပြုလုပ်ရန် အကောင်းဆုံးနေရာမဟုတ်ပေ။
ချန်းဟွမ်က ခေါင်းငြိမ့်လျက် ဘာမှဆက်မမေးတော့သော်လည်း သူမထံတွင် စူးစမ်းလိုစိတ်ရှိနေဆဲဖြစ်သည်။သူမသည် ကျန်းမင်ယွမ်၏အဖြေကို သိချင်နေသည်။
အိမ်ပြန်ရောက်သောအခါ ချန်းဟွမ်က ရှင်းရှင်းကို စာလုပ်ရန် လွှတ်ထားလိုက်ပြီး လက်ဖက်ရည်နှစ်ခွက်လုပ်၏။
ထို့နောက် တစ်ခွက်ကို ကျန်းမင်ယွမ်ထံ ကမ်းပေးသည်။
"အခုပြောပြလို့ရပြီလား" သူမက မေး၏။
“အင်း ” ကျန်းမင်ယွမ်သည် လွန်ခဲ့သောရက်အနည်းငယ်ကတည်းက ဤကိစ္စကို တွေးနေခဲ့သည်။
" ရှင်းရှင်း အသက်ကြီးလာတာနဲ့အမျှ မိဘတွေက ဝေးကွာနေတာကိုသတိထားမိလာရင် စိတ်ရှုပ်ထွေးပြီး မကောင်းတဲ့အကျိုးသက်ရောက်မှုတွေ ရှိလာနိုင်တယ်... အဲ့ဒါကြောင့် ငါ့အောက်ထပ်ကို ရွှေ့လာဖို့ ကမ်းလှမ်းချင်တယ်”
"အောက်ထပ်....."
“အင်း”
တကယ်တမ်းတွင် ကျန်းမင်ယွမ်သည် သားအမိနှစ်ယောက်အား သူနှင့်အတူနေရန်တောင်းဆိုလိုသော်လည်းအခြေအနေမပေးသေးပေ။သူကဆက်ပြောသည်။
" အောက်ထပ်က အိမ်ငှားက စာချုပ်ပြည့်လို့ထွက်သွားပြီ... မင်းအဆင်ပြေရင် မနက်ဖြန်ပဲ ပြောင်းလာခဲ့လို့ရတယ် "
"ဒီနေရာနဲ့လည်း သိပ်မဝေးဘူးဆိုတော့ အဆင်မပြေတာမျိုးရှိမှာမဟုတ်ပါဘူး"
ချန်းဟွမ်က တိတ်ဆိတ်သွားသည်။
ကျန်းမင်ယွမ်၏စကားကို သူမ နားလည်၏။
YOU ARE READING
(၂)ဇာတ်လိုက်၏ဗီလိန်ဇနီးသည်
General Fictionwp က error ခဏဖြစ်ဖြစ်နေလာမသိပါဘူး အရင်ကဆိုအပိုင်း၂၀၀ထိတင်ရတယ်အခု ၁၅၀တစ်ခါတစ်ခါဆ်ု၁၄၀ကျော်လောက်တဲ့တင်မရတော့လို့နောက်တစ်ပုဒ်မှာပြောင်းတင်ရနော့တယ်အဲ့ကြောင့်စာဖတ်သူလေးတို့ကဖတ်မေရင်းမပိုင်းပျောက်သွားရင်accထဲ၀င်ရှာကြည့်ကြပါနော် ကျေးဇူးတင်ပါတယ်
